06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
12/2006; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization

image: as0001

IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. II. D - K.


image: as0002

[gap: blank space; body text (A-D)]
page 295/296, image: s0295

E

Litera E.

E LITERA Vocalis, quam, vt ait Mart. Cap. 3 p. 58 [...]


page 296, image: s0296

EA et EAL

EA, vel EADEM vid. IS.

EALE es. f. Fera est in Aethiopia nascens, magnitudine equi fluviatilis, cauda elephanti, colore nigra vel fulua, maxillas habens apri, et maiora cubitalibus cornua, mobilia, quae alterna in pugna sistit, variatque infesta aut obliqua, vtcunque ratio monstrauit Plin. 8, 21. [...]

EAN et EAP

EANVS Idem, qui alias Ianus. Macrob. Saturn. 1, 9 [...]

EAPROPTER Adu. i. propterea. Eapropter nimis fretus auxiliis deorum Calp. Flacc. Decl. 26. Conf. Solin. c. 35. Sed rectius vt binae voces scribitur.

EAPSE Ea ipsa. Festus. Plautus saepe illo vtitur. V. g. Cist. 1, 2, 17. et 1, 3, 22. [...]

EAR et EAT

EARINVS a, um. Adi. Vernus, a Graeco. Tertull. de Habit. Mulier. c. 8 Earinae oues. Item nomen pueri delicatuli. Martial. 9, 12 Nomen cum violis rosisque natum. Nomen nobile, molle, delicatum.

EATENVS Adu. [ e)pi\ tosou=ton ] Tamdiu vel Vsque ad id. Plaut. Mostel. 1, 2, 48 [...]

EBA et EBE

EBACCHOR ari. Dep. Lamprid. Heliog. c. 7 Adeo ebacchatus est, vt typum eriperet. Al. debacchatus est. In MSS. tamen reperitur, tauroboliatus est, quod receptum a Grutero inde est.

EBENVS [ e)/benos2 ] vid. HEBENVS.

EBENINVS a, um. Adi. Vulgat. Ezech. 27, 15.

EBENOTRICHON i. n. Ruta muraria. Apul. de Herb. c. 51.

EBI et EBL

EBIBO ere. [ e)kpi/nw ] Bibendo euacuare, exhaurire. [...]

EBIBITVS a, um. Partic. Fluminibus confestim ebibitis adhuc sitisse Sidon. Carm. 9, 39.

EBISCVM pro Hibisco legitur Scribon. 80. 82.

EBITO ere. Exire. Plaut. Stich. 4, 2, 28 Non it, non it: quia tantopere suades, ne ebitat.

EBLANDIOR iri. Dep. [ e)careskeu/omai ] Blanditiis elicere, et impetrare. [...]

EBLANDITVS a, um. Partic. [...]


page 297, image: s0297

EBO et EBR

EBORARIVS [1] vid. EBVR.

EBRIVS a, um. Adi. [ me/qusos2, oi)nobarh\s2, oi)no/fluc, mequ/wn ] Qui nimio potu alienatus est mente; ex Bria, quod est vas vinarium. [...]

EBRIOLVS a, um. Dimin. Plaut. Curc. 1, 3, 36 Quid ais propudium? tun' etiam cum nocturnis oculis odium me vocas? Ebriola, persolae nugae. Ibid. 2, 3, 15 Tristes atque ebrioli incedunt.

EBRIOSVS a, um. Adi. [ mequstiko\s2 ] Qui saepe fit ebrius. [...]

EBRIOSITAS atis. f. [ oi)noflugi/a ] Cic. Tusc. 4, 27 c. 12 Vt inter ebrietatem et ebriositatem interest, aliudque est esse amatorem, aliud amantem. Vid. supra in EBRIOSVS.

EBRIETAS atis. f. [ me/qh ] Plin. 30, 15 [...]

EBRIVLO āre. [ mequ/skw ] Ebrium facio. Laberius, Ebriulati mentem hilarem arripuit. Haec Nonius 2, 306. Item Ebriolo. Vnde Plaut. Fragm... Homo ebriolatus somno.

EBRIACVS a, um. Adi. Idem quod Ebrius. Plaut. Aul. Fragm. Homo ebriacus somno sanari solet. Ex Nonio 2, 306. Vid. Taubm. ad Fragm. Plaut. p. 1489. Gloss. Gr. Lat. Ebriacus, [ mequsth/s2.

EBRIO āre. Macrob. Saturn. 7, 6 Mulieres raro ebriantur. Quibus vinum dedit, ebriati sunt Ampel. c. de 12 signis.

EBRIAMEN inis. n. Potus inebrians, [ si/kera, Sicera, [gap: Greek word] . Tertull. de Ieiun. c. 9 Vinum et ebriamen non bibet.

EBV

EBVCVS vitiose quidam legunt pro ELVCVS v. v.

EBVLLIO ire. [ a)naze/w, a)naflu/w ] Efferuescere, dictum a Bullis, vt ait Nonius 1, 107 [...]

EBVLLO āre. [ pafla/zw ] Erumpere, crepare: a Bulla, quae aestiuo tempore in aqua pluuia subinde eleuatur in formam rotundam, ac statim euanescit. [...]

EBVLVM, i. n. siue i. m. [ xamaioi/kth ] Herba est

page 298, image: s0298

producens baccas rubras et veluti sanguineas, in similitudinem sambuci. Vnde Virg. Ecl. 10, 27 [...]

EBVR, siue oris. n. [ e)le/fas2 ] Elephanti dens: quasi e Barro, i. Elephanto productus, vt placet, nescio quam bene, Seruio. Cic. Acad. 4, 100 [...]

EBVRNEVS a, um. Adi. Quod ex ebore est. [...]

EBVRNEOLVS a, um. Dimin. Cic. de Orat. 3, 223 c. 60 Quem seruum sibi habuit ille ad manum, cum eburneola solitus est habere fistula. Gell. 1, 3 Eburneam vocat.

EBVRNVS a, um. Adi. Decus eburnum Claud. de Rapt. Proserp. 1, 272. [...]

EBOREVS a, um. Adi. [ e)lefa/ntios2 ] Quintil. 6, 3, 61 [...]

EBVRATVS, et EBORATVS a, um. Adi. [ e)lefanto/dwtos2 ] Quod ebore tectum est. Plaut. Stich. 2, 2, 53 Lectos eburatos, auratos. Sella eborata Lamprid. Heliog. c. 4. Vid. Borrich. Cogit. p. 94.

EBORARIVS [2] i. m. Eboris artifex. [...]

EBVRA ae. f. [ *)/eboura ] Lusitaniae vrbs Ptolemaeo: hodie Ebora. Dicitur Plin. 4, 21 Eburo.

EBVRINI Lucanorum Populi in Italia, quorum meminit Plin. 3, 11.

EBVRONES [ *)ebourw=nes2 ] Populi inter Belgas, gente, nomine, et numero Germani appellati, Condrusis, Menapiis, Aduaticis, Treueris (quorum clientes erant) et siluae Arduennae finitiai: nunc Leodienses dicti apud Gallos. [...]

EBVROVICES Populus Galliae Lugdunensis Plin. 4, 18.

EBVSVS i. f. [ *)/ebusos2 ] Insula in mari Balearico, altera Pityusarum, nullum animal noxium gignens. [...]

EBVSITANVS a, um. Adi. Plin. 3, 5. Vid. etiam Melam 2 c. vlt. ad fin.

EC et ECA

EC Particula ab Ecce interrogatiuis adhaerens. [...]

ECANTO Gloss. Gr. Lat. [ e)caulw=.

ECASTOR, et MECASTOR Adu. iurandi. h. e. Ita me deus Castor seruet. [...]

ECAVDIS e. Adi. Cauda, i. fine truncatus. Versus ecaudes Diomedes 3 p. 497. i. miuri, [ mei/ouroi.

ECB

ECBASIS eos. f. [ e)/kbasis2 ] Digressio a proposito.

ECBATANA orum. n. pl. *)ekba/tana ] Metropolis est Mediae: vel

page 299, image: s0299

vt quidam existimant, Regionis magnae nomen. [...]

ECBOLAS adis. f. [ e)kbola\s2 ] Vuae genus in Aegypto proueniens, eiiciendo foetui idoneum, [ para\ to\ e)kba/llein, quod expellere et eiicere significat. Plin. 14, 18 Aegyptus et ecbolada habet, abortus facientem.

ECBOLE es. f. e)kbolh\ ] Ecbolas quassant Pacuuiannm Varro de L. L. 6, 6 p. 82 extr. interpretatur eiiciunt. Nempe [ e)kbolh\ eiectio est.

ECC

ECCE Adu. demonstrandi, [ i)dou\, h)\n, h)/nide ] Repentinum aliquid, Insperatumue significans. [...]

ECCVM [1] eccam, eccos, eccas. Eccum, i. Ecce hīc eum, subintellige virum, de quo agebamus. [...]

ECCILLE a, ud. pro Ecce ille etc. [...]

ECCISTAM pro Ecce istam eadem ratione dixit Plaut. Curc. 5, 2, 18 Nullam abduxi. TH. Certe eccistam, video.

ECCENTROS [ e)/kkentros2 ] Quod est extra centrum: recentiores Excentricum dicunt. Mart. Capell. 8 p. 287 Terra solaris circuli non est centrum, sed eccentros habetur. Add. ib. p. 299.

ECCER, vel ECCERE [ *nh\ th\n *dh/mhtra ] Iurandi Aduerbium. [...]

ECCHEVMA atis. n. Effusio. Plaut. Poen. 3, 3, 88 Te replebo vsque vnguentorum eccheumatis.

ECCLESIA ae. f. Latine dicitur Coetus et Congregatio. [...]


page 300, image: s0300

ECCLESIASTES ae. m. Concionator, [ e)kklhsiasth/s2. Tertull. de Monog. c. 3.

ECCLESIASTICVS a, um. Adi. apud Christianos Scriptt. vt Tertull. de Pud. c. vlt. Item Ecclesiasticus, Subst. dicitur Filius Siraci et eius liber.

ECCLESIASTERIVM ii. n. Locus conuentibus celebrandis destinatus. Vitr. 7, 5. Vid. Bald.

ECCRITVS a, um. Adi. Selectus. In Petron. c. 63 pro Cacritus habet Reines. in Schol. ad Fragm. Frag. p. 92. et Nodot. p. 320.

ECCVBI [ h)/pou ] Onomasticum vetus. Significat ergo idem quod An alicubi, an Vsquam?

ECCVM [2] vid. statim post ECCE.

ECD

ECDICI [ e)/kdikoi ] sunt, quos Iurisconsulti defensores appellant, qui in Graecis vrbibus Tribunorum plebis instar erant, et plebem ab iniuria optimatium tuebantur. [...]

ECF et ECH

ECFARI pro Effari dixerunt, et ECFATVS pro Effatus. [...]

ECFERO pro Effero, Pareus in Lex. Crit. legit in aliquot locis Plauti; et Cic. Fam. 9, 2. et Att. 8, 3. [...]

ECFODIO pro Effodio, Idem Pareus legit Plaut. Aul. 4, 8, 9 vbi vulg. Effodio aulam auri plenam. Sic dederunt etiam in Tac. An. 11, 20, 3 Gronouius atque Ryckius.

ECHEA orum. n. pl. h)xei=a ] Vitruu. 1, 1. et 5, 5 memorata, vasa quaedam in cellis peculiaribus sub theatrorum gradibus collocata ad sonum augendum. [...]

ECHEMYTHIA ae. f. [ e)xemuqi/a ] quasi tu continentiam sermonis dicas, silentium illud docile Pythagoreorum, de quo Gell. 1, 9 [...]

ECHENEIS idis. f. [ e)xenhi\+s2 ] Latine Remora dicitur. [...]

ECHIDNA ae. f. [ e)/xidna ] Latine Hydra, ea potissimum, quae ab Hercule interfecta est. [...]

ECHIDNION i. n. Herba viperina. Apul. de Herb. c. 5.

ECHINADES um. f. [ *)exina/des2 ] Insulae sunt in Epiro, contra Ambracium sinum natae Acheloi impetu, arenaque limo conuectis, sicut pars Aegypti Nili coeno. [...]

ECHINAE arum. f. Eaedem insulae. Sen. Troad. 838.

ECHINEIS Insula in Aegaeo. Cic. in Arat. 426. Sed variant scripturae.

ECHINOMETRAE arum. f. [ e)xino/mhtrai ] Echinorum genus, quorum spinae longissimae, calyces minimi, nec omnibus iidem, rufus et vitreus color etc. Plin. 9, 31.

ECHINOPHORA ae. f. Genus conchae. Plin. 32, 11.

ECHINOPVS odis. m. Herba, quod ex nomine colligas, aculeata, Dioscoridi, quod sciam, non memorata. [...]


page 301, image: s0301

ECHINVS i. m. e)xi=nos2 ] Tegmen spinosum, quo seruantur castaneae, [ e)xi=non enim hirtum significat. [...]

ECHINATVS a, um. Adi. [ e)xino/dwtos2 ] Vt, Echinatus castanearum calyx Plin. 15, 23. Idem 27, 9 In cacumine capitula sunt echinata spinis. Folia echinata Plin. 22, 9.

ECHINVSSA ae. f. Insula Euboeae vicina, quae postea Cimolus dicta est, referente Plin. 4, 12. forte ab Echinorum multitudine dicta: [ e)xino/essa.

ECHION [1] onis. m. [ *)exi/wn ] Pictor insignis. [...]

ECHION [2], vel i. n. [ e)/xion ] Alii Doriada, nonnulli Alcibiadion vocant: Spinosa herba est, quae non modo a serpente commorsis cum vino pota auxiliatur: sed praesumentes quoque ex ictu nihil molestum pati sinit. [...]

ECHION [3], s. i. n. [ e)/xeion, ab [ e)/xis2, vipera ] Medicamentum quoddam oculorum. [...]

ECHION [4] onis. m. [ *)exi/wn ] Vnus fuit e sociis Cadmi, primi regis Thebarum, et pater Penthei regis: qui ab eo dicitur Echionides et Echionius, i. Thebanus, vt notat Seruius in Virgil. Aen. 12, 515 [...]

ECHIS is. m. Idem, quod Echion. Plin. 22, 20.

ECHITE es. f. [ e)xi/th ] Herba est similis scammonio, de cuius natura consule Plin. 24, 15.

ECHITES ae. m. [ e)xi/ths2 ] Gemma est colore viridi, subobscuro, quandam viperae similitudinem referens Plin. 37, 11.

ECHO ūs. f. Est Vocis vel Soni repercussio. [...]


page 302, image: s0302

ECHOICVS a, um. Adi. Elegi Echoici, in quibus finis repetitur. [...]

ECL

ECLECTA orum. n. Si audimus Budaeum de Asse 3, Adnotata, et [ e)klogai\, adnotationes, et [ e)klego/mena, ea, quae legendo adnotamus. [...]

ECLECTICI orum. m. Philosophorum genus, qui ex omni disciplina optima quaeque excerpebant: conditore Potamone, vt est apud Laert. 1 pr. Vide Clem. Alex. Strom. 1 p. 211.

ECLIGMA, siue atis. n. [ e)/kleigma ] Vulgus medicorum Electuarium vocat. [...]

ECLIGMATIVM i. n. Theod. Prisc. 1, 17.

ECLIPSIS is. f. [ e)/kleiyis2 ] Defectus quidam necessariae dictionis, quam desiderat praecisa sententia: vt, Haec secum, deest loquebatur. [...]

ECLIPTICVS a, um. Adi. [ e)kleiptiko\s2 ] Plin. 2, 16 [...]

ECLOGA ae. f. [ e)klogh\ ] Electio, delectus. [...]

ECLOGARIVS ii. m. Cic. Att. 16, 2 extr. [...]

ECLOGARIVM ii. n. Ita Ausonius vocat fasciculum, siue libellum breuium carminum suorum, siue Eclogarum.

ECN et ECO

ECNEPHIAS ae. f. [ e)knefi/as2 ] Procellae genus est, teste Plin. 2, 48, quae ex scissae nubis discissione erumpit, hoc est sine pluuiis. [...]

ECONTRA Adu. seu Coni. pro Contra. [...]


page 303, image: s0303

ECP et ECQ

ECPHORA ae. f. Proiectura. Vitruu. 6, 2 Columnarum proiecturae mutulorum ecphorae. Conf. Eundem 3, 3.

ECPHYADES [ e)kfu/ades2 ] dicuntur Intestinorum appendices. Vide supra in APOPHYADES.

ECQVAENAM vid. ECQVIS.

ECQVANDO Adu. [ h)= pote\ ] Quando. Cic. pro L. Agr. 2, 17 c. 7 [...]

ECQVIS, vel a, od, et id. Pron. [ h)= ti/s2 ] Num aliquis. [...]

ECQVISNAM aenam, odnam et idnam. [...]

ECQVO Adu. Cic. Philipp. 13, 24 c. 11 Ecquo te, tua virtus prouexisset? quo genus?

ECS

ECSTASIS is. f. [ e)/kstasis2 ] Est affectus eorum, qui mente sunt emota, vt inquit Lactant. 1, 4 quos Plinius Mente commotos appellat 23, 1. i. Fanaticos. [...]

ECSTROPHA vid. mox ECTROPA.

ECT

ECTASIS is. f. [ e)/ktasis2 ] Extensio. Est figura Grammatica, cum correpta Vocalis contra rationem producitur, vt, Exercet Diana choros: et, Versa puluis inscribitur hasta. Haec Charis. 4 p. 249 pr.

ECTHLIPSIS is. f. [ e)/kqliyis2 ] Elisio, figura scansionis, de qua Charis. 4 p. 249 [...]

ECTINI Populi inter Alpinas gentes a Plinio commemorati 3, 20.

ECTOMON Ita Harduin. ad Plin. 25, 5. Vulg. Entomon. Hellebori genus.

ECTRAPELOS [ e)ktra/pelos2 ] Quasi horrens et auersans communem et vsitatum naturae modum. [...]

ECTROMA atis. n. Abortus, apud Tertull. adu. Haeret. c. 7.

ECTROMATIVS a, um. Adi. Plin. 14, 16 Vinum ectromatium vocant, quoniam abortus facit.

ECTROPA ae. f. Diuerticulum. Varro apud Nonium 4, 422, vbi Mercer. Et ne erraremus, Ecstrophas esse multas, omnino tutum esse, sed spissum iter. Conf. Turneb. 29, 2. Rhodig. 28, 25.

ECTROPIVM, i. n. siue ae. f. [ e)ktro/pion h)\ e)ktropi/a ] Dicitur Diuisio palpebrarum, quum scilicet inferior palpebra non satis sursum attollitur, sed pendens hiat, nec cum superiore committitur. [...]

ECTYPVS a, um. Adi. [ e)/ktupos2 ] Etypo seu formula expressus, et ad eam factus. [...]

ECV

ECVLEVS, seu EQVVLEVS i. m. Stipes, cui velut equo imponebantur rei, ac varie torquebantur, cruciabantur, et

page 304, image: s0304

distendebantur. [...]

EDA et EDE

EDACITAS, EDAX vid. EDO, es.

EDEATRAE Qui praesunt regiis epulis: dicti [ a)po\ tw=n e)desma/twn, Festus. [...]

EDECVMO, et EXDECIMO are. Excerpo. Symmach. Ep. 5, 83 Equos edecument. Exdecimare Festo Decimum quemque eligere. Hinc

EDECVMATVS, s. a, um. Partic. Idem. Symmach. Epist. 3, 51 Edecumatae honestatis. Add. Ibid. 10, 2. Macrob. Saturn. 1, 5 Edecumatos sodales. Edecimata, Electa. Festus.

EDENTARE [ a)podondou=n ] i. Dentes excutere, et rumpere. Plaut. Rud. 3, 2, 48 Nimis velim homini improbissimo malas edentauerint. Papias, edentare, dentes excutere.

EDENTATVS a, um. Partic. Macrob. Saturn. 7, 13 Sunt alia scommata minus aspera, quasi edentatae belluae morsus.

EDENTATIO onis. f. Apud Celsum esse dicitur.

EDENTVLVS a, um. Adi. [ nwdo\s2, a)no/dous2 ] Qui sine dentibus est. [...]

EDEPOL vid. AEDEPOL.

EDERA vid. HEDERA.

EDESSA [1] ae. f. Arabiae ciuitas, antea Antiochia dicta, vt scribis Plin. 5, 24.

EDESSA [2] ae. f. [ *)/edessa ] Ciuitas est Mesopotamiae, siue, vt Plin. mauult, Syriae Coeles, olim Rhages dicta, reste Hieronymo de traditionibus Hebraicis. [...]

EDESSAEI [ *)edessai=oi ] Dicti sunt Edessae ciues.

EDETANIA ae. f. Hispaniae citerioris regio. Plin. 3, 3 Regio Edetania amoeno praetendente se stagno ad Celtiberos recedens.

EDI

EDICO xi, ctum, ere. [ diata/ttw, paragge/llw ] Publice declarare, iubere, vetare, et proprie est magistratuum, qui scripto vel voce ea in re vtuntur. [...]

EDICTVS a, um. Partic. [ diatetagme/nos2 ] Vt, Edicto mercatu vendere Plin. 12, 19.

EDICTO āre. Frequent. [ dieci/hmi ] Publicare, vulgare. Plaut. Epid. 1, 2, 2. Idem Amph. 2, 2, 184 Tute edictas facta tua, h. e. dicis, narras, recenses.

EDICTVM i. n. [ dia/tagma, pro/gramma ] Iussum, magistratus praesertim, vel principis. [...]


page 305, image: s0305

EDICTALES Hoc nomine decorabantur, qui annum vnum in legum studio versati, alterum etiam adiungebant: ducta scilicet appellatione ab edicto, cui cognoscendo tum operam nauabant. [...]

EDICTIO onis. f. [ dia/tacis2 ] Plaut. Capt. 4, 2, 31 Basilicas edictiones atque imperiosas habet.

EDIM pro edam, vid. EDO, it. COMEDO.

EDISCO edidici, ere. [ e)kmanqa/nw ] Memoria complecti. [...]

EDISSA Cic. Verr. 5, 86 Edissa portus in Sicilia.

EDISSERO ui, ertum, ere. [ dieci/hmi, e)kdihge/omai, e)peci/hmi ] Ordine eloqui, explanare, declarare. [...]

EDISSERTO āre. Frequent. [ e)cauda/w ] Plaut. Amph. 2, 1, 51 Ordine omne vt quidquid actum est, dum apud hostes sedimus, edissertauit. Adde Liu. 22, 54. Arnob. 2 pr.

EDISSERTATVS a, um. Partic. Arnob. 1 p. 34 Mortalibus edissertata sermonibus. Tertull. de Resurr. Carn. c. 33 Parabolam edissertatam. Rhenan. tamen legit Edissertam.

EDISSERTATIO onis. f. Plin. 10, 68 vti plures MSS. Codd. habent, notante Harduino loco tou= Dissertatio.

EDISSERTATOR oris. m. Auson. Lud. Sap. prol. alii leg. Edisserator. Vid. Barth. Aduers. 8, 18.

EDITIO, EDITICIVS, EDITVS Vid. EDO.

EDIVERSO [ e)c e)nanti/as2 ] Vid. E Praepositionem. Plin. 6, 4. et 23, 4.


page 306, image: s0306

EDO [1] es, est, esse; vel Edo, edis, edi, esum vel estum, edere. [...]

EDENDVS a, um. Partic. [ e)de/steos2 ] Cic. de Amicit. 69 Multos modios salis simul edendos esse, vt amicitiae munus expletum sit. Edendi pecoris actor Ouid. Her. 1, 95. i. mactandi.

ESITO [1] āre. Frequent. [ suxnw=s2 e)/dw ] Furfureum panem esitare Gell. 11, 7. [...]

ESITATVS Apud Columel.

ESITATIO onis. f. Apud Cels.

ESITATOR oris. m. Apud Firmic.

ESITIA, ESITIATVS vid. ISICIA.

EDAX acis. Adi. [ a)ddhfa/gos2, polufa/gos2, boro\s2 ] Vorax, et consumtor. [...]

ESTOR oris. m. vnde ESTRIX, icis. f. [ e)de/stria ] Mulier multi cibi. Plaut. Cas. 4, 1, 20 Ego noui ambas illas estrices, corbitam cibi comesse possimt.

EDACITAS atis. f. [ a)ddhfagi/a ] Voracitas. Cic. Q. Fratr. 3, 9 extr. Edacitatem pueri pertimesco, ne nimium edendo valetudini noceat. Idem Fam. 7, 26 Morbum edacitatis putant.

EDACVLVS i. m. Diminutum ex Edax. Cathol.

EDIBILIS e. Adi. Esculentus. Gloss. Lat. Gr. [ brw/simon.

ESVRIO [1] iui, ire. [ prina/w ] Cupio edere. [...]

ESVRIOR Passiu. Ouid. ex Ponto 1, 10, 10 Quod mare, quod tellus, appone, quod educat aer, Nil ibi quod nobis esuriatur, erit.

ESVRIENS entis. Partic. [ peinw=n ] Ouid. de Rem. Amor. 631 [...]

ESVRITVRVS a, um. Part. [ prina/swn ] Ter. Heaut. 5, 2, 28 Modo liceat viuere, est spes. CL. quae? s. nos esurituros satis.

ESVRIENTER Adu. Apul. 10 p. 246 Esurienter escas appetere.

ESVRIALES Feriae. [ prinhtikh\ e(orth\ ] Quibus ab edendo dentes et ventriculus feriantur. Plaut. Capt. 3, 1, 8.

ESVRIO [2] onis. m. [ prinhth\s2 ] Qui esurit. Plaut. Pers. 1, 3, 23 [...]

ESVRITOR oris. m. [ prinhth\s2 ] Martial. 3, 14 Romam petebat esuritor Tutius. h. e. Qui saepe esurit.


page 307, image: s0307

ESVRIES ei. f. [ pei/nhsis2 ] Pro Fame. Cic. Fam. 8, 1 Misererer eius esuriei. Conf. Hieron. Ep. 4 ad Rustic. Sidon. Ep. 6, 6.

ESVRITIO onis. f. [ pei/nhsis2 ] Idem. Martial. 1, 100 Abisti in tantam miser esuritionem. Corpus aridum sole, frigore, esuritione Catul. 21, 14. [...]

ESVRIGO inis. f. [ pei/nhsis2 ] Idem. Varro, Vbi lubet, ire licet accubitum, accedo strenuosus, stimulans quod esurigo findebat costas. Nonius 2, 291.

ESVS [1] ūs. [ e)/desis2 ] Plin. 20, 7 [...]

EDVLIS e. Adi. [ e)dw/dimos2 ] Quidquid editur vel edi potest. [...]

EDVLIVM ii. n. [ e)/desma ] Quidquid edimus, aut edendi gratia ponitur. [...]

EDVLIA [1] um. n. pl. Lamprid. Heliog. c. 27 [...]

EDVLITAS atis. f. Largitio rerum edulium. Lamprid. in Sever. c. 22 bis: al. leg. vilitas.

EDVLIA [2] ae. f. Dea, quae escam praebet pueris Aug. de Ciu. Dei 4, 11. Vid. Donatum ad Ter. Phorm. 1, 1, 15 cuius locum damus in CVBA n. 2.

EDVSA ae. f. Eadem Dea. Varr. apud Nonium 2, 310 [...]

EDO [2] onis. m. [ fa/gos2 ] Nonius 1, 237. [...]

EDO [3] idi, ere. [ e)kdi/dwmi ] Est emittere, et quasi extra, i. foras et in publicum dare. [...]


page 308, image: s0308

EDITVS [1] a, um. Partic. Vt, Editus Iouis satu Hercules Cic.

page 309, image: s0309

Off. 1, 118. [...]

EDITVS [2] ūs. m. Vt, Editus boum, pro Excremento et stercore Vlp. in l. ligni 55 [...]

EDITICIVS a, um. Adi. [ e)kdotiko\s2 ] Iudex editicius, quem vna pars eligit. [...]

EDITIO onis. f. [ e)/kdosis2 ] Aeque late patet ac verbum. [...]

EDITOR oris. m. Qui edit, edere solet. [...]

EDOCEO ui, ere. [ e)kdida/skw ] Idem quod plane, certe diligenter docere. [...]

EDOCENTER Adu. Gell. 16, 8 Edocenter et explanate scriptum.

EDOLO āre. [ peleki/zw ] Dolare ad finem et perfectionem. [...]

EDOLATVS a, um. Partic. Columel. 8, 11, 4 Partes summae lingulas edolatas habent.

EDOLATIO Apud Augustin...

EDOLATOR Apud Plin...

EDOMO ui, are. [ e)kdoma/zw ] Etiam hic simplici verbo addere Praepositio aliquid videtur. [...]


page 310, image: s0310

EDOMITVS a, um. Partic. Alpes edomitae Claud. in Ruff. 2, 1. [...]

EDOMINOR ari. Aestuatum est, quibus modis posset intractabilis (mater deūm) edominari Arnob. 5 p. 163. videtur leg. edomari.

EDOMATOR oris. m. Idem quod Domitor. Tertull. de Pall. c. 6 Primus informator literarum, et primus edomator vocis.

EDON onis. m. [ *)/hdwn ] Mons est Thraciae, teste Seruio in Aen. 12, 365. Hic Edonus quoque dicitur Plin. 4, 11.

EDONI, siue Thraciae populi, vel certe Macedoniae, quae proxima est Thraciae. [...]

EDONES vid. EDONI.

EDONIS idis. f. Thraciae regio, de qua modo dictum. [...]

EDONIVS, vel potius EDONVS a, um. Adi. [ *)/hdwnos2 ] Virg. Aen. 12, 365 [...]

EDOR oris. m. Ab antiquis appellatum fuit Far, quod postea Ador vocauerunt, teste Festo. [...]

EDORMIO iui, ire. [ e)kkoima/omai ] Dormire ad satietatem, somnum absoluere. [...]

EDORMISCO ere. [ e)kkoima/omai ] Idem quod Dormire. [...]

EDV

EDVCO [1] āre. [ tre/fw, tiqhne/w ] Nutrire, vel potius Nutriendo augere et prouehere, et quasi in altum et ad staturam iustam ducere. [...]


page 311, image: s0311

EDVCATOR oris. m. [ trofeu\s2, tiqhno\s2 ] Cic. pro Planc. 81 c. 33 [...]

EDVCATRIX icis. f. [ qre/ptria, tiqh/nh ] Columel. 8, 11, 14 de gallina vtitur, quae pauonina oua incubauit. Et Cic. de Legib. 1, 62 c. 24 Parens educatrixque sapientia.

EDVCATIO onis. f. [ a)gwgh\, trofh\ ] Nutritio. [...]

EDVCATVS ūs. m. Idem quod Educatio. Tertull. de Resurr. Carn. c. 60 sub fin. Decessuro concubitu, et fetu, et educatu. Adde Fulgent. Myth. 3,..

EDVCO [2] ere. [ e)ca/gw ] Extrabere, quasi Extra ducere, emittere: it. in altum ducere, erigere. [...]

EDVCTVS a, um. Partic. Cic. Att. 1, 22 [...]

EDVCTIO onis. f. Cato ap. Fest. Tertia e Castris eductio. Pallad. Iun. 7, 6 Eductione vberis pendent apes, i. formata specie vberis.


page 312, image: s0312

EDVI vid. HEDVI.

EDVLCO āre. [ meili/ssw ] Dulce facere. Mattius apud Gell. 15, 25 Quapropter edulcare conuenit vitam, Curasque acerbas sensibus gubernare. Nonius 2, 295 legit gubernasse.

EDVLIS, EDVLIVM Vid. Edilis, in EDO.

EDVRO āre. [ sklhro/w ] Valde durum facere, et quasi Ad laborem assuefacere. [...]

EDVRVS a, um. Adi. Non nimis durum, vt Egelidus. [...]

EDVRE Adu. [ a)poto/mws2 ] Ouid. de Arte Am. 3, 476 Nec tamen edure, quod petit ille, nega: i. duriuscule. Sed fluctuat vehementer lectio.

EDVRATIO onis. f. Apud Cels....

EDVRESCO ere. Apud Cael. Aurel. Acut. 2, 34.

EE

EETION onis. m. [ *)eeti/wn ] Pater fuit Andromaches, et socer Hectoris. Hom. 12 Iliad. Hinc deducitur,

EETIONEVS a, um. Adi. Ouid. Met. 12, 110 Eetioneas impleui sanguine Thebas. Thebas non Boeotias sed Cilicias, vel potius Mysiae vt ostendit copiose Burm.

EFF

EFFAFILATVM exsertum, quod scilicet omnes exserto brachio sint exfilati, id est, extra vestimentum filo contextum. [...]

EFFARCIO si, tum, ire. [ e)kplhro/w ] Farciendo implere. Caes. B. G. 7, 23 Ea autem quae diximus interualla, grandibus in fronte saxis effarciuntur. Item EFFERCIO Plaut. Most. 1, 1, 62.

EFFARTVS, vel a, um. Partic. Vt, Effertus fame comica lasciuia Plaut. Capt. 3, 1, 6. Superl. Idem 4, 1, 8. et Asin. 2, 2, 16.

EFFARI, a verbo raro EFFOR quod apud Caium esse dicit Diomed. 1 p. 375 [...]

EFFATVS ūs. m. Tertull. de Anima c. 6. [...]

EFFABILIS e. Adi. [ e)kfanto\s2 ] Vt, Virg. Aen. 3, 621. [...]

EFFAMEN inis. n. Idem quod effatum Mart. Capell. 4 pr.

EFFAECO Defaeco. Hinc

EFFAECATVS a, um. Partic. Apul. Dogm. Plat. 2 p. 22, 37 Purgata et Effaecata voluptas animi.

EFFASCINO āre. [ katagohteu/w ] Fascinare ad interitum vsque. [...]


page 313, image: s0313

EFFASCINATIO onis. f. [ katagoh/teusis2 ] Plin. 37, 10. et 19, 4.

EFFATA vid. EFFARI.

EFFAXILLATVM vid. EFFAFILATVM.

EFFECTIO, EFFECTOR, EFFECTRIX, EFFECTVS vid. EFFICIO.

EFFERATVS [1] vid. Effero, as, in EFFERVS.

EFFERO [1] extuli, elatum, efferre. [ e)kfe/rw, e)kfore/w, e)cai/rw, e)cene/gkw ] Pro diuersa vi Praepositionis et Verbi varie significat. [...]


page 314, image: s0314

EFFERENS is. Partic. [ e)cai/rwn ] Plin. 26, 14 [...]

ELATVS [1] a, um. Part. [ e)chrme/nos2 ] Praeter ea, quae in Verbo posuimus, Liu. 7, 26 [...]

ELATE [1] Adu. [ e)phrme/nws2 ] Cic. in Orat. 10 c. 4 [...]

ELATIO [1] onis. f. [ e)/parsis2, e)/carsis2 ] Verbi ipsius varietatem sequitur. [...]

ELATORIE apud Ascon. in Diuin. pro Iactabunde.

ELATIVVS Gloss. Gr. Lat. Elatiua, [ e)kforika\.

EFFERCIO vid. EFFARCIO.

EFFERO [2] as. Vid. EFFERVS.

EFFERTVS vid. EFFARCIO.

EFFERVEO, siue vi, et bui, ere, et ere. [ bra/ssw, e)kze/w ] Vehementer feruere. [...]

EFFERVENS Gell. 2, 27 Cum gaudio efferuentiore.

EFFERVESCO ere. [ e)kbra/ssw ] Motu intestino agitari et intumescere, vel ab igne subiecto, vel ab admixto fermento, vel a quacunque causa interna, vt mustum, vt panis fermentatus, etc. [...]

EFFERVESCENS is. Partic. [ e)kbra/sswn ] Sil. 3, 312 [...]

EFFERVESCENTIA ae. f. Apud Celsum esse dicitur edit. Ienens. p. 331.

EFFERVS a, um. Adi. [ qhriw/dhs2, a)/grios2 ] Valde ferus et crudelis: vt Corda effera Valer. Argon. 1, 798. [...]

EFFERO [3] āre. [ a)grio/w ] Crudelem instar ferae facere. [...]


page 315, image: s0315

EFFERANS tis. Part. Plin. 26, 14 s. 87 Efferantia sese vlcera sanat oenothera, quod Dioscor. 4, 118. in eadem re [ ta\ qhriw/dh e(/lkh.

EFFERATVS [2] a, um. Partic. [ a)griwqei\s2 ] Vid. EFFERO. Compar. Liu. 34, 24 [...]

EFFERATE Adu. Lactant. 5, 20.

EFFERATIO onis. f. Tertull. de Poenit. c. 12.

EFFERESCO ere. Ammian. 18, 17 Efferescere immanius.

EFFERITAS atis. f. Lactant. de Mort. Pers. 9, 2 Efferitas a Romano sanguine aliena. Sed vid. leg. Et feritas.

EFFICAX [1] vid. EFFICIO.

EFFICIO eci, ectum, ere. a)perga/zomai, diapra/ttw ] Perfectionem denotat, et opponitur [ tw=| Institui: nempe Praepositio finem et exitum rei indicat. [...]


page 316, image: s0316

EFFICIENS is. Partic. Cic. in Topic. 58 c. 14 [...]

EFFICIENTIA ae. f. [ e)ne/rgria ] Vt, Cic. de N. D. 2, 95 c. 38 [...]

EFFICIENTER Adu. [ e)nerghtikw=s2 ] Cic. de Fato 34 c. 15 Non sic causa intelligi debet, vt quod cuique antecedat, idem causa sit: sed quod cuique efficienter antecedat.

EFFECTVS [1] a, um. Partic. [ a)peirgasme/nos2 ] Vt, Iter effectum iam est Ouid. Met. 6, 519. [...]

EFFECTE Adu. Perfecte. Ammian. Marcell. 16, 6. Cum hace effecte pleneque colligeret. Effecte, grauiter, cito, nequiter, euge, beate Martial. 2, 27, 3.

EFFECTVS [2] ūs. m. [ e)ne/rghma ] Plin. in Paneg. 45, 6 [...]

EFFECTVM i. n. Quinctil. 6, 3, 66 [...]

EFFECTIVVS Vt, Causa effectiua apud Plin.

EFFECTIVE Adu. Quinctil. 2, 18.

EFFECTOR' oris. m. [ poihth\s2 ] Cic. de Diuin. 2, 55 [...]

EFFECTRIX icis. f. [ poih/tria ] Cic. de Fin. 1, 67 [...]

EFFECTIO onis. f. Cic. de Fin. 3, 24 Effectio artis. Idem de Fin. 3, 45 c. 14 Sic recta effectio, kato/rqwsin enim ita appello. Conf. Acad. 1 c. 2.

EFFEMINO vid. EFFOEMINO.

EFFICAX [2] acis. Adi. [ a)nutiko\s2, drasth/rios2, e)nergh\s2 ] Dicitur Quod ad aliquid agendum vim habet, et maxime conducit. [...]


page 317, image: s0317

EFFICACIA ae. f. [ e)ne/rgria ] Plin. 11, 5 [...]

EFFICACITAS atis. f. [ e)ne/rgria ] Idem. [...]

EFFICACITER Adu. [ e)nergw\s2 ] Plin. 28, 11 [...]

EFFICABILITER Adu. Int. Irenaei 2, 22.

EFFICIALITER Adu. Sarisber. Epist. 277.

EFFICTVS, EFFIGIES etc. vid. mox sub EFFINGO.

EFFINDO ere. Findendo plane secare. Manil. 4, 283 Iamque huc atque illuc agilem conuertere clauum, Et frenare ratem fluctusque effindere rectos, etc.

EFFINGO inxi, ictum, ere. [ a)prika/zw, diatupo/w ] Fingendo perficere: Praepositio absolutionem et finem rei significat. [...]

EFFICTVS a, um. Part. [ a)peikasqei\s2 ] Cic. pro Rosc. Amer. 47 c. 16 [...]

EFFICTIO onis. f. [ diatu/pwsis2 ] Auct. ad Heren. 4, 64 c. 49 Effictio est, quum exprimitur et effingitur verbis, corporis cuiuspiam forma, quoad satis sit ad intelligendum.

EFFIGIES ei. f. [ e)kmagei=on, e)mfe/reia, e)ksfra/gisma ] Figura ad viuam alterius similitudinem, vel ad veritatis imaginem efficta, tam in picturis, quam in scalpturis, ait Valla 5, 43. [...]

EFFIGIA ae. f. [ e)kmagei=on ] Idem. [...]

EFFIGIO āre. Vsurpant Sidonius Epist. 6, 12. et Prudentius Hymn. in Exseq. defunct.

EFFIGIATVS [1] a, um. Part. Apul. Met. 11 p. 262, 27 [...]


page 318, image: s0318

EFFIGIATIO onis. f. Adumbratio. Apuleii esse dicitur.

EFFIGIATVS [2] ūs. m. Eiusdem est Florid. 2, 15 p. 350, 36 Magna vis aeris vario effigiatu.

EFFIGIATOR oris. m. Augustin....

EFFIGVRO vid. AFFIGVRO.

EFFIO eri. [ gi/nomai ] Plaut. Pers. 5, 1, 9 Vt fiant quorum opera haec mihi facilia facta sunt, quae volui effieri, i. effici.

EFFIRMO āre. Tute ipse effirma ac compara Acc. ap. Non. 4, 64.

EFFLAGITO āre. [ e)caitw= ] Vehementer petere et sic impetrare, flagitando efficere. [...]

EFFLAGITATVS a, um. Partic. [ e)caithqei\s2 ] Cic. Diuinat. Verr. 8 c. 3 [...]

EFFLAGITATV Cic. Verr. 5, 74 c. 29 In iudicio, coactu atque efflagitatu meo producere ad ignotos, etc.

EFFLAGITATIO onis. f. [ e)cai/thsis2 ] Cic. ad Brut. 16 [...]

EFFLAGITATOR oris. m. Augustin.

EFFLAMMO āre. Stellis efflammantibus defluere Mart. Capella lib. 2.

EFFLEO ere. [ e)kklai/w ] Vt, Efflere oculos, pro Flendo consumere. [...]

EFFLIGO ere. [ a)poktri/nw ] Plus significat quam Affligere: nempe plane perdere et interficere. [...]

EFFLICTVS a, um. Partic. Percussus, vt restituit Salmas. ad Capitolin. in Vero c. 4. [...]

EFFLICTE Adu. Symmachus Ep. 1, 90 Efflicte diligere. Apul. Met. 5 p. 161 Efflicte cupere: at Pricaeus ad loc. mauult Efflictim.

EFFLICTIM Adu. [ talaipw/rws2 ] Vehementer, inquit Nonius 2, 280. [...]

EFFLICTO āre. Idem atque Afflicto. Plaut. Stich. 4, 2, 26 Non tu scis, quam efflictentur homines noctu heic in via.

EFFLO āre. [ e)kfusa/w ] Spirando emittere. [...]

EFFLANS antis. Partic. [ e)kfusw=n ] Cic. de Diuin. 1, 106 c. 47 [...]

EFFLATVS [1] a, um. Partic. Sueton. August, c. 100 Ante efflatam animam.

EFFLATVS [2] ūs, m. Sen. Nat. Quaest. 9, 5, 14 Subterraneae nubes apertum ad hos efflatus iter occupant. Alii Afflatus.

EFFLATIO onis. f. Sarisb. 8, 6.

EFFLAMINO āre. Stellis efflaminantibus M. Capella 2 p. 45. Al. efflammantibus quod solum rectum est.

EFFLORESCO ere. [ e)canqe/w ] Praeteritum sumit ab EFFLOREO, vt similia, Efflorui. [...]


page 319, image: s0319

EFFLVO xi, ere. [ e)kre/w ] Extra fluere, effundi. [...]

EFFLVENS entis. Partic. [ e)kre/wn ] Cic. de Vniuers. 41 Itemque in co influente atque effluente animo diuino, ambitus illigabant.

EFFLVENTER Adu. Apul. Met. 2 p. 313 pro quo Affluenter alii.

EFFLVENTIA ae. f. [ e)kroh\ ] Plin. 26, 10 Illita quoque radix genitalibus, inhibet non solum Venerem, sed effluentiam geniturae. Alii Affluentiam.

EFFLVVS a, um. Adi. Dixit Auienus, non semel: Si flammis emicet ignis Effluus. Prognos. Arat. 393. et In pontum cadit effluus amnis Perieges. v. 1162.

EFFLVVIVM ii. n. [ e)/krusis2 ] Plin. 7, 51 [...]

EFFLVXIO onis. f. ICt. D. 43 t. 10 pr. Effluxiones non noceant domibus, i. emissaria, et quae per ea effluunt.

EFFOCO āre. [ a)pa/gxw ] Idem quod Suffocare. Sen. de Breuit. Vitae c. 2 Aspice illos, ad quorum felicitatem concurritur, bonis suis effocantur.

EFFODIO odi, ossum, ere. [ e)coru/ttw, kataska/ptw ] Extra fodere, siue Fossam facere, vel Aliquid terra eruere. [...]

EXFODIO [1], vel Pro Effodio. Plaut. Aul. 4, 8, 9. Vid. Taubm. Sed Gron. Effodio.

EFFOSSVS a, um. Partic. [ e)coruxqei\s2 ] Vt, Oculi effossi Sen. Oedip. 973. [...]

EFFOSSIO onis. f. Vt, Laboriosae effossiones Cod. 11 t. 6 l. 3.

EFFOSSOR vid. in Digestis.

EFFODICO āre. Apud Hieron....

EFFODICATIO onis. f. Apud Augustin....

EFFOECVNDO āre. Valde ac totum foecundare. Vopisc. in Prob. c. 21 Cum Sirmium venisset ac solum patrium effoecundari cuperet et dilatari.

EFFOEMINO āre. [ e)kqhlu/nw ] Quod forte melius, vt ipsum Femina, sine Diphthongo scribitur, significat in mollitiem muliebrem atque lasciuiam conuertere. [...]

EFFOEMINATVS a, um. Partic. [ e)kteqhlume/nos2 ] Vt, Homo effoeminatus fortissimum virum vt conaretur occidere Cic. pro Milon. 89 c. 33. [...]


page 320, image: s0320

EFFOEMINATE Adu. [ qhludri/ws2 ] Cic. Off. 1, 14 c. 4 Cavetque ne quid indecore, effoeminateue faciat. Molliter et effoeminate Sen. ad Polyb. c. 36.

EFFOEMINATIO onis. f. Firmic. 7, 16 Omnium libidinum impuritates, cum extrema corporis effoeminatione decernunt. Tertull. de Spect. c. 25. et Apol. 15.

EFFOETVS a, um. Adi. [ a)poku/mwn, e)ca/ntlhtos2 ] Epitheton matris, cum foetum emisit. [...]

EFFOETE Adu. [ e)cantlh/tws2 ] Martial. 2, 27 Effoete, grauiter, cito, nequiter, euge, beate.

EFFOR Vid. EFFARI.

EFFORMO āre. Vocabulum non probae notae. Voss. de Vit. p. 708. Cellar. Antibarb. p. 31.

EFFORO āre. [ e)ktitrai/nw ] Idem quod Perforare. Columel. 9, 1, 3 Erit fissilis stipes, compluribus locis per latus efforatus.

EFFOVEO ere. Legitur hoc verbum apud Veget. Veter. 4, 28, 2 [...]

EFFOTVS a, um. Part. Pro Effoetus apud Colum. 8, 5, 16 restitui vult Sylburgius, fotu exclusus grex.

EFFRACTARIVS, EFFRACTOR, EFFRACTVRA, EFFRACTVS Vid. EFFRINGO.

EFFRENO āre. Frenum demere, vt libere currat equus et effuse. Sil. 9, 495 Regnantem Aetolis Vulturnum in praelia campis Effrenat.

EFFRENATVS a, um. Partic. [ a)xa/linos2, peripeth\s2 ] Dicitur qui cohiberi, et pro arbitrio nostro agi non potest, quasi Freno quod excussit, iam carens. [...]

EFFRENATE Adu. [ peripetw=s2 ] Cic. Philipp. 14, 26 c. 9. [...]

EFFRENATIO onis. f. [ a)kaqeci/a ] Cic. Philipp. 5, 22 c. 8 Quae effrenatio impotentis animi?

EFFRENVS a, um. Adi. [ a)ka/qektos2, dush/nios2 ] Cui frenum detractum est. [...]

EFFRICO āre. [ a)potri/bw ] Pro Fricando excutere. [...]


page 321, image: s0321

EFFRIGO Profertur ex illo, Spicas decerptas manibus effrixerant Tertull. adu. Marc. 4, 12. Sed Efflixerant Prior. recte. Vid. EFFLIGO.

EFFRINGO egi, actum, ere. [ diar)r(h/gnumi ] Idem quod Frangendo vi quadam et maximo impetu, disrumpere, et sic aperire. [...]

EFFRACTVS a, um. Partic. [ dier)r(hgme/nos2 ] Cic. pro Muraen. 33 [...]

EFFRACTOR oris. m. [ toixwru/xos2 ] Perfossor parietum, fur violentus. [...]

EFFRACTARIVS a, um. Adi. [ dia/r)r(hkth\s2 ] Idem. Sen. Epist. 68 Vile videtur quidquid patet: aperta effractarius praeterit.

EFFRACTVRA ae. f. Ipse effringendi actus. Paullus in l. 3 D. de Offic. praef. vig. Effracturae fiunt plerumque in insulis horreisque, vbi homines pretiosissimam partem fortunarum suarum reponunt.

EFFRONDESCO ere. Frondes nouas accipere, vt Efflorescere. Metaph. Vopisc. Prob. c. 19 Circus gratia noui viroris effronduit.

EFFRONS tis. Adi. quasi Sine fronte, i. pudore. Vopisc. in Numeriano c. 13 Consilii semper alti, nunquam tamen effrontis sed pudentis.

EFFRVTICO āre. Vt Effrondesco. [...]

EFFVGIO ere. [ e)kfeu/gw, e)calu/ssw, e)kli/nw, a)le/w ] Fuga vitare periculum. [...]

EFFVGIENS entis. Partic. [ e)kfeu/gwn ] Vt, Lucan. 3, 623 Vulnere multo Effugientem animam lassos collegit in artus, Membraque contendit toto, quicunque manebat Sanguine.

EFFVGIENDVS a, um. Partic. [ e)kfeukte/os2 ] Ouid. de Arte Am. 2, 52 [...]

EFFVGIVM i. n. [ e)kfugh\, a)pofugh\ ] Ratio effugiendi. [...]


page 322, image: s0322

EFFVGIA ae. f. Hostiae epitheton. [...]

EFFVGO In fugam eiicere apud Augustin. Serm. 1 Fer. 2 Pentecost. P. Chrysolog. Serm. 13 extr. etc.

EFFVLCIO ire. [ u(posthri/zw ] Fulcire in altitudinem quandam. [...]

EFFVLGEO ere. [ selage/w ] Idem quod Vehementer fulgere, et aliquoties in tertia forma, EFFVLGO, ere. [...]

EFFVLGVRO āre. Ennod. 1, 8.

EFFVMO āre. Vt quaeque rigescit, Effumat moles Seuer. in Aetna v. 498. i. fumum emittit.

EFFVMIGO āre. Fugiat conspectum vestrum tanquam coluber excantatus aut effumigatus Tertull. ad Mart. c. 1. Fumo et suffitu enim vtuntur aduersus serpentes.

EFFVNDO ere. [ e)kxu/w, e)kxe/w, proxe/w ] Fundendo in terram spargere. [...]

EFFVSVS a, um. Partic. [ e)kkexume/nos2 ] Plin. 9, 29 [...]


page 323, image: s0323

EFFVSE Adu. [ e)kkexume/nws2 ] Prodigaliter, aut vniuersim nimis. [...]

EFFVSIO onis. f. [ e)/kxusis2 ] Vt, Effusio aquae Cic. de N. D. 2, 26 c. 10. [...]

EFFVSIBILIS e. Interpr. Irenaei 1, 1.

EFFVSORIE Adu. Ammian. 31, 16 Effusorie digressi sunt per arctoas prouincias, i. effuse, effusa populatione.

EFFVSORIVM ii. n. Gloss. [ e)kxuth/rion, instrumentum, vel, canalis quo effunditur.

EFFVTIO ire. [ kolwa/w ] Imprudenter et incogitate loqui, nulla habita temporis, verborum, aut personarum ratione. [...]

EFFVTIENS entis. Partic. [ kolwa/wn ] Cic. de N. D. 1, 85 Quam bellum erat, Vellei, confiteri potius nescire quod nescires, quam ista effutientem nauseare, atque ipsum sibi displicere.

EFFVTITVS a, um. Partic. Cic. de Diuin. 2, 113 c. 55 Quorum partim ficta aperte, partim effutita temere, nunquam ne medioeri quidem cuiquam, non modo prudenti probata sunt.

EFFVTICIVS a, um. Adi. Euax verbum nihil significat, sed effutitium naturaliter est Varro de L. L. 6, 5 p. 80, 7. [...]

EFFVTVO Scortando dilapidare. Vid. Suet. in Caes. c. 51.

EGE

EGELASTA ae. f. [ *)ege/lasta ] Oppidum est citerioris Hispaniae, de quo Plin. 31, 7 [...]

EGEIESTANI m. Populus in conuentu Carthaginiensi, inter stipendiarioram celeberrimos a Plin. numeratus 3, 3.

EGELO āre. Soluere gelu, vel illo liberare. Cael. Aurel. Tard. 3, 5, 58 Frigidus torpor visus egelatur, i. soluto nimio gelu tepescit.

EGELATVS apud eund. 4, 3.

EGELIDOR ari. [ xliai/nomai ] Gelu liberari, tepescere. Sidon. Epist. 4, 1 Egelidarentur fibrae glaciales.

EGELIDVS a, um. Adi. [ xliaro\s2 ] Quod gelu amisit, et iam non est calidum neque frigidum, Tepidum. [...]


page 324, image: s0324

EGEO ui, ere. [ a)pore/w, u(stere/omai ] Aliqua re opus habere, et aegre carere. [...]

EGENS entis. Partic. [ e)ndeh\s2, a)/poros2 ] Inepte sane, Egens dicitur, inquit Festus, velut Exgens, cui ne gens quidem sit reliqua. [...]

EGENVS a, um. Adi. Pauper. Liu. 9, 6 [...]

EGENVLVS a, um. Adi. Paul. Nolan. Epist. 29, 12.

EGESCO ere. Cathol.

EGESTAS [1] atis. f. [ a)pori/a, a)xrhmosu/nh ] Indigentia. [...]


page 325, image: s0325

EGESTVOSVS, et EGESTOSVS a, um. Adi. Aur. Vict. Epit. c. 24. Ambros. Serm. 81 p. 380. Augustin. Epist. 254. Saluian. de Gubern. Dei l. 1 p. 9 Baluz.

EGESTVOSITAS atis. f. Adscribitur Plauto.

EGERIA ae. f. *)hgeri/a Plutarcho] Dea vel Nympha, cum qua congressus nocturnos sibi esse simulabat Numa: eius se monitu, quae acceptissima Diis essent sacra instituere, sacerdotes suos cuique Deorum praeficere Liu. 1, 19. [...]

EGERIVS i. m. Demarati ex Arunte nepos, cui, vt ait Liu. 1, 34 post aui mortem in nullam sortem bonorum nato, ab inopia Egerio inditum nomen.

EGITVRA ae. f. Egestas. Tertull. adu. Marc. 4, 24.

EGERMINO āre. [ e)kblaste/w ] Idem quod Germinare. [...]

EGERMINATVS apud Augustin....

EGERMINATIO apud Hieron....

EGERO ssi, stum, ere. [ e)kkomi/zw, e)kkri/nw ] Extra gerere, siue portare. [...]

EGESTVS [1] a, um. Part. [ e)kkomisqei\s2 ] Columel. 2, 2 [...]

EGESTVS [2] ūs. m. [ e)/kkrisis2 ] Alto egestu penitus cauare terras Stat. Silu. 4, 3, 43. Sen. Nat. Quaest. 3, 30 Quemadmodum corpora nostra ad egestum venter exhaurit, etc.

EGESTIO onis. f. [ e)kko/misis2 ] Plin. Epist. 8, 6 [...]

EGERIES ei. f. Solinus c. 43 [...]

EGERSIMON i. n. Excitatorium Mart. Capell. 9 p. 308.

EGESTA [1] ae. f. [ *)ege/sta ] Ciuitas in Sicilia, quam Aeneas condidit. [...]

EGESTA [2] ae. f. [ *)ege/sta ] Filia Hippotae Troiani, quam, ne marinae beluae ob periuria Laomedontis secundum Apollinis responsa traderetur, pater impositam nauiculae misit quo sors tulisset: quae tandem ad Siciliam delata, a Criniso fluuio in canem conuerso compressa, Acesten edidit. [...]

EGESTAS [2] vid. EGEO.


page 326, image: s0326

EGI? EGO

EGIGNO Effero, produco. Lucret. 2, 702 Egigni ramos viuo corpore, i. enasci.

EGLECOPALA ae. f. Verbum Celticum. Plin. 17, 8 Columbinam terram Galliae suo nomine Eglecopalam appellant.

EGNATIVS a, um. Adi. Gentis Romanae nomen, e qua v. g. Cic. pro Cluent. 135. [...]

EGNATVLEIVS i. m. Hinc forte ductum nomen familiae, e qua v. g. Lucius, de quo Cic. Philipp. 3, 6 L. Egnatuleius Quaestor, cum quarta legione ab Antonio ad Octauium defecit.

EGO mei, mihi, me, a me. [ e)gw\, e)gw\n ] Pron. tractum a Graecis. [...]


page 327, image: s0327

EGRANATVS a, um. Adi. Caricae egranatae Plin. Valer. 3, 14. i. granis priuatae.

EGREDIOR edi. Dep. [ e)kbai/nw, e)ci/hmi ] Ab Ex et Gradior compositum: et significat Exire. [...]

EGREDIENS entis. Partic. [ e)kbai/nwn ] Cic. de Arusp. Resp. 2 Quum egredientem insequi coepissem. Et Catil. 2, 2 Ipsum egredientem vrbe prosequuti sumus. Ter. Heaut. 1, 2, 8.

EGRESSVS [1] a, um. Partic. [ e)kbebhkw\s2 ] Vt, Rates egressae Ouid. Trist. 1, 9, 6. [...]

EGRESSVS [2] ūs. m. [ e)/kbasis2 ] Cic. in Pison. 31 c. 13 [...]

EGRESSIO onis. f. *)/ecodos2 Vet. Gloss.] Idem quod Egressus maxime apud Vulg. Interpr. S. Scr. Add. Nouat. de Trin. c. 13.

EGREGIVS a, um. Adi. [ e)/coxos2, e)llo/gimos2, u(pe/roxos2 ] Excellens: quasi Ex toto grege electus, inquit Festus cum Donato in Hec. 1, 1, 9. [...]

EGREGIE Adu. [ e)co/xws2 ] Plin. in Paneg. 61 [...]


page 328, image: s0328

EGREGIATVS ūs. m. Dignitas Egregiorum, de quibus modo dictum n. 2. Vid. l. 3 C. Th. de Cohortal. princ. cornicular. Add. Du Fresne Gloss. Guther. de Offic. Dom. Aug. 1, 4.

EGREX egis. Adi. Eximius Isidor. Gloss.

EGRESSVS [3] vid. EGREDIOR.

EGRETVS et Adgretus, ait Festus, ex Graeco sunt ducta, a surgendo et proficiscendo: Vnde et Nyctegresia, quasi Noctisurgium. [...]

EGV

EGVLA ae. f. Genus sulphuris, lanis suffitu mollitiem candoremque inducens. [...]

EGVRGITO, vel are. [ a)paru/omai ] Significat Exhaurio. [...]

EGVRGITATIO onis. f. Apud Augustin. esse aiunt.

EGVRGITATOR oris. m. Apud Hieron.

EHE

EHEM [ a(= ] Interiectio est eius, qui commotus sit noua re aliqua. [...]

EHEV [ i)ou\ ] Lamentantis, et lacrimantis interiectio. [...]

EHO Interiectio et gesticulatio quaedam secretiora quaerentis, et ponentis aurem propiorem Donatus ad illud Ter. Hec. 2, 2, 25 [...]

EHODVM Similiter interiectio vocantis et simul quaerentis vt respondeatur vel aliquid aliud fiat. [...]

EI et EIA

EI Datiuus ab Is, ea, id, vbi vid.

EIA [ ei)=a ] Aduerbium est s. Interiectio potius, blandam, certe ironicam reprehensionem fere significans. [...]

EIACVLOR, ari. Dep. [ e)cakonti/zw ] vel Actiu. Idem quod Longe vel Eminus iaculari. [...]

EIACVLATIO onis. f. Veget....

EIACVLATOR oris. m. Idem.


page 329, image: s0329

EIECTAMENTVM, EIECTIO, EIECTICIVS, EIECTO Vid. EIICIO.

EIERO āre. [ e)co/mnumi ] Iure iurando interposito aliquid deprecari, vel negare adeo. [...]

EIERATIO onis. f. Tertull. de Spectac. c. 4.

EIERATOR ICt. in Dig.

EIICIO eci, ere. [ e)kba/llw, e)cali/w ] Proprie est Expellere, et quasi Extra iacere. [...]

EIECTVS [1] a, um. Part. Praeter ea, quae in Verbo posuimus, Cic. in Pison. 19 [...]

EIECTO āre. Frequent. [ e)kba/llw ] Plaut. Mere. 1, 111 [...]

EIECTIO onis. f. [ e)kbolh\ ] Cic. Att. 2, 18 Sed mortem et eiectionem, quasi maiora timemus, quae multo sunt minora.

EIECTIVNCVLA ae. f. Marcell. Empir. c. 10.

EIECTATIO onis. f. Apud Sidon....

EIECTICIVS a, um. Adi. [ e)kbo/limos2 ] Vt, Vulua eiecticia de porca, cui partus per vim et verbera eiectus est. [...]

EIECTAMENTVM i. n. [ e)/kkrima ] Pro Excremento, vel Re eiecta. [...]


page 330, image: s0330

EIECTVS [2] ūs. m. Lucret. 4, 957 Altior, atque foras eiectus largior eius, Et diuisior inter se, ac distractior intus.

EIECTVRA ae. f. Vox restituenda, vt videtur Vegetio Mulom. 2, 45, 8 [...]

EIV

EIVLO āre. [ a)nodu/romai, klauqmuri/zomai ] Est voce sublata flere: quod magis mulierum est proprium. [...]

EIVLATIO onis. f. [ klauqmu/risis2 ] Ploratus rationis expers. [...]

EIVLATVS ūs. m. [ klauqmurismo\s2 ] Idem. [...]

EIVLABILIS Apul. esse dicitur: negat index Floridi.

EIVLITO āre. Frequent. Lucil....

EIVNCIDVS a, um. Adi. Debilis, gracilis, languidus, et valde iunceus. [...]

EIVNCESCO ere. Extenuari, eiuncidum fieri. Plin. 17, 22 s. 35 Vitis eiuncescit. Ita Harduin. olim Euanescit.

EIVRO āre. [ e)co/mnumi, a)poba/llomai ] quod etiam est EIERO v. v. Iure iurando interposito aliquid a se remouere, idque deprecando, deponendo, negando. [...]

EIVRATIO onis. f. [ e)co/mnusis2 ] Festo Pompeio significat Id quod desideretur non posse praestari. [...]

EIVSMODI [ toiou=tos2 ] Nomen indeclinabile, compositum ex Eius et Modi. [...]

ELA

ELABOR abi. [ e)colisqai/nw, a)pofeu/gw, diekpi/ptw ] Effugere. [...]


page 331, image: s0331

ELAPSVS a, um. Partic. [ e)cwlisqhkw\s2 ] Praeter allata modo, Cic. de N. D. 2, 128 [...]

ELAPSIO ICt. in Dig....

ELABILIS apud Sidon....

ELABORO āre. [ e)kpone/w, perierga/zomai ] Valde laborare, summo labore et diligentia eniti, conari. [...]

ELABORATVS [1] a, um. Partic. [ e)pecergasqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 26 [...]

ELABORATIO onis. f. [ e)kpo/nhsis2 ] Auctor ad Heren. 4, 32 c. 22 Aliquid sine elaboratione et operae consumtione inuenire.

ELABORATVS [2] ūs. m. Idem apud Apul. Flor. 2, 8 p. 346, 8 de Hippia, Non minus cultu visendus, quam elaboratu mirandus.

ELACATA ae. f. vel, vt apud Festum legitur, ELACATENA, Genus salsamenti, quod appellatur vulgo Malandrea. [...]

ELACTESCO ere. [ e)kleukai/nomai ] h. e. In albedinem lactis conuerti, et lacteum colorem prae se ferre. [...]

ELAEON [1] e)/laion oleum Graecis est: vnde ista ad Latinos traducta sunt.

ELAEEMPORIA ae. f. Olei coemendi cura. l. vlt. §. 19 ff. de mun. et hon.

ELAEODES is. n. Oleaginum, vnguinosum. Cels. 5, 24, 2. et 5, 26, 20.

ELAEOGARVM i. n. Apic. 7, 3. Garum oleo mistum.

ELAEOMALACHE es. f. Herba. Apul. de Herb. c. 40.

ELAEOMOLOCHE es. f. Herba Ibiscus siue Malua. Apul. de Herb. c. 38.

ELAEOMELI itos. n. Plin. 23, 4 Elaeomeli, quod in Syria ex ipsis oleis manare diximus, sapore melleo, non sine nausea, aluum emollit.

ELAEON [2] onis. m. [ e)laiw\n ] Oliuetum. Tertull. adu. Marc. 4, 39 Ad noctem in Elaeonem secedebat.

ELAEONES is. m. [ e)laiw/nhs2 ] Curator oleo coemendo. [...]

ELAEOTHESIVM i. n. Latine Vnctorium, et sumitur pro Loco, vbi unctores corpora vngere solebant post lauationem Vitruu. 5, 11.

ELAMENTABILIS e. Adi. Sin erit ille gemitus elamentabilis Cic. Tusc. 4 c. 24. al. lamentabilis.


page 332, image: s0332

ELANGVEO vel, quod in Praesenti solum obseruatur, ELANGVESCO, ui, ere. [ o)ligodrane/w, a)sqene/w ] Languore confici et quodammodo contabescere. [...]

ELANGVIDVS a, um. Adi. Fortun. Mart. 1 Paullatimque focis elanguida ligna resorbet.

ELAPE es. f. Genus serpentis esse volunt. Plin. 32, 5

ELAPHITES is. f. Insularum quarundam nomen ab [ e)/lafos2, quasi tu ceruarias dicas.

ELAPHOBOSCON i. n. [ e)lafo/boskon ] Herba, de qua Plin. 22, 22 Hanc herbam monstrauere ceruae, vt ait idem 25, 8.

ELAPHONNESVS i. f. [ *)elafo/nnhsos2 ] Insula ceruorum. [...]

ELAPHVSA ae. f. [ *)ela/fousa ] Insula est ante Corcyram, non procul ab his duabus, quae Paxae vocantur, ad Leucadiam sita. Auctor Plin. 4, 12.

ELAPIDO āre. [ tw=n li/qwn kaqai/rw ] Lapidibus purgare terram, vel Lapides amouere. [...]

ELAQVEO āre. Nexibus expedire. Prudent. adu. Symmach. 2, 147. et Sidon. Epist. 8, 9.

ELAQVEATVS a, um. Partic. Marcellin. 30, 1.

ELARGIOR iri. Dep. [ xari/zomai ] Idem quod Largiri: nisi quod compositio aliquid addit vehementiae. [...]

ELARGITIO onis. f. in Cod....

ELARGITOR oris. m. in Dig....

ELASSESCO ere. [ kataponou=mai ] Lassum fieri, vel Lassitudine deficere. Plin. 16, 25 s. 41 In arboribus tamen nimia germinatio elassescit.

ELATE [2] vid. EFFERO, effers.

ELATE [3] es. f. [ e)la/th ] Genus palmae. [...]

ELATEIVS Vid. sub ELATVS.

ELATERIVM i. n. [ e)lath/rion ] Elaterium, qui est succus cucumeris siluatici Scribon. 70. [...]

ELATINE es. f. Herba, quae folia helxinae habet, pusilla, pilosa, rotunda, semipedalibus ramulis quinis senisue: a radice statim foliosis: nascitur in segetibus: acerba gustu Plin. 27, 9. Diosc. 4, 38. [...]

ELATIO [2] onis. Vid. EFFERRO.

ELATITES ae. m. Lapis, Haematitae genus, qui sic vocatur, quam diu crudus, coctus vero miltites, vtilis ambustis, ad omnia vtilior rubrica Plin. 36, 20.

ELATRO āre. [ e)culakte/w ] Hor. Epist. 1, 18, 18 Sic mihi prima fides, et vere quod placet, vt non Acriter elatrem. i. Omni rabie vociferem ac defendam. Porphyr. adde Tertull. de Pallio c. 5.

ELATRATIO onis. f. apud Firmic....

ELATRATOR oris. m. in Dig....

ELATVM i. n. Flumen in Arcadia, quod mulieribus conceptus repraesentare creditur, vt auctor est Plin. 31, 2 s. 7.

ELATVS [2] i. m. Mons nobilis in Zacyntho insula inter Achaiam et Cephaleniam, quem montem circa Arginusam ceruos non excedere, auribus etiam in monte fissis, scribit Plin. 9 [...]

ELATEIA proles, laudata modo Caenis vocatur, vt et 497.

ELAVDO āre. Plus, quam Nominare. Festus.

ELAVDATIO onis. f. apud Sidon....

ELAVO aui, otum, are siue ere. [ e)kni/ptw ] Perfecte lauare significat. [...]

ELAVTVS, vel a, um. Partic. Pure lautus. [...]

ELE

ELEA ae. f. [ *)ele/a ] Lucaniae ciuitas, Latinis fere Velia. [...]


page 333, image: s0333

ELEATAE arum. m. Populi Lucaniae, Eleam vrbem incolentes, v. g. Zeno Eleates.

ELEATICI Philosophi. Cic. Acad. 4, 129 c. 42 Eleatici philosophi a Parmenide et Zenone nominati.

ELECEBRAE Argentariae, dictae sunt ab antiquis meretrices, teste Festo, ab Eliciendo argento. Locus est apud Plaut. Men. 2, 3, 26. Adde Truc. 1, 2, 81. Bacch. 4, 9, 20.

ELECTE, ELECTIO, onis. ELECTOR oris. vid. ELIGO.

ELECTO [1] as. Vid. ELICIO.

ELECTRA ae. f. [ *)/hlektra ] Hesiodo nympha est, Oceani et Tethyos filia, vxorque Atlantis: cuius filia quaedam etiam Electra dicta fuit, quae Ioui Dardanum peperit. [...]

ELECTRIVS a, um. Adi. [ *)hle/ktrios2 ] Vt, Tellus Electria, i. Samos: sortita nomen ab Electra Dardani matre, filia Atlantis. Valer. Argon. 2, 431.

ELECTRIDES um. f. *)hlektri/dai Steph.] Maris Adriatici insulae ferebantur, sic a Graecis appellatae, quod electrum in illis prouenire putarent, vanitatis Graecae certissimo documento, vt scribit Plin. 37, 2 s. 11 [...]

ELECTRVM i. n. [ h)/lektron ] Duo significat. [...]

ELECTREVS a, um. Adi. Ex Electro factus. Lamprid. Alex. Seu. c. 25 Numos electreos memorat: electros malit Salmas.


page 334, image: s0334

ELECTRINVS a, um. Adi. Idem. Trebell. Poll. in vita Quieti: Et l. 32 §. 5 D. de Aur. Arg. etc. Saepe sic Marcell. Empir. electrina vasa dixit.

ELECTRIFER a, um. Adi. Claudian. Fescen. 55 Et Padus electriferis Admoduletur alnis.

ELECTVS [1] vid. ELIGO.

ELEEMOSYNA ae. f. [ e)lehmosu/nh ] Misericordia, ab [ e)/leos2, quod miserationem significat, item Munus, quod inopi datur. [...]

ELEEMOSYNOR ari. Aug. esse dicitur, nescio, quo sensu.

ELEGANS [1] vid. ELIGO.

ELEGATVS i. m. Piscis genus capi solitum ex Garumna flumine. Auson. Epist. 4, 59 Vrentes Hynni, et male tecti spina elegati.

ELEGIA [1] ae. f. Armeniae ciuitas, quam praeterfluit Euphrates, occurrente illi apud eam Tauro monte, nec refistente, ut tradit Plin. 5, 24. [...]

ELEGIACVS a, um. Adi. Vt, Elegiacum carmen. Martian. Cap. 5 p. 168 Nec finem vitauit Elegiaci, i. Pentametri.

ELEGIA [2], vel orum. n. [ e)legri=a ] Pro Carminibus elegis. [...]

ELEGIDION i. n. Dimin. [ e)legei/dion ] Pers. 1, 51 Non si qua elegidia crudi Dictarunt proceres.

ELEGEION i. n. Auson. Epigr. 94 Hermiones Zonae textum elegeion erat, i. distichon Hexametro et Pentametro constans.

ELEGIDARION i. n. Petron. c. 109 Coepit capillorum elegidarion dicere.

ELEGVS i. m. [ e)/legos2 ] Hoc nomine vocantur carmina alternis Heroicis s. Hexametris, et Pentametris constantia. [...]

ELEI orum. m. [ *)hlei=oi ] Populi ab Elide dicti in Peloponneso clarissimi, propter delubrum Iouis Olympii, ludosque Olympicos, quorum praefecturam Elei habuerunt. [...]

ELELEIS idis. f. [ *)elelhi\+s2 ] Mulier bacchans, quae Thyas et Maenas dicitur. [...]

ELELEVS trium syllabarum, *)eleleu=s. ] Vnum e Bacchi nominibus, ab [ e)leleu= adhortantis interiectione seu acclamatione, qua in Orgiis atque in bellis vti solebant. [...]

ELELISPHACOS i. m. [ e)leli/sfakos2 ] Herba est notissima, Latini Saluiam vocant. Vid. in SALVIA.

ELELISPHACITES ae. m. Vinum ex saluia. Diosc. 5, 71.

ELEMENTVM i. n. [ stoixei=on ] Principium omnium rerum. [...]


page 335, image: s0335

ELEMENTARIVS a, um. Adi. [ stoixeiako\s2 ] Quod ad elementum pertinet. [...]

ELEMENTICIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 32.

ELENCHVS i. m. [ e)/legxos2 ] Vnionis genus. [...]

ELENCTICVS a, um. Adi. [ e)legktiko\s2 ] Vnde Elenctici libri. Quinctil. 2, 15, 26 [...]

ELENTESCO ere. Vt suae densitatis positu elentescat Cael. Aur. Acut. 2, 18, 108.

ELEO eui, etum, ere. [ r(upo/w ] Maculare. [...]

ELEPHANTIA, ae. siue is. f. [ e)lefanti/asis2 ] Est Leprae quoddam genus, quod reddit hominis cutem elephantorum cuti similem. [...]

ELEPHANTIACVS a, um. Adi. Qui hoc morbo laborat. [...]

ELEPHANTICVS a, um. Adi. Idem. Firmic. 8, 28 Sexta pars Capricorni, si in horoscopo fuerit inuenta, homines faciet, qui tandem miserabiliter elephantici moriantur.

ELEPHANTIOSVS a, um. Adi. Idem. Augustin. de Genes. 9, 10. Conf. Veget. 1, 19. Priscian. 1, 3.

ELEPHANTIS is. f. Nili insula est. [...]

ELEPHAS, antis; et ELEPHANTVS i. m. [ e)le/fas2 ] Maximum animalium terrestrium, proximumque humanis sensibus, inquit Plin. 8, 1 [...]


page 336, image: s0336

ELEPHANTINVS a, um. Adi. Possess. [ e)lefa/ntinos2 ] Vt, Pellis elephantina. [...]

ELEVIES ei. f. Purgatio. Lucil. apud Non. 2, 274. al. Eluuies.

ELEVO āre. [ e)pai/rw, ai)wre/w ] In altum tollere, pro quo sensu adducitur Plautus, Capedum lapidem hunc, atque eleua. [...]

ELEVATIO onis. f. [ eu)telismo\s2 ] Quinctil. 9, 2, 50 Et illae elevationes, videlicet, O dii boni. i. Ironicae exclamationes, quae rem verbis augere videntur, cum extenuent.

ELEVAMENTVM i. n. Apud Augustin....

ELEVATOR oris. m. Ibid....

ELEVS [1] a, um. Adi. [ *)hlei=os2 ] Ab Elide, vid. ELIS.

ELEVSINIA orum. n. pl. *)eleusi/nia ] Sacra apud Athenienses in honorem Cereris nobilissima fuere, de quibus, Augustino teste de Ciu. Dei 7,.. [...]

ELEVSIS, et ELEVSIN is. f. [ *)eleusi\s2 ] Oppidum Atticae versus Megaram, in qua regnauit Eleusius, quem Ceres docuit omnem agriculturam: et in ea mystica Cereris celebrabantur, a qua tota prouincia Eleusine dicta est. [...]

ELEVSINVS a, um. Adi. [ *)eleusi/nios2 ] Vt, Mater Eleusina Ceres Virg. Georg. 1, 163 Tardaque Eleusinae Matris voluentia plaustra.

ELEVTHERAE arum. f. [ *)eleuqe/rai ] Oppidum Boeotiae, inter Megaram et Thebas, ex qua Myron ille bucula tantopere nobilitatus, ortum traxisse fertur. Auctor Plin. 4, 7. et 34, 8.

ELEVTHERIVS a, um. Adi. [ e)leuqe/rios2 ] Latine dicitur Liberalis, ingenuus. [...]

ELEVTHEROCILICES um. m. [ *)eleuqeroki/likes2 ] Cilices liberi. Cic. Att. 5, 20 Eleutherocilices populi in Amano, ne regibus quidem vnquam paruerant. Idem Fam. 15, 4.

ELEVTHEROS i. m. [ *)eleu/qeros2 ] Flumen est iuxta Orthosiam vrbem, quae est in radice Libani montis. [...]

ELI

ELIBO āre. Apud Tacitum esse dicitur, et significare Effundere.

ELIBATIO onis. f. Adducitur ex Plinio: sed non habet Index Harduin.

ELIBRO āre. ex Dig....

ELICE vid. HELICE.

ELICHRYSVM i. n. Herba vmbellifera. Plin. 21, 25.

ELICIO ui, itum, ere. [ e)ca/gw ] Educere, extrahere. [...]


page 337, image: s0337

ELECTO [2] āre. [ a)felku/w ] Idem quod Elicere, vt ait Fest. Plaut. Asin. 2, 2, 2 [...]

ELIX [1] icis. m. [ a)gwgo\s2 ] Sulcus aquarius, qui in segetibus fit. Columel. 2, 8, 3 [...]

ELICIVS a, um. Adi. [ e)cagwgo\s2 ] Vt, Iupiter Elicius ab eliciendis prodigiis. [...]

ELICO Heluetius quidam fuit, de quo Plinius, Produnt Alpibus coercitas, et tum inexsuperabili munimento Gallias, hanc primum habuisse causam superfundendi se Italiae, quod Elico ex Heluetiis civis earum, fabrilem ob artem Romae commoratus, ficum siccam et vuam, oleique ac vini praemissa remeans secum tulisset. [...]

ELIDO si, sum, ere. [ e)kqli/bw ] Ex Laedo compositum, Praepositione vim illius verbi augente. [...]


page 338, image: s0338

ELISVS a, um. Partic. Elisus, eu)agei\s2, pesw\n, Vet. Gloss. Elisos, [ e)kqlibe/ntas2 Id. Ouid. Met. 1, 466 [...]

ELISIO onis. f. Exclusio, apud Sen. Epist. 99. Elisio literarum vocalium Gramm.

ELIGO egi, ectum, ere. [ e)kle/gw, ai(re/omai, e)pile/gw, ai(reti/zw, prokri/nw ] Est e multis, quorum fiat optio, aliquid assumere. [...]

ELECTVS [2] a, um. Partic. [ prokekrime/nos2 ] Plin. 15, 29 [...]

ELECTA orum. n. Liber rerum excerptarum. Plin. Epist. 3, 5 Electorum commentarios mihi reliquit.

ELECTVS [3] ūs. m. [ pro/krima ] Ouid. Epist. 2, 144 In necis electu parua futura mora est.

ELECTOR oris. m. [ ai(reth\s2 ] Qui eligit. Auctor ad Heren. 4, 7 c. 4 Postremo in eo vim artificii consumant, vt ipsi ab aliis potius eligendi, quam aliorum boni electores existimentur.

ELECTIO onis. f. [ e)klogh\, atresis2 ] Cic. in Orat. 68 Id autem est iudicium electioque verborum. Idem de Fin. 4, 46 c. 17. Electionem dare alicui Vell. 2, 72, 5. Optionem alias vocant.

ELECTRIX icis. f. Vt, Electrix adolescentula Plaut. Mil. 3, 1, 194.

ELECTE Adu. [ ai(retikw=s2 ] Cic. de Inuent. 1, 49 c. 30 Electe digerere. Compar. Gell. 18, 7 Veteres qui electius locuti sunt.

ELECTILIS e. Adi. Plaut. Most. 3, 2, 41 Vino et victu et piscatu probo et electili vitam colitis.

ELECTIBILIS e. Adi. Idem. Apul. Met. 10 p. 221 Pric.

ELECTVARIVM i. n. Dicitur ab Electione rerum, quibus conficitur: nisi potius ex Graeco [ e)klei/xrin, quod lambendo sumitur, et in lingua dissoluitur. [...]

ELEGANS [2] antis. a)stei=os2, lo/gios2, e)klelegme/nos2, ai(reto\s2, diaithth\s2 Vet. Gloss. Elegantes: [ a)cio/logoi, e)pi/lektoi. Ib. [ *(aireto\s2, Elegans, formosus, speciosus Ib.] Cum Eligendi notione magnam cognationem habet. [...]


page 339, image: s0339

ELEGANTIA ae. f. [ eu)kri/nria, filokali/a ] Cultus et ornatus, et delectus adeo quidam earum rerum, quae praeter caeteras placent. [...]

ELEGANTER Adu. [ eu)krinw=s2, filoka/lws2 ] h. e. Polite et cum delectu quodam et iudicio. [...]

ELIBERO āre. Interpr. Iren. l. 4. Liberare, cum termino e quo.

ELIBERATIO onis. f. Augustin....

ELIGVRIO ire. Varroni tribuitur.

ELIGVRITIO onis. f. Gloss.

ELIMES mitis. m. a)/poikos2, paro/rios2 Gloss. Lat. Gr. qui extra limitem nostrum, fines nostros, habitat.

ELIMINO āre. [ e)cori/zw ] Eiicere, et Extra limen trudere. [...]

ELIMINATVS a, um. Partic. Gloss. Gr. Lat. [ e)costrakisqei\s2. Sidon. Epist. 4, 10.

ELIMINATIO onis. f. ICt. in Cod....

ELIMO āre. a)por)r(i/nw Vet. Gloss. [ a)pocu/w ] De aliqua re limare. [...]

ELIMATVS a, um. Partic. Pro extenuato et imminuto Cael. Aurel. Chron. 2 extr. s. 217 p. 428 Cum corpus elimatis viribus

page 340, image: s0340

debilitet balnei frequentia. Compar. Augustin. Epist. 37 Elimatiores.

ELIMATE Adu. Apud Gell....

ELIMATIO onis. f. Elimatio ligni Marcell. Empir. 4; 10. Elimatio carnis Cael. Aurel. Tard. s. Chron. 4 extr. s. 138 p. 599 extenuatio.

ELIMATOR oris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 35 Christus elimator humanarum macularum.

ELIMPIDO āre. Elimpidare vulnera Veget. Mulom. 1, 26, 2. 2, 27, 4. 4, 282 purgare.

ELINGO ere. Si Molybdaena herba commanducata oculus subinde elingatur, plumbum ex oculo tollitur Plin. 25, 13 s. 97. Conf. Vulgat. Baruch. 6, 19.

ELINGVIS e. Adi. [ a)/glwttos2 ] Qui sine lingua est, vel quacunque causa ea non vtitur, etsi habeat. [...]

ELINGVARE [ e)kglwtti/zein ] Linguam amputare. Plaut. Aul. 2, 2, 72 Si hercle ego te non elinguendam dedero vsque a radicibus, etc.

ELINGVATVS a, um. Part. Elinguis habet linguam, sed vsu eius caret: elinguatus amisit Corn. Fronto p. 1333 Putsch.

ELINGVATIO onis. f. [ glwssotomi/a. Gloss. Gr. Lat.

ELINO ere. Lucil. apud Non. 2, 273. al. ELEO. v. v.

ELIQVO āre. [ e)kth/xw ] Liquidum facere: quod idem Colliquare dicitur, vt quum aurum, aut argentum dissoluitur. [...]

ELIQVATORES, vel u(drosko/poi, Gl. Gr. Lat.

ELIQVESCO ere. [ th/komai ] Liquidum fieri, siue Liquefieri. Varr. de R. R. 1, 55, 4 Alia ad cibum eligitur: alia vt eliquescat, ac non solum corpus intus vngat, sed etiam extrinsecus. De olea loquitur.

ELIQVAMEN inis. n. [ th=gma ] Quod eliquatum est ex re aliqua, vt carne aut piscibus: id autem vulgus vocat Salmuriam vel Muriam. Columel. 9, 14, 3 [...]

ELIQVIVM ii. n. Vt, Eliquia irrumpentis oceani Solin. c. 18 (al. 28) Vid. Salmas. p. 151 qui ita interpretatur, Maria ex Oceano arctis faucibus terras intrantia quasi colari. Gr. [ e)kru/seis2.

ELIS is. f. [ *)/hlis2 ] Vrbs in Peloponneso. [...]

ELEVS [2] a, um. Adi. [ *)hlei=os2 ] Ad ludos Olympicos fere refertur. v. g. Virg. Georg. 3, 202 [...]

ELIADES equae, [ *)hleia/des2 i(/ppoi ] Virg. Georg. 1, 59 Eliadum palmas Epiros equarum. Epirus creat equas optimas, quae apud Elidem palmas merentur in Iouis Olympici curuli certamine. Seruius.

ELISA ae. f. [ *)eli/sa ] Nomen fuit Didonis. [...]

ELISEVS a, um. Adi. Sil. 6, 346 At noua Elisei iurato foedera patres Consultant mandare duci. i. Carthaginienses, ab Elisa Didone.

ELISPHACOS apud Plin. 22, 25. Vid. ELELISPHACOS.

ELIX [2] Vid. ELICIO.

ELIXA a Liquore dicta. Festus.

ELIXO āre. [ e(ya/w ] Aqua coquo cinere ollae supposito, qui lix vocatur, vnde et Lixae dicuntur, sic Humelberg. [...]

ELIXATVS a, um. Partic. Vt, Elixata radix Macer. 1, 10, 7.

page 341, image: s0341

Coliculos elixatos mediabis Apic. 3, 9. Add. Id. 2, 1. Theod. Prisc. de Diaet. c. 10.

ELIXATIM Adu. Laudatur Apic. 5, 8 [...]

ELIXVS a, um. Adi. [ e(fqo\s2 ] Aqua coctus. [...]

ELIXVRA, vel ae. f. Vt Coctura. Apic. 9, 1. et Macer. 1, 22.

ELL

ELLEBORVM cum deriuatis, vid. HELLEBORVM.

ELLOPS vid. ELOPS.

ELLVM Adu. demonstrantis apud Comicos inquit Donatus, pro Ecce illum. [...]

ELLYCHNIVM i. n. [ e)llu/xnion ] Dicitur Funiculus ille papyraceus, siue sparteus cannabinusue, aut stupeus, qui stans in oleo peruritur. [...]

ELO

ELOCO āre. Locare foras, et vtendum faciendumue dare intercedente pretio. [...]

ELOCVTIO, ELOCVTRIX Vid. ELOQVOR.

ELOGIVM i. n. [ e)llo/gion ] Titulus est, scripturae breuis, rem, vel causam rei, vere aut falso, laudis aut vituperii causa indicans. [...]


page 342, image: s0342

ELOGIO āre. Cael. Aurel. Tard. 5, 4, 66 Signa elogiauimus, i. breuiter descripta proposuimus.

ELOGIATVS a, um. Partic. Cael. Aurel. Tard. 2, 1 Nomina specialiter elogiata. i. Descripta, imposita.

ELONGO āre. [ e)pimhku/nw ] Idem quod Prolongare, et prolatare, ac differre. [...]

ELOPS, vel is. m. [ e)/loy ] Piscis apud antiquos nobilissimus habitus. [...]

ELOQVOR qui. [ e)cauda/w, e(rmhneu/w, eu)resiloge/w ] Dicere, efferre. [...]


page 343, image: s0343

ELOQVENS entis. Part. [ lo/gios2, lektiko\s2 ] Qui in dicendi ratione perfectus est. [...]

ELOQVENTER Adu. logi/ws2 Vet. Gloss.] Eloquentius scribere Plin. Ep. 3, 18. Eloquentissime respondere, scribere Id. 2, 11. et 6, 21.

ELOQVENTIA ae. f. [ logio/ths2, a)gorhtu\s2 ] Bene et recte eloquendi scientia et habitus. [...]

ELOQVIVM ii. n. [ ai)muli/a, lo/gos2 ] Sermonem aliquando significat, re aiunt, non probant: quod enim ex Plauto adfertur, Dulci ac blando eloquio amicam solatus, nondum repertum est. [...]

ELOCVTIO onis. f. [ fra/sis2, e(rmhnei/a ] Sermonis expressio. [...]

ELOCVTORIA [ e(rmhneutikh\ ] Vid. ELOCVTRIX.


page 344, image: s0344

ELOCVTOR oris. m. Ennod. 1, 1 Blandus elocutor.

ELOCVTRIX icis. f. [ e(rmhneuti\s2 ] Quinctil. 2, 15 Nam oratoria sic efferetur, vt elocutoria: oratrix, vt elocutrix.

ELOCVTILIS, vel e. Adi. Copia dapsilis elocutilis facundiae Apul. Met. 11 p. 258, 12.

ELOQVAX pro Loquax. Cato apud Cic. de Senect. 31 vbi alii loquax. Vid. Gronou. ad loc. qui sublestae fidei arguit; sed probabile videtur Pareo Lex. Crit. p. 410.

ELORINI Populi Siciliae, vt auctor est Cic. Verr. 3, 103.

ELORONVM est Galliae ciuitas. Vid. Scal. Auson. Lect. 2, 7.

ELORVS i. [ *)/elwros2 ] Siciliae vrbs, ab Eloro amne, qui campis superfunditur dicta; proxime Pachynum. [...]

ELOTVS vid. ELAVO.

ELP

ELPENOR oris. m. [ *)elph/nwr ] Vnus e sociis Vlyssis, quem Circe mutauit in porcum. [...]

ELPIS aeon Valentinianorum, apud Tertull. c. 8.

ELV

ELVCEO xi, ere. [ e)kfai/nomai ] Lucere prae aliis: et per translationem, Manifestum esse, apparere. [...]

ELVCENS entis. Partic. [ e)kfaino/menos2 ] Cic. in Somn. Scip. 8 Inter flammas circulus elucens splendidissimo candore.

ELVCESCO ere. [ parekfai/nw ] Significat Magis lucidum fieri. [...]

ELVCIDO Vulgat. Sirac. c. 24, 31. Vid. Voss. de Vit. L. L. 4, 7.

ELVCIFICARE luce priuare Laberius, Sic ego Fulgentis splendore pecuniae volo Elucificare exitum aetatis meae. [...]

ELVCTOR ari. Dep. [ diapalai/w ] E lucta exire, Luctando superiorem esse et vincere. [...]

ELVCTATIO onis. f. Lactant. 3, 11 Eluctatio aduersus mala.

ELVCTABILIS e. Adi. E quo eluctari aliquis potest. Sen. Nat. Quaest. 6, 8 Lacus non pediti eluctabilis nec nauigio.

ELVCVBRO, are. et ELVCVBROR ari. Deponens. [...]

ELVCVBRATVS a, um. Partic. Cic. de Clar. Orat. 312 c. 90 [...]

ELVCVM, (al. HELVCVM) significat languidum ac semisomnem: vel, vt alii volunt, alucinatorem et nugarum amatorem, s. halonem, id est, hesterno vino languentem, quem e(/wlon vocant Graeci. [...]


page 345, image: s0345

ELVDO si, sum, ere. Desinere ludere. [...]

ELVDENS is. Partic. [ katapai/zwn ] Cic. de Diuin. 2, 145 c. 70 Quae est ars coniectoris, eludentis ingenio.

ELVSVS a, um. Partic. [ katapepegme/nos2 ] Cic. Philipp. 2, 79 c. 32 [...]

ELVSIO Vet. Gloss. [ e)mpaigmo/s2.

ELVDIFICOR ari. Ludificari plane. Laudatur Plaut. Mostel. 4, 3, 46 vbi alii et Gron. Ludificatus legunt.

ELVGEO xi, ctum, ere. [ penqei=n katalh/gw ] Luctum deponere. [...]

ELVGEOR Vlp. in l. liberorum D. de iis, qui notantur infamia, Praetor ad id tempus se retulit, quo vir elugeretur: qui solet elugeri propter turbationem sanguinis.

ELVMBIS e. Adi. [ e)cwsfusme/nos2 ] Qui euulsum habet lumbum, inquit Festus: qui prae lumbi debilitate sese erigere non potest. Tanquam fractum atque elumbem A. Dial. de Oratorib. c. 18.

ELVINA dicta est Ceres, ab Eluio oppido, vel ab Eluide fluuio, in quo colebatur. [...]

ELVMINO āre. vnde,

ELVMINATVS a, um. i. Lumine oculorum et visu priuatus. Quis ita gemino obtutu eluminatus, qui exanimati cadauere conspecto non statim signa vitae colligeret exortae Sidon. Epist. 8, 11.

ELVMINATIO onis. f. Illuminatio, fwtismo\s2 Gloss. Vet.

ELVO ui, utum, ere. [ e)kplu/nw, e)kklu/zw ] Lauare, seu Lauando purgare, siue Exhaurire. [...]


page 346, image: s0346

ELVTVS [1] a, um. Part. [ e)/kklustos2 ] Vt, Eluta et siccata vinacia Colum. 6, 3. [...]

ELVVIES, ei. vel onis. f. [ e)/kklusmos2 ] Proprie dicitur Quod expurgatur, praesertim aquarum fluxu: quamuis et quaeuis humida immundities sic dici queat. [...]

ELVTIA orum. n. Teste Plin. 34, 16 Dicuntur Metalla auraria, in quibus aqua immissa elutis sordibus metallum ostendit. Aluta Hard. ex MSS.

ELVTIO onis. f. Cael. Aurel. Tard. 1, 1 Panis calida elutione purgatus.

ELVACRVS a, um. Adi. Labrum eluacrum dixit Cato de R. R. c. 10, 4 et 11, 3 credo, ad hoc comparatum, vt res ibi eluantur et purgentur.

ELVTRIO āre. [ metaggi/zw ] Est de vase in vas transferre: Plin., 14, 17 s. 21 [...]

ELVVIES, ELVVIO vid. ELVO.

ELVTVS [2] Vid. ELVO.

ELVSCO āre. e)ktuflo/w Gloss. Gr. Lat. Altero oculo excusso luscum facere. Legitur apud ICtos. Vlp. l. 3 D. de condict. triticiar. l. 5 §. vlt. D. ad Leg. Aquil. et Marcel. l. 27 D. de pignorib. vel hypoth.

ELVSCATIO onis. f. [ a)potu/flwsis2. Gloss. Cyrill.

ELVXATVS a, um. [ e)carqrwme/nos2 ] Idem significare aiunt quod simplex Luxatus. [...]

ELVXVRIARI Idem quod valde Luxuriari: ad arbores translatum. [...]

ELY

ELYSIVM ii. n. [ *)hlu/sios2 ] Secundum Poetas, est Locus inferorum, voluptatibus plenus: vbi dicuntur esse animae bonorum. [...]

ELYSIVS a, um. Adi. Vt, Virg. Georg. 1, 38 [...]

EM et EMA

EM pro Eum; et Emem, pro Eundem, apud Festum.

EMACIO āre. [ e)cisxnai/nw ] Macie conficere. [...]

EMACROR ari. [ i)sxnai/nomai ] Macrum fieri, et macie confici. [...]

EMACERO valde macero. Hinc Sen. ad Marc. c. 10 Alios morborum variis generibus emaceratos diu inter vitam mortemque medios detinebit.

EMACESCO ere. Cels. 2, 2 Vbi aliquis contra consuetudinem emacuit et colorem decoremque amisit.

EMACRESCO ere. Valde macrescere. Cels. 2, 4 Morbi signum est nimis celeriter emacrescere. Idem 2, 5 Vbi aeger pro spatio parum emacrescit.

EMACITAS [1] Vid. EMO.

EMACVLO āre. [ a)posmh/xw ] Maculam auferre. Plin. 21, 19 Nigras vitiligines emaculat. Apul. Apol. p. 278, 5 Exotico puluere dentes emaculare.

EMACVLATVS a, um. Partic. Gell. 6, 5 Argentum omnibus ex eo vitiis detractis emaculatum, et candefactum. Ammian. 29, 1 Domus emaculata odoribus Arabicis.

EMADEO, ere: aut ere. Et te flente suos emaduisse sinus Ouid. Trist. 5, 4, 40. ex emendatione Heins. Sed tamen Burm. Immaduisse.

EMANCIPO āre. [ a)palla/ttw, e)kpoiw= ] Siue Emancupare. [...]


page 347, image: s0347

EMANCIPATVS a, um. Partic. [ a)pallagei\s2, au)tecou/sios2, e)kpoi/htos2, e)/kdotos2 ] i. Dediticius. [...]

EMANCIPATIO onis. f. Actus sollemnis, quo liberi e potestate patris dimittuntur. [...]

EMANCIPATOR oris. m. *)ecwxeiriwth\s2 Gloss. Prudentio Hymn. Ieiun. v. 184 Emancipator seruientis plasmatis, i. liberator hominis a se creati.

EMANCO āre. Pro Manus praecidere, mancum facere. Labien. apud Sen. Controuers. 33 fin. Cedo lora, gaudeo me non omnes emancasse.

EMANEO si, sum, ere. [ e)kme/nw ] Extra manere. [...]

EMANSIO onis. f. Emansio minus est delictum desertione: sicut fugitiui deteriores sunt erronibus. Vid. Dig. de Re Milit. l. 4 §. 14.

EMANSOR oris. m. *)ecw/koitos2 Vet. Gloss.] Est Miles, qui diu vagatus, ad castra reuertitur. Modest. in l. Desert. §. Emansor D. de Re Militari.

EMANO āre. [ e)kbru/w, e)kbra/zw ] Effluere, exire. [...]

EMANANS tis. Partic. Plin. 23, 3 Succus ex oleae foliis vtilis saniem emanantibus. Sed Harduin. Sanie manantibus.

EMANANTIA ae. f. apud Arnob....

EMANATIO onis. f. Idem. Vulg. Sap. 7, 25.

EMANATOR oris. m. Cassiod. Diu. Lect. c. 20 Ambrosius lactei sermonis emanator.

EMARCEO et EMARCESCO Idem quod simplex Marceo. [...]

EMARCVM i. n. Teste Columel. 3, 2 est Genus vuae, a Gallis sic appellatae. Vid. Plin. 14, 2.

EMARGINO āre. [ e)kraspedo/w ] Crustas et puluillos in oris vlcerum adimere, vt ait Hermolaus. Plin. 28, 9 s. 41 Item (sanguis) equarum, praeter quam virginum, erodit, et emarginat vlcera.

EMASCVLO āre. [ eu)nouxi/zw ] Castro, et virilitatem aufero. Seruius ad Aen. 6, 661 [...]

EMASCVLATOR oris. m. Metaph. qui viro tanquam muliere abutitur Apul. Apol. p. 321 Emasculatoribus suis ad omnia nefanda morigerus.

EMATHIA ae. f. [ *)hmaqi/a ] (inquit Seruius) Thessalia est, ab Emathio rege dicta. [...]


page 348, image: s0348

EMATHIVS a, um. Adi. [ *)hma/qios2 ] Vt, Emathil campi Lucan. 1, 1.

EMATVRESCO ui, ere. [ pepai/nomai ] Maturum fieri. [...]

EMATVRO actiu. Eumenius Paneg. Constant. c. 10 Fruges calor ematurat.

EMAX [1] vid. EMO.

EMB

EMBAENETICA ae. f. Ars nauicularia. [...]

EMBAMMA atis. n. [ e)/mbamma ] Condimentum, quod ad condienda opsonia fit, Intinctus ad excitandam orexim. [...]

EMBASICOETAS ae. m. [ e)mbasikoi/tas2 ] Poculi nomen apud Athenaeum 11, 5 [...]

EMBATER eris. m. Balistae foramen. Vitruu. 1, 2. Vid. Bald. Ind.

EMBATEVTICVM Ius [ e)mbateu/tikon ] Alciat. Parerg. 1, 36 [...]

EMBLEMA atis. n. [ e)/mblhma ] Vermiculatum s. musiuum opus tessellis insiticiis aptum atque consertum. [...]

EMBOLA ae. f. [ e)mbolh\ ] Illatio s. inuectio publicarum specierum s. annonarum, quae quotannis ex Aegypto, vt olim a classe Alexandrina Romam vel Puteolos, sic iam Constantinopolin vehebantur. [...]

EMBOLICVS a, um. Adi. Vt, Embolicae species, de quibus apud Vopiscum in Aureliano c. 45 [...]

EMBOLIMVS, EMBOLIMAEVS, et EMBOLISMALIS Adi. Insertus, insiticius, intercalaris. etc.

EMBOLISMVS i. m. [ e)mbo/lismos2 ] Dicitur Intercalatio. Vid. Solin. c. 1. et Macrob. Saturn. 1, 13. Meurs. ibi et Gronou. Salmas. in Solin. p. 14.

EMBOLIARIVS, vel a, um. Adi. Vt, Galeria Copiola Emboliaria reducta est in scenam Plin. 7, 48. [...]


page 349, image: s0349

EMBOLIVM i. n. [ e)mbo/lion ] cognatum vt etymo, ita significatione emblemati, aliquid insertum aut intextum orationi praeter causam, velut Episodium. [...]

EMBOLVM, i. n. et EMBOLVS i. m. Paxillum, Cuneus vel aliquid huiusmodi quod sc. immittitur. [...]

EMBRACTVM, EMBRECTVM, an EMPHRACTVM (sic enim variatur: illud libris praeferentibus, haec substituente coniectura) quid sit Apic. 10, 14 etc.

EMBRYON, i. n. s. EMBRYO onis. m. [ e)mbru/wn ] Imperfectus partus dicitur. Nuper genitus infans, vel crudus et indigestus, inquit Suidas.

EMBRYORECTES ae. m. Instrumentum extrabens fetum in vtero mortuum. Vid. Tertull. de Anima c. 25.

EME

EMEO āre. Exire. Marcellin. 29, 5 Emeato mari cum classe.

EMEATVS ūs. m. Exitus Idem 17, 4 Nilus sub emeatus sui discrimine. Nonnulli libri habent Meatus.

EMEDITOR ari. vnde

EMEDITATVS a, um. Partic. Emeditatis ad haec illa fletibus, quamque sanctissime poterat, adiurans cuncta numina, tantum scelus abnuebat Apul. Met. 2.

EMEDVLLO āre. [ e)kmuelo/w ] Medullam extrahere. [...]

EMENDICO āre. [ e)rani/zw ] Humiliter petendo et velut mendicando aliquid impetrare. [...]

EMENDO āre. [ e)panorqo/w ] Corrigere, et a mendis liberare. [...]

EMENDATVS a, um. Partic. [ e)panorqwqei\s2 ] Cic. de Amicit. 62 c. 17 [...]


page 350, image: s0350

EMENDATE Adu. Cic. de Opt. gen. Orat. 4 c. 2 [...]

EMENDATOR oris. m. [ e)panorqwth\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 20 c. 8 [...]

EMENDATRIX icis. f. Cic. de Legg. 1, 58 c. 22 Quoniam vitiorum emendatricem legem esse oportet. Sic Tusc. 4, 69 Emendatrix vitae poetica.

EMENDATIO onis. f. [ e)pano/rqwsis2 ] Cic. de Fin. 4, 21 c. 9 [...]

EMENDABILIS e. Adi. Qui corrigi potest. Liu. 44, 10 In errorem emendabilem lapsus. Conf. Sen. de Clem. 2, 7.

EMENDATORIVS Augustin. Epist. 109.

EMENSVS [1] vid. EMETIOR.

EMENTIOR iri. [ yeu/domai ] Confingere aliquid falso, idque pro vero dicere. [...]

EMENTIENS entis. Partic. [ yeudo/menos2 ] Cic. de Diuin. 1, 15 c. 9 Videmus haec signa nonnunquam fere ementientia. Vid. leg. mentientia.

EMENTITVS a, um. Partic. Passiu. [ e)yeusme/nos2 ] Vt, Ementita opinio Cic. Tusc. 3, 58. Ementita ea et falsa plenaque erroris Id. de N. D. 2 c. 21.

EMENTVM Gloss. Isid. Excogitatio. ab Eminiscor, v. v.

EMERCOR ari. [ w)nou=mai ] Emere, pretio suum facere. [...]

EMERCATVS a, um. Partic. Act. Tacit. Ann. 16, 1, 2 Principis aditum emercatus. Pass. Ammian. 26, 2 Emercati multitudinis clamores.

EMERCATIO onis. f. et

EMERCATOR oris. m. in Digestis esse dicuntur.

EMEREO ui. et

EMEREOR [ peripoiou=mai, misqofore/w, misqodotou=mai ] Plane merere, et merito suo impetrare. [...]

EMERITVS [1] a, um. Part. Tribuitur tum hominibus, qui satis, et ad finem adeo meruerunt, tum rebus, quae vsu detritae, vel multum certe adhibitae sunt. [...]


page 351, image: s0351

EMERITVM i. n. Pecunia, quae dabatur militia defunctis. [...]

EMERGO si, sum, ere. [ a)nadu/omai ] Contrarium verbo mergere: ex loco vbi submersus fueram, vel delitueram, exire, et in lucem prodire. [...]

EMERSVS [1] a, um. Partic. [ a)nadu\s2 ] qui emersit. [...]


page 352, image: s0352

EMERSVS [2] ūs. Plin. 18, 25 [...]

EMERSVRVS a, um. Partic. [ a)nadu/swn ] Vt, Emersura virtus ex omni saeuitia fortunae Liu. 25,..

EMERITA Augusta, [ *au)gou/sta *)hmeri/ta ] Vrbs Hispaniae Lusitaniae. [...]

EMERITENSIS e. Nomen gentile. Auson. Epist. 24, 74 Emeritensis Anae lataeque fluenta Garumnae.

EMERITVS [2] vid. EMEREO.

EMETIOR iri. Dep. [ diametre/w ] Plane ac totum metiri significat. [...]

EMENSVS [2] a, um. Partic. [ diamemetrhme/nos2 ] Vt, Labores emensus aulae Claud. in Epithal. Pallad. 67. [...]

EMETO ere. [ e)cama/w ] Idem quod Metere, vel demetere. Hor. Epist. 1, 6, 21 Ne plus frumenti dotalibus emetat agris.

EMI

EMICO ui et aui, are. [ r(oibe/w ] Effulgere, celeri motu prosilire. [...]

EMICANS antis. Partic. Vid. in EMICO. Curt. 9, 5, 10 Magna vi sanguinis emicante. Compar. Tertull. aduers. Hermog. c. 29 Terra emicantior facta est arida.

EMICATIO onis. f. Apul. de mundo, Emicationes siluarum.

EMICATIM Adu. Vt, Emicatim prosilire Sidon. Ep. 2, 13.

EMIGRO āre. [ a)ponai/w, a)poike/w ] Idem quod Migrare significat: vt, Emigrare domo Cic. Verr. 2, 89. [...]

EMIGRANS antis. Partic. [ a)ponai/wn ] Vt, Emigrans populus Stat. Silu. 4, 8, 47.

EMIGRATIO ICt. in Dig. vt 39 t. 2 l. 28.

EMINEO ui, ere. [ e)ce/xw, proku/ptw, u(pere/xw ] E Praepositio hic etiam altitudinis notionem Verbo addit. [...]


page 353, image: s0353

EMINENS entis. Partic. [ e)ce/xwn ] Eminens animus in futura, pro Imminens Sen. de Tranquil. vitae. [...]

EMINENTER Adu. Sidon. 1, 11 Non eminentius quam municipaliter natus.

EMINENTIA ae. f. [ e)coxh\, prooxh\ ] Tribuitur rebus corporalibus, solidis, in quibus non modo planum aliquid velut pictura est, sed quod exstet, emineat etc. [...]

EMINVLVS a, um. Adi. Dimin. [ e)pi\ mikro\n e)ce/xwn ] Parum eminens. [...]

EMINISCOR Antique pro Comminisci. [...]

EMINOR ari. Dep. [ a)peile/w ] Minari, sed significatu adaucto. Plaut. Capt. 4, 2, 11 Eminor, interminorque, ne quis obstiterit obviam. Vtitur et Flor. 2, 12, 7. vbi vid. Freinsb.

EMINATIO onis. f. [ a)pei/lhsis2 ] Plaut. Capt. 4, 2, 19 Quae illaec eminatio est?

EMINVS Adu. [ po/r)r(oqen ] E longinquo, inquit Valla. [...]

EMIROR ari. Dep. [ e)piqauma/zw ] Valde mirari. Hor. Carm. 1, 5, 6 Aspera Nigris aequora ventis Emirabitur insolens.

EMISCENS entis. Vina hauriet emiscens Manil. 5, 245. i. meracius miscens, sec. Scalig. e coniectura. Alia coniectura Bentl. Hauriet e cratere. Vulg. Hauriet e miseris: vnde Turneb. e mystris.

EMISENI Populi in Emisena regione Syriae. Paull. de censib. Imperator noster Antonius ciuitatem Emisenorum coloniam iuris Italici fecit. Ex Nebriss.

EMISSARIVS, EMISSITICIVS Vid. EMITTO.

EMITTO isi, issum, ere. [ e)kpe/mpw, e)caposte/llw, e)celau/nw ] Extra mittere, quod interdum imperio fit, interdum manu, est etiam, cum sola permissione, et non impediendo. [...]


page 354, image: s0354

EMISSVS [1] a, um. Partic. [ e)capestalme/nos2 ] Cic. Tusc. 1, 74 [...]

EMISSVS [2] ūs. m. Lucret. 4, 205 Emissum res nulla moratur.

EMISSIO onis. f. [ a)/fesis2, e)ce/lasis2 ] Pro Iaculatione et vibratione: vt Cic. Tusc. 2, 57 c. 24 [...]

EMISSARIVS i. m. Qui paratus est emitti et inuehi in aliquam: Calumniator et delator, submissus et subornatus ab inimicis. [...]

EMISSARIVM i. n. [ e)cagw/gion ] Locus, per quem aqua e lacu aut stagno emittitur. [...]

EMISSIBILIS e. Adi. Quod emitti potest. Vet. Interp. Irenaei 2, 15.

EMISSICIVS a, um. Adi. [ e)kbo/limos2 ] Quod emittitur. [...]

EMMANES is. f. Herba Hyoscyamus. Apul. de Herb. c. 4.

EMMOTA Medicamenta quaedam sunt, s. emplastra, quae motoi=s2 linteaminibus tanquam alutae inducuntur. [...]

EMO

EMO mi, tum, ere. [ w)ne/omai, a)gora/zw, pri/amai ] Pecunia vel gratia, aut praemio, vel alio quouis modo aliquid sibi parare. [...]


page 355, image: s0355

EMTVS a, um. Partic. [ w)nhto\s2 ] Vt, Pax emta donis ingentibus Lucan. 10, 107. [...]

EMTIO oris. f. [ a)gorasi/a, w)nh\, w)/nhsis2 ] Cic. Att. 12, 3 [...]

EMTITO āre. Emere frequenter, emere solere. [...]

EMSITARE quidam legunt apud Plaut. Casin. 2, 5, 39 [...]

EMTVRIO ire. [ a)gorasei/w ] Varro de R. R. 2 prooem. 6 Propterea quod te emturientem in campos Macros adducunt crebro pedes.

EMTOR oris. m. [ a)gorasth\s2 ] Qui emit. [...]

EMTRIX icis. f. Modest. in l. Herenn. D. de euict. et dupl. postul. Quum emtrix non prouocauerit. Paullo post: Nihil proponi, cur emtrici aduersus venditorem actio non competat.

EMTIONALIS e. Adi. [ a)gorastiko\s2 ] Qui frequens est in emtionibus et proscriptionibus bonorum. [...]

EMTICIVS a, um. Adi. [ w)nhto\s2 ] Qui emtus est, cui

page 356, image: s0356

Gratuitus opponitur. [...]

EMAX [2] acis. Adi. [ w)nhtiko\s2 ] Qui libentius iusto emit, emendi cupidior. [...]

EMACITAS [2] atis. f. [ to\ w)nhtiko\n ] Vitium emacis, Columel. 4, 3 [...]

EMODICVS a, um. Adi. Emodicum fertur cohibere tumorem Macer. ap. Barth. Adu. 12, 20. i. immodicum.

EMODEROR ari. Ad moderationem perducere. Ille dolor verbis emoderandus erit Ouid. Rem. Am. v. 130.

EMODVLOR ari. Dep. [ e)paule/w ] Modulando perficere, ad finem modulari. Ouid. Amor. 1, 1, 30 Musa per vndenos emodulanda pedes.

EMODVLATIO, EMODVLATOR apud Boeth...

EMOLIOR iri. Dep. [ e)cw/qw ] Cum molimine et labore expellere. [...]

EMOLIMENTVM i. n. Molimen, opera, quae negotio alicui impenditur, pro quo occupauit fere libros emolumentum. [...]

EMOLLIO ire. [ e)kmalqako/w, e)kmala/ttw ] Idem quod Mollire, et frictione aut subactione molle reddere. [...]

EMOLLIDVS a, um. Adi. [ malqako\s2 ] Idem quod Mollis. [...]

EMOLLIS e. Adi. Valde mollis. Auien... Hi celeri emolles currunt pede semper arenas. Vid. Barth. Adu. 28, 16.

EMOLLESCO Cels. 5, 28 Sine vlla vi clauus emollescit.

EMOLO Idem ac Molo. Pers. 6, 26 Granaria, fas est, Emole. i. exhauri molendo et liberaliter impendendo, vt explicat Casaub.

EMOLITVS a, um. Partic. Veget. 3, 24 Emolitum hordeum.

EMOLVMENTVM i. n. [ w)fe/lhma, eu)xrh/sthma ] Vtilitas quam opera et labore quaesitam impetramus, non ab emoliendo, (id potius emolimentum est) sed ab emolendo dictum, quod breuis modus Syllabae mo indicat. [...]


page 357, image: s0357

EMONEO ere. [ paragge/llw ] Idem quod valde Monere. Plaut. Asin. 4, 2, 17 Hunc politare, illam expilare iam emone. Sic vett. editt. Sed aliter editur inde a Camerario.

EMORIOR emori. Dep. [ a)poqnh/skw ] Omnino planeque mori. [...]

EMORTVALIS e. Adi. [ nekriko\s2 ] Vt, Emortualis dies, in quo quis mortuus est, sicut Natalis, in quo natus: Plaut. Pseud. 4, 7, 136.

EMORTVVS a, um. Adi. Plaut. Poen. 4, 2, 18 Emortuo verba facere. Conf. Aul. 4, 5, 1. Pseud. 1, 3, 105. Epid. 1, 2, 14. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 2, 458.

EMORIBVNDVS a, um. Adi. Apud Cels...

EMOVEO ere. [ a)pokine/w ] Ex loco mouere. [...]

EMOTVS a, um. Partic. [ a)pokinhqei\s2 ] Vt, Axis a cardine emotus Stat. Theb. 1, 349. [...]

EMOTIO onis. f. ICt. in Dig...

EMP

EMPAECTAE arum. Illusores. 2 Petr. 3, 3.

EMPANDA ae. f. Paganorum dea fuit, teste Festo, ad quam illustrandam adhibetur a Scaligero locus Varronis conseruatus a Non. 1, 209 [...]

EMPEDOCLES is. m. [ *)empedoklh\s2 ] Philosophus et Poeta Agrigentinus, de rerum natura versibus scripsit, vt apud Romanos Lucretius. [...]

EMPEDOCLEVS a, um. Adi. [ *)empedo/kleios2 ] Cic. Q. Fratr. 2, 10 Quum veneris, virum te putabo: si Sallustii Empedoclea legeris, hominem non putabo. Conf. Tusc. 1, 41.

EMPENETICA ae. f. Esuritionis ars. Cael. ad Cic. Fam. 8, 1 [...]

EMPETRON i. n. [ e)/mpetron ] Herba, quam nostri Calcifragam vocant: nascitur in montibus maritimis, fere in saxo: quo propius mari fuit, minus salsa est Plin. 27, 9.

EMPHASIS is. f. [ e)/mfasis2 ] Significatio dicta Latinis v. v. n. 2. [...]

EMPHRACTA Nonnulli dici putauerunt Naues tectas, citantes illud Vlpian. ex l. 2 [...]


page 358, image: s0358

EMPHRAGMA atis. n. Veget. 1, 40, 3. et 1, 47, 2 passio, quae Praeoccupatio Latine dicitur: stipatio et obstructio canalis intestinorum, manu vel clystere curanda. Gr. [ e)/mfragma, e)/mfracis2, q. d. obseptio.

EMPHYTEVSIS is. f. [ e)nfu/teusis2 ] Latine Insitionem significat, siue Plantationem, a verbo Graeco [ e)mfuteu/w, quod est insero, vel consero. [...]

EMPHYTEVTA ae. m. Qui tali conditione praedium acquiric. L. 4 Cod. de Iure emphyteutico.

EMPHYTEVTICVS a, um. Adi. Vt, Emphyteuticum agrum possidere Macer. in l. penult. in princip. D. Qui satisdare cogantur.

EMPHYTEVTICARIVS i. m. L. 6 [...]

EMPHYTEVMA atis. n. Praedium Emphyteuticum. Ad alios suum ius vel emphyteumata transferre l. 4 Cod. de Iur. emphyteutico.

EMPIRICE es. f. [ *)empeirikh\ ] Vna ex tribus sectis medicinae, quae experientia tantum nitebatur. [...]

EMPIRICVS a, um. Adi. [ e)mpeiriko\s2 ] Cels. in praefat. [...]

EMPLASTRVM i. n. [ e)/mplaston, e)/mplastron ] Cels. 5, 17, 2 [...]

EMPLASTRO āre. [ e)mplasto/w ] Emplastro, quod modo descripsimus n. 2 [...]

EMPLASTRATIO onis. f. [ e)mpla/stwma ] Genus inserendi, quum cortex eximitur inoculationis gratia, vt aptari queat cortex par ex altera arbore. [...]

EMPLECTON [ e)mplekto\n ] Structurae genus, tantummodo frontibus politis. Reliqua fortuito collocant. Auctor Plin. 36, 22. Conf. Vitruu. 2, 8.

EMPNEVMATOSIS is. f. q. d. inflatio, morbi genus. Cael. Aurel. 3, 8, 116. Marc. Empir. c. 20.

EMPOLAS lucra negotiationis interpretantur l. 69 [...]

EMPORIAE arum. f. [ *)empori/ai ] Vrbs Hispaniae Tarraconensis. Phocaicae Emporiae Sil. 3,.. Est et vrbs Sardiniae, Liu. 21, 60. 28, 42 etc.

EMPONEMA atis. n. [ e)mpo/nhma ] Graecis, quae Melioratio

page 359, image: s0359

nostris dicitur. [...]

EMPORIVM i. n. [ e)mpo/rion ] Locus, in quo res venales exponuntur. [...]

EMPORETICVS a, um. Adi. [ e)mporiko\s2 ] Vt, Emporetica charta, i. mercatoria Plin. 13, 12 s. 23 [...]

EMPORITANI orum. Populi, s. ciues vrbium, quae Emporiae dicuntur. Sic Emporitani Liu. 34, 16 ex vrbe in ins. Sardinia.

EMPORVS i. m. Mercator. Auson. Epist. 22, 28 Nouus emporus.

EMPROSTHOTONVS i. m. [ e)mprosqo/tonos2 ] Affectus est ceruicis antrorsum flexae, cum mentum pectori adnectit, vt ait Celsus 4, 6. [...]

EMPROSTHOTONIA ae. f. Idem. Cael. Aurel. Acut. 3, 6 vertitur Raptus pronus. Vid. Barth. Aduers. 38, 12.

EMPROSTHOTONICVS i. m. Qui hoc morbo laborat. Theod. Priscian. 2, 10.

EMPTIO, EMPTICIVS, EMPTITO, EMPTOR, EMPTVRIO, EMPTVS vid. EMO.

EMPVSA ae. f. Res nugax apud Graecos, spectrum muliebre, nunc pulchra specie fallens, nunc turpi et horribili terrens, interficiensque adeo homines. [...]

EMPYI [ e)mpu/oi ] a medicis dicuntur, Qui abscessu thoracis laborantes pus exscreant, quorum affectus etiam EMPYEMA appellatur: nos Purulentam exscreationem dicere possumus. [...]

EMPYRIVM Caelum, [ e)mpu/rios2 ou)rano\s2 ] Appellatur a Theologis, qui Scholastici vocantur, vndecimum caelum, primum mobile ambitu suo complectens, Dei et beatorum sedes: ita dictum, quasi Ignitum, non quod re vera tale sit, sed quod puritate sua reliquis caelis, vt ignis caeteris elementis, antecellat. [...]

EMV

EMVCIDVS a, um. Adi. Libros quosdam occupauit apud Plin. 17, 22 s. 35. Et Varr. R. R. 1, 31, 3 vbi legitur melius Eiuncidus, v. v.

EMVGIO ire. [ e)kmuka/omai ] Proprie est boum. [...]

EMVLGATIO onis. f.

EMVLGATOR oris. m. In Cod. esse dicuntur, pro Promulgatore.

EMVLGEO si vel xi, ere. [ e)came/lgw ] Mulgendo elicere, exprimere. Colum. 7, 3, 17 Sed priusquam hoc fiat, exiguum emulgendum est, quod pastores colostram vocant.

EMVLSVS a, um. Partic. Catull. 67, 110 Quale ferunt Graii? Siccari emulsa pingue palude solum, i. emissa, deriuata.

EMVNDO āre. [ e)kkaqari/zw ] Plane mundare, vt Expurgare. [...]

EMVNDANS antis. Partic. Vulg. Malach. 3, 3.

EMVNDATVS a, um. Partic. Columel. 3, 15 pr. Emundata pastinatio. Et 11, 2, 71 Emundata torcularia.

EMVNDATE Adu. Apud Augustinum esse dicitur.

EMVNDATIO onis. f. Tertull. et Vulg. Interpr. saepius.

EMVNGO nxi, nctum, ere. [ a)pomu/ttw, Vet. Gloss. et Onomast.] Mungendo exprimere. [...]

EMVNCTVS a, um. Partic. [ a)po/muktos2 ] Vt, Emunctae naris homo, i. facetus et elegans, apud Horat. (Serm. 1, 4, 8) [...]

EMVNCTIO onis. f. [ a)po/mucis2 ] Quinct. 11, 3, 80 de narium gestu loquens, Quum emunctio etiam frequentior, non sine causa reprehendatur.

EMVNCTOR oris. m. Deceptor in Digestis esse dicitur.

EMVNCTORIVM i. n. In instrumento candelabri refertur. Vulg. Exod. 25, 38.


page 360, image: s0360

EMVNIO ire. [ a)sfali/zw ] Munire plane et perfecte. [...]

EMVNITOR oris. m. Apud Veget....

EMVNITAS atis. f. Tertull. de Resurrect. c. 58 non plane idem quod Immunitas, sed liberatio a muniis s. muneribus, quae velut post emeritam militiam contingit, quod monet Rigalt.

EMVRMVRO āre. Augustin.

EMVRMVRATOR oris. m. Hieron.

EMVSCO āre. [ e)kmnio/w ] Purgare et muscum adimere, quod proprie de arboribus dicitur. Colum. 11, 2, 41 Iisdem diebus, vbi praegelidum et pluuium caelum est, oleae putantur et emuscantur.

EMVSSITATA Ad amussim facta, Festus. [...]

EMVTIO ire. [ a)/fwnos2 ei)mi\ ] Tanquam mutus signum facere, vel strepitum. Plaut. Merc. 5, 2, 55 E. Etiam emutis? omnia commonstrabo. Aliter Metuis.

EMVTO āre. [ e)calla/ttw ] Idem, quod Immutare. Quinctil. 8, 2, 19 Quidam emutatis in peruersum dictis de figuris, idem vitium consequuntur. Manil. 5, 147? appositis caput emutare capillis.

EMY

EMYDES um. f. [ e)/mudes2 ] Graecis Testudinum genus dicitur, de quo Plin. 32, 4 [...]

EN

EN [1], vel pro In posuere veteres, vt in Columna Duil. ENQVE EODEM MACESTRATOD. De ENDO mox s. l.

EN [2] [ h)ni\, h)/nide, i)dou\ ] Adu. demonstrat. [...]

ENA

ENAEMON [ e)/naimon ] Emplastrorum epitheton. [...]

ENARGIA ae. f. [ e)na/rgeia ] quae esset, explicat Quinctil. 4, 2, 63 [...]

ENARMONIOS Enarmonion, modulandi genus Mart. Capella 9 p. 315. [...]

ENARRO āre. [ e)chge/omai ] Idem, quod totum, a capite ad finem,

page 361, image: s0361

narrare. [...]

ENARRATE Adu. cuius Compar. aliquoties vsurpat Gell. vt 10, 1 Tiro enarratius scripsit. Adde 13, 12.

ENARRATOR oris. m. Enarrator Sallustii Gell. 18, 4 qui, et quid scripserit, et quid senserit, docere potest. Idonei vocum antiquarum enarratores Idem ib. c. 6.

ENARRATIO onis. f. [ e)ch/ghsis2 ] Vt, Auctorum enarratio Quinctil. 1, 9. [...]

ENARRABILIS e. Adi. [ dihghmatiko\s2, Vet. Gloss. [ e)chghto\s2 ] Quod enarrari potest. Quinctil. 6, 4 Motu animi quodam nescio an enarrabili, indicatur.

ENASCOR asci. Dep. [ e)kgenna/omai ] Nasci ex aliquo. [...]

ENATVS a, um. Partic. Tacit. Ann. 2, 14, 3 Enata humo virgulta. Colum. 2, 10 Radices enatorum seminum.

ENATO āre. [ e)knh/xomai ] Ita natare, vt iam ad eum locum, in quem tendimus, deueniamus. [...]

ENATATIO onis. f. Augustino tribuitur.

ENAVIGO āre. [ e)kple/w ] Nauigio traiicere. [...]

ENAVIGANDVS a, um. Partic. [ e)kpleusqhso/menos2 ] Horat. Carm. 2, 14, 11 Enauiganda vnda.

ENAVIGATVS a, um. Partic. [ e)kpleusqei\s2 ] Plin. 9, 3 Sinus duodecim dierum et noctium remigio enauigatus Ptolemaeo regi. Add. Symmach. Ep. 8, 61.

ENAVIGATIO onis. f. Augustin.

ENAVO āre. [ a)perga/zomai ] Plane et ad finem nauare. Tacit. Hist. 3, 74, 3 Et praemia enauatae operae petebant. E consummationem significat, vt in verbo Euinco. Vid. Ryck. ad loc.

ENC

ENCAENIA orum. n. pl. e)gkai/nia ] Quid sibi velit ea vox, doceat August. in Ioh. tr. 48 [...]

ENCANTHIS idis. f. [ e)gkanqi\s2 ] Morbus oculorum, quum in maiori ipsorum angulo tuberculum enascitur, quod palpebras parum patitur diduci, vt ait Cels. 7, 7, 5. [...]

ENCARDIA ae. f. [ e)gkardi/a ] Gemma, a cordis effigie sic dicta, item Cardisce. [...]

ENCARPVS, i. m. s. orum. n. [ e)/gkarpos2 ] Vox Vitruuii 4, 1 [...]

ENCATHESMA atis. n. Apul. de Herb. 38, 3 de collectione humorum tumente.

ENCAVSTICE es. f. [ e)gkaustikh\ ] Genus picturae, de quo statim dicemus. [...]

ENCAVSTES ae. m. [ e)gkau/sths2 ] Qui ita pingit. Laudatur, vereor vt recte, Vitruuius,.. Quod facere ab encauste didicerat.

ENCAVSTVS a, um. Adi. [ e)/gkaustos2 ] Opus ita pictum. Martial. 4, 47 Encaustus Phaethon tabula tibi pictus in hac est.

ENCAVSTVM i. n. [ e)/gkauston ] Materia inusta, ad picturam apta. Plin. 36, 25 s. 64 [...]


page 362, image: s0362

ENCAVTVM i. n. [ e)gkekaume/non ] Publicae scripturae genus, per adustionem et cestrum, de quo, cum totum sit recentioris aeui, vid. Gothofr. ad C. Theod. l. 1 de Veteran.

ENCAVTARIVM i. n. Idem, quod encautum. [...]

ENCELADVS i. m. [ *)egke/lados2 ] Gigas, Terrae filius fulmine ictus a Ioue, et sub Aetna monte sepultus. [...]

ENCHELEAE um. m. *)egxelei=s2 et e)gxele/ai Stephano ] Gens in Illyride, vbi Cadmus et eius vxor Hermione in serpentes versi sunt. [...]

ENCHIRIDION i. n. [ e)gxeiri/dion ] A manu dictum, quasi Promptuarium, et quod ad manum semper haberi debeat, ensem vel pugionem, quem ita Graeci nominant. [...]

ENCHRISMA atis. n. [ e)/gxrisma ] Vnguentum. Cels. 5, 24.

ENCHRISTA [ e)/gxrista ] Medicamenta sunt apud Cels. 5, 24, quae illinuntur.

ENCHVSA ae. f. [ e)/gxousa ] Herba est similis anchusae, Pseudanchusa ob id appellata,? sed lanuginosior et minus pinguis, tenuibus foliis, et languidioribus: radix in oleum non fundit rubentem succum, et hoc ab anchusa discernitur Plin. 22, 20. [...]

ENCHYTVM vid. ENCYTVM.

ENCLIMA atis. n. Idem fere, quod Clima, Inclinatio, plaga. Vitruu. 9, 9. Vid. Bald. Lex.

ENCLISIS is. f. [ e)/gklisis2 ] Latine dicitur Inclinatio. Vnde ENCLITICAE particulae, quae in quamuis partem inclinantur.

ENCOLPIAE [ e)gkolpi/ai ] vt ait Aristoteles, Venti sunt, qui e mari veniunt per sinus. [...]

ENCOLPISMVS i. m. Clyster vterinus. Theod. Prisc. 3, 5. Vid. Reines. Var. Lect. p. 515.

ENCOLPIZO āre. Eiusmodi clysterem iniicere. Octau. Horat. 4.

ENCOMBOMATA [ e)gkombw/mata ] teste Nonio 14, 38 [...]

ENCOMIVM i. n. [ e)gkw/mion ] Laus vel praeconium alicuius, et proprie quod ex multis eius virtutibus compingitur. [...]

ENCOMIOLOGICVS a, um. Adi. Encomiologicum Stesichoricum, et, Encomiologicum Archilochium Plotius sub fin. lib. de Metris p. 2662. [...]

ENCOMIASTICVS a, um. Adi. Quinctil. 3, 4, 12 Laudativum genus dicendi vocat [ e)gkwmiastiko/n.

ENCRINOMENOS e)gkrino/menos2 ] Vocatur, qui athletis adnumeratur, i. qui in eorum numerum recipitur: vnde et [ e)/gkrisis2 a)qlhtw=n dicitur. [...]

ENCRITOS [ e)/gkritos2 ] A Graecis appellatur, Qui in ordinem numerumque redactus est, h. e. Vilis et vulgaris, vt inquit Priscianus. [...]

ENCYCLIOS [ e)gku/klios2 ] Circularis Latine dici potest. [...]

ENCYCLOPAEDIA ae. f. [ e)gkuklopaidei/a ] Quasi tu encyclion disciplinam dicas, de qua modo actum est. [...]

ENCYTVM, Vett. editt. ENCITVM est apud Caton. R. R. 80 [...]


page 363, image: s0363

END

ENDELECHIA vid. ENTELECHIA.

ENDIADYS Figura. Seru. ad illud Virgil. Aen. 1, 61 [...]

ENDO Praepositio apud antiquos, pro In. [...]

ENDOCEPTVS a, um. Adi. Naeu. vid. Lauremb. Antiquar. p. 153, vbi plura diligentius examinanda.

ENDOCLVSVS a, um. Adi. Endoclusa, [ e)nikekleisme/nh, Gloss. Vet.

ENDOFERT sese campis Ennius ex restitutione Merulae p. 353, 10, vbi etiam est Endotuetur.

ENDOGREDIOR Antiq. pro Ingredior. Lucret. 1, 83. et 4, 319 et 367.

ENDOITIVM Antiq. pro Initium. Fest.

ENDOPEDIRI Lucret. 4, 68. 5, 874.

ENDOPEDITA Antiq. pro Impedita. Lucret. 2, 101 et 458. 6, 452. et 1008.

ENDOPEDITE Adu. Idem. Lucret. 1, 241.

ENDOPERATOR oris. m. pro Imperator. Lucret. 5, 1226. Enn. Hessel. p. 22. et apud Gell. 18, 9. Vid. INDVPERO.

ENDOPLORO pro Imploro. Antiq. Fest.

ENDOTVEOR pro Intueor. Enn. ap. Non. 4, 385. et in Fragm. p. 16 ed. Wetsten.

ENDROMIS idis. f. [ e)ndromi\s2 ] Vestis genus ita dictum, quod ea antiqui [ e)n dro/mw|, id est in cursu et palaestra vterentur, ne post aestum subito frigescerent: quam pinguem, hirsutamque, et villi longioris fuisse constat ex Martial. 4, 19 [...]

ENDROMIDATVS a, um. Adi. Endromide vestitus. Sidon. Epist. 2, 1.

ENDVPERATOR, pro ENDOPERATOR i. Imperator Lucret. 4, 964.

ENDYMION onis. m. [ *)endumi/wn ] de quo Cic. Tusc. 1, 92 c. 38 [...]

ENDYMIONEVS a, um. Adi. Auson. Eidyll. 6, 41 Endymioneos solita affectare sopores.

ENDYMIONES Varronis satyra, quam saepe laudat Nonius, v. g. 1, 229 Varro Endymionibus, etc.

ENE

ENEBRA vid. INEBRA.

ENEBVLO āre. Tertull. Apolog. c. 35 vbi al. simpliciter nebulabant.

ENECO ui et aui, ectum et atum, are. [ e)kfone/w ] Interficere, suffocare, et neci dare. [...]

ENECTVS a, um. Part. [ e)kkakwqei\s2 ] Non tam mortuus, quam fame, aut tardo alio supplicio prope ad mortem redactus. [...]

ENECATVS a, um. Partic. Plin. 30, 12 s. 34 Mus araneus pendens enecatus. Idem 18, 13 s. 34 Rapaciorum flauidorum, et in horreis enecatorum, non minor gratia.

ENECATIO onis. f. Apud Firmicum esse dicitur.

ENECATRIX icis. f. Apud Tertull. adu. Marc. 1, 29.


page 364, image: s0364

ENEMA, aut atis. n. Id, quod per clysterem aluo immittitur. Cels. 5, 19. Th. Prisc. 2, 2. Vid. Reines. Var. Lect. 2, 8. Aliud Enaema, v. v.

ENEMION i. n. Papauer. Apul. de Herb. c. 53.

ENENTHIVS, vel Deus Phoenicum, confictus ex praua lectione Lampridii Heliog. 23 [...]

ENERGEMA atis. n. Opus, Effectus operationem sequens. Tertull. de Praescript. c. 30.

ENERGIA ae. f. [ e)ne/rgeia ] Latine dicitur Actus, actio, et efficacia. Non confundenda cum Enargia, de qua s. l.

ENERGVMENVS dicitur, Ab immundo spiritu vexatus, siue a daemone obsessus, quod per ipsum, tanquam instrumentum, efficax esset daemon. [...]

ENERVO āre. [ e)kneuri/zw ] Metaphora consueta est Debilitare, et veluti Neruos auferre, et contundere. [...]

ENERVATVS a, um. Partic. [ e)kneneurisme/nos2 ] Tam afflictus, tam infirmus, tam eneruatus reus Cic. in Pis. c. 33.

ENERVVS, a, um; et ENERVIS e. Adi. [ e)/kneuros2 ] Sine viribus. [...]

ENERVATIO onis. f. Voluptatis eneruatione elanguescere Arnob. 3 p. 466.

ENG

ENGIBATA orum. n. pl. Inter hydraulica Ctesibii inuenta, recensentur a Vitruu. 10, 12. [...]

ENGONASIS is. m. [ *)eggo/nasis2 ] Sideris nomen, viri ingeniculantis, s. in genua subsidentis imaginem habens. [...]

ENGONATON i. n. Horologii genus. [...]

ENGVINI orum. m. Latinae conditionis populi in Sicilia, ap. Plin. 3, 8. Cic. Verr. 4, 97 Matris magnae fanum apud Enguinos est.

ENH

ENHAEMVM i. n. [ e)/naimon ] Medicamentum quoddam est, quod, vt ex Hippocrate 4 [...]

ENHARMONICVS vid. ENARMONIOS.

ENHYDRIS idis. f. [ e)/nudris2 ] Coluber in aqua viuens, vnde nomen accepit, inquit Plin. 32, 7. Add. 30, 3.

ENHYDRVS i. m. Idem. Solin. c. 45 [...]

ENI

ENIM [ ga\r ] Causalis Coniunctio, ferme secundo loco ponitur, et parenthesibus inter alia pulchre seruit. [...]


page 365, image: s0365

ENIMVERO [ kai\ mh\n dh\ ] Id est Certe, in principio positum. [...]

ENIPEVS i. m. [ *)enipeu\s2 ] Fluuius Thessaliae, iuxta quem fuit praelium inter Caesarem et Pompeium. [...]

ENISVS [1] vid. ENITOR.

ENITEO ere. [ kallu/nomai, e)kkallu/nomai ] Resplendere, et nitidum ac politum et ornatum esse. [...]

ENITESCO ere. [ e)kkallu/nomai ] Idem. Quinctil. 2, 5 [...]

ENITOR isus et ixus, iti. Dep. [ peira/omai, filotimou=mai ] Idem quod Niti, sed significantius paullo. [...]

ENISVS [2] a, um. Partic. Cic. Q. Fratr. 3, 9 [...]

ENIXVS [1] a, um. aliud Partic. Fratris opibus enixus Tac. Ann.

page 366, image: s0366

14, 28, 3. [...]

ENIXVS [2] ūs. m. Ipse enitendi seu pariendi actus. Plin. 10, 63 Equae post vnum annum ab enixu vtiliter admittuntur.

ENIXE Adu. [ filoti/mws2 ] Cum conatu. [...]

ENIXIM pro Enixe. [ e)nto/nws2 ] Sisen. Hist. 4 ap Non. 2, 301 Ego illos malos et audaces semper enixim contra sortunas atque honores huius ordinis omnia fecisse ac dixisse sentio.

ENIVEVS a, um. Adi. Reponit, legitque apud Manil. 5, 708 Eniueum rubro vultum suffusa pyropo, Barth. Aduers. 8, 8 pro vulgato Femineo, et interpretatur candidum. Bentl. Caeruleum.

ENN

ENNA, s. ae. f. [ *)/enna ] Ciuitas Siciliae edito in loco et vndique praecipiti sita, et a Syracusanis (Stephano teste) condita. [...]

ENNAEVS, s. a, um. Adi. Sil. 1, 93 [...]

ENNENSIS e. Gentile aliud, vt Ennaeus. Vt, Ennensis ager Cic. Verr. 3, 47. Conf. Verr. 4, 106 sqq. Ennensium principes Liu. 24, 37. Hennenses Plin.

ENNAM antiqui dixerunt, pro Etiamne, teste Festo.

ENNEA Graecis nouem, ENNEAS nouenarius. Hinc

ENNEAPHARMACVM i. n. Medicamentum ex nouem rebus permistis constans. [...]

ENNEAPHTHONGOS Adi. e)nnea/fqoggos2 ] Quod nouem edit voces, vt, Enneaphthongos chelys apud Mart. Capel. 1 p. 17. Pro eodem etiam [ e)nnea/fwnon dicunt Graeci.

ENNEAPHYLLON i. n. [ e)nnea/fullon ] Herba est, quae longa folia nouena habet, causticae naturae. [...]

ENNIVS i. m. [ *)/ennios2 ] Poeta, quem Rudiae genuere vetustae, vt ait Silius 12, 395. [...]

ENNIANVS a, um. Adi. Vt, Ennianus populus Gell. 12, 2. Ennianum hemistichium.

ENNIANISTA ae. m. Hoc se nomine appellari volebat Anagnostes, qui legebat Ennii Annales ad populum in theatro Gell. 18, 5.

ENNOSIGAEVS i. m. [ *)ennosigai=os2 ] Neptuni epitheton apud Poetas, quasi Terram concutiens. Iuuen. Sat. 10, 182 de Xerxe loquens, Ipsum compedibus qui vinxerat Ennosigaeum.

ENNOEA ae. f. [ e)/nnoia ] Intelligentia. [...]


page 367, image: s0367

ENO āre. [ e)knh/xomai ] Vt Enato, Extra nare, et nando aliquo peruenire. [...]

ENODO āre. Nodis exsoluere Non. 1, 49. [...]

ENODATVS a, um. Partic. [ a)napeptugme/nos2 ] Cic. de Inuent. 2, 6 c. 2 [...]

ENODATIO onis. f. [ a)na/ptucis2 ] Explicatio. [...]

ENODATE Adu. [ a)napeptugme/nws2 ] Cic. de Fin. 5, 27 c. 9 [...]

ENODATOR oris. m. Tertull. de Pallio extr. al. leg. Edomator.

ENODABILIS e. Adi. vnde Inenodabilis.

ENODIS e. Adi. [ a)/desmos2 ] Quod sine nodo est. [...]

ENORCHIS is. f. [ e)no/rxis2 ] Gemma est candida, quae diuisa fragmentis, testium effigiem repraesentat Plin. 37, 10.

ENORMIS e. Adi. [ a)/metros2, e)/ktopos2 ] Magnum, sine mensura, et norma. [...]

ENORMITER Adu. [ e)kto/pws2 ] Plin. 37, 6 Simili modo si ex alio colore in se admittat aliquid enormiter.

ENORMITAS atis. f. Sicut in structura saxorum rudium ipsa enormitas inuenit, cui applicari et in quo possit insistere Quinct. 9, 4. [...]

ENORMATVS a, um. Adi. Vnde

ENORMATE Adu. Cui addi minus nihil potest Gloss. Isid. Sed iam monuere viri docti, legendum, cui nihil addi minuiue potest.

ENOTESCO ere. [ gnwri/zomai ] Notum fieri. [...]

ENOTO āre. Memoriae causa ex alio libro scribere et notare. [...]

ENOTATVS a, um. Part. Apul. Met. 9 p. 220, 22 Sorte vnica casibus pluribus enotata. Sed variat lectio.

ENOTATIO onis. f. Apud Hieron...

ENOTATOR oris. m. Apud Macrob...

ENOTABILIS e. Adi. Apud Augustin...

ENOVO āre. [ e)kneo/w ] Idem quod Nouo. [...]

ENR et ENS

ENRHYTHMVS, et ENRHYTHMICVS a, um. Adi. Apud Mart. Capell. 9 p. 327 et 328 vt, Genus numerorum enrhythmon, Enrhythmica tempora. Mere Graecum est [ e)/nruqmos2.

ENS entis. Partic. [ to\ o)\n ] Vid. SVM. Quinctil. 8, 3, 33 [...]

ENSIS is. m. [ ci/fos2 ] Idem qui gladius. [...]


page 368, image: s0368

ENSICVLVS i. m. Dimin. [ cifi/dion ] Plaut. Rud. 4, 4, 113 In eo ensiculo literarum quid est?

ENSIFER, s. a, um. Adi. [ cifh/rhs2 ] Ouid. de Arte Am. 2, 56 [...]

ENSIPOTENS entis. Coripp. 4, 365.

ENT

ENTASIS is. f. Intensio. Vitruu. 3, 2.

ENTATICOS i. m. Herba Satyrion Apul. de Herb. 15 quod valeat ad intendendum penem.

ENTELECHIA ae. f. [ e)ntele/xeia ] Perfectio, energia, vis ex se mouens. [...]

ENTELLINI [ *)entelli/noi ] Siciliae populi, et Latinae conditionis, apud Plin. 3, 8. Cic. Verr. 3, 200. Vid. Seru. ad Virg. Aen. 5, 73.

ENTEROCELA ae. f. [ e)nterokh/lh ] Herniae species dicitur, quum intestinum caecum delabitur in scrotum: vt Epiploocele, quum omentum: Hydrocele, quum in alterum e testibus humor confluit. [...]

ENTEROCELICVS a, um. Adi. [ e)nterokhlh/ths2 ] Qui enterocela laborat. Plin. 26, 8 Enterocelicis datur ex aqua, et illinitur vesicae vitiis.

ENTERON i. n. [ e)/nteron ] Latine Intestinum. Hinc quidam Exenterare, pro Euiscerare, et intestina detrahere deduciputant. Vid. s. l.

ENTHEOS Adi. [ e)/nqeos2 ] i. Numine diuino plenus: spiritu fanatico instinctus. [...]


page 369, image: s0369

ENTHEO āre. Vnde

ENTHEATVS a, um. Partic. Diuino numine afflatus, vt, Entheata vatum pectora, apud Martial. 12, 57 Turba entheata Bellonae.

ENTHECAE [ e)nqh/kai ] Imposita Instrumenta, siue dotes praediorum. [...]

ENTHECATVS a, um. Adi. Quidquid Helicon verbalibus horreis enthecatum possederat Fulgent. Mythol. 1.

ENTHRONISTICA pro Intronisticis reponendum apud Iustinianum in Const. de sanctiss. episcop. §. si quis autem episcoporum. [...]

ENTHYMEMA atis. n. [ e)nqu/mhma ] Ad verbum cogitatum, vel animo conceptum. [...]

ENTHYMEMATION i. n. Dimin. Commentatiuncula. Gell. 16, 1.

ENTHYMESIS is. f. [ e)nqu/mhsis2 ] Cogitatio, inuentum. Tertull. aduers. Val. c. 9 et 14. Idem de Praescript. c. 7.

ENTIA vid. ENS.

ENTOCHVS i. m. [ *)/entoxos2 ] Statuarius nobilis, cuius opera recenset Plin. 36, 5.

ENTOMON i. n. [ e)/ntomon ] Vnum ellebori genus, quod nigrum vocant, purgans per inferna. [...]

ENV

ENVBILO āre. Obscuritatem et velut nubila tollere, lucemque adeo reddere. [...]

ENVBILATVS a, um. Partic. Paullin. Iamb. ad Cyth. v. 667.

ENVBILANDVS a, um. Partic. Tertull. de Anima c. 3.

ENVBO psi, ptum, ere. [ e)kgami/zw ] Nubere extra gentem vel ordinem. [...]

ENVPTIO onis. f. [ e)kga/misis2 ] Vt, Enuptio gentis, pro Iure nuptiarum extra gentem. [...]

ENVBRVM vid. INEBRAE.

ENVCLEO āre. [ safhni/zw, e)comalu/nw ] Proprie est Aperire, et nucleum a putamine extrabere. [...]


page 370, image: s0370

ENVCLEATVS a, um. Partic. [ e)chkribwme/nos2 ] Vt, Enucleata vua Th. Priscian. 1, 20. [...]

ENVCLEATE Adu. [ e)chkribwme/nws2 ] Purgate, inquit Nonius 1, 296 [...]

ENVCLEATIO onis. f. Explanatio. Augustin...

ENVCLEATOR oris. m. Explanator. ICt. in Cod...

ENVDO āre. [ a)pogumno/w ] Idem quod Nudare. [...]

ENVDATIO onis. f. ICt. in Dig...

ENVDATE Adu. et

ENVDATVS a, um. Adi. Augustin...

ENVMERO āre. [ e)cariqme/w ] Numerare ab initio ad finem, recensere. [...]

ENVMERATIO onis. f. [ e)cari/qmhsis2 ] Cic. de Legg. 3, 23 [...]

ENVMERATVS a, um. Partic. Liu. 3, 58 Septem et viginti enumeratis stipendiis.

ENVNDINO āre. [ kaphleu/ein ] Cauponari, vt mercem aliquam vilem tractare. Spiritum sanctum enundinare Tertull. de Idolol. c. 9.

ENVNQVAM Ecquando: Antiquum. Festus. Est potius diuisim legendum. Vid. EN n. 2.

ENVNTIO āre. [ e)kfe/rw, a)pofai/nw ] Pronuntiare, declarare. [...]

ENVNTIATVS a, um. Partic. [ a)pofanqei\s2 ] Vt, Sermo rectus et secundum naturam enuntiatus Quinctil. 2, 5. Per indicium enuntiata res Caes. B. G. 1, 4, 1.

ENVNTIATVM i. n. [ a)po/fasma ] Est oratio, verum aut falsum significans. [...]

ENVNTIATIVVS a, um. Adi. [ a)pofantiko\s2 ] Quo vtitur Sen. Epist. 117 p. 579. [...]

ENVNTIATIVE Adu. i. Declaratiue, apud ICtos.

ENVNTIATVRA ae. f. Ponitur hoc nomen a Goesio in Indice in rei agrar. scriptt. h. m. Enuntiatio et Enunciatura est p. 217 [...]

ENVNTIATIO onis. f. [ a)po/fansis2 ] Idem quod Enuntiatum. [...]

ENVNTIATOR oris. m. Apud ICtos in Dig.

ENVNTIATRIX icis. f. [ a)pofa/ntria ] Quinctil. 2, 15, 21 Ars inuentrix, et iudicatrix, et enuntiatrix. Conf. Prudent. in Romano v. 770.


page 371, image: s0371

ENVTRIO iui, itum, ire. [ e)ktre/fw ] Nutrire ad finem vsque. [...]

ENVTRITVS a, um. Partic. Vitruu. 2, 1 Origines aedificiorum, quibus rationibus enutritae et progressae sunt.

ENY

ENYALIVS i. m. [ *)enua/lios2 ] Est inter propria Martis nomina, vt ait Macrob. Saturn. 1, 19 quo etiam Bacchus cognominatur. Sic dicitur ab Enyo, de qua statim.

ENYDRIS idis. f. et

ENYDRVS i. m. [ e)/nudris2 ] Coluber in aqua viuens Plin. 32, 7. et 30, 3.

ENYO ūs. f. [ *)enuw\ ] Nomen quo Bellona dea belli, Martis soror vocitata est. [...]

ENYPOSTATA ae. m. [ e)nuposta/ths2 ] Reuera in rerum natura existens Hieron. Epist. 25.

EO

EO [1] Particula, proprie est Casus Datiuus et Abl. Pronom. [...]

EODEM pro Ad eundem locum. [...]


page 372, image: s0372

EONE [1] interrog. pro Ideone. Ter. Eun. 3, 1, 25 Eone es ferox, quia habes imperium in beluas?

EOQVE pro Ideoque. Paterc. 2, 60, 5. et 67, 3.

EOVSQVE [1] [ e)pi\ tosou=to ] Donec. [...]

EO [2] is, iui et ii, itum, ire. [ i)/hmi, ei)=mi, poreu/omai, mole/w, o(deu/w ] Progredi pedibus vel suis vel alienis. [...]


page 374, image: s0374

IENS [1] euntis. Partic. [ o(deuo/menos2 ] Plaut. Mil. 3, 1, 81 [...]

ITVRVS a, um. Partic. [ poreuso/menos2 ] Cic. Verr. 1, 50 De te in consilium iturum putasti.

ITVS ūs. m. [ ba/disma ] Cic. Att. 12, 5 Quis porro noster itus, reditus, vultus, incessus inter istos? Suet. in Tiber. c. 38. et Nonius 2, 419. Vitr. 10, 3.

ITIO onis. f. [ ba/disis2 ] Ter. Phorm. 5, 8, 24 [...]

ITO āre. [ foita/w ] Frequenter ire. [...]

ITITO āre. Aliud Frequent. Exequias ititare Naeuii esse dicitur: sed Putschianus et Gothofredianus Indices negant.

EON

EONE [2] es. f. Arbor. Plin. 13, 22 s. 39 [...]

EOS

EOS is, i, a. si per h. EOS si per [ e. Vid. Voss. [ *)hw\s2 et [ *)/ews2 ] Aurora. [...]

EOVS a, um. Adi. *)hw=os2 s. e)w=os2 ] Orientalis, primam habet indifferentem, quiae interdum per [ h scribitur, interdum per e psilon. [...]


page 375, image: s0375

EOVSQVE [2] vid. EO. Adu.

EPA

EPACTAE arum. f. Sic vocantur dies, quibus Lunarem annum excedit Solaris, de quibus Isid. 6, 17 [...]

EPAGOGE es. f. [ e)pagwgh\ ] Figura est Rufiniano p. 28 [...]

EPAGRIS is. f. [ *)/epagris2 ] Insula vna ex Cycladibus, quae notiore nomine Andros appellatur Plin. 4, 12.

EPAMINONDAS ae. m. [ *)epaminw/ndas2 ] Thebanorum dux praestantissimus, cum quo Thebanorum gloria et nata est et exstincta, vt ait inter alia Iustin. 6, 8. [...]

EPANADIPLOSIS is. f. [ e)panadi/plwsis2 ] Figura, quum idem verbum in eadem sententia, et primum est, et extremum. [...]

EPANALEPSIS is. f. est Eorundem verborum simul positorum, eiusdemque sententiae post multa interiecta, cum aliqua periodi conclusione facta repetitio. [...]

EPANAPHORA ae. f. [ e)panafora\ ] Figura est, quum ab eodem verbo plures inchoatae sententiae incipiunt.

EPANASTROPHE es. f. [ e)panastrofh\ ] Repetitio: scil. Cum verbum repetitur in fine praecedentis sententiae et principio sequentis. [...]

EPANODOS i. f. [ e)pa/nodos2 ] Figura est quum duabus breuibus, pluribusue propositis, ad singularem enarrationem recurritur: vt, Virg. Aen. 2, 434 [...]

EPANORTHOSIS is. f. [ e)panorqw/sis2 ] Correctio, qua interdum verbum, interdum sententia tollitur. [...]

EPANTHEMON i. n. Herba, quae et Chamaelaea et Lacteris dicitur. al. Eupantheon. Vid. Apul. de Herb. c. 111.

EPAPHAERESIS is. f. [ e)pafai/resis2 ] Repetita ablatio, figura dictionis, in qua ludit Martial. 8, 52 Facitque longam Detonsis Epaphaeresin capillis.

EPAPHVS i. m. [ *)/epafos2 ] Filius Iouis ex Io vel Iside. Ouid. Met. 1, 748 [...]

EPASTVS a, um. Partic. Pass. ab Epascor, eris. Idem quod Pastus. Ouid. in Halieut. 119 Vt Scarus epastas solus qui ruminat herbas.

EPATARIVS, EPATICVS vid. HEPAR.

EPE

EPENTHESIS is. f. [ e)pe/nqesis2 ] est Appositio quaedam literae vel syllabae ad mediam dictionem, vt productior fiat vel quantitate, vel vna syllaba. [...]

EPEVS i. m. [ *)epeio\s2 ] Troiani equi faber. [...]

EPEXEGESIS is. f. [ e)pech/ghsis2 ] Appositio. Figura Syntaxeos. vt Vrbs Roma. Nondum obseruatum in Latino scriptore.

EPH

EPHALMATOR, s. oris. m. Saltator. Firmic. 8, 15 Petaminarius, Ephalmator, orchestropalarius. Vid. PETAMINARIVS.


page 376, image: s0376

EPHEBVS i. m. [ e)/fhbos2 ] Qui ad pubertatis annos peruenit, quasi [ e)pi\ h(/bhs2: i. ad pubertatem, siue, qui est prope pubertatem. [...]

EPHEBIA ae. f. [ e)fhbi/a ] Pubertas, i. prima aetas adolescentiae. [...]

EPHEBICVS a, um. Adi. Vt, Ephebica Chlamyda, i. puerilis Apul. Miles. 10 p. 253.

EPHEBIVM, vel i. n. [ e)fh/beion ] Pars ea palaestrae, in qua ephebi exercebantur. [...]

EPHEBATVS a, um. Adi. Laudatur auctor Varr. apud Non. 2, 552 Ephebatum mulierauit. Sed lectio corrupta.

EPHECTOS i. m. [ e)/fektos2 ] Septenarius, Senarii respectu vocatur, qui contineat Senarium et vnitatem impositam, supra sex adiecto asse, vt describit Vitruu. 3, 1.

EPHEDRA ae. f. Herba, de qua Plin. 26, 7 [...]

EPHELIS idis. f. [ e)fhli\s2 ] Tuberculum, seu Aspredo cutis in facie, ex ardore solis prognata. [...]

EPHELMATOR vid. supra EPHALMATOR.

EPHEMERIS idis. f. [ e)fhmeri\s2 ] Vid. COMMENTARIVS. Actuum diurnorum et impensarum recensio. [...]

EPHEMERON i. n. et Monemeron. [...]

EPHESVS i. f. [ *)/efesos2 ] Ioniae vrbs, insignis quondam famae, et Dianae spectatissimo templo (Plin. 36, 14) [...]

EPHESINVS a, um. Adi. Vt, Ephesina mulier Cic. Philipp. 3,..

EPHESIVS a, um. Adi. [ *)efe/sios2 ] Cic. de Diuin. 1, 47 [...]

EPHESIA ae. f. Herba: vel Artemisia, vel Aristolochia, Apul. de Herb. c. 10 et 19.

EPHIALTES ae. m. [ *)efia/lths2 ] Hic et Oetus, Neptuni filii, novem digitis singulis crescebant mensibus, qua freti altitudine caelum voluerunt euertere: sed confixi sunt sagittis Apollinis et Dianac. Seru. ad Virgil. Georg. 1, 282. [...]


page 377, image: s0377

EPHIPPIVM i. n. [ e)fi/ppion ] Ornamentum equorum est, proprie Tegmina seu stragula significans, quibus illi sternuntur: sellae equis ad insidendum impositae. [...]

EPHIPPIATI [ e)fi/ppia e)/xontes2 ] Qui ephippia habent in equis. [...]

EPHODI orum. pl. Firmic. 6, 32 titulus est, Generales cuiusque geniturae ephodi, i. Ingressiones, initia, et institutiones.

EPHORVS i. m. [ *)/eforos2 ] Historicus fuit Cumaeus, Isocratis auditor, et condiscipulus Theopompi: cuius vitam et scripta. Vid. apud Suidam. Conf. Quinct. 10, 1 p. 901 Burm.

EPHORI [ *)/eforoi ] Magistratus Lacedaemoniorum, ab [ e)fora=|n. [...]

EPHYRA ae. f. [ *)/efura ] Nympha Oceani et Tethyos filia. De qua Virgil. Georg. 4, 343. [...]

EPHYREIAS adis. f. [ *)efurhia\s2 ] Quae est ex Ephyra. Claud. de B. Get. 629 Scilicet Argolicas, Ephyreiadesque puellas Coeperat et pulchras iam fastidire Lacaenas.

EPHYRAEVS, vel a, um. Adi. [ *)efurai=os2 ] Corinthius. Lucan. 6, 17 Insedit castris: Ephyraeaque moenia seruat. Conf. Sil. 14, 181.

EPHYREIVS a, um. Adi. [ *)efurh/ios2 ] Virg. Georg. 2, 464 Illusasque auro vestes, Ephyreiaque aera, i. Corinthiaca. Conf. Stat. Theb. 2, 207.

EPHYRI orum. m. [ *)efu/roi ] Plin. 4, 2 Aetolorum populi Athamanes, Tymphaei, Ephyri, etc.

EPI

EPIALOS i. m. [ h)pi/alos2 ] Genus febris est ex pituita quidem frigida, sed vitrea, putrefactaque: nomen ei dedit placidi pellacia ponti subdola, quam Graeci vocant [ a(lo\s2 h)pio/thta. [...]

EPIBADES um. f. [ e)piba/des2 ] Naues. Vlpian. in l. 1 §. 12 [...]

EPIBATAE arum. m. [ e)piba/ths2 ] Milites classiarii dicuntur: h. e. milites in nauibus merentes. [...]

EPIBATHRA ae. f. [ e)piba/qra ] Scalae nauticae, quibus in nauem conscenditur. Vid. Vitruu. 10, 19.

EPIBATEGOE [ e)pibathgoi\ ] Naues eaedem, quae vectoriae, i. vectorum ductrices: iuncto nomine ex [ e)piba/ths2, i. vector, et [ a)/gw, duco. Vlpian. l. 1 §. 5 [...]

EPICACTIS vid. EPIPACTIS.

EPICEDIVM i. n. [ e)pikh/dion ] Carmen funebre, Naenia vel monodia. [...]

EPICEPHALIVM i. n. Tributum in singula capita imperatum. [...]


page 378, image: s0378

EPICHARIS is. f. [ *)epi/xaris2 ] Mulier libertina fuit, quam in coniuratione Pisoniana, iussu Neronis per omnia foeda exempla cruciatam, non verbera, non ignes, non torquentium ira peruincere potuit, vt se consciam fateretur. [...]

EPICHARMVS i. m. [ *)epi/xarmos2 ] Siculus Poeta Comicus et Philosophus, Pythagorae auditor, scripsit de natura rerum et medicina commentarios. [...]

EPICHARMIVS a, um. Adi. Cic. de Petit. Cons. 30 Epicharmium illud teneto, neruos atque artus esse sapientiae, non temere credere.

EPICHEREMA atis. n. [ e)pixei/rhma ] Quinctil. 5, 10, 4 [...]

EPICHIMASIS [ e)pixei/masis2 ] quae esset, audiamus Plin. 18, 25 s. 57 [...]

EPICHYSIS is. f. [ e)pi/xusis2 ] Vasis genus est Varr. de L. L. 4, 26 p. 31, 26 [...]

EPICITHARISMA atis. n. [ e)pikiqa/risma ] Vltima pars fabulae, quam cantu citharae finirent. Tertull. adu. Val. c. 33.

EPICLINTES ae. m. Ab [ e)pikli/nw, inclino. Terrae motus. Apul. de Mundo p. 398. Ed. Colu.

EPICNEMIDII orum. m. [ *)epiknhmidi/oi ] Graeciae populi. [...]

EPICOENVM [ e)pi/koinon ] Latine Promiscuum dicitur. [...]

EPICOPANON i. n. [ e)pikopano\n ] Mensa coquinaria Polluci est: quod verbum exstare in Menandri Messenia idem asseuerat. [...]

EPICOPVS a, um. Adi. [ e)pi/kwpos2 ] Remis instructus. [...]

EPICRATES [1] is. m. [ *)epikra/ths2 ] Atheniensium princeps Cic. Fam. 16, 21. Fuit praeterea Epicrates Bidinus, a C. Verre bonis euersus, vt idem Cic. narrat in Verr. 2, 9.

EPICRATES [2] is. m. [ e)pikrath\s2 ] Verti potest, qui rerum potitus est, quo nomine Cic. Att. 2, 3 Pompeium significat. Explicamus locum in DIADEMA.

EPICROCVM i. n. Genus vestimenti, croceo colore infectum, tenue et pellucidum. Festus. Hinc Naeu. apud Varr. de L. L. 6, 3 Erat amictus Epicroco. Conf. Nonium 4, 227. et Plaut. Pers. 1, 3, 16.

EPICTETVS i. m. [ *)epi/kthtos2 ] Philosophus Stoicus, cuius Enchiridion habemus, et sermones ab Arriano scriptos: de quo plura Gell. 2, 18. 17, 19. et 19, 1. [...]

EPICVRVS i. m. [ *)epi/kouros2 ] Nobilis auctor infamis philosophiae, quae voluptatem summum bonum facit, atque ob id ipsum moribus inimica videtur. [...]


page 379, image: s0379

EPICVREVS a, um. Adi. [ *)epikou/reios2 ] Cic. de N. D. 1, 15. [...]

EPICVRIVS a, um. Adi. [ *)epikou/rios2 ] Auctor Priapeiorum, Vt credas Epicurios citari. Phaleucium est.

EPICVS [1] a, um. Vid. EPOS.

EPICYCLVS i. m. [ e)pi/kuklos2 ] Circulus alteri circulo adiectus, non inscriptus, aut continens illum. [...]

EPIDAMNVS, i. m. vel i. n. [ *)epi/damnos2 ] Ciuitas Illyridis Graecae, quae post Macedoniae contributa est. [...]

EPIDAPHNES Antiochiae Syriae cognomen. Vid. DAPHNE n. 2.

EPIDAVRVM, siue *)epi/dauros2 ] Achaiae vrbs supra Corinthum sita. [...]

EPIDAVRIVS a, um. Adi. [ *)epidau/rios2 ] Ad Epidaurum spectans. [...]

EPIDEMETICI De quibus titulus est apud Iustinianum (Cod. 12, 41 de Metatis et Epidemeticis) sunt Hospitiorum metatores in vrbe, b. e. Qui in valuis ianuarum faciunt inscriptiones, quibus significatur, quis in ea domo sit hospitaturus. [...]

EPIDEMIA ae. f. Est Accessus Proconsulis, et Praesidis adeo Provinciae ad ciuitatem aliquam, obseruari plerumque solitus. Vid. l. 4 §. 5 ff. de Off. Procons.

EPIDEMICVS a, um. Adi. Vt, Morbus epidemicus Medicis vulgo, qui per populum grassatur.

EPIDERMIS idis. f. [ e)pidermi\s2 ] Cuticula est exterior in corpore nostro, alteriusue animalis, e vera cute veluti efflorescens, adeo tenuis, vt vel atterendo, vel scalpendo facile possit lacerari. [...]

EPIDICVS fabulae Plautinae nomen, a seruo primarum partium.

EPIDICTICON i. n. [ e)pideiktiko\n ] dicitur Demonstrativum genus dicendi, quo oratores suam dicendi vim ostendunt et commendant. [...]

EPIDIDYMIS idis. f. [ e)pidi/dumis2 ] Latine Supergeminalis. [...]

EPIDIMOERON [ e)pidi/moiron ] vocant Arithmetici numerum denarium respectu senarii. Vid. Vitruu. 3, 1.

EPIDIPNIDES [ e)pideipni/des2 ] h. e. Epulae, quae in extrema coena adferuntur. Martial. 11, 32, 7 Hinc seras epidipnidas parabit. Phaleucium est. Nominatiuus [ e)pideipni/s2.

EPIDIVS [1] C. Rhetor et historicus in cuius commentariis arbores aliquando locutas reperitur Plin. 17, 25 s. 38. Vid. Sueton. de Cl. Rhet. c. 4.

EPIDIVS [2] Nuncionus, quem ferunt olim praecipitatum in fontem fluminis Sarni, paullo post cum cornibus exstitisse, ac statim non comparuisse, in numeroque Deorum habitum Sueton. Rhet. c. 4.

EPIDIXIS is. f. [ e)pi/deicis2 ] demonstratio. [...]


page 380, image: s0380

EPIDROMI [ e)pi/dromoi ] Plagarum funiculi discurrentes appellantur, quibus retia panduntur contracta, et contrahuntur expansa. [...]

EPIGASTRION i. n. [ e)piga/strion ] A rei anatomicae peritis vocatur Extima totius ventris pars, totumque illud, quod intestina tegit ex cute, adipe, musculis octo, et peritonaeo compactum: totum illud spatium comprehendens, quod est a cartilagine mucronata, nothisque costis, vsque ad ilia, atque ad ipsum vsque os pubis. [...]

EPIGLOSSIS, is. f. siue idis. [ e)piglwtti\s2 ] Minor lingua a Plinio dicitur 11, 37 s. 66 [...]

EPIGONI orum. m. [ *)epi/gonoi ] Dicti sunt Auctores secundi belli Thebani, posteri, et filii adeo, illorum, qui primum confecerant bellum. [...]

EPIGRAMMA atis. n. [ e)pi/gramma ] Latine dicitur Inscriptio, vel Superscriptio. [...]

EPIGRAMMATIVM i. n. Dimin. [ e)pigramma/tion ] Varro de L. L. 6, 3.

EPIGRAMMATICVS a, um. Adi. Spartian. Aelii Veri Caesaris c. 5.

EPIGRAMMATARIVS i. m. Qui epigramma scribit. Vopisc. in Florian. c. 3. et in Saturnin. c. 7.

EPIGRAMMISTA ae. m. Idem. Sidon. Apoll. Ep. 4, 1.

EPIGRVS i. m. Clauus, quo lignum ligno adhaeret. [...]

EPILEPSIA ae. f. [ e)pilhyi/a ] Quaedam corporis totius convulsio: vnde nomen Epilepsiae a comprehensis et illigatis sensibus, affecto cerebro, et neruis. [...]

EPILEPTICVS a, um. Adi. qui Epilepsia morbo laborat. Scrib. 99 Sanat ergo morbo comitiali correptos, quos e)pilhptikou\s2 Graeci vocant.

EPILIMMA inquit Festus, Genus vilissimi vnguenti. Vid. leg. Epalimma, ab [ e)palei/fw.

EPILOGVS i. m. [ e)pi/logos2 ] Conclusio, peroratio, et nouissima pars orationis. [...]

EPIMEDION i. n. [ e)pimh/dion ] Caulis est non magnus, hederae foliis denis duodenisue, neque florem neque fructum ferens, radice tenui, nigra, graui odore. Diosc. 4, 19 vnde repetiit Plin. 27, 9 vbi male al. Epimenidium.

EPIMELAS antis. m. Gemma candida est, nigricante superne colore. Plin. 37, 10.

EPIMELIA ae. f. [ e)pime/leia ] i. Cura, assiduitas. Mart. Capell. 2 p. 37 Epimelia et Agrypnia dilecta Philologiae mancipia.

EPIMELIS [ e)pimhli\s2 ] Mespili genus est, apud Dioscor. 1, 170. Videtur restituendum hoc nomen Palladio Dec. 4, 1 vbi Hypomelides vocantur. Isid. 17, 7 Pomelida arbor laudatur.


page 381, image: s0381

EPIMELETAE [ e)pimelh/tai ] Curatores. [...]

EPIMENIDES is. m. [ *)epimeni/dhs2 ] Cretensis. [...]

EPIMENIDIVM ii. n. [ e)pimeni/dion ] Bulbi genus est, cuius meminit Plin. 19, 5 s. 30 [...]

EPIMENIVS [ e)pimh/nios2 ] ad verbum menstruus est. [...]

EPIMERISMVS i. m. [ e)pimerismo\s2 ] Distributio, figura rhetorica Mart. Capell. 5 p. 186.

EPIMETATICA apud Cael. Rhod. 25, 20 corruptum videtur ex Epidemetica v. v.

EPIMETHEVS quadrisyll. [...]

EPIMETHIS idis. f. Pyrrha, Epimethei filia. Ouid. Met. 1, 390.

EPIMETRON i. n. siue Interpretium, dicitur Augmentum illud, quod capiebant susceptores vltra vectigal. Vid. Burm. Diss. de Vect. c. 9.

EPIMONE es. f. [ e)pimonh\ ] Latine dicitur Perseuerantia: figura quando ad maiorem certitudinem in eadem dictione perseueratur. [...]

EPINEPHRIDIVM i. n. [ e)pinefri/dion ] Pinguedo, quae in renibus esse dicitur, laudato Fulg. Myth. 2, 6. Sed Munckerus reposuit Epomphalia v. v.

EPINICIVM i. n. [ e)pini/kion ] Celebritas pro parta victoria. [...]

EPINYCTIS idis. f. [ e)pinuktis2 ] a Celso 5, 28 [...]

EPIPACTIS idis. f. [ e)pipakti\s2 ] Herba ab aliis Elleborine dicta, exiguis foliis, iecinoris vitiis vtilis, et contra venena pota. [...]

EPIPEDONICVS a, um. Adi. Quod est [ e)n e)pipe/dw|, in loci superficie, vt Terminus epipedonicus Front. de Col. Goes. p. 112 et 133.

EPIPENTAMOERON i. n. [ e)pipenta/moiron ] Proportionis nomen, de quo et similibus Vitruu. 4, 1.

EPIPETROS i. m. [ e)pi/petros2 ] Herba est, Acinus aliter dicta, quae nunquam floret, et sponte prouenit. Plin. 21, 15.

EPIPHANENSES [ *)epifanei=s2 ] Populi Asiae in Coele Syria regione Plin. 5, 23. Dicti a cognomine Antiochi, de quo statim.

EPIPHANES is. m. [ *)epifanh=s2 ] Cognomen Regum Seleucidarum. Dictus Epiphanes, quasi praesens Deus, vid. Vaillant. in Num. Antiochi VI et VIII. et Spanb. diss. 7 p. 425 sq.

EPIPHANEA s. ae. f. [ *)epifanei/a ] Oppidum. [...]

EPIPHONEMA atis. n. [ e)pifw/nhma ] Genus sententiae, Fabius 8, 5, 11 [...]


page 382, image: s0382

EPIPHORA ae. f. [ e)pifora\ ] Affectus oculorum, quum descensus humoris cuiusdam mordacis oculos male angit. [...]

EPIPOLAE arum. f. [ *)epipolai\ ] Praeruptus est locus Syracusas contingens, cuius meminit historia sexta Thucydides, et Liu. 25, 24.

EPIRHEDIVM ii. n. [ e)pirh/dion ] Vehiculi genus. [...]

EPIRVS i. f. [ *)/hpeiros2 ] Regio, quae Molossia dicta est: et a Chaone Heleni fratre Chaonia, nunc vero Albania vocatur. [...]

EPIROTA ae. m. [ *)hpeirw/ths2 ] Liu. 42, 38 [...]

EPIROTICVS a, um. Adi. [ *)hpeirwtiko\s2 ] Cic. Att. 12, 52 [...]

EPISCENIVM ii. n. [ e)piskh/nion ] Pars aedificii scenae superposita. Vitruu. 7, 5 Praeter ea supra eam episcenium, in quo tholi, pronai, semifastigia, omnisque tecti varius picturis fuerat ornatus.

EPISCENOS i. f. Pars aedificii, contignatio, quae scenae superponitur Vitruu. 5, 7.

EPISCHIS idis. f. Et,

EPISCHIDION i. n. [ e)pisxi/dion ] Apud Vitruu. 10, 17 accipitur pro Cuneo, quo ligna finduntur. Nam [ sxi/zein, Graecis est findere: Sic Bald. Ind.

EPISCOPVS i. m. [ e)pi/skopos2, e)/foros2 ] Inspector est, s. curator et Praefectus. [...]

EPISCOPALIS e. Adi. Ad Episcopum pertinens. Prudent. in Cyprian. 33. et in Martyr. Tarrac. 11. De Episcopali iudicio est titulus C. Theod. 16, 12. De Episcopali audientia C. Iustin. 1, 4.

EPISCOPALITER Adu. Augustin. Confess. 5, 13.

EPISCOPATVS ūs. m. Ammian. 27, 3. (Grut. 6) Vid. Vales. p. 480. Tertull. de Praescript. c. 30. et de Baptismo c. 17.

EPISCOPOR ari. Sarisb. 7, 8.

EPISCOPIVS a, um. Adi. [ e)pisko/pios2 ] i. vt volebant Exploratorius, ex Cic. Att. 14, 17 [...]

EPISCOPIVM ii. n. [ e)piskopei=on ] Episcopi Habitatio dicitur,

page 383, image: s0383

sicut Praetorium appellatur, vbi Praetor ius reddit. Episcopia scholae olim, non minus quam Monasteria.

EPISCYNIVM ii. n. [ e)pisku/nion ] Latine Supercilium. [...]

EPISPASTICA [ e)pispastika\ ] Medicamenta, quae pertinent ad vlcus purgandum, pusque extrahendum: dicta a verbo Graeco [ e)pispa/w, quod idem est, quod attraho. [...]

EPISTALMA atis. n. [ e)pi/stalma ] i. Commissio principis per mandati subscriptionem facta. Alciat. in l. pactum C. de pact.

EPISTATES ae. m. [ e)pista/ths2 ] Dicitur Procurator ac praepositus rei faciendae. [...]

EPISTATHMIA ae. f. totum Graecum est, et diuersorium, militare praesertim, significat s. mansionem. Vtitur Cic. Att. 13, 52 Hospitium, siue e)pistaqmi/an odiosam mihi duxi, non molestam.

EPISTOLA ae. f. [ e)pistolh\ ] Graecum vocabulum est, [ a)po\ tou= e)piste/llein, quod est Mittere, quia ad absentes mittitur. [...]


page 384, image: s0384

EPISTOLIVM i. n. Dimin. [ e)pisto/lion ] Vt, Conscriptum lacrimis epistolium Catull. 66 (69) 2. Conf. Inscriptio apud Manut. in Orthogr.

EPISTOLARIS e. Adi. [ e)pistoliko\s2 ] Vt, Epistolaris charta. Martial. lemm. 14, 11. [...]

EPISTOLARIVS i. m. Qui epistolam adfert. Saluian. Gub. 5 p. 174 (Baluz. 110) Noui epistolarii a summis sublimitatibus missi.

EPISTOLICVS a, um. Adi. Vt, Epistolicae quaestiones Gell. 14, 7. Idem praef.

EPISTOMIVM i. n. [ e)pisto/mion ] Aeramentum, quo ora salientis vel cuiuscunque canalis, obturantur et laxantur quum opus est, dum manu ducitur vertibulum illud pertusum, quod admittit vel arcet aquam, prout hoc aut illo modo versatur: epistomium enim Graecum est, quasi Oris obturaculum dicas. [...]

EPISTROPHE es. f. [ e)pistrofh\ ] Rufiniano Figura est [ le/ceos2, quum eadem in verba plures desinunt sententiae. Vid. Voss. Inst. Orat. 5 p. 287.

EPISTYLIVM i. n. [ e)pistu/lion ] Suprema pars et quasi ornatissimum caput columnae, quae illam tegit, quaeque trabes columnae impositas repraesentat, et ex aduerso respondet Stylobatae. [...]

EPISYNALOEPHE es. f. [ e)pisunaloifh\ ] Figura est dictionis, eadem cum Synaeresi, qua duae syllabae iisdem literis remanentibus, in vnam conglutinantur: vt Aeripedem ceruam, apud Virg. pro Aeripedem. [...]

EPITAPHIVM ii. n. [ e)pita/fios2 ] Proprie dicitur Inscriptio, quae fit supra sepulcrum in laudem defuncti. [...]

EPITAPHISTA ae. m. Epitaphiorum scriptor. Sidon. Epist. 1, 9 Non heroicorum phaleris, sed Epitaphistarum neniis comparabuntur.

EPITASIS is. f. [ e)pi/tasis2 ] In Comoedia, Vehementissimus actus, qui catastrophen praecedit, in quo omnia quasi feruent et aestuant inter spem et metum. [...]

EPITHALAMIVM i. n. [ e)piqala/mion ] dicitur hymnus, qui in nuptiis canitur, quasi Iuxta thalamum. [...]

EPITHECA ae. f. [ e)piqh/kh ] Additio, adiectio. Plaut. Trin. 4, 3, 18 Nisi etiam laborem ad damnum apponam epithecam insuper.

EPITHEMA atis. n. [ e)pi/qema ] Quasi tu Impositorium dicas et continere Emplastra et Malagmata videtur. [...]

EPITHESIS is. f. [ e)pi/qesis2 ] Praeter vulgatas illas apud Graecos significationes, quibus pro Impositione siue aggressione sumitur, apud Iurisconsultos etiam vsurpatur pro Inscriptione quadam appositia, in contumeliam fraudemue alicuius facta. [...]


page 385, image: s0385

EPITHETON i. n. [ e)pi/qeton ] Est nomen Adiectiuum, vel Participium adeo, aut solum, aut cum aliis Substantiuis Aduerbiisue iunctum, quod nomini Substantiuo apponitur. [...]

EPITITHIDES um. f. pl. [ e)pitiqi/des2 ] Suprema membra coronidis, quae fastigio summo superimponuntur, quasi tu Superimpositiones dicas, supremum membrum coronidis in columnis. [...]

EPITHYMON i. n. [ e)pi/qumon ] Plin. 26, 8 s. 35 Epithymon est flos e thymo satureiae simili.

EPITIMIA ae. f. [ e)pitimi/a ] Disputatur, quid hoc nomine sibi velit Modest. in l. 21 §. 2 [...]

EPITOGIVM i. n. [ e)pito/gion ] Genus pallii, quod super togam ferebatur. [...]

EPITOME, es; et EPITOMA ae. f. [ e)pitomh\ ] Breuiarium Latine dicitur, et compendium, siue opus concisum. [...]

EPITOMO āre. Vsi sunt sequioris aeui scriptores. Vid. Treb. Poll. de Zenob. 30. Hinc

EPITOMATVS a, um. Partic. Veget. de Re Mil. c. 8 [...]

EPITONIA [ e)pito/nia ] ab e)pitei/nesqai, i. Intendi, proprie sunt vertibula s. verticilla, quibus intenduntur nerui in instrumentis musicis: deinde illa vertibula, quorum circumactu aperiuntur claudunturue Epistomia: quacum voce fere confundi haec nostra solet. [...]

EPITOXIS, melius EPITOXITIS dos. f. [ e)pitoci/tis2 ] Apud Vitruu. 10, 15 et 17 [...]

EPITRITVS i. m. [ e)pi/tritos2 ] Pes ex quatuor syllabis constans, quod supra tres syllabas longas breuem vnam habeat. [...]

EPITROCHASMVS i. m. [ e)pitroxasmo\s2 ] Figura est sententiae, quae, vt ait Aquila p. 14 [...]

EPITROPE es. f. [ e)pitroph\ ] Schema est [ dianoi/as2, teste Rutilio p. 11 [...]

EPITROPOS i. m. [ e)pi/tropos2 ] Villicus. Auson. Epist. 22 [...]

EPITYRVM i. n. [ e)pi/turon ] Vocabulum est cibi (inquit Varro de L. L. 6, 5 p. 79) quo frequentius Sicilia quam Italia vsa est. [...]


page 386, image: s0386

EPIVRVS i. m. [ e)pi/ouros2 ] Prima notione Custos, dein Paxillus, cuius vsus est in rebus compingendis et conseruandis, ne dissipentur. [...]

EPIZEPHYRII Locri. Vid. ZEPHYRIVM.

EPIZEVXIS is. f. [ e)pi/zeucis2 ] Coniugatio: Figura, quum dictio in versu absque medio aliarum repetitur. v. g. Virg. Aen. 9, 427 Me me adsum qui feci. Et apud Ter. Andr. 1, 5, 48 O Mysis, Mysis.

EPIZYGIS idis. f. Apud Vitruu. 10, 15 et 17 pars balistae, ferreus axiculus, qui orificio modioli appositus, transuersos neruos continet, dum ipsa modioli versione torquentur et intenduntur.

EPO

EPOCHA, s. ae. f. Graecum [ e)poxh\, quam retentionem dicas, apud Philosophos quidem (qui inde, i. ab eodem verbo [ e)pe/xein e)fektikoi\, Ephectici, dicti sunt) retentionem assensus; sed apud chronologos partem temporis, in qua insistas, vnde numeres, vbi retineas cursum illum temporis. [...]

EPODES is. m. Genus Piscis. Plin. 32 c. vlt. ex solo Ouidio Halieut. 126 Tunc Epodes lati, tunc molles tergore ranae.

EPODOS i. m. et f. [ e)pw|do\s2 ] Quasi tu succentum dicas, siue subiectum aliis versibus carmen, est tertia pars aut periodus Lyricae Odes. [...]

EPOL, pro EDEPOL vid. AEDEPOL.

EPOLONOS dicebant antiqui, quos nunc Epulones dicimus. Datum autem est his nomen, quod epulas indicendi Ioui, caeterisque diis potestatem haberent. Festus.

EPOMIS idis. f. Est Graecum [ e)pwmi\s2, quo vtuntur Graeci interpretes de parte vestitus sacerdotalis, quae humeros tegit. [...]

EPOMPHALIA orum. n. Apud Fulgent. Mythol. 2, 5 extr. [...]

EPONA ae. f. [ *)epo/na ] Dea, equorum curam habens, cuius originem dabimus e Plutarcho Parallel. p. 312 [...]


page 387, image: s0387

EPOPEVS i. m. Gubernator nauis. Ouid. Met. 3, 619? qui requiemque modumque Voce dabat remis, animorum hortator Epopeus.

EPOPS opis. c. e)/poy ] Auicula sordidissima est, eaque cristata, vnde et [ a)lektruw\n a)/grios2 a Graecis appellatur. [...]

EPOPTAE [ *)epo/ptai ] in sacris dicebantur Mystae, qui totum iam annum initiati, ad spectanda sacra admittebantur. [...]

EPOPTICVS a, um. Adi. Vt, Disputationes epopticae, quas Chalcidius in Timaeum Plat. opponit Naturalibus. Vid. eum p. 220 et 370.

EPOREDIA ae. f. *)eporedi/a Ptolemaeo ] Salassiorum oppidum in Gallia Transpadana, de quo Plin. 3, 17 s. 21 [...]

EPOS eos. n. e)/pos2 ] Ad verbum dictio est: [ e)/pw enim dico. Sic autem praecipue vocati versus antiquissimi bexametri dactylici, quibus oracula, et deorum dictiones complecti mos erat: hinc e)/ph carmina illa Pythagoraeorum. [...]

EPICVS [2] a, um. Adi. [ e)tiko\s2 ] Poetarum, qui Epos scribunt, et ipsorum carminum, quibus Epos constas, epitheton. [...]

EPOSTRACISMVS i. m. [ e)postrakismo\s2 ] Lusus puerorum, quo testulam ( o)/strakon ) seu lapillum distringunt super aquae aequor, numerumque saltuum quos facit, ineunt. [...]

EPOTO āre. [ e)kpi/nw ] Potando exhaurire. Martial. 2, 29 Quaeque Tyron toties epotauere lacernae.

EPOTVS a, um. Partic. pro Epotatus. [ e)kpepwme/nos2 ] Vt Cic. pro Cluent. 168 [...]

EPPIA Gens, in Tribu Cornelia censebatur Vrsin. et Patin. Fam. Rom.

EPRIA Gens, vid. Ferret. Mus. Lapid. 2, 39.

EPV

EPVLAE arum. f. tantum pl. [ daitu\s2, doi/nh ] Cibi ministerio hominum et in nostrum vsum comparati. [...]


page 388, image: s0388

EPVLVM i. n. [ dhmoqoini/a ] significat Sollemniores cibos: et proprie Publicum conuiuium in propatulo numerosis ciuibus exhibitum, siue in dedicatione templi, siue in triumpho, siue in funere, siue ludorum causa, quale imperatores exhibebant apud Romanos, et quale factum esse constat a pluribus, qui testamento legauerunt epulum quotannis ad sepulcrum rosis et variis respersum odoribus, pro hereditatum facultatibus exhibendum. [...]

EPVLO onis. m. [ daitumw\n ] Conuiua. [...]

EPVLONVS i. m. Idem ac Epulo. Laudatur ex Apul. Met. 9 Inter Epulonos caseum diuidere. Sed Elmenh. p. 235, 26 et Pricaeus epulones.

EPVLOR ari. Dep. [ e(orta/zw ] Laute et splendide edere, aut conuiuari. [...]

EPVLANDVS a, um. Partic. [ qoinhqhso/menos2 ] vt, Corpora. epulanda Ouid. Met. 15, 110. Auibus ferisque epulandum aliquem trahere Sen. Thyest. 750.

EPVLARIS e. Adi. [ qoinhtiko\s2 ] Quod ad epulas pertinet, vt Epulare sacrificium Cic. de Orat. 3, 73 c. 19. [...]

EPVLATIO onis. f. [ e)sti/asis2 ] Columel. 12, 9 [...]

EPVLATICIVS a, um. Adi. Qui epulis dat operam Gloss. Isidor.


page 389, image: s0389

EPVLATOR oris. m. Idem ac Epulo, apud Augustin.

EPVLATVS a, um. Partic. Cic. Tusc. 2, 113 c. 47 Post epulatos cum matre adolescentes somno se dedisse. Gens epulata nouem dies Virg. Aen. 5, 762.

EPYTVS i. m. Albae rex. Ouid. Fast. 4, 44 Proximus est titulis Epytos, Alba tuis. Burm. Epitos. Alius est Stat. Theb. 10, 400 (394) Epytus an Aepytus, vnus comitum Amphionis.

EPYTIDES Virg. Aen. 5, 547. Etiam in hoc variatur. Vid. Heins.

EQV

EQVA, EQVARIA, EQVARIVS, EQVES, EQVESTER Vid. EQVVS.

EQVIDEM [ e)/gwge ] Coniunctio affirmatiua, qua Cicero et aurea aetas vtuntur pro ego quidem. [...]

EQVIRINE Iusiurandum per Quirinum. Festus.

EQVISETIS [1] is. f. Herba est in prato inuisa foenisecis, a similitudine equinae setae sic dicta Plin. 18, 28.

EQVVS i. m. [ i(/ppos2 ] Animal notum, et nobile, cuius descriptionibus vnam alteramque paginam implere facile foret. [...]


page 391, image: s0391

EQVA ae. f. [ h( i(/ppos2 ] Fortis equus visae semper adhinnit

page 392, image: s0392

equae Ouid. Rem. Am. v. 634. [...]

EQVILA ae. f. pro Equula, parua vel iuuencula Equa: Non. 2, 290 ex Varron. Lege Maenia, Nemo est tam negligens, quin summa diligentia eligat asinum, qui suam saliat equilam.

EQVES itis. c. [ i(ppeu\s2, i(ppoba/ths2, i(ppo/ths2, e)/fippos2 ] Proprie qui insidet equo, et sic Adiectiuum certe appositum esse solet: deinde qui equo militat: tertio apud Romanos (vt hodie quoque apud Europaeos plerosque) ordinis et gradus cuiusdam in ciuitate nomen est. [...]


page 393, image: s0393

EQVESTER tris, tre. Adi. [ i(ppiko\s2 ] Quod pertinet ad equitem. [...]

EQVESTRIA um. n. Pl. [ i(ppika\ ] intell. Loca. Quatuordecim ordines in theatro, in quibus equites sedebant, vocat Sen. de Benef. 7, 12 [...]

EQVITO āre. [ i(ppa/zw, i(ppeu/w ] Equo vebi. [...]

EQVITATIO onis. f. [ i(/ppeusis2 ] Plin. 28, 4 Equitatio stomacho et coxis vtilissima.

EQVITATVS ūs. m. [ to\ i(ppiko\n, h( i(/ppos2 ] Equitum manus. [...]

EQVARIVS [1] i. m. Idem ac Equiso. Solin. c. 57 (al. 45) de Bucephato, Cum ab equario suo etiam molliter sederetur. Gloss. Gr. Lat. i(pponomeu\s2 Equarius, Equi pastor.

EQVARIVS [2] a, um. Adi. [ i(ppiko\s2 ] Quod ad equum pertinet, vt, Equarius medicus Valer. Max. 9, 25, 2. [...]

EQVIFERVS i. m. [ i(/ppos2 a)/grios2 ] Plin. 28, 13 s. 55 [...]

EQVILE is. n. [ i(ppostasi/a ] Stabulum equorum. Varro 2, 7 suadet frenos in equili suspendere. Cato de R. R. c. 14.

EQVIMENTVM vid. AEQVIMENTVM.

EQVIMVLGA ae. m. Sidon. 4, 1 Equimulgae Geloni. al. Equimulgi.

EQVINVS a, um. Adi. [ i(/ppeios2 ] Hor. Arte Poet. 1 [...]


page 394, image: s0394

EQVIO ire. [ i(ppomanw= ] Coitum equi appetere, sicut Suire, suis. Plin. 10, 63 Equas domitas LX diebus equire.

EQVIRIA orum. n. [ i(ppodrami/a ] Ludi, quos Romulus Marti instituit per equorum cursum, qui in campo Martio exercebantur, Festus: cuius etiam huc pertinent illa, Martialis campus in Caelio monte dicitur, quod in eo Equiria solebant fieri, si quando aquae Tiberis campum Martium occupassent. [...]

EQVISETIS [2], vel i. n. Herba, de qua Plin. 26, 13 s. 83 [...]

EQVISO onis. m. [ i(ppoko/mos2, i(ppo/damos2 ] Equorum domitor. [...]

EQVITABILIS e. Adi. [ i(ppa/simos2 ] Vt, Locus equitabilis, in quo facile equi inambulare possint. Opportuna explicandis copiis regio erat, equitabilis, et vasta planities Curt. 4, 9, 10.

EQVITATVRA ae. f. Sarisb. Ep. 285 Equitaturas et expensas praeparare.

EQVITIVM i. n. [ i(ppage/lh ] Equorum armentum. [...]

EQVITIVS i. m. Cognomen familiae Romanae, ab equino pecore deductum. Vid. Varr. de R. R. 2, 1, 10.

EQVITIARIVS i. m. Equitii custos, vel praefectus. [...]

EQVVLEVS i. m. Dimin. [ pw=los2 ] Pullus equinus et nouellus. [...]

EQVVLVS i. m. [ i(ppa/rion ] Paruus equus. Cic. de N. D. 2, 38 c. 14 Omnia in perfectis et maturis docet esse meliora, vt in equo quam in equulo, in cane quam in catulo, in viro quam in puero.

EQVVLA ae. f. [ i(ppa/rion ] Parua equa. [...]

ERA

ERADICO āre. [ e)kri/zw ] Euellere cum ipsis radicibus. [...]

ERADICATVS, vel a, um. Partic. Varr. R. R. 1, 27, 2. proprie.

ERADICATIO onis. f. Tertull. de Res. Carn. c. 27.

ERADICITVS Adu. Malefacta reperire non radicitus quidem, verum etiam eradicitus Plaut. Most. 5, 1, 6.

ERADO si, sum, ere. [ a)pozu/w ] Radendo auferre vel eximere. [...]

ERASVS a, um. Partic. [ e)caleifqei\s2 ] Plin. in Paneg. c. 25, 3 [...]

ERANA ae. f. Oppidum in Amano a Cicerone captum. Cic. Fam. 15, 4 Eranam autem quae fuit non vici instar, sed vrbis, etc.

ERANOS i. m. Collatio priuata ad subleuandum amicum. Ret Graeca et nomen. Tribuitur a viris doctis Cic. Att. 12, 5 p. 291 Graeu. Vid. Casaubon. ad Theophr. Char. 15 p. 180 sqq.

ERANTHEMON i. n. [ e)ra/nqemon ] Vnum ex nominibus anthemi herbae: sic dictum, quod vere floreat Plin. 22, 21.

ERASINVS i. m. [ *)erasi=nos2 ] Achaiae fluuius, in sinu Argolico, vt scribit Mela 2, 3, 85. [...]

ERASISTRATVS i. m. [ *)erasi/stratos2 ] Medicus eximius ex familia Aristotelis natus, in quem saepius inuehitur Galenus. Meminit huius multis in locis Plinius. v. g. 28, 15.

ERATO ūs. f. Musarum vna, quam [ a)po\ tou= e)/rwtos2, h. e. Ab amore nomen habere innnuit Ouid. de Arte Am. 2, 16 [...]


page 395, image: s0395

ERATOSTHENES is. m. Cyrenaeus, Aristonis Chii et Callimachi Poetae discipulus, Plato minor a quibusdam ob doctrinam vocitatus, praefuit bibliothecae regiae. [...]

ERC

ERCINIA vid. HERCYNIA.

ERCISCO, vel i. (al.. ) Diuido hereditatem adhuc communiter possessam ab heredibus. [...]

ERCTVM CITVM Hanc formulam fuisse in legibus XII tabb. colligitur e verbis Seruii ad Aen. 8, 642 [...]

ERE

EREBVS i. m. [ *)/erebos2 ] Videtur idem fere esse quod Chaos, Hades, status confusionis et obscuritatis, qui fuerit ante hunc ornatum omnium rerum, qui sit apud inferos, in quem recidant omnia. [...]


page 396, image: s0396

EREBEVS a, um. Adi. [ *)ere/beios2 ] Ouid. in Ibin 227 Pectoraque vnxerunt Erebeae felle colubrae.

ERECTVS [1] vid. ERIGO.

ERECHTHEVS [1] i. m. [ *)erexqeu\s2 ] Rex Atheniensis; cuius filiae virgines mortem pro patria contemsisse dicuntur. [...]

ERECHTHIS idis. f. Procris Erechthei filia Ouid. Met. 7, 731.

ERECHTHIDES ae. m. Pl. Erechthidae; Athenienses ab Erechtheo dicti. Ouid. Met. 7, 430 Nullus Erechthides fertur celebratior illo Illuxisse dies.

ERECHTHEVS [2] a, um. Adi. Vt, Arces Erechtheae, i. Athenae. Ouid. Met. 8, 547 Domus Erechthea Ouid. Fast. 5, 204.

EREMIGO āre. [ e)cere/ttw ] Enauigare, emetiri. [...]

EREMODICIVM i. n. [ e)rhmodi/kion ] Vadimonium desertum dicitur a Demosthene [ e)rh/mh di/kh. [...]

EREMVS i. f. [ e)/rhmos2 ] proprie Adi. et quando in Fem. vsurpamus subauditur [ gh=, quando in Masc. [ to/pos2. Solitudo: Vox Ecclesiasticis vsitatior. [...]

EREMICOLA ae. m. Hieronym.

EREMIPETA ae. m. Tertulliani esse dicitur; metuo vt vere.

EREMITIS idis. f. Sidon. Epist. 9, 3. et

EREMITAE arum. m. Qui eremum, h. e. Locum solitarium, religionis ergo incolunt, passim apud Eccles.

EREPO psi, ptum, ere. [ a)ne/rpw ] Difficulter loca aspera et edita scandere: tanquam opus sit erepere maius quam ambulare. [...]

EREPTO āre. Frequent. Sen. Epift. 101 Circa paupertatem plurimam moram habet, dum ex illa ereptat, i. paullatim et multo cum labore erepit.

EREPTOR, EREPTIO, EREPTVS vid. ERIPIO.

ERES is. m. Erinacius. [...]

ERESICHTHON [ *)eresi/xqwn ] Vid. ERISICHTHON.

ERETRIA ae. f. Oppidum est Euboeae insulae, circa quod effoditur Terra in medicinae vsu praestantissima, quam ab ea Eretriam vocant. [...]

ERETRIACVS a, um. Adi. Vnde Eretriaci philosophi. [...]

ERETRIVS a, um. Adi. Eretria terra Plin. 35, 6 et 16. Eretria creta Idem 35, 6. Conf. Vitruu. 7, 13. Cels. 5, 15. Diosc. 5, 171.

ERETVM i. n. [ *)/ereton ] Vicus Sabinorum supra Tiberim. Virg. Aen. 7, 711 Ereti manus omnis, oliuiferaeque Metuscae. Vid. Solin. c. 8. Brouckb. ad Tibul. 4, 8, 4. Hinc

ERETINVS a, um. Adi. Vt, Eretinus ager Tibul. 4, 8, 4. [...]

EREVTHRODANVS, et ERYTHRODANVM i. n. Radix, de qua Plin. 24, 11 [...]

ERG

ERGA [ ei)s2, pro\s2, peri\ ] Praep. Accus. casui seruit, et pro In, vel Contra, aut Aduersus sumitur, siue, vt Scholastici loquuntur, obiectum personale significat. [...]


page 397, image: s0397

ERGASTERIVM i. n. [ e)rgasth/rion ] Officina vbi aliquid operamur, vt est in Decretis dist. 44 [...]

ERGASTICVS a, um. Adi. [ e)rgastiko\s2 ] Mart. Capell. 6 p. 231 [...]

ERGASTVLVM i. n. [ e)rgasth/rion, a)ndrapodiko\n ] Locus, in quo mancipia in vinculis opus facere cogebantur, vt metallarii serui solent. [...]

ERGASTVLVS i. m. [ dou=los2, e)rgasth\r ] Mancipium in ergastulo. [...]

ERGASTVLARIVS i. m. [ o( tou= e)rgasthri/ou, a)ndrapodikou= e)pista/ths2 ] Qui praeest ergastulo et mancipiis. [...]

ERGASTVLARIS e. Adi. Idem. Sidon. 7, 9 In tenebris ergastularibus constitutus.

ERGATA ae. f. Machina est tractoria, axe recto, quae non brachiorum ductum, sed ambientibus et obnitentibus vectiariis versatur. [...]

ERGO ou)=n, toigarou=n, toiga/rtoi ] Quantum ad primam originem suam nihil videtur aliud fuisse, quam Casus nominis [ e)/rgon. *)/ergw| igitur significabat re, ea re, qua re, cum res ita se habeat; item re vera, re ipsa. [...]


page 398, image: s0398

ERGOLABVS i. m. [ e)rgo/labos2 ] Operarius, manceps, operarum redemtor. [...]

ERI

ERICAEVS [1] vid. statim post ERICE.

ERICATES is. m. Viri cuiusdam Lycaonii nomen, a Messapo Turni comite interfecti, vt Virg. placet Aen. 10, 749 [...]

ERICE es; siue, ae; siue icis. f. [ e)rei/kh ] Frutex non multum a myrice differens, colore rorismarini et paene folio Plin. 24, 9 s. 39 et 41. Hinc

ERICAEVS [2] a, um. Adi. Ericaeum, Tertium genus mellis vocatur, minime probatum, et siluestre. [...]

ERICHTHO [ *)erixqw\ ] Mulier Thessala, multis veneficiis famosa. De qua abunde Lucan. 6, 508 sq. De hac et Ouid. in Epist. Sapph. 139 Illuc mentis inpos, vt quam furialis Erichtho Impulit.

ERICHTHONIVS i. m. [ *)erixqo/nios2 ] de quo sic Seruius, Vulcanus impetrato a Ioue Mineruae coniugio, illa reluctante, effectum libidinis proiecit in terram: inde natus est puer draconteis pedibus, qui appellatus est Erichthonius, quasi de terra et lite procreatus. [...]

ERICIVS i. m. Idem ac Erinaceus. [...]

ERICLIMENVS i. m. Filius Neptuni. Vid. Hygin. Fab. 157.

ERICVSA ae. f. [ *)erikous.a ] Vna ex septem insulis Lipareis, quam ab arbustis vocatam, et ad pascua prorsus omissam tradit Strab. 6. Meminit et Plin. 3, 9.

ERIDANVS i. m. [ *)hri/danos2 ] (inquit Seruius) Solis filius fuit; hic a patre impetratum currum agitare non potuit. [...]


page 399, image: s0399

ERIGERON ontis. m. Herba, a nostris vocatur Senecio? trixaginis specie, et mollitia, cauliculis subrubicundis: nascitur et in tegulis et in muris. [...]

ERIGIDVS a, um. Adi. Petron. Fragm. p. 681 Erigidus strictis qui regnat in ossibus horror. Simile et compositione, et significatione nomen alteri Egelidus, de quo s. l.

ERIGO exi, ectum, ere. [ a)norqo/w, a)nuyo/w ] Regere in sublime: Praepositio enim eam vim habet, quam in eminere, emicare, similibus. [...]


page 400, image: s0400

ERIGENS entis. Partic. Vulgata Num. 24, 2. et Psalm. 112, 7.

ERECTVS [2] a, um. Partic. [ a)norqwqei\s2 ] Cic. de Orat. 1, 148 [...]

ERECTE Adu. cuius Compar. apud Ammian. 15, 10 Erectius iam loquebatur, i. liberius.

ERECTIO onis. f. Vitruu. 10, 5 extr. Sine tignorum erectionibus. Augustin. Serm. 1 in Vig. Pent. De summa erectione, vltima deiectione damnatus est.

ERIGONE es. f. [ *)hrigo/nh ] Filia Icarii, et soror Penelopes: quae patrem suum a rusticis ebriis, quibus ipse vsum vini monstrauerat, occisum ita luxit, vt seipsam prae dolore suspenderit. [...]

ERIGONEIVS a, um. Adi. [ *)hrigo/neios2 ] Vt, Canis Erigoneius Ouid. Fast. 5, 723. i. Canis, sidus caeleste. Vid. Hygin. Fab. 130.

ERIGONVS i. m. Pictor insignis. [...]

ERIGVO āre. Pluuias aquas eriguari conuenit. Sic Plin. 17, 26 s. 40, pro vulgato eriuari legi vult eodem sensu Salmas. Exerc. p. 415, b D.

ERIMANTHVS, et ERIMANTHIVS vid. ERYMANTHVS.

ERINACIVS vid. HERINACIVS.

ERINEOS [1], vel i. m. [ *)eri/neos2, *)eri=nos2 ] Herba, quam Plin. 23, 7 s. 65 [...]

ERINEOS [2] Achaiae oppidum Plin. 4, 5.

ERINNA, ae; vel es. f. [ *)hri/nna ] Teia, vel, vt alii volunt, Lesbia aut Telia, Poetria fuit, carmine illustris, Sapphus aequalis, et, vt placet quibusdam, amica. [...]

ERINNYS is. f. [ *)erinnu\s2 ] Furia infernalis a contentione, quae Eris est ( e)/ris2 ) dicta. [...]

ERINVS vid. ERINEVS.

ERIOPHORVS i. m. [ *)eriofo/ros2 ] Theophrastus auctor est

page 401, image: s0401

esse Bulbi genus circa ripas amnium nascens, cuius inter summum corticem, eamque partem qua vescuntur, esse laneam naturam, ex qua impilia (sic Harduin. al. mapalia) vestesque quaedam conficiuntur. [...]

ERIOXYLON i. n. [ e)rio/culon ] Lana est, seu Lanugo xyli. [...]

ERIPHIA ae. f. Herba est, quam, vt ait Plin. 24, 18 pr. [...]

ERIPHYLE es. f. [ *)erifu/lh ] Vxor Amphiarai, et soror Adrasti. [...]

ERIPHYLAEVS a, um. Adi. [ *)erifulai=os2 ] Stat. Theb. 4, 211 Sic Eriphylaeos aurum fatale penates Irrupit, scelerum ingentia semina mouit.

ERIPIO ui, eptum, ere. [ e)carpa/zw ] Est, vt ait Pomp. Iurisc. l. 4 pr. ff. [...]


page 402, image: s0402

EREPTVS a, um. Partic. [ e)carpasqei\s2 ] Cic. pro Rosc. Amer. 149 [...]

EREPTOR oris. m. Qui eripit. [...]


page 403, image: s0403

EREPTIO onis. f. Cic. Verr. 4, 10.

ERIS idis. f. [ *)/eris2 ] Discordia, dea, v. v. Pomum Eridis in Prouerbium abiit. [...]

ERISTICVS a, um. Adi. [ e)ristiko\s2 ] Litigiosus. De Sophistis s. Philosophis Eristicis. Vid. Turneb. 4, 2 ex Diogene Laertio.

ERISICHTHON onis. m. [ *)erisi/xqwn ] Vir Thessalus, qui quum Cereri nemus consecratum, praecipue vero quercum vnam, in qua Nympha quaedam habitabat, succidisset: irata Ceres, Famem ad eum misit: quae toto exhausto patrimonio, eo coegit etiam, vt membra propria absumerentur. [...]

ERISMA vid. ANTERIS.

ERISTALIS is. f. Gemma est, quae quum candida sit, ad inclinationes rubescere videtur Plin. 37, 10 s. 58. MSS. Eristilla. Harduin. coniicit Erythria.

ERITHACE es. f. [ e)riqa/kh ] Apum dum operantur cibus, vel Gluten, quo fauos compingunt. [...]

ERITHACVS i. m. [ e)ri/qakos2 ] Auis, formam et colorem mutans cum nomine. [...]

ERITHALES is. f. [ e)riqa/lhs2 ] Herba est semper virens, quae alio nomine Sedum siue Semperuiuum minus appellatur. Vid. Plin. 25, 13. Conf. Apul. de Herb. c. 123.

ERITIVS vid. ERICIVS.

ERITVDO inis. f. Seruitudo. Festus. Ab antiquo Erus, Seruus. Vet. Gloss. Eritudo, [ despotei/a.

ERIVO āre. Riuis factis educere, euacuare. Plin. 17, 26 s. 40 Caeterum maiore in parte orbis etiam pluuias Autumni aquas eriuari conuenit.

ERIVATIO onis. f. Vitruu....

ERIX icis. f. Idem ac Erica. Laudatur Plin. 24, 9 Ericen Graeci vocant fruticem, etc. Est itaque Erice, non Erix.

ERN et ERO

ERNEVM i. n. Placentae genus. Cato R. R. c. 81. cuius locum damus in HIRNEA.

ERO [1] mulieris nomen, vid. HERO.

ERO [2] onis. Vid. AERO.

ERODIVS i. m. [ e)rwdio\s2 ] Auis nomen mere Graecum, Fulicam quidam, alii Ardeolam interpretantur. [...]

ERODO si, sum, ere. [ e)ce/domai, a)pobrw/skw ] Rodendo perdere. [...]

EROSIO onis. f. Genarum erosiones Plin. 23, 3.

EROGENNETON i. n. e)rwge/nnhton ] Herba est sic dicta, quod amatoriis conueniat. [ genna/w enim gigno, et e)/rws2 amor dicitur. Prouocatur ad Plinium. Negant boni Indices.

EROGO āre. [ e)kdi/dwmi ] Videtur publicis distributionibus proprium fuisse, vt Erogare diceretur, qui rogando a populo impetrauit magistratus, vt ex aerario aliquid liceat soluere; deinde Erogasse dicebatur etiam, qui aliquid vel de suo, vel de publico dedisset, tribuisset: quale quid etiam in verbis Arrogare, Derogare, Irrogare, factum constat. [...]


page 404, image: s0404

EROGATVS a, um. Partic. [ e)kdoqei\s2 ] Vt, Precibus piis supplicis anxiae erogatus Apul. Met. 5 p. 165, 1. Pecunia publica ex aerario erogata Cic. Verr. 3, 165. Add. ib. 5, 48 c. 19.

EROGITO āre. [ katade/omai ] Vehementer rogare, s. exquirere tormentis. [...]

EROGATIO onis. f. [ e)/kdosis2 ] Distributio pecuniae publicae, atque adeo impensa omnis publica priuata. [...]

EROGATOR oris. m. Vt, Erogator virginis Tertull. de Pudic. c. 16. h. e. [ e)kgami/zwn. Melius facere pronunciat virginis conseruatorem, quam erogatorem.

EROGATORIVS a, um. Adi. Frontin. de Aquaeduct. opponis Erogatorium modulum, Acceptorio, vbi vid. sub ACCIPIO.

EROGENIVS a, um. Adi. Ficticia vox et nibili, quae legebatur l. 12 [...]

EROS otis. m. Nomen blanditiarum causa inuentum. [...]

EROSVS vid. ERODO.

EROTEMA [1] vid. statim post EROTOPAEGNIVM.

EROTIVM i. n. [ *)erw/tion ] Mulierculae nomen est apud Plaut. Men. per diminutionem [ a)po\ tou= e)/rwtos2, h. e. ab amore detortum. [...]

EROTICVS a, um. Adi. [ e)rwtiko\s2 ] Amatorius. Vt, Carmen eroticum. Subst. Gell. 19, 9 Quaedam erotica dulia et venusta cecinerunt.

EROTOPAEGNIVM i. n. e)rwtopai/gnion ] est Ludicrum opus, vel Poema de amore: [ e)/rws2 enim amor, pai/gnion ludus. [...]

EROTEMA [2] atis. n. [ e)rw/thma ] Interrogatio Latine dicitur: vt, Virgil. Aen. 2, 322 [...]

EROTVNDATVS a, um. Sidon. Epist. 9, 7 Structura (orationis) modis omnibus erotundata.

EROTYLOS i. m. [ e)rwtu/los2 ] Gemma eadem Amphicome et Hieromnemon dicitur, a Democrito laudata in argumentis diuinationum Plin. 37, 10.

ERR

ERRO [1] āre. [ a)/lh|mi, a)lhteu/w, plana/omai, sfa/llomai, ptai/w ] Huc atque illuc ire temere, Vagari, motu incerto ferri. [...]


page 405, image: s0405

ERROR [1] ari. Pass. Cic. Fam. 5, 20 Quae tot vestigiis impressa, vt in his errari non posset. Id. de Fin. 4, 60 Si aut res ignoratur, aut erratur in nomine.

ERRANS antis. Partic. [ a)leteu/wn ] Ter. Heaut. 2, 3, 16 [...]

ERRANTIA ae. f. [ a)lhmosu/nh ] Idem quod Error. Accius

page 406, image: s0406

Neoptolemo, Satis iam dictum est, neque ego errantiae animi praue morigerabor Nonius 3, 86.

ERRATVS [1] a, um. Partic. [ a)lhteuqei\s2 ] Ouid. Fast. 3, 655 [...]

ERRATVM i. n. [ sfa/lma, ptai=sma ] Idem quod Error. [...]

ERRATVS [2] ūs. m. Idem. Plin. 37, 5 Vitia demonstrari oportet in tam procliui erratu. Theodulf. Carm. 2, 607 Proque meis orare erratibus opto. [...]

ERRATIO onis. f. [ a)lh/teusis2, a)lhtei/a ] Proprie est pedum et viae, Error autem animi. [...]

ERRABVNDVS a, um. [ planw/menos2 ] Vagabundus. [...]

ERRABILIS e. Adi. Idem. Vt, Errabiles soni, apud Lactantium esse dicitur.

ERRATICVS a, um. Adi. [ planh/ths2 ] Qui errat et vagatur. [...]

ERRATIVVS animus est, qui solet errare et desinit Fronto Gramm. p. 1333 Gothofr.

ERRATOR oris. m. Apud Tertull....

ERRATRIX icis. f. Fronto Gr....

ERROR [2] oris. m. [ sfa/lma, ptai=sma, pla/nh ] Opinio falsa. [...]


page 407, image: s0407

ERRO [2] onis. m. [ pla/nhs2, planh/ths2 ] Quis sit, doceat Vlp. in l. 17 [...]

ERRONEVS i. m. [ planh/ths2 ] Idem quod Erro. [...]

ERV

ERVBEO ui, ere. Ioseph. Iscan. de Bell. Troi.... esse dicitur, Erubeo sexum, minus hic quam femina possum.

ERVBESCO erubui, ere. [ eu)ruqria/w, kataisxu/nomai ] Rubore et verecundia suffundi. [...]


page 408, image: s0408

ERVBESCENDVS a, um. Part. [ kataisxunte/os2 ] Vt Amor erubescendus, i. Turpis Sen. Controu. 9.. Hor. Carm. 1, 27, 14 Ignes erubescendi.

ERVBESCENS entis. Partic. [ kataisxuno/menos2 ] Cic. de N.D. 1, 112 c. 40 Epicurus voluptates quidem non erubescens, persequitur omnes nominatim. Conf. Lamprid. Heliogab. c. 11.

ERVBESCENTIA ae. f. Tertull. de Poenit. c. 10 pr. Cum erubescentia sua pereunt. Idem ad Nation. 1, 16 Exemplum erubescentiae scelerum.

ERVBRIS is. m. Fluuius in Mosellam se exonerans, hodie Rouer. Vid. Auson. Scal. Lect. 1, 2 pr.

ERVCA ae. f. [ ka/mph ] Ab Erodendo dicta; Vermis genus, Campe alio nomine dicti, qui in olerum folia repit, abroditque praesertim brassicas. [...]

ERVCTO āre. [ e)reu/gomai, e)cereu/gomai, e)rugga/nw ] Frequent. [...]

ERVCTANS antis. Partic. [ e)reugo/menos2 ] Vt, Lucret. 3, 1026 [...]

ERVCTATIO onis. f. Apul. de Mundo p. 60 Exhalatio terrenis eructationibus surgit.

ERVCTVS a, um. Part. Pro Eructatus. [...]

ERVDERO āre. [ e)rei/pion e)kba/llw ] Rudus eiicere. Metaphor. Sidon. Epist. 5, 7 Aures susurronum faece completas eruderat, i. Expurgat.

ERVDERATVS a, um. Part. Sidon. Epist. 5, 15 Volumen de superuacuis sententiis eruderatum. Proprie Varr. de R. R. 2, 2, 7 Solum oportet esse eruderatum, et procliuum: vt euerri facile possit.

ERVDIO ire. [ paideu/w, kathxe/w, sxedia/zw ] Ex rudi doctum facere. [...]


page 409, image: s0409

ERVDIENDVS a, um. Partic. [ paideute/os2 ] Ouid. Epist. 1, 112 Qui mollibus annis In patrias artes erudiendus erat. Idem de Arte Am. 3, 48.

ERVDITVS [1] a, u. Partic. h. e. Edoctus, sciens. [...]

ERVDITE Adu. [ pepaideume/nws2 ] Cuius gradus sunt vsitatiores. [...]

ERVDITVLVS i. m. Dimin. [ mikropai/deutos2 ] Catul. 58, 7 Morbosi pariter, gemelli vtrique Vno in lectulo, erudituli ambo.

ERVDITRIX icis. f. Florus 2, 6, 38 Illam Annibalis eruditricem.

ERVDITIO onis. f. [ paidei/a, kath/xhsis2, pai/deusis2 ] Doctrina. [...]

ERVDITVS [2] ūs. m. Tertull. adu. Valent. c. 29.

ERVDITOR oris. m. [ paideuth\s2, doctor, Vet. Gloss.] Vtitur etiam Tertull. de Pall. c. 4. Claud. Mamert. 1, 2. B. Hieron. Vit. Hilar.

ERVDIBILIS e. Adi. Fulgent. de Contin. Virg....

ERVDIMENTVM i. n. Vet. Interp. Iren. 2, 30.

ERVGO [1] ere. Vid. ERVCTO.

ERVGO [2] āre. [ e)krhsso/w ] Rugas auferre, vt Explicare, plicas. [...]

ERVGATIO onis. f. [ e)kru/sswsis2 ] Vt, Erugatio cutis Plin. 28, 12.

ERVILA, et ERVILIA ae. f. [ w)=xros2 ] Genus est leguminis, folio quam faba longiore, flore apibus gratissimo: ideo rei rusticae scriptores circa aluearia seri praecipiunt. [...]

ERVMPO upi, uptum, ere. [ e)krh/gnumai, e)celau/nw ] Cum impetu exire. [...]


page 410, image: s0410

ERVMPENS entis. Partic. [ e)celau/nwn ] Cic. de Prouinc. Consul. 6 c. 3 [...]

ERVPTVS a, um. Part. Emissus. Scrib. Larg. Comp. 84 Eruptus sanguis. Lucret. 1, 724 Faucibus eruptos vis euomit ignes.

ERVPTIO [1] onis. f. [ dio/deusis2, e)/krhcis2 ] Exitus cum impetu. [...]


page 411, image: s0411

ERVPTOR oris. m. Qui erumpit. Ammian. 24, 5 Eruptores perterriti reuerterunt.

ERVNCO āre. [ botani/zw ] Verbum rusticum a Runca instrumento rustico deductum: h. e. Runca auellere, quod proprie de herbis dicitur Exherbare. [...]

ERVO ui, utum, ere. [ e)ceru/w ] Extrahere vel perdendi causa, vt cum Domus, oculus etc. eruitur; vel vt res occulta antea et obruta, in lucem, vsumque profertur, vt Aurum, Memoria, Veritas. [...]

ERVTVS [1] a, um. Partic. [ e)ce/rustos2 ] Cic. de Diuin. 1, 57 c. 27 [...]

ERVPTIO [2] vid. ERVMPO.

ERVS i. m. Antique pro Seruus. Fest.

ERVSCVS i. m. Idem ac Rubus. Apul. de Herb. c. 87.

ERVTVS [2] vid. ERVO.

ERVVM i. n. [ o)/robos2 ] Leguminis genus. [...]

ERVILLA ae. f. Idem quod Eruum. Varro apud Nonium 3, 88 Sed vt is erat haec legumina arte praua pauca cicer, eruillam, ac paregia alia spina caeteris. Vid. ERVILIA.

ERY

ERYCVS [1] vid. ERYX.

ERYMANTHVS i. m. [ *)eru/manqos2 ] Est mons siluosus Arcadiae, vbi ingentem aprum Hercules cepit. Apollodor. l. 2. [...]


page 412, image: s0412

ERYMANTHAEVS a, um. Adi. [ *)erumanqai=os2 ] Vt, Valer. Argon. 1, 374 Quique Erymanthaei sudantem pondere monstri Amphitryoniadem, etc. de Apro Erymanthaeo.

ERYMANTHIVS a, um. Aliud Adi. [ *)eruma/nqios2 ] Vt, Aper Erymanthius Cic. Verr. 4, 95. [...]

ERYMANTHIS idos. f. Patronym. [ *)erumanqi\s2 ] Ouid. Met. 2, 500 [...]

ERYNGE es. f. siue. [ e)ru/ggion ] Herba aculeatae mordacitatis, spinosa veluti carduus, satiua in cibis probatur, radice tantum, quae melle, cinnamomo et garyophillo condita, gustui non iniucunda est. [...]

ERYSIMVM i. n. [ e)ru/simon ] Semen est sesamo corporis substantia quodammodo affine, sed in cibo est insuauius, corporique alimentum parcius exhibet, praedictoque omnino est deterius. [...]

ERYSIPELAS atis. n. [ e)rusi/pelas2 ] Morbus. [...]

ERYSISCEPTRVM i. n. Frutex. [...]

ERYSITHALE es. f. Herba est flore luteo, foliis acanthi, bibiturque e vino Plin. 26, 13.

ERYTHACE vid. ERITHACE.

ERYTHACVS vid. ERITHACVS.

ERYTHAEVS vid. ERECHTHEVS, ex quo illud corruptum est.

ERYTHEA, vel ae. f. [ *)eru/qeia ] Plin. 4, 22 [...]

ERYTHEIS idis. f. Patronym. Ouid. Fast. 5, 649 Victor abit secumque boues Erytheida praedam Abstulit. Et Fast. 1, 543 Ecce boues illuc Erytheidas applicat heros Emensus longi clauiger orbis iter.

ERYTHRAE arum. f. [ *)eruqrai\ ] Ciuitas Asiae, non longe a Chio, ex qua Sibylla Erythraea, de qua statim. Plin. 31, 2 Erythris Aleos amnis pilos gignit in corporibus. [...]

ERYTHRAEA [ *)eruqrai/a ] Sibylla est, de qua Seruius in illud Virg. Aen. 6, 36

ERYTHRAEVS a, um. Adi. Nobile praesertim ERYTHRAEVM Mare, [ *)eruqra\ qa/lassa ] quod Rubrum dixere nostri, Graeci Erythraeum a rege Erythra Curt. 8, 9, 14 [...]

ERYTHRAICON i. n. Altera est Satyrii herbae species, semine viticis maiore, laeui, durae radicis, cortice rubro intus album includente, sapore subdulci. Inuenitur fere in montosis Plin. 26, 10.

ERYTHRANOS i. m. Cissos Erythranos, herba Plin. 24, 10. et 16, 34.

ERYTHRAS ae. m. Rex, a quo mare Erythraeum dictum quidam volunt. Vid. Freinsh. ad Curt. 8, 9, 14.

ERYTINI Pisces sunt, qui vuluas habere creduntur, in quorum nimirum genere non sit mas, quum omnes ouis grauidae capiantur Plin. 9, 16 et 52. [...]

ERYTHROCOMOS i. m. Punici mali species Plin. 13, 19.

ERYTHRODANVM i. n. [ e)ruqro/danon ] Herba est, quam aliqui Ereuthodanum vocant, nos rubiam, qua tinguntur lanae, pellesque perficiuntur: haec et plura Plin. 24, 11.

ERYTHROS i. m. [ e)/ruqros2 ] Rhus, quae erythros appellatur, frutex est: et huius fruticis semen vim habet adstringendi etc. Plin. 24, 11. Conf. Diosc. 1, 147. Item satyrii species Plin. 21, 31. Apul. de Herb. c. 15.

ERYTHRVS i. m. Rex, qui Rubro mari nomen dedit. Erythras apud Curt. 8, 9, 14. et 10, 1, 13.

ERYX y cis. m. [ *)/eruc ] Butae et Veneris filius: secundum alios, Neptuni et Veneris. [...]


page 413, image: s0413

ERYCINVS a, um. Adi. Vt, Concha Erycina Propert. 3, 11, 6. [...]

ERYCVS [2] i. m. mons, si libros MSS. sequimur, est ap. Cic. Verr. 2, 22 c. 8. [...]

ESA

ESAEI vitiose quidam pro ESSENI, quos *)essai/ous2 etiam Graeci appellant.

ESAIAS Propheta V. T. a quibusdam dictus Euangelista. [...]

ESALON vid. AESALON.

ESAR [ *)/esar ] Aegyptiorum, qui Psammetichum fugerunt, oppidum, dierum duodecim itinere a Meroe distans, in quo produntur annis trecentis habitasse Plin. 6, 30.

ESC

ESCA ae. f. [ e)dhtu\s2, e)/desma, brw=ma ] ab Edendo dicta; significat Cibum hominum, ac caeterorum animalium. [...]

ESCALIS e. Adi. Paullus in l. 8 cum quidam D. supell. leg. [...]

ESCARIVS a, um. Adi. [ e)desmatiko\s2 ] Quod ad escam pertinet. vt Escaria vasa Plin. 36, 26. [...]

ESCATILIS e. Adi. Tertull. de Patient. c. 5 extr. Conf. adu. Marc. 1, 1.

ESCATIO onis. f. Pabulatio Augustin....

ESCIFER a, um. Adi. Dapifer. Paullin. Nolan. Natal. Fel. 4, 223 de coruis, Eliae esciferae volucres.

ESCVLENTVS a, um. Adi. [ e)desto\s2, e)dw/dimos2 ] Quod ad edendum pertinet, vel Quod edi potest. [...]


page 414, image: s0414

ESCO āre. an Escor, escari? cibum petere. [...]

ESCENDO ere. Pro Ascendere, vel Conscendere, saepius veteres atque classici auctores vsurparunt, sed quod plerisque in locis immutatum fuit. [...]

ESCENSVS [1] a, um. Part. Vt, Escensis nauigiis Ammian. 16, 12.

ESCENSVS [2] ūs. m. Tacit. Ann. 13, 39, 7 Capta escensu munimenta.

ESCHARA ae. f. [ e)sxa/ra ] Proprie Focus, seu Craticula. [...]

ESCHARITES ae. m. [ e)sxari/ths2 ] Panis genus est, de craticula sic dictum, apponi solitum sub coenae finem. [...]

ESCHAROTICA Medicamenta, dicuntur Caustica, quae vim habent escharam, h. e. crustam inducendi. Galen. 5 de Simpl. Medic. Facult. Cael. Aurel. Chron. 1, 1, 50.

ESCHATOCOLLION i. n. e)sxato/kollon s. [ e)sxatoko/llion ] Quasi tu vltimam glutinationem dicas, scheda s. pagina vitima in scapo chartae vel in libro, vt Protocollon prima est. [...]

ESCIT antique pro Erit. Festus. Plaut. Amph. 1, 1, 14. [...]

ESCVLETVM, ESCVLVS vid. AESCVLVS, etc.

ESI et ESO

ESICIVM vid. ISICIVM.

ESITO [2] vid. EDO.

ESOPIA Sedilia. Festus voce Sesopia, vbi vid. [...]

ESOPON i. n. Lactucae genus in aruis nascens, cuius folia trita, et cum polenta illita vulneribus medentur. Plin. 20, 7. Harduinus legit Caesapon.

ESOX ocis. m. Piscis est Rheno fluuio peculiaris, magnitudine insigni. Plin. 9, 15. Conf. Gesner.

ESP et ESQ

ESPICIO ere. i. aspicere, vt Escendere pro ascendere. v. g. Si mihi rides, espice Plaut. Truc. 5 v. 8. Sic Gronou.

ESPECTO āre. pro aspecto. [...]

ESQVILIAE vid. EXQVILIAE.

ESS

ESSAEI vid. ESSENI.

ESSE [1] Infin. a Sum, es, est. Vid. SVM.

ESSE [2] Infin. ab Edo. Vid. EDO.

ESSEDONES um. m. Scytharum gens Plinio memorata 4, 12 [...]

ESSEDONIVS a, um. Adi. Flacc. Argon. 6, 750 [...]


page 415, image: s0415

ESSEDVM i. n. [ e)/ssedon ] Vehiculi genus velocissimi ab equis tractum, Gallorum Britannorumque, apud Belgas primo repertum. [...]

ESSEDARIVS ii. m. [ e)ssedhla/ths2 ] Qui essedum regit, vel pugnat ex essedo. [...]

ESSENI [ *)esshnoi\, *)essai=oi ] vt ait Plin. 5, 17 [...]

ESSENTIA ae. f. [ ou)si/a ] Quinctil. 8, 3, 33 [...]

ESSENTIALIS e. Adi. Passim apud Philosophos.

ESSENTIALITER Augustin. de Trinit. 7, 2.

EST et ESV

ESTRIX Vid. EDO, es.

ESVBIANI Populi, inter Alpinos a Romanis superatos numerantur a Plin. 3, 20.

ESVBOPES is. m. [ *)esoubo/phs2 ] Rex Colchorum fuit, qui terram virginem nactus, plurimum auri et argenti eruisse dicitur in gente Suanorum, et alioquin velleribus aureis inclito regno. [...]

ESVLA [1] ae. f. Oppidum inter Tibur et Praeneste. Hor. Carm. 3, 29, 6.

ESVLA [2] est Officinarum nomen, quo omne tithymalorum genus vocant. Penultima contra vulgarem vsum longa est. Vid. Borrich. Lingu. Pharmacop.

ESVRIO, ESVRITIO, ESVRITOR Vid. EDO, es.

ESVS [2] i. m. Gallorum Deus, victimis humanis cultus. [...]

ET

ET [ kai\ ] Coniunctio copulatiua. [...]


page 417, image: s0417

ETE

ETENIM Coni. Causalis, [ kai\, ga\r ] quae plerumque initio ponitur, pro Quia, vel Certe. [...]

ETEOCLES is. m. [ *)eteoklh=s2 ] Filius Oedipi regis Thebarum, cui cum Polynice fratre suo ita conuenerat, vt alternis annis regnarent. [...]

ETEOCRATES um. m. Pl. [ *)eteo/krhtes2 ] Peloponnesi populi, Australem oram incolentes, quorum Prasium est pusillum sane oppidum, vbi Dictaei Iouis fanum extat. [...]

ETEONOS i. Oppidum Boeotiae. Stat. Theb. 7, 269.

ETEREIA Castanea. Vid. CORELLIVS.

ETESIACA Vuae genus est fallax, quae quo plus tulit, eo laudabilius fundit: mirumque fecunditate cessat Plin. 14, 3.

ETESIAS ae. et frequentius Plur. ETESIAE, arum. m. [ o( e)thsi/as2 ] Ad verbum est annuus, statis anni temporibus rediens. [...]

ETESIVS a, um. Adi. [ *)eth/sios2 ] Vt, Flabra Etesia Lucret. 6, 716. [...]

ETESTICVLATIO onis. f. Castratio. Apud Celsum esse dicitur: falso, nisi fallor.

ETH

ETHELVS i. m. Cyzicenus, ingentis staturae ab Ancaeo interfectus. Flacc. 3, 138.

ETHEMON onis. m. Nomen viri proprium, non tamen arcessendum ex Virg. Aen. 10, 126. [...]

ETHESIVS vid. ETESIVS. n. 2.

ETHNOS eos. n. [ e)/qnos2 ] Graecis gens est. Hoc nomine autem Iudaei Graece loquentes, vt suo [gap: Greek word] et [gap: Greek word] , appellabant omnes non-Iudaeos, vt Graeci Barbaros dicebant non Graecos. Hinc

ETHNICVS qui non est Iudaeus, et mox, qui est a sacris Christianorum alienus, quem Gentilem etiam dicunt. [...]

ETHNICE Adu. Apud Tertull. de Pudicit. c. 9.

ETHNICALIS Ethnicus Tert. de Spectac. 5 pr.

ETHNICISMVS Prud. Pass. Laur. 498.

ETHOS eos. n. [ *)=hqos2 ] Graecis mos est. [...]


page 418, image: s0418

ETHICE es. f. [ h)qikh\ ] Part philosophiae ad mores pertinens, de qua Cic. de Fato 1 [...]

ETHICVS a, um. Adi. [ h)qiko\s2 ] Qui circa moralia versatur. [...]

ETHOLOGVS i. m. [ h)qo/logos2 ] Morum efficitor. [...]

ETHOLOGIA ae. f. Quinctil. 1, 9 Ethologia personis continetur. [...]

ETHOPOEIA ae. f. [ h)qopoi/oia ] Quinctil. 9, 2, 58 est Morum alienorum imitatio: cuius exempla licet apud eundem videre. Meminit et Priscian. in Praeexercitam. Item Sen. Epist. 2.

ETI

ETIAM Coni. [ e)/ti ] Copulatiua particula, vt Insuper, Qubque. Ter. Andr. 2, 2, 31 [...]


page 419, image: s0419

ETRVRIA vid. HETRVRIA.

ETS

ETSI Coni. [ kai/toi ] i. Quamuis, Indicatiuo et Coniunctiuo iungitur, prout relatio enuntiationum, et certum vel incertum conditionis postulat. [...]

ETY

ETYMOLOGIA ae. f. [ e)tumologi/a ] Latine Veriloquium interpretatus esse dicitur, vt mox videbimus, Cicero. [...]

ETYMON i. n. [ e)/tumon ] Proprie Graecis verum significat. [...]


page 420, image: s0420

ETYMOLOGICVS a, um. Adi. [ e)tumologiko\s2 ] Vt, Ratio etymologica Gell. 1, 18.

ETYMOLOGICE Adu. Laudatur Varr. de L. L. 6, 1 [...]

EV et EVA

EV Gr. [ *eu)=. Particula approbantis, seu Laudantis. Vid. Plaut. Most. 1, 4, 26.

EVA ae. f. Prima mulier: mater viuentium. Tertull. de Virg. Veland. c. 5. Prudent. Hamart. 743 Traxerat Eua virum prima ad consortia culpae.

EVACVO āre. [ e)kkeno/w ] Exinanire: Vt, Euacuare aluum Plin. 20, 6. et 32, 9. Euacuans Vulgat. Ephes. 2, 15.

EVACVATVS a, um. Partic. i. Sublatus. Vt, Euacuatae obligationis vires reparare l. 4 C. de Solut.

EVACVATIO onis. f. Vt, Fidei euacuatio Tertull. adu. Marc. 4, 24.

EVACVEFACTVS a, um. Idem quod Vacuefactus. Hieron....

EVADNE es. f. [ *eu)a/dnh ] Martis filia ex Thebe vxore Asopi, vxor Capanei ducis, quem adeo dilexit, vt in rogum eius se miserit, et cum illius cadauere fuerit exusta. [...]

EVADO si, sum, ere. [ a)pofeu/gw, diadu/omai, diekpi/ptw ] Extra vel etiam in altum vadere. [...]


page 421, image: s0421

EVASVS a, um. Part. Vt, Euasa mors, apud Alcim.... Euasi fulguris ictus Iuuen. Sat. 12, 17.

EVASIO onis. f. Vulg. Interpr. Iudith. 13, 20.

EVAGINO āre. Vulg. Interpr. Exod. 15, 10. Iudith. 13, 8.

EVAGINATVS a, um. Part. Iustin. 1, 9, 8 Ipse gladio sua sponte euaginato vulneratus. Hygin. Fab. 164 Aliquem euaginato persequi gladio. Conf. Veget. de Re Milit. 1, 18.

EVAGINATIO onis. f. Arnob. 1 p. 30 [...]

EVAGON De hoc Plin. 28, 3 [...]

EVAGOR ari. [ perife/romai, peripole/w ] Idem quod Vagari. [...]

EVAGATIO onis. f. [ peripo/lhsis2 ] Plin. 2, 17 Ac spatia longitudinis latitudinum euagatione pensant, de orbitis Planetarum. Sen. Epist. 66 (65) Haec libertas eius est, haec euagatio.

EVAGATVS a, um. Partic. Columel. 8, 5 Iuxta cibus ponendus, ne longius euagatae refrigerent oua.

EVAGATOR oris. m. Apud Senecam esse dicitur.

EVAGATRIX icis. f. Apud Tertull....

EVAGABVNDVS a, um. Apud Augustin....

EVAGORAS ae. m. Cypri Rex. Apud Nep. 12, 2, 2. et Iustin. 5, 6, 10. 2 Euagoras Laco, alius qui Olympionicos Equos magnifice dedit ad sepulturam. Vid. Aelian. Hist. Anim. 13, 40.

EVALEO, vnde EVALESCO ui, ere. [ du/namai ] Idem quod Valere et posse post conatum adhibitum Stat. Silu. 5, 2, 78 [...]

EVALIDVS a, um. Adi. Non satis validus. Sil. 1, 549 Eualidam hastam. al. et ipse Drakenb. Et validam. Sed antiqua lectio rei aptissima Eualidam, cuius glossa Inualidam. Sic Edurus, Egelidus.

EVALLO [1] āre. [ e)kxaraki/zw ] Extra mittere, excludere; quasi Extra vallum proiicere. [...]

EVALLO [2] ere. Purgare frumentum a folliculis et illo velut vallo aceris. [...]

EVALLEFACIO ere. Varro apud Non. 3, 158 [...]

EVAN [ *eu)/an ] Bacchi nomen, quod inter alia ei tribuitur Ouid. Met. 4, 15. Lucidus Euan Stat. Theb. 5, 675. Id. Silu. 2, 7, 7 Et tu Bassaridum rotator Euan, qui Bacchas in furorem concitas. Hinc

EVANS tis, tanquam a verbo EVARE vel EVARI [ eu)a/zein ] idem fere quod Bacchans. [...]


page 422, image: s0422

EVANDER vel i. m. [ *eu)/andros2 ] Arcas fuit, nepos Pallantis regis Arcadiae. [...]

EVANDRIVS a, um. Adi. [ *eu)a/ndrios2 ] Vt, Regna Euandria Sil. 7, 18. [...]

EVANESCO euanui, ere. [ a)fani/zomai ] Inanem fieri, et in nihilum redigi, certe e conspectu subduci. [...]

EVANESCENS entis. Partic. [ diapi/ptwn ] Vt, Euanescens memoria alicuius rei, quae effluit Sen. de Benef. 1, 12.

EVANIDVS a, um. Adi. [ e)ci/thlos2 ] Inane, caducum, et cito periturum. [...]

EVANITVRVS a, um. Lactant. 5, 4 extr. Euanituras breui religiones falsas.

EVANGELIVM i. n. [ eu)agge/lion ] Latine Bonum nuntium dicitur. [...]


page 423, image: s0423

EVANGELVS i. m. Vitruu. 10, 7 Honores ei decreuerunt, et nomen mutauerunt, vt Euangelus nominaretur.

EVANGELICVS a, um. Adi. Tertull. contra Marc. 39. Prudent. Apoth. 15. Paullin. Carm. 19, 155.

EVANGELISTA ae. m. Scriptor historiae Euangelicae. Prudent. Cathem. 6, 77. Idem Perist. 10, 16.

EVANGELIZO āre. Verbum frequens apud Ecclesiast.

EVANGELIZATOR oris. m. Tertull. de Corona c. 9. Idem de Praescript. c. 4.

EVANNO āre. [ e)klikmi/zw ] Ventilare vel Mouere. a Vanno, in qua legumina ventilantur. [...]

EVANTHES [ *eu)a/nqhs2 ] Nomen auctoris satis laudati apud Plin. 8, 22.

EVANTHIA [ *eu)a/nqia ] Plin. Ciuitas Asiae, Trallis quoque et Selucia dicta, quam allui Eudone amne, ibique Pygmaeos habitasse, Plinius refert 5, 29.

EVAPORO, are, vel Iterdum neutraliter, forma vaporis vel per vaporem discedere. [...]

EVAPORATIO onis. f. [ a)naqumi/asis2 ] Sen. Nat. Quaest. 1, 1 [...]

EVAPORATIVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 3, 8 Euaporatiuae virtutis paroptesis.

EVARCHVS i. m. [ *eu)/arxos2 ] Fluuius est Scythiae Europaeae. Valer. Argon. 6, 102? Taras, niueumque ferax Euarchus olorum.

EVASTO āre. [ e)cerimo/w ] Vastare plane, ad finemvsque. [...]

EVAX [1] acis. m. Nomen regis Indiae, qui de virtutibus gemmarum scripsit ad Tiberium Neronem. [...]

EVAX [2] [ eu)=ge ] Interiectio exultantis; nihil significat, inquit Varro de L. L. 6, 5 p. 80, 8. [...]

EVAZAE [ *)eba/zai ] Sarmatarum populi, a Medis orti, et Tanain fluuium accolentes Plin. 6, 7.

EVB

EVBAGES um. m. (Strab. 4 [ *ou)a/geis2.) Gallorum vates, scrutantes seriem et sublimia naturae pandere conabantur Ammian. 15, 9. [...]

EVBIVS ii. m. Scriptor quidam fuit, cuius meminit Ouid. Trist. 2, 416 Nec qui descripsit corrumpi semina matrum Eubius, impurae conditor historiae. De partu abigendo videtur scripsisse.

EVBOEA ae. f. [ *eu)/boia ] inquit Plin. 12, 4 [...]

EVBOEVS a, um. Adi. [ *eu)boieu\s2 ] Vt, Plebs Euboea Stat. Silu. 5, 3, 136. Stupuit primaeua ad carmina plebes Euboea.

EVBOICVS a, um. Aliud Adi. [ *eu)boi+ko\s2 ] Epitheton non modo Euboeam, patriam proximam designans; sed colonias etiam, Cumas praesertim, Campaniamque adeo. [...]


page 424, image: s0424

EVBOICE es. f. Herba, Eubolus. Apul. de Herb. c. 91.

EVBOLION i. n. Herba, al. dictamnus. Apul. de Herb. c. 62.

EVBVLEVS, al. EVBVLAEVS. i. Athenis ex Ioue, Rege Antiquissimo et Proserpina natus Cic. de N. D. 3, 53 c. 21.

EVBVLIDES is. m. Milesius, sectae Megarensium Philosophus, Euclidis discipulus, praeceptor Demosthenis. [...]

EVBVRIATES um. m. Ligurum populi, citra Alpes habitantes Plin. 3, 5. Flor. 2, 3, 5.

EVBVRO Oppidum Lusitaniae Plin. 4, 21.

EVC

EVCAERIA ae. f. [ eu)kairi/a ] Opportunitas dicitur. [...]

EVCHADIA ae. f. [ *eu)xadi/a ] Villa Euchadiae cuius meminit Cic. in Pison. c. 36. Sed variat lectio, et parum refert scire, quae mulier fuerit Euchadia.

EVCHARIS itis. Adi. Gratiosus. Vulg. Int. Sir. 6, 5 Lingua eucharis in bono homine abundat, i. humana, iucunda aliis.

EVCHARISTIA ae. f. [ eu)xaristi/a ] Gratus animus Graecis, it. Gratiarum actio. Ita vocatur Coena Dominica ab Irenaeo aliisque. Conf. Cyprian. Epist. 1, 2.

EVCHARISTICVS a, um. Adi. Vt, Eucharisticum sacrificium, pass. apud Ecclesiast. quo gratiae aguntur. Sic Eucharisticon inscribitur ad Imp. August. Germanicum Domitianum, Statii Silu. 4, 2.

EVCHATAE arum. m. [ *eu)xa/tai ] Scythiae populi Plin. 6, 17.

EVCHETAE arum. m. [ *eu)xh/tai ] Haeretici, quibus hoc nomen inditum tradunt de orationis assiduitate, quod incredibiliter, vt inquit Augustinus de Haerett. c. 58 [...]

EVCHYMA orum. n. eu)/xuma ] Graeca appellatione dicuntur, Quae boni sunt succi. Nam [ xumo\s2 Graecis succum significat. Vtitur Celsus 2, 19.

EVCLABRIS videtur corruptum pro Anclabris. v. v.

EVCLIDES is. m. [ *eu)kli/dhs2 ] Megarensis philosophus, auditor Socratis, qui e patria Athenas veniebat, vt Socratem audiret, et tempore belli vestitu muliebri induebatur, ne nosceretur. [...]

EVCLIO onis. m. Auari senis apud Plautum in Aulularia nomen, quod ad omnes eiusmodi homunciones vulgo transfertur.

EVCTERIA [ eu)kth/ria ] Oratoria ad verbum: quod nomen reponere volunt quidam pro Encautariis. v. v.

EVD

EVDAEMON onis. m. [ *eu)dai/mwn ] Felicem significat: vnde etiam Mela 3, 8, 35 [...]

EVDEMIA ae. f. [ *eu)dhmi/a ] Insula in Pagasico sinu, non longe a Scyro Cycladum extima Plin. 4, 12.

EVDIAEON i. n. Lineum filum, quod medici extremo in clysterio relinquunt, per quod klusmo\s2 emittitur, Festus. [...]

EVDOXVS i. m. [ *eu)/docos2 ] Aeschinis filius, patria Gnidius, Geometra, et Astrologus, summus Medicus, Socratis auditor, qui primus annum composuit. [...]

EVDOXIA ae. f. [ eu)doci/a ] Latine Bona fama dicitur. Cic. de Fin. 3, 57 c. 17 De bona autem fama, quam enim appellant [ eu)doci/an, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam.

EVE

EVEHO xi, ctum, ere. [ e)ca/gw, e)coxe/w, e)kkomi/zw ] Extra vel in altum vehere. [...]

EVECTVS [1] a, um. Partic. [ e)chgme/nos2 ] Cic. de Clar. Orat. 51 [...]


page 425, image: s0425

EVECTVS [2] ūs. m. [ e)kko/misis2 ] h. e. Vectio et portatio, quae fit vel nauibus vel curribus in aliquem locum. [...]

EVECTIO onis. f. [ e)cagwgh\ ] Apul. Met. 5, 169 [...]

EVECTO āre. Frequent. Gloss. Vet. Euecto [ e)poxou=mai.

EVELATVM pro Euentilatum. Vnde Velabra dicuntur, quibus frumenta ventilantur Festus. Conf. EVALLARE.

EVELLERO āre. Hoc verbum Barthius attribuit Guil. Brit. 7, 189 Dum lupus eius ouem dumis euellerat aspris. Sed potest intelligi Plusquamperf. a verbo euello.

EVELLO velli, vulsi, vulsum, ere. [ e)kti/llw ] Vi quadam vellere, siue extrahere: vt, Euellere sibi capillum luctu Cic. Tusc. 3,.. [...]

EVELLENS entis. Partic. Sen. Oed. 592 Luctus euellens comam.

EVVLSVS a, um. Partic. [ e)kspasqei\s2 ] Sinu matris euulsi filii Sen. Med. 949. Sed Gron. Auulsi e sinu. Excisa, non euulsa arbor Cic. Att. 15, 4. Trunci Hor. Carm. 3, 4, 55.

EVVLSIO onis. f. [ e)/kspasis2, ti/lsis2 ] Cic. de N. D. 3, 57 c. 22 Qui primus purgationes alui, dentisque euulsionem inuenit. de Aesculapio.

EVEMERVS, s. i. m. [ *eu)h/meros2 ] Historici nomen, de quo Lactantius 1, 11, 33 [...]

EVENOR oris. m. [ *eu)h/nwr ] Pictor fuit illustris Parrhasii pater et praeceptor maximi pictoris, floruitque nonagesima Olympiade Plin. 35, 9.

EVENIO eni, entum, ire. [ a)pobai/nw, sumbai/nw ] q. d. ad finem venire, exitum habere, contingere. [...]


page 426, image: s0426

EVENTVRVS a, um. Partic. [ a)pobhso/menos2 ] Nostra interest, scire quae euentura sunt Cic. Diuinat. 1 c. 51. [...]

EVENTVS ūs. m. [ a)po/basis2, su/mbama ] Quod casu aut fortuna nobis euenit. [...]

EVENTVM i. n. [ su/mbama ] Cic. in Partit. 32 Si cuiusque facti et euenti causa ponetur. [...]


page 427, image: s0427

EVENTILO āre. [ e)klikma/w ] Idem quod Ventilare. [...]

EVENTILATVS a, um. Partic. Frumenta euentilata mundiora sunt Columel. 1, 6, 23. Adde Iustin. 44, 1, 10.

EVENTILATIO onis. f. Apud Augustin...

EVENVS i. m. [ *eu)/hnos2 ] Aetoliae Fluuius est, non procul a Calydone, vt auctor est Plin. 4,.. [...]

EVENINVS a, um. Adi. inde natum. Ouid. Met. 8, 527 Planguntur matres Calydonides Eueninae, quod ex monstris variarum lectionum feliciter eruit Heinsius.

EVERBERO āre. [ katatu/ptw ] Auget vim simplicis Verberare. [...]

EVERGANEVS a, um. Adi. Euerganeae trabes Vitruu. 5, 1. i. bene fabrefactae.

EVERGETES ae. m. [ *eu)erge/ths2 ] Cognomen trium Ptolemaeorum Aegyptiorum regum (Scal. in Euseb. n. 1902) a maximis in Graecas ciuitates meritis impositum. [...]

EVERGO ere. [ e)kba/llw ] Emittere. Liu. 44, 33 Montes quia nullos apertos euergerent riuos, occultos continere latices, spem faciebant.

EVERRO ri, sum, ere. [ e)ksaro/w ] Verrendo mundum facere. [...]

EVERRIATOR vocatur, qui accepta iure hereditate, iusta facere defuncto debet: quae si non fecerit, seu quid in ea re turbauerit, suo capite luat. [...]

EVERRICVLVM i. n. [ sagh/nh ] Rete est piscatorium, a Verrenda aqua sic appellatum, vel vt ait Non. 1, 146 [...]

EVERTO ti, sum, ere. [ a)natre/pw, kaqaire/w, a)nastatw=, kataba/llw ] Destruere, vertendo perdere. [...]


page 428, image: s0428

EVERSVS a, um. Partic. [ kaqelo/menos2, a)na/statos2 ] h. e. Destructus. [...]

EVERSIO onis. f. [ kataskafh\, a)nasta/twsis2, kaqai/resis2 ] Vt, Euersiones vehiculorum Plin. 22, 17. [...]

EVERSOR oris. m. [ kaqaire/ths2 ] Euersor ciuitatis Cic. pro Domo sua 101 c. 39. [...]

EVESTIGIO [ au)ti/ka ] Vid. E Praepositionem.

EVESTIGO, s. are. Gloss. Gr. Lat. [ e)cixneu/w. Vnde

EVESTIGATVS a, um. Partic. Sen. Controu. 2, 9 Post euestigata fugitiuorum arma ditissimus.

EVEXVS a, um. Deuexo opponitur. Cum euexum deuexumque mundum dixero Mart. Capella 8 p. 275.

EVF et EVG

EVFORBIVM scribitur Scribon. 38. 67 pro Euphorbium v. v.

EVGALACTON i. n. [ eu)galakto\n ] Herba, Glaux postea dicta, cytiso et lenticulae foliis similis: auersa candidiora. [...]

EVGANEI orum. m. [ *eu)ga/neoi ] Venetiarum Populi, de quibus Plin. 3. 20. Liu. 1, 1.

EVGANEVS a, um. Adi. [ *eu)ga/neos2 ] Iuuen. Sat. 8, 15? Euganea quantumuis mollior agna. [...]

EVGE [ eu)=ge ] Interiectio laudantis, vel exultantis, et assentientis siue congratulantis. [...]

EVGEPAE Plaut. Amph. 4, 1, 10 et alibi.

EVGENIAE arum. f. [ eu)genei/ai ] Vuae quaedam sunt, a generositate sie dictae. [...]

EVGIVM i. n. Quid esset, nemo docet, puto, praeter quam Nonius 2, 304 [...]

EVGRAMMVS a, um. [ *eu)/grammos2 ] Plin. 35, 12 [...]

EVH

EVHIPPA ae. f. [ *eui)/pph ] Ciuitas Magnesiae, quam alluit

page 429, image: s0429

Lycus fluuius, Pelopia aliquando, nunc Thyatira nominata. Auctor Plin. 5, 29.

EVHOE, vel vel, quod optimum videtur, EVOE. [ eu)oi= ] Vox Bacchantis. [...]

EVHYVS, vel quod hodie placet,. i. [ *eui)/os2 ] Bacchus. [...]

EVHYAS, vel adis. f. [ *eu)i+a\s2 ] Baccha s. bacchans mulier. [...]

EVI

EVIBRO āre. [ e)kpa/llw ] Gell. 1, 11 Excitarentur, atque euibrarentur animi. Ammian. 14,.. Aduersando iurgandoque oum parum congrueret, eum ad rabiem potius euibrabat.

EVICTIO, EVICTVS vid. EVINCO.

EVIDENS entis. Adi. [ e)nargh\s2 ] Quod videtur aperte, et intelligitur. [...]

EVIDENTIA ae. f. [ e)na/rgeia ] Cic. Acad. 4, 17 c. 6 [...]

EVIDENTER Adu. [ e)nargw=s2 ] Quinctil. 8, 3, 86 [...]

EVIGESCO ere. Marcesco. Tertull. de Anim. c. 38 Quae cibis sustineatur, denique derogatis eis euigescat.

EVIGILO āre. [ e)knh/fw ] Expergisci. [...]

EVIGORATVS a, um. Adi. Vigore priuatus. Tertull. de Pall. c. 4 Exuuiae mollitae et euigoratae et exeduratae. Idem Apol. c. 17.

EVILESCO ui, ere. [ fauli/zomai ] Despicatum fieri. Sueton. Claud. c. 15 Propter quae vsque eo euiluit, vt passim ac propalam contemptui esset. Adde Valer. Max. 5, 4, 7.

EVINCIO nxi, nctum, ire. [ a)nade/w ] Parum auget significationem verbi simplicis. Virg. Aen. 8, 286 Euinctis tempora ramis. Insigni regio aliquem euincire Tacit. Ann. 6, 42.


page 430, image: s0430

EVINCTVS a, um. Partic. [ a)nadedesme/nos2 ] Vitta crines euinctus Ouid. Met. 15, 676. [...]

EVINCO ici, ictum, ere. [ e)pikrate/w ] Tandem, post obiectas difficultates, Vincere. [...]

EVINCENS entis. Partic. Quinctil. 8, 3, 45 Euincentibus etiam vitiis (orationis) cedendum est.

EVICTVS a, um. Partic. pro Conuicto. [ e)pikekratime/nos2 ] Cic. Diu. Verr. 1 [...]

EVICTIO onis. f. Est autem Euictio Iureconsultis, eius rei quam aduersarius legitimo iure acquisierat, per iudicem recuperatio. [...]

EVIOLO āre. Quod nolim nostros euiolasse deos Propert. 1, 7, 16 sec. Passerat. al. aliter Brouckb. Euoluisse.

EVIRATIO [1] vid. EVIRO.

EVIRESCO ere. [ eu)qale/w ] Viride fieri. Varro Prometheo, Atque exsanguinibus dolore euirescat colos. Ex Nonio 2, 258.

EVIRO āre. [ e)kqhlu/nw, eu)nouxi/zw ] Virilitatem auferre, et effeminare. Varro Marcipore, Spatula euirauit omnes Veneriuaga pueros. Ex Nonio 1, 223. Add. Catull. de Aty Carm. 64, 17.

EVIRATVS a, um. Part. [ qhlunto\s2 ] Corpus euiratum Arnob. 5 p. 187. [...]

EVIRATIO [2] onis. f. [ e)ktri/xwqis2 ] Vt, Euiratio pilorum, h. e. Deglabratio et virilitatis ablatio, per pilorum abrasionem. [...]

EVISCERO āre. [ e)centeri/zw ] Potest illud quidem ex etymologica ratione significare idem, quod exenterare, viscera s. intestina eximere, pro quo poni vult Seru. ad Aen. 11, 723 [...]

EVISCERATVS a, um. Partic. [ e)centerisqei\s2 ] Visceribus i. carne priuatus. [...]

EVITO [1] āre. [ e)kzwe/w ] Vitam eripere, vel Vita spoliare. [...]


page 431, image: s0431

EVITO [2] āre. [ eu)labei=sqai, e)caleu/esqai ] Fugere, deuitare. [...]

EVITATIO onis. f. [ eu)la/beia, e)ca/leusis2 ] Quinctil. 5, 10, 33 [...]

EVITABILIS e. Adi. [ e)caleuto\s2 ] Euitabile telum Ouid. Met. 6, 234.

EVIVS vid. EVHYVS.

EVL

EVLAEVS i. m. [ *eu)/laios2 ] Fluuius Mediae Plin. 6, 27.

EVLOGIA ae. f. [ eu)logi/a ] Bona ratio, vt quidam volunt. [...]

EVLOGVS Rationabilis. Mere Graecum, quo vtitur Cic. Att. 13, 6, 7 et 33. it. 14, 22. Sed Martial. 6, 8 proprium est, Praeco Eulogus. Item Nomen Liberti Q. Vitellii. Vid. Suet. Vitell. c. 1.

EVM

EŪM pro Eorum antiqui dicebant. Festus.

EVMAEVS i. m. [ *eu)/maios2 ] Subulcus fuit Vlyssis, qui dominum a bello Troiano reducem opera sua adiuuit contra procos vxoris Homer. Odyss. 22.

EVMARVS i. m. Atheniensis, Pictor egregius, qui primus in pictura marem feminamque discreuit, omnesque figuras imitari ausus est Plin. 35, 8.

EVMECES is. n. [ eu)mh/khs2 ] Balsami genus, leui cortice: ita dictum, quod caeteris sit procerius Plin. 12, 26. [...]

EVMEDES is. m. Pater Dolonis. Vid. Ouid. Trist. 3, 4, 27.

EVMELIS idis. f. Cuius meminit Stat. Silu. 4, 8, 49 Respiciens blande felix Eumelis adorat, Eumeli de quo statim filia Parthenope, auctor Neapoleos. Vid. Reines. Inscr. 1, 35.

EVMELVS i. m. Admeti regis Thessaliae ex Alcestide vxore filius, pater Parthenopae. [...]

EVMENES is. m. Cardianus, cuius vitam dedit Nepos. 2 Fuit et nomen aliquot regum Pergami.

EVMENETICA ae. f. [ *eu)menhtikh\ ] Regio est Ioniae, quam Maeander fluuius peruagatur, vt tradit Plin. 5, 29.

EVMENIA ae. f. Cariae ciuitas, Cludro flumini apposita, teste Plin. 5, 29. 2 Est et hoc nomine, Oppidum in Thracia, quod Scythae Aroteres cognominati tenuere Plin. 4, 11.

EVMENIDES um. f. [ *eu)meni/des2 ] Furiae, Latine Beneuolae et mites dictae sunt, quae alias Erinnyes, postquam Oresti matricidae, quem persecutae fuerant, iudicio Deorum placatae sunt, sub hac apellatione ara ab illo honoratae: quod est argumentum Tragoediae Aeschyli, quam Eumenides inscripsit. [...]


page 432, image: s0432

EVMETRIS idis. f. Gemmae species. Plin. 37, 10. Harauin. leg. Eumithris.

EVMOLPVS i. m. Atheniensis, quem Suidas Musaei Poetae filium fuisse scribit, alii patrem. [...]

EVMOLPIDAE arum. m. dicti Sacerdotes seu Magistratus Athenis, qui sacra Eleusinia curarent. [...]

EVN

EVNICVS i. m. [ *eu)/nikos2 ] Statuarii nomen, apud Plin. 34, 8.

EVNVCHVS i. m. [ eu)nou=xos2 ] Vulgo vocatur, qui euiratus est, et virilibus ac testiculis caret. [...]

EVNVCHO āre. [ eu)nouxi/zw ] Castrare. [...]

EVNVCHIZO āre. [ eu)nouxi/zw ] Castro. [...]

EVNVCHINVS a, um. Adi. Apud Hieron. de Cust. Virg. Ep. 22, 12 ad Eustoch. Impudenter erigunt facies eunuchinas.

EVNVCHINATVS a, um. Partic. Apud Tertullianum esse dicitur. Sed non est in Indice Glossarum Tert.

EVNVCHISMVS i. m. Euiratio. Cael. Aurel. Tard. 1, 4, 118 Eunuchismum facere inter remedia Epilepsiae.

EVNVCHION i. n. [ eu)nou/xion ] Lactucae genus, rotunda ac minima radice, latis foliis, quam quidam Astylida (Astytida Hard. restituit) vocant. [...]

EVNVS i. m. [ eu)/nous2 ] Ponemus de hoc praecipua ex Floro 3, 19, 4 [...]

EVO

EVOCO āre. [ e)kkale/w, parakale/w ] Extra vocare. [...]


page 433, image: s0433

EVOCATVS a, um. Partic. e)kkeklhme/nos2 ] Speciatim et [ kat' e)coxh\n Euocati dicuntur, non iusti milites, sed qui repentina aliqua necessitate ex agris in bellum tumultuarie et vocantur et coguntur. [...]

EVOCATOR oris. m. [ e)kklhth\s2 ] Cic. in Catil. 1, 27 c. 11 Principem coniurationis, euocatorem et seruorum et ciuium perditorum exire patieris?

EVOCATORIVS a, um. Adi. Literae Sidon. Ep. 8, 12.

EVOCATORIE Adu. Theod. Prisc. 1, 23.

EVOCATIO onis. f. [ e)/kklhsis2 ] Plin. 30, 1. [...]


page 434, image: s0434

EVOHE vid. EVHOE.

EVOLO āre. [ a)fi/ptamai ] Modo Volare incipere significat, mode Extra volare, modo volare in altum. [...]

EVOLITO āre. Frequent. [ e)ci/ptamai ] Columel. 8, 8 Patentibus fenestris per quas ad requirendos cibos euolitant. De columbis.

EVOLATICVS a, um. Adi. Laudatur Plaut. Poen. 2, 28 [...]

EVOLVO ui, utum, ere. [ e)kkuli/w, e)celi/ptw, a)naptu/ssw ] De loco, ad finem, in altum, voluere. [...]


page 435, image: s0435

EVOLVTVS a, um. Partic. Liu. 26, 19 [...]

EVOLVTIO onis. f. [ a)na/ptucis2 ] Cic. de Fin. 1, 25 c. 7 [...]

EVOMO ui, itum, ere. [ e)ceme/w ] Extra vomere. [...]

EVOMENS entis. Partic. Ille tanquam nisus euomentis adiuvaret Tacit. Ann. 12, 67, 3.

EVONVS i. f. [ *eu)/wnos2 ] Insula ad Athon, nouem M. pass. latitudine, quae hodie Peparethus vocatur. Vid. Plin. 4, 12.

EVONYMOS i. f. [ *eu)w/numos2 ] Insula est vna ex Vulcaniis: ita dicta, quod e Lipara, in Siciliam nauigantibus sinistra offeratur. [...]

EVP

EVPALAMVS i. m. Daedali pater fuit, si audimus quosdam, apud Seru. ad Aen. 6, 14: [ *eu)pa/lamos2, manuum praestantiam notat.

EVPATORIA ae. f. s. i. n. [ eu)patw/rion ] Herbae genus, caulis lignosi, nigricantis, hirsuti, cubitalis aliquando, et amplioris. [...]

EVPATRIA ae. f. De vltimae sortis femina, per Ironiam, apud Petron. c. 37.

EVPELIOS Herba, al. Daphnoides, Laureola, Victoriola Apul. de Herb. c. 58.

EVPETALOS i. m. [ eu)pe/talos2 ] Gemma est, quatuor habens colores, igneum, caeruleum, minii, et mali. Plin. 36, 10. [...]

EVPHEMIA ae. f. [ *eu)fhmi/a ] Faustam acclamationem significat, vel verba certe boni ominis, silentiumque adeo, Graecis: Dea gratiae Fortunat. l. 8 [...]

EVPHEMISMVS i. m. Figura rhetorum, quam late tractat Voss. Inst. Orat. Part. 2 p. 186. cum verba mollia, bene ominata, quaeruntur in rebus molestis. [...]

EVPHONIA ae. f. [ *eu)fwni/a ] Bona vox, sonitus vocum iucundior. [...]

EVPHORBIA ae. f. [ eu)fo/rbion ] Herba, de qua sic Plin. 25, 7 [...]

EVPHORBVS i. m. [ *eu)/forbos2 ] Troianus, Panthi filius, qui Patroclum vulnerauit, interfectus ab Achille, vt est apud Homerum. [...]

EVPHORION onis. m. [ *eu)fori/wn ] Poeta Chalcidensis, quem transtulit Gallus, si fides Seruio ad Virgil. Ecl. 10, 50. [...]

EVPHRANOR oris. m. [ *eu)fra/nwr ] Nomen statuarii laudatissimi, Isthmii, qui de symmetria et coloribus aliquot volumina conscripsit. [...]


page 436, image: s0436

EVPHRATES is. m. [ *eu)fra/ths2 ] Fluuius Mesopotamiae. [...]

EVPHROSYNVM i. n. Herba, quae Buglossos alias dicitur, siue Buglossum, hoc est Lingua bubula, quoniam linguae boum sit similis: species boraginis. [...]

EVPLEA ae. f. Herba, qua perunctos commendatioris esse famae tradunt Magi Plin. 25, 10. [...]

EVPLOCAMVS a, um. Adi. Comatum, vel concinnatum notat. Lucil. apud Non. 1, 155 Euplocamo digitis discerniculumque capillo.

EVPOLIS idis. m. [ *eu)/polis2 ] Priscae Comoediae scriptor fuit, qui vitia populi magna cum libertate reprehendit, de quo Horat. Serm. 1, 4, 1 [...]

EVPOMPVS i. m. Plin. 35, 10 Praeclari Pictoris nomen, qui docuit Pamphilum Apellis praeceptorem.

EVPORISTVS a, um. Adi. Quod parari facile potest, Medicamentorum epitheton. Theod. Priscian. et Oct. Horatian. Praefat. 1. et 1, 21.

EVPORVS i. m. Seruus fuit C. Gracchi, qui dominum ex Auentino fugientem, qua potuit ratione tutatus est, ac super occisum, animam scissis proprio vulnere visceribus effudit, inquit Macrob. Sat. 1, 11. [...]

EVPTERON i. n. Herba alias Polytrichon Apul. c. 51.

EVR

EVRANIVM i. n. [ *eu)ra/nion ] Cariae oppidum est, Halicarnasseorum iurisdictioni ab Alexandro magno assignatum. Plin. 5, 29.

EVREOS Gemma nucleo oliuae similis. Plin. 37, 10.

EVRETRON, i. n. s. est enim Gr. [ eu(/retron. Merces ob indicium rei inuentae. Vlp. l. 43 §. 9 ff. de furtis

EVRHYTHMIA ae. f. Architectura constat ordinatione et dispositione, eurhythmia et symmetria, etc. Vitr. 1, 2 [...]

EVRIPICE es. f. Iunci genus. Plin. 21, 18.

EVRIPIDES is. m. [ *eu)ripi/dhs2 ] Atheniensis Poeta Tragicus, natus quo die Xerxes rex ab Atheniensibus fugatus est. [...]

EVRIPIDEVS a, um. Adi. [ *eu)ripi/deios2 ] Cic. Tuscul. 3, 59 Euripideum carmen.

EVRIPVS i. m. [ *eu)ri=pos2 ] Maris pars inter Aulidem Boeotiae portum, et Euboeam insulam, cuius meminit Strab. 9. [...]


page 437, image: s0437

EVROAQVILO onis. m. Ventus inter Eurum et Aquilonem. Vid. Vulg. Act. 27, 14.

EVROAVSTER tri. m. Colum. 11, 2. Isid. 13, 11.

EVRONOTVS i. m. [ *eu)ro/notos2 ] Alio nomine Vulturnus dicitur: Ventus ab Oriente hiberno spirans: quod inter Notum et Eurum sit. [...]

EVROPA ae. f. [ *eu)rw/ph ] Tertia pars orbis, incipiens a Tanat vel Hellesponto, et desinens in Atlanticum fretum. [...]

EVROPAEVS a, um. Adi. Dux Europaeus, Minos Iouis et Europae filius. Ouid. Met. 8, 23. Europaei aduersarii, hostis ab Europa Nep. 18, 3, 2.

EVROPENSIS e. Adi. Idem. Vopisc. Aurel. c. 21 pr.

EVROPVM i. n. [ *eu)/rwpon ] Syriae vrbs, olim Thapsacum, postea Amphipolis appellata. [...]

EVROPVS i. m. [ *eu)/rwpos2 ] Oppidum Macedoniae ad Axium amnem, teste Plin. 4, 10. ita dictum, si Stephano credimus, ab Europo Macedonis et Orithyiae filio, de quo Iustin. 7, 1, 6. Add. Idem 7, 2, 5.

EVROTAS ae. m. [ *eu)rw/tas2 ] Fluuius Laconum, qui ab Apolline instructus suas edocet lauros, quibus eius plenae sunt ripae. [...]

EVROTIAS ae. m. [ *eu)rwti/as2 ] Gemma est, quae situ videtur operire nigritiem: ita dicta a Graeco verbo [ eu)rwtia=|n, quod est situm trahere. De hac Plin. 37, 10.

EVROTOS i. m. [ *eu)rwto\s2 ] Thessaliae fluuius, quem Peneus accipit, nec recipit, sed olei modo supernatantem (vt dictum est Homero) breui spatio portatum abdicat: poenales aquas dirisque genitas, argenteis suis misceri recusans. [...]

EVRVS i. m. Ventus ab Oriente flans, et calidus est. [...]


page 438, image: s0438

EVRINVS a, um. Adi. Apud Columel. 11, 2 Ventus Eurinus, et interdum Auster cum grandine est.

EVRYALE es. f. Minois regis filia, quae Neptuno Orionem peperit. [...]

EVRYALVS i. m. [ *eu)ru/alos2 ] Vnus fuit ex ducibus Peloponnesiacis, qui Argos et propinquas vrbes incolebant, et ad Troiam cum octoginta nauibus profecti sunt, quem dixit Homer. [...]

EVRYANASSA ae. f. [ *eu)rua/nassa ] Insula est maris Aegei, e regione Ioniae, non procul ab Arginusa Plin. 5, 31.

EVRYBATES ae. m. [ *eu)ruba/ths2 ] Vir Ithacus, Agamemnonis minister, quem Vlysses apud se perpetuum praeconem habuit. [...]

EVRYCLEA ae. f. Nutrix Telemachi apud Homerum.

EVRYDAMAS antis. m. quasi tu late domitorem dicas: nomen pugilis, qui dentes sibi in pugna excussos deuorauit, ne animus cresceret aduersario. [...]

EVRYDICE es. f. [ *eu)rudi/kh ] Vxor Orphei, pro qua recuperanda ferunt Orpheum ad inferos descendisse. [...]

EVRYLOCHVS i. m. Phlegyarum rex, qui struxit Thebas antequam Cadmus adueniret, qui eas postea reaedificauit. [...]

EVRYMACHVS i. m. Vnus ex procis Penelopes, cuius meminit Ouid. Epist. 1, 92.

EVRYMEDON ontis. m. [ *eu)rume/dwn ] quasi tu late imperantem dicas, Filius fuit Fauni, vt placet Stat. Theb. 11, 32 [...]

EVRYMIDES is. m. [ *eu)rumi/dhs2 ] Telemus Eurymi filius inter Cyclopas vates fuit egregius, qui Polyphemo praedixerat omnia, quaecunque ab Vlysse passus est. [...]

EVRYNOME es. f. [ *eu)runo/mh ] Oceani et Tethyos filia, vxer Orchami Achaemeniorum regis, mater Leucothoes. [...]

EVRIONE es. f. Amyntae Macedonum regis filia, quae patrem a matris insidiis liberauit. Iustin. 7, 4, 5.

EVRYPYLVS i. m. [ *eu)ru/pulos2 ] Euemonis filius, ex Ormenio vrbe, qui (vt scribit Homerus) cum quadraginta nauibus in expeditionem Troianam Agamemnona est sequutus. [...]

EVRYSTHEVS i. m. [ *eu)rusqeu\s2 ] Rex fuit Graeciae, Persei genus, qui Iunonis instinctu imperabat Herculi, vt varia monstra superaret, quibus posset perire, vnde eum Durum appellauit Virgilius, qui potuit ad complendum odium nouercale sufficere. [...]


page 439, image: s0439

EVRYTVS i. m. [ *eu)/rutos2 ] Rex Oechaliae, Iolem filiam denegauit Herculi ante promissam, ideo, quod eum fuerat filius dehortatus, dicens ab Hercule et Megaeram vxorem, et ex ea filios interemtos, quod factum fuerat Iunonis instinctu. [...]

EVRYTIS idis. f. Patronym. Iole. Ouid. Met. 9, 395 Eurytidos lacrimas admoto pollice siccat Alcmene.

EVRYTION onis. m. [ *eu)ruti/wn ] Faber insignis fuit, qui Pallanti, Euandri filio, arma fabricauit. [...]

EVS

EVSCHEME Adu. [ eu)sxh/mws2 ] i. speciose, decenter. Euscheme adstitit Plaut. Mil. 2, 2, 58. Add. Idem Trin. 3, 1, 24.

EVSEBES [ eu)sebh\s2 ] Pius. Lapis Eusebes dictus est, ex quo Tyri in Herculis templo facta sedes, ex qua dii facile surgebant Plin. 37, 10 s. 58. [...]

EVSESAMVM i. n. Bonum sesamum. Oct. Horat. 1, 23.

EVSTOMACHVS a, um. Adi. Ouum molle plus est eustomachum, quam sorbile Th. Priscian. de Diaeta c. 7. i. stomacho conducens.

EVSTYLOS i. c. Vitr. 3, 2. bene columnatus, quod ipse speciatim in iusta interuallorum distributione collocat.

EVT

EVTERPE es. f. Musa, propter voluptatem, quae ab audientibus ex honesta eruditione percipitur, vt ait Diodor. 5, 1. [...]

EVTHANASIA ae. f. Augustus apud Sueton. in Vita c. 99 Fere quoties audisset, cito ac nullo cruciatu defunctum quempiam, sibi et suis eu)qanasi/an similem (hoc enim verbo vti solebat) precabatur.

EVTHERISTON i. n. [ *eu)qeristo\n ] Balsami genus, tenui et capillacea coma, de quo Plin. 12, 25.

EVTHYCRATES is. m. [ *eu)qukra/ths2 ] Lysippi filius et discipulus, ante omnes aetatis suae laudatos in pictura artifices, excelluit. [...]

EVTHYGRAMMVS i. m. Instrumentum mathematicum, regula, amussis, canon. Vitr. 1, 1.

EVTHYMEDES is. m. [ *eu)qumh/dhs2 ] Pictor sui temporis non ignobilis, cuius in transcursu meminit Plin. 35, 11.

EVTHYMIA ae. f. [ *eu)qumi/a ] Cic. de Fin. 5, 87 [...]

EVTHYMVS i. m. Pyctes in Locris Italiae, qui Epizepyrii cognominantur, ortus, Astycleo patre: vel (vt indigenis persuasum est) Caecino amne genitus, qui Locros a Rheginis diuidit. [...]

EVTRAPELIA ae. f. [ *eu)trapeli/a ] Vrbanitas, lepor, festivitas et facetia. [...]

EVTRAPELVS mere Graecum, [ eu)tra/pelos2, quasi tu bene versatilem dicas. [...]

EVTYCHE es. f. [ *eu)tu/xh ] Mulier Tralliana, triginta partus enixa, et a viginti liberis rogo illata Plin. 7, 3.

EVTYCHIA ae. f. [ *eu)tuxi/a ] Insula est Thessaliae adiacens, ante sinum Pagasicum. Plin. 4, 12.

EVTYCHIDES is. m. Plin. 34, 8 Statuarius, centesima

page 440, image: s0440

vicesima Olympiade floruit. Hic fecit Eurotam, in quo artem ipso amne liquidiorem plurimi dixere.

EVV

EVVLGO āre. [ e)kfe/rw ] Paullo plus quam Vulgare significat, ex arcano vt innotescat vulgo aliquid, facere. Liu. 9, 46 Ciuile ius repositum in penetralibus Pontificum euulgauit.

EVVLSIO, EVVLSVS vid. EVELLO.

EVX

EVXENIDAS ae. m. [ *eu)ce/nidas2 ] Pictor sua aetate celeberrimus, Aristidis praeclari artificis praeceptor Plin. 35, 12.

EVXINVS [ *eu)cei=nos2 ] Pontus (inquit Plin. 6 pr.) antea ab inhospitali feritate Axenos appellatus. [...]

EVZ

EVZOMOS, siue eu)/zwmos2, h)\ eu)/zwmon ] Eruca herba, ita dicta quod iuris saporem commendet. [...]

EX

EX pro quo antique dicebant etiam EC, et frequenti Apocope E, e)k, et ante Vocalem [ e)c ] Praepositio solum regens Ablatiuum, significat contrarium [ th=s2 IN, nempe discessum aliquem de interioribus velut partibus rei, in quo a cognata Praepositione A vel Ab differt. [...]


page 448, image: s0448

EXA

EXABVNDO āre. Valde abundare. Immensarum diuitiarum copiis exabundant Saluian. contra Auarit. 4 p. 306. Add. Vincent. Lirin. c. 23.

EXACERBO āre. [ e)kpikrai/nw ] Irritare, ad iracundiam prouocare. [...]

EXACERBATVS a, um. Partic. Multitudo exacerbata Liu. 29, 6. Conf. Suet. Tiber. c. 62. et Vitell. c. 14.

EXACERBATIO onis. f. Saluian. Gub. 4 p. 116.

EXACERBATRIX icis. f. Saluian. Gub. 3 p. 91.

EXACERBESCO ere. Valde acerbus, i. asper, fio; Apul. Apol. p. 327 Quis est tam mitis, quin exacerbescat?

EXACERVO āre. Auget significationem simplicis, q. d. in altum aceruare. Ammian. 23, 5 Plebs exaceruantia in se tela declinans.

EXACESCO exacui, ere. Acidum fieri. [...]

EXACON i. n. [ kentau/rion le/pton ] Secunda Centaurii species a Gallis appellata est, quoniam omnia mala medicamenta potum e corpore exigat per aluum. [...]

EXACRIFICO vid. EXSACRIFICO, et quae statim ab illo verbo de illis disputamus, quae ab S incipientia Ex sibi praefixum habent, vt Exsanio, Exsanguis etc. [...]

EXACTIO, EXACTOR, EXACTVS Vid. EXIGO.

EXACVO ui, utum, ere. Valde acuo. Plin. 34, 14 [...]

EXACVTVS a, um. Part. Plin. 18, 18 Latior haec quarto generi, sed exacutior in mucronem fastigiata. Hard. acutior. Conf. 29, 6. et 17, 18.

EXACVTIO onis. f. Plin. 17, 14 Calami exacutio medullam ne nudet.

EXADVERSVM, et EXADVERSVS Adu. Idem quod ex aduerso, nisi quod etiam Datiuo et Accusatiuo iungitur. [...]

EXADVOCATVS i. m. Augustin. de C. D. 22, 8 memorat Salutem, quae facta est Innocentio Exaduocato (an ex aduocato? vid. EX n. 6.) Vicariae praefecturae. [...]

EXAEDIFICO āre. [ a)noikodome/w ] Absoluere aedificationem. [...]


page 449, image: s0449

EXAEDIFICATIO onis. f. [ a)noikodo/mhsis2 ] Cic. de Orat. 2, 63 c. 15 Ipsa exaedificatio orationis posita est in rebus et verbis.

EXAEDIFICATVS a, um. Part. [ a)noikodomh/qeis2 ] Cic. Att. 4, 7 Dimensa et exaedificata animo domus. Hibernacula Liu. 30, 3. Villae in vrbium modum Sall. Cat. c. 12.

EXAEQVO āre. [ e)ciso/w ] Aequum facere. [...]

EXAEQVATVS a, um. Partic. Lucret. 5, 1295 Exaequataque sunt creperi certamina belli. Exaequato omnium iure Iustin. 43, 1, 4. Cortex cum cortice exaequatus Varr. R. R. 1, 40. de emplastratione.

EXAEQVATIO onis. f. Vitruu. 5, 12. Liu. 34, 4 Hanc, inquit, ipsam exaequationem non fero, illa locuples, etc.

EXAEQVAMENTVM i. n. Tertull....

EXAEQVALITER Adu. Apul. Met. 2,.. Caetera corporis exaequaliter ad regulam. Ita Beroald. sed Elmenh. p. 115 Inexplicabiliter.

EXAESTVO āre. [ e)kkumai/nw ] Aestum emittere, et exhalare. [...]

EXAESTVANS antis. Partic. Oceanus exaestuans Mela 3, 2. Curt. 9, 9, 9. Mare Curt. 6, 4, 19.

EXAESTVATIO onis. f. Solin. c. 11 Herbesus in medio flumine subita exaestuatione feruescit. Tralate Nonius 6, 91 Exaestuatio animi.

EXAEVIO melius forte EXSAEVIO, ire. Pro Desaeuire, h. e. Desinere saeuire. [...]

EXAGELLA [1] vid. post EXAGIVM.

EX-AGENTE Ammian. 22, 3. i. qui Agens in rebus fuit. Vid. EX n. 6.

EXAGGERO āre. [ kataxo/w, proxo/w ] Coaceruare, et in vnum veluti aggerem atque aceruum cogere. [...]

EXAGGERANTER Adu. Tertull. de Carne Christi c. 19.

EXAGGERATVS a, um. Partic. [ e)pikexwsme/nos2 ] Exaggeratus virtutibus animus Cic. in Parad. 5. [...]

EXAGGERATIO onis. f. [ e)pixwmatismo\s2 ] Iustin. 2, 1 [...]

EXAGGERATOR oris. m. Hieron. Epist. 22 c. 12.

EXAGITO āre. [ diastrofe/w ] Vehementer vexare, et agitando commouere. [...]


page 450, image: s0450

EXAGITATVS a, um. Partic. [ diestrofhme/nos2 ] Spoliati et exagitati aratores Cic. Verr. 3, 119. [...]

EXAGITATOR oris. m. [ diastrofeu\s2 ] Cic. in Orat. 42 c. 13 At ea de seniore scribit Plato, et scribit aequalis, et quidem exagitator omnium Rhetorum, hunc miratur vnum.

EXAGITATIO onis. f. sugki/nhsis2 Gloss. Lat. Gr. H. Steph. Commotio. A nonnullis Tacito tribuitur.

EXAGIVM i. n. Idem quod Examen, siue Examinatio librae per pondera. [...]

EXAGELLA [2] ae. f. Idem. Ennodius in Vita Epiph. p. 413 Quasi exagellam relinquens se ipso praestantior, i. egressus velut mensuram et pondus, quo alias censebatur.

EXAGMEN inis. n. Pro Exagium, laudatur Auien. apud Pithoeum l. 4. [...]

EXAGOGA ae. m. [ e)cagwgh\ ] Eductio, prouentus, reditus. [...]

EXAGON Legatus ex familia Psyllorum Romam profectus, quum fama percrebuisset ipsos tactu suctuue leuare serpentium morsus, ipsisque serpentibus terrori esse, a Consulibus in dolium serpentium coniectus experimenti causa, circummulcentibus linguis miraculum praebuit. [...]

EXALBESCO ere. [ w)xria/w ] Pallescere, et colorem pristinum in album commutare. [...]

EXALBIDVS a, um. Adi. [ u(po/leukos2 ] Praepositio aliquid minuit, vt in Edurus, Egelidus, Eualidus. [...]

EXALBO āre. Tertull. adu. Marc. 4, 10.

EXALBATVS a, um. Part. Tertull. ibid. 4, 8.

EXALBVRNARE [ e)kmuelou=n ] Alburnum detrahere. Plin. 16, 40 E reliquis arboribus siccissima lotos, quae Romae ita appellatur. Deinde robur exalburnatum: et huic nigricans color. Vid. ALBVRNVM.

EXALTO āre. [ u(yo/w ] In altum tollere, est passim Vulgato Interpreti Bibliorum. [...]

EXALTATVS a, um. Partic. Vulg. Interpr. 1 Reg. 2, 1.

EXALTATIO onis. f. Superbia. Tertull. de Cult. Fem. 2 c. 3. Cyprian. Ep. 1, 3.

EXALVMINATVS a, um. Denom. ab Alumine: Plin. 9, 35 Summa laus coloris est, exaluminatos vocari, i. Ad colorem. aluminis accedentes.

EXAMBIO ire. Per ambitum eniti, sicut Eblandiri. [...]

EXAMBITVS a, um. Part. Vt, Exambita regia Ammian. 26, 19.


page 451, image: s0451

EXAMEN inis. n. [ e)smo\s2 ] Noua apum soboles, quam parentes ex suis aluearibus ad nouas sedes quaerendas exire cogunt. [...]

EXAMINO āre. [ staqma/omai, e)ceta/zw, a)nakri/nw ] Scrutari, et veluti Ponderare. [...]

EXAMINATIO onis. f. Hinc, Examinatio ciuilis apud Iurisconsultos, pro Iudicium priuatum, ac pecuniarium. [...]

EXAMINATOR oris. m. Cassiodor. Epist. 6, 18. Tertull. Apol. c. 9.

EXAMINATORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Gnost. c. 7.

EXAMINATVS a, um. Part. Caes. B. G. 5, 12 [...]

EXAMINATE Adu. Tertull. de Praescr. c. 23 Sufficit vnicuique examinate credenti. Compar. apud Ammian. 25, 23 Dum deliberatur examinatius quid fieri deberet. Add. Id. 30, 3.

EXAMO āre. [ u(perfile/w ] Valde amare dicitur esse Plaut. Truc. 2, 2, 22 Vt ego me ruri iam examauerim, patulum moueri. Sed Gron. post alios hamaxari mauelim.

EXAMPLEXOR ari. Auct. ad Herenn. 4 c. 52 Tu per Deos hunc examplexare.

EXAMVRCARI [ e)camorgei=sqai ] Oleum dicitur, quando ab amurca defaecatum fit. Apul. 4 p. 73, 26 Pric. de pelle vrsina Ac dum caelestis vaporis flammis examurcatur.

EXAMVSSIM Adu. [ a)kribw=s2 ] ab Ex amussi formatum, quod idem significat atque ad amussim. [...]


page 452, image: s0452

EXANCILLOR ari. Tertull. Apol. c. 17.

EXANCLO vid. EXANTLO.

EXANGVIS, e. al. EXSANGVIS Adi. [ a)nai/mwn ] Quod caret sanguine. [...]

EXANGVINATVS a, um. Adi. Vitruu. 8 prooem. Animalia si fuerint sine humoris potestate exanguinata atque exucta? interarescent.

EXANIMVS, a, um; et EXANIMIS e. Adi. [ e)/kyuxos2, e)/kforos2 ] i. Mortuus et anima carens. [...]

EXANIMALIS e. Adi. [ a)nairetiko\s2 ] Quod animam eripit, vel Quod est sine anima. [...]

EXANIMO āre. [ e)kplh/ptw, e)kfobe/w, deimatw= ] Ab Animo deductum; Perterrere, perturbare. [...]

EXANIMATVS a, um. Partic. [ e)/kplhktos2 ] Siue Nomen ex Partic. Timore conturbatus. [...]

EXANIMABILITER Adu. Nacu. apud Nonium 4, 384.

EXANIMATIO onis. f. [ e)/kplhcis2 ] est Quae metum subsequitur, et quasi comes est pauoris, vt ait Cic. Tusc. 4, 19 c. 8. Et Off. 1, 131 c. 36 Ne in perturbationes atque exanimationes incidamus.


page 453, image: s0453

EXANIO, vel are. [ e)kpui/+skw ] Ab Ex et Sanies compos. significat Saniem et virus exprimere. [...]

EXANTE pro Ante. Vid. ANTE n. 4.

EXANTHEMATA [ e)canqh/mata ] Quasi tu efflorescentias dicas, sunt Pustulae papulaeque omnis generis cutem infestantes, speciatim, vt est apud Cels. 5, 28, 15 [...]

EXANTLO, vel are. [ e)cantlei=n ] Exhaurire. [...]

EXAPERIO ire. Est Augustin. Confess. 2, 10.

EXAPTO āre. Apul. Met. 11 p. 271 Deo exaptare coronas.

EXAPTVS a, um. Adi. [ sunhmme/nos2 ] Pro Valde aptus, vel vt Turneb. exponit Aduers. 29, 20. [...]

EXAQVESCO ere. Hieme mundus exaquescere videtur Censorin. de die Nat. c. 18. i. totus in aquam mutari.

EXARCIO vid. EXSARCIO.

EXARCHIATRI [ e)carxia/troi ] Qui Archiatri dignitate defuncti sunt in l. 6 C. de Professorib. et Medic. 10 Cod.

EXARCHVS i. m. [ e)/carxos2 ] Gloss. Gr. Lat. [ e)/carxoi, Proceres, Principes: Exarchi Italiae, vel Rauennae, qui ab Imp. Constantinop. [...]

EXARDEO, seu potius EXARDESCO quod vero ab illo sumit Praeterita, exarsi, sum, ere. [ e)kpuro/omai ] Vel ira, vel quacunque alia cupiditate vehementer commoueri et velut inflammari. [...]


page 454, image: s0454

EXARSVS a, um. Part. Res vestrae incendio exarsae l. 11 Cod. de his, qui accus. non poss.

EXARENO āre. [ e)cammo/w ] Expurgare et arenulas igni vel aliter auferre ex aere, quod quidam Exsquamare dicunt. [...]

EXAREO siue potius EXARESCO, ui, ere. au)ai/nomai [note of the transcriber: in the print: au(ai/nomai ] ] Siccum fieri, et frequenti translatione, vigorem et robur et veluti virorem ac succum vitalem amittere. [...]

EXAREFIO eri. [ e)cauxmou=mai ] Idem. De fuco marino dicit Plin. 26, 10 Sed omnibus articulorum morbis impositus prius quam exarefiat.

EXARIDVS a, um. Adi. Status emortuus et exaridus Tertull. de Resur. Carn. c. 30.

EXARMO āre. [ a)fopli/zw ] Armis spoliare. Suet. Domit. c. 15, 6 [...]

EXARMATVS a, um. Partic. [ a)fwplisme/nos2 ] Exarmata navis, i. Armamentis spoliata Sen. Consol. ad Helu. extr. Aries exarmatus Colum. 7, 3, 5. [...]

EXARO āre. [ e)caro/w, diaxara/ttw ] Arando, i. colendo agro efficere. [...]

EXARATVS a, um. Partic. Arando effossus. [...]

EXARATIO onis. f. Mart. Capell. 9 p. 204 Ipsius Tagetis exaratio. Sidon. Carm. 9, 335 Isti exarationi applicari theta.

EXARTVO āre. Dissecare et inde Partic. Exartuatus restitui vult Cic. Att. 7, 2. Bosius, quem vid. p. 653 sq. Graeu. Parum sane probabiliter.

EXARTICVLO āre. Celsi esse dicitur.

EXARTICVLATIO onis. f. Gloss. Lat. Gr. [ e)ca/rqhma.

EXASCIO āre. [ peleki/zw ] Dedolare, disponere, dolabra et ascia parare, nondum tamen expolire. Hinc

EXASCIATVS a, um. Partic. per translationem, pro Rudi Minerua expolitus dixit Plaut. Asin. 2, 2, 93 [...]

EXASPERO āre. [ a)pagrio/w, diagriai/nw ] Asperiorem facere. [...]


page 455, image: s0455

EXASPERATVS a, um. Partic. Arteria exasperata Scrib. 72. [...]

EXASPERATIO onis. f. Tertull. adu. Marc. 2, 16. Scribon. 222. cum intertrigine iungitur, cutis vitium. Faucium exasperatio Veget. Mulom. 3, 62, 1.

EXASPERATOR oris. m. Apud Marc. Empir....

EXASPERATRIX icis. f. Vulg. Interpr. Ezech. 2, 8.

EXATIO, vel are. [ kore/nnumi ] Idem quod Satiare. [...]

EXATVRO, vel are. [ korennu/w, kore/w ] Idem, quod Saturare. [...]

EXATVRATVS a, um. Partic. Oculos exaturata Stat. Theb. 6, 176. Cic. Tusc. 5, 101 c. 35 de Sardanapalo, Haec habui quae edi, quaeque exaturata libido Hausit.

EXATVRANDVS a, um. Part. [ koresqhso/menos2 ] Ouid. Met. 5, 19 Sed quae visceribus veniebat bellua ponti Exaturanda meis.

EXAVCTOR oris. m. Luporum exauctor Lucil. ap. Non. 2, 324. [...]

EXAVCTORO āre. [ a)postrateu/w ] Auctoratum et adstrictum dimittere, et abire sinere, et suo arbitrio reddere: id quod citra ignominiam fieri potest. [...]

EXAVCTORITAS atis. f. l. 35 Cod. Theodos. De cursu publico. Militans exauctoritatem subibit, i. exauctorabitur poenae causa. [...]

EXAVDIO iui, itum, ire. [ katakou/w, ei)sakou/w ] Idem quod Perfecte, nec sine difficultate plerumque, audire. [...]

EXAVDITVS a, um. Partic. [ ei)shkousme/nos2 ] Auct. ad Herenn. 2, 8 c. 5 [...]

EXAVDITIO onis. f. Augustin. de Ciu. Dei 21, 24 pr.


page 456, image: s0456

EXAVDIBILIS e. Adi. Idem. Aug. Solil. 1, 1.

EXAVGEO xi, ctum, ere. [ e) au/cw ] Valde augere. [...]

EXAVGVRO āre. [ e)coiwni/zomai ] Ex sacro profanum reddere: cui contrarium est Inaugurare, diciturque de locis, et hominibus s. sacerdotibus. [...]

EXAVGVRATIO onis. f. [ e)coiwnismo\s2 ] Vid. modo EXAVGVRO.

EXAVGVSTVS i. m. i. imperio exutus. Fridericus Exaugustus Sarisber. 2, 18.

EXAVRATVS a, um. Adi. Crateres exaurati Censorin. Fragm. c. 15. [...]

EXAVSPICO āre. [ kata/rxomai ] Plaut. Capt. 3, 5, 108 [...]

EXB

EXBALISTO āre. [ e)kliqa/zw ] Balista deiicere, expugnare: tralate Decipere. [...]

EXBIBO ere. Idem ac Ebibo. Vox Plautina: Calidum exbibit in prandium Mil. 3, 2, 19.

EXBROMO āre. Purgare, depurare molesto odore et sapore, qui *bro/mos2 est, liberare Apicio 6, 2. Salmas. Exerc. Plin. p. 255, a F et b E restitui vult, pro vulgato Expromare. Conf. BROMOSVS.

EXC

EXCAECO āre. [ e)ktuflo/w ] Caecum facere. [...]

EXCAECATIO onis. f. Arnob....

EXCAECATOR oris. m. Plin....

EXCALCEO āre. [ u(polu/w ] Calceos detrahere. [...]

EXCALCEOR pro Excalceo, antiquum. Varro Pseudolo, Nam in oppido, quae est aedes Apollinis, et quae ibi ad Herculis introeat, nemo se excalceatur. Non. 7, 86.

EXCALCEVS pro Excalceatus. Qui maluisset confoueri excalceus Quam calceari frigidus Paullin. ad Cytherium v. 321. Vtitur et Saluian. de Gubernat. Dei 1 p. 39.

EXCALDO āre. Aqua calida lauare. Legiones totae excaldantes Vulcat. Gallican. in Cass. c. 5. vbi vid. Casaub.

EXCALDATVS a, um. Partic. Calida perfusus. Amygdalae Marc. Empir. c. 26. Item ex calido in frigidiorem locum translatus. Caro Apic. 8, 6. Caseus Id. 4, 2.

EXCALDATIO onis. f. Pueriles, i. lauacra, ablutiones. Capitolin. in Albino c. 5. Add. Vulcat. l. c.

EXCALEFACIO, siue detracto e ante f, feci, factum, ere. [ e)kqermai/nw ] Vehementer calfacere. [...]

EXCALFIO fieri. Plin. 24, 7 Quum quid siccari excalfieriue opus sit. Excalefiant Scribon. 158. Ouum excalefactum exclusit Venerem Hygin. f. 197.

EXCALFACTIO onis. f. [ e)kqe/rmansis2 ] Plin. 31, 9.

EXCALFACTORIVS a, um. Adi. [ qermantiko\s2 ] Excalfactoria rosa, Quae excalfacit Plin. 21, 18. Et Excalfactoria vis. Idem 23, 4. Vini natura excalfactoria Id. 25, 13.

EXCALPO, vel psi, ptum, ere. [ e)kglu/fw ] Idem quod Scalpere. [...]

EXCANDEFACIO ere. [ e)kpuro/w ] Aliquid ita incendere, vt candidum videatur. [...]


page 457, image: s0457

EXCANDESCO ui, ere. [ e)kpuro/omai, qumo/omai ] Vehementer incendi, inflammarique. [...]

EXCANDESCENTIA ae. f. [ qu/mwsis2 ] Apuleius de Dogm. Platonis 1 p. 11, 28 [...]

EXCANTO āre. [ kataqu/w, katagohteu/w ] Cantando, i. carminibus magicis mutare vel transferre. [...]

EXCANTATVS a, um. Part. Coluber Tertull. ad Mart. c. 1. Pestis excantata fugit Lucan. 9, 931.

EXCANTATIO onis. f. Apuleii esse aiunt.

EXCANTATOR oris. m. Augustini..

EXCAPIO pro Excipio: Enn. ap. Non. 2, 702 et 769.

EXCARNIFICO āre. [ e)cania/w ] Carnificis opus est, cum longo praesertim cruciatu, et minutatim homines conficit. [...]

EXCARNIFICATVS a, um. Part. Animus Sen. de Ira 3, 4.

EXCARNIFICATOR oris. m. August....

EXCASTRO āre. e)kte/mnw Gloss. Gr. Lat. e\copli/zw Id. Hinc

EXCASTRATVS a, um. Part. Caper dicitur, qui excastratus est Gell. 9, 9. Sinapi non excastratum Scribon. Compos. 9. i. corticatum, sec. Barth. Adu. 39, 19.

EXCASTRATIO onis. f. e)ktomh\ Gloss. Gr. Lat.

EXCATARRIZO, s. are. Excatarrizasti me Petron. c. 67. i. pecunia emunxisti. Fluctuat lectio: et quidquid est verbi, plebeium est.

EXCAVDICO vid. EXCODICO.

EXCAVO āre. [ e)kkoilo/w ] vnde EXCAVATVS. Cic. Verr. 4 c. 27 [...]

EXCAVATIO onis. f. [ koi/lwsis2 ] Sen. Nat. Quaest. 4, 3 Stillicidii casus lapidem cauat: et haec ipsa excauatio rotunda fit.

EXCEDO ssi, ssum, ere. [ e)kxwre/w, a)poxwre/w ] Egredi Festo, locum relinquere. [...]


page 458, image: s0458

EXCESSVS [1] ūs. m. [ a)poxw/rhsis2 ] Cic. de Fin. 3, 60 c. 18 [...]

EXCELLO ui, sum, ere. [ diafe/rw, proe/xw, u(pere/xw, e)ce/xw ] Est proprie in altum tollere, vel pellere: Deinde neutraliter Praestare, antecellere, eminere. [...]

EXCELLENS entis. Partic. [ proe/xwn, e)ce/xwn ] Cic. Fam. 1, 7 [...]

EXCELLENTIA ae. f. [ u(peroxh\ ] Praestantia, Eminentia. [...]


page 459, image: s0459

EXCELLENTER Adu. [ e)co/xws2 ] Cic. Off. 1, 61 c. 18 [...]

EXCELSVS a, um. Ex Partic. Nomen. [ u(yhlo\s2, u(yo/rofos2, u(yi/pous2 ] Magnus, altus. [...]

EXCELSITAS atis. f. [ u(/yos2 ] Altitudo. [...]

EXCELSE lus, issime. Adu. [ u(you=, u(yo/qi, u(fo/se ] h. e. Alte et in sublime. [...]

EXCENDO vid. EXSCENDO.

EXCENTVRIATVS a, um. Plaut. Curc. 4, 4, 29 [...]

EXCEPTIO, EXCEPTO, EXCEPTVS vid. EXCIPIO.

EXCEREBRO āre. [ e)cegkefali/zw ] Gloss. Gr. Lat. it. Vulgat. Esai. 66, 3. Excerebratus nouo vino Tertull. adu. Marc. 4, 11.

EXCERNO creui, cretum, ere. [ e)kkri/nw, a)pokri/nw ] Extra cernere, s. separare et proprie ad cribrationem pertinet, vt incernere: deinde ad naturales separationes et ea, quae a corpore secedunt, refertur. [...]

EXCRETVM i. n. [ e)/kkrima ] Quod excerniculo pro immundo seponitur. Columel. 8, 4, 1 Vbi annona est carior, excreta tritici minuta commode dantur gallinis. Add. ib. 8, 8, 6.

EXCRETIO onis. f. Purulentae excretiones Plin. 27, 12. Sed ibi Harduin. legit, Exscreationes.

EXCREMENTVM [1] i. n. [ peri/ttwma ] Purgamentum et stercus. [...]

EXCERPO psi, ptum, ere. [ a)pole/gw ] Ex pluribus carpere, i. deligere sumereque quod placeat, relictis aliis. [...]


page 460, image: s0460

EXCERPENS entis. Partic. [ a)pole/gwn ] Hor. Serm. 2, 3, 272 Quid? quum Picenis excerpens semina pomis Gaudes, etc.

EXCERPTVS a, um. Part. Vnde, EXCERPTA, orum. n. Vid. Sen. Epist. 33 Non est quod exigas excerpta et repetita: continuum est apud nostros, quidquid apud alios excerpitur. Add. Quinct. 2, 15, 24.

EXCERPTIO onis. f. Gell. 17, 21 Easque nunc excerptiones nostras cursim digessimus. Praecessit Excerpebamus ex libris.

EXCERPTOR oris. m. Inscriptio Spon. Miscell. Erud. Antiq. p. 104 L. AVRELIVS MARCELLIANVS AVG. LIBERTVS. EXCERPTOR. V. S. L. M.

EXCESSVS [2] vid. EXCEDO.

EXCETRA ae. f. [ e)/xidna ] dicta est Hydra serpens, quod vno caeso capite tria excrescant Seru. in Virg. Aen. 6, 287. [...]

EXCHALCIO āre. [ e)kxalko/w ] Aere spoliare, ac numos auferre. [...]

EXCIDO [1] idi, ere. [ e)kpi/ptw ] Ab Ex, et Cado, significat veluti Ex sublimiore loco cadere. [...]


page 461, image: s0461

EXCIDENS entis. Partic. Praeter dicta, Quinctil. 11, 3, 132 Excidentis in agendo Patroni, est palam moneri aut legere.

EXCIDIVM [1] i. n. Occasus. Prudent. in Apoth. 627 Sol excidium sentit iam iamque futurum. [...]

EXCIDO [2] idi, isum, ere. [ e)kte/mnw ] ab Ex et Caedo. [...]

EXCISVS a, um. Partic. [ e)ktetmhme/nos2 ] Excisa arbor Cic. Att. 15, 4. [...]

EXCIDIVM [2] i. n. [ katastrofh\, subuersio, excidium Vet. Gloss. [ a)na/stasis2 ] Peremtio, et quasi Nex vrbis aut prouinciae. [...]

EXCISIO onis. f. a)nasta/twsis2 ] Excisio tectorum Cic. pro Domo sua 146 c. 58. [ *)/ektmhsis2, e)kkoph\, e)ktomh\ Gloss. Lat. Gr.

EXCIDIO onis. f. Idem. Excidionem vrbis a Caedendo dictam, manifestum est. Festus. Plaut. Curc. 4, 3, 2 Excidionem facere oppidis.

EXCISO, vel are. [ diate/mnw ] Laniare, vulnerare, Certe Nonius 2, 309 [...]

EXCISOR oris. m. [ e)kko/pths2 ] Gloss. Gr. Lat.

EXCISORIVS [1] a, um. Adi. [ e)kkoptiko\s2 ] Excisorius scalper, Quo cariosa exciditur caro Cels. 8, 3. Vid. Scalper, in SCALPO.

EXCIEO vid. EXCIO.

EXCIET pro Excutiet dixerunt veteres. Festus.

EXCINDO, vel idi, isum, ere. [ a)naire/w, kataba/llw, e)kko/ptw, e)kkola/ptw ] ab Ex et Scindo, is; compositum: Euertere, delere. [...]

EXCIO, is, iui, itum, ire. [ e)kkale/w ] vel ies, iui, itum, iere. [...]


page 462, image: s0462

EXCITVS [1] pen. breui, a, um. Part. [ e)gerqei\s2 ] ab Excieo: siue

EXCITVS [2] penult. longa, ab Excio. Ouid. Met. 2, 779 [...]

EXCITVS [3] ūs. m. Virgo captiua vocis excitu procurrens Apul. Met. 6. Ita legi iubent in notis suis Coluius p. 82. et Beroald. p. 754. Al. leg. Exitu: vid. Elmenhorst. p. 184, 40.

EXCITO [1] āre. [ e)gei/rw, a)negei/rw, e)cegei/rw ] Frequent. [...]


page 463, image: s0463

EXCITATVS a, um. Partic. [ e)cegerqei\s2 ] Excitatus pietate ad accusandum Cic. pro Cluent. 172. [...]

EXCITANDVS a, um. Partic. [ e)cegerte/wn ] Cic. Off. 1, 103 Excitandamque animaduersionem et diligentiam, etc.

EXCITATE Adu. [ e)gertw=s2 ] h. e. Vehementer et lucide. [...]

EXCITATIO onis. f. Quid sibi volunt excitationes illae, quas canitis matutini Arnob. 7 p. 237. De salutatione matutina deorum loquitur.

EXCITATOR oris. m. Nos excitator mentium Iam Christus ad vitam vocat Prud. Hymn. 1, 3.

EXCITABILIS e. Adi. Modulatio iucunda atque excitabilis C. Aurelian. Tard. 1, 5. i. excitans.

EXCIPIO epi, eptum, ere. [ e)kde/xomai ] Latissimae significationis verbum, cuius duo tamen velut capita constitui possunt, vt aut sit capere ex loco, vniuersitate, copia, numero, aliquid, id est eximere; aut recipere, accipere ea, quae veniunt, idque vel simpliciter, vt habeas, patiare, fruare, vel ita vt repellas etc. [...]


page 465, image: s0465

EXCEPTVS a, um. Partic. [ e)ch|rhme/nos2 ] Exceptis insularum incolis Plin. 3, 3. [...]


page 466, image: s0466

EXCEPTVRVS a, um. Partic. [ e)klhyo/menos2 ] Lucan. 1, 220 Primus in obliquum sonipes opponitur amnem Excepturus aquas.

EXCIPIENDVS a, um. Partic. [ e)klhpte/os2 ] Ouid. Epist. 2, 130 Linquor, et ancillis excipienda cado.

EXCEPTIO onis. f. [ paragrafh\ ] Qua de vniuersitate aliquid excipitur. [...]

EXCEPTIVNCVLA ae. f. Dimin. Sen. Epist. 20 [...]

EXCEPTO āre. Frequent. [ suxnw=s2 e)klamba/nw ] Virg. Georg. 3, 273 [...]

EXCEPTANS antis. Partic. Cic. in Parad. 5, 2 [...]

EXCEPTICIVS a, um. Adi. [ e)cai/retos2 ] Est alicae adulterinae epitheton apud Plin. 18, 11 s. 29, 3 [...]

EXCIPVVM quod excipitur, vt praecipuum, quod ante capitur Festus. Analogia quam laudat ipse Grammaticus, excipuum suadet: et sic meliores editi. Excipium sphalma forte Amstelaed.

EXCIPVLA, ae. f. vel i. n. Machina, instrumentumue excipiendi. [...]


page 467, image: s0467

EXCIPIABVLVM i. n. Venabulum. Vid. Seruium in Virg. Aen. 4, 131. et quos laudat Burm. ad Quinctil. 2, 12.

EXCEPTACVLVM i. n. Instrumentum, quo quid excipitur. Tertull. de Spect. c. 2 Neque enim? aures sumsimus ad exceptaculum maliloquii.

EXCEPTORIVM i. n. [ *)ekdoxei=on, exceptorium, excipulum, conceptaculum Vet. Gloss.] Homo exceptorium bonitatis Dei Interpr. Iren. 4, 24. Homo ingratus exceptorium iusti iudicii Dei ib.

EXCEPTORIVS a, um. Adi. Vlp. in l. Instr. D. de instructo vel instrumento leg. Quali vindemiatorii, exceptoriique.

EXCEPTOR oris. m. pro Librario, h. e. Qui aliquid describit, apud Vlp. §. fin. l. 19 [...]

EXCISIO, EXCISO vid. EXCIDO.

EXCISORIVS [2] vid. EXCINDO.

EXCITO [2] vid. EXCIO.

EXCLAMO āre. [ e)pifwne/w, a)nakra/zw, a)naboa/w ] Vociferari, et quasi e medio pectore vocem maximam emittere, quod aut indignationis aut gaudii causa fieri solet. [...]

EXCLAMATVS a, um. Partic. Cael. Aur. Acut. 2, 6, 26 Oportet Lethargicum? in accessione per interualla leuiter excitari, suo nomine exclamatum.

EXCLAMATIO onis. f. [ e)pifw/nhma, a)nabo/hsis2 ] Actus ipse exclamandi: est et Schema rhetoricum, de quo Cic. de Orat. 3, 135. [...]

EXCLARO āre. Clara luce implere. [...]

EXCLVDO si, sum, ere. [ a)poklei/w, e)kklei/w ] Claudendo ostio ingressum impedire, non admittere. [...]


page 468, image: s0468

EXCLVDENS entis. Partic. [ a)poklei/wn ] Cic. Q. Fratr. 1, 1 Neque excludentes ab eius vsu suos, potiusque et amicis impertientes et Reipublicae, si quando vsus esset.

EXCLVSVS a, um. Partic. [ a)pokekleisme/nos2 ] Cic. pro Cluent. 31 [...]

EXCLVSVRVS a, um. Part. [ a)poklei/swn ] Tibul. 2, 3, 77 Nullus erat custos, nulla exclusura dolentes Ianua.

EXCLVSOR oris. m. August. Serm. 37, 2 in Lucam.

EXCLVSORIVS a, um. Adi. Vlp. in l. Exceptio D. de exception. [...]

EXCLVSIO onis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 20 Exclusione luminis tenebras in terram refundit. Ventorum Vitr. 1, 6. Exceptio est quasi quaedam exclusio l. 2 ff. de Except. praescr.

EXCLYTAE Populi inter quos Amazones Illyricam regionem incoluerunt Seru. in Virg. Aen. 11, 842. Locus corruptus.

EXCODICO āre. Quid esset, explicat Pallad. Ian. 1 [...]

EXCOGITO āre. [ e)nqume/omai, mhxana/omai, e)pinoe/w ] Cogitando inuenire. [...]


page 469, image: s0469

EXCOGITATVS [1] a, um. Partic. [ e)pinenohme/nos2 ] Cic. pro Cluent. 36 c. 13 [...]

EXCOGITATVS [2] ūs. m. Gell. 5, 10 Captionis versutae excogitatu frustratus fuit.

EXCOGITATIO onis. f. [ e)pino/hsis2 ] Cic. Tusc. 1, 6 c. 25 [...]

EXCOGITATOR oris. m. [ e)pinohth\s2 ] Quinctil. Decl. 10, 7 Sic magum protinus, nescia matre, excogitator, hic mortis alterius aduocat. Verborum excogitator et nominum Arnob. 3 p. 119.

EXCOGO ere. Innocentius agrimensor p. 227 [...]

EXCOLO [1] āre. Adiecta squilla acetum diligentius excolabis Pallad. Iul. 8. Add. Vulg. Matth. 23, 24.

EXCOLO [2] colui, cultum, ere. [ e)cerga/zomai, e)pikosme/w ] Diligenter Colere, Ornare, Expolire. [...]

EXCVLTVS [1] a, um. Partic. [ e)ceirgasme/nos2 ] Excultus doctrina Cic. Tusc. 1, 4 c. 2. [...]

EXCVLTVS [2] ūs. m. Festus, Conitum Afranius pro ornatu et excultu posuit.

EXCVLTOR oris. m. Tertull. de Monog. c. 16.

EXCVLTRIX Vitiorum philosophia leg. in MS. Cic. Tusc. 5, 5 c. 2 vbi vulgo expultrix: vid. h. l. Gruter. Sed Expultrix recte tuetur Dauisius. Vid. EXCOLO n. 2.

EXCOLIDVS a, um. Adi. Ager Auct. de Limit. Agr. i. incultus.

EXCOMEDO ere. Excomedet putredinem Apul. de Herb. c. 8.

EXCOMITE Ammian. 14, 7 qui fuit comes. Vid. EXCONSVL.

EXCOMMVNICO āre. Synodus, a qua excommunicatus est Hieron. adu. Rufin. 2, 5. Hinc

EXCOMMVNICATIO onis. f. vulgati vsus.

EXCONDO ere. Verum eum, et visibilem excondis praeliatorem Tertull. adu. Marc. 5, 18. i. detegis, agnoscis.

EXCONSVL ulis. m. Qui Consulatu functus est. [...]

EXCONSVLE, et EXQVAESTORE Iustinianus in secunda epistola Pandectis praefixa, Per Tribonianum virum magnificum, magistrum et Exquaestore sacri palatii, et Exconsule. [...]


page 470, image: s0470

EXCONSVLARIS e. Adi. [ u(patiko\s2 ] In l. 3 [...]

EXCOQVO xi, ctum, ere. [ e)ce/yw ] Perfectionem significare videtur, nemque Perfecte coquere. [...]

EXCOCTIO onis. f. Bucellati Cod. 12 t. 39 l. 2. Calcis ibid. t. 16 l. 3. Panis ibid. t. 39 l. 1.

EXCORIO āre. a)pode/rw Gloss. Gr. Lat.] Ap. scriptores medit aeui significat, virgis caedere: vid. Gloss. Du Fresne.

EXCORNIS e. Adi. Bestia exunguis et excornis Tertull. de Pall. c. 5. i. cornibus destituta.

EXCORPORO āre. Opp. Incorporare, ap. Vinc. Lirin. Commonit. 2 p. 364 Baluz.

EXCORRECTOR oris. m. Qui corrector esse desierat. Vrsat. de Not. Rom. Thes. Ant. Rom. Graeu. T. 11 p. 703 E.

EXCORS cordis. Adi. [ e)/kfrwn ] Qui veluti corde et animo ac sensu communi, h. e. intellectu caret. [...]

EXCORDOR ari. Excordaris homo, si putas, etc. Commodian. Instr. 21. i. insanis.

EXCORTICO āre. Excorticat, [ lepi/zei, Gloss. Legitur etiam apud Frontin. de Aquaed. sub fin. Sed recte Polen. excodicentur, v. v.

EXCREMENTVM [2] vid. EXCERNO, et EXCRESCO.

EXCREMO āre. Quodcunque immundo spiritui excremari solet Tertull. de Cultu Fem. c. 6. i. cremari, adoleri. Etiam ad nationes c. 10 Odores excrematis, al. crematis.

EXCREO, siue are. [ e)kxre/mptomai, e)kptu/w ] Vt quadam exspuere, et cum motu laryngis vel tussi. [...]

EXCREATIO, s. onis. f. [ e)/kptusis2 ] Sanguinis exscreationes Plin. 24, 14. [...]

EXSCREATVS [1] ūs. m. Cael. Aurel. Tard. 2, 11.

EXCREABILIS e. Adi. [ e)kptuto\s2 ] Quod excreari potest. Plin. 29, 14 Pulmonum vitia excreabilia facit.

EXCRESCO eui, etum, ere. [ e)cauca/nw ] Crescere in altum, et cito atque aperte. [...]

EXCRESCENS caro Scribon. 37, 227. Non excrescens 228. Conf. Plin. 32, 7. et 34, 18 s. 50.

EXCRETVS a, um. Partic. [ au)chqei\s2 ] Huc refertur Virgil. Georg. 3, 397 Multi iam excretos prohibent a matribus haedos Excretos, i. validiores, Seruius. Sed rectius ponitur sub EXCERNO, v. v.

EXCRESCENTIA ae. f. Viscerum excrescentia laudatur Plin. 34, 18 s. 50. Sed est ibi Participium neutrius generis, contra excrescentia.

EXCREMENTA ab excrescendo dixit Sidon. 2, 1 Aream dorsi humilior inter excrementa costarum spina discriminat.

EXCRIBO vid. EXSCRIBO.

EXCRVCIO āre. [ e)cania/w ] Valde cruciare. [...]

EXCRVCIABILIS e. Adi. [ a)niato\s2 ] Dignus, qui excrucietur. [...]

EXCRVCIATVS ūs. m. Prudent. Pass. Agnetis, v. 19.

EXCVBICVLARII orum. m. Qui cubicularii munere functi sunt. [...]


page 471, image: s0471

EXCVBO ui, itum, are. [ pannuxi/zw, prokoite/w ] Vigilare, diligenter custodire. [...]

EXCVBATIO onis. f. [ pannuxismo\s2 ] Valer. 4, 7, 7 Pro dignitate et salute amicorum perpetuam excubationem. Conf. L. 3 §. 6 de re milit.

EXCVBITOR oris. m. [ pro/koitos2, pannuxisth\s2 ] Qui excubias agit. [...]

EXCVBIA ae. f. Ambrosio tribuitur. Sed vsitatius

EXCVBIAE arum. f. [ pannuxi/des2 ] Videtur natura Adiectiuum esse, vt Concubius: Excubiae intell. stationes, vel etiam horae interdum. [...]

EXCVBITVS ūs. m. [ pannuxismo\s2 ] pro Excubiis. [...]

EXCVBIALIS e. Adi. Obsequium Sarisber. 2, 27.

EXCVBVS i. m. i. Excubitor. Sarisb. l. c.

EXCVDO excudi, (et excusi secundum Charisium et Probum) usum, ere. [ e)kkola/ptw ] Cudendo efficere, inquit Seruius. [...]

EXCVSOR [1] oris. m. [ e)kkolapth\s2 ] Qui excudit ex aere signa, vasa, etc. [...]

EXCVLCO āre. [ katapate/w ] Calcando s. inculcando explere. [...]

EXCVLCATVS a, um. Partic. [ katapepathme/nos2 ] pro Obsoleto, sordentique, quasi tu dicas pedibus et calcando extritum. [...]


page 472, image: s0472

EXCVLCATOR oris. m. Nomen militare, quod in Notit. Dignit. Imp. Occ. occurrit aliquoties sect. Labbeana 38, [...]

EXCVLPO, vel psi, ptum, ere. [ e)kxara/ttw ] Perfecte sculpere, vel sculpendo perficere. [...]

EXCVLTVS [3] vid. EXCOLO.

EXCVNEATVS a, um. Adi. Apul. Florid. 3 pr. p. 353, 37 [...]

EXCVRIO āre. [ e)carxeie/w ] Curia excludere. Varro Hippocyone. Apollonium ideo excuriant, quia nihil habebat. Antiquum. Non. 1, 164.

EXCVRATVS a, um. Partic. [ e)chtoimasme/nos2 ] Diligenter et cum cura apparatus. [...]

EXCVRRO curri, et cucurri, cursum, ere. [ e)kqe/w, e)ktre/xw ] Extra currere, procurrere, vltra terminos. [...]

EXCVRRENS entis. Partic. Senec. de Benef. 2, 34 [...]

EXCVRSVS [1] a, um. Partic. [ e)kdedramhme/nos2 ] Ter. Adelph. 5, 4, 6 [...]

EXCVRSVS [2] ūs. m. [ e)/kdromos2 ] Plin. Epist. 5, 6, 43 [...]

EXCVRSIO onis. f. [ e)kdromh\ ] Cic. de Senect. 19 [...]


page 473, image: s0473

EXCVRSO āre. Cathol. Hinc

EXCVRSATIO onis. f. Idem. Valer. Maxim. 2, 3, 3. [ *katadromh\, Gloss. Lat. Gr.

EXCVRSATOR oris. m. Ammian. 24 sub init.

EXCVRSOR oris. m. [ e)kdramhth\s2 ] Qui excurrit. [...]

EXCVSO āre. paraite/omai, profasi/zw, a)pologe/omai ] A causa deriuatur, in quantum, [ ai)ti/a s. crimen est. [...]

EXCVSANS antis. Partic. [ paraitou/menos2 ] Cic. de Clar. Orat. 101 Cui tamen Laelius se excusans, non genero minori dixit se illud, sed maiori filiae detulisse. Verba excusantia dicere Ouid. Met. 9, 215.

EXCVSATVS a, um. Partic. Quo excusatior sis Sen. Contr. 1, 4 extr. Excusatissimus essem Idem de Ot. Sap. c. 29.

EXCVSATE Adu. [ parh|thme/nws2 ] Plin. Epist. 9, 21 [...]

EXCVSATIO onis. f. [ parai/thsis2, pro/fasis2, a)polo/ghma ] Cic. de Amicit. 37 [...]


page 474, image: s0474

EXCVSATIVNCVLA ae. f. Saluian. contra Auar. l. 3 in.

EXCVSATOR oris. m. Augustin. de C. D. 3, 20. Saluian. de Gub. D. 3 p. 96.

EXCVSABILIS e. Adi. [ parh|thto\s2 ] Crimen excusabile Ouid. ex Pont. 4, 1, 1. Pars delicti excusabilis Idem ibid. 1, 7, 41. Excusabilior error Valer. Max. 8, 11, 4.

EXCVSABILITER Adu. Vnde Excusabilius ap. Paullin. Nol. Ep. 39 n. 4. et Augustin. de Trinit. 14, 15 extr.

EXCVSABVNDVS a, um. Adiect. Apul. Apol. p. 324, 14 [...]

EXCVSAMENTVM i. n. Excusatio. Mart. Capell. 8 p. 272.

EXCVSOR [2], oris. m. EXCVSVS vid. EXCVDO.

EXCVSSATVS, EXCVSSE, EXCVSSORIVS, EXCVSSVS vid. mox sub EXCVTIO.

EXCVTIO ssi, ssum, ere. [ e)ktina/ssw, a)postufeli/zw ] Ab Ex et Quatio; significat Mouere per vim loco suo, et deiicere: vt, Excussae in terram literae Cic. de Natur. Deor. 2, 93. [...]


page 475, image: s0475

EXCVTIENDVS a, um. Partic. [ e)ktinakte/os2 ] Puluis excutiendus digitis Ouid. de Arte Am. 1, 150. [...]

EXCVSSVS [1] a, um. Partic. [ e)ktetinagme/nos2 ] Cic. pro Sulla 47 c. 16 [...]

EXCVSSVS [2] ūs. m. Prudent. Peristeph. 5, 226.

EXCVSSIO onis. f. [ e)ktinagmo\s2 ] Gloss. Vet. ICtis est Diligens inquisitio.

EXCVSSO āre. Frequent. Virginum flos etiam humanam libidinem excussat Tertull. de Vel. Virg. c. 7.

EXCVSSATVS a, um. Partic. Paull. l. 46 §. 6 D. de administ. tut. Non prius ad eos reuerti pupillus potest, quam omnes tutores excussati fuerint. Gothof. leg. excusati.

EXCVSSE Adu. [ e)ktetinagme/nws2 ] Accurate. [...]

EXCVSSORIVS a, um. Adi. [ e)ktinaktiko\s2 ] Cribri epitheton, credo, paullo rarioris. [...]

EXCVTIA, ae. f. vel i. n. Apud Plaut. Curc. 4, 4, 22 legit Lambinus, et intell. breues scopas, setasue, quibus puluis e vestibus excutitur. Editur Axicia.

EXD

EXDECIMO āre. [ e)kdekato/w ] Decimum quemque eligo, interprete Festo: a verbo Decimo, quod est Decimam partem detraho: Et in sequiorum temporum auctoribus ponitur pro Deligere, excerpere. [...]

EXDORSVO āre. [ e)knwto/w ] Dorsum confringere, dum apparantur pisces et exenterantur. Plaut. Aulul. 2, 9, 2 Dromo desquama pisces: tu Machaerio congrum, muraenam exdorsua quantum potes.

EX-DVCE qui dux fuit. Eodem tempore Serenianus ex-duce Ammian. 14,.. Sed Capitolin. Gord. 22 A Gallicano Ex consulibus et Maecenate, Ex ducibus interemti sunt. Vid. EX, n. 6.

EXDVTAE Exuuiae, Festus. Videntur ergo, vt induere, dixisse etiam exduere, [ e)kdu/sasqai.


page 476, image: s0476

EXECO ui, ctum, are. [ a)pote/mnw ] Quod rectius in hodiernis editionibus plerumque scriptum inuenimus, EXSECO, in antiquioribus interdum EXSICO, est Excidere. [...]

EXECTVS, vel a, um. Partic. [ a)potmhto\s2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 63 [...]

EXECTIO onis. f. [ a)po/mhsis2 ] Cic. pro Cluent. 180 c. 64 Quum exectio illa fundi in armario animaduerteretur, etc. Linguae exsectio Ibid. c. 67. Virilium exsectiones Arnob. 5 p. 165.

EXSECTOR oris. m. Detestabilis exsector virilitatis Apul. Met. 8 p. 208.

EXECRO, seu potius EXSECRO are. ab Ex et Sacer. Afranius Incendio, Experiurabant, exsecrabant se ac suos. Nonius 7, 45. et Prisc. 797. Sed frequentius est

EXECROR ari. [ e)para/omai, katara/omai ] est Verbis duris et execratione plenis imprecari. [...]

EXECRANS antis. Partic. [ e)parw/menos2 ] Verba exsecrantia edere Ouid. Met. 5, 105. Vota exsecrantia nomen alicuius Idem in Ibin. 93.

EXECRATVS a, um. Partic. [ kata/ratos2 ] Exsecratissima auguria Plin. 8, 2. [...]

EXECRANDVS a, um. Partic. pass. [ e)pa/ratos2 ] Cic. Philipp. 2, 65 c. 26 [...]

EXECRABILIS e. Adi. [ bdeluro\s2 ] Detestandum et abhorrendum. [...]

EXECRABILITER Adu. Vnde Exsecrabilius odisse August. Conf. 8, 7.

EXECRABILITAS atis. f. Apul. Doctr. Plat. 2 p. 21.

EXECRAMENTVM i. n. Idem ac Execratio. Tertull. Apol. c. 22. et adu. Iud. c. 5. it. Vulg. Sirac. 15, 13.

EXECRATIO, siue onis. f. [ a)ra\, kata/ra ] Sallust. in Catil. c. 22 [...]


page 477, image: s0477

EXSECRATOR oris. m. Tertull. de Pudic. c. 15. August. Ep. 166 sub fin.

EXECVTIO vid. EXEQVOR.

EXEDENTVLVS a, um. Adi. Idem ac Edentulus; Qui dentibus caret. Tertull. de Pall. c. 5.

EXEDO edis vel es, edi, esum, ere, et Exesse. [...]

EXEDOR edi. Pass. Cic. de Fin. 1, 51 c. 16 [...]

EXESVRVS a, um. Partic. Plin. 26, 13 extr. Nascuntur in sanguine ipso hominis animalia exesura corpus: de phthiriasi.

EXESVS [1] a, um. Partic. [ e)cedhdome/nos2 ] Cic. Tusc. 5, 65 c. 23 [...]

EXESOR oris. m. [ e)ce/dwn ] Aestus aequoris exesor murorum circum litora Lucret. 4, 220. et 6, 926.

EXEDRA s. vt malunt alii propter etymon EXHEDRA, ae. f. [ e)ce/dra ] Locus ad considendum idoneus. [...]

EXEDRIVM i. n. Dimin. ab Exedra. Cic. Fam. 7, 23 Exedria quaedam mihi noua sunt instituta in porticula Tusculani: ea volebam tabellis ornare.

EXEDVM i. n. Herba, Plin. quae veternosa curat: vid. 24, 19.

EXEDVRATVS a, um. Adi. Mollitus, euigoratus, exeduratus, i. duritie priuatus et destitutus. Vid. EXODORATVS.

EXEFFICIO ere. Perfecte efficio. Acidal. Pareus Plauto Curc. 2, 3, 85. et Truc. 5, 1, 17 ad fulciendum versum reddi volunt. Sed nescio, an exemplum sit aliud geminatae in vno verbo eiusdem Praepositionis.

EXEGESIS is. f. [ e)ch/ghsis2 ] Narratio, expositio.

EXEGETICVS a, um. Adi. [ e)chghtiko\s2 ] Ad exegesin spectans.

EXEGEMATICVS a, um. Adi. [ e)chghmatiko\s2 xara/kthr ] Latine Narratiuus, vel Expositiuus dici potest, quum scilicet narrationis series nullius personae interlocutione interrumpitur, cuiusmodi est apud Virg. in tribus primis libris Georg. et in duabus Ecl. quarum initia sunt, Sicelides Musae, paullo maiora canamus. [...]

EXEGETES, siue ae. m. [ e)chgh/ths2 ] Sacrorum interpres, vel Augur.

EXEMPLVM i. n. [ para/deigma, u(po/deigma ] Si vna et generali notione comprehendendum sit, videtur esse, quidquid eam rationem habet, vt ex vno plura ( e)c e(no\s2 plei/w ) vel fieri possint, vel intelligi, quam ipsam quoque vocis originem putamus, facile, si opus sit, pluribus illustrandam. [...]


page 481, image: s0481

EXEMPLAR aris. n. [ a)rxe/tupon ] Ab Exemplo deriuatum nomen, videtur paullo arctius significare Exemplo, et alteram illius classem solam earum, quas supra constituimus complecti. [...]


page 482, image: s0482

EXEMPLARE is. n. [ a)nti/tupon ] Idem, sed primitiuum, et vnde Exemplar est truncatum. Lucret. 2, 122 Duntaxat rerum magna rum parua potest res Exemplare dare, et vestigia notitiai.

EXEMPLARIVM i. n. pro Exemplo reperitur. [...]

EXEMPLARIS e. Adi. Macrob. Somn. Scip. 1, 8 [...]

EXEMPLO āre. Librum exemplare Ruric. Ep. 1, 8. i. describere. Vet. Gloss. Exemplo, [ a)ntigra/fw.

EXEMPLATVS a, um. Partic. Libellus Sidon. Ep. 4, 16.

EXEMTILIS, EXEMTIO, EXEMTOR, EXEMTVS vid. EXIMO.

EXENTERO āre. [ e)centeri/zw ] Interiora auferre, quod proprie de piscibus dicitur, quum apparantur, sed de aliis etiam. [...]

EXEO is, iui, itum, ire. [ e)/ceimi, e)ce/rxomai, e)kporeu/omai ] Aeque late patet, ac simplex Ire, cui Praepositio suas notiones addit. [...]


page 484, image: s0484

EXIENS entis. Partic. [ e)cerxo/menos2 ] Cic. de Diuin. 1, 53 Quinto autem anno exeunte, quum esset ex illo somnio, etc. Add. Tac. H. 4, 1, 35.

EXITVS [1] a, um. Partic. Apud Antiquos. Vnde apud Festum, Ad exitam aetatem, ad vltimam aetatem.

EXITVS [2] ūs. m. [ e)ce/leusis2, e)/codos2 ] Egressio. Cic. Fam. 4, 2 [...]


page 485, image: s0485

EXITIO onis. f. Plaut. Truc. 2, 6, 30. Stratophanes indignatur puero recens nato, Quid illi ex vtero exitio est, priusquam poterat ire in praelium? i. quid ausus est exire?

EXITIVM i. n. [ e)cw/leia, o)/leqros2 ] Festus, exitium antiqui ponebant pro Exitu: nunc Exitium, Pessumum exitum dicimus. [...]

EXITIALIS e. Adi. [ o)le/qrios2 ] Quod exitium adfert, mortiferum, calamitosum, damnosum: vt, Exitialis euentus Liu. 27,.. Cic. Verr. 5, 12 c. 6 [...]

EXITIABILIS e. Adi. [ e)cw/lhs2 ] Idem quod Exitiale. [...]


page 486, image: s0486

EXITIABILITER Adu. August. Conf. 6, 7.

EXITIOSVS a, um. Adi. [ ou)=los2 ] Idem. [...]

EXITIOSE Adu. Augustin. Ep. 8, 3.

EXEQVOR, et EXSEQVOR utus sum, equi. [ e)pitele/w, a)poplhro/w, diece/rxomai ] Perficere, absoluere. [...]

EXEQVENS entis. Partic. [ diecerxo/menos2 ] Gell. 10, 12 Philosophus memoriarum veterum exequentissimus. Legati subinde exsequentes quaerendo Liu. 9, 16. i. anxie quaerentes.

EXEQVVTVS, vel a, um. Partic. [ h)kolouqhkw\s2 ] Catul. 64, 15 [...]

EXEQVVTIO, vel onis. f. [ a)pergasi/a ] Plin. 35, 8 [...]


page 487, image: s0487

EXEQVVTOR, vel oris. m. [ a)poplhrwth\s2 ] Vt, Exequutor inimicitiarum, pro Vindice Suet. in Vespas. c. 14. [...]

EXEQVIAE, vel arum. f. [ e)kkomidh\ ] Funebre officium, quod scilicet in funere alicuius exequimur: ab eo dictae, quod homines pompam funebrem sequuntur. [...]

EXEQVIALIS e. Adi. [ e)nagismatiko\s2 ] Ouid. Met. 14, 430 Carmina iam moriens canit exsequialia cygnus. Iusta exequialia Stat. Theb. 11, 610.

EXEQVIOR ari. Pro Exsequias facere. Varro Bimarco, Ipsum propter vix liberti semiatrati exequiantur Nonius 2, 298: qui addit, dictum vt conuiuantur et epulantur.

EXERCEO ui, itum, ere. [ a)ske/w, gumna/zw, e)pithdeu/w, a)sxole/w, meleta/w ] Ab Ex et Arceo compositum; Cassiod. de Orthogr. ex Caesellio c. 10 p. 2315 [...]


page 489, image: s0489

EXERCENS entis. Partic. [ a)sxolw=n ] Cic. de Orat. 2, 287 [...]

EXERCENDVS a, um. Partic. [ a)skhte/os2 ] Aequabilitas iuris exercenda Cic. Off. 1, 88. [...]

EXERCITVS [1] a, um. Partic. [ h)skhme/nos2 ] Cic. pro Font. 32 [...]

EXERCITE Adu. Compar. Apul. Met. 11 p. 272, 6 Mecum ipse cogitationes exercitius cogitabam.

EXERCITOR oris. m. [ a)skhth\s2, gumnasth\s2 ] Qui docet et exercet alterum in re aliqua. [...]

EXERCITORIVS a, um. Adi. Qua Exercitor nauis conuenitur ad praestanda Magistri contracta. [...]

EXERCITIVM i. n. [ a)/skhma ] Vt apud Gell. 20, 5 [...]

EXERCITIO onis. f. [ a)/skhsis2 ] Idem. [...]


page 490, image: s0490

EXERCITVS [2] ūs. m. [ stratia\, stra/teuma, strato\s2, sto/los2 ] Multitudo ordinata militum. [...]

EXERCITVALIS e. Adi. Adexercitumpertinens. Cassiod. praef. Epist. Regiar. et l. 3 c. 40 et 41.

EXERCITO āre. [ a)ske/omai ] Mela 2, 1 Achilles se ac suos cursu exercitauisse memoratur. Sallust. de Rep. Ord. 2, 18 Corpus atque ingenium exercitabat patriae. Conf. Ibid. 1, 7.

EXERCITATVS a, um. Partic. [ a)skhto\s2 ] Qui longa exercitatione doctus, et melior ac validior est. [...]


page 491, image: s0491

EXERCITATE Adu. Compar. Apud Senecam Epist. 90 Multa facit aut peritius aut exercitatius. Superl. Arnob. 3 p. 113 Praecepta habeat cognita et rationem teneat exercitatissime comprehensam.

EXERCITATIO onis. f. [ a)/skhsis2, gumnasi/a, mele/th ] Cic. Off. 1, 130 c. 36 [...]

EXERCITAMENTVM i. n. Idem ac Exercitatio. Apul. Florid. 25 p. 351 Mentium documenta, corporum exercitamenta.

EXERCITATOR oris. m. [ a)skhth\s2, gumnasth\s2 ] Qui exercet. Plin. 23, 7 Pythagoras exercitator, primus ad carnes eos transtulit. De athletis. Idem 35, 11 Lecythion agilitatis exercitator.

EXERCITATRIX icis. f. [ a)skhti\s2 ] Quinctil. 2, 15, 25 [...]

EXERCIBILIS e. Adi. Quod praestari potest. Regula C. Aurel. Tard. 5, 1.

EXERCIPES edis. m. Pedisequus, cursor. [ *taxudro/mos2, dromeu\s2, exercipes Gloss.

EXERCIO ire. Compositum ex Praepositione Ex, et Verbo Sarcio. Vid. Sumtum suum exercere, in SVMTVS sub SVMO.

EXERMIS e. Adi. Armis carens, exarmatus. Sit licet exermis, conterit arma tamen Sarisber. in Carm.

EXERO, siue ui, ertum, ere. [ e)cei/rw ] Ab Ex et Sero, facere vt aliquid emineat, et foras velut prospiciat. [...]

EXERTVS, siue a, um. Partic. [ e)ceirto\s2 ] Plin. 11, 37 s. 61 [...]


page 492, image: s0492

EXERTE Adu. Apul. Met. 1 p. 24 [...]

EXSERTIM apud Lucret. reperiri dicitur.

EXERTO āre. [ e)cei/romai ] Virg. Aen. 3, 425 [...]

EXERRO āre. Stat. Theb. 6, 444 Spargitur in gyros dexterque exerrat Arion. Cyprian. Epist. 1, 12 Exorbitans et a via veritatis exerrans.

EXERRATIO onis. f. Gell. 15, 2 [...]

EXERVGO ere. Contemsit fontes, quibus exerugit aquae vis Enn. ap. Grammaticum incert. [...]

EXESVS [2] vid. EXEDO.

EXF

EXFIBRO āre. Fibras euellere. Columellae adscribitur: falso arbitror.

EXFIBRATVS a, um. Part. Catoni: non recte, puto.

EXFILATVS vid. EFFAFILATVS.

EXFIO is, ire. [ e)nagi/zw ] Purgare, A quo

EXFITVS ūs. m. Purgatio, teste Festo, et

EXFIR (Sic primae editt. in quibus nihil licuit Scaligero; postea fere EXFIT) Purgamentum, vnde adhuc manet Suffitio. [...]

EXFOCIONT in monumento Duilii scriptum pro effugiunt. Vid. v. g. apud Funcc. de Orig. et puerit. L. L. p. 301 sqq.

EXFODIO [2] odi, ossum, ere. [ e)coru/ttw ] Quod fossum erat extrahere. [...]

EXFOLIO āre. Apic. 4, 2 Exfoliare rosas.

EXFRETO āre. Firmic.

EXFORNICATVS a, um. Vulg. Interpr. Epist. Iudae v. 7 Sodoma et Gomorra et finitimae ciuitates exfornicatae. Gr. [ e)kporneu/sasai.

EXFVNDO āre. [ e)kpuqme/nw ] Non. 3, 307 interpretatur A fundo euertere, laudatque Cael. Antipat. 7 Respub. amisso exfundato pulcherrimo oppido.

EXFVNDATIO onis. f. ICt. in Cod.

EXFVTVTVS a, um. Vt, Latera exfututa Catul. 6, 13. exhausta nimia Venere.

EXFVTI Exfusi; vt Mertat, pro Mersat. Fest.

EXG

EXGREGIVS, vel i. E grege lectus. Fest.

EXGRVMINO āre. Exgruminare dicuntur cochleae apud Varr. de R. R. 3, 14, 3 [...]

EXGVRGITO āre. [ e)campwto/w ] Extra gurgitem emittere. [...]


page 493, image: s0493

EXH

EXHAEREDO āre. quod quidam sine Diphthongo scribunt, vt Haeres. [...]

EXHAEREDANS is. Partic. Cic. Philipp. 2, 41 Igitur fratrem exhaeredans, te faciebat haeredem.

EXHAEREDATVS a, um. Aliud Partic. [ a)pokeklhrwme/nos2 ] Auct. ad Heren. 4, 34 c. 23 Sed a necessariis omnibus exhaeredatus est. Plin. Epist. 119.

EXHAEREDATIO onis. f. [ a)poklh/rwsis2 ] Quinctil. 7, 2 Tu impie fecisti, quum exhaeredationem mernisti. Conf. Id. Decl. 2. Et l. 20 pr. Dig. de Bon. possess. contra tabb.

EXHAERES edis. [ a)po/klhros2 ] Qui priuatus est haereditate, quae ad eum pertinebat. [...]

EXHAEREDITO āre. Pro Exhaeredare: inusitatum est. Salvian. contra Auarit. 3 p. 112. vbi conf. Rittershus. Not.

EXHAERESIMVS i. m. [ e)caire/simos2 ] Dies, i. Exemtilis. [...]

EXHALO āre. [ a)naqumia/zw, a)popne/w, e)kpne/w, a)tmi/zw ] Exspirare, et veluti Per halitum emittere aerem. [...]

EXHALANS is. Partic. [ a)tmi/zwn ] Spiramenta exhalantia flammam Ouid. Met. 15, 343. Id. ibid. 5, 62 Postquam exhalantem sub acerbo funere vitam Vidit Atyn.

EXHALATVS [1] a, um. Partic. Anima exhalata Ouid. Met. 11, 43. [...]

EXHALATVS [2] ūs. m. Idem ac Exhalatio. Mart. Capel. 2 p. 40 Ex calore superno atque exhalatu.

EXHALATIO onis. f. [ a)/tmisis2, a)naqumi/asis2 ] Plin. 31, 3 [...]

EXHAVRIO si, stum, ire. [ e)cantla/w, e)caru/w, a)fu/ssw, e)kkeno/w ] Prorsus euacuare significat. [...]


page 494, image: s0494

EXHAVSTVS a, um. Partic. [ e)chntlhme/nos2 ] Exhaustus fons, In quo nihil amplius est aquae Caes. B. G. 8, 43. [...]

EXHAVSTVM i. n. [ e)chntlhme/non ] Virg. Georg. 2, 398 [...]

EXHAVSTANT Efferunt. Festus.

EXHEBENVS i. n. [ e)ce/benos2 ] Gemma speciosa et candida, qua artifices aurum poliunt, vt ex Zoroastris sententia tradit Plin. 37. 10 s. 58. Harduinus legit Exebenus.

EXHEDRA vid. EXEDRA.

EXHERBO āre. [ e)kbotani/zw ] Herbas exstirpare, et auellere. [...]

EXHERBATIO onis. f. Herbarum exstirpatio. Apud August....

EXHIBEO ui, itum, ere. [ pari/sthmi, a)pofai/nw ] Quasi tu dicas, extra habere promtum, vt aliis pateat, atque adeo proferre, et in publicum deducere, et (vt ait Vlpianus in l. Quod et lex D. de liber. homin. exhibend.) Videndi tangendique facultatem praebere. [...]


page 495, image: s0495

EXHIBITVS a, um. Partic. Ouid. Epist. 17, 194 [...]

EXHIBITIO onis. f. [ para/stasis2 ] Gell. 14, 2 [...]

EXHIBITOR oris. m. Vt, Ludorum exhibitor Arnob. 7 p. 247. [ xorhgo/s2.

EXHIBITORIVS a, um. Adi. Vlp. in l. deinde D. de liber. [...]


page 496, image: s0496

EXHILARO āre. [ i(laru/nw, faidro/w ] Paullo plus quam simplex Hilaro. [...]

EXHILARATVS a, um. Partic. [ faidrwqei\s2 ] Cic. Fam. 1, 26 Miraris tam exhilaratam esse seruitutem nostram? Conf. Petron. c. 13.

EXHILARATIO onis. f. Augustin. de Genesi ad lit. 8, 8 Voluntatis exhilaratio.

EXHILARATOR oris. m. Apud Celsum esse dicitur.

EXHINC Adu. Exhinc Rhaeticum Vindelicumque bellum, inde Pannonicum, inde Germanicum gessit. Suet. Tib. c. 9. Sed boni libri EXIN.

EXHIO āre. Plinio nescio cui adscribitur. De naturae historico, et amico Traiani falsum puto.

EXHONORO āre. Apud Ecclesiast. Auctores, vt Augustin. C. D. 16, 2. Saluian. de Gub. 2 p. 39. et 6 p. 134. pro dedecorare.

EXHORREO ui, ere. Et

EXHORRESCO ui, ere. [ fri/ttw ] Expauescere, et prae timore horrere et contremiscere. [...]

EXHORTOR ari. [ protre/pw ] Vehementer hortari. [...]

EXHORTANS antis. Partic. [ protre/pwn ] Cuneos exhortans Stat. Theb. 8, 673.

EXHORTATVS a, um. Aliud Partic. [ protetrepw\s2 ] Virg. Aen. 12, 159 [...]

EXHORTATIO onis. f. [ protroph\ ] Quinctil. 1, 3 Exhortatio docentium. Add. Id. 9, 2 sub fin. Et Columel. 11, 1. Variis exhortationibus in opere ipso exhilarare laborantes.

EXHORTAMENTVM i. n. Idem. Nonius Marcellus in Portisculus, Portisculus est hortator remigum, qui eandem perticam (pergulam Heins. ad Sil. 6, 361.) [...]

EXHORTATOR oris. m. Tertull. de Fuga in Persec. c. 14.

EXHORTATORIVS a, um. Adi. Apud Scriptores Ecclesiasticos, vt Hieron. Ep. 2 ad Nepotian. sub init. et August. Ep. 209 pr.

EXHORTATIVVS a, um. Adi. Idem. Quinctil. 3, 6, 46 Exhortatiuus status suasoriae est proprius.

EXHVBERO vid. EXVBERO.

EXHVMORO āre. Cael. Aurel. Tard. 4, 1, 12 Cutis vulnerationem affectandam probant, qua corpus exhumoretur, i. humoribus noxiis liberetur.

EXHYDRIAE arum. m. Apul. de Mundo p. 62, 3 Cum imber effusus conciet flabra, Exhydriae Atticorum lingua vocitantur.

EXI

EXIBILO, siue are. [ e)ksuri/ttw ] Populari, tumultuariaque sibilatione aliquem explodere, vel deridere. [...]

EXIBILANS antis. Partic. Labra dirum quiddam exsibilantia Sen. de Ira 3, 4.

EXIBILATIO onis. f. Senecae esse dicitur.

EXIGNESCO ere. Censorin. de Die Nat. c. 18.

EXICCO, vel are. [ e)cikma/w ] Valde aut plane siccare significat. [...]

EXICCATVS a, um. Partic. [ e)cikmasme/nos2 ] Stat. Silu. 5, 1, 55. [...]

EXSICCATIO onis. f. Cels....

EXSICCESCO ere. Vti exsiccescat stillando succus Vitr. 2, 9.

EXIGO egi, actum, ere. [ ei)spra/ttw, e)ca/gw, pra/ttw ] Ab Ex et Ago compositum, Excludere, eiicere, expellere, quasi extra agere. [...]


page 498, image: s0498

EXACTVS [1] a, um. Partic. [ parelhluqw\s2 ] Aestas exacta erat media Liu. 24,.. [...]

EXACTE Adu. Perorare exacte Sidon. Ep. 7, 9. [...]

EXACTVS [2] ūs. m. [ a)po/prasis2 ] Pro Venditione: quia merx, dum venditur, exigitur a nobis, id est emittitur. [...]

EXACTOR oris. m. [ ei)spra/ktwr ] Qui exigit. [...]


page 499, image: s0499

EXACTRIX icis. f. August. Ep. 135.

EXACTIO onis. f. [ ei)/spracis2 ] Capitum exactio, vid. EPICEPHALIVM. Cic. Att. 5, 1 [...]

EXIGENTIA ae. f. Pro temporis exigentia sermonem facere Prudent. Iunior apud Barth. Adu. 44, 9 extr. i. prout tempus exigit.

EXIGVVS a, um. Adi. [ mikro\s2 ] Paruus, modicus. [...]


page 500, image: s0500

EXIGVE Adu. [ feidome/nws2 ] i. Parce et tenuiter. [...]

EXIGVITAS atis. f. [ mikro/ths2 ] Exiguitas lactis Varro de R. R. 2, 4. [...]

EXILIO, vel ui, iui vel ii, ultum, ire. [...]

EXILIS e. Adi. [ lepto\s2 ] i. Tenuis. [...]

EXILITER Adu. [ leptw=s2 ] Cic. de Orat. 1, 49 c. 11 [...]

EXILITAS atis. f. [ lepto/ths2 ] Foliorum exilitas Plin. 21, 6. [...]


page 501, image: s0501

EXILIVM [1] vid. EXVL.

EXIMIVS [1] vid. EXIMO.

EXIMO emi, emtum, ere. [ e)cai/rw, e)kkri/nw ] Ab Ex et Emo compositum; significat Auferre, praesertim de medio. [...]


page 502, image: s0502

EXEMTVS [1], vel a, um. Partic. [ e)ch|rhme/nos2 ] Exemtus dies Cic. Q. Frat. 2, 1. [...]

EXEMTILIS e. Adi. [ e)caire/simos2 ] Quod auferri et eximi potest. [...]

EXEMTIO onis. f. [ e)/carsis2 ] Columel. 3, 18, 5 [...]

EXEMTVS [2] ūs. m. Idem. Vitruu. 9, 9 Quarum horarum brevitates aut crescentias cuneorum adiectus aut exemtus perficere cogit.

EXEMTOR oris. m. [ e)carth\s2 ] Qui eximit lapides sub terra. [...]

EXIMIVS [2] a, um. Adi. [ e)cai/retos2, a)po/kritos2 ] Donatus ad Ter. Hec. 1, 1, 9 [...]

EXIMIE Adu. [ e)caire/tws2 ] Excellenter. Lucret. 2, 643 [...]

EXIMIETAS atis. f. Titulus honoris, vt Dignitas, Tranquillitas etc. Symm. Epist. 3, 3 Spondeo, tuam eximietatem reperire posse multa, quae tacui. Et Ambros. Epist. 69. et Augustin. Epist. 32.

EX IMPROVISO [ e)k tou= a)fanou=s2 ] Vid. EX.

EXIN, siue Adu. ordinis. inquit Seruius, significat Deinde, siue Continuo et protinus. [...]

EXINANIO iui, itum, ire. [ e)kkeno/w ] Verbum ab Inanis nomine formatum, Euacuare significat, vel exhaurire proprie pariter et metaphorice. [...]

EXINANITVS a, um. Partic. [ e)kkenwqei\s2 ] Cic. pro L. Agr. 2, 71 c. 27 [...]

EXINANITIO onis. f. [ e)kke/nwsis2 ] Plin. 13, 22 Succurrit aliquando praeceps alui exinanitio.

EXINFVLARE Festus, Exinfulabat, Exerebat. Infulas enim sacerdotum filamenta vocabant. Vid. leg. exuebat.

EXIOCOR ari. Simul exiocaris vna Catull. 21, 5 sicut vult Scaliger, i. iocari desinis. Sed multo commodius Vossius, Simul es, i. edis, iocaris vna.


page 503, image: s0503

EXISTIMO āre. [ doke/w, u(polamba/nw, logi/zomai ] ab Aestimo fit, Diphthongo in I longam conuersa: idem quod decernere aut statuere significat post aestimationem. [...]

EXISTIMANS antis. Partic. [ logizo/menos2 ] Cic. in Orat. 76 [...]

EXISTIMATIO onis. f. [ do/khsis2, u(po/lhyis2, oi)/hsis2 ] Quando, accipitur actiue, est Opinio, quae differt a Iudicio proprie dicto: est enim Existimatio iudicium tacitum. [...]


page 504, image: s0504

EXISTIMATOR oris. m. Qui existimat. [...]

EXISTIMABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 5 Existimabile, non certum aut probatum est. Idem 3, 17.

EXISTO, siue titi, titum, sistere. [ u(pere/xw, a)naku/ptw, e)canakolumbw=, Vet. Gl. Existit [ u(pere/xei ] Valla 5,.. [...]


page 505, image: s0505

EXITIALIS, EXITIVM, EXITVS vid. EXEO.

EXIVRO āre. [ e)co/mnumi ] Non. 2, 286 [...]

EXL

EXLAETVS a, um. Adferebatur ex Apul. 3 [...]

EXLECEBRA ae. f. Plaut. Bacch. 4, 9, 20 Exlecebra fiet hic equus hodie auro senis. Vid. etiam ELECEBRA.

EXLEX egis. Adi. [ a)/nomos2 ] Qui sine lege viuit. [...]

EXLOQVOR eris, oqui. [ e)cauda/w ] Pro Eloqui et palam atque aperte ac distincte dicere, vsurpauit Plaut. Mil. 3, 3, 32 Nempe ludificari militem tuum herum vis? PA. exlocuta es.

EXM

EXMAGISTRO memoriae Ammian. 15, 5. i. qui fuit magister memoriae. Ex magistro peditum ib. sec. Falster. sed meliores libri ex magisterio.

EX-MEDICO Dorus quidam ex-medico scrutariorum Ammian. 16, 6 extr.

EXMEMINI pro bene memini, Gell. 19, 8 extr. Quod quidem exmeminerim. Sed Gron. meminerim.

EXMOVEO ere. Suum nomen omne ex pectore exmouit meo Plaut. Truc. 1, 1, 59.

EXN

EX-NOTARIO Cyrinus ex-notario Ammian. 22, 3.

EXO

EXOBRVO ere. i. Proferre et eruere, quod erat obrutum. Vt, Dolium exobrutum Apul. Met. 9 (Elmenh. p. 219, 34. Pricaei p. 190) atque ita etiam MS. Oxon.

EXOBSECRO āre. [ e)klipare/w ] Vehementer obsecrare. Plaut. Asin. 1, 3, 93 Supplicabo, exobsecrabo, vt quemque amicum videro.

EXOCCVPO āre. Sarisb. 1, 4. Hinc

EXOCCVPATVS a, um. Apud eundem 1, 8.

EXOCOETVS i. m. Piscis. q. d. [ e)/cw koi/ths2, extra cubile, versari solitus. [...]

EXOCHAS adis. f. [ e)coxa\s2 ] Tuberculum in ano apud August. Epist. 49. Hinc

EXOCHADIVM i. n. Dimin. Idem. Exochadia aceto illinere Marcell. Emp. c. 30. Conf. Prisc. Med. 2, 30.

EXOCVLO āre. [ e)cofqalmo/w, e)cofqalmi/zw ] Exturbare siue exsculpere oculum, oculo priuare. [...]

EXOCVLATVS a, um. Partic. Oculis priuatus. [...]

EXODIVM i. n. [ e)co/dion ] Vt inquit Nonius 1, 111 [...]


page 506, image: s0506

EXODIARIVS i. m. Scenicus artifex, qui exodiis oblectat populum. [...]

EXODIOSVS a, um. Adi. Gloss. Gr. Lat. Exodiosa, [ memishme/nh.

EXODORATVS a, um. Tertull. de Pallio c. 4 [...]

EXODVS i. f. Exitus. Hoc nomen secundus liber Moysis ex ea causa accepit, quia exitum ab Aegypto vel egressum Israel digerit, Isidor. 6, 2. et Tertull. adu. Iudaeos c. 11.

EXOLEO, s. ui et eui, etum, ere. [ parakma/zw, a)parxaio/omai ] Veterem fieri, deficere, crescere in deterius, ad eum finem, vbi flos et vigor pereat. [...]

EXOLESCENS entis. Partic. Suet. Aug. c. 7 [...]

EXOLETVS a, um. Partic. [ e)cestame/nos2 ] Vt Obsoletus, Ob vetustatem inutilis vel contemtus. [...]


page 507, image: s0507

EXOLVO, vel ui, utum, ere. [ e)klu/w, a)poti/nw ] Auget aliquantum significationem simplicis Soluere. [...]

EXOLVTVS, vel a, um. Partic. [ e)klelume/nos2 ] Aluus exoluta Tacit. Ann. 13, 15, 6. [...]

EXOLVTE, vel Adu. i. Absolute, libere; vt, Exolute finem facere Auct. de Casis liter. p. 241 etc. Vid. Gloss. Rigaltii.

EXOLVTIO, vel onis. f. Scaeuola l. 31 D. de Pignoribus, Exolutione vectigalis. Et Tertull. de Anima c. 35.

EXOMATAE arum. m. Pl. Populi Sarmatiae Asiaticae. Valer. Flacc. 6, 146 et 569. Mela 1, 22 Iaxamathas vocat.

EXOMIDES um. f. Pl. Festo sunt comici vestitus exertis humeris. Est mere Graccum [ e)cwmi/s2. Vid. Salmas. ad Tert. Pall. p. 253. Exomias ab hoc habitu vocabant Cynicos Graeci.

EXOMIVM i. n. Dimin. Restituendum putat Brodaeus Misc. 6, 12 [...]

EXOMNIS, vel e. Adi. Sine somno, peruigil. [...]

EXOMNIO, vel are. Euigilare. Gloss. Gr. Lat. [ diupni/zomai, Exsomnio, expergiscor. Item Exsuscitare. Exsomniat, [ e)cupni/zei. Eaedem Gloss.

EXOMOLOGESIS is. f. [ e)comolo/ghsis2 ] Confessio. Verbo mere Graeco vtuntur tamen Tertull. de Poenitent. c. 9. Et Saluian. ad Eccles. prooemio.

EXONERO āre. [ a)poforti/zw ] Onus deponere, aut eo liberare alium. [...]


page 508, image: s0508

EXONERATVS a, um. Partic. Multitudo exonerata in proximas terras Tacit. Hist. 5, 2, 4. de colonia Iudaeorum.

EXONERATIO onis. f. Actus ipse exonerandi. Vlp. in l. ex conducto §. vbicunque D. locati.

EXOPEROR ari. e)cerga/zomai Gloss. Gr. Lat.

EXOPTO āre. [ eu)/xomai, e)piqume/w ] Vehementer optare. [...]

EXOPTANS antis. Partic. [ eu)xo/menos2 ] Vet. Poeta ap. Cic. Tusc. 4, 67 c. 31 [...]

EXOPTATVS a, um. Partic. [ eu)gme/nos2 ] Curculio exoptate, salue Plaut. Curc. 2, 3, 27. [...]

EXOPTABILIS e. Adi. [ e)piqumhto\s2 ] Tempus exoptabile Sil. 11, 387. Nuncium exoptabilem nunciare Plaut. Stich. 2, 2, 67. Conf. Lucil. apud Non. 2, 438.

EXCPTATIO onis. f. Apud August...

EXORABILIS, EXORABVLA vid. EXORO.

EXORBEO, vel ui et psi, ptum, ere. [ e)krofe/w ] Idem quod Sorbere et exhaurire. [...]

EXORBITO āre. [ parektre/pomai ] Ab eo quod rectum est aberro, quasi Ex orbita recedo. [...]

EXORBITANS antis. Partic. Tertull. ad Nationes 2, 2 Exorbitantes ab initio sapientiae, id est metu in deum.

EXORBITATIO onis. f. Tertull. de Anima c. 24. et de Idolol. c. 14.

EXORBITATOR oris. m. apud Scriptor. Eccles. vt Tertull. adu. Marc. 2, 13. et 3, 6.

EXORBO āre. [ e)ktuflo/w ] afferebatur ex Plaut. Bacch. 4, 8, 28 [...]

EXORCISMVS i. m. [ e)corkismo\s2 ] Idem quod Adiuratio, quum scilicet bomini daemoniue cuipiam magico carmine, vel efficacibus sacrae scripturae verbis necessitas imponitur discedendi, imperata faciendi, pro loquendi ea, de quibus rogatur. [...]

EXORCISO āre. [ e)corki/zw ] Adiurare et execrari. [...]

EXORCISTA ae. m. Qui exorcizat. [...]

EXORDESCO vid. EXSORDESCO.

EXORDINE vid. EX.

EXORDIVM i. n. [ prooi/mion, froi/mion, a)rxh\ ] Proprie ad texendi rationem pertinet, vt verbum exordior. [...]


page 509, image: s0509

EXORDIOR orsus sum, iri. Dep. [ e)ca/rxw, a)/rxomai, e)gxeire/w, prooimia/zw ] Ad telae rationem pertinet, vt, Neque exordiri? habes, neque ad detexundam telam certos terminos habes Plaut. Pseud. 1, 4, 6. [...]

EXORSVS [1] a, um. Partic. Deponent. [ a)rca/menos2 ] Cic. pro Cael. 36 c. 15 [...]

EXORSVS [2] ūs. m. [ a)rxh\ ] Idem. Cic. pro L. Manil. 11 c. 4 Sed pro vestri imperii dignitate atque gloria, quoniam is est exorsus orationis meae.

EXORIOR iris vel eris, ortus sum, iri. Dep. [ e)canate/llw ] Vim simplicis auget hic etiam Praepositio. [...]


page 510, image: s0510

EXORIENS entis. Partic. [ e)canate/llwn ] pro Oriente, quando caeli partem significat. [...]

EXORTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ e)canath|la/menos2 ] Lucret. 1, 188 [...]

EXORTVS [2] ūs. m. [ a)natolh\ ] Exortus solis Plin. 12, 11. Et 11, 12 Siderum exortus. Exortus et Occasus solis, contraria Auct. ad Heren. 3, 36.

EXORTIVVS a, um. Adi. [ a)natoliko\s2 ] Plin. 18, 34 [...]

EXORMISTON i. n. [ e)cormisto\n ] Muraenae genus. [...]

EXORNO āre. [ e)pikosme/w, e)nskeua/zw ] Idem quod Valde ornare, et magnifice instruere. [...]

EXORNATVS a, um. Partic. [ e)pikekosmhme/nos2 ] Cic. de Arusp. Resp. 44 [...]

EXORNATOR oris. m. [ e)pikosmh/twr ] Cic. de Orat. 2, 54 c. 12 extr. Caeteri non exornatores rerum, sed tantummodo narratores fuerunt.

EXORNATRIX icis. f. Apud Marcell. Empir...

EXORNATIO onis. f. [ e)piko/smhsis2 ] Columel. 12, 3 [...]

EXORO āre. [ ai)de/omai, duswpe/w ] Obtinere atque impetrare rem,

page 511, image: s0511

vel placare personam, orando. [...]

EXORANDVS a, um. Partic. Ouid. Epist. 21, 128 Exoranda tibi, non capienda fui. Ter. Andr. 1, 1, 140 Restat Chremes, qui mihi exorandus est, i. inducendus mihi est, vt faciat, quod postulo.

EXORANS antis. Partic. [ ai)tou/menos2 ] Tura exorantia diuos Ouid. Trist. 3, 13, 23.

EXORATVS a, um. Aliud Partic. Cic. pro Cluent. 69 c. 25 [...]

EXORATIO onis. f. Vulg. Sirac. 16, 11 [...]

EXORATOR oris. m. Ter. Hec. prol. 10 Sinite, exorator sim. Tertull. de Pudic. c. 9.

EXORATRIX icis. f. Saluian. 3 p. 89.

EXORABILIS e. Adi. [ ai)desto\s2 ] Qui exorari potest, et a quo facile obtinemus, quod petimus. [...]

EXORABVLVM i. n. Argumentum, quo exoramus. Plaut. Truc. 1, 1, 6 Quotquot exoretur exorabulis. Apul. Florid. 4 p. 36 Cuncta exorabula iudicantium facile perdidicit.

EXORSVS [3] vid. EXORDIOR.

EXORTIVVS, EXORTVS vid. EXORIOR.

EXORS, vel ortis. omn. gen. [ a)/klhros2 ] Non particeps, qui nullam accepit vel sperat partem, ab eo, quod sorte interveniente diuiderentur, quae ante fuerant communia. [...]

EXORTIVM, vel i. n. [ a)klhri/a ] Apul. de Deo Socrat. Incerta vacatione ceu quodam exsortio punitur. [...]

EXOS, it. EXOSSIS is. Adi. [ a)/nostos2 ] Qui est sine osse. [...]


page 512, image: s0512

EXOSSO āre. [ e)costei/zomai ] Proprie culinae et macelli verbum, ossibus liberare. [...]

EXOSSATVS a, um. Partic. [ e)cwsteisme/nos2 ] Gallinae Petron. c. 65. [...]

EXOSSATIM legitur in nonnullis Codd. apud Lucret. 4, 1264 vt modo dictum. Conf. Barth. Adu. 35, 14 p. 1611.

EXOSSATIO onis. f. Apud Apicium esse dicitur.

EXOSCVLOR ari. Dep. [ katafile/w ] Idem quod valde osculari. [...]

EXOSCVLATVS a, um. Partic. Gell. 2, 26 [...]

EXOSCVLATIO onis. f. [ katafi/lhsis2 ] Plin. 10, 12 [...]

EXOSVS a, um. Adi. [ misou/menos2 ] Actiue dicitur, Qui odio habet. [...]

EXOSTRA ae. f. Machina est lignea, qua quae in scena intus geruntur et fiunt, versatione rotarum spectatoribus ostenduntur, quae eadem dicebatur [ e)gku/klhma. [...]

EXOTICVS a, um. Adi. [ e)cwtiko\s2 ] Peregrinus, aduenticius, inquit Nonius 2, 305. [...]

EXOTERICVS a, um. Adi. Mere Graecum, [ e)cwteriko\s2, Aristotelicae disciplinae vocabulum, de quo locum classicum Gellii 20, 5 [...]

EXP

EXPED. AVG. Expeditio Augusti.

EXPF. VRB. Ex Praefecto Vrbis.

EXPLO. LEG. VI. VICTOR. Explorator Legionis Sextae Victricis.

EXPALLEO, ere; vel ere. [ e)cwxria/w ] Pallidum esse, siue fieri. [...]


page 513, image: s0513

EXPALLIDVS a, um. Adi. Corpus frigidum expallidum Tertull. de Resurr. Carn. c. 57. Et apud Suet. Calig. c. 50 in nonnullis libris legitur, Expallido colore. Editur autem Pallido.

EXPALLIO āre. [ e)cimati/zw ] Pallium auferre. Plaut. Cas. 5, 3, 6 Neque quibus modis purgem scio me meae vxori, Qui expalliatus sum miser.

EXPALMO āre. [ r(api/zw, Gloss. Gr. Lat. Palma percutere.

EXPALPO, are; et EXPALPOR Depon. [ e)careskeu/omai ] Elicere significat, vt ait Nonius 2, 277 [...]

EXPALPATIO onis. f. Apud Tertullianum,...

EXPALPONIDES is. m. Plaut. Pers. 4, 6, 22 Expalponides numorum, nomen comica lasciuia e re ipsa fictum, qui expalpare argentum potest.

EXPAMPINO āre. pro pampinare, Columellae tribuitur: quod si ibi est, diligentiam meam fugit in Lexico rustico. Vid. Explantare pampinos.

EXPANDO andi, assum, ere. [ e)caplo/w, e)kpeta/nnumi ] Aperire, extendere. [...]

EXPASSVS [1] a, um. Partic. [ e)chplwme/nos2 ] Fores delubri expassae Tacit. Hist. 5, 13. Caecilius, vet. Poeta, apud Gell. 15, 15 Flammeum expassum domi.

EXPANSVS a, um. Idem. Gell. l. c. cum dixisset, Passum veteres dixisse, non pansum, expassum non expansum; tamen addit, Capillo quoque esse mulier passo dicitur, quasi porrecto et expanso.

EXPANSIO onis. f. Pandiculatio. Cael. Aurel. Tard. 5, 11, 139 Corporis expansio ex Thalamo.

EXPANDITOR oris. m. Vt, Expanditor amnis, apud Plin. in Paneg. de Nilo, c. 30, 4. Sed ex Schwarzii obseruationibus recte ab aliquo inde tempore editur, Vagus ille cum expanditur amnis.

EXPANGO anxi, actum, ere. [ e)mph/gnumi ] Figere, seu Constituere. [...]

EXPAPILLO āre. Nudare. Vnde

EXPAPILLATVS a, um. Partic. Brachio expapillato Plaut. Mil. 4, 4, 44. est quasi Vsque ad papillam renudato, vti exponit Nonius 2, 266. vel secundum Festum, Ita exserto, vt papilla nudetur.

EXPARTA ae. f. Quae pariendo, vel partibus pluribus exhausta est, vt Effoeta. [...]

EXPASSVS [2] vid. EXPANDO.

EXPATIOR, vel ari. [ perinoste/w ] Egredi, et fere voluptatis causa. [...]

EXPATIANS antis. Partic. Expatians lacus Plin. 16, 36. Id. 3, 5 s. 9 de vrbe Roma, Exspatiantia tecta multas addidere vrbes, i. vltra muros et portas excurrentia, et subinde addita: verbo, suburbia.

EXPATIATVS a, um. Aliud Partic. Flumina expatiata, i. ripas egressa Ouid. Met. 1, 285.

EXPATO āre. In locum patentem se dare, siue, In spatium se conferre. [...]

EXPATRICIVS i. m. Qui Patriciatum deposuit. Zeno l. 3 C. de senat. vel patric. Quoties viro forte patricio, vel expatricio, vel ci, quem Praetorianae, etc.

EXPATRO āre. [ diapra/ttw ] Idem, quod simplex Patrare. [...]

EXPAVEO, aui, ere; siue ere. [ e)kfobou=mai ] Terreri, Cum Praepositione. [...]


page 514, image: s0514

EXPAVENS, et EXPAVESCENS entis. Partic. Aquatilia ad tumultum aliquem expauentia Plin. 10, 75. Sic Elzeuir. Al. Expavescentia. Repente expauescentes Idem 23, 1.

EXPAVESCENTIA ae. f. Vet. Interpr. Irenaei 1, 1 De expauescentia et aporia elementa facta esse.

EXPAVIDVS a, um. Adi. Gell. 1, 8 Expauidus ictusque pecuniae magnitudine.

EXPAVEFACIO ere. Partic. Sen. Epist. 86 Certi sunt domitores ferarum, qui saeuissima animalia, et ad occursum expauefacientia hominem, cogant pati iugum.

EXPAVEFACTVS a, um. Partic. Equi expauefacti Hyginus Fab. 47.

EXPAVSO, are. vnde EXPAVSATVS a, um. Part. Expausatum iumentum Veget. de re Veter. 1, 38. i. quod a labore requieuit.

EXPECTO, siue are. [ a)name/nw, perime/nw, prosdoka/w ] Ab Ex et Specto compositum; significat Praestolari: quia dum venturum aliquem praestolamur, frequenter adspicere, et exspicere de ianua vel fenestra, solemus an veniat. [...]

EXPECTANS antis. Partic. [ prosdokw=n ] Quem legat expectans sola puella virum Propert. 3, 2, 20. [...]

EXPECTATVS a, um. Partic. [ prosdedokhme/nos2 ] Cupitus, desideratus. [...]


page 515, image: s0515

EXPECTATIO onis. f. [ u(pomonh\, prosdoki/a ] Desiderium cum bona spe coniunctum. [...]

EXPECTAMEN inis. n. Claud. Mamert. 2, 12 Conuenientia vel iucunda expectamini, vti ibi adscripsit Barth. p. 157. Sed ipse monet, legendum aspectamini, i. aspectui.

EXPECTATOR oris. m. Paullinus Nolanus Epist. 31 (11) n. 5 extr.

EXPECTATRIX icis. f. Tertull. adu. Marc. 4, 16.

EXPECTABILIS e. Adi. Apud Tacit. itemque Prudent. legi dicitur.

EXPECTORO āre. [ e)ksterni/zw ] Extra pectus eiicere. [...]

EXPECVLIATI Serui, a Plauto dicuntur, qui peculio sunt exhausti. Sic inuenio. Sed non praestiterim.

EXPEDIO iui, itum, ire. [ a)nu/ttw, katanu/w, a)polu/w ] Liberare, et quasi Pedum ligamenta dissoluere, vnde, et pro Explicare, et proferre ponitur. [...]


page 517, image: s0517

EXPEDITVS a, um. Partic. [ pro/xeiros2, a)parempo/distos2, eu)/zwnos2, eu)stalh\s2 ] Paratus. [...]

EXPEDITE Adu. [ eu)stalw=s2 ] Celeriter, facile. [...]

EXPEDITIO onis. f. [ stratei/a, a)/nusis2 ] Auctor ad Herenn. 4, 68 c. 54 [...]


page 518, image: s0518

EXPEDITIONALIS e. Adi. Castrensis. Vsus Spartian. in Nigr. c. 10. et Ammian. Marcell. 31, 16.

EXPELLO uli, ulsum, ere. [ e)cwqe/w, e)kkrou/w, e)celau/nw ] Res Eiicere, vi exturbare. [...]

EXPVLSVS a, um. Partic. [ e)cwqhme/nos2 ] Cic. pro Cluent. 14 c. 5 [...]

EXPVLSIM Adu. Varro apud Nonium 2, 281 Purgatum scito, quoniam videbis Romae in foro pueros pila expulsim ludere. Vid. PILA.

EXPVLSO āre. Frequent. [ e)cwqou=mai ] Expulsim ludere. Martial. 14, 46 Si me nobilibus scis expulsare sinistris, Sum tua: si nescis rustice, redde pilam.

EXPVLSATVS a, um. Partic. Ammian. 23, 6 Seleucia per duces expulsata, i. expugnata.

EXPVLSIO onis. f. [ e)cw/qhsis2 ] Cic. Off. 2, 16 c. 6 Atque ob eas benemeritorum saepe ciuium expulsiones, etc. Expulsiones vicinorum Id. in Parad. 6.

EXPVLSOR oris. m. [ e)cwqhth\r ] Qui expellit. Cic. pro Quint. 30 c. 8 pr. Expulsor patris sui Iupiter Lact. 5, 10. Tyranni expulsor Nep. 10, 10, 2.

EXPVLTRIX icis. f. [ e)cwqh/tria ] Vitiorum expultrix Philosophia Cic. Tusc. 5, 5 c. 2. [...]

EXPENDO di, sum, ere. [ e)kti/nw, e)ceta/zw, logi/zomai ] Pon derare, ad libram vel librae ope aequare. [...]


page 519, image: s0519

EXPENSVS a, um. Partic. [ e)staqmhme/nos2 ] Aurum expensum Cic. pro Flacc. 68 c. 28. [...]

EXPENSVM, i. n. et EXPENSA ae. f. [ a)na/lwma, dapa/nh ] Sumtus. [...]

EXPENSE pro Impense Theod. Priscian. de Diaeta c. 15.

EXPENSILATIO onis. f. Apud ICtos. Gell. 14, 2 Probari debere, pecuniam datam, consuetis modis, ex pensi latione, mensae rationibus, chirographi exhibitione etc. Nempe melius diuisim scribitur.

EXPENSIO onis. f. Apud Symmach. Epist. 2, 77. et 5, 76.

EXPENSO āre. Frequent. Pro Expensum ferre in conficiendis rationibus Plaut. Pseud. 2, 2, 32 [...]

EXPERGO [1], vel si, sum, ere. pro quo etiam EXSPARGO scriptum videas, est idem fere, quod dispergere, dissipare. [...]

EXPERSVS a, um. Partic. [ dianqei\s2 ] Virg. Aen. 3, 625 [...]

EXPERGO [2] rrexi, rrectum, ere. [ e)cupni/zw, diupni/zw ] Idem quod Expergefacere. [...]

EXPERGITVS [ diupnisme/nos2 ] vt inquit Festus, dicitur Ab alio excitatus, quem solemus dicere Expergefactum. [...]


page 520, image: s0520

EXPERGITE Adu. Idem. Apul. Met. 8 p. 216 Expergite auscultare. Id. 2 p. 125 Expergite munus obire.

EXPERGISCO ere. Actiuasignificatione, pro Excitare. [...]

EXPERGISCENS entis. Partic. Plinio tribuitur. Non recte, puto.

EXPERRECTVS a, um. Partic. Caecilius apud Priscian. 10 p. 888 [...]

EXPERGEFACIO ere. [ e)cupni/zw ] Excitare. [...]

EXPERGEFIO eri. [ e)cupni/zomai ] Excitari. Suet. Calig. c. 38 Somno expergefieri. E somno Ib. c. 6.

EXPERGEFACTVS a, um. Partic. [ e)cupnisqei\s2 ] Lucret. 2, 413 [...]

EXPERGEFACTIO onis. f. Augustin. de Vera Relig. c. 51 A somno expergefactio.

EXPERGIFICO āre. Idem quod Expergefacere. Gell. 17, 12 Infames materias [ a)do/cous2 u(poqe/seis2 ] inopinabiles? ingenio expergificando idoneas.

EXPERGIFICVS a, um. Adi. Apul. Flor. p. 149 Galli expergifico carmine occinunt.

EXPERIOR ertus sum, iri. Dep. [ peira/omai, dokima/zw, a)popeira/omai ] Vsu et rebus ipsis cognoscere, vel studere cognoscere; cum comperire dicamur etiam, quae aliena fide, sed certa, nouimus. [...]


page 521, image: s0521

EXPERIENDVS a, um. Partic. [ peiraste/os2 ] Plin. 16, 35 [...]

EXPERIENS entis. Adi. [ e)/mpeiros2 ] Idem qui expertus, rerum peritus. [...]

EXPERTVS a, um. Partic. [ e)/mpeiros2 ] Experientia doctus et prudens factus. [...]


page 522, image: s0522

EXPERIENTIA ae. f. [ pei=ra, e)mpeiri/a, dokimasi/a ] Experiendi actus, in primis repetitus, in quo ab experimento differt, prudentia item experiendo collecta. [...]

EXPERIMENTVM i. n. [ pei=ra ] Actus vnus experiendi, periclitatio, specimen. [...]

EXPERIMENTO āre. Veget. 3, 2 Experimentare remedium.

EXPERIMENTATVS a, um. Partic. Theod. Priscian. 3, 5 Experimentatum remedium.

EXPERTOR oris. m. Qui aliquid experitur, aut expertus est. [...]

EXPERTIO onis. f. Probatio. Vitruu. 8, 5 pr. Expertiones et probationes eorum sic sunt prouidendae.

EXPERITOS veteres dixisse Imperitos, testis est Festus. [...]

EXPERIVRO āre. Experiurabant, exsecrabant se ac suos Afran. ap. Non. 7, 46. Vim augendi habet Praepositio.

EXPERS ertis. Adi. [ a)/moiros2 ] Cuius nulla pars est, qui partem non habet, plane vt Exsors, Exspes, Excors. [...]


page 523, image: s0523

EXPES, s. potius EXSPES om. gen. [ a)/elpis2 ] Sine spe. [...]

EXPETO iui, itum, ere. [ e)fi/emai, e)piqume/w, o)re/gomai ] Vehementer petere, et concupiscere. [...]

EXPETENDVS a, um. Partic. [ e)piqumhte/os2 ] Dignus, qui expetatur. [...]

EXPETENS is. Partic. [ o)rego/menos2 ] Cic. de N. D. 2 c. 45 [...]

EXPETITVS a, um. Partic. [ e)pitequmhme/nos2 ] Vt Complexus expetiti Sen. Thyest. 509.


page 524, image: s0524

EXPETITOR oris. m. Apud Symmach. Epist. 8, 46.

EXPETIBILIS e. Adi. Tacit. Ann. 16, 21, 2 Iuuenalium ludicro parum expetibilem operam praebuerat.

EXPETESSO, et EXPETISSO ere. [ e)piqumou=mai ] Idem quod Petere, siue Desiderare. [...]

EXPIABILIS, EXPIAMENTVM, EXPIATIO vid. EXPIO.

EXPICIO s. potest Primitiuum videri verbi EXPECTO. v. v.

EXPILO āre. [ perisula/w ] Deripere, depraedari, et videtur vehementius verbum esse, quam furari, quod clandestinum quiddam significat. [...]

EXPILATVS a, um. Partic. [ perisesulhme/nos2 ] Liu. 31, 12 [...]

EXPILATOR oris. m. [ perisulhth\s2 ] Asconius, Expilatores sunt Atrociores fures, qui ne pilum quidem relinquunt in corpore spoliatorum. [...]

EXPILATIO onis. f. [ perisu/lhsis2 ] Cic. Off. 3, 36 Tanta sublatis legibus et iudiciis expilatio, direptioque sociorum. Conf. Id. ibid. 2, 75 c. 21 extr. Sic Verr. 3, 6 c. 3 Expilatio Asiae.

EXPINGO inxi, ictum, ere. [ katagra/fw ] Studiose Pingere. [...]

EXPINSO ere. Videto, quae opera fieri potuerint: expinsi far etc. Cato R. R. c. 2.

EXPIO āre. [ a)fosio/w ] Plane Piare, Purgare, et purum castumque facere. [...]


page 525, image: s0525

EXPIATVS [1] a, um. Partic. Cic. Philipp. 1, 30 c. 12 [...]

EXPIATVS [2] ūs. m. Pro Expiatione. Tertullianus adu. Valentin. c. 13.

EXPIATIO onis. f. [ a)fosi/wsis2 ] Cic. de Legib. 2,.. At vero scelerum in homines atque impietatum nulla expiatio est. [...]

EXPIABILIS e. Adi. [ a)fosiwto\s2 ] Bellum expiabile laudatur Cic. Phil. 13, 2. [...]

EXPIATOR oris. m. Qui expiat. Tertull. de Pudicit. c. 15 extr. Impuritatis expiator. Criminum in Carm. de Nomine Iesu, ap. Barth. Adu. 34, 1 v. 71.

EXPIATRIX icis. f. Fest. in Piatrix. v. v.

EXPIATORIVS a, um. Adi. Vt, Expiatoriae poenae, apud Augustin. de Ciu. Dei 21, 13.

EXPIRO, vel potius EXSPIRO are. [ e)kpneu/w, e)kyu/xw ] Spiritum emittere: dictum, vt ait Nonius 1, 178 [...]

EXPIRANS is. Partic. [ e)kpneu/wn ] Catul. in Argon. 193 [...]

EXPIRATVRVS a, um. Partic. [ e)kpneu/swn ] Flos expiraturus ad primos Austros Stat. Silu. 2, 1, 106.

EXPIRATVS a, um. Hirt. B. Afr. 88, 4 Qui dum, anima nondum exspirata, concidisset.

EXPIRATIO onis. f. [ e)/kpneusis2 ] Cic. de N. D. 2, 83 c. 32 extr. Eiusdemque expirationibus aer alitur et aether, et omnia supera.

EXPISCOR ari. Dep. [ e)ceta/zw, e)cixnia/zw ] Est Diligentissime quaerere vbinam pisces lateant, auctore Donato ad illud Ter. Phorm. 2, 2, 35 [...]

EXPISSO, vel are. [ pukno/w ] Spissum facere, librariis potius deberi videtur, qui etiam expectare pro spectare et similia ponere solebant, quam ei, qui laudatur Plin. 25, 13 [...]

EXPLANO āre. [ e)comali/zw, e)caplo/w, dhlo/w ] Planum facere. [...]

EXPLANATVS a, um. Partic. [ e)chplwme/nos2 ] Cic. Acad. 4, 19 c. 5 In lingua etiam explanatam vocum impressionem. Quinct. 11, 3, 10 Explanatum os.

EXPLANATE Adu. [ e)chplwme/nws2 ] Aperte. [...]

EXPLANATOR oris. m. [ e)caplwth\s2, e(rmhneu\s2 ] Qui interpretatur et exponit. [...]


page 526, image: s0526

EXPLANATIO onis. f. [ e)ca/plwsis2, e(rmhnei/a ] Interpretatio. [...]

EXPLANABILIS e. Adi. Vid. paullo ante, EXPLANARE verba.

EXPLANATORIVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 1 Liber explanatorius aphorismorum Hippocratis.

EXPLANTO āre. Contrarium est simplici Planto: significat enim euellere. Columel. 4, 14 Pampini se capreolis illigent suis, ne ventis explantentur. Id. 5, 9 Ante quam explantes arbusculam, etc.

EXPLAVDO ere. Idem atque Explodo, quod vide. [...]

EXPLENDESCO, siue ui, ere. [ e)kla/mpw ] Eminere, splendere prae aliis. [...]

EXPLENDESCENS is. Partic. Plin. 11, 12 Venit hoc ex aere, et maxime siderum exortu, praecipueque ipso Sirio exsplendescente fit.

EXPLEO eui, etum, ere. [ e)kplhro/w, a)poplhro/w, a)naplhro/w ] Implere totum et ad summum significat. [...]


page 527, image: s0527

EXPLETVS a, um. Partic. [ e)kpeplhrwme/nos2 ] Expletum omnibus suis partibus, siue omnibus suis numeris Cic. de Fin. 3, 32. [...]

EXPLETIO onis. f. [ e)kplh/rwsis2 ] Cic. de Fin. 5, 40 c. 14 In ea expletione naturae summi boni finem consistere, etc.

EXPLEMENTVM i. n. [ e)kplh/rwma ] Sen. Epist. 111 (110). Si scieris cacumina arborum, explementum esse ventris. Plaut. Stich. 1, 3, 19 Inanimentis explementum quaerito, i. inanem ventrem explere.

EXPLETIVVS a, um. Adi. [Expletiuum, paraplhrwmatiko\n Gloss. Vet.] Coniunctiones expletiuae Isidor. 1, 11.

EXPLEBILIS vnde Inexplebilis, quod vide.

EXPLICO ui et aui, itum et atum, are. [ a)naptu/ssw ] Explanare, Extendere atque Euoluere. [...]


page 528, image: s0528

EXPLICIT in fine librorum, etc. F. pro Explicitus vel Explicitum. [...]

EXPLICITVS a, um. Partic. [ a)napeptugme/nos2 ] Cic. Att. 9, 3 [...]

EXPLICITVRVS, et EXPLICATVRVS a, um. Partic. [ a)naptu/cwn ] Stat. Theb. 1, 146 [...]

EXPLICATVS [1] a, um. Partic. [ a)na/ptuktos2 ] Cic. Att. 9, 6 [...]


page 529, image: s0529

EXPLICATVS [2] ūs. m. [ a)na/ptugma ] Plin. 8, 42 [...]

EXPLICATIO onis. f. [ a)na/ptucis2 ] Proprie Cic. de Diuin. 1, 127 c. 56 [...]

EXPLICATOR oris. m. [ a)naptukth\s2 ] Qui exponit. [...]

EXPLICATRIX icis. f. [ a)naptukti\s2 ] Oratoria vis dicendi, explicatrix orationis perpetuae ad persuadendum accommodatae, eo sensu, vt ante Explicare orationem dici monuimus Cic. Acad. 1, 32 c. 8.

EXPLICABILIS e. Adi. [ a)naptukto\s2 ] Plin. 4, 13 [...]

EXPLICATE Adu. [ a)napeptugme/nws2 ] Clare et aperte. Cic. de Orat. 3, 50 c. 14 Qui distincte, qui explicate, qui abundanter, qui illuminate et rebus et verbis dicunt.

EXPLODO si, sum, ere. [ e)kkrote/w, a)pokrote/w ] Manibus complosis irridere, et eiiciendum significare. [...]

EXPLOSVS [1] a, um. Partic. [ e)kkekrothme/nos2 ] Cic. Qu. Frat. 2, 11 [...]

EXPLOSIO onis. f. Cic. Fam. 8, 13 Ludorum explosiones.

EXPLORO āre. [ kataskope/w, w)takouste/w, e)piskope/w ] Exclamare, et veluti Fletu quodam vociferari. [...]


page 530, image: s0530

EXPLORANS antis. Partic. Ex propinquo explorans, quid hostes agerent Liu. 37, 28. Me explorante Pallad. Iul. 3, 1 formula, qua ad experimenta sua prouocat.

EXPLORATVS a, um. Partic. [ kateskophme/nos2 ] Explorata salus, certa, cuius contrarium est, Salus deplorata Cic. Fam. 6, 12 [...]

EXPLORATIO onis. f. Macrob. Saturn. 2, 2 Adulterii exploratio. Surculi Columel. 3, 9.

EXPLORATOR oris. m. [ skopo\s2, kata/skopos2, e)pi/skopos2, w)takousth\s2 ] Qui explorat et obseruat. [...]

EXPLORATORIVS a, um. Adi. Suet. Calig. c. 45 Coronas distinctas solis ac Lunae siderumque specie exploratorias appellauit.

EXPLORATRIX icis. f. Augustin....

EXPLORATE Adu. h. e. Certo. Cic. Q. Frat. 2, 14 [...]

EXPLORANTER Adu. Idem. Ammian. 16, 5.

EXPLORATO Ablatiuus absolute positus. Tacit. Hist. 2, 49 Et explorato iam profectos amicos, noctem quietam, vtque affirmatur, non insomnem egit. i. Postquam exploratum est illi et cognitum.

EXPLOSVS [2] vid. EXPLODO.

EXPOLIO [1], vel are. [ lwpodute/w ] Plane et velut ad finem vsque spoliare. [...]

EXSPOLIATVS a, um. ICti in Cod.

EXPOLIATIO onis. f. Apud Augustin. de Ciu. Dei 20, 8 extr.

EXPOLIATOR oris. m. Apud Saluian. de Gubern. Dei 7 p. 288.

EXPOLIO [2] iui, itum, ire. [ ce/w, a)poce/w, e)kleiai/nw ] Valde et totum Polire et ornare. [...]

EXPOLITVS a, um. Partic. Excultus atque expolitus vita atque cultu Cic. de Clar. Orat. 95. [...]

EXPOLITIO onis. f. Ad aedifieiorum exornationem saepe refertur. v. g. Cic. Q. Frat. 3, 1 [...]


page 531, image: s0531

EXPOMPO āre. Quid times? inueniri et damnari? inueniri et expompari? August. Serm. a Sirmondo edit. 12 p. 140. i. dehonestari, publica pompa ad supplicium duci.

EXPONO sui, situm, ere. [ e)kba/llw, e)kti/qhmi ] Extra ponere. [...]

EXPOSITVS a, um. Partic. [ e)/kqetos2 ] Expositus solibus locus Plin. 15, 5, Idem 14, 21 [...]


page 532, image: s0532

EXPOSITE Adu. Gell. 3, 2 Non exposite et aperte ostendere.

EXPOSITICIVS a, um. Adi. [ e)kqetiko\s2 ] Qui est abiectus, vt pereat. Plaut. Casin. prol. 79 Reuertar ad illam puellam expositiciam.

EXPOSITIVVS a, um. Adi. Expositiuus status controuersiae Aggen. Vrb. de Lim. Agr. p. 63.

EXPOSITOR oris. m. Qui Exponit. Augustin. Epist. 80. Idem Epist. 107.

EXPOSITVM i. n. Apul. de Syllog. Categ. p. 38 Appellatur a Stoicis Prima constitutio, vel Primum expositum.

EXPOSITIO onis. f. [ e)/kqesis2, e)ch/ghsis2 ] Explicatio. [...]

EXPOSITIVNCVLA ae. f. Dimin. Hieron. aduers. Iovian. 1, 22.

EXPONTIFEX icis. m. Sarisber. Policrat. 8, 23. qui fuit Pontifex.

EXPOPVLOR ari. [ e)calapa/zw ] Populari penitus. Vnde

EXPOPVLATIO onis. f. [ e)cala/pacis2 ] Columel. 3, 2, 18 de Apianis vitibus, Pluuiis ventisque et apibus afferunt praedam: quarum vocabulo propter hanc expopulationem cognominantur.

EXPOPVLATOR oris. m. Apud Marc. Empir....

EXPORRIGO exi, ectum, ere. [ a)potei/nw ] Quod et Exporgere dicitur, significat Porro agere inquit Festus. [...]

EXPORRECTVS a, um. Part. Idem fere quod Experrectus: siquidem Festus, vti legit Gronou. ad Liu. 7, 36 [...]

EXPORTO āre. [ e)kkomi/zw ] Extra portare, siue Ex loco portare, aut auferre. [...]

EXPORTATIO onis. f. [ e)kko/misis2 ] Cic. Off. 2, 13 c. 3 [...]

EXPORTATOR oris. m. ICt in Dig.

EXPORTATVS a, um. Partic. Iustin. 11, 15, 3 Darius clauso vehiculo exportatus. Suet. Domit. c. 17 Cadauer eius Sandapila per vespillones exportatum. Seruus trans mare exportatus Obsequ. c. 104.

EXPOSCO poposci, ere. [ e)caite/w ] Multum et cum instantia siue obnixe poscere. [...]

EXPOSTVLO āre. [ e)caite/w ] Vehementer tanquam ius suum petere. [...]


page 533, image: s0533

EXPOSTVLANS antis. Partic. Tacit. Hist. 1, 82 Ostendi sibi Othonem expostulantes.

EXPOSTVLATVS [1] a, um. Partic. Expostulata ad supplicium Galuia Tacit. Hist. 1, 73. Causas expostulatus Tertull. de Coron. c. 1.

EXPOSTVLATIO onis. f. [ e)/gklhma ] Proprie expostulatio est apud illum ipsum, qui peccauerit. [...]

EXPOSTVLATVS [2] ūs. m. Expostulatibus modum facere Symmach. Epist. 9, 13.

EXPOTVS a, um. [ e)/kpwtos2 ] Idem quod Epotus. Plaut. Trin. 2, 4, 5 Quid factum est eo? s. comesum, expotum, exutum, elotum in balineis.

EXPRAEFECTVS, i. m. et EXPRAEFECTO Sidon. Ep. 1, 11. [...]

EXPRESSE, EXPRESSIO, EXPRESSVS vid. EXPRIMO.

EXPRIMO essi, essum, ere. [ e)kpie/zw, e)kqli/bw ] Premendo elicere, vel expellere. [...]


page 534, image: s0534

EXPRIMENS entis. Partic. [ a)peika/zwn ] Cic. de Orat. 3, 218 Manus autem minus arguta, digitis subsequens verba, non exprimens.

EXPRESSVS [1] a, um. Adi. [ a)peikasme/non ] Ad imitationem pertinent ista: Expressum signum Corinthium, effingens senem Plin. Epist. 3, 6. [...]

EXPRESSE Adu. [ fanerw=s2 ] Plin. Epist. 2, 14 [...]

EXPRESSIM Aliud Adu. Diserte, totidem verbis. [...]

EXPRESSIO onis. f. Pallad. Iun. 7, 3 [...]

EXPRESSOR oris. m. Tertull. Apol. c. 46. Vid. ibi not. Iun. p. 53.

EXPRESSVS [2] ūs. m. Vitruu. 8, 7 p. 170 Per fistulas plumbeas aquam qui ducent,? poterunt efficere et decursus et circumductiones, et ventres et expressus.

EXPRETVS Festus, Expreta antiqui dicebant, quasi Expertia habita. [...]


page 535, image: s0535

EXPROBRO āre. [ o)neidi/zw, profe/rw ] Probro obiicere, et qualem unque culpam impingere. [...]

EXPROBRABILIS e. Adi. Vulg. Interpr. Prou. c. 18, 1.

EXPROBRATIO onis. f. [ o)neidismo\s2 ] Plin. 19, 4. [...]

EXPROBRATOR oris. m. Sen. Controu. 21 Oderant ine patres quasi publici mali segregem exprobratorem. Idem de Benef. 1, 1 Exprobratores et exactores.

EXPROBRATRIX icis. f. Sen. Benef. 7, 22 Vt haec nimia et exprobratrix memoria subsideret.

EXPROMITTO isi, issum, ere. [ e)gguw=mai ] Plene et valide Promittere, vt in Exaudio, Efficio, similibus, de quibus vid. EX n. 8. [...]

EXPROMISSOR oris. m. [ e)gguhth\s2 ] Expromissoris nomen, ait Connanus Comm. I c. 6, 6, 2 [...]

EXPROMO [1] si, tum, vel, quod alii malunt, psi, ptum, ere. [ proxeiri/zomai, proba/llw ] Extra promere, et efferre atque educere. [...]


page 536, image: s0536

EXPROMO [2] āre. Apic. 6, 2 Rupes quoque vt Expromari possint, leuabis de olla. Nemo, quod sciam, declarat. Vid. EXBROMO.

EXPROMTO āre. Fulgent. de Cont. Virg. princ. Mens expromtare desiit quae didicit, i. tanquam e penu quodam memoriae expromere. [...]

EXPROMTVS a, um. Partic. Vt Promtus etiam Actiue significat. [...]

EXPROPITIO āre. e)cila/skomai Gloss. Gr. Lat.

EXPROXIMVS Qui proximi dignitate functus est, l. vnic. C. de magist. sacr. scrin. lib. 12.

EXPVDORATVS a, um. Impudicus Isidor. in Gloss. habet frontem expudoratam Petron. c. 39.

EXPVGNO āre. [ katapoleme/w, e)kpoliorke/w ] Pugnando capere, et euincere. [...]

EXPVGNANS antis. Partic. [ katapolemiko\s2 ] Ouid. Met. 14, 21 Siue expugnantior herba est, Vtere tentatis operosae viribus herbae. al. expugnacior.

EXPVGNATVS a, um. Partic. [ katapepolemhme/nos2 ] Castellis expugnatis Caes. B. G. 3, 1. [...]

EXPVGNATIO onis. f. [ katapole/mhsis2 ] Cic. pro L. Manil. 13 [...]

EXPVGNATOR oris. m. [ katapolemhth\s2 ] Liu. 6,.. [...]

EXPVGNATORIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 57 Expugnatoria dominatio.

EXPVGNABILIS e. Adi. [ katapolemhto\s2 ] Stat. Theb. 4, 836 Nullo ruis expugnabilis astro. Robur Stat. Theb. 6, 103.

EXPVLSIO, EXPVLSO, EXPVLSOR, EXPVLSVS, EXPVLTRIX vid. EXPELLO.

EXPVMICO āre. Pumice expolire. Tertull. adu. Prax. c. 16 Ab omnibus iniuriis passionis expumicat.

EXPVMO, vel potius EXSPVMO are. [ e)cafri/zw ] Cels. 6, 7 et 8 [...]

EXPVNGO nxi, nctum, ere. [ diasti/zw, katasti/zw ] Cognatum verbo dispungere, significat idem fere, quod delere, et proprie ad literas pertinet, cum puncto stili transuersi delentur. [...]


page 537, image: s0537

EXPVNCTVS a, um. Partic. Plaut. Curc. 4, 4, 29 [...]

EXPVNCTIO onis. f. Tertull. de Idolol. c. 16 Operae meae expunctio, i. praestatio, quae mihi in rationibus procedat, vt nomen meum tanquam functi officio expungi et annotari possit.

EXPVNCTOR oris. m. Tertull. de Orat. c. 1 [...]

EXPVO, vel potius EXSPVO ui, utum, ere. [ a)poptu/w ] Spuendo eiicere. [...]

EXSPVENS entis. Partic. Vulgat. Marc. 8, 23. et Matth. 27, 30.

EXPVITIO onis. f. Plin. 23, 1 Et ad expuitionem sanguinis quoque adhibent.

EXPVTVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 7 extr. A rebus humanis veluti vomitu fortunae nauseantis exputus.

EXPVRGO āre. [ a)pokaqai/rw, e)kkaqai/rw ] Omnino purgare auferendo in primis sordes. [...]

EXPVRGATIO onis. f. [ e)kka/qarsis2 ] Expurgationem habere, i. Se purgare. Plaut. Amph. 3, 3, 10 Habui expurgationem, facta pax est.

EXPVRGATOR oris. m. Apud Celsum esse dicitur.

EXPVRGATORIVS a, um. Adi. Apud eund....

EXPVTESCO vid. EXPVTRESCO.

EXPVTO āre. [ a)nalogi/zomai ] Verbum rusticum, quo significatur Putatio et incisio superfluorum ramorum aut sarmentorum, quae aut ex arboribus aut vitibus runca eximuntur. [...]


page 538, image: s0538

EXPVTABILIS e. Adi. Vnde Inexputabilis.

EXPVTRESCO putrui, ere. [ katazh/pomai ] Putridum fieri. Plaut. Curc. 2, 1, 26 Quin tu aliquot dies perdura, dum intestina exputrescunt tibi. Al. exputescunt.

EXQ

EXQVAERO ere. Plaut. Stich. 1, 2, 50 Huc exquaesitum mulierum mores venis. Sic aliqui habent Exquaere et Exquaesiuero in eiusd. Aulul. 4, 10, 70. et Capt. 2, 2, 4. Vid. EXQVIRO.

EXQVAESTOR, vel Qui quaestura functus est. [...]

EXQVILIAE, s. arum. f. Mons est et vicus Romae, de quo, i. de appellationis ratione Varro de R. R. 4, 8 p. 15, 14 [...]

EXQVILIVS a, um. Adi. Ouid. Fast. 2, 435 Monte sub Exquilio multis incaeduus annis, Iunonis magnae nomine lucus erat.

EXQVILINVS a, um. Aliud Adi. Pontifex Exquilini veneficI, pro Veneficii Hor. Epod. 17, 58 [...]

EXQVIRO siui, situm, ere. [ e)ceta/zw, e)cele/gxw ] Diligenter inquirere et inuestigare. [...]

EXQVIROR Pass. Vlp. l. In conced. D. de aqua pluu. arcend.

EXQVIRENS entis. Partic. [ e)ceta/zwn ] Cic. de Fato 2 Multum vna eramus, maxime nos quidem exquirentes ea consilia, quae ad pacem et ad concordiam ciuium pertinerent.

EXQVIRENDVS a, um. Partic. Sedes exquirenda aliis oris Claud. de Rapt. Proserp. 3, 122.

EXQVISITVS a, um. Part. [ e)chtasme/nos2 ] Epitheton rerum in suo genere praestantium. [...]


page 539, image: s0539

EXQVISITE Adu. [ e)chtasme/nws2 ] h. e. Diligenter. [...]

EXQVISITIM Adu. Varro Aiace Stramenticio, Aere aeger medicos exquisitim conuocabas, vt conualesceret Non. 11, 35. Aere scilicet legendum videtur, pro vulg. Acre.

EXQVISITIO onis. f. Iust. Imp. C. 7 t. 17 l. 1 Ipsius iudicium ad secundam exquisitionem minime deducetur. It. 5 t. 9 l. 9 §. 1.

EXR

EXRADICO āre. [ e)krizo/w ] Verbum rusticum, pro vna cum radicibus auellere et extirpare. [...]

EXREGE i. qui rex fuit. Vadomarius exrege Alemannorum Ammian. 29, 1. Add. Id. 26, 8.

EXROGO āre. [ a)faire/w ] Ex lege vetere aliquid eximere per legem nouam. Festus. Vid. EROGO.

EXRVMINO āre. Cochleae exruminantes Varr. R. R. 3, 14, 3. sec. Scalig. et Turneb. Vulgo exgrumin. Gesner. velit ex se ruminantes.

EXS

EXSACRIFICO āre. [ a)poqu/w ] Apud Cic. de Diuin. 1, 42 c. 21 Ex Ennio, Exsacrificabat hostiis balantibus. i. multum, quantum poterat, sacrificabat.

EXSAEVIO, et EXSANIO non minus quam Exsicco, Exsequor placet his, qui de orthographia scripserunt, quamuis euphonia, et ratio supra dicta de literis secundum Graecos abiicit S antecedente X. [...]

EXSALSESCO ere. Plin. Valerian.

EXSANGVIS vid. EXANGVIS.

EXSARCIO ire. Q. Cic. de Petit. Cons. c. 12 Aliis te id rebus exsaturum esse. [...]

EXSATIO, EXSATVRO, EXSCALPO vid. EXATIO etc. sine S.

EXSCATVRIO ire. e)kze/w Gloss. Gr. Lat.

EXSCINDO vid. EXCINDO.

EXSCENDO ere. E naui in terram descendere. Liu. 29, 9 Legati Asiam petentes cum exscendissent. Vnde

EXSCENSVS ūs. m. Liu. 22, 20 [...]

EXSCENDENS entis. Part. Liu. 45,..

EXSCENSIO onis. f. Liu. 28, 8 [...]

EXSCREO āre. Vi quadam exspuere. [...]

EXSCREABILIS e. Adi. Pulmonum vitia exscreabilia facit Plin. 39, 14.

EXSCREATIO onis. f. Exscreatio sanguinis Plin. 24, 14. Idem 20, 22.

EXSCREATVS [2] ūs. m. Cael. Aurel. Tard. 2, 11 Cum quodam exscreatu despuitur.

EXSCRIBO psi, ptum, ere. [ a)pogra/fw ] Est ex alio libro vel exemplo describere. [...]


page 540, image: s0540

EXSCRIPTOR oris. m. Qui nihil de suo edit, sed aliena describit. [...]

EXSECO, EXSECTIO vid. EXECO.

EXSECRO, EXSECRATIO etc. vid. EXECRO.

EXSENSVS a, um. Adi. Mens exsensa Naeu. i. sine sensu, vid. ap. Non. 4, 345. et Gell. 19, 7.

EXSEQVOR vid. EXEQVOR.

EXSERO, EXSERTO vid. EXERO, EXERTO.

EXSIBILO vid. EXIBILO.

EXSICCO vid. EXICCO.

EXSICO, vel are. Quin tu in paludem is exsicasque arundines Plaut. Rud. 1, 2, 34. i. exsecas.

EXSICIA, vel ae. f. Forfex, ad resecandos capillos. Plaut. Curc. 4, 4, 22. alii aliter.

EXSIGNO āre. [ sti/zw ] Idem quod Signare. Liu. 1, 20 Eique sacra omnia exscripta exsignataque attribuit. Plaut. Trin. 3, 2, 29 Ego omnia istic quae dixisti scio, vel exsignauero.

EXSILIO, EXSILIVM vid. EXILIO, EXILIVM.

EXSIMVLO āre. Non. 4, 62. ed. Merc. al. simulare.

EXSIMVLATE Adu. Aliqui exsimulate Christum praedicant Tertull. adu. Marc. 5, 20. vid. Iun. not. p. 265. al. ex simultate.

EXSINCERATVS a, um. Adi. Tergum exsinceratum Plaut. Most. 4, 1, 11. i. cruentatum verberibus. Sed est ex coniectura sola. Add. Taubm. ad Poen. 4, 2, 64.

EXSINVO āre. velut Ex sinu emittere. [...]

EXSINVATVS a, um. Part. Paullin. Nolan. Epist. 49 n. 3 Velum exsinuatum in contos suos.

EXSOLENS entis. Abstinentes vino et animalibus exsolentes Tertull. de Cult. fem. c. 9. i. desuescentes. vid. Iun. ad h. l.

EXSOLESCO ere. Nec sic a disciplina velaminis exsolescatis Tertull. de Vel. Virg. c. 17.

EXSOLVO vid. EXOLVO.

EXSOMNIS vid. EXOMNIS.

EXSONO āre. Petron. c. 19 Omnia mimico risu exsonuerant.

EXSORDESCO ui, ere. Gell. 9, 2 Cur ergo nos patimur Philosophi illustrissimum in hominibus deterrimis exsordescere?

EXSORS, EXSPATIOR, EXSPECTO, EXSPERGO vid. EXORS etc. absque S.

EXSPICIO, EXSPIRO, EXSPVMO, EXSPVO, EXSTILLO, EXSTIMVLO, EXSTINGVO, EXSTIRPO, etc. EXSTO, EXSTRINGO, EXSTRVO, EXSVCCVS, EXSVDO vid. EXPICIO etc. sine S.

EXSVFFLO āre. Exorcizantur et exsufflantur infantes Augustin. [...]

EXSVGO, EXSVLTO, EXSVPERO, EXSVRDO, EXSVRGO, EXSVSCITO, vid. EXVGO etc. sine S.

EXSYNCERASTI apud Plautum Most. 4, 1, 11. [...]

EXT

EXTA orum. n. Pl. tantum. [ i(era\ ] Proprie Cor et pulmo dicuntur, quae diaphragmate continentur. [...]


page 541, image: s0541

EXTALIS is. m. Intestinum rectum, Loonganon. [ a)rxo\s2, Gloss. Vet. Conf. Veget. Mulomed. 3, 11. [...]

EXTAR aris. n. Olla vbi exta coquebantur. [...]

EXTARIS e. Adi. Aulam extarem petunt Plaut. Rud. 1, 2, 47. i. Ollam extis coquendis. Ollae extares Liu. 25, 16.

EXTISPEX icis. m. [ i(erosko/pos2 ] Non. 1, 53 [...]

EXTISPICIVM i. n. [ i(eroskopi/a ] Accius Medea, ap. Non. 1. 53 Principio extispicium ex prodigiis congruens ars te arguit. Sueton. Neron. c. 56 Attendit et extispicio.

EXTABESCO ui, ere. [ u(pekre/w ] Tabe et marcore confici. [...]

EXTAENIATVS a, um. Sortes extaeniatae, ap. Liu. 21, 62. et 22, 1. Vbi alii attenuatae, legi iubet Lips. Elect. 2, 12. Vid. SORS.

EXTELO āre. Extelare, e)leuqerw=sai Gloss. forte ex telis hostium eripere.

EXTEMPLO vid. EX.

EXTEMPORALIS e. [ ai)fni/dos2 ] Subitaneus, de quo ante cogitandi facultas non fuit. [...]

EXTEMPORALITER Adu. Sidon. Epist. 9, 14.

EXTEMPORALITAS atis. f. [ to\ ai)fni/dion ] Promtitudo. [...]

EXTEMPORANEVS a, um. Adi. pro Extemporali, peruulgatum, improbat Voss. de Vit. L. L. 1, 19. Gloss. Lat. Gr. Extemporaneum, [ a)mele/thton.

EXTENDO di, tum et sum, ere. [ e)ktei/nw, a)potei/nw, a)napeta/nnumi ] Tendendo longius, latius, rectius aliquid facere, Explicare. [...]


page 542, image: s0542

EXTENSVS a, um. Partic. [ e)ktetame/nos2 ] Cic. Acad. 4, 145 c. 47 [...]

EXTENSE Adu. Idem. Tertull. de Idol. c. 2.

EXTENSIO, vel onis. f. Radii extentionibus porrecti Vitruu. 9, 4.

EXTENSIVVS a, um. Adi. ICti.

EXTENTVS a, um. Partic. [ e)ktaqei\s2 ] Cic. de Orat. 2, 242 c. 59 [...]

EXTENTE Adu. Idem. Compar. Ammian. 23, 7 in Balistae descriptione: quadratus eminet stylus extentius.

EXTENEBRO āre. i. Curiosius ex tenebris in lucem protrahere. [...]

EXTENEBRONIDES argenti Plaut. Pers. 4, 6, 21. i. ex tenebris in vsum proferens. Alii aliter leg. Vid. Geuart. Lect. Stat. 2, 13 qui pro hac lectione disputat.

EXTENTO āre. Tentare ad vltimum vsque gradum. Plaut. Most. 3, 1, 66 Quid tu venisti huc extentatum? Sed varia conantur viri docti. Certius Plaut. Bacch. 4, 2, 3 Alieno vires tuas extentes ostio?

EXTENTANS antis. Partic. Extendendi significatione. Homo breuis, humeros extentans angustos Ammian. 22, 14. Semet extentans Idem 27, 1. Latius semet Id. 17, 10.

EXTENVO āre. [ leptu/nw, i)sxnai/nw ] Imminuere, detrahere, exilius et tenuius aliquid facere: vt, Extenuare in puluerem inutilem Plin. 18, 16. [...]

EXTENVANS antis. Partic. Exaggerantem virtutem, extenuantem caetera Cic. Tusc. 5 c. 18 al. exterminantem. Omnia pituitam extenuantia Cels. 6, 6, 8.

EXTENVATVS a, um. Partic. [ leptunqei\s2 ] Cui opponitur Concretus. [...]

EXTENVATIO onis. f. [ le/ptunsis2 ] Cic. de Orat. 3, 200 c. 53 Sgnificatio et distincte concisa breuitas, et extenuatio.

EXTENVATRIX icis. f. Adiectiue. Macer. de Sulph. 4, 19 Virtus est eius, vt dicunt, extenuatrix.

EXTENVATORIVS a, um. Adi. Vt, Virtus extenuatoria Theod. Prisc. de Diaeta c. 15 et 10.

EXTENVISSIME Adu. Apud Sen. Controu. 1, 4. non inuenio.

EXTER era, erum. Adi. [ ceniko\s2 ] Idem quod Externus. [...]

EXTERCORO, vel are. Purgare. [...]

EXTEREBRO āre. [ e)ktrupa/w ] Terebrando trahere. [...]


page 543, image: s0543

EXTERGEO si, sum, ere. [ a)posmh/xw ] Idem quod Tergendo purgare, et mundum facere. [...]

EXTERGO ere. Plaut. Mostel. 1, 3, 110 Linteum cape, tuque exterge tibi manus. [...]

EXTERSVS [1] a, um. Partic. [ a)pemhgme/nos2 ] Extersum aes, h. e. Expolitum Plin. 34, 9. [...]

EXTERSVS [2] ūs. m. Linteum extersui Plaut. Curc. 4, 4, 22 vt modo dictum.

EXTERIOR vid. EXTRA.

EXTERMINO āre. [ e)cori/zw, e)coloqeu/w ] Extra terminos mittere, eiicere. [...]

EXTERMINATVS a, um. Partic. [ e)corisqei\s2 ] Cic. pro Flacco 25 c. 11 [...]

EXTERMINATIO onis. f. ICt. in Dig.

EXTERMINATOR oris. m. [ e)coristh\s2 ] Cic. pro Domo sua 141 c. 54 Tamen obuersabatur ante oculos exterminatoris sui. i. Euersoris et expugnatoris. Sed a Grutero reductum ex antiquis Exstinctoris.

EXTERMINATRIX icis. f. Sarisb. 8, 17 Iniustitia caritatis exterminatrix.

EXTERMINATORIVS a, um. Adi. Irenaeus 4, 41.

EXTERMINVS a, um. Adi. Auctor carminis de Sodoma, quod Cypriano adscribitur, p. 300, b Fabric. [...]

EXTERMINIVM i. n. Expulsio, euersio, apud Scriptores Ecclesiast. Vt, Tertull. adu. Valentin. c. 16. Ambros. ad Virg. lapsam c. vlt. Augustin. Confess. 2, 4. *)afanismo\s2 Vet. Gloss.

EXTERNO, s. are. [ e)ci/sthmi ] Veteres vsurparunt pro Dementem facere. [...]

EXTERNATVS a, um. Partic. [ e)cestame/nos2, e)cesthkw\s2 ] Catul. 62 (65) 165 Sed quid ego ignaris nequidquam conqueror auris Externata malo? [...]

EXTERNATIO onis. f. Augustin...

EXTERNATOR oris. m. Hieron.

EXTERNVS a, um. Adi. [ e)cwteriko\s2, ceniko\s2 ] ab Extra Praepositione; quidquid quocunque respectu extra est Externus, est Alienae terrae. [...]


page 544, image: s0544

EXTERO triui, tritum, ere. [ e)ktri/bw ] Idem significat quod Comminuere terendo, aut valde terere. [...]

EXTRITVS a, um. Partic. [ e)ktetrimme/nos2 ] Ignis extritus Lucret. 5, 1097. de fulgure. Litera Varro de R. R. 2, 1. Syllaba [ kata\ sugkoph\n ] Quinctil. 9, 3. [...]

EXTERRANEVS a, um. Adi. inquit Festus, Ex alia terra. [...]

EXTERREO ui, itum, ere. [ e)kfobe/w ] Idem quod valde Terrere. [...]

EXTERRITVS a, um. Partic. [ e)kpefobhme/nos2 ] Cic. de Divin. 1, 40 c. 20 [...]

EXTERRICINEVS a, um. vid. EXTERRANEVS.

EXTERSVS [3] vid. EXTERGO.

EXTERVS, it. EXTER a, um. Adi. [ a)llodapo\s2 ] pro Alienigena. [...]

EXTERIVS Adu. Ouid. Met. 6, 420 [...]

EXTEXO ui, ctum, ere. [ e)cufai/nw ] Destruere quod textum est: per translationem. [...]

EXTILLO, vel are. [ a)posta/zw ] Idem quod simplex Stillare. [...]

EXTIMESCO ui, ere. [ fobe/omai ] Valde timere. [...]


page 545, image: s0545

EXTIMO, EXTIMATIO vid. AESTIMO n. 5. EXISTIMO n. 2.

EXTIMVLO, siue are. [ kenta/w ] Vehementer stimulare. [...]

EXTIMVLATVS a, um. Partic. [ kekenthme/nos2 ] Exstimulatae libidinis signa Col. 8, 11, 8. Fame exstimulata tigris Ouid. Met. 5, 164. Vid. Plin. 2, 39.

EXTIMVLATOR oris. m. [ kenthth\s2 ] Acerrimus extimulator Tacit. Ann. 3, 40.

EXSTIMVLATIO onis. f. Columella habere dicitur: me quidem non aduertit. Sed Tac. An. 3, 40 pr. Rebellionis exstimulator acerrimus.

EXTIMVS [1] vid. EXTRA.

EXTINGVO, siue nxi, nctum, ere. [ a)posbennu/w, sbe/nnumi ] Proprie dicitur de iis, quae incensa sunt. [...]

EXSTINGVENS entis. Partic. Vulgat. Sap. 19, 19.

EXTINCTVS [1] a, um. Partic. [ a)posbesqei\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 2 c. 1 [...]


page 546, image: s0546

EXTINCTOR, vel oris. m. [ a)posbesth\s2 ] Exstinctor coniurationis Cic. pro Domo sua 101 c. 38. [...]

EXTINCTIO, vel onis. f. [ a)po/sbesis2 ] Cic. Tuscul. 1, 117 c. 49 Nam si supremus ille dies non exstinctionem, sed commutationem affert loci, quid optabilius?

EXTINCTVS [2] ūs. m. Idem. Plin. 7, 7 Quum plerumque abortus causa fiat odor a lucernarum exstinctu.

EXSTINGVIBILIS e. Adi. Lactant. 7, 20 Si non exstinguibiles, tamen cruciabiles fiant, etc.

EXTIRPO, vel are. [ e)kfuteu/w ] Proprie significat Radicitus euellere, et cum stirpe ipsa totam plantam ex terra abstrahere. [...]

EXTIRPATIO onis. f. [ e)kfu/teusis2 ] Colum. 2, 2 Filicis frequens extirpatio, vel aratro fieri potest.

EXTISPEX, et EXTISPICIVM vid. EXTA.

EXTO, siue iti, itum, are. [ e)ce/xw ] Eminere, superesse. [...]


page 547, image: s0547

EXTANS antis. Partic. Virgil. Aen, 6, 668 [...]

EXTATVRVS a, um. Part. [ e)ce/xwn ] a Supino Exstatum. Plin. 17, 22 Extatura etiamnum duabus gemmis.

EXTANTIA ae. f. [ e)coxh\ ] Columel. 5, 5, 12 [...]

EXTOLLO extuli, elatum, ere. [ u(perai/rw, megalhgore/w, e)kkoufi/zw ] In altum tollere, vt Efferre, a quo cum Praeteritum commodato velut sumat, possunt illae formae aequo iure ad vtrumque Verbum referri. [...]

EXTOLLENTIA ae. f. Superbia. Vulgat. Sirac. 25, 5. Sarisb. Policr. 6, 12.

EXTORPEO, ere; aut ere. Valde obtorpescere. Obuia turba riget, gressuque extorpuit aegro Fortunat. 1 Mart.

EXTORQVEO si, tum, ere. [ bia/zomai, e)kbia/zomai ] Vi varioque flexu aliquid auferre, et eripere, vt, Ferrum de manibus Cic. Cat. 1, 16. et 2, 2. [...]


page 548, image: s0548

EXTORTVS a, um. Partic. [ e)kbiasqei\s2 ] Cic. pro Milon. 18 [...]

EXTORTOR oris. m. [ e)kbiazo/menos2 ] Qui vi et rapit et aufert. Ter. Phorm. 2, 3, 27 Bonorum extortor, legum contortor.

EXTORREO ere. Valde torrere. Febris extorret Cels. 3, 8 pr.

EXTORRIS e. Adi. [ a)/polis2 ] Qui est extra patrium solum et terram patriam eiectus, factum ortumque nomen a terra, vt ab solo exul, E in O mutatum, vt in forceps, qu. ferriceps. [...]

EXTRA [ e)/cw, e)kto\s2 ] Praepositio Accusatiuo casui seruiens, interdum, cum sine casu ponitur, Aduerbium: de hoc prius. [...]


page 549, image: s0549

EXTRACLVSVS Ager, vel locus dicebatur, Qui intra finitimam lineam et centurias interiacebat: ideoque extraclusus, quia vltra limites finitima linea clauderetur. [...]

EXTRACOLA ae. m. i. foris versans. Gloss. Isidor.

EXTRANEVS a, um. Adi. [ a)llo/dapos2 ] dicitur, vt ait Festus, Qui ex altera terra est. [...]

EXTRANEO āre. Facere extraneum Apul. Apol. p. 335, 25 [...]

EXTRAORDINARIVS a, um. Adi. [ e)/ktaktos2 ] Quod praeter ordinem fit, vel est. [...]

EXTRARIVS a, um. Adi. [ e)cwtiko\s2 ] Alienus, qui extra focum, sacramentum, iusque est, inquit Festus. [...]

EXTERIOR, EXTERIVS vid. sub EXTERVS.

EXTREMVS a, um. Adi. [ a)/kros2, u(/statos2 ] Superl. ab Exter, vel Exterus, vt Postremus, Supremus. [...]


page 550, image: s0550

EXTIMVS [2] a, um. Adi. [ e)kto/tatos2 ] similiter ab Exterior: Plin. 2, 78 [...]

EXTREMO Adu. [ u(/staton ] Cic. Att. 12, 15 Quod enim scribis extremo, vide, etc. Legitur et Extremi, vt referatur ad loci. Nep. 22, 2, 3 Sed extremo Hamilcarem imperatorem fecerunt.

EXTREMVM Adu. Idem. Ouid. Trist. 1, 3, 15. Stat. Theb. 10, 935.

EXTREMITAS atis. f. [ to\ u(/staton ] Quod in quaque re extremum est. [...]

EXTRAHO xi, ctum, ere. [ e)ce/lkw, a)naspa/w ] Extra trahere, siue manu, siue quacunque ratione facere, vt quid exeat. [...]


page 551, image: s0551

EXTRAHENS entis. Partic. Caes. Bell. C. 1, 32. Vulgat. Genes. 37, 28.

EXTRACTVS a, um. Partic. [ e)celxqei\s2 ] Ille datis vadibus qui Rure extractus in vrbem est Hor. Serm. 1, 1, 11. Pars maior anni certaminibus extracta Liu. 4, 43.

EXTRACTORIVS a, um. Adi. [ e)celktiko\s2 ] Plin. 24, 11 Vulgaris arundo extractoriam vim habet.

EXTRAMVNDANVS a, um. Adi. Extramundana intelligentia Mart. Capella 9 p. 308.

EXTRAMVRANVS a, um. Adi. Vid. INTRAMVRANVS.

EXTRANATVRALIS e. Adi. Naturalium et extranaturalium discretio Tertull. de Anima c. 43.

EXTREMISCO apud Minuc. c. 28 n. 4 ex quorundam lectione. MS. Cod. qui superest vnicus, non agnoscit. Attamen legitur ap. Sedul. 4, 286 Extremuit letale chaos.

EXTREMITAS, EXTREMVS vid. post EXTRARIVS.

EXTRICO āre. [ a)naptu/ssw, a)palla/ttw, a)polu/w ] Expedire, a Tricis, vel quibuscunque molestiis Liberare. [...]

EXTRICATVS a, um. Partic. Extricatae margaritae, i. perpurgatae, mundatae, expolitae. [...]

EXTRILIDVS a, um. Adi. Interpretantur Extra metum, vel laesionem. Est autem solius Gell. 19, 1 Conspicimus hominem impauidum et extrilidum. Sic MSS. Sed locus non videtur sanus.

EXTRINGO vel inxi, ictum, ere. [ sfi/ggw ] Idem quod Stringere. [...]

EXTRINSECVS [1] a, um. Adi. Externus. Pallium, extrinsecus habitus Tertull. de Pall. c. 1. vt dedit Salmasius. [...]

EXTRINSECVS [2] Adu. [ e)/cwqen ] Quasi dicas Externe, vel Ab extra. [...]


page 552, image: s0552

EXTRO āre. [ e)ci/hmi ] Verbum ab Extra formatum; significat Egredi, sicut Intrare, ab Intra, Ingredi est. Afranius ap. Non. 2, 279 Simul limen intrabo, illi extrabunt illico.

EXTRVDO si, sum, ere. [ e)cwqe/w, e)coike/w ] Extrudere proprie dicitur, qui Manibus expellit, et veluti Extra trudit, auctore Donato ad Ter. Hec. 1, 2, 98. [...]

EXTRVSVS a, um. Partic. Lucret. 3, 978 Extrusa vetustas.

EXTRVO, vel xi, ctum, ere. [ kataskeua/zw ] Ab Ex et Struo; Construere, aedificare. [...]

EXSTRVENS entis. Partic. Vulgat. Esr. 4, 15.

EXTRVCTVS a, um. Partic. [ kateskeuasme/nos2 ] Cic. in Pison. 67 [...]

EXTRVCTIO onis. f. [ kataskeuh\ ] Cic. Philipp. 14, 34 Eaque extructione, quae sit ad memoriam aeternitatis. Tectorum Id. de Nat. D. 2, 151 c. 60.

EXTRVCTORIVS a, um. Adi. Tertullian. de Carne Christi cap. 17.

EXTVBERO āre. [ problo/skw ] A Tuber deriuatum; significat Excrescere, inflari: et quasi Tuberis figuram efficere. [...]

EXTVBERATVS a, um. Partic. Ammian. 22, 15 [...]

EXTVBERATIO onis. f. [ pro/blwsis2 ] Plin. 31, 9 Luxatis imponitur cum farina et melle, item extuberationibus, h. e. tuberculis per corpus enascentibus.

EXTVMEO ere, vel ere. [ e)coide/w ] Idem, quod Tumescere, et in tumorem redigi. [...]

EXTVMIDVS a, um. Adi. [ e)cw|dhkw\s2 ] Extumida media area aliquantum in colliculum eleuata Varro de R. R. 1, 51, 1.


page 553, image: s0553

EXTVNC Adu. [ e)kto/te ] Ex illa hora. Apul. Met. 7 p. 198, 15 Extunc poenae reseruatus. Sic Beroald. Sed al. extremae. Add. Vulg. Iesai. 44, 8.

EXTVNDO tudi, tusum, ere. [ e)kko/ptw, e)kbia/zomai ] Fabrorum verbum, qui tundendo aliquid efficiunt: deinde metaphorice, magno conatu, nec sine molestia, aliquid vel expellere, vel efficere: vnde Non. 2, 261 [...]

EXTVRBO āre. [ e)cw/qw ] Impetu confuso eiicere ab aliquo loco. [...]

EXTVRBATVS a, um. Partic. [ e)zwqhme/nos2 ] Radicibus exturbata pinus Catul. 65, 108.

EXTVRBATIO onis. f. Apud Hieron...

EXTVRBATOR oris. m. Apud Augustin...

EXTVSSIRE [ e)kbh/trin ] Cum tussi aliquid eiicere. [...]

EXV

EXVBERO āre. [ eu)qhne/w ] Valde vberem et fertilem esse. [...]

EXVBERANS antis. Partic. Lact. 4, 29 [...]

EXVBERANTIA ae. f. Gell. 2, 26 Phoeniceus color exuberantiam significat coloris. *)ekte/nria Gloss. Lat. Gr.

EXVBERATIO onis. f. Idem. Auct. ad Herenn. 4, 67 c. 53 [...]

EXVBER Ita suspicatur legendum Scal. ad Fest. Exuberes, pro Exbueres; Infantes ablactati a)poga/laktoi quibus opponuntur Sububeres, vt ipse inuenit in Gloss. quibusdam. [...]

EXVCCO, vel are. Succum exprimere. [...]

EXVCCVS, vel a, um. Adi. [ e)/kxulos2 ] Qui succo caret. [...]


page 554, image: s0554

EXVCCIDVS a, um. Adi. Tertull. de Anim. c. 32 Illa quae arida et exuccida.

EXVDO, s. are. [ a)fidro/w ] Veluti per sudorem i. minutatim et vaporis modo, emittere. [...]

EXVEHO ere. Merces exuehendas conducere ICt. l. 5 ff. ad exhib.

EXVELO āre. Velo liberare, retegere. Propert. 3, 14, 3 Vt mihi praetextae pudor exuelatus amictu: praetextati verecundiores esse debent.

EXVENTVS a, um. Falso legebatur ap. Veget. Mulomed. 3, 3, 7 pro cruentus.

EXVERRAE vid. supra in EVERRIATOR.

EXVERRO vid. EVERRO.

EXVGO, vel xi, ctum, ere. [ e)kxuli/zw ] Succum omnem sugendo extrahere. [...]

EXVGENTES Exprimentes. Festus. Aceto os colluunt venena exsugentes Plin. 23, 1 extr.

EXVCTVS a, um. Partic. Gell. 20, 7 [...]

EXVIBRISSO āre. i. Vibrisso. Titinn. ap. Fest. in Vibrisso v. v.

EXVICARIO Iulianus Exuicario, earundem partium nimius fautor Ammian. 22, 11 pr. et alibi. Vid. EXCONSVL.

EXVL, s. ulis. c. [ fuga\s2, a)po/ptolis2 ] Is dicitur, qui ex patria eiectus est: quasi Extra solum, quod non leuiter confirmat Cic. Partit. 4 [...]

EXILIVM [2], s. i. n. [ fugh\, e)cori/a ] Dicitur Ipsa priuatio soli patrii. [...]


page 555, image: s0555

EXVLO āre. [ feu/gw ] Patria carere. [...]

EXVLANS antis. Partic. [ metoikw=n ] Cic. de Diuin. 2, 52 c. 24 Rex Prusias quum Hannibali apud eum exulanti depugnari placeret, negabat se audere, quod exta prohiberent.

EXVLARIS e. Adi. Ad exilium spectans. Ammian. 15, 3 Exulari poena damnare aliquem. Moerore exulari multare aliquem Ammian. 14, 5.

EXILICVS a, um. Adi. Fest. Exilica causa, quae aduersus exulem agitur.

EXILIATVS a, um. Adi. Symmach. Ep.

EXVLATVS ūs. m. apud Mess. Coruin. p. 19 In exulatum perrexit.


page 556, image: s0556

EXVLATIO onis. f. Idem. Florus 1, 22 Populus Romanus clarissimos principes, quod aduersarentur voluntati suae, exulatione multauit.

EXVLATICIVS i. m. fuga\s2 Gloss. Gr. Lat.

EXVLCERO āre. [ e)celko/w ] Proprie est Vlcus facere et exasperare, ac nouam cicatricem inducere. [...]

EXVLCERATVS a, um. Partic. [ e)chlkwme/nos2 ] Cutis Cels. 5, 26 extr. [...]

EXVLCERATIO onis. f. [ e)ce/lkwsis2 ] Plin. 20, 3 [...]

EXVLCERATORIVS a, um. Adi. [ e)celkwtiko\s2 ] Quod exulcerat: vt, Exulceratorium medicamentum Plin. 23, 7 §. 64.

EXVLCERATRIX icis. f. [ e)celkwti\s2 ] Plin. 27, 12 Vis ei exulceratrix.

EXVLTO, vel are. [ a)gallia/w, e)kphda/w ] Frequent. ab exsilire; nec modo illum gestum corporis significat, sed etiam eo ipso immoderatum affectum, (non solam laetitiam) ostendere. [...]

EXVLTANS is. Partic. [ a)gallo/menos2 ] Cic. de Orat. 3, 164 c. 41 [...]


page 557, image: s0557

EXVLTANTER Adu. [ h)galme/nws2 ] Plin. Epist. 3, 18 [...]

EXVLTATIO onis. f. gauri/ama, kau/xhma, a)galli/ama Gl. Lat. Gr.] Plin. 8, 54 [...]

EXVLTANTIA ae. f. [ e)pigau/rwsis2 ] Idem. Gell. 12, 5 [...]

EXVLTABVNDVS a, um. Adi. Iustin. 18, 7, 10 Lugentia castra velut exultabundus intrare. Conf. Solin. c. 5.

EXSVLTAMEN inis. n. Tertull.

EXVLTIM Adu. [ kekudiwme/nws2 ] i. Exultando et saliendo. Hor. Carm. 3, 11, 9 [...]

EXVLVLO āre. [ e)cololu/zw ] Pro Valde vlulare. [...]

EXVLVLATVS a, um. Partic. [ e)cololugmo\s2 ] Ouid. Trist. 4, 1, 41 Vtque suum Bacche non sentit saucia vulnus, Dum stupet Idaeis exululata iugis.

EXVLVLATIO onis. f. Augustin.

EXVNDO āre. [ e)kkumai/nw ] Alueum exire, vel extra alueum vndas proferre. [...]

EXVNDATIO onis. f. [ e)kku/mansis2 ] Plin. 19, 2 Negant nasci, nisi exundatione fluminum.

EXVNGO nxi, nctum, ere. [ a)lei/fw ] Vngere. [...]

EXVNCTIO onis. f. Apud Celsum esse dicitur.

EXVNGVIS e. Adi. Sine vngue. Tertull. de Pall. c. 5 Bestia edentula et exunguis et excornis. De piscibus loquitur.

EXVNGVLO āre. [ a)ponuxi/zw ] Vngues auferre. [...]

EXVO, s. ui, utum, ere. [ a)podu/w, e)kdu/w, lwpodute/w ] Contrarium habet intellectum verbi Induo: et proprie ad vestes omnis generis pertinet. [...]


page 558, image: s0558

EXVENS is. Partic. Cic. de Fin. 5, 35 c. 12 Et hominem ex homine exuens, naturam odisse videatur. Exuentem se ac nudatum gladio traiicit Iustin. 3, 1, 8.

EXVTVS [1] a, um. Partic. [ a)poduqei\s2 ] Plin. 35, 11 [...]

EXVM, vel Extra Sum. Sic enim lictor in quibusdam sacris clamitare solebat, Hostis victus, mulier, virgo, exesto, hoc est non introito, quia scilicet ingredi ea sacra prohibebantur. Ex Festo.

EXVPERO, siue are. [ u(perbai/nw, u(perba/llw ] Idem quod Superare et excellere. [...]

EXVPERANS is. Partic. Gell. 6, 8 [...]


page 559/560, image: s0559

EXVPERATVS a, um. Partic. [ u(perbeblhme/nos2 ] Lucret. 2, 234 Sed citius cedunt grauioribus exuperatae.

EXVPERANTIA ae. f. [ u(pe/rbasis2 ] Eminentia. Cic. Tusc. 5, 105 c. 36 Nonne omnem exuperantiam virtutis oderunt? Gell. 14, 1 hyperbolen appellat exsuperantiam.

EXVPERATIO onis. f. [ u(perbolh\ ] Auct. ad Heren. 4, 68 c. 53 Per exuperationem quum plus dictum est, quam patitur veritas augendae suspicionis causa. Al. Exuberationem. v. v.

EXVPERATORIVS a, um. Adi. Lamprid. Commod. c. 11 et 12 Mensis exuperatorius, Kalendae exuperatoriae, quasi dicas Triumphales.

EXVPERABILIS e. Adi. [ u(pe/rblhtos2 ] Qui potest superari. [...]

EXVPERVS a, um. Adi. Apul. de Herb. c. 65 et 72.

EXVPPVRO, s. are. Tertull. de Pall. sub fin. Vid. PVRVLENTIA.

EXVRDO, vel are. [ e)kkwfo/w ] Cuius Passiuum posuit Valer. Max. 2, 2, 3 [...]

EXVRGEO ere. Vrgendo exprimo. [...]

EXVRGO, siue rexi, ere. [ e)cegei/romai, e)cani/stamai ] E loco surgere. [...]

EXVRO ssi, ere. [ e)kkai/w ] Idem quod Vrere totum, et igne prorsus consumere significat. [...]

EXVRENS entis. Partic. Flagrabant (sarcinae) exurentibus dominis Curt. 6, 6, 16.

EXVSTVS a, um. Partic. [ e)kkekaume/nos2 ] Media vero terrarum, qua solis orbita est, exusta flammis et cremata Plin. 2, 68. [...]

EXVSTIO onis. f. [ e)/kkausis2 ] Cic. in Somn. Scip. 16 c. 7 Propter eluuiones exustionesque terrarum, quas accidere tempore certo necesse est, etc. Exustio solis Plin. 17, 24.

EXVSCITO, vel are. [ e)cani/sthmi, e)gei/rw ] Plane Suscito. [...]

EXVSCITATIO onis. f. Commotio. Auct. ad Heren. 4, 59 c. 42 Si sententiam traiiciemus aut ad sermocinationem, aut ad exuscitationem.

EXVTVS [2], vid. EXVO.

EXVVIAE arum. f. pl. it. EXVVIVM, i. n. [ la/fura, e)/nara ] dicuntur Spolia hostibus detracta, ab Exuendo quidem dictae, vt inquit Festus. [...]

EXYSTICVS i. m. Pro Athleta, Dig. 3 t. 2 l. 4. Est modo a librariis pro Xystico. v. v.