Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Graecorum, Hebraeorum autem Mem. [...]
apud Apul. de Herb. c. 79. i. beatam et salutarem.
Aeon Valentini. Tertull. adu. Valent. c. 8.
similiter Aeon Valent. ib.
et plural. MACCI, orum. m. Macci dicuntur Stolidi, et fatui, idque de nomine mulieris cuiusdam stupidae et bardae. [...]
Filius Osiridis, filii Iouis, a quo MACEDONIAM quidam dictam volunt, de qua Plin. 4, 10. [...]
vel MACETES ae. m. Idem, qui Macedo, [
Vbi necessitate metri coactus, propter tot syllabas breues secundam produxit.
a Macedonia. vnde Mare Macedonicum Plin. 4, 11.
quod cauet, ne siliis famil. mutuum detur, titulum sibi suum habet in Digestis.
qui venit e Macedonia. Plaut. Pseud. 4, 4, 4 Vir Macedoniensis.
Locus quo venalia omnia, quae ad victum humanum pertinebant, contrahebantur. [...]
Qui in macello omnia opsoniorum genera, vendit. [...]
An sint Apri macellarii, quaerendum Varr. de R. R. 3, 2, 11. de quo modo dictum.
teste Varrone de L. L. 4, 32 vt modo vidimus.
MACEO, MACESCO vid. paullo post MACER.
vid. MACIR.
Exilem extenuatumque significat, quem pingui, obeso, saginato, certe bene habito, opponunt. [...]
pro Macilente. [...]
Idem qui Macer. [...]
Corporis macri et extenuati habitus. [...]
macies, ap. Columell. esse dicitur.
terra Pallad. 11, 1, 2.
Idem. Plaut. Capt. 1, 2, 32 Ossa, atque pellis sum misera macritudine. vid. Non. 2, 517.
siue MACOR, absque r post c. [Ipsa macies. Pacuuius Periboea apud Non. 2, 525 Corpusque meum tabe, moerore, errore, macore senet. Conf. Sen. de Tranquill. c. 2.
siue MACREO ui, êre. [Macrum esse. Plaut. Aulul. 3, 6, 28 Qui ossa atque pollis totus est, ita cura macet.
Maerum fieri. [...]
Idem. Varr. de R. R. 2, 5, 12 Algor enim eas, et fames macrescere cogit. Inuidus alterius macrescit rebus opimis Hor. Epist. 1, 2, 57.
Macrum facere. A quo Emacio. Solin. c. 15 Maciari imbribus.
Attenuare, conterere; et ad corpus tunc refertur. [...]
Mollis et tener factus. [...]
Maceratum fieri; Antiquum. [...]
vnde Emacrare, vid. p. a.
vel MACERIES, êi. f. [In muri formam ordinata congeries lapidum sine calce aut alio genere ferruminis, Seru. ad Georg. 2, 417 [...]
siue MACERIOLA ae. f. Dimin. [...]
Macilentus. Constant. Afer 13, 12 Si materia sit cholerica, corpus erit macidum. Add. Id. 6, 9.
vid. MACER.
Graece [Latine Sica, gladius, culter. [...]
Cultellus coquinarius. [...]
Sicarius gladium ferens. Cic. Q. Frat. 2, 8 (al. 9 vel 10) med. Machaerophoris centum sequentibus miros risus nos edere.
Arx Iudaeae, secundum olim ab Hierosolymis dignitatis locum obtinens. Plin. 5, 16.
Herba. Apul. de Herb. c. 78.
Verbum mysticum, quo, vt Ammianus 23, 6 [...]
Aesculapii filius. [...]
Generali notione videtur significare, quidquid ad mouendum aliud excogitatum est: v. g. ad onera molienda vt Horat. Epist. 2, 2, 73 [...]
vid. eund. in Incitega, et Mustricola.
Quod ad machinas spectat. Machinalis scientia Plin. 7, 37. Pondus machinale Auson. Epist. 21, 34.
A machinis desumta metaphora, plerumque est Imaginari, cogitare, invenire per dolum. [...]
Actiue, v. g. Alteri exitium per insidias Machinata Iustin. 39, 4, 6. [...]
vid. et Sidon. Epist. 5, 6.
pro Machina. [...]
i. Architectus. Tac. Ann. 15, 42, 2. [...]
Aliquid artisiciose excogitatum Cic. de Orat. 2, 72 [...]
etc.
apud Suet. in Neron. c. 34. Paullo ante Nauem solutilem appellarat. q. d. machinatione subtili structum.
Herba, alias Anagallis dicta, Marcel. Emp. c. 1.
Liquoris infusione madens. Apul. Met. 8 p. 210, 6 Ille spongiis macidatis tumores comprimere. Al. inacidatis. Elmenh. madidatis.
MACIES, MACILENTVS, MACIO are, vid. MACER.
pr. aliis MACER, Dioscoridi] Cortex est subrufus et magnae radicis, qui ex India aduehitur, detractus ex arbore sui nominis. Genit. Maceris, Scribon. 167.
MACREO, MACRESCO, MACRO vid. MACER.
supra Aegyptum populi: dicti quod ipsorum vitae spatium nostram aetatem dimidio exsuperet. [...]
Tunica manicata. Lampridius in Alex. Seuero c. 33 Macrocheras ex purpura ad vsum suum reuocauit.
proprie enim Adiectivum est, licet vix aliter quam substantiue, h. e. elliptice pasitum deprehendatur. [...]
Longa aegrotatio esse dicitur Augustini.
vid. MACER.
MACTATOR, MACTE etc. vid. post MACTO.
vel MATTEA, vel MATTYA, ae. f. Cibi genus delicati, cupediae, et deliciae ciborum quaeuis. [...]
al.) sumunt.
habere dicitur: sed non inueniebam.
Interficere. Virg. Aen. 4, 57 [...]
Aliud Partic. [
Immolatio, mactatio. Lucret. 1, 100 Nubendi tempore in ipso Hostia concideret mactatu moesta parentis. De Iphianassa.
Vid. Isid. 6, 19.
Quod mactare potest, i. intersicere. [...]
Origine sua videtur Participium verbi obsoleti Magere, quod idem significasse putamus, quod augere, quodque se habeat ad aduerbium Magis ita, vt Graecum ad [
Graeca vox, quam idem plane significare ac [obseruat Gell. 13, 24. [...]
Labes, siue sordes. [...]
Maculis deformis, certe conspicuus. [...]
Deturpare, foedare. [...]
Inquinatus. It. de ornatu: Perque levem et multo maculatam murice Tigrim. Val. Flacc. 6, 704.
vnde IMMACVLABILIS, v. v.
Latine Glabritas, medicis affectio est, vbi ex palpebris defluunt pili. De hac Cels. Galen. et alii, vt refert Cael. 19, 1.
Ciuitas in confinio Getuliae, et Numidiae, a qua Apuleius MADAVRENSIS est vocatus.
vid. paullo post.
Madidum esse, et humore aliquo conspersum. [...]
Humore aliquo conspersus. [...]
Humescere vel humectari. [...]
Inficere, et humore adspergere. [...]
Extrinsecus aqua, alioue liquore adspergi. [...]
etiam tribuitur a Nonio 4, 426. Hodie legitur Madefacitis, vt vidimus.
Aliquo liquore respersus. [...]
Madidum esse. [...]
Humiditas. [...]
teste Plin. 23, 1 qui et ista habet Huius sarmenta longis et exilibus internodiis geniculata scandunt. Folia habet pampinosa, ad similitudinem hederae.
Ebrius, quia madidus satis vino sit. [...]
Cum Diphthongo, qui et MAEANDRVS, Fluuius Phrygiae siue Maeoniae, ita sinuosis flexibus, vt saepe
credatur ad fontem reuerti. [...]
Caunus, qui cum Byblide sorore ex Cyanee Maeandri filia natus erat.
Salmas. restituit, Menandricus, quem vid. p. 339.
antiquum. Varr. Mihi facies maeandrata, et vermiculata, atque etiam adeo ingens (alii cingens) orbem terrae. Ex Non. 2, 550. Conf. Heins. ad Prudent. Cath. 6, 141 p. 13.
Sic enim scribendum est, non vt quidam, Moecenas, vel vt alii, Mecaenas, Cilniorum cognomen. [...]
Quod Maecenatis est. Suet. Neron. 38 Turris Maecenatiana.
Al. Millus, ex coniectura Scaligeri, vid. MILLVS.
vid. MELIVS.
Pisciculus marinus, non magni pretii. [...]
esse dicitur, vid. MAENOMINIA.
Mulier bacchio furore concitata, a [i. furere, insanire dicta. [...]
et MAENALA, orum. [vt auctor est Plin. 4 [...]
Quod est ex Maenalo. [...]
Positum est pro adiectiuo, i. Vrsa Maenalia, i. Arcadica, et intelligit Arcton.
vid. MAENA.
Gens Romana, (cuius nomen hac diphthongo scribi in denariis et lapidibus, viri docli obseruarunt) e qua C. Maenius, [
dicta volunt Grammatici. [...]
scil. Mel. [
apud Io. Cassian. Instit. 4, 22 Pisciculi minuti, saliti; quos illi Maenominia vocant, summa voluptas est.
Lydia est, regio minoris Asiae. Vnde Maeones, populi.
Lydii Virg. Aen. 11, 759.
per excellentiam dicitur Homerus. Martial. 5, 10 Et sua riserunt saecula Maeoniden.
Scythiae populi, a quibus Maeotidi paludi nomen est inditum. [...]
vt ait Seruius. [...]
ap. Ouid. Epist. Sabin. 2, 9 [...]
inquit Seru. Virg. Aen. 6, 799.
Mulier in canem conuersa. [...]
MAEREO, MAEROR, MAESTITIA vid. MOEREO.
lingua Osca Maius. Fest.
Conf. L. Cael. Rhodig. 6, 17. sc. a Maesone quodam, qui primus eiusmodi personam excogitauit.
tuguria et habitationes Poenorum. [...]
Furfures, quibus manus purgantur. Canis viuens e magdalia Prouerb. vid. Erasmi Chil.
plur. Cylindri emplastrorum. Ex quibus et magdalia fiunt Marcell. Empir.
quae esset, docet Scribonius Largus, Compos. 201 [...]
MAGIA, MAGICVS vid. MAGVS.
vid. MAGIS.
vnde
vid. Lex. apud Vulcan. p. 265. [...]
Aduerbium, cum obsoleto verbo Magere cognatum, quod esse augere, diximus in MACTVS: item cum nomine Magnus quasi Maginus etc. [...]
Superl. [pro Summe, vel admodum, seruitque formandis Superlatiuis. [...]
summa Magnitudo. [...]
dictus videtur, quicunque in societate aliqua plurium paucorumue magis, s. plus posset, valeret, aliisque praeesset adeo, vt contra ea minister, qui minus et ad alienam voluntatem potest. [...]
Vid. Priscian. c. de Diminutiuo. Voss. de Anal. 4, 29.
Magistri dignitas seu officicium. [...]
et l. 3 C. vbi Senator. conf. Salmas. in Script. Historiae Augustae p. 293. [...]
siue MAGISTERO âre. [
post ea, quae modo in MAGISTERO dedimus, pergit: Quae vox duabus significationibus notatur: nam aut personam ipsam demonstrat, vt cum dicimus, Magistratus iussit; aut honorem, vt cum dicimus, Titio magistratus datus est. [...]
Ad magistrum pertinens. Vopisc. in Saturnin. c. 10 Romae frequentauerat pergulas magistrales. Idem in Tacit. c. 6 Qui manuum magistralium ictibus terrorique subiaceat.
Id. Apul. Flor. 4 p. 36 Pueritia apud magistriuos. Sed Stewech. p. 27. et Elmenhorst. p. 359 et pueritia apud vos, et magistriuos.
Pastillus et massa facta ex vnguentorum faecibus. [...]
aut magmentarius, Coniecturae sunt recentium. Est autem qui vnguenta conficit, quasi coquus vnguenti.
vt ait Festus, veteres dixerunt quasi Magis augmentatum. [...]
Hoc nomen Turn. 22, 6 [...]
Res magnae atque illustres. [...]
MAGNANIMITAS, MAGNANIMVS vid. MAGNVS.
apud Apulcium Met. 1 p. 104 [...]
Optimates. [...]
Genus lapidis ad se ferrum attrahentis, a patria Magnesia dicti. [...]
qui et Magnesii populi vocati sunt. [...]
Quae ex Magnesia est. Ouid. Epist. 12, 9 Cur vnquam Colchi Magnesida vidimus Argo?
Paruo opponitur, et est quasi Maginus ab obsoleto verbo Magere i. augere. [...]
Tam ad corpus, quam ad aetatem refertur. [...]
Laudatur Sponte an coactus tam magne Peccauisset Tac. Ann. 11, 36, 2. Sed
Qui magno animo est. [...]
Sublimitas, et praestantia animi. [...]
et Ammian. 23, 6. Persis.
Extollere. [...]
Qui in magnis pro dignitate sumtum facit, quique circa publicam liberalitatem impensas facit honorisicas, veluti in ludis, in rebus diis sacrificatis, in aedisiciis, in epulo publico: non autem qui in seipsum sumtuosus est. [...]
inquit Cic. de Inuent. 2, 167) Rerum magnarum et excelsarum cum animi ampla quadam et splendida propositione agitatio atque administratio. [...]
Laute, honorisice: et generatim intendendi vim habet. [...]
Et 1, 6 Oppidum magnificenter aedificatum.
Magni facere s. aestimare, extollere, exaltare. [...]
Qui magna loquitur. [...]
In magna aestimatione habere. [...]
Pro magnitudine apud antiquos.
apud Non. 2, 523 Neque sat fingi, neque dici potest pro magnitate.
sub. fin.
Interdum nihil nisi modum aut molem significat, vt Nucis magnitudo Scribon. 135. [...]
Valde, vehementer. [...]
Superlatiui gradus aduerbium. [...]
siue MAGYDARIS [
Dictio Persica, qua apud eos Sapiens significatur, eos enim Persae Magos vocant, quos Graeci Philosophos, Latini Sapientes, Galli Druydas, Aegyptii Prophetas, siue Sacerdotes. [...]
Re vera adiectiuum esse, docet Sen. Herc. Oet. 467 Carmine in terras mago descendat astris luna desertis licet. Itemque Ouid. Amor. 1, 8, 5 Illa magas artes Aeaeaque carmina nouit.
Vocabulum medium. [...]
Ars ipsa incantandi, quam et Magiam vocant. Plin. 30, 1 Si non expers sedes eius tota Thrace magices fuisset.
Quod ad magum vel etiam magicen pertinet. [...]
vid. MAGVDARIS.
Atlantis filia, ex qua Iupiter Mercurium suscepit. [...]
auctore Festo. [...]
vid. MAGNVS.
Species oliuae. [...]
Ludi genus apud Romanos. [...]
inquit Macrob. Saturn. 1, 12.) maioribus consecratus erat, quorum consilio Respub. gerebatur. [...]
vid. MAGNVS.
Faciei pars est, dicta, si credimus Isid. 11, 1, quod rotunda, mali speciem prae se ferat: Magis audiendus Cic. Orat. 153 c. 45 [...]
vid. MALOBATHRVM.
Malua. Plin. 20, 21. Columel. 10, 247. Apul. de Herb. c. 40.
Genus quoddam ornamenti muliebris, Polluci 7, 13. [...]
Mollis. [...]
Tranquillitas, quum maris fluctus omnino quiescunt et languent, neque vlla aura commouentur. [...]
Mollire, subigere. [...]
Mollio, subigo, maturo. vnde Commalasso, quod vide.
Fomentum, ad rem duram emolliendam superpositum, a [mollio, quia his molliuntur apostemana, et matura fiunt. [...]
Plurale. Vulnera in collo. Vnde
vid. MALACVS.
Idem quod Malacisso. Laber. apud Gell. 16, 7 M alas malaxaui. Hinc,
apud Theod. Priscian. 1, 28.
Vim habens molliendi. Priscian. de Diaet. c. 15.
vid. MALVS, Adi.
penultima interdum breui, interdum producta, Promontorium est Laconicae prouinciae, quod, teste Seruio, per quinquaginta milliaria in mare protenditur, vbi vnda adeo saeua est, vt persequi nauigantes appareat. [...]
a Malea. Iugum Maleum Flor. 2, 9, 4. Sinus Maleus Idem 3, 6, 3.
MALEDICO, MALEDICTVM, MALEFACIO vid. MALVS, Adi.
Campaniae vrbs, quam nunc, boni ominis causa Beneuentum dicimus, vid. Plin. 3, 10. Liu. 9, 27 Nisi qui Maleventum, cui nunc vrbi Beneuentum nomen est, perfugerunt. Add. 25, 13.
vid. MALVS, Adi.
vt refert Plin. 2, 73 in Indiae gente Oretum mons est, iuxta quem vmbrae aestate in Austrum, hieme in Septentrionem iaciuntur.
Putamen mali granati. [...]
MALIGNE, MALIGNVS vid. MALVS, Adi.
i. venilia. Vid. Augustin. de Mirabil. S. Script. c. 7.
a Graeco [Verum plebeia oratio, et dubius locus est.
vid. MALVS, Adi.
Fabrile instrumentum; dictum quod res duras molliat, quasi molliens. [...]
a Malleolus fit. Columel. de Arborib. c. 3, 4 Virgam malleolarem non amplius quam sex gemmarum esse conuenit.
Quod malleo factum est. [...]
i. slilus siccatus, vid. Id. 2, 60, 1.
Auctor Plin. 6, 17.
Vas in quo lauantur manus. [...]
Magis velle, praeoptare. [...]
Arbor. [...]
Malobathro vnctus Sidon. Epist. 8, 3.
Qui malobathrum vendit. Ita pro Murobathrarius Lambin. leg. in Plaut. Aul. 3, 5, 37. Aliis placent Murobractarii.
Malua. Plin. 20, 21.
quid esset, docebimus verbis Plin. 36, 24 [...]
Maltha ferruminare, vid. primum Plinii exemplum, modo citatum. Sulphure solent vitrum solidare, id est malthare Scholiast. Iuuenal. 5, 48.
Herba, quae antiquis in deliciis acetariorum erat, quam quidam a molliendo dictam putant, quasi Moluam, quod ventrem molliat. [...]
Quod ad maluam pertinet, siue ad maluae similitudinem factum. [...]
ap. Non. 2, 324: sed Turneb. Adu. 29, 23 leg. Martem Siluanum.
Ibiscus. Apul. de Herb. c. 38.
Herba: cuius sunt genera quatuor, quae recensentur a Plin. 25, 8. [...]
Arbor. Tractum nomen a Graecis, qui malum [dicunt. Et steriles platani malos gessere valentes Virg. Georg. 2, 70.
Mali fructus. [...]
Pomarium Gloss. Isidori.
Pomifer. Virg. Aen. 7, 740 Et quos maliferae despectant moenia Abellae.
Composita vox pro Malum granatum. Vulg. Hagg. 2, 20. et Hicron. in Comment. Conf. Numer. 20, 5. Plin. 26, 8. Isidor. 17, 7.
Arbor. Isidor. 17, 7.
vid. MELIMELVM.
Quod est ex malo arbore factum. [...]
Herbae genus. Plin. 26, 7. al. leg. Melandryum.
Arbor nauis. [...]
Quod est Bono contrarium. [...]
Substantiue sumtum, multas parit formulas. [...]
irascentis. Ter.Eun. 4, 7, 10 [...]
Variis verbis iungitur. [...]
vel MALIBARBIS
Verbis laedere alium. [...]
Obtrectatio, conuicium. Gell. 3, 3 Ob assiduam maledicentiam et probra in principes ciuitatis, de Graecorum Poëtarum more dicta.
Conuicium, probrum, contumelia. [...]
Vid. Salmas. in Hist. Aug. p. 168. Conf. Tertull. adu. Marc. 5, 3.
vel MALEDICTITO âre. Frequent. Plaut. Trin. 1, 2, 62 Maledictitatur vulgo tibi in sermonibus.
de Eua.
Vid. Male facio, in MALE, paullo ante. [...]
Ita a medicis appellari, docet Macer. de Herbis 2, 4, 28.
Qui damnum infert, qui nocet alteri. [...]
Idem. Plaut. Pseud. 4, 7, 113 Ego nec sycophantiose quidquam ago nec malefice.
Damnum, iniuria, facinus. [...]
Idem. Plin. 9, 9. Caes. Bell. Gall. 1, 7 Sibi esse in animo iter facere per prouinciam sine vlla maleficentia. Al. rectius, malesicio.
Laudatur Cic. pro Caecin. 20 c. 7 Quum hoc nouae litis genus tam maleficiose intenderet, etc. Sed hodie omnia exemplaria habent Malitiose.
Potius distincte scribendum Male feriatus, vid. FERIATVS.
etiam separatim dedimus in MALE n. 1.
ipsum quoque separatim dedimus in MALE.
est Maliloquax.
vid. MALE n. 1.
etc.
i. maledictum, blasphemia, vnico vocabulo apud Arnobium legitur Aduers. Gent. 4 p. 142 [...]
Inuidus: malum cuiquam exoptans. [...]
Idem quod Maleuolus. Plaut. Bacch. 4, 3, 4 Viuo maleuolente ingenio natus. Conf. Capt. 3, 4, 51. et Stich. 2, 3, 68. Hinc Superl. Cic. Fam. 1, 7 Maleuolentissimae obtrectationes.
vt ait Cic. Tusc. 4, 20 c. 9. [...]
Add. Idem Apologet. c. 45.
inquit Donatus. [...]
Malus animus, peruersa et deprauata voluntas. [...]
Malitiose, aut nimis parce. [...]
et MALIGNOR et 83, 3.
Conf. Vulgat. Psalm. 21, 17. et 63, 3.
Erasmus, Malitia, Peruersitatem sinut, quum quis data opera male agit. [...]
Versutus, callidus, astutus, fallax: Cic. Off. 3, 58 [...]
Callide et dolose. [...]
Apud Tertullian. adu. Marc. 3, 15 extr.
Compar. [quo vtuntur pro Malior a Malus. Cic. Phil. 8, 29 [...]
Peius deteriusue reddere. Paul. 2 Sententiarum 19 (tit. 28) Homo liber qui statum suum in potestate habet, et peiorare eum, et meliorem facere potest. Hinc
non semel apud Medic. Peiorans morbus Cael. Aurel. Acut. 2. 1, 3, Add. Id. Tard. 4, 1.
pro Magis, et multo magis ac vehementius. Caes. B. Gall. 1, 31, 10 Sed peius victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisse. [...]
Superl. [pro Malissimus a Malus, Plin. 11, 37 Est autem iecur nihil aliud, quam purgamentum pessimi sanguinis. [...]
Pessime afficere. Vulg. Sirac. 36, 11. Aetate Pessimata Lactant. 1, 11, 46. Verum nunc leg. pessum acta:
Praenomen Aemyliorum. Mamercorum meminit Cic. de Claris Orat. 175. Et Off. 2, 58. Vid. Spanb. de Vsu Numism. vid. statim MAMERS.
Et, Mamers Mamertis facit, id est lingua Osca Mars Martis. [...]
Populi Campani. [...]
Corinthius, filios fratris sui Sisaponis libidine regnandi interfecit, maximo suo malo. [...]
Gens, inter antiquissimas Romae, de cuius originibus Liu. 1, 49 [...]
cuius meminit Plin. 15, 18.
Ornamentum pectoris muliebris, vbi fons sanctissimus corporis humani generis educator Gell. 12, 1. [...]
s. MAMMILLA ae. f. Dimin. [
Quod habet magnas mammas. [...]
Quod mammarum similitudinem refert: vnde tegulae mammatae dictae sunt, quae balneis adhibentur et aquaeductibus. Vid. Plin. 35, 12, s. 46. etc. Non. 2, 529
Idem. Plaut. Poen. 1, 2, 181 Cuius amicam mammeatam vidimus.
Latine dicitur Herba Chamaepitys ap. Apul. de Herb c. 26.
s. MAMMILLANVS a, um. Adi. Mamillae similis. Ficus Plin. 15, 18.
Velum siue fascia, qua mulieres mammas tegunt: de quo epigramma apud Martial. 14, 66 Taurino poteras pectus constringere tergo: Nam pellis mammas non capit Ista tuas.
Vir quidam fuit sola illustris fatuitate, sicut et quidam Melitides. [...]
Imperatoris Alexandri Seueri mater, a qua aedificia etiam quaedam nomen habuere. [...]
quas idem Imperator instituit, teste Lamprid. 57.
Chaldaeorum et Syrorum lingua Diuitiae et opes nuncupantur. [...]
A nutrice educatus Augustin. in Psalm. Conc. 30.
Secundum Festum appellatur panis Syriaci genus, quod, vt ait Verrius, in clibano ante quam percoquatur, decidit in carbones cineremque, cuius meminit Lucilius, Pistricem validam si numi suppeditabunt, Addas empleuron, mamphulas quae sciat omnes. [...]
Scaliger deriuat ex Gr. [
vt tradit Corn. Nepos, praefectus fabrûm C. Caesaris in Gallia fuit, quem primum Romae parietes totius domus suae in Caelio monte crusta marmoris operuisse etiam Plin. tradidit 36, 6. [...]
vid. MANIA.
Tarentina voce, lunae orbitam, Circulum manacum veteres appellarunt, quasi Dor. pro [
vid. MANO, âre.
inquit Fest.) Quisquis a populo aliquid emit, conducitue, quia manu sublata significat auctorem se emtionis esse. [...]
s. MANCVPO âre. [quasi Manu capiendum dare aliquid alteri, i. alienare, in alterius dominium et potestatem transferre. [...]
Deuinctus, adstrictus. [...]
de vnione, Et hoc tamen aeternae prope possessionis est, sequitur haeredem, in mancipatum venit vt praedium aliquod. [...]
inquit Caius ICtus apud Boethium in Topic. Cic. 3 p. 797) [...]
vel MANCVPIVM i. n. [Seruus, vel ab hostibus manu captus, vt ait Imperator §. 1 de iure personar. [...]
siue MANCVPI Genitiuum esse contractum Mancipii docent Voss. de Art. Gram. 3, 46. [...]
pro manibus, antiquum verbum Laeuii apud Gell. 19, 7.
proprie significat eum, qui sine manu est; quasi Manu carens. [...]
vid. MANDO, âre.
vt auctores sunt Acron et Porphyrion ad Hor. Epist. 1, 18, 105 Gelidus Digentia riuus Quem Mandela bibit rugosus frigore pagus.
vid. MANDO, ere.
quasi tu dicas in manum dare, i. faciendum, curandum, seruandum aliquid alteri committere. [...]
Al. non vafri.
Substant. intell. [...]
apud Iurisconsultos legitur, praesertim titulo Mandati. [...]
Qui mandauit. [...]
vt, vel fideiussorio siue mandatorio, vel quocunque alio nomine l. 19 C. de fideiuss. et mandator.
Idem quod Mandatus. Iulian. l. 37. pr. D. de acquir. rer. domin. Nec stipulatione, nec mandatione.
a Mandator. Mandatrix operum Claud. Cons. Hon. 4, 235.
est Qui mandatum suscipit ad implendum.
Conf. Bang. Obss. Philoll. de modo verb. p. 477.
Dentibus cibum conficere. [...]
etc. Mansito, a verbo Maneo, vid. MANEO.
Edax. Lucilius, Atque omnes mandonum gulae. Varr. Bimargo, Magna vt tremiscat Roma, et magnae mandonum gulae Non. 1, 58.
Idem quod Mandere, et ore vel dentibus conficere. [...]
i. manso dentibus custodis.
Deponens apud antiquos. Lucil. 14, vt citat Non. 17, 79 Quum illud quid faciat quod mandueamur in ore.
siue MANDVCVS Edax. Pompon. Pictoribus, Magnus Camillus manducus canterius. Vid. Non. 1, 58. [...]
Opsonium apud veteres dicebatur. Varr. de L. L. 6, 5 Vnde manducari, a quo in Atellanis opsonium vocant manducum.
s. MANDIBVLVM i. n. [Mandibulum, In qua siti sunt dentes: quae et Maxilla dicitur. [...]
Frustilla. Plin. Valer. 1, 6 Facere mandalia. Conf. Id. 2, 37. Adde Reines. Var. Lect. 2, 8. Bartb. Advers. 1, 14.
Dux Hispanus. [...]
Ouile est, caula, vel aliarum pecudum stabulum, ex vsu Graecorum. [...]
Herba. Plin. 25, 13 Mandragoram alii Circeium vocant. [...]
MANDVCO, âre. et MANDVCVS vid. MANDO, ere.
Diei pars prima, a MANIS, e, quod idem ac MANVS, a, um: Vet. Schol. Hor. Carm. 1, 4 extr. Manum, Clarum veteres dicebant, teste Nonio 1, 337. [...]
Mane aduenire. Vulgat. Luc. 21, 38. P. Chrysol. Serm. 82.
inquit Nonius, siue, vt ait Sipontinus, Continere se, et firmum stare. [...]
i. transigenda. Lucret. 3, 1086 [...]
Actus ipse manendi et quiescendi in aliquo loco. [...]
i. [habitatiunculas.
a verbo Mando, vid. MANDO, ere.
Est ICt. Fundus, vnde quis se et familiam alere potest, vid. Cuiac. Feud. 1, 1.
Hospes. Sedulius 5, 495 Et faciat tenues tanto mansore capaces.
Ad mansionem pertinens. Fulgent. Myth. 3 Ignoto atque mansionario vti coniugio.
Qui peregrinantes hospitio excipit, it. qui mansiones inter milites dispertit, vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 23 p. 511.
Sing. et ium, Plur. Animum humanum sic vocabant a corpore solutum. [...]
vid. paullo ante MANAETHVS.
quasi tu canum altorem et educatorem dicas, videtur viuorum corporum quidam mercator esse, quod genus cum fraudulentum admodum esse putaretur, hinc non tam mercis quam fraudis nomen esse coepit: [...]
Ornare, et quasi componere rem aliquam ad alliciendos emtores. [...]
Interpolatus, mangonio quodam aut lenocinio fucatus et politus. [...]
Quod ad mangonem pertinet. [...]
Artificium, quod ad res facilius vendendas adhibetur. [...]
Furiosus. Quid faciat maniosus et nequam Ammian. 28, 4. alii aliter.
Quod furorem efficit. Plin. 21, 31 s. 105 de Trychni s. strychni tertio genere, insaniam facit, paruo quoque succo. [...]
Herba, alias Symphoniaca, ap. Apul. de Herb. c. 4.
Alii leg. Manicula, v. v.
A Manu deriuatur; Veslis pars, qua manus teguntur. [...]
Quod habet manicas. Columel. 11, 1, 21 [...]
Idem. Tunica Isidor. 19, 22.
Clarus et apertus, quasi manibus palpabilis. [...]
Palam, perspicue, clare, non obscure. [...]
Idem. Cicer. pro Cluent. 20 Quum manifesto venenum deprehendisset, etc. [...]
Idem quod Manifestus. [...]
Manifestum facere. Iustin. 41, 1, 2 Hoc ipsorum vocabulo manifestatur. Ouid. Met. 13, 106 Insidias prodet manifestabitque latentem.
et Ambros. Serm. 18 de Temp.
Herbae nomen apud Apul. de Herb. c. 36.
Gens plebeia Romae, e qua ille auctor Legis Maniliae pro qua dixit Cicero. Confunditur cum MAMILIA, vt et cum MANLIA. v. v.
et in versu MANIPLVS i. m. [A Manu sit: et proprie significat Fasciculum, quem manu quis apprehendit metendo. [...]
et in carmine MANIPLARIS, e. [Quod ad manipulum pertinet, quodque de manipulo est. [...]
qualis est gregariorum in manipulis militum. [...]
Per manipulos. [...]
Praenomen dictum est ab eo, quod mane quis initio natus sit, vt Lucius qui luce. [...]
Villa Ciceronis Qu. Fratr. 1, 1, 3.
Gens Romae nobilissima: in primis eam nobilitauit Manlius Capitolinus, ob defensum Capitolium dictus, de quo vid. Plin. 7, 28. [...]
Mica turis. [...]
Paruulus equus Mannis, Dicuntur burdi et burdones, it. burichi ap. Vet. Schol. Horat. [...]
Verbum quo naturalis, placidus in primis motus liquidorum et continuatus indicatur. [...]
Actus manandi, apud Augustin. de Trin. c. 20 et Frontin. de Aquaeduct. 2 sub init.
vid. MARTIOBARBVLI.
Graecum est [et rarum significat, denso oppositum. [...]
Aquae vrna, id est vrceus. Plaut. Bacch... Effer mansisternam cum aqua foras. Corruptus locus: Nasiterna legendum: vbi vid.
vid. MANEO.
vid. MANDO, ere. et MANEO.
vid. MANVS.
Alii Mansucus, forte pro Manducus, v. v.
Mitis, quasi Manu adsuetus; quod omnia, quae sunt natura fera, manuum permulsione mitescant. [...]
etc. Perferre fortunam Auct. ad Her. 4 c. 52. Compar. Apul. Met. 4.
Mansuetum reddere, Plin. 11, 37 [...]
et is. Antiqui dicebant pro Mansueto. Plaut. Asin. 1, 2, 19 [...]
Qui feras mansuefacit. [...]
Mansuetum fieri, mitescere. [...]
vid. MANDO, ere.
MANTELE, MANTELIVM, MANTELVM vid. MANTILE.
vel MANTIS is. [Vates Latine dicitur. [...]
Locus oraculis dicatus. Plin. 5, 29 Ab Epheso manteum aliud Colophoniorum.
Diuinatio. Hoc nomine vocatur a Dacis rubus. Apul. de Herb. c. 87.
Ars ipsa diuinandi. Cic. de Nat. Deor. 1, 55 c. 20 Sequitur [etc.
Pera, vel saccus equi aut hominis adeo tergo impositus, Perula viatoria, auctore Porphyrio ad Hor. Serm. 2, 6, 106 [...]
vid. MANTICVLOR.
Dicitur Fur, qui inferens se confertae multitudini, manticulas, i. bulgas aut marsupia, aut secat, aut artificio doloso aperit et euacuat, ablata pecunia. [...]
auctore Festo) Manticulas furandi gratia attrectare. [...]
vel, vt plerique scribunt, MANTICORA, animal ferum, quod ita describit Plin. 8, 21 s. 30 [...]
vel MANTÊLE, is. n. it. MANTILIVM, MANTELIVM, MANTELLVM i. n. [Est Linteolum, quo manus tergere solemus. [...]
Qui mantilia conficit. Plaut. Aul. 3, 5, 37.
Arcadiae vrbs, quam Epaminondas superatis secunda pugna Lacedaemouiis illustrem reddidit, in qua et ipse diem obiit. Haec Strabo lib. 8. Vid. Nepos Epam. 9.
Vorare, Lurcari. [...]
s. MANTISA ae. f. [
teste Non. 10, 9. [...]
Vrbs clarissima vel hoc solo nomine, quod genuit Virgilium. [...]
Vnde,
dictus est. Fama Mantuana Stat. Silu. 4, 7, 27.
In modum manti factus. Chlamys mantuelis Treb. Poll. Claud. c. 17. Vid. Salmas.
MANVALIS, MANVARIVS, MANVBIAE, MANVBRIVM, MANVLEATVS, MANVMISSIO, MANVPRETIVM vid. MANVS.
vid. MANIA.
Pars illa in Catapultis, quae neruum attractum continet. Sic explicatur Vitruu. 10, 15. in Baldi Lex. Turn. leg. manulea 2, 4.
Instrumentum illud nobilissimum, de quo Cic. de Nat. Deor. 2, 150 c. 60 [...]
seruum, (siue diuisim, siue coniunctim legas) est Dare ei libertatem. [...]
et 19. pro Cael. 68 c. 29. Et Fam. 13, 77. Mortui manumissi exemplum reperitur ap. Petron. c. 65 vbi vid. Interpp.
etc. vsus est. It. Tertull. adu. Marc. 5, 4.
vnica dictione, aut duabus, opponitur Naturali. Celsus 3, 27 [...]
i. manufactae: vid. Reines. Var. Lect. p. 667.
rectius diuise Caes. Bell. Ciu. 3, 44.
Qui manu tuetur et tenet, quique possidet. Plaut. Trucul. 4, 4, 6 Video eccum qui manstutorem meum adoptauit bonis.
in Gloss. Conf. Isidor. it. Salmas. in Solin. p. 266.
pro Furatus est, vsurpat Laberius in Mimis. Et in Fullone, Furem, Manuarium appellat. Sed haec obsoleta. Vid. Gell. 16, 7. Et Manuatus, pro In manipulos collectus Plin. 19, 2.
Parua manus. Plaut. Pseud. 5, 1, 16 Vbi mamma manicula opprimitur. vid. h. l. Boxhorn. Conf. Rud. 4, 4, 125.
apud Isid. Gloss. Liber ad gerendum aptus, Enchiridion. [...]
pro fure Laber. ap. Gell. 16, 7. [...]
Idem quod Manica. Plaut. Fragm. Clitell. 14. Vid. etiam Turneb. Aduers. 2, 4. Hinc,
Tunica indutus manicata. [...]
Qui vestimenta manicata conficiebat. [...]
Capulum cuiuscunque rei significat. [...]
Manubrio praeditus. Ammian. 25, 4 Manubriati cultri. Adde Pallad. 1, 43.
Balista minor, quae manu geri vnius, et administrari potest, nec rotis est imposita. [...]
qui parua id genus balista vtitur. [...]
pluraliter tantum legitur, Praeda ex hostibus capta. [...]
Quod ad manubias pertinet; Manubialis pecunia, quae ex venditione praedae contracta est Sueton. in Aug. c. 3.
Manubiarum particeps. Plaut. Trucul. 4, 4, 27 Amicus mihi esto manubiarius, i. Qui manubias et exuuias affert et spolia. Turneb.
apud Barth. Adu. 4, 5.
Fasciculus, manipulus. Petron. c. 63. vbi mater videt filium suum manuciolum de stramentis factum.
Vid. diuisim in Manus.
extr. Praestat disiungere vocem.
s. MANVSPRETIVM vid. Manus.
Qui longas habet manus. Gloss. Isidori.
Mantile. Isidor. 19, 26.
Dicitur esse ap. Auctor. ad Herenn. l. 4.
Leuis contrectatio. Cael. Aurelian. Tard. 1, 4. Conf. Reines. V. L. p. 667.
Punica lingua Agrestes casae dicuntur. [...]
Linteum, quo recumbentes inter scyphos et epulas vtebantur. [...]
Linteum, quo aegrotantes terguntur, ap. Hieron. Epitaph. Paullac, s. Epist. 27, 13.
Vox Hebraica, quae idem valet ac spurius: et de Iudaeis vsurpatur, vt, Christicolae vt cernunt tunc agmina Manzera iungi Fortunat. Carm. 5, 4, 75. [...]
Campus Atticae, insignis Miltiadis gloria, qui centum millia ex Darii Persarum regis exercitu in eo profligauit. [...]
dictus est, Qui apud Marathonem a Theseo interfectus est. [...]
Herba, quam Latini Foeniculum vocant Plin. 20, 10. et 21, 9. et 30, 4. Apul. de Herb. c. 124. Expressae marathro guttae Samon. v. 207. Conf. Idem v. 313 et 944.
Vinum, eo modo dictum, quo Aromatites, nempe quod marathrum infusum habet; valetque ad visus imbellicitatem adiuuandam. Vid. Columel. 12, 35.
Herba, cuius meminit Ouidius de Medicam. faciei 91 Profuit et marathos bene olentibus addere myrrhis. Alii Marathros.
Cognomen, quo illustrissima Claudiae gentis familia plebeia distinguebatur. [...]
Festa instituta Syracusis in honorem Marcelli, quod is Siciliam optime rexisset. Horum meminit Cic. Verr. 2, 51 et 154.
A virore, vigore, succo, viribus destitui: opponitur his, quae a succo turgent, aut alias vehementer viuida sunt. [...]
Putrescere. [...]
Languescens, marcens, vigore carens. Lilia demittunt subito caput Ouid. Met. 10, 192. [...]
init.
Vnde Immarcescibilis.
Languor, vigoris defectus. [...]
Idem ac Marcidus. Fulgent. Mytholog. 2, 8 Marculenta caluities.
inquit Festus in Quintipor: est ibi etiam Caipor. [...]
Gentis Romanae nomen, quam antiquissimam fuisse, suadet Liu. 1, 20 [...]
Ex Marcia gente. Marciana carmina a Marcio vate. Liu. 25, 12. Plin. 7, 33. Marcianum foedus, apud Cic. pro Balb. 34 et 39 c. 15 et 16.
Germaniae populi. Stat. Silu. 3, 3, 170 Quae modo Marcomanos post horrida bella, vagosque Sauromatas.
Instrumenti nomen, quo fabri aerarii vti solent. [...]
Magna illa aquarum salsarum colluuio. [...]
Quod mare incolit, vel quod ex mari est, vel quod trans mare venit. [...]
Quod mare accolit, vel quod ad mare est, vel quod ad mare fit. Cicer. Att. 2, 16 [...]
Naues quibus non nisi mari placido et tranquillo vehi licebat, ap. Gell. 10, 25.
Lacus in Aegypto Straboni. [...]
Genus terrae in modum cretae albae, qua vtuntur ad agros stercorandos. vid. Plin. 17, 6.
Palmae s. Dactyli, a margaritis nomen accepere, quoniam et breues, et candidae et rotundae sunt, acinis quam balanis similiores Plin. 13, 4 s. 9.
Vnio alias dicitur. [...]
Idem. Tiberinum margaritum Maecenas dictus ab Augusto ap. Macrob. Sat. 2, 4. [...]
Negotiator margaritarum.
Ferens margaritas. Plin. 32, 11 Concharum genera inter quae et margaritiferae cochleae.
Extrema ora et circumscriptio rei, quae illam continet. [...]
quae marginem habet Plin. 35, 12. Signa limbis marginata puniceis Sidon. Ep. 4, 20.
Titulus erat Satirae Varronis, insaniam ex professo ciuitatis in comitiis et magistratibus furentis, et honorum studio et ambitione luxuque et ingluuie perditae et insanae, acerrime notans. [...]
Nomen Virginis Deiparae, aliis deinde feminis boni ominis causa tributum, vt sponsae Honorii, de qua Claud. de Nupt. Hon. 11 [...]
Bithyniae populi iuxta Pontum. Valer. Argon. 4, 171 Et Mariandynûm patrias penetrauit ad vrbes.
a Mario, vid. MARIVS.
Dea est litoris Minturnensium. [...]
vid. MARE.
Ficus insipida dicitur. [...]
vel MARISCVS i. m. Genus iunci. Plin. 21, 18. (17)
vid. MARE.
Vxoris vir, sic tamen, vt ad animalia etiam pertineat. [...]
Vxor. Ouid. Epist. 12, 175 [...]
Allatum ex A. Peruigilii Ven. v. 26. Sed omnia ibi corrupta, confusa, obscura.
Locare in matrimonium. [...]
Gens Plebein Romae fuit, ex qua C. Marius Cimbrorum victor, septies Consul, municeps Ciceronis, nempe Arpinas, cuius vitam habemus a Plutarcho, popularis i. plebis fautor, contra Sullam nobilitatis patronum, crudelitate et caedibus certauit etc. [...]
Regio Aegypto et Libyae vicina, auctore Ptolem. 4, 5. Sil. 3, 687 Marmaricis ales populis responsa canebat.
Teste Plinio 5, 5 [...]
Herba, de qua Plin. 24, 17 [...]
pro Marte, quem hic posuerant Mamertus est. v. v.
Genus lapidis, cuius diuersae sunt species. [...]
Adi. [Quod ex marmore est, vel marmori candore, duritie, splendore simile. [...]
Marmore incrustare. Lamprid. Alexandr. c. 25. et Inscript. apud Gruter. p. 129. Hinc
Quod superficiem tantum ex marmore habet. [...]
Ex marmore constructio. [...]
Aliud Adi. [Quod marmoream formam vel duritiem habet. Plin. 35, 6 Fit et Romae cremato sile marmoroso et restincto aceto.
Qui marmora vel secat vel polit. [...]
Cognomen Poëtae principis P. Virgilii. Altisoni Maronis carmina Iuuen. Sat. 11, 178. [...]
A Marone. Stat. Silu. 4, 4, 54 [...]
Ciconum vrbs vino laudata: cuius meminit Homerus. Hinc
i. Vinum ex Maronea vrbe. Tibull. 4, 1, 57. Adde Plin. 14, 4.
Herba, al. centauria maior, apud Apul. de Herb. c. 34.
Mons in Paro insula, a quo Marpesiam cautem, id est lapidem Parium, dixit Virg. Aen. 6, 471. Seru.
Instrumentum ferreum ad excidendas herbas. [...]
s. MARRVVII Populi Italiae, circa Fucinum lacum habitantes. Virg. Aen. 7, 750 Quin et Marrubia venit de gente sacerdos.
Populi, quorum meminit Plin. 15, 19. [...]
Deus belli: dictus quod maribus in bello praesit Varr. L. L. 4, 10. [...]
Ad Martem pertinens: Martia auis, Marti dicata Ouid. Fast. 3, 37. [...]
Qui Martem colit. Ouid. Trist. 5, 3, 22 Nec patria est habitata tibi, sed adusque niuosum Strymona venisti, Marticolamque Geten.
Qui est ex Marte natus. Ouid. Amor. 4, 39 [...]
Qui Marti seruit, vel adscriptus est. [...]
Qui martem colit. Inscript. vet. apud Guter. 55, 10.
Aliud Adi. [
apud Festum. [...]
i. Iupiter, Ianus pater, etc. teste Gell. 5, 12. [...]
Sacculus numarius; hoc est in quo numi reconduntur. [...]
vel MARSYA ae, m. [Phryx tibicen, qui tibiis a Minerua primum inuentis, deinde abiectis, cum Apolline certavit, a quo victus et excoriatus est. [...]
vel MARTEVS i. m. Malleus. Petron. c. 57 Martellum de sinu proferens. Alii Martiolum, vel Martulum, vel Marculum, quod probat Pet. Burm.
Animal e genere mustellino, cuius pellis magno habetur in pretio. Martial. 10, 37 Venator capta marte superbus adest.
MARTIALIS, MARTIANVS, MARTICOLA, MARTIGENA, MARTIVS vid. MARS.
lasciuia militari appellati sunt Milites, qui plumbatas gerebant, quae et ipsae etiam nomine Martiobarbuli vocatae per ludum et iocum videntur esse, quod quum pisces in deliciis essent, in quibus numerantur barbi et barbuli, plumbatae, quasi non conuiuii, sed Martis barbi essent et cibi, ioculariter Martiobarbuli dici potuerint. [...]
vel MARTEOLVS i. m. Pro malleolo apud Saresber. 4, 5. [...]
A Plin. 7, 56 pro Malleo vsurpatur. vid. Harduin. Sed Marculum defendit Burm. ad Petron. 51. Caper Grammaticus p. 2246 Martulus, inquit, a Marte non Marculus.
Escae genus ap. Isidor. 20, 2.
Latine Testis dicitur. [...]
Testimonium. [...]
Dioscoridi] Herba est surculosa, flore origani, sed odoratiore, foliisque multo candidioribus, quae circa Magnesiam et Tralleis copiosa gignitur. [...]
Sexus nobilioris nomen, cui contrarium est Femina. [...]
inquit Festus. Plaut. Cist. 4, 2, 39 Bona femina, et malus masculus hic te volunt. Liu. 13, 12 Incertus masculus an femina esset.
vt vult Non. 2, 557 [...]
Idem. [...]
Vnde
Masculum fieri. Plin. 18, 13 de rapis et napis loquens, Densiore enim satu masculescere, item in terra difficili.
Locus, in quo plantae vinearum masculae consitae sunt. [...]
Idem quod Emasculator. Petron. c. 134.
Id est vas escarium aut potorium, dicitur alias Bascauda. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 333. et ad Solin. p. 923.
vid. mox MASSAESYLIA.
Numidarum rex in Africa, primum Populi Rom. hostis capitalis fuit: deinde amicissimus effectus, vsque ad finem vitae perseuerauit. [...]
Folium laserpitii. [...]
Farina omnis ad pinsendum macerata, et aqua subacta, vnde panis coquitur. [...]
Totalis ap. Tertull. adu. Hermog. c. 30. et adu. Marc. 4, 18. Hinc
et de Fuga in Persecut. c. 13.
In massam redigere, Conglobare, condensare. [...]
Siue, vt apud Steph. et Strab. legitur, [vnico a, Africae regio, a Mauris Mulucha fluuio (quem Strab. Molochat appellat) diremta. [...]
Populi nobiles Scythiae Asiaticae Orientem versus, trans Araxem. [...]
Vid. Plin. 12 c. vlt. et in Prooem. 23.
Oppidum Hispaniae vlterioris, non procul a Tartesso, circa quod lateres fiebant ex terra pumicosa, qui siccati non mergebantur in aqua. [...]
Mons Campaniae, optimi vini ferax. [...]
Dicitur etiam simpliciter, i. elliptice, Vinum ipsum ex Massico proueniens. [...]
Galliae Narbonensis vrbs, aliquando fama rerum gestarum, abundantia opum viriumque et doctrinarum gloria florentissima, quae a Cic. Off. 2, 28 [...]
Mauritaniae mediterraneae populi, de quibus Virg. Aen. 4, 132 [...]
Aliud Adi. [Idem. Lucan. 4, 682 Et gens quae nudo residens Massylia dorso Ora leui flectit frenorum nescia virga.
Aliud Adi. [
Lacrima est, quam lentiscus arbor gummi modo sudat. [...]
Ex mastiche factus. Poculum mastichatum Lamprid. in Heliogab. c. 19.
Idem. Oleum mastichinum Pallad. Mart. t. 9. [...]
Oleum ex mastiche. Constantin. Afer. 7, 6.
Mando. Macer de viribus Herb. Carm. 3. Add. Id. Carm. 71. Hinc
apud Apul. de Herb. c. 79. Theod. Prisc. de Diaeta c. 10.
vid. MASTIX.
Flagellum, scutica. [...]
Qui agonothetas s. Praesides in sacris certaminibus comitabatur. [...]
Verbero, siue qui verberibus dignus est. [...]
Idem. Profertur ex Plauto Trin. 4, 2, 121 [...]
Flagellare, ap. Cyprian. Serm. de rat. circumcis. p. 489.
Herba. Plin. 26, 15 s. 92 Quae vero mastos vocatur, inquit, indita, pilos mammarum e partu nascentium aufert, et tineas in facie, aliaque cutis vitia emendat.
Vestis scortea, pessime et grauissime olens, qua Sardi vtuntur. [...]
Qui mastruca vtitur. [...]
Qui thalassionem indicit manibus libidinosis, sitque sine femina maritus. Vtitur Martial. 14, 203. Conf. Sciopp. ad Priap. Carm. 18.
i. ipsi sibi libidinis et effundendi seminis ministri erant. Al. Mastupro, Mastuprator etc.
s. MASTVPRATVS i. m. Martial. 9, 42 qui se hoc genere turpitudinis polluit.
Latine Mamma dicitur; et proprie animalium est. [...]
nobilis ICtus, a quo Sabiniani ICti dicti sunt: huc referendus propter illud Persii 5, 90 [...]
Al. matus vel mattus v. v.
MATARA vel MATARIS s. MATERIS, it. MAZARA Genus teli. etc.
Ignoratur, quid sit: nisi forte sonus, quo actio gladio verberantis aëra vtcunque exprimitur.
s. METAXA ae. f. Dicitur esse Restis seu funiculi species. [...]
vel METAXARIVS est metaxae huius s. Serici crudi negotiator l. vlt. C. de pignor.
MATELLA, MATELLIO vid. MATVLA.
nomen, quo vtitur Cato de R. R. c. 46, 2 [...]
Quae peperit, respectu eius, quod peperit. [...]
Conf. Hor. Epist. 1, 7, 7.
Quod est matris. [...]
saepe ita iunctim scriptum inuenias, genitiuo antiquo, ad imitationem Graecorum, qui femininorum in A purum desinentium genitiuos in AS mittunt. [...]
inquit Gellius
Quod matronae est. [...]
Festa fuerunt Kal. Martiis in Martis honorem, ob diremtum a matronis bellum cum Sabinis. [...]
Conditio matronae. Apul. Met. p. 153, 9 Vt matronatus eius indicabat. Vix potest aliud quam ornatus et cultus intelligi.
Festa erant matronarum s. Matrum potius, a quibus excludebantur famulae. [...]
Maris et feminae coniugatio. [...]
inquit Festus. [...]
Ex matris fratre natus. In l. prima, Ad legem Pompeiam de Parricidiis. Et Aurel. Vict. de Orig. Gent. Rom. c. 13 Turnus matruelis Amatae.
Matri similem fieri. Pacuuius Duloreste, Vtinam nunc matrescam ingenio, vt meum patrem vlcisci queam Nonius 2, 526.
vt ait Festus. [...]
Femina, quae foetus gratia tenetur. [...]
Catalogus militum. Veget. 1, 26. et 2, 2. Inde ad alias res transfertur. Vid. Voss. de Vitiis Serm. 3, 24.
Qui matriculam seruat apud ICtos. Item, Inops, in Gloss. Isidor.
Genus piscis. Apul. Apol. 1 p. 162. Conf. tamen Coluii Notae p. 253.
vid. MATTICI.
Actus ipse. Cic. de Invent. 1, 18 c. 13 Orestes si accusetur matricidii, etc.
vid. MATARA.
vel MATERIES êi. f. [Omne illud, e quo aliquid fieri, formari, singi intelligitur. [...]
Ad materiam pertinens. Macrob. de Somn. Scip. 1, 12 Priusquam materialis influxio in corpus venientes animos ebriaret.
Idem. Sidon. Epist. 8, 11.
Faber lignarius, vel qui materiam praestat. [...]
ea forma dictum, qua Lignari; idemque significat. Caes. Bell. Gall. 7, 73 Erat eo tempore et materiari et frumentari, et tantas munitiones fieri necesse.
i. Compositae ex mala materie, vt ex lignis non caesis tempestiue.
aliud Partic. Vitruu. 5, 12 Ea aedificia minime sunt materianda propter incendia, i. non e ligno, sed e lapide vel lateribus facienda.
et MATERIATVRA apud Vitruuium legitur 4, 2 [...]
i. Dura, solida, et prope lignea, vt exponit Turneb. Aduers. 21, 25. Mibi potius videtur ea, vbi fuit materies et rudus, aedificiorum.
Idem.
vid. MATARIS.
MATERNVS, MATERTERA vid. MATER.
vel MATHÊMA atis. n. vnde MATHEMATICI dicuntur, [Latine Disciplina dicitur. [...]
vt, Mathematicae disciplinae. Conf. Vitruu. 1, 1. Plin. 30, 1. Macrob. Somn. Sc. 2, 2.
Ars ipsa. [...]
Haec Lactant. in 4. Thebaid.
Mons est Calabriae. Lucan. 9, 185 Et calidi lucent buxeta Matini.
gentis nomen: in qua fuit aliquis pomis inserendis insignis Plin. 15, 14. Vnde
Vid. Macrob. Saturn. 2, 15. Et Apic. 4, 3.
vid. MATER.
vid. AMARACVS et PARTHENIVM.
vid. MATER.
MATRICIDA, MATRIMVS, MATRIMONIVM, MATRIX vid. MATER.
MATRONA, MATRONALIS vid. MATER.
Fluuius Galliae, ortus in finibus Lingonum, et Celtas a Belgis separans. Ausonius in Mosella 462 Matrona non Gallos Belgasque intersita sines.
Storia vel teges, in quibus stuppa, vel foenum, vel lanae rudiores, aut aliud aliquid simile infertum est; fiuntque interdum e canabe, aut scirpo. [...]
cui matta pro lecto est. Augustin. contra Faust. 5, 5.
MATTEA, MATTEOLA vid. MACTEA.
Saponis erat quoddam vile genus, quo ad
ruffandos crines mulieres vtebantur. [...]
Al. Matrici.
vel MATVS Humidus, lutosus; quasi ex Madidus. [...]
vid. MACTEA.
a Matula; est Aquarium vas, inquit Nonius 15, 2. [...]
a Matula, inquit Festus; et Varro de L. L. 4, 25 p. 30, 19 [...]
proprie de frugibus dicitur, Quod neque crudum, neque mite, neque caducum, neque nimium coctum, sed in tempore temperatum prouenit: vt, Poma matura. [...]
Dea frugibus maturescentibus praefecta ap. Augustin. C. D. 4, 8.
Tempus maturum. [...]
Tempestiue, siue Ad tempus, vid. Nigid. ap. Gell. 10, 11. [...]
Idem. Cato apud Gell. 3, 7 Maturum censeo faciundum, vt milites ad verrucam ire iubeas.
Accelerare, sed ita, vt adhibeatur industriae celeritas, et diligentiae tarditas; ex quibus duobus contrariis sit maturitas, vt neque aliquid citius, neque serius siat. [...]
Maturum factum. [...]
Festinanter. Liu. 32, 16 Iussis caeteris, quantum maxime possent maturate sequi. Maturate properare Plaut. Pseud. 4, 7, 58.
Maturum sieri; a Matureo derinatur. [...]
Aurora a Latinis dicitur, quae a Graecis [
pro Mane. [...]
MAVELIM, MAVELLEM, MAVOLO vid. MALO, mauis.
Inquit Seruius ad Georg. 1, 137) per epenthesim Mars dicitur: vt Nauita, pro Nauta; Ouid. Fast. 3, 171 [...]
et MAVORTA ae. f. Gr. Genus vestis muliebris, vid. Seru. ad Virg. Aen. 1, 286 [...]
Herba, de qua Macer. 2, 34.
Populi, qui Mauritaniam regionem incolunt. [...]
Pro Mauritanus, siue Mauritanicus. [...]
Quo cognomine vsi quidam. Martial. 5, 29 Licet vincas aequitate Mauricos.
a Mauro Gell. 2, 25.
Idem. [...]
Idem, quod Maurusius. Martial. 12, 67 Gemmantes prima fulgent testudine lecti Et Maurusiaci pondera rara citri.
Dictio trisyllaba; suit, inquit Gellius, vt Marcus Cicero ait, Rex terrae Cariae: vt quidam Graecarum historiarum scriptores dicunt, Praefectus prouinciae Graecae, quem [
Tetrasyllabum, vt Timoleonteum, et similia monumentorum nomina. [...]
Diminutiuum a Mala, vt putauit Priscianus. [...]
Quod ad maxillam pertinet. [...]
Fuerit itaque, maxillam alicuius verberare, malam percutere.
Superl. a Magis, vid. MAGIS.
Cognomen in Imperatore illo Thrace nobilitatum.
MAXIMOPERE, MAXIMVS vid. MAGNVS.
Quae et Massa dicitur, solet ex farina, aqua, et oleo, aut etiam lacte, confici. [...]
teste Plin. 2, 208. sub monte Argeo, quae nunc Caesarea. Inde, Mazacae populi, eidem 6, 7. Hinc,
et MAZACES is. [
vid. MATARA. Alii MATERI. Quid autem sit Materis, vide suo loco: vid. etiam et MATERA.
Pl. Mazaces. [Africae Populus. [...]
vt ait Acron, quo cibi feruntur in conuiuia. [...]
vid. MAZAX.
accusatiuus, et ablatiuus, ab Ego, mei. [...]
vid. infra s. l. sub MEVS.
MEABILIS, MEATVS vid. MEO.
Iurandi aduerbium. [...]
Faber Machinarum, opifex
corum operum, quae ingenio simul ac manibus fiunt. [...]
Ars mechanica, vid. Vess. de Scient. Mathemat. p. 264. Mechanicae professor Symmach. 10, 45.
Artificium, commentum. Sidon. 1, 9 Deus bone, quae ille digitis mechanemata facit.
Papauer. Vid. Plin. 20, 19. Apul. de Herb. 53, 91. et Plin. 27, 12.
Lactucae atrae genus, a similitudine quadam ad meconium, i. papaueris succum. [...]
Gemma est papaueris similitudinem exprimens, de qua Plin. 37, 10.
Papaueris succus, opio ignauior. Passum meconium Scribon. 86. Plin. 20, 18. 25, 12 et 13. 28, 8. 32, 3.
i. Cum me. Cicer. in Orat. 154 c. 45 [...]
Magistratus apud Campanos, qui pars Oscorum sunt, nomen. [...]
vt ait etiam Cic. de Nat. Deor. 3, 49. [...]
Patronymicum pro possessiuo. Ouid. de Arte Am. 2, 101 Non facient vt vincat amor, Medeides herbae, etc. Medeides herbae, h. e. Venesicae, quibus vtebatur Medea.
Gemma nigra. Plin. 37, 10.
vid. MEDEOR.
pro Erga me; interpositum est D, propter hiatum vocalium. Plaut. Epid. 3, 3, 9 Quasi quid filius meus deliquisset mederga.
Morbum aut malum quodcunque arte leuare aut tollere. [...]
Curatio, medendi ratio, medicamentum. [...]
Mederi. [...]
Vsitatius quam Medico. [...]
Quod medicamentis admistis confectum est: Medicatae ficus Plin. 23, 7. [...]
Medicus. Hoc nomine appellatur Christus a Tertull. adu. Marc. 3, 17 extr. Et Aesculapius ab Auieno in Ophiucho v. 216.
Medendi artem qui profitetur vel exercet. [...]
Quod est medici. [...]
pro Obstetrice. Vet. Inscript. Gloss. Isidor. voce Maia, vbi pro Media leg. Medica. Grut. Inscript. p. 636. Vid. Bartholin. de Ritu Puerper. Rhod. ad Scribon. Larg. Compos. 122 p. 193.
Et artem medendi significat, et rationem, et rem salubrem. [...]
an pro Medicis dicti vnquam sint, quaerendi occasionem praebet Pontanus ad Macrob. in Somn. Scip. 1, 3 [...]
Quod ad medicinam pertinet, Herba medicinalis Plin. 32, 10. [...]
Cui medicina cum successu adhiberi potest, quod curari potest. [...]
Laudantur Libri medicinii Auson. Ep. ad Symmach. Grypho Praef. Sed dedit Tollius, librosque Medicinae. Sic et Floridus: nec faciunt alterius lectionis mentionem.
Quod medicinam affert. Apul. Princ. 3 Florid. Gratissima prorsus sanis natabula et aegris medicabula.
Idem quod Medicina. [...]
Quo homines et caetera animalia curantur. [...]
Qui medicamenta consicit. [...]
Venesica. Vxorem moecham vel medicamentariam probare Cod. Theod. 3 tit. 16. Nempe
scilicet, Artem.
Aliud Adi. [Quod remedium adfert, et medicamenti vice est. [...]
Regio in Asia, Medorum patria.
Qui est ex Media, Poëtae Medos appellare solent etiam, vbi de Persarum Imperio sermo est, vel Parthorum. [...]
Idem. Medicum imperium, Medica vestis Nep. 4, 3, 2. Curt. etc. 2 Pro Medicus est Melicus v. v.
Herba equorum pabulo quam optima. [...]
Arbor Assyria. Plin. 12, 3 [...]
non dicitur, sed Meridies. [
vid. MEDIVS.
et MEDIMNVM i. [Genus mensurae aridorum apud Atticos. [...]
MEDIOCRIS, MEDIOCRITAS, MEDIOCRITER, MEDIOXIME, MEDIOXIMVS vid. MEDIVS.
Vrbs est Insubrium in Cisalpina Gallia, de qua Plin. 3, 17. [...]
Qui Mediolani habitat. Cic. in Pison. 62.
Populi sunt inter Belgas Leucis et Eburonibus vicini. apud Caes. B. G. 4, 10. Postea Meti, Metti: vnde hodiernum Metz.
Herba est Mediae peculiaris, (vnde et nomen accepit) in locis vmbrosis petrosisque nascens. Romani Trifolium odoratum vocant. Vid. Plin. 27, 12.
vid. Mediocris in MEDIVS.
Instrumentum funarium, apud Catonem de R. R. c. 3, 5. [...]
MEDITERRANEVS, MEDITVLLIVM vid. MEDIVS.
Curare aliquid, vel sola cogitatione animi, vel exercitatione adhibita. [...]
Add. Virg. Ecl. 6, 82. Gell. 9, 15.
Idem. Tac. Ann. 15, 35 Nomina summae curae, et meditamenta. Idem Hist. 4, 26, 4 Et caeteris belli meditamentis militem firmabant.
Idem quod Meditamentum. Prudent. Psych. 234. Lenti meditamina belli Sil. 8, 325.
Idem. Theodulf. Carm. 2, 187.
Alii legunt Meditatus.
Sacra deae Meditrinae. [...]
Quod mensuratum aequaliter distat ab extremis. [...]
frequenter vtitur Firmic. 2, 28. Item Apul. de Doctr. Plat. 2 p. 22 Hic medie imperauit, i. Nec optime, neque pessime Eutrop. 7, 8.
Locus medius, medium, mediocritas. [...]
Medium facere, diuidere. Apic. 3, 9.
Vid. Cur. Post. Cellar. p. 379.
Hoc nomine a Christianis appellatur Christus [vt, Tertull. de Carne Chr. c. 15. [...]
Quasi Medium tenens, v. g. inter optimum et pessimum, maximum et minimum etc. [...]
vt ait Nonius 1, 122. [...]
Medio quodam modo: h. e. Prudenter et moderate. [...]
Idem quod Mediocris, ex Catone apud Festum.
pro media parte laudatur ex Tertull. adu. Hermog. ab Aus. Popma ad Varr. R. R. 1, 2, 10. Sed non est in Indice Glossarum Tertulliani.
vel MEDIOXVMVS a, um. Adi. [Mediocris, siue medius. [...]
Medio modo. [...]
et 8 p. 283.
i. Medius currens. Arnob. 3 p. 118. et Isidor. 8, 11.
Quod in medio est. [...]
vid. sub MEDDIX.
Quod est a mari remotum, quasi In media terra. [...]
inquit Festus; sed Procul a mari, quasi Meditellium, ab eo quod est Tellus. [...]
Quod regem, aut certe magistratum Graecis significat, proprium est. [...]
Posteri Medontis. Paterc. 1, 2, 4.
Fluuii nomen in Gallia, quam Belgicam vocant. Lucan. 1, 437 Nec vltra Instabiles Turones circumsita castra coërcent, In ripis Meduana tuis marcere perosus, etc. Sed habentur hi versus pro spuriis.
Pingue illud in ossibus medium est. [...]
Ex intimo affectu, vel intime. [...]
apud Apul. Doctr. Plat. 2 p. 21 vbi al. inedicati; et Vulg. Interp. Psalm. 65, 15.
Populi Alpini. Vid. Harduin. ad Plin. 3, 20. et Vitruu. 8, 3.
Ad Medullos pertinens. Auson. Epist. 5, 28.
Proprium fluuii nomen in Media, quod ex Strabone cognoscere licet lib. 15. [...]
vid. MEDIA.
Hodie Germania vocat Meet.
Filia fuit Phorci ex Cetho coniuge, quae vna cum duabus sororibus Euryale, et Stenone, Gorgadas insulas in Oceano Aethiopico tenuisse feruntur. [...]
apud Fest. pro Mesancylum, si sides Turnebo Aduers. 19, 32. et Scaligero etc.
siue MEGALOBYZI [dicebantur Ephesiae Dianae sacerdotes, quos eunuchos esse oportebat; vnde et pro Imbellibus ac mollibus poni consueuerunt, quales sunt spadones. [...]
Vna est e tribus Furiis. [...]
vid. MEGALESIA.
et Ludi MEGALENSES, it. MEGALENSIA orum. n. plur. [...]
et Iuuen. Sat. 11, 193 Megalesiacae spectacula mappae.
vt ait Plin. 13, 1 s. 2 [...]
Picturae genus apud Vitruu. 7, 4 [...]
Arcadiae vrbs, e qua Polybius historicus. Meminit Liu. 32, 5. et 36, 31.
Megalopolis incolue. Liu. 28, 8. et 35, 27.
qualis Polybius fuit Liu. 32, 22.
Vrbs iuxta Isthmum Corinthiacum, media inter Peloponnesum Atticam, et Boeotiam. [...]
in Sicilia. Virg. Aen. 3, 689.
Idem. Cic. Acad. 4, 129 [...]
apud Ouid. Met. 10, 659.
Ex Megara. Gell. 6, 10 [...]
Regio circa Megara. Vid. Plin. 4, 7. 2 Vrbs Siciliae Mel. 2, 7.
Dicuntur Proceres, primatesque. Nam [Latine dicitur magnus. [...]
iurandi. [Per Herculem. Cic. Att. 10 Epistola tua gratissima fuit meae Tulliae, et mehercule mihi: semper secum aliquid afferunt literae tuae.
Idem. [
MEI, vel MIS. [Genitiuus ab EGO Vide suo loco.
vel MINGO minxi, mictum, ere. [Vrinam emittere. [...]
Desideratiuum verbum a Meio. Iuuen. Sat. 6, 308 Noctibus hîc ponunt lecticas: micturiunt hîc. Pruriunt in Venerem.
Al. MICTIO.
s. MINCTVRA ae. f. Veget. 1, 23.
i. vilis, vt, merx Lucil. ap. Non. 2, 532.
Add. Id. c. 70.
Opus illud dulce apum. De quo locus classicus Plin. 11, 14. [...]
blandientis. [
alterum, [similiter blandientis. Plaut. Cas. 1, 1, 47 Mea vita, mea mellilla, meafestiuitas.
Quod ad mel pertinet. [...]
Vbi apes nutriuntur. [...]
Idem qui Mellarius, qui mellaria exercet. Varr. de R. R. 3, 16, 4 Merula, vt caetera fecit historicôs, quae sequi meliturgi soleant, demonstrabit.
Mel colligere. Vid. Gronou. Obs. 2, 16.
Mellis vindemia, quum mel eximitur. [...]
s. MELLACIVM i. n.
Quod ex melle est, vel mel refert ipso gustu. [...]
forte Dimin. ex Melleus. Sic certe suspicabar legendum Colum. 9, 4, 2 vbi apes memorat magis exiguas, nec tam rotundas -- coloris meliusculi.
Quod est melle conditum. [...]
quidam habent Meum corculum mellitulum. Al. corculum, melliculum.
i. melicraton. Oct. Horat. 1, 8.
Laudatur Colum. 9, 8, 2 Vbi saltus sunt idonei mellisici. Sed rectius refertur ad MELLIFICVS, a, um.
Ex quo fluit mel, vel fluere videtur; hoc est Dulce, iucundum. [...]
Idem. apud Auson. Epist. 16, 14.
Mel facere. Plin. 11, 18 Aliarum quae in arboribus mellificant. Sic vos non vobis Mellificatis apes Virg. ap. Donat. in vita.
apud Varr.
Quod mel facit. [...]
Mellis parandi studium et ratio. [...]
Succus ex floribus, quem ad mellificationem apes conuehunt Plin. 11, 6. Idem, Succum vuae immaturae Melliginem dixit 12, 27.
Quod est eiusdem generis cum melle. [...]
vel MELINA ae. f. Potio est confecta adiecto melle. Plaut. Pseud. 2, 4, 51.
Dulcedo. Plaut. Truc. 4, 1, 6 Cum hoc iam volupe'st, tum hoc nimio magnae Melliniae mihi. Proprie forte fuit mulsa, vel certe potio melle temperata, eademque adeo quae Mellina.
Idem ac Mellitus. Plin. Valer. 3, 26 Carae mellitinae libra vna.
Dea mellis. Arnob. 4 p. 131. Et Augustin. de Ciu. Dei 4, 34.
Fluuius Galliae Cisalpinae. Virg. Georg. 4, 278. Et Catull. 68, 33.
Insula est, quae alio nomine Corcyra appellatur. Stat. Theb. 12, 619 Icarii, Celeique domus, viridesque Melaenae.
Aquila nigra. Plin. 10, 3.
Species Acanthi herbae, a foliorum nigredine sic dicta, quasi melanophyllum Plin. 22, 22.
Genus nigri Hellebori, a Melampode vate dictum Plin. 25, 5.
Herba. Plin. 27, 8.
Fuit, teste Homer. Odyss. 15. [...]
Latine dicitur Atra bilis, quae saepe in furorem agit homines. [...]
Qui atra bile plurimum abundat. Cic. Tusc. 1, 80 c. 33 Aristoteles quidem ait omnes ingeniosos melancholicos esse.
Scythiae populi, a nigris vestibus quas ferunt, ita nominati. Vid. Mela 2, 1. et 1, 19.
Iunci genus. Plin. 21, 18.
Piscis ex Thynnorum genere. Athen. 3, 34. Plin. 9, 15.
Genus herbae. [...]
Nomen canis apud Ouid. Met. 3, 222 Harpalos et Melaneus, hirsutaque corpore Lachne.
Idem quod Nigritia seu nigredo. Plin. 24, 8 Et lentiginem et carcinomata, melanias quoque veteres, addito melle emendant. Add. Plin. 26, 14.
Flos niger violae. Plin. 21, 11.
Herba. Plin. 22, 21.
Herba. Plin. 20, 17 [...]
Piscis sic dictus, quod nigricantem caudam habeat, et inter saxatiles numeratur. [...]
sunt Mala, quae et malorum et pirorum aliquam speciem prae se ferunt; vnde etiam nomen habent ex pomis et piris compositum. [...]
Multorum fluuiorum nomen est. [...]
Vitiliginis species. Vid, Cels. 5, 28, 19. Lactant. 4, 14. vbi tamen non inuenio.
vel MELANSPERMON i. n. Idem quod melanthium. Plin. 20, 17.
vel MELEÂGRVS, Ouidius MELEAGROS i. m. [frater fuit, Oenci filius, qui quum aprum Calydonium interfecisset, eiusque pellem et caput Atalantae Schoenei filiae donavisset, Thestiadae eius auunculi vtrumque illi ademerunt, quos ille interfecit. [...]
Sorores Meleagri dum lugent fratrem in aues huius nominis mutatae, Ouid. Met. 8, 534. [...]
Nomen Homeri.
i. Homericus. Tibull. 4, 1, 201. vbi vid. Brouckh.
Herbae nomen, eadem quae Chamaeleon. Apul. de Herb. c. 25. 2 Melete, musarum vna ap. Cic. Natur. Deor. 3 c. 21.
hasta, vid. MELIS n. 2.
Terrae genus est Eretriae cinereae non dissimile, quodque digitis confricatum stridorem reddit trito pumici similem. [...]
Vrbs est litoralis Magnesiae, propinqua Thessaliae, vt testis est Herodot. lib. 6. [...]
Vnde, Purpura Meliboea, h. e. Melibocensis, ait Seruius, ad Aen. 5, 251 [...]
aut secundum alios MELICERIBALI cochlearum genus ap. Plin. 32, 11.
vel MELICERIA ae. f. [A Cera et Melle nomen accepit. [...]
Gemma parte flaua, parte mellea. Plin. 37, 11.
Lapis modo niger, modo flauus; a mellis colore vocatus. Plin. 37, 11. Adde Lucret. 4, 1153.
Gemma, quae ex India mittitur, quasi per aurum sincero melle translucens. Plin. 37, 9.
Aqua mulsa. Isidor. 20, 3.
vid. MELOS.
Ab imperito vulgo dicitur Gallinarum genus, quod Medicum dici debet, teste Columel. 8, 2, 4. [...]
Herba, quam Latini Sertulam Campanam appellant, quod in Serta vrbe Campaniae frequentissima sit. [...]
vel MELOMELI n. quod melius, [Quid esset, docet Columel. 12, 45, 3. [...]
Dicitur Pomum musteum, siue dulce, quasi Mellitum pomum; Plinius 15, 14 [...]
Apiastrum vocat Varro de R. R. 3, 16, 10. [...]
Ab animali etiam Melis vel Meles dictum videtur: Plautus in Epid. 1, 1, 21 [...]
Sic legendum censet Scal. pro MELTOM. Caeterum
MELIOR, MELIVSCVLVS, MELIORESCO, MELIORO vid. BONVS.
Nomen herbae. [...]
vel vt alii malunt, MELES, is. aut MAELIS adeo f. [Animal, quod hodie fere et Taxo, siue Taxus dicitur, cui hoc nomen tributum putatur, quod sit mellis auidissimum, et aluearibus semper infestum, in cauernis viuens, asperum, mordaxque, magnitudine vulpis, colore felis; ex cuius pelle pharetras et canum collaria obtegunt. [...]
vid. MELISSVS.
vid. MELITTON.
qui, vt scribit Lactantius Instit. 1, 22 [...]
siue MELITA ae. f. [Insula inter Italiam Epirumque posita, vt scribit Strabo: siue, vt scribit Plin. 3, 26 [...]
et MELITENSIS e. Adi. [et Melitenses Plin. 30, 5. [...]
vt inquit Plin. 37, 11.
Item Potio ex musto et melle facta, auctore Plinio 22, 24. et 14, 9.
Verbum simpliciter e Graeco assumtum, si bene Diomedes 1 p. 373 [...]
Genus vini ap. Vitr. 8, 3. vid. Philand.
Herba, alias marrubium. Apul. de herb. c. 45. Plin. 21, 20 hoc nomine appellatur Melissophyllon: alii tamen c. l. legunt Melittis, idis.
s. MELISSON ônis. m. [Vbi apes nutriuntur. [...]
vid. MEL.
s. MAELIVM legunt quidam pro Millo canum cotlari, v. v.
Gentis Romanae nomen, e qua ille Spurius, largitionibus celebris. Vid. Liu. 4, 13. seqq. Valer. Max. 6, 3, 1. Hinc
MELIVS, Comparatiuum a Bene. et MELIVSCVLE vid. BONVS.
Ius mellitum. Apic. 1, 2 Adiicere melizomo parum vini.
Aqua e melle sic fieri solita; Quum secundarium mel de fauis fuerit exceptum, certae statim minute resoluantur, et aqua fontana vel caelesti macerentur. [...]
MELLARIVM, MELLARIVS, et MELLATIO vid. MEL.
vid. MELICERIS; nam vnico L scribi debet.
MELLICVLVM, MELLIFER, MELLIFICO, MELLIFICVS, MELLIFICIVM, MELLIGO, MELLILLVS, MELLITVS vid. MEL.
vid. MEL.
Vox hybrida e Graeco et Latino etc. Proximus designatus. Legg. 5, 7 et 14. C. de Proxim. sacr. scrin. et Theod. Cod. 6, 26.
aut MELLVM Quidam ap. Varr. R. R. 2, 9, 15. pro MILLVS.
Fluuius, qui et Nilus appellatus est. Ausonius in Aenigmate. Vid. Fest. in vocibus Alcedo, Alumento, et Melo; et Seru. ad Georg. 4, 291 et Aen. 4.
Herba est, quae alio nomine Aristolochia longa appellatur. Apul. de Herb. c. 19.
MELODES, MELODIA vid. MELOS.
Genus malorum, quibus folium vnum aliquando et geminum erumpit e latere medio Plin. 15, 14.
Scarabaei genus. Ioël. 2, 25.
vid. MELIMELI.
Dicuntur statim ante Cucumeres a Palladio 4, 9, 6 Genus peponis, quod aliis Melopepo appellatur. Melones Hostienses memorat Lamprid. Albino 11.
Sic describuntur a Plinio 19, 5 s. 23 [...]
Herba eadem cum Millefolio Apul. de Herb. c. 88.
Cantus, modulatio. [...]
Cantus. Mart. Capell.
Qui carmina cantat. Sidomus Epist. 9, 15 Proculus melodes insonare pulsibus.
Qui canuca facit: Poëtae lyrici, Melici dicti sunt. [...]
Suauiter canens apud inferioris aetatis Poëtas. Dulce carmen et Melodum Prudent. Cath. 9, 2. Canentes Melodae virgines Auson. Profess. Epigr. 16 i. sirenes.
Herba eadem cum polio Apul. de Herb. c. 57.
vel MELOTE es. f. Pellis ouilla; Vulg. Hebr. 11, 37. Sed non tam pellem ouis significat, quam exuuium, hoc est pellem corpori detractam vna cum lana. Erasmus in Epist. ad Hebraeos c. 1, 37.
Herba putatur ea, quae alio nomine [hoc est vitis alba appellatur. Nominat Plin. 21, 9 s. 29.
Vna musarum. Vid. MVSAE. Horat. Carm. 1, 24, 3 Praecipe lugubres Cantus Melpomene; cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit.
vid. MELIOM.
Pars corporis, quae artibus, et tendinibus adnexa est, iisque, quae inde Membranae vocantur, vt Manus, Pes, Caput. [...]
Vnde Comparatiuum, Membrosior, i. Mentulatior. Poëta Phallicus praefat. Carm. Sed ruber hortorum custos membrosior aequo.
Per singula membra. [...]
Pellis, quae artus tegit et iungit. [...]
Idem. Apul. Met. 6 secundum lectionem Elmenhorst. et Pricaei. [...]
Quod similitudinem membranae habet. [...]
Aliud Adi. [Quod ex membranis est. Vlpianus de Legat. 3. l. Librorum appellatione, Quod si in codicibus sint membraneis, vel chartaceis, vel etiam eboreis.
Per membra formari: quo verbo vtitur Censorinus de Die natali c. 11.
Membrorum compositio. Vitruu. 8, 5.
Accusatiuus geminatus, maioris vehementiae gratia, ab Ego primitiuo. [...]
Fructus s. pomum arboris Vnedonis. [...]
Pronomen compositum, pro Meipsum. Plaut. Capt. 2, 3, 68 [...]
inter Collyria laudatur Euelpidis, quod i. mixtum.
Verbum defectiuum in Praeterito tantum coniugatur, et temporibus a Praeterito formatis, praeter haec etiam habet in Imperatiuo, Memento, mementôte. [...]
ab antiquo Memino. Sidon. Epist. 2, 20. et Auson. 4, 12. item in Professor. 2, 39. Conf. Voss. de Vit. L. L. p. 767.
Secundum Priscianum, a Memini fit. [...]
Pro memoriter Pompon. ap. Non. 11, 42.
inquit auctor ad Herennium) firma animi rerum et verborum dispositionis perceptio. [...]
In Inscript. Fabrett. p. 85 Idem est atque Conditorium.
Enchiridion ad iuvandam memoriam. [...]
Idem quod Memorialis. Arnob. 6 p. 196. Et absolute l. 144. D. de Verb. signif. Memoralium liber Masurii laudatur. Sed Gothofr. Memorialium.
Ex memoria, non ex libro s. commentario. [...]
Quod est dignum memoria aut memoratu. [...]
Add. Glossae Lat. Gr.
Idem. Corn. Fronto p. 2194 Memoriose qui facit, ostendit in omni re naturae bonum. Memoriosius, Memoriosissime. Fest.
In memoriam reducere. [...]
Idem quod Memoria. [...]
Elm.
nomen habere putatur a Mnestheo Troiano, Aeneae comite. [...]
Patronymicum Graeco more formatum, pro Memmio, ad quem scribit Lucretius 1, 45.
Filius Tithoni et Aurorae, qui Troianis ex Oriente ferens auxilia, et fortiter pugnans, ab Achille occisus fuit. [...]
Niger Ouid. ex Pont. 3, 3, 96. [...]
Aues ex cineribus Memnonis. Ouid. Met. 13, 618. Vid. Isidor. loco quem modo dedimus.
MEMOR, MEMORIA, MEMORITER, MEMORO vid. MEMINI.
Aegypti vrbs capitalis, vnde pro tota Aegypto interdum nominatur. Martial. 1, 1 Barbara pyramidum sileat miracula Memphis. Carens Sithonia niue Memphis Hor. Carm. 3, 26, 10.
item Marmoris genus Plin. 36, 17. Isidor. 16, 4.
ponitur loco adiectiui. Tibull. 1, 7, 28 Barbara Memphiten plangere docta bouem.
Apud Romanos fuit dea, quae menstruis fluoribus praeesse putabatur. Vid. Augustin. de Ciu. Dei 4, 11. et 7, 2.
Piscis. vid. MAENA.
Apud Plautum comoedia, in qua Menaechmus introducitur.
Apud Vitruu. 9, 8 legebatur. i. [Menstruus, pro quo tamen hodie legitur Manacus. v. v.
Herba magica serpentium ictus sanans Plin. 24, 17. Harduin. legit Minyas.
fuit Antiopes Amazonum reginae soror. [...]
Tydei fuit interfector, cui caput ante obitum corrosit Tydeus ex rabie, qui apud Stat. Theb. 8, 740 ita vociferatur, Caput ô caput, ô mihi si quis Adportet Menalippe tuum.
Atheniensis comicus nouae comoediae. [...]
Idem. Menandricus fluxus Tertull. de Pallio c. 4. Alii Maeandricus. Adde Salmasium ibidem p. 339.
vt, Auceps, aues capiens.
et MENDVM i. n. [Error, siue erratum. [...]
Plenum mendis et erratis. [...]
Incorrecte, inemendate.
Apud Augustinum Epist. 10, 3. et Retract. 1, 1.
Vero opponitur. [...]
Quidam hic legunt Mendaciolis.
Proprie, Qui frequenter dicit mendacium. [...]
Qui mendacium loquitur. Plaut. Trin. 1, 2, 163 Nihil est profecto stultius, neque stolidius, neque mendaciloquius, neque argutum magis.
Apud Tertull. de Praescript. c. 13.
Vnguentum. Plin. 13, 1 ita describit, vt fiat balanino resina mixta.
Inops, et alienam misericordiam implorans paruae stipis causa. [...]
Compar. Tertull. de Pallio extr. Credo ne mendicius patre coenasset.
etc. Sed omittunt inde a Grutero.
ficticium nomen vestis apud Plaut. Epid. 2, 2, 39 Quid erat induta? an regillam induculam? an mendiculam? Ludit in oppositione nominum.
Vitae alimenta ostiatim postulare. [...]
Aliud Partic. [
Pro eodem accepit Laber. teste Nonio 2, 55. Conf. Gell. 16, 17.
Mendicus Plaut.
Mendicans. Augustin. Epist. 140 Mendicabunda prece stipem rogare.
MENDOSVS, MENDVM vid. MENDA.
Filius Atrei, frater Agamemnonis, Rex Spartae ciuitatis, et maritus Helenae, quam rapuit ei Paris. [...]
Gens, Romae fuit, ex qua Agrippa Menenius C. F. Lanatus COS. cum P. Postumio Ann. CCL. Cassiodorus. [...]
Viri proprium, qui cum matre concubuit, auctore Ouid. Met. 7, 387. Vid. Hygin. Fab. 25.
Vid. Scal. Coniect. in Varr. voce Minerua.
Auriga Diomedis, de quo Stat. Theb. 6, 712. Alius fuit Athenarum dux, Thesei et Phedrae filius, ac frater Demophoontis.
MENIANVM, i. pl. MENIANA vid. MAENIVS.
teste Plin. 5, 7. [...]
quae cerebrum vestit, instrumentum, quod describit Cels. 8, 3.
in tota Asia disertissimus, praeceptor Ciceronis, vt ipse in Bruto 315. [...]
Lunula in fronte librorum ad ornatum depicta. [...]
Gemmae nomen apud Plin. 37, 10.
Verb. antiq. pro Recordor. Vnde Memini, v. v.
Herba, al. Paeonia. Apul. de Herb. c. 64.
Vnde Comminiscor, Reminiscor, quae Varro L. L. 5, 6. Simpliciter a mentis nomine deriuat.
Iuuenis Thebanus, filius Creontis, qui pro patriao salute sanguinem suum, atque adeo vitam ipsam sponte profudit. [...]
Nomen vnius ex sociis Aeneae, qui gubernator fuit nauis, cui nomen erat Centauro. Virg. Aen. 5, 161 Rectorem nauis compellat voce Menoetem.
Filius Actoris pater Patrocli; vnde et Patroclum Menoetiadem vocant Poëtae. Ouid. Epist. 3, 23 Ipse Menoetiades tunc quum tradebar, in aurem, etc. Propert. 2, 1, 38.
Herba. Apul. de Herb. c. 64.
Animus noster, rector ille corporis, in quantum cogitat, intelligit, vult etc. [...]
a Supino Mentum, quod a Meno verbo antiquo deducitur, vnde est Perf. Memini. [...]
tribuitur vetustissimis a Prisciano 8 p. 799.
Falsum dicere significat, ac videtur cognationem habere cum verbo antiquato Meno, vnde Miniscor, Comminiscor, commentus sum: est
enim Mentiri fingere et comminisci aliquid, quod nusquam sit etc. [...]
Aliud Partic. [
etc.
pro Mens, ex Ennio citat Priscian. 7 p. 764. Antiqui ita proferebant plura nomina Sanguinis, Gruis, pro Sanguis, Grus. Vid. Rittershus. ad Phaedr. Fab. 1, 8.
Tabula, in qua cibi apponi solent, non tantum maior et communis, circa quam accumbitur vel assidetur, sed minor etiam, qualis singulis destinatur. [...]
Adde Apul. Met. 2 p. 121.
Argentarius, qui et Collybista et vel priuatae negotiationis nomen est, vel muneris publici, vt exempla ostendent. [...]
Ad mensam pertinens; Argentum mensale Vopisc. in Tacit. c. 10. Et Vinum Idem Aurelian. c. 9.
Idem qui Mensarius. Senec. Controuers. 4, 24.
vid. METIOR.
A Metior deducitur, quasi res numero dierum mensa. [...]
Quod est vnius mensis. [...]
Quod singulis mensibus fit. [...]
vnde
Sic Pallad. 1, 35, 3. Octau. Hor. Med. 4.
Aliud Partic. Vulg. Interp. Es. 64, 6 Pannus menstruatus.
MENSOR, MENSVRA, MENSVS vid. METIOR.
vid. MENSA.
Idem quod Menstruus, eadem analogia atque Diurnus, Nocturnus. [...]
s. MENTHA ae. f. Herba, quae a Graecis dicitur; hoc est suaueolens. [...]
Morbus cutis exasperatae, dictus a Mento. [...]
s. MENTHASTRVM i. n. [Menta siluestris. [...]
Genus morbi, quod oues inuadere solet, Ostigo etiam dicta pastoribus Columel. 7, 5, 21.
MENTIO, MENTIOR, MENTITVS vid. MENS.
Fuit in vafis caelandis mirus artifex, de quo Plin. 12. Et 33, 12. Iuuen. Sat. 8, 102 -- rarae sine Mentore mensae.
pr. Lesbia Mentoreo vina bibas opere. Adde Martial. 9, 60.
Membrum virile. Priapeia. Conf. MENTA.
al. mutoniatus.
Pars faciei ori subiecta, vbi coëunt vtrinque maxillae, barbae sedes. [...]
Maiore mento praeditus. Arnob. 3 p. 108.
Quasi indicinae praemium. Est enim a vocatur remissio poenae proposita ei, qui facinoris conscios indicauerit.
Vltro citroque ire. [...]
Idem. Vindicianus ad Valentinianum Imperatorem, Meacula venarum.
Actiua significatione de aëre. Plin. 2, 5 [...]
Apud Sidonium Apollinarem Epist. 3, 13. pro Foetulento.
Pro Meipsum. Plaut. Men. 5, 8, 10.
vid. MAERA.
per contractionem a Meraculum. Plaut. Cas. 3, 5, 15 Nisi haec meraclo se vspiam percussit flore Libyco, vid. Lips. Ant. Lect. 5, 1.
pr. Meracius mixtum (vinum) Scribon. 170.
Solum et purum: vnde Vinum meracum dicimus, quod merum est, nulla aqua admista. [...]
separatim modo positum.
Ad merum pertinens. Marcell. Empir. c. 27 Meralem calicem ieiuno dare.
MERCATIO, MERCATOR, MERCATVRA, MERCATVS vid. MERCOR.
MERCEDVLA, MERCENARIVS vid. MERCES.
Praemium, quod datur pro labore, seu stipendium: a Merendo, et Aere dicta, vt Varro ludit de L. L. 4, 7 extr. [...]
vid. p. p. MERCEDONIVS.
Qui mercedis gratia operam suam alicui praestat. [...]
MERCEDARIVS, et MERCEDONIVS vid.
vel MERCEDICVS Idem ac Mercenarius. Festus.
vid. MERX.
Vna dictione. Plaut. Mil. 3, 1, 133 Sicuti mercipretium statui. Sed recte Gronou. diuidit: Merci enim Dativus est.
A Merce, significat modo Emere, modo Emendi aut Vendendi causa mercaturam exercere. [...]
Qui mercatur. Columel. 7, 6, 8 Quae videntur esse robustiora, in supplementum gregis reseruantur, caetera mercantibus traduntur. Quid. mercatibus.
Pass. [Emtus. Plin. 37, 2 [...]
Qui suas merces emendo et vendendo tractat, in quo differt ab Institore, qui alienas; et Negotiatore qui non solas merces, sed alia quoque lucrosa negotia tractat. [...]
i. venalis, mercede comparabilis, vt statim de Mercabili videhimus. [...]
Idem. Ouid. Amor. 1, 10, 21 Stat meretrix certo cuiuis mercabilis aere.
Herba. [...]
Quasi Medicurrius s. Medius inter homines currens, quod sermo currat inter homines medius, vel vt ait Seru. ad Aen. 8, 138 [...]
Est Cibi retrimentum. [...]
vid. MERVS.
auctore Nonio 1, 118) Cibus, qui post meridiem datur. [...]
Seruus, qui merenda vescitur. [...]
et MEREOR itus sum, êri. Dep. [vt ait Donatus) Aliquid mercedis pro labore parare vel sumere, dignum esse: estque medium, quod tum ad bona, tum ad mala pertineat. [...]
et 585. Passim in Inscript. etiam in Superlat. vt Gruter. p. 932 n. 7. Reines. Cl. 16 Inscr. 8.
Praestitum benesicium,
Officium. [...]
h. e. Maximum meritum. Plaut. Asin. 3, 3, 147 Iube aduenire quaeso, meritissimo eius quae volet faciemus.
Digne, dicitur. [...]
Qui quaestum facit corpore suo. [...]
A Merendo: nam mercede suam exercet militiam, inquit Valla. [...]
Quod est meretricis, vel quod ad meretricem pertinet. [...]
Ipsa meretricum ars, et vita. Tranquil. in Calig. c. 40 Additumque ad caput legis, vt tenerentur publico et quae meretricium, et quae lenocinium fecissent.
In modum meretricis. Plaut. Milit. 3, 2 extr. Quam digne ornata incedit, haud meretricie?
et Depon. MERETRICOR âri. [Vet. Gl. Meretricor [Recens verbum, cuius antiquissimus auctor Cledonius Grammaticus p. 1913. [...]
Furcula qua acerui frugum fiunt. [...]
inquit Seruius: a Mergendo dictus. [...]
Sub aquam deprimere. [...]
Saepe vel penitus mergere. [...]
i. baptizamur. Iunius mallet mersitamur. de quo statim.
extr.
nouum, a Frequentatiuo Merso. Solin. c. 57 ad finem (al. 45) Quo quis acrior fuerit, speique maioris, eo profundius nares mersitat in bibendo. De pullo equino.
Idem quod Mersare. [...]
Auis, dicta quod mergendo in aquam captet escam, vt ait Varr. de L. L. 4, 13. [...]
Auis.
vid. MERVS.
Lectio pariter atque appellationis ratio incertissima.
Quod ad meridiem, vel pro tempore sumtum, vel pro regione, spectat. [...]
Idem. [...]
Vid. Cellar. Cur. Poster. p. 311. [...]
vel MERIDIOR âri. [Somnum meridianum capere. [...]
Quies meridiana. [...]
Idomenei patruelis, quem Homerus inter Graecorum fortissimos numerat Iliad. 7. Auriga ipsius Idomenei. Hor. Carm. 1, 6, 15 Aut puluere Troico Nigrum Merionem. Add. Ibid. 15, 26.
MERITO, âre, MERITORIVS, MERITVM vid. MEREO.
Nota est in vetusto Kalendario Rom. ap. Gruterum p. 133 [...]
Vnus ex Centauris. Ouid. Met. 12, 305 Quique pedum nuper certamine vicerat omnes Mermeros, accepto tum vulnere tardior ibat.
Vrbs Troadis, in Ida monte. Marmessum vicum vocant libri optimi quique. Lactant. 1, 6, 12. Hinc
apud Tibull. 2, 5, 67 est Sibylla Hellespontiaca. Sic enim scribendum esse nomen, non Marmessia, neque Marpessia, docet Brouckh.
Dictus est Nero, quod impendio vinosior esset. [...]
vid. MERVM.
vel MEROCTES ae. m. Gemma lacte sudans. Plin. 37, 10.
Insulae Nili metropolis; a qua et tota insula, maxima Nili, Meroë dicitur. [...]
Herba est apud Plin. 24, 17.
Pleïas, vxor Sisyphi; de qua infra in dictione PLEIADES. 2 Est item Insulae nomen Plinio 5, 31.
Auis, quae apes comedit. [...]
MERSO, MERTO vid. MERGO.
Herba apud Plin. 26, 11.
Sed vsitatius est
Auis, cuius etymon sic tradit Festus: Merum antiqui dicebant solum; vnde et auis Merula nomen accepit, quod soliuaga est, et solitaria pascitur. [...]
inquit Nonius 4, 294. [...]
Aliquando substantiue ponitur, pro Mero vino. [...]
Qui vinum sine aqua bibit; cuiusmodi homines a Graecis appellantur; quo veluti peculiari epitheto apud illos Thraces notati sunt. [...]
Qui merum bibit. Plaut. Curcul. 1, 1, 77 Anus hic recubare solet custos ianitrix; nomen est lenae multibiba, atque merobiba.
Pure. Plaut. Truc. 1, 1, 21 Interim ille hamum vorat, si semel amoris poculum accepit mere.
Vid. Barth. Aduers. 25, 1 p. 1210.
video laudari ex Statio: idem scil. atque Meribibulus.
Quod emitur, venditurue. [...]
Idem. Plaut. Amphit. prol. pr. Vt vos in vostris vultis mercimoniis emundis vendundisque me laetum lucris afficere. Vid. Idem Most. 3, 3, 12. et Tacit. Ann. 15, 38, 2.
Piscis genus. Plin. 32, 11.
Apud Vitruuium, dicuntur esse Partes mediae aedium, quas idem Latine Medianas appellat. Item Cannabis laudatissima e medio, quae mesa vocatur Plin. 19, 9 s. 56.
Genus teli vsitati apua antiquos, cuius meminit Gell. 10, 25. Totum Graecum est, [incuruum in medio.
Aedium quaedam itinera sic dicuntur apud Graecos, quod inter duas aulas media sunt interposita. nostri Andronas vocant Vitruu. 6, 10.
Ventus inter Boream et Caeciam. Plin. 2, 47. Vid. schema, quod damus in VENTVS.
est Chorda, media: Vnus ex 18 phthongis, e quibus constat musicum systema vid. Vitruu. 5, 4. [...]
i. Thracii.
vid. MOESIA.
Fistulator aut citharista signum dans caeteris in medio choro saltationum Plin. Epist. 2, 14, 6 [...]
modulationis species, ap. Mart. Capell. 9 p. 326.
s. MESOLABIVM [Instrumentum est ab Eratosthene excogitatum ad mediarum linearum inuentionem, quibus solent mathematici figuras augere, aut duplicare. [...]
inquit Plin. 37, 10 [...]
Gemma. Plin. 37, 10 Mesomelas nigra vena quemlibet colorem secante per medium.
auctore Festo, Persona Comica appellatur, aut coci, aut nautae, aut eius generis; dicta ab inuentore eius Mesone comoedo, ait Aristophanes grammaticus. [...]
Simile nomen est Mesochorus.
Asiae regio, inter Tigrim et Euphratem. [...]
de nardi generibus loquens, Quod minore folio est, Mesosphaerum appellatur.
Arbor. Plin. 17, 24 Mespilus quoque in senecta obnoxia ei morbo est. De Mespili satione et cura Pallad. Mart. 10, 19.
Fructus. Plin. 15, 20 Malorum, pirorumque generi adnumerantur iure mespila atque sorba. Vt serventur Mespila Pallad. Mart. 10, 22.
Filia Barbati Messalae, consobrini Claudii imperatoris. [...]
Ciuitas Siciliae, propinqua Peloro monti, vt scribit Plin. 3, 8 [...]
Vnus ex fortissimis Italiae ducibus, qui Turno aduersus Aeneam suppetias tulit. [...]
Hinc
Thessaliae fons est, non procul a Pharsalo oppido, cuius meminerunt Plin. 4, 8. et Strabo 9.
vt ait Plin. 4, 5. In illa regione oppidum est Messene. Et Messeniacus sinus. Hinc
etc.
Hebraice, Graece [Latine Vnctus dicitur Vulg. Ioh. 1, 42.
vid. METO.
Tempus et actio metendi, frugesque ipsae adeo, quae demessae sunt. [...]
MESSOR, MESSORIVS vid. METO.
syllaba, ornatus causa adiungitur casibus omnibus pronominum primae personae tam singularis, quam pluralis numeri, absque Genitiuo plurali, vt Egomet, Memet, Nosmet, de quibus s. l. [...]
Corpus conicum, ex basi orbiculari surgens inter rectas lineas in acumen. [...]
vid. mox post METABVS.
Legitur apud Plin. Epist. 5, 6, 35.
i. In formam metae seu coni.
Metas in agris terminandi gratia disponere, Mensurare locum. [...]
Dispositio. Colum. 3, 15, 1 Haec in quincuncem vinearum metatio expeditissima ratione conficitur. Add. Sic. Flacc. p. 16 Goes.
Idem. Lactant. 4, 11.
Qui arbores in seminario vel arbusto disponit, et ordine quodam digerit; qui etiam a Cicerone dicitur Decempedator. [...]
i. Epistola, qua hospitium indicitur.
Latine Transitio; Figura, qua monemus quid dictum sit, et proponimus quod superest; vt Cic. pro Deiot. 21. [...]
Metaponti conditor fuit, quam vrbem etiam Barbari Metabum appellabant. Steph. [...]
De hoc Diomed. 2 p. 448 [...]
Figura est, quam modo translatiuam, modo transsumtiuam, modo transpositiuam dicunt. [...]
Dici potest Perscrutatum; a [quod Perscrutor significat; quod metallum intra terrae venas scrutari soleamus, quo Ouidius Met. 1, 140 [...]
Quod ad metallum pertinet: Metallicae res Scribon. 23. [...]
Qui in metallis operatur. [...]
Qui metallum effodit, apud ICtos. Vid. tit. Cod. de his ipsis.
fictum, vt videtur a Varrone numen, poenitentiae quidam Deus; est enim Thucydidi poenitentia. [...]
Latine Transformatio, vel transfiguratio dicitur. [...]
Tropus est, quo ex simili simile significatur. [...]
Interpretatio. Vid. Sen. Suas. 1.
s. METAPONTVS i. [
et 29, 19.
Latine Transpositio dicitur, quum vna litera necessitatis causa ex vno dictionis loco in alienum transponitur, vt Tymbre, pro Tymber, et Euandre, pro Euander. [...]
METATIO, METATOR vid. Metor in META.
et METAVRVM [Vmbriae fluuius in Flaminiam decurrens; quae regio Gallia dicebatur, vbi Claudius Nero consul cum Salinatore Asdrubalem interfecit. [...]
METAXA, et METAXARIVS vid. MATAXA.
Crates de ligno facta et lapidibus repleta, qui in caput machinas admouentium deiicerentur. Vid. Veget. de re mil. 4, 6.
Haec Festus.
Caeciliae gentis, plebeiae cognomen: in quibus Caec. Metellus caecus et Pontifex maximus; quam orbitatem contraxit, dum sacra ex incendio aedis Vestrae rapuit. [...]
Quod est Metelli. [...]
Pythagoricam animarum per diversa corpora migrationem notat. [...]
Est translatio animae in diuersa corpora, eadem proinde quae Metempsychosis. Iam dedimus corporis. Tertull. de Anima c. 31. vbi c. 32 etiam Latinis literis scribitur.
redditur Sueton. Claud. c. 39. Nempe
Suspensum in aëre notat: quae autem ita se habent, ea facile huc illuc impelluntur, quod etiam obliuiosorum est, et maxime obseruabatur in Claudio. [...]
Castaneae species. Plin. 15, 23.
vertit Quinctilianus 1, 1, 24. [...]
pr.
Secta medica, de qua Celf. Praef. [...]
Fictio, ludificatio. Petron. c. 36 Trimalchio eiusmodi methodio laetus.
Ciuitas est in Lesbo insula, optimum habens vinum, Arionis patria. Ouid. de Arte Am. 1, 57 Gargara quot segetes, quod habet Methymna racemos.
etc.
vid. TRIBVS.
vid. METVO.
Mensurare. [...]
Conf. Vulg. 2 Cor. 10, 12. Liu. 3, 54.
Idem atque Mensura. Apul. de Mundo, p. 235 Cuius mensu appensuque distincta est natura. Geometria altitudines mensu certo distinguit Varro in Fragm.
Pol.
Idem quod Dimensio, seu mensura. [...]
Instrumentum, quo aliquid metimur, vel modus per instrumentum illud finitus, aut ipsa denique res certa mensura sumta. [...]
Posterioris aetatis, pro Metiri. Vulg. Interpr. Ierem. 31, 37. Veget. de re Milit. 1, 25.
Idem, quod Mensio; Mensuratio iugeri Auct. de Limit. p. 264. Goesii.
Idem ac Mensor. Veget.
Apud Prudent. Apotheos. 817.
apud Sic. Flac. p. 19. et 23. ex edit. Goesii.
Turni auriga. De quo Virg. Aen. 12, 469 Aurigam Turni media inter lora Metiscum Excutit, etc.
Vid. METOR, âri. in META.
vt ait Seruius ad Georg. 4, 54. [...]
Ipsa metendi actio. Frumenti tria sunt genera messionis Varr. de R. R. 1, 50 pr. Add. Vulg. Iob. 29, 19.
Qui metit. [...]
Quod ad messorem pertinet. [...]
Dea in circo Romano culta. Tertull. de Spectac. c. 8. vid. Harduin. ad Plin. 18, 2.
Actus metendi fructus, apud Diomed. Grammat.
Intersectio Vitruu. 3, 3. Sed locus aut corruptus est, aut ita certe obscurus, vt nihil dum sani vel certi constitutum sit ab interpretibus.
Qui de vna ciuitate in aliam migrauit habitandi animo. Latine Aduena dici potest, vel inquilinus. Ciuitatem iacentem erigere, metoecis vndique transferendis Eumen. Paneg. c. 4.
Latine Transnominatio, vel nominis mutatio fuerit: cuius diuersas admodum classes constituunt rhetores, causae, continentis, adiuncti, signi, etc. [...]
Architecturae vocabulum. [...]
dicitur arbor illa, quae alias metopion.
Qui frontem considerat, id est diuinat ex facie hominis; quique priuatim ex inspectione frontis, quid cuique eventurum sit, praedicit. [...]
vid. META.
Mensura maxima liquidorum apud Atticos, [s. sextariorum LXXII, Cotylarum CXLIV. Pro vase. [...]
eodem modo dici videtur quo Metropolis, in titulo, Non licere habitatoribus metrocomiae loca sua ad extraneum transferre, lib. 11. [...]
quasi Mater ciuitas dicitur. [...]
Sic dicimus Ecclesia metropolitana. Vid. Cantel. loco mox cit. p. 13. Sed saepe est pro Metropolita, vid. Sidon. Epist. 7, 5 et 9.
Metropolitanae ciuitatis Pontifex. Vid. P. I. Cantel. Hist. Metrop. Vrb. p. 15.
Mensura Latine dicitur Diomedes l. 3 pr. p. 470 [...]
vel METRICA ae. f. Apud Gell. 16, 18 [...]
vid. META.
vt ludit Varro de L. L. 5, 6. [...]
passiuum veteribus vsurpatum, posterioribus obsoletum. [h. e. Formidatum, quod homines ante metuerunt.
Est, de instanti vel futuro periculo, Mentis trepidatio, inquit Vlp. [...]
Timidus. Plaut. Amph. 1, 1, 137 Nullus est hoc meticulosus aeque. Adde Most. 5, 1, 52.
vid. MEVM.
Vmhriae ciuitas, ad viam Flaminiam, iuxta quod labitur Clitumnus fluuius, cuius aqua pota candidos boues facit; inclyta Propertio alumno. [...]
Pessimus Poëta, Virgilio et Horatio inimicus. Virg. Ecl. 3, 90 Qui Bauium non odit, amet tua carmina Meui. Hor. Epod. 10, 2 Olens Meuius.
vel MEON [Herba est caule foliisque aniso non absimilis, quae in Italia nonnisi a medicis seritur, et iis admodum paucis. [...]
Pronomen possessiuum primae personae. [...]
Pater Lausi, deorum contemtor, apud Virg. Aen. 7, 648 [...]
Dandi casus a Genitiuo Mis vel contr. a Mihi. [...]
Minutum frustulum, parua particula, earum rerum, quae et homogeneae aliquantum, nec liquidae sunt. [...]
In micas redactus. Valer. 1, 63.
Tenuis, exilis. Innocent. in Agrar. Goes. p. 231.
Est Subinde et celeri motu lucis resplendere, vt Virg. Aen. 1, 94 [...]
et Saxo Grammat. 1, 18.
Quasi Paucirodus: pro paruus. Epithet. Parasiti, apud Plautum Stich. 1, 3, 89. Pareus vero habet Micotrogus, vt sit vox hybrida, composita a Latino Mica et Graeco [
De hirco, Auct. Philomelae 58 si sides Schotto, quem vide Hum. Obseruat. 2, 52. Al. At mutire capris hirce petulce soles.
Numidarum rex. Massinissae regis filius, qui Iugurtham Manastahalis fratris filium, vna cum Adherbale et Hiempsale siliis regni participem reliquit. [...]
Latine Paruus mundus dicitur. Isidor. 3, 22.
Pusillanimus dicitur, et timidus. Plin. 22, 24 Inuenio apud auctores hunc potum bibendum alsiosis; item animi humilis ac praeparci, quos illi dixere micropsychos.
Genus nardi a minutis globulis dictum. Plin. 12, 12.
Merceri editio) MICTIRIS Paupercula, pulmentaria. [...]
MICTVRIO, MICTVS etc. vid. MEIO.
Gordiae bubulci filius, et rex Phrygum, qui cunctorum paene regum opes pecuniae abundantia antecessit. [...]
h. e. Mixtus Libys. [...]
Mistura, farrago. Vulgata Esaiae 30, 24.
Est Domicilium mutare, et alio se ad habitandum conferre, relicta priore habitatione. [...]
Datiuus est primae personae ab Ego pronomine. [...]
pro Mihi ipsi posuit Cato, Festo teste.
Vet. Edit. Millago. Rectius videtur Miluago.
vid. MIMALION.
vid. SMILAX. Plin. 16, 6 et 10.
vid. MILLE.
Herbae nomen apud Apul. de Herb. c. 8.
Armatus propugnator ad id ipsum delectus vel conductus. [...]
vnde Commilito, exstat apud Apul. Met. 9 p. 445.
Bellum, et Rem militarem significat. [...]
quae cum Suet. edi solet.
Militiam exercere, Stipendia in bello merere. [...]
Quod ad milites aut militiam pertinet. [...]
Sic dicta, quoniam vulnus ferro factum nullum non intra dies quinque sanat ex oleo imposita. Add. et Apul. de Herb. c. 3.
Pro Militaribus, antique; vti quoque legere velit Douza.
More militum, vel More militari. [...]
Aliud Adu. Idem. Treb. Poll. 30 Tyran. c. 22 Militarie ob hoc caesus.
Filius Apollinis, et Argeae Cleochi filiae, vel (vt Ouidius habet) Deiones, qui oppidum condidit, quod de suo nomine Miletum appellauit, eiusque incolas Milesios. [...]
i. Byblis, Mileti filia. Ouid. Met. 9, 634 Tum vero moestam tota Miletida mente defecisse ferunt.
Vrbs fuit in finibus Ioniae et Cariae. [...]
Populi dicti sunt, qui quum prius potentes essent, et opulenti, deliciis dediti, et pes et potentiam amiserunt. [...]
Fabulae, vti vocant, Romanenses. [...]
Idem. sc. [quales composuit Aristides, de quo Ouid. Trist. 2, 413. Faber in Epist. vid. Burmann. ad Ouid.
Halcyonum genus Plin. 32, 8.
MILITARIS, MILITIA, MILITO vid. MILES.
Instrumenti genus ignotum, ap. Oct. Horat. 1, 2.
Genus frugis, minutum, canaidum, orbiculare. [...]
Quod ad milium pertinet, vel refertur Miliaria auis, Quae milio vescitur et pinguescit. [...]
Vas esse altum et angustum totidem verbis docet Pall. April. 8, 7. [...]
Substantiuum. n. [Plural. [...]
Mille librarum: vnde Apri milliarii, dicebantur Mille librarum, qui apponebantur in coenis Romanorum Varr. de R. R. 3, 2. [...]
et MILLIÂRE is. n. [Mille passuum spatium. [...]
Herbae genus. [...]
Haec et alia Plin. 24, 16 s. 95.
Vtitur Prudentius Hymn. 9, 55. et Augustinus C. D. 22, 22.
MILLIARIVM, MILLIES vid. MILLE.
aut MILLEMODVS a, um. Adi. Hic vbi millimodas animalis adegerit iras Ven. Fortunat. in Vita Martini 3, 303.
Genus accipitris. Marc. Empir. c. 33.
vel MILLVS i. m. Collare canum. [...]
vel MILON [athleta, qui taurum in Olympico certamine ictu nudae dextrae cecidisse dicitur, et sine fatigatione per stadii spatium supra humeros portasse, totumque eo die comedisse. [...]
et Miloniana Ciceronis oratio.
Dux clarus Atheniensium, qui primus ducum Atticorum profligauit insinitam multitudinem Persarum in campis Marathoniis.
Haematitae species. Plin. 36, 20.
Minium vel Cinnabaris. Vitruu. 9, 3. Plin. 33, 7.
Idem quod Miluus. Tralate Petron. c. 75 Bonum tuum concoquas, milua.
Vid. MILVVS, et etiam MILAGO.
Nomen proprium parasiti apud Hor. Serm. 2, 7, 36. Miluius et scurrae, etc. Muluius Bentl.
vel MILVIVS i. m. [Auis rapacissima. [...]
Quod ad miluum pertinet. [...]
s. quod praeferunt accuratiores, MVLVIVS nomen gentile, vt Pons Miluius Romae, cuius meminere Lactant. 1, 21. Ammian. 27, 3. Claudian. Cons. Honor. 6, 543.
al. MILANION [Adolescens, qui Atalantam puellam Arcadiae venatricem amauit. [...]
siue MIMALLONIDES [Bacchae mulieres; a Mimante Ioniae monte; vel a [quod Imitor significat, quod Liberum patrem imitarentur, et ad eius imitationem cornua ferrent. [...]
Hae quoque Bassarides, et Thyades, et Ogygides vocatae sunt.
Mons est in Minori Asia, in quo quum Bacchus mirum in modum a mulieribus celebraretur, dictae sunt bacchantes Mimallonides. [...]
Figura apud rhetoras, i. Imitatio morum alienorum. [...]
Herbae genus. Plin. 18, 28.
Elegiarum scriptor. Propert. 1, 9, 11 Plus in amore valet Mimnermi versus Homero; Carmina mansuetus lenia quaerit amor.
Imitator quidam et effictor, qui gestu corporis imitatur et spectanda oculis subiicit, quae canuntur vel pronunciantur ab actore, s. cantore, conuenitque adeo cum proprie et angustius dicto Histrione. [...]
Gesticulatricem significat. Cic. Philipp. 2, 60 c. 25 Venisti Brundusium in sinum quidem et complexum tuae mimulae. Idem pro Planc. 30 Raptam esse mimulam.
Lasciui poëmatis scriptor; vt fuit Philistio, vt Publius, vt Laberius. Vid. Suet. de Grammat. c. 18. [...]
Videtur is, qui voce Mimos pronuntiat. Firmic. 8, 8 Si Leporem caelestem Venus respexerit, pantomimos facit, aut mimologos.
Quod ad mimum pertinet. [...]
Idem. Catull. Carm. 43, 8 Turpe incedere mimice ac moleste.
Idem ac Mimicus. Capitolin. in Vero c. 8 Scurrae mimarii ac praestigiatores.
Fabulae genus, quod Mimos vocant, quoniam vt plurimum constaret Iambis. Gellius 15, 25 et 20, 9 ex Mattii Mimiambis plusculos versus laudat, qui omnes sunt Iambici Senarii Scazontes.
Monosyll. vsus est Auson. Eidyl. 12, 149 [...]
a Plauto dicuntur, quas Minas dicimus, in Rud. 3, 5, 16 Minacias ego istas flocci non facio tuas. Conf. Mil. 2, 4, 21. et Truc. 5, 1, 56.
vid. MINAX.
Verba, aut signa, quibus metus incutitur. [...]
Proprie est Minas incutere, item destinare, significare. [...]
ap. Cic. Fam. 11, 3. [...]
Qui minatur. [...]
et MINITOR Depon. [Minis terrere. [...]
Apud Hieron.
i. Minitans; tanquam furiosus, vel furens. Liu. 39, 41 Etenim tum quoque minitabundus petebat. Et Tacit. Ann. 2, 10, 4.
Qui frequenter aut valde minatur. [...]
Iurgiose et cum minis. [...]
Quum vocem emittunt. [...]
vnus Gigantum, cuius meminit Hor. Carm. 3, 4, 53 Sed quid Tiphoeus et validus Minas, etc.
vid. MINOR.
Fluuius Italiae, qui ex Baenaco Venetiae lacu ortus, vrbem Mantuam circuit, deinde fluit in Padum. [...]
MINCTIO, MINCTVRA vid. MEIO.
Idem quod Immineo, cuius est simplex, sed antiquum. [...]
Matrix, seu vena terrae metallicae. Vnde,
dicta Philosophis. Sed vtrumque recens.
pro Minimus laudat Festus.
Disciplinarum dea. [...]
seu MINERVALE is. n. [A Minerua deductum nomen: et erat quasi praemium, quod dabatur praeceptori: cuiusmodi coena erat, et alia, quae erant tanquam magisterii merces a scholasticis dari solita ante quinquatria, per quos dies pueri vacabant. [...]
Ad Mineruam pertinens. [...]
Sacra Mineruae nuncupata. Tertullde Idolol. c. 10 Saturnalia et Minerualia comparat.
Templum quondam Romae, vt Dianium, Varr. de L. L. 4, 8 [...]
Atticus; Ciues Mineruii Arnob. 5 p. 175.
Verbum, quod Celso impegit primum error aliquis librarii: deinde nescio an satis serio tuendum suscepit G. W. Wedelius praefatione ad Celsum Ienae 1713 recusum. [...]
rectius MINYEVS i. m. [Vir quidam fuit Thebanus, cuius filiae in vespertiliones mutatae fuerunt, vt fabulatur Ouid. Met. 4. [...]
et MINEIS idis, scribebantur, quae sunt MINYEIAS et MINYEIS. f. Patronym. [...]
vid. MEIO.
MINIACVS, MINIARIVS, MINIATVLVS etc. vid. MINIVM.
vid. MINVCIA.
MINIMVS, MINIME, et MINIMOPERE vid. MINOR Comparatiuum in PARVVS.
vid. MINIVM.
Fluuii nomen, cuius meminit Virg. Aen. 10, 183 Qui Caerete domo, qui sunt Minionis in aruis.
A Ministro dictum, i. minore, significat inseruire, et propriam fere sedem in cibo et potu habet: deinde vniuersim est porrigere, praeparare, praebere. [...]
Pro ministratore Petron. c. 62. Ministrans platanus potantibus vmbras Virg. Georg. 4, 146.
Conf. Tertull. de Pudic. c. 15.
Qui dicenti oratori materiem, facta, e. i. g. subministrat et subiicit. [...]
Eadem quae Ministra. [...]
Quod ad ministrationem pertinet; vt Ministratorii vrceoli, apud Martial. 14, 105 in lemmate.
et MINISTRA ae. f. [A minus deductum, vt Magister a magis: minor in societate, famulus, adiutor, s. seruus sit s. liber. [...]
Ministri opera. [...]
MINITO, et MINITABVNDVS vid. MINOR, âri.
Pigmentum rubrum pretiosum illud quod Cinnabaris vocatur hodie, de quo locus classicus Plin. 33, 7 et 8 s. 36 -- 44 [...]
Locus in quo foditur minium. Plin. 33, 7 Sisaponensibus autem miniariis suae venae arena sine argento excoquitur: auri modo probatur.
Quod ex minio est. [...]
extr. Vt vulgo legitur: alii malint Miniatus. Respicit ad Plin. 33, 7 s. 36. vbi docet, Iouis simulacri faciem diebus festis minio illini solitam. Add. Cerda ad Virg. Ecl. 6, 22.
et MINIATVLVS a, um. Adi. Dim. [
Minio tingere. Plin. 33, 7 A censoribus in primis Iouem miniandum locari. Adde 35, 12. et 10, 29.
vel MINEVS a, um. Adi. Ruber instar minii. Apul. Met. 4 p. 411 Fulgentium rosarum minius color. Adde Florid. 2 p. 18.
Qui minio quid inficit vel illinit. l. 3. de indulg. debit. lib. 11. Cod. Theod.
Qui minio maiusculas literas in scriptis libris pingit. Laudatur Vlpian. l. 7 Pand. de operis libert. sed al. Nomenclator.
Ducere. [...]
vid. MINAE, arum.
Comparat. a Paruus, vid. PARVVS.
Filius Iouis ex Europa, vt Poëtae fere tradunt: Pater Androgei et Ariadnes, Pasiphaës maritus: legislator Cretensium: post mortem index inferorum cum Rhadamantho et Aeaco. [...]
Aliud Adi. [Minotaurus. Stat. Achill. 1, 192.
i. Theseus Ariadne rapta Minois filia.
Oppidum est Cretae insulae, a Minoë rege ita appellatum. Recensetur a Plin. 4, 12.
Dictio est composita ex Minoë et tauro, quasi Minois taurus. [...]
Mons, vt scribit Strabo lib. 8 p. 237. [...]
vel MINTRO âre. Auctor Philomel. v. 61 Mus auidus mintrit. al. Mintrat.
Oppidum Liri fluuio, et Sinuessae oppido propinquum, in Campaniae finibus. Hor. Epist. 1, 5, 5 Palustres Inter Minturnas, Sinuessanumque Petrinum. Vid. Melam 2, 4.
al. sed minus accurate MINVTIA) Gentis Romanae nomen, ex qua Minucius viae auctor Hor. Epist. 1, 18, 20 [...]
Minus aliquid reddere, vel extenuare. [...]
pro Imminuta. [...]
A Minutus. [...]
Quod Magnario opponitur. August. de Ciu. Dei 7, 4 Minutularii vectigalium conductores. Conf. Coquei. ad h. l.
Subtiliter. [...]
Per partes Minutas. [...]
Aliud Adu. [In minutissimas partes. [...]
Minutissima pars cuiusque rei. [...]
Add. Arnob. 6 p. 204.
Genus condimenti ex rebus minutatim concisis, auctore Apicio 4, 3. [...]
Toll. Profugi minuiscunt crimina somni.
vnde Minurit, Et
Parua voce succinere: [enim Cantillo significat, et modulate concino. [...]
a Verbo Minurio. [...]
MINVS, MINVSCVLVM, MINIME, MINIMOPERE vid. Minor, in PARVVS.
vid. MINVCIA gens.
Trifolii genus. Plin. 21, 9.
Fuerunt Thessaliae populi, qui, Iasonem ad Colchos proficiscentem sequuti sunt: vnde simpliciter pro Argonautis saepe ponuntur. [...]
Argonautarum epitheton; vt, Minyeia proles Ouid. Met. 4, 386. Manus Minyeia Valer. Flacc. 1, 706. Conf. MINEVS et deriuata.
MIRABILIS, MIRACVLVM, MIRE, MIRIFICVS et alia, vid. MIROR.
vid. MIRACVLA, ae.
s. MYRMILLONES um. m. Gladiatorum genus. [...]
Armaturae Gallicae nomen. Schol. Iuuen. 8, 199.
Est de re aliqua commoueri, tanquam incognita et magna. [...]
Add. Id. Georg. 4, 363.
actiuae significationis. [...]
Potest esse supinum.
Qui miratur, et stupet, atque vehementer commouetur in aliqua re. [...]
Dignum admiratione. [...]
Qui miratur. Liu. 25, 37 Extemplo improuida res pauorem incutit Poenis mirabundique vnde tot hostes tam subito exorti, etc. Conf. Idem 3, 38. et 4, 33.
Miratione dignus. [...]
Pro Miro modo, siue Mirabiliter. [...]
Quod mirari facit, admirationem affert. [...]
Pro Mirum in modum. [...]
Admirabilitas. Chrysolog. Serm. 63 Mirabilium mirificentiam esse peruidemus.
Mirabilem facere. [...]
Admiratione dignus. [...]
i. Admiratio. [...]
Quidquid admirationem afferre potest. [...]
Scortum.
et
apud Augustin.
Qui omnia admiratur. Solent isti Miriones
Conf: Varronis locum in Miracula prolatum.
Genitiuus antiquus a pronomine Ego. Ennius ap. Prisc. l. 13 Ingens cura mis est concordibus aequiparare. Conf. Plaut. Capt. 3, 5, 107. et Trin. 4, 1, 3.
Latine Osor hominum dicitur. [...]
Argenti osor; ex odi, et argentum. Plaut. Most. 3, 1, 41.
Confundere. [...]
Aliud Partic. [
vel vt aliis placet, MIXTVS, a, um. Partic. [...]
et MIXTIM Adu. Suet. Tiber. 33 Assidebat mistim, promiscue. Et Lucret. 3, 567 Per venas et viscera mixtim.
et MIXTIO ônis. f. Miscendi actus, et res ipsae mistae. [...]
s. Cyprian. Genes. c. 2.
et MIXTVRA ae. f. [Idem. [...]
vel MISTARIVS i. m. Crater: e quo nomine ad literam expressum videtur. Lucil. apud Non. 15, 30 Vrceus aut longa geminus mistarius ansa.
Sociabilis. Petron. Fragm. Tragur. p. 17 c. 45 Non est mixtix. Vid. ibi Reines.
a mistura indiscreta rerum dici, fignificare videtur Gell. praef. [...]
Quod mistum est. [...]
vid. MISER.
Promontorium est prope Cumas, nomen habens a Miseno tubicine Acneae: cuius meminit Hor. Serm. 2, 4, 33 Ostrea Circeis, Miseno oriuntur echini.
vt, Villa Misenensis Phaedr. Fab. 2, 6, 8.
Incolae. Veget. de Re Milit. 4, 31.
Calamitosus, aerumnosus, infelix. [...]
apud Non. 11, 63 Anima miserula.
Infeliciter. [...]
Conditio hominis miseri. [...]
Antiquum verbum. Accius, Qui infelix miseritudine factus est aliena, vid. Nonium 2, 521.
apud Nonium 3, 144 Tibi relictum est miserimonium.
Deponens; et aliquando MISEREO, êre. Est Ob alicuius miseriam, Doloram animo concipere. [...]
Moueri misericordia. [...]
Qui ex alicuius calamitate dolorem animo suscipit. [...]
inquit Cic. Tusc. 4, 18. [...]
Verbis, aut lacrimis, aut opere dolorem, quem ex alicuius miseria, aut etiam ex nostra concepimus, ostendere, lamentari, et deflere. [...]
Idem quod Miserabilis. [...]
Signisicatio misericordiae, qua ex alicuius infelicitate mouemur. [...]
Qui opus aliquod misericordiae exhibet in eum, cuius miseretur. Iuuenc. 2, 294 Peccantum largus miserator Iesus. Adde Tertull. adu. Marc. 5, 11. et de Pudicit. 2.
Miseratione dignus, per quem alii misericordia commouentur. [...]
Sed dubia est lectio.
Itali vocant berbam Proserpinacam. Apul. de Herb. c. 18.
Osor mulierum. [...]
MISSILE, MISSIO, MISSVS vid. MITTO.
MISTVRA, MISTVS vid. MISCEO.
Comoedia erat Menandri hoc nomine, q. d. Inuisus, et quem odere vulgo. [...]
Genus tuberis terrae, de quo Plin. 19, 3 [...]
vid. MITRA.
vid. MITIS.
cum H [a Persis dicitur Sol. Strabo lib. 15 [...]
pl. [Sacra Solis, siue Osiridis sacrificia: de quibus Lampridius in Commodo c. 9 [...]
s. MITRAX acis. f. [Gemma est, variis coloribus contra Solem refulgens, de qua Plin. 37, 10 [...]
Eadem gemma. Solin. c. 50 Mithridax sole percussa coloribus micat variis.
Rex Ponti fuit, vi magna et animi et corporis, vt sex iuges equos regeret, duarum et XX gentium ore loqueretur. [...]
vt, Bellum Mithridaticum Plin. 2, 105. [...]
Herba a Mithridate reperta. Plin. 25, 6. Adde Gell. 17, 16. et Scribon. Larg. Compos. 194. Mithridatium antidotum Scribon. 194.
vid. MITIS.
Lenis, clemens, mansuetus; cui Durus aut Acer opponitur: estque proprie fructuum ab ipsa maturitate, aut requie adeo postquam decerpta sunt mollium; deinde ad animum et mores transfertur, in quantum non asperi, duri, terribiles, sed placidi et faciles et aequi sunt. [...]
Mitem fieri. [...]
Mitem facere. [...]
Mitigandi actus. [...]
Idem. Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Partes mitiganter emollire. Add. Id. Acut. 1 c. 11.
Quod mitigandi vim habet. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Mitigatiua adhibere. Curatio mitigatiua Idem Acut. 1, 5.
Quod habet vim mitigandi. Plin. 28, 6 Contra renum et lumborum vesicaeque cruciatus in balnearum soliis pronos vrinam reddere, mitigatorium habetur.
Mitem facere. Plin. 8, 7 Capti celerrime mitificantur hordei succo. De elephantis. Conf. Gell. 2, 12.
De gallis.
Quod facit, vel quod fit mite. Apul. de Mundo extr. Mitificum aliquem facere. Adde Prudent. Hamartig. v. 963. et Tetrast. 20.
Lusciniam canendo imitari. Auct. Philomel. v. 16 Matutinali tempore tunc mitilans.
Capitis ornamentum Phrygum et aliorum Asiaticorum, quod molle et effeminatum videbatur Italis. [...]
pr. Copa Syrisca caput Graia redimita mitella. [...]
Ornatus mitellis siue coronis sericis: vt Coena mitellita Suet. Neron. c. 27. [...]
De basilisco, vid. Salm.
vt Capita mitrata Solin. c. 33. Conf. Sidon. Carm. 9, 204. Arabes mitrati Plin. 6, 28.
Non tantum sollemni illa significatione est ablegare; sed latissime fuso intellectu motum in alia re efficere, siue manu, vt Lapidem, siue imperio, vt nuntium etc. [...]
Missio. [...]
Pro Missione. [...]
Mittendi actus. [...]
Sagittarius. Cic. Arat. v. 84 Hinc missore vacans telum.
vel MISSITIVS i. m. Veteranus, militia dimissus. [...]
Pro Missitare; ut Pensiculo, pro Pensito. Plaut. Epid. 1, 2, 29 Emta est ancilla, quod tute ad me literas missiculabas.
Quod facile mittitur. [...]
Miles palatinus, qui saepius in provincias mittebatur. [...]
Qui facile mittit, i. qui missionem dat gladiatoribus, ne pugnare ad mortem cogantur. Petron. c. 45 Non est mittix. Alii aliter legunt. Vid. Burm.
Piscis, ostreacei generis. Hor. Serm. 2, 4, 28 Si dura morabitur aluus, Mitulus et viles pellent obstantia conchae. Martial. 3, 60 Sumitur inciso mitulus ore mihi.
et MITYLENAE arum. f. [Vrbs in Lesbo, iuxta Mithymnam, a cuius nomine nunc tota insula Mitylene appellatur, in qua fuere olim duae nobilissimae ciuitates, haec videlicet et Methymna. [...]
Dicebantur, Qui ex altero parente Graeco, altero barbaro prognati erant; quo nomine dicti fuerunt Medeae liberi, quos Aegeo peperit.
MIXTVS, MIXTARIVS etc. vid. Mistus, in MISCEO.
vid. MINA. Plaut. Rud. 5, 2, 27 [...]
Praecepta de memoria. [...]
Musae. Ouid. Met. 5, 268. Vid. ibi Heins. Alii legunt Maeonides.
Mater nouem Musarum, et interpretatur Memoria. [...]
Monumentum siue pignus,
quod amico in memoriam alicuius rei relinquitur. Catull. 12, 13 Verum est [
Nomen proprium viri Troiani. [...]
MOBILIS, MOBILITAS, MOBILITER vid. MOVEO.
Tribuitur Ciceroni Epist. ad Att. 1, 13 [...]
MODERATE, MODERATIO, MODERATOR, MODERATRIX, MODERATVS, MODERO, MODESTE, MODESTIA, MODESTVS vid. MODVS.
i. nostri temporis: quo sensu reperitur ap. Priscian. Cassiod. Bed. Barbarum censetur Barth. ad Brit. p. 687. Conf. Cellar. Antib. p. 312.
vid. MODIVS.
MODICE, MODICVM, MODIFICOR, MODIPERÂTOR ôris, vid. MODVS.
Mensurae genus aridorum: tertia pars amphorae s. quadrantalis, sextarios continens sedecim, vt ex Volusio Maeciano conficit Eisenschmidius. [...]
Idem. Plin. 18, 16 Id praestant in iugera modia vicena. Vrnae duae amphoram complent, quae sunt modia tria Anonym. de mensuris ap. Rigalt. modia quinque medimnum faciunt ibid.
Modiorum certus numerus, mensura in modiis. [...]
Ex Modio, quod varie deinde vsurpatur. [...]
Quod modium continet. [...]
Adu. o finale breui, Tempus significat praesens, vel mox praeteritum, vel nondum praeteritum, vel statim futurum: vt, Modo id ago, Modo veni, Modo id dicebam, Modo faciam. [...]
MODVLOR, MODVLATIO, MODVLATOR, MODVLATVS, MODVLATE vid. Modulus, in MODVS.
Mensuram significat, cui notioni affinis est Modius: deinde ipsam quantitatem rei: sed etiam qualitatem et rationem: tum mediocritatem et iustam mensuram atque moderationem: vt exempla docebunt. [...]
Pro Mensura. [...]
Ad modos aut modulos aliquid facere, vt Metiri. [...]
Cantus. Senec. Herc. furent. v. 263 Cuiusque muros natus Amphion Ioue struxit canoro saxa modulatu trahens.
Idem. [...]
Idem. [Conf. Macrob. Somn. Sc. 2, 12. Sidon. Epist. 2, 2. et Carm. 1, 9.
Idem. Gell. 1, 7.
dixit Tertull. de Baptismo c. 3.
Concinne, et cum mensura. [...]
Modum seruans. Auson. Parental. 27 Cui brenia mela modifica recino.
Metiri. [...]
post pr. Syllabarum enarratio, verborum diligentia, fabularum memoria, versuum lex ac modificatio. Conf. Gell. 10, 3.
de Antigenida, Omnis voculae melleus modulator et idem omnis modi peritus modificator.
Magister conuiuii. [...]
Moderatus et mediocris, interdum paruus et pusillus. [...]
Parum. Plaut. Bacch. Fragm. 4 Edepol id modicum curat.
Moderate, it. parum, breuiter. [...]
Vid. Elmenh. in Ind. Apul.
Modum ponere. [...]
Passiue. [...]
Idem. [...]
Cum moderatione. [...]
i. Modice, et moderate, et sensim, atque ita, vt, quid quotidie accedat, cernere nemo possit.
Modestia, siue lenitas, quae temperat, dirigitque modos in factis et dictis, et caeteris quae agendi officio continentur. [...]
Quod regi se patitur Ouid. Amor. 1, 6, 59 Nox et amor, vinumque, nihil moderabile suadent.
Rector, gubernator. [...]
Gubernatrix, rectrix. [...]
Idem quod Moderatio. [...]
dicuntur accentus.
Qui modum seruat in consuetudine cum aliis, in petendo v. g. in laude sui, in vestitu, et vbicunque potest aliquis plus aequo sibi arrogare vel tribuere. [...]
inquit Donat. moderate, adhibito modo. [...]
vt definit Auctor ad Herenn. [...]
vid. MAECENAS.
Adulter: cuius femininum est MOECHA, ae. [...]
Nouus adulter, affertur ex Catull. 114 (110) pr. Consule Pompeio primum duo, Cinna, solebant Moechilli. Sed Voss. post Scalig. legit Moechi illi.
Adulterium. Tertull. adu. Gnost. c. 3 et de Pudic. c. 1. et de Monog. c. 4.
Idem apud Augustinum.
Adulterare. Plaut. Cas. 5, 4, 7 In adulterio dum moechissat Casinam, credo perdidit.
Idem. Catull. 95, 1 Mentula moechatur, etc.
Adulterium. Laudatur Petron. c. 113 Redierat in animum moechile. Sed coniectura mera est. Fluctuat lectio. Vid. Cuper. Obs. 2, 17.
Idem. Laberius apud Gell. 16, 7.
Dictio composita, contumelioso et infando nomine eos significans, qui et adulteri sunt, et iidem molles. Lucilius, Imberbi, androgyni, barbati, moechocinaedi.
Singul. Enn. ap. Fest. Sed vsitatum MOENIA, ium, ibus. n. [Pluraliter tantum declinatur, cum Muniendo quasi cognationem habent. [...]
Antique pro Munire. Priscian. in Perieges. 369 Tarentum, quod moeniuere Lacones. Vid. Salmas. ad Tertull. de Pallio p. 171.
Moenibus cinctum. [...]
vid. MAENIVS.
Antique pro Munus. Lucret. 1, 29. Et fera moenera militiaï Ibid. 32.
et olim moerui, êre. [per ae ab Marceo deducit; quod, inquit, corpus marcescere facit moeror. [...]
Antiquum verbum, Moerentem facere. Pacuuius, Qui multis moerauit modis. ap. Non. esse dicitur.
Tristitia, luctus, status et conditio moerentium. [...]
Triste, miserandum. [...]
Idem quod Moeror. [...]
Idem. [
Cum moestitia. Auctor ad Herenn. 3, 24 c. 14 de pronuntiatione, Deinde modo acriter, tum clementer, moeste, hilare in omnes partes commutabimus.
antiquum, pro Moeste. Plaut. Rud. 1, 5, 7 Obsecro tam moestiter vestitas?
apud Non. 2, 531 Concitata mobilitate moestas.
Vid. August. Epist. 121. Mouit et Moestificauit affectus P. Chrysolog. Serm. 54 pr.
pro. Muris. [...]
ap. Colum. Merica, v. v.
Viri nomen, apud Virg. Ecl. 8, 96. Conf. 9 pr. [...]
Europae prouincia, quae Pannoniae iungitur, ad Pontum vsque cum Danubio decurrens. [...]
Peregrini, qui sunt in Moesia. Vetus lapis, EX ORDINE MOESIACORVM. Vid. Vales. in Ammian. 20, 1.
et plur. Moesilea. [...]
pro meta, ap. Frontin. de Colon. p. 141 Goes. et alibi semper.
Instrumentum frumenti in farinam minuendi et leuigandi. [...]
Proprie Adiectiuum est Dentis et Lapidis; quae tamen nomina fere intelliguntur. [...]
Quod ad molam pertinet. Cato de R. R. c. 11 Asinum molarium vnum.
Mola terere. [...]
Conf. Idem 18, 9.
Qui molit. [Sed quod Pareus Lex. Crit. tribuit Plauto Mil. 2, 2, 38 Sensu obsceno, nibil est, et redarguitur ab ipsis verbis. [...]
vid. MOLIOR.
Quod ad molendum pertinet. [...]
Quod ad molendinum pertinet: Paullus D. de fund. instruct. l. Cum de lanionis, Asinam molendinariam et molam negat Neratius instrumento fundi contineri. [...]
Qui molae praeest. Grut. Inscript. p. 114 n. 6 VT OMNIVM MOLENDINARIOR. FRAVDES AMPVTENTVR.
Idem quod Molaris. Molinum saxum Tertull. adu. Marc. 4, 35.
Mola. Ammian. 18, 20 (Vales. 8) Molinae ad calles artandas aedificatae. Gloss. Vet. Molina, [Vid. Gregor. Turon. 3, 19. Vales. ad l. c. Ammian.
A Molendo, Pistrinumolim dicebatur, quo tempore tundebantur frumenta, non autem molebantur. Cato in Thermum, Neruo, carcere, moletrina. Haec Nonius 1, 320.
Instrumentum quod molae, aut collis boum, vel humeris seruorum adalligatur ad trudendas molas. [...]
Deae, quas Gell. 13, 22 In Romanis comprecationibus nominari solitas esse Molas Martis scribit, Quid libri Moles. Mosellanus a molimine dictas putat. [...]
Herba, quae faciles vomitiones praestat Plin. 26, 7.
Res magna et magni ponderis; a movendo dicitur. [...]
Grauis a Moles. [...]
Solicitudo, grauitas. [...]
Cum molestia, grauiter, aegre. [...]
Notae significationis. [...]
it. in Dig.
MOLETRINA, MOLILE vid. MOLA.
i. graue quiddam et magnum incipere, et mouere. [...]
Et Cic. de Nat. Deor. 59 c. 23 Nec cessans Deus, nec ea, quae agit, moliens cum labore operoso ac molesto.
Et 1, 50 Molita quippiam impietas. Adde Ouid. Amor. 1, 7, 35.
Conatus et machinatio. [...]
i. Quod molimur, et conatus. Liu. 2, 56 Res tamen suo ipsa molimine grauis certaminibus in annum extrahitur. [...]
Idem. [...]
Qui aliquid struit, conatur, et machinatur. [...]
vid. post MOLA.
vid. MOLLIS.
Tener, non durus. [...]
a Molliculus. Catull. 23 (25) 10 Cinaede Thalle mollior cuniculi capillo, Vel anseris medullula, vel Imula oricilla.
sec. Catanaeum: alii aliter.
et MOLLITIES êi. f. [
Idem quod Mollities. [...]
Molle facere. [...]
Molliendi vim habens. Constant. Afer. 4, 17 Mollitiuum cataplasma.
Lenimentum. [...]
Mollem esse vel fieri. Coquas, vt molleat Theod. Prisc. 1, 28.
Molle aut placatum fieri. [...]
Qui mollem habet pedem. Cic. de Diuin. 1, 15 c. 9 Mollipedesque boues spectantes lumina caeli. Ex quodam Poêta.
inquit Festus. [...]
inquit Nonius 14, 23 a mollite dicta. Naeuius Epidico, Mollicinam, crocotam, chirodotam, ricam.
Eadem
Nucis genus, a mollitie putaminis dictae. [...]
vid. MOLA.
quae et MALACHE es. f. [Herba est notissima, quam Latini Maluam appellant. [...]
inquit Nonius ibid. [...]
vid. Plin. 37, 8. Isidor. 16, 7.
vel MOLORCHVS vid. MOLYBDIS.
Herba, quam Dioscoridis esse putat Harduin. ad Plin. 26, 7 s. 19 pr.
vt scribit Seruius ad Virgil. Georg. 3, 19. [...]
Regio, pars Epiri; a Molosso Pyrrhi et Andromaches filio nominata. Hinc,
Scribit Theopompus fuisse XIIII Epirotarum gentes, e quibus celeberrimi fuerunt Chaones et Molossi. [...]
Idem. Plaut. Capt. 1, 1, 18.
Inter caetera Illud mulierum vitium significat, quo earum intumescit vterus, vt foetu grauidarum. [...]
Herba. [...]
inquit Plin. 34, 18) quam alibi Galneam vocauimus, plumbi et argenti vena communis. Lota Molybdaena Scribon. 220. [...]
Instrumentum nauticum, quo plumbo (qui [ mo/lubdos2 est) e linea suspenso profunditas maris exploratur. [...]
Plumbi spuma. [...]
auctore Festo.
Quasi Mouimen, idem quod Momentum. [...]
Q. d. Mouimentum, tum ipsum motum indicat, tum temporis spatium, quo quid mouetur, minimum praesertim; Motum autem non corporum modo naturalium, sed etiam illum, qui animis attribuitur. [...]
tribuitur.
Quidquid est breue, siue singulis momentis mutationi obnoxium. [...]
Idem.
Breuissimo momento. [...]
Alicuius momenti. [...]
Deus quidam Nocte matre (inquit Hesiodus) ac Somno patre progenitus. [...]
vt docet Plin. 4, 16. [...]
Solitarius. [...]
Add. ibid. c. 5.
Status monachorum. l. Generali 13. Cod. de sacros. Eccles.
Monacha. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 27 p. 531.
Parthorum rex, apud Hor. Carm. 3, 6, 9 [...]
Vnitas. [...]
Vnicus omnium princeps.
Vnius principatus. Tertull. adu. Praxen. c. 3 Monarchiam nihil aliud significare scio, quam singulare et vnicum imperium.
etc. vid. MONACHVS.
Tibia simplex dicitur. Plin. 7, 56 Monaulum (i. vnicam et simplicem tibiam) Mercurius inuenit. Martial. 14, 64 Saepe duas pariter, saepe monaulon habet.
vel potius MONAVLITER Adu. i. Cum simplici tibia. Mart. Capella 9 p. 307 Puer monaliter sonabat.
Auis sic dicta, quod monetam furetur. [...]
Spectaculum vnius dici, vel, certamen bestiarum cicurum. Iustiniani in Constit. esse dicitur: [
Scientem, seu memorem facere. [...]
vid. Ouid. Met. 13, 775.
Pro sacrificiis, quibus Deus monetur, vt succurrat, ap. Mart. Capellam esse dicitur. Monendus est Horat. Epist. 1, 3, 15.
Aliud Participium. [
Quod quis nos monuit. [...]
i. Monitio. [...]
Qui monet: hoc est Suasor, qui monet et impellit aliquem ad quidpiam agendum. [...]
apud Senec. Nat. Quaest. 2, 49 quod homines praemonet de rebus futuris.
Admonitio Tertull. de Patient. c. 8 Praesto est dominica monela. Dei monela Idem adu. Marc. 4, 34.
Fit ante commissum: Obiurgatio, post turpe factum. [...]
Add. Id. Mart. 2.
Nauis, quae vno remorum ordine ducitur. Liu. 38, 38 [...]
Iunonis cognomen. Cic. de Diuinat. 1, 101 c. 45 [...]
Qui monetam cudit. Firmic. 8, 17 [...]
Quod ad monetam pertinet. [...]
Ornamentum, quod solet de collo virginum pendere. [...]
vel vt alii volunt, MONVMENTVM per V. Quidquid nos monet, siue monere potest alicuius rei praeteritae, vt tituli, sepulcra, statuae, fana, porticus, carmina, historia, documenta, doctrina, libri, caeteraque eiuscemodi. [...]
Ad monumentum pertinens. Ceraula monumentarius Apul. Florid. 1 p. 342 Elmenh.
Idem. Vetus Auctor de Limit. Edit. Goes. p. 305 Monumentalis lapis.
Idem. Sidon. 2, 2 [...]
MONITIO, MONITVM etc. Vid. MONEO.
vid. MONA, ae. f.
a [vnus, et telum; et illud, quo homines viri sunt. Hinc Monobelos eos appellabant, qui viriliores videbantur. Vid. Lamprid. in Heliog. c. 8.
vel MONOBIBLION i. n. et [Liber singularis. [...]
Ludus, quo cursu se exercebant et certabant. Sic interpretantur l. 1 C. de Aleatoribus.
Animal, quod alias Vnicornis appellatur, de quo Plin. 8, 21 [...]
Species est Artemisiae, a ramuli vnitate ita appellata, quemadmodum [a ramulorum multitudine. [...]
Latine Vnius coloris dicitur. [...]
etc.
Vnins temporis syllaha, i. breuis, vt dichronos, duorum temporum longa syllaba. Vid. Mart. Capella 9 p. 331.
Vnius tibiae scil. cruris. Petron. c. 83 Quam Graeci Monocnemon appellant. Italegit Scalig. Alii aliter.
Vnimembris, a [quad est vnus, et [membrum, speciatim crus. [...]
Dictio partim Graeca, partim Latina. Firmic. 8, 9 [...]
Ab [quod dentem notat.
Monacho.
Portus et statio quaedam Ligurine. Virg. Aen. 6, 830 Aggeribus socer Alpinis, atque arce Monoeci Descendens, gener aduersis instructus Eois.
Vnius vxoris vir. Vnde et
sub init. [...]
Quasi Delineatus tantum, non additis reliquis quae iustam picturam absoluunt. [...]
Monile, quasi dicas Vnisilum. Capitol. in Maximin. Iun. c. 1 Monolinum ex albis. Alii legunt Monolium. Vid. Salmas. ad Hist. Aug. p. 255.
ap. Non. 15, 13 ex vnico lapide excisae.
quo vestes militares ex numero lororum distinguit.
Mensa vnico pede fulta. Plin. 34, 3 s. 8 [...]
Facetus, si DIs placet, scurra Commodus Monopodiis mensis similes se fecisse, indicare volebat.
Dicitur quum penes vnum vendendi est potestas. [...]
Qui ius monopolii impetrauit. Mart. Capella 3 p. 55.
Vnicam alam habens Aedes monopterae Vitruu. 4, 7.
Vid. Charis. 1 p. 22. Diomed. 1 p. 288. Priscian. 5 p. 672.
est Vnicus versus. Auson. de Caes. praefat. 12 v. 3 Sua quemque monosticha signant.
Idem. Auson. Ecl. p. 552 Non placitum diuis tolle monostichium.
Ita Symposium vocatur in Plaut. Stich. 5, 4, 7. [...]
vnius Syllabae Literae monosyllabae. Vid. Auson. Eidyl. 12. et Mart. Capella 3 p. 61. et 5 p. 169.
Graece occurrit ap. Quinctil. 11, 3.
Vid. Isidor. Gloss.
Vnum triglyphum habens. Vocabulum architectonicum. Vitruu. 4, 3. Vid. Bald. Lex. p. 72.
i. qui solus sibi ipse cibos apparat. Vid. Taubm. ad h. l. Turneb. Adu. 9, 21.
Nauigium dicitur ex ligno vno integro factum. Plin. 6, 23 Regio autem ex qua piper monoxylis lintribus Becaren conuehunt, vocatur Cottona.
Terrae tumor colle altior ab eminendo, quasi eminens dictus. [...]
Vid. etiam Itinerar. Hierosolymitan. Vet. p. 153.
Idem. Auctores rei Agrar. edit. Goes. p. 306 Monticellos plantauimus de terra. Adde p. 231. 243. 252. etc.
Quod ex monte est. Montanus sal Columel. 6, 17. [...]
edit. Goes.
Vbi sunt multi montes. Plin. 26, 8 [...]
Montium deus. Arnob. 4 p. 132.
Qui per montes vagatur. [...]
Qui montes incolit. Ouid. Met. 1, 193 Et Nymphae, Satyrique, et monticolae Siluani.
Ostendere, declarare, indicare. [...]
Et Virg. Aen. 6, 446 Crudelis nati monstrantem vulnera cernit.
Adde Vitruu. 6, 1.
pro Demonstratione. [...]
Dignus qui monstretur. Plin. Epist. 6, 21 [...]
a Monstrando dictum est, quod aliquid significando monstret. [...]
Quod praeter naturam est. [...]
s. MONSTRVOSE Adu. [Praeter naturam. Cic. de Diuin. 2, 146 c. 71 Nihil tam praepostere, tam incondite, tam monstrose cogitari potest, quod non possimus cogitare.
Monstrum referens. [...]
Idem. Plin. 21, 5 [...]
s. MONSTRIGENA Auienus Descript. Orbis v. 789 Anae monstrigenis hostem licet inferat aestus Fluctibus.
In Rittersh. editione non extat.
et MOSTELLARIVS quae ex Monstro diminutiue dicta videntur. Vid. Infra sub MOSTRVM.
MONTANVS, MONTICVLA, MONTOSVS vid. MONS.
MONVBILIS, MONVMENTVM vid. MONIMENTVM sub MONEO.
Vnus fuit Centaurorum, de quo Iuuen. Sat. 1, 11 [...]
Attica regio, a Mopsopo rege sic dicta, vt auctor est Strabo. Hinc
Atheniensis Ouid. Met. 5, 661. de Triptolemo.
Nomen proprium viri vatis, qui (vt P. Mela 1, 14 extr. refert) in finibus Pamphyliae Phaselim vrbem condidit. [...]
vel MOPSVESTIA ae. f. q. d. focus et Vesta s. habitatio Mopsi. Vrbs Ciliciae. Cic. Fam. 3, 8 Cum castra haberem in agro Mopsuhestiae.
Vnde Moror, moraris, Expectatio, temporis dilatio, prolatio, tarditas, procrastinatio. [...]
Idem quod Mora. Apul. in Florid. 4 p. 363 Hisce igitur moramentis omnibus qui volunt equitare, aduectorem sibimet equum deligunt. vid. MOROR etc. s. l.
MORALIS, MORATVS vid. MOS.
Quod moratur, retinet. Moracium cogitationum turpitudo Non. 6, 16 ex Varrone.
i. e. Durus. vt, Moraciae nuces, Titinius apud Festum, qui addit, inde esse Moracillum.
vel. vt alii, MORBOVIA Sueton. Vesp. c. 14 [...]
Habitus quicunque corporis contra naturam, qui vsum eius faciat deteriorem. [...]
Morbo affectum significat, vel Morbis obnoxium. [...]
Idem. apud Hieronymum.
Morbo confectus, aut morbo obnoxius, qui Valetudinarius etiam dicitur. [...]
Idem. apud Celsum.
Dentibus laedere et corripere. [...]
pr.
Dentium laesio vel apprehensio. [...]
Idem. Constant. Afer 7, 10 Morsurae locus.
Paruus morsus. Plaut. Pseud. 1, 1, 65 [...]
Qui mordendo laedit. [...]
De vrtica et similibus. Add. Pallad. 2, 16.
Idem quod Mordeo. Vetus auctoritas desideratur. Recens enim homo est Scriban. de Pass. Christ. c. 8 Acriter mordicare.
Et Tard. 2, 1, 39 Mordicantia iniicere collyria.
Leuis arrosio. Cael. Aurel. Acut. 3, 20 Ventris mordicatio. vid. Barth. Aduers. 39, 1.
Sed putatur vitiose sie legi, pro mordicus Aduerb.
Mordendo. Plaut. Curcul. 5, 1, 7 [...]
Idem. Apul. Met. 3 sub sin. p. 140, 23 Mordicitus adpetens. Alii legunt Mordicus, alii Mordicibus. Nempe
Quasi a Mordex, pro Dentibus posuisse quibusdam videtur Plaut. Aulul. 2, 2, 57 [...]
Idem quod Mordico. Apul. Met. 7 p. 197 Ore improbo compulsat ac morsicat.
Genus libi ex farina, lacte, vino, caseo, et herbis confectum: quale describitur a Virgilio in eo opusculo, cui titulus est Moretum, quod Septimio Sereno tribuunt alii. [...]
vid. Morior in MORS.
vid. MOS.
vt scribit Pomponius 3, 2. Virg. Aen. 8, 727 Extremique hominum Morini, Rhenusque bicornis.
Stultus. Moriones sunt fatui, quos in deliciis principum esse videmus. [...]
Potionis genus, alias lora. Varro ap. Non. 17, 17. Alii leg. Loriola.
Gemma est, de qua sic Plin. 37, 10 [...]
vid. MORS.
vlt.
ap. Diomed. Paucis absoluit, ne Moraret diutius Pacuu. ibid. Sed obtinuit
Detinere, retardare: itemque intransitiue, manere, exspectare diutius etc. a Mora, quod separatim explicauimus. [...]
Aliud Particip. [
Aliud Partic. [
Tarde. Solin. c. 3 (9) Moratim Insularum omnium oras legamus.
Qui moras et impedimenta obiicit. Liu. 2, 44 [...]
Latine Fatuus et insipiens dicitur. Plaut. Trinum. 3, 2, 43 Is mores hominum moros et morosos efficit. De amore loquitur. Ego stulta atque Mora multum Id. Mil. 2, 4, 17.
Stulte. More hoc fit atque stulte mea sententia Plaut. Stich. 5, 1, 1.
Insanire significat. Cuius exemplum in scommate illo Neroniano in Claudium, apud Tranquillum in Nerone c. 33 [...]
Stultiloquus. Nunc tibi morologus fio Plaut. Pers. 1, 1, 50.
vid. MOS.
Disyll. [Filius aut minister Somni dei; sic dictus, quod dormientibus inducat varias formas et visiones. [...]
Interitus viuentium, de quo philosophicas aliquot sententias ponemus. [...]
vel eris, mortuus sum, mori et morîri. [Nimis heu! notum verbum. [...]
Aliud Partic. [
Aliud Partic. [
Moriens. Cic. pro Sext. 85. [...]
Hoc verbo Ciceronem vsum testis D. August. in Grammat. Vid. Schott. Nod. Cic. 3, 17.
Quod morti subiectum est. Cic. de Nat. Deor. 3, 32 [...]
Conditio mortalis, cui contraria est Immortalitas. [...]
Quod ad mortuos pertinet. [...]
Idem. Domitius apud Gellium, Vos philosophi, inquit, mera estis (vt M. Cato ait) mortuaria glossaria. [...]
siue MORTIFERVS a, um. Adi. [Quod mortem affert. [...]
Letaliter. [...]
Conf. Valer. Max. 5, 6, 1. vbi tamen Vorst. leg. mortifero.
et 46. et adu. Gnostic. c. 9 et 13. Saluian. l. 4 p. 124.
Add. Idem adu. Marc. 5, 9. et 11.
Exsangue, corruptum. [...]
MORSICATIM, MORSIVNCVLA, MORSVS vid. MORDEO.
Parcarum vna putatur. [...]
Vas, in quo res resoluendae pistillo teruntur. [...]
Vt semen in mortariolo tritum Macer 1, 8.
MORTIFER, MORTIFER vid. MORS.
Fructus mori arboris. [...]
Est Vitae institutum consuetudine firmatum. [...]
Al. Moscillis et sic Isid. Gloss.
Qui siue bonis, siue malis moribus praeditus est. [...]
Quod pertinet ad mores. [...]
etc. Moraliter Moneri Ambros. Serm. 1 in Nat. Chr. T. V p. 11.
Obsequi, et quasi ad alterius voluntatem mores transformare. [...]
Obsequium. [...]
et MORIGERVS a, um. Adi. [Obediens. [...]
tribuitur a Sciopp. sed nihil obstat, quo minus cum Gronou. aliisque retineamus morigerae.
Qui moribus est difficilibus et asperis atque inhumanis, certe inconstans, delicatus nimis, irritabilis etc. [...]
Nimis accurate. [...]
a [stultus.
vid. MOSCVLVS.
Fluuius est Galliae Belgicae, ex Vogeso monte profluens, de quo Plin. 4, 14 et 15. Tacit. Ann. 2, 6. et Hist. 4, 28. Et Caes. Bell. Gall. 4, 9.
Rosae genus. Plin. 21, 4 s. 8 Alia funditur e caule maluaceo, folia oleae habente, mosceuton vocant. Sic Hard. Al. MSS. Muceuton, it. Aceton.
Fluuius Galliae Belgicae, quae et Mosula apud Florum 3, 10, 14. [...]
et i, sicut et Achilles, Achillis et Achilli, [Nomen incluti Iudaeorum ducis. [...]
Populi Asiae versus Septentrionem, qui (vt Pomponius 1, 19 refert) turres ligneas subeunt, notis corpus omne persignant, propatulo vescuntur, promiscue concumbunt, et palam reges suffragio deligunt, vinculisque et arctissima custodia tenent. [...]
Antique idem quod Monstrum. Hinc
a quo
Et hinc fabula Plauti Mostellaria dicta est, quia senex a seruo manium monstris exterretur.
MOTIO, MOTO, MOTOR, MOTVS vid. MOVEO.
Auiculae nomen, quam Cinaedum [Graecorum putant. [...]
vid. METACISMVS.
Facere, vt aliquid situm aut locum suum mutet. [...]
Qui mouet. [...]
Aliud Partic. [...]
Ipse movendi actus. [...]
vnde, Motoria fabula, vid. Statarius in STO Ingenium Tertull. de An. c. 14.
Motio. Tertull. de Anima c. 45 Perpetuitas motationis.
inter similia verba ponit Moueo, Motus, Motito.
Qui facile mouetur. [...]
h. e. Identidem mouentur. Laetitia me mobilitat Caecil. ap. Non. 4, 300.
Significat Statim. [...]
Mutorum conatus: Mussare dictum, quod muti non amplius quam Mu dicunt: a quo idem Ennius dicit, quod minimum est, neque, vt aiunt, Mu facere audet Varr. de L. L. 6, 5. [...]
MVCCEDO, MVCCINIVM vid. MVCVS.
Lanugo, quae diutino situ contrahitur, quemadmodum in pane, carne, aliisque huiusmodi fieri videmus. [...]
Quod mucorem contraxit. [...]
Gens Romana antiquissima, e qua C. Mucius ille, qui a clade manus dextrae, quam inspectante Porsena foco imposuerat, Scaeuola dictus, hoc ipsum cognomen ad posteros propagauit. [...]
ab hoc Muciorum gente declinatum nomen. v. g. Plin. 8, 54 s. 80 vbi est cognomen M. Licinii Crassi, in quam ille gentem ex Mucia per adoptionem transierat.
Mucidum esse. Cato de R. R. c. 148 Vini singulae vrnae dabuntur, quod neque aceat, neque muceat.
Idem. Plin. 14, 20 Propriumautem est inter reliquos liquores vino mucescere, aut in acetum verti.
MVCOSVS, MVCVLENTVS vid. MVCVS.
Cuspis et acumen ensis ac telorum. [...]
Quod mucronem habet, aut mucronis similitudinem. [...]
s. MVCCVS i. m. [Narium humiditas, et crassior pituita. [...]
Idem. Apul. Apol. p. 496 Enimuero si perniciosa illa muccedo intus cohibita, etc.
siue MVCCOSVS a, um. Adi. [Muco plenus. [...]
Idem. Munctiones mucculentae Arnob. 2 p. 107 Nares Prudent. Perist. 2, 282.
Linteum, quo excipitur nasi mucus. [...]
Castrensibus) hominibus quasi muccosus, is, qui talis male ludit. Festus.
vel MVGILIS is. m. [Genus piscis capitosi, vnde etiam Graecis Cephalos appellatus. [...]
apud Schott. Obseru. hum. 2, 52 p. 100 Et mugilant onagri: vbi alii habent, Et celer hinnit equus.
Murmurare. [...]
ibid.
Factitium verbum a voce boum. [...]
Vox boum. [...]
MVLA, MVLARIS vid. MVLVS.
et mulctum, secundum Priscianum, êre. [...]
Aliud Partic. [...]
Mulcendi vim habens Sarisb. 1, 13 Duae virtutes
f. innoxio. Vid. Voss. de Vit. L. L. 3, 28.
Dulcedo, suauitas. [...]
Herba, cl. heliotropium. Apul. de Herb. c. 49.
et per syncopem, bris. [...]
Verberare, laedere, cruciare. [...]
vid. MVLTA.
MVLCTRA, MVLCTRALE vid. MVLGEO.
vel mulxi, mulsum vel mulctum, êre. [...]
Ipsum lac mulctum, seu emunctio, et extractio lactis. [...]
Idem quod Mulctra pro Vase. Virg. Georg. 3, 177 Implebunt mulctralia vaccae. Vid. h. l. Seru. Al. Mulgaria.
Idem. Hor. Epod. 16, 49 Illic iniussae veniunt ad mulctra capellae.
De lactis discriminibus.
Idem. Calpurn. 5, 38 Occiduae mulsura horae.
i. Mulctrale. Isid. 20, 6.
Palam facere. Laudatur Plaut. Cistel. Pro puella seruulus nequam, qui dominum mulgat atque villicum. Sed locus hic quidem incertus et suspectus est. Caeterum ab hoc Promulgo compositum.
Notum vocabulum, quod sexum significat, vt tamen Mulier proprie dicatur, quae virgo non est, certe, quae paruula et acerba non est. [...]
Qui mulierculas sectatur. Cod. Theod. l. 3. t. 16 Repudium mittere marito, velut mulierculario.
Quod ad mulieres pertiner. [...]
tantum pluraliter. [...]
Mollities. Tertull. de Veland. Virg. c. 14 Consciae muliebritatis audent.
Effeminate seu more mulierum. [...]
Qui nimium appetit mulieres. Cic. de Fato 10 c. 5 Hunc scribunt ipsius familiares et ebriosum et mulierosum fuisse. Add. Non. 1, 116.
Cupiditas femincae voluptatis. [...]
Qui nimium amat mulieres. [...]
ibid.] Effeminare. [...]
etc. vid. MVLVS.
Piscis genus, rubri coloris Plin. 9, 17 [...]
Quae et Veterinaria dicitur. [...]
Proprie Adi. est, vt Mulsa aqua, i. mellita, s. melle addito dulcis facta. [...]
Int. Vinum melle conditum. [...]
Aqua melle temperata. Plin. Valer. 1, 1 Conilam in mellitissima mulsa macerare. 2 Mulsa mea, Amantis et blandientis affectus Plaut. Casin. 2, 6, 20. Add. Id. Stich. 5, 5, 14.
s. MVLCTA ae. f. [Solutionis poena: quod olim, vt Varro ait de L. L. 4, 36 [...]
Quod ex multa fit, vel Quod ad multam pertinet, siue, quod nomine multae exigitur. [...]
s. MVLCTO âre. [Punire, Condemnare. [...]
Idem. [...]
MVLTANGVLVS, MVLTIBARBVS etc. Vid. MVLTVS.
Numerum indefinitum notat, vnitati et paucitati oppositum. [...]
cum dictionibus Alius, aliter, secus, ante, post, praesto, malo, antecedo, excello, et similibus superlatiuam vim habentibus, elegantem dicendi vim habet. [...]
Collectio multorum. Macedonum ibi erat multitudo Nep. 18, 7. i. multi. [...]
Quod multos habet angulos. Lucret. 4, 655 Esse minora igitur quaedam, maioraque debent, Multa rotunda, modis multis multangula quaedam.
Qui habet multam barbam. Apul. in Floridis 1, 3 p. 341, 29 Multibarbus, spinis obsitus et pilis. Sic Ald. Sed al. Illutibarbus.
Qui multum bibit. Anus Plaut. Cist. 1, 3, 1. Id. Curc. 1, 1, 77 Nomen est lenae multibiba atque merobiba. Macrob. Saturn. 5, 21 scribit Herculem fuisse bibacem et multibibum.
Qui multum habet concaui. Ouid. Met. 8, 561 Pumice multicauo, nec laeuibus atria tophis Structa subit.
Multos caules habens. Plin. 21, 16 Est et illa differentia, quod quaedam in iis multicaulia, ramosaque sunt, vt carduus.
Qui multos colit. Fulgent. aduers. Arianos, Multicolae Pagani.
et Prudent. Cathem. 3, 104 Prata multicolora.
ap. Non. 2, 418.
Sed separatim potius legi debet.
i. Varium: quasi quod multis modis possit diuidi: vel quod multarum est specierum. [...]
i. Varie, multis modis. Plin. 18, 7 Panis multifarie et e milio fit, e panico rarius. Adde Solin. c. 18 pr.
Aliud Adu. [Idem. Suet. in Sergio Galba c. 19 [...]
Add. Idem 19, 8.
Ex Multus et Findo compositum; Quod in multas partes finditur, et multas diuisuras habet. [...]
etc. Conf. Sidon. Ep. 8, 9.
Quod est multorum foraminum. Plin. 8, 55 Iniiciunt eas in specus, qui sunt multifores in terra.
Idem. Ouid. Met. 12, 153 Longaque multifori delectat tibia buxi. Tibia multifora Senec. Agamemn. v. 348.
Varium, quasi multiplicis formae, aut variae. [...]
Variis Modis. Gell. 9. 5 Plato ante hos omnes ita varie et multiformiter disseruit de voluptate. Plin. 36, 27 Auxiliari multiformiter.
Multorum generum. Plin. 11, 1 [...]
et MVLTIGENERIS e. Adi. [Idem. Plaut. Capt. 1, 2, 56 Multis, et multigeneribus opus est tibi militibus. Add. Id. Stich. 2, 2, 59. etc.
vel MVLTIGRVMIS e. Adi. Inter verba antiqua refert Gell. 19, 7. Significatio pendet a simplici.
siue MVLTIIVGVS a, um. Adi. [Multiplex et varium, Multum et numerosum. [...]
vid. MVLTITIA.
etc. Conf. Vulgat. Matth. 6, 7. Symmach. Epist. 1, 50.
Diana ita dicta. S. Hieronym. in prooem. Epist. Paul. ad Ephes. [...]
Multis metris constans. Sidon. Epist. 8, 12 Multimeter argutus, artifex.
Idem quod Multiplex. [
pro Multipliciter, quasi multis modis, vt sit velut Ablatiuus vice Aduerbii. [...]
Multos nodos habens. Apul. Met. 5, 166 [...]
Idem. Apul. Met. 10 p. 575 (257) Multinodes ambages.
Add. Id. de Pudic. c. 1.
h. e. Quorum opera multos paro numos.
Conf. Tertull. adu. Haeret. c. 7.
Multos pedes habens. Plin. 11, 45 [...]
Animal multorum pedum. Plin. 29, 6 [...]
Varius, inuolutus, proprie multas plicas habens. [...]
Augere, Multiplex facere. Pin. 34, 8. [...]
Quod potest multiplicari. [...]
Ex multis compositus. Gell. 19, 7 [...]
Qui multum potest. Plaut. Bacch. 4, 4, 9 Nisi habet pectus multipotens. Add. Id. Trin. 4, 1, 1.
vid. Apul. de Herb. c. 35.
Multorum virorum mulier. Minuc. Felix in Octauio p. 226 Alia sacra coronat vniuira, alia multiuira.
de pistrino.
Qui multa vult, vel cupit. Catull. 66 (69) 128 Quantum praecipue multiuola est mulier.
etc.
Ea forma dixit Plautus, qua Magnopere dicimus; in Merc. 1, 2, 65 Multopere in mundo rustico se exercitum.
de Scipione Africano, Multoties contra hostium eruptiones feliciter pugnauit. Vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 25. Cellar. Cur. Post. p. 313.
s. MVLTICIA ôrum. n. Plur. tantum. Indumenta dicebantur minutissimis filis contexta. [...]
In singulari numero; in plurali vero hi et hae Plures, et haec plura. [...]
pro Saepius. Caes. Bell. Ciuil. 1, 79 Expeditae cohortes nouissimum agmen claudebant, pluriesque in locis campestribus subsistebant.
Quaedam exemplaria hic legunt Plurifariam aduerbialiter. Conf. Apic. 3, 15.
Pluribus modis. Suet. in Tiber. Caes. c. 43 Cubicula plurifariam disposita. Adde Galb. c. 19. August. c. 46. et c. 80. it. Calig. c. 54. et Gell. 10, 24.
Plura significans. Mart. Capell. 4 p. 97 Quaeritur, quid sit aequiuocum, quid vniuocum, quid pluriuocum.
Quod plura comprehendit, vel plures. [...]
apud Macrob. Saturnal. 1, 5. [...]
Dimin. a Plus [
h. e. Nisi bibit paullo plus, quam par fuerit. [...]
Superlatiuum a Multus. Ter. Eun. 2, 2, 39 [...]
h. e. Permultum. [...]
Quod animal sit, dicat Plin. 8, 44 [...]
al. Mutinensis. Vngula mulina Vitruu. 8, 3.
Qui mulos clitellarios siue quodrigarios ducit. [...]
Quod ad mulionem pertinet. Cic. pro Sext. 82 c. 38 Mulioniam penulam arripuit, cum qua primum Romam ad comitia venerat; messoria se corbe contexit.
Qui mulos curat. Gloss. Lat. Gr. Mulicurius, [
qui cisio mulis iuncto vehitur.
vid. supra s. l.
gens Romana, quam nobilitauit L. Mummius, qui
Corinthum bello captam diruit, Italiamque vasis Corinthiis, aeneisque sigaisimpleuit. Vid. Plin. 34, 3 et 7.
Gens Romana, ex qua Lucius Munatius Plancus, Orator et discipulus Ciceronis.
Vrbs Hispaniae, vbi Caesar pugnauit contra filios Pompeii. Auctor Plin. 3, 1. Vide et 36, 18.
Purum, tersum, politum significat. [...]
apud Non. 4, 3 Aptate, pueri, munde atque ampliter conuiuium. [...]
dicitur Ornatus muliebris, quo scilicet mulier mundior sit. [...]
Quod mundi est. Vnde interrogatus philosophus Socrates, cuias esset, mundanum se esse respondit, vt ait Cic. Tusc. 5, 105 c. 37. [...]
Idem quod Mundanus. Tertull. de Resurr. carn. c. 47 [...]
Sic etiam Hilarius appellat Diabolos ex Epistola ad Ephesios.
A Mundus Adiectiuo; Qui nimia munditia vtitur, vt placeat mulierculis. [...]
pr. Ipsa lintea tunica mundule amicta.
vel MVNDITIES êi. f. [Lautitia, vel Ornatus, quo quis se mundum ac politum tenet. [...]
Mundum et nitidum facere. Plin. 15, 6 Ob id crebrius vasa mundanda. Add. Vulgat. Gen. 35, 2.
Add. Vulgat. Matth. 12, 44.
Conf. Oct. Horat. 1, 19.
ad sinem, Vicesima--octaua pars Arietis si in horoscopo suerit inuenta, latrinarum faciet cloacarumque mundatorem. [...]
Mundum esse. Plaut. Cas. 2, 3, 9 Munditianti deo. Sed Gronou. legit Munditia antideo. Vid. Taubm. ad l. c. p. 379. Parei Lex. Crit. p. 760.
i. Medicinae ad munditiam dentium conciliandam, in carmine.
curari Id. ibid. c. 13.
MVNERARIVS, MVNERATOR, MVNERO âre. vid. MVNVS.
Quasi Mucum agere. [...]
MVNIA, MVNICEPS vid. MVNVS.
MVNIFEX, MVNIFICENTIA vid. MVNVS.
Firmum ac tutum facere aliquid. [...]
Non facile reperias, excepta tertia Indicatiui persona, Munitur, et Insinitiuum Muniri. [...]
Compar. Varr. de L. L. 4, 32 Opere munibant moenia, quo munitius essent.
Muniendi ratio vel actus. [...]
Munimen. Ferret. Mus. Lapid. p. 73 STRVCTVRAM CVM MVNITVRA SARCOPHAGISVIS IMPENSIS FECIT.
Munitio est, proprie castrorum caeterarumque rerum, quae contra aduentum hostium muniuntur, siue vallo, siue fossa, siue alio quouis modo. [...]
Idem. Liu. 1, 33 Quiritium quoque sossa, haud paruum munimentum a planioribus aditu locis, Anci regis opus est. [...]
Al. Monubilibus, v. v.
Pedis metrici esse nomen vix dubitandum. [...]
vid. MVNVS.
f. [Generali notione significare videtur, quidquid sit in gratiam alterius, siue donum sit et largitio, siue officium, aut factum alteri vtile: praecipue autem adhibetur de bis, quum de re publica, multitudine certe hominum, bene quis meretur, vel gratuita opera, vel honorario, stipendio etc. [...]
Qui munuscula corradit. Apud August. Vid. Saresb. 3, 11. et Isidor. Gloss. 12.
in quo Catalogum fuisse gladiatorum locus ipse ostendit.
Muneris gladiatorii exhibitor. [...]
Quod ad munus pertinet; vnde, Muneralis lex, qua Cincius (vt ait Festus) cauit, ne cui liceret ob causam orandam munus aut donum accipere. [...]
et MVNEROR, âri. Dep. Donare, vel dono dare. [...]
Et Spartianus Adriano c. 3 Locupletissime muneratus.
Muneris gladiatorii exhibitor. Florus 3, 20, 9.
i. munera ferentes, vt locus satis indicat.
Officiosus, antique. Plaut. Merc. prol. 104 Dico eius pro meritis gratum me et munem fore. Conf. Non. 1, 88. Festus, Munem significare certum est officiosum.
Obsequia lege debita, et officia quae publice praestantur. [...]
Municipes proprie dicebantur, qui in ciuitatem Romanam recepti, munerum participes fiebant. [...]
inquit Festus, qui quum Romam venissent, neque ciues Romani essent, participes tamen fuerunt omnium rerum ad munus fungendum, vna cum Romanis ciuibus, praeter quam de suffragio ferendo, aut magistratu capiendo, sicut fuerunt quondam Fundani, Formiani, Cumani, Acerrani, Lanuuini, Tusculani, qui post aliquot annos ciues Romani effecti sunt. [...]
Quod ad municipes pertinet. [...]
Per municipia. Suet. in Caes. c. 14 Senatu vniuerso in socios facinoris vltimam statuente poenam, solus municipatim diuidendos custodiendosque publicatis bonis censuit.
Ius municipii s. ciuitatis, [
Qui munus facit, speciatim, qui libenter munera, i. dona dat aliis. [...]
Large, abundanter. Cic. de Nat. Deor. 3, 69 [...]
Ditare, beatum facere. Lucret. 2, 625 de Cybele deorum matre, Munificat tacita mortales muta salute.
auctore Festo, Qui non vacabant, sed munus principi faciebant. [...]
Opus quod debent aut praestant Munifices. Paullus l. Si publicanus. D. de publican. et vectig. [...]
Conf. Truc. 2, 7, 1. et Parei Lex. Crit.
portus Atticae. Hinc
i. Atticos. [...]
Piscis est non dissimilis anguillae. Plin. 9, 23 [...]
tradente, quod scilicet metallo in virgulas lentescente, quadam ordinis flexuosi catena, contexitur, ex piscis vtique imagine vocabulo conformato Cael. 4, 2. Add. Vulgat. Esai. 3, 20.
MVRALIS, MVRATVS vid. MVRVS.
MVRCEA, MVRCIA an MVRTIA Venus, an MVRTEA siue MYRTEA? etc.
Ignauus, segnis. Vet. Gl. Murcei, [
Idem. Augustin. de C. D. 4, 16. [...]
Vid. quae statim dicentur, in MVRCVS.
conuicium ignauiae, de quo Ammian. Marcell. 15, 12 [...]
Semen lentisci vocat, velut a figura muricis, quod buccini specie visatur is folliculus. [...]
Proprium viri. Vid. MVRAENA, paullo ante.
Piscis marinus ex concharum genere a purpura diuerso. [...]
Quod ex muricis modo factum. [...]
Conuolutim, inquit Budaeus: In modum muricis. Columel. 9, 33 Vertice muricatim intorto, margine in mucronem emisso.
a Muricibus legendis siue colligendis nomen habet. [...]
Vrbs Siciliae. Liu. 24, 36. et 26, 21 Conf. Sil. 14, 265. Est etiam Valida vrbs in Samnio Liu. 10, 17.
a loco dicta Varr. de R. R. 1, 25. et Cato c. 6. Vitis Murgentina Colum. 3, 2.
inquit Festus) dici solet a castrensium ominibus, quasi mucosus, is qui talis male ludit. Obsoletum. Nec inuenio
inquit Festus. Isid. Gl. Murgiso callidus murmurator, f. Morator.
Genus salsamenti, quod ex piscium liquamine fiebat, praesertim thynnorum. [...]
Eadem quae Muria. Ponamus locum Catonis R. R. 88 [...]
Quod in muria diu fuit. [...]
vid. MVREX.
MVRINA, vel MYRINA, rectius MYRRHINA vel MVRRHINA vid. sub MYRRHA.
rarissime m. [Lenis aquae et alius quicunque strepitus. [...]
Murmur facere. [...]
Deponens apud antiquos. Varro, Ita vt soliti eramus, Romae in balneis plodere coepimus, et murmurari. it. Quadrigarius, vterque ap. Non. 7, 85.
Flor. de Magia, Plerumque noctibus vigilata, et carminibus murmurata.
Elmenh. Indigna murmurabundus.
Al. diuidunt, murmur vllum.
Murmurare. Plaut. Frag. 3, 59 Quid murmurillas tecum, ac te discrucias? Hic versus in quibusdam exemplaribus deest.
vt meliores libri, vel vt alii MVRRHA ae. f. Gemma, sed imperfecta, i. minus dura, minus splendida, e qua exsculpebantur murrina, ad cuius similitudinem murrea arte fiebant. [...]
Vinum aromaticum. Vid. sub MYRRHA.
siue MYRRHINVS a, um. Adi. [Quod ex murra factum et sculptum est. [...]
vel MVRREVS a, um. Aliud Adi. [Idem putatur quod Murrhinus. [...]
Idem quod Myrrhatus a Myrrha, quam Murram veteres Latini dicebant. [...]
Vid. Barth. Advers. 17, 15.
Pannoniae oppidum ad Drauum fluuium. Vid. Eutrop. 10, 6, 8.
s. MYRTA ae. f. Idem quod Myrtus. Cato R. R. c. 125. sic et Varro, vt statim dicemus it. Apic. 7, 5. et Aurel. Tard. 2, 13, 160. Hinc
Genus farciminis, quod murta large fartum intestinum crassum. [...]
Idem quod Myrteus. Vinum murteum. Cato R. R. c. 125. Color Pallad. Mart. tit. 13. Oleum Scribon. 48. 220. etc. Olea murtea Columel. 5, 8. Virgae Cato 102.
MVRTIA DEA, MVRTIVS etc. vid. MVRCIA.
pro Myrtus. Scribon. 109 et 115 Murti nigrae baccae. Et 142 Ramuli.
A muniendo dicitur; et proprie est, Vrbis lapideus ambitus. [...]
Quod ad murum pertinet. [...]
Muro claudere. Guil. Brito Philipp. 7, 460. 10, 72. et 12, 503.
Quod muros habet. Veget. 1, 71 Quasi muratam ciuitatem secum videntur vbique portare. Add. Id. 3, 8 extr. Vulgata Deuteron. 9, 1.
Qui muros conficit. Vid. Barth. ad Briton. Philip. 7, 460.
Exiguum animal est, in domibus frequens: Plin. 8, 57 [...]
Ad secundam Musculi notionem pertinet: Cor natura musculosum Cels. 4, 1. [...]
Quod ex mure est. [...]
Ignauus, imbellis. Plaut. Epid. 3, 1, 12. sed Meursius legit Murcidus, v. v.
Murium stercus. Plin. 29, 6 Praeterea (vt Varro noster tradit) murinum fimum, quod item muscerdas appellat. Vid. Meurs. Auctar. Philol. p. 139.
Laquei genus ad capiendos mures. Varr. de R. R. 1, 8 Nec non si parit humus mures, huius minor fit vindemia, nisi totas vineas oppleueris muscipulis.
Idem. Phaedr. 4, 1, 8 Mus, Qui saepe laqueos et muscipula euaserat. Escam muscipuli, vbi mors est, longe vitate Commodian. Instruct. 48.
Idem quod Muscipula. Gloss. Gr. Lat. [
Soricum nidi in Gloss. Isid.
Poëtae finxerunt deas esse, Iouis et Memoriac silias, quae Poëtis et musicae praeessent. [...]
vel MVSAGETES ae. m. [Ductor musarum Herculis appellatio ap. Eumen. pro rest. schol. 7, 3.
vel MVSICE es. f. [Ars canendi, it. Scientia, quae modum canendi demonstrat. [...]
Alii Musiuus, vid. Voss. de Vit. L. L. 1, 11.
Quod ad Musas, et artem adeo musicam pertinet. [...]
Qui exercet, vel docet musicam. [...]
Delicate et genialiter, et alienis sumtibus, vt solent, qui pro Symbola vocem conferunt. [...]
Instrumentorum musicorum artifex. Vetus Inscriptio: COLOCASIO VERNAE DVLCISS. ET MVSICARIO INGENIOSISS.
Elmenh. Musicatae cantilenae.
Ibid. 946 [...]
Est locus, sacellum, templum Musis dicatum, vt Iseum et similes Graecorum in [appellationes. [...]
s. MVSEIARII artifices operis Musei s. Musiui apud Firmic. 4, 2. [...]
Augusti medicus fuit, cuius meminit Hor. Epist. 1, 15, 13. [...]
Notum et impudentia sua molestum aestatis insectum. [...]
Quod ad muscas pertinet. [...]
Flabellum, quo muscae abiguntur. [...]
MVSCERDA, MVSCIPVLA, MVSCVLVS vid. MVS.
Viridis non tam herba, quam lanugo in corticibus arborum, et circa latera fontium, et locis humidis nascens. [...]
Quod musco opertum est. [...]
Idem. Sidon. Carm. 2.
Idem. Sidon. Epist. 8, 18 (16) Pumices muscidi.
Est Musco tegi. Vnde compositum Emuscor. Columel. 11, 2 Oleae putantur et emuscantur. h. e. Musco liberantur.
MVSEVS, MVSIVS, MVSIVVS vid. p. a. sub MVSA.
vid. MVSA.
vid. MVGINOR.
vid. MVSEVS, sub MVSA.
Vid. Noct. Att. 16, 1. [...]
vid. Mutio, in MVTVS.
Genus lauri. Plin. 15, 30 [...]
et MVSTACEVS i. n. et m. [Libi genus ex musto. [...]
Animal mures persequens et serpentes. [...]
Quod est mustelae, vel simile mustelae. [...]
Legitur Apul. Met. 2 p. 126 Elmenh. Mustelatis peplis laceratus atque discerptus. Sed locus corruptus.
Herba, quae et Daphne. Apul. de Herb. c. 27 et 58.
auctore Festo) ex regulis, in qua calceus nouus insuitur. [...]
Vinum nouum. [...]
Recens. Naeu. apud Non. 2, 518 vt modo vidimus. Vinum mustum Cato R. R. 115, 1. Agna musta pascenda Cato ap. Priscian. 6 p. 711. i. noua ipso interprete.
Quod ad mustum pertiner. Mustarius vrceus, In quo mustum reponitur Cato c. 11.
Quod mustum, hoc est dulcedinem in se habet: vt, Poma mustea. [...]
Idem quod Musteus. Plaut. Cistel. 4, 2, 101 (87) Ita mustulentus aestus nares attigit. Autumnus mustulentus Apul. Met. 2 p. 116. Conf. Non. 1, 322.
Vermiculi s. insecta alata. Mustiones a Musto appellati, vt bibiones, qui in vino nascuntur Isidor. 12, 8.
MVTABILIS, MVTATORIA vid. MVTO.
vid. MVTVS.
Herba, alias Tithymalus. Apul. de Herb. c. 108.
Truncatus et parte aliqua minutus. [...]
vt ait Donatus, aliquid detrahere, sine quo res esse non possit. [...]
Sed plures Editi Scriptique, Mutatione Morgagn. Ep. 3 in Cels.
apud Celsum.
Quod etiam scribitur MVTILVS in bonis libris, est eminens aliquantum vltra parietem cantherius, vel ornamentum, quod id ipsum repraesentet. [...]
vt est auctor Mela 2, 4. et Liu. 39, 55. [...]
i. Pullus: a Mutinensibus lanis, ex quibus natiuo colore panni fiunt. [...]
vt Festus ait, Romae fuit, cui velatae togis praetextatis solebant sacrificare. [...]
Membrum virile. [...]
vid. MVTVS.
vid. MVCIVS.
Facere vt aliud fiat Plin. 12, 7 [...]
Passiu. Hor. Carm. 2, 20, 10 [...]
Aliud Partic. [
Adde Arnob. 3 p. 119.
Quod facile mutatur. [...]
Mobilitas. Cic. Tusc. 4, 76 c. 35 Haec inconstantia, mutabilitasque mentis, quem non ipsa grauitate deterreat?
Audiamus interpretem huius verbi Gellium 2, 24 [...]
Membrum virile. [...]
et MVTTONIVM i. n. Vet. Gloss. [...]
i. Mentulatus. Martial. 3, 73 [...]
vid. MVTILVS.
Deus ethnicis fuisse videtur, qui mutiret, efficeretque, ne quid emanaret, sed clam esset, et tacitum et occultum. [...]
MVTVO. Adu. et MVTVO âre. Vid. MVTVVS.
Qui loqui non potest, et nihil praeter obscurum sonum proferre, qualis est Syllabae MV a qua etiam mussare et mutire deriuantur, et mugire adeo. [...]
Dea, quae et Lata et Larunda, Larium mater. Vid. Ouid. Fast. 2, 583. et Lactant. 1, 20.
s. MVTTIO îui, îtum, îre. [Tanquam mutus signum facere seu strepitum, siue submissa et imperfecta voce fabulari, aut vnum tantum verbum dicere. [...]
Imperfecta locutio. Plaut. Amph. 1, 3, 21 Quid tibi hanc rem curatio est, aut mutitio?
Idem quod mutilus. [...]
a Mutio, ire; Occulte et depressa voce loqui quod celatum quis velit Non. 5, 23. [...]
Alii legunt Simulatione.
a Musso. Plaut. Mil. 3, 1, 120 [...]
Idem quod Mussatio. Apul. Met. 8. post princip. Tacitaque prius seruata mussitatione, etc. Adde Tertull. de Pudicit. c. 7. et 9.
Conf. Vulgat. Iesai. 29, 24.
interpretantur Glossae Vett.
Oppidani. Plin. 2, 12.
dicitur quod vicissim datur et accipitur, sed cum mutatione. [...]
Inuicem. [...]
Aliud Adu. [
Rogitans mutuum. Plaut. Merc. Prol. 52 Conclamitare tota vrbe, et praedicare, omnes parcerent mutuitanti credere.
Idem ac Mutue. Varr. apud Non. 11, 30 Viue meque ama mutuiter.
ap. Non. 7, 48 [...]
Idem, sed frequentius. [...]
Aliunde acceptus, proprio opponitur. Plin. 2, 9 Luna in totum mutuata a sole luce fulget. Adde Valer. Max. 6, 7 extr.
Quod mutuo datur, Gell. 20 c. 1 Maximeque in pecuniae mutuaticiae vsu atque commercio.
Idem quod Mutuus. Apul. Apol. p. 430 ed. Floridi, Mutuarias operas cambire cum vicinis, i. permutare, facere vt faciant.
Indiae emporium, cuius meminit Plin. 6, 23.
vid. locus Varronis, quem damus in MVSSO.
cuius meminit Id. 5, 31. [...]
Herba est, quae alio nomine Corruda, hoc est siluestris asparagus, dicitur, vt docet Plin. 19, 8.
Pisces videntur ex testaceorum s. concharum genere, forte a conniuendo, [dicti. [...]
Scribitur etiam Myiagros.
vel MYIAGRVS i. m. [Deus muscarum. [...]
Promontorium Ioniae, eregione insulae
Sami, iuxta quod Persae a Graecis superati. [...]
Idem. Valer. Max. 6, 9 extr. Mycalensis montis vertex.
Mons in mediterr ineo Boeotiae, oppidum habens eiusdem nominis. Vtriusque meminit Plin. 4, 7.
Inter tria genera Terrae motuum refert Ammian. 17, 7 [...]
et MICÊNA, ae. siue MYCÊNE, es. f. [Vrbs Peloponnesi, quam Perseus, Danaës filius, exstruxit, regiuncula in qua regnauit Agamemnon. [...]
Habitatores, Mycenarum. Cic. de Finib. 2, 18 Omnes Danai aut Mycenenses, Attica pubes, reliquique Graeci, etc.
Agamemnon Ouid. Trist. 2, 400.
pro Iphigenia Mycenaea Ouid. Met. 12, 34.
vid. MYCEMATIAS.
vid. ANAXILAVS.
et MYCONOS i. m. [Insula vna ex Cycladibus. [...]
a Mycono. [...]
Transmarinum vinum. Plin. 14, 7.
Insula, quae etiam Delos dicitur, vna ex Cycladibus.
Vid. Mus araneus, in MVS. Veget. 3, 4. Vulgat. Leuit. 11, 30.
Regio litoralis Macedoniae, a Mygdone rege sic dicta. Hinc
Quod pro gentili ponunt Poëtae. Virg. Aen. 2, 342 Iuuenisque Coroebus Mygdonides.
vid. MYA.
vid. MYAGRVS.
Muscarum Deus. Plin. 29, 6 Olympiae nubes muscarum, immolato tauro Deo, quem Myiodem vocant, extra territorium id abire.
Insulae circa Cretam. Plin. 4, 12. [...]
Liberum Cariae oppidum, ita dictum (si Stephano credimus) a Mylaso Aeoli abnepote. Meminit huius oppidi Plin. 5, 29.
Cannabis species Plin. 19, 9.
vt ait Plin. 29, 6.
Vocabulum, quo vsus est Ausonius in lemmate epigrammatis 30. [...]
quasi tu marium interfectricem dicas: vt Myophonon.
inquit Festus. nam mydion (leg. Myon) et paron per se sunt. [...]
Dicuntur, inquit Budaeus, Qui iam inde ab initio ortus sui nisi admota oculis contueri nequeunt. [...]
Herba est muribus exitialis: vnde et nomen accepit, eadem fortassis, quae Myoctonon. Meminit Myophoni Plin. 11, 9.
vel MYOSOTIS, f. MYOSOTON i. n. [Herba est, quam verbum ex verbo exprimentes, Muris auriculam vocant. [...]
Vrbs Lyciae. Plin. 5, 27.
Pyri genus. Plin. 15, 15. Alii legunt Myrrhapium. Conf. Columel. 12, 10.
vel MYRÎCE es. f. [Genus humilis virgulti, in Italia fere nascentis, quod quidam putarunt esse Tamaricem, quae vulgo Tamariscus dicitur et Dioscoridi, sed eius tantum folia habet. [...]
Nympha, a qua genus duxit Imilce, vxor Hannibalis, vt soribit Sil. 3, 103.
Regina fuit Amazonum, quae triginta millia peditum, et duo millia equitum in exercitu habuisse dicitur. Auctor Diodorus 4. [...]
Mas muraenae est. Plin. 9, 23 s. 39 Aristoteles myrinum vocat marem qui generat. Vetus exemplar legit Myrum. Et ita dedit Harduinus.
Herba quae Millefolium alias dicitur. Vid. Plin. 24, 16.
Nomen viri proprium, de quo Cic. Acad. 4, 120 Vt etiam inter deos Myrmecides aliquis minutorum opusculorum fabricator fuisse videatur. [...]
Morbi cutis et verrucarum genus. [...]
Sane Myrmex, myrmecis, f. Formica Latine dicitur.
Exiguum
animalculum formicis aduersum, quod se sub puluere abscondit, et formicas frumenta gestantes interficit, et interfectas consumit. [...]
In modum formicae affertur ex Catull. 43, 8 Incedere myrmice. Sed nihil est. Legendum cum Vossio, Mimice ac moleste ridentem.
Populi sunt iidem, qui Hellenes. [...]
vid. MIRMILLO.
et MYROBALANVS, i. m. [Quasi vnguentaria glans. Myrobalanus Scribon. 261. [...]
siue MYROBRECHARII orum. m. [Quasi Vnguento stillantes. [...]
aut MYRO ônis. m. [Vtrumque enim legitur, teste Plin. 34, 2 [...]
Vnguentorum venditor. Plaut. Trin. 2, 4, 7 Lanii, coqui, olitores, myropolae, aucupes. Add. Idem Cas. 2, 3, 10.
Locus vbi vnguenta venduntur. Plaut. Amph. 4, 1, 3 Nam omnes plateas perreptaui, gymnasia, myropolia, apud emporium. Conf. Epid. 2, 2, 15.
Vnguentorum repositorium. [...]
s. MVRRHA ae. f. [Arbuscula est, in Arabia praecipue nascens. [...]
s. MVRRHINVS a, um. Adi. Quod myrrham s. murrham olet. Plaut. Poen. 5, 4, 6 Arabius myrrhinusque omnis odor complebat, de sacro Veneris.
vel MVRRHINA, ae. f. (intell. potio) est vinum myrrba conditum. [...]
Aliud Adi. [Myrrham olens. Myrrhea Coma Tibull. 3, 4, 28. [...]
vid. MYRAPIA.
Oleris genus. Plin. 24, 16 s. 97 [...]
Myrsi filius vltimus ex Heraclidarum genere, Lydiae rex, alio nomine Candaules appellatus, v. v.
Teste Plin. 26, 8 [...]
MYRTA, MYRTATVM, MYRTEVS vid. MVRTA, etc.
Herba est, quam alio nomine Polygonaton appellant, a multitudine geniculorum. Vid. Plin. 27, 12 s. 91. vbi plura etiam nomina et virtutes.
vndecunque app llatum sit, inter Cretam et Atticam interiacens. Aquae Myrtoae Ouid. Epist. 16, 208. Mare Myrtoum Hor. Carm. 1, 1, 14.
et ûs. f. [Arbor baccas saporis praecipui producens, ex quibus vinum fit. Vid. Plin. 15, 29. [...]
Myrti fructus. Virg. Georg. 1, 306 Et lauri baccas, oleamque, cruentaque myrta.
Quod ex myrto factum est. Myrtidanum vinum Plin. 15, 29. Conf. Mercurial. Varr. Lect. 1, 12 p. 30.
Aliud Adi. [Idem. Myrtatum opsonium Plin. 15, 29. Et 12, 17 Ladana myrtata deprehenduntur, crepitantque in igne. Conf. MVRTATVM.
item Adi. [Idem. Oleum myrteum Scribon. 219. [...]
Pro Oleo myrteo. Cels. 3, 19. et 6, 2.
Add. Idem 23, 4. Pallad. Ian. tit. 17.
Locus myrtis consitus. [...]
Pro myrteto. Plaut. apud Priscian. 4 p. 102.
Al. Myrteolo.
Vinum eo modo dicitur quo Aromatites. Columel. 12, 38 Vinum myrtiten ad tormina sic facito. Plin. 30, 7. Myrtite Pallad. Ian. t. 18. et Feb. 27. et 31. et Dec. 2.
vid. MYRINVS.
Nomen fuit Caelatoris, qui claruit argento caelando. Martial. 8, 51 Quis labor in phiala? docti Myos, anne Myronis? Conf. Plin. 33, 12.
In mari Testudo, mus aquatilis, qui es mus marinus, et lutatia testudo dicitur: piscis genus ex ostrea. Plin. 32, 11 s. 53.
MYSCAE, MYSCI, MYISCAE, MYIAE arum: MYES, MYACES, um: MYTALI, et MVSCVLI, orum. Idem omnes genus conchae videntur Plin. 32, 9. et 11.
vel MYSCELLVS i. m. Conditor Crotonis vrbis in Italia, vid. Ouid. Met. 15, 20.
pigmentum. Vid. MISY.
Asiae regio iuxta Propontidem et Hellespontum. [...]
Populus Mysiae; vt, Mysus iuuenis. Propert. 2, 1, 65. [...]
Populi sunt Asiae, in tractu maioris Mysiae, a Macedonibus oriundi: vnde et nomen babent. Meminit horum Plin. 5, 29.
et vsitatius Plur. MYSTERIA. [Sacra arcana, quae Latini Seclusa vocant. [...]
Sacra discens, mysteriorum peritus, discipulus, initiatus sacris alicuius numinis. [...]
Princeps sacrorum. Cic. Verr. 4, 132 c. 59 [...]
Arcanus, cum relatione ad religionem. [...]
Idem. Solin. de Aegypt. 32 Delubra quibus succedit aut incubat mystice thalamos nominant. Translate ac Mystice posita in scripturis Augustin. de Doctr. Chr. 2, 16.
Coquus est apud Martial. 1, 51 Si tibi Mystillus coquus Aemiliane vocatur, Dicetur quare non Taratalla mihi?
Mensurae paruae liquidorum nomen, quae, habet eam rationem ad Sextarium, quam habet Sicilicus ad Assem. Vid. versus Rhemnii, quos damus in SEXTARIVS.
Piscis ex lacertorum genere Plin. 32, 11.
vid. METACISMVS.
s. fabularum auctores, enarratores, etc. De Saturno quid Mythici vel physici existiment Macrob. Sat. 1, 9. Add. ibid. c. 8.
Latine Fabula. Callentes Mythum, plasmata et historiam Auson. Prof. Burdegal. 21.
Sermo seu ratiocinatio fabularum.
Fabulosa narratio. Capitol. in Macrin. c. 1.
et vsitatius plur. MYXA. Fructus sunt exigui, pruni magnitudine, ex arbore pruno valde simili, gustu dulces, Sebestena etiam vocant. [...]
Genus piscis. Plin. 32, 7 s. 25 Auribus vtilissimum bati piscis fel recens, sed et inueteratum vino. Item banchi, quem quidam myxona vocant. Add. Idem 35, 12.
Prominens, pars lucernae, quae continet ellychnium. [...]