Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Inclyte Rex Salomo ,Davidae regia proles,Stirpis Iessaeae columen: tua didita terrisHuc me fama tulit, nam te DEVS aethere ab alto Ingenuae ornavit sollerti indagine mentis, Doctrinaque animum varia rerumque polivit Cognitione gravem nec te sapientior ullus, Vespere ab occiduo Eoas iam vivit ad oras. Cedunt arva tuo iamdudum Aegyptia magnoIngenio, cedunt mentes Oriente sub omni. Nec patriae quisquam fertur te vincere gentis, Non clari vates fama celeberrimus Ethan Fatidicusque Heman ,Chalcol que etDarda Poetae,Carminibus terram qui complevere Sabaeam .Nam tua se longe et late sapientia cunctis Gentibus insinuans toto clarescit in orbe. Mille tibi dicunt gnomas, tibi carmina mille, Naturaeque vias, et rerum semina nota. Quippe tibi herbarum viresm ususque medendi In promptu, et silvis quaecumque innascitur arbor Te non ulla latet, tibi nulla animalia terrae Ignota, aut volucres quae findunt aera pennis, Squamigeri pisceve maris, genus omne natantum, Serpentumque solo docta tu mente notasti. Hinc tua tot populi regalia tecta frequentant, Tot Reges audire ardent Salomona , potentemIngenio sollerte virum, mundique peritum.
O Regina, decus generis praelustre Sabaei ,Clarum Austri lumen, quae te tam laeta tulerunt Saecula? qui tanti talem genuere parentes? Nam tibi quas referam, regina o inclyta, grates: Quod patriis digressa focis, nostro orbe remotis, Hoc Salomonaeum dignata es visere tectum?Nosse quidem nobis naturam, et semina rerum, Quidque geri fas sit, quae sanctae regula vitae, Qui tenor officii, quid lex et iura requirant, Caeli ex arce datum, cognata ubi semina menti. Quae tamen a nobis ardes cognoscere, fax, Vt ne paeniteat scitatum haec limina adisse. Sed cum sis longa Solymam regione profecta,Et lassata viis, prius huic accumbere mensae Te iubeo, viresque cibo reparare labantes,
Nam nullum Hebraeis est probrum matribus, inquit,Grandius hoc aevo, quam si natura negassit Ex utero sterili nullum producere fructum. Semen enim primo fuerat muliebre parenti Promissum, et nostro repetitum caelitus Abrae ,Per quod salvifico serventur ab aethere gentes:
Alme parens, si me famulam respexeris aequo Numine, largitus prolem mihi deinde virilem. Cultibus hanc sacris Mosaea ex lege dicabo,Nec capitis radet ferrata novacula crines, Nec vinum aut potus umquam bibet ille meracos.
Laeta mihi mens est, vultu iucunda sereno, Nam prius abiectam hic oculis DEVS aspicit aequis,Extollitque meum tecto de paupere cornu. Ergo meis merito insulto nun hostibus ore Fatidico, qui probra mihi non pauca dederunt. At tu, sancte DEVS, me casibus eripis aegris, Laetitiaque hilarem recreas affersque salutem. Nemo DEVM praeter sanctus super orbe meretur Dici: namque alius non usquam, perta nec ulla est, Fider cui possis excepto caelite nostro. Pone supercilium, ventosos exue fastus Improba gens hominum, et sermo vetus ille recedat, Succedatque novus: cernit DEVS omnia vindex: Nec sinit esse rata audacis conanima dextrae. Nam validi disrupta iacent sua cornua nervi
Crastina cum primos, inquit, produxerit ortus Leucothoe, templi sacro te limine sistam, Vt videas quae tura DEVM, quae victima placet.
Hoc, ait, a laeva quod cernis, fusile labrum, Sive mare appelles, aliove id nomine dicas, Triginta cubitos complectitur ambitu in ipso, Spissum tres palmos, labiumque rosae instar apertae: Quique sed excelsum cubitos: quod margine summo Exornant fusi, ceu sculpta cucurbita nodi, Ordinibus geminis, ipsum bissena iuvencum Corpora sustentant, quorum tria versa sub ortum Et totidem occasum spectant, totidemque sub Austrum, Et tria se vertunt gelidos Aquilonis ad axes. Vndarum bis mille batos capit: hincque Sacerdos Ante manus lavat atque pedes, quam limina templi Vlteriora petat, sic mos iubet ille sacrorum.
Hinc atque hinc quinas, ait, aspicis ordine mensas, Omnes obductas auro: quibus ista sacerdos Caelicus imposuit senum libamina panum.Ture superiecto: Non vesci panibus istis Fas ulli, nisi linigeris Arone creatis.
Ostia: Quaenam inquit, domus haec, quae ianua puro Haec ornata auro; nam cardo hic aureus, auro Annulus hic gravis est, haec aurea tota catena est: Aurea sunt huius divina repagula vectis: Cunctaque caelatis late radiante metallo Vultibus Angelicis, palmisque ornata renident, Liminis at vero et postis quinquangula forma est, Et bifores claudunt, ut cerno, sacraria valvae.
Nulli fas istud, nisi soli insistere limen Pontifici, et quovis tantum semel hoc licet anno. Hic ADYTVM penetrale domus, sanctissima templi Portio, qua nobis DEVS ipse oracula reddit. Longior haud cubitis vicenis area tota est, Et totidem lata est, quadrata structa figura: Altaque triginta cubitos, laqueataque tecto, Huic plane similis murosque auroque figuras Obductas, fulvi rutilantibus undique gemmis. Ima pavimenti sed et hic sunt aurea: summus Quae pedibus calcat, sibi soli adeunda, Sacerdos. Ostia si pandas, cernes ob lumina velum Propendere Adyto, cui tela Iacinthina pannumPurpureum admistum, et nivei subtegmina byssi Iuncta habet, et croco radiantia lina colore.
Interfata rogat: Quidnam vult foederis, inquit, Arca sibi, totum passim celebrata per orbem? Aut quid in hac tandem secreti conditur arca? Nam circa Hierichus gestatam moenia dicuntEvertisse urbem, solo clangore tubarum.
Non haec extorsit nobis simulacra, nec aram Vana superstitio, sed tradidit omnia Moses Consilio fabricata DEI, qui limina templi Vasaque caelesti primum formavit amussi.
Nam DEVS, aiebant castra Israelis adivit.Quis potis Hebraeis calces opponere Divis?Hi sunt Niliacis qui damna atrocia terrisFecere, et gentem plagis quassere nefandis. Hi sunt qui populum deserto in limite Sinae Protexere vagum, deletis hostibus orae. Hi sunt qui Canaae terras domuere potentes,Vnam gestando circa hostica moenia cistam. Este viri fortes, validasque apponite dextras: Nec sinite Hebraeis matres servirePhilistas .
Vos, si vultis, ait, tristes depellere morbos, Quaeque nates vestras tam foeda tabe venenat Effugisse manum, sacram hanc dimittite cistam, Ad patrios fines: sed ne dimittite, nullo Munere dotatam, pro crimine debita vestro Reddite commisae reddenda piacula culpae.
Et quonam haec,inquit, templi me ianua, ducit?
Hic Salomo : tres sunt parte exteriore patentesCircumitus, semperque uno spaciosior alter: Tota quibus templi ambitur venerabilis aedes. Imus hic est cubitos qui latos quinque patescit, Ima pavimenti circumdans moenia sacri. Proximus hunc supra cubito qui latior uno, Inque illum ducit gradibus testudo politis. Prominet hic cubito paries quasi latior uno Impositum sibi circumitum qui sustinet, aptis Saxorum fulcris: Sunt hic caenacula fulvo Tecta auro, vasis ad cultum arasque locandis. Tertius hunc supra cubitos patet ambitus aequos Septenos latus, quo cochlea ducit euntem, Omnis deinde domus tegitur laguearibus altis, E cedro factis: quae circum parte suprema Ambitus est instar textae de flore coronae: Quinque altos cubitus, late qui spectat in agros.
Vera, inquit, mihi fama ruit: quae limite nostro Mira animi retulit, manuumque reperta tuarum, Nec mihi iactata est frustra sapientia Regis: Omnia sunt maiora fida: nam lumina testes Sunt mihi, quae solis absens ante auribus hausi. Nam tua iactatam longe sapientia famam Exsuperat sollers: o terque quaterque beatos, Qui praesente frui possunt te rege, tuisque In vita ornanda gaudent sermonibus uti. Ergo DEO meritas aequum est persolvere grates, Hoc tibi qui regnum nutu clemente paternum Conciliat, legumque tibi committit habenas: Vt tibi subiectis ius dicas civibus aequum, Nam populum hunc Domino vere gratum esse Tonanti, Arguit haec felix praesentia Regis.
Quandoquidem patrias violasti, o impie, leges, Foederis oblitus prisci, nunc accipe contra: Quae mediter tibi sata DEVS: nam vindice ruptu Discindam in geminas regna Israelica partes,Imponamque tuo Domini diadema ministro. Nec tamen haec patriis te Rege superstite terris Exsequar: Isaidae parsurus ab aehteri patri:Sed nato demam sceptrum regale reiecto, Qui patris solio succedere debuit heres. Nec totum tamen huic adimam sine foedere regnum, Sed partem natoque tuo stirpique relinquam, Isaiden propter, magnum pietate parentem,Et Solymae causa, terrarum ex omnibus orisQuam mihi delegi non vano numine sedem.
Atque ait: Ista decem scissae cape tegmina vestis, Nam DEVS hoc regnum geminos diffindit in orbes, Datque tibi denas, dotalia munera, partes. Vna tribus Iudae sero concessa nepoti est,Cum Solymae templo, fatorum hic volvitur ordo.Hoc adeo furiale malum Salomonia dudumImpietas meruit, socio qui cive profano (Nam Ducis exemplum comites plerumque sequuntur) Astaraten Tyriam colitAmmonis queMolochum ,Atque Moabaei simulacra nefariaChami :Devia sectatus vanorum tesqua Deorum, Ritibus antiquis, et Mosis lege relicta.Nec tamen omne adimet Iessaeo a stemmate regnumArbiter ille DEVS, reliquos sed iugiter annos Imperium patrii Princeps servabit Iudae :Davidae ceu fata ferunt arcana, reique:Exigit alma fides, sero promissa nepoti: Ergo decem nunc dante tribus tibi coelite nostro, Quas Salomoniadae poenis fatalibus aufert,Israelaei refers tu nomina Regis.Sed Davidiadae posthac tribus una nepotiSubdita parebit, ne fama decusque piorum Occidat, aut Solymi vanescat gloria templi:Hic ubi fixa DEO stabili fulcimine sedes. Quid si parueris divinis legibus, aequa Mente pius, rectoque incedes tramite vitae, Quo pater Isaides pede non titubuante tetendit:Tum tecum DEVS ipse aderit, soliumque perenni Firmabit fulcro: simul Israelica tradetRegna tibi, Isaidae depressa stirpe parentis,Quae tamen ipsa suo rursum caput efferet aevo.