Epigrammatum Liber Unus.Machine-readable textOpitz, MartinOpitz, MartinXML version, markup prototype, December 1999Rüdiger NiehlmarkupCamenahttp://mateo.uni-mannheim.de/camena/opitz1Opitius.htmlopitz001.jpgOpitius.xmlopitz1/jpghtmlFrankfurt: David Müller, 1631.
Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Juni 2002Rüdiger NiehlmarkupTEI header added, structural corrections, lines, searchlinks
Editorial description: typed text - structural tagging complete - semantic tagging complete - manual spell-checkMART. OPITIISilvarum Liber Primus.
EUCHARISTIA.
QUID ingemiscis mole delicti gravis,quid ingemiscis, anime mi? quid innatasSuspiriis, et ipse succumbis tibi?Quo decidisti? quo profundo te trahis?Emerge turpi corporis foedi luto,Emerge rursum, emerge, luctum reprime:Si nulla poenitentiae clausa est via,Iterque nullum. Semper imminet polusSibi imminenti, et occupat veras preces.Quid anime pendes, teque in incerto tenes?Quid, saeve, renuis lacrimis pacem tuis?De te triumpha, proelium, tecum gere:Relinque tenebras carceris tristes tui,Relinque mundum, ascende sedes caelitumAlis fidelitatis et sanctae spei.Nullo premeris onere caeli regiaeImpositus arci. nil. supra fertur polum,Nil infra Avernum. quisquis Orci transfugaPotitur aetheris domo, nihil timet,Nil sperat ultra: vota terminum suumTunc attigere. mens bona rediens fideAd se Deumque supprimit quod senseratOnus malorum: haec sola quamlibet priusAdulterata, virginis rursum decusTitulumque sustinebit; et dando quoqueQuam nos petendo tardior non est Deus.Erumpe saltem, et ad Deum atque te redi.Hac lege vives. victima haud ulla ampliorPotest magisque opima mactari Deo,Quam mens fidelis. omnis in fide est salus.Beatus ille qui procul mortalibusFide quiescit unica, et terrestriumPertaesus ad frugem redit, nec in scelusDe scelere fertur, et recens semper nefas.Quid inquietas conscientiae meaeSufflas favillas, o tyranna mentium,Misella vita? quid cupis? quid vis tibi?Sentina foedae impuritatis, hospitaFuroris et lasciviae, crux pectorum,Abyssus impotentiae libidinumIllex et officina Siren impia,Ludusque vanitatis, et fomes mali,Hilarisque poena gaudiumque noxium,Caduca vita! exeste peccati lutoPolluta putri lingua, polluti pedes,Oculi, manusque, corque tot scelerum capax,Exeste nobis: unica Christus suiGutta cruoris omne crimen eluet,Omnes reatus, meque restituet sibi.Accipite vestrum gens dicata NuminiSummo sodalem: iungo me vestro gregi.Eamus omnes quotquot aeternae sumusSalutis avidi, quotquot ardor hic rapit.Eamus omnes: nullus hic ordo status,Nullusque census, nullus aetatis gradus.Quicumque propius ad Deum accedit fide,Sit imperator omnium, placet DeoAmbitio talis, atque cor vinci dolensPietatis eminentia et studio sui.Abite, abite, qui odia, caedes, funeraPalam fovetis, qui malum struitis malo,Ruat vel in vos, dummodo in vestros ruat.Abite, abite, linquite innocuum gregem,Quicumque inerti vela Cocyto datis,Mergique festinatis et probra omniaScelusque succedens sibi furentibusProtrahitis ausis, et libidini impiaeLitatis et turpi stupro: hoc ipsum unicaePignus salutis, ni reatuum piget,Vos iudicabit, et flagellis impetet,Vestramque conscientiam. At tu fons boni,Origo pacis, et salutis conditor,Maxime sacerdos, pastor, agnus, victima,Stabulum ostiumque, servus et dominus simul,Iudex et advocatus, omnia omnibus;O cordium lux alma, servo mi tuoLatus cruentum pande, pande vulnerumDulces recessus; recipe me totum tuum,Marcentis umbram pectoris sancti excitaFlamma vigoris; flagrat incensum sitiCor, atque gestit te frui: da sanguinemTuum atque corpus avidus ore flammeaeFidei apprehendam, da salutarem cibumPotumque veris aestimem virtutibusPretioque vero; ut ingerat fides mihi,Infirma quicquid denegabunt lumina.Bene est, abunde est, vota transcendi mea.Nescio quei animus amplius solito tumensMortalitatis excidit meta suae,Et ultra Olympi subvehit se sidera.Terrestre pignus non capit solidam fidem:Plus tendito ultra, mens mea, et Christum inveniUbi invenitur, sentio in coelo, tuum.Confunde gaudio metum: quem amas cole,Verere quem optas; pasce te Domino tuo.Salus salutis, alma lux, quae cordiumTristes tenebras discutit, lux gentiumIndulget ultro seque concedit tibi.O dulce pignus o stupenda munera,Quae das fidelibus tuis, amor Patris,Amorque mundi: o mysticum convivium.O spes quieta, turris et rupes mea,Amice verae caritatis, dux, viaEt vita nostra pignore hoc et munereAnimas tuorum pasce, firma debiles,Caecutientes excita, reduc vagos,Confunde linguas hostium, gentis tuaeSolare relictumg gregem: donec poloIuncti sciemus cuncta quae fides modoScit sola, magna parte claudicans sui;Et intuebimur palam in Nato Patrem,In Patre Natum, utroque Sanctum Spiritum.ANAPAESTI In Calend. Ianuarias An. M.DC.XXI.TAndem lentis passibus annusHic quoque vitae per tot fragilesCasus querulae, bellaque totisMundi late diffusa plagis,Tetigit ??cae tempora metae.Eheu quanta rabie ferriMarsTeutonicos lacerat campos,Totque suorum miseris tellusInfausta madens cladibus, altasProbat offensi numinis iras!HicMaurorum probrosa cohorsScelerum totos agit cumulos:Hic gens ipsis gravior MaurisNec dura minus rigido saxo,Audet proprios impete totoPerdere fratres.O qui vasti caerula mundiVada fulmineo terrore quatis,Qui crudeles instar cinerisSaevo dominos turbine difflas,Exsere dextrae tela potentis,Pressisque minis semivirorumTandem rabidos subverte dolos.Sat tartareae probra cohortisInfanda tuum laesere gregem;sat sanguineas dedimus poenas.Quicquid sontes punire potestPertulit orbis. cur sub pedibusCalida semper caede cruentisIaceant plebis pater, arma tuae?Parce precamur, parce, nec ultraHas livoris succende faces.Si consilium vertimus ipsi,Vitaeque piget toties pridemNequiter actae, fata precandoSine nos etiam superare tua.
PSALMUS LXXIX.
CErnis effusas, pater alme, turmasIn tuis late rutilare campis,Atque vastantes tibi vota diras Praedia gentes.Polluit saevo tua templa ferroAgmen infestum. iacet illa magnaUrbium princeps, Solymaeque verrunt Infima turres.Pavit obscenos furor impiorumAlites sparso per agros cerebro,Et feris sanctae laceranda liquit Viscera plebis.Civium turpi madefacta taboInnocens tellus rubuit, novisqueExtulit stragis cruor insepultae Flumina ripis.Perfidum rident mala inhospitalesNostra vicini, et satiant suorumHeu! propinquorum fera luctuosis Corda ruinis.Quis manet tandem toties relictumExitus coetum, deus? an furorisNon tui volvit satis aestuantes Flamma favillas?Impetu dextrae potius tremendaeNescias contunde tui catervas,Et lacessito tege peierantes Fulmine Reges.Hi tui sedem et placidos IacobiIgne vastarunt rabido penates:Sola nunc passim superant pudendis Rudera campis.Exsequi poena nimium severaMitte transacti male crimen aevi,Et fatigatam gravibus procellis Erige turbam.Nominis per te veneranda sanctiSacra, per numenque tuum precamur,Arma pro nobis cape, nec fidelem Linque cohortem.Ne rudes belli pariter deiqueEsse nos livor crepet impiorum,Advola certus tibi militantis Sanguinis ultor.Frange probrosas populi catenasDuriter pressi, neque te vocantumLacrimas tristes, et in astra missos Respue questus.Redde perversis mala quae dederuntSepties castris, et ab insolentiIacta vicino toties, in ipsum Probra retorque.Atque sic grex nos tuus usque et usqueIbimus, promptis simul et paratiOre non falso tibi consecratas Pangere laudes.
AD FRID. Kreckwicium Equitem Silesium.
QUidnam nobilium grande decus virûmSortis barbaricos intuitus trucis Horres? omnia magnis Concredant homines deis.Supra nos residet daedalus arbiter,Qui res pro libitu sternit et erigit Mortales; nec iniquus, Interdum licet anxios[.]Et plenos gemitu, ceu pater assolet,Leni propitius verbere corripit. Quotquot diligit ille, Exercet variis modis.Et tu, Kreckwicide, fidus in hac via[.]Curras quam superi dî tibi destinant, Ceu miles ruit acer, Nec belli fragiles minas,Nec vultus metuens hostis Ibericos.Hac qui se validum militia probat, Vitae huic ipse coronam Imponet Deus auream.
IN OBITUM ADAMI BIBRANI, Equitis Silesii.
ERgo nulla dies maerore carebit, et unoImpete vis superûm, caelique irata potestasIn nos tota ruet, nec delassata malorumIngenti numero tandem Fortuna novercamExuet, ac nostrae dediscet funera terrae!Non sumus indociles lugere: hoc mensibus actum estContinuis, diraeque ullo sine fine procellaeSuccessere sibi, saevo Bellona tumultuEx quo cognatas acies commisit, et ensesHactenus innocuos docuit tractare Silesos.Nec bello soli cadimus, galeataque tantumAgmina; sed placidos nullo discrimine rerumMors immota viros telis invadit, et ipsasPer iugulum illorum Pacis quoque demetit artes.Sic et tu soboli, Bibrane, ereptus amicae,Et magno fratri formosum limen OlympiLaetus ovansque subis, liber vacuusque laborumQuos et cum primis hominum gens suscipit auris,Et facit ipsa sibi. sed te lenissima vitaeInsontis statio, vitaeque intenta quieti,Splendori misero et curis exemit iniquis.Scilicet hoc corpus, quod toto ex orbe petitisMortales onerant opibus (si vera fatemur)Appendix animi nuda est, et putrida mentisNec sat digna domus, quam cum relliquit hic hospes,Myrrhae et turis eget cani deforme cadaver.Est equidem nobis facies sublimior illisQuae ratione carent animantibus, oraque celsumNostra polum magno divorum munere cernunt:Sed nisi mens etiam assurgat, nisi temnere letumNoverit, atque ultro venturo occurrere fato,Maxima pars nostri manca est et debilis. ergoImmoto fugientem animam dimittere vultuDiscamus, nec nos vesani gaudia mundiIllecebraeque leves rapiant, turpisque voluptas.Sic vitae expertes tamen hic vivemus, et omniTempore serorum laudabimur ore nepotum.Cetera cuncta cadunt; sed divinae ardua mentisAusa minas aevi frangunt instantis, et acrem,Letique immunem pavidi, sectantur honorem.His et tu stimulis, his actus motibus, infraTe longe impuri cernebas ludicra mundiVota et spes avidas, intentaque pectora nugis.Felicem te mille modis, quem corporis huiusImbelles artus, et membra exercita morbis,Nulla ex parte premunt, sed luce imbutus amoena,Cunctarum rerum quas aether donat abundas,Et Christum nostrosque umeros nostrosque lacertos,Iam non mortales, indutum totus adoras.At nobis pacem caelesti ex arce petendum est,Inter mille dolos fraudesque, et amara malarumQuas haec vita trahit curarum, bellaque nullumInventura deinde modum; nisi caelicolûm rex,Tam largo fletu et lacrimis permotus acerbis,Desinet irarum tandem, nostrosque furores,Plus quam civili gaudentes sanguine, flectet.Quae tu cuncta, cruentorum secura laborum,O felix anima, e caeli fulgentibus orisCernis, et hoc effrene animal, monstrum istud inaudax,Hunc lusum fortunae, hominem quem dicimus, interVota senescentem, ac nequiquam multa timentemRides, et magnum hoc late percurris inane.Salve iterum atque iterum (si iam licet ista precari)Aeternumque vale, nos te laeti atque libentes,Nec nimium addicti vanis, timidique perire,Ordine quo suprema volet natura, sequemur.Interea has laudes, haec nostrae carmina MusaeCertatim studio, quod solum possumus, unoManibus, o Bibrane, tuis sacramus, et istisFloribus insignem devoti spargimus urnam.Sint haec grata tibi. regum periere sepulcra,Mirandusque labor. quod vatum industria fecit,Nulla parte sui corruptum huc usque remansit.Me quoque seu natale solum, lenique susurransUnda Bobri strepitu morientem viderit, atque haecFecundis salicum ripis incluserit ossa;Seu procul a dulci patria, amplexuque meorum,Serius aut citius, gelida tumulabor arena;Nil nisi mortem exopto bonam, laudesque bonorum.Aut si forte mihi non tam licet esse beato,Invidiaeque premar, quae conterit omnia, dente,Hoc tamen officium nostrae pietatis amabo,Quae functos hac luce viros commendat, et illisSemper victuros in charta instaurat honores.
AD CORNELIUM GROTIUM HUGONIS F.
ETsi me dulces repetentem saepe libellos,Et notam vitae requiem, amplexusque meorum,Sequana, Gultalicis longe diversior undis,Hic ad Borboniasnequiquam detinet arces:Multorum tamen optata mercede bonorumExilii pensatur amor, seu regius urbisNos iuvat aspectus, seu morum orisque rotundiDeliciaeque artesque, et tot nova nomina rerum,Seu quaecumque levant tetricas solatia curas.Sed tantas tuus inter opes ante omnia nobisEst genitor, cuius quam cernis pagina vultumDum fugit, illa tibi, Corneli, hac luce dicatur,Cui gratum Musis, quo te dixere parentesDilecti, nomen pietatis amica vetustasInscripsit memores sueto quod limite fastiEt cancer multo lassatus sole reduxit.Ergo age, dum genio proprii tibi tura dieiIuncta mero ferimus, dum purpureis hyacinthis,Et myrtoque hederaque sacratas spargimus aras;O spes Pieridum, tu non modo nominis huiusAuspicia et sortem, sed quanto cura deorumHaud umquam malefida tuos donaverit annosDeposito vigili pervolvere corde memento.Quo fers cumque oculos virtutum larga tuarumArgumenta vides; hic pulchri calcar honestiEst patria, illa virûm domitrix, maris illa profundiRegina, et superis non aequa Batavia solis.Parte alia tibi materni simul atque paterniSanguinis ornamenta graves de pectore somnosAbstergunt, meritisque et avitis laudibus instant.Hos inter late radios Hemskerckia virtusExtulit immensus gen. masc. congruent with Hemskerck, gelidam seu primus ad Arcton,Ausus inexpertas olim mortalibus orasQuaerere, luctantem post terga reliquit Olympum;Sive audax tumidam terreno fulmine CalponEt debellati regnum concussit Iberi.Olli ex adversa superati litoris acta Greek 'akté',Succenso, immemorique sui, et maiora minanti,Fata deûm, nulli nostrum famulantia, Proteus,Phocarumque gregem, et pavidas Nereides inter,Caeruleus Proteus non ficto nuntiat ore:Hoc licet; intrepidos huc iam prodisse BatavosSufficiat: nec enim superûm tibi plura dederuntConcilia et sortes. quod si probitatis amoreCorrepti, procul invidia et civilibus armis,Fraternas posthac tulerint ad proelia dextras,Nec maris imperii, nec libertatis egebunt:Tu morere, ac victis habita tua sidera terris.Sic fatus, canamque senex ad pectora barbamDeducens mixtae cum sanguine mergitur undae.Hoc animo, his titulis, Groti, satiate tuorumAd propiora veni: nec enim tibi grandior auctor,Seu vitam, seu plura velis, utroque parenteEsse queat. Si restat adhuc sua gloria factis,Et nondum virtutis honos torpedine saecliFunditus interiit, tanti moresque fidemqueConiugii caelo tenus omnis cura nepotumEvehat, haerentem mater cum casta maritumNon sivit dubitare, fugaeque admovit honestae.Triste equidem, quod nemo neget natalibus aurisHac exire via; sed fluctus inter et AustrumDîs pietas cordi est, solusque haud exulat illeQuem recti comitatur amor. Sic criminis expersMagnus AristidesSpartam traductus, AthenisNon praesens quoque civis erat, patriamque iuvandiProposito patriae desertae damna levabat.Felix heu nimis, o iuvenis, prorsusque beate,Quem talis pater, haud contentus imagine vultusTe signasse sui, maturis artibus ipseImbuit, et facilem sua per vestigia raptat.Hoc duce, cui puero properavit sancta cothurnumMelpomene ingentem priscorum carmina vatumOmnia pervolvis, quotquot Pandionis arcesCecropiae, seu Roma dedit, patiensque doceriAonios hauris ex ipsis fontibus amnes,Maiorique operi interdum praeludere tentansDulce epigramma facis. Sic et generosa leonis,Nervorum ac patriae virtutis conscia, proles,Libera cui toto nondum iuba ludit in armo,Mite genus leporum primo sectatur, et acresDiscit ab imbelli cervos urgere capella.Post Cirrhae latices, post serta lyrasque dearum,Lingua soluta placet, non illa exsanguis et horrensDeformi macie, ac fuco male picta protervo,More Sophistarum, languor damnavit ad umbrasQuos suus, aut stultos etiam sapientia reddit:Attica sed quali caste facundia cultuIncedit, vel adhuc dominae decor aureus urbis,Flore nitens proprio. Veteres tamen ire per omnesLonga, o amice, mora est: Ut per compendia discas,Patrem imitare tuum, seu Posteritatis amores,Annales vestros, et proelia gesta, vicesqueFortunae ac hominum varias livore remotoSperatis aperit chartis, sive arbiter aequiIura togae bellique immoto limite signat.Hinc alias, reliqui quas discunt, natus ad artesIn tua regna venis, totamque libidine sanctaSocraticamque domum, et spatiosam sedulus umbramExcutis, ac Samiae facunda silentia linguae,Et quodcumque sophos meliori Musa Poetae(Vel tibi, vel patri) versu memorare dedisset.Hic dotes Natura suas et daedala tellusArcanam rerum faciem, causasque CharybdisUndam cur bibat, Aetna truces cur evomat ignes,Ut mare sit salsum, ut lapidum pluat horridus imber,Et quae plura latent humiles miracula mentesIngerit: hic prata, hic colles, et flumina, et arces,Et patrem Oceanum, gentesque, orbesque repertosArte nova, quantumque aiunt restare, recenses.Quid quod blanda tibi caelum recludit, et altumUranie solem variaeque incommoda lunaeSignorumque vias, et quae (quis credere possit?)Astra tuus genitor nondum iuvenilibus annis,Hebraeosque, Arabasque, et Graios atque Latinos,Hebraeos quorum sermonem addiscis et ipse,Nominibus signare suis numeroque docebat.Hae tibi sunt artes, hi si quid clarius usquam est,Ad maiora gradus, donec te diva, paternisCum patriae cura semper defensa periclis,Astraea optato protendens bracchia nexuAmbiat et meritam tibi texat amica corollam.Interea totis perges incumbere remis,Instabisque tibi, ne qui sine dote laborumSoles effugiant; nec enim praecordia tantisInnutrita bonis vesani turpia BacchiPocula, vel mollis rapiet diversa voluptas.Imprimis, quodcumque tibi proponis agendum,Successus faciles nulli sua dona negantem,Posce Deum, et veris precibus devotus adora.Ipse vides, iuvenis, quanto pater optimus illiAddictus studio mentes Caelestium inanesInstruat, et doctis hoc quod regit omnia libris,Ulterius nescire vetet. Quare illius unamExpertus praesentis opem, discrimina rerumPost varia, et quae nunc melius defossa tacentur,Vivit, et ad iusti clementia litora regisComiter exceptus vultu sua fata serenoTemperat, ac sanctis infracto pectore curisObstrictum ante sibi totum docet amplius orbem.Cetera quae restant porro quoque tempora vitae(restent longa!) favor divini numinis illiViribus ingenuis atque hac probitate suorum,Et fidi virtute tori, rebusque secundis,Sive hic, seu magis ad patrii vaga litora Rheni,Tranquilla efficiet; neque me felicior umquamNuntius accepto veri rumore beabitAbsentem, cui summa sui laetissima votiContigit, hunc, o amice, tui quod patris amorem,Hanc mentem ad natale solum et mea limina mecumAufero, et insigni spoliorum merce triumpho.Atque utinam nondum iussis exclusus amicisAd caros quamvis cogar remeare penates,Advena vix nuper, sed seu civilibus undisDestinor ac patriae, monitu studiisque meorum:Seu, quod fata velint, BudorgisBreslau diva, canentemNunc Latio nunc ore suo, vel lucis egentesPriscorum historias ac scripta aeterna legentem,Pieriis ullo sine nomine proteget umbris,Vobis semper ero devinctus, et ante remotumEridanum, lenemque Istri gens saeva Garumnam,IstriGallus aquas bibet, ulla oblivia vestriQuam nobis venient; at tu mihi tale merentiPro pietate mea, pro qua te diligo cura,Iucundam a superis studiorum exposce quietem,Et vitam haud inopem, patriae nec amore carentem.Lutetiae, Pr. Non. Quinctil. An. M.DC.XXX.
In Scitum CASPARIS CUNRADI: DOMINI EST SALUS.
NIl, Cunrade, tuo, diserte, ScitoFerme est notius inter eruditos,Hac doctae pietatis, a tot annisFotae iugiter, aemulatione.Quin et me puerum recordor olimAusum nonnihil inter hos olores;Sed tantum puerum, inscium profundiSensus, nec bene verba ponderantem.At postquam nucibusque patriaque,Sic aetate iubente, derelictis,A vobis procul, anxium sinistraeFortunae didici timere fulmen,Tunc me, quantus eram, venusta totumHaec sententia cepit, aut ego illam;Tunc vidi magis et magis, tuum istudAntiquum, DOMINI EST SALUS, quid esset.Imprimis gracilenta non torososCum nuper febris hos trahebat artus,Nec quicquam mihi (tanta solitudoIn terra minime mala bonorum est)Veri consilii pateret usquam,Hanc solam petii Deum salutem;Et vires animique, corporisque,Id quod nec medicus, nec herba posset,Omni spe citius redire sensi.Sint longe mihi patria et parentes,Sint cari (grave dictu id est) amici,Et quodcumque iuvat domi morantes;Non sum solus, ubi Salus Iehovae est.Albae Iuliae, Ann. M.DC.XXII.
AD BERNH. GUIL. NÜSSLERUM CELSISS. PRINCIPI BREGENSI a Secretis; de Hymno suo Germanico in Christum.
INgentes animae, sanctae quas impetus aurae Immortale olim condere iussit opus;Caelestes tantum nobis quod narrat amores, Non Venerem, et caeci tela pudenda Dei:Si licet et fas est, vestris date fontibus ora, Nil huc Pegasidum nam facit unda, rigem.Virgineum partum, quid versu dignius esset? Natalemque hominis, qui Deus ipse, canam.Gens humana, veni; cunas spectabimus illas, Quas tua vera salus vitaque tota premit.Tam festa cessent aliena negotia luce, Nil urbes vani, nil ager ullus agat.Priscorum sileat sapientia caeca sophorum, Velaque Neptuni pallida turba legat,Causidici metuant venales solvere linguas, Hostiles ponant arma cruenta manus,Auctor pacis adest, superumque hominumque voluptas: Spectatum huc avide gens venit ipsa poli.Nec faculis opus est: ostendunt sidera parvam, Qua magnus vitae Sol iacet ille, casam.Dulce decus rerum, generis lux unica nostri, quem pronis animis mundus uterque colit,Si tibi marmorei pereuntia limine templi Munera et Eoi non damus orbis opes:Paupertas pietatis amans exosaque fraudis, Et mens plena fide te, puer alme, capit.Simplicius quid erat miseris pastoribus usquam? Tu tamen hos primos in tua sacra vocas.Dum domini rerum, dum vincti flore Lyaei Reges lenta gravi membra sopore levant,Plebs contempta, capax fidei tamen, occupat antrum, Neglectis gregibus, laeta libensque tuum,Occurritque tibi: sic his quoque versibus (illos Non ignoro tui muneris esse) fave.Et tu, fide mihi semper, Nüsslere, sodalis, Quem Musae norunt et Themis esse suum,Huc magnae steterat qua prisca ColoniaRomae, Non licet hoc etenim corpore, mente veni,Et vati largire tuo, maiora quis optet? Vel paulum ex genii nobilitate tui.Nam me languor edax, et membra exercita morbis, Vix digitos, taceo plura, movere sinunt.Hora tamen clemens, post tot discrimina rerum, In patria rursum te mihi iunget humo.Interea, nam sola mihi fere vota supersunt, Vive, et me melius, dulcis amice, vale.
INVIDIAE VANITAS.
QUem celsa virtus, atque sublimis labosArdente mentis igne vindicat sibi,Et litterarum cultui addictum tenet,Non interibit: omnis aetas hunc feretUltra polorum terminos: licet canesQuidam maligni et improbi virus suumEt tela linguae rancida evomant. nihilSibi timebit pectus augustum. altiusSe tollit onere palma. cui nisu parantNocere tanto, spiculis prosunt suis:Plebs cuncta nempe nosse discupit virum,Quem non amarit dira serpentum cohors.
ADULATOR.
NIl peius uspiam est adulantis viriFuco maligno, quod dat altera manuPeiore damno rursus altera petit.Vix Cerberi liventis ora tam nocent,Orcique claustra. sic venena pessimaPraesentiore morte corpus haud necant,Ac mixta fallaci optimi vini cado.
INGRATITUDO.
Vix gratiam res ulla tam parvam capit,Ac mens fidelis: unice qui cogitatPlacere cordis intimo affectu suis,Et arte quavis se probare, nil minusAudit sinistre, ac frontis non esset probae.Sic nata Sors est saeculi istius mali:Aequis fides fucusque passibus meant.