CAMENA Early Modern Latin Texts

STEPHANI BLANCARDI LEXICON MEDICUM VIRI CELEBERRIMI IOANN. HENRICI SCHULZII OPERA INSIGNITER AUCTUM ET EMENDATUM NUNC DENUO RECOGNITUM VARIISQUE ACCESSIONIBUS LOCUPLETATUM CURANTE MICH. GOTTL. AGNETHLERO SAXONE TRANSILVANO. PRAEFATIONEM PRAEMISIT ANDREAS ELIAS BUCHNER POTENTISS. PRUSS. REG. A CONSIL. SANCTIOR MEDICIN. ET PHILOS. NATURAL. IN ACADEM. FRIDERICIANA PROF. PUBL. ORDIN. ET IMPERIAL. ACADEM. NAT. CURIOS. PRAESES. CUM PRIVIL. POTENTISS. POL: REG. ET ELECT. SAX. HALAE MAGDEBURGICAE, APUD IO. GOTTL. BIERWIRTH CIC IC CC XXXX VIII.

STANNVM, est metallum, post plumbum mollissimum, flexile, ductile, facillimo igne liquescens et avolans, fumos edens sulpureos, a parte metallica facile separandos, et fere combustiles, per se vix sonorum, candidi coloris et metallorum levissimum, nempe gravitatis, respectu aquae, ut 7321. ad 1000. erudum proprio cum adhaerente sulpure a sola aqua regia solvitur, calcinatione a sulpure purius et aceto liquescit, minimumque solventis requirit: plumbo et antimonio adeo resistit in tigillo docimastico, ut quam difficillime inde separari queat, et ne sic quidem absque auxilio cupri, Chemicis vocatur Iuppiter. G. Zinn.

STAPES, est ossiculum parvum in aure interna positum, ultimum quatuor ossiiculorum auditus, si situs spectetur, a Vesalio Graecorum literae *d ac triangulo ob similitudinem comparatur, stapedis nomen habet, quia stapedem equestrem exactissime refert: articulatur extremo apici convexo rostri incurvi processus longioris incudis, seu potius lateri posteriori convexo ovalis ossiculi Sylvii, mediante parva cavitate capitulo stapedis insculpta, cui os orbiculare superpositum est: huius scilicet stapedis bina crura, seu latera, tenera, ad capitulum unita, sensim magis a se invicem recedentia, incurva, qua parte se invicem respiciunt sulcata, versus interiora elongata, efficiunt, ut stapes quasi horizontaliter introrsum procedat, et ad intima tympani pertingat, ubi basios suae ellipticae, latae, planae, tenuis, tenerae, non foraminulentae, sed in pluribus iisque minimis locis prae tenuitate pellucentis, parte convexa interiora spectante (cum altera capitulum respiciens concava sit) foramen a figura ovale dictum, in parte posteriori et superna conchae internae, e regione membranae tympani positum, habens situm ipsi parallelum, et configurationem stapedis basi respondentem; replet, et membranulae tenuissimae, tenerrimae illud occludenti accrescit, servata interim nobilitate requisita, cum hac membrana in adferendis sonis contremiscit.

STAPHIS AGRIADioscoridi l. 4. c. 156. stafi/s2, a)gri/a, paenultimam corripit:

*tw=| me\n e)gw\ peirh/sw alalkei=n a)/gria fu=la. Hom. il. t. stafi\s2 penult. Genitivi corripit:
*)/ammiga [note of the transcriber: in the print: *(/lmmiga ] d' a)grote/rhs2 stafi/dos2 le/pos. i)=sa de\ da/fnhs2 Nicand. in Theriac.

Staphis Agria, delphinii species est, quae habet caulem sesquipedem vel duos pedes altum, rectum, rotudum, nigricantem, ramosum: folia sunt magna, ampla, in plures partes profunde incifa, viridia, ricini vel platani folia referentia, pediculis longis adhaerentia: flores sunt polympetali, anomali, ex plurimis nempe petalis dissimilibus constantes, quorum superius in caudam tenuatur, excipitque aliud petalum bifidum, et pariter caudatum; pistillum medium occupans abit in fructum, in quo veluti in capitulum colliguntur vaginae secundum longitudinem dehiscentes, seminibus fetae instar parvorum pisorum crassis, triangularibus, rugosis, asperis, arcto sibi invicem iunctis et unitis, extus nigris, intus albescentibus aut flavescentibus, saporis acris, urentis, amari, valde ingrati; semen, quod piper murium aut glirium appellatur, in usu est; ad pediculos arcendos et abigendos, pulvis eius capiti et vestibus inspergitur: nomen a foliorum divisuris accepit, quibus vitem imitatur silvestrem: vocatur et pedicularis, quia enecat pediculos: et pituitarra, quia manducando salivam pituitosam elicit. G. Läußkraut, Mäusepfeffer.

STAPHYLEPARTES, est instrumentum chiturgicum, quo uvula laxior elevatur, attollitur, dicitur et stafula/gra. G. Eine Zäpfleinszange.

STAPHYLODENDRON, arbor est vel arbuscula densa, cuius lignum flexile, medulla alba repletum; folia ut plurimum quinque, aliquando septem uni costae adnascuntur, sambuci folia referunt, sed aliquantulum minora sunt, in margine dentata: flos est rosaceus, pentapetalus, erectus velut in campanam, staminibus quinque fetus: ovarium in fundo calicis tubis duabus praeditum, fit fructus membranaceus, inflatus instar vesicae, divisusque in loculamenta feta seminibus nucibus avellanis similibus, cortice ligneo obtectis, sed tenui, coloris rubicundi, fragili; horum substantia est viridescens, saporis subdulcis, insipidi, et nauseosi: gaudet locis humidis praesertim in Helvetia: est nux vesicaria, ferens nuces in vesiculas elenatas. G. Pimpernuß.

STAPHYLOMA, est oculi vitium, quando cornea rupta, et tunica uvea ei subiecta, acini instar excidit, a stafi\s2 uva, Latinis uvatio.