Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Rhabarbarum est lapathi species: quae habet folia ex radice crumpentia valde magna, ampla, lata, fere rotunda, crassa, caulibus longis, crassis, et nigricanribus adhaerentia, coloris sunt saturate viridantis, gustus acidi satis grati, in medio horum foliorum secundo aut tertio anno protruditur caulis crassus et robustus, non tam altus quam lapathi hortensis, patientia dicti caulis, quem amplectuntur folia minora, sed etiam rotunda: in summitate caulis spicatim proveniunt flores herbacei, albidi, hexapetaloides, in limbo exteriori muscosi, herbacei in medio; floribus deciduis succedunt semina triangularia, splendentia, subflava, vel refa, tribus foliolis vice capsulae aliorum lapathorum more inclua: temporis lapsu radix grandescit, multis propaginibus hinc inde propendentibus, oblonga, tuberosa, circularibus zonis rugosa, tuberibusque inaequalis, communiter ponderosa, foris est coloris rubentis vel fusci, intus crocei; ablato cortice exteriori, radix apparet sublutea, multis venis rubicundis ipsam percurrentibus; saporis est amaricantis, et lenta viscedine subadstringentis, nauseosi odoris pontici debilis: idem fere, ac rheum: sed mehior radix est flavi coloris, quaeque rara exsistit, et minorem stipticitatem habet, et quae in mandendo glutinosa est cum levi tamen adstrictione, et croceae tincturae, cum varietate coloris dilute ex carneo colore rubens, et intus variegata instar nucis moschatae diffractae: commendatur etiam quae est gravis cum raritate sua, et in qua etiam confractis frustis invenitur digregatio ex ruffo et glauco: frustis maioribus, cum difficilius siccentur, et saepius intus putrescant, non fidendum, quandoque enim superficies exterior elegans, interior vero putrida exsistit atque cariosa, adeoque saepius frusta mediocria sunt medliora: rhabarbarum quod itinere terrestri advehitur, praefentur illi, tamquam ciius corruptibili quod navibus adfertur; mitissime purgat, et adstringit. Volunt nomen componi ex rha radice et barbarum, ac si esset barbarorum radix. Duplex perhibetur, verum de Levantes, quod flanum et melius: alterum Muscoviticum, deterioris notae dicitur: Sed puto esse hoc commentum mercatorium. Parum enim medicinae refert sive Batuorum ope per naves, sive a Russis terrestri Itinere allatum sit: modo eadem radix sit, ex Tartaria utique petenda, usque ad Sinarum regnum. De
Raved.
sagittalis.
spina dorsi.
the Rickets: sed quia dorsi spina in progressu morbi quandoqu afficitur, semper fere versus dextrum latus se incurnando, haud incongrue a Glissonio rhachitidis nomine indigitatur. G.
rhacosis.
scissurae. fissurae, rimae, ut in aliis corporis partibus accidunt, ut manibus, pedibus, labiis, uteri ostio: ita ctiam in ano, ac recti intestini extremitate, acin sphinctere seu masculo anum claudente accidere possunt. Suntque rhagades seu scissurae ani, oblonga quaedam ulcuscula sine tumore, iis similia, quae interdum in manibus a magno frigore excitantur. Suntque alia superficialia alia profundiora: alia sine duritie et callo, alia callosa latera habentia: alia humida et saniem fundentia, alia sicca et cancrosa, a
vuea tunica oculi, quae et perforata a structura vocatur, alias et chorioides. G.
fontes lacrimarum. Vide canthus.
sutura.
Celso radix Pontica, penult. corr.
Rhaponticum, eadem omnino radix est ac rhabarbarum, sed magis oblonga; imo et vires eaedem. Suprema nempe et crassa radicis pars est rhabarbarum, inferior et oblonga. Rhaponticum, ut censet CI. Comelinus cum Hermanno; quibus Tournefortius peculiarem esse plantam, quae etiam nunc in hortis colitur, et a Prospero Alpino descripta reperitur. Aliqui tamquam singularem speciem laudant rhaharbarum monachorum, scilicet eorum, qui in Mesuen commentati sunt. Sed illi verum utique rhabarbarum descripserunt, in multis sapientiores suis censoribus.
Rha.