CAMENA Early Modern Latin Texts

STEPHANI BLANCARDI LEXICON MEDICUM VIRI CELEBERRIMI IOANN. HENRICI SCHULZII OPERA INSIGNITER AUCTUM ET EMENDATUM NUNC DENUO RECOGNITUM VARIISQUE ACCESSIONIBUS LOCUPLETATUM CURANTE MICH. GOTTL. AGNETHLERO SAXONE TRANSILVANO. PRAEFATIONEM PRAEMISIT ANDREAS ELIAS BUCHNER POTENTISS. PRUSS. REG. A CONSIL. SANCTIOR MEDICIN. ET PHILOS. NATURAL. IN ACADEM. FRIDERICIANA PROF. PUBL. ORDIN. ET IMPERIAL. ACADEM. NAT. CURIOS. PRAESES. CUM PRIVIL. POTENTISS. POL: REG. ET ELECT. SAX. HALAE MAGDEBURGICAE, APUD IO. GOTTL. BIERWIRTH CIC IC CC XXXX VIII.

PANDALEA, vox obscurae originis et apud nos parum usitata. Pandaleon a rotulis, morsulisve non nisi forma differt.

PANDEMIVS, sive morbus communis est morbus qui in una regione plures simul invadit, ex pa=s2 omnis, totus, et dh=mos2 populus. G. eine allgemeine Kranckheit, eine Seuche.

PANDICVLATIO, Gr. skordiniasmo\s2, skordi/nhma, est convulsio brachiorum in altum sublatorum sub certa figura, ac nonnihil versus lumbos contractorum, unde etiam ipsi lumbi nonnihil convelluntur, inflexo, et ad latus alterutrum, commoto corpore, imo etiam collo, ut facies quoque ad latus spectet, caputque versus dorsum inclinetur: verum in pandiculatione convulsio non est diuturna, sed cum lenta, tum brevis: atqui plus, quam rigor solitam corporis figuram afficit, qua de causa magis spectat ad opisthotonon. Imo Pandiculatio saepe cum oscitatione una incidit; aut oscitationem excipit pandiculatio, vel haec istam, et plerumque mutuae vicissitudines fiunt inter oscitationem, pandiculationem et horrorem, rigoremque sese mutuo excipientes, aut alteram cum altera complicantes: nam pandiculatio est tantum oscitationis maximus gradus. G. Das Recken und Strecken des Leibes.

PANICVLA, dici potest quidquid sublonga vel subrotunda effigie tumet, ut quae pendet a picearum ramis. Lanosam quoque comam in milio, panico, arundine, et qualem in aruis complures herbae et in palustribus iunci gerunt, Latini paniculam dixere.

PANICVM, est milii species cuius spica ex innumeris crassis, rotundis, albis aut flavescentibus seminibus in spicas minores digestis conflatur: a paniculis dici perhibent, Gr. *)/elumos2. G. Fuchsschwantz, welscher Hirs.

PANNICVLVS ADIPOSVS, est congeries multarum cellularum sub cute immediate positarum, membranis tenuissimis constantium, totum corpus ambientium ubi cutis est, in quibus ex vasis sanguiferis huc decurrentibus deponitur oleum sanguinis, quod ibi per tempus stagnare potest, verum a maiori sanguinis motu per ductus suos in venas sanguineas iterum impellitur et circulationem obit: potest haec congeries cellularum in obesis continere quamplurimum pinguedinis, in maeilentis parum. G. Die Fetthaut.

PANNICVLVS CARNOSVS, Gr. u(mh\n sarkw/dhs2, est panniculi adiposi membrana inferior, cellulas eius

determinans, et sustinens, et proprie ad eas pertinens, quae in plurimis locis satis crassa et musculosa, in aliis iterum membranosa, velamentum toti corpori praebet. Sed in brutis tantum reperitur, in hominibus rarissime, et ad certa tantum quaedam loca. G. Das fleischerne Häutlein. A quibusdam dicitur panniculus nervosus.

PANNVS [1], oculi morbus est, quando vasa sanguinea ad angulos oculorum in tunica tendinosa excurrentia, propter obstructionem; sive inflammationem sanguine turgent. Postea crescente hoc malo, tela, quasi carnosa oculum vel ex parte vel in totum in superficie, obducunt, adeo ut oculi a lumine maxime offendantur, et plane rubeant.

PANNVS [2] notat maculam vel naevum in cute sive ex lue gallica, sive ex alio morbo maligno dependentem, est macula grandior palmae interdum magnitudinis, coloris subflavi, vel rubicundi, fusci vel subnigri, in facie saepius proveniens, et sexum sequiorem deformans. G. Die Honigflecken, Sonnenbrand.

PANVS, est species bubonis sub axillis, faucibus, auribus et inguinibus, in partibus sc. glandulosis. Sumitur etiam pro phygetlo. G. Drüsengeschwulst.

PAPAVER, paenult. [abbr.: paenultimam] producit; genitivus autem pen. corr. [abbr.: paenultimam corripit]

Inferias Orphei Letaea papavera mittes. Virg. Georg 4.
Illa papavereas subsecat ungue comas. Ovid. 4. Fast.

Papaver est planta, quae habet caulem ramosum; folia sunt oblonga, ampla, dentata, crispata; albescentia; vel ex atro viridia: calix bifolius, valde caducus: flos est rosaceus, quatuor plerumque petalis in orbem positis constans; ex cuius calice bifolio surgit pistillum, quod deinde abit in fructum, seu testam ovatam vel oblongam, capitello ornatam, sub quo in quibusdam speciebus series spiraculorum in circuitu aperitur in fructus cavitatem, variis per longitudinem foliis munitam seu lamellis, quibus tamquam placentis adhaerent semina rotunda ut plurimum et minutissima. Gr. mh/kwn. G. Magsamen, Mohn.

PAPILLAE INTESTINORVM, sunt protuberantiae exiguae, quibus intima intestinorum tunica referta est, ex ductibus glandularum, finibus nervorum, emissariis lymphaticorum et lacteorum contexta.