December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed - corrections from the errata list not integrated
06/2007 Katharina Meiszus, Reinhard Gruhl markup
TERMINI Markup added - spell check partially performed
01/2008; 03/2010; 11/2010 Reinhard Gruhl markup
some corrections inserted
image: s000
[gap: illustration (Frontispiz)]
image: s001STEPHANI BLANCARDI LEXICON MEDICUM VIRI CELEBERRIMI IOANN. HENRICI SCHULZII OPERA INSIGNITER AUCTUM ET EMENDATUM NUNC DENUO RECOGNITUM VARIISQUE ACCESSIONIBUS LOCUPLETATUM CURANTE MICH. GOTTL. AGNETHLERO SAXONE TRANSILVANO. PRAEFATIONEM PRAEMISIT ANDREAS ELIAS BUCHNER POTENTISS. PRUSS. REG. A CONSIL. SANCTIOR MEDICIN. ET PHILOS. NATURAL. IN ACADEM. FRIDERICIANA PROF. PUBL. ORDIN. ET IMPERIAL. ACADEM. NAT. CURIOS. PRAESES. CUM PRIVIL. POTENTISS. POL: REG. ET ELECT. SAX. HALAE MAGDEBURGICAE, APUD IO. GOTTL. BIERWIRTH CIC IC CC XXXX VIII.
image: s002
[gap: praeliminaria]
page 320, image: s344FIBRAE [1], id est filamenta sive villi in vegetabilibus. 1. Sunt veluti stamina rebus nonnullis intertexta, v. gr. arboribus, foliis etc. 2. Sunt capillamenta, extrinsecus adnascentia, ex. gr. radicibus etc. hinc fibrosa vocatur radix, quae in minimas fibrillas seu filamenta divisa, haee maxime vulgaris et simplicissima; undique sese explicat, et nutrimentum haurit, quamquam pori ob fibrarum tenuitatem sensus nostros hactenus fugiunt. G. Härlein, Zäserlein.
FIBRAE [2], dicuntur in corpore animali partes solidae, tenuissime, oblongae, non cavae, simplicissimae, ex particulis elementaribus fluidorum per vasa circulantium sibi mutuo vi vitali appositis compositae; ex quarum applicatu ad invicem, vel intertextu miro inter se, fiunt membranae tenuissimae; solidae, simplicissimae, quae convolutae formant vas minimum simplicissimum cavum, dicuntur a situ rectae, vel obliquae, vel circulares. Gr. *)/in. G. Fäserlein.
FIBRILIAE, idem quod Fibrae.
FIBVLA [1], Gr. a)gkth\r. Fit fibularum apud antiquos mentio. Si enim in carne, ut Celsus scribit, vulnus est, hiatque, in neque unum facile orae attrahuntur, sutura quidem aliena est, imponendae vero fibulae sunt, a)gkth=ras2 Graeci nominant, quae oras paulum tantum contrahant, quo minus lata postea cieatrix fiat. Et cum notissimus fuerit modus uniendi vulneris oras per fibulas, factum, ut sibularum nec materia nec forina satis ab antiquis descripta sit. Quibusdam Acia, vocatur: qui plura desiderat, adeat I. Rhodium, de Acia dissertantem. G. Eine Spange, Hafft, Häfftlein.
FIBVLA [2], sive os tibiae minus Sura, pero/nh, a similitudine ferramcntorum, quibus trabes in aedifciis combinantur; etiam Hippocrati aliquoties brachii radius. Est os posterius inter femur et tarsum, tibia tenuius, eique extrinsecus attensum, ut radius cubito. Parte superiore caput rotundum genu non attingit, sed infra subsistit. At parte inferiore, infra tibiam pergit, ideoque aeque longum os est atque tibia: in medio ab invicem dehiscunt tibia et fibula, ob musculos pedis ibi locatos, quo intervallo ligamentum tenue et latum, secundum longitudinem haec ossa iungit. Committitur etiam tibiae ligagamento communi superius et inferius. Inferius caput in acutum tendens, appendicem habet, quae crassescens, gignit processum dictum malleolum externum, protuberantem illum locum externum excarnem ad pedem, interno humiliorem. G. Wadebein.