TESTIMONIA, ac NOTAE.
(1) Horatii, Epistolar. lib. 1. epist. 2. ad Lollium, v. 16. Iliacos intra muros peccatur, et extra. A Trobus, intra: ab Achaeis, foris. At hic, a Pragaeis coniuratis, intus: a sociis corum, in circuitu Pragae et Bohemiae. (2) Sune enim et Darari cis Hellespontum, in parte
Illyridis; adcoque Europa. (3) Ihum, urbs eras Troadis. Troas autem, regio illius. (4) Palatinianos, a Neccaro flumine profectos ad flum. Moldam. (5) In vulgata ponuntur verba, Omnis praevaricatio, et inobedientia. (6) Ad Hebraeos, cap. 2. v. 2. (7) Ecolesiasties 16. v. 8. (8) Ibed. cap. 16. v.u. (9) Ibid. v. 12. (10) Sapientiae cap. 5. v. 18. (11) Ibid. v. 21. (12) Sapient. cap. 5. v. 21. ubs vulgata, Contra Insensatos. hoc est, intelligentiae sensu destitutes. (13) In Inferis. (14) Psal. 49. v. 4. Vulgata, De sursum. (15) Ioelis cap. 2. v. 3. et Actor. 2. v. 19. et Lucae c. 21. v. 25. et 26. (16) Psal. 49.l v. 4. citato. (17) Numeror. cap. 16. v. 31. et 32. (18) 4. Reg. cap. 1. v. 14. (19) Libri Iosuae, cap. 10. v. 11. etc. (20) Ioann. Nauclerus, Vol. 2. Generatione 41. anno 1220. Sed expressius, Michael Buchingeriss, e Correl. Cornipolitano, et Bredenbach. lib. 1. Collation. sacrar. en annum 1273. (11) Iudiscum, cap. 4. per tezum. (22) 4. Reg. cap. 6. v. 17. (23) Cantic. 4. v. 8. Apud Cornel. porro a Lapide, Leones hi, et pardi, armatos signisicant insectaetores. in sdem cap. 4. Cantic. (24) Aluntur onim leones, etsaem in Vivariis Europaeorum quorundam Prinsipum: cum Pardos Syriae fere, Africaque,
solae norint. (25) Cornel. a Lapide, in caput 13. Apocalyps. (26) Iun. Iuvenalis, XI. Satyra, citatus a Petro Henrichiano, §. de Pardo. (27) Innuit Satyricus, Inter peregrinas belluas, etiam Pardos in aream, arenamve bestiariam, immissos. (28) Nenioris stellati, ad Pragam. (29) Passim in Commentariis, super diversa Scripturarum. Subinde quoque, in libris, ad Ambrosium, contra Celsum epicureum. (30) Isaiae cap. 13. a v. 4. (31) Ibid. eap. 13. v. 5. Vulgatae verba sunt. Venientibus de terra procul. etc. (32) Presertim vero, Croatarum. (33) Wallonum: quibus adiungas licet, Belgarum reliquas gentes orthodoxas. (34) Idem animal, et do/rc Graecis, et dorka/s2 est, ab acutissimo in praedam oculo. de/rkein enim, est, Videre, unde de/dorka, et do/rc. (35) Non fabulosas illas veterum acutoculas: sed lupos, quos vocant, cervarios. (36) Lepus, timidior est, quam, ut audeat; vulpes astutior, quam, ut velit, pardo sese committere. (37) Id diserte tradit, a Lapide citat. in cap. 5. Ieremiae, v. 6. E Plinii lib. 8. cap. 16. et Aeliani lib. 5. cap. 40. cetera quoque, de pardo pete. (38) Commentatore in Canticum Canticorum, apud Cornel. in cap. 4. Cantic. (39) Psal. 26. v. antepenult. (40) Ad
assertionis huius plenisorem lucem capiendam, expendat, qui dissentit, verba Divi Pauli, 2. ad Timoth. 3. v. 13. Mali homines, et seductores, proficient in peius; errantes, et in errorem mittentes. In errorem puta illum, de quo Salomon ait, Sapientiae cap. 5. a v. 6. Ergo erravimus a via Veritatis, etc. lassati sumus in via iniquitatis et PERDITIONIS. Summatim deniqise: Dissensiones, Sectae, etc. regnum DEI non consequentur. ait idem Paulus ad Galat. cap. 5. vers. 20. (41) Der Thiergarten / auff dem Weissen Berg: ad Pragam. (42) Sic de eo loquitur Ecclesiasticus, cap. 50. v. 28. (43) Vitruvii vox architectonica: qui scripsit tamen Augustaeo saeculo. Est vero, Colluviei receptaculum. (44) Sic enim colebant Semiramidem, deam suam. de qua vide, si lubet ac vacat, quae seripsi Ruinarum decade l. in Semiramide. (45) Aut, sine aspiratione, Avahaei: sicut 4. Regum, cap. 17. v. 24. aut Hevaei: velut infra, cap. eod. vers. 31. nominantur. (46) Vocabulum auctoris Philomelae. (47) Hanc historiam vide, ac lege, lib. 4. reg. Capise 17. a v. 24. usque ad fin. (48) De Vallearundineri, pone Iordanem sita, et a feris
(etiam leonibus) habitata, vide Christianum Adrichomium, in Theatro terrae Sanctae, tribuque maxime Ephraim, num. 16. Includitisr vero Vallis haec, ad instar quoddam, seu formam, tou= *de/lta Nilotici, consluentium torrentis Carith: eiusque Deltae basis est. Iordanis fluvius; in quem Carith, cum lateribus suis, e cuspide Occidua descendit. Ferarum autem immitium ibi coloniam esse; satis indisant verba Davidica, psalini 67. v. 31. quo digitum intenait etiam Adrichomius, Theaetri paeg. 25. col. 2. med. (49) Psalmo 7. v. 12. et 13. et 14. Porro, ubi Vulgata habet (idque recte) Vasa-Mortis, ibi intelligenda sunt, Instrumenta, et utensilia, suppliciorum. Unde et Septuagintae vertunt, h(toi/mase s1keu/h qana/tou. (50) Ioannem Huss, cognomine suo vehere Anserem, non solum indicat claere, pluribus in paginis, Auctor Gloriae Universitatis Pragensis Carolo-Ferdinandaeae, ut pag. 24. med. et pag. 50. fin. et pag. 52. med. et clarius, pag. 58. ad finem. ubi, Anserino clangore delectatum, ait, Podiebrachium, yeudobasile/a; quiae doctrino Hussi captum, et excantatum. et pag. 60. med. etc. sed nec ipsi Hussitae huius avis multistreperis vocabulo Prophetam suum erubescunt insignire.
uti Vitae Canisianae novissimus anctor, Italus, notavit in epigrammate, quod Hussiticus effudst poeta, in Petri Canisii nostri, invisum sibi nomen, Pragae, anno 1556.
Hinc procul esto, Canis! pro nobis excubat Anser.
sicut dicacitatis huius, et alibi superius, et fusius, memini, Septennii II. anno 1614. pag. 449. Ceterum, haec, de Hussiano nomine Anserino, plusculis abnotare placuit; ob magni ceteroqui nominis, eumque Catholicum, Wandalum, ad Taboris postea moenia defunctum: qui ante 36. annos plusquam semel affirmavit mihi; In Bohemia nesciri quidquam de ulla cognatione nominum Hussii, et Anseris; in gratiam fortassis uxoris Bohemae, Hussi sectam professae, ac retinentis. (51) Matthaei cap. 7. v. 21. (52) Ad Roman. 13. a v. 1. (53) Ibid. v. 4. (54) Psalmo 147. v. 15. (55) Haec narrant, Cornel. a Lapide, in epistolam S. Petri 1. cap. 5. v. 7. §. S. Ioannes. Caesar Baronius, in annum Christi 510. num. 2. Idem quoque, in Notis Martyrologii Romani, ad diem 19. Februarii, §. Sanctorum Monachorum. Cyrillus, in Actis S. Ioannis Silentiarii. et Simeon metaphrastes, ad diem 13. Maii: aliique
complures. (56) Miraculis enim piorum conspectis, Christianiss effectus; fidei verae tenax permansit: ut Baronius indicat, locis, proxime citatis. Gabor autem iste, se ipso quottidie deterior evasit. (57) Hanc, a Boico Gillensteinianam dictam, locis, alibi citatis; auctor Iournalis expeditionis - Bavaritae in Bohemiam, Boius ipse quoque, a pag. 45. post med. ac deinceps, constanter Greilenstein nominat: eamque fuisse dicit Domini Ioannis Iacobi a Kueffstein; praefecti tunc annonae castrensis rebellium. Drozdovicium vero, cuius mox a sexto versu mentio sequitur, Illustrissim: Pessina a Czechorod, affert Phosphori Radio 6. pag. 661. citatque, infra ad marginem, Martis sui Moravici librum 2. cap. 6. (58) Hinc Consultationem, quam Boicus ait, inter Bavariae Ducem, et Comitem Bucquoium, habitam fuisse in arce Gillensteniana; auctor Iournalis haudquaquam falso tribuit Hornae urbi, pagina 49. Qui nihilominus pag. 47. ad med. Gillenstenii (quod Greilnstenium ipse nominat) factam dicere videtur. §. Den 12. dito, ist man. etc. Doch vorher. etc. (59) Abrahamo Saurio, de Urbibus, pag. 424. Scriptori, et (uti videtur) etiam praeconi, neo-evangelico. (60)
Auctor Iournalis, pag. 48. ad med. (61) Insignia regni Bohemici, Albi Leonis, in campo, seu scuto, rubro: contra, ac Ianssonius in Atlante notet. qui Tabula Bohemiae, circa med. fere, ait, Leonem Rubrum, in campo Candido, tributum fuisse Wratislao IV. ab Imperatore Friderico. (62) Apud Boicum, parte 3. lib. 5. num. 32. (63) Quae sero tandemps ad vesperam, advenerant. ut asserit Iournale, pag. 47. princip. (64) Octavo die Septembris, seu, die sollemni NMativitatis Beatissimae Virginis Mariae: ut Diarium numerat Teysingerianum. (65) Oberndorffis: ut seribit auctor Iournalis, pag. 45. post med. (66) Quae, positam in medio sui, Bohemiam ex omm circumquque parte cingit. uti, ad Tabulam Bohemiae, docet auctor Atlantis Geographici, initio statim: ac plures alii. (67) Nec Contemnendus, nec Timendus, hostis est: Symbolum postea, anno 1645. suit Oliverii, Lib. Baronis de Wallis, Sacrae Caesareae Maiest. Colonelli peditum: apud Eliam Widemann, delineatorem, et chalcoglyptem. (68) S. Paulus ad Romanos, cap. 8. v. 31. (69) Deuteronmii cap. 32. v. 30. (70) Cornel. Nepos, in Miltiade; sub med. (71) 1. Reg. cap. 14. v. 6. etc. (72) Diarium
Teysingerianum, pag. 49. ante med. (73) Vide Suasoriam 2. Marci Senecae: praesertim autem, in Divisione. (74) Libri Iudicum, c. 15. a v. 4. De 300. vero Ungaris, spei suae irritis, auctor Iournalis tradit, pag. 48. med. (75) S. Thomas Aquinas, Summae theologicae Parte 1. quaest. 63. artic. 6. ad 3. et q. 64. artic. 2. in corp. (76) Vide libri Ecclesiastae caput 9. v. 10. (77) Iob cap. 10. v. ult. (78) Thomas Kempesis, lib. 3. de Imitatione Christi, cap. 32. num. 1. Sui ipsius (sui ipsorum) amatore,s cupidi, curiosi, gyrovagi; quaerentes semper mollia, etc. fingentes, et componentes, quod non stabit. (79) Sext. Propertius, lib. 1. eleg. 1. v. 6. (80) Ecclesiastici cap. 32. v. 24. (81) Proverb. 4. v. 25. (82) In caput 1. Iobi, lib. 1. moral, capite 10. (83) Verba Ciceronis, Oratione, pro Lucio Muraena, Vol. 2. ad finem disceptationis, contra Catonem Uticensem. (g) Cornel. Nepos, in Epamin. (84) Hoc vocabulum, quod vulgo, nec inconcinne, i)/dion sonat, tw=| a)llotri/w| oppositum; concinnius tamen, et atati Latinitatis aurae receptius, significat ai)w/nion, perpetuum, stabile, posessori mansurum, ac duraturum. velut, apud Maronem, lib. 6. Aeneid. de Marcello, Octaviae filio, praepropere exstincto,
- nimium vobis Romana propago
Visa potens, superi, propria haec si dona fuissent.
Cornel. quoque Nepos, in Thrasybulo, circa fin. Parva (inquit) munera, diutina; locupletia, non propria, esse eonsueverunt. Hoc loco vox haec ponitur in sigmficatu plitiore: quippe, sine quo sermo ceteroqui futurus fuerat nugatorius. (85) Auctor Diarii castrensis, Monachii editi, anno 1621. pag. 40. et 41. et 42. (86) Praenobilem Dominum I. Adelzreutterum, Consiliarium aulicum, anno 1640. quando Conscriptio rerum Boicarum, a Principatus Stephani continuandae, usque ad Guilielmum V. poscebatur. Is labor, in eundem denique Iureconsultum, eiusque scriptionis collegam, devolutus fuit. (87) Tabulae Bohemiae recentior, et grandis; cum vocabulis locorum Bohemicis, Ongerschits nominat, per quartam latinorum vocalem. (88) Graecis s1kuleu/w, spolio. pros1kuleu/w, ante-spolso. (89) Exodi cap. 10. a v. 1. usque ad v. 7. (90) Hoc namque consectaneum videtur, ad ea, quae de voracitate Equi Nilotici Achilles Tatius refert: ut id una quadam pastione continusata fiat. diei, vel ertificialis, vel saltem naturalis. Si namque
longiore ad hoc indiget temporum lapsu; iam nihil insolens id, et inusitatum, erit: cum alioqui rus aliquod, frugibus plenum, per dies, aut menses complures, etiam aper possit, aut cervus, consumere. Ceterum, haec de Equo Nili (qui idem et Elephas Aegyptius appellatur) habentur apud Achillem, quem dixi, Tatium, libro 4. de Clitophonte, et Leucippa, post initium libri, a pag. 220. usque ad pag. 224. editionis Lugduno-Batavicae, in 12. anno 1640. evulgatae, Graeca illius verba, inter ceterae, sunt haec. e)/tuxon pota/mion qhri/on a)\ndres2 teqhrako/tes2, qe/as2 a)/cion. i(/ppon de\ au)to\n tou= *nei/lou e)ka/loun, oi( *ai)gu/ttoii. *kai\ e(/s2i me\n i(/ppos2 w(s2 o( lo/gos2 bou/letai, th\n gas2e/ra, kai\ tou\s2 po/das2, plhn\ o(/s1on en xhlh=| xi/zei th\n o(/plhn/. me/geqos2 de\, kata\ bou=n to\n megis2on.. Et infra, ad finem paginae, 223. (qhri/on) e)/s2i me\n a)ddhfagw/taton, kai\ poiei=tai trofhn\, o(/lon lh/i+on. Haec metafras2ikw=s2 ita quis interpretetur. Nacti feram, viri, venatione pro more functi, spectatu dignam. Eam vero, Equum-Nili appellabant Aegyptii. Et est quidem Equus, sicut famma vult; quantum ad ventrem, ac pedes attinet: nisi, quod, et quantum, in forfice, seu chela, dividie
ungulam. Magnitudo vero eius ferae, est, iuxta bovem Maximum. Est vero animal istud quidem voracissimum: facitque cibi sui, totam aliquam segetem. et hinc fit, ut a)ddhfagw/tatos2 dicatur ab Achille Equus iste Nili, a vitio a)ddhfagi/as2, seu, d, simplios, a)dhfagi/as2: quae est, Inexplebilis quaedam Edendi aviditas. (91) Apud Sallustium, in Iugurtha; circa med. (92) Apud eundem: tribus circiter foliis superius. (93) Hoc totum clare indicat auctor Iournalis, pag. 54. sub ipsum principium. ac ratio suadebat. (94) De quibus Maro agit, lib. 2. Aeneid. longius post princip. (95) Ita locum hunc sinceriores Tabulae, cum auctore Iournalis, appellant: quasi dicas, Pafcuorum-Villam. non autum, Waldhofium; ut aliae Tabulae, pro I, littera, L, intrudentes. Hoc porro loco, in recensendis stativis Boio-Caesarianorum, non dissentit (reor) Illustriss. Czechordoius, Phosphori Radio 6. pag. 663. dum ait: Ubi signum progrediendi datum; isterque Exercitus Gmundam versus, UhercZicio (Ungerschizio, nobis) prius, et Rapsio, occupatis, ac inde, per Novohradium et Schvvinas, BudvicZium processit. etc. Nostri quippe Scriptores, vocabulis utuntur suae
linguae: Bohemi, fere Bohemicis: ut par est. (96) Abrah. Saurius, de Urbibus, pag. 580. ad med. (97) De his, vide, et expende, Diarium Teysingerianum, pag. 52. Simul autem et ea, quae in Actis huius anni, 1620. superius memoraus, de gestis Electoris Saxoniae, ad Budissinum Lissaticum. (98) Iureconsultorum, apud Ciceronem, nomina, eidem coaevorum. Applica, Ludovico Camerario, et Achatio Donaevio, baroni (postea Comiti, nostrique Palatinatus huius Superioris Gubernatori Ambergae) et Principi Anhaltino Senirz, qui suadere infelscsa, iam sub Friderico etiam IV., Quinti patre, instituerant. (99) Cornel. Nepos, in Hannibale, ante finem. (100) 3. Regum, cap. 22. a v. 31. (101) 1. Reg. cap. 4. a v. 10. (102) Lib. 2. Reg. cap. XI. a v. 1. etc. (103) 2. Reg. cap. 18. a v. 1. usque ad v. 4. (104) 1. Reg. cap. 21. a v. 17. () Redivivus (qui inscribitur) Sleidanus, libro XI. ante fin. ubi ad marginem addit haec. Diser Katzianer (quem in cordore historiae nominat, Königischen Feld=Obristen) ist von einem stattlichen Adelichen Geschlecht auß Croatia gewesen. Addit, Eum, ob fugam e proelio ad Esseckum, Viennae postea captivum, et
indidem liberatum; ab cognato quodam, in arce quadam sua, interfectum, ob conatum transfugii ad Turcam. Serinus (al. Tzrinus) cecidit, in defensione Sigethi: ut Surius seribit in Commentaer, anno Salutis 1566. (105) Sicut ad extremum denique dicetur, in enarratione fugae. (106) Arbitri vox, in Trimalcione. Lati-Clavi porro formam fuisse, quaelis fere nunc est Electoralium epomidum (seu, Collarium, ac superhumer alium,) asserit quidam e Commentatoribus Petronianis. (107) Hanc tantam monendi Friderioi liberiatem, satis irreverentem, exprimit, in Consultatione Bohemorum, ingenue Nicol. Bellus, Laureae Austriacae lib. 4. pag. 336. col. 1. ad med. Non ergo noster hic est, sed Adversariorum, sermo: qui non nescimus, Cum Principibus populorum, agendum esse reverenter, ac pudibunde. (108) Haec, ad hunc usque locum, pro Sententia, Palatinum in expeditionem stimulante, allata: haec, inquam, eruuntur ad apicem, e Consilio, quod a Nicolao Bello, affertur, et introducitur, lib. 4. Laureae, pag. 336. col. 1. citata superius. Ego, mihi loquendi libertatem sumo nullam, nisi, quam, qualem, et quansam, in Auctoribus, me praegressis, invenio; et
cam quidem, ex ipsorummet ore Protestantium: non autem Catholicorum, aut Septenniorum scriptoris, sensu. (109) Libro 2. Regum, cap. 21. v. 15. et 16. et 17. (110) Iodocus Hondius, in Atlantis-Minoris tabula Bohemiae, pag. 450. col. 1. (111) Cornel. Tacitus, Annal. lib. 1. de coercita, per Casarem Germanicum, sedstione militum Germanicianorum, uti vocabantur. (112) Respondetur, ad adversariae Sententiae dictum biblicum, allatum e lib. 2. Reg. cap. 18. v. 3. (113) Non autem, qui ei natus in bohemiae fuerat, uti Bellus pag. 336. ait: et ego alibi refelli. Interim observes, licet: Brachelium pag. 27. pro Berlino, ponere Stetinum: ae nihilosecius asserere; Palatini filium in curam Electoris Brandeburgici transmissum. (114) Auctorem Laureae vide, pag. 336. co.. 1. post m. et col. 2. princ. (115) Iul. Caesar, de bello civili, lib. 3. longius a fin. (116) Abrah. Saurio, in Urbibus, parte 2. pag. 87. Pragadicz, dicitur. Gerardo Mercatori, in Tabula Bohemiae, Prahalicz. Guliel Blauvve, Prahavviz. Guiliel. Ianssonio, Prabalitz. Ioanni Ianssonio, Prachatitz. Wassenbergio, Bragodizium, pag. 34. princ. Ephemeridi Teysingerianae Pragadiz, nobiscum manet. Sic et superius, pro
Marowiz, alii Machowicz, scribunt: ego, priore modo. (117) Ioan. Ianssonius, in Tabula Bohemiae maiore. (118) De hac Pragadizii clade tradit Diarium Teysingerianum, pag. 53. med. et Boicus, Part. 3. pag. 96. ante med. (119) Saurius, in Urbibus, Parte 3. pag. 6. Als eine Pastey/oder Schantz. bis. Verbo, thador. (120) Huc respiciunt Ioannis Cluveri verba, in Epitoma Historiarum, pag. 649. col. 1. princ. (121) Abrah. Saurius, V. Praga. pag. 75. ad fin. ubi Visegradam aercem pronuntiat Wischerad (an Wischegrad?) Alii tamen vere, sicut voces, sic et loca, distinguunt. (122) Cluverus hanc delibat, Epitom. pag. 649. col. 1. med. Ioannes autem Pauli, in Iocoseriis suis, Capite de Caesaribus, fol. 18. plusculis, sed historiae peristases depravat. Vide autem et Aeneam sylvium, in historia belli Hussitici, capitibus 40. et 41. (123) Saurium vide, in Urbibus, V. Praga, pag. 79. princ. (124) Vox S. Ignatii, Martyris Antiocheni, Romae in arena leonum morituri. (125) Isaiae cap. 26. v. 10. Mifereamur impio: et non discet Iustitiam. In terra Sanctorum, iniqua gessit: et non videbit gloriam Domini. (126) Ioan. Cluverus, pag. 649. col. 1. post med. (127) Ad
Titum, cap. 3. v. 10. et XI. (**) De his Pragadiziorum caedibus, Abrah. Saurius memorat, Opere de Urbibus, V. Pragadicz, pag. 87. (128) Hoc Ziskae, seu consilium, sen desiderium, multi narrant adhuc hodie, sive lingua, sive calamo. Nec plane praterit Cluverus, Epitomes pag. 650. initio colum. 1., ex auctoribus, margini adscriptis. (129) Iournale Teutonicum expeditionis Bohemicae, pag. 54. (130) Ab his longe abeuntia, narrat Saurius, pag. 56. de Urbibus, Parte 3. quem tamen latere Veritas rexum genuina nequaquam potuit: cum adducat Saurius ipsa verba Iournalis; eaque paene ad apicem expressa, loco, plusquam uno. (131) An et Vohlinum, Bohemis dictum; et infra Strackonizium, ad Austri plagam, sirum? (132) Iournale, pag. 55. fin. Allgemach (inquit) nachgefolgt. (133) Psalmo 57. v. penuliimo, seu XI. Laetabitur iustus, cum viderit vindictam. etc. (134) Abrahamum Saurium vide, De Urbibus, Parte ultima, V. Strackoniz. pag. 117. (135) Ita pronuntiae auctor Iournalis, pag. 56. Gerard. Mercator, in sua Bohemia, et Guil. Ianssonius, et Atals minor, Horessowitz, (136) Sic nominat Gerard. Mercator, et Guil. Iansson. Teysingerus
vero, in Diario, pag. 56. ante med. Grunberg, seu Grienberg. At Rephael Sadelerus, in sua Topographia Bohemiae, Grimberg nominavit locum illum. (137) Quantum ad auctoritatem quoque Industriae ducum. (138) Telamones, (inquit e Vitruvio Iun. Hadrianus,) signa sunt, virili forma, quae (sicut Atlantes quoque) aliquid in aedificiis fustinent. (139) Boicus, Partis 3. lib. 5. num. 40. (140) Sic cam appellat, Diarium Teysingerianum, pag. 55. fin. Sed Gerard. Mercator, Wimbergam: Estque inter Pragadizium, et Willharticzium, medio fere per obliquum situ. Cepit eam Tieffenbachius (non ille transfuga) Bucquoii missu: ibique praesidium imposuit. (141) Zuttenhosium nominat Nicol. Bellus, lib. 4. Laureae, pag. 342. col. 1. ante fin. (142) De his, idem Bellus agit, loco, primulum adducto, col. 2. m. (143) Hoc asseveratione magna tradit auctor Laureae; sicut et causam: cur in Urbibus Nobilitas profuga toleraretur. lib. 4. pag. 342. col. 2. post med. usque ad finem columnae. (144) Risenbergam a plerisque dictam, auctor Iournalis pag. 57. fin. Risenburgum dicit: quasi Gigantum-castrum. (145) Tit. Livius, Annalium lib. 30. multo post princip. (146)
Iudicum cap. 9. a v. 50. usque ad fin. capitis. (147) Don Balthasar, Hispanus idem, et Commendator Equitum S. Ioannis Melitensium. Melita porro, Insula maris Africani, ultra Siciliam, in Austrum; qua parte (inquit Carolus Stephanus) in Africam vergit. In has Insula coloniam habuere Carthaginienses (qui olim iidem et Poeni): ut indicat idem Stephanus, V. Melita. (148) Ita semper nominatur locus hic, ab auctore Iournalis. a pag. 58. etc. et 59. At pag. eadem 59. videtur Strowiz dici. (149) Guilielm. Ianssonius, in sua Bohemiae Tabula. (150) Abrah. Saurius, de Urbibus, V. Glattaw. pag. 638. (151) Partis 3. lib. 5. num. 43. e monimentis arcanioribus: cum Feminarum harum nobilium, ac Triginta captorum, mentionem Auctor diarii Sadeleriani praetermiserit. (152) Deroselben (scil. der Vngarn) Generaln. ait Iournale, pag. 61. v. 5. (153) Anbaltinus Princeps Iunior: apud Boicum, Partis 3. lib. 5. num. 44. (154) In Bohemia Argentarias esse celebres, et Atlas memorat, in Tabula Bohemiae chorographica exponenda: et Guil. Ianssonius, cum cura adnotat, in Bohemia sua: cuiusmodi sunt, ad Budevvitzium, Crumloviam, Kuttenbergam.
quarum mentio recurret infra quoque, in Otio militari, post pugnam ad Pragam. (155) De hac agit Heribertus Rossvveydus, in Vitis Patrum, liubri Quinti libello 7. num. 19. (156) Boicus, lib. 5. num. 45. pag. 62. med. v. 2. Haslangum ipsum ita suasisse. quod Teysingerus tamen non ait. (157) Hoc dicit Teysingerus, pag. 62. ad med. Sonder vilmehr gefällig seyn möchte. (158) Austria videlicet, qua Pannonia Superior: et Hungaria, qua Pannonia Inferior est, ac dicitur. ut et alibi notavi. (159) Ut in circulo, seu tractu, Pilsnensi, atque circa Satzium, nuper: de qua re, superius est actum. (160) Ut accidit ad Oeffertingam, a Super-Anassinis rusticis, Duci Sassen-Lavvenburgico. de quo egi in Annali ipso huius anni. (161) Ut ante Paiscos dies Hungari Haslangum ceperant. (162) Sicuti Cosacci fecerunt in Moravia, Friderico foederata: direpto, ipsis in nuptiis, municipio Mesericzio: velut suo loco, et anno, narravi. (163) Isaiae cap. 36. v. 21. (164) Istud observavit accurate Boicus, lib. 5. partis 3. num. 46. initio. Praeterit hoc Iournalis auctor. (165) De hoc congressu agit et Boicus, Partis 3. lib. 3. a num. 7. (166) Dann es mit Euer Lieb
Person ein andere Mainung hätte. Iournale, pag. 62. fin. et 63. princip. (167) Huius postremi commatis rationem, erues e verbis Diarit Teysingeriani, pag. 64. §. Den 21. dito, haben. etc. ante med. (168) Partis 3. lib. 5. num. 47. Illustriss. vero Czechorodius, Phosphori Radio 6. pag. 667. et 668. (169) Sic vocitatam aevo fuo, adeoque Christi, ac Tiberii, Bohemiam, affirmat Velleius Paterculus, lib. 2. pag. 375. med. Editionis Boxhornianae, Lugd. Batavorum. (170) Crispus Sallust. in Catilinaria, pag. 20. Elzevirianae editionis Leydensis. (171) Sallustio crebrum, ac familiare verbum, in Expeditionibus, praesertim Iugurthinis: etsi nonnullis improbatum, tamquam minus ibi proprium; potiusque ad fornices, et cubilia luparum, pertinens. Sed ego, cum Historico Summo errare malim; quam cum immodice eruditis, sapere. (172) Allusum ad illud Psalmi 126. v. 1. (173) Isaiae 19. v. 14. (174) 2. ad Timoth. cap. 13. Observa vero, Seductorum vocem, quam habet Vulgata lectio (Graece go/htes2) metaphorice illic accipi, pro Corruptoribus in Fide, vel in Moribus: propria vero Latinitate, tantummodo significare eos, qui, ad litteram, et naturaliter, aliquem
ducunt seorsum, kat) i)di/an, et xwri\s2 a)/llwn: sicut marc. Antontum Cai. Trebonius, in Curia Pompeiana; dum Ca. Iul. Caesar confoditur. Hoc loco, nobis utrumque vox ista notat. (175) Matth. 15. v. 14. (176) Diem videlicet Octobris vigesimum secundum intellige, Divae Cordulae, virgini ac martyri sacrum, e societate S. Ursulae. (177) Sic Astrologi, ceterique nonnulli, Aspectus, et actus, et indoles, appellant, extra modum indulgentes genio, vel laetitiae. (178) Tit. Livius V. C. lib. 22. med. (179) Sic eam Teysingerus nominat, pag. 64. med. quae videtur Ioannis Ionssonii esse Biela. aliter, Wiela: et i, extrito, Wela. Est tamen apud eundem Ioan. Ianssonium, et alia Biela; a praecedente longe distans, in extremis Occiduae Bohemiae finibus, e regione Palatinatus Superioris, ad Pfreimptae fluminis ripam, seu tractum lavum: quae Biela huc non spectat. spectat autem, ad lectoris errorem praecavendum. (180) Varronis, et aliorum, dictio est, pro Stramine: quod, apud classicum scriptorem, nondum equidem legi. quamvis tamen interim Stramineus, Nasonis, et Propertii, sit. etc. (181) Lib. 2. Regum, cap. 2. a v. 14. etc. (182) Hos nominant recentiores quidam eos pedites, quos
Germani vocant, die Musquetierer. an melius alii, die Doppelhaaggner? (*d) Non ergo (nisi mediate) Friderici Palatini. quod tamen nude scriptor Noricus tradit, libro 5. partis 3. n. 50. Ibid: et de Ascanio Aquaviva error est, (quippe, qui non captus, sed plane occisus, sit,) ut, de Teuffelio: qui non videtur fuisse Orthodoxus. (183) Everhardum Wassenbergium vide, pag. 35. et auctorem Iournalis, pag. 47. post med. (184) Teysingeri diarium, pag. 5. post med. (185) Boicus Parte 3. lib. 5. num. 52. appellat, templum, satis firmum. Iournale vero, Ein Capellen/ vnd gemaurten Freydt, hoff/ pag. 69. princ. Circa medium tamen ait, Zwischen der Statt/ vnd bemeldter Kirchen. (186) Vide, dicta superius, de Pragadizio, et Ziska. (187) Isaiae 56. v. 7. Ezechielis 13. v. 18. in praecones sectarios dictum. lege. (188) Omnium-Sanctorum. quae Festa, pa/ntwn tw=n a(gi/wn, Graecis, in composito ta\ *panqa/gia, dicuntur. (189) Marci Annaei Senecae Controversiarum lib. 1. Controv. 8. seu ultima. titulo, Ter Fortis.(190) In Arce obisse, indicat Illustriss. Dom. Georgius Christoph. ab Haslang; paullo inferius denuo ad testimonium invocandus. (191) Psalmo 57. ad fin. (192) Ita loquitur
auctor Iournalis, pag. 61. post princ. Biß er hernach/ den dritten Novembris, zu Rackonitz/ ins Feinds Läger/ verstorben. At Castrahostica, praesertim Hungarorum, erant, etiam intra moenia constituta Stativa, et contubernia militum: vel Urbs potius ipsa Rackonizium, pars dici poterat stativorum militiae Fridericiana. Obisse vero Haslangum, in Arce Rackonizii, satis innuunt litterae Illustrissimi Domini L. Baronis, Georgii Christophori, ab et in Haslang, superius paullo ante nominati: ex Arce Hochen-Cammerana nuper, X. die Septembris anni 1676. datae, ad Illustrissimam ipsius filiam, Mariam Catharinam, Comitissam de Preysing, Baronissam de Leyblfing. etc. quibus in litteris, inter cetera, de Alexandro hoc, ait, Er seye von den Vngern gefangen/ vnd zu Rackonitz/ so ein Schloß in Böhmen/ (immo et oppidum, seu urbs,) gestorben. (193) Isdem in litteris, quas paullo ante adduxi, hoc idem indicant ista verba. Sonsten wol ein dapfferer Soldat/vnd Cavalier/gewesen. GOtt tröste ihn! (194) Hoc idem et in Religiosis moribundis provide S. Pater nosier Ignatius Loyola, observat: et a suis observari voluit, iis praesertim, qui Infirmo assistunt, maxime, in phrenesi constituto: quam
phrenesin, crebro admodum, febres ardentes, et scil. illae, quas vocant Hungaricas, invehunt. Vide Constitut. Partem 6. cap. 4. §. 2. (195) In litteris, iam plusquam semel pro testimonio laudatis, ad Dominam filiam, Illustriss. Dom Georgius Christophorus, ait; Bey Ihrer Churfürftl. Durchl. wolseeligister Gedächtnus / Hofmarschalck. Mit derselben/ ist er auch/als General- Wachtmaister zu Pferdt/ in Böhmen gewesen. (196) Psal. 71. v. 1. (197) Horatii Latinitas. Intaminatis fulget honoribus. libro Carminum 3. Oda 2. ante med. (198) Hunc locum, auctor Iournalis, pag. 72. ante med. bis nominat Strässchonitz. Boicus, Partis 3. lib. 5. num. 54. pag. 74. fin. Strassonizam. Emendatae vero Tabulae, etiam Gerardi Mercatoris, et chorographica Raphaelis Sadeleri de scriptio, Iournali ad finem adnexa, Strassitz. Illustrissim. vero, ac Reverendiss. Dom. Thomas Ioannes, de Czechorod, Phosphori sui Radio 3. pag. 372. med. vocat Strassecium. Omnia haec posteriora, per diminutionem contractionemve, primitivi Strassonizii. (199) Virgil. lib. 12. Aeneid. in Oratione Turni, contra Drancem. Procubuit moriens, et humum semel ore momordit. Germani quoque dicimus, de caesis in acie, vel
monomachia; Er hat ins Graß gebissen. (200) Ut Boico, Part. 3. lib. 5. num. 54. princ. (201) Expeditos, solutos, liberos per omnia; sicut milites ferentarii priscis, Sallustio, Vegetio, etc. (202) Quadruplicem, scribit Boicus, lib. 5. modo citato. num. 55. (203) Id signate tradit Teysingerus, pag. 73. v. 6. (204) Proprietate Latti cultioris, idem est, quod Finiri. Sallustius crebro, et alii: sicut et alias adnotavi. (205) Proverb. 21. v. 30. Non est Sapientia, non est prudentia etc. contra Dominum. Alter locus est, psalmo 30. v. 16. In manibus tuis Sortes meae. ubi lectio alia habet, Tempora mea. (206) Ager requietus, Nasoni. Ein außgerueheter/ außgerasteter/Acker. transfertur et ad hominem. (w) Praetoria, veteribus dicebantur, etiam Villae suburbanae; in modum ac splendorem Arcium exstructa: velut et alibi subindico. (207) Lange Bruggen-Balcken/ unde et Pons sublicius, Romae, alibi. (208) De hoc militari vocabulo, annotavi quiddam, et in superioribus; occasione bellorum, inter Insubres, et Allobroges. (c) Illustrissim. Pessina, de Czechorod etc. Phosphori pag. 374. pro Hollachio, ponit Hohenloium. (z) Hoc Consilium militare, paullo ante congressum proelii,
habitum revera a Maximiliano fuisse; scribit Teysingerus, diarii pag. 75. ad med. et Beicus, Partis 3. lib. 5. num. 57. et ipse id indicat Maximil. Dux, epistola ad Paulum V. Pontif. max. apud Boicum, lib. 5. cit. pag. 83. ante med. Praemissa (inquit) deliberatione. etc. (209) Psal. 35. v. 7. Iustitia tua, sicut montes-DEI: iudicia tua, abyssus multa.(210) Brachelius pag. 29. ad med. Everhardus Wassenbergius, pag. 37. med. Cluverus Danus, pag. 784. col. 2. post med. in Epotoma.(211) Adolphus Brachelius, pag. 32. med. Boicus, partis 3. lib. 5. num. 59. fin. Nicol. Bellus, lib. 4. Laur. pag. 344. eol. 1. med. et alii. (212) Libri Sapientiae cap. 17. v. 10. Cum sit enim timida Nequitia; dat testimonium condemnationis. Semper enim praesumit saeva, perturbata Conscientia. (213) Ita nominatur a Boico, lib. 5. num. 55. post med. et ab Adolpho Brachelio, pag. 28. fin. In Diario Teysingeriano, pag. 73. ad med. appellatur, der Oberste Gauche. (214) Wassenbergius, pag. 36. ad med. (215) Sic conciliantur, Wassenbergius, ac Brachelius. quorum prior, ait, Trecentos trucidatos: posterior, Quingentos, caesos, aut captos. pag. 29. princ. (216) Wassenbergius, pag. cit. 36. ad med. (217) Psalm. 9.
v. 8. (218) Proverb. 28. v. 1. (219) Sic nominatur ab Everhardo Wassenbergio, pag. 37. princ. Brachelio vero dicitur, Vexillum praetorium. pag. 28. med. (220) Lithschenizium vocat Bellus, lib. 4. pag. 343. col. 1. ad medium. (221) Inter eos, etiam Boicus novissimus, partis 3. lib. 5. num. 59. ad med. (222) Id satis indicat et Boicus, loco, modo cit. post principium statim numeri 59. Minuunt alii. etc. (223) Auctor Iournalis, pag. 5. med. (224) Hoc, De comitatu Bucquoii, in acie, dicit clare Boicus, pag. 77. ad med. (225) Boicus, Caesarianam etiam aciem percurrens, Parte 3. lib. 4. num. 59. et num. 60. (226) Auctor diarii castrensis Teutonicus, ad pag. 75. Tabula 2. et, ad pag. 76. tab. 3. (227) Vide, si placet, hoc loco, Quid et Boicus adferat, Partis 3. lubro 5. num. 61. (228) De Turre Evangelica, S. Lucas, cap. 14. v. 28. et 29. et 30. (229) Boicus, Partis 3. lib. 5. num. 60. fin. (230) Inter Duodecimam et Primam horam, post meridiem, proelium istud coeptum fuisse, passim tradunt Acta. et auctor Iournalis, pag. 76. ante med. Darauff ist nun/in GOttes Namen/der Anzug/zwischen 12. und Eins Uhren/nach Mittag/auff dem Weissenberg/gegen dem Frind/
beschehen. Boicus, Partis 3. lib. 5. num. 62. §. Acie. etc. Paullo post meridiem (inquit) signum pugnae datum est. At Illustrissimus ac Reverendissimus Pessina, Phosphori sui Radio 3. pag. 375. ante fin. Circa Primam (ait), post meridiem, horam, signo ad proelium dato. etc. Sic fere conciliantur inter sese Scriptores. (231) Wassenbergius, pag. 37. ad med. (232) Numeror. cap. 21. (233) 1. Reg. cap. 14. v. 13. etc. (234) 2. Reg. cap. 5. v. 6. Ioab scilicet, introduxit Davidem; qui David, fuit frater, matris Ioabi: cui mulieri nomen fuit Sarviae. (235) Henricum Fabritium vide, in Compendio Menologii Magni teutonico, in fol. die 16. Iunii: rem, inspectu lectuque dignam. Porro, Pompeiopolis ista, hodie Pompelona, seu Pampelona est, in Navarra trans-pyrenaeana, seu Hispanica. (236) Danielis cap. 9. v. 24. id est, Christus IESUS. (237) De hoc sacrilego Iconoclasmo, egi superius, Anno 1619. in recensendis Actis diei XXI. Decembris. Postea vero reperi, haec eadem omnia enucleatius (nec tamen nostris dissona) exposita ab Illustrissimo, ac Reverendissimo Domino, Dom. Thoma Ioanne Pessina, etc. Phosphori Radio 3. a pag. 351. et seqq. Et rursus infra, Radio 6. a pag.
642. tota. (238) Psal. 63. v. 8. (239) Retulit, qui interfuit, fide dignus, ac veteranus, Sacerdoti P.C.H. Monacensis Monacensi. (240) Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 376. a princip. (241) Zbubnam nominat auctor Iournalis, tabula II. Acierum. De-Bubna vero, Pessina Radio 3. pag. 376. ante med. (242) Teysingerus, Pessina, Brachelius, A Tillio fuisse Crazium immissum Anhaltinianis, asserunt. Adelzreutterus vero, reconditiorum exavisitor, ac discussor, Parte 3. lib. 5. num. 62. id claris verbis attribuit ipsi Maximiliano DUCI. Sed facilis hic Auctorum est conciliatio: si dicamus (ut dicimus;) A Maximiliano monitum Tillium, ut Ioan: Philipp: Crazium immitteret: a Tillio vero, mox immissum Crazium. Quod enim ago per alium, agere per meipsum censeor. L. Si per alium. ff. nequis eum, qui in ius vocat, etc. (243) Tillii monitis convenienter: quem Teysingerus dicit praecepisse Crazio, Daß er mit seinen 500. Pferdten/ auff bemeldten Fürsten von Anhalt / mit sonderbarem Ernst/treffen soll. So er (subiungit) gethan. etc. pag. 76. post med. (244) Phosphori Radio 3. pag. 376. (245) Libro 4. gestor. regis sui. pag. 253 ante fin. (246) Haec
accurate tradis Illustriss. Pessina, Phosphori Radio 3. pag. praesertim 376. et pag. 377. etc. (247) Austor Iournalis, Tabula pugnae IV. ad litteram F. hoc signate exprimit, in Declaratione Tabulae. (248) Boicus, Partis 3. lib. 5. num. 63. (249) Sic eum nominat Boicus, lib. 5. Partis 3. num. cit. 63. (250) Haec Illustrissim. Pessinae Czechorodius, Phosphori Radio 3. exsequitur fusius pag. 377. et 378. et Teysingerus tabula IV. Pugnae, ad litteram, G. (251) Isaiae cap. 38. a vers. 8. Horologium porro illud Achazaeum, in Turricula cochleata nobis expressit affabre, sub hunc ipsum annum 1620. in stheneo Dilingano, praestans mathematicus, Georg. Schoenbergerus, S. I. (252) Iosuae cap. 10. a v. 12. 13. etc. (253) Arbitri vox est, primo statim fol. Tam magnae artis compendiariam invenit: ut et alibi adnotaevi. L. Annaeus Seneca quoque, epistola 27. Calvisius Sabinus, eruditus volebat videri. Hanc itaque compendiariam excogitavit. etc. (254) In epistola ad Paulum V. Pontificem; quae reperitur apud Boicum, Partis 3. lib. 5. num. 65. et 66. et 67. (255) Libro 4. gestorum sui regis, pag. 254. ante fin. (256) Aeneid. 4. de Elisa Didone: multo ante finem libri. (257) Eodem lib. 4. ante med. de
nuptiis Elisae. (258) Hunc memorat expresse Adelzreutterus, Partis 3. lib. 5. num. 64. ad m. (259) Isaiae cap. 13. v. 23. fin. (260) 3. Reg. cap. 20. v. 23. et v. 28. (261) Carcer Romanus, omnium facile teterrimus: in quo Coniurati Catilinarii necati sunt. Sallust. in Cattlina, longe ante fin. (262) De proelio Mont-Albensi loquens Brachelius, deque captis illic; ait pag. 31. med. Capti, Anhaltinus, et Turrianus, iuniores, ducum ipsorum filii: tum, Styrumbius. etc. At vero, tunc non captum Turrianum filium, sed proelium continuasse in Monte, ceteraque egisse bellica negotia, post abitum e Monte; patet ex iis, quae hoc loco sunt enarrata: quae scripsimus, anctoritate nixi Illustrissimi ac Reverendissimi Domini, Dom. Thomae Ioannis Pessinae etc. omnia compertiora habentis. pag. 377. et 382. med. in Radio 3. Phosphori. Restat igitur, ut, si captus fuerit Turrianus Comes iunior (aeque, ac Princeps Anhaltinus iunior,) id postea acciderit. Sed, quando, et ubi, et a quo; noverint, qui tradunt ista. (g) Dictionis istius vis, ac nervus, intelligitur e Tacito, de Pallante eiurante. lib. Annal. 13. (263) De Occisorum numero, sententia haec communior est. De Vulneratis, Pessina
Phosphori Radio 3. pag. 358. ante fin. ait; Plures saucios exstitisse, constat, (quam scil. tantum Centum, et Quinquaginta,) et Brachel. paeg. 31. Saucii, fere plures exstiterunt. (264) Adelzreutterum sic interpretor, Partis 3. lib. 5. num. 64. initio. (265) Ita Vegetius nominat eum; quem alii Metatorcm, den Einfuhrier. (266) Pretio, quod Sospitatori datur. (267) De isthoc Pappenhemii casu, in acie Mone-Albanensi, tradunt, Illustriss. Pessina, Radii 3. pag. 378. fin. Brachelius, pag. 31. ante fin. Wassenbergius, pag. 39. fin. et pag. 40. initio. Boicus, Parte 3. lib. 5. num. 64. et alii. Illustrantur autem haec et iis, quae in Genealogia scripsit Nicol. Rittersbusius, titul. Pappenhaim. V. Godefrid. Henricus. Quaere autem litter â M. Mareschalli. (268) Omnium potens, et efficax. Alluditur autem et ad certamen, quod priscis Pancration dicebatur. unde Pancratiastae. (269) Phosphori Radio 3. pag. 378. med. (270) Libro 4. gestorum sui regis. pag. 254. post princ. (271) Pag. 343. col. 2. (272) Pag. 343. (273) Libro 4. gestor. sui regis. pag. 254. post princip. (274) Epitomes pag. 784. Cluverus, col. 1. post med. fere. (275) Idem, Epitomes pag. 784. col. 2. post med. (276) Pag.
39. med. (277) Pag. 31. (278) Phosphori Radio 3. pag. 378. med. (279) Apud Adelzreutterum, Parte 3. lib. 5. num. 76. (280) Iournale, pag. 77. princ. Vnd halt man darfür / daß vom Feind in 6000. / Theils auff der Wahlstatt / ligend bliben/ Theils in der Flucht/ ob den Seyten/ an vnterschidlichen Orthen/ nidergehaut: ausser der Gefangnen. (281) Pag. 77. ante fin. Die Vngaren/ haben über die Moldau/in grossem Schröcken/ vnd confusion, gesetzt: vnd/der Pragerischen Burgern Anzaig nach/über die 1000. ersoffen. (282) Libro 4. de gestis regis sui. pag. 254. (283) Pag. 251. fin. et eod. lib. 4. gestor. Ludov. (284) 1. Reg. cap. 18. v. 7. (285) 1. Reg. cap. XI. v. XI. (286) 1. Reg. cap. 17. v. 51. (287) Colligitur ex lib. 1. Reg. cap. XI. v. 8. (288) Aenoid. 6. ante fin. de Marcello. (289) Haec diserte tradit Pessina, Phosphori Radio 2. pag. 98. ad med. addens, Id 8. Novembris accidisse, ac scil. die Victoriae; postque Friderici transitum, ex Arce regia, in Pragam-Veterem. (290) Lucanus, lib. 1. pag. 3. (291) Inter feras huius generis, est Unicornis, seu Monoceros (ut Simeona Zethi innuit, apud Hadrian. Iunium:) inter aves autem, phoenix. (292) Hanc
Considerationem affert (saltem obiter) etiam Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 383. med. (293) Bellus autem, de Equis tolutariis Anglicis infert, nescio quid, Laureae libro 4. pag. 343. col. 2. fin. Cluverus vero, de Curribus ???quevitur, Epitomes pag. 785. col. 1. princip. (294) Aude aliquid, brevibus Gyaris, et carcere, dignum; Si vis esse Aliquis. Satyricus Aquinas, libro 1. satyra 1. versu 73. et 74. (d) Quaedam horum, ad verbum, habet Illustrissim. Pessina, in Phosphoro, Radio 3. pag. 383. a med. ad fin. (295) Crispi Sallustii locutio in Iugurtha, de Metello et Iugurtha, proeliantibus. Alibi vero, unico immutato verbo, idem Sallustius, itidem in Iugurtha, de Gaetulis ait: Eorum multitudinem in unum cogit. §. Iugurtha, postquam. etc. (b) De his, adversus Palatinum, querelis, hinc inde suscitatis, dubium esse nemini potest ullum; qui Nicolai Belli Lauream, libro 4. pag. 344. col. 1. et 2. serio expenderit. (296) Plumaschy vulgo. Arbiter, in Publii Mimi Fragmento, seu vero, seu conficto; Plumato amictus aureo Babylonico. Flavo vero plumatus erat Palatini pileus. (297) Haec refert apud Illustriss. Pessinam, Simeon Kapyhorskyus, in Actis anni 1619. Vide Phosphori
Radium 3. pag. 353. a fin. etc. (298) Ad Philippenses, cap. 1. v. 7. (299) E Carolo Caraffa, Nuncio Apostolico, Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 383. post initium. (300) Vide Boicum, hoc loco, de Vinctis. Partis 3. lib. 5. numero 66. Simile fere quiddam de Vinctis, in eadem urbis regione emissis, in Exsequiis, Sancto Wenceslao Martyri, ac Duci, ductis; adfert Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 155. a med. et pag. 156. (301) Auctor Iournalis, pag. 77. med. (302) Pagina 77. Iournal. Post med. (303) Vide Nicolaum Bellum, lib. 4. pag. 344. col. 2. ad fin. (304) Hoc loco, Iournalis auctor, solius Veteris-urbis, ac Statuum regni, meminit, pag. 77. med. Haben auch die Altstätter/ vnd zugleich die Ständ/ einen Trommeter zu Ihr Durchl. geschickt. etc. At Boicus, Veteris iuxta, Novaeque Pragae, legatum agnoscit, lib. 5. num. 66. fin. Illustriss. quoque Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 384. Ex Veteri (inquit) et Nova Civitate, nuntii a civibus missi, etc. (305) Gramondus, lib. 4. de Ludov. 13. pag. 254. med. (306) Ita scribit Ill. Pessina (qui locum et vidit, et videre quottidie posset,) Phosphori Radio 3. pag. 343. med. (307) In Canticum Canticorum, Sermone 1.
(308) Sic scribit, et loquitur, Ill. Pessina, Phosphori Radio 1. fin. Similia fere, et Radio 5. in Serie Praepositorum, pag. 604. col. 1. fin. (309) Verba sunt Pessinae, Phosphori citata pag. 604. (310) Sic nominatur a suamet natione, pro Georgio: in Disputatione Reverendiss. Capituli Pragensis, contra Hussitarum errores: quae citatur a Pessina, principio tenus, pag. 254. Radio 3. (311) Fuit is Casimiri, Poloniae regis, filius: ac frater S. Casimiri, Divis postmodum a Leone X. adscripti. Vide Radium 2. Phosphori Pessinaei, in Wladislao Pol. et Matthia Ungaro. (312) Codex MS. Przibyz de Radonin, Magistri scholae ad S. Aegidium Pragae, in Chronico Bohemico anni 1446. temporibus Rochizanae, et Podiebraskii; regis, a secta intrusi: apud Pestinam, Phosphori Radio 3. a pag. 229. ante med. (313) Anne sic dictae: quod, sicuti nostrates floreni singuli, sexagenum crucigerorum, sic illae grossorum totidem, valorem continent? (314) Proverb. cap. 1. v. 14. (315) Memoria Regum, in Tarquiniis, (ultro fugientibus) Romae tamen et profligatorum, anniversaria; sub Regifugii nomine, diu quondam viguit. eratque dies is, ante Kalendas Martias, septimus. quo eodem die, consignatur et
Hirundinum-Adventus, in Kalendario Fastorum Ovidianorum Gyraldino. Fugarant porro ii, qui e Bohemis rebelles fuerant, (quantum in ipsis erat,) Ferdinandum, Bohemiae regem; in suffecto ei Friderico. (316) Festa, Vulcano, Ignis prasidi, in Circo Fliminio celebrari sueta quotannis, decimo, ante Kalendas Septembreis, die. Nemo vero suspicetur, Talia Arsenio, Decano Metropolitanae Pragensis, ut ignota, gratis, et intempestive, attribui. Fuit enim nequaquam illiteratus: et Commentaria idem, privata publicaque rerum gestarum, post se reliquit: eorumque nos auctoritate tradimus haec ipsa, sicut et Illustrissimi Pessinae. qui memorat haec, ex illius autographis, Phosphori Radio 3. a pag. 346. usque ad pag. 350. inclusive. Scripsit praeterea Arsenius idem, publiceque recitavit, typis mox evulgatam, Orationem, gravitatis cloquentis plenam: cuius initium habes, apud Pessinam; pag. 386. Phosphori. (317) Libri Iudicum, cap. 9. v. 15. de Abimelecho, regni Sichimaei subsessore. (318) De quibus Athen: vide Cornelii Nepotis Lysandrum, in Vitis Imperatorum Graeciae. Meminit autem horum, etiam Ca. Iul. Caesar, in Oratione dissuasoria supplicii capitalis Coniuratorum, apud Sallust. in
Catilina: aliique complures. (319) Terent. Eunuch. Act. 5. sc. 5. v. 4. (320) haec, sed sparsim, Pessina, Phosph. Radio 3. a pag. 367. usque ad pag. 372. (321) Propugnator. ab a)spi/zw, u(peraspi/zw, clypeo interposito protego, a)spi\s2, i/dos2, enim, clypeus est. (322) Vide Nicolaum Bellum, lib. 4. Laurea, pag. 344. col. 2. post med. (323) Isaiae cap. 58. a v. 2. etc. (324) S. Paulus, ad Roman. cap. 13. a v. 1. usque ad 5. (325) Auctor Iournalis, pag. 77. fin. Haben etlich Puncten schriffelich angebracht/ (quae Boicus affert, ac recenset, lib. 4. Partis 3. num. 67. med.) darauff Ihr Durchl. ihnen/ in beyseyn der Kayserl. vnd anderer Cavalliern/ selbst die Nothdurfft zu verstehen gegeben: daß man ihnen die Zähr starck auß den Augen fliessen sehen: (et hoc, ut ait Boicus, libro et num. citato, propter positam eis ob oculos, admissorum in DEUM, atque Caesarem, criminum gravitatem.) (326) Pessina, Phosphori Radio 3. pag. 345. post princ. (327) Idem ibid. pag. 351. ante fin. (328) Pessina, Radio 3. pag. 359. med. (329) De hoc agit Hieronymus Osorius, episcopus Algarbiorum, lib. 3. de gestis Emmanuelis, Portugalliae regis. et alii complures. (330) Lege, et expende, in hunc totum Pelopii
sermonem, ea, quae scribit Illustriss. ac Reverendiss. Pessina, Phosphori Radio 6. pag. 638. fin. et 639. princ. ac med. et magis, quae infra, pag. 642. fin. et pag. 643. tota, ac 644. med. (331) Hadrian. Iunius, Seliquam pronuntiat: et tamen Ceratium vocat; quod Siliqua est, non Seliqua. Hoc loco, Pondusculum est, Quatuor Granorum; in re Medica, et Nummdria. i. e. Vier Gran. (332) Nicol. Bellus, lib. 4. Laur. pag. 344. col. 1. post princ. (333) ff. de reg. iur. l. quod ab initio. et ff de pac. l. si tibi decem. §. si pactus. (334) Haec tergiversatio dimissi militis Bohemici, describitur ab auctore Iournalis, pag. 78. et a Boico, Partis 3. libro 5. num. 67. etc. (335) Id factum esse ad 3. Idus Novembr: hoc est, Undecimo mensis, die S. Martini Turonens.; clare Boicus tradit, Partis 3. lib. 5. num. 67. Teysingeriis autem indicat, pagina 78. Iournalis, §. Folgenden Tag. Alius autem, Id gestum asserit, die, â Victoria, 3. et confestim illo die Iurare Caesaris in nomen iussos esse. (336) Pessina Phosphori Radio 3. pag. 384. post med. (337) Teysingerus, in Diario, pag. 79. med. (338) Idem, pag. 79. fin. (339) Nicol. Bellus, Laureae pag. 345. col. 1. princ. (340) Idem, ibid. col. 1. ante med.
(341) Iournale, pag. 85. princ. (342) Bellus, lib. 4. Laureae, pag. 344. col. 2. med. (343) Iournale, pag. 80. ante fin. (344) Insignia Regni Bohemiae: veluti sub initia Leonis Galeati dictum est. (345) Auctor Laureae, lib. 4. pag. 344. post med. col. 2. (346) Saurius, de Urbibus, V. Praga. pag. 78. circa med. Strahofium porro, Sionem-Montem etiam appellari suetum, indicat et alius quidam scriptor Bohemus: ac, ni fallor, etiam auctor Encomiorum Universitatis Carolo-Ferdinandaeae, Encomii XVII. fin. pag. 69. fin. (347) Libro 2. Machab. cap. 14. â v. 8. (348) Ad Roman. cap. 14. v. 5. (349) Graeci Latinique, sic Cerevisiam appellant. (350) Sic Ferrifodinas vocat Cae. Iul. Caesar, belli Gallici lib. 7. ad med. fere: ut et Tit. Livius, lib. 4. de bello Macedonico: ubi et de Argentifodinis: quas Argentarias nominat. (351) Commoda, dicitur Guilielmo Ianssonio; in tabula Bohemiae. (352) Anno namque 1555. et 1556. Societas Pragae habitare coepit: ut ad marginem adnotat, paginae 323. Phosphori Radio 3. Illustrissim. Pessina. (353) De Mendacibus vulgo dicimus, Er geht mit faulen Fischen vmb. (354) Groondel (id est, Hieronymus, plebeiis,) Faul-Frisch/ vel, Groondel
Stinck-Fisch. (355) Actu 5. sc. 6. vers. ult. Verba Demeae sunt, ad Getam. (356) Liber, cuius est Inscriptio, Gloria Universitatis Pragensis: Encomio XI. pag. 45. et 46. et 47. (357) Scriptum anonymi cuiusdam, in palatinatu: et appendix Supplicii Hussaei; quod Actis Concilii Constantiensis annexum est. (q) Pessina, Phosphori Radio 2. pag. 77. med. ubi et indicat; Apud Scriptores Bohemos, eum esse talem; quales ei titulos in corpore scriptionis nos tribuimus. (358) Gnatho Terentianus, Eun. Act. 2. v. 1. (359) Hic, Pragam reversus, sub anni 1621. principium, et in Sacris omnia restituens; obiit postea, sequentis anni (1622.) autumno iam hiemante, die 2. Novembris, morte placidissima. Cuius, et viventis, et defuncti, Miracula, tam libello peculiari descripta, quam Strahofii picturis piis expressa, Viri Sancti opinionem ei passim conciliant: uti testatur Illustrissim. Pessina, Phosphori Radio V. pag. 551. ad med. (360) Epistola Ferdinandi I. Caesaris, ad Paulum IV. Pontif. Max. an. 1558. die 15. Novembris data. (361) Pessin. Radio 3. a pag. 323. etc. (362) Plebeis utique, Iohann-Eck. Vide Pessin. Radio V. pag. 586. princ. (363) Genes. cap. 4. v. 7. (364) 1.
Reg. cap. 22. v. 19. (365) 1. Paralipom. cap. 10. a princip. usque ad v. 5. inclusive. in quem locum, et versum, vide et Iacob. Salian. in Annalibus Vet. Testam. (366) 2. Reg. cap. 1. v. 21. (367) Exodi cap. 1. fin. et cap. 2. v. 3. ac v. XI. Praeterea, Exodi 7. v. 20. ac seqq. (368) Pessina, Phosphori Radso 5. pag. 586. usque post med. (369) Martyrolog. Roman. S. Sigismundi regis iriumphum caelestem recolit Calendis Maii. Calendarium autem Lipsanologicum, apud Illustrissim. Czechorodium, Phosphori Radio 4. pag. 508. post med. assignat ei diem 2. Maii; ut peculiari eultu afficeretur: eo, quod Sacrum regis illius Burgundiaci corpus, a Carolo IV. anno 1365. e Monasterio Agaunensi, Sedunensis dioeceseos, allatum fuisset: et in Sacello templi Metropolitani Pragae collocatum. (370) In authen. de consu. in princ. col. 4. (371) Epistola S. Iuda Apostoli, v. 6. et clarius, secunda S. Petri, cap. 2. v. 4. (372) Seinen Gvatter/oder Gvattermann. Utuntur Compatris voce quidam Iuris, ac maxime Decretorum MS. periti. Iacobus quoque Sannazarius, epigrammatum lib. 2. ad Paetum compatrem. nisi forte compater ibi sit nomen proprium: ideoque litterula prima maiuscula
scribendum feret. (373) Schebrack, geographicae tabulae locum istum nominant: situmque ponunt, longe infra Carlostenium, Austrum versus. (374) Matth. 5. v. 10. (375) Cantici Canticorum, cap. 8. v. 7. (k) Et merito metuendum est iis, qui garrulitati magis assueverunt. Legaetur, De Obligatione Sigilli-Confessionis, Paulus Laymannus, lib. 4. Theologiae moralis, tractatu 6. cap. 14. a num. 1. etc. Certe, interdum Revelatorem-Confessionis Sacramentalis degradatum (inquit) legimus, et saeculari potestati traditum, ait apud eum, Numeri 1. fine, Henriquez, num. 9. (376) Sigalion, Aegyptiis symbolum, ac moniter, Silentii, digitis labiae sua comprimens; iubensque quodammodo siga=|n, id est, tacere. Quae porro de beato Ioanne Nepomuceno dicta sunt; ea compluribus indigenent testium citationibus. Sed, partim sparsim, partim et collectim, reperiuntur, apud Illustrissimum et Reverendissimum Thom. Ioannem de Czechorod, Phosphori Radio 5. a pag. 583. usque ad 586. exclusive. et Radio 6. a pag. 644. usque ad pag. 657. (377) Ita vaticinatis huio Wenceslao fuerat, in Ioann-Eckiana causa, Iaroslaus Miczan, Canonicus Metropolitanae Pragensis, Baro de Klinstein, etc.
apud Illustrissim. Pessinam, Phosphori Radio 5. pag. 586. sub med. Et eventus vaticinio respondit: earumqze captivitatum una, contigit Koenigsalae, altero a Praga milliari; ut Saurius tradit, l. de Urbibus, V. Königs-Sal. Fuit autem eo malo rex ille plane dignus; deiectus Imperio: quem vix quisquam bonus, bonis adnuemrat Regibus: quem auctor Gloriae Universitatis Carolo-Ferdinandaeae, Encomio XX. pag. 77. post med. vocat, Impium Wenceslaum: Encomio V. supra, pag. 17. med. tanti patris (Caroli IV.) degenerem tandem filium: Encomio vero IV. pag. 16. med. haec de ipso scribit: Hinc illae, prospectantis e fenestra (Caeroli scil. Quarti) lacrimae; quod, Unum filiorum, in Perditionem Patriae datum, divinitus praesensisset. (378) Pessina, Phosphori Radio 2. pag. 76. post med. (379) Ioan. 4. v. 48. (380) Haec apud Pessinam, Radio VI. a pag. 646. usquo ad pag. 656. (per intervaellae tamen) inventes. (381) Socero Borzivogio, DUCI Bohemiae: et socrui Ludmillae, DUCISSAE. Sic enim, numero multitudinis, de Priamo quoque, et Hecuba, Maro loquitur, libro 2. Aeneidos. (loquitur vero de Regia Priami)
infelix quo se, dum regna manebant, Saepius Andromache ferre incomitata solebat, AD SOCEROS: et Avo puerum Astyanacta trahebat.
(382) 4. Regum, cap. XI. toto: et 2. Paralipom. cap. 22. a vers. 10. (383) Sensum hunc ex parte expressit aliqua, Henricus IV. Galliarum rex: qui, memorantibus quibusdam, elisabetae Anglae iussu, Mariam, Scotiae reginam, ascia percussam et sublatam fuisse, respondit; Frustra vos miramini, frustra causas inquiritis caedis illius. Siquidem, nulla unquam femina regnavit, cuius non insignis notetur Crudelitas. Florim. Remondus, de Origino Haereseon, lib. 6. cap. 16. num. 6. pag. 299. mea. (384) 4. Reg. cap. 21. a v. 19. usque ad fin. Duobus quoque annis regnavit in Ierusalem: fecitque malum in conspectu Domini, etc. Item, et explicatius, 2. Paralip. cap. 33. a v. 21. usque ad v. 24. de rege Amon. (n) Viperae similis, serpens; morsu suo sitim immensam unlnerato corpori invebens. a diya=|n, sitire. (385) Germanis, Schreck-Mahl: Bohemis, Strachykwas. (386) Furiarum una; sic dicta Graecis, ab Odiendo, Invidendo, etc. (387) Hunc signate nominat Illustrisis. Pessina,
Phosphori Radio 3. pag. 151. v. 2. Cui consentit etiam Cardinalis Bellarminus, lib. 3. de Officio Principis Christiani; in Vita S. Wenceslai, dum ait: Ab Occidentali parte Arcis regiae id accidisse At Ratschini vicus hic, ad Strahofium, infra positum, respiciens, ac tendens, ab Occidua parte situs est: Pohorzelicum, aio. (388) Haec clare deducas ex iis, quae explicata reperies ab Illustriss. Pessina, Radio 3. pag. 165. et 166. (389) Psal. 37. vers. 5. (390) Isaiae cap. 58. v. 6. (391) 1. ad Timoth. cap. 6. v. 9. (392) Colligitur ex iis, quae tradit Pessina, in Notis maxime lateralibus, ad Radium 2. Phosphori, initio, ad pag. 15. fin. et pag. 151. med. de Brzena, Boleslai coniuge. (393) Apocalyps. cap. 18. v. 7. (394) Haec, de historia Drahomirae, comportavimus, e diligentissimis Illustriss. Pessinae de Czechorod, etc. scriptis, in Phosphori Radio 2. ac 3. diversis locis. Cardinalis porro Bellarminus, lib. cit. 3. de Officio Principis Christiani, non fere usquam dissentit his: ex Aeneae Sylvii historia Bohemica, cap. 14. et Caesaris Baronii tomo X. etc. Vitam S. Wenceslai contexens. Drahomiram interim, una cum curru, et iis, qui simul vehebantur, absorptam humo, asserit cap. 15. Bellarminus. Czechorodius
vero, nullorum meminit assidentium; ac ne quidem vel unius pedisequae. qui suam tamen historiam deduxit, e rerum Bohemicarum, vetustis aeque recentioribusque Scriptoribus-accuratis: nominatim, e Christanno, Boleslai Saevi (interfectoris Sancti Wenceslai) filio, Strachyquae fratre, Monacho Brzevvovensa, Benedictino; libro, De Passione S. Wenceslai, patrui sui. Ex Archivo item vetusto Capituli Metropolitane Pragensis: ubi Annus caedis eius ponitur, Christe Nati 939. Ex Hageckio quoque, et R. P. Bohuslao Balbino. Czechorodius praeterea Tetinum assidue appellat, illam S. Ludmillae sedem arcemve, quam Cardinalis Bellarmin. arcem Theynam, seu Teynam. Item, quem Borzivogium aut Borziwogium, Czechorodius, et alii, nominant; eum, Bohemiae Ducem, auctor Gloriae Universitatis Carolo-Ferdinandaeae vocat Borzivor: Encomio 1. pag. 1. et 2. (395) Haec, auctor Iournalis (qui rebus gestis interfuit) refert, (pag. 82. fin. et 83. usque ad med.) Ad diem 15. Novembris fastorum Gregorianorum. (396) Noricorum compositor, lib. 5. num. 73. (397) Pessinam vide, Phosphori Radio. 3. pag. 383. fin. et 384. prino. (398) Adi Brachelii quoque testimonium, in annum 1634. parte 2.
pag. 8. fin. et pag. 9. princ. (399) De his exprobrationibus, Comiti Turriano factis, tradit auctor Laureae, libro 4. pag. 358. col. 2. a princ. usque ad fin. per totum. Potuisset autem, bonus alioquin indole naturaque Princeps, (ut et alibi iam, bis minimum, dixi,) Fridericus, nisi malis circumsideretur suasoribus, quiritari titulis aliis, longe potioribus, de Turriano, Comite Seniore. qui, si factus e Protestante Islebiano fuit Calvinismi strictioris sectator (ut eum describit Everhardus Wassenbergius, belli Bohemici pag. 25.) adeoque Pritanus, Britannicorum amulus; haud dubie fautor ipse quoque fuit, et approbator, Iconoclasmi, Decembri superioris anni Pragae facti; velut conici queat e Querelis, a Palatino depositis in sinum Turriani, adversus Pelopium, hostem Iconoclasmi: sicut alibi superius dixi. Hoc enim Calvini discipulorum, et maxime Puritanorum, est proprium. Hortator item, et impulsor utique fuerit, illius Decreti, extreme Anti-papistici: quod auctore (ut dicebaetur) incitatoreque, impiissimo illo Abrahamo Sculteto, sub huius ipsius anni 1620. principium, promulgaturus per Bohemiam Elector Palatinus fuerat. quo promulgato, plausum quidem daturi fuerant, Sculteto et Turriano
innexi, Puritani: pulsuri vero regno Fridericum, citra controversiam ullam, Bohemi ceteraerum sectarum, acatholici; priusquam etiam Bavarus Dux, et Comes Bucquoius, ei pellendo, supervenirent. Fuit autem Decretum istud, De Ritibus sacris (immo vero, exsecratione dignis,) per omnes Regni ecclesias, perpetuis deinceps temporum aetatibus, observari iussis; illi Berlinensi Brandeburgicorum anni 1614. multum affine; si non, in quibusdam, enormius, et invidia Palatinum insuperabili depressurum: Turriano vero, Scultetoque, Principis excusationi, vel tutelae, nihil profuturis. Refert illius Articulos, Simeon Kapihorskyus, in historia coenobili Sedlicensis: et ex eo, Illustrissim. Pessina, Phosphori Radio 3. a pag. 354. per seqq.
Templorum Bohemiae Campanae tolluntor: ad Arcem Pragensem, omnes devehuntor.
Altaria lapidea (quippe, Papistarum opus) a fundamentis diruuntor. ligneae mensae substituuntor, nigro panno, ad solum
usque defluente, tectae; sindone vero, cum Cena fit.
Imagines omnes, tam Christi, quam Deiparae, Sanctorumque, et picturae qualibet aliae templorum, (utpote, a Papistis excogitata Idololatria,) exstirpantor.
In Synaxibus, hostiae loco, Panis dator, vel orbicularis placenta, in oblongas discissa partes. hinc, partem sibi quisque tollito. Similiter et de Calice, suam quisque partem bibito.
Pro Calicibus aureis, argenteisve, Crateres lignei, torno ducti, sufficiuntor.
Sacerdotum, in templis usurpari solitae, vestes, Albae, Casulae, superpellicea, vexilla,
lucentes in altaribus cerei: genuflexionum, coram altaribus, reverentia; Crucis, post benedictionem, expressio, ceu res Papisticae, tolluntor, omittuntor. Fontes baptismales, per ecclesias, funditus deiciuntor. pelves ex aere, vel stanno, substituuntor. Sanctissimae Trinitatis Imago, nec pingitor ullo modo, neque sculpitor. Catechismi doctrinae universa, commutator in Decalogum: cuius Praeceptum princeps esto, Fuga sculptilium: postremum vero, Noni Decimique praecepti consociatio. In tractatu De Fide, ac Cena, ubi antehac ea legebantur verba, Est verum Corpus, et Sanguis, Domini
nostri IESU Christi, omittuntor ista deinceps: ac dicitor, Est visibile Signum.
Pro suggestibus in posterum, non Evangelia, nec Apostolorum epistolae, sed Biblia vetera, vel libri Prophetarum, explanantor; aut explanationis argumentum praebento.
Confessio, secretam ad aurem fieri solita, eliminator: sed, ore ad os loquente, vel scripto, peccatorum numerus recensetor.
Audito IESU nomine, nec genuflectitor (perinde, quasi Paulus flecti vetet, cum dicit, omne genu flecti,) neque caput aperitor, nec frons, et vultus, inclinantor. Est enim (inquit, pro aurea et Achillea rationum
ratione,) EST ENIM IDOLOLATRIA.
Ex his, ita constitutis, Articulis, si successum nacti suum forent, Primus quidem Turnio, e tot nolarum grandium aeris Campani centuriis conflatis, tormenta bellica, castrorum in usum; Articuli vero ceteri, Sculteto, Magni Puritanorum DOCTORIS titulum; Friderico demum, Odii publici plaustra, ex omnibus undique Bohemiae terris, oppidis, paegis, innumera invexissent. Saluti fuit Palatino tunc, Procerum-Regni, (et quidem plerorumque Acatholicorum) dissentientium, resistentiumque, validus, insuperabilisque, torrens. Retusum itaque, Civium quoque Praga minis; ac tandem, uti ferrum-hebes retrusum in vaginam suam, ita Decretum illud Scultetaeum, in latebras suas est; nulloque promulgationis actu, vel ictu, evanuit. (400) Aeneidos 4. Maro. (401) Everhardus Wassenbergius, pag. 51. Paucis, inquit, mensibus. (402) Haec Bethlenio scribens Palatinus, apud Brachelium, pag. 38. post med. haud dubie Silesiis quoque, paullo ante, significarit: in praesentia adhuc illorum agens, aut in abitus articulo constitutus: auctoritatis sibi
stabiliendae, reparandaeve, gratia. (403) Ioannes Cluverus, epitomes pag. 786. col. 2. post princip. et Abrahamus Saurus, de Urbibus, titulo Segeburg, et Sigeberga. Accidit autem haec, ad Danum, profectio, anno 1621. die 28. Februarii. (404) Nicol. Rittershusius, Tabula genealogica, de Palatinis Electoribus: in Frid. V. (405) Quae de Friderico Palatino narrata sunt, ab eius, e Bohemiae terris, abitu: ea, praeter Auctores, qui in procursu narrationis adducuntur (in Notis praesertim, ac Testimoniis,) firmantur his praeterea, quae sparsim, quaeque continuate, refert etiam Nicolaus Bellus, lib. 4. Laureae, diversis locis: a pagina potissimum 347. col. 1. med. Pagina item 348. col. 2. ad fin. Pag. 349. Pag. 350. col. 2. post princip. Pag. 353. usque ad pag. 356. et rursus, pagina 358. et pag. 359. etc. (406) Auctor Iournalis, nominat locum hunc Brschibran: tabulae, Przibran. (407) Eruitur hoc, partim e Nicolao Bello, l. 4. Laur. pag. 345. col. 1. fin. partim, ex auctore Iournalis pagult. (408) Auctor Laureae, lib. 4. pag. 345. col. 1. fin. etc. (409) Tit. Livius, lib. 27. multo ante fin. (410) Lib. 1. Reg. cap. 15. versis 12. (411) Genes. cap. 46. v. 30. (412) Oratio devotissima Ecclesiae, pro Dominica VI. post
Pentecosten posita (413) Natus etenim Maximilianus, anno Saeculi superioris 73. die 17. Aprilis; rediit Praga Monachium, anno Saeculi sequentis XX. die 25. Novembris. Vide, et expende, Genealogiam DUCUM Bavaeriae Rittershusianam.