CONRADI B'ACHMANNI.

Super obitum Helenae Martae Waskeriae.

HEri Calliopen meam rogabam,
Ut mî suppeditaret Hiopocrenes
Tantillam modo guttulam serenae:
Quâ possem meliusque tersiusque
Expolite metrum suae Mariae
Suae Wackeriae probae puellae;
Quâ nulla ingeniosior puella est,
Quâ vix ingeniosior vir [(transcriber); sic: vix] usquam est:
Ille, inquit, mihi fons amarulentis
Totus nudique nunc scaturit undis,
Ut nullas ego turbulentiores
Ullo tempore viderim scatebras.
Nempe tot lacrimas, tot eiulatus,

Tot planctus vehit; ut licet profunde
Ex alto situlâ haurias capace,
Nil praeter lacrimas amarulentas,
Nil praeter gemstus et eiulatus,
Hinchaurite queas, et huic referre.
Ht quis non gemitus et eiulatus
Et quis non lacrimas amatulendas
Tam caro caprti vellt Sacrare?
Tam caro capiti meae puellae;
In quâ cor revurens Det et Parentum,
Doctorum reverensque cor virorum,
Morum grata rotund tas, loquelae
Expolita severitas, leporum
Iucundissima amoenitas nitebant.
Illa, inquam illa puelin, sed subinde
Ebullit lacrima e meis ocellis,
Ut non laudibus hanc satis deore
Et recte celebrare iam potis sim.
Quare quam modo guttulam petebas
Tibi suppeditari ab Hipocrene;
Hancinquam, tibi guttulam capesse
Ex meis oculis, ab his ocellis,
Ab Apolline; et a choro noveno,
Illa semper amabitur Maria.

In pictavi Iustitiam.

Illa Dice, nitidam quam vestis candida velat,
Cingula cui pectus flava decusse ligant;
Ut gladum vibrent viden? aequo ut iure bilanos
Singula nunc trutinet fanda nefanda, viden?
Cur tamen alterutrâ depressior altera lanae est:
Hanc Bona rara levant: Hanc Mala plura graunant.

In album nescio cuius.

Institiam in clypeo gestas, et nomina Iusti?
Quam male defendis nomina cum clypeo.

In Varium.

Traxerat in multam Varius convivia noctem;

Et mane officium, sed bene potus, adit.
Ut caepit siccâ de sobrietate profari,
Continuos ructus edidit, et tacuit.