December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed - corrections from the errata list not integrated
06/2007 Katharina Meiszus, Reinhard Gruhl markup
TERMINI Markup added - spell check partially performed
01/2008; 03/2010; 11/2010 Reinhard Gruhl markup
some corrections inserted
image: s000
[gap: illustration (Frontispiz)]
image: s001STEPHANI BLANCARDI LEXICON MEDICUM VIRI CELEBERRIMI IOANN. HENRICI SCHULZII OPERA INSIGNITER AUCTUM ET EMENDATUM NUNC DENUO RECOGNITUM VARIISQUE ACCESSIONIBUS LOCUPLETATUM CURANTE MICH. GOTTL. AGNETHLERO SAXONE TRANSILVANO. PRAEFATIONEM PRAEMISIT ANDREAS ELIAS BUCHNER POTENTISS. PRUSS. REG. A CONSIL. SANCTIOR MEDICIN. ET PHILOS. NATURAL. IN ACADEM. FRIDERICIANA PROF. PUBL. ORDIN. ET IMPERIAL. ACADEM. NAT. CURIOS. PRAESES. CUM PRIVIL. POTENTISS. POL: REG. ET ELECT. SAX. HALAE MAGDEBURGICAE, APUD IO. GOTTL. BIERWIRTH CIC IC CC XXXX VIII.
image: s002
[gap: praeliminaria]
page 393, image: s417IOVIS BARBA, sedum maius appellatur, quod scil. nonnullis locis plebis animos iampridem invaserit opinio, non fereri fulmine domum, in cuius tegulis vireat: hinc nostris G. Donnerkraut. Quoniam iupiter rex fulminum est. Vide barba iovis.
IOVIS FLOS, vocatur crocus, propter splendorem, fulgoremque.
IPECACVANHA, est radix officinalis longa, tenuis, flexuosa, nodosa, multis exiguis porulis aspera, extus ruffa, intus pallida, saporis amari, nauseosi: est purgans et adstringens, vel potius emeticum mitissimum et tutissimum; et in dysenteria probatum specificum et famosum, modo deebita cum cautela, et prius bene cognita causa mali exhibeatur. Ante non multos annos ex Brasilia adferri coepit.
IRIO, IRION, Gr. e)ru/simon, viri docti trionum legendum esse censent. G. Wegsenff, Hederich, wilder Senff.
IRIS [1], Genitivum format i)/rews2 Dioscoridi l. 5. c. 65. ut vel inde constet penult genitivi corripi. Format etiam genitivum iridos, cuius et paenult. [abbr.: paenultimam] corripit ur:
*)en me\n a)ristolo/xeia, kai\ i)/ridos2, e)n de/ te na/rdou. Nicander in Theriao.
Iris, duplex est, nostras et illyrica, prior habet folia pedem unum vel sesquipedem longa, duos digitos lata, rigida, striata, acuta: intra haec oritur caulis duos circiter pedes altus, rectus, rotundus, pulvisculo farinaceo obductus, in tres vel quatuor ramos divisus: flos liliaceus monopetalus, ad exortum veluti infundibuliformis, et in sex partes ampliatus, quarum tres partes sursum, tres vero deorsum inflexis, ita incumbentibus, ut palati cuiusdam speciem prae se perant. Ovarium ex sine pedunculi natum fit fructus oblongus, trigonus, fetus semiminibus obrotundis: radix oblonga, crassa, flexilis, carnosa, ropens, tuberosa, digitum crassa, paululum compressa, externe coloris grisei. interne albi, saporis amaricantis, acris subpinguis, odoris fragrantis et violacei, crescit haec planta in partis et aruis. iris Florentina parum ab hac differt: habet enim haec folia angustiora et flores albos: sed viribus valde differt iris nostras ab illyrica. Planta ab arcus caelestis similitudine, qua florum folia incurvantur, nomen sortitur, quam flores eius repraesentant. In quibusdam codicibus habetur i(eri\s2, et vertitur ideo consecratrix, quod in sacrificiis, purificationibusque suis antiquitas iride sit usa. Aliis ou)rani/a caelestis, quod caelestis arcus specie et modo floreat. G. Blaue Lilien, Violwurtzel.