Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Arbor fluuialis, siue palustris, notissima, quae inter infelices refertur, et danmatas religione, quae neque seruntur vnquam, neque fructum ferunt Plin. 16, 26 s. 45. [...]
quod fit ex Alno. Vitruu. 3, 3 Locus palis alneis configatur.
Vt Quercetum, Dumetum, Esculetum: locus alnis consitus. Gu. Brito 8, 303 Difficiles vbi densa vias alneta tenebant.
Est Rebus ad vitam, victum, cultumque necessariis sustentare: Cic. Parad. 8 [...]
verba damus) quasi altus in tellure: vel quod tellurem suam aleret, siue quod aleretur telis: vel quod a Tatio Sabinorum rege postulatus sit in colloquia pacis, et alternis vicibus audierit, locutusque fuerit. [...]
vid. sub ALTVS.
Ex supino Altum, ab Alo. Sunt autem Altilia, Animantia, quae inclusa aluntur: siue aues in corte aut auiario, siue quadrupedes in roborario, siue pisces in viuario. [...]
qui alit. Cic. de Nat. Deor. 2, 86 c. 34 [...]
Quod facultatem habet alendi. [...]
et ALVMNA, ae. f. Quin et ALVMNVM n. (videbimus enim Numen alumnum n. 1 et Stagna alumna n. 4) qui alitur, vel altus est ab alio. [...]
Alere et nutrire significat. [...]
Nutrimentum. Cic. de Vniu. 16 c. 6 [...]
vt Lex alimentaria, quae prouidebat, vt filii alerent parentes ad inopiam redactos, de qua Sen. Contr. 7. [...]
Victus necessarius. Vtitur frequenter Macrob. Saturn. 7, 4 et 5. [...]
Nutrimentum. [...]
Nutricatio. Gell. 12, 1 Non partionem solam, sed alituram quoque feram, et saeuam criminatus est.
Herba amarissimi succi. Metaphorice Iuuenalis Sat. 6, 180 [...]
Gigas, Titanis et Terrae filius, cuius vxor Iphimedia a Neptuno compressa, Otum et Ephialten peperit, gigantes maximos, qui nouem digitis per singulos menses crescebant, qua magnitudine freti caelum voluerunt subuertere, Dianae et Apollinis telis confixi. [...]
Latine Irrationalitas interpretari ad verbum possis, stultitia irrationabilis. [...]
Rationibus reddendis liber et solutus. Nempe l. 5 §. 5 [...]
Irrationalis: vt Lineae alogae, Spatia aloga s. irrationabilia, Pedes alogi, quae rationem inter se aut proportionem non habent, comparari non possunt. [...]
et ALOGIANI, [h. e. Dei filio, qui patris Verbum appellatur, diuinitatem non agnoscerent, Ioannis Euangelium respuentes. [...]
vid. supra ALOEVS.
quae alio nomine Gentiana, it. Aloe Gallica dicitur. Plura Apul. de Herb. c. 16.
vid. HALONESVS.
Cercyonis filia a Neptuno compressa, et mater facta Hippothoi, vid. Hygin. f. 187.
Morbus in capite humano et barba, cum profluuio capillorum. [...]
qui eo morbo laborat. Octau. Horat. 1, 6.
genus, apud Plin. 32, 11 s. 53. Vulpes marina eidem 9, 63 s. 67.
et 7.
Quasi tu Vulpinsulam dicas: Vrbs Asiae, circa quam nobilissima nascuntur tubera Plin. 19, 3. [...]
Herba. Plin. 21, 17 s. 61 Alopecurus spicam habet mollem, et lanuginem densam, non dissimilem vulpium caudis, vnde ei et nomen.
Piscis est, sic dictus hodieque a Gallis et Campanis. [...]
A candore niuium dictae sunt: quia perpetuis fere niuibus albescunt. [...]
vid. Tertull. de Praescript. c. 50. Martial. 5, 27 Quod alpha dixi Codre penulatorum. Respicit ad 2, 57. Alpha autem est sui ordinis primus.
Series literarum, dictum ab [ a, b, primis duabus literis. [...]
dicitur Arethusa Ouid. Met. 5, 487 Tum caput Eleis Alpheias extulit vndis. vid mox ALPHEVS.
Proprium mulieris apud Propert. 1, 15, 15 [...]
Pastor Virg. Ecl. 8, 1.
Fluuius Elidis ciuitatis Arcadiae iuxta Pisas (vbi colitur Olympicus Iupiter) defluens, longo tandem cursu in Achaia demergitur, et ibi a terra absorptus, atque supter mare defluens, ex Graecia in fontem Arethusam, apud Syracusas in Sicilia, se attollit, inde in mare Siculum cadit. [...]
vt Pisae Alpheae Virg. Aen. 10, 179.
de Alpheo amne eadem praedicantem laudauimus Strabonem, et suspicatur Harduinus, etiam a Plinio respici.
s. vt meliores ALFIVS, fenerator nobilitatus ab Hor. Epod. 2, extr. [...]
quid sit, docet his verbis Cels. 5, 28, 19 Vitiliginis tres species sunt:
vid. ALPES.
Cepae genus ap. Plin. 19, 6.
Herba, de qua Plin. 27, 4 s. 8 [...]
etc. vid.ALGEO.
Et
vid. ALGEO.
Nomen pastoris apud Virg. Aen. 12, 304 - - - Podalirius Alsum Pastorem, primaque acie per telaruentem, Ense sequens nudo supereminet.
Genus venti, siue flatus, e terra consurgens. [...]
pro Altare Prudent. posuit [et Hymn. 9. (3 Heins.) v. 211. Vid. Barth. Aduers. 8, 12. Prudentium imitatus Alcuinus Poem. 241, f. 1735.
pro Altare. Sulp. Seuer. Hist. Sacr. 1, 19. [...]
et [Vnde compositum ducunt quidam ap. Fest. [...]
vbi alterum alteri succedit, vel per vices fit. [...]
E duobus modo vnum, modo alterum facere: et quasi alternis vicibus variare. [...]
Idem. Claud. Mamert. de Statu, An. 3, 8 Sine alternamento reciproci aeris. [...]
Per vices.
Idem. Plin. 11, 37 Supercilia homini et pariter et alterne mobilia. Adde Sen. Quaest. Nat. 7, 12. Scrib. Larg. Comp. 181.
Variare, et quasi Alterum facere. [...]
vel ALTRORSVS, Adu. In alterum locum. Apul. Met. 9 p. 230 Pudicissima vxore altrorsus disclusa. Sic Elm. et Pric.
Quidam Alterta.
Vnus ex duobus, Alter. [...]
Eregione, vel Ex altera parte. [...]
i. In alteram partem, vel Ex altera parte.
vid. ALTERCVM.
et vsitatius ALTERCOR, aris, idem fere fuit initio, quod alternatim loqui, sermones serere. [...]
Quam vltimo loco ponunt glossae significationem, ea prima fuisse videtur, quod de verbo modo obseruatum est. [...]
Patronus, in quantum altercatione, de qua n. 2, vtitur. [...]
de colloquiis Iouis cum Numa, Altercabilem conseruisse sermonem.
eiusdem herbae nomen apud Apul. de Herb. c. 4, vbi plurima eius nomina et virtutes.
ALTERNATIM, ALTERNATVS, ALTERNATIO, ALTERNE, ALTERNO, ALTERNVS, Vid. ALTER.
Thestii filia, Oenei Calydoniae regis vxor, Meleagri mater. [...]
vid. ALO.
Venetiae oppidum. Martial. 14, 155 Velleribus primis Appulia, Parma secundis Nobilis, Altinum tertia laudat ouis. Plin. 3, 18.
vt, Altinae vaccae Columel. 6, 24, 5.
Vid. Martial. 14, 155, quod laudamus in Altinum.
vid. ALTVS.
Vid.ALO.
Vid.ALTER.
Vid.ALO.
Vid.ALTER.
Cum sit proprie Participium ex Alo, de quo s. l. generatim distantiam perpendicularem, inter id quod summum et imum est, notat. [...]
i. non profunde. [...]
vid. modo in ALTE.
vel ALTEGRADIVS, Alte gradiens. Bestia quaedam magis, quam auis altegradia Tertull. de Vel. Virg. c. 17.
Ouilli generis Epitheton. Inscr. Fratr. Arual. apud Phil. a Turre Mon. Vet. Ant. p. 389 IOVI VERBECES II ALTILANEOS MARTI ARIET. ANTILAN. II etc.
quae altum petit.
quae clauiculis suis serpit in altum.
siue ALITISPEX, icis. Augur, vel Aruspex. Nonius 4, 330.
Nomen poeticum, Quod ex alto sonat. [...]
Poeticum ad Iouem pertinens,
quia ex alto tonat. Cic. de Diuin. 1, 19 c. 12 Nam pater altitonans stellanti nixus Olympo.
Scal. fragmine) zonae cingunt.
Sublimitas. [...]
Et cap. 47 Grauiores omnes fruge vescuntur: altiuolae, carne tantum.
Continens fluminis inter vtramque ripam. [...]
Dimin. itidem. [...]
Alueus apum, Locus vbi sunt aluei apum, vel Copia alueorum eodem in loco positorum, atque apum mellificantium. [...]
In modum aluei cauatus. Cato cap. 43, 1 Sulcos, si locus aquosus erit, alueatos esse oportet. i. deorsum fastigiatos, in summo latiores lateribus inclinatis, vt fundus sit contractior.
de Columnarum faciendarum ratione, Stylobatam ita oportet exaequari, vti habeat per medium adiectionem per scamillos impares. [...]
vid. ALVVS.
Herba. [...]
Minera etiam vulgo notissima. [...]
Sicut Sulphuratus a Sulphure: vt Aqua aluminata, quae transit per venas aluminis Plin. 31, 6. Marc. Empir. cap. 25.
Idem quod Aluminatus. Plin. 31, 3 s. 28 Depressis puteis sulphurata vel aluminosa occurrentia putearios necant. Vitruu. 8, 3.
Aluminis fossor. Gruter. Inscript. p. DCXLII. 9.
vid. ALO.
Pellis mollior, calceis similibusque operibus faciendis concinnata. [...]
Plur. Inuenitur plumbum et in aurariis metallis, quae aluta vocant Plin. 34, 16 s. 47. Al. Elutia. vid. Harduin. Conf. ALVTACIVS.
Coriarius: pellium, et coriorum concinnator. [...]
quibusdam in libris legitur apud Plin. 33, 4 s. 21. Vide modo ALVTACIVM gummi.
a veteribus dicebatur Opus ex concinnatis pellibus factum. Lucil. ap. Non. 2, 635 Pasceolum, alutamen.
vid. n. 4. [...]
Qui aluo languescit. [...]
Parua aluus. Cathol.
vid. HALIACMON.
Croesi regis pater, ipse quoque ditissimus. Inde formant Adiectiuum nomen
quo porro substantiue vsus sit Hor. Carm. 3, 16, 41 vel pro Alyatte ipso, vel pro Filio Croeso. Receperunt vero Bentleius et Cuningamus Alyattei, vt Vlyssei, Achillei. [...]
Fruticis nomen, de quo Plin. 24, 11 s. 57 [...]
Praefectus Alytis, i. Mastigophoris, qui ad summouendam turbam, et cohibendas seditiones in sacris certaminibus adhibebantur. [...]
Ipsum munus, ad editionem ludorum pertinens l. 1. C. off. Com. or.
Mater Aesaci, filia Dymantis, apud Ouid. Met. 11, 763 Sed Burm. dedit Alexirhoe.
Acarnaniae ciuitas. Cic. Fam. 16, 4 Tertio die abs te ad Alyziam accesseramus. Is locus est citra Leucadem stadia centum viginti.
De notis ista observauit Sertorius Vrsatus Actio Mandati. [...]
Accusatiua olim praepositio, nunc autem extra compositionem obsoleta. [...]
vid. HAMA.
AMABILIS, AMABILITAS, AMABILITER, AMABO. vid. AMO.
vid. HAMADRYADES.
Philosophus Cic. Acad. 1, 5 Amasinius Codd. alii. Etiam occurrit Tusc. 4, 6. it. Famil. 15, 19.
apud Plin. 4, 13 s. 27 Hecataeus appellat Oceanum septentrionalem a Paropamiso amne, qua Scythiam alluit, quod nomen eius gentis lingua significat Congelatum.
Nympha, cuius Capella vberibus suis aluit Iouem infantem Lactant. 1, 21, 38, qui 1, 22, 19 [...]
Ablegare, aliquo mittere, vt a nobis amoueamus Cic. pro Rosc. Am. 44 c. 15 [...]
i. Misso et quasi relegato in Cyprum. Amandati ad nutricem aliam filii obliuio Gell. 12, 1.
vid. AMANVS.
AMANS, AMANTER, vid. AMO.
Ciuitas Macedoniae, auctore Ptolemaeo. Meminit Cic. Philipp. 11, 26.
Seruus, cuius opera et manu in scribendo vtimur. [...]
Portio montis Tauri ad Ciliciam, auctore Ptolemaeo. [...]
Herba, vulgo Maiorana. [...]
Quod ex amaraco est. Add. Plin. 13, 1. [...]
Flos, si vim nominis spectes, non marcescens. [...]
Amarum, i. asperum, iratum, facio, et quasi exacerbo. Est in Vulgata Apoc. 10, 10. Plin. Valerian. 1, 17. Augustin. T. VIII p. 30 et 696.
Dulci contrarium. [...]
acerbe, nimis duriter. [...]
conf. Ammian. 21, 9.
legit Austerulam. p. 363.
Rei amarae sapor, qui Dulcedini opponitur. [...]
Amarum facere. [...]
Idem quod Amaritudo. [...]
Valde amarus. Per metaphoram. Gell. 3, 17 Amarulentus librum maledicentissimum conscripsit. Erat amarulenta dicacitate Macrob. Sat. 1, 7 fin.
Nonnullis est compositum apud Plaut. Truc. 1, 2, 77, quod diiunctum dedimus supra in AMARE.
Nomenrusticae apud Virg. Ecl. 2, 14 [...]
Hinc
Amator esse putabat Diomedes l. c. in Plauti Truc. 3, 1, 13 [...]
Fluuius Volscorum. Virg. Aen. 11, 547. Sed Ouid. Met. 15, 272 non Amasenus legendum verum Amenanus.
Rex Aegyptiorum, cuiustumulus fuit vna pyramidum, dicente Luc. 9, 155 Non mihi pyramidum tumulis euulsus Amasis.
Amator. Plaut. Casin. 3, 3, 27 [...]
Dimin. Petron. Fragm. Trag. p. 25 Burmann. cap. 45.
Dimin. Petron. Fragm. p. 70 Burm. cap. 75
Vrbs Paphlagoniae, Sesamum olim nuncupata Plin. 6, 2. Sil. 14, 268. et Catull. 4, 13. Inde
vt auctor est Seruius, ad Virg. Aen. 7, 343 [...]
Vrbs Cypri insulae Veneri sacra, vnde tota insula Amathusia dicebatur, vt est apud Ptolemaeum. [...]
vt, Ouid. Met. 10, 227. [...]
Insula appellata, quae vulgatiore nomine Cyprus dicitur. [...]
vid. AMATHVNTEVS.
AMATIO, AMATOR, AMATORIVS, AMATRIX, vid. AMO.
Forte rectius HAMAXITIS, f. Herba eadem quae Agrostis. Apul. de Herb. c. 77.
Feminae Scythicae, de quibus qui scire vult, quae sciuntur, Petri Petiti de Amazonibus dissertationem legat opus est. [...]
i. Amazones. [...]
Tauri montis, qua parte Amazones accolunt, cognomen. Plin. 5, 27. it. Mela 1, 19. Amazonica parma Plin. 3, 5. Secures peltaeque Sueton. Neron. 44.
apud Ennium Seruus est, certe conducticius mercede homo.
Decompos. Plaut. Merc. 2, 1, 15 et 17 [...]
cuius tres modo casus obseruatt, Ambage, Ambages, Ambagibus: ab ambigendo, i. circum ducendo dictum nomen, primo circuitum et circumductionem propriam notat. [...]
auctore, quae pro aruis a duobus (vel potius a duodecim, vt notant Scaliger et Ant. Augustinus) fratribus (Arualibus v. v.) sacrificabantur. [...]
sunt Circumeuntes cateruatim. Scaliger putat legendum Ambaxi. Vossius, Ambaxitiosi vel Ambaxies.
vel AMBI, ex Graeco [circum notat. [...]
vel esse. [Cicumedere. [...]
et AMBENS, ab Ambesse. Tralate Lucret. 5, 397 Ignis enim superauit, et ambens multa perussit. Gifanius certe et Lambinus ab Ambedo deducunt.
Si recte ista se habent, videtur esse a Sum, es: quum ab Edo, es
, Ambedo plures casus habeat.
siue BIDENS. [
Qui sinistra aeque vt dextra vtitur. [...]
Haec Varro de L. L. 6, 3. Sed vid. paullo ante AMBEGNI.
vt, Ambifariae fabulae Arnob. 5 p. 181. Ambifaria obtentione Idem 182.
et 4 Florid. p. 360.
vt, Ambiformiter dictum Arnob. 5 p. 183. h. e. Ambigue.
Vasculi species. Apic. 6, 7 [...]
Quae ex diuersi generis animalibus nascuntur. [...]
Huc et illuc, in ambas tanquam partes ago: sed nondum aliqua metaphorica disceptandi significatione quod seiamus, obseruatum est, licet cognatum Ambages vim illam propriam, circum et in diuersas partes agendi seruarit, vt demonstrauimus. [...]
Dubius. Festus, Ambiguum est, quod in ambas agi partes animo potest. [...]
Substantiue. [...]
Quum de re aliqua ambigitur. [...]
Sententia dubia. [...]
Vid. supr. AMBIDEXTER.
propter crasin vocalium ex Ambi, praeter morem compositorum ex Eo, vid. Voss. Etymol. p. 22. [...]
i. ambitiose.
ait Festus, Proprie ad corpora ambientia refertur [
Ex vi verbi quod ambit, vel ambitur, vel ambitum magnum habet. [...]
Per ambitionem. [...]
Circuitus. Apul. in Asclep. p. 95, 36 Elm. Tempus per alterius ambitudinem reditus definiri potest.
Qui ambit. Paullin. Epist. 13 sect. 16 Aeternae laudis ambitor. Conf. Lamprid. in Alex. 28. et Saluian. lib. 5 de Gubern. p. 118 Baluz.
Nomen Roman. vt L. Ambiuius Turpio actor comicus, qui plerasque Terentianas fabulas docuit. Meminit auctor Dialogi de Oratt. cap. 20. et Symmachus Epist. 10, 2.
Idem quod Biuium. Varro apud Nonium 6, 15 Hic in ambiuio nauem conscendimus palustrem.
Nomen collectiuum duorum. [...]
Vid. VMBO, ex Varrone.
Nobilis ciuitas Thesprotiae Epiri. Stich. 3, 2, 35 Ambracia veniunt huc legati publice. Hanc diu oppugnatam deditione accepit M. Fuluius Liu. 38, 3 sqq.
Patronym. [...]
et AMBRACIOTAE, vrbis Ambraciae ciues et incolae. [...]
vid. AMBRACIENSES
Herba, de qua Plin. 27, 4 s. 11 [...]
Epitheton rerum, quas ob singularem suauitatem Diis et Deorum epulis dignas ostendere volunt Poetae. [...]
De vitibus sermo est.
herbae nomen, quod sine variatione legitur apud Celsum 2, 30 [...]
vid. AMBVLO
Ab Ambio deducitur, quod est Circuire; significat autem huc atque illuc ire, proprie tamen exercitationis, aut animi causa: De illa Cic. Tusc. 5, 97 c. 34 [...]
Qui prae pigritia huc et illuc saepe ambulat.
de villicae officio, Ad coenam ne quo eat, neue ambulatrix siet.
quod ambulare, i. moueri potest, in quo ambulatur. [...]
Locus in aedificiis ad deambulandum accommodatus. [...]
Idem quod ambulatorius. [...]
i. ambulandi facultatem.
vel AMBVRBIVM, dicitur Sacrificium, quo vrbem circuit et ambit victima, vt ait Seruius in Virg. Ecl. 3, 77. [...]
Circum vrere. [...]
vt Vstulatus, per partes, et paullatim ambustus. Plaut. Rud. 3, 4, 65 Te ambustulatum obiiciam magnis auibus pabulum.
est in Vet. Gloss. [quod Scaliger ad Festum v. Bustum legit AMBVSTANEVS, et ita dictas vult aues, quae de busto siue rogo aliquid in tecta deferebant, et incendium portendebant: vnde Incendiariae aues in augurali disciplina. [...]
vel, dicuntur Vasa, quae Caelata appellamus, quod circumcaedendo talia fiant. Festus. Vid. Buleng. de Convin. 4, 11. Grapald. de Part. Dom. 11, 3, 10.
et AMECAM, pro Amico et Amica, antiqui dicebant. [...]
vid. ANALECTIS.
Herba, cuius meminit Columel. 9, 4, 4. et 9, 13, 8 De ea sic scribit Virgil. Georg. 4, 271 [...]
Dictio Hebraea, quae Vere aut Veritas significat, seruiens, cum aliquid confirmandum est, vt Num. cap. 5
vinculum, nexus, extrito altero m. ab [necto. Tribuitur Arnobio l. 7 p. 230 sed lectio variat. Vid. Heraldi Animadu. p. 271 Hinc Amentum, de quo mox. [...]
Fluuius Siciliae, Aetnae monti propinquus. [...]
vt ait Varro de L. L. 5, 6 p. 53, 9. [...]
Status amentis. [...]
Graecum certe verbum significat, ad Amentiam non ad Amentum referri. De quo statim.
it. [Lorum, quo aliquid retinetur, aut ligatum est: vt, Solearum corrigiae, et lora in quibusdam iaculis. [...]
Quod amentis ligatum est. [...]
siue ADMENTATIO, onis. f. Actus amentandi, s. iaculandi. [...]
vid. AMMIVM.
Oppidum Vmbriae, patria Roscii Amerini, quem desendit Cicero. Ameriam Cato ante Persicum bellum conditam annis nongentis sexaginta quatuor prodidit Plin. 3, 14.
vt, Amerina salix Plin. 24, 9. [...]
Genus pirorum. Stat. Silu. 1, 16, 18 Et massis Amerina non perustis. Vid. Barth. Adu. 24, 7. Plinius serissima Pirorum vocat 15, 15. Amerina mala Colum. 5, 10, 19.
Herba, quae alio nomine Aizoon maius appellatur Plin. 25, 13.
Gemma purpurea, colore violae, dicta a colore, qui ad vinum, [non plane accedat. [...]
in fictum diuitem, Hic quem videtis gressibus vagis lentum, Amethystinatus media qui secat septa. [...]
quod habet colorem gemmae Amethysti. [...]
carbunculi. h. e. quorum extremus igniculus in amethysti violam exit Plin. 37, 7 s. 25.
tribuitur: Sed est in fine, Eiusdemque nominis Insulam amplexus.
vid. ANFR.
Piscis Ponto familiaris, qui cum thynnis, vt et Pelamydes in Pontum ad dulciora pabula intrat gregatim, cuiusque incrementum singulis diebus intelligitur Plin. 9, 15.
Lapis est friabilis in modum lanae, alumini scissili similis, de quo Plin. 36, 19 s. 31 Amiantus alumini similis, nihil igni deperdit. [...]
AMICA, AMICABILIS, AMICE, vid. post AMICTORIVM.
vel AMICINVS, Vtris pediculus, ex quo vinum diffunditur. Festus, Gloss. Amicinus [
Vestire, ope... Vid. AMICTVS. [...]
Vestitus vel opertus. [...]
Quicquid est. quo quis amictus, siue opertus est: in primis autem Vestitus, quo vestimur. [...]
Iden. quod Amictus. Apul. Met. 11 p. 261 Mulieres candido splendentes amicimine. Et p. 268 Linteo et rudi contectus amicimine.
Vestis extima superiniecta aliis. Vid. AMICTVS, AMICIO, [...]
Indutus. Solinus cap. 65. (al. 52) de India, Pars nudi, pars obscoena tantum amiculati.
Vestimentum puellare, candidum, et subtilissimum ex lino, de quo Martial. 14, 149 [...]
Amasia, vel quae amatur extra coniugium. [...]
Dimin. ab Amica. [...]
Non ex Am et Aequus, i. Vtrinque aequus, sed ab Amando dictus. [...]
Amicitia coniunctus: item vtilis, accommodatus ad aliquid. [...]
Dimin. ab Amicus. [...]
i. Amici more; quod est, cum amore et beneuolentia. [...]
pro Amice. [...]
Comparat. [...]
et
Fluctuat enim fere lectio, idem quod Amicus [Add. Vulgat. Prou. 18, 24. [...]
qui sit, doceat Diomed. 1 p. 313 pr. Putsch. [...]
l. c. in AMICARIVS.
Conciliare. Stat. Theb. 3, 470 [...]
Quid sit, audiamus ex Cic. in Lael. 20 [...]
Idem quod Amicitia. [...]
Mesopotamiae oppidum, cuius mentio apud Ammianum saepe fit, qui 18, 14 vocat ciuitatem Romanorum cladibus inclytam, puta, sub Constantio, et totum fere librum 19 oppugnationi illius describendae impendit, vid. Sex. Ruf. c. 27. [...]
vel HAMILCAR, Auctoritate fere pari, vid. Drakenb. [...]
pro optimo et nobilissimo passim laudari videmus, sed maxima quam notauimus inter libros antiquos discordia. [...]
Fluuius Germaniae nobilis, hod. die Ems.
vid. infra in AMITTO.
i. qui quaeue ex fratre et sorore propagantur.
Vrbs Vestinorum aut Salinorum in Italia Natalibus Sallustii nobilis. Meminit Plin. 3, 5.
vt, Amiterna cohors Sil. Ital. 8, 415. [...]
Est autem Bunias idem quod Napus. Amiternina vua Plin. 14, 2. Amiternini Sabinorum populi Plin. 3, 12.
vid. AMYTHAON.
vid. AMITA.
Dimittere. [...]
Rei alicuius priuatio. [...]
vid. statim AMMI.
Gemmae nomen. Plin. 37, 11 Arenarum similitudo est in ammochryso, velut auro arenis mixto.
Sic scribendum, vel HAMMODYTES, non AMMODITES, vel HAMMODITES, Serpentis genus, cui nomen [
vid. Amilcar.) onis. Iouis apud Afros culti cognomen, siue ab arenis, quae Graece [est, dictus sit, siue quod Arietem gentes illae Ammonem vocant, siue ab Hamo denique, Noachi filio. [...]
vid. ADMONEO.
Arboris lacryma, de qua sic Plin. 12, 23 s. 49 [...]
siue HAMMONIACVS, a, um. [vt, Ammoniacus sal Columel. 6, 17, 7. [...]
Massa vitri, de qua sic Plin. 36, 26 s. 66 [...]
quod laudant ex Varr. R. R. 3, 2, 4 est Armenium, vbi vid.
Deus olim apud Gentiles, cuius mentio tantum fit apud Commodianum Instruct. 18. [...]
Herba. Plin. 21, 30 Parthenium alii leucanthen, alii amnacum vocant.
Obliuio, intell. iniuriarum, qua bella, ciuilia praesertim, finiuntur. [...]
Fluuius. Festus, Amnis proprie dicitur a Circumnando, quoniam am ex Graeca praepositione sumtum, quae est [Nare, fluere. [...]
Dimin. Liu. 36, 22.
Qui habitat, vel inuenitur ad amnes. Ouid. Met. 10, 96 Amnicolaeque simul salices, et aquatica lotos.
Qui est in amni. Plin. 3, 25 Insula in Sao Matubarris, amnicarum maxima. [...]
In amne genitus. Auson. Mosell. v. 116. Et Valer. Flacc. 5, 584.
dicuntur ( q... quid sit de origine vocis, forte simplicis et primitiuae) qui alterius bonis gaudent, cum illo esse cupiunt, etc. [...]
Interi. blandientis et amantis. [...]
Futurum exactum pro Amauero, Festo obseruatum. [...]
Amabilis, Amari dignus. [...]
Praeter dicta Virgil. Georg. 3, 315 -- amantes ardua dumos. [...]
Amice et cum amore. [...]
Amor. Plaut. Truc. 4, 2, 4 Prome venustatem, amantiam, gaudia, copeis amores. Ita Lambinus cum Scaligero: alii aliter. Vulg. Amanti tuam venustatem.
Amor Venerius. [...]
De amicitia pariter ac de Venerio amore, hocque tum casto tum impuro dicitur. [...]
Quod facit amatorem, quod facit amator etc.
i. More amatoris. Plaut. Merc. 3, 3, 20.
Amore dignus. [...]
i. Ea gratia, quae nos facit amabiles. [...]
vid. supra sub AMO.
Amare, cupere. In Gloss. Isidor. et Diom. p. 334 Ab Amo veteres inchoatiuo modo dixerunt Amasco. Vnde et
Amator, vt, Plaut. Truc. (3, 1, 13) Istos mundulos amascos. Sic certe legi vult Graeuius ad Isid. l. c.
Sed apud Diomedem pariter atque ipsum Plautum editur Amasios, quod etiam metri lex postulat. [...]
de Asino, Festiuus hic amasio mulierem -- gestiebat inscendere. [...]
Burm. cap. 45.
Burm. cap. 75.
Iunctim scribunt, pro A modo. [...]
Mutuus, Alternus. [...]
Nomen Citbaroedi Atheniensis celeberrimi apud Polyaen. 4, 6, 1. et Athen. lib. 14. Hinc Ouid. de Arte Am. 3, 399 Tu licet et Thamyran superes et Amoebea cantu.
Sic dicitur, quod sine fructu iucundum aspectu: sed proprie dicitur de locis, quae naturalem iucunditatem afferunt. [...]
Alii legere volunt Amoena. Vid. Ia. Is. Pontan. ad Macrob. Sat. 2, 12. Voss. Etymol. s. 25.
Iucunditas illa, quae ex rebus amoenis percipitur. [...]
Compar. Gell. 14, 1. Superl. Plin. Epist. 4, 23 Habitare amoenissime.
pro Amoene. Gell. 20, 7 Annianus Poeta in fundo suo, quem in agro Falisco possidebat, agitare erat solitus vindemiam hilare atque amoeniter.
Delectatione afficio. [...]
Vid.CONSILESCO.
et passim.
Herba Amomo similis, minus tamen venosa, et durior, minusque odorata Plin. 12, 13 s. 28. et Dioscorid. 1, 14.
Exiguus frutex ex ligno vuae modo in seipsum conuolutus etc. Vid. Dioscor. 1, 14. [...]
Ab Amomo vnguento emortuali, sic recentiores vocauerunt. [...]
Apud Ouid. Met. 2, 564. et 6, 150 legit Pareus Lex. Crit. p. 86. i. dehortor, monendo auoco. [...]
Non male Stoici apud Cic. Tusc. 4, 72 c. 34 definiunt conatum amicitiae faciundae ex pulchritudinis specie. [...]
Amorem concilians. Ven. Fortun. Epithal. Sigib. Reg. 6, 2.
vid. ANNOS sub ANNVS.
vid. AMOVEO.
De loco mouere. [...]
Sed legendum potius ex MSS. Ampendices.
Terra est bitumini simillima. [...]
Vocant Siculi herbam, ex qua vincula molliora fiunt alligandis vitibus Plin. 17, 23 s. 35, 26.
Herba, cuius nomen explicat Plin. 24, 15 s. 86 Ampeloprason in vinetis nascitur, foliis porri, ructu grauis, etc.
Nomen pueri, qui quum a Baccho amaretur, ab eodem post mortem inter sidera relatus est. Fabulam babet Ouid. Fast. 3, 409. qui monet, hunc esse Vindemitoris sidus.
ad verbum Vitis siluestris, Plin. 23, 1 s. 14 [...]
Herba, de qua Plin. 25, 4 s. 16 Est Chironis inuentum Ampelos quae vocatur Chironia. [...]
i. Vitis alba. [...]
Latine Vitis nigra, de qua modo diximus sub AMPELOS CHIRONIA.
vid. AMPEDICES.
Quotidianus Plin. 28, 16 s. 66 Est genus febrium, quod Amphemerinon vocant. [...]
alii Lyncei) et Hypermnestrae Thestii filiae filius, augur, qui sciret, si ad Thebas oppugnatum isset, se inde non rediturum: itaque celauit se, conscia Eriphyle, coniuge sua, Talai filia. [...]
est Alcmaeon.
Sed et nos de iisdem seminibus sumus; et omnes pariter laetos fecit. [...]
Vestis genus, quo exterius amiciebantur, apud Sulp. Seuer. [...]
In terra et aqua vivens. [...]
Recentiorum Grammaticorum esse videtur. [...]
Pes est ex prima et vltima brevibus, media producta. [...]
Consessus Graecus apud Thermopylas, deinde etiam Delphis conuenire solitus, ab Amphictyone Deucalionis filio sic dictus, qui et ipse, quum populos regeret, ad conuentus convocasse dicitur. [...]
Vtrinque gibbosus. [...]
Argonautarum in Colchica expeditione comes. Val. Flacc. 1, 376.
Oppidum Peloponnesi, in tractu Messeniaco. [...]
Amphiarai filius. [...]
Pes habens breuem inter duas longas, vt Pallidi, contrarius Amphibracho. [...]
Texta ab vtraque parte villosa. Plin. 8, 48 s. 73 Gausapa patris mei memoria coepere, amphimalla nostra. Eadem sunt Amphitapa, v. v.
Nomen Libyos, qui in aula Cephei regis aduersus Perseum pugnans, occisus est. [...]
Alter piorum fratrum, de quibus vid. FRATRES PII.
Iouis et Antiopes, vel secundum aliquos, Mercurii filius, a quo accepta lyra, adeo dulciter canebat, vt saxa ad struendos muros Thebanos traxisse dicatur. [...]
vt, Amphionia lyra Propert. 1, 9, 10. Canes Sen. Oedip. v. 178. i. Thebani.
et Bald. p. 6.
Haec agens de machina tractoria Vitruu. 10, 4.
Genus serpentis gemino capite, quod credidit etiam Plin. 8, 23. [...]
Vrbs Phocidis Lucan. 3, 172.
vt, Amphissia saxa Ouid. Met. 15, 703.
Gemma. [...]
Amphitapae vestes dicuntur vtrinque habentes villos. Docet Hesychius, [
Cubiculi genus. [...]
Est locus spectaculis, i. locis ad spectandum aptis in rotundum conclusus. [...]
ita dicta a loco confecturae, cui quartus locus tribuitur a Plin. 13, 12. Spectaculum Symmach. Ep. 4, 8.
q. d. circum currentem, Nereis s. Nympha marina. [...]
Oceani et Doridos filia, fingitur a Poetis esse vxor Neptum, et significat mare. [...]
Alcmenae, Herculis matris, maritus. [...]
Herculis patronymicum, quod ex Amphitryonis certe vxore natus esset. [...]
Alter ex Castoris et Pollucis aurigis: alter Telchius, qui Dioscuriaden condidere. Plin. 6, 5.
Genus vasis vinarii, ex [et [quod vtrinque ferretur duabus ansis. [...]
Vnius amphorae capax. Plin. 37, 2 Idem Xenocrates auctor est, vas amphorale (e crystallo) visum, et aliqui ex India crystallum sextariorum quatuor.
quod e doliis in amphoras diffusum est. l. vlt. §. 1. D. de tritic. vin. et oleo legat.
Fluuius Thessaliae, iuxta quem Apollo caelo exulans ob occisos Cyclopas pauit armenta regis Admeti. [...]
Vt, Amphrysiacum gramen Stat. Silu. 1, 4, 105.
Vt, Amphrysia saxa. Ouid. Met. 15, 703. Amphrysia vates i. Apollinea. Virg. Aen. 6, 398 de Sibylla.
vid. AMPLVS.
Circumiectu brachiorum teneo. [...]
ap. Prisc. 8 p. 791 Ego non sinam me amplectier.
vt, Amplexusque sinu tulit et genuisse putauit Stat. Silu. 2, 1, 81. [...]
vetuste pro Amplexor. Accius Alcmaeone, ap. Non. 7, 14 [...]
AMPLIFICARE, AMPLIO, AMPLITER, AMPLITVDO, AMPLIVS, vid. AMPLVS.
Auctore Victorino dicitur. quod late patet, et per multa diffunditur: vt Ampla domus. [...]
Adu. habet quidem formam comparatiui ab Ample vel Ampliter: Sed amplissimae praeterea significationis et vsus est. [...]
vt, Amplissime gerere honores, h. e. cum summa amplitudine ac dignitate Cic. Verr. 2, 112 c. 46. [...]
pro Ample. [...]
Denom. per quam aliquid amplum est. [...]
Actus ipse ampliandi, qui sit in iudicio. [...]
de Poetis, i. amplificant.
Amplum facere, Valde augere. Liu. 1, 44 [...]
Actus amplificandi. [...]
Qui amplificat. Cic. 5, 10 c. 4 [...]
i. magnifice Catul. Argon. s. 65, 261. Sic certe Voss. Sed Graeu. Amplificae.
Quod in amplum vagatur. [...]
vid. APLVSTRE.
vulgare vitreum, coriaceum, aut figlinum, angusto collo, ventre amplo, et quasi inflato: cuius vsus tum in balneis ad oleum, tum in mensa ad aquam, vel potionem etc. [...]
Ampullarum artifex. [...]
volunt esse Plaut. Stich. 1, 3, 76 [...]
Turgere et inflari in genere scribendi. Horat. Epist. 1, 3, 14 An tragica desaeuit et ampullatur in arte. Grandiloquentiam significat.
Flos mali punici cum paruulo fructu a similitudine ampullae. [...]
Proprie est Circumcidere, quasi Circumputare. [...]
Praeter laudatum iam Cic. Partit. 15 c. 5. Quinctil. 8, 3, 75 Vt medici abalienata morbis membra praecidunt, ita turpes ac perniciosos, etiam si nobis sanguine cohaerent, amputandos. [...]
Metaphor. Praeraptus, asper. Infracta
Amputandi actus. Cic. de Senect. 53 c. 15 Propagatio vitium sarmentorumque ea, quam dixi, aliorum amputatio, et aliorum immissio.
Vid. de hac notione locum Scribonii c. 230, quem damus in Amputo.
vel AMPYX, potius, [Titanoris filius, qui ex Chloride Mopsum augurem suscepit. Hygin. f. 14. [...]
Mopsus Ampyci filius. Ouid. Met. 8, 316 Ampycidesque sagax. Et 12, 456 Ampyciden Mopsum.
inter lacus, p. 109 Hess. Amsanctus Lucaniae, cuius halitus volucres necat. [...]
inquit Festus) Qui circa terminos prouinciae manent. Vnde Amiciri, Amburbium, Ambarualia, Amplexus dicta sunt. Nimirum vim praepositionis Am ita explicat.
vid. ANTESTOR.
vel AMPTRVO, are. Ab Am, circum, et Truo, moueo. [...]
vid. sub HAMA.
Omne genus remedii aduersum cuncta mala medicamenta, et veneficia valentissimum: ab Amoliendo dictum. [...]
Procae filius et Numitoris frater, qui Albae, pulso fratre Numitore, regnauit. [...]
vid. AMYLVM.
In quibus amurca conditur Cato 10, 4 Dolia queis vinacea condat decem, amurcaria decem.
ex Am et Assis. [...]
Ventis reperiendis excogitatum organum, Deformata tabula, cuius ad regulam et libellam summum libramentum sit laeuigatum et politum, exactis etiam (si ita videbitur) ad normam angulis. [...]
habet formam Participii ex Amussito. Plaut. Mil. 3, 1, 38 Inest in hoc amussitata sua sibi ingenua indoles, i. quasi ad regulam facta, numeris omnibus absoluta.
Inelegans, indoctus, et a musis alienus. Vitruu. 1, 1 Nec musicus, vt Aristoxenus: sed non amusos. Vid. Symmach. Epist. 1, 14. Vid. Agrestes Musae, in MVSAE.
et 247.
Oppidum inter Caietam et Tarracinam, quod silentio pernicioso nobilitatum est. [...]
Ita dictus Apollo ob Fanum ei Amyclis dicatum. [...]
Filius Neptuni et nymphae Melies, a Polluce pugilari certamine victus. [...]
Exulcerans, vellicandi vim habens, vt, Amyctica malagmata. [...]
Paeoniae ciuitas, quae Troianis auxilia misit, vt tradit Homerus. Iuuen. Sat. 3, 69 Hic alta Sicyone, ast hic Amydone relicta.
Arbor est, cuius fructus Nux Graeca, et Nux Thasia, et Amygdala, siue Amygdalum dicitur. [...]
pro Fructu. [...]
i. amygdalae folium referenti.
Id quod est, vel fit ex amygdalis: vt, Amygdalinum oleum Plin. 23, 4. it. 15, 4. [...]
Herba ex genere tithymali, a similitudine amygdali, quae et Corymbites dicitur, et Platyphyllos a latitudine foliorum.
Graece intell. [farina sine molae ope elaborata: quod apparet ex descriptione, quam suppeditat [...]
Idem quod Amylum adiicere, amylo obligare Apic. 7, 5 et 7, 6. Conf. 7, 7. et 8, 3. Hinc
in lemmate. Sed intelligitur Isicium.
Fons apud Argos, ab Amymone Danai Argiuorum regis filia, appellatus. [...]
Depulsorius, vt, Emplastra amyntica Th. Prisc. 2, 26. Vid. Reines. Var. Lect. 3, 12 pag. 555. Nempe defendo.
Hinc
Phoenix, praeceptor Achillis. Ouid. in Ibin 259.
vt volunt auctore Hieronymo) quod Latini putantes Myrrham dictum, Vnguentum interpretati sunt. [...]
Genus potandi, vno tenore, nunquam clauso gutture, magnis poculis; [est claudere os ad sugendum. [...]
Melampodis pater, Crethei filius, Aesonis frater; qui Pyli habitauit, vti tradit Apollodor. [...]
et Tibull. 4, 1, 120.
in notis Ante noctem, Auli Nepos, Argentum nouum. [...]
Interrogandi et dubitandi particula, interdum simpliciter interrogat. [...]
pro circum potius AM est, quod ante quasdam Consonantes in An mutant Grammatici, v. g. in Anceps, Anfractus, Anquiro, Antermini. [...]
Fluuius Hispaniae, Baeticam a Lusitania diuidens. Vid. Plin. 3, 1 s. 2. et 4, 22. Prudent. Perist. 3, 188 Memorabilis amnis Anas.
Vox medica et pharmaceutica, Omnium parem modum, vt Celsus 3, 27 loquitur, indicans. [...]
Qui emittitur in exteras regiones, rumorem aliquem disseminaturus, qualem Triptolemum fuisse in fabulis legimus, quem semina per orbem sparsurum, Cererisque beneficia annuntiaturum, a dea rapidissimo curru emissum fabulantur. [...]
Pulpitum, gradus superior, quasi tu ascensorium dicas. Iuuen. Sat. 7, 46 Et quae conducto pendent anabathra tigillo, de apparatu recitantis Poetae.
Haec Isid. 19, 25. Est Gr. [amiculum.
vt anabolicae species Vopisc. Aurel. cap. 45. Vid. Salmas. p. 536 qui obseruat, esse Embolicas. [...]
Perorationis s. Epilogi pars est, qua rerum capita summatim repetuntur. [...]
apud Graecos regum nomen: sed speciatim ita vocantur Dioscuri. [...]
Philosophus Scythes, Solonis temporibus, de quo Cic. Tusc. 5, 90 c. 32 [...]
Eremus, secessus: vnde [...]
Monachi, eremum incolentes, et quicumque procul ab hominibus secesserint, Anachoretae, [vocantur. [...]
Lat. Consolida Apul. de Herb. c. 59.
Latine. Schema est, quum aut ipsos aduersarios consulimus, aut cum iudicibus deliberamus. Iulius Rufinianus p. 26.
Reuerberatio, restexio. P. Rutilius Lupus inter figuras sententiarum p. 2. [...]
vel vt editur ANACLITERIVM, quasi tu Reclinatorium dicas, pluteus ad inclinationem s. angulum, qui placet, ad lectum applicatus et puluinatus. [...]
Medicamentum, Cael. Aurel. Tard. 2, 14 n. 213. quod Ventrifluum vocat ibid. n. 194.
Cataplasma restringens Veget. Veter. saepe vtitur, sed scribitur fere Anacollima. [...]
Inconsequens. Sic vocant Grammatici vitium orationis, quando non redditur quod superioribus respondeat. [...]
Poeta Lyricus, ex Teo vrbe Ionum. [...]
vel [
Quaestio l. Diuus Adrian. 6. D. de custod. et exhibit. reor. Et ideo cum quis [id est quaestionem s. inquisitionem faceret, iuberi oportere venire Irenarchen, et quod scripserit exsequi. [...]
Vid.ANACES.
Herba, quae notioribus nominibus [Graecis, et Latinis Gladiolus appellatur Apul. de Herb. cap. 10 et 78.
vt, Anactoria ora Sil. 15, 299 ab Anactorea oppido ad sinum Ambracium, de quo Plin. 4, 1.
vel ANADESMA, atis. n. Vtrumque enim reperitur et [Fasciae, redimicula, varii generis taeniae, sic vocari possunt. [...]
Malua arborescens, quam Galen. 4 Therapeuticae eandem facit cum Althaea. Dicitur et Hibiscus apud Apul. de Herb. cap. 38.
Dici potest Reduplicatio. [...]
Emergens. [...]
vel ANAITIS, Regio Armeniae Plinio 5, 24 s. 20. [...]
quem probatiores calami nascuntur Plin. 16, 36 s. 64.
Herba, de qua Plin. 25, 13 s. 92 [...]
aliquoties legitur apud Vegetium Veterinarium. Sed nemo, quid sit explicat. [...]
vel ANAGLYPTA, orum. n. [dicuntur Vasa aspera, caelaturis eminentibus, inaequalibusque. [...]
Caelator. Opifices, serui argentarii, laboriosi, anaglypharii Scholiast. Iuuenal Sat. 9, 145.
i. e. Caelatus. Sidon. Epist. 13, 9 Geruli caput plicantes anaglyptico metallo.
et 15, 26.
Lector, seruus ad praelectiones in cibo aut alias faciendas. [...]
Medii aeui vocabulum, pro scripto l. epistola. Anagnostici sidem secutus Ennod. Ep. 1, 4. Add. Ep. 8, 5. et C. du Fresne Gloss.
Hinc
Mystica sunt, quae hominem mortalem sublimia diuinaque meditando in caelum subuehunt. [...]
et ANAGRAMMATISMVS, i. m. Ingeniosa permutatio, vel transpositio literarum, in vna pluribusue dictionibus, vnde alia sententia generatur. vt Laudator per Anagram. Adulator. [...]
Perscriptio. Vlpian. in l. vlt. D. de reb. authorit. iudic. poss. Anagraphen vocat, quod alibi Inuentarium, et repertorium, et synopsin appellat.
vel ANAGYRIS, [Herba, quam alii acopon vocant, fruticosa est, grauis odore, flore oleris etc. Plin. 27, 4 s. 13 [...]
vid. paullo ante, ANAEA.
Reliquias sub mensa interpretantur, quae, quod colligi debeant, id sint sortitae nomen. [...]
Seruus, cuius ministerium tollere mensarum reliquias, quod in media etiam coena fieri, tum res ipsa monet, tum descriptio coenae Nasidieni apud Hor. [...]
dici putant, quibus e xylino, [...]
lino, vel quauis materia, puellae tanquam puluillis constipant scapulas prominentes, vt videri habitiores possint.
Famem pellens; ve Cibi analimotici Th. Prisc. 2, 24.
Proportio. [...]
Proportione respondens. [...]
vt, Libri analogici, nempe Caesaris, apud Gellium 4, 16. i. de Analogia, illa Grammatica scripti. Senarius analogicus Mart. Capell. 7 p. 240.
Tutor vitiose legebatur olim pro ANECLOGISTVS. v. v.
Resolutio, Retexio complexionis ad ipsius principia. [...]
volumina s. libri Resolutorii vt vocat Boeth. in libr. de interpr. p. 394 fin. [...]
Figura: Commemoratio eius rei, quam oblitos fuisse nos fingimus. Vid. Isidor. 2, 21. Quinctil. 9, 2.
Vrnale poculum interpretatur Turnebus, Aduers. 21, 12. [...]
de qua Plin. 37, 11 s. 73 [...]
Schema Graecum, Atticae linguae proprium, Oratio scilicet vno membro defecta, cum protasi non respondet apodosis, quam scilicet coniectura adsequi posse videatur auditor vel lector. [...]
Pes ex duabus syllabis breuibus, et tertia longa, inuersus Dactylus, s. retroactus, vt ait Quinct. 9, 4, 81, vt Veneri. [...]
pro Genere carminis. Cic. Tusc. 4, 57 c. 24 [...]
vt, Anapaesticus versus, qui constat Anapaestis. [...]
ad verbum Plin. 35, 10 s. 36, 19 [...]
quiescens Plin. 35, 10 s. 36, 20 Satyrus hic est, quem Anapauomenon vocant, ne quid desit temporis eius securitati, tibias tenens inter Protogenis opera. Etiam
Fons est Plin. 2, 103 [...]
Videtur corruptum nomen Herbae, quae Gnaphalium, et Centunculus appellatur Plin. 27, 10 s. 61. et 24, 15. s. 88.
Insula est vna Sporadum, inter Therasiam et Astypaleam, quam Plin. 2, 8 enumerat inter eas, quae diu aquis tectae tandem emerserunt. Ammian. 17, 7. Ouid. Met. 7, 461.
Ad verbum, Relatio est. Ascon. Pedian. in Diuin. in Caec. 3 c. 1 [...]
i. Relatiuus. vt, Prologus anaphoricus, vid. PROLOGVS. [...]
Siciliae fluuius, decem stadiis a Syracusis in mare defluens. [...]
Repletio chirurgica. Hinc
vt, Anaplerotica medicamenta, quae alta vulnera carne complent. Veget. 2, 26, 2.
vt, Horologia hyberna anaporica Vitruu. 9, 9. Sed leg. Anaphorica. v. v.
vt Ambros. lib. Hexaem. interpretatur.
Quod et ANTIRRHINVM. Plin. 25, 10 s. 80. [...]
Populi Dacis vicini; Caes. Bell. Gall. 6, 25.
auctore Varr. de L. L. 4, 13. [...]
Parua anas, aut aquatilis auicula, anati forma persimilis, sed multo minor. [...]
i. Custos anatum. Item, Anataria aquila, quae anates circa lacus venatur Plin. 10, 3 Aeliano [
pro Fluuio, vid.ANA.
Destructio rei propositae, cui opponitur Catasceue. vid. Isidor. 2, 12. et Quinctil. 2, 4, 18 Opus destruendi confirmandique narrationes, quod [
Resurrectio. Lactant. 7, 23, 2 De anastasi Philosophi quoque dicere aliquid conati sunt. Anastasin mortuorum futuram esse consentiunt Id. ib. n. 5.
Sanguinis per sputum reiectio, quae fit alicuius venae ore patefacto Cels. 4, 4, 5 [...]
Inuersio dicitur. [...]
vid. ANAS.
Donarium, quod dicatum diis, suspenditur in parietibus et columnis templi: [...]
dicti sunt Homines sacri, quorum capita diis inferis dicata sunt, et deuota: quemadmodum etiam Latini veteres SACRVM etiam in malum sensum vsurpabant. [...]
Deuouere, detestari. Hieron. Epist. 75. [...]
Vapor et exhalatio. [...]
vid. ANAS.
Est Vsurae anniuer saria renouatio, et quas vsuras vsurarum vocant. [...]
Locus vnde exoritur sol, et Ipse solis exortus: hinc item vna Horarum apud Hyginum Fab. 183.
Latinis dicitur, vt Celso. [...]
Anatomes periti. Macrob. Saturn. 7, 13 Sed libris anatomicorum postea consultis, verum reperi. Ammian. 28, 26.
Sursum tendens. Vitruu. 10, 15 Si capitula altiora, quam erit latitudo, facta fuerint, quae Anatona dicuntur etc.
Fluuius Thessaliae, quasi absque aura dictus. [...]
Alanorum Heniochorumque rex, procus Medeae. [...]
Clazomenius philosophus, physicus, de quo Val. Max. 8, 7 extr. 6 [...]
de quo Cic. Tusc. 2, 52 c. 22 [...]
Puella Cypria, ex Salamine oppido, forma insignis, et regia stirpe superba, quam quum Iphis, infimae sortis iuuenis perditissime amaret, et ab ea ludibrio haberetur, doloris impatientia, sese ad fores eius suspendit: cuius funus quum Anaxarete siccis immotisque oculis intueretur, in saxum est conuersa. [...]
Eiusque auditor
Physici inter antiquissimos, quorum sententias memorat Cic. Ac. 4 c. 37. et de N. D. 1, 10.
Herba. Apul. de Herb. c. 59.
Haec Festus.
Argonautarum vnus, aut duo potius hoc nomine. [...]
Poples. Cael. Aurel. Tard. 5, 1, 3 Ad ancalen perueniens atque suram. It. Ex talo atque ancala sanguinem detraxerunt Id. ib. 23.
vel ANCHARIA potius, Aesculanorum, (al. Aesulanorum, al. Ascul.) Dea laudatur Tertull. Apol. c. 24. [...]
Adi. a Capite diriuatum. [...]
vid. ANCARIVS.
Nomen ducis in exercitu Persae contra Aeetem Colchorum regem, fratrem Persae. Valer. Argon. 6, 132 Doctus et Anchates, patulo vaga vincula gyro Spargere, et extremas laqueis adducere turmas.
Si Turnebum audimus 20, 16. Fundus est Ventus ab Anchisa portu Epiri spirans. Cic. Art. 7, 2 Flauit ab Epiro lenissimus Anchesites. Sed legitur hodie Onchesmites, v. v.
Filius Capsos et Segestae, pater Aeneae. [...]
potius. Gloss. Gr. Lat. [
vel potius ANCORA. [Dens ferreus, quo firmantur ac retinentur naues. [...]
vel ANCORAGO, inis. f. Nomen piscis. Cassiodor. Ep. 12, 4. vid. SALMO, idem enim esse creditur. Voss. de Orig. Idol. 4, 29.
i. funibus. Fractus anchoralis Liu. 37, 30. vt legit Sigon. Sed Gronou. aliter. Nempe
Substantiue dicitur funis, cui alligata est ancora Plin. 16, 8 s. 13 [...]
Herba. Plin. 22, 20 Et anchusae radix in vsu est, digitali crassitudine. [...]
vid. ANCISVS.
scribit, et varias etymologias adfert Plutarchus in Numa p. 68 [...]
Mulier serua. [...]
etc. [...]
Quod ad ancillam pertinet. [...]
v. g. [seruili ingenio vel moribus homo. Hinc Substant.
vel potius diminutiue contemtus indice
humilis amator ancillarum. Martialis 12, 58 [...]
Humilis submissio. Arnob. l. 7 p. 221 [...]
Dicitur, quum viri ancillarum more praeter dignitatem seruitio alicuius se subiiciunt. [...]
Subst. vid. paullo ante ANCILLATRVM.
vid. ANCEPS.
Amputatus: nam An siue Am est Circum. Lucret. 3, 660 Omnia iam seorsum cernes ancisa recenti Vulnere tortari.
Machina hauriendae aquae, haustrum antiquis dicta (de quo in HAVRIO) nititur adhuc auctoritate admodum dubia. [...]
Adiectiuum antiquum, de quo supersunt ista apud Festum: Anclabris mensa ministeriis diuinis apta. [...]
interpretatur Glossarium] Priscian. lib. 8 p. 796 [...]
vt modo vidimus in ANCLO.
Quid si Antlema legendum Gr. [quod in Euangelio Io. 4, 11 Augustinus vertit Hauritorium; i. Haustorium.
Locus vbi ossa brachii committuntur, Latine Cubitus vel cubitum. [...]
vid. ANTRAE. Propertio restituere volebat pro Antris 1, 1, 11. et 1, 2, 11. (Sed inuitis Musis et Broukhusio.)
vid. ANGO.
et ANCVLAE, vid. ANCLO.
Vitium in oculis Celso 7, 7, 6 quae etiam dicitur
Nomen duarum vrbium: quarum altera est Phrygiae, altera Galatiae. Vid. Curtius 3, 1, 22. et Plin. 5, 32 s. 42 in Galatia Tectosagum Ancyra. Cf. Hard.
Quidquid sit de origine nominis, quam esse volunt ex Gr. [quasi tu ascensorem dicas, ex equo pugnantem scilicet: illud tamen conficitur locis Hieronymi, obligatis oculis eos pugnasse, v. g. adu. Heluid. [...]
qui rectius, certe frequentius, scribuntur
Galliae populi, qui et Andes. Tacit. Ann. 3, 41. Plin. 4, 18. Caes. Bell. Gall. 2, 35.
Populi inter Celtas, Carnutibus et Turonibus finitimi, iidem qui Andegaui Caes. Bell. Gall. 3, 35. Conf. 3, 7.
iidem apud Lucan. 1, 438 In nebulis Meduana tuis marcere perosus Andus iam placida Ligeris recreatur ab vnda. [...]
Virgilii epitheton, et rerum, quae ab eo denominantur, v. g. Sil. 8, 594 Mantua musarum domus, atque ad sidera cantu Euecta Andino, i. Virgiliano.
Herba, quae a Latinis Portulaca dicitur. [...]
Terentii Fabula, cui ab occasione Andriae (ex Andro insula) cuiuspiam mulierculae nomen est.
Pro quo vitiose libri quidam ANDRODAS. [...]
Dacus seruus, Romae in circo maximo agnitus, a leone, cuius pedem vulneratum aliquando curauerat in siluis. [...]
Lapis ex genere haematitarum, colore nigricante, pondere ac duritia insignis, vnde nomen traxisse dicitur -- Trahere in se argentum, aes, ferrum. [...]
Minois Cretensium regis filius, ab Atheniensibus et Megarensibus per inuidiam occisus, quod palaestra caeteros superaret. [...]
Qui vtrumque habet sexum, feminae scilicet ac masculi, Hermaphroditus. [...]
Hectoris Troiani vxor, quae a virili pugna nomen sortita est. [...]
vel ANDROMADA, Ponamus fabulam eius ex Hygin. fab. 64 Cassiope filiae suae Andromadae formam Nereidibus anteposuit. [...]
Est Spatium illud, quod est inter duos parietes, in quod pluuia descendit. [...]
Locus in domo, vbi soli viri solent versari. Vitruu. 6, 10 Haec autem peristylia domus Andronitides dicuntur, quod in his viri sine interpellationibus mulierum versantur.
Medicamentum est vuae, morbo et inflammationi curandae vtile. [...]
Insula vicina Samo, cum oppido eiusdem nominis, quae Asiae adiacet ex opposito ad Ephesum, quam Ouid. Met. 13, 648 [...]
etc. Plin. 27, 4.
i. Recurrere, a Graeco verbo [Vid.AMTRVO.
Ineditus. Cic. Att. 14, 17 Librum meum anecdoton nondum perpoliui. Idem Att. 2, 6 absolute anecdota sua dixit.
Liber et solutus a ratione reddenda, vt Tutores aneclogisti l. 5 §. 7 ff. de Admin. Tut. Vbi obseruat Gothofredus, eos alias [item [vocari.
vid. ANNVLVS.
Herba, de qua sic Plin. 27, 12 [...]
Aeon haereticorum [quasi tu incogitabilem dicas. Tertull. adu. Val. cap. 35.
Vetulam, s. Anum fieri, eius mores imitari, Philox. Gloss. etc.
i. anisum. Sic Anessum Pallad. Feb. 24, 14 in MS. Pal.
Herba boni odoris. [...]
Anetho conditus. Vt, Anethatus pullus Apic. 6, 9 Anethatum ius Idem 7, 6.
i. in remissione. Vt, Aneticis temporibus, et Per interualla anetica Th. Priscian. 3, 3. et 2, 25. Vid. Reines. Varr. Lect. 3, 11.
Vox Medicorum Graecorum, [restituta a nobis Vegetio Veterin. 2, 30, 1, tumor mollis a sanguine effuso ac dilatatis ab eo vasis.
Vid.ANECLOGISTVS.
vel ANFRACTVM, siue AMFRACTVM, i. n. [Sinuosus quidam reflexus: cuius figuram videmus in testis cochlearum, in cochlide, et fere in arietum cornibus. [...]
vel AMFRACTVS, Adi. [Circum fractus. [...]
Coactio, seruitus. Suidas indicat, vocem esse Persicam: quod apud illos regii nuntii [dicerentur. [...]
Adigere, compellere, cogere. [...]
Graeca dictio, Latine Nuntium significat. [...]
vt, Angelicae excubiae Paullin. Epist. 28, 1. [...]
Repetit Solin. c. 1. [...]
vid. ANGO.
vid. ANCHISTRVM.
vel vt alii legunt ANGVITIA. [...]
Germaniae populorum Tacitus Germ. 40, 2 meminit, quos habitasse ad Albim Ph. Cluuerius Germ. Vet. 3, 27 scribit.
Colligas ex Priscian. l. 10 p. 895. Anxus sum Diomed. l. 1 in Passiu. Anctus legitur a Scalig. ap. Fest. vbi vulgo Antios. Vet. Gloss. Anctos [it. Ancti [
Genus morbi acutissimi, quo fauces anguntur ac strangulantur; Deprauato [nomine Barbari Squinantiam vocant, Hippocrates ac Galenus Synanchen appellarunt. [...]
vid. ANTRAE.
et ANGVIGENA, vid. ANGVIS.
Piscis. Ab anguis figura sic dicta Varr. L. L. 4, 121. [...]
vt, Anguillarius lacus, in quo aluntur anguillae. Procul. in l. Rutillia Palla D. de contrah. emt. l. 69. Vid. Cell. Not. Ort. Ant. 2, 9, 2, 200.
vel i. tam m. quam f. gen. saepius tamen m. Est autem Serpentis genus vulgo notum. [...]
Vt, Angueos lapsus Solin. 24. Vulg. 37 de Libya.
Anguium ritu iuuenescere. Tertull. de Pall. cap. 3 [...]
Angues loco crinis habens. Ouid. Met. 4, 698 Gorgonis anguicomae.
Diminut. ab Angui. Cic. de Fin. 5 c. 15 Serpere anguiculos, nare anaticulas.
Adiectiuum. Subst. [sidus caeleste, de quo Columel. 11, 2, 49 [...]
dicitur a Columel. 2, 9, 10 Oblongus, et ad anguis similitudinem contortus. [...]
vt, Anguina ceruix. Cic. de Diuin. 2 c. 64. [...]
vocati sunt elephantes: qula proboscis eorum, quae manus vocatur, in omnem partem anguium more, facile flectitur et vertitur. Lucret. 5, 1302 [...]
a Poetis dicti sunt Gigantes, quod eorum pedes in draconum volumina desinebant, vt ait Macrob. Sat. 1, 20. [...]
Sidus quod et Anguifer dicitur. [...]
vid. ANGITIA.
Mathematicis est Magnitudo in communi sectione terminorum: vt Superficiarius in communi sectione linearum, quibus terminatur: vt Solidus, in communt sectione superficierum, quibus terminatur. [...]
Paruulus angulus. Lucret. 2, 428 Angellis prostantibus. Quidam legunt Angululis.
Quod in angulo est, quod in angulum conuenit. [...]
pro Angularis. Angularius, [Sed al. Anguillarium. [...]
Esse dicitur apud Fortunat. lib. 4. Carm. Passiue Ambrosius Epist. 42. Tom. 3. Op. f. 144 de serpente; Tortuosis angulatur anfractibus.
Conf. Lactant. de Ira Dei 10, 8.
i. per omnes angulos. Idem 9 p. 237 Angulatim cuncta serio perlustrari iubent. Sidon. Epist. 7, 9.
i. quatuor angulos habentem.
aliud Adi. i. Plurimos habens angulos. [...]
Ita ab Angendo dictum videtur, vt ab Augendo Augustus. [...]
Arcte: vt Anguste sedere Cic. apud Macrob. Saturn. 2, 3. [...]
Dignitatis nomen, Equestri ordini conveniens: vt Laticlauius Senator dicebatur. [...]
Angustum seu Arctum facere. [...]
Eodem sensu placuisse sequiori aetati, monet Barth. ad Stat. Theb. 4, 828.
siue vsitatius ANGVSTIAE, arum, sunt Loca adeo angusta et difficilia, vt vix transiri queant: quales sunt viae in quibusdam montibus. [...]
Vetustum nomen pro Angustiis. Accius Alphesiboca, Sed angustitatem inclusam ac saxis squalidam. Idem in Oenomao, Saxum id facit angustitatem Nonius 2, 38.
Ex Am vel An et Halo compositum. [...]
Cum anhelitu; item Festinanter, cupide. Ammian. 16, 15 (Vales. 10.) Anhelanter auido flatu. ita Lindebruchius aliique legunt.
Suspiriosus: quod vitium inest in spirandi difficultate. [...]
Spirandi difficultas. Plin. 21, 21 Prodest et orthopnoicis, et anhelationi. Idem 23, 1 s. 24 Anhelationibus, luxatis, in succida lana impositum. vid. Harduin.
Ipse spiritus anxie ductus. [...]
Anhelans. [...]
Rationis medicae imperitus. [...]
vid. ANVS.
vid. ANISVM.
Gentis Romanae nomen, vnde memoratur Q. Anicius Praenestinus, Aedilis curulis Plin. 33, 1 etc. Hinc
vt Anicianae lapicidinae Plin. 36, 22. Aniciana lectica Cic. Q. Fratr. 2, 10. Aniciana pira Columel. 5, 10.
vid. ANVS.
ANIEN, ANIENICOLA, ANIENSIS, ANIENVS, vid. ANIO.
Fluuius Thessaliae, in quo Centauri ab Hercule vulnerati lauerunt vulnera sua: quamobrem quum primo habuisset aquas dulces atque potabiles, habuit postea foetidas atque turpes. [...]
ANILIS, ANILITAS, ANILITER, vid. ANVS.
Vt ait Non. 4, 2 Est secundum consuetudinem spiritus, quo viuimus. [...]
ab Anima dictum, quidquid viuit et sentit Plin. 10, 63 [...]
Aerius, v. g. Reliquae duae partes, vna ignea, altera animalis Cic. Tusc. 1, 40 c. 17. [...]
Paruum animal. Nullo adbuc antiquo auctore se tuetur.
vid. ANIMO sub ANIMVS.
est Animum ad rem aliquam aduertere, quod vel temere fieri potest, et praeter consilium, vel dedita opera ab id agentibus: vnde pro Obseruare, Considerare, Curare, ponitur. [...]
Vt Fortunae varietas animaduersa Nep. 13, 4, 1. [...]
Supra habuimus ex Ter. Phor. 3, 1, 3.
Ex vi verbi est aduersio, applicatio, attentio animi s. mentis. [...]
Obseruator. Cic. Off. 1, 146 cap. 41 [...]
vt reponi vult Salmasius pro animaduersionibus.
vid. ANIMA.
vid. Animo sub ANIMVS.
vid. ANIMA.
vid. ANIMVS.
Quod in nobis cogitat, intelligit, vult: quomodo ab Anima differat, vidimus. Addi potest illud Seruii ad Aen. 10, 487 [...]
Blandiendi causa. Plaut. Casin. 1, 1, 46 Mi animule, mi Olympio, mea vita. Et Men. 2, 3, 11 Animule mi, meretrix ad iuuenem.
Animam, i. vitam dare. [...]
Participiali forma, sed intellectu intransitiuo, viuus, animatus, [
Qui vitam dat. Tertull. adu. Herm. cap. 32. Prudent. in Rom. 788.
i. pertusa ad rigandum: hoc enim est Animare plantam rigationibus.
Idem quod Animatio. Plin. 11, 3 Volare quidem aliqua, et animatu carere in ipso spiritu viuentia, quis crediderit?
et l. 6 §. 4.
significat Animo tenus, vel tanquam ipsum animum, quemadmodum Oculitus et Medullitus. Nonius 2, 608.
Magno et vebementi animo praeditus. Cic. Tusc. 2, 11 [...]
Magno animo. Cic. Philipp. 4, 6 [...]
Est Vehementia et impetus animi. [...]
vel ANIEN, enis. [Fluuius in Tiberim influens: quem dictum putant ab Anio Hetruscorum rege ibi sepulto. [...]
Eiusdem fluuii nomen. [...]
Vt, Virg. Georg. 4, 369 Vnde caput Tiberinus, et vnde Aniena fluenta. Propert. 3, 14, 4 [...]
Qui ad Anienen habitat. Sil. 4, 225 Quosque sub Hereuleis taciturno flumine muris Pomifera arua creant, Anienicolaeque Catilli.
Organa ex multis inaequalibus circulis apud Vitruu. 10, 1, de quibus nondum potuit certi quid constitui. [...]
et ANISVS. (Th. Priscian. de Diaet. c. 10.) [Herba. [...]
Apollinis filius, rex in Delo, qui habuit Andrum filium. [...]
Dea, ab Annis, quibus praesidebat, vocata est, et illi Idibus Martiis priuatim et publice sacrificabant, vt annare perennareque commode liceret, vt ait Macrob. Sat. 1, 12. [...]
Romanae gentis nomen, quod nobilitarunt Senecae, Lucanus, Florus etc.
ANNALES, ANNALIS, ANNARIA, vid. ANNVS.
vid. AGNASCOR.
vel ADNAVIGO, ADNAVIGATIO, vid.
Simul nectere, alligare. Plin. 10, 37 [...]
vid. ANNVLVS.
vel HANNIBAL, auctoritate fere pari, vid. AMILCAR. [...]
vid. ANNVS.
despexisti, sed secundum disertissimum istius temporis interpretem nullificasti, seu Annihilasti, vel Annullasti Hieron. [...]
vid. ADNITOR.
vid. ANNVS.
vid. ANNVS.
est quae Graecis dicitur. [...]
vid. ANNVS.
s. ADNOTO, are. [Est proprie Notam aliquam, vel notae quid adiicere, vt ait Corn. Fronto p. 2200 Putsch. [...]
Notae ad aliquam rem adiectio, Observatio. [...]
extr. Finem proponere annotatiunculis Principio capitis vocauit Excerptiones.
extr. Mortes dignae annotatu.
Idem quod Annotatio. Gell. 1, 7 Veterum locutionum copiam his annotamentis inspersimus.
vid. ANNVS.
In nihilum redigere. Hieron. ad Sun. et Fretel. Ep. 135 p. 322 Nullificasti seu annihilasti, vel annullasti. Conf. Vulg. Sirac. 21, 5.
vel quod alii praeferunt, Anulus. [...]
al. Anellus) Dimin. [
vt, Creta annularia Vitruu. 7, 14. i. sigillaris. [...]
Annulis ornatus. [...]
vt, Annularis digitus Gell. 10, 10. [...]
s. ADNVMERO, are. [Proprie significat numero aliquid addere, vel ad numerum adiungere. [...]
vel ADNVNTIO, are. [
Sed Gronou. edidit, enuntiatio.
vel ADNVNTIVS, a, um. Idem quod nuntius. [...]
Proprie Nutum addere: deinde nutu assentiri, confiteri, promittere, permittere, confirmare etc. [...]
i. nictu significat.
extr.
Adiectiuum, vt mox apparebit. [...]
int. Vota.
Conf. Lamprid. Comod. c. 2.
Vnius anni. [...]
Toto anno fructum habens [
Quod singulis annis fit, vt, Anniuersaria sacra Cic. Verr. 4, 84 c. 39. [...]
Vertente quouis anno. Augustin. Epist. 118 extr. it. de Doctr. Christi 2. 29.
q. d. Anno superiore, ante annum: cui opponitur Horno. [...]
vid. ANNA.
Anni prouentus est: nec frumenti solum, sed etiam aliarum rerum. [...]
Quod ad annonam pertinet. [...]
vt aquari, lignari, pabulari, annonam petere. Capitol. Gordian. c. 29 Loca in quibus milites annonari non possunt, vid. Salmas. p. 125 Hack.
vt, Ouid. Fast. 2, 571 [...]
ab Annus, vel Annos, Quod est vnius anni. [...]
Quod annum durat, vel anno interiecto fit. Plaut. Asin. 5, 2, 36 [...]
Ad annum spectans: vt, Arnob. 1 p. 22 [...]
Per singulos annos. [...]
vid. ADNVTRIO.
Quae leuationem doloris somno arcessende moliuntur. [...]
Inaequalitas rationis, et est Anologiae contraria. [...]
et 3 p. 71.
i. Aeon haereticorum ap. Tertull. adu. Valent. cap. 35.
h. e. Sine propriis nominibus, cum in vniuersum Atlantes tantum vocitentur. Horum meminit Plin. l. 5. c. 8.
Sine nomine, vt herba apud Plin. 27, 4 s. 14 [...]
vid. ABNORMIS.
vid. ANGINA, it. ANCHORA
vt ait Festus, est circum quaerere, i. accurate quaerere. [...]
est, qua vas, aut quiduis aliud manu teueri solet. [...]
extr. 3 [...]
Quod ansam habet. vt, Vas, ansatum Columel. 9, 15, 5. [...]
vid. AMSANCTVS.
vid. AMSEGETES.
Auis notissima. [...]
Lemma nescio quam antiquum. [...]
Quod est anseris: vt, Adeps anserinus, apud Plin. saepissime 20. 6. [...]
vid. ANSA.
Piscis nomen Graecis familiare inde ab Herodoto. Elatinis nominant Cassiodorum.
Proprie videntur esse parietes maiorum aedificiorum, paullum vltra transuersum parietem, cui ad angulos rectos adiuncti sunt, excurrentes et eminentes. [...]
quod hinc deriuant, vid. s. l.
Neptuni ex Terra filius, qui quoties membra labore defessa essent, tactu terrae recreabatur, quem Hercules pectori adstrictum expirare coegit. [...]
Figura, de qua Quinctil. 9, 3, 68 [...]
vid. APOCHA.
Quasi redditionem contrariam dicas, Figura, qua commemorantur quasi narrata ea, quae non sunt ante praedicta Seruius ad Virg. Aen. 9, 454 [...]
Polus est australis, Arctico videlicet oppositus, qui terrae obiectu a nobis cerni non potest. vid. Varr. de L. L. 8, 18. [...]
Dici ita volunt Plagam illam mundi et partem, quae est sub contrario axe, vnde et nomen habeat. Cic. Tusc. 1, 68 c. 28 [...]
vel Praepositio est, vel Aduerbium. [...]
Ante id, siue, Ante illud tempus: quasi Ante ea. [...]
sine verbo, ex Ante et Actus: modo non rectius diuisim scribatur, quod suadere etiam Poetae videntur. [...]
vid. not. Obrechti.
ab Ante et Ambulare, qui aliquem honoris causa praecedens comitatur. [...]
vid. ANTIBASIS.
Volunt esse Nomen sideris. [...]
Quod ante canitur, siue praecinitur. [...]
Praevenire, occupare. [...]
Idem quod Praecedere, s. Ante aliquem incedere. [...]
vt, modo laudatus est Antecedens annus Plin. 13, 8. [...]
quae narrabuntur prae fabulis aliis.
pro Anticipatione peni videtur a Sen. Epist. 119 [...]
Qui antecedit. [...]
Quod verbum legitur ap. Macrob. Sat. 2, 9 a Salmas. ad Hist. Aug. p. 262.
Qui antecurrit, idem qui Antecessor in re militari. [...]
Vt, Antecursoria potio Apul. Met. 9 p. 227, 32 [...]
Vna voce dicebantur et Aues et fulmina. Vid.ANTESINISTRA.
Praedicere. [...]
Vt, Antedictus perfuga Ammian. 16, 12. Antedicti dies Scribon. 16. Antedicta causa 163. Medicamenta 47.
Praecedere, siue Antecedere. [...]
Adu. temp. Virgil. Georg. 3, 348 [...]
Partic. ab Anteferor. [...]
Etiam hic dubium, an non melius diuidantur voces.
Praecedere. [...]
Praeferre. [...]
Ante hoc tempus: quasi Ante haec. [...]
alii malint ANTHELIVS, i. m. [
quasi Antesella. Isidor. 20, 16 in instrumento equorum.
Vox neque plane Latina, nec Graeca: pro eo quod est Prooemium. [...]
Primus in loquendo locus, seu Principatus loquendi. [...]
Quod est vel fit ante lucem. [...]
vel ANTELVCVLO, Adu. Quasi, Ante lucem. [...]
Figurate dictum, pro eo quod est, mala praeterita: sicut apud Ter. Andr. 1, 2, 4 [...]
Quod est vel fit ante meridiem. [...]
de Elephantis, Flumen transituri minimos antemittunt.
Vrbs Italiae, de qua Virg. Aen. 7, 631
al. Anteuenito aliqua aliquos. Et sic Gronou.
Coniuncte quidam legunt apud Valer. Flacc. 5, 259 Interea auguriis monstrisque minacibus vrbem Territat antemonens semper deus. Sed diuisim Burmannus.
Exterius propugnaculum. Vulg. Interp. Thren. 2, 8. Hieron. Hom. 2 in Cant. An apud antiquiores, nondum obseruauimus.
Lignum transversum malo alligatum, cui velum alligatum est. Plin. 7, 56 [...]
Troianus fuit, patriam prodidisse existimatus: quia et legatos, qui propter Helenam venerant, suscepit hospitio, et Vlyssem habitu falso cognitum, non indicauit. [...]
i. Patauii.
Filii Antenoris. Virgil. Aen. 6, 484. Item Incolae vrbis Antenoreae. Mess. Coru. p. 7 vtramque gentem Italicos et Phrygios Antenoridas cognominari statuit. [...]
Praeoccupare. Cic. in Orat. 138 c. 40 Vt anteoccupet quod putat opponi. Sed seiungit Gronouius.
Vid. OCCVPATIO. Cic. de Orat. 3, 205 c. 53. Hoc etiam separatur a Gronouio et Pearcio. Alii per Hyphen iungendum dicent, vt Ante-malorum.
vid. ANTIPAGMENTA.
erant Fasciae vel Lora, quibus anterior pars vestis praetegebatur, sed placet coniectura Salmasii ad Vopisci Aurel. p. 575 Hack. colligit hoc ex Hesychio, [
Sed recte diuiditur.
Sic etiam Gronou.
i. Anteambulones iunctim legi vult apud Iuven. Sat. 7, 143 [...]
Vt, Antependuli crines Apul. Miles. 2 p. 125, 4. Et 5 p. 168, 23 Crinium globos alios antependulos, alios retropendulos. Conf. ANTEVENTVLVS
Sic dedit etiam Tollius.
Ante aliquem apponere. [...]
Vt, Anteposita propugnacula. Tac. Ann. 12, 56, 3. Antepositae vigiliae Idem Ann. 1, 50, 5. Praelatus. Idem Ann. 12, 69, 5 Antepositus filio priuignus.
sed illud ante fortassis melius separatim legitur.
Adu. temp. quod modo iunctum legitur, modo disiunctum, aliquo scilicet interiecto, et vtraque forma nunc cum Indicatiuo, nunc cum Coniunctiuo. [...]
Compar. ab Ante formatum, sine Superlat. [...]
Obnitentes muris et substructionibus pilae, de quibus Vitruu. 6, 11 [...]
forma et significatione diminuta, quod contra nititur. Graece reddunt [
vid. AMTERMINI.
Gemma est, ex amethystorum genere ad viciniam crystalli descendens, albicante purpurae defectu. [...]
Ordines, series, vt vinearum, Virg. Georg. 2, 412 [...]
apud Dion. Halic. l. 9 p. 606, 31.] [...]
ad illud Virgil. Ecl. 9, 15 [...]
vel, steti, are. [Proprie Stare ante: sed per metaph. [...]
vel, ari. [ Depon. Vulgo aiunt ex Ante et Testor compositum. [...]
Passiue dici tanto minus absurdum est, quod Priscian. 8 p. 791 [...]
Idem quod praevenire, occupare. [...]
a vento vel aura leni agitati, sic vt faciem inumbrent. [...]
Aduentum alicuius occupare. [...]
Sed Burm. diuidit.
ap. Plin. 18, 31 legi iubet Philander ad Vitr. 9, 6 pro vulg. vindemiator.
Dea Romanorum, dicta quod futura prospiceret. [...]
vid. ANTAEVS.
Inter herbas edules Plin. 21, 15 f. 52 [...]
Herba, de qua Plin. 22, 21 f. 26 [...]
Herba. Plin. 26, 8 s. 55, 9 Anthemum quoque calculos eiicit, paruis a radice foliis quinis, caulibus longis duobus, flore roseo.
Proprie Adiectiuum nomen Graecum, quibus [est floridum. [...]
Scapus est, siue Caulis Asphodeli berbae, quam Hastulam regiam quidam hodie appellant. [...]
Festa Proserpinae, sic dicta quod Pluto eam flores legentem rapuisset: qua de re Ouid. [...]
Sunt ergo Anthesteria quasi Floralia.
Piscis nomen, qui circa Chelidonias Asiae insulas capitur, cuius naturam vide apud Plin. 9, 59. [...]
i. Floreus. Plin. 11, 14 Terna sunt mellis genera. Vernum ex floribus constructo fauo, quod ideo vocatur Anthinum (ab [flos). Hoc quidam attingi vetant, etc.
Intell. [...]
Carbo. Apud medicos vlceris genus est, quod Latini Carbunculum dicunt. [...]
A nomine Anthrax derivatum: antiqui pro Atro dixerunt. [...]
Herba, quam cum scandice memorat Plin. 21, 15 s. 52. [...]
Ita Dionysius, qui nihil aliud, quam homines pinxit, cognominatus est Plin. 35, 10 s. 37.
Dicti sunt, qui simplicitate rustica, Deum [esse, h. e. humanam formam et membra habere arbitrabantur. [...]
Latine est Homo. Sic dictus etiam Aeon haereticorum apud Irenaeum 1, 1.
Populi Scythiae, qui carne humana vescebantur Plin. 4, 12 s. 26. 6, 17 s. 20 etc. 30, s. 35. 7, 2. Geil. 9, 4.
Conf. 10, 74 s. 95.
s. ANTHYLLVM, [qui distinguit ab Anthyllide.
Lex, cibaria, de qua Macrob. 2, 13. [...]
ANTIAS, ANTIATNE, vid. ANTIVM.
Pes metricus, Bacchio contrarius: constat enim duabus longis, et vltima breui, vt audite. [...]
Horologium, alias Aequinoctiale dictum, quod in plano Aequatoris boream respicit. Vitruu. 9, 9.
vid. ANTECANIS.
Latine dici potest Recriminatio, siue Mutua accusatio: Quinctil. 3, 10, 4 [...]
Liber Caesaris contra Catonem. Quinctil. 1, 5, 68. Iuuen. Sat. 6, 337 -- duo Caesaris Anticatones.
vid. POLLEX.
Mutuus vsus. [...]
Qui se Christo opponit, vel pro Christo venditat. [...]
Quasi alteram, et oppositam nostrae terram habitantes. [...]
Ante capere. Cic. Att. 8, 14 [...]
i. qui fuit prior mundo.
s., ae. [Mater Vlyssis, de qua Hygin. f. 201 [...]
Pes poeticus ex longa et breui, et duabus longis et breui, temporum octo. Sic Diomedes l. 3 p. 479. Vid. CYPRIVS PES.
Insula ad sinum Maleacum et Oetam montem, vbi auctore Plinio 25, 5 s. 21 [...]
Laudatur, nescio quam bene Liu. 32,.. Si antidea Senatus fieri iussit.
pro Anteire, apud antiquos. [...]
Conf. Pseud. 1, 1, 14. et saepius.
Latine Remuneratio: quo nomine Vlpianus vsus est in l. 25 §. 8 D. de petit. [...]
et
Compositio ex variis medicinis, quae datur contra venena, quasi dicas. [...]
Filia Laemedontis et Priami soror: quam ob superbiam formae Iuno conuertit in ciconiam. [...]
Inter notas criticas Semicirculus qui dextram spectat et punctum intra se habet. [...]
Idem qui Antigrapheus. [...]
Quasi Latine dicas, Contradicta. Plin. 20, 8 Petronius Diodorus, qui Antilegomena scripsit.
Nestoris ex Eurydice filius, interfectus in bello Troiano a Memnone Aurorae filio, vt tradit Homerus, et Ouid. Epist. 1, 15. Iuuen. Sat. 10, 252. Hor. Carm. 2, 9, 13.
Colophonius Poeta Graecus. [...]
Quasi tu ex aduerso permutationem dicas, Quinctiliano 9, 3, 85 figura vocatur, qua verba declinata repetuntur. [...]
Ita Stibium appellant Officinae. Vid.STIBIVM.
Quae sit doceat Quinctil. 7, 7, 1 [...]
vel ANTIOCHIA, (variant enim libri, vt in Alexandrea) ae. f. [Vrbium plurium nomen, ab Antiochis Syriae regibus ortum: quarum celeberrima illa Epidaphnes dicta, de qua modo ponimus versum Auson. de clar. vrb. 3, 1 [...]
de ciuibus Antiochiae Caes. B. C. 3, 102, 6.
ab Antiocho deriuatur, vt Gell. 7, 19 Antiochena pecunia ab Antiocho rege capta. [...]
habere dicitur: Sed leg. Anctos ab Ango. Gloss. Anctos [Scalig.
i. Affiguntur, Haec Festus. [...]
Gemmae species, de qua Plin. 37, 10 s. 54 [...]
Filius nothus Sarpedonis, apud Virg. Aen. 9, 696. [...]
dicuntur ea, quae maritus constante matrimonio vxori suae quasi remunerandae dotis causa largitur. l. vlt. C. de donat. ante nupt. vid. Hottom. de Vet. Rit. Nupt. cap. 6.
i. Obuiam se serens; qualem ex Aristotele describit Seneca Nat. Quaest. 1, 3 [...]
Scil. Cantio. [interprete Isidoro 6, 19. De antiphonarum origine et progressu, vid. Spelmanni Gloss.
Figuram esse volunt, quum per contrarium verba dicuntur, vt Parcae, quia nemini parcant: sic Manes, quia non sunt boni. [...]
Figura est Grammatica, quum casus pro alio casu ponitur. [...]
Idem videtur olim fuisse, quod Anticus. [...]
hoc nomine homines dicti sunt, qui voces priscas et iam diu desitas curiose consectantur. [...]
Compar. Tacit. de Germ. 5, 6 Simplicius et antiquius. Superl. Solin. c. 17 Titanas in ea antiquissime regnasse.
Vetustas: res antiquae, de antiquitate aliquid ab aliquo requirere Nep. 25, 20, 2. [...]
Ab antiquo tempore. [...]
Abrogare, abolere, siue, vt Nonius interpretatur 2, 67 [...]
Abolitio, abrogatio. Laudatur ex Gell. Facta mox est antiquatio legis. Cod. Th. 6 t. 56 l. 4. Infamiae abolitio et poenarum antiquatio.
vt, Antiquata lege Liu. 5, 55. Antiquorum antiquata dilectio Sidon. 5, 9.
vid. ANARRHINVM.
Herba ex generibus Allii, quae et Vlpicum et Allium Cyprium appellatur Plin. 19, 6.
inter notas criticas est, conuersum Sigma, quod illi litera C assimilabant, atque adeo Figura tali Isidorus Orig. 1, 20 [...]
huc referebatur olim ex falsa lectione pro Asteisnios ex Seru. ad Aen. 2, 547.
q. d. In contrarium distractus, Pes constans prima et quarta breuibus, secunda et tertia longis: vt Alexander. Antispastum bene in clausula poni docet Diomed. p. 467.
vt, Antispasticum metrum, Diomed. p. 505. et Victorin. p. 2533 etc.
siue ANTISPODIA, Dioscoridi, Galeno, vocantur a medicis omnia ea, quae eandem cum spodio habent facultatem, quaeque in spodii inopia, pro eo possunt supponi. [...]
Schema, cum idem verbum repetitur in contrario sensu: vt, vna salus victis, nullam sperare salutem. [...]
Ab antiquo verbo Antisto, pro Antesto, quod caeteris antestet, id est antecellat, sic vocantur primarii singulorum templorum sacerdotes. [...]
Excellentia, et quasi Antistitis dignitas. [...]
vid. ANTESTO.
Figura est, quum litera (ponitur pro litera. vt, Magalia pro Magaria; Sella pro Seda; et Melitor pro Meditor. vid. Seru. ad Aen. 1, 425.
Argumentationis genus, quod Reciprocum Latine dicitur auctore Gellio 5, 10 et 11, [...]
Latine Conuersio: species est repetitionis, Epanaphorae contraria, quum in eandem partem orationis saepius desinitur.
Quidam mali dei, quos a Magis confingi ait Arnob. 4 p. 134 [...]
Oppositum, siue expressius Contrapositum, vt Ouid. Met. 1, 19 [...]
Oppidum vetus in Latio iuxta mare. [...]
Qui Antii natus est, vt ille laudatus saepe Liuio Valerius. [...]
apud Sueton. Calig. 57 monuerunt Caligulam, vt a Cassio caueret.
Romanae gentis nomen, vt Antia Lex, de qua Macrob. [...]
Figura, qua plura diversa in vno membro coniungimus, vt est, Quorum ordo ab humili fortuna, sordida, turpi ratione abhorret. [...]
Machina ad hauriendam aquam excogitata. [...]
Haurire a Graeco [vid. ANCLO, it. EXANTLO.
Cognomen aliquot Remae Imperatorum, inter quos nemo ignorat Pium et adoptatum ab ille Philosophum. [...]
vt, Thermae Antoninianae Eutrop. 8, 10. Sodales Capitol. in Marco 15.
Gentis Romanae nomen nobilissimorum hominum ferax. Inde
cum contemtu Priscianus p. 617 ex Cic. Orat. pro Var. extr. Item
Figura, quae fit, quoties pro nomine proprio id ponitur, quod potest esse cum proprio nomine, et epitheton dici, vt Saturnia, pro Iunone Virg. Aen. 1, 23. [...]
Centauri nomen Valer. Argon. 1, 146 esse volunt: Sed ibi Burm. Ardenti peragit Clanis Actora quercu.
Cauerna. [...]
In Gloss. Vet. redditur per [i. in antro siue spelunca versari. [...]
Aegyptiorum deus, qui canino capite pingitur. [...]
vid. ANNVLVS.
Vetulam significat. [...]
pro Anicula, Prudentius Perist. 10, 149.
apud Varr. de L. L. 8, 45 Cum sit ab Anu Anicula, Anicella. et Sen. Epist. 77 extr. Sed Gron. Aniculam.
vt Anilis aetas Columel. 2, 1, 2. [...]
Senectus. [...]
Idem Gloss. Gr. Lat. [
Vetulam fieri. Philox. Gloss. et Flau. Caper de Orthogr. pr.
Idem Apul. de Mundo, p. 67, 39 Elmenh. Videas -- terram -- nec occasibus fatigari, nec saeculis anilitari.
i. Secundum aniles superstitiones.
Idem quod Anilis. Augustinus, Quum haec loquor, anicularia tibi videntur haec verba.
Idem in Cathol. Io. de Ianua.
Est exitus siue foramen, per quod euacuatur aluus: alio nomine podex. [...]
ab Ango, is; pro solicito aut moesto fere accipitur. [...]
Solicite, curiose, et cum anxietate. [...]
ex Pont. 1, 5, 8. vid. locum Cic. in ANXIVS.
pro Anxietate. [...]
quasi Ferens, siue Afferens anxietatem. [...]
pro Angere, Anxietatem adferre. Apul. Met. 4 p. 155, 14 Ridere, -- tristitie animi -- anxiatum iri praedicant. Conf. Vulg. Pf. 60, 3. et 142, 4.
tam m. quam n. Vrbs est Italiae, quam postea Tarracinam dixere, vel Terracinam. [...]
Quod Iouis est Epitheton Virg. [...]
Facultatum absentia, opum defectus. [...]
vel Alii Omnes: Sed AO Auro, vt Ao. P. Auro Parato, Probo, Populi etc. A. O. F.C. Amico Optimo Faciendum Curauit. Sertor. Vrs.
Neptuni filius, pater Dymantis, a quo, vt ait Lutatius ad Stat. Theb. 1, 34. et Achil. 1, 19 dicti
Posteri ipsius in Aonia. Est vero etiam Adiectiuum Virg. Ecl. 6, 65 Aonas in montes, i. Heliconem, vt interpretatur Seruius.
Pars montana Boeotiae, in qua et fons Aganippe, Musis dicatus, ipseque adeo Helicon.
Boeotius, sed fere cum respectu ad Musas, quamquam non semper. [...]
a Singulari AONIS. f. Iuuenal. 7, 59 [...]
i. Inuisibilis: Aeon haereticorum. Tertull. contra Val. cap. 35.
Petra apud Indos praeceps ob admirandam altitudinem, quasi ipsis etiam auibus inaccessa. [...]
vel Amico posuit. [...]
Tractum a verbo Graeco, [quasi dicas Abduc, Aufer! vox fastiaientis, detestantis, amolientis. [...]
h. e. Apage si vis: ita dicitur, vt Videsis, Cauesis, et alia verba eiusmodi. [...]
i. mollia Oua, apud Apic. 7, 17. [...]
Sic quidem legendum videtur in Gloss. [...]
i. decentiam illam, qua status, motus, flexusque corporis, omnesque omnino habitus venustatem quandam leporemque habent, in pueritia non didicerunt. [...]
Ventus ab Arcto flans, h. e. a Septentrione. Plin. 2, 47. Gell. 2, 22. Apul. de Mundo p. 241.
vel ae. [Herba, quam sic describit Plin. 27, 5 s. 15 [...]
Latine dicitur, sine affectionibus, qui ab omni perturbatione animi liber est Plin. 7, 19 [...]
Dicitur Vitium illud potius quam virtus, quo immobiles et intrepidos se ad omnia praebent homines. [...]
Sine patre. [...]
it. Apet [
vel APHELIOTES, ae. m. [Nomen venti. [...]
Nomen fictum putabant quidam ab A priu. [...]
Pictor eximius, patria Cous, teste Quinctil. 12, 10, 6 [...]
Vt, Apelleo colore signatus Stat. Silu. 5, 1, 5.
prima producta etiam non geminato p, quod fit in quibusdam libris. [...]
Qui Apenninum inhabitat, aut in Apennino versatur vt, Claudian. de Sext. Cons. Hon. 505 Apenninigenis cultas pastoribus aras.
Porcus ferus, siue siluester. [...]
vt, Retia apraria Paullus in l. 22 fundo legato. D. de fund. instruct.
siue APERCVLVS, i. m. Paruus aper. Cathol. 2 Item Piscis; ex Ennio apud Apul. Apol. 1 p. 299, 15 Elm. Apriclum piscem scito primum esse Tarenti.
vel APRVGNVS, a, um. [Posterior forma per VG in penultima antiquis videtur vsitatior. [...]
Idem. Hygin. Fab. 69 Vnus aprinea pelle opertus, alter leonina, bis.
Qui mensura comprehendi non potest, vt, Deus aperimetros Apul. de Dogm. Platon. p. 49.
Quod a Pario, peperi, deriuat Priscian. l. 10 p. 905. [...]
s. Cyprian. adu. Marc. 2, 112 -- Baptismi primus apertor, de Iohanne.
seu APERIBILIS, e. Cael. Aurel. Acut. 3, 3. Idem 3, 4.
siue APERTIVVS, a, um. Idem. Const. Afer. 5, 3. et Cael. Aurel. Acut. 3, 4.
Et Arnob. lib. 2.
Quasi Os quoddam in aedificiis. [...]
vel APIS, is. f. [Insectum, cuius est mellificare proprium. [...]
et Plaut. Curcul. 1, 1, 10.
Vt, Apianae vites, quae forte ab apibus dictae sunt: quia earum vuas apes maxime insectantur. [...]
Herba, vulgo Chamaemelum. Apul. de Herb. c. 23.
et
Qui alendis, custodiendis, curandisue apibus dat operam. Plin. 21, 10 Prouentum enim sperant apiarii, large florente eo. Hunc Varro Mellarium vocat 3, 16, 17.
Vt, Plin. 13, 15 s. 30 [...]
seu potius. [...]
Herba apibus gratissima: quam nonnulli Apium siluestre esse dicunt. [...]
Herba, alias Scelerata, aut Bryonia. Apul. de Herb. c. 8 et 66.
Paruus apex, quod et Apiculum dicitur, Festus, Apiculum, filum est, quo Flamines velatum apicem gerunt.
i. Pileo tectus. Ouid. Fast. 3, 397 His etiam coniux apicati sancta Dialis Lucibus impexas debet habere comas.
Genus farciminis. h. e. Fartum quoddam intestinum. [...]
Herba, tenuia admodum folia habet: pusillo altior lenticula est. [...]
vel APHACA, orum. n. pl. [Locus inter Heliopolin et Byblum, vrbes Aegypti. Hinc
Venus, ibi templum habens. [...]
Nomen Britomartis s. Dictynnae, sub quo apud Aeginetas culta fuit. [...]
Proprie Ablatio, Detractio: Plinio autem 18, 11 sic appellatur grandissimum alicae genus; quia nimirum cortex s. tunica zeae ablata inde est.
Verti potest Ablatio, Detractio: Figura est dictionis, de qua sic Diomedes, Aphaeresis, est ablatio de principio dictionis, contraria Prothesi, quum aut litera amputatur: aut syllaba aufertur. [...]
Pater Lyncei, a quo. ille
seu Aphareia proles Ouid. Met. 8, 304.
melius APESAS. [Montis nomen, qui Nemeae superiacet, vbi Theseus Ioui primum operatus creditur. [...]
Ad verbum finium separatio, atque adeo definitio est, quo modo breuia Hippocratis effata, et quae his similia sunt, significat. [...]
vel APHRACTVS, m. Genus nauigii oblongum, vndique apertum: i. neque septum, neque tectum, quo maxime vtuntur Rhodii. [...]
inter genera eduliorum ponit Isidor. 20, 2.
vid. AFRICA.
al. Dracontea. Apul. de Herb. cap. 14.
Papauer spumeum, siue siluaticum. [...]
Gemma. Plin. 37, 10 Aphrodisiace ex candida rufa est.
et APHRODITA, ae. Venus dicta est: quod e maris spuma sit enata. [...]
Quasi tu Venereum dicas, locorum et vrbium quorundam nomen.
Spumalactis. Latinum auctorem nondum habet.
Herba ex generibus papaueris, siluestribus, heraclion vocatur ab aliis, foliis (si procul intuearis) speciem passerum praebentibus, radice in summa terrae cute, semine spumeo. [...]
Spuma nitri est: de qua Plin. 31, 10 [...]
Genus allii, de quo Colum. 11, 3, 20 [...]
de quibus idem 6, 11 pueros saepe consumunt, in viris et mulieribus idem periculum non est.
Quem oris vexat affectio praedicta. Sic Cael. Rhod. 20, 9. ex l. 10 §. 5 ff. de Aedil. edict. Sed melius ibi Gothofr. Atypus.
Piscis genus. Vid. APVA. Cic. Att. 4, 11 Aphyam populi legunt quidam, et interpretantur Sentinam et sordes populi. Sed legitur hodie Apuleia.
referente Plinio 37, 2 s. 11, 1 [...]
et APIARIVM, APIASTELLVM, APIASTRVM, APIATVS, vid. APES.
vt ait Festus. [...]
Eo nomine tres commemorantur, omnes gulae studio infames, et artis coquinariae studiosi. [...]
Vt, Vuae Apiciae Cat. de R. R. 24, 1. Vinum Apicium, Idem c. 6, 5. 7, 2. 24, 2. et Varr. de R. R. 125 Vnde colligas, iam ante Catonis aetatem delicatum aliquem Apicium fuisse.
Vt, Apiciana coctura Plin. 19, 8. Apiciana condimenta Tertull. de Anima cap. 33. [...]
vid. APES.
vid. APEX.
Fluuius vnus e praecipuis Thessaliae. Ouid. Met. 7, 228 Multa quoque Apidani placuerunt gramina ripis. Add. Valer. Flacc. 1, 357. et Lucan. 6, 373.
Legebatur apud Plin. 33, 4 s. 21 [...]
vel APINAE, arum. pl. tantum) Vrbs Apuliae. [...]
vel vt ibi scribunt APENARII. Trebell. Poll. in Gallien. c. 8 Cycoplea luserunt. Plaustarios ab aliquis exposuerat. Sed Salmasius scurras et ludios explicat, et multis declarat.
vt restituit Casaub. nam antea legebatur, Acinari, etc. Add. Barth. Adu. 26, 15 et supra AGINARE.
Ligare. Apex ab apiendo ducitur Isidor. 19, 30. [...]
Herba, de qua Plin. 26, 8 s. 46
Verae pulchritudinis imperitus, veri boni gustum non habens, ineptus. [...]
vid. APES.
vel is. [Qui etiam dictus est Serapis, a quibusdam Osiris. [...]
Idem fere, quod nanciscor, antiquum verbum ex Apio declinatum, cuius notiora composita Adipiscor et Indipiscor. [...]
Particip. Rebus apiscendis labor est Manil. 3, 144. Vlpian. l. 25 §. 3 De heredit. petit. Quod si ab initio quidem iustam causam habuit apiscendae possessionis.
Herba, alias Isatis Apul. de Herb. cap. 69.
Herba, cuius multae sunt species. Plin. 19. 7 s. 37 [...]
Aut, APIANVS. Brassica apiaca Cat. R. R. c. 157. Apiana brassica ap. Plin. 19, 8 legit Harduin. sed alii Apiaca.
Ex Apio confectus; vt, Apiacia corona Hyg. Fab. 79.
Non vagus, q. d. inerrabilis. [...]
vid. APPLVDA.
et ra. [...]
vertit Theodorus. [...]
i. Auocare. Ita certe quidam legunt atque interpretantur illud: Ego me apocalo, Petron. 67. [...]
Reuelatio occultorum, siue Liber reuelationum diuinarum de statu ecclesiae Noui Testamenti, quas Iohannes Theologus accepit in insula Pathmo. [...]
Propositum et electio mortis per inediam et famem. [...]
Restitutio in pristinum statum; de Circuitu solis, lunae et astrorum. [...]
Et Mart. Capel. 7 p. 240 Dyas numerus apocatastaticus.
A Recipiendo, est scriptura siue cautio, in qua creditor se pecuniam recepisse testatur. [...]
et 2 [...]
Quasi tu Euocatos i. delectos dicas, qui sint, docet ipse Liu. 35, 34 [...]
vel APOCOLOCYNTOSIS, eos. f. [Titulus libelli Senecae s. ludi in Caesarem Claudium: quo alludere voluit ad [
Latine dici potest Abscissio, amputatio, et est Grammatica figura dictionis, quum ex vltima parte loquelae aut litera detrahitur aut syllaba. [...]
Exsectus, spado, cui amputata est virilitas. [...]
vel APOCRISARII, quos etiam vocant Responsales. [...]
Durus, asper, rigidus; ex [et pulso, crepo. Firmic. Math. 7,... Miseri, apocroti, oligochronii, infelices. Vet. Gloss. [
Orci epitheton in fragm. Petronii c. 62. [...]
q. d. ex oculis aufero. vid.APOCALO.
i. oculis captus. Petron. c. 62. Sed itidem incerta est lectio.
Ossiculum fabulosum in ranae rubetae sinistro latere. [...]
vid. APVS.
i. Ex nucibus depilatis i. decorticatis confectus, vt Apodermum isicium Apic. 2, 2. [cutis est.
Demonstratiuus. vid. Gell. 17, 5. et Mart. Capell. 5 p. 152.
Redditio. Donatus ad illud Ter. Andr. 1, 5, 43 [...]
Quasi dicas Exutorium; Locus in balneis ante bypocausti ingressum, vbi loturi se exuebant, h. e. vestimenta deponebant. Cic. Q. Fratr. 3, 1 [...]
vid. APENNINVS.
Ventus a terra flans. Plin. 2, 43 [...]
Exemplum et descriptio libri, it. imago tabulae. Latine Descriptum et Exscriptum dicitur. Cic. Att. 12 52 [...]
Calcibus repellere. Plaut. Epid. 5, 2, 13 [Vox contemtus.
Delectus, siue Selectus a verbo [quod Deligo significat. [...]
Qui [ciuitatem, s. ius ciuitatis amisit. [...]
et Apollos, o. sec. Gr. declinationem: [quem Graeci etiam [h. e. Solem appellant. [...]
vt, Apollinea ars, pro Arte medica Ouid. Trist. 3, 3, 10. [...]
vt, Ludi Apollinares, qui in honorem Apollinis fiebant: de quorum origine Liu. 25, 12. [...]
Pro Fano vel Luco Apollinis, ita Gronouio legi placet Liu. 3, 63 [...]
vid. APOLLINARIS herba.
Nomen plurium vrbium ab Apollinis auspiciis et cultu ita dictarum, quarum ciues dicuntur
Varii, prout vrbes buius nominis diversae. Hinc porro
vt, Bitumen Apolloniaticum Plin. 35, 15.
in Sicilia memorat: Apollonienses autem cives Tacit. Ann. 2, 47, 4.
Vrbs Asiae minoris prope Pergamum et Sardes. Vnde
et 79.
Herba. Apul. de Herb. c. 90. Forte eadem, quae Apollinaris.
Fabula, in qua inducuntur muta animalia loqui. Sic illa Aesopi de Cassita, apud Gell. 2, 29 [...]
Verbum insolens, quod tamen constanter legitur. Sen. Epist. 47. [...]
vocant. De fabulis loquitur.
Defensio vel excusatio, purgatio, et oratio, qua se quis defendit, siue illud apud iudicem sit, siue non. Sic Apologia vocatur liber, quo se a magiae crimine defendit Apuleius.
Ad defensionem aptus vel comparatus. [...]
Sed Graece, [
pro depono quidam legunt ap. Plaut. Cas. 2, 6, 11. et Poen. 4, 2, 35. vid. Parei Lex. Crit. p. 102. sed rectius, Appono.
Prope Patauium, vbi et aquae calidae, variis morbis aptae, Claudiani elegiaco carmine laudatae, et a Theodorico Gotthorum rege moenibus cinctae, teste Cassiodoro, qui copiose describit Var. 2, 39. [...]
vt, Aponinae sortes, quod Casaubonus et Gruterus legunt in Vopisci Firmo, 3. [...]
Negatio. Figura, de qua sic Quinctil. 9, 2, 47 [...]
Remedium, quod in ore retentum vel manducatum, aut linguae subditum, noxios quosque humores ex capite detrahit. Hinc
per Apophlegmatismum curare, est apud Th. Priscian. 2, 3. Syllaba DI in penultima pro Z ponitur, vt in Catomidiare et similibus.
Nomen habent ab auferendo [et ea proprie sunt, quae coenantibus amicis distribuuntur domum auferenda vel mittenda. [...]
Dicta acuta et breuia, Illustrium virorum. Cic. Off. 1 c. 29 [...]
vt, Genus dicendi [
effugium siue remedium columnae, annulus, scil. ferreus affixus, ne ad pondus findatur. Vitruu. 4, 7 [...]
i. Aberratio, est iudicis, a re contraria nobis, auocatio, vt ait, et pluribus illustrat Iul. Rufin. de Figuris Sent. p. 26 [...]
Genus est morbi, de quo sic Cels. 3, 26 [...]
sunt, Quorum et corpus et mens stupet ictu fulminis aut morbo. [...]
vid. in ALEXICACI.
olim pro Apud. Fest.
Non productum, reiectum. Cic. de Fin. 3, 15 c. 4 [...]
Indigentia, vel dubitatio, et consilii inopia, it. Desperatio Cic. Att. 7, 21. Add. ib. 15, 4. et 16, 8. Senec. Epist. 87. Vulgat. Sirac. 27, 5.
Dubito, haesito. Vulgat. Esai. 59, 16. 2 Cor. 4, 8. Ambros. Serm. 85 p. 384.
Dubitatio. Tertull. de Praescript. 49 De aporiatione conceptus atque prolatus.
Dubium: Controuersiae genus inexplicabile: cuius exemplum proponitur a Gell. 9, 15.
Scopum intuens, collineans, ab [
Figura. Quinctil. 9, 2, 54 [...]
Fragmenta, reliquiae, q. d. partes detractae. Apospasmatia legis agrariae Cic. Att. 2, 1 de duabus orationibus suis breuioribus de re agraria.
Forma sigilli expressa. Plin. Epist. 10, 16 Signata est annulo meo, cuius aposphragisma quadriga.
Rosmarinus dicitur Apul. de Herb. c. 79.
Defectio, cum quis a suo duce, a sua religione, aut a suo vitae instituto deficit, et aliud ingreditur. Salu. de Gubern. D. 6 p. 128.
Qui abscedit ab eo, quod tuendum suscepit, i. Transfuga et defector. [...]
reus, aut ad apostatam pertinens. Sedul. 5, 374 [...]
Deficio, et oppugno quod antea defendebam. Cyprian. ad Corn. 1, 2 [...]
Abscessus, tumor cum suppuratione Plin. 20, 33 [...]
Missus aut legatus. [vocantur ita Duodecim viri, quos Euangelii per orbem vniuersum praedicandi causa Christus ablegauit. v. g. Tertull. de Praescript. 20 [...]
Femina Christum praedicans. Radulphus Ardens Homil. in die S. Pasch. p. 367. [...]
vt, Symbolum apostolicum. [...]
Officium apostoli. Tertull. adu. Marc. 1, 20 [...]
Conuersio, vel, vt Aquila Rom. p. 15 [...]
q. d. Auersio. [...]
Effectus horoscopi, h. e. Quicquid caelum ex astrorum compositione et aspectu mutuo affectum, in natali hora cuiusque efficit, Firmic. 1, 1 [...]
Repositorium: sed priuatim pro Cella vinaria poni solet. [...]
Consecratio, siue Seruio Relatio inter deos, aut in diuorum numerum, quae, quibus cerimoniis fieri consueuerit, refert Herodianus in principio libri 4. [...]
Legitur Apic. 2, 2 [...]
q. d. Depositio, quod apud Vitruu. 4, 1 in columnis apothesis dicitur, ibidem cap. 7 Apophygis nominatur.
vid. in ALEXICACI Daemones.
Distringens se. [enim, Distringor significat Latine. Signum fuit, Lysippi opus, ante thermas Agrippae, de quo Plin. 34, 8.
Decoctum, siue Decoctionem significat, a verbo [feruefacio, decoquo. Sic Apozema apii Macer 1, 13 et 21. vbi Cornarius annotat, male olim lectum Apoxima. Conf. Isidor. 20, 3.
Decocto curare. Octau. Hor. 1, 29 Vulnus tam diu apozymandum est, vel infundendum, donec sanguinem eliciat.
vel APPINGO, ere. Fest. in Antipagmenta.
vid. APPARO, as.
Videri, in conspectum venire. Virg. Aen. 1, 118 [...]
Aduentus, praesentia, species. Tertull. adu. Marc. 1, 19 [...]
Munus apparitoris, siue functio. Cic. Fam. 13, 54 [...]
Minister magistratus: vt Lictor, Viator, Accensus etc. Apparitores, [
Exstat in Vet. Inscript. ap. Rhod. ad Scribon. Larg. Comp. 212 p. 269 quem vide.
Munus alicui apparendi. Suet. de Clar. Grammat. c. 9 Orbilius apparituram magistratibus fecit, i. apparitor fuit.
Auget significationem simplicis, studiose et multa apparare. Cic. Off. 3, 58 [...]
Multarum rerum comparata ad vnum finem copia. Cic. in Vatin. 31 [...]
Actus vel ratio apparandi Cic. Off. 2, 56 c. 16 [...]
vt, Apparator ludi Liu. 44, 9. [...]
apud Reines. p. 818 [...]
Proprie significat nominare. Cic. pro Caecin. 54 [...]
Vt, Rex appellatus Nep. 18, 13, 2.
Saepius idem quod Nomen significat. Plin. 7, 13 [...]
Fictum a Grammaticis, quum dicunt Appellatiuum nomen. [...]
Qui appellauit, h. e. ab aliquo iudice ad alium prouocauit. [...]
pro Appellauisse. Apul. Apol. p. 279 Quod cum aliis nominibus pueri vocentur, ego eos Charinum et Critiam appellitarim.
Est pellendo vel impellendo admouere, adigere. [...]
Vt, Cic. Verr. 5, 51 [...]
Accessus, qui sit nauigio. [...]
etc. Apic. 8, 7 [...]
Verbum actiui generis, Suspendere e libra, et explorato pondere alicui tradere. Cic. Verr. 4, 56 [...]
Suspensus. [...]
Accessio quaecunque videtur appellari. [...]
Sollemnior significatio est, qua notat vehementer aliquid cupere, desiderare. [...]
al. Nec appeterent. Conf. Turneb. 26, 32. Apul. Met. 7 p. 192 Appetenter sumere.
Actus vel habitus appetendi. [...]
Conatus quidam aliquid apprehendendi. [...]
Qui appetit. [...]
Cupiditas. [...]
i. e. Appetere. Accius apud Nonium 4, 8 Cur vetera tam ex alto appetissis discidia?
Merc.) diuerticulas. Nonius 2, 43.
Gens inter nobilissimas Romae: Vid. mox APPIVS. [...]
vnde, Appiades deae. [...]
vt, Appiani legati Cic. Fam. 3, 7. [...]
Pigmenti, siue Coloris genus, cuius meminit Plin. 35, 7 s. 31.
pingendo addere Cic. Att. 2, 8 extr. [...]
Morbi nomen. [...]
ex Lucil. [...]
Praenomen est gentis Claudiae proprium et ita familiare, vt sicut ipsum gentis nomen vsurpetur, quod aqua et via Appia indicant, de quibus paullo ante. V. Spanhem. de vsu et praest. num. Diss. 10 p. 30.
Verbo ficto Appiana nobilitas. [...]
Manuum vel Pedum plausu frequenti fauorem ostendere. [...]
qui applaudit. Plin. in Panegyr. c. 46 Idem ergo populus ille aliquando scenici imperatoris spectator et applausor.
Plaudendo pulsatus. [...]
etc. Legitur et Plausu in Gronou.
est arcte admouere, vt partes quoque partibus cobaereant. [...]
Vt, Complex, icis
. Compar. Apul. Met. 10 p. 249, 21 Appliciore nexu adhaerebat, pro Applicatiore, vt legendum coniicit Pricaeus.
Applicandi actus. [...]
vid. APPLAVDO.
ex Ad, et Ploro; Deponere apud aliquem suos fietus. [...]
vid. APPLAVDO.
Quidam libri APIVDA. [...]
Plumbo adiungere vel ferruminare. [...]
Iuxta vel insuper pluere. [...]
vel ADPONO. [Prope vel iuxta ponere. [...]
Praeter superiora Cic. de Diuin. 1, 79 [...]
i. si apponatur. Quod ipse alibi Admotu dicit. Conf. 23, 7 s. 62 et 9 s. 82 etc.
Apte, accommodate, conuenienter. [...]
vel ADPORRIGO, exi, ectum, ere. [Iuxta porrigere. Hinc
de monstroso illo Erichthonio, Infantemque vident, apporrectumque draconem, i. qui inferiore sui parte draco est, s. in draconem desinit.
Idem quod Afferre significat: et et contrarium est, Asportare. [...]
etc.
vel ADPOSCO, appoposci, ere. [Insuper poscere. Ter. Heaut. 4, 7, 10 Porro haec, talenta dotis apposcent duo. Horat. Epist. 2, 2, 10 Si plus apposcere visus.
vid. APPONO.
vel ADPOSTVLO, are. Vehementer postulare, vel frequenter. v. g. Pro anima eius orat, et refrigerium adpostulat ei Tertull. de Monog. c. 10. i. apprecatur.
vel ADPOTVS, [Valde potus: i. qui multum potauit. [...]
vel ADPRECOR, ari. [idem quod simplex Precor. [...]
vel ADPREHENDO, di, sum ere. [Quasi Ad se prehendere. [...]
et Matth. 7, 33.
vel contracte, APPRENSVS. Apprensa traxisset fortius vrna Stat. Silu. 3, 4, 43. [...]
vel ADPRENSO, are. Gratius Cyneg. 239 Celsas adprensat naribus, auras etc.
Vt, Varia passionis apprehensio, i. cognitio Cael. Aurel. Acut. 1, 8, 57. [...]
i. deprehendi posse et intelligi. Et Tertull. adu. Valent. cap. 11.
Pretio aestimare, siue Pretiosum reddere. v. g. Cuius passiones Deus sibi appretiat Tertull. de Resurr. Carn. c. 9.
siue ADPRIMVS, i. Longe primus. [...]
siue per ADPRIME, [idem fere quod in primis. [...]
cum pressione admoueo. [...]
Interdum fere idem, quod simplex Probare, aut etiam vebementer probare significat, h. e. ostendere, rem aliquam sibi placere. [...]
Vidimus modo ex Liu. 7, 37.
est s. propitiae voluntatis significatio. [...]
Add. Cic. Fin. 3, 29 c. 8.
siue ADPROBVS, Adi. [Valde probus, est Caecilii Triumpho, Herocles hospes est mihi, adolescens adprobus, apud Gell. 7, 7.
pro Valde probe. Gell. 7, 7. Sic Nisi me ille, et ego illum nossem approbe Plaut. Trin. 4, 2, 115.
Idem quod exprobrare. Apul. Apol. p. 275, 33 Quod vtinam tam grauia formae et facundiae crimina vere mihi approbrasset. Sed al. opprobrasset.
siue ADPROMITTO, isi, issum, ere. [quod quis promiserit, idem promittere: alienum promissum similiter promittendo confirmare. [...]
est qui quod suo nomine promisit (inserendum esse alter, iam monuere viri docti) idem pro altero quoque promittit. [...]
i. bibere volens de riuo.
siue ADPROPERO, are. [Valde propero, vt accelero. [...]
Loco, aut Tempore propinquum fieri: quod et Propinquare dicitur apud Poetas. [...]
i. accedens.
vel ADPROPRIO, are. [
per quam fit nutritio in corpore animali.
vel ADPROSPERO, are. Haec vt me vultis adprosperare Plaut. Amph. prol. v. 13 sicut legit Pareus: al. Approbare melius, vt vidimus.
Vtuntur Scriptores ecclesiastici, vt Tertull. adu. Iud. c. 11. Saresber. 8, 16. Estque proxime accedere.
APPVLIA, et APPVLVS, vid. APVLIA.
vid. APPELLO, is.
vid. APER.
Soli expositum significat, siue locum aut rem natura sua ita commode sitam, siue animal illum teporem quaerens. [...]
In aprico esse. [...]
est ille tepor hibernus praesertim, in locis apricis. [...]
Mensis nomen. [...]
siue APRVGNVS, vid. APER.
ex fide Pythagorae.
penult. prod. f. [vel vt Gaza lib. 3 [...]
ad verbum Irrefrigerabilis. Plin. 37, 10 s. 54 Apsyctos septenis diebus calorem tenet excalfacta igni, nigra ac ponderosa, distinguentibus eam venis rubentibus.
APTE, et APTO, as. vid. post APTVS.
Sine casu. [...]
Proprie Participium est ab antiquo verbo Apio vel Apiscor. [...]
Conuenienter et accommode. [...]
Aptum facere, Accommodare. [...]
Hinc
Piscis. [...]
In paucissimis monumentis APVT. [Praepositio accusatiua, vnam habet significationem in loco, vt Apud Numantiam. [...]
Gentis Romanae nomen, vnde v. g. Apuleia lex Cic. de Orat. 2, 107 et 201.
siue APPVLIA, [Italiae regio, ad mare Hadriaticum, cuius descriptionem habet Plin. 3, 11. [...]
siue APPVLVS, a, um. Adi. [Primam semper producit, secundam corripit. Lucan. 5, 380 Apulus Hadriacas exit Garganus in vndas. Martial. 8, 28 Appula Ledaei tibi floruit herba Phalanti.
Amphitheatri commemorat Tertull. de spectac. c. 20 [...]
Dicitur ab a priuatiuo, et [quasi sine pede.
Febri carens. Th. Prisc. lib. 2 Si apyreti fuerint.
vel APYRENVS, [Malorum Punicorum Epitheton cum nucleos s. acinos aut nullos habent aut molliores. [...]
Ad quod ignis non est adhibitus. [...]
Nomen gemmae, quae alio nomine Carbunculus dicitur. [...]
In notis apud Sertorium Vrsatum A. Q. A Qura. i. Cura. [...]
Vnum de quatuor elementis, de cuius natura et mirabilibus, notatu dignissima, lectuque iucundissima inuenies apud Plin. 31 fere toto. [...]
pro Riuulo vel Piscinula. [...]
ap. Taubm. ad Plaut. p. 1049. Turn. Adu. 14, 12.
rectius forte diuisim scribitur Aquae ductus. [...]
Significat non Ius aquae ducendae, sed ducendi ipsam actionem in l. Si autem. 10 D. de aqua pluu. arc. In melioribus libris diuise scripta inueniuntur. Tale etiam
melius Aquae haustus, ūs. m. Ius hauriendi aquam, et portandi per agrum, fundum, seu praedium alterius. [...]
quoque diuisim melius scribitur. Cod. Theod. l. 13 t. 4 Aquaelibratores, vitriarii, eborarii. Vid. 10 LIBRATOR.
vid. AQVIMINALE.
i. Aquaeductus, appellatur. [...]
Adiectiuum suadet esse Sidon. Apoll. 8, 6 [...]
Subst. m. et f. [Vas aquarium. [...]
enim operarum errer esse videtur) Diminutiui formam habet ex Aqualis. [...]
Idem atque Aqualis. Tertull. de Carne Christi c. 9.
volunt esse locum, in quem sordida aqua iactatur, qui Lauatrina a lavando appellatur. [...]
vt alia id genus Adiectiua ex Substantiuis demum intelligitur: vt, quae aqua, non oleo humectantur, sunt Cotes aquariae Plin. 18, 28 [...]
Minutus aquarius, minister turpium lauacrorum. [...]
quod in aquis, aut circa aquas viuit: aut aquas, siue aquosa loca frequentat. [...]
Idem quod Aquaticus [...]
Plenus humoris. Varro apud Nonium 4, 318 de Luna: Tum contremula aquilenta apud alta litora oriris.
siue AQVO, are. Aquam haurire. [...]
Aquandi vel actus vel locus et copia. [...]
quasi Aquam tenens. Poculi fictilis genus in sacrificiis. Nempe vbi apud Festum est Atanuuium, ita corrigit Barth. Aduers. 40, 11. Sed vid.ATANVVIVM.
Qui aquandi ministerium, praesertim in exercitu facit. Liu. 41, 1. Caes. Bell. Ciuil. 1, 73 Haec consultantibus, eis nuntiatur, aquatores ab equitatu premi nostro.
Est quod aquatilem humorem natura mistum habet. [...]
Vnde, Aquatissime temperatum vinum Cael. Aur. Chron. 1, 4.
Hydrophobus Cael. Aurel. Acut. 3, 15.
Natus in aquis. Tertull. adu. Marc. 2, 12.
Legendae, i. hauriendae aquae aptus. [...]
Collectio aquae. Plaut. Si pluet aquilegio me iuuabo. Haec nescio vnde sic ponuntur. Caeterum Vet. Onom. Aquilegium, [
Aquarum inueniendarum et librandarum artifex. [...]
quae et AQVAELICIA scribuntur, vbi vid. Tertull. [...]
vid. deinde post AQVILVS.
post AQVITANICVS.
Quod copiam aquae habet: vt Aquosus campus Liu. 9, 2. [...]
de nuce pinastri In melle decoctos nucleos Taurini aquicelos vocant.
vt Arbor aquifolia, ilicis genus, Plin. 24, 13 [...]
Femininum: Sed vt tamen Aquila maritus vel rex auium probet Priscian. 5 p. 659. [...]
quod est aquilae simile: Plaut. Pseud. [...]
Signifer in Romana militia, ab Aquila, vbi vid. n. 2. [...]
a Romanis condita in Italia, emporium Illyricarum gentium. [...]
Herba, al. Aquifolia, Agrifolium, Gr. [Conf. Varr. de L. L....
siue vno L, AQVILIA, Gens fuit Romae Patricia, ab Aquilo, i. Nigro colore, ita dicta.
in Vet. Gloss. explicatur [Fuerit igitur ab Acu, vt Aculeus, stimulus ad boues, aut illud, quo pungunt parua animalia.
inquit Seruius ad Georg. 1, 324 [...]
Borealis. [...]
de Sidere.
ex nominibus, quibus adiectum est; intelligitur, vt Plin. 27, 13 fin. [...]
Poetica septentrionalium cognominatio. Auson. Mosell. v. 407 Aquilonigenasque Britannos.
Vas aquarium. [...]
Quasi tu dicas Aquimanuarium, quo aqua manibus datur vel infunditur, idem, inquam, quod Aquiminale, vel Aquimanile. [...]
Malus Poeta, de quo sic Cic. Tusc. 5, 63 [...]
gentile; ab AQVINO, oppido Italiae. Sil. 12, 528 -- mox et vicinus Aquinas. Sic Aquinatem fucum vocat Hor. Epist. 1, 10, 27 colorem purpurae aemulum, sed deteriorem.
apud Fest. idem piscis, qui Acipenser. Vid.ACIPENSER.
Tertia pars Galliae, vnde
Vt, Tibull. 1, 7, 3 Hunc fore Aquitanas posset qui vincere gentes. ¶ 2 Aquitanus appellatiue sumtum, dedimus sub AQVA.
Vt, Aquitanicae gentes Plin. 4, 19.
Lacuna, vel depressior in valle locus, quo aqua vergit, i. defluit; apud Agrarios, vt Innocent. de cas. liter. lib. extr. et Anon. p. 244 Goes.
Vid.AQVA.
antiquis Romanis positum fuit pro AD. [...]
Locus aliquantum eminens, in quo, tanquam foco, aut mensa adeo DIs aliquid offertur. [...]
vid. ARILATOR.
an ALABARCHES, [quis esset disputatur. [...]
Asiae regio nobilissima, gentium nulli postferenda, vt descriptionem illius auspicatur Plin. 6, 28. Primam produxit Prop. 2, 8, 20. Et domus intactae te tremit Arabiae.
Qui Arabiam incolit. [...]
Vt, Arabicus odor Plaut. Mil. 2, 5, 2.
Vt, Arabius odor Plaut. Poen. 5, 4, 6. [...]
i. ex odoribus Arabicis. Festus.
Gemma. Plin. 37, 10 Arabica ebori simillima est, et hoc videretur, nisi abnueret duritia. Putant contra dolores neruorum prodesse habentibus.
vid. ARO.
Puella Lydia lanificii peritissima, aegre ferens opus suum a Pallade, quacum certamen susceperat, laceratum, laqueo gulam sibi fregit: quam Pallas in araneam mutauit. [...]
vel ARATIAE. Ficus, Albae, pediculo minimo, latissimae Plin. 15, 18 s. 19.
vel ARACHIDNA, [et ARACOS. [...]
Mons Mineruae sacer. [...]
Raras habens columnas. Vitrtui. 3, 2 et 3.
Tela quam araneus facit. [...]
Animal venenatum, texens [
Tela araneorum. [...]
Aranearum telis plenus. [...]
Agri mensura. [...]
siue ARARIS. [Fluuius Galliae, ex eodem, ex quo Rhodanus, monte exiens, in Rhodanum ipsum iuxta Lugdunum immergitur: qui adeo lenis fluit, vt nescias, in vtram partem labatur. [...]
Vt, Araricus nauta Gruter. Inscr. p. 375 n. 3.
Hinc forte Aratiae ficus, de quibus vid.ARACIAE.
ARATIO, ARATOR, ARATRO, ARATRVM, Vid. ARO.
Poeta Graecus, cuius Phaenomena ipse Cicero vertit adolescens, vid. de Nat. Deor. 2, 104 c. 41 sqq. vbi multi inde versus. Meminit Stat. Silu. 5, 3, 23. et Ouid. Amor. 1, 15, 16.
Absolute. Cic. de Diuin. 2, 14 c. 5 Nostra quaedam Aratea memoriter a te pronuntiata sunt.
Vt, Aratium carmen Cic. de Legib. 2, 7 c. 3.
Armeniae fluuius. [...]
Medicum nomen huc non alia causa referendum, quam vt indicemus, penultimam corripi tutius ob Analogiam Arsacis.
apud Festum. Melius Aruilla de quo sub ARVINA.
Ab Arbitere, i. Adire, Accedere laxas significationis est, et eum, qui adest, vel intervenit, notat, vt deinde videbimus. [...]
Vt, Macrob. Saturn. 7, 1 [...]
Vt, Poena arbitraria, quae non lege statuta est, sed iudicis arbitrio relicta. [...]
Voluntas, sententia non arbitri modo, sed vniuscuiusque. [...]
Idem qui arbiter, si Barthium arbitrum audiamus: qui legit, Quid negas, arbitrio, super his responsa redhibere, apud Claud. Mam. 3, 9 [...]
Idem quod Arbitratus, sententia, voluntas. [...]
Idem quod Arbitrium. Ponitur in l. 9 D. qui satisd. cog. in Pan. Flor. In vulgatis est Arbitrium.
Iouis Epitheton ap. Publ. Victor. reg. 10.
Eandem fere varietatem significationis habet, quam Arbiter et Arbitrium. [...]
aestimandus, statuendusque) est et valetudine.
Add. Nep. 7, 9, 1.
Generale nomen est, et appellatione eius Vites quoque et Hederas, et Arundines, et Salictum contineri, ICti existimant. [...]
et 11, 4. Varr. R. R. 1, 22, 5. [...]
Herba, aliter hedera nigra Apul. de Herb. c. 98.
significat Putatorem arborum. Plin. 18, 33 [...]
In arborem crescere. Plin. 19, 4 Namque tradunt auctores in Arabia maluas septimo mense arborescere, baculorum vsum praebere extemplo.
Idem quod Arbustum. Cl. Quadrigarius ap. Gell. 17, 2 Conualles (inquit) et arboreta magna erant. Addit Gellius, Arboreta ignobilius verbum est, Arbusta celebratius.
vt, Arboria falx Cato de R. R. 11, 4 pro Arboraria quidam libri habere dicuntur.
Dimin. ab Arbore. [...]
vt salictum, frutetum et similia, locum notat arboribus consitum, fructus et amoenitatis causa. [...]
vt, Arbustiuae vites, quae arboribus applicantur. [...]
etiam dixit Plin. 10, 29 s. 41 [...]
Agrum arboribus conserere ad maritandas vites. [...]
Arbor fruticosa, cuius folia haedis grata, constat ex Virg. Ecl. 3, 82 [...]
arboris arbuti, quam Latine vnedonem dici, docet Plin. 15, 24 s. 28. [...]
Ex arbuto factum vel natum. [...]
Armarium, asseruandis tum aliis rebus, tum in primis pecuniae aptum. [...]
Seruus dicitur, Cui arcae, in qua pecunia domini condita est, procuratio commissa est. [...]
Grammaticis idem, quod arca significat, vid. Cassiodor. Var. 3, 52 Quod aut terminis -- aut arcaturis constructis, aliisque signis euidentibus constat esse definitum.
Parua arca. Cic. Off. 2, 25 c. 7 [...]
Qui arculas conficit et vendit. Plaut. Aul. 3, 5, 45. Textores, limbolarii, arcularii dicuntur.
Aliud dimin. [teste Festo. [...]
Peloponnesi regio et Achaiae pars, a mari vndique remota: ab Arcade, Iouis filio ex Calistone, Lycaonis Arcadiae regis filia, sic appellata, fabularum poeticarum complurium theatrum: initio Drymodes mox Pelasgis appellata, vt ait Plin. 4, 6, vbi vrbes recenset. [...]
Quod est ex Arcadia, vel Arcadibus simile. [...]
ciuis Arcadiae. [...]
Adi. [vt, Arcadius deus, Pan Propert. 1, 18, 20. Et Arcadium sidus, Vrsa vel Arctos. Sen. Oedip. 477. Nemora Sen. Herc. fur. 229.
Secretus, absconditus. [...]
An huc referamus. Columel. 3, 2, 32? Sed de hac sententia -- quid tamen arcanius iudicem, suo loco mox dicam.
i. e. Secrete, seorsum. [...]
vid. ARCA.
vid. ARCVS.
vid. post ARCA.
Quid primum et proprie sit, Festi verbis dicamus. [...]
vel ARTVS, a, um. [Origine sua videtur Participium ab Arceo, contineo: deinde, vt fit, pro Adiectiuo nomine vsurpatum. [...]
vel ARTE, ius, issime. Adu. [i. Stricte. [...]
vel ARTO, are. [Arctum facere, ad se inuicem admouere. [...]
et ARTATVS, Partic. [vt Lucan. 5, 234 [...]
vel ARTATIO, Propter literarum artationem vel commutationem Varr. L. L. 4, 1 p. 6, 29. [...]
vt, Fulmina arceranea, quae in occulto fiunt, quidam libri apud Sen. Nat. Quaest. 2, 49. Sed al. Atterranea: et [...]
mirum in modum fluctuat lectio. Gron. conicit Attegiata. vid. ATTEGIAE.
Nobilis Philosophus Academicus, de quo multa Cicero v. g. Acad. 4, 15 c. 5 [...]
Iouis filius, Laertis pater. Ouid. Met. 13, 144 Nam mihi Laertes pater est, Arcesius illi, Iupiter huic. etc.
Facere vt quis veniat, vel Vocare. [...]
Idem. Caes. Bell. Gall. 5, 11 Alios arcessiri iubet. [...]
Add. 3, 4, 10.
extr.
licet praua scriptura, Accersitio.
qui arcessit. Plin. Epist. 5, 6 extr. Nemo arcessitor ex proximo. Pro accusatore Ammian. 29, 1 extr. Verba placentia Arcessitori loqui.
i. iuniperina.
i. antiquo more fabrefacti. Sed aliis placet legere Archiaci vbi vid.
et adu. Valent. c. 19. Orient. Commonit. lib. 2 p. 94.
Principium, imperium. Aeon Valentinianorum ap. Tertull. adu. eosdem c. 7 et 35.
Archiuarius, vulge. L. 18 §. 10 ff. de mun. et hon.
Lycurgi Regis Nemeae filius, a serpente interfectus, in cuius honorem Nemeaea certamina instituta sunt. vid. Seru. ad Virg. Ecl. 6, 68.
Prima forma, ex qua exprimuntur simulacra. ab [Principium, et [Figura expressa. [...]
Dioscoridi] Herba, quam Latini Vitem albam vocant. De qua vid. Plin. 23, 1. et 36, 15.
Denom. ab Archia. Hor. Epist. 1, 5, 1 Si potes Archiacis conuiua recumbere lectis, etc. [...]
Primus et princeps medicorum. [...]
dignitas Archiatri.
et Ep. 85 ad Euagr. Sidon. Ep. 4, 25.
Sacerdotum Cybeles s. magnae matris deorum antistes. [...]
Rem medicam Romae exercuit Traiani temporibus. Iuuen. Sat. 7, 235 -- tunc corpore sano Aduocat Archigenem.
Principes seniorum, seu Senatorum. [...]
vel ARCHICVBERNVS, [Princeps gubernator, omnium gubernatorum primus. [...]
Poeta Graecus iambicus, qui persequutus est Lycamben socerum suum, quod filiam Neobulen sibi pactam alii locauerat, eumque vna cum filia ad laqueum, per iamborum petulantiam in eos scriptorum compulit. [...]
Acerbum et mordax, vt Archilochi carmina.
Princeps et magister coquorum, qui praeest coquinae. Iuuen. Sat. 9, 109 Finxerunt pariter librarius, archimagiri Carptores. Conf. Sidon. Apollinar. Epist. 2, 9.
Abbas. Quia Mandrae etiam Monachorum habitacula. Vtitur Sidonius Appollinaris Ep. 8, 14. Alc. Auit. Epist. 2 post princ. L. 8 C. de Summa Trinit. §. 2.
Syracusanus, Geometra nobilissimus, cuius plurima sunt in Mathesi inuenta praeclara. [...]
est Res difficilis.
Princeps histrionum, non diuersus forte a Pantomimo. [...]
Iudaeus vel magistratus vel sacerdos, voce hybrida, velut princeps capitum doctrinae,
Praedonum dux. [...]
vt restituit Harduin.
Sic Stephanus. Sed Harduinus ex MSS. reponit naturae Architectae vis.
Pro ipso opere, perperam adstruitur ex Dig. lib. 50 tit. 6 leg. 6: nam nominatiuus est.
Ars aedificandi. Quinctil. 2, 21 Aliae quoque artes habent multiplicem materiam, vt architectonice.
Conf. Sidon. Ep. 8, 4 vbi male quidam Architectoricus. [...]
Construere, fabricare. [...]
Eadem, quae Architectonice. Cic. Off. 1, 151 c. 42 [...]
Vtitur hac voce Vulgata Ioh. 2, 9. Qualemcunque triclinii, et conuiuii adeo praefecturam indicat.
proprie Domus principis, Palatium. [...]
Chartophylacium, in quo scribae et actuarii acta publica condunt. [...]
Magistratus Atbeniensis. [...]
Tarentinus philosophus, Pythagoricus, Platonis aequalis, cuius saepius cum honore nomen vsurpat Cicero, v. g. de Fin. 5 c. 29. [...]
pro Indere et adigere accepisse videtur quibusdam Cato 41 aliquoties. Sed melius a Victorio inde legitur Artire v. v.
quae Persolata Latine dicitur, v. v. ex Plin. 25, 9 s. 66.
vt Arcitenens.
Legitur et Arcuma. Gl. Arcirma vel Arcirna [Videtur, quidquid hoc nominis est, cognatum esse Arcerae.
Vid. Burman. ad. loc. Nodot leg. Artisellium.
et ARQVITENENS, tis. Adi. [pro Apolline, vel Diana. [...]
sec. lectionem Scalig. alii enim leg. Arcula. [
vid. ARCTVS.
vid. ARCTOS infra.
apud Plin. 27, 5 s. 16 herba, quam aliqui Arcturum vocant; similis est verbasco foliis, nisi quod hirsutiora sunt: caule longo, molli, semine cumini, etc.
h. e. Custos Vrsae, stdus, quod et Bootes dicitur. [...]
Herba, al. cerefolium. Apul. de Herb. c. 104.
vel ARCTVS, i. f. [Signum caeleste. [...]
vt, Polus Arcticus, i. Septentrionalis, siue Borealis. Cui oppositus est Antarcticus polus, h. e. Meridionalis.
ab Arcto, Septentrionalis. [...]
quae stella sit, indicat Cic. de N. D. 2, 110 c. 42 vbi ex Arateis suis refert, Huic, Booti, Subter praecordia fixa videtur Stella micans radiis Arcturus nomine claro. [...]
vid. ARCEO, supra.
vid. ARCVS, infra.
Simile Excubiae.
et ARCVLARIVS, vid. ARCA.
et ARCVLVM, vid. ARCVS.
Variat scriptura. Vid.ARCIRMA.
Vid. mox.
Instrumentum, quo sagittae emittuntur. [...]
In modum arcus curuare. Plin. 29, 6 Illam autem, quae non arcuatur, sepa Graeci vocant, alii scolopendram. De multipedis terrae vermibus loquitur.
Curuatus in modum arcus. dicitur et ARQVATVS. [...]
Arcuatus, i. fornicatus. Sidon. Epist. 2, 2 Triclinium arcuatili camino saepe ignis animatus pulla fuligine infecit.
In modum arcus. [...]
ponit pro opere arcuato, v. g. art. 5 substructione et arcuatione. It. art. 18 substructionibus arcuationibusque. etc. Vid. modo Arcuatum opus.
Teli genus, quod describere superfluum putabat Veget. 4, 22, quia praesens vsus agnoscebat. [...]
vel ARQVITES, Arcu praeliantes, qui nunc dicuntur sagittarii, Festus. [...]
Vrbis nomen in Latio: ardoribus aestiuis infamis. [...]
vel ARDEATINVS, Adi. ab vrbe Ardea ductum. [
ab aui Ardea Plin. 10, 60 et 30, 15.
Homo inquietus, et huc atque illuc semper instar ardeolae, vnde dictum putant, volitans, saliens, manus iactans, togam modo deiiciens, modo reponens, et omnibus negotiis sese immiscens. [...]
Ignescere et concremari. [...]
Praeter superiora exempla: Clypei ardentes, Fulgentes Virgil. Aen. 2, 734. [...]
Arsibilis, cremabilis Vet. Gloss.
al. Soda dicta.
Add. 2, 620. Comae arsurae Virg. Aen. 11, 77.
Pro, Tostus Plin. Valer. 2, 9.
Inchoatiuum, vel idem quod Ardere. [...]
apud Non. 4, 27 Non videtis, vnus vt paruulus Amor ardifera lampade arida Agat amantes aestuantes?
Vehemens calor et incendium. [...]
Altum, atque ob id ipsum difficile et molestum. [...]
auctore Festo) Locus vacuus, quasi exaruerit, et non possit quicquam generare. [...]
ab Area hortorum. [
Ad aream pertinens. Seru. in Georg. 1, 166 -- vannus Iacchi, i. Cibrum areale.
Volunt esse, qui aream purgat. Columel. 2, 21, 6 Sed constanter et recte legitur, Supremum est aratoris emolumentum.
vid. AREO.
et ARELATE, es. f. Galliae Narbonensis vrbs iuxta Rhodanum. [...]
nomen Romanum. Hor. Sat. 2, 6, 78 Nam si quis laudat Arelli sollicitas ignarus opes etc.
Galliae regio, de qua Plin. 4, 17. [...]
Terra arida non cohaerens, vel minutissimi silices etc. [...]
Ex arena, vel arenae similis. [...]
Add. Id. 2, 4. Idem nempe est, quod Arenariae.
Vt Arenaria fera, i. Amphitheatrialis, in illa arena exhibenda, Amm. Marcell. 29, 7. [...]
Fodinae, in quibus foditur arena. [...]
Calcis et arenae mixtura Vitruu. 7, 3.
Quod arena mixtum est: Cato de R. R. 18, 7 [...]
int. opus, quod fit ex calce et arena. [...]
vid. ARENARIAE.
i. Vagantem per arenas Libyae.
Quod arena abundat. [...]
Aridum et siccum esse. [...]
Aridum facere. [...]
Significat Aridum fieri, exsiccari. Plaut. Rud. 2, 7, 17 [...]
vt ait Festus) quod naturalem humorem amisit. vt, Fons aridus. [...]
Pro terra. Vulgata Genes. 1, 9. Item herba, alias Echion Diosc. 4, 28.
intellige solum. Naues in aridum subduxerat Caes. B. G. 4 c. 29. Conf. Ib. c. 24 et 26.
Laudant Amor aride agit amantes aestuantes Varr. ap. Non. 4, 27. [...]
Siccitas Plin. 11, 35 [...]
pro Ariditate. [...]
vid. AREA.
Collis vel Tumulus Martis Athents, in quo concilium Senatus, qui inde nomen habet: non Vicus Martis, nedum Pagus aut Fons. [...]
Senatores eius Senatus, vel Iudices eius iudicii. [...]
s. potius Arepennis, lingua Gallica Mensura est dimidii iugeri. Columel. 5, 1, 6. vid. ARAPENNIS.
vid. AREO.
Virl nomen, quem Licinius Mucianus prodidit visum a se Argis, cui nomen Arescusae fuisset; nupsisse etiam, mox barbam et virilitatem prouenisse, vxoremque duxisse. [...]
Mulier in marem versa, de qua in ARESCON.
Scurrarum genus, et ludicrum acroama fuisse, docet satis, Sueton. in Augusto cap. 74 [...]
Fontium et vrbium quarundam nomen. [...]
vocat ab Arethusa fonte.
vt, Arethusaei latices Claud. de Rapt. Proserp. 2, 60 Quas Arethusaei latices, quas aduena nutrit Alpheus.
vt, Arethusia proles, i. Syracusana. Sil. 14, 357.
ab Aretium, quae Tusciae vrbs fuit, significat, teste Fulgentio n. 53. [...]
Est igitur Arferia, veluti Adferia. De AR pro AD posito, dixtmus supra in AR.
vid. ARGEVS.
Sed Hard. Acanthyllis, ex Aristotele [
vid. post ARGOS.
est Morbus oculorum, dictus quum vlcus circulum oculi infestat, quem Graeci Irin dicunt. [...]
et ARGEMONE, et ARGEMONIA. [Herbarum species, vid. Plin. 24, 19. 25, 9. 26, 4 et 9. it. 21, 23.
nempe Candidum significat, vnde etiam Argentum appellatum est, quasi dicas aes Argennum s. candidum.
Hard. s. 46 Sagenon legit.
Illud candidum, proxime ab auro expetitum, cuius historiam persequitur Plin. 33, 6 s. 31. [...]
Varie ponitur, saepe in primis substantiue, et quidem per omnia genera. [...]
Quod argento inductum est. [...]
Quod est ex argento, vt, Argenteus denarius Plin. 16, 3. [...]
dimin. Plaut. Rud. 4, 4, 125 Post est sicilicula argenteola, et duae connexae maniculae.
al. argentaria.
Cui immistum est argentum Plin. 33, 5 s. 29 Ita ferruminatur aurum, quod argentosum vocant, signumque est, si addita santerna nitescit.
Comicae lasciuiae nomen quasi proprium, qui argentum exterebrat, i. astu torquet Plaut. Pers. 4, 6, 21.
negat vt Aurificem, sic Argentificem dici.
Argentaria, locus vbi foditur argentum. [...]
Ficta non absurde vox, vt exprimat Argyranchen, qua laborasse Demostbenem aliquis clamauit, cum prae Synanche se verba facere contra Milesios posse, corruptus nempe ab illis, negaret. [...]
Deus colebatur ab antiquis, sicut et Aesculanus, quem patrem illi posuerunt, quia prius aerea pecunia in vsu esse coepit, post argentea. [...]
Ventus ab occasu solstitiali flans. [...]
ab Argo dictum, quod is eo venerit, ibique sepultus sit. [...]
Terra tenax, qua figuli vtuntur. [...]
Similis Argillae. Plin. 17, 7 Est enim alba terra, rufa, columbina, argillacea.
Quod abundat argilla. [...]
dictus est Mercurius, quod Argum interemerit. Macrob. Sat. 1, 19. Arnob. 6 p. 709.
Vrbs Italiae, quam Diomedes condidit: quae primo dicta est Argi, post Argiripa, post Arpi. Seruius in Aen. 11, 246.
Genus vitis. Columel. 3, 2 Minor argitis terrae mediocritate laetatur.
vid. ARGOS, paullo infra.
Nauis longa, qua Iason cum suis heroibus e tota Graecia delectis nauigauit in Colchum ad auferendum vellus aureum. [...]
Dicti sunt, qui in Argo nauigaverunt in Colchum, Iason videlicet, Castor, Pollux, Hercules, Telamon, Orpheus, reliqui, quorum insigni diligentia Catalogum texuit Burmannus in praefatione ad Val. Flacci Argonautica. [...]
Vocantur scripta eorum, qui de Argonautis scripserunt, vt Val. Flacci quod exstat, et Atacini, et Varronis, cuius opus periit.
Vetus et nobilis vrbs Achaiae. [...]
Pro quo recentiores maluerunt ARGIVVS, qui est Argis. [...]
pro eo, qui est Argis, posuit Cic. Brut. 50 c. 13 [...]
pro Argiuus, auctore Non. 8, 34 Plaut. Amph. (Prol. 98) Amphitryo natus Argus ex Argo patre. [...]
Argiua. Ouid. Met. 9, 276 -- at longis anxia curis Argolis Alcmene. Hinc
Idem. Hor. Epod. 16, 57 Nonhuc Argoo contendit remige pinus. Argoa auxilia, i. Argonautarum Valer. Flac. 6, 731.
vid. post ARGVO.
i. Herba, al. Mercurialis. Apul. de Herb. c. 82.
Ostendere, Accusare, Conuincere. [...]
Accusatus, Conuictus. [...]
Subtilis, acutus. [...]
Subtiliter, acute. [...]
Acute dicta et subtiliter. [...]
Add. Id. 9, 14. et 18, 1.
vt ait Nonius 14, 34. [...]
Actiuum, vox infrequentior. Propert. lib. 1, 6, 7 Illa mihi totis argutat noctibus ignes. i. Verbose obiicit, aut (vt ait Budaeus) imputat.
pro Strepitu ex motu celeri. Argutatio quassa lecti tremuli, i. Sonitus ex concussione lecti Catull. 6, 11.
pro Sophista argutulo, vel argumentatore accipit.
Quo aliquid arguitur, i. ostenditur. [...]
vt ipse Priscianus interpretatur.
Ipsa argumenti dispositio et explicatio. [...]
it. de Resurr. Carn. c. 24.
apud Asconium in Diuinat. Verr. sub init.
Filius Aristoris, de quo Ouid. Met. 1, 625 [...]
Vid.ARGVO.
Venus cognominata est, ab Argynno pueri nomine, qui (vt Atbenaeus 13, 8 refert) ab Agamemnone rege amatus, quum frequentius nataret in flumine Cephisso, periit: quo in loco eum sepeliuit Agamemnon, ibidemque Veneris Argynnidos templum construxit. [...]
vid. ARGENTANGINA.
dicuntur, qui argentea scute ferunt. vid. Curt. 4, 13, 27. et 8, 5, 4. Iustin. 12, 7, 6. Liu. 37, 40. Sic, Chrysaspides, ab aureis clypeis nominati.
Spuma argenti. [...]
Lapillus argenti nitorem habens; vt, Adamas, de quo Plin. 37, 10, addubitat, sitne idem qui ille, quem Androdomanta vocant, quoniam impetus hominum et iracundias domat. [...]
Argentum. It. berba, al. Mercurialis. Apul. de Herb. c. 82.
vel ARHYTHMATVS, a. um. Genus [...]
vel ARIADNA, ae. [Filia Minois, regis Cretae, forma eleganti, quae Theseum ingressurum Labyrinthum adiuuit, et redeuntem in patriam sequuta est. [...]
Vt, Quid. Fast. 5, 345 Bacchus amat flores, Baccho placuisse coronam, Ex Ariadnaeo sidere nosse potes.
Herba, de qua Plin. 24, 17 s. 102, ex Democriti Chirocmetis, Arianidem in Arianis gigni, igneam colore: colligi cum Sol in Leone sit. [...]
Oppidum ad decimum lapidem ab vrbe Roma. Lucan. 6, 74 [...]
Vt, Aricinum aruum. [...]
Genus caulis. Plin. 19, 8.
vid. AREO.
Pomi nomen, ex arbore pala, quo sapientes Indorum viuunt. Haec et plura Plin. 12, 6 s. 12.
In eo differt a Veruece, quod huic exsecti sunt testiculi; qui ad generandam sobolem integer tenetur, dicitur Aries. [...]
A militari machina. [...]
Quod est ex ariete animali. [...]
dicitur arietare, quum capite et cornibus aliquem impetit. [...]
Concussio. Sen. Quaest. Natur. 5, 13.
i. Tolle: quia sequitur merces, ex quibus quid cadens lucelli possit tollere. [...]
Populi fabulosi in Scythia Asiae, versus Septentrionem, vnicum tantummodo oculum in fronte habentes, nempe sagittarii quum sint optimi, alterum inflectunt oculum, vt a paruis assueti, altero melius cernant. [...]
Vrbs vetus in Flaminia iuxta Rubiconem. Lucan. 1, 231 Vicinumque minax inuadit Ariminum, et ignes etc.
Incola Arimini. Horat. Epod. 5, 42.
Frumenti genus, de quo sic Plin. 18, 10 [...]
vid. ARVIGA.
et ARIOLVS, vid. HARIOLATIO, et HARIOLVS.
Methymnaeus citharoedus, et Poeta Lyricus, cuius historiam post Herodotum referunt Ouid. Fast. 2, 83 [...]
Vt, Arionia lyra Propert. 2, 26, 18. Arionium nomen, i. Fama Arionis Ouid. Fast. 2, 93.
vid. AREOP.
Herba. Plin. 24, 16 Est et Aris, quae in eadem Aegypto nascitur, similis Aro, minor tantum minoribusque foliis, et vtique radice, quae tamen oliuae grandis magnitudinem implet. [...]
Troiae ciuitas. [...]
vid. in ALTHEA.
Grammaticus Alexandrinus lege, oriundus a Samothracia. [...]
Verbenaca berba, ap. Apul. de Herb. 3 et 72. [...]
Cognomento [i. Iustus, Athenis cum Themistocle in administranda Republ. [...]
Herba alias Holcus dicta. Plin. 27, 10 f. 63. Vid.HOLCVS.
Cyrenaeus, Socratis auditor, voluptatis patronus et sectator, a Diogene Canis regius est appellatus, quod diuitum esset assecla. [...]
Est Respublica optimatum imperio administrata, in qua vulgi nullum est arbitrium. Huic opponitur Democratia. Hinc
Herba, de qua Plin. 25, 8 s. 54 Inter nobilissimas Aristolochiae nomen dedisse grauidae videntur, quoniam esset [
Poeta Comicus Graecus. Horat. Serm. 1, 4, 1 Eupolis, atque Cratinus, Aristophanesque, Poetae.
Vt, Cic. in Orat. 190 c. 56 Ita factus est Anapaestus is, qui Aristophaneus nominatur, ab Aristophane, nempe Comico, qui eum frequentauit. [...]
Crotopi filius, pater Argi. Vnde
dictus est, Quid. Met. 1, 624.
Stagirites philosophus, Platonis auditor, Alexandro discipulo, et infinitis prope libris clarus, auctor 10 methodi etc. [...]
Vt, Aristotelica pigmenta Cic. Att. 2. 1. de ornatu orationis. Sed meliores Aristotelia. Nempe
Vt, Aristotelia vis Cic. de Orat. 3, 68.
Latine dicitur Numerus: v. g. In Arithmis Tertull. adu. Marc. 4, 23 et 28. i. in libro 4 Mosis. Vnde
et ARITHMETICE, es. f. [Ars numerandi. [...]
Neutro plur. [...]
Et
Vsu magis. quam auctoritate se tuentur.
Herba. Apul. cap. 82.
vid. AREO.
vel AREVS. Adi. [
vid. ARVISIVS.
quidam legunt apud Festum, pro ARSINEVM, vbi vid.
Pluraliter tantum, sunt proprie Quae armos tegunt, Seru. ad Aen. 4, 495. [...]
ratio armandi.
vbi perperam legitur Armiductor.
Armorum fabricae. Nouell. l. c.
Arma ferens. Sil. 4, 45 Armiferae gentes. [...]
est, qui in praelio gerit tela domini sui, vt scutum, vt arcum, lanceam, et caetera huiusmodi. [...]
vna nympharum Ouid. Met. 3, 165.
vt, Armigera cohors, quae fert arma Sil. 10, 97. Armiger deus periphrasis Martis Id. 7, 87. [...]
Qui armis valet. [...]
Armati milites, [
Palladis epitheton. Virg. Aen. 3, 544. Armisonum antrum gladiis Claud. de Rapt. Proserp. 3, 67.
Induciae. Voxnouiter ficta ad exemplum Iustitii. Vid. Cellar. Antibarb. p. 8.
Armis instruere. [...]
Armis indutus. Cic. pro Caecin. 60 c. 21 Armatos, si Latine loqui volumus, quos appellare vere possumus? opinor eos, qui scutis telisque parati ornatique sunt. [...]
Idem quod Armatura. [...]
dicuntur, quae ad instruendum aliquid pertinent, vt in nauibus remi, vela, antennae, rudentes, clauus et alia eiusmodi. [...]
Locus, vbi reponuntur [...]
armamenta et arma.
Diminut. Catholicon.
Locus vbireponuntur libri vel quarumcunque artium instrumenta, cibaria item, et pecuniae. [...]
Paruum armarium. Plaut. Truc. 1, 1, 35 Aut lectus dapsilis, aut armariola Graeca. Per armariola et zotheculas nostras Sidon. Ep. 8, 17.
vid. HARM.
Regio Asiae, inter Taurum et Caucasum montes sita, etc. Hinc
Aliquis ex Armenia. [...]
Pigmenti caerulei genus. Vitr. 7, 5 vbi vid. Philander. Varro R. R. 3, 2, 4. Plin. 35, 6 s. 12.
vt, Vet. Inser. Grut. p. 253, 2 vbi L. Aurelius Verus est, ARMENIAC. MEDIC. PARTHIC. [...]
Pl. Armenta, quasi aramenta, quod boues maxime eligerent ad arandum Varr. L. L. 4, 19. [...]
pro, Armentum: ap. Enn. vid. Non. 3, 3. it. Fest.
Quod est ex armento. Virg. Aen. 11, 571. [...]
Armenti custos. Virg. Georg. 3, 344 [...]
Armentis abundans Gell. 11, 1 Quod Italia tunc esset armentosissima.
Quod est ex armento. [...]
de bouibus vtroque loco.
ARMIFER, ARMIGER, vid. ARMA.
Ad bumeros alligatus. Vulgata 2 Sam. 6, 14.
vel ARMELAVSA, Vulgo vocata est Vestis, quae ante et retro diuisa atque aperta est: in armos tamen clausa, quasi Armiclausa, C litera ablata. [...]
Brachii ornamentum, in circuli modum efformatum. [...]
Armillis ornatus: Manuleatus et armillatus in publicum processit Suet. Calig. c. 52. [...]
vel potius ARMILE, et ARMILLVM, res eadem videtur. [...]
et ARMILVSTRVM, i. n. It. Armilustrum, [
vid. ARMA.
Raphani genus siluestre Plin. 19, 5. Eadem nempe
vocat Columella 12, 9, 3 Armoraciorum cyma vt condiatur, vid. Gl. Armoracia [
Laudatur ex Non. 14, 38 Genus vestium puellarum. [...]
Laudat hic Scal. Gloss. Arna, Scaliger coniicit [
Herba eadem, quae Arnoglossa. Apul. de Herb. c. 1.
et ARNOGLOSSVM, i. [Latine Plantago. Apul. de Herb. c. 1. vid. PLANTAGO.
terram aratro vertere et proscindere. Arare mauelim, quam sic amare Plaut. Merc. 2, 3, 21. [...]
vt, Arati agri Ouid. Met. 7, 122. Arata terra Ouid. Fast. 1, 703.
Actus arandi, et ager, qui aratur. Vt Segetum arationumque percipere vsum Colum. Praef. p. 8. [...]
Qui terram arat, vel ipse sua manu, vel per alios. [...]
Diminut. Cathol.
Quod arari potest. Plin. 17, 5 Contra, in Byzacio Africae illum centena et quinquagena fruge fertilem campum, nullis, quum siccus est, arabilem tauris.
vt, Bos aratorius Cod. Theod. L. 1 de Pign. Add. Cod. Iust. 8, 17, 7.
vel ARTRO, are. [Quasi Arando iterare: quod est, Segetes iam natas rursus arando proscindere. [...]
Instrumentum, quo aratur. Virg. Aen. 7, 539 [...]
pro aratro. Secundum legem D. Augusti QVA FALX ET ARATER IERIT Hygin. de Limit. pag. 204. Add. pag. 192 et alibi.
vel aratrifragi, vermiculus, vid. Plin. Valer. 1, 22 et 54. Reines. Var. Lect. 1, 16 et 3, 4.
In plurali (nam Aroma raro dicitur) quarundam herbarum fructus, odoris et saporis acris, nec tamen ingrati, Columel. 12, 20, 4 [...]
Quod odorem aromatum babet. [...]
Gemmo, quae in Arabia eignitur: ita dicta, quod myrrbae colorem et odorem habeat. [...]
i. aromata olens.
Bulbi genus. [...]
Oppidum Volscorum in Latio, quod M. Ciceronis et C. Marii natalibus gloriatur: ex quo Arpinates hodie ob honorem tanti municipis tres literas, M. T. C. pro signo publico conscribunt. [...]
aliud Adi. vt Arpinae chartae, i. Scripta Tulliana Martial. 10, 19.
vid. ARCVS.
vid. ARRHA.
vid. ARRIGO.
ARREPO, ARREPTO, vid. ADREPO.
et ARRA, ae. [est, Quod pretii numerandi quasi pignus datur. [...]
Ad arram pertinens. Dioclet. l. 3 C. de Act. emti et vend. Ex arrali pacto.
Idem fere quod Arrha. [...]
Quod alias ARSENICVM. Plin. 28, 15 s. 60 vbi vid. Harduin. et Salmas. p. 812 b, A.
Herba, Satyrii genus Plin. 26, 10 s. 63. Est et Thelygonon, quasi illud ad mares, vt hos ad feminas generandas, aliquid faceret.
Aeon haereticorum. Tertull. adu. Valent. c. 35. Gr. [ineffabilis.
Versus aliquem, et quidem blandiendi causa, ridere, in primis ridente alio suum risum quasi addere. [...]
ex Ad, et Rego compositum; significat idem, quod Erigere. [...]
Idem fere quod arrectum. vt, Asser arrectarius in craticio pariete, cui opponitur Transversarius. [...]
Quasi ad se rapere, cum impetu quodam et violentia accipere. [...]
vbi fanaticum, [significare videtur.
vid. ARRIDEO.
s. ADRODO, si, sum, ere. [Rodendo aliquid aggredi, Rodere incipere. [...]
vt, Semina arrosa condunt formicae Plin. 11, 30. Id. 11, 37 s. 85 Plerisque animalium est pinguitudo sine sensu: quam ob causam sues spirantes a suibus tradunt arrosas.
Plerumque significat, aliquid temere sibi tribuere. [...]
Qui sibi aliquid temere atque insolenter tribuit Caes. Bell. Ciuil. 3, 1 [...]
Illa magna de se opinio, per quam temeritas atque impudentia vanam sibi comparat auctoritatem. [...]
Adoptionis species. Gell. 5, 19 quem dedimus in ARROGO n. 3. §. 1 Institt. de Adopt. L. 15 et 17 ff. de Adopt. Conf. ib. l. 19.
Qui sic adoptat. l. 15 Digest. de adopt.
vid. ARRODO.
Cuniculus subterraneus, quo extrahitur aurum. [...]
Agendi rationem exercitatione, vel praeceptis firmatam notat. [...]
Qui artem aliquam exercet. Quinctil. 2, 14, 5 [...]
Ars, et opus artis. Caes. Bell. Gall. 7, 29 [...]
vt Officina.
Qui aliquid via quadam et arte facit. [...]
Quod arte factum est. Quinctil. 5, 1, 1 Probationes artificiales. Vid. 5, 9, int.
Ap. Plaut. Asin. 3, 2, 19 [...]
Pro artifice, barbarum. Voss. de Vit. 3, 1 p. 374. Borrich. Cogit. p. 25.
Postremus Persarum ex Parthis rex, a quo omnes Persidis reges postea Arsacidae dicti sunt. [...]
Nempe Pacorus, Parthorum rex. Conf. Claud. Cons. Hon. 4, 216 Barbarus Arsacio consurgeret ore tiaras.
Herba, al. Argemonia. Apul. de Herb. c. 31.
Genus est pigmenti lutei, de quo locus classicus Plin. 34, 18 s. 56. [...]
Herba ferens semen testibus simile, ita dicta, quod vino, in quo macerata est, epoto, mares generari credantur, quemadmodum Thelygono, feminae. Plin. 26, 15 s. 91.
Arse, Auerte: Verse, Ignem constat appellari. Vnde Afranius ait, Inscribat aliquis in ostio, ARSEVERSE. Festus.
Latine dicitur Eleuatio. [...]
Al. Dictamnus, herba. Apul. de Herb. cap. 62.
Hinc
Herba, de qua sic Plin. 25, 7 s. 36 [...]
Velum paruum, de quo Isid. 19, 3 [...]
Iter, qua spiritus in animalibus commeat, quam dictam [volunt. [...]
quae prosunt arteriis. Vid. mox ARTERIACE. Arteriacus, Rheumate fauces affectus. Cathol.
In Cephalaea curanda, Item arteriotomian probant, et vsturam ex cauteriis ferratis duorum digitorum spatio super ipsas venulas effectam.
vid. ARTHRITICVS.
Idem quod Arthritis Prudent. Rom. 495.
vt explicat Scribon. 101. [...]
Qui laborat morbo articulari. Cic. Fam. 9, 23 Non enim arbitror cocum etiam te arthriticum habere. Alia exemplaria habent Arthricum.
etc. vid.ARTVS.
etc. vid.ARS.
pro Arcto, as, are
, dixere veteres, Nonius 10, 10 [...]
Itaque de eo diximus sub ARS. Fundus videtur Plaut. Asin. 3, 2, 19 [...]
Latine Pistor dicitur. Iuuen. Sat. 5, 72 [...]
Cibus pane et carne constans. Visceratio Gloss. Steph. quorsum conuenit Pers. Sat. 6, 50 -- oleum, artocreasque popello Largior: an prohibes?
Genus panis delicati, ab [panis: et [placenta. [...]
Clibanus, sub quo panis coquitur. ab [panis, et [coquo, asso, torreo. [...]
Vt, Panis artopticius, Tostus in artopta vase. Plin. 18, 9 s. 20 [...]
Parasiti nomen apud Plaut. Mil. 1, 1, 9 ab [panis, et [comedo.
Panis cum caseo. Hinc dicti
Haeretici, in S. Eucharistia panem et caseum dispensantes. Epiphan. et Augustin.
vid. Aratro, in ARO, aras.
Ab Artus fit, a quo Deartuo, quod est per artus diuido. Hinc etiam
Per artus discerptus et laceratus. [...]
Per singulos artus. Firmic. 7, 1 [...]
pro robusto; Apuleius habere dicitur Ridero.
Partes sunt corporis inter iuncturas connexae. [...]
Parui artus, praecipue quidem digitorum, sic vocantur, vt videbimus: sed tamen et alii. [...]
Quod ad articulum pertinet: vt, Articularis morbus Plin. 21, 21 et 20, 17. [...]
Idem. Articularius morbus Cato R. R. 157, 7. [...]
Per singulos articulos. Cic. de Natur. Deor. 3 c. 26 [...]
Vt, Articulare voces, i. distincte formare, et figurare per quaedam quasi membra. [...]
Forte qui in frusta et articulos dissecat.
Plenus articulis. Plin. 24, 16 [...]
Articulus, iunctura. [...]
Fratres, qui fuerint, doceamus verbis Gell. 6, 7 [...]
pro ADVEHO. Boues aruehant ligna, fabalia, frumentum Cato R. R. c. 138. Trapetum vbi aruectum erit Id. c. 135. Vid. AR pro AD.
s. HARVGA, HARVIGA, HARIGA, hostia est. Festus, Haruiga dicebatur hostia, cuius adhaerentia inspiciebantur exta. [...]
Arietinus, ab Aruiga apud Varr. vt modo dictum.
Hinc contractum ARVILLA, pro quo ARBILLA apud Festum hodie legitur. Huc pertinet illud Hesychii, [(legunt viri docti [
Promontorium est insulae Chii, in quo, teste Plin. 14, 7 [...]
s. HARVNDO, inis. f. [Calamus, Aquaticus frutex, omnibus notus. [...]
opificii nomen vid. Inscr. Reines. 11, 27.
Quod est ex arundine Plin. 10, 29 Addita in transuersas labias fronde arundinea Virg. Georg. 4, 265 Arundinei canales. Silua Virg. Aen. 10, 709.
Similis arundini. vt Plin. 18, 7 Frumentis folium arundinaceum, fabae rotundum, et magnae leguminum parti.
Locus consitus arundinibus. [...]
vt Loci epitheton, Arundinibus abundans Catull. 37, 15 Quaeque Ancona, Cnidumque arundinosam Colis.
Arundines ferens Ouid. Fast. 5, 637 Thybris arundiferum medio caput extulit alueo.
Est, vbi vitium rami suppositis arundinibus fulciuntur. Vid. Varr. R. R. 1, 8, 3.
vnde SVBARVNDINO descendit, inusitatum.
Deus. Gell. 5, 12 [...]
vid. ARVVM.
Ager satus, seges. Marcellus Emp. c. 8 Segetes Graeci Aruras vocant. Caper de Orthogr. p. 2246 Putsch. Filix, quam credo ita dictam, quod sit minus felix arurae.
vid. HARVSPEX.
Latine trulla vocatur. Fest. it. Charis. 1 p. 95. Conf. Reines. V. L. 2, 14 p. 239. Est Gr. [haustrum. Artenam etiam vocari ait Festus, et ab hauriendo appellatam.
ab arando dicitur. Festus Aruum dicimus agrum necdum satum. [...]
Legitur apud antiquos, qui aratur, Plaut. Truc. 1, 2, 47 [...]
est scriptoris saec. XII. Quirin. Vol. 2.
dicta est auctore Varrone de L. L. 4, 32 [...]
Diminut. Cathol.
Qui excubias agebant in arce. Fest.
siue ARTENAM, Vas ab hauriendo sic appellabant. Festus. Est haustrum.
In Notis apud Vrsatum A. S. Actio Sua. [...]
vel ASSIS, assis. m. Videtur prima notione vnum significare. [...]
Idem qui AS vel ASSIS. [...]
Pondus vnius Assis. Varro de L. L. 4, 36 p. 40, 21 Dupondius a duobus ponderibus, quod vnum pondus Assipondium dicebatur. Id ideo, quod As erat librae pondus.
Apud antiquissimos Ara dicta est. vid. Gell. 4, 3. et Macrob. Saturn. 3, 2.
Pauimenti genus sic dictum, [et [quod est Verro. [...]
Vid. Sirmond.
Herba, de qua sic Plin. 12, 13 [...]
Genus est lini, quod ignibus non absumitur. [...]
Gemma, quae in Arcadiae montibus nascitur, coloris ferrei Plin. 37, 10 s. 54.
Canis nomen. Quid. Met. 3, 218 Et niueis Leucon, et villis Asbolus atris. Nempe [dicitur Fuligo.
Animal venenatum, ex genere stellionum. [...]
Diminut. Turnebus legebat Catul. 50 Dii magni ascalabotium disertum. Al. Salaputium, Salicippium etc.
Acherontis filius et Orphnes nymphae Auernalis: postea in bubonem mutatus. Fabulam vide apud Ouid. Met. 5, 539.
In cacto teneritas similis cerebro palmae Plin. 21, 16 s. 57.
Cepae genus, ab Ascalone, oppido Iudaeae, nominata Plin. 19, 16.
s. ADSCALPO, ere. Adscalpens aurem dexteram Apul. Met. 6 p. 176.
Aeneae filius ex Creusa, regis Priami filia, fugae laborumque in quaerendo regno socius, teste Virg. Aen. 1, 646. [...]
Tibicines, quorum armamentum musicum imitatur vtriculum: Latine Vtricularios diceres. [...]
vel ADSCENDO, di, sum, ere. [aliquid scandere. [...]
i. qua murus ascenditur.
Ascendendi actus. [...]
Idem. Cic. de Clar. Orat. 137 [...]
extr. Ascensor montis dominici. Theodulf. Carm. 2, 331 ad Christum in historia diei Palmarum, Tu pius ascensor, tuus et nos simus asellus.
i. ascensu arduo, aduerso cliuo vel scalis.
Vocantur Monasteria in codice Iustiniani, verbo [quod est Mentem exerceo in contemplatione rerum divinarum. Vid. v. g. Cod. 1, 3, 35.
appellantur Loca Indiae, in quibus vmbrae non sunt, Septentrioque non conspicitur, nec horae dinumerantur Plin. 2, 73.
Instrumentum fabrorum, quo ligna dolantur, poliunturue. [...]
habuimus ex Isid. 19, 19. Est etiam in Catholico.
Ascia ferire vel percutere, dolare. Vitruu. 7, 2 Sumatur ascia: et quemadmodum materia dolatur, sic calx in lacu macerata ascietur. 2 Vid. ASCISCO n. 2.
s. ADSCISCO, iui, itum, ere. [Sciscendo et decernendo assumere, vel simpliciter assumere, et deligere sibi. [...]
Ad Plautum auctorem referunt, incerta fide.
vel ADSCITVS, ūs. m. Appetitus. [...]
Infimi ventris hydrops, Cum intus in vterum contrahitur aqua Cels. 3, 21.
Aesculapius est. Hinc
Quasi tu Aesculapii progeniem dicas, Maximus auctor medicinae Scribon. Ep. noster 75. [...]
Carmen idem est ac Choriambicum; vt in Hor. Carm. 1, 1 Maecenas atauis edite regibus, quod exemplum ponit Diomed. 3 p. 408.
Herba, de qua Plin. 27, 5 s. 18 folia ederae habet, ramos longos, radices numerosas, tenues, odoratas etc.
herbae genus: sic dictum, quoniam is (Asclepius s. Aesculapius) filiam Panaceam vocauit Plin. 25, 4 s. 11.
Festum Aesculapii. Pollux 1, 1. It. Agones ap. Smet. in Antiqu. Inscriptt. p. 304 et 415.
s. ASCLEPIODOTON, i. Singulare pharmacum volunt Aesculapii, quo gratiosos suos beat: vid. Tertull. adu. Gent. Apol. c. 23. [...]
Latine dicitur Marsupium, aut sacculus pelliceus: ex [quod vtrem, et [quod peram siue saccum significat. [...]
Boeotiae vicus, ad radices montis Heliconis, Hesiodi patria. Ouid. Pont. 4, 14, 31 Intumuit vati non tamen Ascra suo. Inde
i. Hesiodi imitatione, de re rustica. Ouid. Fast. 6, 14 Ascraeae oues, quas pascebat Hesiodus.
vel ADSCRIBO, potius, psi, ptum, ere. [...]
vel ADSCRIBENS, ntis. Locum ei adscribens Tertull. adu. Hermog. c. 38.
vt, Adscripta dies literis Cic. Q. Frat. 3, 1. [...]
Adscriptus, vel ex genere adscriptorum, quo nouitas quaedam et inferior gradus indicatur. [...]
s. ADSCRIPTOR, oris. m. [Quae se adscribi patitur, vel potius adscribit, i. adiungit se factioni alterius. [...]
s. ADSCRIPTIVVS, a, um. [Idem qui Adscripticius. [...]
Diminutiuum ab Assis s. Axis, i. asser s. tignum tenuius, si recte emendauit Is. Vossius Catullum 17, 3 p. 45 [...]
Oppidum est Apuliae memorandum clade illata Pyrrho a Curio et Fabricio, Romanis consulibus, vt late ostendit Plutarch. in vita Pyrrhi. Ab hoc
et 5. Vid. ANDROSAEMON. Eadem dicitur
vid. ASINVS.
pri. corr. Tertia pars orbis cogniti, angustiore appellatione latius subinde extensa. [...]
Asiaticus. Seruius quidem in illud Virg. Aen. 7, 701 [...]
i. e. Asiaticus. Laudatur Ouid. Met.
Sed editur ex MS. vt has iam iam.
Cognomen Scipionis, qui Africani frater fuit Liu. 39, 44. Apoll. Sidon. Carm. 7, 79. Vid. Gronou. Obss. 4, 25 p. 391 sqq.
vt, Asiaticum orationis genus Cic. de Clar. Orat. 325 c. 95 de Hortensio, Genus Orationis erat Asiaticum, adolescentiae magis concessum, quam senectuti. [...]
Qui est ex Asia, vel in Asia negotium habet. [...]
pro Asiaca vel Asia.
Insecti genus, bubus molestum, de quo Virg. Georg. 3, 147 [...]
Notum animal, cuius primo elogia quaedam ponemus ex Colum. 7, 1, 1 sq. [...]
Qui pascit asinos, vel agit etc.
Aliud Adi. [quod est Asini: vt, Asininus pullus Varro de R. R. 2, 8. Ossa asinina Plin. 16, 36. Asinina pruna Idem 15, 13. Lac Plin. 11, 41. Stercus Varr. R. R. 1, 38.
vel ASINVSCA, ae. Vitis genus Plin. 14, 3.
vel ASIVIDA, ae. Qui asino vehitur. Plaut. Bacch. Suppos. prol. v. 31 Asiuidam Ionii me vocitant greges, quod vectario senex vehar asino. Est igitur velut Asiniuehida.
Auis ex genere noctuarum, Plin. 10, 23 Otis bubone minor est, noctua maior, auribus plumeis eminentibus: vnde et nomen illi. Quidam Latine Asionem vocant. Add. Id. 29, 6.
Daemon connubiorum inimicus. Vulg. Tobia 3, 8.
Incorporeus. [...]
Amnis Thebas praeterfluens, fabulis nobilitatus. [...]
fluuii filia Aegina. Ouid. Met. 6, 113 Aureus vt Danaen, Asopida luserit igneus.
Quod apud Poetas accipitur pro Aeaco, Asopi nepote, qui pater fuit Aeginae, matris Aeaci. [...]
dicuntur verbo Graeco, qui luxu et voluptatibus ita sunt perditi, vt seruare ipsa illos salus non possit: qui Latine nequam dicuntur. [...]
Nequitia, luxuries. Sumtum plurium asotiamque adolescentis viri deplorans Gell. 10, 17. Add. Id. 19, 9.
nequam es, nequiter te habes.
teste Plin. 12, 24.) magnitudine arboris modicae, flore rosae, cuius radix vnguentis expetitur. Conf. Plin. 15, 7 et 24, 13.
Herba, sponte nascens. Plin. 19, 6.
Frutex. [...]
vid. ASPERGO.
ASPECTABILIS, ASPECTO, ASPECTVS, vid. ASPICIO.
q. d. abs se pellere. [...]
vt auctor est Plin. 14, 18. Ab vrbe Pamphyliae Aspendo, vnde etiam Aspendius citharista, de quo in CANERE INTVS.
Primo sic vocari videtur, quod tactum offendit, deinde quidquid etiam cuicunque alii sensui vel externo vel interno molestum. [...]
Contraria est Lenitati. [...]
Asperum facere. [...]
etc. Goes.
ex Plinio Valer. Rhod. in Lexic. Scribon. Vid.ASPER.
i. Asperitas. [...]
Idem. [...]
Locus asper et abruptus. Liu. 35, 28 Tabernacula statuere in aspretis et inaequabili solo difficile erat. Add. Grat. Gyneg. 241.
vid. post ASPERGO.
vel ADSPERGO, si, sum, ere. [Ex Ad et Spargo compositum; aliquantulum madefacere significat. [...]
Add. ibid. 16, 19. Adspergens cinerem capiti suo Vulgat. 2 Sam. 13, 19.
siue ADSPERGO, inis. f. [Aqua, quae adspergitur, dum adspergitur. [...]
Vt, Aspersus oculis liquor Plin. 12, 8. [...]
Adspergendi actus. Plin. 11, 53 Quae insecta appellauimus, omnia olei aspersu necantur.
Idem. Cic. de Leg. 2, 24 c. 10 Nam illud vel aspersione aquae, vel dierum numero tollitur. Si adspersio sola contingat Macrob. Sat. 3, 1.
vid. ASPER.
Add. Idem 13, 6, 4.
extr. Ammian. 31, 4. Salu. de Prou. p. 114. Audire Sidon. Ep. 7, 8. Resalutari Idem ibid. Ep. 2.
Dicitur esse Tertulliani.
Contemtus. Cic. Tusc. 4, 32 c. 14 Quorum omnes morbi et perturbationes ex aspernatione rationis eueniunt.
adscribunt.
vid. ASPER.
vid. ASPERGO.
Herba est, Lappaginis species, similis illi, quae mollugo dicitur, sed foliis asperioribus. Plin. 26, 10 s. 65.
Trifolii species. [...]
Lacus Syriae, de quo Plin. 5, 16 [...]
Herba, de qua Plin. 21, 17 s. 68 [...]
s. ADSPICIO, exi, ectum, ere. [Ex Ad et Specio antiquo verbo compositum, significat Intueri, ad aliquid oculos adiicere vel conuertere. [...]
s. ADSPECTVS, ūs. m. [Intuitus, aspiciendi actus, vel modus. [...]
Vid. Festus, Spectio in auguralibus ponitur pro Aspectione.
Conf. Id. 6, 186. et 10, 251.
Quod aspici potest, visibile. [...]
ex emend. Barthii.
Vnde Inadspicuus.
Quidam libri Aspideion, [
Gemma est ignei coloris, quam Democritus tradit in Arabia gigni, et in nido Arabicarum alitum inueniri: traditque eam cameli pilo splenicis alligatam, malo illorum mederi. [...]
Est afflare. [...]
Actus spirandi; dum aerem adspirantem in corpus intromittimus. [...]
Idem. Val. Flac. 6, 465 Iuno ad Venerem, Da, precor, artificis blanda aspiramina formae, tractum ex Virg. Aen. 8, 373.
Serpens paruus venenosissimus, cuius naturam multis verbis describit Plin. 29, 4. [...]
a Graeco [quod lienem imminuat: Herba, de qua Plin. 27, 5 s. 17 [...]
Alio portare. [...]
Actus asportandi. Cic. Verr. 4, 110 c. 49 His pulchritudo periculo, amplitudo saluti fuit: quod eorum demolitio atque asportatio perdifficilis videbatur.
vid. ASPER.
vid. ASSVS, a, um
.
Deus apud Aethiopas. [...]
Tabulae sectiles, quae Axes siue Asses alias dicuntur. [...]
Trois filius, auus Anchisae, et pater Capys. Vnde Virg. Aen. 12, 127 Et genus Assaraci Mnestheus.
vid. ASSIRATVM.
vid. ASSO, as.
vid. ASARVM.
vt ait Nonius 1, 280) quod assit, et omnibus iussis dominorum praesto sit. [...]
etc. vid.ASSEQVOR.
ASSEDO, ASSESSIO, ASSESSOR, ASSESSVS, vid. ASSIDEO.
vel ADSELLO, are. Aluum demittere. [...]
Accedere alterius sententiae, Consentire. [...]
Idem. Cic. Verr. 1,... Vt ego assentiar orationi, defensionem tamen non probabo. [...]
Assentiendi actus, facultas. [...]
Consensus. [...]
Qui assentitur. Cic. Fam. 6, 22 Quotidie commemorabam, te vnum in tanto exercitu mihi fuisse assensorem, et me tibi. Irae facilis assensor meae Sen. Hippol. 1207.
Vitiose assentari, insidiose et conciliandae alicuius vtilitatis gratia, effusius, et plerumque falso laudare. [...]
Conf. Tertull. adu. Marc. 5, 14.
Assentandi actus. [...]
Plur. Plaut. Stich. 1, 3, 75.
Cum assentatione. Cic. Q. Fratr. 2, 14 Dubitare te non assentatorie, sed fraterne veto.
qui assentatur. [...]
Peruenire ad id, quod sequimur, vel cupimus. [...]
Add. Front. Strat. 1, 8, 3.
Assectandi actus. [...]
Qui assidue comitatum praestat. [...]
Idem. Mart. Capell. 9 p. 306 Himeros Cupidinis Assecutor.
Hoc nomen non significat tabulam sectilem e ligno, qui potius Assis vel Axis est, sed tigillum modicum, longum potius quam latum aut crassum, quod glossae veteres indicant, sed [explicatur in Cyrilli Glossis et apud Harpocrationem ac Suidam [sunt [de varietate lectionis vid. viri docti ad Harpocr. et Poll. 10, 173. [...]
vel ADSERO, eui, itum, ere. [Iuxta sero vel planto. [...]
vel ADSITVS. Partic. [iuxta satus. [...]
vel ADSERO, rui, rtum, ere. [
Add. Sen. Exc. Controu. 4, 2.
i. liberato. Assertus in ingenuitatem Suet. Aug. 74.
Affirmatio, argumentum. Martian. Capell. 6 p. 195 Multiplicibus monstratur assertis.
Vindiciae in libertatem vel seruitutem. [...]
vel ADSERTOR, oris. m. [vt ex Donato ad Ter. Adelph. 2, 1, 39 [...]
Vt lis assertoria l. 1 C. de assertione tollenda, quam modo sub Assertio plenius laudauimus.
Diligenter custodire. [...]
ASSESSOR, ASSESSIO, ASSESTRIX, vid. ASSIDEO.
vel ADSEVERO, are. [Seriam voluntatem et seueritatem in affirmando ostendere. [...]
Idem. Gell. 7, 5 [...]
Affirmatio seria. [...]
Diligenter siccare. Colum. 12, 15, 5 Tum rursum in sole assiccauit. Paucis horis in sole habeto, deinde in vmbra adsiccato Idem de Arb. c. 28. Saepius eo vtitur Columella.
Add. Idem 2, 9, 18. et 12, 44, 7. Marc. Empir. c. 19.
Siccum fieri. Columel. 12, 9, 1 Expressos in cratibus pandere, dum assiccescant.
vid. ASSER.
vid. post ASSIDEO.
siue ADSIDEO, edi, essum, ere. [Iuxta sedere, sine aliquo motu. [...]
Assidendi actus. Cic. Fam. 11, 27, (28) Quae tua fuerit assessio, oratio, confirmatio animi mei etc.
Qui assidet, in primis consulendi causa. [...]
i. libro de officio Assessoris. Add. l. 12 D. de Pact.
siue ADSEDA, ae. f. Sella quadriiugis in Gloss. Isidor.
Antique, idem qui Assessor Nonius 1, 312.
Ab Assessor. Afranius ap. Non. 2, 39 Dimittit assestricem, me ad sese vocat. Obstetricem interpretatur Scal. Coni. in Varr. p. 122. Conf. ASSISTRIX.
Sedem capere, sessum ire, incipere assessionem. [...]
vel ADSIDVVS, Adi. [Proprie, qui semper assidet, deinde, qui semper adest, et in vniuersum frequens, continuus. [...]
Perpetua praesentia et velut Assessio, it. perpetua diligentia, eiusdemque actionis frequens repetitio, omnis denique frequentia et continuatio. [...]
Frequenter, diligenter, perpetuo. [...]
Idem, quod Assidue. Plaut. Mil. 1, 1, 50 Dum talem facies qualem adhuc, assiduo edis, communicabo te semper mensa mea.
vel ADSIGNO, are. [Dare et attribuere: ad agros fere pertinet. [...]
Actus assignandi, Attributio. [...]
esse dicitur Vlpiani.
vel ADSILIO, ui et iui, ultum, ire. [
Proprie Columel. 6, 37, 9 [...]
Assiliendi actus. [...]
Cum impetu aggredi. [...]
modo vidimus Plin. 8, 40. Latera et frontem assultantes Tac. An. 1, 51, 5.
Assiliendo. Plin. 11, 24 Phalangiae ex his appellantur, quorum noxii morsus, corpus exiguum, varium, acuminatum, assultim ingredientium.
s. ADSIMILIS, e. [ex Ad et Similis, Prorsus similis. [...]
siue ADSIMILO, are. [esse volunt comparare, similem facere, vel fingere, vel ostendere: propugnat etiam pro verbis Similare et Assimilare Barth. ad Claudian. [...]
hodie fere conuenit, auctore praesertim I. Fr. Gronovio Diatr. Stat. c. 6. [...]
s. ADSIMVLATVS, Partic. [
vel ADSIMVLATIO, onis. f. [
vid. sub AS.
Hinc
pro AS, vid. h. v.
s. AXIS, is. c. [Tabula lignea, quam vulgo, sed male Asserem vocant, et huc referunt. [...]
Assibus sternere laudant ex Vitr. 7, 1 Sed quotquot consulere licuit, ita: Cum coassatum fuerit, super altera coassatio transuersa sternatur etc.
Vid. s. l.
vel ASTVLA, ae. f. Diminut. [
Minutatim, et in assulas. [...]
vel ADSISTO, adstiti vel astiti, astitum, ere. [Adstare est, h. e. Stando praesentem et iuxta esse. [...]
quae assistit. Vulg. Sapient. 9, 4 Da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam. Gr. [vt suspicari liceat Assestricem.
lapis, ab vrbe Assos s. Assus.
vel ADSITVS, a, um. Vid. ASSERO, eui.
Vid. sub ASSIS s. AXIS. it. sub ASSVS.
Socium adiungere. [...]
s. ADSOLET, [Fieri solet. [...]
Solo aequare. Tertull. adu. Nat. vid. ADS.
Simul sonare. [...]
vid. ASSVS.
verbum antiquum. Varro de L. L. 4, 22 Dictum assum quod ab igne assudescit, i. sudat quasi, humorem emittit. Thema forte est
valde Sudare, anxium esse. Plaut. Cas. 2, 6, 9 Eo dico, corculum assudascit iam ex metu. Sic Gron. Sed varia est lectio. Assultassit, Salmas. Assudassit al.
s. ADSVESCO, eui, etum, ere. [in consuetudinem venio.
ab Assuescor; Qui vsu doctus est, vel quod quis vsu doctus est. [...]
s. ADSVETVDO, inis. f. [Consuetudo. [...]
s. ADSVEFACIO, eci, actum, ere. [Facere vt assuescas, Vsu docere. [...]
vnde
ASSVLA, ASSVLATIM, ASSVLOSE, Vid. ASSIS.
ASSVLTO, ASSVLTVS, Vid. ASSILIO.
Vid.ADSVM.
s. ADSVMO, si, tum, ere. [quasi ad se sumere, accipere, adhibere, appetere, arrogare sibi etc. [...]
et Iudith. 7, 5.
vt, Assumta lyra Ouid. de Arte Am. 3, 142. [...]
Acceptio. [...]
Nomen rhetorum, quo Graecorum exprimunt. [...]
Sed praestat legere, Illic Assumtiuae nomen accepit.
vel ADSVO, ui, utum, ere. [Suendo annectere. Hor. in Arte Poet. 16 Purpureus late qui splendeat vnus et alter, Assuitur pannus.
vid. sub ASSVS, a, um.
Ad aliquem vel ad aliquid surgere. [...]
Vrbs Troadis. Hic memoranda vt sit, facit
de quo Plin. 36, 17 s. 37 [...]
Prima et generali notione solus est, merus, vel vnicus, vti supra ostendimus AS vel ASSIS vnum significare. etc.41
Carnem assam parare. [...]
Qui assat. Vet. Gloss. Assator [
Caro assa. [...]
Est apud Caton. R. R. c. 132 [...]
Videtur eadem, quae Assatura. [...]
Regio Asiae, habens ab Ortu Indiam, ab Occasu Tigrim fluuium, a Meridie Mediam, a Septentrione Caucasum, cuius et Syriae nomina saepe permiscentur. [...]
vt, Amomum Assyrium Virg. Ecl. 4, 25. [...]
Coniunctio, qua Poetae primum videntur vti, pro At, syllabam illam breuem, interiecto s. longam facientes. [...]
vid. ASTAPVS.
Ex genere sunt Cancrorum, apud Plin. 9, 31 s. 51.
Vua passa dicitur. [...]
Dea Syrorum nobilis, de qua illud modo huc pertinet, quod est Cic. de Nat. Deor. 3, 59 c. 23 [...]
Latine dicitur Vrbanitas et ciuilitas. [...]
Graece [Latine dicitur Stella. [...]
Haec et plura Plin. 37, 9 s. 47. Isid. 16, 10 Asteritin vocat.
Sic legebant quidam Plin. 20, 19 s. 79 pro Arteriace de quo s. l.
Herba, de qua Plin. 22, 17 s. 20 [...]
de qua ponamus verba Hygin. [...]
Species aranei s. phalangii virgulis albis distinctum, cuius morsus genua labefactat, vt tradit Plin. 29, 4 s. 27.
Argonautarum vnus, de quo ad Val. Flac. 1, 355 viri docti, et optime Burm. in Catalogo Argonautarum.
Inter signa critica s. notas sententiarum refertur ab Isidoro Orig. 1, 20 [...]
eodem modo illam describit, quo Plinius ASTERIAM, vbi vid. 2 Basilisci genus stellati apud Apul. de herb. 128.
s. ADSTERNO, astraui, astratum, ere. [Iuxta sternere. Passiuum protulit Ouid. Met. 2, 343 de sororibus Phaetontis Adsternunturque sepulcro.
Difficultas spirandi. Cels. 4, 4, 2 [...]
Nempe Suspiriosus, anhelus, qui difficilem habet et cum sonitu respirationem.
de quibus Suetonius in Caligula 20, qui sint quaeritur. [...]
siue ADSTIPVLOR, ari. [Assentiri. Plin. 7, 48 [...]
Assensus. [...]
Assensus vel Attestatio. [...]
Qui assentitur. [...]
Ex Ad et Statuo, significat in loco collocare. [...]
Iuxta stare. [...]
et 183 DEO MAGNO LIBERO PATRI ET ADSTATORI. Conf. Spon. Miscell. Erudit. Ant. p. 27.
Indiae populi fabulosi. [...]
Filia Astraei gigantis et Aurorae. [...]
Vnus ex Titanibus, qui contra deos arma sumserunt. [...]
Latine dicitur Talus, ossiculum prope quadratum, intra infimos tibiae et surae processus comprehensum. [...]
quod fuit statuarium opus Polycleti, i. ludentes astragalis s, talis.
vel ADSTRANGVLATVS, a, um. Filios adstrangulatos misero mortis genere elidere Min. Felix c. 30. Pro simplici strangulatos.
Fulgur. Plin. 35, 10 Apelles pinxit et Astrapen.
Loca fulgure percussa. Sen. Nat. Quaest. 1, 15 Ab his tecta videmus icta sine fulmine, quae Astrapoplecta Graeci vocant.
Gemma, de qua Plin. 37, 11 s. 73 Astrapiae in nigro aut cyaneo discurrunt e medio fulminis radii, versus aliquem vel aliquid strepere, quod rogantes, assentientesue plures.
vel ADSTREPO, ui, itum, ere. [
vel ADSTRIDO, Stridorem vel sibilum versus aliquem emitto.
de Furia suos serpentes et faces intentante.
vid. ASTRVM.
idem, quod Asterites M. Capell. 1 p. 19.
vel ADSTRINGO, inxi, ictum, ere. [Stringendo adducere et arctius facere, vel alligare: vtroque modo Laxare ei contrarium est. [...]
vel ADSTRICTVS, Partic. Contrarium Relaxato. [...]
Arcte, accurate. [...]
Quod astringit. Plin. 24, 13 Paliuri folia astrictoriam vim habent.
Gemma crystallo propinqua, quae si astris opponitur, fulgorem eorum rapit, et regerit. Plin. 37, 9 s. 48.
Gemma, quam oculis piscium similem esse, et radiare candido, in sole, sudines dicit ap. Plin. 37, 9 s. 50.
Gemma. Plin. 37, 9 s. 49 Celebrant et Astroiten, mirasque laudes eius in magicis artibus Zoroastren cecinisse, produnt.
Scientia de sideribus, siue quae de cursu astrorum tractat, quam hodie malunt Astronomiam vocare, postquam Astrologiae nomen vanitate praedicendi eas res, quae nullam cum astris societatem habent, infamatum est. Cic. de Diuin. 2, 88 c. 42 [...]
Qui astrorum scientiam profitetur. [...]
Scientia, quae leges, quibus mouentur sidera, obseruat, et ad vitae vsum, puta ad temporis mensuram, ad nauigationem, etc. transfert, veteribus Astrologia fere dicta. [...]
Astrorum mensor. Non inuenitur in scriptoribus vetustis, qui Astrologum vocabant.
In titulis librorum fere superest: Vt Manilii Astronomicōn [
A Gr. [quod a Latinis Sidus dicitur. [...]
esse fertur.
Fuit itaque verbum Astreare, Astri instar fulgere.
et Orig. 10 Ab Astro dictus, quasi malo sidere natus. Conf. Barth. Adu. 19, 22.
Ferens astrum. [...]
vbi Astrificas habenas Nocti tribuit. Idem 6 p. 191 Astrifico peplo tegit lumina.
i. Andromeda in astra relata.
i. Astrologiae.
Lucens inter astra. Astri luci diui Mart. Capell. 9 p. 302.
siue ADSTRVO, xi, ctum, ere. [Iuxta struere, adiungere. [...]
i. additae.
Rhetorica vox pro Confirmatione. [...]
ad scribendi facultatem pertinere videtur, quod etiam Componere vocant.
vid. ASSVLA, it. HASTVLA.
vel ADSTVPEO, ui, ere. [Ad rem vel auditam vel visam obstupescere. [...]
Gentis Hispanicae nomen, cuius patria Asturia, vrbs Asturica. [...]
aliud Adi. [Vt, Asturica gens Sil. 16, 584.
Equus ab Asturia, sed postea et aliarum nationum sic dictus, vt Asturco Macedonicus apud Petron. 87. [...]
Piscis. Vid.ACIPENSER.
Vid. in ASTABORAS.
Callidus, versutus. [...]
Diminut. Apul. Met. 6 p. 184, 29 Astutula anus.
Calliditas, malitia. [...]
Callide, versute. [...]
Hic modo ponendum hoc nomen, vt quantitatem penvltimae notare possimus ex Ouid. Met. 5, 205 Dum stupet Astyages etc.
Quasi Vrbis princeps, appellatus autem proprio nomine Scamandrus, Hectoris filius ex Andromacha: qui, cum Troia a Graecis caperetur, a matre absconditus, sed ab Vlysse repertus, de alta turri praeceps est datus. [...]
Ormeni filia, quam Hercules patre prius occiso rapuit. Ouid. Epist. 9, 50 Nec referam partus Ormeni nympha tuos. [...]
Lactucae genus, de quo Plin. 19, 8 s. 38 [...]
Vnus ex Centauris, qui augurio valens, fratres monuerat, ne bellum aduersus Lapithas sumerent: sed exorto in nuptiis bello, ipse sibi timens, vna cum Nesso Centauro fugam arripuit. [...]
Hoc titulo liber scriptus ab ICto Papiniano, quasi tu Aedilicium dicas, s. de officio Aedilium, qui [dicti Graecis, in quantum curam vrbis, viarum et aedificiorum gererent. [...]
Insula vna e Cycladibus, ab ASTYPALE Ancaei matre denominata. Ouid. de Arte Am. 2, 82 Cinctaque piscosis Astypalaea vadis.
i. incolas Astypalaeae insulae.
vid. ASTVR.
vid. ASTYLIS.
vid. ASBESTVS.
Herba, qua sibi pecora medentur, si quando anagallidem feminam imprudenter gustauerint. Latini Ferum oculum appellant. Haec Plin. 25, 13 s. 92.
Vates apud Virg. Aen. 10, 175 [...]
Epitheton apud Graecos hominum, rerum, locorum, quos sanctos et nullo modo violandos dicere vellent. Latinis in primis innotuit, in quantum Templi adiunctum est. Nempe
Templum inuiolabile, locus refugii. [...]
Qui immunis abit e conuiuio, h. e. Non persoluta symbola vel collatione, aut collaticia pecunia. [...]
Figura orationis, quasi tu dicas inconuinctum, deficientibus conuinctionibus, quas nunc coniunctiones frequentius dicunt. [...]
frutex. Apul. de Herb. c. 87.
Inconsistens, vel parum sibi constans. [...]
In Notis apud Vrsatum valent AT. Actio., A. T. Auctor Tutor. [...]
Particula aduersatiua, sed qua etiam vel incipitur, vel continuatur oratio. [...]
Interiectio ex improuiso aliquid deprehendentis. [...]
Ventus in Apulia feruentissimus. [...]
Vnum ex vetustis insulae Rhodi nominibus, ductum ab Atabyro rege, vt Plinio placet 5, 31. Sed est etiam
Mons editissimus totius Rhodi insulae, Ioui sacer, cuius meminit Strabo lib. 14. Hinc
Sed Lactantius 1, 22, 23 non a monte Iouem Atabyrium nuncupatum prodit, sed ab Atabyrio hospite, et adiutore bellorum, sicut et Labrandeus.
vid. ATTAGEN.
Virgo venatrix in Arcadia, filia Iasii. [...]
vel ATALANTEVS, Adi. [
vel ATAVIVM, est Poculi fictilis genus, quo in sacrificiis Romani vtebantur sacerdotes Potitii. [...]
de quo Ouid. in Ibin 321 [...]
vid. AT.
Abaui vel Abauiae pater, quinto gradu pater. [...]
Clarus fluuius prouinciae Narbonensis. [...]
Ruditas, imperitia. Quinctil. 2, 20 pr. Equidem illud, quod in studiis dicendi plerique exercuerunt, et exercent, aut nullam artem puto, quae [etc.
vid. ATTELLA.
Nigrum, quod refert colorem carbonum. [...]
Atro colore tinctus. [...]
Atri coloris. Plin. 7, 2 Alios iuuenes atque pueros, atricolores, aligeros, claudos, etc. Add. Ouid. Met. 11, 611. Auson. Epist. 7, 52.
reddi vult Scaliger, et legi Atritas, ater color, pro Atratas, Atri coloris.
pro Atritate. Gell. 2, 26 Rubidus autem est, rufus, atrore nigroreque multo mistus. al. atrior et nigrore m. m. quod probat Gron.
Color, s. pigmentum atrum. [...]
Vasculum, quod atramentum continet. [Conf. Vulgat. Ezech. 9, 2.
Herba. Plin. lib. 18, 17 s. 44, 3 [...]
vt editur a quibusdam ATERINA Lex, qua constituti sunt in oues singulas aeris deni, in boues aeris centeni: quo tempore mulcta dicebatur a magistratibus pecoris et armenti Gell. 11, 1.
fontis siue aquae nomen, de qua Ouid. Met. 15, 311 Admotis Athamanis aquis incendere lignum Narratur, minimos cum luna recessit in orbes.
Aeoli filius, maritus Inūs, pater ex Nephele Phryxi et Helles, Poetarum carminibus notissimus. [...]
vid. Ouid. Met. 13, 919.
Ino, vel Leucothea. [...]
Immortalis, quod nomen datum viro prodigiosae fortitudinis, de quo sic Plin. 7, 20 [...]
vid. ATHERA.
Ciuitas Graeciae celeberrima, quae nomen accepit a Pallade dea sapientiae, quae Graece dicitur [
Aliud Adi. Lucret. 6, 749 Est et Athenaeis in moenibus, arcis in ipso Vertice etc. Sic Athenaeum Pherecydem vocat Germanici Schol. v. 243. vid. Varronis loc. cit. in ATHENAE.
Locus Mineruae dicatus. [...]
Suspicatur Rhodius Athenippium dicendum ab Auctore.
Sine Deo, impius, qui negat esse Deum. Cic. de Nat. Deor. 1, 63 c. 23 Quid? Diagoras, Atheos qui dictus est, posteaque Theodorus nonne aperte Deorum naturam sustulerunt.
Pultis genus, de quo Plin. 22, 25 s. 57 [...]
Tuberculum, cui subest quasi tenuis pulticula, vt describit Cels. 7, 6.
Fluuius, qui ex Tridentinis Alpibus Tridentum alluit, et Veronam diuidit. [...]
Latine Luctator et certator dicitur. [...]
i. admodum plenus, quali athletae vti solent. Vid. Lips. Sat. 1, 14. Fab. Agon. 3, 1. Taubm. in Plaut. p. 476.
Pro Arte certandi vsurpatur. Plin. 7, 56 Hercules Olympiae athleticam inuenit.
pro Optime et firmissime. [...]
Certamen. In athlo funebri Hygin. Fab. 91.
Praemium certaminis. [...]
vel ATHON, [Mons Thraciae, aduersus Lemnum insulam. [...]
Gens plebeia, sed nobilis tamen et antiqua, e qua enituit M. Atilius Regulus, it. A. Atilius Calatinus, quorum ille in vinculis Punicis periit, hic, cuius in monumento fuit, vno ore, cui plurimae consentiunt gentes, populi primarium fuisse virum, ap. Cic. de Fin. 2, 116 c. 35. [...]
Ciuitas Latinorum mediterranea. Virg. Aen. 7, 630 Tela nouant Atina potens, Tiburque superbum.
Huius oppidi incola. Virg. Aen. 11, 869 -- fugit acer Atinas. Sed Atinas campus Cic. de Diu. 1 c. 28 Atinatis campi villa.
Familia, Romae, quorum vni debetur Lex Atinia de rebus furto surreptis non vsu capiendis Cic. Verr. 1 c. 42. Gell. 17, 7.
Mons Mauritaniae altissimus, cui caelum incumbere videtur; fabulis Poetarum celebratus, qui regem antiquum Mauritaniae in montem sui nominis mutatum fingunt. [...]
vt, Caducifer Atlantiades, i. Mercurius Atlantis nepos ex Maia Ouid. Met. 8, 627. Id. Fast. 5, 663 Care nepos Atlantis.
Vt, Sorores Atlantiades Sil. 16, 137. i. Pleiades.
i. extrema telluris.
Aliud Adi. vt, Atlantia regna Sil. 13, 37. [...]
vt, Atlanticum mare a monte Atlante appellatum Cic. de Somn. Scip. 15 [...]
Aliud Adi. Infrequentius vsitatum. Ausonius Mosell. v. 144 Atlantiacum profundum pro mari Atlantico dixit.
vel idis. Patronym. ab Atlas, i. femina ex eius stirpe orta. [...]
Vulgo vocatur circumfusus telluri nostrae, vel cuicunque corpori vapor, qui vt globus ambiens cogitatur.
Filius abnepotis, vel abneptis. Vid. Gruteri inscriptiones. Scribitur frequentius Adnepos.
Filia abnepotis, vel abneptis, apud ICtos, quorum loca indicamus in ATAVVS.
vel ATOCIVM, [Medicamentum quod sterilitatem affert, et conceptum adimit, hoc est vim concipiendi. [...]
Proprie est Adiectiuum Graecum, [Latine dicas Indiuiduum, insecabile minutum. [...]
in Vet. Gloss. esse dicitur, quod quid sibi velit, non temere dixerim; nisi forte cantum, in quo tonus non seruetur, quod fieri tum in anicularum naeniis, tum in lugubri cantu, et in hoc non sine arte interdum, videmus. [...]
De hac voce, quam, quidquid sit de Orthographia, ex AD et QVE ortam arbitramur, Gell. 10, 29 [...]
Coniunctio discretiua, significans Sed, Verum, Tamen. [...]
pro Atqui. Plaut. Rud. 3, 4, 55 Atquin quia vetas. Atquin homo impius misertus est illis Lact. de Mort. Pers. c. 23. Atquin verum est, praetura eum functum l. 3 ff. de Off. Praet.
vid. ATER.
Herba. vid.ATRIPLEX.
Poetis pro Thessalo ponitur, quia ATRAX s. ATRACIA ciuitas illius est Plin. 4, 8 s. 15. [...]
de Hippodame Thessala, quae pugnae Lapitharum et Centaurorum occasionem dedit.
Caeneus ex Caenide puella factus vir, Thessalus et ipse. Quamquam et huic et Hippodamae patrem vel auum assignant Atracem, a quo scilicet origo appellationis.
vid. ATRIPLEXVM.
Atrei filii, Agamemnon et Menelaus. [...]
vid. ATRIVM.
Auis est. Festus, Melancoryphi, genus auium, quae Latine vocantur Atricapillae, eo quod summa earum capita nigra sint. Plin. 10, 29 in MELANCORIPHVS.
vid. ATRIVM.
vid. ATREVS.
Herba, de qua Plin. 20, 20 s. 83 [...]
vid. ATER.
Est
ipsum cauum aedium sub diuo, ad communem omnium vsum relictum, deorsum, quo impluebat, Impluuium dictum, et sursum, qua compluebat, Compluuium -- Tuscanicum dictum a Tuscis, postquam illorum cauum aedium simulare coeperunt: Atrium appellatum ab Atriatibus Tuscis; illinc enim exemplum sumtum.
Minus atrium. [...]
Idem ac Atriensis, Vlpian. l. 1 §. 5 ff. naut. caup. stab.
Servus ex praecipuis in familia, cui cura atrii. [...]
Auctor Ascon. Pedianus laudatur; fidem non praesto.
vid. ATROX.
Vna ex speciebus tabis, de qua sic Cels. 3, 22 [...]
quae descriptio Plinii est 22, 25 s. 73. [...]
Vna ex Parcis, quae finem vitae in potestate habere putatur. [...]
vid. ATER.
Asper, crudelis. [...]
Crudelitas. [...]
Vt, Atrociter minitari Cic. Verr. 5, 159 c. 62. [...]
Quis vocetur, docet Festus: Attae appellantur, Qui propter vitium crurum aut pedum plantis insistunt, et attingunt magis terram, quam ambulant, quod cognomen Quintio Poetae adhaesit. [...]
vel ATTACVS, i. m. Genus locustae. Vulg. Leuit. 11, 22 vel [
vid. ATTINGO.
Auis Asiatica, ex gallinarum rusticarum genere. [...]
Idem. Martial. 13, 61 Inter sapores fertur alitum primus Ionicarum gustus attagenarum. Plin. 8, 58 Apros et attagenas, herinaceos, in Creta insula esse negat.
Hircus in Phrygia. Arn. 5 p. 159 Hircos Phryges suis Attagos elocutionibus nuncupant.
Nomen regum quorundam Asiae. Huc pertinet Pergamenus ille, qui quum liberos non haberet, populum Romanum heredem fecit. Vid. Flor. 3, 12. Hinc
vid. AT.
Videtur a tangendo dictum, vt examen qu. exagmen. [...]
Plautina. Epid. 3, 4, 21. Merc. 2, 3, 31, et alibi.
Mapalia et tuguria, vndique tecta. Iuuen. Sat. 14, 196 [...]
s. ADTEGER, a, um. Vnde
siue ATELLA, potius. Oppidum nobile Oscorum, rectius scribitur per T simplex. Memorabile, propter deriuatum
s. potius ATELLANVS. Adi. [Epitheton fabularum. [...]
vel ATTELLANICVS, Adi. [
Aptare, et Moderari, siue Dirigere ad aliquid. Sen. Epist. 30 Sic gladiator, tota pugna timidissimus, iugulum aduersario praestat, et errantem gladium sibi attemperat. [...]
i. accommodata.
aliquid, i. dirigere et applicare Oculos, aut Aures, aut ipsum adeo Animum, quae tamen nomina fere intelliguntur potius, quam ponuntur. [...]
Vt, Attente audire Cic. pro Dom. 32 [...]
etc.
Tentando et periculum faciendo aliquem vel aliquid aggredi. [...]
i. arbitrio suo litem iniuste intentatam finire.
Detrahere, exilius ac tenuius facere. [...]
Praeter exempla in ipso verbo iam laudata, nobiles sunt Sortes attenuatae Liu. 21, 62 et 22, 1. [...]
Vt, Cic. de Clar. Orat. 301 c. 55 [...]
Sensu rhetorico. Auctor ad Herenn. 2, 3 c. 2 Defensoris narratio simplicem et dilucidam expositionem debet habere, cum attenuatione suspicionis.
siue ADTERMINO, are. i. Terminare, definire. Arnob. 3 p. 107 Deos filo adterminatis humano.
Ita admouere sibi duo corpora, vt vtrique, vel alterutri aliquid decedat. [...]
Vt, Fulmina atteranea, quae in incluso fiunt Sen. Qu. Nat. 2, 49. Sed est mira lectionis varietas. Attegiata videtur probare Gronouius. Vid.ATTEGIAE.
de simulacro Herculis. [...]
hoc est, ad tertias vsque decoctum.
vid. ATYS.
Auget aliquantum significationem simplicis. [...]
Testimonio comprobatus. [...]
s. ADTEXO, ui, tum, ere. [q. d- texendo adiungere. [...]
Cranai filia, quae regioni nomen dedisse fertur. [...]
vid. ADTIB.
Regio prima Graeciae propriae Acte, siue Actica antiquitus dicta, ab Acte s. [quod fere litoralis est. Vid. Plin. 4, 7.
i.
V. g. Attica Eloquentia, i. e. Summa. Vid. Burmann. [...]
vocatur Attici filia Cic. Att. 6, 5.
vt, Attice loqui, h. e. lingua Attica. Cic. de Clar. Orat. 290 [...]
quis sit explicemus verbis Quinct. [...]
Atticum illum genium habere. [...]
s. ADTIGO, sine N a veteribus fuisse vsurpatum, probat Nonius 2, 60 [...]
ab Attigo; quod ita vicinum est, vt attingat. [...]
vid. ATILIVS.
ATTIN, vel ATTIS, vid. ATYS.
Sic Flacc. p. 4 quod nimirum se inuicem contingunt.
vid. ADTINCTVS.
s. ADTINEO, ui, ere. [Augere aliquantum videtur significationem verbi simplicis Tenere. [...]
fere impersonaliter legitur, pro Pertinet, decet, conuenit. [...]
vel ADTINGO, igi, actum, ere. [Leuiter tangere, tangendo accedere. [...]
vt, Attactus telis Sil. 11, 147. Fulmine attactus Inscriptt. de Arualibus Fratribus passim. Vid. Gesner. post Catonem p. 127 sq.
ATTIS, vel ATTYS, vid. ATTHIS, it. ATYS.
Laudatur Atria attolerabant statuas palmaris deae Apul. Met. 2. Elmenh. p. 116 attollebant.
Titulum apponere. Rufinus de Origene, ex his libris, quos
Aliquantum Tollere, Erigere. [...]
Praeter iam allata Sil. 16, 445 [...]
Auget significationem simplicis. [...]
Verbum rariusculum, cuius tamen Participium frequentissimi vsus, veluti tonitru stupefacere significat. [...]
De magia loquitur.
Ad se trahere. [...]
vt, Virg. Georg. 3, 505 [...]
vbi tamen aeque bene participium esse poterit. Cimex horridus attractu Samon. 931. i. odore.
apud Quinctilianum legunt quidam pro eo positam, quod Donatus Aduerbia congregandi vocat, qualia sunt, Summatim, viritim, ostiatim, et hoc genus, Eius verba sunt haec 1, 4, 20 [...]
Videtur aliquanto plus esse, quam Tractare, et iniuriae notionem includere. [...]
vt, Attremere oranti, Ad vocem alicuius contremiscere. [...]
Senili gradu accedere. Fictum comica Iascivia a Plauto Poen. 3, 1, 41 Attrepidate saltem, nam vos approperare haud postulo.
Tribuere, adscribere, assignare, siue id verbis tantum fiat, siue effectum habeat. [...]
Praeter dicta, vid. Caes. B. G. 7, 81. Plin. 2, 8. Sic Liu. 40, 51 Censores opera ex pecunia attributa, diuisaque inter se haec confecerunt.
vid. ATTERO.
vid. ATYPVS.
vid. ADVATICI.
it. ATTIS, idis. et ATTIN, inis. tot enim modis scriptum inuenitur [s. [s. [iuuenis Cybelae matri Deorum, dilectus, castratus, exemplum aliis Gallis castrandi se. [...]
In Notis apud Vrsatum significare dicuntur AV. Aruspex. Auentinus. Augur. Augustalis. Augustus. Aurelius. [...]
Interiectio consternatae mentis. Ter. Andr. 4, 5, 12 [...]
Nomen ab Aueo deductum, qui nimium eupidus est pecuniae. [...]
per auaritiam. [...]
aliud Adu. [
Habendi cupiditas. [...]
Idem quod Auaritia. Lucret. 3, 59 Denique auarities, et honorum caeca cupido, Quae miseros homines cogunt transcendere fines Iuris.
Quasi Auiceps; qui vel quae aues captat. [...]
AVCTOR, AVCTORITAS, etc. Vid. in AVGEO.
Auium captio. [...]
Aues capere. [...]
Actus capiendi aues. [...]
Idem. Capitol. Anton. Philos. cap. 4.
Quod ad aucupium pertinet. [...]
Cum in MS. sit Aucata, suspicatur Voss. leg. Auctata.
vid. AVGEO.
vid. AVCEPS.
vid. AVDEO.
Fiduciam habere. [...]
actiuae significationis. [
vt, Memoranda ausa Sil. 6,.. [...]
Part. Fut. Ouid. Amor. 2, 18, 4 Et tener ausuros grandia frangit amor.
et l. 8 t. 17 l. 8 Auth.
Est Fiducia et securitas, qua quis aliquid audet, etiam cum periculo. [...]
Fidentem significat, aut Temerarium. [...]
auctore Festo. Gell. 5, 21 Aderat reprehensor audaculus verborum. Rabula Id. 15, 5.
A quo Audacter, detractione literae. [...]
per Syncopen pro Audaciter, et eo multum vsitatius, vt modo vidimus. [...]
Auribus acaipere. [...]
Audiendi facultas, et actus. [...]
Actus audiendi. [...]
Qui audit. [...]
quas aurium cauernas vocat Tard. 1, 5.
Locus in quo quis auditur vel orans vel legens. [...]
Sensus audiendi, interdum etiam actus. [...]
Obsoletum. Male nonnulli, audiuitaui.
vel HAVE, [Verbum defectiuum putatur, cuius legantur tantum, Aue, aueto, auete, auere. [...]
Ex loco aliquo ad alium vehere. [...]
vel AVELLINVM, et antique ABELLINVM. Oppidum Campaniae: a quo Auellanae nuces. Seruius ad Georg. 2, 65. et Aen. 7, 740. Sil. 8, 520 et 545 et pauper sulci cerealis Auella.
Nux ex arbore, quae corylus dicitur. [...]
et ulsi, ulsum, ere. [A loco et per vim vellere. Virg. Aen. 2, 165 [...]
Praeter dicta Auulsos leporum, vt multo suavius armos, Quam si cum lumbis quis edit Hor. Sat. 2, 8, 89. [...]
Conf. Id. 19, 7.
et vitium frumenti est, Gr. et genus frumenti, quod a Graecis [appellatur. [...]
Ex auena factum, vt, Plin. 29, 6 Vel cum farina hordeacea, vel auenacea.
vt, Auenaria cicada, s. frumentaria, quae apparet frumentis arescentibus Plin. 11, 26.
vt, Auentina silua Ouid. Fast. 3, 329. Et Fast. 6, 728 Arx Auentina. Idem 3, 329 Auentinum iugum dixit.
aliud Adi. Val. Max. 7, 3, 1 Auentiniensis Diana, quae in Auentino colitur. Sic legendum, non Auentinensis, monuit etiam Gron. ad Liu. 28, 26.
Verbum defectiuum, Concupiscere significat. [...]
et 29, 13. Grut. et Sidon. Epist. 2, 2.
Lacus Campaniae prope Baias: quem Plutoni dicatum opinabantur. [...]
vt, Aquae Auernales Hor. Epod. 5, 26 Auernales Nymphae Ouid. Met. 5, 540.
Verrendo ad minutias vsque auferre. Quos oportuit amissa restituere, hisce etiam reliquias auerrerunt Lic. Macer ap. Priscian. 10 p. 900.
Antiquum verbum rusticum, volunt quidam quasi Runca vitium sarmenta auertere et amputare, vid. RVNCO. [...]
Deus qui mala auerruncaret, id est auerteret. [...]
AVERSIO, AVERSOR, aris, et AVERSOR, oris, et AVERSVS, vid. in AVERTO.
Equus, qui Auertam s. manticam portat. Parhippum vel auertarium nullus accipiat Cod. Theod. l. 22 (L. 8 t. 5) de Cursu publ.
Alicunde conuertere, siue Alicunde remouere. [...]
i. discedens, auertens se, vt modo vidimus. A moenibus vrbis Auertens faciem Ouid. Met. 15, 586.
Qui terga ostendit, vt ait Valla, cui opponitur Aduersus. [...]
Auertere se, et eo gestu detestari. [...]
Quod omnes auersari debent. [...]
Vnde
Qui auertit. Cic. Verr. 5, 151 c. 58 Verres ille vetus proditor Consulis, translator quaesturae, auersor pecuniae publicae.
Actus auertendi. [...]
olim dicta fuit, quae postea Martia dici coepit, omnium aquarum toto orbe clarissima, frigoris salubritatisque laude caeteris praelata. [...]
Quasi Abfero, i. tollo. [...]
Vt, Praepositiones ablatiuae Isidor. 1, 12. Casus ablatiuus, i. Sextus, apud Grammaticos.
Qui aufert. August, de C. D. 19, 13.
Familiae Romanae nomen, inde
Vt, Nomen Aufidianum Cic. Fam. 16, 19.
Apuliae Fluuius, quem cruentum ex Cannensi Romanorum clade aliquamdiu fuisse Florus. scribit 2, 4. [...]
Vt, Aufida stagna Sil. 10, 171.
Quasi Abfugere. [...]
vel AVGE, Alei filia ab Hercule compressa -- peperit Telephum. -- Profugit in Moesiam ad regem Teuthrantem, qui -- hanc pro filia habuit. Haec Hygin. f. 99. Add. f. 100. et vid.TELEPHVS.
Maius facere. [...]
paullo post ponemus, post deriuata a praesenti, quae G retinent.
Idem, quod passiuum Augeri, nisi quod vim quandam habet intestini potius motus et incrementi, quam externi. [...]
Idem quod Augeo, antiquum. Ennius Andromacha, Quid fit? seditio tabetne, an numeros augificat suos? Nonius 2, 61.
de sideribus.
vt, Aucta numero acies Liu. 8,.. Tacit. Hist. 2, 4 [...]
Comparat. Dii auctius atque melius fecere Hor. Sat. 2, 6, 3.
vid. infra post AVCTORITAS.
Augmentum. Macrob. Saturn. 1, 14 [...]
Publice, et fere sub hasta auctionis lege vendere. [...]
quod ad auctionem pertinet, vt atrium, tabulae. [...]
de tabulis et instrumentis auctionum l. 1 §. Officio D. de Tutel. et Rat. distr.
Frequent. Plaut. Amph. prolog. v. 6 Bonoque atque amplo auctare perpetuo lucro. [...]
Nouum Frequent. ab Aucto, vt, Auctitare pecunias foenore Tacit. Ann. 6, 16. Arnob. 7 p. 218 Potentias auctitare esse dicitur: sed non inuenio.
Sic nempe scribendum esse, quidquid sit de etymologia, post Pierium ad Aen. 12, 159 [...]
Quae auget. [...]
Ius, potestas, dignitas, et quidquid illud est, quo aliquis Auctor fieri potest, voluntas, sententia, quam alii sequantur, consensus per leges ad actionis effectus requisitus, opinio sapientiae et virtutis, exemplum, consilium, testimonium, et quidquid, praeter vim et metum, alios ad agendum impellit etc. [...]
Accepta mercede operam suam vendere. [...]
Auctorem fieri, auctoritatemque suam tutoris interponere significat. [...]
Qui se auctorauit, i. vendidit, addixit operam vitamque adeo suam. [...]
Pretium cuiusdam velut pugnae, actionisque: vt Quinctil. in Gladiat. c. 9 Nec difficilem sane, sub illo praesertim auctoramento, habuisset missionem: sed noluit gladiator viuere. [...]
ap. August. de C. D. 5, 8.
Idem quod augere, augustiorem, et magis venerandum facere. [...]
Augendi vim habens. Lucret. 2, 571 Nec porro rerum genitales, auctificique Motus perpetuo possunt seruare creata.
Idem quod Auctus substantiuum. [...]
Idem quod Augere. Firmic. 5, 6 Vt thesauros suos augmentent, semper in praeliis versabuntur.
Solis nomine, re autem ipsa Phorbantis filius, qui Herculi stabulum pacta mercede purgandum locauit. [...]
vid. AVGEO.
Herba, al. hyoscyamus. Apul. de Herb. c. 4.
Gemma. Plin. 37, 10 s. 54 Augites multis alia videtur esse quam quae Callais.
Ab auibus dictus sacerdos Romanus. [...]
Quod ad augures pertinet. vt, Auguralis coena, quae et Aditialis dicitur. [...]
Substantiue accipitur. [...]
Ipsa diuinatio, vel futurarum rerum significatio. [...]
et frequentius AVGVROR, ari. [Diuinare. [...]
vt Auspicato. [...]
Augurandi dignitas, vel munus. [...]
Diuinatio. Cic. de Diuin. 2, 65 c. 30 Quae tandem ista auguratio est, ex passeribus, annorum potius, quam aut mensium aut dierum?
vnde
vt, Mulier auguratrix. Festus in Lingulaca. Add. Vulg. Esai. c. 57, 3.
Idem ergo est, quod
Arx, tabernaculum, templum, de quo audiamus Hyginum de Castram. [...]
Idem quod Auguralis. [...]
Idem fere, quod magnificus, atque ob maiestatem suam diuinam venerabilis. [...]
Cum augurio, siue Captato augurio. [...]
Ab Augusto institutus, vel eius honori. [...]
vulgo legebatur Quinct. 8, 2, 8. sed vid.AVGVRALE.
i. Augustale.
a Nerone primum conscripti, aetate ac robore conspicui, et pars ingenio procaces, alii in spe potentiae. [...]
ap. Goes. p. 265.
Aliud Adi. Suet. Claud. 11 Circensi pompa currum elephantorum Augustino similem decernendum curauit. Alii hic legunt Augusteo, al. Augusti. Conf. Aggen. Vrb. Goes. p. 72.
Aliud Adi. Vsus est Frontinus de Colon. p. 119. [...]
vid. AVVS.
vid. AVIS.
ab Aueo; vt Cupidus a Cupio, cum quo etiam significatione conuenit. [...]
Attributum eorum, qui auidi sunt. [...]
quasi Quilla, Agna recentis partus. Fest.
Est, quae oua parit, pennisque est praedita, praeter vnum vespertilionem, qui vtroque caret: quatuor enim pedes habet, et semimus est. [...]
Parua auis. Gell. 2, 29 Auicula est parua, nomen est cassita, nidulaturque in segetibus.
siue AVCELLA, it. AVCILLA, nouum et secundi quasi gradus diminutiuum. [...]
Locus, in quo aues domi educantur. [...]
Qui auiario praeest. [...]
Idem. Apic. 8, 7.
i. ex omni auium genere, ex omnibus auibus.
vid. AVVS.
Per quod via non est, ac proinde iri non potest, certe non solet. [...]
Intell. loca: sed instar veri substantiui ponitur. [...]
Proprie ex vsu Graecorum locus subdiualis domui adiunctus, atrium. [...]
Operculum ollae. Aular impositum Varr. R. R. 3, 15, 2, ex coniectura Scaligeri, qui dictum putat, vt Puteal.
Ab Aula pro Olla. Vnde Aulularia Plauti fabula. Plin. 18, 11 Artoptam Plautus appellat in fabula quam Aululariam scripsit.
qualis solet fieri in domibus regum Sueton. in Domit. 4. [...]
Fere in pl. legitur, et ab Aula deriuatur; significatque Ornamenta, quibus aulae et atria qua ornantur, qua contra inuecta vento muniuntur. [...]
siue AVLICOCIVS. Adi. Elixus in Aula, i. olla. Vt, Aulicoqua exta. Festus. Conf. Turnebi Aduers. 22, 2.
Sulcus. Phoebus nunquam ipse torquet aulaca Auson. Ep. 10, 10. i. sulcum curuum facit. Sed Graecis etiam elementis scribitur [
Tibicen. [...]
Tibicina. Vid. Quinctil. 7, 9, 4.
Tibiis (aptus. Plin. 16, 36 Orchomenius est continuo foramine peruius, quem Auleticon vocant. Hic tibiis vtilior, fistulis ille.
Ab [idem quod auleticus. Ischiadas, quis nesciat expelli aulica suauitate Mart. Capell. 9 p. 314.
corrupta vox ap. Varr. R. R. 2, 4, 11, vbi vid. Interpretes.
forte melius AVLETICA) ae. f. Herba, al. chamaemelum. Apul. de Herb. c. 23.
Apud Veget. de Re Vet. 1, 57, idem videtur esse, quod aulax, sulcus.
Qui tibias inflanti vocem accommodat, et accinit, cum Auletes inflet ipse. [...]
Mons Calabriae contra Tarentinam regionem, ferax boni vini. Hor. Carm. 2, 6, 18 -- et amicus Aulon Fertilis Baccho nimium Falernis Inuidet vuis.
s. OLLA, vid. AVLA.
Praenomen erat Romanis olim familiare, quod sola A. litera scribebant, vt A. Gellius. [...]
s. vt Mercerus dedit, AVMATIVM, dicitur, sec. Fulgent. n. 63 [...]
Vocando primum, deinde quacunque alia ratione, retrahere atque auertere. [...]
Negotia iucundiora, siue solatia, animum a moerore auocantia, id est reuocantia. [...]
et
esse dicuntur.
Ab vno loco in alium volare. [...]
Lenis quidam aeris motus et spiritus dulcior, vt Zephyri. [...]
i. per auras volitantibus.
vid. AVRVM.
vid. sub AVRVM.
Piscis coloris forte aurei. [...]
etc. Vid.AVRVM.
Confer OREA.
Gens plebeia, antiqua tamen et nobilis: ex Sabinis oriundam, et a sole primum Auseliam dictam esse, quod ei publice datus sit locus, in quo sacra soli faceret, Auctor Festus. [...]
rectius ORICHALCVM, [ab antiquis Grammaticis pro voce hybrida habetur, quasi ex Aurum, et [aes, sit composita. [...]
adiectius positum. [...]
vid. AVRVM.
vid. AVRIS.
etc. vid.AVRVM.
vt ait Seruius ad Aen. 12, 87.) [...]
Currum regere. [...]
inquit Nonius 2, 14) honeste positum, pro Moderatur ac regit. Varro Modio, Asse vinum: asse pulmentarium: sed eas, quo natura aurigatur, non necessitudo.
Auriga, de signo caelesti. Auien. Phaen. 405 Aurigatorem par sit quoque cura videre.
videtur vsurpari a Suet. in Ner. 5 pro eo, qui curam habet instruendi aurigas in spectaculis. [...]
vid. AVRVM.
vel AVRVGO, inis. f. [Morbus regius: a colore auri, quem bilis per totum corpus diffusa repraesentat. [...]
Aurigine laborare. Tert. de Anima c. 17 Qui redundantia fellis auruginant, (iis) amara sunt omnia.
quid significet, declarat Plin. 33, 4 [...]
dicta quibusdam ab Aura, quam in audiendo recipit. [...]
Cartilago circum aurium concauitatem, Valla Plin. 11, 37 s. 50 [...]
et AVRICVLARIVS, a, um. Adiect. [...]
vid. ORICILLA.
Instrumentum quo mundantur aures. [...]
Subst. pro lepore Auien. Phaen. Arat. 788.
Asinus hoc nomine appellatur Phaedro 1, 11. Alii legunt aliter.
Vid.AVRVM.
Filia Titanis, i. Solis et Terrae, Tithoni, fratris Laomedontis, si Ouidium audimus, coniux; vid. Her. 18, 111 [...]
vid. AVRIGO.
Verbum fuisse antiquum suadet tum Inauro compositum, tum deriuata, quae mox damus. [...]
Participii forma, Auro tectus vel inductus, vt, Aurata tecta Cic. in Parad. 6 c. 3. [...]
Auri speciem habens. [...]
Putabant instrumentum esse effodiendo aut purgando auro accommodatum. [...]
Vt, Auraria metalla Plin. 37, 12. 34, 18. [...]
Locus, vbi aurum effoditur, Fodina auraria, siue Aurifodina. Tacit. Ann. 6, 19 Aurarias sibimet Tiberius seposuit. Add. Iustin. 8, 3, 12.
Quod est ex auro, vel quod colorem auri, vel pretium adeo, habet, vt, Aureae literae, quibus Delphis consecrata Chilonis praecepta memorat Plin. 7, 32. [...]
Quod aliquam habet auri similitudinem. [...]
Aureum fieri. Varro de L. L. 6, 5 Aurora dicitur ante solis ortum ab eo, quod ab igne solis tum aureo aer aurescit, auri colorem accipit.
Auream comam habens. Batavus auricomus Sil. 3, 608. Sol auricomus Valer. Argon. 4, 92. Conf. Virg. Aen. 6, 141.
Quod fert aurum. vt, Aurifera arbor, in hortis Hesperidum Cic. Tusc. 2, 22 c. 9. [...]
Rectius diuise: vid.FLATOR.
Locus vnde effoditur aurum. Plin. 33, 4 Extat Lex censoria Ictimulorum aurifodinae. Vid. Argentifodina, in ARGENTVM.
qui furatur aurum. Plaut. Poen. 5, 5, 55 Et mihi hic aurifur est. Al. diuisim rectius.
de Perseo ex aureo imbre Iouis nato.
vt, Auriger taurus Cic. de Diuin. 2, 63 c. 30. aurata habens cornua sacrificii causa. Arbor aurigera Valer. Argon. 8, 110. e qua vellus aureum suspensum est.
Locus, vbi aurum colligitur. Cathol.
Qui aurum in metallis eruunt. [...]
i. aureos clauos habentibus. Sed melius diuiditur.
vid. AVRIGO.
Auri instar splendens. Aurulenta lux ceu iubar sub ortu Prud. Perist. 12, 49.
Eadem quae scrupeda, vilis mulierculae, vt videtur, appellatio. [...]
Pareo teste sic quoque est in bonis libris. Plaut. Merc. 3, 3, 10 et 14. et 4, 4, 5. vbi nunc Osculari editur.
Est Audire, deriuatum et ipsum ab auris, pro quo ausis dicebant. [...]
Auditio nimis curiosa. [...]
Idem. Fulgent. de Contin. Virg. p. 142. Apul. Met. 6 p. 178, 21 Nec auscultatu poenitendo diligenter instructa illa cessauit.
Verbum defectiuum, pro Auserim, vt obseruat Vossius de Anal. 3, 41 p. 144 modi potentialis. [...]
Qui ex Ausonia est, eadem diuersitate. [...]
vt Ouid. Fast. 2, 94 Captaque erat lyricis Ausonis ora sonis.
Consultor deorum, idemque rerum gerendarum auctor. [...]
Arnobio tribuitur.
Quod ad auspicium pertinet. vt, Auspicalis pisciculus, qui aliquid portendit, aut significat futurum. [...]
Et actum significat consulendi Deos per aues, aut alia quacunque ratione, et significationem boni maliue euentus; tum ipsam quoque supremam rei gerendae auctoritatem; atque initia denique rei gerendae. [...]
Auspicium capere. [...]
Vtitur Plautus frequenter. [...]
Add. Suet. Ner. c. 46.
Mediae quasi, vel potius vtriusque significationis. [...]
i. Auspicio capto. [...]
Ventus Meridionalis. [...]
meridionalis respectu ad plagam, non ad ventum habito. [...]
Vnde Austri veniunt Sil. 12, 2 Hiemi tribuit glaciale caput, fecundaque nimbis Tempora et Austrifero nebulosam vertice frontem.
Aliud Adi. [vt, Austrini flatus, qui flant ab Austro Plin. 17, 3. [...]
Humectare adscribitur, nescio quam bene, Plauto, Austrati ad ignem sedent.
Ventus inter Austrum et Africum.
ap. Isid. Origg. 3, 32 et 36.
Contrarium est Suaui. [...]
Contraria est Suauitati. [...]
inter appellationes Sisymbrii.
vid. AVSTER.
vid. AVDEO.
Coniunctio disiunctiua. [...]
Discretiua coniunctio, qua ea, quae re discreta intelligi volumus, oratione connectimus. [...]
Princeps. Ouatum Latiaris authenta Fulgent. de Contin. Virg. Nempe
Quod antiquis Graecis [eum praesertim, qui sua manu aliquem interimeret, significabat, satis mature debet etiam auctorem, [dominum notasse. [...]
siue potius [Quo vtitur Cic. Att. 9, 14 et 10, 9. [...]
Quod auctoritatem habet, quia vno modo gradu ab auctore suo abest. [...]
Genus ollae, cuius meminit Cic. pro Rosc. Amer. 133 c. 46 [...]
etc. Vid. Auctor, etc. in AVGEO.
Sic a Graecis vocabantur populi, qui non alio referrent originem suam, verum ex ipso solo nati videri vellent. [...]
Manu auctoris scriptus. [...]
Populi Mauritaniae ad Atlantem montem memorati. [...]
Mercurii seu Deucalionis filius, et maternus Vlyssis auus, furtorum nomine insignis. [...]
vid. post AVTOMATON.
Quod per se, et velut sponte, cessante etiam aliquantum impellentis manu, mouetur. [...]
Vt, Faber automatarius in Inscript. apud Torrent. ad Sueton. Claudian. c. 34. et Gruter. p. 642. it. p. 636, 7. et Donium p. 317, 9, vbi AVTOMATARIVS CLEPSYDRARIVS.
i. Fors, Fortuna, sacello culta a Timoleonte, quod docet Nepos 20, 4, 4. [...]
Volunt esse locum, vbi automata fierent, laudantque Petron. Fragm. In automatium me conieci.
Auriga Achillis. [...]
Filia Cadmi et Hermiones, teste Hesiodo, vxor Aristaei, ex qua natus Actaeon, qui Autonoeius ab Ouidio vocatur Met. 3, 198 [...]
Natiuum, non aduenticium, aut artificiosum. [...]
ait esse Panem, cui nihil furfuris ademtum est. [...]
etc. vid. AVCTOR.
siue AVCTVMNVS, i. m. [Quarta pars anni, quae Aestatem sequitur. [...]
apud Non. 2, 22 Autumnum ventosum fuerat. Arboreis foetibus autumna soecunda Cyprian. Epist....
Idem, quod Autumnalis. [...]
Vt, Autumnale aequinoctium Plin. 2, 97. [...]
ap. Sosipat. 1 p. 94 sq. ex Plinii Sermonis dubii libro sexto.
Quid significet, docet Gell. 15, 3 [...]
et AVVLSOR, vid. AVELLO.
vid. statim AVVS.
vt ait Paullus l. 10 §. 13 ff. de gradibus. [...]
vt ait Paullus l. 10 §. 14 ff. de gradibus. [...]
Patris vel Matris meae mater. [...]
Quod est aui, vel quod ab auo nobis contigit, et ad nos peruenit. [...]
Al. leg. aiunt: et sic Rigalt.
vox nihili, quam proferebant ex Isid. Etym. 17, 6 vbi Auiaria est, et l. 2 C. de fundis patrim. vbi est Pensitatio auraria.
Figura oratoria. [...]
Adiumentum: proprie vox militaris, qua denotabantur Sociorum copiae, et opes, quae militantibus Romanis subsidio essent. [...]
Adiuuare, opem ferre, ad medicinam praesertim pertinet. [...]
Idem apud antiquos. [...]
qui auxiliatur. [...]
Qui auxilio est, siue auxilium affert: vt, Arma auxiliaria Ouid. Met. 6, 424. [...]
Idem. vt, Amicus auxiliarius Plaut. Truc. 2, 1, 6. [...]
Idem. Cathol. I. a Ianua.
vt Suppetiatus, inquit Nonius 2, 47 laudatque Lucret. 5, 1038 Alituum porro genus alis omne videmus Fidere, et a pennis tremulum petere auxiliatum.
et Liu. 2, 33 Quibus auxiliatio aduersus consules esset. Al. Auxilii latio.
Elmenh. Virgiliana Iuturna in mediis millibus auxiliabunda fratri conuersatur.
ab Aula, vel Olla; Olla paruula Festus.
alterius. Obicem ipse interpretatur.
olim dicebatur, quod hodie Ponticum et Euxinum dicitur, a truci accolarum barbarie. [...]
vid. AXIS.
pro qua contracte dixere posteriores Ala vbi vid. Ascellam dixerunt aeui sequioris auctores, vt Vulgat. Leuit. 1, 17. Prouerb. 19, 24. [...]
pro Egerim. Pacuuius Periboea, Aut quae egi, ago, vel axim, verruncent bene. Nonius 10, 7 Axit antiquos dixisse pro Egerit manifestum est. Festus. Hinc
Alii legunt Axites et pro Dii, viri. Glossar. Axites [conf. Turneb. Aduers. 23, 18. Vid.AXITIOSVS.
Genus magicae diuinationis per secures, quas Graeci axinas vocant. [...]
ad verbum Dignitas et amplitudo, sed etiam, idem quod Enuntiatio. [...]
pro Asseribus, vid. ASSIS, sub ASSER.
Conf. ib. c. 14. 2 Paruus axis, seu assis, vel asser, de quo s. l.
siue ASSO, are. Apud Festum, est Nominare; Si Scaligerum audimus, proprie significat ad axem, asserem, vel tabellam, vel nomen, vel carmen aliquod scribere, vt publicitus innotescat et servetur. [...]
est ipsum Graecum nomen quo pro Latino Axis vtitur: Haec erit linea [
Fluuius in extremis Remorum finibus, teste Caes. Bell. Gall. 2, 5. Ausonius in Mosella 461 Non tibi se Liger anteferet, non Axona praeceps. Sed
Populi, Axonae fluuii accolae, penultimam producunt. Lucan. 1, 423 Et Biturix, longisque leues Axones in armis.
quae colliguntur ex Plin. 28, 9 s. 37, qui velut classicus locus est. [...]
Qui vendit axungiam. Cathol.
et AXVRVS, vid. ANXVR.
Mons Arcadiae, vbi Cybele mater deorum colebatur. Stat. Theb. 4, 292 Venit et Idaeis vlulatibus aemulus Azan.
Dii, qui in XVI caeli regionibus non continentur. [...]
Infermentatus. Vt, Scribon. 133 Panis azymus. Panem sine fermento vocat Celsus 2, 24.