06/2005 Ruediger Niehl markup
new TEI header; typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check
01/2007; 02/2008; 03/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
text partially completed (greek words; index etymologicus) - spell check partially performed - no orthographical standardization
image: as0001IO. MATTHI. GESNERI NOVVS LINGVAE LATINAE THESAVRVS. TOM. III. L - P.
image: as0002
[gap: blank space; body text A-PIM]
page 889, image: s0889PIN
PINA Piscis, vid. PINNA.
PINACOTHŹCA ae. f. [ pinakoqh/kh ] Tablinum. [...]
PINARIVS i. m. et Potitius [ *pina/rios2 kai\ *poti/tios2 ] Duo senes, quibus, qualiter coli vellet, ostendit Hercules: scilicet vt mane et vesperi ei sacrificaretur. [...]
PINARIA gens, Patricia Romae fuit, sic dicta a Pino, Numae regis filio, vt auctor est Plutarchus in Numa: vel a dictis modo Pinariis, qui Herculi faciebant sacra anniuersaria. [...]
PINASTELLVM, PINASTER vid. PINVS.
PINAX acis. m. [ pi/nac ] Tabella. Vid. Vitruu. 10, 3. Hinc Pinacotheca.
PINACIDION i. n. [ pinaki/dion ] Tabella, indiculus, pugillar. [...]
PINCERNA ae. m. Pocillator, qui stat ad cyathos, poculorum ministrator. [...]
PINDARVS i. m. [ *pi/ndaros2 ] Thebanus, temporibus fuit Aeschyli Poėtae, et Persarum expeditionis in Graeciam. [...]
PINDARICVS a, um. Adi. [ *pindariko\s2 ] Propert. 3, 17, 40 [...]
PINDASVS i. m. [ *pi/ndasos2 ] Mons Troadis, in quo Cetius fluuius nascitur, qui Pergamum praeterfluit Plin. 5, 30.
PINDENISSVM i. n. Oppidum Ciliciae, ignobile, vt ostendit Cic. Fam. 2, 10 [...]
PINDVS i. m. [ *pi/ndos2 ] Lapitharum sedes, mons Thessaliae, Apollini Musisque sacer. [...]
PINEA, PINETVM, et PINEVS vid. PINVS.
PINGO pinxi, pictum, ere. [ gra/fw, zwgrafe/w, konia/w, u(poxri/w ] Formam alicuius rei lineis vnius vel diuersorum colorum repraesentare. [...]
page 890, image: s0890PICTVS a, um. Partic. [ grapto\s2, stikto\s2 ] Pictae tabulae Cic. de Clar. Orat. 265. [...]
PICTE ap. Phaedr. 4, 24, 5 legit Rittersh. sed nunc omnes approbant lectionem Rigalt. pyctae.
PICTILIS e. Adi. Apul. Met. 10 p. 247 Baltei pictiles.
PICTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PICTV=RA [PICTŪRA]] ae. f. [ zwgrafi/a, u(po/grammos2 ] Actus vel Ars pingendi. [...]
PICTVRĀTVS a, um. Adi. [ poikilo/graptos2 ] Variis coloribus distinctus. [...]
PICTOR, ōris. m. [ grafeu\s2, zwgra/fos2 ] Pictoribus atque Poėtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas Hor. A. P. v. 9. [...]
PICTORIVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 1, 3 Poėtica et pictoria licentia.
PICTACIVS, vel PICTACEVS a, um. Adi. Inter verba liberius vsurpata a Laberio refert Gellius 16, 7 [...]
PINGVIS e. Adi. [ pi/wn, taxu\s2, pimelh\s2, liparo\s2 ] Animalium epitheton, cum non carnem modo multam habent, sed oleosum illud quoque, quod adipem vocamus. [...]
page 891, image: s0891PINGVITER Adu. [ pimelw=s2 ] Columel. 2, 2, 5 [...]
PINGVIVSCVLVS a, um. Adi. Aliquantum pinguis. Corpora pinguiuscula Solin. 18. (Salmas. 11.)
PINGVAMEN inis. n. li/pos2 Gloss. Gr. Lat.
PINGVŹDO inis. f. [ pimelh\, li/pos2 ] Plin. 23, 8 [...]
PINGVEDINEVS a, um. Adi. Liquor Plin. 35, 15. sec. Salmas. ad Solin. p. 89.
PINGVITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PINGVITV=DO [PINGUITŪDO]], vel PINGVETVDO inis. f. [ pio/ths2 ] Idem. Varr. de R. R. 3, 9, 19 [...]
PINGVITIA ae. f. Pinguedo. Arnob. 7 p. 226 Non videtis, albas esse hostiarum carnes, ossa, dentes, pinguitias?
PINGVITIES źi. f. Idem. Apul. Met. 10 p. 245 (221 Pric. ) Corpus obesa pinguitie compleueram.
PINGVIARIVS i. m. [ filopi/melos2 ] Qui pinguia amat. Martial. 11, 101 Carnarius sum, pinguiarius non sum. Quod significat carnosam, hoc est corpulentam amicam opto, non nimis pinguem.
PINGVESCO ere. [ piai/nomai ] Pinguem fieri. [...]
PINGVESCENS inertiā Plin. 9, 15 s. 17.
PINGVEFACIO fźci, factum, ere. [ piai/nw ] Plin. 16, 44 Dein ea pinguefacit.
PINGVEFACTVS a, um. Part. Octau. Hor. 1, 27 Mollis et pinguefactus. Conf. Tertull. adu. Psychic. c. 6.
PINIFER [1] vid. PINVS.
PINNA ae. f. [ pth=lon, ptero\n ] Proprie ea Penna est, quae pluma, id est mollior, et exigua penna non est: nam pennae generale nomen est ad plumas et pinnas. [...]
page 892, image: s0892PINNVLA ae. f. Dimin. [ pth/lion ] Summa pars auris, ab tenui acumine dicta. [...]
PINNACVLVM i. n. a pinna murorum dictum s. moenium: nihil aliud enim est, quam ille pinnarum locus, aut ipsae adeo pinnae. [...]
PINNALIS e. Adi. Rigor pinnalis Frontin. de Colon. p. 120 Goes. Rigaltius interpretatur acutum, hebeti oppositum, sed al. Finalis. vid. sub RIGOR.
PINNĀTVS a, um. Adi. [ pthlwto\s2 ] Quod pinnas habet. Cauda pinnata Cic. Tusc. 2, 24. [...]
PINNICILLVS i. m. Penicillus. Pallad. 4, 1, 3 Pinnicillo tenuis debet frequenter humor effundi.
PINNIGER era, erum. Adi. Piscis pinniger Ouid. Met. 13, 963.
PINNIRAPVS i. m. Gladiator, qui pinnam galeae, quam Samnites habere ex Varrone vidimus, in PINNA n. 3 [...]
PINNOPHYLAX, acis. et PINNOTŹRES ae. m. Squilla parua. Vid. Plin. 9, 31. et Cic. supra in PINNA.
PINSO [1] pinsui, pistum et pinsitum, ere. [ ma/ssw, maima/ssw ] Pinso et piso, ere. et Piso, āre, veteres promiscue vsurpabant: Diomed. 1 p. 370. [...]
PINSENS entis. Partic. Pinsente (Hard. Pisente) pilo praeferrato Plin. 18, 10 s. 23.
PINSITVS a, um. Partic. Hordeum pinsitum Columel. 8, 4, 1. Adde 2, 9, 19 Pinsitum Panicum. Et 12, 27 Iris. Et 6, 31, 1 Lens. Et 6, 6, 5 item 6, 8, 2 Pinsitum allium.
PINSVS a, um. Idem. Rudus pinsum Vitruu. 7, 1.
PISTVS a, um. Partic. [ maimaxqei\s2 ] Plin. 18, 10 [...]
PINSO [2] āre. [ ma/ssomai ] Idem. Varr. de R. R. 1, 63, 2 [...]
PINSATIO ōnis. f. Vitruu. 7, 1 Rudus crebriter pinsatione solidetur.
PINSITO āre. Frequent. [ maima/ssomai ] a Pinso, pinsis, quidam probant ex Plaut. in Asin. 1, 1, 18 Qui polentam pinsitant; quum ibi legatur Pransitant.
PINSOR, ōris. m. [ maimakth\s2 ] Quem nunc Pistorem dicimus. Varr. ap. Non. 2, 643 Nec pinsorem vllum nossent, nisi eum, qui in pistrino pinseret farinam.
PISTO [1] āre. Pistabis in pila lignea Veg. Mulom. 1, 32.
PISTOR [1], ōris. m. [ a)rtopoio\s2, a)rtoko/pos2 ] Qui frumenta contundebat pilis. Varro R. R. 1, 63. [...]
page 893, image: s0893PISTRIX [1] īcis. f. Lucilius apud Varr. de L. L. 4, 31. [...]
PISTORICVS a, um. Adi. [ a)rtokopiko\s2 ] Quod ad pistorem pertinet. [...]
PISTORIVS a, um. [ a)rtopoihtiko\s2 ] Idem. Plin. 18, 11 [...]
PISTORIENSIS e. Adi. Ficta vox cum allusione ad Pistorii vrbis ciues. Plaut. Capt. 1, 2, 57 vbi genera Pistoriensium militum facit Paniceos et Placentinos.
PISTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PISTV=RA [PISTŪRA]] ae. f. Pinsendi artificium et ratio. Plin. 18, 10 Pistura non omnium facilis. Ibid. 8 Et ipsa autem quae euelluntur, variam pisturarum rationem habent.
PISTRĪNVM, i. n. et PISTRĪNA ae. f. [ a)rtokopei=on, mu/lon ] Locus, in quo panis pinsitur et fit. Varr. de L. L. 4, 31 [...]
PISTRILLA, ae. f. Dimin. a PISTRINA Ter. Adelph. 4, 2, 45 [...]
PISTRINENSIS e. Adi. Quod ad pistrinum pertinet. [...]
PISTRINARIVS i. m. Pistrini custos, vel exercitor. [...]
PISTRINALIS e. Adi. Ex pistrino. Columel. 7, 9, 3 [...]
PINVS i. et ūs. f. [ pi/tus2 ] Arbor resinosa. Plin. 16, 10 [...]
PINEA ae. f. etiam dicitur. [ pi/tus2 ] Columel. 5, 10, 14 Eodem tempore iuglandem, et pineam, et castaneam serere oportet. Add. 10, 239.
PINEVS a, um. Adi. [ pituno\s2 ] Quod ex pinu est. Plin. 15, 10 [...]
page 894, image: s0894PINASTER tri. m. [ a)grio/pitus2 ] Pinus siluestris, mirae altitudinis. Plin. 16, 10. Idem 15, 10 Quartum Pityida vocant e pinastris.
PINASTELLVM i. n. Herba, quae et Peucedanum. Apul. de Herb. c. 94.
PINŹTVM i. n. [ pituw\n ] Locus pinis consitus. Murmura pinetis fiunt Ouid. Met. 15, 604. Plin. 27, 8 Chrysolachanum in pineto lactucae simile nascitur.
PINIFER [2] era, erum. Adi. [ pituofo/ros2 ] Virg. Aen. 10, 708 [...]
PINIGER era, erum. Idem. Caput Fauni pinigerum Ouid. Fast. 3, 84.
PIO
PIO āre. [ eu)sebei=n ] Colere, pie tractare. [...]
PIATIO ōnis. f. Plin. 28, 2 s. 5 de cibo e manu prolapso malum omen faciente, Inter exsecratissima, si Pontifici accidat Ditis causa epulanti. In mensa vtique id reponi, adolerique ad larem, piatio est.
PIATRIX īcis. f. Dicebatur Sacerdos, quae expiare erat solita, quam quidam Simulatricem, alii Sagam, alii Expiatricem vocant. Festus. [...]
PIĀMEN, inis. seu PIAMENTVM i. n. [ ka/qarsis2, a)fosi/wsis2 ] Id erat, quo in expiando vtebantur, inquit Festus. [...]
PIACVLVM i. n. [ a)fosiwtiko\n ] Sacrificium, cultus, et quidquid agitur seu praebetur pro satisfactione peccati. [...]
PIACVLVS a, um. Adi. Cato de R. R. c. 139 et 140 Porco piaculo facito, i. Piaculari.
PIACVLO āre. Expio. Cato de R. R. c. 141 Te hisce suauitaurilibus piaculo, etc. Vid. Barth. in Stat. Theb. 9 p. 1031.
PIACVLĀRIS e. Adi. [ a)fosiwmatiko\s2 ] Quod ad satisfactionem peccati pertinet vel datur. [...]
PIACVLARITER Adu. Tertull. de Pudic. extr. al. peculiariter.
PIABILIS e. Adi. [ a)fosiwto\s2 ] Quod potest expiari s. procurari. Ouid. Fast. 3, 289 Cui dea, ne nimium terrere, piabile fulmen Est, ait, et saeui flectitur ira Iouis.
PIP
PIPER eris. n. [ pe/peri ] Fructus orientalis, condimentis aptus et
page 895, image: s0895calidus. [...]
PIPERĀTVS a, um. Adi. [ peperi/ths2 ] Piperatum vinum, Quod pipere et melle conditum est. [...]
PIPERATVM i. n. intell. conditum. In piperatum coniicitur Cels. 4, 22. vid. Apic. 2, 2. et Plin. 14, 16.
PIPEREVS, et PIPERINVS a, um. Cathol.
PIPERĪTIS idis. f. [ peperi/tis2 ] Herba, de qua Plin. 20, 17 Panax, inquit, piperis saporem reddit, magis etiam siliquastrum, ob id piperitidis nomine accepto.
PIPILO āre. [ pipi/zw ] dicitur Passer. Catullus de passere Lesbiae 3, 10 Sed circumsiliens modo huc, modo illuc, Ad solam dominam vsque pipilabat. Alii legunt Pipiabat.
PIPIO [1] onis. m. [ peristeri/dion ] Pullus columborum, apud Lamprid. in Alexand. vita c. 41.
PIPIO [2] īre. [ pipi/w ] Proprie dicumtur Pulli gallinacei, et huiusmodi. Columel. 8, 5 Die vndeuicesimo animaduertat, an pulli rostellis oua percuderint, et auscultetur, si pipiant.
PIPIO [3] āre. Plorare, vagitum edere. Tertull. adu. Valent. c. 15 Caelestes imbres pipiauit Achumoth, i. Effudit plorando.
PIPIANS antis. Partic. Infantes pipiantes Tertull. de Monogam. c. 16.
PIPO āre. [ pi/pw ] Dicuntur gallinae, quum vocem emittunt. [...]
PIPĀTVS ūs. m. Varro de L. L. 6, 5 Pipulum declinatum a pipatu pullorum.
PIPATIO ōnis. f. Festus: Pipatio, clamor plorantis lingua Oscorum.
PIPVLVM i. n. [ e)/gklhma ] Pro Conuicio, a pipatu gallinarum, dixit Plaut. Aulul. 3, 2, 32 [...]
PIR
PIRAEVM, i. n. et PIRAEVS, i. vel PIRAEEVS ei. m. [ *peiraio\s2, *peiraieu\s2 ] Athenarum portus. [...]
page 896, image: s0896PIRĀTA ae. m. [ peirath\s2 ] Nomen latronis secundum quosdam, qui primus mare infestauit, a quo omnes spoliatores et praedones, piratae dicti sint. [...]
PIRATICA ae. f. [ peiratei/a ] Vita et veluti ars Piratae. [...]
PIRATICVS a, um. Adi. [ peiratiko\s2 ] Quod ad piratam pertinet. [...]
PĪRENE es. f. [ *peirh/nh ] Fons sub vertice Acrocorinthi, Musis dicatus. [...]
PIRENIS idis. f. Patron. Sen. Med. 745 Tantalus securus vndas hauriat Pirenidas.
PIRITHOVS i. m. [ *peiri/qous2 ] Ixionis filius, non ex Nube, vt Centauri, sed ex coniuge, fuit rex Lapitharum: qui quum ad rapiendam Proserpinam ad inferos cum Theseo descendisset, a Cerbero deuoratus Poėtis fingitur, vt scribit Seneca in Hercule furente. [...]
PIRRATVS a, um. Vnde esset Cepa pirrata Petron. 58 quid sit, nemo temere dixerit. Conuicium seruile esse apparet. Optime forte, qui Cirrata legunt, id est hariolantur.
PIRVM huc pertinet: sed vid. PYRVM.
PIS
PISA [1] ae. f. Legumen, quod frequentius Pisum dicitur. Pallad. Octob. 14, 9 Ex pisa Afra lomentum.
PISA [2] ae. f. [ *pi/sa ] Vrbs Elidis, ad Alpheum fl. cuius vastatae ruderibus Olympia creuisse videtur, quae illius velut in locum deinde successit, vt Pisaeus et Olympius idem fere significent. [...]
PISAEVS a, um. Possess. [ *pisaieu\s2 ] Iuuentus Pisaea Stat. Theb. 6, 555. Manus Pisaeae Lucan. 3, 176. Campi Pisaei in quibus ludi Olympii celebrati.
PISAE arum. f. [ *pi/sai ] Ciuitas Tusciae e Pisa Elidis, ut modo diximus orta, a qua Pisani dicuntur. [...]
PISANI orum. m. Pl. Incolae. Liu. 40, 43. Plin. 2, 103.
PISATILIS e. Adi. Pisatilem appellat Naeuius Pantaleontem e Pisis oriundum tyrannum: quum alioqui inde profecti, nunc Pisani dicantur. Festus.
PISAVRVS i. m. [ *pi/sauros2 ] Fluuius Piceni, a quo Pisaurum ciuitas ei superposita, nominata est. [...]
PISAVRENSIS e. Adi. [ *pisauri/ths2 ] Qui Pisaurum habitat, aut inde natus est. Cic. de Clar. Orat. 170 T. Accium Pisaurensem.
PISCIS is. m. [ i)xqu\s2 ] Animal in aquis degens: proprie autem quod squamis tegitur, vt ex Plinio apparet 9, 12 [...]
page 897, image: s0897PISCICVLVS i. m. Diminut. [ i)xqu/dion ] Ter. Andr. 2, 2, 31 Pisciculos minutos ferre obolo in coenam seni. Varr. de R. R. 3, 5. Parui pisciculi Cic. de Nat. Deor. 2, 123 c. 48. Add. Cels. 3, 22.
PISCICEPS upis. m. Vid. Varr. de L. L. 7, 33 Si ab auibus capiendis auceps dicatur, debuit, aiunt, ex piscibus capiendis pisciceps, vt aucupem, sic piscicupem dici, etc.
PISCOR āri. Dep. [ a(lieu/omai ] Insidiari piscibus, eosque capere. [...]
PISCANS antis. Particip. Festus: Piscatorii ludi vocantur, qui mense Iunio sieri solent pro quaestu piscantium trans Tiberim.
PISCĀTVS ūs. m. [ a(lieutikh\ ] Piscandi actus aut professio. [...]
PISCATIO ōnis. f. Idem. Vlpian. leg. 13 [...]
PISCATVRA ae. f. Idem. Tertul. aduers. Marc. 4, 9 De tot generibus operum ad piscaturam respexit.
PISCĀTOR, ōris. m. [ a(lieu\s2, i)xquoboleu\s2 ] Qui piscatur. [...]
PISCATORIVS a, um. Adi. [ a(lieutiko\s2 ] Quod ad piscatorem pertinet. [...]
PISCATORIVM i. n. [ i)xquopw/lion ] Gloss. Gr. Lat. videtur ergo intelligi Forum.
PISCĀTRIX īcis. f. [ a(lieu/tria ] Plin. 9, 42 Nec minor solertia ranae, quae in mari piscatrix vocatur.
PISCARIVS [1] a, um. Adi. [ i)xquoboliko\s2 ] Idem quod Piscatorius: Copia piscaria, Abundantia piscium Plaut. Cas. 2, 8, 63.
PISCARIVS [2] i. m. [ i)xquopw/lhs2 ] Qui pisces vendit. Varr. ap. Perott. Cornuc. p. 158 Inter piscarios nemo vendebat.
PISCARIA ae. f. [ i)xquopwlei=on ] Locus, in quo pisces venduntur. [...]
PISCATILIS e. Adi. Cathol.
PISCIFLVVS a, um. Adi. Rhenus piscifluus Theodulph. Carm. 2, 579.
PISCIVORVS a, um. Adi. Cathol.
PISCŌSVS a, um. Adi. [ i)xquw/dhs2 ] Piscibus abundans. Amnis piscosus Ouid. Fast. 3, 581. Illic piscoso modo vix educta profundo Mart. 10, 37. Tagus piscosus Id. 10, 78. Vada piscosa Ouid. de Arte Am. 2, 82.
PISCVLENTVS a, um. Adi. [ i)xquo/eis2 ] Locus pisculentus. [...]
PISCĪNA ae. f. [ i)xquotrofei=on, kolumbh/qra ] Lacus vel stagnum, in quo viui pisces conseruantur. [...]
PISCINVLA, et PISCINELLA ae. f. Dimin. apud Varr. de L. L. 8, 45.
PISCINĀLIS e. Adi. [ i)xquotro/feios2 ] Quod est piscinae, siue quod ad piscinam pertinet. Vnde apud Palladium R. R. 1, 40 Piscinales cellae leguntur.
PISCINARIVS i. m. [ i)xquotrofeu\s2 ] Qui loca piscibus referta habet, vel qui piscinis delectatur, et earum est studiosus. [...]
page 898, image: s0898PISCINENSIS e. Adi. Idem ac Piscinalis. Res piscinensis, Lucilius apud Festum in Piscina.
PISIDIA ae. f. [ *pisidi/a ] Regio est in Asia Minori: de qua apud Cic. de Diuin. 1, 94 Eademque et Pisidiae causa fuit, et huic nostrae Vmbriae: de auguriis loquitur.
PISIDAE arum. m. pl. *pisi/dai ] Antea Solymi vocati, a Solymo, Iouis et Chalenae filio: populus est barbarus, iuxta Aspendam et Ciliciam habitans: vt ait Stephanus. [...]
PISINNVS i. m. Puer. Antiquum. Labeo apud Vet. Scholiast. Pers. ad Sat. 1, 4 Crudum manduces Priamum, Priamique pisinnos. conf. Martial. 11, 73. Turneb. Aduers. 8, 4 et Cael. Rhodig. 4, 6.
PISISTRATVS i. m. [ *peisi/stratos2 ] Atheniensis tyrannus, clarus genere, eloquentia vero tanta, vt ea deliniti Athenienses, libertate, qua nihil carius habebant, se sponte exuerent, illiusque facundiae sanctitatem Solonis, qui numen fuerat ciuitatis, posthaberent. [...]
PISITO āre. Sturnorum Vox. Auctor Philomelae 17 Sturnus tunc pisitat ore.
PISO [1] onis. m. Mortarium. Marc. Empir. c. 8 p. 268, F. Steph. Radices betae maxime nigrae ex aqua tepida leuabis et expressas sabano siccabis, deinde tundes in pisone marmoreo.
PISO [2] ere. [ pti/ssw ] Idem quod pinso, tundendo minuere, decorticare, subigere. [...]
PISO [3] āre. pti/ssw ] Idem. Pisat [ pti/ssei Vet. Gloss. Varr. de R. R. 1, 63 Vt in pistrino pisetur ac torreatur. Sic Non. 2, 723.
PISVS a, um. Adi. Plin. 20, 5 ad finem, Varro quae sale aut aceto pisa est arefactaque, vermiculis non infestari auctor est.
PISTO [2] āre. Frequent. Veget. de Re Vet. 1, 32 In pila lignea pistabis.
PISŌNES um. m. [ *pi/swnes2 ] Cognomen Calpurniae gentis, quod optime Pisa sererent: sicut a lente Lentuli. [...]
PISONIANVS a, um. Adi. Vt, Vitium Pisonianum, i. Mira libido loquendi, quo vitio laborauit L. Piso. Hieron. Epist. 83 Deinde Pisoniano vitio, cum loqui nesciret, tacere non potuit.
PISSA ae. f. [ pi/ssa ] Latine dicitur Pix. Hinc,
PISSINVS a, um. Adi. [ pi/ssinos2 ] Pissinum oleum Plin. 23, 4.
PISSITES ae. m. [ pissi/ths2 ] Vinum picatum ex liquida pice et musto Diosc. 5, 35.
PISSASPHALTVS i. m. [ pissa/sfaltos2 ] Pix mista bitumini. [...]
PISSELAEON i. n. [ pisse/laion ] Oleum quod ex pice fit. Plin. 24, 5. add. Id. 15, 7. Hard. it. 24, 6. Vid. Flos picis, in PIX.
PISSOCŹROS i. m. [ pisso/khros2 ] Melliginis genus ex cera et pice, siue gummi, siue resina mistum. Plin. 11, 7 Prima fundamenta operis comosin vocant periti, secunda pissoceron, tertia propolin, de apibus.
PISTACIVM, i. n. it. PISTACIA, vel PISTACEA ae. f. [ pista/kion ] Nucis genus. [...]
PISTĀNA ae. f. Herba ex vluarum genere. Plin. 21, 17 Item Pistanam dicit a Graecis vocari, quam inter vluas sagittam appellamus.
PISTICVS a, um. Adi. [ pistiko\s2 ] Sincerus. Vulg. Interpr. Iohan. 12, 3 Nardus pistica.
PISTILLVM, i. n. et PISTILLVS i. m. [ u)/peros2 ] Instrumentum, quo res in mortario pisuntur, i. tunduntur. [...]
PISTIS [ pi/stis2 ] Latine dicitur fides et persuasio.
PISTOLOCHIA ae. f. [ pistoloxi/a ] Quartum Aristolochiae genus, tenuius quam clematitis, densis radicis capillamentis, (vnde et Polyrrhyzos nominatur) iunci plenioris crassitudine, odorem habens, vt
page 899, image: s0899reliquae Aristolochiae species, medicatum Plin. 25, 8.
PISTOR [2] oris. Vid. PINSO, ere.
PISTORIVM i. n. [ *pistwri/a ] Italiae ciuitas, quam Ptolem. 3, 1 ponit inter mediterraneas Tusciae. Est enim inter Florentiam et Lucam, a qua PISTORIENSES dicti Plin. 3, 4.
PISTRILLA, PISTRINVM Vid. PINSO, ere.
PISTRIX [2], īcis, PISTRIS, is, et PRISTIS is. f. [ pri/sths2 ] Vnum idemque nomen videtur, leui literarum vel permutatione vel transpositione differens. [...]
PRISTIGER [1] Triton, passiue, qui Pristi vehitur Sidon. Epist. 4, 8.
PRISTĪNVM sidus pen. prod. Colum. 11, 2 et 65 Cetus ille caelestis. vid. PISTRIS n. 2.
PISVM i. n. [ pi/son ] Genus leguminis notum: cuius caules sparguntur in terram, nisi habeant adminicula. [...]
PISINVS a, um. Adi. Oleo pisino vti ad quadrupedum scabiem Plin. 23, 5.
PIT
PITANE es. f. [ *pita/nh ] Vrbs Aeolidis in Asia, quae portus duos habuit, Ab hac PITANAEI, et PITANITAE nominantur. [...]
PITHAVLES ae. m. [ piqau/lhs2 ] Qui tibia instar dolioli facta cantat. Senec. Epist. 76 post pr. Quis sit pithaules bonus iudicatur. Et Vopisc. in Carin. c. 19 Choraulas centum: etiam pithaulas centum.
PITHŹCVS i. m. [ pi/qhkos2 ] Simia Latine dicitur. Hinc
PITHECIVM i. n. [ piqh/kion ] i. Simiolam deformem mulierem vocat Plautus in Milit. 4, 1, 42 [...]
PITHECVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PITHECV=SA [PITHECŪSA]] ae. f. [ *piqhkou=sa ] Insula in mari Tusco, sinuque Campano sita, in cuius quodam colle oppidum fuit PITHECVSAE, numero multitudinis. [...]
PITHEVS [1] i. m. Homo ditissimus idemque auarus, Xerxis regis temporibus. vid. Plin. 33, 10.
PITHEIVS vid. PITTHEIVS.
PITHEVS [2], ei. et PITHITES ae. m. Cometae genus, dolii figuram gerens. Apul. de Mundo p. 64.
PITHO us. f. [ *peiqw\ ] Dea, flexanima illa dicendi praeses, quam Ennius Suadam, Quinctilianus Persuadendi deam, Horatius Suadelam dixere. [...]
PITHOLEON ontis. m. [ *piqole/wn ] Rhodius, Poėta triuialis et abiectus, qui, quum in confinio vtriusque linguae natus esset, confuso
page 900, image: s0900sermone epigrammata quaedam futilia conscripsit, in quibus perquam ridicule Graeca Latinis miscuit, cuius meminit Hor. Serm. 1, 10, 22 [...]
PITHONOS COME vid. sub PYTHON.
PITISSO āre. a)pogeu/omai Gloss. Gr. Lat.] Paullatim degustare, et quod in os sumseris, iterum exspuere. [...]
PITTACIVM, vel PICTACIVM i. n. Videtur tabella pice (quae pi/tta Graecis vocatur) illita, vel affixa. [...]
PITTACIOLVM, vel PICTACIOLVM i. n. Aldhelm. de Virg. c. 26.
PITTACVS i. m. [ *pi/ttakos2 ] Mitylenaeus, vnus e septem sapientibus tempore Croesi regis. [...]
PITTHEVS ei. m. [ *pitqeu\s2 ] Auus Thesei maternus, qui Troezene regnauit, et primus rhetoricam docuisse et scripsisse dicitur. Vid. Plutarch. in Theseo; et Pausan. in Corinth.
PITTHEIS idis, f. Patronym. Pittheidos Aethrae filius Ouid. Epist. 10, 131 de Theseo.
PITTHEĻVS a, um. Adi. Ouid. Epist. 4, 107 Pittheļa regna, Troezene, vbi Pittheus regnauit.
PĪTVĪTA ae. f. Non tam aqueus, in corpore humor, qui fle/gma dicitur, quam lentus et acris, [ ko/ruza. [...]
PITVITOSVS a, um. Adi. [ flegmatw/dhs2 ] Qui Graece dicitur Phlegmaticus. [...]
PITVITARIA ae. f. [ stafi\s2 a)gri/a ] Herba, quae et Astaphis agria dicitur, hoc est vua agrestis: dicta Pituitaria, quod pituitam oris siccet, sed tamen fauces laedit. [...]
PITVLVS i. m. Nomen forte corruptum, certe nondum satis explicatum. [...]
PITYIS idos. f. [ pitu/i+s2 ] Nux pinea e pinastris Plin. 15, 10. Quartum (genus nucis pineae ) pityida vocant, e pinastris, singularis remedii aduersus tussim. Add. Diosc. 1, 87.
PITYINVS a, um. Adi. [ pitu/i+nos2 ] Resina pityina, apud Marc. Empir. Adde Theod. Priscian. 2.
PITYLISMA vid. PITYSMA, atis. n. Cui nomini Pitylisma substituere volebat Polit. Misc. c. 38.
PITYOCAMPAE arum. f. [ pituoka/mpai ] Vermes siue erucae e pinu arbore nascentes. Plin. 23, 2 Pinorum erucas, quas pityocampas vocant. Add. Id. 28, 9 et 29, 4.
PĪTYSMA atis. n. [ pi/tusma ] Est modici vini effusio vel gustantium, et fastidiose reiicientium, quod in ore habebant, vel etiam poculi reliquias cum sono in pauimentum elidentium, qui proprie Cottabus vocatur, vbi vid. [...]
page 901, image: s0901PITYVS i. m. Oppidum opulentissimum in regione Colchica, e regione Sarmatarum, qui Caucasi montis iuga incolunt. Plin. 6, 5.
PITYVSA ae. f. Genus tithymali. Plin. 24, 6.
PITYVSAE arum. f. [ *pitu/ousai ] Insulae duae sunt in mari Balearico, a pineorum fruticum vbertate dictae, teste Plin. 3, 5. [...]
PIV et PIX
PIVS [2] vid. PIETAS.
PIX picis. f. [ pi/ssa, pi/tta ] Nihil aliud est, quam Fluxus liquefactae in ardenti taeda sua resinae. [...]
PICVLA ae. f. Dimin. Apul. de Herb. c. 36 Herbam cum nitro et axungia et picula ex aceto tere. Adde Veget. Mulom. passim Vet. Gl. 2, 46. 1, 11, 7 etc.
PICEVS a, um. Adi. [ pissw/dhs2 ] Quod est ex pice, siue nigrum, et viscosum, ac tenax vt pix. [...]
PICEĀTVS a, um. Aliud Adi. [ pisso/xristos2 ] Pice illitum significat. Martial. 8, 59 in furem, Non fuit Autolyci tam piceata manus: quae capit et aufert quidquid attingit, vt pix.
PICARIA, ae. et PICARIAE arum. f. Picis officinae s. vstrinae, quales Populus Rom. in reditu habuit, l. 17 [...]
PICO āre. [ pisso/w ] Pice inducere, vel illinere. [...]
PICĀTVS a, um. Partic. [ pisswqei\s2 ] Plin. 15, 17 [...]
PICAMEN inis. n. Videtur restituenda vox Caelio Tard. 2, 7 s. 108 Tum resinae cadialis, hoc est dicaminis (marg. liquaminis) illinimentum vel dropacis. Leg. arbitror Picaminis, vt et resinae cauealis.
PICINVS a, um. Adi. Plin. 15, 17 E pice fit, quod picinum appellant. add. ib. c. 1.
PIXACANTHVM vid. PYXACANTHVM.
PLA
PLACABILIS, PLACATVS vid. PLACO.
PLACENTA ae. f. [ plakou=s2 ] Libum farinaceum, quod fit ex farina siliginea, caseo et melle. [...]
page 902, image: s0902PLACENTARIVS i. m. Qui placentas conficit. Vet. Gloss. [ plakounta/rios2, Placentarius.
PLACENTIA [1] ae. f. [ *plakenti/a ] Vrbs Italiae ad Trebiam amnem, nec procul a Pado Plin. 3, 15.
PLACENTĪNVS a, um. Adi. Gentile. [ *plakenti=nos2 ] Cic. de Clar. Orat. 372.
PLACEO ui, itum, źre. [ a)re/skw, a(nda/nw ] Pulchrum videri, aut rectum et bonum, Gratum esse. [...]
PLACENS entis. Partic. [ a)re/skwn ] Vxor placens Hor. Carm. 2, 14, 21. Non quasi hominibus placentes, sed Deo Vulg. 1 Thess. 2, 4.
PLACENTIA [2] ae. f. Apul. de Philosoph. 2 p. 15, 33 Ad placentiam ac mediocritatem libido flectitur, i. coėrcetur, ne progrediatur vltra id, quod placet.
PLACITVS a, um. Aliud Particip. [ h)resme/nos2 ] Quod placuit. Ter. in Prol. Hec. 21 [...]
PLACITVM i. n. [ a)re/skon, a)/reston ] Decretum: quod quae decreta sunt, ea sic Senatui vel maioribus placuisse videntur. [...]
PLACITVRVS a, um. Particip. [...]
PLACENDVS a, um. Adi. [ a)reste/os2 ] Quod placere debet, et acceptum esse. Plaut. Trinum. 5, 2, 35 Si illa tibi placet, placenda dos quoque est, quam dat tibi.
PLACITO āre. Frequentat. [ a)re/skomai ] Plaut. Bacchid. 4, 10, 5 Neque placitant mores.
PLACIBILIS e. Adi. Tertull. de Resurr. Carn. c. 47 Hostia placibilis Deo.
PLACOR, ōris. m. Vulg. Interpr. Sirac. c. 4, 13 Complectitur placorem eius. Add. ib. 39, 22. a)re/skeia Gloss. Cyrill.
PLACESCO ere. Quod otium placesceret Tac. Ann. 14, 3, 1 ex emend. Barthii ad Guil. Brit. p. 495. vulgo, lacesceret, s. lacesseret.
PLACIVVS a, um. Adi. a)resto\s2 Gloss. Gr. Lat.
PLACIDVS a, um. Adi. [ prau\s2, h(/meros2\, xrhsto\s2 ] Mitis, sedatus: quod illa, quae quieta sunt, omnibus placent. [...]
page 903, image: s0903PLACIDVLVS a, um. Dimin. Idem. Cinis vbi placidula supera vigeat Auson. Parental. 27, 3.
PLACIDE Adu. [ a)restw=s2, eu)are/stws2 ] Quiete, sine tumultu. [...]
PLACIDITAS ātis. f. [ eu)are/sthsis2 ] Gell. 13, 21 [...]
PLACIDO āre. Placidum reddere. Ambros. de Virgin. 3 Vbi cursus suos ab equorum perturbatione placidauerit.
PLACO āre. [ i(la/skw, e)cila/skomai, prau/+nw, e)umeni/zomai ] Mitem ac placidum facere, sedare, tranquilliorem facere. [...]
page 904, image: s0904PLACANS antis. Particip. Cic. de Diuin. 2, 63 c. 30 Aurigeris diuūm placantes numina tauris. Carmina placantia manes Valer. Argon. 3, 408.
PLACĀTVS a, um. Particip. [ e)cilasqei\s2, eu)i/latos2 ] Plin. 12, 18 [...]
PLACĀTE Aduerb. [ a)tara/ktws2 ] Inturbate. Cic. Fam. 6, 1 Omnia humana placate et humane feramus. Compar. Idem Fam. 6, 13 Sed hoc ipsum intelligimus eum quotidie remissius, et placatius ferre.
PLACATIO ōnis. f. [ e)ci/lasma ] Cic. Tusc. 4, 60 c. 28 Sed omnis eiusmodi perturbatio animi placatione abluatur. Deorum immortalium placatio Idem de Nat. Deor. 3, 5 c. 2.
PLACATOR oris. m. Vnde
PLACĀTRIX īcis. f. Saluian. de Gubern. Dei 3 p. 57 Ecclesia esse debet placatrix Dei.
PLACATORIVS a, um. Adi. Tertull. de Patient. c. 13 Afflictatio carnis hostia Domino placatoria.
PLACABILIS e. Adi. [ e)cilasto\s2 ] Quod facile placatur. [...]
PLACABILITAS ātis. f. [ to\ eu)i/laton ] Cic. Off. 1, 88 c. 25 Nihil enim laudabilius, nihil magno et praeclaro viro dignius placabilitate atque clementia.
PLACABILITER Adu. Gell. 7, 3 Iudices conciliandos esse ac propitiandos laudabiliter ac placabiliter, et leniter existimationi salutique eius, qui apud eos accusatus est.
PLACĀMEN inis. n. [ i)lasmo\s2 ] Quo quis placatur. [...]
PLACAMENTVM i. n. Idem. Deorum placamenta Plin. 8, 47. Tac. Ann. 15, 44, 3. Irae hostilis placamenta Idem Hist. 1, 63, 4.
PLACIA ae. f. Mysiae oppidum, iuxta Cyzicum, Milesiorum oppidum, vt scribit Plin. 5 c. vlt.
PLACIDEIANVS, seu PLACIDIANVS i. m. Gladiator praestantissimus, vt ex Lucilii versibus apparet, quos profert Nonius Marcellus 4, 62 [...]
PLACĪTIS idis. f. [ plaki/tis2 ] Cadmiae species, quae velut fuligo quaedam, aut fauilla in fornacibus aerariis parietibus adhaeret: nam propter sui grauitatem, ad testudinem euolare non potest. [...]
PLACVSIAE vid. PLAGVSIAE.
PLĀGA ae. f. [ plhgh\ ] Percussio, vulnus. [...]
page 905, image: s0905PLAGAE arum. f. kunhgetika\ li/na Gloss. Lat. Graec. [ sta/likes2 tw=n diktu/wn ai( sta/seis2, plagae; singulare non habet Gloss. Graec. Lat. Sic dicuntur Retia rariora, ad capiendas feras. [...]
PLAGVLA ae. f. Dimin. Chartae folium. [...]
page 906, image: s0906PLAGO āre. Percutere. August. de Ciu. Dei 21, 11 Lacessiuit dominum vel plagauit. Vid. Vet. Schol. in Iuuen. Sat. 6, 652 et 13, 113 Mars quum plagatus esset a Diomette.
PLAGŌSVS a, um. Adi. [ plhgw/dhs2 ] Plagis plenus. [...]
PLAGIĀTOR [1], ōris. m. Idem qui Plagosus. Hieron. Epist. 6 Magistrum pueri tui plagiatorem eius esse, non dubium est, vid. infra PLAGIVM.
PLAGIGER era, erum. Adi. [ plhgofo/ros2 ] Ad ferendas plagas quasi natus. Plaut. in Pseudol. 1, 2, 20 Plagigera genera hominum.
PLAGIGERVLVS a, um. Adi. Idem. Plaut. Mostell. 4, 1, 19 Peculii sui prodigi plagigeruli.
PLAGIOSIPPVS i. m. Cognomen, quo exempli causa forte a se ficto vtitur. Auctor ad Herenn. 4, 42 c. 31, vid. Turneb. Aduers. 20, 25.
PLAGIPATIDA ae. m. Qui plagas pretio intercedente patitur Plaut. Most. 2, 1, 9. et Capt. 3, 1, 12 vbi etiam Laconas vocat.
PLAGIVM i. n. Crimen, quo quis sciens liberum hominem, aut alienum mancipium, dolo malo vendit, emit, donat, celat. [...]
PLAGIARIVS i. m. [ a)ndrapodisth\s2 ] Qui liberum emit, vel vendit. [...]
PLAGIĀTOR [2], ōris. m. Idem. Tertull. adu. Marc. 1, 23 [...]
PLAGVSIA ae. f. Genus piscis. Plaut. Rud. 2, 1, 9 Ostreas, balanos captamus, conchas, marinam vrticam, musculos, plagusias, striatas, etc. Malunt viri docti Placusias, vid. CONCHA.
PLANARATVM i. n. Vomeris Gallici genus sic appellatur. [...]
PLANARIA ae. f. Vna ex fortunatis insulis, a specie dicta Plin. 6, 32.
PLANARIVS [1] vid. PLANVS.
PLANASIA ae. f. [ *planasi/a ] Insula est in mari Tyrrheno, non longe ab Ilua Plin. 3, 6.
PLANCA ae. f. [ pla\c ] Tabula plana, a planitie ita appellata. [...]
PLANCTVS [1] vid. PLANGO.
PLANCVS i. m. [ platu/pous2 ] Gloss. Lat. Gr. Festus voce Plancae. [...]
PLANCIANVS a, um. Adi. ex nomine proprio, (quod saepe fit) attributum confictum. Plancianum S. C. de liberis agnoscendis l. j. §. Eleganter de lib. agnoscend. in P.
PLANE [1] vid. PLANVS.
PLANŹTA ae. m. [ a)po\ th=s2 pla/nhs2, id est ab errore, [ planh/ths2, id est erraticus et vagus. [...]
PLANETARIVS i. m. Astrologus. August. Confess. 4, 3 Illos planetarios, quos mathematicos vocant, consulere non desistebam.
PLANETICVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 8, 11 Planeticorum siderum globus.
PLANGO xi, ctum, ere. [ ko/ptomai ] Tundere, vel percutere, est enim ab eadem origine, vnde Plaga etc. [...]
page 907, image: s0907PLANGENS entis. Partic. Agmina plangentia Virg. Aen. 11, 145. i. Plorantia. Fluctus saxa plangentes, i. Verberantes Lucret. 2, 1154.
PLANCTVS [2] ūs. m. [ kopeto\s2 ] Percussio. [...]
PLANGOR, ōris. m. [ ko/yis2 ] Percussio. [...]
PLANGVNCVLA ae. f. Pupa, a [ plaggw/n. [...]
PLANIPES, PLANITIES, PLANITVDO vid. PLANVS.
PLANTA ae. f. [ tarso\s2, pe/lma ] Tota pars inferior pedum, digitique et vngues. [...]
PLANTARIVM i. n. [ futeuth/rion ] Ipsa planta in terra nata, quae cum radicibus transfertur de vno loco ad alium: vt ait Seruius. Virg. Georg. 2, 27 [...]
PLANTARIVS a, um. Adi. [ futeuth/rios2 ] Ad plantationem pertinens. [...]
PLANTĀRIS e. Adi. [ pelmatiko\s2 ] Quod est plantae pedis, siue quod pertinet ad plantam pedis. [...]
PLANTIGER era, erum. Adi. [ futofo/ros2 ] Plantas gerens: vt, Plantigerae arbores, Quae ex se pullulando plantas emittunt. Plin. 13, 8 Siliqua plantigera est in imis partibus.
page 908, image: s0908PLANTO āre. [ futeu/w ] In terra deponere plantam s. serere, vt crescat. Plin. 17, 10 Hoc modo plantantur Punicae conf. Pallad. in Planta.
PLANTATIO ōnis. f. [ futei/a ] Plin. 21, 4 Vnde accolae transferentes conserunt, ipsaque plantatione proficiunt.
PLANTĀTOR, ōris. m. August. Epist. 112 Plantator et rigator. add. Prosper de Ingratis c. 20.
PLANTĀGO inis. f. [ a)rno/glwsson ] Plin. 25, 8 [...]
PLANVS i. m. [ pla/nos2 ] Impostor, deceptor. [...]
PLĀNVS a, um. Adi. [ e)pi/pedos2, i)so/pedos2, pedino\s2, o)malo\s2 ] Cuius figura aequalis, nusquam neque eleuata, neque depressa est. [...]
page 909, image: s0909PLANE [2] Adu. [ fanerw=s2, prodh/lws2 ] Clare, aperte. [...]
PLANĀRIS e. Adi. Idem quod Planus. Mart. Capell. 6 Planaris figura.
PLANARIVS [2] a, um. Adi. Ad planum pertinens. Viri ad planarios conflictus apti Ammian. 19, 5. Interpellatio l. 4 C. de dilat. quae de plano fit, non pro tribunali.
PLANVLA ae. f. Dolabrae genus. Sed in Onomast. Vet. redditur [ e)gkopi/s2.
PLANO āre. Corippus 2, 231 Ante pedes planate vias.
PLANESCO ere. Planum fieri. Hilarius in Genes. v. 97 Planescunt campi. Totum coget planescere mundum Paullin. Nol. 6, 314. de Io. Baptista.
PLANILOQVVS a, um. Adi. [ fanerolo/gos2 ] Qui plane et aperte dicit quod sentit, et libere. Plaut. Truc. 4, 4, 11 Planiloqua est: paucis vt rem ipsam attigit!
PLANIPES edis. [ gumno/pous2, o(malo/pous2 ] Actoris genus, qui sine cothurnis, vt tragici, et sine soccis, vt Comici actores, in scenam prodiret. [...]
PLANIPEDIVS a, um. Adi. Humilis, vt, Comoedia planipedia Diomed. vid. supra in PLANIPES.
PLANITIES źi. f. [ o(malo/ths2, pedia\s2, pedi/on ] Loci aequalitas, siue complanatio. [...]
PLANITIA ae. f. Idem. Vitruu. 7, 3 [...]
PLANITAS ātis. f. Orationis virtus, perspicuitas. Tacit. de Orat. 23 Is compositionis decor, sententiarum planitas.
PLANITVDO inis. f. Idem quod Planities, o(mali/a Gloss. Latin. Graec. [ o(malo/ths2 ] Laudatur Columel. 4, 30, 4 [...]
PLANITVS Adu. pro Penitus posuit. Tertull. de Pallio c. 4 Planitus adeantur. o(malw=s2 Gloss.
PLASEA, siue PALASEA ae. f. Nomen sacrificorum, quod explicat Arnob. 7 p. 230 Bouis cauda est plasea, siligine et sanguine delibuta.
PLASMA, atis, et PLASMATVM i. n. [ pla/sma ] Figmentum, proprie figlinum opus, deinde fictum a Poėta, vt Auson. Epist. 10 pr. [...]
page 910, image: s0910PLASMO āre. Fingere, creare. [...]
PLASSO āre. Formare. Apic. 2, 1 Exinde isicia plassantur, bis, semel formantur. Sunt ergo eiusdem intellectus. Est Gr. [ pla/ssw.
PLASMĀTOR, ōris. m. Creator. Tertull. adu. Iudaeos c. 2 pr. Deus vniuersitatis conditor, mundi totius gubernator, hominis plasmator.
PLASTES ae. m. [ pla/sths2 ] Fictor, qui figlinam artem exercet, qui et Figulus dicitur. [...]
PLASTICĀTOR, ōris. m. Idem. Firmic. 8, 16 Inauratores, plasticatores.
PLASTICVS [1] i. m. Idem quod plastes. Firmicus 7, 25 Si enim Venus sic fuerit inuenta, faciet pictores, plasticos, aurifices. Nempe
PLASTICVS [2] a. um. Adi. Ratio plastica, i. Ars ipsa fingendi Vitruu. 1, 1. Manus plastica, i. Vim habens fingendi Tertull. ad Nationes 1, 12.
PLASTICE es. f. [ plastikh\ ] Fictoria vel figlina ars, qua finguntur imagines ex argilla. [...]
PLATAEAE vel PLATAEEAE arum. f. [ h( *pla/taia, vel [ ai( *plataiai\ ] Celebris Boeotiae vrbs, praelio, quo Mardonius Persarum dux a Pausania et Aristide victus est. [...]
PLATAEENSIS e. Adi. Nep. 3, 2, 1 Praelium Plataeense.
PLATAGE es. f. Insula inter Euboeam et Andrum, quondam Patage, nunc Amorgos appellatur Plin. 4, 12.
PLATALEA ae. f. Auis, quae et Platea dicitur. Vid. paullo post in PLATEA.
PLATANISTA ae. f. Piscis est in Gange Indiae fluuio nascens, Delphino rostro et cauda similis, sed multo maior: vt qui in longitudinem XV cubitorum excrescat Plin. 9, 15.
PLATANISTVS i. m. [ *plata/nistos2 ] Promontorium est Peloponnesi, non procul a Leprio: cuius meminit Plin. 4, 5.
PLATANVS i. f. pla/tanos2 ] Arbor late spargens ramos: a [ pla/tos2 latum. [...]
PLATANŹTVM i. n. [ platanw\n ] Locus platanis consitus. Gloss. [ platanw\n, platanetum.
PLATANĪNVS a, um. Adi. [ platanino\s2 ] Quod ex platano est. Columel. 12, 16 Alii foliis vitigineis, nonnulli plataninis semiuietas vuas contegunt.
PLATANON ōnis. m. Idem quod Platanetum. Plin. Epist. 1, 3 Quid platanw\n opacissimus. Exornant fictae quae platanona ferae Martial. 3, 19. Add. Vitr. 5, 11. Martial. 9, 48. Petron. c. 126 et 131.
PLATŹA ae. f. [ platei/a ] Via latior, fereque militaris, Praetoria, Consularisque dicitur. [...]
PLATEA ae. f. [ peleka=nos2 ] Auis. Plin. 10, 40 [...]
page 911, image: s0911PLATEAE vrbs. vid. PLATAEAE.
PLATESSAE arum. f. Pisces sunt lati. Auson. Epist. 4, 60 Corroco, letalis trygon, mollesque platessae. Sic Scalig.
PLATICE [1] es. f. Firmic. 2, 11 [...]
PLATICVS a, um. Adi. Firmic. 3, 2 [...]
PLATICE [2] Adu. Firmic. 2, 16 [...]
PLATO ōnis. m. [ *pla/twn ] Philosophus, ab humerorum latitudine dictus. [...]
PLATONICVS a, um. Adi. [ *platwniko\s2 ] Quod est Platonis. [...]
PLATONIAE arum. f. [ platwni/ai ] Columnae. [...]
PLATYCEROTES um. m. [ platuke/rwtes2 ] Animalia sunt latis armata cornibus. Plin. 11, 37 Aliorum cornua natura finxit in palmas, digitosque emisit ex iis, vnde platycerotas vocant.
PLATYCORIASIS is. f. Morbus equorum ita dictus. Vid. Th. Priscian. 9, 29. et Veget. 2, 16.
PLATYOPHTHALMON i. n. Plin. 33, 6 [...]
PLATYPHYLLON i. n. [ platu/fullon ] Genus tithymali, a latitudine foliorum dictum. Plin. 26, 8. Apul. de Herb. c. 7 et 108.
PLATYS [ platu\s2 ] Plin. 26, 8 fin. Neruus qui platys dicitur.
PLAVDO si, sum, ere. [ krote/w, e)pikrote/w ] Verbum ex ipso sono fictum significat quacunque percussione et subita collisione strepitum edere: speciatim autem manus subito et cum sono committere, quod vel laetitiae, quoties alicui pro re bene gesta congratulamur, laetitiamque ostendimus, vel derisionis causa fieri solet. [...]
page 912, image: s0912PLAVDENS entis. Partic. [ krotw=n ] Ouid. Amor. 3, 13, 13 [...]
PLAVSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ kroqei\s2 ] Alis plausis circumvolat remos agmen volucrum Ouid. Met. 14, 507. [...]
PLAVSVS [2] ūs. m. [ kro/tos2 ] Plaudendi actus tum naturalis ille, tum laudandi causa datus. [...]
PLAVSIBILIS e. Adi. Iucundum, populare, quod plausu populi excipi potest. [...]
PLAVSIBILITER Adu. apud Diomed. p. 401. Compar. Sidon. Epist. 8, 10 Amplum plausibilius manifestat ingenium.
PLAVSILIS e. Adi. Idem. Laudantur Vlnae plausiles Sidon. Epist. 9, 14. Sed Sauaro, Quem plausibilibus Roma foueret vlnis.
PLAVSOR, ōris. m. [ krothth\s2 ] Quinctil. Assiduus plausor. Hor. Epist. 2, 2, 130. Et in Arte Poėt. 154. Plausor in scena Petron. c. 5. Sequentibus currum ouantium ritu plausoribus Suet. Ner. c. 25.
PLAVSTRIX īcis. f. Nonius 2, 631.
PLAVDVS a, um. Adi. vnde, Plaudi canes appellantur, quorum aures languidae sunt, ac flaccidae, et latius videntur patere Festus.
PLAVSITO āre. [ plausiteu/w ] Verbum ficticium a voce palumbis. Auctor Philomelae v. 21 Plausitat arborea clamans de fronde palumbes.
PLAVSTRVM, antique PLOSTRVM i. n. [ a(/maca ] Vehiculum duarum rotarum, quibus onera deferunt Isid. 20, 12. [...]
page 913, image: s0913PLAVSTRARIVS, s. PLOSTRARIVS i. m. Qui plaustrum regit. [...]
PLAVSTRARATVM i. n. Aratrum cum rotis. Plin. 18, 18 Quod genus vocant plaustraratum. Ita legit Harduin. Vulgo Planaratum.
PLAVSTRILVCVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLAVSTRILV=CVS [PLAUSTRILŪCUS]] a, um. Adi. Lucens instar sideris, quod Plaustrum dicitur. Mart. Capell. 9 p. 309 Sub te plaustrilucis luminat ignibus. Sed Grotius legit Plaustriducis.
PLAVTIA Gens, plebeia Romae fuit, ex qua C. Plautius P. F. P. N. Proculus cos. Cum M. Fabio, anno CCC. XCV. Cassiodorus. [...]
PLAVTVS [1] a, um. [ platu\s2 ] Latus. Compar. Tertull. de Pallio c. 3 [...]
PLAVTVS [2] i. m. [ *plau=tos2 ] M. Accius, Poėta Comicus, cuius viginti fabulae supersunt. [...]
PLAVTĪNVS a, um. Adi. [ *plauti=nos2 ] Numeri Plautini, Versus Plautini Hor. in Arte Poėt. 270. Plautinissimus, superlativum, quo vsus est Gell. 3, 3. i. Plauti ingenium et dictionem ex asse referens.
PLE
PLEBS, plźbis. vel PLEBES ei. f. [ lao\s2, plh=qos2, xudai=os2, dh=mos2 ] Idem quod Vulgus, hoc est numerosior, sed eadem vilior pars populi. [...]
page 914, image: s0914PLEBECVLA ae. f. Dimin. [ lai/+dion ] Cic. Att. 1, 13. et 16, 8. Pers. 4, 6 Ergo vbi commota feruet plebecula bile. Hor. Epist. 2, 1, 186.
PLEBISCĪTVM, s. PLEBEISCITVM i. n. [ tou= laou= qe/spisma ] Plebis statutum. [...]
PLEBEIVS a, um. Adi. [ lai+ko\s2, tou= plh/qeos2 ] Quod est plebis. [...]
PLEBICOLA ae. m. [ dhmotiko\s2 ] Qui plebem colit, et plebi seruit. [...]
PLEBITAS ātis. f. Propter tenuitatem et plebitatem Cato ap. Non. 2, 619. vid. infra PLEVITAS.
PLECTO [1] xui, xum, ere. a verbo Graeco ple/kw deductum videtur, quod est Implico, necto, texo. [...]
PLEXVS [1] a, um. Partic. [ plexqei\s2 ] Coronae plexae i. Vario genere florum implexae. [...]
PLEXVS [2] ūs. m. Manil. 5, 145 Tortosque in plexum ponere crines.
PLECTILIS e. Adi. Nexilis. Plaut. Bacch. 1, 2, 37 Corolla plectilis. Adde Prudent. Apotheos. praef. 2, 23.
PLECTA ae. f. Plur. Plectae, crinium collectiones vno fasciculo comprehensae. Vid. Salmas. de Caes. et Coma p. 570.
PLECTO [2] xi, ctum, secundum Priscianum l. 10 p. 903. [...]
page 915, image: s0915PLECTIBILIS e. Adi. Poena dignus. [...]
PLECTRVM i. n. plh=ktron ] Instrumentum, quo citharoedi fides percutiunt, [ plh/ssousin, a quo verbo [ *plh=ktron appellatur. [...]
PLECTRIPOTENS entis. Adi. Musices et Poėticae peritus Sidon. Epist. 9, 13 Qua Flaccus lyricen Pindaricum ad melos Frenis flexit equos plectripotentibus.
PLECVSA ae. f. [ ple/kousa ] Ornatrix ancilla, a [ ple/kein. Martial. 2, 66 Et cecidit sectis icta plecusa comis.
PLŹIAS, s. dissyllabice PLEIAS, vel quod fere praeferunt libri optimi PLĪAS, et Plur. PLEĻADES s. PLAĪADES [ *pleia\s2, *plhi+a\s2 ] Sidus, alio nomine Vergiliae dictum. [...]
PLEIONE es. f. [ *plhi+o/nh ] Nympha, Oceani filia, et vxor Atlantis, ex qua Pleiades suscepit Ouid. Fast. 5, 83. [...]
PLEMMYRIVM i. n. [ *plhmmu/rion ] Promontorium, cui arx imposita prope Syracusas, vt ex Diodoro Siculo ac Thucydide constat, quod Virg. Vndosum appellauit, verbum de verbo exprimens. [...]
PLENILVNIVM, PLENITAS, PLENITVDO etc. Vid. PLENVS.
PLENVS a, um. Adi. [ a)na/pleos2, mesto\s2, plh/rhs2, a(dro\s2 ] Quod est Vacuo itemque Raro, Exili, tenui etc. contrarium Plaut. Truc. 4, 2, 13 [...]
page 917, image: s0917PLENE Adu. [ o(loklh/rws2, e)kplew=s2 ] Plane, perfecte, cumulate Hor. Epist. 1, 11, 14 [...]
PLENARIVS, a, um. et PLENARIE barbara sunt: vid. Sarisber. 5, 3.
PLENITER Adu. Idem quod Plene. Octau. Hor. 1, 26.
PLENITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLENITV=DO [PLENITŪDO]] inis. f. [ plh/rwma, plhrofo/rhma, a(dro/ths2, a(drosu/nh ] Plin. 11, 37 [...]
PLENITAS ātis. f. Idem. Vitruu. 8, 2 Propter plenitatem et grauitatem. Adde 5, 9.
PLENICENTRVM i. n. Profertur ex Mart. Capell. 8 p. 290. [...]
PLENILVNIVM i. n. [ panse/lhnos2, plhsifah\s2 ] Plin. 18, 32. [...]
PLEO vnde Plentur ap. Festum antiqui etiam sine Praepositionibus dicebant.
PLETVS a, um. Vt, sanguine pleti Lucret. 2, 631. it. Pletis ex naribus Id. 6, 1201. sed alii aliter.
PLETVRA ae. f. Crescente pletura sui Paullin. [...]
PLEONASMOS i. m. [ pleonasmo\s2 ] est (inquit Donatus) Adiectio superuacua ad plenam significationem: vt, Sic ore locuta est. Ter. Phorm. 2, 2, 26 [...]
PLERIQVE pleraeque, plerāque. [ oi( plei=stoi ] a Plus deducitur, quod auctores vsurpant aliquando pro eo, quod est plures, et maxima ex parte. [...]
PLERVS a, um. dixisse antiquos testis est Pacuuius, quum ait. [...]
PLERVMQVE Adu. [ e)pi\ to\ pleīston, w(s2 e)pi\ to\ pleīston, ta\ plei=sta ] Fere semper. [...]
page 918, image: s0918PLERINVS a, um. legitur a nonnullis ap. Gell. 4, 19 pr. alii vero, Si plurimo cibo nimioque somno vterentur.
PLEROMA atis. n. [ plh/rwma ] Plenitudo. vid. Tertull. de Praescript. c. 49.
PLEROPICVS a, um. Adi. Termini epitheton. [...]
PLETHORA vid. PLETVRA sub PLEO.
PLEVITAS ātis. f. [ a)ge/neia ] Ignobilitatem interpretatur Non. 2, 619. [...]
PLEVRĪTIS idis. f. pleuri=tis2 ] Dolor laterum: nam [ h( pleura\ appellatur tunica succingens costas, inter quam et ipsas costas dum sanies colligitur, et apostema generatur, Pleuritis appellatur morbus. [...]
PLEVRISIS is. f. Idem quod Pleuritis. Prudent. in Romano v. 484 Mucrone quanto dira pulsat pleurisis.
PLEVRITICVS i. m. [ pleuritiko\s2 ] Qui laterum dolorem patitur. [...]
PLEVRICVS a, um. Adi. Lateralis. Termini pleurici Frontin. de Colon. p. 336.
PLEVRON ōnis. f. [ *pleurw\n ] Vrbs est Aetoliae, vt ait Plin. 4, 2 [...]
PLEVRONIVS a, um. Adi. Pleuronius Agmon Ouid. Met. 14, 494.
PLEXA vid. PLECTO.
PLI
PLICO āui et ui, ātum et itum, āre. [ ple/kw ] Flectendo componere, et sic rugas facere. [...]
PLICITVS a, um. Partic. Numeri gradatim pliciti Mart. Capell. 7.
PLICATILIS e. Adi. [ plekto\s2 ] Quod plicari facile potest. [...]
PLICATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLICATV=RA [PLICATŪRA]] ae. f. Ipse plicandi actus. Plin. 7, 51 Iam fimbriarum curam et stragulae vestis plicaturas. Loquitur de signis mortis.
PLICATIO onis. f. Colum. tribuitur.
PLICA ae. f. Noua quidem vox, sed paene necessaria. vid. PLIX.
PLICATOR, ōris. m. Sidon...
PLIGORIVS a, um. Adi. Prolixor, longior. Innocent. de Cas. p. 224 [...]
PLINIVS i. m. [ *pli/nios2 ] Secundus Veronensis, temporibus Vespasiani vixit, Periit in montis Veseui incendio, dum eius causam indagare cupit. [...]
PLINIANVS a, um. Adi. Cerasa Pliniana Plin. 15, 25.
PLINTHIS idis. f. Forma apud Graecos diminuta [ plinqi\s2, laterculus est, lapis nempe aut truncus, aut cauum quiddam, ad eam figuram formatum, vt in descriptione catapultae Vitruu. 10, 15 [...]
PLINTHVS i. f. [ *pli/nqos2 ] Quod vsitatissimum Graecis, Laterem significat. Vitruu. 3, 3 Crassitudo cum plintho sit columnae. conf. laudatus modo Hygin. Goes. p. 205 et 210.
PLINTHION s. Plinthium, i. n. redditur a Vitr. 9, 9 lacunar, nempe, lacus, excauata forma, figura lateris.
PLINTHIGONĀTVS a, um. Adi. Vitruu. 10, 17 in descriptione balistae, quod nondum explicabam.
PLISTHENES is. m. [ *plisqe/nhs2 ] Impudicus a Poėtis dicitur. [...]
page 919, image: s0919PLISTHENIVS a, um. Adi. Vir Plisthenius, i. Agamemnon Ouid. Remed. Amor. 778. Rationem modo indicauimus.
PLISTOLOCHIA ae. f. [ pleistoloxi/a ] Herba est ex maluarum genere, quam et Hibiscum et Molochen agrion, hoc est maluam siluestrem appellant. Plin. 25, 8. vid. ibi Harduin. et ad 20, 4.
PLISTOLYCIA ae. f. Maluae species. Plin. 20, 21. vid. ibi Harduin.
PLIX pluxh\ Gloss. Lat. Gr. Est itaque eadem, quae plica, quam ne Glossae quidem agnoscunt.
PLO
PLOCAMOSISIDIS [ plo/kamos2 *)isi/dos2 ] Frutex est in mari nascens, circa Troglodytarum insulas, Corallio similis, sine foliis, qui praecisus lapidescit, colore in nigrum commutato, vt ex Iubae sententia refert Plin. 13, 25. [...]
PLOCE es. f. [ plokh\ ] In rhetoricis, frequens vocum repetitio: Vid. Quinctil. 9, 3, 41. Et aliter 9, 3, 49. Mart. Capella 5 p. 174. In musicis, diuersorum consonantia. Idem 9 p. 323. Cum diuersa sociamus.
PLODO si, sum, ere. [ krote/w ] Idem quod Plaudere. [...]
PLOSOR, ōris. m. Idem ac Plausor. Sidon. Epist. 4, 35 Promiserat ecclesiastiea plosoribus suis praedae praedia fore. Add. 9, 3. Plosores cui fulgidam Quirites statuam locarunt Sidon. Carm. 9, 300.
PLORO āre. [ kwku/w, oi)mw/zw ] Flere cum sono et eiulatione. [...]
PLORANDVS a, um. Partic. Bella ploranda Stat. Theb. 1, 44.
PLORANS antis. Partic. Plaut. Poen. 1, 2, 164 Iam ego faciam plorantem illum. Et Petron. c. 108 Spongia vda facies plorantis detersa est.
PLORATVS a, um. Domus plorata Stat. Silu. 5, 3, 164. Adonis ploratus, vid. ADONIS. Rogus ploratus Ouid. Fast. 4, 856.
PLORĀTVS ūs. m. [ oi)mwgh\ ] Omnia passim mulierum puerorumque ploratibus sonant Liu. 29, 17. [...]
PLORATIO ōnis. f. Idem. Conuallis plorationis Augustin. de Sanct. Serm. 17, 2.
PLORĀTOR, ōris. m. [ oi)mwkth\s2 ] De puerulo facile plorante, Martial. 14, 59 (54) Si quis plorator collo tibi vernula pendet.
PLORABILIS e. Adi. Pers. 1, 34 Phyllidas, Hypsipylas, vatum et plorabile si quid Eliquat, Cantillat de flebilibus personis et fabulis. Et Claud. in Eutrop. 1, 261 Verbisque sonat plorabile quiddam.
PLORABVNDVS a, um. Adi. [ klauqmw/dhs2 ] Qui plorat. Plaut. Aul. 2, 4, 38 Homo ad Praetorem plorabundus deuenit, etc. vt vulgo legitur, Gron. deplorabundus venit.
PLOSTRVM vid. PLAVSTRVM.
PLOSTRARIVS a, um. Adi. [ a(maciko\s2 ] Quod pertinet ad plaustrum. Asinus plostrarius Cato de R. R. c. 11. vid. in PLAVSTRVM.
PLOSTELLVM i. n. Diminut. [ a(maci/dion ] Paruum plaustrum, quo pueri ludunt. [...]
PLOTAE arum. f. [ *plw=tai ] Insulae duae sunt in Ionio mari, alio nomine Strophades dictae, supra Zacynthum in Meridiem sitae Plin. 4, 12.
PLOTI appellantur Qui sunt planis pedibus, vnde Attius, quia Vmber Sarsinas erat, a pedum planitie initio Plotus, postea Plautus est dictus. [...]
PLOTIAS ae. Arundinis nomen in insulis fluitantibus natae Plin. 16, 36 s. 66.
PLOTIVM i. Menandri Comoedia, quam Latine vertit Caecilius, vt auctor est Gell. 2, 23.
PLOTIVS i. m. [ *plw/tios2 ] Videtur ex cognomine Plotus s. Plautus in nomen gentis transisse, atque idem esse, quod alias per Diphthongum seribitur, PLAVTIA. v. v. Vtramque rationem numi comprobant. [...]
page 920, image: s0920PLOTIANVS a, um. Adi. Bona Plotiana Cic. Fam. 13, 8.
PLOXEMVS, s. PLOXENVS i. m. [ *plw/cemos2 ] Vox, quam circa Padum inuenit, si Fabio credimus 1, 5, 8 [...]
PLV
PLVMA ae. f. [ pti/lon ] Mollior et exigua penna. [...]
PLVMVLA ae. f. Dimin. [ pti/lion ] Columel. 8, 5 [...]
PLVMEVS a, um. Adi. [ ptilino\s2 ] Quod est ex pluma. [...]
PLVMARIVS [1] a, um. Adi. [ ptilino\s2 ] Plumarium dicitur opus acu factum, quod Graeci a liciorum varietate multiplici, Polymitarium appellant. [...]
PLVMARIVS [2] i. m. Cato de Liberis educandis, Etenim nulla quae non didicit pingere, potest bene iudicare, quid sit bene pictum a plumario, aut textore in puluinaribus plagis. [...]
PLVMIGER era, erum. Adi. Plin. 10, 22 Velluntur quibusdam locis bis anno. Rursus plumigeri vestiuntur. De anseribus.
PLVMATILIS e. Adi. [ ptilino\s2 ] Quod ex plumis factum est, vel variegatum arte textoria. [...]
PLVMATIVM, s. PLVMACIVM i. n. Lectus plumis effultus. plouma/kion Gloss. Gr. Lat. Ambros. Epist. 27 extr. ad Valentin. Ne sine veste, sine plumatio paterentur extrudi senem.
PLVMO āre. [ ptilo/w ] Plumas emittere. [...]
PLVMATVS a, um. plumis vestitus. Cic. de Nat. Deor. 2, 114. c. 44 [...]
page 921, image: s0921PLVMALIS e. Adi. Vet. Poėt. in Erron. Vener. p. m. 116 de Leda, plumalem de Ioue fecit auem. Scil. Cygnum.
PLVMESCO ere. pterou=mai Onomast. Vet.] Pennatum fieri. Plin. 10, 53 Pullus ab eodem tempore plumescit.
PLVMŌSVS a, um. Adi. [ ptilw/dhs2 ] Aucupium Propert. 4, 2, 34. Folia Plin. 25, 6. i. Lanuginosa. Pectora plumosa plangere pennis Ouid. ad Liu. 109.
PLVMIPES edis. Adi. [ ptilo/pous2 ] Catul. ad Camerium s. 55, 28 Adde huc plumipedes, volatilesque. Ante v. 26 dixerat, Pennipesue Perseus.
PLVMBVM i. n. [ mo/lubdos2 ] Metalli genus stanno proxime inferius Plin. 34, 16 [...]
PLVMBEVS a, um. Adi. [ molubdino\s2 ] Quod est ex plumbo. [...]
PLVMBEA ae. f. Pila plumbea. Spartian. Seu. c. 11 Mortuus ictu plumbeae.
PLVMBĀGO inis. f. [ molu/bdaina ] Metalli genus, plumbi similem naturam referens. [...]
PLVMBARIVS [1] a, um. Adi. [ molubdiko\s2 ] Quod ad plumbum pertinet. Plumbaria officina Plin. 34, 18.
PLVMBARIVS [2] i. m. [ molubdou=rgos2 ] Qui facit opera ex plumbo. Aurelius Arcad. in l. vlt. D. de iur. immunit. Plumbarii, ferrarii, lapidarii. add. Vitr. 8, 7. Frontin. de Aquaed. 1 p. 230.
PLVMBŌSVS a, um. Adi. [ molubdw/dhs2 ] Quod plurimum plumbi habet admistum. [...]
PLVMBO āre. [ molubdo/w ] Ferruminare, vel plumbo conglutinare. Cato R. R. c. 21, 5 Modiolos qui indat et plumbet.
PLVMBATVS a, um. Partic. Plin. 10, 33 Plumbatis eos sagittis decutiunt indigenae. Iacula Solin. c. 46.
PLVMBATA ae. f. [ molubdwth\ ] intell. Sagitta, plumbo praepilata, aut alias instructa. [...]
PLVMBATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PLVMBATV=RA [PLUMBATŪRA]] ae. f. [ molu/bdwsis2 ] Ferruminatio, et quaecunque coniunctura plumbo facta. [...]
page 922, image: s0922PLVMBATIO ōnis. f. Cassiod.
PLVO uui et ui, ere. [ u(/w, o)mbre/w, bre/xw ] Verbum quod sine Nominatiuo poni solet, intelligitur autem Deus, nubes, caelum etc. cum humorem demittunt. [...]
PLVENS entis. Partic. Spargens in modum imbris. Lactant. in Carm. de passione Christi. Spinisque caput crudelibus haustum Vadique diua pluens viuum super ora cruorem.
PLVOR, ōris. m. Imber. Laberius apud Nonium 3, 181 Pedem ex taberna tulimus, tantus cum staret pluor.
PLVVIA ae. f. [ u(/h, u(eto\s2, broxh\ ] Videtur natura sua esse Adiectiuum, de quo statim, Aqua pluuia, vt Calida, Frigida etc. [...]
PLVVIVS a, um. Adi. [ o)/mbrios2 ] Aqua pluuia, Quae pluta est Plin. 10, 43. [...]
PLVVIALIA ae. f. Vna de insulis Fortunatis. Plin. 6, 30 Ab ea tantundem ad occasum versus Pluuialiam Caprariamque: in Pluuialia non esse aquam, nisi ex imbribus.
PLVVIĀLIS e. Adi. [ u(etio\s2, o)mbrofo/ros2 ] Idem. [...]
PLVVIATILIS e. Adi. [ u(o/menos2 ] Idem. Columel. 9, 1, 2. Infossi lacus signino construuntur, qui receptam pluuiatilem contineant. Scribon. 27. 28. 32. etc. add. Cels. 4, 15. et 7, 3.
PLVVIATICVS a, um. Adi. Idem. Aqua pluuiatica Marcell. Emp. c. 8.
PLVVIŌSVS a, um. Adi. [ u(etw/dhs2 ] vt, Annus pluuiosus, In quo fuerunt frequentes pluuiae. Plin. 18, 25 Nubilo occasu pluuiosam hiemem denuntiat.
PLVS [2] cum compositis et deriuatis, vid. MVLTVS.
PLVSTRA orum. n. pro flustris, i. fluctibus saepe dixisse Aldelmum, antiquitatis affectatorem, notat Salmasius ad Tertull. Pall. p. 140. [...]
PLVTEVS i. m. et interdum quoque PLVTEVM, i. n. Generatim videtur significare erectum quiddam et latum, munimenti causa appositum, etin re militari primo dici coepisse, translatumque inde esse ad similia. [...]
page 923, image: s0923PLVTEĀLIS e. Adi. Vnde Sigilla plutealia Cic. Att. 1, 10 [...]
PLVTO vel PLVTON ōnis. m. [ *plou/twn, *(/adhs2, *)ai/+dhs2, *)ai+dwneu\s2 ] Saturni silius ex Ope coniuge, et frater Iouis atque Neptuni: ab opibus nomen habet. [...]
PLVTONIVS a, um. Adi. Attributum ex Plutone deductum Hor. Carm. 1, 4, 17 [...]
PLVTONIA orum. n. Loca quaedam pestifera in Asia. [...]
PLVTVS i. m. [ *plou=tos2 ] a Graecis fingitur esse Diuitiarum deus, quem in aduentu claudum esse volunt, in recessu alatum: hoc nimirum innuentes, serius quidem opes contrabi, partas autem nisi frugaliter dispenses, velocissime dilabi. [...]
page 924, image: s0924PLVVIA, PLVVIALIS vid. PLVO.
PN
PNEVMA atis. n. [ pneu=ma ] Spiritus, flatus.
PNEVMATICVS a, um. Adi. [ pneumatiko\s2 ] vt, Organa pneumatica, i. Spiritualia, vel Spiritalia; hoc est, quae vi flatus vel spiritus aliquid hauriunt et attrabunt. [...]
PNEVMON ōnis. m. pneu/mwn ] Latine Pulmo dicitur, a [ pne/w spiro. Vnde Pneumonia, quae et Peripneumonia, Inflammatio pulmonis de qua Cels. 4, 7.
PNIGEVS ei. m. Quasi tu suffocatorem dicas, instrumentum cavum, forma Pyramidulae, quo repente lucerna ex stinguitur. Vid. Vitruu. 10, 13.
PNIGĪTIS idis. f. Terra est Eretriae simillima, grandioribus tantum glebis, et glutinosa, cui effectus idem, qui Cimoliae, infirmior tamen. Plin. 35, 16 s. 57.
POC
POCVLVM i. n. [ po/ma, e)/kpoma, poth/rion, ku/lic ] Vas, in quo bibitur. [...]
page 925, image: s0925POCILLVM i. n. Dimin. [ kuli/skh ] Paruum Poculum Cato c. 156, 3 [...]
POCILLĀTOR, ōris. m. oi)noxo/os2, pigke/rnhs2 Gloss. Vet.] Alias dicitur A cyathis, qui pocula mensae ingerit. [...]
POCVLENTVM i. n. [ poto\n ] Quod poculo i. potui est. [...]
POD
PODAGRA ae. f. [ poda/gra ] Pedum dolor: [ pou\s2, pes: [ a)/gra, captura. [...]
PODAGRICVS a, um. Adi. [ poda/grhs2 ] Qui podagra laborat Plin. 20, 8 Omnes hae et podagricis vtiles, et sanguinem reiicientibus. Conf. Id. 28, 9. Homo podagricus Vitruu. 8, 3.
PODAGRŌSVS a, um. Aliud Adi. [ podagrw/dhs2 ] Idem. Plaut. Merc. 3, 4, 8 Sed tandem si podagrosis pedibus esset Eutycus, etc. Add. Lucil. ap. Non. 2, 743. Vopisc. in Saturn. c. 7.
PODAGER gri. m. [ podagriw=n ] Podagra laborans. [...]
PODALIRIVS i. m. [ *podalei/rios2 ] teste Homero 2 Iliados, Filius fuit Aesculapii et frater Machaonis, qui ob solertiam medicinae artis vna cum fratre ex Creta ad Troianum bellum conuocatus fuit Ouid. de Arte Am. 2, 735 [...]
PODŹRIS is. m. [ podh/rhs2 ] Tunica corpori adstricta, vsque ad pedes descendens Isidor. 19, 21. Indutus podere Tertull. adu. Iudaeos c. 11. Add. Id. adu. Marc. c. 7.
PŌDEX icis. m. [ prwkto\s2 ] Posterior pars corporis pudenda. [...]
PODIA ae. f. [ pou\s2, podew\n ] Schol. Lucan. 5, 428 [...]
PODICVS a, um. Adi. [ po/dikos2 ] Pedester, a [ po/des2, pedes. Martian. Capell. 9 p. 382 Temporum alia simplicia sunt, quae podica etiam perhibentur.
PODISMVS i. m. est Dimensio pedibus facta. [...]
PODISMĀTVS a, um. Adi. Pedibus mensuratus. Frontin. de Colon. p. 132 edit. Goes. Alii termini spissiores sunt, id est, sine mensura vel numero podismati sunt.
PODIVM i. n. est fabrica altitudine circiter media hominis, porticibus praesertim ac theatris imposita, post quam stare, quaque inniti possint, qui prospicere ac despicere in publicum velint. [...]
page 926, image: s0926POE
POEAS antis. m. [ *poi/as2 ] Pater Philoctetis, qui ab eo POEANTIVS, et Poeantides a Poėtis appellatur Ouid. Trist. 5, 2, 13 [...]
POECILE es. f. [ *poiki/lh ] Porticus fuit Athenis, in qua Stoici philosophabantur. [...]
POEEESSA ae. f. [ *poihe/ssa ] Insulaest in mari Carpatbio, notiore nomine Rhodus dicta. Plin. 5, 31.
POEMA vid. POETA.
POEMENIS idis. f. [ *poi/menis2 ] Canis femina ex canum eorum numero, qui Actaeonem lacerauerunt, dicta a fidelitate quam gregi obseruat, vigilantioris pastoris officio defuncta. [...]
POENA ae. f. [ poinh\, ti/sis2, timwri/a ] Malum quodcunque, qua quis ob delictum afficitur. [...]
page 928, image: s0928POENĀLIS e. Adi. Poenalis opera, Quae ad poenam pertinet Plin. 18, 11. [...]
POENALITER Adu. Poenaliter interire Ammian. 16, 12. Peccare poenaliter August. Confess. 10, 33.
POENARIVS a, um. Adi. [ poinomatiko\s2 ] Poenaria actio Quinctil. 4, 3.
POENIO ire, pro punio. ex MSS. hanc vocem tribuit Gell. 20, 1 et 11, 18. [...]
POENITIO ōnis. f. Mulctae Gell. 11, 1, 2. Add. 6, 14, 8. hodie tamen hic leg. punitio: nisi quod Longolius antiquam scripturam reuocauit.
POENITET uit, źre. [ metanoe/w, metamele/w, metame/lomai ] Poenitere tum dicere solemus, quum quae ipsi fecimus, aut quae de nostra voluntate nostroque consilio facta sunt, ea nobis post displicere incipiunt, et molesta esse, sententiamque in iis nostram demutamus. [...]
page 929, image: s0929POENITENS entis. Partic. [ metanow=n ] Sueton. in Vitell. c. 15 [...]
POENITENTER Adu. Minucius Felix in Octauio c. 26 Auspicia et auguria poenitenter omissa, obseruata feliciter.
POENITENDVS a, um. [ metamelhte/os2 ] Pudendus, et parui aestimandus. [...]
POENITENDVM Gerund. [ metamelhte/on ] Sallust. in Iugurth. [...]
POENITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POENITV=RVS [POENITŪRUS]] a, um. [ metanoh/swn ] Accius apud Non. 2, 685 [...]
POENITENTIA ae. f. [ meta/noia, metame/leia ] Poenitentis conditio vel actus. [...]
POENITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POENITV=DO [POENITŪDO]] inis. f. Idem quod Poenitentia. [...]
POENITENTIARIVS i. m. Qui confitentes peccata sua absoluit. Hieronymi esse dicitur.
POENVLVS i. m. Dimin. est a Poenus: vnde Plautina fabula nomen sumsit, in qua Poenus Hanno Punice loquens introducitur. Scribitur et Poenolus.
POENI [ *li/bues2 ] Carthaginienses. [...]
POENVS a, um. Adi. [ *libuko\s2 ] Stat. Silu. 4, 3, 91 Poenos Bagrada serpit inter agros. Leones Virg. Ecl. 5, 27. Sermo Stat. Silu. 4, 5, 45.
POENICVS vid. PVNICVS.
POŹTA ae. m. [ poihth\s2 ] [ a)po\ tou= poie/w, quod est facio, effingo: quasi tu factorem dicas, s. fictorem. [...]
POETILLA ae. m. Dimin. Plaut. Truc. 2, 6, 4 Homeronidae Poėtillae mille memorari potest, Qui et conuicti et condemnati falsis de pugnis sient.
POŹMA atis. n. [ poi/hma ] Poėtae opus. De poėmatis et Poėseos differentia. Vid. POĖSIS. [...]
page 930, image: s0930POŹSIS is. f. Ratio scribendi carmen, atque ars adeo Poėtae, tum ipsum opus Poėtae s. poėma. [...]
POĖMATIVM i. n. Paruum poėma. Auson. Eidyll. 7 praef. Poėmatia, quae in alumnam meam luseram, etc.
POETICVS a, um. Adi. [ poihtiko\s2 ] Quod ad Poėtam pertinet. [...]
POĖTICE Adu. [ poihtikw=s2 ] More poėtico. Cic. de Fin. 5, 9 c. 4 Vt poėtice loquar. Add. Plin. Ep. 2, 5.
POĖTICA, ae. et POĖTICE es. f. [ poihtikh\ ] Ars faciendi versus. [...]
POŹTOR āri. Dep. [ poie/w ] In poėtica se exercere, siue Poėtam agere. Ennius apud Priscian. 8 p. 829 Nunquam poėtor nisi podager.
POĖTRIA, ae. et POĖTRIS idis. f. [ poih/tria ] i. Mulier poėtices perita. [...]
POĖTIFICVS a, um. Adi. [ poihtopoio\s2 ] Quo vsus est Ennius, qui Caballinum fontem Poėtificum nominauit.
POETELIVS gentis Romanae nomen, de quo vid. PETILIVS.
POG et POL
POGONIA, vel POGONIAS ae. m. pwgwni/a ] Dici potest Barbatus, Genus cometae. [ pw/gwn enim barba Graecis dicitur. [...]
POL Adu. iurantis et asseuerantis. [ nh\ to\n *poludeu/kh ] Per Pollucem, quod plenius dicebant Edepol. v. v. Cic. Tusc. 3, 44 [...]
POLA ae. f. [ *po/la ] Istriae ciuitas, quondam a Colchis condita. Pietas Iulia Plinio dicitur 3, 19 in descriptione Istriae.
POLEA ae. f. [ po/lion ] Fimus pulli asinini, quem equa initio partionis ante fetum effundit, vt ait Aristoteles, qui Polion; Plinius vero 28, 13 s. 57 [...]
POLEMON ōnis. m. [ *polemw\n ] Atheniensis philosophus, prima adolescentia lasciuus, et voluptatibus deditus, quum aliquando mane ebrius patentem Xenocratis scholam intrasset, deque modestia et moribus sermo ab illo haberetur, ita demum ad eum flexit animum, vt reiecta incontinentia, se totum philosophiae addixerit: ex quo postea eius scholae successit. [...]
page 931, image: s0931POLEMONIACVS a, um. Adi. Pontus Polemoniacus, qua Polemoni regi paruit Eutrop. 7, 9.
POLEMONIA, ae. f. s. POLEMONIVM i. n. [ polemw/nion ] Herba. Plin. 25, 6 Polemoniam, alii Philetaeriam, a certamine regum inuentionis appellant. [...]
POLENTA ae. f. [ a)/lfiton ] Audiamus de ea Plinium 18, 7 s. 14 [...]
POLENTARIVS a, um. Adi. a)lfitiko\s2 Onomast. Vet.] Quod pertinet ad polentam, seu Quod est ex polenta. [...]
POLIA ae. f. [ polia\ ] Gemma quaedam. [...]
POLIMENTA orum. n. [ u(oso/rxeis2 ] Testiculi porcorum dicuntur, quum castrantur: a politione vestimentorum, quod similiter vt illa curantur, inquit Festus. [...]
POLIO [1] īui, ītum, īre. [ ce/w, cu/w, a)poce/w, a)pocu/w, leiai/nw ] Colere, ornare; et quasi Vrbano et politico more (qui rustico contrarius est) componere, vt ait Sipontinus. [...]
POLĪTVS a, um. Partie. et Nomen Adi. [ cesto\s2, eu)/cestos2, eu)/coos2, lei=os2, glafuro\s2 ] Omnia exculta et ad nitorem deducta, polita dicimus Non. 1, 339. [...]
POLITVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(pogla/furos2 ] Cic. Fam. 7, 34 Opus est huc limatulo et politulo tuo iudicio.
POLĪTE Adu. [ glafurw=s2 ] Cic. Acad. 1, 2 c. 1 [...]
page 932, image: s0932POLĪTOR, ōris. m. Vlpian. in l. Cum duobus D. pro socio, Veluti quum pecus in commune pascendum, aut agrum politori damus in commune quaerendis fructibus. [...]
POLITIO ōnis, f. Vitruu. 7, 3 Recipiens in se politionem, fulgentes in adspectu, certasque considerantibus imagines reddit. [...]
POLITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLITV=RA [POLITŪRA]] ae. f. [ lei/ansis2 ] Plin. 11, 24 [...]
POLIMEN inis. n. Idem. Apul. de Deo Socrat. p. 54 [...]
POLIO [2] ōnis. m. Qui arma polit. Firmicus 2 Mars et Mercurius in decimo ab horoscopo loco poliones faciunt. Meminit Callistratus 50 D. de Iure immunit. l. quibusdam.
POLION i. n. [ po/lion ] vid. POLEA. [...]
POLĪTES is. m. Priami filius ex Hecuba vxore a Pyrrho, capta Troia interfectus. [...]
POLITIA ae. f. [ politei/a ] Respublica: quo nomine inscriptum est opus Platonis. Vid. Cic. de Diuin. 1, 60 c. 27. Conf. Idem Att. 4, 15. Gell. 18, 2.
POLITICVS a, um. Adi. [ politiko\s2 ] Quod est ciuile. [...]
POLITICA, ae. et POLITICE es. f. Scientia Rempublicam recte constituendi. Apul. de Philosophia p. 71 Ciuilitatem Plato politicen vocat.
POLLA ae. f. [ *po/lla ] Vxor Lucani Poėtae, cuius meminit Stat. Silu. 2, 7, 62 Tu castae titulum, decusque Pollae Iucunda dabis allocutione. Paulloque infra eam commendat ab eruditione.
POLLEN, inis. n. vel POLLIS inis. m. [ gu/rus2, paipa/lh ] Puluis tenuissimus a poliendo, i. leuigando, comminuendo. [...]
POLLINARIVS [1] a, um. Adi. [ gurustiko\s2 ] Quod ad pollinem pertinet: vt, Cribrum pollinarium, Quod lino, non setis equorum fit ad pollinem purgandum. [...]
POLLINĀRIS o. Adi. Idem. Gloss. Cyrill. Pollinare cribrum, [ guristh/rion ko/skinon.
POLLINACEVS a, um. Adi. Quod ex polline est. Eadem Gl. Pollinaceus, [ guri/ths2 a)/rtos2.
POLLINCERE guronomei=n est in Vet. Onomast. quod esset pollinem tractare et diuidere. Hinc
POLLINTOR [1], ōris. m. [ a)leuropoio\s2 ] Curator pistrini, qui farinam facit, et pollinem, quique pollinario cribro pollinem excutit. [...]
POLLINTIO ōnis. f. Opus Pollintoris. [...]
POLLEO źre. [ i)sxu/w, sqenwdu/namai ] Posse, valere. [...]
page 933, image: s0933POLLENS entis. Partic. [ duna/menos2 ] Plaut. Capt. 2, 2, 28 [...]
POLLENTER Adu. Compar. Claudian. de quart. Cons. Hon. 253 Caesaque redit pollentius Hydra.
POLLENTIA [1] ae. f. [ du/namis2 ] Potentia. Plaut. Rud. 3, 2, 4 Vindicate, ne impiorum potior sit pollentia. Adde Cas. 4, 4, 3. Stewech. in Arnob. p. 90.
POLLENTIA [2] ae. f. [ *pollenti/a ] Plinio auctore 3, 5 [...]
POLLENTĪNVS a, um. Adi. [ *pollenti=nos2 ] Campus Pollentinus Claud. sext. Cons. Hon. 127. [...]
POLLEX icis. m. [ a)nti/xeir ] Primus in manu digitus: sic vocatus, quod caeteris potentior sit. [...]
page 934, image: s0934POLLICĀRIS e. Adi. [ a)ntixeiriai=os2 ] Quod pollicis latitudinem siue crassitudinem habet. [...]
POLLICEOR licitus sum, źri. Dep. [ u(pisxne/omai ] Promittere, vel vltro, vel ex pacto. [...]
POLLICEO źre. Actiue Varro apud Non. 7, 25 Ne dares, ne polliceres.
POLLICENS entis. Partic. Ter. Andr. 1, 1, 49 Pretium pollicens. Montes auri pollicens Idem Phorm. 1, 2, 18. Multa pollicens Nepos 2, 8, 6.
POLLICITVS a, um. Partic. [ u(posxhqei\s2 ] Quod sumitur nunc actiue Ter. Andr. 3, 2, 46. [...]
POLLICITVM i. n. [ u(pesxhme/non ] Promissio. [...]
POLLICITOR āri. Frequent. [ katafati/zw ] Plaut. Milit. 3, 3, 6 [...]
POLLICITANS antis. Partic. Ter. Phorm. 3, 2, 35 Te tuli pollicitantem et nil ferentem.
POLLICITATIO ōnis. f. [ u(po/sxesis2 ] Offerentis solius promissum. [...]
POLLICITĀTOR, ōris. m. Qui pollicetur. Tertull. adu. Iud. c. 1 Habemus Deum idoneum pollicitatorem et fidelem sponsorem. Veritatis pollicitatores August. de Morib. Manich. 2, 17.
POLLICITĀTRIX īcis. f. Tertull. Apol. c. 23 Virgo caelestis pluuiarum pollicitatrix.
POLLINARIVS [2] vid. POLLEN.
POLLINCIO, vel POLLINGO, s. POLINGO linxi, linctum, ere. [...]
page 935, image: s0935POLLINCTVS a, um. Partic. Vnctus. Voluptas medicamentis pollincta Senec. de Vita beata c. 7. Vid. et Apul. Florid. p. 362 Elm.
POLLINCTORIVS a, um. Adi. Idem. Plaut. suppos. Aulul. v. 4 Siue pollinctorius efferar.
POLLINCTOR, ōris. m. e)ntafiasth\s2 Gloss. Lat. Gr.] Curator funerum, et vnctor cadauerum. [...]
POLLINCTVRA ae. f. Ipsa curatio. [...]
POLLINTOR [2] vid. POLLEN.
POLLIO ōnis. m. [ *polli/wn ] Asiniorum cognomen, v. v. Constat ex Seruio Asinium Pollionem Virgilii fuisse patronum: cuius ipse Virgilius meminit saepius Ecl. 3. [...]
POLLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLV=CEO [POLLŪCEO]] xi, ctum, źre. [ a)podi/dwmi, a)poti/w ] Verbum ad sacra pertinens, quod idem significare videtur, vndecunque tandem derives, atque offerre, sacrum esse iubere. [...]
POLLVCTVS a, um. Partic. Polluctus virgis, apud Plautum Curc. 1, 3, 37. [...]
POLLVCTE Adu. Plaut. Neruol. Fr. 5 Pollucte prodigum esse amatorem addecet, i. profusum in epulis parandis.
POLLVCTVM i. n. Videtur Varro de L. L. 5, 7 p. 54, 33 [...]
POLLVCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLVCTV=RA [POLLUCTŪRA]] ae. f. Idem. Plaut. Stich. 5, 4, 6 Hodie polluctura praeter nos iactura dabitur nemini, i. hac coena pars dabitur nemini. Vid. Gronou.
POLLVCIBILIS e. Adi. [ polutelh\s2 ] Pollucibilis coena a Macrobio pro Opipara et splendida vsurpatur. [...]
POLLVCIBILITER Adu. [ polutelw=s2 ] Laute et splendide. Plaut. Mostel. 1, 1, 23 Pascite parasitos opsonate pollucibiliter. Add. Symmach, Ep. 3, 24.
POLLVCIBILITAS ātis. f. Lautitiam conuiuandi sic notasse videtur. Fulgent. Mythol. 1 Pollucis filium, siue a pollendo, siue a pollucibilitate, quam humanitatem dicimus.
POLLVLVS, s. POLVLVS a, um. Adi. Paruus, exiguus. [...]
POLLVO ui, ūtum, ere. [ grai/nw, molu/nw, miai/nw ] Inquinare et maculare significat, quasi Perluere, i. totum madefacere, vnde maculae deinde oriantur. [...]
page 936, image: s0936POLLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POLLV=TVS [POLLŪTUS]] a, um. Partic. [ molunqei\s2, mianqei\s2 ] Sanguine pollutus Lucan. 1, 429. [...]
POLLVTVM vid. POLLVCTVM, sub POLLVCEO.
POLLVTIO ōnis. f. Pallad. 9, 10 Aqua omni labe pollutionis aliena.
POLLVS, s. POLVS histrio eximius: vid. Gell. 7, 5.
POLLVX ūcis. m. [ *poludeu/khs2 ] Iouis ex aitero Ledae ouo filius, Castoris frater: vid. CASTOR. [...]
POLVBRVM, vel POLLVBRVM i. n. podo/niptron Gloss. Lat. Gr.] Vas pelluuium, quod nos peluim vocamus, inquit Festus. [...]
POLVS [1] i. m. [ po/los2 ] Quasi Caeli cardo, et Vertex. [...]
POLĀRIS e. Adi. Vt, Stellae polares apud Astronomos.
POLŌSE Adu. Per polos. Mart. Capell. 1 p. 14 Obliqua decussata polose.
POLVS [2] vid. POLLVS.
POLYACANTHOS i. m. Herba, cuius Plin. meminit 21, 16 Carduus et folio et caule spinosas lanugines habet. Item acorna, leucacanthos, chalceos, cegnidos, polyacanthos.
POLYAEGOS i. f. [ *polu/aigos2 ] Insula vna ex Sporadibus, a caprarum multitudine dicta Plin. 4, 12.
POLYANDRION i. n. polua/ndrion ] In Graecis ciuitatibus dicebatur Commune hospitum sepulcrum, ita dictum a multitudine sepultorum; [ polua/ndrion enim significat populosum. [...]
POLYANTHEMVM i. n. Herba, quam quidam Batrachion appellant, caustica vi; exulcerat cicatrices, et ad colorem reducit Plin. 27, 12.
POLYARS nos. Adi. [ polu/ars2 ] Multorum agnorum, Qui possidet multos agnos. [...]
POLYBVS i. m. Rex Corinthiorum, qui, cum liberis careret, Oedipum, Laii patris iussu expositum, inuentumque a pastore, pro suo educauit. [...]
POLYBVTES ae. m. Varro R. R. 2, 1. i. qui boum armentis abundat.
POLYCARPVS i. m. Herbae genus apud Apul. de Herb. c. 18.
POLYCHRESTOS [ polu/xrhstos2 ] quod multi vsus est, multiplicem vtilitatem affert. [...]
POLYCHRONIVS i. m. [ poluxro/nios2 ] Diuturnus, longaeuus. [...]
page 937, image: s0937POLYCLŹTVS i. m. [ *polu/klhtos2 ] Statuarius eximius, diligentia et decore supra caeteros, vt ait Quinctilianus 12, 10, 7. [...]
POLYCLETŹVS a, um. Adi. [ *poluklh/teios2 ] Stat. Silu. 2, 2, 67 [...]
POLYCNŹMON i. n. [ polu/knhmon ] Herbae nomen: de qua Plin. 26, 14. et Galen. de Simplic. medic. fac. 8, 62.
POLYCRATES is. m. [ *polukra/ths2 ] Sylosontis frater, Samiorum tyrannus, fortuna opibusque clarus: perpetuaque vsus felicitate, quae tandem infelicem exitum habuit, cum postremum a Persarum satrape Oronte dolo captus ac suspensus est. [...]
POLYDAMAS antis. m. [ *poluda/mas2 ] Pancratiastes, aemulatus Herculem, leonem inermis amplexus superauit: taurum ingentem apprehensis extremis pedibus retro tenebat: currum agitatum sese opponendo altera mana apprehensum ex cursu retrahebat, in equosque insiliebat deiecto auriga. [...]
POLYDAMANTŹVS a, um. Adi. Sil. 12, 212 Polydamanteis iuuenis Pedianus in armis.
POLYDECTES ae. m. [ *polude/kths2 ] Magnetis filius, rex Seriphi insulae. [...]
POLYDŌRVS i. m. [ *polu/dwros2 ] Priami silius, missus a patre initio belli cum magna vi auri, ad Polymnestorem Thraciae regem conservandus nutriendusque: vt si contingeret Troiam capi, ipse genus et vrbem instaurare posset. [...]
POLYDORŹVS a, um. Adi. [ *poludw/reios2 ] Ouid. Met. 13, 629 Et Polydoreo manantem sanguine terram.
POLYGALON, i. n. vel POLYGALA ae. f. [ polu/galon ] Herba palmi altitudine, in caule summo foliis lenticulae, quae potata lactis vbertatem inducit, a quo affectu nomen accepit. [...]
POLYGNŌTVS i. m. [ *polu/gnwtos2 ] Pictor antiquissimus, cuius meminit Quinctil. 12, 10. Plin. 7, 56. et 35, 6 et 9.
POLYGONA Figura est ex pluribus triangulis. Euclid. 6. Elementorum Theor. 14.
POLYGONATON i. n. [ polugo/naton ] Herba sine foliis, asparagi caule, in cacumine aculeum habens, eadem quae polygonum, a frequentia geniculorum, teste Plin. 27, 12. [...]
POLYGONIVS a, um. Adi. [ polugw/nios2 ] Multorum angulorum. Polygoniae turres Vitruu. 1, 5. Vid. Bald. Lex. Vitruu.
POLYGONIVM i. n. Herba. Scribon. 2. 83. 193.
POLYGONOĪDES is. f. [ polugonoeide\s2 ] Herba est folio lauri, longa tenuisque, aduersus serpentes ac priuatim aspides ex aceto pota efficax. [...]
POLYGONVM i. n. [ polu/gonon ] Herba, quam nos Sanguinariam dicimus, et geniculatam a multis geniculis, et seminalem a multo semine. [...]
POLYGRAMMOS i. m. polu/grammos2 ] Gemma est smaragdo similis, per transuersum multis albis lineis distincta Plin. 37, 9. Nempe [ grammh\ linea est.
POLYGYNAECION i. n. [ polugunaikei=on ] Mulierum frequentia. [...]
POLYHISTOR oris. m. [ polui/+stwr ] Multiscius dicitur. [...]
POLYHYDION i. n. [ poluu/dion ] Centauria maior. Apul. de Herb. c. 34.
POLYHYMNIA vid. POLYMNIA.
POLYMESTOR oris. m. Milesius, puer quum a matre locatus esset ad caprarios pastus, ludicro leporem consecutus est: et ob id statim productus a gregis domino Olympiade sexta et quadragesima (vt Bocchus auctor est) victor in stadio meruit coronam Solin. c. 6. [...]
POLYMITVS a, um. Adi. [ polu/mitos2 ] a [ polu\, et [ mi/tos2, filum, quod nos licium dicimus: a liciorum multiplici varietate. [...]
page 938, image: s0938POLYMITARIVS i. m. Huiusce vestis Textor, cuius fit mentio Regum 2, 21. Add. Vulg. Exod. 35, 35. Conf. Isidor. 19, 22.
POLYMNESTOR, s. POLVMESTOR oris. m. [ *polumnh/stwr ] Rex Thracum tempore belli Troiani, ad quem Priamus, dubitans de statu Troiae et belli euentu, filium Polydorum cum magno auri pondere conservandum nutriendumque misit, vt, si contingeret Troiam capi, ipse genus et vrbem instaurare posset. [...]
POLYMNIA, siue POLYMNEIA ae. f. [ *polu/mneia ] Hor. Carm. 1, 1, 33 [...]
POLYMYXOS i. f. [ polu/mucos2 ] Lucernae epitheton, quae multos habet angulos, s. nasos, et in his funiculos, illustrandis conuiuiis accommodata. [...]
POLYNĪCES is. m. [ *polunei/khs2 ] Oedipi Thebanorum regis filius, et Eteoclis frater, qui Oedipo mortuo, de hereditate et ditione dissidentes, contractis vtrinque copiis, ambo se mutuis vulneribus interfecerunt; id quod testatur Virgil. in Culic. [...]
POLYONYMVS i. m. Helxine siue Herba perdicalis. Apul. de Herb. c. 81.
POLYPHAGVS i. m. [ polu/fagos2 ] Vorax, multum edens. Suet. Neron. c. 37 Creditur etiam polyphago cuidam Aegyptii generis, crudam carnem et quidquid daretur mandere assueto, etc.
POLYPHŹMVS i. m. [ *polu/fhmos2 ] Neptuni filius, Cyclops. [...]
POLYPLVSIOS i. m. poluplou/sios2 ] Latine Bene numatus dicitur, siue diues, nam [ polu\s2 multus, et [ plou/sios2, diues. [...]
POLYPODIVM i. n. [ polupo/dion ] Herba. Plin. 26, 8 [...]
POLYPTŌTON i. n. polu/ptwton ] Dicitur quod multiplicem habet casum: ex [ polu\ quod est multiplex, et ptw=sis2 casus: Est nempe Polyptoton, Figura ex pluribus casibus. [...]
POLYPTYCHA orum. n. Libri, in quibus res annonaria et ciuilis annotatur in l. 13 [...]
POLYPVS i. vel odis. c. [ polu/pous2 ] Piscis est, ex mollium genere, a multis pedibus sic appellatus. [...]
page 939, image: s0939POLYPŌSVS a, um. Adi. [ polupw/dhs2 ] Qui eo morbo laborat. Metaph. Martial. 12, 37 Nasutus nimium cupis videri: Nasutum volo, nolo polyposum, i. putidum et rancidum scurram.
POLYRRHIZON i. n. Herba, quam Melampodion nigrum vocant. Plin. de ea eiusque viribus 25, 5. Add. Ib. c. 8. et 26, 12.
POLYSIGMA atis. n. Vitium elocutionis. vbi S litera crebrius geminatur: Sosia in Solario soleas sarciebat suas Martian. Capella 5 p. 167.
POLYSPASTVS i. m. [ polu/spastos2 ] Vitruu. 10, 5. Vid. Bald. Lex. Vitruu. p. 138.
POLYSYNDETON i. n. [ polusu/ndeton ] Quasi multipliciter coniunctum. [...]
POLYSYNTHETON i. n. [ polusu/nqeton ] Figura, quum sententiae multorum articulorum conuenienti copia continentur: vt, Ille hunc poena constrictum trahebat, hic autem vociferabatur: concursus vero non mediocris, quum tamen omnes opitulari vellent, sed nemo auderet, neque ibi magistratus aderat, neque circumspicientes, quo potissimum confugeremus, reperiebamus. [...]
POLYTELES is. m. Sumtuosus, impendiosus. Ita inscribitur liber septimus Apicii.
POLYTRICHON i. n. [ polu/trixon ] Herba sic dicta, quod multitudinem capillorum faciat. [...]
POLYXENA ae. f. [ *poluce/nh ] Priami regis filia ex Hecuba coniuge, quae a Pyrrbo ad Achillis tumulum iugulata est in Troade. [...]
POLYXENIVS a, um. Adi. [ *poluce/nios2 ] Caedes Polyxenia Catull. Argon. 62, 368.
POLYXO ūs. f. [ *polucw\ ] Vna Amazonum, et Apollinis vates, quae Lemniaci sceleris dux et hortatrix exstitit. [...]
POLYZONOS i. m. Gemma nigra, a multiplicitate zonarum sic dicta, candicat enim zonis. Plin. 37, 11.
POM
POMARIVM [1] vid. POMVM.
POMERIDIES ei. m. Legebatur a nonnullis apud Quinctil. 9, 4, 39 sed Burm. po'meridiem, i. post meridiem. Hinc
POMERIDIĀNVS a, um. Adi. [ metameshme/rios2 ] Quod post meridiem fit. [...]
POMETVM, POMIFER vid. POMVM.
POMILIO ōnis. Vid. PVMILIO.
POMOERIVM i. n. Tam intra quam extra murum est, dictum quasi post moerium, hoc est post murum, vt inquit Varr. de L. L. 4, 32. [...]
POMONA ae. f. [ *pwmw=na ] Pomorum dea, de qua locus classicus Ouid. Met. 14, 623 [...]
POMONALIS is. m. Flamen Pomonae apud Varron. de L. L. 6, 3 p. 74, 1.
POMPA ae. f. [ pomph\ ] Omnis comitatus cum spectaculo et apparatu sollemni, ostentationeque et specie quadam triumphi, tam in adversis, quam in prosperis et laetis; a Graeco [ pe/mpw, prosequor. [...]
page 940, image: s0940POMPO āre. Sedul. post praefat. 1, 2 Grandisonis pompare modis, tragicoque boatu.
POMPĀTVS a, um. Compar. Tertull. de Spectac. c. 7 Circensium paullo pompatior suggestus.
POMPABILIS e. Adi. Pompae aptus, dignus qui in pompa ducatur. Compar. Treb. Poll. in Zenob. extr. Ducta per triumphum ea specie, vt nihil pompabilius Populo Romano videretur.
POMPĀLIS e. Adi. Idem. Capitolin. in Gordian. c. 6 Erat canitie decora et pompali vultu.
POMPALITER Adu. Idem. Treb. Poll. in Gallien. c. 8 Gladiatores pompaliter ornati.
POMPALITAS ātis. f. Pompa. Priscian. pr. libelli de Vers. Comic. p. 1320 [...]
POMPATICVS a, um. Adi. Idem quod Pompalis. [...]
POMPŌSVS a, um. Adi. Idem. Pomposus incessus Sidon. Epist. 4, 9.
POMPŌSE Adu. Idem. Pompose scribere Sidon. Ep. 9, 9.
POMPEIA Gens Plebeia Romae. [...]
POMPEIVS a, um. Adi. [ *pomph/i+os2 ] Vmbra Pompeia Propert. 4, 9, 49. Apud Ouid. ex Pont. 4, 5, 11 Domus Pompeia.
POMPEIANVS a, um. Aliud Adi. [ *pomphi+ano\s2 ] Triumphi Pompeiani Lucan. 3, 166. [...]
POMPEII orum. m. [ *pomph/i+oi\ ] Oppidum Campaniae, non procul a Puteolis et Neapoli, vt scribit Pompon. Mela 2, 4.
POMPEIOPOLIS is. f. [ *pomphi+o/polis2 ] Ciliciae vrbs, dicente Pomponio Mela 1, 13 [...]
POMPELONENSES um. m. Populi Hispaniae Segiensibus contermini, qui adhuc Pompelonam inhabitant. Plin. 3, 3.
POMPEVM i. n. [ pompei=on ] Locus Athenis erat, vbi pompae parabantur, vasaque asseruari solita ad pomparum sollemnia. Vid. Plin. 35, 11. Pollux 9, 5.
POMPHOLYX ygis. f. [ pomfo/luc ] Quasi tu bullam aut Spumam adeo aeris dicas, fornicibus officinarum adhaerescentem: quid esset audiamus Plin. 34, 13 s. 33 [...]
POMPILIA Gens patricia Romae, cuius auctor fuit Pomponia vel Pompo, homo in primis nobilis et clarus, vrbe Sabinorum oriundus, auctore Plutarch. in Numa extr. [...]
POMPILIANVS a, um. Adi. Vt, Pompiliana curia Vopisc. Aureliano c. 41.
page 941, image: s0941POMPĪLVS i. m. Piscis genus, qui alio nomine vocatur Nautilos, quod nauis speciem prae se ferat. [...]
POMPONIA gens Romae, e qua v. g. Pomponia [ *pompwni/a ] Mater Scipionis, a Ioue in anguem mutato compressa. [...]
POMPONIANVS a, um. Adi. Pomponiana pira, forte quod ea primus insuerit Pomponius: haec et Mammosa dicuntur, quod docet Plin. 15, 15.
POMPTINVS, vel PONTINVS a, um. Adi. Pomptina palus, in extrema Italia est, iuxta Circeos. [...]
POMVM i. n. [ o)pw/ra, a)kro/drua ] Generale nomen est omnium fructuum, qui ex arboribus esui apti proueniunt, siue mollium, siue durorum. [...]
POMVLVM i. n. Dimin. Paullin. Petrocor. 5, 452 Pomula mitia.
POMVS i. f. Arbor pomifera. [...]
POMARIVM [2] i. n. Locus arboribus pomiferis consitus. [...]
page 942, image: s0942POMARIVS [1] i. m. o)pwropw/lhs2 Gloss. Lat. Gr.] Pomorum venditor. [...]
POMARIVS [2] a, um. Adi. Pomarium seminarium Cato de R. R. c. 48.
POMŹTVM i. n. Idem quod Pomarium. Pallad. 1, 36 Longe ab hortis vineis, atque pometis. Tertull. de Pallio c. 2 Amoenum Alcinoi pometum.
POMIFER a, um. Adi. Ferens poma. [...]
POMIFERO āre. Gloss. Lat. Gr. Pomiferat, [ o)pwrotrofei=.
POMŌSVS a, um. Adi. Propert. 4, 2, 17 Insitor hic soluit pomosa vota corona. Tibull. 1, 1, 23 Pomosisque ruber custos ponatur in hortis, Terreat vt saeua falce Priapus aues.
PON
PONDERO, PONDEROSVS vid. PONDVS.
PONDO Indecl. n. [ mna=, li/tra, o(lkh\ ] Vulgo putatur nomen indeclinabile vtriusque numert, et idem significare quod libra. [...]
PONDVS eris. n. [ ba/ros2, a)/xqos2 ] Grauitas, ipsaque adeo res grauis, in quantum penditur, vnde nomen est. [...]
page 944, image: s0944PONDVSCVLVM i. n. Dimin. [ bari/dion ] Plin. 14, 16 [...]
PONDERŌSVS a, um. Adi. [ baru\s2, u(perbriqh\s2 ] Quod multum habet ponderis. [...]
PONDERITAS ātis. f. Acc. Pragmatic. 1 Et cuncta fieri caetera iubet illa, non quod ponderitatem, grauitatemque hominis Nonius 2, 671.
PONDERO āre. [ i(/sthmi, staqma/w, staqmi/zw ] Librare. [...]
PONDERĀTVS a, um. Ponderata proprie Scribon. 106. Compar. Sidon. Epist. 8, 6 Sententia affectu ponderatiore prolata.
PONDERATIO ōnis. f. Vitruu. 10, 8 In statera aequipondium cum examine progreditur ad fines ponderationum. Aequa ponderatio Th. Priscian. 1, 13.
PONDERATVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PONDERATV=RA [PONDERATŪRA]] ae. f. Idem. Gloss. Gr. Lat. [ staqmo\s2, ponderatura.
PONDERĀTOR, ōris. m. Gloss. Lat. Gr. Ponderator, [ staqmhth\s2 h)\ zugosta/ths2.
PONDERABILIS e. Adi. Quod ponderari potest. Claud. Mamert. 2, 4 Corpora numerabilia, ponderabilia et mensurabilia.
PONDERAMENTVM i. n. Setarum Prudentii esse dicitur.
PONE [ o)pi/sw ] Praepositio antiqua pro Post: Accusatiuo iungitur, contrarium habet Ante. [...]
PONEROPŌLIS is. f. [ *ponhro/polis2 ] Thraciae ciuitas sub Rhodope monte sita, deinde Philippopolis ab instauratore, et postremo Trimontium, a situ dicta Plin. 4, 11.
PŌNO posui, positum, ere. [ ti/qhmi, e(/zw ] Collocare et constituere. [...]
page 948, image: s0948PONENS entis. Partic. Corpora ponens in tumulo Ouid. Met. 8, 236. Serta recentia ponens Idem ibid. 8, 723. In gelida ponens corpora ripa Idem ibid. 14, 427.
POSITVS [1] a, um. Particip. [ teqei\s2 ] Ad fores posita Arbor Plin. 16, 10.
POSTVS a, um. pro Positus. Corpore posto, i. Humato Lucret. 3, 885. In terram posta Idem 1, 1057. Add. Idem 6, 763 et 965. Lucret. 3, 870 Semina saepe in eodem, vt nunc sunt ordine posta.
POSITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POSITV=RVS [POSITŪRUS]] a, um. Particip. [ qh/swn ] Ouid. Met. 3, 471 Necmihi mors grauis est posituro morte dolores.
POSITOR, ōris. m. [ kti/sths2 ] Ouid. Met. 9, 448 Et in Aside terra Moenia constituis, positoris habentia nomen. i. Conditoris. Templorum positor Ouid. Fast. 2, 63.
POSITVS [2] ūs. m. [ qe/sis2 ] i. Positio, siue situs. [...]
page 949, image: s0949POSITĪVVS a, um. Adi. [ qetiko\s2 ] Quod primo positum est, nec aliunde deriuatum. [...]
POSITVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POSITV=RA [POSITŪRA]] ae. f. [ qe/ma ] Compositio, s. ratio compositionis. [...]
POSITIO ōnis. f. [ qe/sis2, qe/ma ] Varietatem verbi sequitur. v. g. Plin. 18, 5 [...]
PONS pontis. m. [ gefu/ra ] Per quod super aquas transimus. [...]
page 950, image: s0950PONTICVLVS [1] i. m. Diminut. [ gefuri/dion ] Cic. Tusc. 5, 59 c. 20 [...]
PONTILE is. n. Aliquid ponti simile, compactum ex roboreis axibus stratum in stabulis. [...]
PONTO ōnis. m. [ porqmei=on ] Pontones, Naues, quibus in traiiciendis amnibus loco pontium vtimur. [...]
PONTONIVM i. n. Idem. Isidor. 19, 1 Pontonium, nauigium fluminale tardum et graue, quod non nisi remigio progredi potest.
PONTATICVM i. n. Vectigal, quod in pontis transitu datur. Ammian. 5, 1.
PONTIAE arum. f. Insulae sunt in mari Tusco, vt scribit Plin. 3, 6 Ab his vltra Tiberina ostia in Antiano, Astura, mox Palmaria, Sinonia, et aduersum Formias Pontiae.
PONTICVLVS [2] vid. PONS.
PONTICVS [1] i. m. Poėta quidam, qui de bello Thebano scripsit, vt docet Propert. 1, 7, 1. Ouid. Trist. 4, 10, 47 Ponticus heroo, Battus quoque clarus iambis, Dulcia conuictus membra fuere mei.
PONTIFEX icis. m. [ gefuropoio\s2, a)rxiereu\s2, i(era/rxa ] Sacer magistratus, i. sacris peragendis praefectus, vt apud Varr. de L. L. 4, 15 [...]
PONTIFICĀTVS ūs. m. [ a)rxierwsu/nh ] Pontificis dignitas, sicut Consulatus. [...]
PONTIFICIVS a, um. Adi. Quod est pontificis. [...]
PONTIFICIA orum. n. Pl. Libri pontificii. Cic. de Nat. Deor. 1, 85 Deinde nominum non magnus numerus ne in pontificiis quidem nostris, deorum autem innumerabilis.
PONTIFICIVM i. n. Pro Iure et potestate faciendi. [...]
PONTIFICĀLIS e. Adi. Quod ad pontificem pertinet. [...]
page 951, image: s0951PONTIPICENSIS e. Idem. Plin. 3, 1 Obulcum, quod Pontificense appellatur, oppidi ergo epitheton.
PONTĪNA Palus, vid. POMPTINA.
PONTINA TRIBVS vid. TRIBVS.
PONTONES vid. PONS.
PONTVS i. m. [ *po/ntos2 ] Generatim Mare significat, vt mox deelarabitur: Proprie autem id mare Pontus appellatur, quod a Palude Maeotidis vsque in Tenedum protenditur: sed vbi primum se arctat, a Tenedo incipiens, post Helles casum, Hellespontus vocatur; vbi expandit, Propontis; vbi iterum premit, Thracius Bosphorus; vbi iterum effundit, Pontus Euxinus, qui Paludi committitur. [...]
PONTICVS [2] a, um. Adi. [ *pontiko\s2 ] Columel. 12, 35 [...]
POP
POPA ae. m. qu/ths2, popaxqu/shs2 Gloss. Lat. Gr.] Popae dicebantur, Qui victimas habebant venales, et qui ligabant eas ad altare, feriebantque. [...]
POPANVM i. n. [ po/panon ] Placenta lata, tenuis, rotunda, quam diis veteres offerebant: sed et pro quocunque Libo capitur. [...]
POPELLVS [1] vid. POPVLVS, masc. gen.
POPILIA Gens, Plebeia Romae fuit, ex qua M. Popilius M. F. C. N. Laenas Fl. Carmentalis COS. cum C. Manlio ann. CCCXCIV. Liu. 7, 12 pr. [...]
page 952, image: s0952POPĪNA ae. f. a Popa. [ kaphlei=on, o)ptanei/on ] Locus, vbi publice opsonia, caroque cocta, ac delicate confecta venditatur, comediturque: deinde pro domestica etiam sed humili sordidaque luxuria, et beluatione ponitur. [...]
POPĪNO ōnis. m. [ lafu/stios2, a)/swtos2 ] Qui in popinis versatur, et heluatur. [...]
POPĪNOR āri. [ lafu/ssw, a)swteu/omai ] Heluari et indulgere popinis. Iulius Capitol. 30 Tyrann. c. 29 Dum Galienus popinatur, et balneis ac lenonibus reputat vitam.
POPINARIVS i. m. Qui popinae praeest. Firmic. 4, 6 Faciet pharmacopolas, aut popinarios. Et c. 15 Faciet hospites, popinarios, tabernarios. Vid. Lamprid. in Alex. c. 49. et Casaub. ad c. 33.
POPINATIO ōnis. f. [ a)swti/a ] Nuncupata est a Gellio 10, 17, quae alio nomine dicitur Heluatio, quam Graeci Asotiam vocant. Al. Propinatio.
POPINĀTOR, ōris. m. Idem qui Popino. Macrob. Saturn. 7, 14 pr. Apud popinatores proponi.
POPINĀLIS e. Adi. [ kaphliko\s2 ] Quod ad popinam spectat. Columel. 8, 16 Iam enim celebres erant deliciae popinales, quum ab mari deferrentur viuaria. Luxuria popinalis Apul. Met. 8 pr.
POPLES itis. m. [ i)gni\s2, i)gnu/a ] Pars opposita genu. [...]
POPPAEA ae. f. [ *poppai/a ] Secunda Neronis Claudii Caesaris vxor. Suet. in Neron. c. 35.
POPPAEĀNVS a, um. Adi. [ *poppaiano\s2 ] Quod ad Poppaeam spectat, vel quo Poppaea vti solebat. [...]
POPPYSMA atis. n. [ po/ppusma ] Dicitur Sibilus tenuis ore emissus, vel vocis blandimentum: quod fit equis indomitis, cum tractatione manuum. [...]
POPPYSMVS i. m. [ poppusmo\s2 ] a [ poppu/zein, quod est illisis manibus inter se, et palma cum palma collata plausum edere. Plin. 28, 2 [...]
POPPYZON ontis. m. Demulcens, blande attrectans, sibilans. Plin. 35, 10 Quum pingeret poppyzonta retinentem equum.
POPVLNVS [1] vid. POPVLVS, fem. gen.
POPVLONIA [1] ae. f. [ *poplw/nion ] Hetruriae ciuitas iuxta Pisas, auctore Virg. Aen. 10, 172. et Mela 2, 4.
POPVLONIVM i. n. [ *poplo/nion ] Eadem ciuitas, Plin. 3, 5. aliter Populonia dicta.
POPVLVS [1] i. m. [ dh=mos2, lao\s2, lew\s2, lh/i+tos2 ] Singulari Numero, Vnius ciuitatis multitudinem significat. [...]
page 953, image: s0953POPLVS i. m. pro Populus dixit Plaut. Amph. 1, 1, 103 Thebano poplo, vid. ibi Taubm. et Camerar. conf. Casin. 3, 2, 6. et Mostell. 1, 1, 14.
POPLICVS pro publicus Plaut. Trin. 1, 1, 16.
POPLICITVS Id. Stich. 3, 2, 35.
POPLICOLA Sil. 2, 8. vid. Heins. et Drakenb. ad h. l. Graeci vix aliter quam [ popliko/las2.
POPELLVS [2] i. m. Dimin. [ dhmi/dion ] Paruus populus, vt plebecula. [...]
POPVLĀRIS e. Adi. [ dhmotiko\s2, i)diatiko\s2, lai+ko\s2, dhmoxaristh\s2 ] Quod est populi. [...]
page 954, image: s0954POPVLARIS is. m. [ o(mo/dhmos2, dhmo/ths2 ] Ciuis, et vnus ex populo. [...]
POPVLARIA um. n. Plur. Loca erant, in quibus populus sedebat in theatro, siue sedilia, in quibus populus sedens spectare consueuerat: sicut Equestria dicuntur, loca, in quibus Equites sedentes spectabant. [...]
POPVLARITAS ātis. f. [ dhmo/ths2 ] Populi coniunctio. [...]
POPVLARITER Adu. Affabiliter, humaniter, et cum gratia populi. [...]
page 955, image: s0955POPVLĀTIM Adu. [ kata\ de/mous2 ] Per populos. [...]
POPVLIFVGIA orum. n. Funesta Populi Romani festa, quibus suas fugas Romanus Populus, hostium repentinis incursionibus exagitatus, testabatur Varro de L. L. 5, 3 [...]
POPVLISCĪTVM i. n. Decretum populi. Nepos 7, 5, 4 Populiscito restituitur. Parere populiscito Id. 15, 7, 4. Sed divise melius Liu. 45, 25. Vid. SCITVM sub SCISCO.
POPVLO [1] āre. [ dhmagwge/w ] Amorem populi conciliare. Pacuuius Chryse, Atque vt promeruit, pater mihi patriam populauit meam Non. 1, 185. Sed vt certius ita longe vsitatius est
POPVLO [2], āre, et POPVLOR ari. [ pe/rqw, porqe/w, e)calapa/zw ] Proprie populo et multitudine hominum, exercituque adeo inducto vastare locum, vrbem, regionem: deinde in vniuersum perdere, destruere, vastare. [...]
POPVLANS antis. Partic. Flamma populante capillos Ouid. Met. 2, 319. Igne furtiuo populante venas Senec. Hippol. 278.
POPVLANDVS a, um. Partic. Tradere terras populandas Ouid. Met. 1, 249.
POPVLĀTVS [1] a, um. Partic. [ porqhqei\s2 ] Cic. Verr. 3, 122 [...]
POPVLĀTVS [2] ūs. m. [ dhi/+wsis2 ] Lucan. 2, 544 Ardent Hesperii saeuis populatibus agri. Et Claud. in Eutrop. 1, 244 Squalent populatibus agri.
POPVLATIO ōnis. f. [ po/rqhsis2 ] Liu. 3, 2 extr. [...]
POPVLĀTOR, ōris. m. [ porqhth\s2 ] Troiae populator Ouid. Met. 13, 655. [...]
POPVLĀTRIX īcis. f. [ porqhti\s2 ] Martial. 13, 104 [...]
POPVLABVNDVS a, um. Adi. [ e)calapa/zwn ] Qui populatur. [...]
POPVLABILIS e. Adi. [ porqhto\s2 ] Populationi obnoxium. Ouid. Met. 9, 262 Interea quodcunque fuit populabile flamma, mulciber abstulerat.
POPVLITO āre. Frequentat. Lege 21 D. §. de Appellationib. Cum populitarentur ab aduersario.
POPVLONIA [2] ae. f. et Fulgora, nomina Dearum. [...]
POPVLŌSVS a, um. Adi. Apulei. Met. 8 p. 212 [...]
POPVLOSITAS ātis. f. Arnob. 3 p. 102 Populositas summa, vid. Fulgent. Mythol. 1.
POPVLVS [2] i. f. [ ai)/geiros2, leukh\, a)xerwi\+s2 ] Arbor. Plin. 17, 11 [...]
page 956, image: s0956POPVLEVS a, um. Adi. [ ai)geirino\s2 ] Quod est populi arboris, aut ex ea factum. [...]
POPVLNVS [2] a, um. Aliud Adi. [ ai)geirino\s2, leukino\s2 ] Id. Plaut. Casin. 2, 6, 32 Nam ista aut populna sors, aut abiegna est tua?
POPVLNEVS a, um. Adi. [ ai)geirino\s2 ] Id. Columel. 6, 3 Probaturque maxime vlmea, post fraxinca, et ab hac populnea frons.
POPVLIFER a, um. Adi. [ ai)geirofo/ros2 ] Padus populifer Ouid. Amor. 2, 17, 32. Populifer Spercheos Ouid. Met. 1, 579.
POPVLŹTVM i. n. [ ai)geirw\n ] Locus populis consitus. Plin. 14, 6 Antea caecubo erat generositas celeberrima in palustribus populetis.
POPVS vid. PVPVS.
POPYSMA vid. POPPYSMA.
POR
POR pro puer, v. v. mutat autem Declinationem et fit tertiae; vt Marcipores, Lucipores.
PORCA, PORCELLVS vid. PORCVS.
PORCELLIO ōnis. m. Vermiculus. Cael. Aurel. Tard. 1, 4 Porcelliones, id est onisci, animalia quae humectis locis nascuntur.
PORCEO źre. bia/zomai Gloss. Lat. Graec.] Pro Porro arcere, dictum ab antiquis, teste Festo: siue Prohibere, vt ait Nonius 2, 696 [...]
PORCIA ae. f. [ *porki/a ] Gens Plebeia Romae fuit, Tusculo oriunda, auctore Plutarcho in Catone Censorio, et Tacit. Annal. 11, 24. [...]
PORCVLŹTVM i. n. Plin. 17, 22 s. 35, 9 [...]
PORCVS i. m. [ xoi=ros2 ] Notum animal. [...]
PORCA ae. f. [ xoi=ros2 ] Femina eiusdem animalis. [...]
page 957, image: s0957PORCETRA ae. f. Porca, quae semel tantum peperit, vt Scrofa, vel scropha, quae saepius. [...]
PORCVLVS i. m. Dimin. [ de/lfac ] Plaut. Men. 2, 2, 38 [...]
PORCVLA, vel PORCVLENA ae. f. Plaut. Milit. 4, 2, 68 [...]
PORCILIA, pro PORCVLAvel PORCAposita videtur in Inscript. [...]
PORCELLVS i. m. Idem. [ delfa/kion ] Varr. de R. R. 2, 4 Subulcus facile despicere possit, ne quis porcellus a matre opprimatur. Et Suet. Neron. c. 33 Porcello obiecit.
PORCELLINVS a, um. Adi. Caro porcellina Th. Priscian. de Diaet. c. 6. vid. Apic. 4, 3.
PORCĪNVS a, um. Adi. [ xoi/reios2 ] Quod est ex porco. Plaut. Capt. 4, 2, 69. Vox porcina Senec. de Ira 2, 12.
PORCINARIVS i. m. [ xoireiopw/lhs2 ] Qui carnes porcinas vendit. Plaut. Capt. 4, 3, 5 Quanta laniis lassitudo, quanta porcinariis? add. Cod. Theod. l. 14 t. 4.
PORCINARIVM i. n. u(oforbei=on Gloss. Graec. Latin. Locus vbi sues pascuntur.
PORCARIVS [1] a, um. Adi. [ xoi/rios2 ] Idem quod Porcinus. Porcaria vulua Plin. 11, 37 s. 84.
PORCARIVS [2] i. m. [ xoirobo/ths2 ] Porcorum custos. Iul. Firmicus 3, 6, 7 Faciet etiam armentarios, bubulcos, pastores, equorum domitores, porcarios, et his similes.
PORCVLATIO ōnis. f. [ xoirotrofi/a ] Porculorum lactentium nutricatus, Antiquis dicebatur. [...]
PORCVLĀTOR, ōris. m. [ xoirotro/fos2 ] Qui curat porcellos lactentes. [...]
PORCILACA vel PORCVLACA ae. f. Herba, al. Portulaca, vid. Plin. 20, 20 pr. c. not. Hard. Voss. Etymol. p. 402.
PORDACA ae. f. Vasis genus. Ammian. 28, 4 Lucanicus cum pordaca et salsula.
PORDOSELŹNE [ *pordoselh/nh ] Insula est ante Ephesum, cum vrbe eiusdem nominis, quam nonnulli aeschrologiam fugientes Poroselenen appellarunt. Stephan. et Plin. 5, 31.
POREASTRVM i. n. Portulaca Apulei. de Herb. c. 103.
PORNAE arum. f. [ po/rnai ] a Iustiniano titulo de Consulib. [...]
POROCELA vid. INTEROCELA.
PORPHYRA ae. f. [ porfu/ra ] Latine dicitur Purpura. Diosc. 2, 4 Porphyras Romani purpuras dicunt. Hinc
PORPHYRION, s. PORPHYRIO ōnis. m. [ porfuri/wn ] Auis, de qua Plin. 10, 46 s. 63 [...]
PORPHYRIS idis. f. [ *porfuri\s2 ] Insula in sinu Laconico sita, quinque millibus passuum a Maleae promontorio distans: postea Cythera dicta, ob memorabile templum, quod in hac Insula est Veneri sacrum Plin. 4, 12. [...]
page 958, image: s0958PORPHYRĪTES ae. m. porfuri/ths2 ] Lapis in Aegypto rubens, candidis interuenientibus punctis, vt ait Plin. 36, 7. Propterea leucostictos appellatus, quod [ leuko\s2, album dicimus, [ sti/zein pungere.
PORPHYRETICVS a, um. Adi. Purpureus, sed vix de alia re, quam de marmore. [...]
PORPHYRĪTIS tidis. f. Genus fici. Plin. 15, 18 a colore purpureo.
PORPHYRIACVS a, um. Adi. Purpureus. Et Porphyriacis figere labra genis Ouidii esse dicitur. Non agnoscit Burmannianus index.
PORRACEVS [1] vid. PORRVM.
PORRICIAE ārum. f. Exta, quae in arae foco ponuntur, quod diis porriciantur, i. porrigantur, a Solino vocata volunt quidam c. 11 [...]
PORRICIO ere. Porro iacere, interpretatur Festus. [...]
PORRECTVS [1] a, um. Part. Vt, Varro de L. L. 5, 3 p. 47, 18 [...]
PORRIGO rexi, rectum, ere. [ o)re/gw, protei/nw, e)pektei/nw, paratei/nw ] Extendere, extensa manu dare conari. [...]
page 959, image: s0959PORRIGENS, vel PORGENS dextram Cic. N. D. 2, 114, 44 in versu.
PORRECTVS [2] a, um. Partic. [ protetame/nos2 ] Extensus. [...]
PORRECTVM i. n. Plin. 4, 9 Thessaliae in porrectum longitudo. Corporum porrecta Minuc. Felix c. 17, 11 conf. Apic. 5, 4. Gaius ICt. D. l. 8 t. 3 l. 8.
PORRECTA ex PORRICIOvid. supra.
PORRECTE Adu. Comparat. Ammian. 29, 32 Sago Punico porrectius panso.
PORRECTIO ōnis. f. [ e)pe/ktasis2, para/tasis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 150 c. 60 [...]
PORRĪGO inis. f. pituri/asis2, it. [ pi/tura ta\ e)n th=| kefalh=| Gloss. Latin. Graec.] [...]
PORRIGINŌSVS a, um. Adi. Qui porrigine infestatur Plin. Valer. 1, 4 Porriginosum caput.
PORRIMA ae. f. [ *po/r)r(ima ] Soror, siue comes Carmentae matris Euandri. [...]
PORRINA vid. in PORRVS.
PORRO Adu. Idem fere quod Longe significat, et vel distantiam solam indicat, idque rarius, vt Plaut. Rud. 4, 3, 95 [...]
page 960, image: s0960PORRVS, i. m. vel PORRVM i. n. [ pra/son ] Genus oleris noti. [...]
PORRACEVS [2] a, um. Adi. [ pra/sios2 ] Quod est porri. Plin. 21, 18 Folia ima porraceis exiliora. Porraceus color, Porri colorem referens Id. 37, 10.
PORRĪNA ae. f. Locus porris consitus, vel porrorum vno in loco consitorum multitudo. [...]
PORSENA ae. m. [ *porsi=nos2 ] Rex Tusciae, qui vrbem Romam obsedit. [...]
PORTA ae. f. [ pu/lh ] Omnis exitus, quo potest importari vel exportari aliquid, vnde etiam a portando dicta est: quod videtur Isidoro Orig. 15, 2 [...]
page 961, image: s0961PORTVLA [1] ae. f. Dimin. [ puli\s2 ] Liu. 25, 9 [...]
PORTELLA ae. f. Aliud Dimin. Gloss. Lat. Gr. Portella, [ r(umopu/lion.
PORTARIVS i. m. Ianitor. Vulg. Interpr. 2 Reg. 7, 11.
PORTENDO di, tum, ere. [ proshmai/nw, e)pishmai/nw, profai/nw ] Porro, hoc est e longinquo, certe ante tendere, praedicere, praemonstrare. [...]
PORTENTVM i. n. [ te/ras2, teratologi/a ] Quod portendit et praemonstrat aliquid futurum. [...]
PORTENTŌSVS a, um. Adi. [ teratw/dhs2 ] Quod portentum facit. [...]
PORTENTIFICVS a, um. Adi. [ teratopoio\s2 ] Venena portentifica, Portenta ac monstra facientia. Ouid. Met. 14, 55. Heinsius legit PORTENTIFERA. Figuraae portentificae Lactant. 2, 13.
page 962, image: s0962PORTENTILOQVIVM i. n. [ teratologi/a ] Sermo portentosus Vulg. Interpr. Irenaei 3, 4.
PORTHMOS i. m. [ *po/rqmos2 ] Fretum, maris inter duos continentes angustiae, Budaeus in l. Lucius De seruit. rustic. praed. in Pand. [...]
PORTHMEVS ei. m. porqmeu\s2 ] Transfretator, ad verbum, qui nauigio vehit, et qui exigit portorium; [ porqmo\s2 enim, fretum est, vt modo vidimus. [...]
PORTICVS ūs. f. [ stoa\ ] Columnarum series aperta, cui tectum impositum est, Egregium aduersus tempestates, ac feruorem Solis receptaculum, quo includi areae solent: quae propter repentinos imbres, et vmbrarum ac deambulationis gratia aedificatur. [...]
PORTICATIO ōnis. f. Macer in l. funeris sumtus D. de religiosis, et sumt. fun. Itaque si amplum quid aedificari testator iusserit (veluti in circuitu porticationes) eos sumtus funeris causa non esse.
PORTICVLA ae. f. [ pasta/dia ] Dimin. a Porticu, Varro dixit, teste Budaeo, et Cic. Fam. 7, 23 In porticula Tusculani.
PORTIO ōnis. f. [ summori/a ] quasi Partio, significat Partem. Cic. Verr. 5, 54 c. 21. [...]
PORTIVNCVLA ae. f. Dimin. [ summori/dion ] Apuleius... Qui quum a me portiunculam posceret. [...]
PORTIONALIS e. Adi. Idem quod Particularis. Tertull. de Virg. Veland. c. 4 Subiectum est portionale vniuersali. add. Id. de Refurr. Carn. c. 57. et adu. Hermog. c. 31.
PORTISCVLVS i. m. Festus: Portisculus est, vt scribit Aelius Stilo, qui in portu (vbi maxime exercentur nautae et instituuntur ) modum dat classi. [...]
page 963, image: s0963PORTITOR, ōris. m. [ telw/nhs2 ] a portu, cui impositus, vel praeest, nomen habet. [...]
page 964, image: s0964PORTORIVM i. n. ste/los2 e)n lime/ni Gloss. Lat. Gr.] Vectigal, quod soluitur portitori, vt ait Nonius 1, 169. Lucilius 27 Facit idem quod illi, qui inscriptum ex portu exportant, ne portorium dent, i. non scriptum. [...]
PORTITORIVM telwnei=on Gloss. Lat. Gr.
PORTO āre. [ fe/rw, basta/zw, komi/zw,] est Baiulare corpore iumenti, aut suo, vel etiam interdum Animo ferre et pati, vt exemplis patebit. [...]
PORTANS antis. Partic. [ komi/zwn ] In totum portans incendia mundum Manil. 5, 29. [...]
PORTANDVS a, um. Partic. [ komiste/os2 ] Cadauera portanda in arca vili Hor. Serm. 1, 8, 8. Mandata portanda alicui dare Virg. Aen. 9, 312.
PORTĀTVS a, um. Partic. Vulg. Interpr. Ierem. 10, 4 Portata tollentur. In humeris portatus ib. Ezech. 12, 7.
PORTATVS ūs. m. Afferebatur ex Sil. Ital. 12, 441 [...]
PORTATIO ōnis. f. Idem. Vitruu. 10, 1 Portationes eorum non essent, etc. Armorum atque telorum portationes Sallust. Catil. c. 42.
PORTABILIS e. Adi. Quod portari potest. Sidon. Epist. 8, 11 Portandus quidem, sed portabilis. Compar. August. Epist. 34 ad Paullin. Onus tolerabilius et portabilius.
PORTATORIVS a, um. Idem. Sella portatoria Cael. Aurel. Tard. 1, 1, 15. vid. August. Serm. 7.
PORTITO āre. Frequent. [ suxnw=s2 komi/zw ] Gell. 20, 1 Crumenam plenam assium portitas.
PORTVLA [2] vid. PORTA.
PORTVLĀCA ae. f. [ a)ndra/xnh ] Herba, acetariis adhiberi solita: est (inquit Plin. 20, 20 s. 81.) quam Peplin vocant, non multum satiua efficacior. [...]
PORTVMNVS s. PORTVNVS s. [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PORTV=NVS [PORTŪNUS]] i. m. Deus marinus, vide in dictione PALAEMON. [...]
PORTVMNALIA s. PORTVNALIA um. n. [ *palaimo/nia ]
page 965, image: s0965Dici possunt Isthmia, quae inter quatuor Graeciae celeberrima certamina numerantur, in honorem Palaemonis, quem Latini Portunum vocant, instituta. [...]
PORTVS ūs. m. Ablatiuo Portubus et Portibus; [ limh\n ] dicitur Locus conclusus, quo importantur merces, et inde exportantur, vt ait Vlpian. in l. Portus D. de verb. et rer. significat. et vbi naues hiemant. [...]
PORTVŌSVS a, um. Adi. [ limenw/dhs2 ] Vt, Portuosus locus, Portuosum mare, Multos portus habens. [...]
PORVS i. m. [ *pw=ros2 ] Rex Indiae fuit, non tam ingentis corporis, quam animi magnitudine praeditus, quem Alexander deuicit. vid. Curtium 8 circa finem. [...]
PŌRVS i. m. Lapis arenarius, facile friabilis. vid. Plin. 34, 17. 36, 6. et 17 pr.
POS
POS videtur potius significare Pontem, quam Potentem, inquit Varro de L. L. 4 pr.
POSCA, vel PVSCA ae. f. [ o)cu/kraton ] Vinum in torculari aquatum, vt quidam putant, quod apud Plinium,
page 966, image: s0966Varronemque, et alios Lora dicitur. Scribon. 46. 104. etc. Plaut. Truc. 2, 7, 48 Tum tantuli doni causa, holerum atque escarum, et poscarum, etc. Quidam potionis genus esse dicunt, quam Graeci oxycraton vocant, quae ex aquae acetique mistura fit. [...]
POSCO poposci, ere. [ ai)tia/omai, a)cio/w ] Rem debitam et honestam petere. [...]
POSCENS entis. Partic. [ ai)tw=n ] Negare aliquid poscenti Ouid. Amor. 1, 10, 64. et Met. 7, 376. Adde Met. 4, 334 et Hor. Epist. 2, 2, 62.
POSCINVMIVS a, um. Adi. Apul. Met. 10 p. 248 Poscinumia meretricum basia, quibus numos ab amatoribus poscunt.
POSEA vel POSIA ae. f. Oleae vel oliuae genus. Cato R. R. c. 6. Varro 1, 24. Colum. 12, 47. Scribitur et Pausia.
POSIDON [ *poseidw=n ] Neptuni nomen apud Graecos, vnde variae appellationes.
POSIDIANAE arum. f. In Baiano finu sunt Aquae calidissimae, nomine accepto a Claudii Caesaris liberto, vt ait Plin. 31, 2.
POSIDIVM, s. POSIDEVM i. n. [ *posei/deion ] Oppidum in finibus Macedoniae, non procul a Strymone amne, cuius meminit Plin. 4, 10. [...]
POSIDONIA ae. f. [ *poseidoni/a ] Oppidum in litore Lucaniae, postea Paestum appellatum Plin. 3, 5. [...]
POSIDONIVS i. m. [ *poseidw/nios2 ] Philosophus Stoicus Apamiensis ex Syria (vt Strab. 14 auctor est) sed Rhodius existimatus, quia Rhodi vixit, ac philosophatus est. [...]
POSSESSIO, POSSESSOR vid. POSSIDEO.
page 967, image: s0967POSSIBILIS [1] vid. POSSVM.
POSSIDEO sźdi, sessum, źre. [ kta/omai, kate/xw ] In potestate sua habere, et tenere tanquam rem suam. [...]
POSSIDENS entis. Partic. Hor. Carm. 4, 9, 45 Non possidentem multa vocaueris Recte beatum. Italiam possidentes Iustin. 20, 1, 4.
POSSESSVS [1] a, um. Partic. [ kthqei\s2 ] Amore alienae coniugis possessus Aur. Victor. Epit. c. 1. [...]
POSSESSVS [2] ūs. m. Apul. Apol. p. 282 Plurimis rebus possessu careo, vsu fruor.
POSSESSIO ōnis. f. [ kth=sis2, kth=ma, kata/sxesis2 ] Et actum possidendi, et rem possessam vulgo notare solet. [...]
page 968, image: s0968POSSESSIVNCVLA ae. f. Diminut. [ kthsi/dion ] Cic. Att. 13, 23 Omni enim asseueratione affirmo, quod mihi credas velim, mihi maiori offensioni esse, quam delectationi possessiunculas meas.
POSSESSOR, ōris. m. [ kth/twr ] Cic. Off. 2, 78 c. 22 [...]
POSSESSORIVS a, um. Adi. Tryphoninus in l. pen. §. Sed numquid D. de bon. libert. [...]
POSSESSĪVVS a, um. Adi. [ kthtiko\s2 ] Quod possessorem indicat. Vtuntur grammatici. Quinctil. 1, 5, 45 In quibus patrium pro possessiuo dicitur. [...]
POSSESTRIX īcis. f. A Possidendo. Afran. Liberto, Tui monilis possestricem. Ita Tonstrix, ita Impulstrix, etc. Nonius 2, 631.
POSSVM potes, potui, posse. [ du/namai, krate/w, i)sxu/w, e)cousia/zw, oi(=o/s2 te/ ei)mi ] Facultatem habere. [...]
page 969, image: s0969POTENS entis. Partic. [ duna/menos2 ] Vlpian. in l. Si ambo D. de compensation. [...]
page 970, image: s0970POTENTER Adu. [ kata\ du/namin ] Res potenter lecta, b. e. Iuxta vires electa Hor. de Arte Poėt. 40. [...]
POTENTIA [1] ae. f. [ du/namis2, kra/tos2 ] Facultas, opes, vires agendi. [...]
POTENTIALIS e. vnde
POTENTIALITER Adu. Sidon. Epist. 7, 14 Cui me animus potentialiter notum facit.
POTENTĀTVS ūs. m. [ dunastei/a ] Idem. Caes. Bell. Gall. 1, 31 [...]
POTENTATOR, ōris. m. Tertull. de Resurr. Carn. c. 23 Solus potentator et rex regnantium.
POTESTAS ātis. f. [ du/namis2, e)cousi/a, au)qenti/a ] Potestas, vt ait Paullus De Verb. signific. l. Potestatis, plura significat. [...]
page 972, image: s0972POTESTATIVVS a, um. Adi. Tertull. aduers. Hermog. c. 19 *)arxh\ non tantum ordinatiuum, sed et potestatiuum capit principatum.
POSSIBILIS [2] e. Adi. [ dunato\s2 ] Quod fieri potest. [...]
POSSIBILITAS ātis. f. Pro potestate et potentia actiue proinde, Arnob. aduers. Gentes 1 p. 25 [...]
POST meta\, a)\y, [ kato/pin [note of the transcriber: in the print: kato/pen ], u(/steron ] Praepositio loci et temporis, Accusatiuo casui iungitur, et contrarium quam Ante significat. [...]
POSTEA Adu. [ ei)=ta, e)/peita, mete/peita, meta\ tau=ta ] Compositum ex Post, et Ea. [...]
page 973, image: s0973POSTEAQVAM [ e)pei\, e)pa\n, e)peida\n, e)peidh\ ] Vna dictio est, quam nonnulli diuidunt, idem significans quod Postquam. [...]
POSTDELICTVM i. n. Delictum postea commissum. Qui semel se abstinuit, quemadmodum ex postdelicto obligatur Vlpian. l. 71 §. 9 ff. de acquir. vel omitt. hered.
POSTEO ire. Seuerinum sicut honore postibat, ita fauore praecesserat Sidon. Ep.. 11.
POSTICIPO āre. Post capere. Nec anticipare vitam, nec posticipare Cl. Mamert. 1, 21.
POSTERVS a, um. Adi. [ e)piou/sios2, u(/steros2, e)piw\n ] Quod aliquid sequitur: vt, Postera dies. [...]
POSTERI ōrum. m. Pl. [ e)pi/gonoi, metagenne/steroi ] qui etiam Minores appellantur, sunt Quicunque ex nobis et post nos nati sunt: vt filius, nepos, pronepos, atnepos, trinepos, et caeteri, qui nomine carent, posteriores seu minores vocantur. [...]
POSTERIOR us. Comparatiuum, cuius Superlatiuum est Postremus. [...]
POSTRŹMVS a, um. [ u(/statos2 ] Superlatiuum a Posterior. [...]
page 974, image: s0974POSTERIVS Adu. compar. [ u(/steron ] Ter. Andr. 3, 2, 29 Renuntio here futurum vt sis sciens, ne tu posterius dicas, Daui factum consilio aut dolis. [...]
POSTRŹMVM [ u(/stata ] Adu. Superl. vt Vltimum. Ter. Andr. 2, 1, 24 [...]
POSTRŹMO Adu. [ u(/staton, e)pi\ te/lei, to\ e)/sxaton ] Ter. Eun. 2, 2, 21 [...]
POSTREMITAS atis. f. Macrob. Saturn. 1, 11 Tam ima quam summa postremitas.
POSTERITAS ātis. f. [ oi( o)yi/gonoi ] Posterum saeculum, siue homines, qui post nos nascentur. [...]
POSTERO āre. [ u(stere/w ] Palladius Nouemb. tit. 4 Oliua quum varia coepit esse, colligitur; nam quum tota nigrescet, quod speciei merito posterauit, fundendi vbertate compensat.
POSTERGANEVS a, um. Adi. A tergo vel in tergo existens. Arnob. 4 p. 130 In quem si ora traduxero, erit mihi sinister occasus, qui ab sole posterganeus habebitur. Sic editur, non postterganeus.
POSTERVLA ae. f. Postica, porta posterior. [...]
POSTELLA ae. f. Mensa secunda. Isidor. 20, 16 quasi tu dicas Posterula.
POSTFACIO ere. vnde
POSTFACTVS a, um. Postfacta furta Gell. 17, 7.
POSTFACTVM i. n. Ex postfacto decrescit obligatio Paull. ICt.
POSTFERO fers, tuli, lātum, ferre. [ u(/steron ti/qemai ] Postponere. [...]
POSTLATVS [1] a, um. Part. Plin. 35, 1 Nunc vero pictura in totum marmoribus postlata. [...]
POSTFVIT [ u(/steron e)te/qh ] Posthabitum est. Sallust. in Catil. c. 23 extr. Sed vbi periculum aduenit, inuidia atque superbia postfuere.
POSTFVTVRVS a, um. Videbitur in postfuturum loqui Gell. 17, 7. [...]
POSTGENITI orum. m. [ e)pi/gonoi ] Posteri. Clarus postgenitis Hor. Carm. 3, 24, 30. Alii diuise scribunt.
POSTGESTVS a, um. Postgesta connectere Sulp. Seuer. Hist. Sac. 1, 1, 3. Sed potest diuidi: vt nempe caetera.
POSTHABEO ui, itum, źre. [ u(/steron poiou=mai ] Postponere. [...]
POSTHABITVS a, um. Partic. Cic. Tusc. 5, 2 c. 1 [...]
POSTHAC Adu. [ ei)sau=qis2, to\ loipo\n, meta\ tau=ta ] Deinceps, in futurum, post hoc tempus. [...]
POSTHINC Adu. [ e(ch=s2 ] Deinceps. [...]
page 975, image: s0975POSTHVMATVS, POSTHVMIANVS, POSTHVMIVS, POSTHVMO vid. POSTVMATVS, etc. sine adspiratione.
POSTICVS a, um. Adi. [ o)pi/sqios2 ] Posterior, a tergo constitutus. [...]
POSTICVLA ae. f. int. ianua, itemque POSTICVLVM, aedificium nempe diminute dicuntur, illud Apul. Met. 2 p. 124 extr. [...]
POSTIBI Adu. Rogitat postibi, vnde sit Plaut. Poen. prol. v. 108. Add. Ibid. 4, 2, 80.
POSTICIVM paraqu/ra, paraqu/rion Gloss. Lat. Gr.
POSTILŹNA ae. f. [Vet. Onom. Postellena o)pi/sqia, et Postilena [ i(ma\s2 o( e)k tou= e)fippi/ou h)\ sa/gmatos2 u(po\ th\n ou)ra\n e)ro/menon (f. [ e)rxo/menos2 ) [ o)pi/sqi, o)pisqe/nh, u(pouri/s2.] Crassius lorum, quod sub iumenti cauda ponitur, ne antrorsum labi ephippium vel clitellae possint, nec irruere per decliue iter plaustrum. [...]
POST - ILLA [ meta\ tau=ta ] Duae dictiones in vnam coniunctae per subunionem, Aduerbium est significans Postea, auctore Donato. [...]
POSTIDEA [ e)/peita ] pro Post id, siue deinde, seu postea, legitur apud Plaut. in Stich. 1, 2, 40 [...]
POSTIDEM pro postea Plaut. Aul. 1, 2, 40. Sed Gron. legit postidea. Add. Voss. Etymol. in Posthac p. 403.
POSTIS is. m. [ parasta\s2 ] Postis est tignum perpendiculare, quod limina continet, aut alias trabes transuersas. [...]
page 976, image: s0976POSTLATVS [2] vid. POSTFERO.
POSTLIMINIVM i. n. [ u(postrofh\ ] ex Post et Limen componitur. [...]
POSTMERIDIĀNVS a, um. Adi. [ metameshme/rios2 ] quod et Pomeridianus dicitur; Quod post meridiem fit. [...]
POSTMITTO ere. Posthabeo, negligo, parui aut nihili habeo. [...]
POSTMODVM Adu. [ mete/peita ] Significat Postea. Ter. Hec. 2, 1, 11 Meque abs te immerito esse accusatam postmodum rescisces. Liu. 1, 9 extr. Saepe ex iniuria postmodum gratiam ortam.
POSTMODO [ meta\ tau=ta ] Idem. Liu. 4, 7 [...]
POSTOMIS dicitur ferrum, quod ad cohibendum equorum tenaciam naribus vel morsui imponitur, [ a)po\ tou= sto/matos2. [...]
POSTPARTORES um. m. Dicuntur Successores nostri et heredes, qui post nos nostra adepti bona possident Plauto in Truc. 1, 1, 42 [...]
POSTPŌNO posui, positum, ere. [ u(/steron ti/qemai ] Posthabere, minoris facere. [...]
POSTPOSITVS a, um. Partic. Ouid. Amor. 3, 1, 22 Dum tua postposito facta pudore refers. Sed Heinsius et alii legunt Praeterito.
POSTPRINCIPIA orum. n. [ meta\ th\n a)rxh\n ] Nomen, quo Varro apud Gell. vtitur 16, 18 [...]
page 977, image: s0977POSTPVTO āre. Postponere. Ter. Hec. 4, 5, 33 Te postputasse omnes res, prae parente, intelligo. Adde Adelph. 2, 3, 9.
POSTQVAM Adu. [ e)pei\, e)peidh\, e)peida\n ] Connexiua s. continuatiua particula est. [...]
POSTSCŹNIVM i. n. Locus post scenam, vbi versantur histriones et actores, dum se parant, persona nondum sumta, vel respirant, posita persona. [...]
POSTSCRIBO ere. Tacit. Ann. 3, 64, 2 Tiberii nomen suo postscripserat.
POSTSIGNANI in acie Romana, Antesignanis oppositi. [...]
POSTREMVS, Adi. et POSTREMO Adu. vid. POSTERVS.
POSTRIDIE Adu. [ th=| u(sterai/a| ] Idem quod Postero die significat, vel Posteri die, vt Die crastini. [...]
POSTRIDVO [ th=| e)piou/sh| ] dixit Plautus, pro Postridie, in Mil. 4, 2, 90 Postriduo natus sum ego mulier, quam Iuppiter ex Ope natus est.
POSTRIDVANVS a, um. Adi. Macrob. Saturn. 1, 16 Dies postriduanos ad omnia maiores nostri cauendos putarunt. Conf. Gell. 5, 17.
POSTVENIO vźni, ventum, īre. [ u(steri/zw ] Contrarium habet Anteuenire. [...]
POSTVERTA, s. POSTVORTA ae. f. Dea apud Romanos, vna ex duabus Carmentibus, quae partui feminarum praesidebant, Prosa altera: a recti peruersique partus et potestate et nomine Gell. 16, 16 [...]
POSTVLO āre. [ ai)te/w, a)paite/w ] Petere, in primis ea, in quae ius nobis esse putamus. [...]
page 978, image: s0978POSTVLANS antis. Partic. Petron. c. 25 Plaudentibus vniuersis et postulantibus nuptias fecerunt. Phaedr. 2, 2, 2 Praedator interuenit partem postulans.
POSTVLĀTVS [1] a, um. Partic. [ ai)thqei\s2 ] Accusatus. Cic. Q. Fratr. 2, 3. Apul. Met. 3 p. 132 Postulatus crimine. Postulatus lege Licinia et Iunia Cic. in Vat. c. 14.
POSTVLĀTVS [2] ūs. m. [ ai)/thsis2 ] Petitio in iure. Liu. 4, 9 Postulatu audito matris, tutorumque, magistratus secundum parentis arbitrium dant ius nuptiarum.
POSTVLĀTVM i. n. [ ai)/thma ] Cic. Att. 7, 15 [...]
POSTVLATIO ōnis. f. [ ai)/thsis2 ] Idem. Caes. Bell. Gall. 8, 48 [...]
page 979, image: s0979POSTVLĀTOR, ōris. m. [ ai)thth\s2 ] Suet. Neron. c. 15 [...]
POSTVLATRIX īcis. f. Tertull. de Cor. Mil. c. 13 Sollemnitates postulatrices, i. supplicationes.
POSTVLARIA [ ai)thtika\ ] fulgura, inquit Festus, Quae votorum aut sacrificiorum spretam religionem designant. [...]
POSTVLATICIVS a, um. Adi. [ ai)thmatiko\s2 ] Qui postulatur. [...]
POSTVLIO ōnis. f. Vox sacrorum, eadem quae Ciceroni Postulatio. [...]
POSTVMVS a, um. Adi. Videtur prima positione nihil aliud significare, quam qui post vel postea est, nasciturue, idem fere quod postremus, vt a cis est citimus, ab vls vel vltra vltimus etc. [...]
page 980, image: s0980POSTVMIVS Nomen gentis Romanae, quae plures viros feminasque illustres dedit: v. g. vnum de triginta tyrannis. Item
POSTVMIANVS Cognomen Ruffiorum.
POSTVMO āre. Posteriorem esse. Tertull. Apol. 19 [...]
POSTVMATVS ūs. m. Locus postremus. Tertull. adu. Valentt. 35 Sunt, qui nec principatum Bytho defendant, sed postumatum.
POSTVORTA ae. f. Dea fuit apud Romanos, ita dicta, quod futura prospiceret Macrob. Saturn. 1, 7. [...]
POT
POTAMAVTIS idis. f. [ potamau=tis2 ] Alio nomine Thalassaegle, herba, qua pota homines fieri lymphaticos narrat Plin. 24, 17. Nascitur circa Indum.
POTAMOGĪTON onis. m. [ potamogei/twn ] Herbae nomen, apud Galen. de Simplic. medicam. facultat. 8, 63. Dioscor. 4, 96. Conf. Plin. 26, 8. et 32, 4.
POTATIO, POTATOR vid. POTO.
POTE vid. POTIS.
POTENS, POTENTER, POTENTATVS, POTENTIA vid. POSSVM.
POTENTIA [2] ae. f. [ *potenti/a ] Vrbs in agro Piceno. [...]
POTENTINI Populi Lucanorum. Plin. 3. 11.
POTERION i. n. Herba, quae alio nomine Phrynion, vel Neuras appellatur. [...]
POTERIVM i. n. [ poth/rion ] Dicitur a Graecis, quod nos Poculum dicimus. [...]
POTESSVM vid. POSSVM.
POTESTAS, POTESTVR, etc. vid. POSSVM.
POTHOS i. m. Herba, cuius vim et species enumerat explicatque Plin. 21, 11.
POTICIVS Nomen familiae inclytae, cui curam sacrorum Herculis Euander demandauerat. [...]
POTIDAEA ae. f. [ *poti/daia ] Macedoniae vrbs, ante Cassandria dicta, vt scribit Plinius 2, 58. et 4, 10.
POTICA, s. POTINA ae. f. Deae nomen apud Romanos, quae puerorum potui praesidere putabatur, sicut Edulia vel Edusa eorundem alimentis. [...]
POTIO [1] ōnis. f. vid. POTO.
POTIOR [1] us. vid. POTIS.
POTIOR [2] ītus sum, īri. Dep. [ tugxa/nw, e)pitugxa/nw ] A Potis deducitur, significatque Tenere, et quasi in potestate babere. [...]
page 981, image: s0981POTIO [2] ire. Actiue vsus est Plaut. Amph. 1, 1, 23 [...]
POTIENS entis. Partic. [ e)pitugxa/nwn ] Cic. Tusc. 3, 41 c. 18 Natura iis potiens.
POTĪTVS a, um. Adi. Liber equus campoque potitus aperto Virg. Aen. 11, 493. Coniugio sceptrisque potitus Idem 3, 296. Tota regione potitus loca communiuit Nep. 1, 2, 1.
POTITOR, ōris. m. Plaut. Cas. 1, 1, 23 Me suspendio quam tu eius potitor fias, satius est mortuum. al. Potior. Val. Max. 3, 2, 20 Annibalem spe sua Capuae potitorem.
POTIS e. Adi. [ oi(=o/s2 per, oi(=o/s2 te ] potior, potissimus, idem fere, quod Potens, potentior, potentissimus. [...]
page 982, image: s0982POTIVS [ ma=llon ] potissimum, vel potissime. [...]
POTITIVS vid. POTICIVS.
POTITO [1] vid. POTO.
POTITVS i. m. In Valeria Romanorum gente Praenomen et Cognomen. Vid. Spanh. de Vsu etc. Num. diss. 10 p. 36.
POTNIA ae. f. [ *potni/a ] Vrbs in Boeotia, non longe a Thebis, vbi Glaucus, Sisyphi filius et Meropes, habuit equas, quas consueuerat humana carne alere, quo cupidius in hostem irruerent. [...]
POTNIADES [ *potnia/des2, dictae sunt. Virg. Georg. 3, 268 [...]
PŌTO potaui, potatum; vel potus sum, potum, potare. [...]
POTANS antis. Partic. [ pi/nwn ] Cic. de Fin. 2, 65 c. 20 [...]
POTANDVS a, um. Aliud Partic. [ pote/os2 ] Potandas nectare miscet aquas Ouid. Her. 15, 198. [...]
POTATVRVS a, um. Partic. Ter. Phorm. 5, 5, 9 Apud me potaturus est.
POTATVS [1] a, um. Partic. Passiu. [ poqei\s2 ] Potata aqua Plin. 2, 103. [...]
POTĀTOR, ōris. m. [ filopo/ths2 ] Qui potationibus indulget. [...]
POTATIO ōnis. f. [ po/sis2 ] Plaut. Stich. 1, 3, 58 [...]
POTATORIVS a, um. Adi. Vas potatorium Plin. Valer. 3, 54.
POTATVS [2] ūs. m. Apul. Met. 7 p. 192 Vinum potatui affatim sufficiens.
POTVS [1] a, um. Partic. [ pepwkw\s2 ] Actiue et Passiue accipitur. [...]
page 983, image: s0983POTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POTV=RVS [POTŪRUS]] a, um. Aliud Partic. [ po/swn ] Terra potura cruores Stat. Theb. 12, 719. Pro Rheno poturus Halyn Claud. in Eutrop. 2, 250. Oues poturae Propert. 4, 4, 6.
POTVS [2] ūs. m. [ ta\ po/tima ] Plin. 10, 72 [...]
POTIO [3] ōnis. f. [ po/sis2, po/ma, po/ths2 ] Pro Potu et his quae potu sumuntur. [...]
POTIVNCVLA ae. f. Suet. Domit. c. 21 Vt modicam in ampulla potiunculam sumeret.
POTOR, ōris. m. [ po/ths2 ] Idem quod Potator. [...]
POTRIX īcis. f. Phaedr. 4, 4, 25 Seponit potrici plenam antiquis apothecam cadis.
POTORIVS a, um. Adi. [ pothko\s2 ] Quod ad potandum pertinet. [...]
POTORIVM i. n. int. Vas aut instrumentum. [...]
POTVLENTVS a, um. Adi. [ poto\s2 ] Suet. Oton. c. 2 [...]
POTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): POTV=RA [POTŪRA]] ae. f. Varr. de L. L. 4, 5 Sic potura a potu, non vt nunc a [ po/sw. Vid. Scalig. Coniect. p. 19. Gothofr. in Not. p. 1580.
POTITO [2] āre. Frequent. [ pi/nomai ] Plaut. Asin. 4, 1, 26 Teeum vna postea aeque pocula potitet. Conf. Amph. 1, 1, 105. et Mil. 2, 2, 23.
POTIŌNO āre. Vet. Interpr. Iren. 4, 51 Potionare patrem vino, vinum praebere ad ebrietatem, de filiabus Lothi.
POTIŌNOR āri. Passiuum. [ poti/zw, e)piposo/w ] Suet. Calig. c. 50 Creditur potionatus a Caesonia vxore, amatorio quidem medicamento: sed quod in furorem verterit. i. Veneno affectus.
POTABILIS e. Adi. Ammian. 18, 9 Fons potabilis. Conf. Cael. Aurel. Tard. 1, 4. Et Apic. 1, 1. Fons medico potabilis haustu Auson. de Vrbib. 14, 31.
POTACVLVM i. n. Potatio. Tertull. Apol. 39 de collectis Christianorum, Non epulis inde, nec potaculis -- dispensatur. Et de Resurr. Carn. c. 4 Pabula ac potacula.
POTAX ācis. f. Gloss. Gr. Lat. [ pw/ths2, bibax, potax.
POTILIS e. Adi. Cael. Aurel. Tard. 3, 8 Potili haustu aėrem haurire. Idem 5, 8.
PRA
PRACTICVS [1] Adi. vid. PRAXIS.
PRACTORES [ pra/ktores2 ] in Nouellis Iustiniani sunt Exactores tributorum. Suidas, [ forolo/gos2 o( ta\s2 ei)sfora\s2 sulle/gwn, ou(\s2 pra/ktoras2 kaleīn e)/qos2 toīs2 polloi=s2.
PRAE [ pro\ ] Praepositio, Ablatiuo Casui seruit, significat Ante. Liu. 1, 7 [...]
page 984, image: s0984PRAEACVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEACV=TVS [PRAEACŪTUS]] a, um. Adi. [ poluocu\s2 ] Anteriore sui parte acutus, contrarium praepilatus. [...]
PRAEACVTE Adu. Apul. Apol. p. 296 Praeacute repetisse videbamini.
PRAEALTVS a, um. Adi. [ li/an u(yhlo\s2 ] Valde altus. Liu. 10, 2 [...]
PRAEALTE Adu. Veget. de Re Mil. 4, 21 Trabes in terram praealte defigitur.
PRAEAMBVLO āre. Tanti comitatus praeambulare visuntur Mart. Capella 9 p. 306.
PRAEAMBVLVS a, um. Adi. Praeambulus gratiae Baptista Sarisber. 3, 11. Dux Idem 2, 27. Diuis praeambulis Mart. Capell. 9 p. 335. Mater praeambula Idem 2 p. 46.
PRAEACCIDENS entis. Praeaccidentia Theod. Priscian. 2, 32.
PRAEAVDĪTVS a, um. Adi. Ante auditus. Vlpian. in l. Solet, in princ. D. de offic. Procons. Solet etiam custodiarum cognitionem mandare legatis: scilicet vt praeauditas custodias ad se remittant.
PRAEBEO ui, itum, źre. [ pare/xw, xorhge/w, pori/zw ] ex Prae et Habeo compositum, quasi praehibeo; significat Dare, exhibere. [...]
page 985, image: s0985PRAEBENS entis. Partic. Vt, Praebens Phoebo terga Ouid. Met. 4, 715. Add. ibid. 12, 101. Iustin. 1, 4, 10 Femina paruulo vbera praebens. Vid. plura supra.
PRAEBITVS a, um. Partic. [ e)kporisqei\s2 ] Columel. 1, 8 [...]
page 986, image: s0986PRAEBENDA ōrum. n. [ poriste/a ] Gell. 15, 4 [...]
PRAEBITOR, ōris. m. [ poristh\s2 ] Cic. Off. 2, 53 c. 15 An tu id agis, vt Macedones non te regem suum, sed ministrum et praebitorem putent?
PRAEBITIO ōnis. f. Vlpian. D. de offic. praefect. vrb. l. omnia §. Cura carnis, Cura carnis omnis, vt iusto pretio praebeatur, ad curam praefecturae pertinet. [...]
PRAEBIVM i. n. Praebia, Remedia. [...]
PRAEBIA ae. f. [ fulakth/rion, seruatorium, amolimentum, amuletum, praebia Gloss. Cyr.
PRAEBIBO ere. Offer parasito meo, simul, quod ei praebiberim, commoneto Apul. 10 p. 246. Vtitur et Scribon. 135.
PRAEBITO ere. [ a)nairei=n ] Pro Perimere, vsurpauit Plaut. [...]
PRAEBLANDVS a, um. Adi. Strab. Gall. Hort. praef. Tenuesque fouet praeblanda vicissim Luna comas.
PRAECALIDVS a, um. Adi. Tacit. Ann. 13, 16, 3 Praecalida potio. Prudent. contra Symmach. 2, 320. et in Symmach. praef. 1, 47.
PRAECALEFACTVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 1, 17. Scrib. Larg. Compos. 156 et 238. Marc. Emp. c. 25. Praecalfactus, a: est apud Scribon.
PRAECALVVS a, um. Adi. [ profa/lakros2 ] Caluus in anteriore capitis parte. Suet. de Galba c. 21 Statura fuit iusta, capite praecaluo.
PRAECANO ere. Tertull. adu. Marc. 4, 40. et adu. Iud. c. 10.
PRAECANTO āre. Lucil. apud Non. 2, 260.
PRAECANTATVS a, um. Part. Praecantati lapilli Petron. c. 134.
PRAECANTĀTOR, ōris. m. Qui suis incantamentis mala ab hominibus amoliri posse creditur. Vid. Gronou. Obseru. p. 94.
PRAECANTATIO ōnis. f. [ proepw|dh\ ] a Praecantando.
PRAECANTATRIX, s. PRAECANTRIX īcis. f. [ proepw|do\s2 ] Varro de Liberis educandis, Vt faciunt pleraeque, vt adhibeans praecantrices, nec medico ostendunt Non. 8, 92. [...]
PRAECĀNVS a, um. Adi. [ propolio\s2 ] Qui ante annos iustos canus esse incipit. Hor. Epist. 1, 20, 24 Corporis exigui, praecanum, solibus aptum.
PRAECĀRVS a, um. Adi. Nimis, siue multum carus. [...]
PRAECAVEO cāui, cautum, źre. [ profula/ttomai ] Ante cavere. [...]
PRAECAVENS entis. Partic. [ profula/ttwn ] Cic. pro Planc. 53 c. 22 Qui te incautum fortasse nunc tuo loco dimouere potuerunt, prouidentem ante et praecauentem nunquam certe mouebunt.
PRAECAVTVS a, um. Partic. [ profulaxqei\s2 ] Cic. Verr. 4, 90 c. 42 [...]
PRAECAVTOR, ōris. m. [ profulakth\s2 ] Plaut. Pseud. 2, 2, 12 Nam ego praecautor, et patronus foribus processi foras. sed melius leg. precator.
PRAECAVTIO ōnis. f. Passionis auertendae praecautio Cael. Aurel. Acut. 1, 15 n. 131.
PRAECATECHIZATVS a, um. Adi. Praecatechizatus a prophetis Vet. Interpr. Iren. 4.
PRAECŹDO ssi, ssum, ere. [ proa/gw, probai/nw, proe/rxomai ] Antecedere. [...]
page 987, image: s0987PRAECEDENS entis. Partic. [ proerxo/menos2 ] Instare praecedentibus Hor. Epist. 1, 2, 71.
PRAECESSOR, ōris. m. Tertull. adu. Prax. c. 1. Hieron. adu. Rufin. 3, 6. Rufin. apud Hieron. Ep. 63.
PRAECELER celeris, et celere. Adi. [ polutaxu\s2 ] Valde celer. [...]
PRAECELERO āre. [ protre/xw ] Praecurrere. Stat. Theb. 4, 799 [...]
PRAECELLEO źre. Antique. Plaut. Pseud. 2, 3, 14 Vt quisque fortuna vtitur, ita praecellet. Vsitatius est
PRAECELLO cellui, celsum, ere. [ proe/xw, diafe/rw ] Praecedere et superare. [...]
PRAECELLENS entis. Adi. [ proexh\s2 ] Iuuenis praecellens robore mentis Sil. 3, 603. [...]
PRAECELLENTIA ae. f. Tertull. Apol. c. 23.
PRAECELSVS a, um. Adi. [ u(peruyhlo\s2 ] Valde excelsus. [...]
PRAECENTIO, PRAECENTOR vid. PRAECINO.
PRAECEPS cipitis. Adi. [ prhnh\s2, a)po/tomos2, krhmnw/dhs2, para/krhmnos2, a)por)r(w\c ] a Prae et Caput componitur; significatque proprie motum animalis, vbi caput periculo primum offertur, praesertim in lapsu. [...]
page 988, image: s0988PRAECIPITO āre. [ krhmni/zw, katakrhmni/zw ] In praeceps deiicere, sed etiam ire in praeceps, vel se deiicere, ruere etc. [...]
PRAECIPITANS antis. Partic. [ krhmni/zwn ] Gubernaculum praecipitans traxi mecum Virg. Aen. 6, 351. [...]
PRAECIPITANDVS a, um. Partic. [ katabroxiste/os2 ] Dare pectora praecipitanda saxis Ouid. Epist. 15, 192.
PRAECIPITĀTVS a, um. Partic. [ katakrh/mnistos2 ] Qui se praecipitatos ex locis superioribus dicerent Cic. pro Caec. c. 17. [...]
PRAECIPITANTER Adu. [ krhmnwdw=s2 ] Temere, inconsiderate. Lucret. 3, 1075 Currit agens mannos ad villam praecipitanter.
PRAECIPITANTIA ae. f. [ katabro/xisis2 ] Gell. 6, 2 [...]
page 989, image: s0989PRAECIPITATIO ōnis. f. [ katakrh/mnisis2 ] Senec. de Ira 1, 12 Sed consilium omne et poenitentiam irreuocabilis praecipitatio abscondit.
PRAECIPITIVM i. n. [ krhmno\s2 ] Locus praeruptus, vnde praecipitari facile potest. [...]
PRAECEPTIO, PRAECEPTOR, PRAECEPTVM vid. PRAECIPIO.
PRAECERPO psi, ptum, ere. [ prodre/pw ] Ante carpere. Plin. 18, 19 [...]
PRAECERPTVS a, um. Partic. Liu. 45, 1 Victoriae nuncii praecerptam eius rei laetitiam inuenerunt.
PRAECERTATIO ōnis. f. [ kertomi/a ] a Praecerto. Auct. ad Heren. 4 c. 30 Mihi tecum praecertatio non est, etc.
PRAECIA ae. m. a Prae et Cieo; Praeclamator. [...]
PRAECIAMITATORES corrupta vox apud Festum, pro qua leg. Praeclamitatores, quod vid. s. l.
PRAECĪDO cīdi, cīsum, ere. [ a)pote/mnw, e)piko/ptw ] Ante caedere, ante immolare, inquit Festus. [...]
PRAECĪSVS a, um. Partic. [ a)potetmhme/nos2, a)po/tomos2 ] Praecisum caput Plin. 11, 37. [...]
page 990, image: s0990PRAECĪSE Adu. [ a)poto/mws2 ] Abrupte et abscisse. [...]
PRAECISIO ōnis. f. [ a)potomh\, u(potomh\ ] Proprie Vitruu. 4, 2 [...]
PRAECĪSOR, ōris. m. Isidor. 11, 1 Dentes praecisores, qui vulgo Incisores.
PRAECISVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECISV=RA [PRAECISŪRA]] ae. f. Apic. 4, 2 Asparagorum praecisura. Frontin. de Colon. p. 102 etc. Ager in praecisuras assignatus. Vid. ib. Goes. c. 8 p. 71.
PRAECĪDĀNEVS a, um. Adi. Praecidendum, inquit Nonius 2, 724. [...]
PRAECIMITĀTOR corrupta lectio Festi. vid. PRAECLAMITATOR.
PRAECINGO cinxi, cinctum, ere. [ u(pozwnnu/w, perizwnnu/w ] Videtur augere significationem simplicis Cingere. [...]
PRAECINCTVS [1] a, um. Partic. [ perizwsme/nos2 ] Capilli praecincti flore Ouid. Epist. 4, 71. [...]
PRAECINCTIO ōnis. f. Vitruu. 5, 3 [...]
PRAECINCTVS [2] ūs. m. Varro apud Non. 16, 5 Castula est palliolum praecinctui, quo nudae infra papillas praecinguntur.
PRAECINCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECINCTV=RA [PRAECINCTŪRA]] ae. f. Idem. Macrob. Saturn. 2, 3 Praecinctura me decepit. Dictio Ciceronis de Caesare.
PRAECINCTORIVM i. n. Gloss. Cyrill. Praecinctorium, [ u(pozw/nion. [...]
PRAECINO cinui, centum, ere. [ proa/|dw ] Ante canere, item praedicere, praediuinare. [...]
PRAECENTIO ōnis. f. [ pro/asma ] Praecinendi actus vel
page 991, image: s0991ratio. [...]
PRAECENTOR, ōris. m. Apul. de Mundo p. 74 Quod praecentor in choris, lex in vrbe, dux in exercitu; hoc est in mundo Deus.
PRAECENTORIVS a, um. Adi. Praecentoria tibia Solin. c. 5 al. 11.
PRAECIPIO cźpi, ceptum, ere. [ prolamba/nw ] Ante capere, praevenire, praeoccupare. [...]
PRAECIPIENS entis. Particip. Ante capiens. Curt. 9, 6, 2 Aliquantum interualli a caetera classe praecipiens.
PRAECIPIENDVS a, um. Partic. Columel. 10 Pr. 3 Quare cultus hortorum diligentius nobis, quam tradiderunt maiores, praecipiendus
PRAECEPTO āre. Frequent. [ e)nte/llomai ] Saepe praecipere. Festus: Praeceptat in Saliari carmine.
PRAECEPTVS a, um. Partic. [ prolhfqei\s2 ] Ante captum, praeuentum. [...]
PRAECEPTVM i. n. [ para/ggelma, e)ntolh\ ] Monitum, imperium, doctrina etc. [...]
page 992, image: s0992PRAECEPTIO ōnis. f. [ u(poqh/kh ] pro Praecepto. [...]
PRAECEPTOR, ōris. m. [ kaqhghth\s2, dida/skalos2 ] Doctor, institutor. [...]
PRAECEPTRIX īcis. f. [ kaqhgh/tria ] Cic. de Fin. 1, 43 c. 13 [...]
PRAECEPTIVVS a, um. Adi. [ parainetiko\s2 ] Senec. Epist. 95 pr.
PRAECEPTIVE Adu. Tertull. adu. Marc. 5, 10.
PRAECEPTORIVS a, um. Adi. Praeceptoria epistola laudatur ex Plin. Epist. 4, 13 [...]
PRAECIPVVS a, um. Adi. [ e)cai/retos2, pro/kritos2 ] Quod ante captum est, inquit Festus, vt in hereditate. [...]
page 993, image: s0993PRAECIPVE Adu. [ e)caire/tws2, prokri/tws2 ] Ante alia, potissimum. [...]
PRAECIPITATIO, PRAECIPITIVM, PRAECIPITO Vid. PRAECEPS.
PRAECIPITES Milites a Mario constituti, qui illius custodiam studiose faciebant. [...]
PRAECISVS vid. PRAECIDO.
PRAECLĀMO āre. Ante clamare, clamore praemonere. [...]
PRAECLAMITATOR, ōris. m. Nomen putatur restituendum Festo, apud quem ita legitur: Praeciamitatores dicuntur, qui flaminibus Diali, Quirinali, Martiali antecedent. [...]
PRAECLĀRVS a, um. Adi. [ perifanh\s2, poluti/mhtos2 ] Valde clarus. [...]
page 994, image: s0994PRAECLARE Adu. [ perifanw=s2 ] Cic. Verr. 4, 96 [...]
PRAECLARITER Adu. Quadrigar. An. 4 apud Non. 11, 56 Rebus praeclariter gestis. Conf. Enn. apud Priscian. 15 p. 1010.
PRAECLARITAS ātis. f. Vulg. Interpr. Sapient. 8, 18.
PRAECLAVVM i. n. [ proplatu/shmon ] Pars vestis, quae ante clauum texebatur. Afran. [...]
PRAECLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=DO [PRAECLŪDO]] si, sum, ere. [ diaklei/w ] Ante cludere, ne accedere vel intrare possis. [...]
PRAECLVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=SVS [PRAECLŪSUS]] a, um. Partic. [ diakleisqei\s2 ] Fores praeclusae Propert. 2, 5, 22. [...]
PRAECLVSIO ōnis. f. Vitruu. 9, 9 Praeclusiones aquarum.
PRAECLVSOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECLV=SOR [PRAECLŪSOR]], ōris. m. Tertull. aduers. Marc. 4, 27 Praeclusores legis.
PRAECLVEO ere. Prae aliis cluere, i. celebrari. Vel qui in vetusta praecluent comoedia Terentian. de iambis.
PRAECLVENS entis. Partic. Sic olim tua praecluens potestas Prudent. Hymn. post cib. v. 37.
PRAECLVIS e. Adi. Liberi praeclues Deorum Mart. Capella 1 p. 2. [...]
PRAECO ōnis. m. [ kh/ruc, brouxo\s2 ] Praecones a praecinendo dictos volunt, quasi Praecanes, quod ante canant et annuntient, quod est faciendum. [...]
PRAECONIVM i. n. [ kh/rugma, a)nakh/rucis2 ] Praeconis opus et vitae ratio. [...]
page 995, image: s0995PRAECONINVS L. Aelius Stilo ob id cognominatus, quod Praeco purpura latiore tunicae vsus fuerit. Plin. 33, 1. conf. Suet. de Illust. Gram. c. 3.
PRAECONOR āri. Interpr. Iren. 5,.. Praedicare.
PRAECONIO āre. Idem 2, 58.
PRAECONIATIO ōnis. f. Idem 3, 3.
PRAECOGITO āre. Quinctil. 12, 9, 20 Praecogitare plura et animum ad omnes casus componere. add. Vulg. Marc. 13, 11.
PRAECOGITATVS a, um. Particip. Liu. 40, 2 Praecogitatum facinus.
PRAECOGITATIO ōnis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 39.
PRAECOGNOSCO ōui, itum, ere. [ proginw/skw ] Ante cognoscere, a quo
PRAECOGNITVS a, um. Adi. Planc. ad Cic. Fam. 10, 15 Quod si latro praecognito nostro aduentu, rursus in Italiam se recipere coeperit, Bruti erat officium occurrere ei.
PRAECOGNOSCENTIA ae. f. Mar. Victorin. aduers. Arium 4 p. 201 et 231.
PRAECOLO colui, cultum, ere. [ progumna/zw ] Nimis colere. certe prae aliis colere. Noua et ancipitia praecolere Tacit. Ann. 14, 22, 5.
PRAECVLTVS [1] a, um. Adi. Stat. Theb. 2, 298 [...]
PRAECOMMODO āre. Ossicio quocunque datur, praecommodo linguam Coripp. 1, 7.
PRAECOMMŌVEO źre. Seneca, nescio quo loco.
PRAECOMPOSITVS a, um. Part. [ prohtoimasme/nos2 ] Praeparatus. Ouid. Fast. 6, 674 Cum praecomposito nuntius ore venit i. ficto ad fallendum.
PRAECONCEPTVS a, um. [ prosullhfqei\s2 ] Ante conceptus. Plin. 2, 82 de specubus, Praeconceptum enim spiritum exhalant, quod, etc.
PRAECONCINNATVS a, um. Apulei. Met. 5 p. 618 Stew. Praeconcinnato mendacio fallens maritum. Elmenh. p. 170, 34 Reconcinnato.
PRAECONDIO īre. Leporem succo sparsum praecondies Apic. 8, 8.
PRAECONSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAECONSV=MO [PRAECONSŪMO]] si, tum, ere. [ proanali/skw ] Ante consumere. Ouid. Met. 7, 489 Vtilius bellum putat esse minari, quam gerere, atque suas ibi praeconsumere vires.
PRAECONSVMTVS a, um. Partic. [ proanalwqei\s2 ] Ouid. Trist. 4, 6, 30 Est quoque non minimum vires afferre recentes, nec praeconsumtum temporis esse malis.
PRAECONTRECTO āre. [ proyhlafe/w ] Ante contrectare. Ouid. Met. 6, 478 Spectat eam Tereus: praecontrectatque videndo. vid. Heumann. Parerg. Crit. p. 147. et conf. CONTRECTO.
PRAECOQVO coxi, coctum, ere. [ proeya/w ] Ante coquere, seu maturare. Plin. 18 c. 29 Acinique praecoquuntur in callum. add. Id. 14, 9 et saepius.
PRAECOCTVS a, um. Plin. 14, 9 s. 11 Quidam e quacunque dulci vua, dum praecocta alba faciunt passum, siccantes sole.
PRAECOQVVS vid. PRAECOX.
PRAECORDIA ōrum. n. [ perika/rdia ] Quae essent praecordia, explicet Plin. 11, 37 [...]
PRAECORDIALITER Adu. Cuius Comparat. apud Sarisb. Epist. 125 Praecordialius studere promereri, i. maiore affectu amoris.
PRAECORRVMPO ere. [ profqei/rw ] Ante corrumpere. Ouid. Met. 4, 134 Dum tamen hanc sperat, dum praecorrumpere donis me cupit etc.
PRAECORRVPTVS a, um. Partic. [ pro/fqartos2 ] Ouid. Met. 9, 296 Illa quidem venit: sed praecorrupta, meumque quae donare caput Iunoni vellet iniquae.
PRAECOX, ocis, PRAECOQVIS oquis, it.
page 996, image: s0996PRAECOQVVS, a, um, attributum fructuum, et earum rerum omnium, quas ante consuetum tempus coqui, i. maturas fieri, indicare volunt. [...]
PRAECRASSVS a, um. Adi. [ polupaxu\s2 ] Valde crassum significat. Plin. 16, 8 Cortex praecrassus ac renascens.
PRAECVLCO āre. Tertull. de Monog. c. 10 pr.
PRAECVLTVS [2] vid. PRAECOLO.
PRAECVPIDVS a, um. Adi. Valde cupidus. Sueton. Aug. c. 70 Pretiosae supellectilis praecupidus.
PRAECVRRO curri, cursum, ere. [ protre/xw, prwqe/w ] Ante currere, siue Cito ante ire. [...]
PRAECVRRENS entis. Part. [ protre/xwn ] Cic. in Partit. 7 c. 2 Vt primordia rerum et quasi praecurrentia, in quibus inest aliquid argumenti. conf. de Orat. 2 c. 39 et 40.
PRAECVRRENTIA ae. f. Zeno Veron. Praecurrentiae stu dio conuenire.
PRAECVRSVS [1] a, um. Part. Rumore praecurso Ammian. 18, 2. add. Id. 23, 2.
PRAECVRSVS [2] ūs. m. [ prodro/mhma ] Plin. 16, 25 Omnia intra VIII Iulii Idus Etesiarum praecursu.
PRAECVRSIO ōnis. f. Idem. [ prodromi/a ] Cic. de Fato 44 c. 19 [...]
PRAECVRSOR, ōris. m. [ pro/dromos2 ] Qui explorandi vel parandi causa praecurrit. [...]
PRAECVRSORIVS a, um. Adi. Plin. Epist. 4, 13 Interim quod sum praesens petiturus, hac quasi praecursoria epistola rogo. i. Adventum ad te meum praecurrente. Praecursorius index Ammian. 15, 1.
PRAECVRVVS a, um. Valde curuus Plauto tribuitur.
PRAECVTIO ere. Taedas hymenaeus amorque Praecutiunt Ouid. Met. 4, 758. i. inter praeferendum quatiunt.
PRAECVSSVS a, um. Part. Largo strepitu praecussis ianuis Apulei. Met. 3 p. 141.
PRAEDA ae. f. [ lei=a, lehlasi/a ] dicitur a Pariendo, vt ait Varro, quasi Parida, quod manu parta sit: vid. de L. L. 4, 36. [...]
page 997, image: s0997PRAEDACEVS a, um. Adi. [ lhi+sto\s2 ] Laudatur Pecunia praedacea Gell. 4, 18. Rectius vero legitur Praedaticia. Nempe
PRAEDATICIVS a, um. [ lhi+stiko\s2 ] Gell. 13, 24 [...]
PRAEDOR [1] ari. Dep. [ lhi/+zomai, lehlate/w ] Diripere, et vi auferre, quemadmodum praedae in bello solent. [...]
PRAEDO [1] āre. Veteres protulisse testatur Priscian. p. 799. Ita Vulg. Interpr. passim, e. c. Iudith. 2, 13 et 16. Esai. 24, 3.
PRAEDANS antis. Part. Plin. 9, 30 pr. Escam ex praedante capere.
PRAEDATVM i. n. Vopisc. Prob. c. 8 Quum de praedato repertus esset equus non decorus.
PRAEDĀTOR, ōris. m. [ lhi+sth\s2 ] Cic. in Catilin. 2, 20 c. 9 [...]
PRAEDĀTRIX īcis. f. [ lh|stri\s2 ] Herculei alumni praedatrix Hylae Stat. Silu. 1, 5, 22. conf. Solin. c. 42. Bestia praedatrix Ammian. 26, 15.
PRAEDATORIVS a, um. Adi. [ lh|striko\s2 ] Ad praedandum aptus. Liu. 29, 28 Annis prope quinquaginta nullum Romanum exercitum viderant praeter praedatorias classes. Id. 34, 36.
PRAEDABVNDVS a, um. Aliud Adi. Qui praedatur. [...]
PRAEDATIO ōnis. f. Paterc. 2, 73 Latrociniis ac praedationibus infestato mari. Lactant. 5, 9 Aperta praedatione grassantur.
PRAEDATVS [1] ūs. m. Praedatibus abstinere Liu. 38, 23.
PRAEDO [2] ōnis. m. [ lh|sth\s2 ] Qui praedatur. [...]
page 998, image: s0998PRAEDONVLVS i. m. Dimin. lh|sti/dion ] Praedonulos [ u(pokoristikw=s2 Cato dixit in Epistolis: quia saepe vtiles videntur praedonuli Festus.
PRAEDONIVS a, um. Adi. Vlp. l. 8 §. 5 Dig. de Hered. pet. Praedonio more versari coepit.
PRAEDAMNO, s. PRAEDEMNO āre. [ prokatakri/nw ] Prius damnare, siue iudicare, aut condemnare. [...]
PRAEDAMNATVS a, um. Partic. Praedamnata spe dimicandi, i. Praecisa Liu. 27, 15. Idem 4, 41 extr.
PRAEDAMNATIO ōnis. f. Tertull. Apol. c. 26 et de Habit. Mulier. c. 4.
PRAEDECESSOR, ōris. m. In degenerem successorem praedecessoris eximii praerogatiua non transit Quinctil. Declam. Trib. Mar. c. 8 p. 81.
PRAEDELASSO āre. [ prokatapone/w ] Ante delassare. Ouid. Met. 11, 730 Quae primas aequoris vndas Frangit, et incursus quae praedelassat aquarum.
PRAEDENSVS a, um. Adi. [ poludasu\s2 ] Valde densus. Plin. 18, 18 Culter vocatur, praedensam prius quam proscindatur, terram secans.
PRAEDES vid. PRAES.
PRAEDESIGNATVS a, um. Vt mittat praedesignatum vobis Christum Tertull. de Resurr. Carn. c. 23 ex Act. 3, 20 [ to\n prokexeirisme/non.
PRAEDESTINO āre. Praeordinare. [...]
PRAEDESTINANS antis. Partic. Liu. 45, 40 Quos filios praetextatos curru vehi cum parte sibi ipsis similes praedestinantes triumphos, oportuerat.
PRAEDESTINĀTVS a, um. Partic. Nouatian. de Trin. c. 24. Vulg. Interp. Rom. 1, 4.
PRAEDESTINATIO ōnis. f. Ecclesiostica vox. [...]
PRAEDEXTER tri. i. amhidexter. Vt praedexter erat, geminisque securibus ingens Grat. Cyneg. v. 68.
PRAEDICO āre. [ khru/ttw, a)nagoreu/w ] Dicere, praesertim Aperte, seu publice dicere, celebrare, vulgare, palam commemorare, itemque laudare. [...]
PRAEDICANS antis. Partic. Sallust. Catil. c. 48 Crassum ego praedicantem audini. Cic. Fam. 5, 13 Ignosces mihi aliquid de me ipso praedicanti.
PRAEDICĀTVS a, um. Partic. [ kekhrugme/nos2 ] Arbor historiis alicuius praedicata Plin. 12, 17.
PRAEDICATIO ōnis. f. Commemoratio, Gloriatio. Plin. 35, 3 [...]
page 999, image: s0999PRAEDICĀTOR, ōris. m. [ khrukth\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 4 c. 2 [...]
PRAEDICĀTRIX īcis. f. Tertull. de Anima c. 46 Haec species summarum praedicatrix potestatum.
PRAEDICABILIS e. Adi. [ khrukto\s2 ] Palam dicendum et gloriandum. [...]
PRAEDICAMENTA prokhru/gmata Gloss. Lat. Gr.] Sed sic vulgo vocantur, quae Quinctilianus Elementa decem appellat, circa quae versari videtur omnis quaestio 3, 6, 23. [...]
PRAEDICATĪVVS a, um. Adi. Vox Philosophica. Apul. de Syllogismo pr. Propositio praedicatiua: Nempe quam [ kathgorikh\n, categoricam vulgo dicunt.
PRAEDICATORIVS a, um. Adi. Saluian. 3 contra Auarit. Verba praedicatoria.
PRAEDĪCO xi, ctum, ere. [ proagoreu/w, prole/gw, pro/fhmi, proere/w ] Ante, siue prius dicere. [...]
PRAEDĪCENS entis. Partic. [ prole/gwn ] Cic. Fam. 6, 6 Quo in bello nihil aduersi accidit, non praedicente me.
PRAEDICTVS a, um. Partic. [ pror)r(hqei\s2 ] Defectiones Solis et Lunae in omne posterum tempus cognitae praedictaeque sunt Cic. de Nat. Deor. 2, 153. [...]
PRAEDICTVM i. n. [ pro/r)r(hton ] pro Praedictione. [...]
PRAEDICTIO ōnis. f. [ pro/r)r(hsis2, proago/reusis2 ] Quod praedicitur, siue praenuntiatur, vel diuinatur. [...]
PRAEDICTIVVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Acut. 1, 12 Libro praedictiuo.
PRAEDIFFICILIS e. Adi. Valde difficilis. Praedifficilia penes homines, facilia penes deum Tertull. de Bapt. c. 2.
PRAEDIGESTVS a, um. Ante digestus. Bibi debet medicamen praedigesto corpore Cael. Aurel. Tard. 5, 2, 41.
PRAEDIRVS a, um. Adi. Valde dirus. Tunc erat spectare cum gemitu facta, dictu visuque praedira Ammian. 31, 24 (Vales. c. 8)
PRAEDISCO didici, ere. [ promanqa/nw ] Ante discere. [...]
PRAEDISPOSITVS a, um. Nuntios praedispositos misit ad regem Liu. 40, 56. [...]
PRAEDITVS a, um. Quasi ante datus participiali forma et significatione: daemonem, qui nobis praeditus fuit Apul. de Deo Socr. p. 68. [...]
page 1000, image: s1000PRAEDĪVES itis. Adi. [ poluplou/sios2 ] Valde diues. Plin. 34, 3 Praediues numinum vice illud candelabrum coluit. Aula praedives Claud. in Ruff. 2, 142. Cornu praediues Ouid. Met. 9, 91.
PRAEDIVĪNO āre. [ promanteu/omai ] Ante diuinare, diuinando praedicere. [...]
PRAEDIVINANDVS a, um. Varro de L. L. 5, 7 pr. Qui futura praediuinando solent fari, fatidici dicti etc.
PRAEDIVINATIO ōnis. f. [ proma/nteusis2 ] Plin. 8, 25 [...]
PRAEDIVĪNVS a, um. Adi. [ za/qeos2 ] Valde diuinus. Plin. 37, 10 s. 60 Promittitur praediuina somnia repraesentare. ead. Solin. c. 40. (al. 27.)
PRAEDIVM i. n. [ xwri/on, kte/ar ] a Praeda dictum volunt, eo quod capti ab hostibus agri militibus distribuebantur. [...]
page 1001, image: s1001PRAEDIOLVM i. n. Dimin. [ kteati/dion ] Cic. Fam. 2, 15 Sed mea praediola tibi nota sunt. Aedificata belle praediola nostra, et satis amoena Cic. Att. 16, 3. Add. Id. de Orat. 3 c. 27.
PRAEDIĀTVS a, um. Adi. Praediis diues. Apul. Flor. 2 p. 349, 40 [...]
PRAEDIATOR, ōris. m. Testibus glossis veteribus [ w)nhth\s2 u(parxo/ntwn, praediorum emtor. [...]
PRAEDIATORIVS a, um. Adi. [ kteatiko\s2 ] Cic. pro Corn. Balb. 45 c. 20 [...]
PRAEDO [3] āre. vnde
PRAEDATVS [2] a, um. i. Ante datus. Praedato oleo C. Aurel. Acut. 3, 17, 163. Praesentientes iam fuisse digesta praedata Id. Ac. 2, 37, 213. Add. Id. Tard. 1, 1, 21. Reines. Varr. Lect. 3, 17 p. 657.
PRAEDO [4] ōnis. m. vid. PRAEDA.
PRAEDOCEO źre. Prudent. Cathem. 12, 72 Myrrheus Puluis sepulchrum praedocet.
PRAEDOCTVS a, um. Partic. Sallust. Iugurth. c. 94 Praedocti a duce. Plin. 18, 34 Praedoctus esto.
PRAEDOMO ui, āre. [ prodama/zw ] Ante domare, sedare, comprimere. Senec. Epist. 113 Et omnes casus antequam exciperet, praedomuit meditando.
PRAEDOR [2] āri. vid. PRAEDA.
PRAEDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=CO [PRAEDŪCO]] xi, ctum, ere. [ e)/mprosqen poiw= ] Ante ducere. [...]
PRAEDVCTAL, vel PRAEDVCTALE, vel etiam PRAEDVCTILE is. n. in Gloss. [ para/grafos2, erat Stilus vel plumbum, quo. lineae praeducebantur in membrana ad scripturam dirigendam. [...]
PRAEDVCTORIVS a, um. Adi. Lora praeductoria Cato de R. R. c. 135, 5. obscurum est, quid sibi velint. Al. productoria.
PRAEDVLCIS e. Adi. [ polugluku\s2 ] Valde dulcis. Plin. 12, 5 [...]
PRAEDVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=RO [PRAEDŪRO]] āre. [ e)pisklhro/w ] Valde durum facere. [...]
PRAEDVRATVS a, um. Partic. Plin. 23, 7 Aliqui myrrha adiecta et cupresso praeduratum vas sole torrebant. [...]
PRAEDVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEDV=RVS [PRAEDŪRUS]] a, um. Adi. [ e)pi/sklhros2 ] Valde durus. [...]
PRAEELIGO ere. Ego tamen morum illius aemulator esse praeeligerem Sidon. Ep. 7, 4.
PRAEEMINEO źre. Tacit. Ann. 12, 12 pr. [...]
page 1002, image: s1002PRAEEMINENTIA ae. f. Claud. Mamert. 1 Praef. Ad negotii praeeminentiam spectare.
PRAEEMTOR oris. m. proagorasth\s2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEEO īui, itum, īre. [ proa/gw, proe/rxomai, prohgou=mai ] Ante ire. [...]
PRAEIENS untis. Partic. [ proerxo/menos2, prohgou/menos2 ] Ouid. ad Liu. 408 [...]
PRAEEXERCITAMEN inis. n. Praeexercitamina puerorum Sarisb. Metal. 1, 24.
PRAEEXERCITAMENTVM i. n. sic Graecum progumna/sma reddidit Priscian. in tit. libri.
PRAEFACILIS e. Adi. [ pa/nu r(a/dios2 ] Valde facile. Plaut. Epid. 5, 2, 21 Te profecto Apoecides nihil moror mihi. P. de praefacili exoras Epidice. Vid. Taubm. not. p. 532.
PRAEFĀMEN inis. n. Symmach. Epist. 2, 34 Recordaris hoc re praefamine epistolam texuisse.
PRAEFĀRIS vel praefare, praefatus sum, praefari [ prologi/zw, froimia/zw, prooimia/zw ] Ante fari, proloqui. [...]
PRAEFANS antis. Partic. [ prologi/zwn ] Catul. Argon. 62 (64) 382 Talia praefantes quondam felicia Pelei Carmina, diuino cecinerunt pectore Parcae.
PRAEFANDVS a, um. Partic. Plin. 8, 16 f. 17 [...]
PRAEFATVS [1] a, um. Partic. pass. Praedictus. [...]
PRAEFATIO ōnis. f. [ pro/logos2, prooi/mion ] Id quod praeloquimur ante, quam ad rem veniamus. [...]
page 1003, image: s1003PRAEFATIVNCVLA ae. f. Hieronym. Epist. 89, 6 ad Augustin.
PRAEFATVM i. n. Symmach. Epist. 6, 3 Praefato opus est, si ardua postulentur.
PRAEFATVS [2] ūs. m. Symmach. Epist. 10, 29 Comperitmeo praefatu, i. Praedictione.
PRAEFASCINVS a, um. pa/nu ba/skanos2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEFECTVS [1] vid. PRAEFICIO.
PRAEFERO fers, tuli, lātum, ferre. [...]
PRAELATVS a, um. Partic. [...]
PRAELATIO [1] ōnis. f. Val. Max. 7, 8, 4 Praelatio contumeliosa videriposset. Charis. 1. c. de Gradibus, Praelatio omnium. Add. Tertull. Apol. c. 13.
PRAELĀTOR, ōris. m. Tertull. de Pudic. c. 2.
PRAEFERICVLVM i. n. Vas aeneum sine ansa patens, veluti peluis, quod praeferre in sacrificiis solebant veteres. Festus. Conf. omnino Lex. Pitisc.
PRAEFERMENTO āre. legitur a nonnullis ap. Plin. 18, 11 vbi Hard. s. 26 fermentabatur.
PRAEFEROX ōcis. Adi. [ polua/grios2 ] Valde ferox. [...]
PRAEFERRĀTVS a, um. Adi. [ prosesidhrhme/nos2 ] Quod ferrum habet in cacumine. [...]
PRAEFERTILIS e. Adi. Valde fertilis. Prudent. adu. Symmach. 2, 1025 Quoniam praefertile germen Luxuriat. Alcim. Auit. 5, 119 Praefertilis vbere terra.
PRAEFERVIDVS a, um. Adi. [ polu/zestos2 ] Valde feruidum significat. [...]
PRAEFESTĪNO āre. [ proepei/gw ] Ante tempus festinare. [...]
PRAEFESTINĀTVS a, um. Partic. [ proepeigme/nos2 ] Ouid. de Nuce 98 Et tamen inuenias qui me iaculetur, et ictu Praefestinato munus inane petat. Opus praefestinatum Columel. 11, 2.
PRAEFESTĪNE Adu. [ proepisperxw=s2 ] Celeriter. Plaut. Rud. 2, 5, 4 Vt sine labore extraxi hanc praefestine satis!
PRAEFESTINĀTIM Adu. [ proepeigme/nws2 ] Idem. [...]
PRAEFICA ae. f. h( pro\ th=s2 kli/nhs2, e)n th=| e)kfora=|, koptome/nh, qrhw|do\s2 e)p' e)kfora\n Gloss. Lat. Gr.] Nonius 1, 340 [...]
PRAEFICIO fźci, fectum, ere. [ e)fi/sthmi, proi/+stamai ] ex Prae et Facio, est facere, vt aliquis praesit negotio, vt praeponere. [...]
page 1004, image: s1004PRAEFECTVS [2] a, um. Adi. Ouid. Epist. 12, 87 de Iunone, Sacris praefecta maritis i. maritalibus, coniugialibus, Iuno Zygia s. coniuga.
PRAEFECTVS [3] i. m. [ prosta/ths2, e)pista/ths2 ] Qui alicui rei gerendae praeficitur. [...]
PRAEFECTIANI ōrum. m. Apparitores praefecti praetorio, l. 2 et 3 [...]
PRAEFECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEFECTV=RA [PRAEFECTŪRA]] ae. f. [ pro/stasis2, prostasi/a ] Munus et administratio Praefecti. [...]
page 1005, image: s1005PRAEFECTIO ōnis. f. Actus praeficiendi. Mundana praefectio Mart. Capell. lib. 6 p. 239.
PRAEFECTOR, ōris. m. Idem quod Praefectus esse dicitur apud Iustin. de Confirm. Digest. §. 9 et Ferret. Mus. Lapid. p. 276. Sed de priore loco certe falsum. De altero iam non vacat quaerere.
PRAEFECTORIVS a, um. Adi. [ e)pistatiko\s2 ] Praefectura functus. [...]
PRAEFIDENS tis. Valde fidens Cic. Off. 1, 90 c. 26 Sic homines secundis rebus effrenatos, sibique praesidentes, tanquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere.
PRAEFĪGO xi, xum, ere. [ prophgnu/w ] Ante figere. [...]
PRAEFIXVS a, um. Partic. [ prophxqei\s2 ] Plin. 16, 4 [...]
PRAEFIGVRO āre. Se quisque pro sexu in illis imaginibus praefigurat Lactant. 6, 20. de pueris et puellis, impudicos ludos comicos spectantibus.
PRAEFIGVRATIO ōnis. f. Sine vlla praefiguratione futurorum Augustin. C. D. 16, 2. i. designatione, descriptione.
PRAEFĪNIO īui, ītum, īre. [ proori/zw ] Praescribere, praestituere. [...]
PRAEFINITIO ōnis. f. Iulianus in l. [...]
PRAEFINĪTO Adu. [ prowrisme/nws2 ] Donatus dicit deesse Tempore: vt dicamus Praefinito tempore. Ter. Hec. 1, 2, 19 Nam illic haud licebat, nisi praefinito loqui.
PRAEFINITVS a, um. Part. Scaeuola l. 47 D. de Pactis, Intra praefinitum tempus. Add. Vulg. Dan. 12, 4. Galat. 4, 2.
PRAEFISCINE, vel PRAEFISCINI a Fascino est, quasi dicas Praeter fascinum, [ a)baska/ntws2 ] Nempe formula est fascinum i. fascinationem, illam praesertim, quae ex laude intempestiua est, deprecandi et depellendi, de qua Muret. Var. Lect. 9, 3. [...]
PRAEFLETVS a, um. Diutine visu praefleto Apul. Miles. 2 p. 125. Perfleto Elmenh. i. lacrimis rigato.
PRAEFLŌREO ui, źre. [ proanqe/w ] Ante florere. Plin. 16, 29 Ideoque et praeflorent talia, et praegerminant.
PRAEFLŌRO āre. [ prodre/pw ] quasi Praelibare. Gell. 14, 1 extr. Et futuri gaudii fructum spes tibi iam praeflorauerit.
PRAEFLORĀTVS a, um. Part. Praeflorata virgo Apul. Apol. p. 332 Elm. Praecerptum praefloratumque Plin. Paneg. c. 58. Gloria praeflorata Liu. 37, 58. Vid. Gronou. ad loc.
PRAEFLVO xi, xum, ere. [ pror)r(e/w ] Ante fluere. [...]
PRAEFLVVS a, um. Adi. Plin. 19, 4 Hortos esse riguos habendos praefluo amne.
PRAEFŌCO āre. [ a)/gxw ] Spiritum faucibus claudere. Ouid. in Ibin 558 Praefocent animae Gnosia mella viam. Praefocari Scribon. 179. 184. 196. i. suffocari. Praefocari videntur 94.
PRAEFOCĀTVS a, um. Partic. Calpurn. Ecl. 4, 115 Praefocata malignum Messis habet lolium. Praefocati videntur Scribon. 47.
PRAEFOCABILIS e. Adi. Cael. Aurel. Acut. 2, 27, 143 [...]
PRAEFOCATIO ōnis. f. Scribonius Largus Comp. 100 Facit hoc medicamentum ad subitas praefocationes. Vid. INCVBO, onis.
PRAEFODIO fōdi, fossum, ere. [ prooru/ttw ] Fodere ante, siue loci respectu s. temporis. [...]
page 1006, image: s1006PRAEFOECVNDVS a, um. Adi. [ polugo/nimos2 ] Ante consuetum tempus et nimis foecundum significat Plin. 16, 27 s. 51 Omnia autem celerius senescunt praefoecunda.
PRAEFOR non dicimus, vid. PRAEFARIS.
PRAEFORMĪDO āre. [ katafobou=mai ] Valde formidare. Quinctil. 4, 5 Quum index si prouidet, non aliter praeformidat, quam qui ferrum medici ante quam curetur, aspexit.
PRAEFORMO āre. [ promorfo/w ] Ante vel prius formare. Sil. 7, 385 Atque his praeformat dictis fingitque monendo. Animos ad humanitatem praeformare Scribon. Ep.
PRAEFORMATVS a, um. Partic. Quinctil. 2, 6, 5 [...]
PRAEFORMATOR, ōris. m. Tertull. de Praescr. Haer. c. 30 Marcion institutor et praeformator Apellis.
PRAEFORTIS e. Adi. Tertull. de Resur. Carn. c. 5 Hinc infirmum, inde praefortem.
PRAEFOVEO źre. Vnde
PRAEFOTVS a, um. Praefotae partes aqua marina vel aceto salso Cael. Aurel. Tard. 4, 2.
PRAEFOMENTO āre. Praefomentare vulnera Theod. Prisc. 1, 21. Add. Octau. Horat. 1, 19.
PRAEFRIGIDVS a, um. Adi. [ polu/yuxros2 ] Valde frigidus. Plin. 17, 20 Septentrionali et praefrigido situ. Auster praefrigidus Ouid. ex Ponto 4, 12, 35. Vinum Cels. 4, 5.
PRAEFRINGO frźgi, fractum, ere. [ proagnu/w ] Frangere partem priorem, eminentiorem. [...]
PRAEFRACTVS a, um. Partic. [ prokatagnu/menos2 ] Cels. 5, 26, 35 [...]
PRAEFRACTE Adu. [ au)qadw=s2 ] Obstinate. [...]
PRAEFVGIO ere. Tertull. de Anima c. 33.
PRAEFVLCIO si, tum, īre. [ proerei/dw ] Praemunire, praestruere. [...]
PRAEFVLGEO si, źre. [ periselagi/zw ] Praeter modum fulgere. [...]
PRAEFVLGENS entis. Partic. [ periselagi/zwn ] Murice aurato praefulgens Sil. 4, 326. [...]
PRAEFVLGIDVS a, um. Adi. apud Firmic. Et Iuuenc. 3, 330 Praefulgida nubes.
PRAEFVLGVRO āre. [ proastra/ptw ] Ante fulgurare. [...]
PRAEFVRNIVM i. n. [ propnigei=on ] Os patens fornacis, quo ligna in fornacem induntur, et deinde obstruitur. Cato c. 38 Ventus ad praefurnium caueto ne accedat. Sic c. 38. et Vitruuius 5, 10.
PRAEFVRO ere. Ante vel valde furere. Stat. Theb. 4, 821. Agmina bello Decertare putes, iustumque in gurgite Martem Praofurere. Toruus praefuris Idem Theb. 2, 420.
PRAEFVSCVS a, um. Adi. Terrae praefuscae Manil. 4, 715 i. valde fuscae.
PRAEGELIDVS a, um. Adi. [ polukruw/dhs2 ] Qui multum aut nimis frigidus est. [...]
PRAEGENERO āre. Prosper. Aquitan. Epitaph. haeres. Nestor. et Pelag. pr. Nestoriana lues successit Pelagianae, Quae tamen est vtero praegenerata meo.
PRAEGERMINO āre. [ problaste/w ] Ante germinare. Plin. 16, 29 Ideoque et praeflorent talia, et praegerminant.
PRAEGERO ere. Apul. Met. 4 extr. Alius sub oculis dominae speculum praegerit.
PRAEGESTVS a, um. Partic. Cael. Aurel. Tard. 1, 5, 150 Obliuione praegestorum affici, rerum ante factarum.
PRAEGESTIO īre. [ u(perproqumou=mai ] Valde gestire. [...]
PRAEGESTIENS entis. Partic. [ u(perproqumou/menos2 ] Hor. Carm. 2, 5, 9 [...]
PRAEGIGNO genui, genitum, ere. [ progenna/w ] Ante gignere. Plaut. Pseud. 1, 5, 77 Quia nolebam ex me morem praegigni malum. i. Noleham esse auctor mali moris.
page 1007, image: s1007PRAEGLORIOSVS a, um. Adi. Cl. Claudiano praegloriosissimo Poėtarum Inscript. Grut. p. 391 n. 5.
PRAEGNANS antis. [ e)/gkuos2, e)gku/mwn ] quasi Praegenans, ab antiquo Geno: Grauida, Quae iam occupata est in generando quod conceperit. [...]
PRAEGNAS ātis. Pro Praegnans dixere veteres. [...]
PRAEGNATIO ōnis. f. Denom. [ ku/hsis2 ] Varro de R. R. 2, 1 [...]
PRAEGNĀTVS ūs. m. Idem. Tertull. adu. Iud. c. 8. Et de Carne Christi c. 1 Conceptus et praegnatus et partus Virginis.
PRAEGNAVITER Adu. Plaut. Pers. 4, 4, 39.
PRAEGNAX ācis. Fulgent. Mythol. 2 [...]
PRAEGRACILIS e. Adi. Erat illi praegracilis et incurua proceritas Tac. Ann. 4, 57, 3.
PRAEGRADO āre. Pacuu. apud Non. 1, 328. conf. Turneb. Aduers. 29, 19 et mox PRAEGREDIOR.
PRAEGRANDIS e. Adi. [ polume/gas2 ] Valde grandis. [...]
PRAEGRAVIS e. Adi. [ polubriqh\s2 ] Valde graue. [...]
PRAEGRAVO āre. [ katabri/qw ] Valde grauare, et molestum esse. Plin. 17, 22 [...]
PRAEGRAVARE [ probri/qein ] Praeponderare. [...]
PRAEGRAVIDVS a, um. Adi. Idem Stat. Theb. 6, 700 Molis praegrauidae castigat puluere lapsus.
PRAEGREDIOR eris, gressus sum, gredi. [ proporeu/omai ] Ante venire, inquit Nonius 1, 328 [...]
PRAEGREDIENS entis. Partic. [ proporeu/wn ] Praecedens. [...]
PRAEGRESSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ proporeu/sas2 ] Fama praegressa diem Stat. Silu. 5, 1, 105. Hominis praegressi vestigia occupare Plin. 28, 8.
PRAEGRESSIO ōnis. f. [ propo/reusis2 ] Cic. de Fato 44 c. 19 Dicent, si omnia fato fierent eiusmodi, vt nihil fioret, nisi praegressione causae, confitendum esse fato fieri omnia.
PRAEGRESSVS [2] ūs. m. Ammian. 21, 10 Expertus quid in rebus tumultuosis anteuersio valeat et praegressus.
PRAEGVBERNO āre. Musculis similis, balenarum corpulentiam praegubernantibus Sidon. Epist. 5, 13.
PRAEGVSTO āre. [ progeu/omai ] Ante gustare. [...]
PRAEGVSTĀTOR, ōris. m. [ progeusth\s2 ] Qui cibos
page 1008, image: s1008principis praegustat. [...]
PRAEGYPSO āre. Os vasculi praegypsandum C. Aurelian. Tard. 3, 2.
PRAEHENDO vid. PREHENDO.
PRAEHIBEO źre. Vox antiqua pro Praebeo. [...]
PRAEIACEO ui, źre. [ proba/llomai ] Ante iacere. Plin. 3, 4 Oppida de caetero rara, praciacentibus stagnis. Castra praeiacere Tacit. A. 12, 36, 3.
PRAEIACIO, vel PRAEIICIO ere. Columel. 8, 17 Mox praeiaciuntur in gyrum moles. Multis in contumeliam Graecorum praeiactis probris Dyctis l. 2.
PRAEIMPENDO ere. prodapanw= Gloss. Gr. Lat.
PRAEINSTITVTVS a, um. Male praeinstitutus Sarisber. 7, 9.
PRAEIVDEX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=DEX [PRAEIŪDEX]] icis. m. prodikasth\s2 Gloss. Gr. Lat.
PRAEIVDICO āre. [ prodiaginw/skw ] Ante tempus iudicare. [...]
PRAEIVDICĀTVS a, um. Partic. [ prodiagnwsqei\s2 ] Antequam de causa dicere incipio, hoc postulo, vt ne quid praeiudicati afferatis Cic. pro Cluent. c. 2. [...]
PRAEIVDICATIO ōnis. f. [ prodia/gnwsis2 ] Laudatur Quinct. 4, 2, 25 Damnari praeiudicatione Senatus. Sed ibi est Praeiudicio.
PRAEIVDICIVM i, n. [ pro/krima ] Iudicium, quod iudicibus exemplum praebet ad iudicandum in eadem causa, vel paribus causis: vti clare in oratione Ciceronis pro Cluentio 58 c. 22 [...]
PRAEIVDICIĀLIS e. Adi. Praeiudicialis mulcta l. 50 et 65 C. Theod. de Appell. Et Symmach. epist. 10, 58 quam incurrit, qui a iudicio ante latam ab eo sententiam appellat.
PRAEIVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=RO [PRAEIŪRO]] āre. [ proo/mnumi ] Ante alios inrare.
PRAEIVRATIO ōnis. f. [ proo/mwsis2 ] Praeiuratio, inquis Festus, quam ii facere dicuntur, qui ante alios conceptis verbis iurant. [...]
page 1009, image: s1009PRAEIVVO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEIV=VO [PRAEIŪVO]] iūui, āre. [ prowfele/w ] Ante iuuare. Tacit. Hist. 3, 65, 2 Et credebatur affectam eius fidem praeiuuisse, domo, agrisque pignori acceptis.
PRAELĀBOR eris. [ proolisqe/w ] Ante labi. [...]
PRAELAMBO ere. [ prolixma/w ] Idem quod ante lambere. Hor. Serm. 2, 6, 109 Continuatque dapes, necnon verniliter ipsis Fungitur officiis, praelambens omne quod affert.
PRAELARGVS a, um. Adi. Pulmo animae praelargus Pers. 1, 14.
PRAELASSATVS a, um. Praelassatos facile superauit Frontin. Strat. 2, 5 extr.
PRAELAXO āre. Motus benesicio praelaxato aegrotante Cael. Aurel. Tard. 2, 1, 27.
PRAELATIO [2] etc. vid. PRAEFERO.
PRAELAVO [1], āre. vnde PRAELAVATVS a, um. Oct. Hor. 1, 27 Vino tepido praelauatus.
PRAELAVO [2] ere. Apul. Apol. p. 278 Eius merito os, vt bono potui poculum, praelauitur.
PRAELAVTVS a, um. Valde delicatus. Suet. Vitell. c. 2 Praelautus alioqui famosusque coenarum magnificentia. conf. Id. Ner. c. 30.
PRAELŹGO āre. Ante coberedes legare v. g. Eam coronam testamento ei praelegauit Plin. 33, 2 extr. Paullus in l. Titia Seio D. de legat. 2 Scaeu. l. 39 §. 4 D. t. 3 l. 10. et l. 54 t. 1 lib. 15.
PRAELEGATVS a, um. Partes coheredibus praelegatae Papinian. l. 77 §. 8 D. de leg. et fideic. lib. 2.
PRAELEGO lźgi, lectum, ere. [ proanaginw/skw ] Ante legere: vt solent praeceptores pueris suis. [...]
PRAELECTVS a, um. Partic. Apul. Met. 7 p. 192 Elmenh. Praelectum hircum victimare. i. electum prae aliis.
PRAELECTIO ōnis. f. [ proana/gnwsis2 ] Quinctil. 1, 2, 15 [...]
PRAELECTOR, ōris. m. [ proanagnwsth\s2 ] Gell. 18, 5 Si magistrum, praelectoremque habuisset alicuius aeris.
PRAELIBER ra, rum. Omnino liber. Liquido praelibera motu Prudent. Apoth. v. 87 sc. natura ignis superni.
PRAELĪBO āre. [ progeu/omai ] Ante libare et degustare. [...]
PRAELIBATIO ōnis. f. Tertull. de Anima c. vlt. Sine vlla praelibatione.
PRAELICENTER Adu. Nimis licenter. Gell. 14, 7 Oppido quam verba finxit praelicenter. Ammian. 16, 5 et 17, 8.
PRAELĪDO ere. Adfertur ex Manil. 5, 81. al. Praecludere totum circum, quod probat et reducit Bentl. Praelidere plane nihili esse videtur.
PRAELIGĀMEN inis. n. Amuletum. Marc. Empir. c. 8.
PRAELIGANEVM Vinum, a praelegendo dictum: estque illud, quod vel praematurum est, vel prae omnibus legitur. [...]
PRAELIGO āre. [ proepide/w ] Ante vel ab anteriori parte ligare. [...]
PRAELINO ere. Gell. 7, 14 extr. Cum caste pudiceque ornatur, fit illustrius; cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum.
PRAELITVS a, um. Partic. Gell. 13, 23 Villae inexcultae et rudes, ne tectorio quidem praelitae.
PRAELIVM, s. PROELIVM (pari fere auctoritate ) i. n. [ ma/xh, a(lkh\, sumbolh\ ] Conflictus in bello. [...]
page 1010, image: s1010PRAELIOR āri. Dep. [ ma/xomai ] Praelio pugnare. [...]
PRAELIANS antis. Partic. [ maxo/menos2 ] Eudemus praelians ad Syracusas occidit Cic. de Diuin. 1, 53 c. 25. Add. Iustin. 2, 11, 1.
PRAELIĀTVS a, um. Partic. Plin. 7, 28. Iustin. 12, 9, 12.
PRAELIĀRIS e. Adi. [ maxiko\s2 ] Ad praelium pertinens. [...]
PRAELIĀTOR, ōris. m. Tacit. Ann. 2, 73, 3 [...]
PRAELOCO āre. Si pro trochaeo penultimo spondaeum praelocaueris Mart. Capella 5 p. 170. Sensus in sola facie praelocati sunt Augustin. de Gen. ad lit. 7, 7.
PRAELONGVS a, um. Adi. [ eu)mh/khs2 ] Valde longus. [...]
PRAELONGO āre. [ perimhku/nw ] Longum facere, nam Longo non dicitur. Plin. 11, 2 Qua subtilitate pedum crura praelongauit?
PRAELOQVOR eris, ūtus sum, loqui. [ profqe/ggomai ] Praefari. [...]
PRAELOCVTIO ōnis. f. Frontin. Strat. 3 praef. Nec morabor vlla praelocutione. Senec. Controu. 3 praef. Silo haberetur disertus, si a praelocutione dimitteret.
PRAELVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=CEO [PRAELŪCEO]] luxi, źre. Valde lucere. [...]
PRAELVCIDVS a, um. Adi. [ polufeggh\s2 ] Plin. 37, 6 Arabicae excellunt candore circuli praelucido, atque non gracili.
PRAELVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=DO [PRAELŪDO]] si, sum, ere. [ prooimia/zw, a)kroboli/zw ] Ante ludere. [...]
PRAELVDIVM i. n. prooi/mion Onomast. Vet.] Dicitur illa Modulatio vocum, quae ante initium cantus fieri solet, quae et Praecentio dicitur. [...]
page 1011, image: s1011PRAELVSIO ōnis. f. [ a)krobolismo\s2 ] Idem. [...]
PRAELVM vid. PRELVM.
PRAELVMBO āre. Lumbos praefringere. Naeuius, Coepit vnumquemque praelumbare fustibus Non. 2, 673. Est igitur simile vel idem adeo, quod Delumbare.
PRAELVMINO āre. Tertull. de Resur. Carn. c. 33.
PRAELVSTRIS e. Adi. [ polu/lampros2 ] Prae aliis lucens: simile Illustris. Ouid. Trist. 3, 4, 5 Viue tibi: quantumque potes, praelustria vita: Saeuum praelustri fulmen ab arce venit.
PRAELVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAELV=TVS [PRAELŪTUS]] a, um. Praeluta habitacula Sidon. Ep. 4, 25.
PRAEMACERO āre. Scrib. Larg. 193 Praemacerentur autem mala cydonia, i. ante macerentur.
PRAEMADEO, źre. vel PRAEMADESCO ere. Ante diem nimio praemaduisse mero Orient. Commonit. lib. 2.
PRAEMALEDĪCO ere. Tertull. aduers. Marc. 5, 3.
PRAEMALLE Pleonasmo quodam, quasi magis vel prae aliis malle. Adiuro -- me nullam aliam meae Fotidi praemalle Apul. Met. 3 p. 139, 14.
PRAEMANDO [1] āre. [ proparagge/llw ] Ante, siue prius mandare, et mittere. [...]
PRAEMANDO [2] ere. Gell. 4, 1 Si idem me tibi praemandere, quod aiunt, postulas. [...]
PRAEMATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMATV=RVS [PRAEMATŪRUS]] a, um. Adi. [ pro/wros2 ] Ante consuetum tempus maturus. [...]
PRAEMATVRE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMATV=RE [PRAEMATŪRE]] Adu. [ prow/rws2 ] Immature. [...]
PRAEMEDICĀTVS a, um. Partic. [ profarmakeuqei\s2 ] Ouid. Epist. 12, 15 [...]
PRAEMEDITOR āri. [ promeleta/w ] Ante meditari, praecogitare, parare se. [...]
PRAEMEDITĀTVS a, um. Partic. Pass. Mala praemeditata leuiora an fiant Cic. Tusc. 3, 31 seqq. c. 15.
PRAEMEDITATIO ōnis. f. [ promele/thma ] Cic. Tusc. 3, 26 c. 14 Haec igitur praemeditatio futurorum malorum, lenit eorum aduentum, quae venientia longe ante videris. Add. ib. 31 c. 15.
PRAEMEDITATORIVM i. n. Locus vbi meditatio fit et praeparatio. [...]
PRAEMENSVS [1] vid. PRAEMETIOR.
PRAEMERCOR āri. [ proemporeu/omai ] Prius mercari, siue, vt ait Budaeus, In emtione praeuenire, et licitaturo praeripere. [...]
PRAEMETIOR īri. [ prometre/w ] Ante metiri. Praemetiri pericula Sarisb. Epist. 59. Vnde
PRAEMENSVS [2] a, um. Partic. [...]
PRAEMŹTOR āri. Solin. c. 40 Dinocratem Alexandri iussu Alexandriam in Aegypto praemetatum, supra exposuimus.
PRAEMETĀTVS a, um. Partic. Pass. Mart. Capell. 8 p. 273 Praemetata diuūm itinera.
PRAEMETVO ere. [ profobou=mai ] Ante metuere. Prudent. aduers. Symmach. 2, 581 Pracmetuit cultus inolescere Christi.
PRAEMETO messui, messum, ere. [ proqeri/zw ] Vnde
PRAEMESSVM vid. statim PRAEMETIVM.
PRAEMETIVM i. n. a)parxh\ Onomast. [...]
PRAEMETIVVM i. n. Idem. h( pro\ qerismou= *dhmh/tras2 qusi/a Gloss. apud Scal, in Festum. vid. PRAEMETIVM.
PRAEMETVENS entis. Partic. [...]
PRAEMETVENTER Adu. Gronou. Obseru. 3, 5 restituit Lucret. 4, 822 Effugere errorem vitareque praemetuenter. Vulgo Praemeditator.
page 1012, image: s1012PRAEMICO āre. Apul. Met. 11 pr. Praemicantis lunae candore nimio completus orbis. Prudent. Calagurit. 84 Quae viam patere caeli praemicando ostenderent.
PRAEMIGRO āre. [ proapoike/w ] Ante migrare. Plin. 8, 28 Ruinis imminentibus musculi praemigrant.
PRAEMINEO źre. Prae aliis eminere. [...]
PRAEMINENS pro Praeeminens. [...]
PRAEMINISTRO āre. Apul. Miles. 2 p. 119 Assidue respiciens praeministrantem Fotidem. Tertull. Apol. c. 22 Fabulas ad destructionem veritatis istius aemulas praeministrauerunt.
PRAEMINISTER tri. m. Macrob. Saturn. 3, 8 Mercurii vocabulo significant praeministrum. Tertull. de Orat. c. 1 Opus praeministri.
PRAEMINISTRA ae. f. Macrob. Saturn. 3, 8 Camilla Dianae praeministra. Apul. Apol. p. 278 Lingua mendaciorum et amaritudinum praeministra.
PRAEMINOR āri. Valde minari. Apul. Miles. 5 p. 167 Malum grande de vultus curiositate praeminatur. Vid. Elmenh. Ind. Conf. Tertull. Apol. c. 21. et aduers. Marc. 5, 19.
PRAEMĪTIS e. Adi. Venant. Fortun. Carm. 3, 12, 37 Horrea praemitis melius tua condita seruans. Praemitls terga asinae Iuvenc. 3, 636.
PRAEMITTO mīsi, missum, ere. [ prope/mpw ] Ante mittere. [...]
PRAEMISSVS a, um. Part. [ propemfqei\s2 ] Praemissus Achates Virg. Aen. 6, 34. Equites praemissi ibant Virg. Aen. 9, 367.
PRAEMISSA ōrum. n. Plin. 12, 1 [...]
PRAEMIVM i. n. [ ge/ras2, e)piti/mion, a)=qlon ] Quod in ludis proponitur iis, qui se strenue gesserint, et victores euaserint. [...]
page 1013, image: s1013PRAEMIOR āri. Praemium auferre. [...]
PRAEMIŌSVS a, um. Adi. [ xrhmatw/dhs2 ] Pecuniosus; interpretibus Nonio et Festo. Accius, Diuitem ac praemiosum auum.
PRAEMIĀTOR, ōris. m. Praemiatorem, pro Praedone dixit Naeuius, auctore Nonio 2, 629 Nam in scena nos nocturnos coepit praemiatores tollere. Vid. Lips. in Tacit. Ann. 1, 40.
PRAEMIĀTRIX īcis. f. Alio sensu, quae persoluit praemium. Ammian. 14, 39 Vltrix facinorum impiorum, bonorumque praemiatrix Adrastia, i. remunerans.
PRAEMISCEO vnde
PRAEMIXTVS a, um. Partic. Apic. 4, 5 Olera praemixta compones.
PRAEMODEROR āri. [ prodioike/w ] Ante moderari. Gell. 1, 11 Cretenses quoque praelia ingredi solitos memoriae datum est praecinente ac praemoderante cithara gressibus.
PRAEMODVLĀTYS a, um. Quinctil. 11, 3, 109 Praemodulati gestu cogitationem iuuenes, s. vt malim, Gestum cogitatīone.
PRAEMODVLATIO ōnis. f. Quinctil. ibid. esse dicitur. Non puto.
PRAEMODVM Adu. [ u(perme/trws2 ] Gell. 7, 7 extr. [...]
PRAEMOENIO īre. i. Praemunire. Gell. 13, 27. et 14, 2.
PRAEMOLESTIA ae. f. [ produsxe/reia ] Cic. Tusc. 4, 64 c. 30 Alii metum praemolestiam appellabant, quod est quasi dux consequentis molestiae.
PRAEMOLIOR ītus sum, īri. [ proepixeire/w ] Ante moliri, praeparare. [...]
PRAEMOLLIS e. Adi. [ polumalako\s2 ] Valde mollis. [...]
PRAEMOLLIO īre. [ promala/ttw ] Ante mollire. Quinctil. 4, 3, 10 Si quid erit asperum, praemolliemus, quo facilius aures iudicium admittant. Vnde,
PRAEMOLLĪTVS a, um. Partic. [ promalaxqei\s2 ] Quinctil. 2, 9, 3 Et frustra sparseris semina, nisi illa praemollitus fouerit sulcus. Mentes praemollitae Idem 6, 5, 9.
PRAEMONEO ui, itum, źre. [ proparagge/llw ] Ante monere, prius quam aliquid fiat, et ante periculum monere. [...]
PRAEMONITVS [1] a, um. Partic. [ proparaggelqei\s2 ] Vrbs praemonita oraculo Plin. 16, 39.
PRAEMONITVS [2] ūs. m. [ propara/ggelma ] Pro Praedictione. [...]
PRAEMONITVM i. n. Gell. 14, 2 Generalia quaedam praemonita et praecepta.
PRAEMONITIO ōnis. f. Tertull. aduers. Marc. 2, 4 Agnosco bonitatem Dei ex legibus et praemonitionibus bonis et benignis.
PRAEMONITOR, ōris. m. Apul. de Deo Socr. p. 51 Elm. Incertis prospector, dubiis praemonitor, periculosis tutator.
PRAEMONITŌRIVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 3 Praemonitorium edictum.
PRAEMONSTRO āre. [ u(podeiknu/w ] Ante monstrare, Docere, ostendere. [...]
PRAEMONSTRANS antis. Part. [ u(podeiknu/wn ] Stat. Theb. 1, 67 Si Sphingos iniquae Callidus ambages te praemonstrante resolui.
PRAEMONSTRĀTOR, ōris. m. [ u(podeikth\s2 ] Qui praemonstrat, et docet, quid faciendum sit ante periculum. [...]
PRAEMONSTRATIO ōnis. f. Lactant. 7, 14, 12 Saepe diximus minora et exigua magnorum figuras et praemonstrationes esse.
PRAEMORDEO di, sum, źre. [ proda/knw ] Gell. 7, 9
page 1014, image: s1014Plautus in Trigeminis, non Praemordisset, neque Praemomordisset dixit, sed Praemorsisset; Ni fugissem, inquit, medium credo praemorsisset.
PRAEMORIOR īris vel eris, mori. [ proteleuta/w ] Quasi Ante tempus mori. [...]
PRAEMORTVVS a, um. Partic. [...]
PRAEMOVEO źre. Cael. Aurel. Tard. 1, 5, 168 Quoties partes longe remotae praemouentur.
PRAEMŌTVS a, um. Partic. Idem ibid. 2, 1, 46 Praemotis vel exercitis, vt supra dictum est, consilium dabimus.
PRAEMVLCEO źre. Vnde
PRAEMVLSVS a, um. Partic. [...]
PRAEMVNDO āre. Octau. Hor. 1, 10 Praemundare oculos molli penicillo.
PRAEMVNIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEMV=NIO [PRAEMŪNIO]] īre. [ prooxuro/w, proexuro/w ] Prius munire. [...]
PRAEMVNITVM genus dicendi et ex omni parte causae septum Cic. de Orat. 3 c. 9.
PRAEMVNITIO ōnis. f. [ prooxu/rwma ] Praeparatio, qua facimus, ne secus accipiantur, quae dicere volumus. [...]
PRAENARRO āre. [ prodihge/omai ] Ante narrare. Ter. Eun. 5, 3, 12 Recte sane interrogasti, oportuit rem praenarrasse me.
PRAENASCOR eris, nasci. Commodian. Instruct. 6 Illum non aliquis prophetauit praenasci.
PRAENATO āre. [ pronh/xomai ] Ante natare. [...]
PRAENAVIGO āre. [ prople/w ] Praeternauigare, vel vltra nauigare. [...]
PRAENAVIGATIO ōnis. f. Plin. 6, 31 A Gorgonum insulis praenauigatione Atlantis dierum quadraginta, etc.
PRAENECTO vid. PRAENEXVS.
PRAENESTE, is. n. et PRAENESTIS is. f. [ *prai/neston ] Nomen vrbis in Latio, non longe ab vrbe Roma, quod locus in quo sita est, montibus praestet Fest. ex Catone: vid. Seru. ad Aen. 7, 682. [...]
PRAENESTĪNI orum. m. Pl. [ *prainestinoi\ ] Habitatores Praeneste. [...]
PRAENESTĪNVS a, um. Possessiu. [ *prainestino\s2 ] Bracteae Praenestinae Plin. 33, 3. [...]
PRAENEXVS a, um. Obligatus. Praenexo obsignatoque ore simulacrum Solin. c. 2.
PRAENIMIS [ me/ga li/an ] Quasi dicas Valde nimis. Gell. 19, 10 Hoc praenimis plebeium est.
PRAENITEO ui, źre. [ peristilbo/w ] Valde nitere et resplendere. [...]
PRAENITENS entis. Part. Paterc. 2, 35, 1 Virtus Catonis multis in rebus conspicua atque praenitens. Luna Plin. 2, 9.
PRAENOBILIS e. Adi. Compar. Apul. Florid. 3 Praenobilior proprio ingenio, quam patrio consulatu.
PRAENŌMEN inis. n. [ prw=ton o)/noma ] Quod distinctionis causa praeponitur nomini, vt Marcus, Publius, Titus, Quintus. [...]
page 1015, image: s1015PRAENOMINO āre. Epit. de Nom. rat. vulgo Val. [...]
PRAENOSCO nōui, nōtum, ere. [ proginw/skw ] Ante noscere. [...]
PRAENOSCENTIA ae. f. Sarisb. Metalog. 4, 27 Praenoscentia futurorum.
PRAENOTIO ōnis. f. [ pro/gnwsis2 ] Notio et intelligentia institutionem praecedens. [...]
PRAENOTO āre. Signo aliquo vicinae stirpis aut arboris praenotabit (locum) Pallad. 9, 8. [...]
PRAENOTATVS a, um. Part. [...]
PRAENVBILVS a, um. Adi. [ sunnefh\s2 ] Significat idem quod valde nubilus et obscurus. Ouid. Amor. 3, 13, 7 Stat vetus, et densa praenubilus arbore lucus.
PRAENVNCVPO āre. Ante nominare, id enim est nuncupare. Prudent. Hymn. Ieiun. 179 Praenuncupatus ore qui prophetico Emanuel est.
PRAENVNTIO āre. [ proagge/llw ] Ante nuntiare. [...]
PRAENVNTIVS a, um. Adi. [ proaggeltiko\s2 ] Qui rem nuntiat ante quam fiat. [...]
PRAENVNTIVM i. n. Procellarum sunt quaedam praenuntia Sen. de Ira 3, 10. Nunquam vrbs Roma tremuit, vt non futuri euentus alicuius id praenuntium esset Plin. 2, 84. Add. Id. 2, 27.
PRAENVNTIATĪVVS a, um. Adi. Ignes praenuntiatiui Plin. 2, 71 de ignibus, qui accenduntur in turribus, siue speculis ad maris litus exstructis.
PRAENVNTIATIO ōnis. f. Augustin. Retract. 1, 22. Tertull. de Anima c. 46.
PRAENVNTIATOR, ōris. m. proa/ggelos2 Gloss. Cyrill. Augustin. Confess. 9, 5. et de Genes. 8, 4 extr.
PRAENVNTIATRIX īcis. f. Prudent. pass. B. Laurent. 29.
page 1016, image: s1016PRAEOBTVRO āre. Partic. vsus est Vitruu. 10, 12 Praeobturantes foramina.
PRAEOCCIDO cīdi, cāsum, ere. [ propi/ptw ] Ante occidere. Plin. 18, 29 Cui praeoccidere Caniculam necesse sit.
PRAEOCCVPO āre. [ profqa/nw, prokatalamba/nw ] Ante occupare. [...]
PRAEOCCVPĀTVS a, um. cum Infinitiuo. [...]
PRAEOCCVPATIO ōnis. f. [ pro/lhyis2 ] Nepos 18, 3, 6 Locorum praeoccupatio. [...]
PRAEOPĪMVS a, um. Adi. Valde pinguis. Tertull. de Poenit. c. 8 Immolat vitulum praeopimum.
PRAEOPTO āre. [ ma=llon eu)/xomai ] Potius optare, vel valde optare. [...]
PRAEORDINATVS a, um. [ tetagme/nos2 ] Vulg. Interp.
PRAEOSTENDO ere. Vnde
PRAEOSTENSVS a, um. Praeostensa sacrificia Tertull. contra Iud. c. 5 pr. Add. Ambros. de Diuinit. Filii c. 6 extr.
PRAEPALPO āre. Molli manu ante praepalpans Paullin. Nol. Ep. 49 (al. 36) n. 3.
PRAEPANDO pandi, passum, ere. [ propeta/zw ] Praetendere. [...]
PRAEPARCVS a, um. Adi. [ pa/nu feidwlo\s2 ] Valde parcus. [...]
PRAEPARO āre. [ kataskeua/zw, katarti/zw, paraskeua/zw, proetoima/zw ] Ante parare quae nobis vtilia credimus. [...]
PRAEPARĀTVS [1] a, um. Partic. [ prokataskeuasqei\s2, prohtoimasme/nos2 ] Pectus bene praeparatum Hor. Carm. 2, 10, 13. [...]
PRAEPARĀTVS [2] ūs. m. [ paraskeuh\ ] Gell. 10, 11 Namque in praeparatu rei rusticae, per tempestates pluuiasque, quum otium est, maturari potest. [...]
PRAEPARATVRA ae. f. Tertull. adu. Marc. 4, 13 Spiritus S. in Ioanne egerat praeparaturam viarum Dominl.
PRAEPARĀTOR ōris. m. Tertull. adu. Marc. 4, 33.
PRAEPARATORIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. deinde D. de liber. exhib. Itaque prius interdictum, quod est de liberis exhibendis, praeparatorium est huius interdicti.
PRAEPARATIO ōnis. f. [ prokataskeuh\ ] Quinctil. 4, 2 Narrabimus cum praeparatione quadam. [...]
PRAEPARVVS a, um. Adi. Simile est, cordis si panditis aures, Praeparui grano regnum caeleste sinapi Iuuenc. lib. 2 extr.
PRAEPEDIO īui, ītum, īre. [ pede/w, e)mpodi/zw ] Prius pedibus deuincire. [...]
page 1017, image: s1017PRAEPEDIMENTVM i. n. [ e)mpodismo\s2 ] Impedimentum. Plaut. Poen. 3, 2, 28 Ne fallaciae praepedimentum obiiciatur. Sidon. Epist. 7, 6 Praepedimento alicui esse.
PRAEPENDEO di, sum, źre. [ prokrema/zw ] Ante pendere. [...]
PRAEPES etis. Adi. [ w)kupe/ths2 ] Velox. [...]
PRAEPETO īui, ītum, ere. [ proa/gw ] Ante, vel prius petere, id est ire. Festus in Praepes: Praepetere dicebant veteres pro Anteire.
PRAEPIGNERO āre. Partic. vsus est Ammian. 29, 12 Colloquiis praepignoratus abstrusis.
PRAEPILĀTVS a, um. Adi. Pilae instar rotundus in altero extremo, pilam habens pro acumine vel mucrone. [...]
PRAEPĪLO āre. Pilis iactis praelio praeludere. [...]
PRAEPINGVIS e. Adi. [ polupi/wn ] Valde pinguis. Colum. 3, 2 Itaque non est vineis apta: vix etiam arbusto, nisi praepingui et vinida terra. Solum Virg. Aen. 3, 698.
PRAEPOLLEO ui, źre. [ ple/on du/namai ] Ante alios vel plurimum pollere. [...]
PRAEPONDERO āre. [ prostaqma/w ] Prius ponderare, seu examinare. [...]
PRAEPONDERĀTVS a, um. Partic. Solin. c. 11 Praeponderatis sinubus alueos vertunt.
PRAEPONDERATIO ōnis. f. Gloss. Lat. Gr. Praeponderatio, [ r(oph/.
PRAEPŌNO posui, positum, ere. [ proti/qhmi ] Ponere ante. [...]
page 1018, image: s1018PRAEPOSITVS [1] a, um. Partic. Multum (vt inter Germanos) rationis ac solertiae, praeponere electos, audire praepositos, nosse ordines, intelligere occasiones Tacit. Germ. 30, 3. [...]
PRAEPOSITVS [2] i. m. Praefectus militaris. [...]
PRAEPOSITIO ōnis. f. [ pro/qesis2 ] Actus ipse praeponendi. [...]
PRAEPOSITĪVVS a, um. Adi. Quod praeponi potest. Vocales praepositiuae Priscian. 1 p. 561. Coniunctio praepositiua Diomed. 1 p. 409. ed. Putsch.
PRAEPOSITVRA ae. f. Officium et dignitas praepositi. [...]
PRAEPORTO āre. [ profore/w ] Ante se ferre, vel portare. [...]
PRAEPOSSVM potes, potui, posse. [ proi+sxu/w ] Praepollere, praeualere. [...]
page 1019, image: s1019PRAEPOTENS [1] entis. Adi. [ polu\ duna/menos2 ] Valde potens. [...]
PRAEPOTENTIA ae. f. Tertull. adu. Marc. 2, 7 Deus per praescientiam et praepotentiam suam intercessisse potuisset.
PRAEPOSTERVS a, um. Adi. [ u(steropro/teros2 ] Peruersus et inuersus. [...]
PRAEPOSTERE Adu. [ u(steroprote/rws2 ] Ordine contrario. [...]
PRAEPOSTERITAS ātis. f. Arnob. 3 p. 118 Graeci nominis praeposteritate repetita, i. nomine *(/hra ita frequentato, vt tandem nescias, vtrum *(/hra dicatur an [ a)h/r.
PRAEPOSTERO āre. Peruertere. Quinct. Trib. Mar. c. 9 Ordinem iudiciorum militis praeposterauit impietas.
PRAEPOTENS [2] vid. in PRAEPOSSVM.
PRAEPRIMIS Vox barbara: vid. Vorst. de Latin. Susp. c. 32 edit. poster. Cellar. Antib. p. 82. et Cur. Poster. p. 363.
PRAEPROPERO āre. Praeproperat, propeteu/etai Gloss. Vet.
PRAEPROPERVS a, um. Adi. [ ma/la e)pisperxh\s2 ] Valde celer. [...]
PRAEPROPERE Adu. [ li/an e)pisperxw=s2 ] Nimium celeriter. [...]
PRAEPROPERANTER Aliud Adu. idem significans. Lucret. 3, 781 Innumero numero, certareque praeproperanter, etc.
PRAEPVLCHER a, um. Adi. Iuuenc. 1, 430.
PRAEPVRGO āre. Cael. Tard. 1, 4, 128 Vt saepe imminente accossione per somnum iactu seminis aegri praepurgentur.
PRAEPVTIVM i. n. [ a)krobusti/a, po/qh ] Pellis, quae glandem, hoc est summam colis partem tegit. [...]
PRAEPVTIATVS a, um. Adi. Tertull. adu. Marc. 5, 9 Praeputiati sacerdotii Pontifex.
PRAEPVTIATIO ōnis. f. Idem ibid. et c. 4 et 13. et de Resur. Carn. c. 23. et de Monog. c. 6.
PRAEQVAM vid. Prae quam, in PRAE.
PRAEQVESTVS a, um. Partic. Ante questus. Ouid. Met. 4, 251 Multaque praequestus, tanges tamen aethera dixit. Alii legunt, Multaque conquestus, etc.
PRAERABIDVS a, um. Adi. Sen. de Ira 1, 12 Ira praerabida et amens. al. Praerapida.
PRAERADIO āre. [ proaktibole/w ] Ouid. Epist. 6, 115 Praeradiant stellis signa minora suis. i. Praelucent. Conf. Claudian. Nupt. Honor. 287.
PRAERĀDO si, sum, ere. [ a)pocu/w ] Radere ob anteriore parte. [...]
PRAERASVS a, um. Partic. Paullin. Nolan. Epist. 22 n. 2 (al. Ep. 7) Inaequaliter semitonsi (i. capilli) et destituta fronte praerasi.
PRAERANCIDVS a, um. Adi. [ polu/sapros2 ] Valde rancidus per translationem, pro obsoleto et iam ingrato. [...]
PRAERAPIDVS a, um. Adi. [ pa/nu qoo\s2 ] Valde celer: Fuga praerapida Sil. 16, 363. Add. Sen. de Ira 1, 12.
PRAERIPIO ripui, reptum, ere. [ proarpa/zw, prolamba/nw ] Ante quam alter capere possit rapere, celeriter praeoccupare. [...]
page 1020, image: s1020PRAEREPTVS a, um. Partic. [ proarpasqei\s2 ] Praereptusimmatura morte Aur. Vict. de Viris illustr. c. 5. Cupidis praereptus ab astris Claud. de B. Gild. v. 253. Virtus praerepta Sil. 4, 840.
PRAERIPIA ōrum. n. Pl. Loca vicina ripis. Praeripia fluminis Apul. Apol. p. 278 Elmenb. Vid. Gronou. Obseruat. 1, 20 qui corrigit etiam Seruium ad Virg. Aen. 6, 704.
PRAERIGIDVS a, um. Adi. Quinctil. Decl. 17 p. 227 Vos ignotos praerigidae mentis adfectus vocabulo molliore lenitis.
PRAEROBORATVS a, um. Praeroboratum corpus Cael. Aurel. Chron. 4, 1.
PRAERŌDO si, sum, ere. [ katabrw/skw ] De extremo aut summo rodere. [...]
PRAERŌSVS a, um. Partic. [ katabrwqei\s2 ] Hamus praerosus Hor. Serm. 2, 5, 25.
PRAEROGO āre. prokrimati/zw Gloss. Cyrilli, quod corruptum videtur ex [ proxrhmati/zw ] Ante alios rogare sententiam. [...]
PRAEROGATVS a, um. Partic. Comitia comitiis praerogata Cic. pro Planc. c. 20. Al. Praerogatiua. Eadem certe sententia.
PRAEROGATĪVVS a, um. Adi. Praerogatiua tribus dicebatur, Quae prima rogata ferebat suffragia: et Praerogatiua centuria, itidem. [...]
page 1021, image: s1021PRAEROGATIVARIVS a, um. Adi. Praerogatiuarii dicuntur Cassiod. [...]
PRAEROGATOR ōris. m. Redditur dispensator in Gloss. Isidor.
PRAERVMPO rūpi, ruptum, ere. [ katar)r(h/gnumi ] Abrumpere ab extremo praesertim. Ouid. Met. 14, 547 Stuppea praerupit Phrygiae retinacula puppis.
PRAERVPTVS a, um. Partic. [ krhmnw/dhs2, a)po/krhmnos2 ] Abruptus, Praeceps, locorum epitheton, cum non continenti itinere licet progredi, sed hiatus magni et subiti intercedunt. [...]
PRAERVPTA orum. n. Pl. pro Rupibus. Plin. 8, 32 Ad praerupta ducunt, saltumque demonstrant.
PRAERVPTE Adu. [ krhmnwdw=s2 ] Abrupte, et sine cliuo. Plin. 34, 14 Mons praerupte altus, incredibile dictu, totus ex ea materie est.
PRAERVTILVS a, um. Adi. Omnia praerutila miscet non inuida luce Tertull. s. Cyprian. de Iudic. Dom. c. 8.
PRAES praedis. m. [ e)gguhth\s2 ] est, inquit Festus, Qui Populo se obligat, interrogatus a magistratu. [...]
PRAESĀGIO īre. [ proaisqa/nomai, profhteu/w ] Ex Prae et Sagio; Praenuntio, portendo. [...]
page 1022, image: s1022PRAESAGITIO ōnis. f. [ promantei/a ] Cic. de Diuin. 1, 66 [...]
PRAESAGIVM i. n. [ proai/sqhsis2 ] Praesensio, diuinatio. [...]
PRAESĀGVS a, um. Adi. [ proaisqhtiko\s2 ] Qui praesagit, aut praesagire nouit. [...]
PRAESALTOR, ōris. m. Vocabatur magister et moderator, quem habebant Salii. Vet. Gloss. Praesaltor, [ o( e)n toīs2 i(eroi=s2 proorxou/menos2. Argol. in Panuin. de Lud. Circ. 11, 2.
PRAESANĀTVS a, um. [ proi+asqei\s2 ] Plin. 26, 14 [...]
PRAESANESCO ere. [ prou+giai/nomai ] Ante sanum fieri. Plin. 24, 10 pr. Cortex eius interior cicatrices quae praesanauere, aperit.
PRAESAVCIATVS a, um. Praesauciatae vires Cael. Aurelian. Acut. 1, 3.
PRAESCATEO źre. [ peribru/w ] Valde plenum esse. Gell. 14, 6 Et simul dat mihi librum grandi volumine, doctrinis omnigenis, vt ipse dicebat, praescatentem.
PRAESCINDO ere. Inferiores sedes praescindantur Vitruu. 5, 7.
PRAESCIO scīui, scītum, īre. [ proginw/skw ] Ante scire. [...]
PRAESCIENTIA ae. f. Tertull. ibid. et Mart. Capella 2 p. 40.
PRAESCISCO ere. [ proepi/stamai ] Liu. 27, 35 [...]
PRAESCISCENDVS a, um. Ammian. 20, 7 Ad praesciscendos aduersos subitosque motus munimentum locare.
PRAESCITIO ōnis. f. Praescitionum auctor Ammian. 29, 1.
PRAESCĪTVM i. n. Praesclta, Plinius identidem vocat, quae Graeci [ prognwstika\, inquit Budaeus. [...]
PRAESCIVS a, um. Adi. [ prognwstiko\s2, proeidw\s2 ] Praescia venturi vates Virg. Aen. 6, 66. [...]
PRAESCRĪBO psi, ptum, ere. [ progra/fw ] Primo significat simpliciter scribere ante caetera s. in principio. [...]
page 1023, image: s1023PRAESCRIBENS entis. Tertnll. adu. Hermog. c. 39.
PRAESCRIPTIO ōnis. f. [ e)pigrafh\ ] Primo illud notat, quod in capite et principio libri, tabellae, etc. scriptum est. [...]
PRAESCRIPTVM i. n. [ u(po/gramma ] Certa regula, quam sequi deceat. [...]
page 1024, image: s1024PRAESCRIPTVS ūs. m. Tertull. de Exhort. ad Cast. c. 3 Indulgentiam nuptiarum non de diuino praescriptu induxisse.
PRAESCRIPTIVVS a, um. Quod ad praescriptionem n. 3 explicatam pertinet. Vtitur Sulpic. Victor Institutt. Oratt. p. 262 sq.
PRAESCRIPTIVE Adu. Tertull. adu. Marc. 4, 1 Praescriptiue occurrere, vt praescriptionem opponas actori.
PRAESECO secui, sectum, āre. [ a)poko/ptw ] Extrema desecare, vt Praecidere. [...]
PRAESECATVS a, um. Partic. Apul. Met. 1 p. 102 Impetu teli praesecata gula.
PRAESECA ae. f. Varr. de L. L. 4, 30 Brassica, vt praeseca, quod ex huius scapo minutatim praesecatur.
PRAESEGMEN inis. n. [ a)ponu/xisma ] Pars corporis incisa, amputatio rerum superfluarum. [...]
PRAESEMINO āre. Ammian. 30, 2 Sapor maiora sibi praeseminans.
PRAESEMINATVS a, um. Partic. Lactant. 6, 10 Ex draconis dentibus praeseminati. Augustin. de Genes. 3, 14 Praeseminata materia.
PRAESEMINĀTIO ōnis. f. Vitruu. 2, 9 In corpore praeseminatio crescens detrahit alimentum in se.
PRAESENS, PRAESENTO vid. PRAESVM.
PRAESENTIO si, sum, īre. [ proaisqa/nomai ] Ante, vel prius sentire. [...]
PRAESENTISCO ere. [ proaisqa/nomai ] Idem. Ter. Heaut. 4, 5, 21 Et ea gratia secum adduxisse, ne id tu praesentisceres. al. Persentisceres. Vid. Priscian. 8 p. 824.
PRAESENSVS a, um. Partic. [ proaisqhqei\s2 ] Cic. de Diuin. 1, 124 c. 55 Satis est non modo plura, sed etiam pauciora diuine praesensa et praedicta reperiri.
PRAESENSIO ōnis. f. [ proai/sqhsis2 ] Cic. de Nat. Deor. 2, 7 c. 3 [...]
PRAESEPE vid. PRAESEPIO.
PRAESEPELIO sepelīui, sepultum, īre. [ proqa/ptw ] Quinctil. Decl. 9, 23 p. 211 Video senem meliore sui parte praesepultum, imbecillum et orbum.
PRAESŹPIO īui, ītum, īre. [ perifra/ttw ] Munire aditum rei septis. [...]
PRAESŹPE, is. n. PRAESEPIS, is. f. PRAESEPIA, ae. f. PRAESEPIVM i. n. [ ka/ph, fa/tnh ] Proprie sunt clathri illi praetenti sepis instar, vnde nomen est, ad angulum acutum, continentes foenum, gramen, quod inde carpant paullatim animalia, prohibeanturque eiicere et conculcare. [...]
page 1025, image: s1025PRAESERO [1] āre. Teli impetu praeserata gula Apul. Met. 1 i. praeclusa. Elmenhorst. p. 108 praesecata.
PRAESERO [2] sźui, satum, ere. [ prospei/rw ] Prius serere. [...]
PRAESERTIM Adu. [ kai\ tau=ta, e)caire/tws2, prohgoume/nws2 ] Significat Praecipue, ante alia. [...]
PRAESERVIO īui, ītum, īre. [ u(phrete/w ] Inseruire praeeundo, praeparando etc. [...]
PRAESERVO āre. [ profula/ttw ] Huius nullum exemplum apud idoneos auctores, etsi medicis perquam familiare est. [...]
PRAESES [1] vid. PRAESIDEO.
PRAESICCVS a, um. Adi. Valde siccus. Praesicca rursus vulnera diruere Prudent. Peristeph. 5, 141.
PRAESICCATVS a, um. Adi. Succus sole praesiccatus Apul. de Herb. c. 124.
PRAESIDEO sźdi, sessum, źre. [ proi/+sthmi, prostateu/w ] Proprie anteriore loco vel, etiam in aditu loci sedere, idque vel honoris causa et directionis, vel etiam ad tulelam et auxilium. [...]
PRAESIDENS entis. Idem ac Praeses. Tacit. Ann. 3, 40, 4 Saeuitia ac superbia praesidentium. Conf. Tertull. de Corona c. 3. et Borrich. Cogit. p. 204.
PRAESES [2] idis. c. [ prosta/ths2, e)/fedros2, e)pista/ths2, e)pitakth\r ] Qui praesidet, ea ratione, qua modo dictum est. [...]
page 1026, image: s1026PRAESIDIVM i. n. [ a)lkh\, froura\, frou/rion ] Auxilium praesidis, estque adeo collectiuum nomen praesides plures comprehendens. [...]
page 1027, image: s1027PRAESIDIOR āri. Dep. In praesidio esse. Gloss. Lat. Gr. Praesidior, [ frourw=.
PRAESIDIĀLIS e. Adi. Ammian. 17, 3 Praesidialis apparitor. Idem 28, 1 Tabularius praesidialis officii.
PRAESIDIĀTVS ūs. m. Officium praesidis: Spon. Miscel. p. 36.
PRAESIDĀTVS ūs. m. Idem. Auson. Profess. Burdig. 18. Aurel. Victor de Caes. c. 29 et 33. et Modest. l. 6 §. 14 D. de Excusat. tut. c. not. Gothofr.
PRAESIDĀLIS e. Adi. Quod praesidis est. Prouincia praesidalis Sext. Ruf. c. 4 et 5. [...]
PRAESIDIARIVS a, um. Adi. [ frourai=os2 ] Quod paratum est, vt praesidio sit. [...]
PRAESIDERO āre. [ proxeima/zein ] Praesiderare dicitur, quum maturius hiberna tempestas mouetur, quasi ante sideris tempus Paullus.
PRAESIGNIFICO āre. [ proshmai/nw ] Praedicere, praeostendere. Cic. de Diuin. 2, 101 c. 38 Aut non censent esse suae maiestatis praesignificare hominibus, quae sunt futura.
PRAESIGNIFICATIO ōnis. f. Lactant. 7, 15 pr. Praesignificatio et figura.
PRAESIGNIS e. Adi. [ peri/shmos2 ] Insignis, q. d. prae caeteris signatum. [...]
PRAESIGNO āre. [ proshmeiou=mai ] Prius signare. [...]
PRAESIGNATOR ōris. m. Inscript. Vet. apud Fabrett. p. 38 D. M. PRIMO AVG. SER. PRAESIGNATOR HAEREDITAS FILIO PIISSIMO.
PRAESILIO silui, sultum, īre. [ prophda/w ] Ante salire. Plaut. Stich. 3, 2, 13 Vt prae laetitia lacrimae praesiliunt mihi!
PRAESIPIO ere. i. praediuinare. Fest. h. v. it. in Adsipere. et Praesagire.
PRAESOLIDVS a, um. Adi. Praesolidum Simonem, dignum cognomine Petri Iuuenc. 1, 425.
PRAESOLVS a, um. Adi. Cedere praesoli iustitiae Prudent. vt perhibetur.
PRAESONO ui, āre. Hinc vbi praesonuit sollemni tibia cantu Ouid. Am. 3, 13, 11. Quī posset auena praesonuisse chelyn Calpurn. Ecl. 4. i. melius sonare.
PRAESPARGO ere. Ante spargere. Lucret. 5, 738 Flora quibus mater praespargens ante viaļ Cuncta coloribus egregiis, et odoribus opplet. Al. praespergens.
PRAESPECVLOR āri. Dep. Ammian. 25, 25 Genuina vtilitate praespeculata.
PRAESPŹRO āre. Tertull. adu. Marc. 5, 17.
PRAESPICIO ere. Non. 4, 109 et 177. sec. Lect. Mercer. sed Gothofr. perspicere.
PRAESTABILIS, PRAESTANA, PRAESTANTIA etc. vid. PRAESTO.
PRAESTAVRO āre. Idem quod Praestruere. Diomed. Materiam praestaurare dicenti. Vid. Voss. Etymol.
PRAESTEGA ae. f. [ proste/gion ] Videtur quibusdam locus, vbi otit causa sumus sub tecto tantum, patula reliqua parte tanquam sub porticu. [...]
PRAESTER eris. m. Genus serpentis venenati, etc. vid. PRESTER.
PRAESTERNO strāui, strātum, ere. [ prostrwmnu/w ] Ante sternere. [...]
PRAESTES itis. m. [ prwtosta/ths2 ] Idem quod Praeses, antistes: Nam antiqui sic praestites dixerunt, nunc antistites, inquit Festus. [...]
page 1028, image: s1028PRAESTIGIĀTOR, ōris. m. *yhfopai/kths2 Gloss. Cyrill. [ qaumatopoio\s2, go/hs2 ] Qui circumstantibus ita oculorum aciem praestringit, vt non aduertant dolum. vid. mox PRAESTINGVO. [...]
PRAESTIGIĀTRIX īcis. f. [ gohteu/tria ] Plaut. Amph. 2, 2, 150 Aut pol haec praestigiatrix mulier multo maxima est, etc.
PRAESTIGIAE ārum. yhfopaici/ai Cyrilli Lex. it. Praestigiis, paralogismoi=s2, panourgi/ais2 Gloss. Vet. it. [ gohtei/a, goh/teuma, qaumatopoii/+a ] Delusiones, quae quadam manuum dexteritate aliae videntur, quam re vera sint; a praestringendo, quasi Praestrigiae. [...]
PRAESTIGIVM dicitur monstrum a praestringendo Gloss. ad Prudent.
PRAESTIGIOR yhfopaiktw= Gloss. Cyr.
PRAESTIGIŌSVS a, um. Adi. Magicus, aut ad fallendum compositus. [...]
PRAESTINGVO ere. ex Prae et Stinguo, Obtenebro, obscuro, significare, ait Lambin. [...]
PRAESTINO āre. [ pri/amai ] Emere est, inquit Fest. id est, emendo tenere. [...]
PRAESTINATVS a, um. Partic. Apul. Met. 4 p. 149 Caue a modico praestinata pretio.
PRAESTITOR, ōris. m. Apul. in Asclep. p. 92 Mundus praestitor est et tributor omnium.
PRAESTITVO ui, ūtum, ere. [ proori/zw ] Prius statuere, praescribere. [...]
PRAESTO [1] stiti, stitum et stātum, āre. [ pare/xw, e)pitele/w ] proprie Ante stare. [...]
page 1030, image: s1030PRAESTĀTVS, et PRAESTITVS a, um. Partic. Brutus in Epist. apud Priscian. 9 p. 863 [...]
PRAESTATVRVS, et PRAESTITVRVS a, um. Partic. Vitr. 1, 1 extr. [...]
PRAESTANDVS a, um. Partic. Amor praestandus Ouid. ex Pont. 4, 10, 81. [...]
PRAESTANS antis. Partic. vel Nomen adeo, quod Ablatiuum et Genitiuum regit. [ u(pere/xwn ] Praestans virtute homo Virg. Aen. 8, 548. [...]
page 1031, image: s1031PRAESTANTER Adu. Priores gradus nondum habemus repertos: Superlatiuo vsus Plin. 28, 12 Praestantissime vincit.
PRAESTANTIA ae. f. [ e)coxh\, u(peroxh\ ] Excellentia. [...]
PRAESTATIO ōnis. f. [ paroxh\ ] Paullus de legatis 3 [...]
PRAESTABILIS e. Adi. [ e)/coxos2 ] Excellens Gell. 1, 3. [...]
PRAESTANA ae. f. Dea, de qua Arnob. 4 p. 128 Praestana est dicta, quod Quirinus in iaculi missione cunctorum praestiterit viribus.
PRAESTATOR, ōris. m. Frontin. de Colon. p. 351 (Goes. p. 128) Qui aduocantur vt praestatores, i. praestandi auxilii et patrocinii causa. Sic Goes.
PRAESTO [2] Adu. vel quod placet aliis, Nomen indeclinabile omnis generis. [...]
PRAESTOLOR āri. [ u(pome/nw, perime/nw ] Praesto esse, manere, exspectare. [...]
page 1032, image: s1032PRAESTOLO āre. Idem apud Non. 7, 67 vbi Turpilius, Ego praestolabo illi. Et Liuius Andr. Nimis imprudenter seruis praestolaras.
PRAESTOLATVS a, um. Partic. Apul. Met. 5 p. 160 Voces cubiculo praestolatae nouam nuptam curant.
PRAESTRANGVLO āre. Ne anxium oratorem praestrangulet inuidia Quinctil. Trib. Mar. c. 3 p. 77 Burm.
PRAESTRENVE Adu. vid. PERSTRENVE.
PRAESTRINGO strinxi, strictum, ere. [ a)pocu/w, periste/llw ] Valde stringere, vel occupando constringere. [...]
PRAESTRINGENS entis. Partic. Liu. 40, 58, 4 [...]
PRAESTRICTVS a, um. Partic. Fauce laqueo praestricta Ouid. in Ibin 549. [...]
PRAESTRICTIO ōnis. f. Sensus praestrictio Tertull. Res. Carn. c. 49. al. Praestructio.
PRAESTRVO xi, ctum. ere. [ prooikodomw=, prokataskeua/zw ] Prius ordinare, aedificare, munire. [...]
PRAESTRVENS entis. Partic. Ammian. 31, 7 Id scilicet praestruentes.
PRAESTRVCTVS a, um. Partic. [ prokataskeuasqei\s2 ] Hostis praestructus bellis ciuilibus Claud. de Bello Get. 187. [...]
PRAESTRVCTIM Adu. Tertull. de Pall. c. 3 Multa dicendum fuit, vt ad hominem praestructim perueniretur, i. praeparatione quadam, et gradibus.
PRAESTRVCTIO ōnis. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 14 Augustin. Epist. 112 c. 1.
PRAESTRVCTVRA ae. f. Tertull. aduers. Marc. 4, 2.
page 1033, image: s1033PRAESTVLTVS a, um. Adi. *pa/nu a)no/htos2 Gloss. Graec. Latin.
PRAESTVPIDVS a, um. Adi. Altera praestupido pars est stolidissima corde Iuuenc. 4, 200.
PRAESTVS a, um. Adiect. Laudatur ex Vet. Inscript. OFFICIO PRAESTVS FVI.
PRAESVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAESV=DO [PRAESŪDO]] āre. [ proi+dro/w ] Ante sudare, ante exercere se. Stat. Theb. 6, 4 Ludumque super quo Martia bellis praesudare paret, seseque accendere virtus. add. Claudian. de Rapt. Proserp. 2, 120.
PRAESVL ulis. m. xorosta/ths2 Onom. vet.] teste Phoca, a Praesilio, īre fit, quod est Ante salio: Is appellabatur apud antiquos, qui primus erat inter Salios Martis sacerdotes, a saliendo dictos, in portandis ancilibus. [...]
PRAESVLTOR, ōris. m. o( e)n toīs2 i(eroi=s2 proorxou/menos2 Gloss. Latin. Graec.] Idem qui et Praesultator. [...]
PRAESVLTO āre. [ prophda/w ] Ante saltare. [...]
PRAESVLTĀTOR, ōris. m. Liu. 2, 36 [...]
PRAESVLSVS a, um. Adiect. [ polua/likos2 ] Valde salsus, vel ante salsus. Columel. 6, 2, 7 Libralesque offas in praesulsae adipis liquamine tinctas.
PRAESVM es, est, fui, esse. [ proi/+sthhmi, e)fi/stamai ] Praefectum esse. [...]
PRAESENS entis. Partic. a Praesesse, vt modo vidimus, [ parw\n e)ndhmw=n ] Qui adest. [...]
page 1035, image: s1035PRAESENTIA ae. f. [ parousi/a ] Ter. Heaut. 3, 3, 12 Multa fert libido: ea prohibet facere tua praesentiā. [...]
PRAESENTO āre. [ pari/sthmi, proba/llw ] quasi Praesens facere. [...]
PRAESENTANS antis. Partic. Plin. 20, 19 Foliis speciem passerum praesentantibus. Sic etiam Elzeu. Sed Hard. s. 79 praebentibus. MS. Repraesentantibus.
PRAESENTATIO ōnis. f. Etiam Tironis praesentationem agnoscant Constantin. Imp. 12 Cod. t. 29 l. 2.
PRAESENTANEVS a, um. Adi. [ parastatiko\s2 ] Quod praesentem habet efficaciam. vt, Praesentanei boleti, apud Senec. Epist. 95 [...]
PRAESENTANEE Adu. Oct. Hor. 1 praef. Praesentanee conficere libellos.
PRAESENTARIVS a, um. Adi. Praesentaneus. [...]
PRAESENTALIS e. Adi. Milites praesentales l. vlt. §. 1 de re mil. Praesentales domestici l. vlt. Cod. de Domest. i. Praesentes circa principem. Vid. PRAESENS n. 8.
PRAESENTIALITER Adu. Sarisb. 5, 8 Praesentialiter examinare.
PRAESVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAESV=MO [PRAESŪMO]] sumsi, tum, ere. [ prolamba/nw ] Prius sumere. [...]
page 1036, image: s1036PRAESVMTVS a, um. Partic. [ prolhfqei\s2 ] Diadema praesumtum Claud. Cons. Honor. 4, 168. [...]
PRAESVMTE Adu. Vopisc. in Caro c. 4 Cari patria sic ambigue a plerisque proditur, Vt praesumte veritatem dicere nequeam, quae illa vera sit: i. cum siducia quadam, sine metu falsi.
PRAESVMTIO ōnis. f. [ pro/lhyis2 ] Ante--sumtio, vel anticipatio. [...]
PRAESVMTOR ōris. m. Ammian. 26, 8. Tertull. de Poenit. c. 6. et de An. c. 4. Hieronym. Epist. 89. Sedul. 2, 4 pr. Paullin. Natal. Fel. 9, 225.
PRAESVMTORIE Adu. Tertull. contra Marc. 4, 41.
PRAESVMTVOSVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 1 et 11. Id. Epist. 7, 4. Saluian. 7 p. 258.
PRAESVMTVOSE Adu. Sidon. Epist. 7, 7 (6) Hoc ipsum praesumtuose arroganterque loquor.
PRAESVO ui, ūtum, ere. [ pror)r(a/ptw ] Ante suere, a prima vel extrema parte assuere aliquid. [...]
PRAESVRGO ere. Interdum tenuis praeuertere nubes Visa deum (solem): haec celeris si praesurrexerit ortum etc. Auien. Prognost. Arat. v. 272.
PRAETACTVS a, um. Ante affectus. [...]
PRAETEGO xi, ctum, ere. [ proskepa/zw ] Idem quod Tegere. [...]
PRAETECTVS a, um. Partic. Cael. Aurel. Acut. 1, 9 Ligationibus vtimur, sed praetectis lana aut veste locis. cons. Reines. Var. Lect. 3, 18.
PRAETECTIO ōnis. f. Oculorum praetectio Ibid.
PRAETENDO di, tum et sum, ere. [ proi/+stamai, proba/llw ] Ante tendere, opponere. [...]
page 1037, image: s1037PRAETENDENS entis. Part. Velamenta manu praetendens Ouid. Met. 11, 279. Funis praetendens Iul. Obsequ. c. 132 tentorii. Causas belli praetendentes, quod etc. Iustin. 24, 1, 3.
PRAETENTVS a, um. Partic. [ prostaqei\s2 ] Cuspide praetenta retardat Cadmus instantia ora Draconis Ouid. Met. 3, 83. [...]
PRAETENTA ae. f. Nomen, quod eo intellectu, quem mox assignabimus Praetenturae, Manilio tribuebat in prima edit. [...]
PRAETENTVRA ae. f. a tendendo, l. tentoriis, (quae a tendendo dicta et ipsa) castrisque habendis dicta in re militari Romanorum duplici ratione accipitur. [...]
PRAETENSVRA ae. f. i. Praetentura. [...]
PRAETENER era, erum. Adi. Valde tenerum. Plin. 25, 13 s. 99 Similis et nomine et effectu, sed alia est capnos, fruticosa, praetenera, foliis coriandri. vid. Idem 14, 2.
PRAETENTO āre. [ propeira/omai ] Prius tentare. [...]
PRAETENTATVS a, um. Partic. [...]
PRAETENTĀTVS ūs. m. [ propeirasmo\s2 ] Plin. 11, 37 Cochleis oculorum vicem cornicula bina praetentatu adimplent.
PRAETENVIS e. Adi. Valde tenue significat. [...]
PRAETEPEO ui, źre. [ proxliai/noma ] Idem quod Ante tepere. Ouid. Amor. 2, 3, 6 Mollis in obsequium, facilisque rogantibus esses, si tuus in quauis praetepuisset amor.
PRAETER Praeposit. [ plh\n, e)kto\s2, para\, pare\c ] Accusativo semper iungitur, primoque ad locum refertur, a quo excludit; aliud enim est per siluam ire, aliud praeter siluam. [...]
page 1039, image: s1039PRAETERAGERE [ pe/ran a)/gein ] vt Circumagere. [...]
PRAETERBITO ere. [ para/gein ] Praeterire, antiquum. Plaut. Epid. 3, 4, 1 Caue praeterbitas illas aedes, quin roges, senex hic vbi habitat Periphanes Platenius.
PRAETERCAPVTSAXI ex tribus verbis vnum nomen, quo iter ad Garamantas apud Plinum appellatur, 5, 5.
PRAETERCVRRO ere. Veget. 3, 24 Equis praetercurrentibus.
PRAETERCVRSVS ūs. m. Ammian. 22, 22 (Vales. c. 9) Praetercursa Chalcedonia et Libyssa.
PRAETERDVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETERDV=CO [PRAETERDŪCO]] ere. [ prope/mpw ] Plaut. Milit. 1, 1, 67 Vt te hodie quasi pompam illac praeterducerem.
PRAETEREA Adu. [ prose/ti ] i. Praeter ea, quae dicta sunt. [...]
PRAETEREO īui, vel ii, itum, ire. [ pare/rxomai ] iuxta et vltra ire, non intrare, transire. [...]
PRAETERIENS euntis. Partic. [ parerxo/menos2 ] Cic. (Diuin.) Verr. 1, 50 c. 15 extr. [...]
PRAETERITVS a, um. Aliud Partic. [...]
page 1040, image: s1040PRAETERITVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETERITV=RVS [PRAETERITŪRUS]] a, um. Partic. [ pareleuso/menos2 ] Ouid. de Arte Am. 3, 612 Quaque vigil custos praeteriturus eram.
PRAETEREVNDVS a, um. Ouid. Fast. 6, 418 Caetera iam pridem didici puerilibus annis, Non tamen id circo praetereunda mihi. i. omittenda, non dicenda.
PRAETERITIO ōnis. f. Cod. 6 tit. 29 l. 4 Poenam pati praeteritionis. Est etiam apud Rhetores eadem figura, quae Paralipsts dicitur.
PRAETEREQVITO āre. [ parippa/zomai ] Equitando praetergredi, vel currere. Liu. 3, 91 Praeterequitantesque absterrent.
PRAETERFEROR ferris, lātus sum, ferri. [ parafe/romai ] Praetergredi. [...]
PRAETERLĀTVS a, um. Partic. [ parafero/menos2 ] Lucret. 4, 573 At quae pars vocum non aures accidit ipsas, praeterlata perit, frustra diffusa per auras.
PRAETERFLVO xi, ctum, ere. [ parar)r(e/w, par)r(e/w ] Vltra, vel iuxta fluere. [...]
PRAETERFLVENS entis. Partic. Liu. 41, 11 Amnem praeterfluentem moenia, nouo alueo auertit.
PRAETERGEO si, sum, źre. [...]
PRAETERSVS an PERTERSVS a, um. Restituendum videtur Plaut. Pseud. 1, 2, 32 Facite -- Vorsa, praetersa (pro vulgato praesterga) strata, lautaque coctaque omnia vti sint.
PRAETERGREDIOR eris, gressus sum, gredi. Dep. [ parabai/nw ] Vltra transire. Cic. Fam. 3, 7 Currens Lepta venit, mihique nuntiauit, te iam castra praetergressum esse.
PRAETERGREDIENS entis. Partic. Tacit. Annal. 14, 23, 4 Illum fines suos praetergredientem, incursauere Mardi.
PRAETERIENS, PRAETERITVS vid. PRAETEREO.
PRAETERINQVĪRO ere. Ammian. 15, 10 Statuit in negotium praeterinquiri.
PRAETERLĀBOR eris, lapsus sum, lābi. [ parolisqai/nw ] Iuxta labi. [...]
PRAETERLAMBO ere. Mosa fluuius praeterlambit Ammian. 17, 4. (Vales. 2)
PRAETERLVO ere. Praeterluens fluuius Apulei. Met. 6 p. 685.
PRAETERMEO āre. [ paraporeu/omai ] Iuxta meare. Lucret. 1, 319 Saepe salutantum tactu, praeterque meantum. Pro Praetermeantium, causa metri. Ammian. 31, 23 Quos Ister praetermeat.
PRAETERMITTO mīsi, missum, ere. [ paralimpa/nw, paralei/pw ] Intactum relinquere, omittere, praeterire. [...]
page 1041, image: s1041PRAETERMISSIO ōnis. f. [ para/leiyis2 ] Cic. in Topic. 31 c. 7 Formae igitur sunt hae, in quas genus, sine vllius praetermissione diuiditur.
PRAETERMONSTRO āre. i. vltra monstrare apud alium, quod ipse defugias, interpretatur Oiselius apud Gell. 20, 10 Sed Gronou. Pater adscripsit Praemonstr.
PRAETERNAVIGO āre. [ paraple/w ] Iuxta, vel vltra navigare. Vet. Gloss. Praeternauigo, [ paraple/w. Scyllam praeternauigauit Apulei. de Deo Socrat. extr.
PRAETERNAVIGATIO ōnis. f. [ para/plous2 ] Plin. 4, 12 Ab hac Aegina liberae conditionis XVII M. P. cuius XX M. P. praeternauigatio est.
PRAETERO trīui, trītum, ere. [...]
PRAETERPROPTER vid. PRAETER.
PRAETERQVAM [ plh\n, plh\n a)lla\, a)ll' h)\ ] Vna dictione, excipiendi particula est, quae requirit semper praecedentem casum, quia idem verbum subintelligitur: Terent. Andr. 4, 5, 14 [...]
PRAETERRĀDO rāsi, ere. [ paracu/w ] Idem quod Radere in transitu. [...]
PRAETERSVM esse. Absum. Tertull. Apolog. c. 38 Ipsis rebus, de quibus transiguntur spectacula, praetersumus.
PRAETERVEHO vexi, vectum, ere. [ parelau/nw ] Trans, vel vltra vehere. [...]
PRAETERVECTIO ōnis. f. Cic. Verr. 5, 170 c. 66 extr. Monumentum sceleris audaciaeque suae voluit esse in conspectu Italiae, vestibulo Siciliae praeteruectione omnium, qui vltro citroque nauigarent. [...]
page 1042, image: s1042PRAETERVERTO ti, sum, ere. Huius verbi auctor quidem laudatur Cic. de Dium. 1, 10 c. 6 [...]
PRAETERVOLO āre. [ pari/ptamai ] Celeriter praeterire, et quasi vltra volando effugere. [...]
PRAETESTOR āri. Tertull. adu. Marc. Carm. 3 c. 6 v. 4.
PRAETEXO texui, textum, ere. [ prokalu/ptomai, ske/pw ] Proprie est telae extremae limbum aut oram attexere. [...]
PRAETEXENS entis. Partic. [ prokalupto/menos2 ] Tibull. 1, 4, 37 [...]
PRAETEXTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ prokalufqei\s2 ] Templum praetextum Augusto nomine: i. Inscriptum nomine Augusti Caesaris, siue Augusto dicatum Ouid. Fast. 5, 567. [...]
PRAETEXTVS [2] ūs. m. [ perou/fasma ] Pro Obtentu ponitur, quod Cicero Per causam, et per simulationem dicere solet. [...]
PRAETEXTVM etiam neutro genere dicitur, nempe vestimentum vel insigne. [...]
PRAETEXTA ae. f. [ peripo/rfuros2 ] Substantiue s. per ellipsin: est enim Praetexta purpureo limbo toga, qua pueri vtebantur vsque ad annum decimum septimum: quo tempore togam virilem sumebant, deposita praetexta puerili. [...]
page 1043, image: s1043PRAETEXTĀTVS a, um. Adiect. [ periporfurwto\s2 ] Praetextati pueri dicebantur, Qui praetexta adhuc et bulla vtebantur, quod fiebat vsque ad annum decimum septimum: quo tempore togam virilem sumebant, deposita praetexta puerili, vt meminit Cic. de Amicit. 34 [...]
PRAETIMEO ui, źre. [ peridei/dw ] Timere ante tempus. [...]
page 1044, image: s1044PRAETIMIDVS a, um. Adi. Valde timidus. Tertull. Carm. de Iona 65.
PRAETINCTVS a, um. Semina mollit humus valido praetincta veneno Ouid. Met. 7, 123. i. ante tincta. Truci praetinctus cruore Cael. Aurel. 1, 4.
PRAETONDEO źre. Cum eius pinnas praetotonderim Apul. Met. 5 p. 172. i. ab extremo totonderim, vt praesecare, praeacuere: partem anteriorem et extimam indicat.
PRAETOR, ōris. m. [ strathla/ths2, strathgo\s2 ] Omnis magistratus appellabatur, cui pareret exercitus, vt ait Ascon. [...]
page 1045, image: s1045PRAETORIVS a, um. Adi. [ strathgiko\s2 ] Quod est Praetoris, seu quod ad Praetorem pertinet. [...]
PRAETORIVM i. n. [ strath/geion, praitw/rion ] Domus vel tabernaculum in quo Praetor est. [...]
PRAETORIĀNVS a, um. Adi. Qui apud Praetorem, seu in Praetorio versatur, vt Praetoriani milites. [...]
PRAETORICIVS a, um. Aliud Adi. Martial. 8, 34 (33) Praetoricia corona, qualem de tenui lamina factam ludis donare solent Praetores victoribus.
PRAETVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETV=RA [PRAETŪRA]] ae. f. [ strathgi/a ] Ipsa Praetoris dignitas. [...]
PRAETORQVEO źre. Intorquere aliquid primore parte. Praetorquere collum Plaut. Rud. 3, 2, 12.
PRAETORTVS a, um. Columel. 3, 18 pr. Iulius Atticus praetorto capite et recuruato, ne pastinum effugiat, semen demersit.
PRAETORRIDVS a, um. Adi. Valde torridus, aestuosus. Calpurn. Sicul. Ecl. 2, 80 Quos etiam praetorrida munerat aestas.
PRAETRACTATVS ūs. m. Tertull. de Fuga in Persec. c. 4.
PRAETREPIDANS antis. Partic. Catul. 47, 7 Iam mens praetrepidans auet vagari, festinans. Ignis praetrepidans Paullin. Petroc. 6, 492.
PRAETREPIDVS a, um. Adi. Valde trepidus. Laetari
page 1046, image: s1046praetrepidum cor Pers. 2, 54. Suet. Tiber. c. 63 Non modo inuisus ac detestabilis, sed praetrepidus quoque atque etiam obnoxius vixit.
PRAETRVNCO āre. [ katako/ptw ] Trunco, proprie parte primore. [...]
PRAETVMIDVS a, um. Adi. Valde tumidus. Furor Claud. in Ruff. 1, 225. Iactantia Iuuenc. 1, 583.
PRAETVTIVM i. n. Oppidum est in Piceno. Plin. 14, 7. Hinc
PRAETVTIVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAETV=TIVS [PRAETŪTIUS]] a, um. Adi. Sil. 15, 570 Tum qua vitiferos domitat Praetutia pubes Laeta laboris agros.
PRAETVTIANA regio. Plin. 3, 13. Ager Praetutianus Liu. 22, 9. et 27, 45.
PRAEVALEO ui, źre. [ u(pernika/w ] Plus valere, antecellere, in maiori pretio esse, vel meliorem esse. [...]
PRAEVALENS entis. Partic. Liu. praef. Praeualentis Populi vires. Corpore praeualens Paterc. 2, 108, 2. Flamma praeualente Plin. 7, 52 pr.
PRAEVALENTIA ae. f. Paullus in l. In rem actio D. de rei vindicatione.
PRAEVALESCO ere. pro Inualescere. Columel. 5, 6 Vitem quoque antequam ex toto praeualescat arbor, conserere conuenit. Paullin. Epist. 49 n. 1.
PRAEVALIDVS a, um. Adi. Praeualida vrbs, quae et Praepotens dicitur. [...]
PRAEVALIDE Adu. [ polukarterw=s2 ] Plin. 17, 14 Hoc maxime praecauendum, vt praeualide accipientis trunco in media fissura relinquatur.
PRAEVALLO āre. Hirt. Bell. Alex. c. 19 Caesar imperat pontem aduersus hostem praeuallari.
PRAEVAPŌRO āre. Praeuaporare loca Cael. Aurel. 1, 3. i. ante vaporare.
PRAEVAPORATVS a, um. Praeuaporatis locis aspergere Oct. Horat. 1, 2.
PRAEVARICOR āri. [ kaqufi/emai, e)qelokake/w, u(poste/llw, proi/+emai ] Proprie nimis distendere pedes, atque sic a statu vel incessu recto discedere. [...]
PRAEVARICO āre. Augustin. Tract. 99 [...]
PRAEVARICATVS a, um. Partic. Isidor. 10 lit. P. Praeuaricatus est malae fidei aduocatus.
PRAEVARICĀTOR, ōris. m. [ kaqufeth\r, e)qelokako\s2 ] Qui vtrique litigantium inseruit perfide. [...]
PRAEVARICATRIX īcis. f. Hieron. Prooem. Dial. extr. Ambros. Epist. 33 Praeuaricatricis conscientiae reus. Generalisignificatione.
PRAEVARICATIO ōnis. f. [ kaqu/fesis2 ] Crimen causam prodentis, nec serio agentis. [...]
page 1047, image: s1047PRAEVARVS a, um. Adi. Valde tortus et obliquus. Apul. Florid. 4 p. 362 Vt qui animaduerteret venarum pulsus inconditos vel praeuaros. Cic. apud Isidor. c. 10 Quid tam praeuarum?
PRAEVATICINOR āri. Praeuaticinatus est de industria Sarisb. Metal. 1, 4.
PRAEVEHO xi, ctum, ere. [ proa/gw ] Ante s. Praeter vehere. [...]
PRAEVELLO ere. Laber. apud Diomed. p. 369 Aliqua parte praeuulserat. Tertull. adu. Gnost. c. 13 extr.
PRAEVŹLO āre. [ prokalu/ptw ] A parte anteriore operire. Claud. de Rapt. Proserp. 2, 325 Flammea sollicitum praeuelatura pudorem.
PRAEVŹLOX ōcis. Adi. Valde velox. Plin. 11, 31 Formicae odore solicitatae prouolant, crebroque lacerant, quamuis praeuelocibus camelis fugientes.
PRAEVENIO vźni, ventum, īre. [ fqa/nw, prolamba/nw ] Ante venire, occupare. [...]
PRAEVENIENS entis. Partic. Ouid. Fast. 5, 548 Candida Lucifero praeueniente dies. Interposita dictione. Virg. Ecl. 8, 17 Nascere, praeque diem veniens age Lucifer almum.
PRAEVENTVS [1] a, um. Partic. Tacit. Hist. 1, 5
PRAEVENTVS [2] ūs. m. Mortis praeuentu Tertull. adu. Marc. 5, 12.
PRAEVENTOR, ōris. m. Ammian. 18, 9 Praeuentores et superuentores. Ordines scil. militares.
PRAEVERBIA ōrum. n. Sunt quas vulgo Praepositiones vocamus. [...]
PRAEVERNO āre. Dicitur impersonaliter, vt pluit, etc. Plin. 18, 26 s. 65, 2 Siue ante, quando praeuernat, (i. ver praematurum est) siue post, quando hiemat, innumera rusticos cura distringit.
PRAEVERRO ere. Ante verrere. Qua ventura Dea est, iuuenes timidaeque puellae Praeuerrunt latas veste iacente vias Ouid. Amor. 3, 13, 24.
PRAEVERTO ti, sum, ere. Actiu. et PRAEVERTOR, eris, verti. [...]
page 1048, image: s1048PRAEVERSVS a, um. Partic. Praeuersum fulgur. vid. PROVERSVM.
PRAEVETO vetui, vetitum, āre. Ante vetare. Sil. 13, 155 Praeuetitum capitis poena committere Martem, Sponte viris. Vetitum ante fuerat, ne quis iniussu ducis pugnaret sub poena capitis.
PRAEVEXATVS a, um. Partic. Praeuexatae vires Cael. Aurel. Acut. 2, 32. Passione praeuexatus Idem Tard. 1, 1.
PRAEVIDEO vīdi, vīsum, źre. [ proora/w ] Ante videre. [...]
PRAEVĪSVS a, um. Partic. [ proorasqei\s2 ] Cultros praeuisos timet hostia Ouid. Fast. 1, 327. [...]
PRAEVINCIO vinxi, vinctum, īre. Strangulare. [...]
PRAEVIRIDIS e. Adi. Frontin. de Aquaeduct. 1 p. 223 Keuch. Stagnino colore praeuiridi.
PRAEVIRIDANS antis. Laber. apud Macrob. Saturn. 2, 7 Cum vigebam membris praeuiridantibus.
PRAEVITIO āre. [ prokataisxu/nw ] Ante vitiare. Ouid. Met. 14, 55 Hunc dea praeuitiat, portentificisque venenis Inquinat. h. e. Circe gurgitem venenis inficit ante quam Scylla in eum lotura descendat.
PRAEVIVS a, um. Adi. [ pro/odos2 ] Quod antecedit. [...]
PRAEVIO vnde Partic. Homo viam non potest adoriri, nisi dominum habeat praeuiantem Ambros. in Luc. 3, 21.
PRAEVLCERATVS a, um. Loca praeulcerata Cael. Aurel. Tard. 5, 1, 18.
PRAEVMBRO āre. [ proskia/zw ] Tegere, caligine offundere, et inuoluere Tacit. Ann. 14, 47, 1 [...]
PRAEVNGO ere. Octau. Horat.
PRAEVNCTVS adipe anserino Cael. Aurel. 4, 3.
PRAEVOLO [1] āre. [ prope/tomai ] Ante volare. [...]
PRAEVOLO [2] velle. i. malle. Vid. modo PRAEVOLO, āre.
PRAEVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRAEV=RO [PRAEŪRO]] ussi, ustum, ere. [ prokatakai/w ] Ante vel primoribus partibus vrere. [...]
PRAEVSTVS a, um. Partic. [ prokauqei\s2 ] Liu. 1, 32 [...]
PRAEVT vid. Prae vt, in PRAE.
PRAGMA atis. n. [ pra=gma ] Latine dicitur Actio, siue negotium. Plaut. Cas. 3, 6, 9 [ *pra/gmata/ moi pare/xeis2, facessis mihi negotium, molestus es.
PRAGMATICVS a, um. Adi. [ pragmatiko\s2 ] Negotialis. [...]
page 1049, image: s1049PRAGMATICVM i. n. [ pragmatiko\n ] Cic. Att. 14, 3 Tu si quid pragmaticon habes scribe. h. e. Quod in Repub. gestum sit.
PRAGMATICARIVS i. m. Pragmaticarii l. vlt. C. de diuers. rescript. princ. videntur, quorum opera vterentur Imperatores ad pragmaticas sanctiones condendas.
PRAMNION i. n. Gemma, morion dicta. Plin. 37, 10.
PRAMNIVM Vinum, [ pra/mnios2 oi)=nos2 ] Generosi vini genus, quod in Smyrnaeorum agro nascebatur iuxta delubrum matris deūm, etiam Homeri carmine celebratum. Auctor Plin. 14, 4.
PRANDIVM i. n. [ a)/riston ] Cibus, qui ante meridiem sumitur. [...]
PRANDICVLVM i. n. [ a)risti/dion ] Festus, Prandicula antiqui dicebant, quae nunc ientacula.
PRANDEO prandi, et pransus sum, źre. [ a)rista/w ] Prandium sumere. [...]
PRANDENS in fictilibus Plin. 1,..
PRANSVS a, um. Partic. [ h)risthkw\s2 ] Hor. Serm. 1, 6, 127 [...]
PRANSITO āre. Frequent. [ a)ristw=mai ] Plaut. [...]
PRANSITANS antis. Part. Lamprid. Heliog. c. 27 Pransitans et coenitans.
PRANSOR, ōris. m. [ a)risthth\r ] Qui prandet, aut qui inuitatus est ad prandium. [...]
PRANSORIVS a, um. Adi. [ a)risthth/rios2 ] Vnde Pransorium candelabrum, apud Quinctil. 6, 3, 99. [...]
PRAPEDION, et PRAPEDILON i. n. Flammula Veneris dicta alias herba Apul. de Herb. c. 7.
PRASINVS [1] a, um. Adi. [ pra/sinos2 ] Viridis ad similitudinem porri. [...]
page 1050, image: s1050PRASINVS [2] i. m. Gemma. Tertull. Cypr. de Iudic. c. 8 Inde nitet prasinus, illinc carbunculus ardet.
PRASIANVS a, um. Adi. [ prasiano\s2 ] Qui prasinae factioni fauet. [...]
PRASINATVS a, um. Adi. Prasina indutus. Petron. c. 28 In aditu ipso stabat ostiarius prasinatus, cerasino succinctus cingulo.
PRASIVM i. n. Herbae nomen. Marrubii speciem Dioscorides statuit 3, 119. vid. Plin. 20, 17 et 22. Apul. de Herb. c. 45.
PRASIVS i. m. [ pra/sios2 ] Gemma quaedam e viridantium genere Plin. 37, 8.
PRASOĪDES is. m. prasoeidh\s2 ] Gemma est ex genere Topaziorum, a porri colore nomen habens. Nam [ prasoeidh\s2 Graecis idem est quod porraceus. vid. Plin. 37, 8.
PRASON i. n. Aliis nominibus Phycos, Zostera frutex est marinus, foliis latis, colore viridi, de quo Plin. 14 c. vlt. et 13, 25.
PRATVM i. n. [ leimw\n ] Locus herbosus, qui herbae et graminis causa submittitur. [...]
PRATVLVM i. n. Dimin. [ leimw/nion ] apud Plin. Epist. 5, 6. Cic. Att. 12, 6 Pro isto asso sole, quo tu abusus es in nostro pratulo.
PRATENSIS e. Adi. [ leimw/nios2 ] Quod est ex prato. Columel. 6, 3 Pratense foenum. Plin. 21, 8 Flores. Fungi Hor. Serm. 2, 4, 20.
PRAVVS a, um. Adi. [Prauae, skoliai\ Gloss. Vet.] Quod non est rectum. [...]
PRAVE Adu. [ ponhrw=s2, streblw=s2 ] cui Recte opponitur. [...]
PRAVITAS ātis. f. [ ponhri/a, faulo/ths2 ] Vitium proprie eorum, quae recta esse debent: vt Prauitas curuaturae Pall. Mart. 11, 2. [...]
page 1051, image: s1051PRAVICORS, s. PRAVICORDIVS Vulg. Sirac. 3, 28. Sed Bibl. Clementis, prauus corde.
PRAXIBVLVS i. m. [ *praci/boulos2 ] Atheniensium magistratus, cuius meminit Plin. 33, 7 s. 37.
PRAXIDICVM i. n. Liber vel Accii nescio cuius, cuius meminit Plin. 18, 24 s. 55 [...]
PRAXIS eos. f. [ pra=cis2 ] Actionem significat. Cic. Att. 14, 19 Facere magnam praxin Dolabellae. et mox, Tibi assentior, maiorem praxin eius fore, etc. adde Petron. c. 39. et Quinctil. 3, 6.
PRACTICVS [2] a, um. Adi. Quasi Actiuus, et qui actu ipso aliquid persicit. [...]
PRAXITELES is. m. [ *pracite/lhs2 ] Statuarius, aere, magis autem marmore nobilitatus, duplici in primis Venere, Gnidia et Coa: Scripsit, teste Varrone, quinque volumina nobilium operum in toto orbe. [...]
PRAXITELĪVS a, um. Adi. [ *pracite/leios2 ] Epitheton operis, statuarii praesertim, quod Praxitele dignum indicare sic volumus. [...]
PRE
PRECARIVS, PRECATOR etc. Vid. mox in PRECOR.
PRECIAE [1] [ pro/wroi stafulai\ ] Vuae, apud Virgilium leguntur, Georg. 2, 95 [...]
PRECIAE [2] vid. PRAECIAE.
PRECIVM vid. PRETIVM.
PRECOR āri. de/omai, eu)/xomai, i(keteu/w, parakalw= Gloss. Lat. Gr.] Orare. [...]
page 1052, image: s1052PRECANS antis. Partic. [ deo/menos2 ] Tange manu mensam, quo tangunt more precantes Ouid. Amor. 1, 4, 27. [...]
PRECANDVS a, um. Aliud Partic. [ dehte/os2 ] Modestiam precandam, vt contentus esset Tacit. Ann. 4, 7.
PRECATVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRECATV=RVS [PRECATŪRUS]] a, um. similiter Partic. [ dehso/menos2 ] Ouid. ad Liuiam 193 Larga precaturi sumite vina manu. Add. Ouid. Fast. 2, 636.
PRECATVS [1] a, um. Partic. Precati Deos viam ingredimur Petron. c. 117. [...]
PRECATIO ōnis. f. [ de/hsis2, eu)xh\ ] Cum bonis ominibus votisque ac precationibus Liu. praef. [...]
PRECATVS [2] ūs. m. Sidon. Epist. 4, 2 [...]
PRECATIVNCVLA ae. f. Gloss. Gr. Lat. [ dehsi/dion, Precatiuncula, petitiuncula.
PRECĀTOR, ōris. m. [ dehth\r, i(ke/ths2 ] Qui pro altero intercedit, vel postulat. [...]
PRECĀTRIX īcis. f. Asconius in Verr. 1, 14 De nominibus Sabinarum plures tribus factae, quibus precatricibus bellum parentum maritorumque finitum. Al. Deprecatricibus.
PRECIS i, em, e. [ de/hma, i(kesi/a ] Pluraliter PRECES, um, ibus. [...]
page 1053, image: s1053PRECICVLAE ārum. f. Pl. Dimin. Symmach. Auctor. Epist. 14.
PRECĀBILIS e. Adi. Gloss. Lat. Gr. Precabile, [ dehtiko\n, eu)ktiko/n.
PRECABVNDVS a, um. Ad precandum compositus. Pacat. Paneg. Theodos. c. 36 Manus illa (multitudo militum ) submissis precabunda vexillis petiit veniam necessitatis.
PRECARIVS a, um. Adi. [ i(keteutiko\s2 ] est, vt ait Vlpianus De verbor. signific. l. Pratum: Quod precibus petenti vtendum conceditur tamdiu, quamdiu is, qui concessit, patitur. [...]
PRECARIO [ tw=| deh/mati ] Nomen, ipsa terminatione Ablatiui, pro Aduerbio accipitur. [...]
PRECARIVM i. n. Pro Sacrario seu templo domestico apud Petron. c. 30. Vid. viri docti ad locum, et Barth. in Claud. de Consul. Honorii 4, 3. Nihil certi.
PRECATĪVVS a, um. Adi. Vlpian. titulo 24 [...]
PRECATĪVE Adu. Vlpian. titulo 25 [...]
PREHENDO di, sum, ere. [ lamba/nomai, pia/w ] Capere. Dicitur, a Poėtis praesertim et Prendo per syncopam. [...]
page 1054, image: s1054PRENDENDVS a, um. Partic. [ lhfqhso/menos2 ] Ouid. ex Pont. 2, 6, 13 [...]
PREHENSVS, siue PRENSVS a, um. Aliud Partic. [ lhfqei\s2 ] Seneca Troade 1095 Sic ille dextera prensus hostili puer ferox. [...]
PRENSVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRENSV=RVS [PRENSŪRUS]] a, um. similiter Partic. [ lhyo/menos2 ] Ouid. Epist. 10, 10 Incertum vigilans, an somno languida, moui Thesea prensuras semisopita manus. Sed Burm. pressuras semi supina.
PREHENSIO, s. PRENSIO ōnis. f. Ius erat magistratibus concessum. [...]
PREHENSO siue per Syncopam vsitatius
PRENSO āre. Frequent. Conatum vehementiorem prehendendi significat: ac propriam fere sedem habet in precibus, cum dextra prehensa alios rogamus, quod deciw/sasqai Graeci dicunt. [...]
PRENSANS antis. Partic. Virg. Georg. 4, 501 Prensantem nequidquam vmbras. [...]
PRENSATIO ōnis. f. Studium ambitionis, quod in PRENSO descripsimus. Cic. Att. 1, 1 Fuit illius haec praepropera prensatio.
PRENSITO āre. Sidon. Epist. 2, 8 Cum Libitinam ipsam flentes omnes externi quoque prensitarent, i. feretrum attingere studerent honoris mortuae causa.
PRENSORIVM i. n. Gloss. Lat. Gr. Prensorium, [ i(/pos2. Fuerit igitur laqueus, decipula.
PRELVM i. n. [ piesth\r, piesth/rion ] Trabs est, qua vua vel oliua premitur, auctore Seruio, a premendo dictum. [...]
PREMA ae. f. Dea mater, culta, vt subacta a sponso virgo ne se commoueat, quum premitur. Augustin. de Ciu. Dei 6, 9.
PREMELLERE Litem promouere, Paullus apud Festum habere dicitur. Ego non praesto.
page 1055, image: s1055PREMO pressi, pressum, ere. [ pie/zw, qli/bw ] Calcare, et alicui rei inniti cum pondere, vt ait Nonius 4, 353. [...]
page 1056, image: s1056PREMENS entis. Part. Lilia verbenasque premens Virg. Georg. 4, 131. Collectum premens sub naribus ignem Id. ib. 3, 85. in equi descriptione. Add. Id. Aen. 8, 289.
PRESSVS [1] a, um. Partic. [ teqlimme/nos2, pepiesme/nos2 ] Caseus pressus manu Columel. 7, 8. [...]
PRESSVS [2] ūs. m. [ pi/esis2 ] Ipse premendi actus. [...]
PRESSIO ōnis. f. Gloss. Cyrill. Pressio, [ pi/lhsis2, h)\ sfi/cis2. Pressio vocari videtur machinatio vectium, lignum vel saxum vecti subiectum oneris tollendi causa. [...]
page 1057, image: s1057PRESSVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRESSV=RA [PRESSŪRA]] ae. f. [ piesmo\s2 ] Premendi, prelo in primis, actus. [...]
PRESSOR, ōris. m. Isidor. 10 extr. Quatuor sunt venatorum officia: vestigatores, indagatores, alatores, pressores.
PRESSE [ pepiesme/nws2 ] Adu. ad orationem pertinens, contrarium habet Abundanter. [...]
PRESSIM Adu. Apul. Met. 2 p. 121 Me pressim deosculato.
PRESSVLVS a, um. Dimin. Apul. Florid. 2 p. 346 Tereti ambitu, pressula rotunditate.
PRESSVLE Adu. Idem. Apul. Met. 10 p. 248 Exosculata pressule. Idem ibid. Adhaerens pressule.
PRESSO āre. Frequent. [ pie/zomai ] Virg. Ecl. 3, 99 [...]
PRESSANS antis. Partic. [ piezo/menos2 ] Lucret. 4, 1103 Et inspirant pressantes dentibus ora. Conf. Grat. Cyneg. v. 207.
PRESSĀTVS a, um. Partic. [ piesqei\s2 ] Plaut. Asin. 3, 3, 71 Quin tradis hac crumena pressatum herum? Sed est Supinum, vulgo ita dictum.
PRESSORIVS a, um. Adi. [ piestiko\s2 ] Pressorium vas, in quo quid premitur Columel. 12, 18, 4.
PRESSORIVM i. n. Substantiue s. elliptice. [...]
PRENDO per Syncopam dicitur pro PREHENDO.
PRENSARE Frequentat. vid. Prehensare, in PREHENDO.
PRENESTE vid. PRAENESTE.
PRESBYTER eri. m. [ presbu/teros2 ] Ad verbum Senior, aetate maior, nomen sacerdotii apud veteres Christianos. [...]
PRESTER źris. m. [ prhsth\r ] Serpentis venenati genus, qui alio nomine dicitur Dipsas. [...]
PRETIDES vid. PROETIDES.
PRETIVM, s. PRECIVM i. n. [ timh\ ] Quod datur pro re emta. [...]
page 1058, image: s1058PRETIŌSVS a, um. Adi. [ ti/mios2, timh/eis2, e)/ntimos2 ] Quod est multi pretii. [...]
PRETIŌSE Adu. [ timi/ws2 ] Delicate, eleganter. [...]
page 1059, image: s1059PRETIOSITAS ātis. f. Apud Macrob. Saturn. 7, 13 Annuli pretiositas.
PRETIO āre. Aestimare, pretium adsignare. Cassiod. Var. Epist. 5, 40 Gemmarum diuites venae auri fulgore pretiantur.
PRI
PRI pro Prae, dixerunt antiqui. Festus. Inde Prior, Pridie, Priorsum et Pleraque a Pri incipientia.
PRIAMVS i. m. *pri/amos2 ] fuit Laomedontis Troiani regis filius, sic [ para\ tou= pri/amai emo, dictus, auctore Seruio ad Aen. 1, 623. [...]
PRIAMŹIVS a, um. Adi. [ *priamh/i+os2 ] Virg. Aen. 7, 252 Sceptra Priameia. Coniux Priameļa, Hecuba Ouid. Met. 13, 404.
PRIAMIDES ae. m. Patronym. [ *priami/dhs2 ] Virg. Aen. 6, 494 Atque hic Priamiden laniatum corpore toto Deiphobum vidit. Prima syllaba necessitate quadam producitur. Conf. Petron. c. 89.
PRIAMŹIS idis. f. Filia, Priami, Cassandra. Ouid. Amor. 1, 9, 37 Summa ducum Atrides visa Priameide fertur.
PRIĀPVS i. m. [ *pri/apos2, *fallo\s2 ] De hoc Seruius ad Georg. 4, 111 [...]
PRIAPEIA orum. n. Vt monuimus, vocantur carmina breuia illa, antiquitus collecta, et Virgilianis Catalectis adiici solita, quibus etiam titulus praescriptus est Lusus in Priapum.
PRIAPĪNVS a, um. Adi. Petron. Satyric.
PRIAPISCVS i. m. [ priapi/skos2 ] Lignum seu herba in modum penis; al. Satyrion. Apul. de Herb. c. 15. [...]
PRIAPISMVS i. m. [ priapismo\s2, saturi/asis2 ] Morbus est, quum genitale membrum in longitudinem protenditur, et in circulum intumescit sine Veneris appetitu: quod vitii genus iis potissimum solet vsu venire, qui supini cubare consucuerunt. [...]
PRIDEM Adu. [ pa/lai ] quasi Prius die: vel Prae idem. [...]
PRIDIE Adu. [ th=| prote/ra|, subaud. [ h(me/ra| ] i. Priori siue praecedenti die. [...]
page 1060, image: s1060PRIDIĀNVS a, um. Adi. [ proterai=os2 ] Pridie factus, dictus, coctus etc. [...]
PRIŹNE es. f. [ *prih/nh ] Ioniae vrbs, Biante alumno nobilis. Meminit Cic. in Parad. 1. [...]
PRIENAEVS a, um. Adi. [ *prihneu\s2 ] Sidon. Paneg. 1,.. Prienaee Bia, quod plus tibi turba malorum est. Idem Carm. 15, 48.
PRIMNESIVS Palus ad quem funis nauticus religatur, quem alii Tonsillam dicunt. Paullus Festi. Melius Prymnesius, prumnh/sios2, a [ pru/mni Puppis.
PRIMAEVVS, PRIMANVS, PRIMARIVS, PRIMATES, PRIMITIAE, PRIMIPARA, PRIMIPILVS, PRIMOGENITVS, PRIMORDIVM etc. vid. mox sub PRIMVS.
PRIMVS a, um. Adi. Superl. a Prior, [ prw=tos2,] ad numerum, seu ordinem refertur, et significat, ante quem nemo est. [...]
page 1061, image: s1061PRIMVM Adu. [ prw=ton, prw=ta ] Ordinem notat: fere sequitur Praeterea, vel Deinde. [...]
page 1062, image: s1062PRIMO Adu. [ prw=ton ] Idem. [...]
PRIME Adu. apud antiquos, vnde Apprime. Fabula prime proba Naeu. apud Sosipatr. p. 188. et Priscian. p. 603.
PRIMVLVS a, um. Adi. Dimin. a Primus. Plaut. Amph. 2, 2, 105 Primulo diluculo abiisti ad legiones.
PRIMVLVM Adu. Dimin. [...]
PRIMAEVVS [1] vid. paullo post.
PRIMARIVS a, um. Adi. [ prwtei=os2, a)rxiko\s2 ] qui primus esse meretur, primae dignitatis. [...]
PRIMAS ātis. m. [ a)/ristos2 ] Primates dicti, vt Summates siue Optimates, hoc est primi in ciuitate. [...]
PRIMATVS ūs. m. [ prwtei=on, prwtei/a ] Ipse locus et auctoritas primorum. Plin. 13, 12 Primatum mutauit Caesar. Primatum dare alicui rei Varr. de R. R. 1, 7.
PRIMANVS i. m. [ prwtai=os2 ] Tribunus, qui primae legioni tributum scribebat, vt apud Catonem, in ea, quae est contra Thermum de suis virtutibus. [...]
PRIMŌRIS [ a)/krou ] Genitiuus, cuius Nominatiuus non reperitur: Plur. PRIMORES, um, etc. non multum a Primis distant. [...]
PRIMŌTICVS a, um. Adi. Primo natus, praecoquus. Duracina primotica Apic. 4, 5.
PRIMAEVVS [2] a, um. Adi. Primae aetatis, vt Grandaeuus, grandioris aetatis. [...]
PRIMICERIVS i. m. Is, qui primus notabatur in tabula cerata, hoc est albo, siue catalogo, munere aliquo fungentium. [...]
page 1063, image: s1063PRIMICERIATVS ūs. m. Dignitas et munus primiceriorum. l. 1 Cod. de Decanis, Biennii spatio primiceriatus gerant officium. conf. Cassiodor. Var. Epist. 6, 7 et 16. Et Epist. 10, 11.
PRIMIGENIVS a, um. Adi. [ prwto/tokos2, proto/plastos2 ] Idem quod Primitiuus, Quod aliunde non habet originem. [...]
PRIMIGENVS a, um. Aliud Adi. [ prwtogo/nos2 ] Lucret. 2, 1104 [...]
PRIMIPARA ae f. [ prwtoto/kos2 ] Primiparae dicuntur Matres, quae primo genuerunt. Plin. 8, 40 s. 62 Et ab ea, quae femina sit ex primipara genita citius cerni. Matres Id. ib. c. 47.
PRIMIPĪLVS, s. PRIMOPILVS i. m. [ prwto/pilos2 ] Centurio primi manipuli aut ordinis Triariorum. [...]
PRIMIPILVM i. n. sequiori aeuo dicta fuit annona, quae dabatur primi pili centurionibus, vt inter milites distribueretur: Vid. Dion. Gothofr. [...]
PRIMIPILĀRIS [ prwtopilai=os2 ] Centurio, qui primum pilum duxit. [...]
PRIMIPILARIVS Idem. Sen. de Const. c. 18 Nec impune cessit primipilario. conf. Spartian. Iulian. c. 5. et Nigr. c. 2. Modestin. Digest. 27 t. 1 l. 8 §. 12. 2 Pro filiis primipilarium: vid. Iac. Gothofred. l. c.
PRIMIPILATVS ūs. m. Sarisb. 6, 16 Primipilatum affectare. Commoda primipilatus l. 1 C. de primipilo.
PRIMIPOTENS entis. Apul. Asclep. p. 92 Deus primipotens et vnus gubernator mundi.
PRIMISCRINIVS i. m. Scriniariorum supremus. Symmach. Ep. 1, 33. [...]
PRIMITER Adu. [ prw/tws2 ] i. Primo. Pomponius Maccis geminis, Quin bono animo es video, eripis primiter dapes Non. 2, 661. qui etiam laudat Lucilium.
PRIMITVS Aliud Adu. [ prwti/stws2 ] Idem. Lucil. 5 [...]
page 1064, image: s1064PRIMITIVS a, um. Adi. Quod in aliqua re primum et principale est. Laudatur Ouid. Met. 12, 271 Ecce rapit mediis flagrantem Rhetus ab aris Primitium torrem. Alii legunt Prunitium: sic et Burm.
PRIMITIAE arum. f. Pl. [ a)rxai\, a)parxai\, kata/rgmata ] Primi fructus ex agro suscepti, qui Deo offeruntur. [...]
PRIMITĪVVS a, um. Adi. [ prwto/tupos2 ] Quod aliunde non habet originem, siue Quod per se inuentum est. [...]
PRIMIVIRGIVS i. m. Primus virgam gestantium ante regem. Gloss. Graec. Latin. [ prwtorabdou=xos2, primiuirgius. [...]
PRIMODVM pro Primo. Laudatur Plaut. Capt. 1, 2, 51 Primodum opus est pistoriensibus, quod probat Meurs. Sed Gronou. Primumdum.
PRIMOGENITVS a, um. Adi. [ prwto/tokos2 ] Qui primo genitus est, etiam si alii non sint geniti. [...]
PRIMOGENITALIS e. Adiect. Tertull. aduers. Valentinian. c. 20.
PRIMOPLASTVS i. m. Prudent. Hymn. omn. Hor. 17 Ne gens periret primoplasti ex germine.
PRIMORDIVM i. n. [ a)rxaiogoni/a, prou+festhko/ta ] Principium, inquit, Festus, quod primo ordimur. [...]
PRIMORDIALIS e. Adiect. Causa primordialis Ammian. 30 pr. Lex Tertull. aduers. Iud. c. 2. Verbum, o( lo/gos2 Id. Apol. c. 21.
PRIMORDIALITER Adu. Claud. Mamert. 2, 5 Vnde corpora primordialiter existunt. conf. Augustin. de Trin. 3, 9.
PRINCEPS ipis. Adi. [ prw=tos2 ] Qui primum capit, vt particeps, qui partem, initio nihil fere aliud quam primum in quaque re significat, solo ordinis respectu. [...]
page 1066, image: s1066PRINCIPĀTVS ūs. m. [ a)rxh\, prwtei=on, h(gemoni/a ] Locus primus, conditio et status principis. [...]
PRINCIPĀLIS e. Adi. [ a)rxiko\s2, h(gemoniko\s2 ] Quod primum et praecipuum est: aut Quod principis est. [...]
PRINCIPALITAS ātis. f. Macrob. in Somn. Scip. 1, 3 [...]
PRINCIPALITER Adu. [ h(gemonikw=s2, prohgoume/nws2 ] Vt decet principem. [...]
PRINCIPIVM i. n. [ a)rxh\ ] Initium alicuius rei: et modo ad numerum, modo ad tempus, modo ad fundamentum refertur. [...]
page 1068, image: s1068PRINCIPIO Adu. i. Primum. Virgil. Georg. 4, 8 [...]
PRINCIPIĀLIS e. Adi. [ a)rxiako\s2 ] Quod primum est. [...]
PRINCIPANS antis. Lactant. 4, 13, 19 [...]
PRIOR et hoc Prius. [ pro/teros2 ] Comparatiuum, non solum ad duos, sed etiam ad plures referri potest. [...]
PRIVS [ pro/teron, pro/sqe, pro/sqen, pri\n, pa/ros2 ] Adu. Temporis. Terent. Heaut. 5, 2, 18 [...]
PRIVS - MORE Adu. Petron. c. 5 i. vt ante fieri consueuerat.
PRIVSQVAM Coniunctio, quam nonnulli disiungunt, Prius quam. [...]
PRIORSVM Adu. Versus priora s. anteriora. [...]
PRIORSVS Adu. Claud. Mamert. 1, 18 Mouetur corpus priorsus et retrorsus. vid. modo dicta in PRIORSVM.
PRIORATVS ūs. m. Tertull. aduers. Valent. c. 4 Vt solent animi pro prioratu exciti.
PRISCIĀNVS i. m. [ *priskiano\s2 ] Nobilis Grammaticus, cuius scripta habemus, eam claritatem consecutus, vt Priscianus quemadmodum Donatus, ipsum artis nomen videatur. [...]
PRISCVS a, um. Adi. [ a)rxai=os2 ] Qui superiore aetate fuit, ex Pri, i. Prae, et terminatione scus, quam obseruamus etiam in Vescus. [...]
page 1069, image: s1069PRISCE Adu. [ kroni/ws2 ] vt, Prisce agere; i. Prisco et antiquo more. [...]
PRISMA atis. n. Sectio. a pri/w seco. [...]
PRISTINALE Pecus, quod affertur ex Columel. 7, 9, 3 nullum est. Legendum enim Pistrinale, quod in pistrinis alitur a pistoribus scrophipascis.
PRISTINVS a, um. Adiect. [ o( pa/lai ] Quod superioribus annis, mensibus, diebus, et nostra memoria fuit. [...]
PRISTIS vid. PISTRIX. A forma Pristis est
PRISTIGER [2] era, erum. Adi. Pristiger Triton Sidon. Epist. 4, 8. Et
PRISTĪNVS a, um. Adi. Sidus Pristinum Columel. 11, 2, 5 et 64. i. cetus s. pistrix.
PRIVATVS [1] etc. vid. PRIVVS.
PRĪVERNVM i. n. [ *priou/ernon ] Vrbs Volscorum in Latio. Virg. Aen. 9, 576. Vnde
PRIVERNAS ātis. Incola. Vid. Seru. apud Virg. Aen. 7, 803 [...]
PRIVERNVS [1] a, um. Adi. Priuernus ager Cic. in Rullum 2, 25.
PRIVERNVS [2] i. m. Nomen Itali Virg. Aen. 9, 576.
PRIVERVS a, um. Adi. Idem ac Priuatus; vt, Priuerae mulieres. Festus.
PRĪVIGNVS i. [ pro/gonos2 ] quasi Prius genitus, ante matrimonium nempe cius, cuius priuignus dicitur, ex priore coniuge. [...]
PRIVILEGIVM, et PRIVO vid. PRIVVS.
PRIVVS a, um. Adi. [ i)/dios2 ] Priui, ae, a. i. Singuli. [...]
page 1070, image: s1070PRIVĀTVS [1] a, um. Adi. [ i)/dios2, i)diwtiko\s2 ] Quod vniuscuiusque proprium est, non--publicum aut commune. [...]
PRIVĀTIM Adu. Quod non est publice factum. [...]
PRIVĀTE Aliud Adu. Adfertur ex Cic. Att. 7, 7 Illud priuate non adscribis, et tibi gratias egit. At ex vetusto codice legendum, Illud, puto, tu non, etc. Sic Graeu.
PRIVATO Adu. Liu. Andron. Priuato nos tenuissemus. Vid. Priscian. p. 1009. Sic etiam dedit Heinsius apud Vell. Paterc. 2, 1, 2 Publicamque magnificentiam secuta priuato luxuria est. Al. priuata.
PRIVATVS [2] ūs. m. Proprietas. Tertul. de Poenit. c. 2 Poenitentia delinquentium priuatus.
PRIVO āre. [ stere/w, a)postere/w ] Adimere et spoliare significat. [...]
page 1071, image: s1071PRIVANS antis. Partic. Cic. in Topic. 48 c. 11 Sunt enim alia contraria, quae priuantia licet appellemus Latine, Graece appellantur [ sterhtika/.
PRIVĀTVS [2] a, um. Partic. [ sterhqei\s2 ] Cui quid est ademtum, inquit Festus. [...]
PRIVATIO ōnis. f. [ ste/rhsis2 ] Cic. de Fin. 2, 29 c. 9 [...]
PRIVATICIVS a, um. Adi. Gloss. Lat. Gr. Priuaticia, [ sterhtika/.
PRIVATĪVVS a, um. Adi. Idem. Gell. 5, 12 Pars priuatiua. Et 13, 22 Ne particula priuatiua est.
PRIVILEGIVM i. n. [ pronomi/a, prote/rhma ] Lex ad priuos homines, i. singulos pertinens. [...]
PRIVILEGIĀRIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. Rescriptum D. de pactis, Rescriptum autem Diui Marci sic loquitur, quasi omnes creditores debeant conuenire. [...]
PRO
PRO [1], quod quidam PROH scribunt. [...]
PRO [2] [ u(pe\r ] Praep. Ablatiuo casui seruiens. [...]
page 1074, image: s1074PROAEDIFICATVS a, um. Proaedificatum dicitur, Quod ex priuato loco in publicum solum processit. Festus.
PROAGOGIVM i. n. [ proagw/gion ] Stuprum, perductio, a Graeco verbo [ proagwgei=n, quod Latini perducere dicunt, id est lenocinari, lenocinium facere. [...]
PROAGORVS Dorica ratione, quam Latini aemulantur, et Siculorum lingua (nam ab aliis Graecis proh/goros2 dicitur) significat Eum, qui princeps est, et ante alios verba facit. [...]
PROAMITA ae. f. Proaui mei soror. Caius in l. 1 D. de Gradibus. Add. tit. Inst. de gradib.
PROARCHE es. f. Aeon Valentini, quasi tu aliquid ipso principio prius dicas. Vid. Tertull. adu. Val. c. 7. 35. 37. add. Interpr. Iren. 1, 1.
PROARIES etis. m. Instrumentum esse aiunt, quo vice arietis vti liceat ad adigendam materiam. [...]
PROAVCTOR, ōris. m. [ prokata/rxwn ] Sueton. Claud. c. 24 [...]
PROAVVNCVLVS, i. m. et PROMATERTERA ae. f. i. Proaui frater et soror. l. Iurisconsultus et l. 1 de Gradib. et assinib. Imper. in tit. de gradib. 2. instit. Ciuil.
PROAVVS i. m. [ pro/pappos2, pro/patros2 ] Aui paterni vel materni pater. [...]
PROAVIA ae. f. Aui vel auiae mater. Suet. Calig. c. 10 In Liviae Augustae proauiae suae contubernio mansit.
PROAVĪTVS a, um. Adi. [ propappw=|os2 ] Quod est proaui: Rura proauita Stat. Silu. 4, 4, 83. [...]
PROBA ae. f. Specimen. [...]
PROBAMENTVM i. n. Idem. Mart. Capell. 7 Indubitabile probamentum. Cod. Theod. l. vlt. add. Rusin. ap. Hieron. Ep. 63.
PROBABILE, PROBATOR etc. vid. PROBVS.
PROBATICA ae. f. probatikh\ ] Latine Ouilis dicitur. Erat piscina, vbi oues lauari solebant, quum sacerdotes eas litare vellent: [ pro/baton Graece, Latine dicitur ouis. Vtitur Vulg. Ioh. 5, 2.
PROBATION i. n. Herba, al. Arnoglossa s. plantago Apul. 1.
PROBATORIA ae. f. l. 3 [...]
PROBE, PROBITAS, PROBITER vid. PROBVS.
PROBLŹMA atis. n. [ pro/blhma ] Est Propositio, interrogationem annexam habens. [...]
PROBO [1] vid. PROBVS.
page 1075, image: s1075PROBOSCIS, (quid. PROMVSCIS) idis. f. [ pronomai/a, proboski\s2 ] Graecum nomen est, dictum quod ante depascat: et est porrecta corporis pars, inhaerens naribus: quae, excepto homine, in aliis animalibus inuenitur. [...]
PROBRVM i. n. [ khli\s2, o)/neidos2 ] vt crimen, et ipsum turpe factum, et illius commemor ationem atque obiectionem, notat. [...]
PROBROSVS a, um. Adi. [ o)nei/distos2 ] Ignominiosus. [...]
PROBROSE Adu. Gell. 17, 21 Cum Demostheni quod fugerat probrose obiiceretur. Sen. Controu. 1, 2 Probrose leno illam prostituit.
PROBROSITAS ātis. f. Saluian. de Gub. Dei 3 p. 92 et 94.
PROBVS a, um. Adi. do/kimos2, eu)do/kimos2, ai)/dhmon, kaqh/kwn, e)leu/qeros2 Gloss. Lat. Gr.] Bonus, quasi prohibus, quod se a delinquendo prohibeat; inquit Festus. [...]
page 1076, image: s1076PROBE Adu. [ doki/mws2 ] Bene, recte, vt oportet. [...]
PROBITAS ātis. f. [ kalokagaqi/a ] Bonitas, illa praesertim, quae se praestat talem, qualis videri vult. [...]
PROBITER Adu. [ eu)doki/mws2 ] pro Probe, apud antiquos. Varro Octoges. Postquam auida libido rapere ac concidere coepit, seque opifice, non probiter strepere. Haec Non. 11, 13.
PROBO [2] āre. [ dokima/zw, eu)doke/w, basani/zw ] Efficere vt probum, rectumque iudicetur id, quod quis facit vel dicit; vnde et pro Laudare accipitur. [...]
page 1077, image: s1077PROBANS antis. Partic. Ioue non probante Hor. Carm. 1, 2, 19. Idem Epist. 1, 1, 82 Iidem eadem possunt horam durare probantes? Vulgata Ier. 17, 10 Dominus serutans corda et probans renes.
PROBANDVS a, um. Partic. [ dokimaste/os2 ] Caes. Bell. Gall. 5, 44 Quem locum probandae virtutis tuae exspectas? Causa probanda Ouid. Fast. 6, 266. Forma probanda operis Idem Trist. 3, 11, 44.
PROBĀTVS a, um. Aliud Partic. [ dedokimasme/nos2 ] Quae facimus, ea prudentissimo cuique maxime probata esse volo Cic. Fam. 6, 12. [...]
PROBĀTOR, ōris. m. [ dokimasth\s2 ] Cic. pro Caecin. 85 [...]
PROBATIO ōnis. f. [ kataskeuh\, dokimasi/a, dokimh\ ] Actus probandi. [...]
PROBATĪVVS a, um. Adi. Probatiuae duae quaestiones Quinct. Decl. 299.
PROBABILIS e. Adi. [ piqano\s2 ] Dicitur, quod s. verum s. falsum sit, videtur tamen plerisque, vel his quorum interest, probari posse. [...]
page 1078, image: s1078PROBABILITER Adu. [ piqanw=s2 ] Cic. de Orat. 2, 337 [...]
PROBABILITAS ātis. f. [ piqano/ths2 ] Cic. Acad. 4, 75 c. 24 [...]
PROBOLE es. f. [ probolh\ ] Cognosce probolen veritatis Tertull. aduers. Prax. c. 8 [...]
PROCA, s. PROCAS ae. m. [ *pro/kas2 ] Rex Albanus, pater Amulii et Numitoris, auus proinde Romuli et Remi. [...]
PROCACIA, PROCACITAS vid. PROCO.
PROCALO āre. Prouocare, ex Graeco [ kalei=n, id est vocare; vnde Calendae, calumnia, calones, caculae, et calatores. Procalato, prouocato. Festus.
PROCAPIS Progenies quae ab vno capite procedit Paullus in Festo. Procapibus, proximis Gloss. Isidor.
PROCAS vid. PROCA.
PROCASTRIA vid. PROCESTRIA.
PROCAX [1] acis. vid. PROCO, are.
PRŌCŹDO ssi, ssum, ere. [ probai/nw, proi/+hmi ] Progredi, in publicum ire, vltra s. porro ire. [...]
page 1079, image: s1079PROCŹDENS entis. Partic. [ probai/nwn ] Cic. Tusc. 3, 53 c. 22 [...]
PROCESSVS [1] a, um. Partic. Neutro--Pass. Hirt. Bell. Afric. c. 75 Caesar processus a castris suis. Scrib. Larg. Comp. 100 In processa aetate.
PROCESSIO ōnis. f. Cic. pro Lege Manil. 24 c. 9 [...]
PROCESSVS [2] ūs. m. [ pro/bhma, prokoph\ ] Progressus. [...]
PROCELEVSMATICVS i. m. [ prokeleusmatiko\s2 ] Pes est constans e duobus pyrrhichiis, id est e quatuor syllabis breuibus, temporum quatuor: vt, Philosophus. [...]
PROCELLO culi, culsum, ere. [ plh/ttw ] Percutere vel impellere, et sic euertere. [...]
page 1080, image: s1080PROCELLA ae. f. [ a)/ella, xeimw\n ] Vehementior quidam venti impetus, nec ita durans. [...]
PROCELLŌSVS a, um. Adi. [ a)ellh\s2, a)rge/sths2 ] Plenus procellis. [...]
PROCELLOSE Adu. Augustin. Confess. 13, 20 Genus humanum profunde curiosum et procellose tumidum.
PROCERES [1] vid. paullo post.
PROCŹRVS a, um. Adi. [ eu)mh/khs2, promh/khs2 ] Prolixum, et in longitudinem productum: quasi ex cera, ob eius facilitatem, inquit Festus. [...]
PROCŹRE Adu. [ promhkw=s2 ] Dolia procere distenta Manil. 1, 841. vt emendauit Bentl. Compar. Cic. de Orat. 3, 128 c. 59 Brachium procerius proiectum quasi quoddam telum orationis.
PROCERITAS ātis. f. [ mh=kos2 ] Longitudo s. altitudo. Cic. de Senect. 59 c. 17 [...]
PROCERITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROCERITV=DO [PROCERITŪDO]] inis. f. Solin. c. 5 Sobolem nostri temporis per nascentium detrimenta decus veteris proceritudinis perdidisse.
PROCERVLVS a, um. Adi. Apul. Florid. 2 p. 351 Manus eius tenerae procerula laeua distantibus digitis neruos molitur.
PROCERES [2] um. m. [ duna/stai ] Seru. ad Aen. 1, 744 [...]
PROCERĪTVS a, um. Adi. [ numfo/lhptos2 ] Malo spiritu afflatus affertur ex Plaut. Poen. 3, 1, 25. [...]
PROCESSIO, PROCESSVS vid. PROCEDO.
PROCESTRIA dicuntur, quo proceditur in muro. [...]
page 1081, image: s1081PROCHEIMASIS is. f. [ proxei/masis2 ] Praecedens tempestatum significatio. [...]
PROCHĪRVS i. m. Scriba expedite notans. [...]
PROCHOSAGRIOS i. m. [ pro/xos2 a)/grios2 ] Herba, Saxifraga. Apul. de Herb. c. 97.
PROCHYTA, ae. et PROCHYTE es. f. [ *proxu/th q] Insula in Puteolano sinu; Dicta, quasi Profusa. [...]
PRŌCIDO cidi, cāsum, ere. [ prospi/ptw, parapi/ptw ] ex Pro et Cado compositum; significat Pronum cadere, procumbere. [...]
PROCIDENS entis. Partic. [ propi/ptwn ] Plin. 16, 5 [...]
PROCIDENTIA ae. f. [ pro/ptwsis2 ] Plin. 34, 18 s. 50 [...]
PROCIDVVS a, um. Adi. [ pro/sptwtos2 ] Quod procidit. [...]
PROCIEO vid. PROCIO.
PROCINGO ere. Origo est eorum, quae sequuntur.
PROCINCTVS [1] a, um. Part. [ e)n probolh=| katasta\s2 ] Paratus, expeditus. [...]
PROCINCTVS [2] ūs. m. [ probolh\, paraskeuh\ ] Apparatus bellicus, et expeditio dicitur. [...]
PROCINCTVALIS e. Adi. Ad procinctum pertinens. Procinctualis ornatus Cassiodor. Epist. 6, 22.
PROCIO an PROCIEO Verbum fuit, vnde
PROCITVM testamentum dicebatur, veluti procatum, prouocacum, id est, irritum ac ruptum. etc.
PROCITO āre. Idem quod Vocito. [...]
PROCLĀMO āre. [ kataboa/w ] Palam et valde clamare, vociferari. [...]
PROCLAMATIO ōnis. f. Proclamatio ad libertatem l. 25 §. 1 tit. de liberali causa. Add. Ib. l. 34. Quinctil. Decl. 18 Instantem truci proclamatione discutere. Conf. Idem Decl. 7 et 8.
PROCLAMĀTOR ōris. m. [ katabohth\s2 ] Cic. de Orat. 1, 202 c. 46 [...]
page 1082, image: s1082PROCLINO āre. [ proku/ptw ] Idem quod Inclinare significat. [...]
PROCLINĀTVS a, um. Partic. [ prokekumme/nos2 ] Partes proclinatae Ouid. Trist. 2, 84. [...]
PROCLINATIO ōnis. f. Vitruu. 6, 11 Non minus etiam obseruandum est vti omnes structurae perpendiculo respondeant, neque habeant in vlla parte proclinationes. Conf. Idem 5, 12.
PROCLĪVIS e. Adi. [ kataferh\s2 ] Porro inclinatus, vel pronus, inclinatusque, vt ait Donatus: vt si cliuo descendas nimirum. Contrarium Accliuis. [...]
PROCLĪVVS a, um. Adi. Idem. Varro de R. R. 2, 2 [...]
PROCLĪVE Adu. Lucret. 2, 454 [...]
PROCLIVITER ius, issime. Adu. [ e)pir)r(epw=s2 ] Gell. 1, 6 [...]
PROCLIVITAS ātis. f. [ katafe/reia ] Cic. Tusc. 4, 28 [...]
PROCLIVIVM i. n. Frontin. Strat. 2, 2, 2 Adiuuante proclivio. Claud. de Laud. Stil. 1, 23 Lassant procliuia currus.
PROCLVDO ere. Curabit, vt fetus proprios cum vnaquaque (matre) procludat Pallad. Febr. c. 26, 4. Fortassis leg. praecludat, quod habet Crescentius de commodis rer. rural. 9, 77.
PROCO, āre. et PROCOR āri. Poscere, inquit, Festus, Vnde Procaces meretrices ab assidue poscendo, et Proci, vxorem poscentes in matrimonium. [...]
PROCAX [2] ācis. au)qa/dhs2, i)tamo\s2, propeth\s2 Gloss. Lat. Gr.] i. Petax. [...]
PROCACIA ae. f. Audacia in poscendo. Auson. Epist. 22 pr. Quod nihil poscente me abnuis, magis acuis procaciam quam retundis.
page 1083, image: s1083PROCACITAS ātis. f. [ u(/bris2 ] Licentia, qua meretrices et scurrae vtuntur. [...]
PROCACITER ius, issime. Adu. [ u(bristikw=s2 ] Liu. 28, 24 [...]
PROCATIO ōnis. f. Petitio matrimonii. Apul. Apol. p. 320 Cum in hoc statu res esset inter procationem matris et metum filii.
PROCVS [1] i. m. [ kwmasth\s2, mnhsth\r ] Matrimonii appetitor. [...]
PROCOETON ōnis. m. [ prokoitw\n ] Quasi tu dicas Antecubiculum. [...]
PROCONNŹSVS i. f. [ *proko/nnhsos2 ] Insula est in Propontide.
PROCONNESIVS a, um. Possessiu. Vitruu. 2, 8 Halicarnassei regis Mausoli domus Proconnesio marmore omnia habebat ornata. Aristeas Proconnesius, Scriptor laudatus a Plin. 7, 2.
PROCONSVL is. m. et, vt quibusdam placet, etiam PROCONSVLE, [ a)nqu/patos2 ] vocatur, qui Consulis potestatem habet. [...]
page 1084, image: s1084PROCONSVLĀTVS ūs. m. [ a)nqupa/teia ] Proconsulis dignitas. [...]
PROCONSVLĀRIS e. Adi. [ a)nqupatiko\s2 ] Quod ad Proconsulem pertinet. [...]
page 1085, image: s1085PROCONTOR āri. Ab hoc procontanda discetis Symmach. 653. al. aliter.
PROCRAGO procraxi, procraxisse, et per syncopen procraxe. [...]
PROCRASTINO āre. [ a)naba/llomai ] Diem de die trahere, differre. [...]
PROCRASTINATVS a, um. Partic. Gell. 17, 10 Quae procrastinata sunt ab eo.
PROCRASTINATIO ōnis. f. [ a)na/blhsis2 ] Dilatio. Cic. Philipp. 6, 7 c. 3 Nam cum plerisque in rebus gerendis tarditas et procrastinatio odiosa est, tum hoc bellum indiget celeritatis.
PROCREO āre. [ paidopoie/w ] Liberos progignere. [...]
PROCREATIO ōnis. f. Cic. Tusc. 1, 31 c. 14 [...]
PROCREĀTOR ōris. m. Cic. de Finib. 4, 17 c. 7 [...]
PROCREATRIX īcis. f. Cic. de Orat. 1, 9 c. 3 Neque enim te fugit laudandarum artium omnium procreatricem quandam, et quasi parentem eam, quam filosofi/an Graeci vocant.
PROCRESCO ere. Lueret. 2, 566 [...]
PROCRIS is et idis. f. [ *pro/kris2 ] Filia Iphidis, vxor Cephali, quum audisset a rustico quodam amare eum Auram, quam inuocare consueuerat, ad siluas profecta est, et in frutetis latuit ad deprehendendum maritum cum pellice. [...]
PROCRVSTES ae. m. [ *prokrou/sths2 ] Celebris latro, habitans in ea parte Atticae, quae Curdalus dicitur. [...]
PROCVBO ui, itum, āre. Anteiacere, Obiacere, et sic Protegere, vt habeat cognationem cum Excubo. [...]
PROCVBITOR, ōris. m. Qui noctu, custodiae causa ante castra excubat. [...]
PROCVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROCV=DO [PROCŪDO]] di, sum, ere. [ e)piko/ptw, e)pikola/ptw ] Prolatare, cudendo extenuare, inquit Seruius, seu probe cudere, exacuereue. [...]
page 1086, image: s1086PROCVL Adu. [ a)/poqen, po/r)r(w, ei)s2 makra\n ] Locum proprie significat separatum, et pro re nata longius propiusue remotum. [...]
PROCVLA vid. PROCVLVS.
PROCVLCO āre. [ katapate/w ] Progrediendo, vel aliud agendo conculcare. [...]
PROCVLCATIO ōnis. f. Plin. 8, 18 Obturbata proculcatione aqua. Sen. de Tranquill. Anim. c. 11 Quod regnum, cuī non parata ruina et proculcatio.
PROCVLCĀTOR, ōris. m. In militia idem qui Procursator. Ammian. 27, 23 Inueniri posse aliam viam, praeter eam, quam inspexere proculcatores.
PROCVLEIVS i. m. Vt scribit Acron, Eques fuit Romanus, Augusti amicissimus, qui pius sic erga fratres suos Scipionem et Muraenam fuit, vt spoliatis bello ciuili patrimonium suum ex integro diuideret, quod cum eis iam ante diuiserat. [...]
page 1087, image: s1087PROCVLEIA et PROCVLINA ae. f. Mulierum nomina apud Martial. 10, 41. Et 6, 22.
PROCVLIO, s. PROCVLINO āre. Paullus Festi, proculiunt, promittunt. Ipse Festus, Proculinat (f. proculinant) promittunt ait significare Antistius de iure Pontificali libro nono.
PROCVLVS i. m. [ *pro/klos2 ] Cognomen eius, qui natus sit patre peregrinante a patria procul. [...]
PROCVMBO cubui, cubitum, ere. [ prospi/ptw, kata/keimai ] Prosterni, pronum iacere: quod proprie quidem de animalibus, per translationem vero etiam de aliis rebus dicitur, cum inclinantur vel iacent adeo. [...]
PROCVPIDO inis. f. Monet etiam in nos procupido amoris Min. Felix c. 26, 11. [...]
PRŌCVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRO=CV=RO [PRŌCŪRO]] āre. [ e)pitropeu/w, e)pimele/omai ] Administrationem alienarum rerum vel suarum gerere. [...]
PROCVRATIO ōnis. f. [ e)pitroph\ ] Varr. de R. R. 1, 1 [...]
page 1088, image: s1088PROCVRATIVNCVLA ae. f. Dimin. Sen. Epist. 31 Omnia transisti procuratiunculae pretio.
PRŌCVRATOR, ōris. m. [ e)pi/tropos2, e)pimelhth\s2, dioikhth\s2, khdemw\n ] Late patet vis huius Nominis, quam complexus videtur Vlpian. l. 1 [...]
PROCVRATRIX īcis. f. Cic. de Fin. 4, 17 c. 7 Sed quum sapientiam totius hominis custodem et procuratricem esse vellent, quae esset naturae comes, etc.
PROCVRATORIVS a, um. Adi. Vlpian. in l. si quis quum procuratorio nomine condemnatus esset, heres exstiterit domino litis, etc. [...]
page 1089, image: s1089PROCVRRO curri, cursum, ere. [ protre/xw ] Vltra, siue longe currere. [...]
PROCVRRENS entis. Partic. [ protre/xwn ] Procurrens sinus inter duo maria Plin. 4, 11. [...]
PROCVRSVS ūs. m. [ prodro/mhma ] Liu. 22, 41 pr. [...]
PROCVRSIO ōnis. f. [ prodromh\ ] Excursio, vel digressio a causa. [...]
PROCVRSO āre. Frequent. [ e)ktre/xw ] Liu. 27, 2 Ibi per dies aliquot quum ab stationibus procursaretur. Plin. 8, 5 Procursantibus inter eos qui lacesserent, non potuisse effici, etc.
PROCVRSĀTOR, ōris. m. Velites, milites qui praelium lacessunt. Liu. 42, 64 Breue certamen leuis armaturae maxime cum procursatoribus fuit.
PROCVRSATIO ōnis. f. [ e)kdromh\ ] Liu. 28, 33 pr. [...]
PROCVRSORIVS a, um. Procursorius index Ammian. 31, 9. Vales. praecursorius.
PROCVRVVS a, um. Adi. [ polukampu/los2 ] Valde curuus. Virg. Georg. 2, 421 Contra non vlla est oleis cultura, neque illae Procuruam exspectant falcem. Litora Virg. Aen. 5, 765.
PROCVRVO āre. Celsum procuruat Agyllea Tydeus Stat. Theb. 6, 852 de gymnico certamine. Tertull. S. Cypr. Genes. 1, 14 Pomiferique simul procuruant brachia rami.
PROCVS [2] vid. PROCO, as.
PROCVSTES vid. PROCRVSTES.
PROCYMAEA ae. f. [ prokumai/a ] Moles opposita fluctibus. [...]
PROCYON ōnis. m. [ *proku/wn ] De hoc Plin. 18, 28 s. 68 [...]
PRODEAMBVLO āre. [ e)kperipate/w ] Prodire deambulatum. Ter. Adel. 5, 1, 4 Prodeambulare huc libitum est.
PRODEO īui vel ii, itum, īre. [ proe/rxomai, parei=mi ] Foras ire, in publicum. [...]
page 1090, image: s1090PRODICO ere. Ante dicere. [...]
PRODICTVS a, um. Partic. Cic. pro Domo 45 c. 17 Ne, nisi prodicta die quis accusetur.
PRODICTIO ōnis. f. Quae ex Festo affertur, Proditio est, de qua sub PRODO.
PRODICTĀTOR, ōris. m. [ a)ntidikta/twr ] Qui extraordinariam Dictaturam gerit. [...]
PRODICVS i. m. [ *pro/dikos2 ] Philosophus Cous, cuius de Hercule, conculcata voluptate virtutem colente fabulam seruauit Xenophon, et inde Cic. Offic. 1, 118 c. 32. qui
PRODICIVS Hercules inde ab ipso Cicerone l. c. vocatur. [...]
PRODIGALIS, PRODIGALITAS vid. post PRODIGO.
PRODIGIALIS etc. vid. infra.
PRODIGIVM i. n. [ te/ras2, terato/deuma, tera/stion ] quasi Prodicium, vel Porrodicium, quod porro dicat, porro significet, et aliquid futurum esse portendat. [...]
PRODIGIĀTOR, ōris. m. [ teratosko/pos2 ] Qui ex prodigio futura praenuntiat. Festus, Prodigiatores, aruspices, prodigiorum interpretes. Vid. Buleng. de Sortibus c. 5.
PRODIGIŌSVS a, um. Adi. [ teratw/dhs2, teratourgo\s2 ] Quod prodigium facit, vel quod praeter naturam est et consuetudinem. [...]
PRODIGIŌSE Adu. [ teratwdw=s2 ] Praeter naturam vel morem. [...]
PRODIGIĀLIS e. Adi. [ tera/stios2 ] Late admodum patens nomen. [...]
PRODIGIALITER Adu. [ terastikw=s2 ] Idem quod Prodigiose. [...]
PRODIGO źgi, ere. [ spaqa/w, a)swteu/omai ] Consumere, vltra modum erogare: compositum ex Pro, et Ago, vt sit idem fere, quod abigere, domo exigere, quod faciunt ii, quos prodigos vocamus, qui Plutum domo exigant. [...]
page 1091, image: s1091PRODIGENS entis. Part. Aur. Vict. de Caes. c. 40 Pecuniam conferre prodigenti.
PRODACTVS a, um. Adi. Tertull. de Anima c. 48. Idem de Pudicit. c. 8.
PRODIGVS a, um. Adi. [ a)/swtos2, a)ko/lastos2, xei=os2 ] Qui bona sua prodigit, profusus. [...]
PRODIGE Adu. [ a)sw/tws2 ] Effuse. Cic. Philipp. 11, 13 c. 6 [...]
PRODIGITAS ātis. f. Antiquum. [ a)swti/a ] Profusio. Lucil. Sat. 6 Nequitia occupat, hoc petulantia, prodigitasque. Ex Non. 2, 695.
PRODIGENTIA ae. f. [ a)kolasi/a ] Tacit. Ann. 13, 1, 4 Cuius abditis adhuc vitiis per auaritiam ac prodigentiam mire congruebat. Conf. Idem Ann. 15, 37, 1. et 6, 14, 1.
PRODIGVVS a, um. Adi. Vnde et Prodiguae hostiae vocantur, vt ait Veranius, quae consumuntur: vnde homines quoque luxuriosi, prodigi. Festus.
PRODIGĀLIS e. Adi. pro Prodigus, nondum habet auctorem.
PRODIGALITAS ātis. f. Porc. Latro Decl. in Catil. Summum pecuniae desiderium, summa simul prodigalitas.
PRODĪNVNT Prodeunt, vt Ennius Annal. 3 Prodinunt famuli, tum candida lumina lucent.
PRODITIO [1] vid. PRODO.
PRODIVS [ e)ggu/teron ] dictum est Interius, longius, inquit Non. 1, 231 [...]
PRODO didi, ditum, ere. [ proi/+emai, prodi/dwmi ] Porro dare, ait Seruius ad illud Virg. Aen. 1, 252 [...]
page 1092, image: s1092PRODITVS a, um. Partic. [ prodedome/nos2, pro/dotos2 ] Cic. Att. 3, 5 [...]
PRODITOR, ōris. m. [ prodo/ths2 ] Qui prodit vel prodidit. [...]
PRODITRIX īcis. f. Lactant. 1, 10 Bacchus patris proditricem, fratris interemtricem in coniugium sibi vindicauit. Fama proditrix Prudent. Perist. 1, 11.
PRODITIO [2] ōnis. f. [ prodosi/a ] Liu. 4, 30 [...]
PRODOCEO ui, źre. Foris, palam, et publice docere. [...]
page 1093, image: s1093PRODROMVS i. m. [ pro/dromos2 ] Latine Praecursor dicitur. [...]
PRODVCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRODV=CO [PRODŪCO]] xi, ctum, ere. [ tei/nw, e)ktei/nw, a)potei/nw ] Primo est in longum ducere, prolongare. [...]
PRODVCTVS ior, issimus. Pro longo. [...]
page 1094, image: s1094PRODVCTE Adu. cui Breuiter opponitur. [...]
PRODVCTIO ōnis. f. [ para/tasis2, e)/ktasis2 ] Cic. in Topic. 36 [...]
PRODVCTOR, ōris. m. Vet. Gloss. Productor, [ proagwgo/s2. Vid. Casaub. ad Cic. Att. 16, 1. In MSS. confunditur cum Perductor, v. v.
PRODVCTILIS e. Adi. Quod extendi potest. Gloss. Productile, [ e)lato/n.
PRODVX ucis. Idem quod Productor. Tertull. de Carne Christi c. 20. Vetus auctor, Amorem Firmat vt accepto produce totus eat. Vid. Barth. in Stat. Theb. 2 p. 545.
PROEBIVM vid. PRAEBIA.
PROĖGMENON i. n. [ prohgme/non ] i. Productum, promotum, praecipuum, vt illam Stoicorum vocem interpretatur Cicero. vid. PRAEPOSITA.
PROĖMINEO źre. [ proku/ptw ] Gloss. Gr.
PROETVS i. m. [ *proi=tos2 ] Abantis Argiuorum regis filius, cui successit in regno. [...]
PROFĀNVS a, um. Adi. [ be/bhlos2 ] Irreligiosum significat, non sanctum: quasi sit Porro a fano: Impium, scelestum, aduersum omni religioni. [...]
PROFĀNO āre. [ bebhlo/w ] Apud antiquos Profanare erat consecrare. [...]
PROFANĀTVS a, um. Partic. [ bebhlwqei\s2 ] Varr. L. L. 5, 7 [...]
PROFANATIO ōnis. f. [ bebh/lwsis2 ] Plin. 16, 4 [...]
PROFANĀTOR, ōris. m. Prudent. Apoth. 178 Cede, profanator Christi, iam cede Sabelli.
PROFĀNE Adu. Profane ac petulanter illudere Lactant. 6, 23.
page 1095, image: s1095PROFANITAS ātis. f. Tertull. de Pall. 2 Vt autumat superiorum profanitas.
PROFĀRIS vel profare, profatur, profari. [ pro/fhmi, e)kfwne/w, e)ceipei=n ] Publice dicere, vel etiam futura praedicere. [...]
PROFANS antis. Petron. c. 89 Delia profante.
PROFATVS a, um. Partic. Lucret. 6, 80 Quanquam sunt a me multa profata, Multa tamen restant: Sic Creech etc. Al. Profecta.
PROFĀTVM i. n. Gell. 16, 8 Axiomata Varro, alias profata, alias proloquia appellat.
PROFĀTVS ūs. m. [ e)kfw/nhsis2 ] Gell. 18, 11 [...]
PROFECTIO [1] etc. vid. PROFICISCOR.
PROFECTO [ a)me/lei, o)/ntws2 ] Adu. confirmantis, dictum quasi pro facto, et significat Nimirum, sane, certe. [...]
PROFECTVS [1] vid. PROFICIO, et PROFICISCOR.
PROFERA ae. f. Dea; de qua Mart. Capell. 8 p. 270 [...]
PROFERO fers, tuli, lātum, ferre. [ profe/rw, e)kba/llw ] Extra ferre, exserere, promere. [...]
page 1096, image: s1096PROLĀTVS [1] a, um. Partic. Lucan. 2, 493 [...]
PROLATIO ōnis. f. [ profora\ ] Verbi intellectum sequitur. [...]
PROLĀTVS [2] ūs. m. Tertull. aduers. Valent. c. 33 Facillimo prolatu.
PROLATIVVS a, um. Sic proforiko\n reddit Interpr. Iren. 2, 18 Prolatiuum hominum verbum.
PROFESSIO, PROFESSOR vid. PROFITEOR.
PROFESTVS a, um. Adi. [ a)ne/ortos2 ] Profesti dies, qui hominibus, ad rem vel priuatam, vel publicam administrandam concessi erant. [...]
PROFICIO fźci, fectum, ere. [ proko/ptw, probai/nw, proh/kw, e)pidi/dwmi ] est pro se facere i. facere quod sibi prosit, it. procedere, progredi in rebus bonis. [...]
page 1097, image: s1097PROFICIENS entis. Partic. [ proko/ptwn ] Frena non proficientia equo rigidae ceruicis remittere Ouid. Trist. 1, 4, 13. [...]
PROFICIENTER Adu. Augustin. Epist. 80 Cum se in hac delectatione cor nostrum proficienter extendit.
PROFECTVS [2] a, um. Partic. Caes. B. G. 4, 19 Satis et ad laudem et ad vtilitatem profectum arbitratus.
PROFECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFECTV=RVS [PROFECTŪRUS]] a, um. Aliud Partic. [ proko/ywn ] Ouid. ex Pont. 3, 1, 138 [...]
PROFECTVS [3] ūs. m. [ prokoph\, e)pi/dosis2 ] Vtilitas, quae ex alicuius rei tractatione nobis prouenit. [...]
PROFICISCOR eris, fectus sum, cisci. [ poreu/omai, ei)=mi ] Quasi tu dicas facesso me: est enim in viam se dare, et initium proprie itineris notat. [...]
PROFICISCENS entis. Partic. [ poreuo/menos2 ] Hor. Epist. 1, 13, 1 Vt proficiscentem docui te saepe, etc. Domo nauibus proficiscens Nepos 1, 1, 15.
PROFECTVS [4] a, um. Part. Classe Chersonesum profectus Nepos 1, 4, 4. Consules ad deprehendendos legatos coniuratosque profecti domo Liu. 2, 4. Genus a Pallante profectum Virg. Aen. 8, 51.
PROFECTIO [2] ōnis. f. [ porei/a ] Cic. Q. Frat. 3, 8 [...]
page 1098, image: s1098PROFECTICIVS a, um. Adi. [ e)peleustiko\s2 ] Vnde, Dos profecticia, vid. DOS. Profecticii peculii nomen non puto in antiquis iuris libris esse.
PROFECTOR, ōris. m. Qui in itinere est. Gloss. Gr. Lat. [ e)/kdhmos2, profector.
PROFICVVS a, um. Vtilis Cassiod. Epist. 1, 39 Quibus mora potest esse proficua.
PROFINDO fidi, fissum, ere. [ diatmh/ssw ] Proscindere. Stat. Theb. 10, 512 Quanta pariter ceruice gementes Profindunt inarata diu Pangaea iuuenci. Al. Profringunt, quod probat Gron.
PROFITEOR źris, fessus sum, źri. [ o(mologe/w, e)pagge/llomai, a)pogra/fomai ] Palam fateri, polliceri. [...]
page 1099, image: s1099PROFITENS entis. Partic. [ e)paggello/menos2 ] Cic. ad Brut. 15 Italiae sua vobis studia profitenti remisistis.
PROFITENDVS a, um. Aliud Partic. [ e)paggelte/os2 ] Cic. de Nat. Deor. 1, 63 Ex quo equidem existimo, tardiores ad hanc sententiam profitendam multos esse factos.
PROFESSVS a, um. similiter Partic. [ e)paggeila/menos2 ] Ouid. Fast. 2, 198 [...]
PROFESSIO ōnis. f. [ e)paggeli/a ] Verbi varietatem sequitur. [...]
PROFESSOR, ōris. m. [ e)paggelth\s2 ] Qui profitetur artem, et se illam scire dicit, atque opem inde aliis promittit. [...]
PROFESSORIVS a, um. Adi. [ e)paggeltiko\s2 ] Lingua professoria, Quae meritoriam exercet eloquentiam Tacit. Ann. 13, 14, 5.
PROFESSVM i. n. vnde, Ex professo aliquid agere: Vid. Ex professo, in EX. De professo audere aliquid Apul. Apol. p. 274.
PROFLIGO ere. Inde
PROFLICTVS a, um. Gell. 15, 5 Res proflictae et perditae.
PROFLIGENDO ap. Colum. 1, 3, 11 quidam legunt; sed melius, profugiendo. Nec diuersa mihi lectio, quod annotauerim, obseruata.
PROFLĪGO āre. [ katako/ptw ] Deiicere, depellere, deperdere, et ad perniciem deducere. [...]
PROFLIGANDVS a, um. Partic. [ katakopte/os2 ] Acies profliganda Sil. 11, 400.
page 1100, image: s1100PROFLIGĀTVS a, um. Aliud Partic. [ katakopei\s2 ] Prostratus, deiectus, afflictus, perditus. [...]
PROFLIGATIO ōnis. f. Cic. in Consol. Profligatio exercitus aut clades.
PROFLIGĀTOR, ōris. m. [ katakopth\s2 ] Prodigus. Tacit. Ann. 16, 18, 1 Habebaturque non ganeo et profligator, vt plerique sua haurientium, sed erudito luxu.
PROFLO āre. [ xwneu/w, e)kpneu/w ] Idem quod Flare, et flando efficere, vel expellere adeo. [...]
PROFLĀTVS [1] a, um. Proflatis naribus Apul. Met. 7 p. 193 Elmenb. Massa Plin. 34, 9.
PROFLĀTVS [2] ūs. m. [ katapnoh\ ] Ipse proflandi actus. Columel. 5, 9 Aestiuo proflatu refrigerentur.
PROFLVO xi, xum, ere. [ a)por)r(e/w, pror)r(e/w ] Fluendo in apertum venire. [...]
PROFLVENS entis. Partic. [ a)por)r(e/wn ] Cic. Q. Frat. 3, 1 [...]
PROFLVENTVM i. n. Idem. Iul. Obsequ. c. 6 Ad Tiberis profluenta descendere.
PROFLVENTER Adu. [ pror)r(eo/ntws2 ] Abundanter. [...]
PROFLVENTIA ae. f. [ pror)r(oh\ ] Cic. in Partit. 81 c. 23 Et hanc oratoriam vim inanis quaedam profluentia loquendi. Subaud. Imitatur.
PROFLVVS a, um. Adi. [ pror)r(e/wn ] Quod profluit: vt, Profluns amnis, Qui perpetuo fluit Plin. 19, 4. [...]
PROFLVVIVM i. n. [ pro/r)r(eusis2 ] Fluxus: Profluuium alui Columel. 9, 12. [...]
PROFLVVIVS a, um. Adi. Profluuia fides Caecil. apud Priscian. p. 699 videtur fluxa et instabilis.
PROFOREM fores, foret, fore. [ w)fele/w ] Profuturum esse, coniugatur vt Forem. Hor. Epist. 1, 8, 11 Quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam.
PROFRINGO ere. Vt, Inarata profringere Stat. Theb. 10, 512. vid. PROFINDO.
PROFVGIO fūgi, fūgitum, ere. [ a)pofeu/gw, profeu/gw ] Procul fugere, aut quantum quis possit fugere. [...]
page 1101, image: s1101PROFVGVS a, um. Adi. [ fuga\s2 ] Qui longe aliquo fugit, procul a finibus suis vagus, quasi porro fugatus. [...]
PROFVGIVM i. n. Dicitur quum longe aliquo fugitur, vbi se quis tutum putat. [...]
PROFVNDE, PROFVNDITAS vid. post PROFVNDVS.
PROFVNDO fūdi, fūsum, ere. [ proxe/w, kataxe/w, spaqa/w, proi/+emai ] Large fundere. [...]
PROFVSVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SVS [PROFŪSUS]] a, um. Partic. [ kata/xutos2 ] Supra modum sumtuosus. [...]
PROFVSE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SE [PROFŪSE]] Adu. [ katakexume/nws2 ] Liu. 10, 36 [...]
PROFVSIO ōnis. f. Cels. 2, 7 Profusio alui. Vitruu. 10 praef. Infinitae sumtuum profusiones. Tertull. de Poenit. c. 8 pr.
PROFVSOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFV=SOR [PROFŪSOR]], ōris. m. Tertull. aduers. Marcion. 1, 24 Dispensator non profusor.
PROFVNDVS a, um. Adi. [ baqu\s2, bu/qios2 ] dictum est quod Porro, id est longe, hobeat fundum. [...]
page 1102, image: s1102PROFVNDVM i. n. [ bu/qos2, bu/qon, bu/ssa, ba/raqron ] Subst. Mare. [...]
PROFVNDATVS a, um. Plaut. Mil. 3, 3, 44 Carina satis profundata et bene statuta. Sic Taubm. p. 851: al. Probe fundata, et sic Gronou.
PROFVNDE Adu. Compar. Plin. 8, 42 Quo quis acrior in bibendo profundius nares mergit. Conf. Prudent. Vincent. 119.
PROFVNDITAS ātis. f. Macrob. de Somn. Scip. 1, 6 [...]
PROGEMMO āre. [ blaste/w ] Gemmas trudere. De vinea dicitur. Columel. 4, 27 Si palmis incipientibus, progemmantibusque fossorem immiseris, magnam partem vindemiae decusseris.
PROGENER eri. m. [ di/sgambros2 ] Progenerum dicit auus, neptis suae virum. [...]
PROGENERO āre. [ paidopoie/w, paidospore/w ] Generatione ex se producere. [...]
PROGENERATIO ōnis. f. [ paidopoii/+a ] Plin. 8, 43 Opera sine dubio geruli mirifica, arando quoque, sed mularum maxime progeneratione. De asinis.
PROGENICVLO āre. Gloss. Lat. et Gr. Progeniculo, [ gounou=mai. Item Progeniculat, [ gonupetei=.
PROGENIES źi. f. [ ge/nna, genea\ ] Genus atque familia. [...]
PROGENITOR [1] vid. PROGIGNO.
PROGERMINO āre. [ katablaste/w ] Germen ex se producere, dicitur surculus. [...]
PROGERO gessi, gestum, ere. [ e)kkomi/zw, prokomi/zw ] Extra gerere, efferre. [...]
PROGERENS entis. Part. Plin. 18 c. vlt. extr. Formicae vel concursantes, aut oua progerentes.
PROGESTO āre. Apul. Miles. 6 extr. Sinu serico progestans nucleos.
PROGIGNEON vid. PROPNIGEON.
PROGIGNO genui, genitum, ere. [ genna/w ] Gignendo ex se producere. [...]
page 1103, image: s1103PROGENITOR [2], ōris. m. [ progennh/twr ] Auus. [...]
PROGENITVS a, um. Partic. Pallad. Ianuar. 15 Arbores ex pomis sponte progenitae. Elementa progenita Apul. de Dogm. Plat. p. 51.
PROGNĀRE Adu. i. Aperte, auctore Festo.
PROGNARITER Aliud Adu. [ gnwri/mws2 ] Fundus est Non. 2, 625 [...]
PROGNĀTVS a, um. Adi. [ gennhto\s2 ] Natus. [...]
PROGNATIO ōnis. f. Mart. Capell. 6 p. 210 Oppidum Diomedis Tydeique prognatione notissimum.
PROGNAVITER vid. PROGNARITER.
PROGNE, vel PROCNE es. f. [ *pro/knh ] Pandionis Atheniensium regis filia, quae Tereo, Thracum regi, matrimonio iuncta est, ex qua filium Itym suscepit, quem patri postea comedendum dedit, propter Philomelam sororem ab eo violatam. [...]
PROGNOSIA, ae. f. Idem ac PROGNOSIS Praenotio, Praescientia. Isidor. 12, 7 Nautae sibi hanc bonam prognosiam facere dicunt.
PROGNOSTICON i. n. [ progwstiko\n ] Rei futurae signum. [...]
PROGNOSTICVS a, um. Adi. Prognostica praeuisio aegritudinum Isidor. 4, 10.
PROGRAMMA atis. n. Scriptura publice proposita. [...]
PROGRAXE vid. PROCRAGO.
PROGREDIO ere. Vt Progredior veteres dixisse notat Priscian. p. 799.
PROGREDIOR eris, gressus sum, edi. [ proi/+hmi, proa/gw ] In publicum prodire, vel vltra ire. [...]
page 1104, image: s1104PROGREDIENS entis. Partic. [ proa/gwn ] Zeno a communibus initiis progrediens Cic. de Fin. 4, c. 16. [...]
PROGRESSVS [1] a, um. Aliud Partic. [ prwba\s2 ] Cic. de Senect. 33 c. 10 [...]
PROGRESSVS [2] ūs. m. [ propodismo\s2 ] Processus, progressio. [...]
PROGRESSIO ōnis. f. [ propo/disis2 ] Cic. Off. 3, 14 c. 3 [...]
PROGVBERNATOR, ōris. m. Caecil. ap. Non. 13, 17 Cui progubernator propere vertit prosumiam.
PROGYMNASTES ae. m. [ progumnasth\s2 ] Praeexercitor. [...]
PROGYMNASMA atis. n. [ progu/mnasma ] Pl. Progymnasmata Latine dici possunt Praeexercitamenta, vel praeexercitationes. Vt Aphthonii opusculum, quod hoc nomine inscripsit.
PROH [ w)\ ] Interiectio. vid. PRO.
PROHIBEO ui, itum, źre. [ kwlu/w, a)pei/rgw,] ex Pro et Habeo compositum; q. d. procul habere, i. impedire vetando, vel quacunque ratione, ne quid fiat, aut incipiatur. [...]
page 1105, image: s1105PROHIBENS entis. Partic. [ a)pei/rgwn ] Lex naturae recta imperans, prohibensque contraria Cic. de Nat. Deor. 1, 36. [...]
PROHIBENDVS a, um. Columel. 6, 7 Sed prohibendus erit bos potione. Cic. Off. 1 c. 25 Prohibenda maxime est ira in puniendo.
PROHIBITIO ōnis. f. Quinctil. 9, 2. Prohibitio sceleris. conf. Tertul. de Monog. c. 9. Arnob. 2 p. 45. Et Vlpian. l. 8 ff. de Poenis.
PROHIBITOR, ōris. m. Apul. de Deo Socr. p. 52 Socrates nullo adhortatore vnquam indigebat, at vero prohibitore nonnunquam. conf. Ammian. 24, 15. Et Arnob. 7 p. 249.
PROHIBITRIX īcis. f. Marcian. 2 ff. de leg. Lex est prohibitrix non faciendorum.
PROHIBITVS a, um. Partic. Cic. Verr. 3, 60 c. 24 Equitem Romanum scitote biduum cibo tectoque prohibitum. Pudore peccandi prohibitis abstinere Sen. Ep. 84.
PROHIBITORIVS a, um. Adi. Auis prohibitoria, apud Plin. 10, 14. [...]
PROHINC Igitur. Apul. Met. 3 p. 133 Prohinc tormentis veritas eruenda. Idem 5 pr. Prohinc cubiculo te refer.
PROIICIO iźci, iectum, ere. [ a)por)r(i/ptw, proi/+emai ] Porro iacere. [...]
PROIECTVS [1] a, um. Partic. [ a)per)r(imme/nos2, problh\s2 ] Columel. 12, 2 [...]
page 1106, image: s1106PROIECTVS [2] ūs. m. [ probolh\ ] Ipsa proiectio. [...]
PROIECTIO ōnis. f. [ ta/sis2 ] Cic. in Orat. 59 c. 18 [...]
PROIECTO āre. [ kaki/zw ] Frequenter proiicere. Proiectare aliquem probris, Iniuriis afficere: Plaut. Bacch. 3, 6 (5) 38 Tuis me proiectas probris. Al. Prolectas, i. Prouocas.
PROIECTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROIECTV=RA [PROIECTŪRA]] ae. f. [ probolh\ ] Proiecturae Vitruuio sunt Prominentiae, et velut supercilia quaedam parietum arcendis stillicidiis inuenta: Quanquam etiam proprio nomine Coronae vocentur: siue structura, siue intestino opere constent. [...]
PROIECTICIVS a, um. Adi. Qui Proiectus nutritur. [...]
PROIECTE Adu. Tertull. de Pudic. c. 13 Apostolus vero eam sceleratam libidinem tam proiecte ignouisset.
PROIECTIBILIS e. Adi. Vet. Interp. Iren. 1, 34 Serpens proiectibilis.
PROIECTŌRIVS a, um. Adi. Macer. 4, 1 Herbae totius est proiectoria virtus. Theod. Priscian. de Diaet. c. 15 Vim proiectoriam participare.
PROIN Adu. [ dia\ tau=ta ] Propterea, ideo, propter hoc. [...]
PROINDE Aliud Adu. [ dio\, to/ken, dih/ken ] Idem significans. [...]
PROLĀBOR eris, lapsus sum, labi. [ proa/gomai ] Auget significationem simplicis verbi, vt sit tum manifesto, tum vltra labi, et ita, vt plane iaceat: et non proprie tantum, sed metaphorice etiam ponitur, vt exempla docebunt. [...]
PROLAPSVS a, um. Partic. [ proaxqei\s2, katerexqei\s2, katerei/yas2 ] Equus prolapsus Propert. 4. 1, 94. [...]
page 1107, image: s1107PROLAPSIO ōnis. f. [ kate/reiyis2 ] Cic. pro Cael. 41 c. 17 [...]
PROLATIO, PROLATVS vid. PROFERO.
PROLĀTO āre. [ a)neuru/nw, platu/nw ] Idem quod Dilatare, et aliquando metaph. [...]
PROLATĀTVS a, um. Partic. [ a)neurunqei\s2 ] Tacit. Ann. 10, 32 Prolatatum inter Parthos Romanosque de obtinenda Armenia bellum acriter sumitur. Add. ib. 13, 34, 4.
PROLATATIO ōnis. f. [ a)neurusmo\s2 ] Tacit. Hist. 3, 82, 3 Sed omnem prolatationem vt inimicam victoriae suspectabant.
PROLATIVVS, PROLĀTVS etc. vid. PROFERO.
PROLECTO [1] āre. [ e)pa/gw ] Frequent. ex Prolicere, nisi a Lactando ductum malis. [...]
PROLECTANS antis. Partic. Apul. Met. 5 pr. Prolectante studio pulcherrimae visionis. Ibid. p. 162 Prolectante gaudio.
PROLECTATVS a, um. Mart. Capell. 8 p. 270 Nuptialis gratiae nomine prolectatus.
PROLECTIBILIS e. Adi. Quod alliciendi incitandique vim habet. Sidon. ad Vectionem, Nemo ita naturae firmae est, vt prolectibilibus careat occultis. Al. Prolectabilibus. vid. Fest.
PROLEPSIS is. f. [ pro/lhyis2 ] Dici potest Latine Praesumtio: [ a)po\ tou= prolamba/nein, hoc est a praesumendo. [...]
PROLES is. f. [ a)pogo/nh ] Progenies; a Pro et Oleo, id est cresco: vt Soboles i. suboles a suboleo. [...]
PROLETĀRIVS a, um. Adi. [ qhtiko\s2, qhteutiko\s2 ] a Prole dictum est. [...]
PROLITAS [1] ātis. f. Pro proles, legitur a quibusdam ap. Apul. Met. 2 post init. Vbi alii proles, al. probitas.
page 1108, image: s1108PROLEVO āre. Haec te peccatorum fluctibus mersum prolevabit Tertull. de Poenit. c. 4. Al. aliter.
PROLĪBO āre. [ prospe/ndw ] Ante libare. [...]
PROLICIO lexi, lectum, ere. [ e)fe/lkw ] Inducere. Antiquum. Plaut. Curc. 1, 2, 1 Eius amor cupidam huc me per tenebras prolicit.
PROLECTVS a, um. Part. Romanos impetu suo protelant, prolectos persequuntur Sis. ap. Non. 4, 394.
PROLECTO [2] vid. paullo ante, loco suo.
PROLIQVEO, vel PROLICEO źre. Gloss. Isidor. Emanare: Vbi laudatur Varro, Demum vbi prolicuit dulcis vnda.
PROLIQVATVS a, um. Apul. Apol. 1 p. 283 Elm. Radii nostri seu mediis oculis proliquati.
PROLITAS [2] vid. PROLES.
PROLIXVS a, um. Adi. [ mhkh\s2, e)ktanh\s2, promh/khs2 ] a Laxum fit, quasi porro laxum; Quod longum, laxumque est. [...]
PROLIXVM Adu. Luctu redintegrato prolixum eiulat Apul. Met. 8 p. 205.
PROLIXE Adu. Longe, lateque. [...]
PROLIXITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLIXITV=DO [PROLIXITŪDO]] inis. f. [ mh=kws2 ] Pacuuius Duloreste, Oro mi ne flectas fandi mi prolixitudinem Non. 2, 697.
PROLIXITAS ātis. f. Vlpian. in l. 2 §. vtrum. [...]
PROLIXO āre. Prolixum facere. Columel. 4, 24 ad finem Magnopere monendus putator est, vt prolixet aciem ferramenti, et quantum possit, nouaculae similem reddat.
PROLOGVS i. m. [ pro/logos2 ] Proloquium, siue praefatio, vbi aut Poeta excusatur, aut fabula commendatur Prologus etiam narranda proponit. [...]
PROLOGIVM i. n. [ prolo/gion ] Principium, proloquium: Pacuuius, Quid est? nam exanimasti me prologio tuo. Festus.
PROLONGO āre. [ mhku/nw ] Longum facere. [...]
PROLOQVOR eris, loquutus sum, qui. [ pro/fhmi, profe/rw, a)pofai/nomai ] Publice, libere, eloqui. [...]
PROLOQVIVM i. n. [ a)ci/wma ] Sententia, in qua nihil desideratur. [...]
page 1109, image: s1109PROLOCVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLOCV=TOR [PROLOCŪTOR]], ōris. m. Quinctil. Decl. 3.
PROLVBĪDO inis. f. Varro de L. L. 5 apud Non. 1, 324.
PROLVBIES źi. f. Ibid.
PROLVBIVM i. n. [ e)piqumi/a ] Cupiditas et voluptas. [...]
PROLVCEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=CEO [PROLŪCEO]] xi, źre. Senec. de Vita beata c. 32 Sena per diem, sena per noctem signa prolucent.
PROLVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=DO [PROLŪDO]] si, sum, ere. [ proagwni/zomai ] est Futurum certamen meditari, et exercendarum virium causa, confirmandique animi veluti simulacrum quoddam certaminis inire. [...]
PROLVSIO ōnis. f. [ proagw/nisma ] Cic. de Crat. 2, 325 c. 80 [...]
PROLVDIVM i. n. [ proagw\n ] Praeludium posset significare. [...]
PROLVSORIVS a, um. Adi. Prolusorium iudicium, id est Praeiudicialis causa Vlpian. in l. Si prolusorio iudicio D. de appellation. al. Perlusorio.
PROLVGEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=GEO [PROLŪGEO]] luxi, luctum, źre. [ e)piqrhne/w ] Festus, Prolugere dicuntur, qui solito diutius lugent. Vid. Lex. Pitisc.
PROLVO ui, ūtum, ere. [ bre/xw ] Multum, siue multo tempore lauare, et eluere. [...]
PROLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROLV=TVS [PROLŪTUS]] a, um. Partic. [ bebregme/nos2 ] Hor. Serm. 1, 5, 16 Multa prolutus vappa nauta, atque viator. Apul. de Mundo p. 73 Audiuimus abruptis imbribus prolutas esse totas regiones.
PROLVVIES źi. f. [ r(upari/a ] Immundities cuiuscunque rei sordidae. [...]
PROLVVIVM i. n. [ kata/klusma ] Profusio et prodigalitas, quum quis more aquae opes profundit, quibusdam placet Ter. Adelph. 5, 9, 28 [...]
PROLVVIŌSVS a, um. Adi. Proluuiosa pestis Q. Fab. Lucull. apud Fulgent. de Sermone prisco.
PROLYTA ae. m. [ prolu/ths2 ] Prolytae, a Triboniano appellantur, Qui in quintum iam annum iuri Ciuili operam dederant, ficut Lytae, qui quatuor. [...]
PROMAGISTER tri. m. Qui pro magistro substituitur. [...]
PROMĀNO āre. Quod vulgatum est hodie, apud antiquos desideratur. Vid. Cellar. Cur. post. p. 364.
PROMATERTERA ae. f. Proauiae meae soror. Caius in l. 1 D. de gradib. vid. PROAVVNCVLVS.
page 1110, image: s1110PROMELLO ere. Verbum antiquum, quod Litem promouere interpretatur Festus Paulli. Ex ipso Festo legunt lituum prouere: quod quid sibi velit, non dixerim.
PROMERCĀLIS e. Adi. [ w)/nios2 ] dicitur Quod paterfamilias venale habet extra ea, quae vsui suo seruat, vt ait Budaeus. [...]
PROMERCIVM i. n. Paullus in l. caetera D. de legat. 1 [...]
PROMEREO, es, ui, itum, źre. et PROMEREOR źris, itus sum, źri. Dep. Idem quod Mereri, sic tamen, vt fere in bonam partem accipiatur. [...]
PROMERENS entis. Partic. [ eu)poiw=n ] Qui bene de aliquo meretur. Plaut. Asin. 1, 2, 2 Promerenti optime hoccine pretii redditur?
PROMERITVM i. n. [ eu)poii/+a ] Cic. post redit. ad Quir. 8 c. 4 [...]
PROMŹTHEVS ei. m. trium syllabarum. [...]
PROMETHŹVS a, um. Adi. [ *promh/qeios2 ] Propert. 1, 12, 10 [...]
page 1111, image: s1111PROMETHĪDES ae. m. Patronym. [ *promhqei/dhs2 ] Ouid. Met. 1, 390 Inde Promethides placidis Epimethida dictis Mulcet. de Deucalione, Promethei filio.
PROMICO āre. [ protei/nw ] Extendere, et porro iacere. [...]
PROMICANS antis. Lacrimis rursum promicantibus, i. subito profluentibus Apul. Met. 3 p. 133.
PROMILITE vid. EXCONSVLE.
PROMINEO es, ui, źre. [ proba/llw ] Vltra aliquid eminere. [...]
PROMINENS entis. Partic. [ proba/llwn ] Liu. 27, 48 [...]
PROMINENTER Adu. Cael. Aurel. Acut. 1, 11 Paullo prominentius a lecto producendus aeger.
PROMINENTIA ae. f. Vitruu. 6, 11 Habere summam prominentiam. Solin. c. 27 pr. Africa extensa in duas prominentias: i. Promontoria. Idem c. 2.
PROMINVLVS a, um. Adi. Solin. c. 27 extr. Mammis prominulis. Idem c. 30 Ora prominula. Capitolin. Pertin. c. 12 Habitudine corporis pinguiore, ventre prominulo.
PROMINO āre. Producere. Apul. Miles. 9 p. 229 Elm. Senex claudus vniuersa nos iumenta ad lacum proximum bibendi gratia gregatim prominabat.
PROMONTŌRIVM, s. PROMVNTORIVM i. n. [ a)/kra, a)krwth/rion ] Significat Montem in mare, vel vltra alios montes, aut simpliciter terrae tractum in mare prominentem. [...]
PROMISCAM dicebant veteres pro Promiscue. Festus. Vid. Plaut. Pseud. 4, 5, 11. Et mox PROMISCARVS.
PROMISCVVS, s. PROMISCVS a, um. Adi. [ e)pi/koinos2, a)dia/foros2 ] Mistum, confusum, commune, incertum. [...]
PROMISCVE Adu. Miste, communiter, sine discrimine, confuse, incerte. [...]
PROMISCARVS a, um. Adi. Idem ac Promiscuus esse volunt in loco Varron. apud Nonium 2, 112 Dum vixi promiscaris meis in cortibus pauit. Al. Promiscam, quod malim.
PROMITTO mīsi, missum, ere. [ u(pisxne/omai, u(fi/sthmi, e)pagge/llomai ] Proprie est porrigere, ostendere, vt deinde videbimus: frequentissime autem Polliceri. [...]
page 1112, image: s1112PROMITTENS entis. Partic. Ingentia promittens, interdum regnum quoque Curt. 6, 7, 11. Add. Iustin. 31, 3, 8.
PROMISSVS [1] a, um. Partic. [ e)paggelqei\s2, e)gguhto\s2 ] Cic. pro Rosc. Com. 16 [...]
PROMISSVM i. n. [ e)pa/ggelma ] Quod pollicemur. [...]
page 1113, image: s1113PROMISSIO ōnis. f. [ e)gguh\, e)paggeli/a, u(po/sxesis2 ] Idem. Cic. de Orat. 3, 203 [...]
PROMISSVS [2] ūs. m. Idem. Promissu vitae recreat Manil. 5, 578.
PROMISSĪVVS a, um. Adi. Promissiuus modus P. Consent. inter Grammat. Putschii p. 2061.
PROMISSIVE Adu. Praeceptiue, non promissiue Tertull. adu. Marc. 5, 10.
PROMISSOR, ōris. m. Hor. Arte Poėt. 138 Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?
PROMO promsi, promtum, ere. [ e)kfe/rw, proba/llw ] Contractum ex Pro et Emo; Proferre, exponere, educere. [...]
PROMONSTRVM i. n. Promonstra, prodigia Fest.
PROMTO āre. Frequent. [ proxeiri/zw ] Plaut. Bacch. 3, 3, 61 Quia malum si promtet, in dies faciat minus. Idem Pseud. 2, 2, 33 Thesauros promtare.
PROMTVS [1], s. PROMPTVS a, um. Partic. et plerumque Adiect. [...]
page 1114, image: s1114PROMTVS [2] ūs: Vnde formula In promtu. [...]
PROMTE Adu. Statim, celeriter. [...]
PROMTIM Adu. Tertull. in Genes. c. 3 -- Dum dicit lumina promtim Affulsisse sibi.
PROMTITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROMTITV=DO [PROMTITŪDO]] inis. f. Sequioris aeui vox.
PROMTVARIVS a, um. Adi. [ tami/eios2 ] Equo aliquid depromitur. [...]
PROMTVARIVM i. n. tamei=on Gloss. Lat. Gr.] Locus, in quo res ad vsum necessariae ita repositae sunt, vt statim promi ac proferri possint. [...]
PROMTARIVM i. n. Auson. Epist. 21 extr. Aliquid reportans interim munusculi De largitate musici promtarii.
PRŌMITOR, ōris. m. Seru. ad Virg. Georg. 1, 21 ex Fabio Pictore tradit, flaminem Cerealem, dum sacrum Cereale faceret, inter alios deos Promitorem inuocasse.
PROMVM i. n. Idem ac Promtuarium. Tertull. ad Vxor. 2, 4 Si cui largiendum erit, horreum, proma, praeclusa sunt.
PROMVLVS i. m. Mart. Capell. 3 p. 58 V, ore constructo labrisque promulis exhibetur. al. Prominulis.
PROMVS [1] i. m. Cellarius. Plaut. Poen. 3, 4, 6 [...]
PROMVS [2] a, um. Adi. Tertull. de Res. Carn. 27 [...]
PROMONSTRA Prodigia, inquit Festus.
PROMONTORIVM vid. sub PROMINEO.
PROMOVEO mōui, mōtum, źre. [ proko/ptw, proa/gw ] Vltra mouere, prouehere. [...]
page 1115, image: s1115PROMŌTVS [1] a, um. Partic. [ prohgme/nos2 ] Classis promota attollit fluctus Stat. Achil. 1, 444. [...]
PROMOTIO ōnis. f. Firmicus 3, 7, 9 [...]
PROMŌTOR, ōris. m. Patronus. Ammian. 21, 1 Nullo arbitrio eius promotorum suscepto praeter Nebridium.
PROMŌTVS [2] ūs. m. Tertull. de Coron. Mil. c. 3 Ad omnem progressum atque promotum.
PROMVLCEO, vnde PROMVLSVS a, um. Part. Apul. Florid. 1 p. 342 Elm. Crines eius praemulsis antiis, et promulsis caproneis anteuentuli et propenduli, videtur significare antrorsum mulcere.
PROMVLCVS i. m. Promulco agi nauis dicitur, Quum scaphae ducitur fune. Paullus. Miratur Scaliger, pro Remulco dici.
PROMVLGO āre. Publicare, palam pronuntiare: quasi Prouulgare. [...]
PROMVLGATVS [note of the transcriber: in the print: RROMVLGATVS] a, um. Partic. Praelia promulgata Cic. pro Muraen. 30 c. 14. [...]
PROMVLGATIO ōnis. f. Cic. Fam. 1, 5 [...]
PROMVLSIS idis. f. [ u(dro/meli ] Potio ex mulso condita in ipso coenae ingressu poni solita; verum non sola, sed, cum aliis cibis gustum et gulam irritantibus. [...]
PROMVLSIDARIVM i. n. Repositorium promulsidis. [...]
PROMVNCTORIVM i. n. promukth/rion Gloss. Gr. Lat.
PROMVNTORIA vid. sub PROMINEO.
PROMVRALE is. n. Vulg. Interpr.
PROMVRIVM i. n. Cathol.
PROMVS [3] vid. PROMO.
PROMVSCIS melius scribitur PROBOSCIS, v. v.
PROMVTVVM i. n. Quasi mutuum, quasi mutua pecunia. [...]
PROMVTVOR prodanei/zomai Gloss. Gr. Lat.
PRONATO āre. Natando in conspectum venire. Delphines e toto mari pronatant Hygin. Astron. 2, 17.
PRONĀVS i. m. Verti potest Protemplum, vel Antetemplum. [...]
PRONECTO nexi et nexui, nexum, ere. [ kataple/kw ] Stat. Silu. 4, 3, 145 Vidi quam seriem morantis aeui Pronectant tibi candidae sorores. h. e. In longum tempus futurum nectant Parcae.
PRONEPOS ōtis. m. [ proe/ggonos2 ] Nepotis filius. [...]
PRONEPTIS is. f. [ proeggo/nh ] Neptis filia. [...]
page 1116, image: s1116PRONITAS [1] etc. vid. PRONVS.
PRONOEA ae. f. [ pro/noia ] Prouidentia et ipse adeo Deus, ex Stoicorum praesertim rationibus. [...]
PRONŌMEN inis. n. [ a)ntwnumi/a ] Pars est orationis Grammaticis, dicta quod vice nominis ponatur. [...]
PRONOMINĀLIS e. Adi. Pronominalis constructio Priscian. 17.
PRONOMINATIO ōnis. f. Graece [ a)ntonomasi/a; Figura rhetorica, quae cognomine extraneo demonstrat id, quod suo nomine appellari non potest Auct. ad Heren. 4 c. 31.
PRONVBA ae. f. vel potius PRONVBVS, a, um. Adi. [ promnhstri/a, numfeu/tria ] Pronubae dieuntur, Quae in obsequio nubentis sunt, inquit Donatus, quae nubentes domum mariti deducunt, ac comitantur. [...]
PRONVBO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRONV=BO [PRONŪBO]] āre. Nuptiis praesum. Hinc
PRONVBANS antis. Partic. Hieron. vita Malchi p. 99 Pronubante nobis moestitia.
PRONVNTIO āre. [ e)kfwne/w, e)kfe/rw ] Idem fere est quod recitare, praesertim ex memoria, vt actores scenici, oratores. [...]
page 1117, image: s1117PRONVNTIĀTVS [1] a, um. Partic. [ e)kfwnhqei\s2 ] Vt, Versus pronuntiatus syllaba vna breuior aut longior Cic. in Parad. 3 [...]
PRONVNTIĀTVM i. n. [ a)ci/wma ] Cic. Tusc. 1, 14 c. 8 [...]
PRONVNTIĀTVS [2] ūs. m. [ e)kfw/nhsis2 ] Pro ipsa Pronuntiatione. Gell. 4, 17 Ratio in pronuntiatu manet. Idem 15, 3.
PRONVNTIATIO ōnis. f. [ e)kfw/nhsis2, e)kfora\ ] Est, Vocis, et vultus, et gestus moderatio cum venustate, inquit Auct. ad Heren. [...]
PRONVNTIĀTOR, ōris. m. [ e)kfwnhth\s2 ] Cic. de Clar. Orat. 286 c. 83 Thucydides enim rerum gestarum pronuntiator sincerus et grandis etiam fuit.
PRONVNTIABILIS e. Adi. Apul. Doctr. Plat. 3 pr. Oratio pronuntiabilis. Gloss. Lat. Gr. Pronuntiabile, [ r(hto/n.
PRONVNTIATĪVVS a, um. Adi. Idem. Modus pronuntiatiuus, quo pronuntiamus Diomed. 1 p. 329.
PRONVPER [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRONV=PER [PRONŪPER]] Adu. [ newsti\ ] Quasi dicas Valde nuper. Plaut. Trin. 2, 4, 26 Qua sponsione pronuper tu exactus es pro illo adolescente. Al. aliter: vid. Taubm.
PRŌNVRVS ūs. f. [ pro/nuos2 ] Nepotis vxor. Ouid. Epist. 17, 206 Pronurus et magni Laomedontis ero. Modestinus in l. Nurus D. de gradib. et affinib.
PRONVS a, um. Adi. [ prhnh\s2, kataferh\s2, kataprhnh\s2 ] In anteriorem partem flexus. [...]
page 1118, image: s1118PRONE Adu. Ammian. 30, 29 (Val. 8) Ad sugillandum pronius inclinat.
PRONITAS [2] ātis. f. [ to\ prane\s2 ] Seneca in praefat. Controu. Nescio qua iniquitate et ad malum pronitate naturae eloquentia se retrotulerit.
PRONO āre. Sidon. Epist. 8, 11 Ipsi latrones ad pauimentum conuersa defunctorum ora pronauerunt. add. 5, 18.
PRONĀTVS a, um. Sidon. Epist. 8, 17 Nunc per catastrophen saepe pronatus.
PROOECONOMIA ae. f. [ prooikonomi/a ] Figura, cum Poėta aut quicunque scriptor praestruit, et praemunit aliquid, quo ea, quae sequuntur, rectius queant intelligi, aut certe non nimis abrupta sit transitio. [...]
PROOEMIVM i. n. [ prooi/mion, proi/mion ] Initium vel exordium, siue praefatio. [...]
PROOEMIOR āri. [ prooimia/zw ] Exordiri. Plin. Epist. 2, 3 Prooemiatur apte, narrat aperte, pugnat acriter, colligit forciter, ornat excelse. Postremo docet, delectat, afficit. add. Sidon. Epist. 4, 3.
PRŌPĀGO inis. f. a)pogonh\, parafua\s2, a)por)r(w\c, Propagines [ a)pw/ruges2 Gloss. Vet.] Vitis vetula, et suppressa, vt ex vna plures fiant: dicta quod porro pangatur, id est, longe figatur. [...]
PROPAGES is. f. inquit Nonius 1, 327 [...]
PROPĀGO āre. [ katati/qhmi ] Vitem vetulam supprimere, vt ex ea vna plures fiant. [...]
page 1119, image: s1119PROPAGANDVS a, um. Partic. Soboles propaganda Cic. pro Marcell. 24. Religio propaganda quae est iuncta cum cognatione naturae Id. de Diuin. 2, 149 c. 72.
PROPAGĀTVS a, um. Partic. Dies ad Memoriam Consulatus mei propagata Cic. in Catilin. 3, 26 c. 11. [...]
PROPAGATIO ōnis. f. [ kata/qesis2 ] Columel. de Arb. c. 7 [...]
PROPAGĀTOR, ōris. m. Cic. Attic. 8, 3 Ille restituendi mei quam retinendi studiosior, ille prouinciae propagator, ille absentis in omnibus adiutor. De Pompeio.
PROPAGINO āre. Idem quod Propagare. Gloss. Graec. Latin. [ katamosxeu/w, propagino.
PROPAGINATVS a, um. Tertull. de Pallio c. 2 Quot populi propaginati.
PROPĀLA ae. m. est, si Turnebum audimus 1, 1 [...]
PROPALAM Adu. [ a)popefasme/nws2 ] i. Clare, aperte, et in propatulo. [...]
PROPALO āre. Hoc verbum habebant primae editiones Columellae de Arb. 7, 4 [...]
PROPALATVS a, um. Oros. 6, 5 Contra edictum propalatae et publicae veritatis. Augustin. Epist. 137 Diuinitus propalatum.
PROPANDO vnde
PROPANSVS a, um. Apulei. Miles. 6 p. 179 Aquila propansis vtrinque pinnis.
PROPATOR oris. m. Christum missum ab illo propatore, qui est Bythos Tertull. ad Valentinianorum mentem, de Praescr. c. 49.
PROPATRVVS i. m. Maximus patruus, frater proaui Caius in l. 1 D. de gradib.
PROPATVLVS a, um. Adi. [ profanh\s2 ] Late patens, atque apertum. [...]
PROPE [ a)/gxi, e)ggu\s2 ] Viciniam loci significat, vt iuxta, et inter Praepositiones vulgo refertur, quatenus Accusatiuo iungitur. [...]
page 1120, image: s1120PROPIOR [1] Compar. [ e)ggu/teros2 ] Vicinior, cum respectu ad locum, tempus etc. [...]
PROPIVS [1] Adu. compar. [ e)ggu/teron ] Terent. Adelph. 3, 2, 11 [...]
PROXIMVS a, um. Superlat. [ e)ggu/tatos2 ] Ad tempus non
page 1121, image: s1121minus quam ad locum refertur. [...]
PROXIME [ e)gguta/tw, a)/gxista ] Adu. Superlat. Temporis, loci, similitudinis. [...]
page 1122, image: s1122PROXIMITAS ātis. f. [ a)gxistei/a ] Vicinia. [...]
PROXIMO [1] Adu. Proxime. [...]
PROXIMO [2] āre. [ a)gxisteu/w ] Proximum esse. [...]
PROXIMANS antis. Apulei. Met. 2 p. 122 [...]
PROXIMĀTVS ūs. m. Dignitas aulica sub Imperatoribus. Leg. 1 et 11 Cod. de Proximis Scriniorum, Splendor indepti proximatus. vid. Vales. in Ammian. 20, 9 et Salmas. Histor. August. p. 207.
PROPECTO pexui, ere. [ katakteni\zw ] In longum deorsum pectere.
PROPEXVS [1] a, um. [ kata/pektos2 ] Propexa barba Ouid. Fast. 1, 259. [...]
PROPEDIEM Adu. Temporis. [ e)n braxei=, o)li/gon xro/non ] Brevi: quasi Prope sit dies, quando aliquid futurum sit. [...]
PROPELLO propuli, propulsum, ere. [ a)pwqe/w, a)pokrou/w, a)posobe/w ] Vltra pellere, procul amouere. [...]
PROPELLENS entis. Partic. [ a)pokrou/wn ] Lucret. 4, 286 Atque alium prae se propellens aėra voluit.
PROPVLSVS [1] a, um. Partic. [ prowqei\s2 ] Flumina propulsa cruore Lucan. 7, 789. Caes. Bell. Gall. 8, 19 Victi propulsique. Hirt. B. H. 26 Aduersarios adhuc propulsos habemus.
PROPVLSVS [2] ūs. m. [ pro/wsis2 ] Senec. Nat. Quaest. 5, 14 Ventum propulsu suo concitare.
PROPVLSO [1] āre. Frequent. [ diakrou/w ] Cic. de Finib. 5, 24 [...]
page 1123, image: s1123PROPVLSANS antis. Partic. Curt. 9, 4, 31 Clipeo incidentia tela propulsans. Id. 9, 2, 6 Vix diurno quaestu propulsans famem.
PROPVLSATVS a, um.
PROPVLSATIO ōnis. f. [ dia/krousis2 ] Cic. pro Sulla 2 c. 1 Cum huius periculi propulsatione coniungam defensionem officii mei.
PROPVLSĀTOR, ōris. m. [ diakrousth\s2 ] Valer. Max. 7, 8, 7 Auctorem harum rerum beneuolentia, propulsatorem odio insecutus. Valetudinum pessimarum propulsator Arnob. 7 p. 249.
PROPVLSOR, ōris. m. Cornigeri pecoris propulsor, i. Bubulcus Venant. Fortunat. de Vita Martin. 3, 301.
PROPEMODVM Adu. [ o)li/gou dei=n, sxedo\n ] Paene, quasi prope mensuram.
PROPEMODO Adu. Idem. Liu. 24, 20 Quum propemodo muris accessisset.
PROPEMPTICVS a, um. Adi. vnde Propempticum carmen dicitur Stat. Silu. 3, 2 quo prosequimur abeuntem et discedentem. [ prope/mpw, comitor, cum pompa assequor, honoris gratia deduco.
PROPENDEO di, sum, źre. [ r(e/pw, e)pir)r(e/pw ] In vlteriorem partem pendere: vt lanx depressior in libra. [...]
PROPENDENS entis. Partic. [ r(e/pwn ] Demissus. Columel. 7, 12 [...]
PROPENDO ere. Nec dependis, nec propendis Plaut. Asin. 2, 2, 39. i. Nec minus, nec plus pendis, sec. Turneb. ad c. l.
PROPENDVLVS a, um. Adi. Propenduli crines, apud Apul. Florid. 1 p. 342.
PROPENSVS a, um. Adi. [ kata/r)r(opos2, e)pir)r(eph\s2 ] Translate fere semper accipitur, de animi inclinatione. [...]
PROPENSE Adu. [ e)pir)r(epw=s2 ] Ex animo. Lentulus apud Cic. Fam. 12, 15 Vt hanc concordiam et conspirationem omnium ordinum ad defendendam libertatem, propense non crederent esse factam.
PROPENSIO ōnis. f. [ e)pir)r(oph\ ] Animi inclinatio. [...]
PROPERO āre. [ e)pei/gw, katapei/gw ] a Prope fit; et significat Festinare, celeriter ire. [...]
page 1124, image: s1124PROPERANS antis. Partic. [ e)pei/gwn ] Ter. Eun. 2, 2, 60 [...]
PROPERANDVS a, um. Partic. [ e)peikte/os2 ] Virg. Georg. 1, 260 [...]
PROPERĀTVS a, um. Aliud Partic. [ h)peigme/nos2 ] Ouid. Met. 5, 396 [...]
PROPERATVS ūs. m. Gell. 10, 11 In properatu rei rusticae maturari potest.
PROPERATIO ōnis. f. [ e)/peicis2 ] Qu. Cic. Fam. 16, 27 Nam quae parcius frater perscripserat, verecundia videlicet et properatione.
PROPERANTIA ae. f. [ kate/peicis2 ] Festinatio. Sallust. Iugurth. c. 36 Neque ex tanta properantia tam facile tractum bellum, socordia magis quam dolo crederent. Tacit. Ann. 12, 20, 3 Pericula ex properantia.
PROPERĀTO Adu. [ h)peigme/nws2 ] Tacit. Ann. 13, 14 [...]
PROPERĀTIM Aliud Adu. [ katepei/ktws2 ] Celeriter. Caecil. Properatim in tenebris istuc confectum est opus. Non. 2, 663. Meminit et Gell. 12, 15.
PROPERITER [ e)peiktw=s2 ] Idem. Catull. apud Non. 11, 63 Animula miserula properiter abit. conf. Idem 2, 663. et Auson. Parental. 27, 1.
PROPERANTER [ kathpeigme/nws2 ] Idem. Accius apud Non. 2, 663 [...]
PROPERABILIS e. Adi. Calore properabili, et rigore tardabili Tertull. de An. c. 43.
PROPERVS a, um. Adi. [ taxu\s2 ] Idem quod Celer, festinus. [...]
PROPERE Adu. [ taxe/ws2 ] Ter. Heaut. 2, 3, 9 Abi dum tu Dromo illis obuiam propere: quid stas? [...]
PROPERTIVS i. m. S. Aurelius. [ *prope/rtios2 ] Elegiarum Poėta ex Meuania oppido oriundus: Ouid. Trist. 2, 465 [...]
PROPES edis. Funis est, vt ait Isidorus 19, 4 [...]
PROPETRO āre. Mandare quod persiciatur: nam impetrare est exorare: et perpetrare, persicere Paullus apud Fest.
PROPEXVS [2] vid. PROPECTO.
PROPHANVS vid. PROFANVS.
PROPHŹTA, vel PROPHŹTES ae. m. [ profh/ths2 ] Qui futura praedicit, vel certe consilia Deorum enunciat, a [ pro/fhmi. [...]
page 1125, image: s1125PROPHŹTIS idis: et PROPHETISSA, ae. f. [ profhti\s2 ] Quae futura praedicit. Tertull. de Praescript. c. 51. conf. Voss. de L. L. 1, 12.
PROPHETĪA ae. f. [ profhtei/a ] Inspiratio vel reuelatio diuina, rerum euentus immutabili veritate denuntians. Tertull. de Anima c. 35. Add. Id. Exhort. Cast. c. 4. et de Praescript. c. 51. et adu. Marc. 1, 10.
PROPHŹTO āre. [ profhteu/w ] Praedicere. Tertull. de Res. Carn. c. 28. Hieron. Epist. 103 c. 7. Prudent. Peristeph. 13, 101. vid. Barth. ad Claud. Mamert. p. 288. et Cellar. Cur. post. p. 280.
PROPHETĪZO āre. Vulg. Interp. Matth. 26, 68.
PROPHETIĀLIS e. Tertull. adu. Valent. c. 28.
PROPHETĀLIS e. Hieron. Epist. 7. Chrysol. Serm. 84. vid. Fortunat. Carm. 4, 58.
PROPHETICVS a, um. Tertull. Exhort. Cast. c. 10 etc. Prudent. Cathem. 7, 179 Praenuncupatus ore qui prophetico Emanuel est. conf. Idem Peristeph. 14, 631.
PROPHETICE Adu. Tertull. de Monog. c. 4. Augustin. Ep. 19 c. 3 etc.
PROPHORON, vel PROPHVRVM i. n. Proiectum domus, Moenianum. [...]
PROPĪLO vid. PRAEPĪLO.
PROPINGO ere. Lucret. 4, 674 Quae penetrata queunt sensum propingere acerbum. i. Impellere, vrgere, versare, impingere. Sed recte hodie editur Progignere.
PROPĪNO āre. [ propi/nw ] Proprie est, Praegustato leuiter vino poculum alteri amicitiae et honoris causa offerre: Verbum Graecum, vt res Graeca, sed vt mille aliae in vsum Romanorum translata. [...]
PROPINĀTOR, ōris. m. [ propo/ths2 ] Laudatur Ouid. de Arte Am. 1, 587 Inde propinator nimirum multa propinet. Sed rectius leg. Procurator.
PROPINATIO ōnis. f. [ pro/posis2, pro/poma ] Senec. Epist. 83 [...]
PROPINQVVS a, um. Adi. [ plh/sios2, plhsi/stios2, u(po/guios2 ] Qui prope est, et non minus quam prope ad loca temporis, et quamcunque aliam viciniam et similitudinem refertur. [...]
page 1126, image: s1126PROPINQVITAS ātis. f. Coniunctio, vicinitas. [...]
PROPINQVE Adu. [ plhsi/ws2 ] Plaut. Truc. 2, 7, 21 Atat eccam adest propinque: credo audiuisse haec me loqui.
PROPINQVO āre. [ pela/zw, plhsia/zw ] Vicinum et proximum fieri, aut prope accedere. [...]
PROPINQVANS antis. Partic. Sallust. Fragm. c. 29 Bithyni propinquantes iam amnem Tartanium.
PROPIO āre. Corpori sinat propiare Oct. Horat. 4.
PROPIOR [2] vid. PROPE.
PROPITIVS, vel PROPICIVS a, um. Adi. [ i(/lews2, i(/leos2 ] Placidus, fauens; a Prope, et Ito, as, vt quidam aiunt: nam qui fauent, prope nos ire consueuerunt, vt ait Sipontinus. [...]
PROPICIO āre. [ i(la/skw ] et PROPICIOR, āri. Propicium reddere, placare. [...]
PROPICIANS antis. Partic. Curt. 4, 13, 15 Aristander praeibat preces regi Iouem, Mineruam, Victoriamque propicianti.
PROPICIATVS [1] a, um. Prudent. Perist. 3, 215 Prospicit haec populosque suos Carmine propiciata fouet.
PROPICIATVS [2] ūs. m. Vulg. Interp. Sirac. c. 5, 5.
PROPICIATIO ōnis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 7 [...]
PROPICIĀTOR, ōris. m. Hieron. Epist. 146.
PROPICIĀTRIX īcis. f. Ambros. ad Virg. Laps. c. 4.
PROPICIABILIS e. Adi. [ i(lasto\s2 ] Quod est ad propiciandum aptum. [...]
PROPICIATORIVM i. n. [ i(lasth/rion ] Locus aut instrumentum, in quo placari solet Deus. [...]
PROPIVS [2] vid. PROPE.
PROPLASMA atis. n. [ pro/plasma ] Typus, id est forma figlini operis, quam ad formanda, fundenda praesertim ex aere, alia opera adhibent. [...]
PROPNIGŹON i. n. [ propni/geion ] Os patens furni, praefurnium. [...]
page 1127, image: s1127PROPOETIDES um. f. Pl. [ *prwpoi/tides2 ] Filiae Amathunthae (pro Amathuntis) adspernatae Venerem, primae in triuio vulgauere corpora. [...]
PROPŌLA ae. m. pwleu\s2 Gloss. Lat. Gr. [ propw/lhs2, metaboleu\s2 ] Negotiator, qui merces praeemit minoris, vt postea pluris vendat. [...]
PROPOLIS is. f. [ pro/polis2 ] quasi Subarbanum; dicitur Quod apes ante alueum faciunt, maxime aestate. [...]
PROPOMA atis. n. [ pro/poma ] Videtur ita dictum vt Promulsis. [...]
PROPŌNO posui, positum, ere. [ proti/qhmi, proba/llw, protei/nw ] Ante oculos ponere, siue Palam ostendere rem, dictum, aut factum. [...]
page 1128, image: s1128PROPOSITVS a, um. Partic. [ proteqeime/nos2 ] Cic. Fam. 5, 16 [...]
PROPOSITVM i. n. [Gloss. [ proai/resis2, pro/qesis2, to\ prokei/menon ] Quod mente statutum est, consilium, et vt recentiores vocant, intentio. [...]
PROPOSITIO [1] ōnis. f. [ pro/qesis2, pro/tasis2 ] Proponendi actus. [...]
PROPONTIS idis. f. Pars maris inter Hellespontum et Bosporum Thracium. [...]
page 1129, image: s1129PROPONTIACVS a, um. Adi. [ *propo/ntios2 ] Ouid. Trist. 1, 9, 29 Hincque Propontiacis haerentem Cyzicon oris. Aqua Propontiaca Propert. 3, 22 pr.
PROPORRO [ po/r)r(w ] Vlterius, praeterea. [...]
PROPORTIO ōnis. f. [ a)nalogi/a ] est, Duarum pluriumue rerum, quatenus ad quantitatem pertinet, inuicem facta comparatio. [...]
PROPORTIONĀLIS e. Adi. Termini proportionales Frontin. de Colon. p. 330 etc.
PROPORTIONĀTVS a, um. Adi. Firmic. Matern. 4, 13 Corpus satis proportionatum.
PROPOSITIO [2] vid. PROPONO.
PROPRAEFECTVS i. m. Asiam paullo ante Propraefectus rexerat Ammian. 29, 1. Sed Gronou. p. 597 pro Praefectis.
PROPRAETOR, ōris. m. [ a)ntistrathgo\s2 ] Qui cum auctoritate Praetoria aliquo mittitur: qui pro Praetore prouinciam tenet; dissoluitur etiam in duo vocabula, pro Praetore. [...]
PROPRIVS a, um. Adi. [ i)/dios2, ku/rios2 ] Quod peculiare est vniuscuiusque, cui contrarium est alienum. [...]
page 1130, image: s1130PROPRIVM i. n. Subst. apud Logicos. Quinctil. 5, 10 Sunt eiusdem rei plura propria, vt ipsius ignis lucere, calere, etc. Conf. 7, 3, 25.
PROPRIASSIT Proprium fecerit Festus. [...]
PROPRIETAS ātis. f. [ i)dio/ths2, i)di/wma ] Quod alicuius rei proprium est. [...]
PROPRIETARIVS i. m. Cuius aliquid est proprium. [...]
PROPRIE Adu. [ i)di/a, i)di/ws2, kuri/ws2 ] Plancus ad Cic. Fam. 10, 24 extr. [...]
PROPRIĀTIM Adu. Res exigit propriatim Deos scire Arnob. 3 p. 125.
PROPRITIM Adu. [ i)di/a ] Lucret. 2, 973 Quid? genus humanum propritim de quibus factum'st. i. Proprie. Nonius 11, 18. Restituit Lambin. Al. Propriatim.
PROPTER [ dia\, e(/neken, e(/neka ] Praepositio, Accusatiuo casui seruit, et significat causam quamcunqu. [...]
page 1131, image: s1131PROPTEREA Adu. [ dia\ tou=to, tou/tou e(/neken, di' o(/ti ] Ob eam causam. [...]
PROPVDIVM i. n. [ a)nai/sxuntos2 ] De hoc nomine Festus Paulli, Propudium dicebant, cum maledicto nudare turpitudinem volebant, quasi porro pudendum. [...]
PROPVDIANVS Porcus dictus est, vt ait Capito Ateius, Qui in sacrificio gentis Claudiae, velut piamentum et exolutio omnis contractae religionis est. Festus. V. modo dicta voce PROPVDIVM.
PROPVDIŌSVS a, um. Adi. [ a)naisxuntw/dhs2 ] Idem. Plaut. Truc. 2, 2, 16 [...]
PROPVGNO āre. [ u(peraspi/zw ] Pugnando defendere ac tueri. Plin. 12, 19 [...]
PROPVGNANS antis. Part. Cic. Offic. 1, 62 c. 19 Probe definitur a Stoicis fortitudo, cum eam virtutem esse dicunt, propugnantem pro aequitate.
PROPVGNATIO ōnis. f. [ u(peraspismo\s2 ] Cic. Fam. 1, 7 [...]
PROPVGNĀTOR, ōris. m. [ u(peraspisth\s2 ] Caes. B. G. 7, 25 [...]
page 1132, image: s1132PROPVGNATRIX īcis. f. Fabret. Inscript. p. 169.
PROPVGNACVLVM i. n. [ probolh\, e)pitei/xisma, e)/ruma, e)/palcis2 ] Locus munitus, vnde defendi vrbs, castra, fines possint. [...]
PROPVLSO [2] etc. vid. PROPELLO.
PROPYLAEVM i. n. [ propu/laion ] Latine Vestibulum, vel porticus ante portas templorum. [...]
PROQVAESTOR, ōris. m. [ a)ntitami/as2 ] Qui Quaestoria auctoritate accepta mittitur in aliquam regionem. [...]
PROQVAM Adu. Lucret. 2, 1136 [...]
PROQVIRITO āre. Idem quod Quiritare. Apul. Apol. p. 326 Epistolam saepe aperiens proquiritabat, etc.
PROQVIRITATVS a, um. Promulgatus. [...]
PRŌRA ae. f. [ prw/ra ] Anterior pars nauis. Liu. 24, 34 [...]
PRORŹTA ae. m. [ prwreu\s2, prwra/ths2 ] Custos et gubernator in prora nauis ventos captans, scopulos obseruans etc. [...]
PROREVS ei. m. Duarum syllabarum vox, proprium nautae apud Ouid. Met. 3, 634. Dicitur autem prwreu\s2 Graecis qui et Proreta, id est prorae gubernator, vt dictum est.
PRORŹPO psi, ptum, ere. [ e)cerpu/zw ] Vltra in conspectum repere. [...]
PROREPENS entis. Partic. Auien. Descript. Orbis 540 Tunc prorepentis qua sunt vada turgida Nerei. Prorepentes oculi vitium Columel. 11, 2. Prorepentes vndique pampini Idem 4, 17.
PRORETA, et PROREVS Disyllabum: vid. PRORA.
PRŌRĪGA vid. PERORIGA.
PRORIPIO ripui, reptum, ere. [ e)kqore/w, e)corma/w ] Celeriter rapere et auferre, et in primis cum reciproco ad fugam celerem indicandam ponitur. [...]
page 1133, image: s1133PRORĪTO āre. [ parocu/nw ] Prouocare. [...]
PROROGO āre. [ paratei/nw, a)naba/llomai ] Protrahere, prolongare, continuare, videturque proprie comitiale verbum esse, vt irrogare, abrogare etc. [...]
PROROGATVS a, um. Prorogata potestas Cic. Q. Frat. 1, 1. Diebus paucis ad soluendum prorogatis Idem Philipp. 2, c. 29.
PROROGATIO ōnis. f. [ a)nabolh\, u(perhmeri/a ] Cic. Art. 13, 41 [...]
PROROGATOR, ōris. m. Dispensator. Sic, Arcarii prorogatores tritici, vini et casei leguntur apud Cassiodor. Epist. 10, 28. Conf. Chrysol. Serm. 23 et 26. Pignor. de Seru. p. 308. vel Veget. 4, 7.
PROROGATĪVVS a, um. Prorogatiua fulmina, quorum minae differri possunt, auerti tollique non possunt Sen. Nat. Quaest. 2, 47.
PRORSI Limites, vid. PRORSVS.
PRORSVS [1], vel PRORSVM Adu. [ pa/nu ] significat Omnino. [...]
PROSVM [1] i. Prorsum, Antrorsum. Afranius apud Festum in Remeare, Vetuit me sine mercede prosum paucius (Scal. Paccius) remeare in Iudum. Sic Susum dixere pro Sursum.
PRORSVS [2] a, um. Porro versus. [...]
page 1134, image: s1134PROSVS [1] a, um. Idem plane quod Prorsuset SusumSursumetc. [...]
PROSAICVS a, um. Adi. [ pezikos2 ] Plin. 7, 56 [...]
PROSARIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 3 vlt. [...]
PRORVMPO rūpi, ruptum, ere. [ e)krhgnu/w ] cum impetu prodire. [...]
PRORVPTVS a, um. Partic. [ katar)r(hxqei\s2 ] vt, Cic. pro Rosc. Amer. 68 c. 24 [...]
PRORVPTIO ōnis. f. Mart. Capell. 6 p. 201 Vndarum proruptio. Impetulantis proruptionis sonitus Idem 7 p. 271. de risu. Simulata proruptio hostium, i. Eruptio Aur. Vict. de Caes. c. 33.
PRORVPTOR, ōris. m. Ammian. 24, 5 Proruptores alii iumenta intercipiunt.
PRORVO rui, rutum, ere. [ katar)r(h/gnumi, katara/ssw ] Proiicere, facere vt aliquid cadat. [...]
PRORVTVS a, um. Partic. [ katar)r(axqei\s2 ] Liu. 4, 29 [...]
PROSA, PROSAICVS etc. vid. paullo ante sub PRORSVS, a, um.
PRŌSAPIA, ae, vel PROSAPIES źi. f. Progenies antiqua. [...]
page 1135, image: s1135PROSAPODOSIS is. f. [ prosapo/dosis2 ] Quinctil. 9, 3 Figura cum pluribus sententiis sua cuique ratio subiicitur.
PROSCENIVM i. n. [ proskh/nion ] Locus ante scenam porrectus, vbi pulpitum excitatum erat, quo actores fabularum prodirent, ita vt scena altior esset pulpito: pulpitum autem altius orchestra, quae ipsa locus erat saltantium. [...]
PROSCHOLVS i. m. Promagister, subdoctor. [...]
PROSCINDO scidi, scissum, ere. Progressu et linea quadam scindere. [...]
PROSCISSVS a, um. Partic. Aequor proscissum Virg. Georg. 1, 97. i. [...]
PROSCISSIO ōnis. f. Columel. 6, 2 Neue adhuc tenera colla dura proscissione terrae contundant. Columel. 2, 13 Sesami sextarii sex tribus iugis a proscissione coluntur.
PROSCRĪBO psi, ptum, ere. [ progra/fw ] Aliquid in Conspectum hominum per scripturam proponere et publicare. [...]
PROSCRIPTVS a, um. Part. [ progegramme/nos2 ] Ager proscriptus Cic.
page 1136, image: s1136Att. 16, 16. [...]
PROSCRIPTIO ōnis. f. [ prografh\, a)pografh\ ] Proscribendi actus, in primis vero res illa omnium crudelissima, a Sulla post deuictum Marium inuenta, de qua vid. Plut. in Vita p. 472. [...]
PROSCRIPTOR, ōris. m. [ prografeu\s2 ] Plin. 7, 12 [...]
PROSCRIPTVRIO is, īre. Desideratiuum Verbum. [...]
PROSECO secui, sectum, āre. Secare. [...]
PROSECTVS [1] a, um. Part. Cato R. R. 134, 4 Vbi exta prosecta erunt. Hinc
PROSECTVM i. n. Varro de L. L. 4, 22 p. 28, 32 [...]
PROSECTA ae. f. Lucil. 14 Coenam inquit nullam neque diuo prosectam vllam: ap. Non. d. l.
PROSECTVS [2] ūs. m. Apul. Met. 8 p. 203, 20 Quanto crederet ferri vulnera similia sutura prosectu (Datiuo casu ) dentilum. Et Eodem 8 p. 214 Prosectu gladiorum, ictuque flagrorum.
PROSECTIO ōnis. f. Saluian. de Gub. Dei 6 p. 145 Adhibent duram ferri prosectionem.
PROSECTOR, ōris. m. Tertull. de Anima c. 25 Maiorum quoque prosector Herophilus.
PROSECRO āre. Verbum, quod habent plerique MSS. Lactantii, iis locis, quae dedimus paullo ante in PROSECO.
PROSECVTVS, PROSECVTIO etc. vid. post PROSEQVOR.
PROSEDA ae. f. [ po/rnh ] Meretrix dicitur, auctore Festo, quod ante stabula sedeat. [...]
PROSEDAMVM, vel PROSEDANVM i. n. Vitium est arietibus et hircis circa coitum proueniens ex nimio labore. [...]
PROSELŹNVS a, um. Adi. [ prose/lhnos2 ] Arcadum epitethon est, qui
page 1137, image: s1137se [ pro\ th=s2 selh/nhs2, id est ante Lunam fuisse gloriabantur. [...]
PROSELYTVS i. m. [ prosh/lutos2 ] Aduena, nouus, peregrinus, a verbo Graeco [ proseleu/qw, quod est aduenio. [...]
PROSŹLYTA ae. f. Femina, quae ad Iudaeos transit. vid. Sponii Misc. Sect. 378.
PROSEMINO āre. [ kataspei/rw ] Cic. in Hortens. apud Non. 3, 152 Vel in tegulis proseminare ostreas.
PROSEMINATVS a, um. Partic. Lactant. 6, 10 [...]
PROSENTIO īre. Si prosenserit miles, nihil hinc ferri poterit Plaut. Mil. 4, 4, 16. Sic Gronou. nulla varietatis mentione facta.
PROSEQVOR eris, secūtus sum, sequi. [ katakolouqe/w ] Vltra, siue post sequi, deducere. [...]
PROSEQVIVM a prosequendo; obsequium ab obsequendo dicuntur, Festus.
PROSEQVENS entis. Partic. Hirt. B. Alex. c. 16 [...]
PROSECVTVS a, um. Partic. Hirt. B. Alex. c. 15 Illum laudibus prosecutus. vid. supra passim.
page 1138, image: s1138PROSECVTIO ōnis. f. Symmach. Epist. 7, 59 Largitas iucundior erit, si ei commendationem prosecutio opportuna praestiterit.
PROSECVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSECV=TOR [PROSECŪTOR]], ōris. m. l. 12 Cod. Theod. de Susceptorib. Praepos. etc. et Cod. l. 9 de Cursu publ.
PROSECVTORIVS a, um. Adi. Imp. Cod. 2, 7 t. 14 Seituri nec prosecutorias quidem sacras posthaec sibimet postulandas, int. Epistolas.
PROSERO [1] seui, satum, serere. Non proserit vllam flaua Ceres segetem Lucret. 4 411. Proseuit fruges Tertull. adu. Marc. Carm. 1, 6, 9. Ex artibus artes proserere Grat. Cyneg. v. 9.
PROSATVS a, um. Bissulatrans gelidum stirpe et lare prosata Rhenum Auson. Eidyll. 7, 1. Christus patre prosatus perenni Prudent. Perist. 6, 46. Conf. Nemesian. Ecl. 3, 63.
PROSERO [2] serui, sertum, serere. i. exserere. Linguam proserere in tussiendo Plaut. Asin. 4, 1, 50. Add. Auien. Phaenom. Arati v. 1111 et Descript. Orb. v. 342.
PROSERPO psi, ptum, ere. [ e)ferpu/zw ] Serpendo in conspectum venire. [...]
PROSERPENS entis. Partic. Praeter dicta vtitur Ammian. 15, 20 Malum vltro proserpens.
PROSERPINA ae. f. [ *persefo/nh ] Iouis ex Cerere filia, coniux Plutonis, inferorumque adeo regina. [...]
PROSERPINĀCA ae. f. Herba vulgaris, eximli aduersus scorpiones remedii. vid. Plin. 27, 12. et 26, 4. Apul. de Herb. c. 18.
PROSERPINALIS is. f. Herba. Al. Dracontion. Marcell. Empir. c. 9.
PROSEVCHE, es. vel PROSEVCHA ae. f. [ proseuxh\ ] Obsecratio vel oratio, quae ad Deum funditur. [...]
PROSFERARI Impetrari Non. 2, 687. Lucil. 26 Nec minimo et prosferatur pax quod Cassandram signo deripuit.
PROSICIAE, et PROSICIVM Vet. Gloss. Prosiciae, [ ai( tw=n quma/twn a)parxai/. [...]
PROSIGNANVS i. m. Qui in secunda acie stat, quum antesignanus in prima. tum prosignanis, qui in secunda acie erant, imperauit, vt etc. Frontin. Strateg. 2, 3, 17. conf. Kauchen. ad h. l.
PROSILIO ui, īui, et ii, sultum, īre. [ e)kphda/w, proqore/w ] Vltra, seu foras, vel ante salire, prorumpere. [...]
page 1139, image: s1139PROSALTOR, ōris. m. Salmas. in Capitolini Marcum c. 6. sic ait in antiquis Glossis reperiri, et perperam id in Praesultor mutatum.
PROSIMVRIVM, aut POSTMVRIVM i. n. Pontificale pomoerium, vbi Pontifices auspicabantur: dictum autem Pomoerium, quasi promurum, id est proximum muro. [...]
PROSISTO vnde
PROSISTENS entis. Foliis in modum radiorum prosistentibus Apul. Met. 11 p. 269 Elmenh. p. 257 Pric. i. prominentibus.
PROSITA Proposita. Paullus apud Festum.
PROSLAMBANOMENOS i. m. [ proslambano/menos2 ] Phthongus ita dictus a Vitruu. 5, 4.
PROSOCER eri. m. [ a)ntipenqero\s2 ] Vxoris auus vel mariti. [...]
PROSOCRVS ūs. f. Modest. l. 4 §. 6 D. de Gradibus, Prosocrus mihi vxoris meae auia est: ego illius sum progener.
PROSODIA ae. f. prosw|di/a ] Latine Accentus dicitur: estque Lex, siue regula ad eleuandam deprimendamue syllabam vniuscuiusque particulae orationis accommodata: Alio nomine apud Graecos [ to/nos2 dicta. [...]
PROSODIACVS a, um. Numeri Mart. Capella 9 p. 334.
PROSONOMASIA errore quodam huc relata pro Paronomasia. v. v.
PROSOPIS idis. f. [ proswph\s2 ] Herba, quae alias Personacia Apul. de Herb. c. 36.
PROSOPITES Aegypti praefectura Plin. 5, 9.
PROSŌPON [ *pro/swpon ] Persona est. [...]
PROSOPOPOEIA ae. f. [ *proswpopoii/+a ] Ad verbum dicitur Personae fictio: hoc est figura personam inducens, quum persona aliqua fingitur, vt quum inanimatum loquitur ad animatum, vel e conuerso. [...]
PROSOPOPOEICVS a, um. Adi. Prosopopoeicus sermo Firmic. de Error. Prof. Relig. p. 21.
PROSPECTO, āre. et PROSPECTVS vid. PROSPICIO.
PROSPECVLOR āri. Procul speculari. Liu. 3, 43 pr. L. Siccium prospeculatum ad locum castris capiendum mittunt. Id. 31, 1 Multitudo e muris aduentum Imperatoris Romani et regis prospeculabatur.
PROSPER, et PROSPERVS era, erum. Adi. [ eu)h/meros2, o)/rios2 ] Felix, secundus, tum passiue de his, quibus bene succedit, tum de ipsis quae succedunt, tum denique de DIS felicitatis auctoribus. [...]
PROSPERITAS ātis. [ eu)hmeri/a ] Felicitas, et ad votum successus. [...]
PROSPERE Adu. [ eu)hme/rws2 ] Quasi Pro spe, inquit Non. 2, 788. [...]
page 1140, image: s1140PROSPERITER Adu. Ennius apud Priscian. 15 p. 1010.
PROSPERO āre. [ eu)h/meron poiw= ] Prosperum facere. [...]
PROSPERANS antis. Part. Val. Max. 7, 2, 5 Non prosperantibus auibus.
PROSPERĀTVS a, um. Prosperata felicitas Tertull. Apol. c. 6. Deus prosperatus Prudent. Perist. 10, 365. Prosperata signa salutaribus passio Cael. Aurel. Acut. 2, 27, 145.
PROSPERATIO ōnis. f. Gloss. Cyrill. Prosperatio, [ kateuo/dwsis2.
PROSPERGO spersi, spersum, ere. [ e)pir)r(ai/nw ] Aspergere. Tacit. Ann. 15, 44, 2 Vnde hausta aqua, templum et simulacrum deae prospersum est.
PROSPERSVS a, um. Laudatur Apul. Met. 2 p. 243 Flore prospersus.
PROSPICIO spexi, spectum, ere. [ pronoe/w, proora/w ] Ante, et velut e longo videre, vel oculis vel animo. [...]
PROSPICIENS entis. Partic. Vitruu. 9, 3 Mentes aėris altiora prospicientes. Virg. Aen. 1, 131 Alto prospiciens. conf. v. 159. et Aen. 12, 136. Varro R. R. 1, 23, 3 Prospiciens annus proxime futurus.
PROSPECTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSPECTV=RVS [PROSPECTŪRUS]] a, um. Partic. [ pronoh/swn ] Claud. Cons. Hon. 4, 235 Mandatricem operum prospecturamque labori.
PROSPECTVS ūs. m. [ proo/rasis2, pro/oyis2 ] Plaut. Mil. 3, 1, 15 [...]
PROSPECTO āre. Frequent. [ proku/ptw, proo/ptomai ] Liu. 24, 21 [...]
PROSPECTANS antis. Partic. [ thleskopw=n ] Catul. Argon.
page 1141, image: s1141s. 62 (65) 52 [...]
PROSPECTE Adu. Tertull. Apol. c. 6 Prospecte decreuerant patres vestri.
PROSPECTOR, ōris. m. Apul. de Deo Socr. p. 51 Deus in rebus incertis prospector, dubiis praemonitor. conf. Tertull. de Corona c. 8.
PROSPEX icis. vt Auspex. Idem. Tertull. de Anima c. 5 [...]
PROSPECTĪVVS a, um. Adi. Prospectiuae fenestrae Zeno in Cod. 8 t. 10 l. 12 §. 2 et 3.
PROSPHEROMENA [ prosfero/mena ] Quae esu potuque intra corpus admittuntur Cael. Aurel. 9, 15.
PROSPICA, et DESPICA Intenta et contempla. Naeuius, Ac sibi prospica ac despica. Potest ergo prospicus ac despicus dici. Haec Non. 2, 667.
PROSPICIENTER Adu. [ prooratikw=s2 ] Prouide, circumspecte. Gell. 2, 29 Res salubriter ac prospicienter animaduersas in mentes, animosque hominum cum audiendi quadam illecebra induxit.
PROSPICIENTIA ae. f. Cura, prouidentia. [...]
PROSPICVVS a, um. Adi. [ perifanh\s2 ] Pro Conspicuo aut visendo. [...]
PROSPICVE Adu. Apul. Met. 1 p. 112 Elmenh. Benigne et prospicue in me consuluit.
PROSPĪRO āre. Spiritum longe lateque diffundo. [...]
PROSPISSO Adu. i. Sero admodum. Aruspices si quid boni promittunt, prospisso euenit Plaut. Poen. 3, 5, 47. vbi diuisim scribit Gronou. add. Non. 4, 422. qui perspisso legit. Turneb. Adu. 39, 2.
PROSTAS adis. f. [ prosta\s2 ] Membrum domus, quod et Parastas ( parasta\s2 ) appellatur, atrio Romanorum fere respondens. [...]
PROSTASIS, is, siue PROSTASIA ae. f. [ pro/stasis2 ] Praefectura vel praesidentia Latine dicitur. [...]
PROSTATES ae. m. [ prosta/ths2 ] Modo Praesidem adiutoremue in bello, aut vicarium, aut defensorem significat. [...]
PROSTERNO strāui, strātum, ere. [ katastrwmnu/w, e)dafi/zw ] Sic sternere, vt aliquis porrectus iaceat. [...]
PROSTERNENS entis. Partic. Catul. 65, 322 Densas prosternens messor aristas.
PROSTRĀTVS a, um. Partic. [ katabeblhme/nos2 ] Humi prostratus Lucret. 5, 1199. [...]
PROSTRATIO ōnis. f. Tertull. adu. Haeret. c. 41 Simplicitatem volunt esse prostrationem disciplinae.
PROSTRATOR, ōris. m. Firmic. de Error. Prof. Rel. p. 43 Prostratores estis omnium hostium vestrorum.
PROSTHESIS is. f. Appositio literae vel syllabae ad principium dictionis. vid. Grammaticos v. g. Charis. 4 p. 248.
PROSTIBVLVM [1] Vid. sub PROSTITVO.
page 1142, image: s1142PROSTITVO ui, ūtum, ere. [ proa/gw, proagwgeu/w ] In aperto siue publico statuere, in primis turpitudinis perpetiendae causa. [...]
PROSTITVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSTITV=TVS [PROSTITŪTUS]] a, um. Partic. [ proaxqei\s2 ] Libidini publicae expositus. [...]
PROSTITVTIO ōnis. f. Arnob. 2 p. 53 In libidinem publica venalium corporum prostitutione damnari.
PROSTITVTOR [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSTITV=TOR [PROSTITŪTOR]], ōris. m. Tertull. de Cult. Fem. 2, 9 Lenonis et prostitutoris vestitus et cultus. Idem de Pudic. c. 10 Prostitutor Christiani sacramenti.
PROSTIBVLVM [2], s. PROSTIBILVM i. n. [ pornei=on, e)rgasth/rion ] Scortum, quod prostituitur vel meretur prostitui. [...]
PROSTIBVLA ae. f. [ po/rnh/ ] Meretrix. [...]
PROSTIBILIS e. Adi. Prostibulo dignum, iam legebat et interpretabatur apud Plautum Stich. 5, 4, 6 edit. [...]
PROSTO stiti, stitum, āre. [ proi/+sthmi ] Stare in loco publico, s. pro vnoquoque volente. [...]
PROSTRATVS, etc. vid. in PROSTERNO.
PROSTOMIS vid. PASTOMIS.
PROSTYLOS i. [ pro/stulos2 ] In fronte columnatus. Vitruu. 3, 1. et Bald. Lex. p. 94.
PROSVBIGO źgi, actum, ere. [ u(poru/ttw ] Ante se subigere, vel subigendo progredi. Virg. Georg. 3, 25 [...]
PROSVM [2] prodes, profui, prodesse. [ w)fele/w, lusitele/w ] Vtilitati esse, quasi pro aliquo esse. [...]
PROFVTVRVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROFVTV=RVS [PROFUTŪRUS]] a, um. Part. Sen. Epist. 6 Passim profutura sectaris. 2 Profuturus, Dueis nomen apud Ammian. 31, 7.
PROSVMIA ae. f. [ ploi/ou ge/nos2 ] Genus nauigii, speculatorium paruum. [...]
PROSVMO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROSV=MO [PROSŪMO]] si, tum, ere. Porro vel prorsum sumere, consumere. [...]
page 1143, image: s1143PROSVMNVS i. m. Index inferorum, de quo sic scribit Arnobius aduersus gentes 5 p. 176 [...]
PROSVS [2] a, um. vid. PROSA.
PROSYMNA ae. f. [ *pro/sumna ] Ciuitatis nomen est, in qua Iuno colitur: cuius situm vide apud Strabonem 8. Celsa Prosymna Stat. Theb. 1, 383. et 4, 44.
PROTAGION i. n. Vini genus quod Italicis proximum fecerant Asclepiadis scholae, vt indicat Plin. 14, 7.
PROTAGORIVS, et PROTAGORICVS a, um. Possess. a Protagora philosopho. Protagorium responsum Gellius 5, 11.
PROTASIS is. f. [ pro/tasis2 ] Dicitur Propositio. Donatus in prol. Ter. Protasis, Primus actus est, initiumque dramatis. Vid. Gell. 5, 11. Apul. de Syll. Cat. p. 29.
PROTATICVS a, um. Ad Protasin pertinens, vt, Persona protatica, quae tantum loquitur in Protasi, vt refert Donatus ibid.
PROTEGO texi, tectum, ere. [ skepa/zw, proamu/nw, u(peraspi/zw ] Tegendo tueri. [...]
PROTEGENS entis. Part. Rami multa fronde vestiti, velut de industria regem protegentes Curt. 9, 5, 4.
PROTECTVS [1] a, um. Partic. [ skepasqei\s2 ] Ouid. Met. 12, 273 [...]
PROTECTVM i. n. Subst. [...]
PROTECTVS [2] ūs. m. Tignorum protectus Scaeuola ICt. Dig. 3 t. 2 Leg. 41 §. 1.
PROTECTIO ōnis. f. Quinctil. Trib. Mar. c. 8 A numinibus protectionem inuenire. Burm. p. 81. Tertull. de Fuga persec. c. 2. Ambros. Serm. 88 extr.
PROTECTOR, ōris. m. Protector fidei Cyprian. Epist. 9, 2 [...]
PROTECTORIVS a, um. Adi. Protectoria dignitate cumulatus Constant. Imp. Cod. 12 t. 47 l. 2.
PROTŹLO āre. [ a)naba/llomai, a)pelau/nw ] Protrahere, praeuenire, exagitare, inquit Donatus. [...]
PROTELĀTVS a, um. Apud Nonium supra citat.
PROTŹLVM i. n. Tenor et continuatio primo arandi, tum pugnandi, vel alterius laboris Lucret. 2, 531 [...]
page 1144, image: s1144PROTENDO di, sum et tum, ere. [ protei/nw ] Vltra tendere, porrigere. [...]
PROTENDENS entis. Partic. [ protei/nwn ] Brachia, protendens Catul. 64 (67) 10. Ouid. Met. 14, 191 Foedataque brachia talo In mare protendens.
PROTENTVS, s. PROTENSVS a, um. Aliud Partic. [ protetame/nos2 ] Sil. 16, 387 [...]
PROTENTO āre. Et, ceu Siriaco torretur spica calore Protentata manu Auien. in Arat. v. 285.
PROTENVS Adu. [ th=le ] Quasi porro tenus, et longe a finibus, interprete Seruio. [...]
PROTERMINO āre. [ parektei/nw ] Fines promouere. Apul. Met. 9 p. 235 Licet priuato suis possessionibus paupere, fines vsque et vsque proterminaueris. Add. Sidon. Epist. 3, 1.
PROTERO trīui, trītum, ere. [ katatri/bw, katapate/w ] Ante se terere, et quasi pedibus conculcare. [...]
PROTRĪTVS a, um. Partic. [ katatribei\s2 ] Acies protrita, vid. ACIES. Arbores Tacit. Hist. 2, 70, 2. Frumentum protritum et corruptum Liu. 34, 26.
PROTRIMENTVM i. n. Apul. 8 [...]
PROTERREO ui, itum, źre. [ katapth/ssw ] Terrendo abigere et fugare. [...]
PROTERVVS a, um. Adi. [ propeth\s2, a)ta/sqalos2 ] Qui obvios proterit: quod faciunt tauri in appetitu coitus feminarum, in quas calent. [...]
page 1145, image: s1145PROTERVE Adu. [ propetw=s2 ] Immoderate et superbe. [...]
PROTERVITER Ennius apud Nonium 11, 28 Quis est, qui nostris foribus tam proteruiter.
PROTERVITAS ātis. f. [ prope/teia ] Superbia, petulantia. [...]
PROTERVIA ae. f. Idem. [ a)tasqali/a ] Auson. Eidyll. 3, 172 [...]
PROTERVIO īre. Petulanter agere. Tertull. de Patient. c. 12 Dilectio non inflatur, non proteruit, [ ou) perpereu/etai. Conf. Guil. Briton. 6, 328 Me solum quaerit, Regna (in ) mea sola proteruit.
PROTESILĀVS i. m. [ *prwtesi/laos2 ] Vnus e Graecorum ducibus, qui ad Troiam profecti sunt: quum primus ex nauibus in litus prosiliret, ab Hectore est interfectus. [...]
PROTESILĀŹVS a, um. Adi. [ *prwtesila/eios2 ] Catul. 66. (67) 73 [...]
PROTESTOR āri. Palam testari. [...]
PROTESTO āre. non minus quam Protestor veteres dixisse docet Priscian. p. 799.
PROTESTĀTVS a, um. Apul. Met. 10 p. 252 Vxor magno fidem eius protestata clamore.
PROTESTATIO ōnis. f. Symmach. Epist. 1, 56 Alia est protestatio amoris, alia linguae ostentatio.
PRŌTEVS duarum syllabarum vox,, i. m. [ *proteu\s2 ] Filius Oceani et Tethyos, marinus deus, pastor Phocarum: et vates, sed nisi coactus, nulla dans responsa. [...]
PROTEA ae. f. Herba palustris. Apul. de Herb. c. 67.
PROTHEOREMA atis. n. Praeuia consideratio. Mart. Capell. 2 p. 35 Formae multiangulae protheorematum vel elementorum diuersitate formatae.
PROTHESIS is. f. [ pro/qesis2 ] Latine dicitur Praepositum, siue Praepositio. [...]
PROTHYME [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROTHY=ME [PROTHŪME]] Adu. Ex Graeco [ proqu/mws2. Plaut. Pseud. 5, 1, 23 Diem prothyme sumere.
PROTHYMIA ae. f. [ proqumi/a ] Promtitudo, alacritas Latine dicitur. [...]
PROTHYRIS idis. f. [ proquri\s2 ] Ancon. Vitruu. 4, 6. Vid. Bald. Lex. p. 7.
page 1146, image: s1146PROTHYRVM i. n. [ pro/quron ] Vestibulum in ianua domus, ita de priuatis aedibus dictum, vt propylaeum de vestibulo vrbis, vel templi, vel regiae. [...]
PROTINVS, s. PROTENVS Adu. [ au)ti/ka ] Idem ac Protenus, i. Statim, et recta antrorsum via, quae est breuissima, quasi Porro tenus. [...]
PROTINAM Adu. [ eu)qu\s2 ] Idem apud veteres significabat. [...]
PROTOCOLLVM i. n. [ prwto/kollon ] Quasi prima glutinatio, prima Scheda, primo loco glutinata in chartae scapis et in libris compactis. [...]
PROTOCOMIVM i. n. [ prwtoko/mion ] Prima coma. Veget. de Re vet. 2, 11, 4 Caput et tempora sub ipso Protocomio semisse inuris cauterio.
PROTOGENES is. m. [ *prwtoge/nhs2 ] Pictor nobilissimus, cui patria fuit Caunus, gens Rhodiis subiecta. [...]
PROTOLLO ere. [ protei/nw ] Vltra tollere. Plaut. Pseud. 3, 2, 71 [...]
page 1147, image: s1147PROTOME es. f. Scalig. [ prwtomh\ ] Prima aequi portio.
PROTOMYSTA ae. m. [ prwtomu/sths2 ] Mystarum princeps. Mystae autem sacerdotes appellantur, qui mysteria et ecclesiae secreta regunt, et administrant. Vtitur Sidon. Epist. 2, 9.
PROTONO āre. [ probronta/w ] Vocem, instar tonitru, horribilem emittere. [...]
PROTONOTARIVS i. m. [ prwtogrammateu\s2 ] Notariorum primus.
PROTOPLASTVS i. m. [ prwtopla/sths2 ] Primo formatus, Adam. [...]
PROTOPRAXIA ae. f. [ prwtopraci/a ] i. Prima exactio, vel priuilegium, vt quis caeteris creditoribus anteponatur, vt explicat ipse Traianus, respondens Plinio suo ad illud Epist. 10, 109 [...]
PROTOSEDEO źre. Tertull. de Coron. Mil. c. 15 Protosedent et presbyteri coronati, i. praesident in thronis.
PROTOSPATHARIVS i. m. Iuri reddendo praefectus apud Constantinopolim. Harmenopul. Epit. 1 Luitprandus de Reb. per Europam gest. 3, 7.
PROTOSTASIA ae. f. Vt, Protostasiae munus, in l. 8 [...]
PROTOTOMVS i. m. [ prwto/tomos2 ] Primae sectionis. [...]
PROTOTYPIA ae. f. [ prwtotupi/a ] l. 2 [...]
PROTRADO esse dicitur Apul. Apol....
PROTRAHO xi, ctum, ere. [ pare/lkw ] In publicum, certe in conspectum trahere. [...]
PROTRACTVS [1] a, um. Part. [ e)felxqei\s2 ] Ad arma protractus Sil. 16, 84.
PROTRACTE Adu. Sarisb. 2, 26 Protractius derideri.
PROTRACTIO ōnis. f. Macrob. Somn. Scip. 1, 12 Quae est prima protractio. de lineis.
PROTRACTVS [2] ūs. m. Apul. Met. 11 Sacerdos in ipso protractu pompae roseam manu dextra sistro cohaerentem gestabit coronam. Al. Procinctu. Vid. Elmenhorst. Emend. ad p. 259.
PROTREPTICVS a, um. Adi. [ protreptiko\s2 ] Instructiuus et exhortatiuus. [...]
PROTRIMENTVM, PROTRITVS vid. PROTERO.
PROTROPVM i. n. [ pro/tropon ] Genus vini. Plin. 14, 9 [...]
PROTRVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROTRV=DO [PROTRŪDO]] si, sum, ere. [ prowqe/w ] Porro, siue vltra trudere. [...]
PROTRYGETON i. n. [ protru/geton ] Stella ad dextram Virginis, quam nostri prouindemiam vocitant Vitruu. 9, 6.
PROTVBERO āre. Instar tuberis eminere. Solin. c. 45 (57) de Bucephalo, De fronte eius quaedam exstantium corniculorum minae protuberabant. Et c. 46 (59) Poma protuberant.
PROTVMIDVS a, um. Adi. Apul. de Deo Socrat. p. 96 Luna protumida.
PROTVRBO āre. [ a)par)r(a/ssw ] Porro, siue vltra, et a se, aut extra turbare, Repellere. [...]
page 1148, image: s1148PROTVTOR, ōris. m. Nisi distincte pro tutore malis legere, est, Qui aut se ingerit in tutelam, aut pro ipsomet tutore occupato, tuetur. [...]
PROTYPVM i. n. [ pro/tupon ] Quod in typi vicem ante formatum est. [...]
PROTYRVM i. n. Vinum apud insulam Lesbon Vitruu. 8, 3.
PROVEHO xi, ctum, ere. [ proa/gw, e)pidi/dwmi ] Producere. Plaut. Rud. 3, 6, 25 [...]
PROVEHENS entis. Partic. [ proa/gwn ] Liu. 40, 14 Illo etiam (prauo forsitan) gaudio prouehente, quod etc.
PROVECTVS [1] a, um. al. Partic. [ proaxqei\s2 ] Cic. de Senect. 55 [...]
PROVECTVS [2] ūs. m. Progressus. Sidon. Epist. 4, 4 Provectu aetatis. conf. Cassiodor. Epist. 1, 24. Dictys Cret. 6, 11 Insula prouectu frugum redundatura. al. Prouentu.
PROVECTIO ōnis. f. Lactant. 5, 11 Prouectio dignitatis.
PROVECTIBILIS e. Adi. Fulgent. de Cont. Virg. p. 147 Ingenio natum est prouectibile, i. quod proficere et prouehi in melius possit.
PROVENIO vźni, ventum, īre. [ pari/hmi ] Venire in conspectum. [...]
PROVENIENS entis. Partic. Ouid. in Nuce 10 Fructus proueniens.
PROVENTVS [1] a, um. Partic. Macrob. Saturn. 7, 12 extr. Ideo ex aspiratione oris prouenta suauitas excluditur.
PROVENTVS [2] ūs. m. [ pro/basis2, pro/sodos2 ] Ortus vel Reditus non tantum bonarum, sed etiam malarum rerum, vid. Non. 12, 12. [...]
page 1149, image: s1149PROVENTO āre. Frequentat. Naeu. apud Cic. de Senect. 20 c. 6 Prouentabant oratores noui, stulti adolescentuli, al. proueniebant.
PROVERBIVM i. n. [ paroimi/a\ ] dicitur quasi publicum et Commune omnium verbum: est enim sententia, quae in ore omnium versatur. [...]
PROVERBIALIS e. Adi. Versus prouerbialis Gell. 2, 22.
PROVERBIALITER Adu. Ammian. 29, 17 Prouerbialiter dici solet.
PROVERSVS a, um. Varro de L. L. 6, 5 p. 78, 12 [...]
PROVIDEO vīdi, vīsum, źre. [ pronoe/w, promhqe/omai ] Ante vel a longe, et futurum aliquid videre, antequam sit factum. [...]
PROVĪSVS [1] a, um. Partic. [ proewrame/nos2 ] Columel. 9, 8. [...]
page 1150, image: s1150PROVĪSVS [2] ūs. m. [ proo/rasis2 ] Tacit. Histor. 2, 5 [...]
PROVISIO ōnis. f. [ prono/hsis2 ] Cic. Tusc. 3, 30 c. 14 [...]
PROVĪSOR, ōris. m. [ pronohth\s2 ] Horat. in Arte Poėt. 164 Vtilium tardus prouisor, prodigus aeris. de iuuene. Inscript. Vet. apud Gruter. p. 459 n. 1 ORDINIS PROVISORI.
PROVĪSO si, sum, ere. [ pro\s2 to\ o(ra=|n e)/rxomai ] Visum venio. Nam duo significat, inquit Donatus: Procedere, et Videre. [...]
PROVIDENS ior, issimus. [ promhqh\s2 ] Prudens, qui praeuidet futura et cauet. [...]
PROVIDENTER Adu. [ pronohtikw=s2 ] Sallust. Iugurth. c. 90 [...]
PROVIDENTIA ae. f. [ pro/noia, promh/qeia ] Prudentia prouidendi futura. [...]
PROVIDVS a, um. Adi. [ pronohtiko\s2 ] Diligens, solers. [...]
PROVIDE Adu. [ pronohtikw=s2 ] Diligenter. Plin. 10, 33 Iam publicum quidem omnium est, tabulata ramorum sustinendo nido prouide eligere.
PRŌVINCIA ae. f. [ e)parxi/a ] Proprie Prouinciae dictae sunt Regiones extra Italiam bello acquisitae, quod eas Romanus Populus provicerit, id est ante vicerit, inquit Festus. [...]
page 1151, image: s1151PROVINCIĀTIM Adu. [ kat' e)parxi/as2 ] Per Prouincias. Sueton. Aug. c. 49 Ex militaribus copiis legiones et auxilia prouinciatim distribuit. conf. Ammian. 31, 10.
PROVINCIĀLIS e. Adi. [ e)parxiw/ths2 ] Prouinciales dicti sunt, qui ex prouinciis sunt, siue vt ait Vlpian. de Verb. Signific. [...]
PROVINDEMIA ae. f. Vitruu. 9, 6 Virginis supra humerum dextrum lucidissima stella, quam nostri prouindemiam maiorem, Graeci protru/geton vocitant.
PROVISIO, PROVISO, PROVISVS vid. PROVIDEO.
PROVĪVO vixi, victum, ere. [ peri/eimi ] Vltra et amplius vivere. [...]
PROVOCABVLVM i. n. Varr. de L. L. 7, 23 Appellandi partes sunt quatuor: e queis dicta a quibusdam prouocabula, quae sunt, vt quisque vocabula, vt scutum, etc.
page 1152, image: s1152PROVOCO āre. [ parakale/w, prokali/zw, parakeleu/omai ] Vocare in publicum, s. vt prodeat. [...]
PROVOCANS antis. Partic. Paterc. 2, 118, 1 Prouocantes alter alterum iniuria. Curt. 9, 5, 13 Manu prouocans hostes.
PROVOCĀTVS a, um. Partic. [ prokeklhme/nos2, pro/klhtos2 ] Cic. de Finib. 1, 8 [...]
PROVOCĀTIO ōnis. f. [ pro/klhsis2, parake/leusis2 ] Prouocatione certare Liu. 1, 26.v
PROVOCĀTOR, ōris. m. [ proklhth\s2 ] Cic. pro Sext. 134 c. 64 [...]
PROVOCATRIX īcis. f. Lactant. 6, 18 Prouocatrix improbitas.
PROVOCATĪVVS, s. PROVOCATICIVS a, um. Tertull. de An. c. 37. Idem in Marc. 2, 3.
PROVOCABILIS e. Cael. Aurel. Acut. 3, 21.
PROVOCATŌRIVS a, um. Adi. [ proklhtiko\s2 ] vt, Prouocatoria dona militaria, i. Quae meruit prouocatus: quod humanius est quam prouocasse Gell. 2, 11.
PROVOLO āre. [ prospe/tomai ] Volando prodire Plin. 11, 10 [...]
PROVOLANS tis. Partic. Prouolantia tabulata vocat Ascon. ad Cic. Diuin. 50 c. 16. quae Proiecta alias dicuntur. Vid. totus locus in Maenia Columna.
PROVOLVO volui, volūtum, ere. [ prokulinde/w ] Porro volvere. [...]
PROVOLVENS entis. Partic. Curt. 8, 11, 13 Ingentia saxa in subeuntes prouoluentibus barbaris. Truncum prouoluens Virg. Aen. 10, 555.
PROVOLVTVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PROVOLV=TVS [PROVOLŪTUS]] a, um. Part. Curt. 3, 12, 11 [...]
PROVOMO ere. [ e)ceme/w ] Lucret. 6, 446 Hic vbi se in terras demisit, dissoluitque: Turbinis immanem vim promouit, atque procellae. de prestere.
PROVORSVM Fulgur appellatur, quod ignoratur noctu, an
page 1153, image: s1153interdiu sit factum. Itaque Ioui fulguri et Summano fit, quod diurna Iouis, nocturna Summani fulgura habentur. Fest.
PROVT Adu. [ w(sge ] i. Sicut, vel vt: aut quod vulgo dicunt Secundum quod. [...]
PROVVLGO āre. Prouulgari eas literas, et potissimum filii praeconio publicari Apul. Apol. p. 326. Conf. Tertull. adu. Marc. 4, 21 et de Cultu Fem. 1, 2. Sidon. Ep. 9, 11.
PROVVLGATVS a, um. Part. Duabus coniurationibus prouulgatis Suet. Neron. c. 36.
PROX Exclamandi particula, quasi Proba vox: Bona vox, velut quidam putant, significare videtur, vt ait Labeo de iure Pontificio libro vndecimo. Festus. [...]
PROXENŹTA ae. m. [ procenhth\s2 ] Proxenetae (inquit Budaeus) sunt Conciliatores et interuentores, quasique conglutinatores hominum inter se stipulantium et spondentium, aut quemuis contractum, conuentumque ineuntium. [...]
PROXENETRIA ae. f. Pronuba, nuptiarum conciliatrix. Dispunct. 1, 22.
PROXENŹTICVM i. n. Merces, quae pro opera, proxenetis datur, quae et licito iure peti potest. Vlpian. l. j et ij De proxenet.
PROXIMVS, PROXIMATVS etc. vid. PROPE.
PRV
PRVDENS entis. Adi. [ fro/nimos2, frenh/rhs2 ] Quasi Prouidens: interdum Sapiens, aut Sciens dicitur. [...]
PRVDENTIA ae. f. [ fro/nhsis2 ] Quasi Prouidentia, a prouidendo. [...]
page 1154, image: s1154PRVDENTER Adu. [ fronhtw=s2, froni/mws2, nohnexw=s2 ] Sapienter, prouide. [...]
PRVDENTIVS i. m. Poėta Christianus. Floruit Theodosit M. et filiorum eius temporibus, eo nemo diuinius de rebus Christianis vnquam scripsit, vti censet Barthius.
PRVĪNA ae. f. [ pa/xnh ] Ex rore gelido nascitur. [...]
PRUINŌSVS Adi. [ paxnw/dhs2 ] Pruinae obnoxius. [...]
PRVNA ae. f. [ a)nqraki\s2, a)nqraki/a ] a Carbone ita distinguitur, quod quamdiu ardet, pruna dicitur: carbo, quum exstincta fuerit. [...]
PRVNVS i. f. [ kokku/mhlos2 ] Arbor pruna producens. [...]
PRVNVM [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PRV=NVM [PRŪNUM]] i. n. Pl. Pruna, Fructus pruni. [...]
PRVRIGA vid. PERORIGA.
PRVRIO īui, ītum, īre. [ knh/qomai, knhsei/w ] Libidine scalpendi ardere. [...]
PRVRIENS entis. Nemo pruriens corpus feminando correxit C. Aurel. Tard. 4, 9, 133. Tinctae sale pruriente chartae Martial. 12, 97.
PRVRĪTVS ūs. m. [ knhqmo\s2 ] Sensus, aut morbus adeo prurientis. Plin. 9, 45 Contactos pisces, attrituque petrae scalpentes pruritum inuadit. Seren. 87 Pruritus autem salsos leuat humor aceti.
PRVRĪGO inis. f. [ knhsmo\s2 ] Idem. Columel. 7, 5 [...]
PRVRIGINŌSVS a, um. Adi. Paull. in l. 3 D. de aedilit. edict. In Priapeiis n. 63 Quae tot figuris non inuentis pruriginosa discedit.
PRVRIŌSVS a, um. Adi. Cael. Aurel. Tard. 2, 1, 33 Squilla, quam vulgo bulbum pruriosum vocant. Vid. Reines. Var. Lect. 3, 18.
PRVRISCO vnde PERPRVRISCO.
PRVSA ae. f. [ *prou=sa ] Oppidum est Bithyniae Phrygibus et Mysis finitimum, a Prusia rege, qui contra Croesum bellum gessit, ad radices Olympi montis conditum. [...]
PRVSIAS ae. m. [ *prousi/as2 ] De quo multa Liuius 45 [...]
PRVSIACVS a, um. Adi. Sil. 13, 888 Donec Prusiacas delatus segniter oras.
PRY
PRYMNESIVM i. n. [ prumnh/sion ] Funis nauticus. Apud Festum Pompeium palus, ad quem funis nautieus religatur, quem alii Tonsillam nominant.
PRYTANŹVM i. n. [ *pruta/neion ] Locus erat Athenis in arce
page 1155, image: s1155dignissimus, vbi iudices et magistratus habere consilium solebant. [...]
PRYTANIS is. Magistratus. Vid. supra. Sen. de Tranquil. c. 3 [...]
PSA
PSALLO ere. [ ya/llw ] Canere, cantare. Gell. 19, 9 [...]
PSALLOCITHARISTAE [ yallokiqaristai\ ] Suet. Domit. c. 4 Certabat etiam et prosa oratione Graece Latineque, ac praeter citharoedos corocitharistae quoque et psallocitharistae. Al. Psilocitharista.
PSALMVS i. m. [ yalmo\s2 ] Canticum; a [ ya/llw, canto, quod ad psalterium cantaretur. Tertull. adu. Iud. c. 14. et ad Vxor. 2, 9 etc.
PSALMOGRAPHVS i. m. Scriptor psalmorum. Sidon. Epist. 7, 9. Tertull. adu. Marc. 3, 120. et Fortunat. 9, 2 etc.
PSALMICANVS a, um. Theodulf. Carm. 2, 19 pro Dauide.
PSALMICEN inis. m. Idem. Vt, Clerici psalmicines Sidon. Epist. 5, 17.
PSALMISTA ae. m. Hieron. adu. Pelag. 1, 1. et 3, 1 in Esai. c. 39 etc.
PSALTES is. m. [ ya/lths2 ] Latine Cantor dicitur. Quinctil. 1, 10 Psaltis se et Geometris multa dicit dedisse. Sidon. Epist. 8, 9 Chorda, voce, metro stupende pfaltes.
PSALTRIA ae. f. [ ya/ltria ] Cantatrix. Ter. Adelph. 3, 3, 34 Isthaec iam penes vos psaltria est? Cic. pro Sext. 116 c. 54 Qui in coetum mulierum pro psaltria adducitur.
PSALTRIVM i. n. Cic. de Arusp. Resp. 44 c. 21 [...]
PSALTERIVM i. n. [ yalth/rion ] Genus organi musici, dulcius et amoenius sonans quam cithara, cuius similitudinem quidem habet, ipsa tamen non est. [...]
PSAMATHE es. f. [ *yama/qh ] Fons apud Thebas. Valer. Argon. 1, 364 [...]
PSAMMATHVS untis. m. Oppidum Laconicum vnde et PSAMMATHVNTIVS, siue PSAMMATHVSIVS. Steph.
PSAMMETICHVS i. m. [ *yammh/tixos2 ] Rex Aegypti, cuius tempore, teste Herodoto 2 ducenta et octo millia Aegyptiorum ad Aethiopes transiere. Conf. Plin. 6, 30. et 36, 13.
PSARONIVS i. m. Lapidis genus, quem Thebaicum et Pyrrhopoecilon appellari dicit Plin. 36, 22.
PSE
PSECAS adis. f. [ yeka\s2 ] Gutta, siue stilla dici potest. Apul. de Mundo p. 61 [...]
PSEGMA atis. n. [ yh=gma ] Idem fere quod Flos aeris. Agricola. [...]
page 1156, image: s1156PSEPHISMA atis. n. [ yh/fisma ] Decretum significat. [...]
PSEVDOS [ yeu=dos2 ] Mendacium. Hinc Pseudolus, mendax seruus: Pseudologus, Falsidicus: Pseudopropheta, Falsus propheta, et multa alia id genus.
PSEVDANCHVSA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSEVDANCHV=SA [PSEUDANCHŪSA]] ae. f. [ yeudagxou=sa ] Quasi Falso anchusa dicta, de qua Plin. 22, 2.
PSEVDAPOSTOLVS i. m. Tertull. de Praescript. c. 4 et de Resurr. c. 24 et contra Marcion. 4, 3.
PSEVDENEDRVS i. m. Iul. Firmic. 3, 8 [...]
PSEVDESIODION i. n. [ yeudhsiodei=on ] i. Quod falso Hesiodo adscribitur. Cic. Attic. 7, 13.
PSEVDISODOMON i. n. [ yeudiso/domon ] i. Inaequaliter structum Plin. 36, 22. Vitr. 2, 8.
PSEVDOALETHINVS a, um. [ yeudoalh/qinos2 ] i. Purpuram imitans, vt, Pseudoalethinae vestes, apud Cyprian. Vid. Salmas. Hist. Aug. p. 342.
PSEVDOBVNION i. n. [ yeudobou/nion ] Herba, quae vt Plin. 24, 16 ait, napi folia habet, fruticans palmi altitudine. Laudatissima in Creta.
PSEVDOCALIDVS a, um. Calorem mentiens. Marc. Emp. c. 8.
PSEVDOCATO ōnis. m. [ *yeudoka/twn ] Cic. Att. 1, 11 qui se Catonem mentitur.
PSEVDOCHRISTVS i. m. Tertull. adu. Marc. 3, 3 Fides apud Psendochristos facillima.
PSEVDOCYPERVS i. m. Herba, Plin. 17, 13 et 34, 13.
PSEVDODAMASIPPVS i. m. Cic. Fam. 7, 24 Si enim Damasippus in sententia non manebit, aliquem Pseudodamasippum vel cum iactura reperiemus.
PSEVDODECIMIANVS i. m. Pyri genus, quasi Falsus Decimianus. Plin. 15, 15.
PSEVDODIA ae. f. [ yeudw|di/a ] Falsa cantio. Hieron. Epist. 79.
PSEVDODIACONVS i. m. Hieron. Epist. 79 ad Alypium et August.
PSEVDODICTAMNVM, s. PSEVDODICTAMNVS [ yeudodi/ktamnos2 ] Falsum dictamnum, genus herbac, quae in Creta similis pulegio nascitur. [...]
PSEVDODIPTERVS a, um. Ex Diptero interpretationem nanciscitur Vitruu. 7 praef. et 3, 1. et 2. Vid. Pseudoporticus.
PSEVDOEPISCOPVS Cyprian. Epist. 55, 11.
PSEVDOFLAVVS a, um. Color pseudoflauus Marc. Empir. c. 8.
PSEVDOGRAPHE Adu. Donatus in vita Virg. Multa pseudographe sub alieno nomine sunt prolata.
PSEVDOGRAPHIAE arum. f. Pl. [ yeudografi/ai ] Quinctil. 1, 10, 39 [...]
PSEVDOGRAPHVS a, um. [ yeudo/grafos2 ] Sarisb. Epist. 172 Librum sapientiae scripsit Philo, diciturque pseudographus. [...]
PSEVDOGRATIA ae. f. i. Gratia ficta. Sarisb. 2 vlt. Pseudogratiam vendere.
PSEVDOLIQVIDVS a, um. Marcell. Emp. c. 16.
PSEVDOLOGVS i. m. Falsa loquens, mendax. 1 Tim. 4, 2.
PSEVDOLVS i. m. [ yeu/dolos2 ] Seruus veterator et fraudulentus, nomen Plautinae fabulae. Cic. de Senect. c. 14.
PSEVDOMENOS i. m. [ yeudo/menos2 ] Sophismatis genus, de quo Cic. de Diuin. 2, 11 c. 4 [...]
PSEVDONARDOS Herba nardum referens. Plin. 12, 12.
PSEVDONYMOS i. c. [ yeudw/numos2 ] Falsum nomen gerens, nomen mentiens.
PSEVDOPATVM i. n. Ficticium tabulatum aut pauimentum. Zeno c. 8 t. 10 l. 12 §. 3.
PSEVDOPERIPTERVS a, um. [ yeudoperi/pteros2 ] Vitruu. 4, 7 Ex Peripteri notione intelligitur.
PSEVDOPHILIPPVS i. m. Cic. de Lege Agrar. 2, 89. Paterc. 1, 11, 1. Fictus rex Macedoniae.
PSEVDOPORTICVS ūs. f. Falsa porticus. [...]
PSEVDOPROPHŹTA ae. m. [ yeudoprofh/ths2 ] Tertull. de Resurr. c. 24. de Anima c. 2. et de Praescript. c. 4.
PSEVDOPROPHŹTIS idis. f. [ yeudoprofh/tis2 ] Idem de Anima c. 57.
PSEVDOPROPHETIA ae. f. [ yeudoprofhtei/a ] Idem de Ieiun. c. 2.
PSEVDOPROPHETICVS a, um. Vt, spiritus Tertull. de Pudic. c. 21.
PSEVDOPYLAE arum. f. Pl. Insulae iuxta portum Isidis apud Troglodytas Plin. 6, 29.
PSEVDOSELINVM i. n. [ yeudose/linon ] Apiastrum. Apul. de Herb. c. 2.
PSEVDOSMARAGDVS i. m. Ex dimidia parte smaragdus, ex dimidia iaspis. Plin. 37, 5.
PSEVDOSPHEX źcis. f. Plin. 30, 11 s. 30 Pseudosphecem vocant vespam, quae singularis volitat.
PSEVDOTHYRVM i. n. [ yeudo/quron ] Falsum ostium: vnde pro Postico sumitur. [...]
page 1157, image: s1157PSEVDOVRBANVS a, um. Pseudourbana aedificia, dicuntur a Vitruuio 6, 8 Aedificia rustica, vrbana elegantia exstructa.
PSI
PSIALGICVS vid. PSOALGICVS.
PSILAE ārum. f. Pl. a yilo\s2 nudus; sunt Vestes villis carentes: vti contra, Amphitapae, Tapetes vtrinque habentes villos. [...]
PSILE Insula circa Ephesum Plin. 5, 31.
PSILOCITHARISTA ae. m. vid. PSALLOCITHARISTA.
PSILŌTHRVM i. n. [ yi/lwqron ] Medicamentum exstirpandis pilis, nudandaeque cuti aptum. [...]
PSILOTHRO āre. Pilos exstirpare per psilothri medicamentum. Plin. Valer. 3, 52. Vid. Barth. Aduers. 28, 20.
PSIMMYTHIVM i. n. [ yimmu/qion ] Cerussa. [...]
PSIMYTHVS i. m. [ yi/muqos2 ] Idem. De hac vide Vitruu. 7, 12 et Dioscor. 5, 94.
PSITTA ae. f. [ yi/tta ] Piscis plani genus, quem nos passerem vocamus, vt vertit Theodorus ex Aristotele de Natura animalium. Plin. 9, 16.
PSITTACVS i. m. [ yitta/kh, a)nqrwpo/glwsson ] Auis Indica, vocem humanam miro naturae artificio effingens. [...]
PSITTACĪNVS a, um. Adi. Scribon. Largus Comp. 27 Collyrium psittacinum a colore ita dictum.
PSO
PSOADICVS a, um. Adi. [ yoadiko\s2 ] Qui lumborum dolore afficitur. Cael. Aurel. Tard. 5, 1.
PSOALGICVS a, um. Adi. yoalgiko\s2 ] Laborans lumbis, a [ yo/a lumbus, et a)/lgos2 dolor. Theod. Prisc. 2, 34 Mate scribitur Psialgicus.
PSOLEOS i. m. [ yw/leos2 ] Verpus. Priap. Carm. 68 Psoleon ille vocat, quod nos psoloėnta vocamus.
PSOPHIS idis. f. [ *ywfi\s2 ] Arcadiae ciuitas, a Psophide Lycaonis filio, aut, vt alii malunt, a Psophide Erycis Sicani filia condita. [...]
PSORA ae. f. [ yw/ra ] Lepra. Plin. 20, 1 [...]
PSORICVS a, um. Adi. Psoricum collyrium Scribon. 32. et Cels. 6, 6 vbi docet ad oculos scabros collyria. Psoricum medicamentum Plin. 34, 12.
PSORANTHEMIS idis. f. [ ywra/nqemis2 ] Infructuosa herbarosmarini. Apul. de Herb. c. 779.
PSY
PSYCHE [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSY=CHE [PSŪCHE]] es, f. [ yuxh\ ] Anima. Psychen vt formosissimam puellam sistit Apul. Met. 4. Cuius fabulam allegorice ad animam retulit Tulgent. Vid. Beroald. Not. p. m. 522.
PSYCHICVS a, um. Adi. yuxiko\s2 ] Animalis. Tertull. Montanista scripsit librum contra Psychicos, quo orthodoxos reprehendit, vt nimis corpori animali, [ yuxikw=| deditos. Conf. Idem aduers. Marc. 4, 22.
PSYCHOMACHIA ae. f. [ yuxomaxi/a ] Sic carmen vocat Prudentius, in quo pugna virtutum et vitiorum, quae in anima sunt, describitur.
PSYCHOMANTĪVM i. n. [ yuxomantei=on ] Locus vaticinii, vbi frebat manium euocatio. [...]
page 1158, image: s1158PSYCHOTROPHVM i. n. [ yuxotrofon ] Herba de qua Plin. 25, 8 s. 46 Quae Vettonica dicitur in Gallia, in Italia autem serratula, a Graecis Cestros aut Psychotrophon.
PSYCHROLVSIA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=SIA [PSYCHROLŪSIA]] ae. f. [ yuxrolousi/a ] Frigidum lauacrum. vid. Cael. Aurel. Acut. 1, 14, 112. et Tard. 1, 1, 47. 3, 2, 40. etc.
PSYCHROLVTES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=TES [PSYCHROLŪTES]], vel PSYCHROLVTA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PSYCHROLV=TA [PSYCHROLŪTA]] ae. m. [ yuxrolou/ths2 ] Qui frigida lauatur. [...]
PSYDRACION i. n. [ yudra/kion ] Genus pustularum durarum et subalbidarum acutarumque, caput praecipue infestantium. Paul. Aegineta Cels. 5, 28.
PSYLLI ōrum. m. [ *yu/lloi ] Populi sunt Libyae in Africa, a Psyllo rege dicti, quibus, vt scribit Plin. 7, 2 [...]
PSYLLION i. n. [ yu/llion ] Herba radice tenui, superuacua; sarmentosum, fabae granis in cacuminibus, foliis canino capiti non dissimilibus, semine autem pulici, vnde et nomen: hoc in baccis; ipsa herba in vineis inuenitur, etc. [...]
PSYLLIS is. m. Fluuius in Bosphoro ponti Euxini Plin. 6, 1.
PSYLLIVM i. n. [ *yu/llion ] Ptolemaeo 5, 1 vrbs Bithyniae: vulgo Picello.
PSYTHIVS a, um. speciatim
PSYTHIA ae. f. [ yuqi/a ] Vuae epitheton. Virg. Georg. 2, 93 [...]
PTA et PTE
PTARMICVS a, um. [ ptarmiko\s2 ] Sternutatorius. Dioscor. 2, 156.
PTE [ ge\ ] Syllabica adiectio Ablatiuis aliquando iungi solita; vt Meapte, tuapte, suapte, nostrapte, vestrapte. [...]
PTERA [ ptera\ ] siue vt Vitruu. 3, 2. [...]
PTERELAS ae. m. Taphiorum rex, de quo Ouid. in Ibin 362. [...]
PTERIS idis. f. Herba, prima species est filicis, herbae nobilis, quam Plin. describit, eiusdemque vires monstrat 27, 9. conf. Apul. c. 76. et Dioscor. 4, 186.
PTERNICA Caulis est herbae, quae vocatur cactos; de qua Plin. 21, 16. al. Pternix.
PTEROMA, et PTERON vid. PTERA.
PTEROPHOROS i. m. [ *pterofo/ros2 ] Est Regio apud Ripheos montes: sic dicta ab assidua niue, quae ibi pennarum similitudine continuo decidit Plin. 4, 13.
PTERŌTVS a, um. Adi. [ pterwto\s2 ] Alatus, ansatus. Pteroti, duo Neronis calices ex vitro. [...]
PTERYGIVM i. n. [ pteru/gion ] In oculis vocatur Membranula quaedam neruosa, quae oriens ab angulo, vel a narium vel temporum parte ad coronam vsque, interim et pupillam operit. [...]
PTERYGŌMA atis. n. [ pteru/gwma ] Est Pegma aedificii instar, alae, Vitruu. 10, 17. vid. Bald. Lex. p. 95.
PTISANA ae. f. [ ptissa/nh ] Hordeum decorticatum et pistillo contusum, vnde ( a)po\ tou= pti/ssein ) nomen habet: it. Sorbitionis s. tenuissimae pultis genus ex illa paratum. [...]
page 1159, image: s1159PTISANARIVM i. n. [ ptissana/rion ] Forma Diminut. Hor. Serm. 2, 3, 155 [...]
PTO
PTOCHIA, ae. f. s. PTOCHION i. n. [ ptwxei=a ] Domus alendis pauperibus destinata, idem quod Ptochodochium l. 15 et 17 §. 1 vlt. C. de Sacrosanct. Eccles.
PTOCHOTROPHĪA n. Plur. ptwxotrofei=a ] Diuersoria siue domus, in quibus mendici nutriuntur: [ ptwxo\n enim Graeci mendicum dicunt, et tre/fw nutrio. [...]
PTOCHOTROPHVS i. m. [ ptwxo/trofos2 ] Qui pauperes alit. Vid. l. 1 Cod. Tit. 3. et ibid. leg. 42.
PTOĖMPHANAE ārum. m. Pl. Populi in Africa, qui canem pro rege habent, motu eius imperia augurantes, sicut et PTOĖMBARI Plin. 6, 30.
PTOLEMAEVS i. m. [ *ptolemai=os2 ] Nomen Aegypti post Alexandrum M. regibus commune a Ptolemaeo Lagi F. vno Ducum Alexandri ductum. [...]
PTOLEMAEŹVS a, um. Adi. [ *ptolemai/eios2 ] quinque syllabarum. [...]
PTOLEMĀIS idis. f. Patronym. [ *ptolemai\+s2 ] Lucan. 10, 69 Miscuit incestam ducibus Ptolemaida nostris. De Cleopatra. Adiectiue Sidon. Carm. 5, 461 Ptolemaide gaza.
PTOLEMAIS idis. f. [ *ptolemai\+s2 ] Oppidum in margine Rubri maris, ad primos elephantorum venatus, a Ptolemaeo Philadelpho conditum est in regione Troglodytarum Plin. 2, 73. [...]
PTYAS adis. f. ptua\s2, a [ ptuei\n spuere ] Aspidis genus quoddam, quod sputum homini letale in oculos exspuit. [...]
PVB
PVBER eris. Adi. com. vid. infra in
PVBES [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=BES [PŪBES]] is. f. h(/bh kai\ e)nh=lic kai\ h)i/qeos2 Gloss. Lat. Gr.] Proprie Lanugo, quae maribus decimoquarto anno, feminis duodecimo circa pudenda oriri incipit. [...]
PVBENS, entis. Partic. ab obsoleto PVBEO [ e)fhbw=n, e)nh=lic ]
page 1160, image: s1160Pubentes herbae, per translationem Virg. Georg. 4, 514 [...]
PVBEO vnde superest
PVBESCO pubui, ere. [ e)fhbe/w, h(ba/skw, geneia/w, xnoa/zw ] Lanuginem emittere, ad maturitatem, et generandi facultatem peruenire, quod eleganti translatione etiam de stirpibus et plantis dicitur. [...]
PVBESCENS entis. Partic. Idem quod Pubens. [...]
PVBERTAS ātis. f. [ h(/bh, a)ntipaidi/a ] Aetas generando sui simile apta, quam leges certo annorum numero finire solent. [...]
PVBERĀLE is. n. Pubes, vel in pube pili. Gloss. Gr. Lat. [ )efh/baion.
PVBŹDA, vel PVBETA ae. m. Adolescens. Gloss. Isidor. Glossae aliae, Pubeda, Iuuenis siue pube. al. Pubeda adultus. Mart. Capell. 1 p. 12 Pubeda vixdum. conf. 9 p. 308.
PVBLICIVS [1] Gentis Romanae nomen, vnde nobiles illi aediles Publicii, de quibus Ouid. Fast. 5, 288. [...]
PVBLICVS a, um. Adi. [ dhmo/sios2, e)/ndhmos2 ] quasi Populicus, a populo; vnde et Poplicus, Poplicola, et Gr. [ popliko/las2, po/plios2. [...]
page 1161, image: s1161PVBLICE Adu. [ dhmosi/a|, pa/ndhmon ] In Conspectu populi etc. vt in PVBLICVS ostendimus. [...]
PVBLICO āre. [ dhmeu/w, dhmosio/w, e)kdi/dwmi ] Publicum facere, quod interdum ad solam notitiam refertur, vt sit Omnibus palam facere, manifestare. [...]
page 1162, image: s1162PVBLICANS antis. Partic. Conditio publicantium, scil. Opus Plin. Nat. Hist. praef.
PVBLICĀTVS a, um. Bona publieata Nep. 7, 4, 5. et 8, 1, 5. Publicata, vid. Pudicitia, in PVDEO. Sermones publicati Petron. c. 39. i. Copia facta omnibus inter se et cum conuiuatore loquendi.
PVBLICATIO ōnis. f. [ dh/meusis2 ] Cic. in Catil. 4, 10 c. 5 Adiungit etiam publicationem bonorum. Proponere publicationem bonorum Cic. pro Planc. 97.
PVBLICĀTOR, ōris. m. Publicator occulti Sidon. Epist. 3, 13. Onomast. Vet. Publicator, [ telw/nhs2.
PVBLICATRIX īcis. f. Sic, Publicatrix intestini decoris, Venus ab Arnobio dicta 1.
PVBLICĀNVS i. m. [ te/lwn, telw/nhs2 ] Publicanos appellarunt, qui Publica, i. vectigalia omnesque adeo Pop. Rom. reditus exigendos rediniebant. [...]
PVBLICOLA quasi Cultor et obseruator populi, dhmokh/dhs2, dhmotiko\s2 Gloss. Lat. Gr.] hoc cognomine dictus est Publius Valerius, qui in locum Tarquinii Collatini consul a populo suffectus est. [...]
PVBLICIVS [2] Adi. Vid. supra suo loco.
PVBLICITVS Adu. [ dhmosi/ws2 ] Idem quod publice. [...]
PVBLIPOR oris. m. [ *poubli/ou pai=s2 ] Publii puer siue seruus. Vid. PVER n. 1. it. MARCIPOR. itemque QVINTIPOR ex Festo.
PVBLIVS genere Syrus fuit, conditione seruus cuius Mimi, i. versus vitae quandam picturam habentes, plusculi supersunt. [...]
PVBLILIVS i. m. Aliud nomen a Publio descendens. Vid. Sigon. de Nom. Rom.
PVC
PVCĪNVM i. n. [ *pou/kinon ] Castellum in Venetia decima regione Italiae, in Carnorum agro, nobilitatum, ob vina elegantia quae ibidem nascuntur Plin. 3, 18. Hinc
PVCĪNVS a, um. Adi. vt, Pucinum vinum [ *poukino\s2 oi)=nos2 ] ab oppido Pucino, in quo nascitur. [...]
PVD
PVDA ae. f. Charta, s. papyrus, sec. Voss. ad Melam 3, 9 p. 599. vid. BVDA.
PVDEO ui, itum, źre. [ ai)de/omai, ai)sxu/nomai, e)ruqria/w ] Fere semper in tertiis tantum personis legitur. [...]
page 1163, image: s1163PVDESCIT pro Pudet. Prudent. Cathem. 2, 26 Piget, pudescit, poenitet.
PVDENS entis. Partic. [ ai)dh/mwn ] Cic. Verr. 3, 161 c. 69 [...]
PVDENTER Adu. [ ai)dhmo/nws2 ] Cum verecundia, vel verecunde: cui contrarium Impudenter. [...]
PVDENDVS a, um. Adi. [ ai)doi=os2, ai)sxunte/os2 ] Plin. 17, 12 Illam inscitiam pudendam esse conueniet. [...]
PVDIBVNDVS a, um. Aliud Adi. [ ai)sxunthro\s2 ] Idem quod Pudens. [...]
PVDIBILIS e. Adi. Lamprid. Heliogab. c. 12 Pudibilia membra.
PVDIMENTVM i. n. Gloss. Gr. Lat. [ ai)doi=on, pudimentum, pudendum.
PVDEFĪO fieri. [ ai)sxu/nomai ] a Pudefacio fit. Gell. 15, 17 Traditas sibi tibias quum ad os adhibuisset, inflassetque, pudefactus oris deformitate abiecit, infregitque. de Alcibiade.
PVDĪCVS a, um. Adi. [ sw/frwn, semno\s2, po/tnios2 ] Quem pudet facile vbi oportet. [...]
PVDĪCE Adu. [ swfro/nws2 ] Plaut. Amph. 1, 1, 192 Ego tibi istam hodie sceleste comprimam linguam. [...]
page 1164, image: s1164PVDICITIVS Idem. Apul. Apol. 1 p. 312 ed. Colu. Versus tanto pudicitius compositi. Elmenb. leg. pudicius: vid. eius Emendd. p. 281.
PVDICITIA ae. f. [ to\ sw=fron, swfrosu/nh ] Virtus pudicorum. Plin. 17, 25 [...]
PVDOR, ōris. m. [ ai)dw\s2, ai)sxu/nh ] Metus et fuga turpitudinis, non venereae modo, sed omnis etiam alterins, adeo quidem, vt interdum generale virtutis omnis nomen videatur. [...]
page 1165, image: s1165PVDORĀTVS a, um. Vulg. Interp. Sirac. 26, 19 Melior sancta et pudorata Sarisb. 8, 11 Pudoratissima virgo.
PVDORŌSVS a, um. Idem. Gloss. Gr. Lat. ai)dh/mwn modestus, pudorosus.
PVDORICOLOR oris. i. Rubicundus. Naeu. apud Gell. 19, 7 Auroram pudoricolorem.
PVE
PVELLA [1] etc. vid. post PVER.
PVER pueri. m. [ pai=s2 ] Puer quasi Purus, id est impubes: Varro ap. Censorin. de Die Nat. c. 14. et Isidor. 11, 2. [...]
PVERVS i. m. [ paidi/on ] Etiam declinatur antique. [...]
page 1166, image: s1166PVERA ae. f. [ paidi/skh, kora/sion ] i. Puella. Varro, Properate viuere puerae, quas sinit aetatula ludere et amare, et Veneris tenere, leges: Nonius 2, 674. [...]
PVERVLVS i. m. [ paida/rion ] Dimin. a Puerus. [...]
PVERCVLVS i. m. Aliud Dimin. Arnob. 2 p. 59. et 7 p. 247.
PVERPERA ae. f. [ lexw\ ] Mulier quae recens peperit. Ter. Adelph. 5, 7, 23 Multo rectius est, quam illam puerperam nunc duci huc per viam aegrotam. Plin. 7, 4 et 28, 19. Hor. Epod. 17, 52.
PVERPERVS a, um. Adi. [ lexw/i+os2 ] Quod partum iuuat: Ouid. Met. 10, 511 [...]
PVERPERIVM i. n. [ loxei/a ] Tempus, quo puerpera ex dolore partus, recumbit, vel etiam tempus ipsum, quo parit mulier. [...]
PVERIGER era, erum. Adi. Fulgent. Mythol. 1 Semina puerigera visceribus infundere.
PVERŌSVS a, um. Gloss. Gr. Lat. [ paidiko\s2, puerosus.
PVERASCO ere. Suet. Calig. c. 7 Nouem liberos tulit, quorum duo infantes adhuc rapti, vnus iam puerascens insigni festiuitate. [...]
PVERARIVS i. m. Puerorum amator. Gloss. Gr. Lat. [ filo/pais2, puerarius.
PVERASTER tri. m. Gloss. Gr. Lat. [ a)nti/pais2, pueraster. i. puer aliquantum robustus, vix amplius puer.
PVERĪLIS e. Adi. [ paidiko\s2, paidariw/dhs2 ] Quod est pueri, vel quod puerorum proprium esse solet. [...]
PVERILITAS ātis. f. [ to\ paidariw=des2 ] Leuitas puerilis. [...]
PVERILITER Adu. [ paidariwdw=s2 ] More puerorum. [...]
PVERITIA ae. f. [ pai/dwn h(liki/a ] Aetas puerilis. E ludo et pueritiae disciplina Cic. pro L. Man. c. 10. [...]
PVERITIES źi. f. Auson. Profess. Burdigal. 10, 17.
PVELLVS i. m. Dimin. a Puer. [ paidiska/rion ] Lucilius, Cumque hic tam formosus tibi ac te dignus puellus. [...]
PVELLA [2] ae. f. [ kora/sion ] Dimin. a Puera. Cic. Att. 1, 5 [...]
page 1167, image: s1167PVELLVLA ae. f. [ ko/rion, kori/skion ] Alterum Dimin. Catull. in Epithal. Iul. f. 59 (62) 57 [...]
PVELLĀRIS e. Adi. [ korasiw/dhs2, koriw/dhs2 ] Quod puellarum proprium est, vel quod puellarum est. [...]
PVELLARIVS a, um. Adi. Petron. c. 43 Puellarius idem ac puellarum ac puerorum amator. Verum, forte cum Burm. leg. Pullarius.
PVELLARITER Adu. [ koriwdw=s2 ] Plin. Epist. 8, 10 Dum se praegnantem puellariter nescit, ac per hoc, etc.
PVELLASCO ere. [ qhlu/nomai ] Effeminari. Pacuuius, Puellascunt lasciuia adulescentes. [...]
PVELLATŌRIVS a, um. Quod est puellarum, aut simile huic rei, quam faciunt puellae. [...]
PVELLITOR āri. Puellitari verbum, vt multa alia, Laberius finxit, de iis agens, qui cum vetulis rem habent, quarum naturam eugium canum vocauit. [...]
PVG
PVGIL ilis. c. [ pu/kths2, pu/gmaxos2, a)gwnisth\s2 ] a Pugna dicitur, vt ait Donatus: vel a Pugno: Qui vel quae pugno pugnandi artem novit. [...]
PVGILO, āre. et PVGILLOR āri. Verbum antiquum. [...]
PVGILANS antis. Partic. Treb. Poll. Gallien. c. 8 Pugiles sacculis non veritate pugilantes.
PVGILATIO ōnis. f. Denomin. [ pugmaxi/a ] Pugilum exercitatio. [...]
PVGILĀTOR, ōris. m. Arnob. 1 p. 30 Tyndaridae Castores, equos vnus domitare consuetus, alter pugilator bonus. Conf. Sidon. Epist. 9, 14 Pugilator, [ pagkratiasth\s2, Vet. Gloss.
PVGILATORIVS a, um. Plaut. Rud. 3, 4, 16. Vid. post PVGNVS, PVGILLVS.
PVGILĀTVS ūs. m. [ pugmh\ ] Pugilum ludus. Plaut. Capt. 4, 2, 13 [...]
PVGILICE Adu. [ puktikw=s2 ] Firmiter, valenter, quemadmodum pugiles solent. Plaut. Epid. 1, 1, 18 Quid, herilis noster filius valet? T. pugilice, atque athletice.
PVGILLARIS, PVGILLVS vid. PVGNVS.
PVGIO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=GIO [PŪGIO]] ōnis. m. [ e)gxeiri/dion ] Genus teli, a pugno dictus, quod facile prehenditur, vel quod eo praesentius pugnetur. [...]
page 1168, image: s1168PVGIVNCVLVS i. m. [ maxairi/dion ] Dimin. Cic. Fragm. Hispaniensem pugiunculum Cn. Pisonem appellat. [...]
PVGNA ae. f. [ ma/xh ] Lucta, praelium, et omne certamen, quod manu et viribus peragitur. [...]
PVGNICVLA ae. f. Pro Leui pugna Catonem vsurpasse, ait Perottus p. 595. Forte ad locum modo laudatum respiciens.
PVGNO āre. [ ma/xomai, polemi/zw ] Pugnis certare, Pugnam committere. [...]
page 1169, image: s1169PVGNANS antis. Partic. [ maxo/menos2 ] Domare pugnantem Ouid. Met. 13, 172. [...]
PVGNĀTVS a, um. Partic. [ memaxesme/nos2 ] Sallustius Iug. c. 54 Quae negotia multo magis quam praelium male pugnatum a suis, regem terrebant. [...]
PVGNAX ācis. Adi. [ ma/ximos2 ] Bellicosus. Plin. 22, 21 Perdices et gallinaceos pugnatiores fieri putant, in cibum eorum additis. [...]
PVGNACITAS ātis. f. [ to\ ma/ximon ] Pugnandi vis. Plin. 10, 33 Perdices capiuntur quoque pugnacitate eiusdem libidinis. Argumentorum pugnacitas Quinctil. 4, 3.
PVGNACITER Adu. [ maxi/mws2 ] Pertinaciter, instanter. Cic. Acad. 4, 9 c. 3 [...]
PVGNĀTOR, ōris. m. [ maxhth\s2 ] Liu. 24, 15 Deinde occupata dextra tenendo caput, fortissimus quisque pugnator esse desierat. Frontin. 4, 7, 37. Pugnator gallus gallinaceus Plin. 30, 15.
PVGNATRIX īcis. f. Pugnatrix natio et formidanda Ammian. 23, 6. Intulit hoc vulnus pugnatrix subdola Prudent. Psychom. v. 683.
PVGNATORIVS a, um. Adi. Oratorium robur et mucro pugnatorius Sen. Contr. 2 praef. Batuebat pugnatoriis armis Suet. Calig. c. 54.
PVGNACVLVM i. n. [ promaxw\n ] Locus vnde pugnatur. Plaut. Mil. 2, 3, 63 Deturbabo iam ego illum de pugnaculis. Ammian. 21, 12 Susceptus ad pugnaculum solus.
page 1170, image: s1170PVGNVS i. m. Manus contracta, [ dra\c, ko/ndulos2 ] a punctione, id est percussione dicitur, auctore Festo. [...]
PVGNEVS a, um. Adi. Plaut. Amph. 1, 1, 140 Me hospitio pugneo accepturus est. Idem Rud. 3, 4, 58 Iam tibi messis in ore fiet mergis pugneis.
PVGNITVS Adu. Caecil. apud Nonium 11, 38 Quidam qui se malit pugnitus pessundari. i. pugnis.
PVGILLVS i. m. [ dra/kion ] Dimin. a Pugnus. Vt in Pugil, ita hic primam corripiunt. [...]
PVGILLVM i. n. Idem. dra\c xeiro\s2 Gloss. Lat. Gr.
PVGILLĀRIS [1] e. Adi. [ drakiai=os2 ] Quod pugillum siue pugnum implere potest, Quantum pugnus potest continere. [...]
PVGILLĀRIS [2], is. m. vel PVGILLAR siue PVGILLARE is. n. [ pinaki/dion ] Pugillares, Tabellae cereae, vel alterius materiae, in quibus stilo scribimus: dictae quod pugno comprehendantur. [...]
PVGILLATORIVS a, um. Adi. [ drakidiko\s2 ] Quod pugno percutitur. [...]
PVL
PVLCHER chra, chrum. Adi. [ kalo\s2, eu)eidh\s2 ] Hoc nomine colorem quasi quendam virtutis et omnis praestantiae indicamus. [...]
page 1171, image: s1171PVLCHRALIA ium. n. Vt, Pulchralibus, atque cupediis, Festus, qui addit, idem in ea, quae est de fundo oleario. [...]
PVLCHRE Adu. [ perikalle/ws2 ] Aeque late patet, ac nomen Pulcher: verbo, vbi pulchre dicimus, ibi placere nobis rem et vel oculorum vel reliquo iudicio probari, significamus. [...]
PVLCHELLVS a, um. Dimin. Cic. Att. 1, 16 Redeo ad altercationem: surgit pulchellus puer. [...]
PVLCHRESCO ere. Cassiod. Varr. Epist. 5, 40 Vnius rei facies de addita venustate pulchrescit. Ser. Sammon. c. 45 vlt. -- succis hederae pulchrescit foeda cicatrix. [...]
PVLCHRITVDO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVLCHRITV=DO [PULCHRITŪDO]] inis. f. [ ka/llos2 ] Species, venustas, decor, elegantia, honestas, et quidquid placet. Cic. Off. 1, 98 [...]
PVLCHRITAS ātis. f. Pulchritudo. Nonius 2, 665 Caecilius, Dii boni quid illud est pulchritatis.
PVLEGIVM, s. PVLEIVM i. n. [ glh/xwn, blh/xwn ] Herba hortensis vulgo nota. [...]
PVLEIATVM i. n. Pro Vino puleio seu pulegio condito, dixit Lamprid. Heliog. c. 19.
PVLEX [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=LEX [PŪLEX]] icis. m. [ yu/lla ] Sic vocantur Couponarum aestiua animalia, pernici molesta saltu Plin. 9, 47 s. 71. [...]
page 1172, image: s1172PVLICO āre. Pulices progignere. Gloss. Gr. Lat. [ yulli/zw, pulico.
PVLICARIA ae. f. Herba Psyllium. Octau. Hor. 1, 10.
PVLICŌSVS a, um. Adi. [ yullw/dhs2 ] Pulicibus plenum. Columel. 7, 13 [...]
PVLLARIAE ārum. f. Pl. Insula in Illyrico. Plin. 3 vlt. Clarae ante ostia Timaui calidorum fontium, cum aestu maris crescentium: iuxta Istrorum agrum, Cissa, Pullariae et Absyrtides.
PVLLARIAM Plautus dixit Manum dextram. Paullus.
PVLLARIVS, PVLLASTER vid. PVLLVS Subst.
PVLLATVS vid. PVLLVS Adi.
PVLLESCO, PVLLICENVS, PVLLITIES vid. PVLLVS Subst.
PVLLASCO, PVLLVLO vid. PVLLVS Subst.
PVLLVS [1] i. m. [ paidari/on, neosso\s2 ] Quidam per syncopam a Puellus dici volunt: significat certe paruum, nouellum non hominem modo, sed omnium animalium fetum. [...]
PVLLO āre. Germinare. Calpurn. Ecl. 5, 20 Gramine silua pullat. vid. PVLLVLO.
PVLLVLO āre. [ parafue/w ] Quasi Pullulos emittere. [...]
PVLLVLASCO ere. [ blastew ] Pullulantem fieri. Columel. 4, 21 extr. Et ita ex nouello palmite vitis pullulascit. [...]
PVLLESCO ėre. blasta/nw Onomast. Vet.] Idem quod Pullulascere. Columel. 4, 21 extr. Quidquid est supra vetusti brachii, amputatur, et ita ex nouello palmite vitis pullescit. Legitur et Pullulascit.
PVLLASTER, tri. m. vel PVLLASTRA ae. f. [ o)rni/qion ] Significat Gallum siue Gallinam adolescentes. [...]
PVLLETRA vel PVLLITRA ae. m. vid. PVLLASTER.
PVLLICŹNVS i. m. [ pwla/rion, neotto\s2 ] Dimin. a Pullus. Lamprid. de Alex. Seuero c. 41 [...]
PVLLĪNVS a, um. Adi. [ pwlino\s2 ] Quod est pulli. Vnde, Pullini dentes, quos primum equi iaciunt. [...]
PVLLARIVS [1] a, um. Adi. Ad pullos spectans. Pullaria collectio Veget. 2, 25. [...]
PVLLARIVS [2] i. m. [ pwloko/mos2 ] Qui pullorum curam habet. [...]
PVLLARIA ae. f. Int. passio. Est morbus pullorum equinorum.
PVLLATIO ōnis. f. [ pwlotoki/a ] Fetura pullorum. Columel. 8. 5, 9 Plerique tamen etiam ab aestiuo solstitio non putant bonam pullationem.
PVLLEIĀCEVS, i. m. Pro Pullo gallinaceo, an PVLEIACEVS pro Puleio dixerit, Augustus, dubium faciunt libri veteres, et noui Critici apud Suet. August. c. 87.
PVLLIGER a, um. Adi. Fulgent. Mythol. 1. Oua pulligera ingerere.
PVLLIPREMO ōnis. m. Puerorum plagiarius, vel Paedico. Auson. Epigr. 70, 8.
page 1173, image: s1173PVLLITIES źi. f. [ neossoi\ ] Pulli. Columel. 9, 11 Itaque quum primo Vere in eo vase nata est pullities, nouus rex eliditur. [...]
PVLLVLVS [1] i. m. Dimin. Apul. Met. 8 p. 213 [...]
PVLLVS [2] a, um. Adi. [ faio\s2 ] Fuscus, quali oues non albae nascuntur. [...]
PVLLĀTVS a, um. Adi. [ melanei/mwn ] Pulla veste indutus, hoc est Lugubrem habitum ferens, vel luctus causa, vel alia quauis ratione. [...]
PVLLĪGO inis. f. [ faio/ths2 ] Idem quod Pullus color. [...]
PVLLVLVS [2] a, um. Adi. Dimin. Pullula terra Columel. 2, 2, 19 MSS. quidam Pulila. al. Pulla.
PVLMENTVM i. n. [ o)/yon ] Non puls, sed, vt ait Varro de L. L. 4, 22 p. 28, 6 [...]
PVLMENTĀRIS e. Adi. [ o)yotiko\s2 ] Quod pertinet ad pulmentum. Plin. 18, 12 Praeualens pulmentari cibo.
PVLMENTARIVM i. n. [ prosfa/gion, o)/yon ] Idem plane quod pulmentum, quidquid praeter pultem, et postea panem in cibo sumebatur. [...]
PVLMO ōnis. m. [ pneu/mwn ] Follis ille naturalis, quo spiritum ducunt, et reddunt animalia. [...]
page 1174, image: s1174PVLMVNCVLVS i. m. Dimin. Paruus pulmo, vel caruncula paruo pulmoni similis. [...]
PVLMONĀCEVS a, um. Adi. Pulmonis speciem habens. Pulmonacea radix Veget. 1, 12.
PVLMONARIVS a, um. Adi. [ peripneumoniko\s2 ] Qui laborat pulmonis morbo. Ouis pulmonaria, apud Columel. 7, 5.
PVLMONEVS a, um. Adi. Tumens et mollis instar pulmonis Plaut. Epid. 5, 1, 21 [...]
PVLPA ae. f. Pars mollior in arboribus. [...]
PVLPĀMEN inis. n. Epit. Liu. 48 Masanissa sine pulpamine mandere, et gustare panem tantummodo solitus.
PVLPAMENTVM i. n. a Pulpa dictum est, et tum ipsam pulpam significat, tum accipitur pro quouis Cibo lautiore. [...]
PVLPO āre. Vox vulturis, quasi dicatur pulpam seu carnem poscere. Auctor Philomel. 27 Vultur pulpare probatur.
PVLPŌSVS a, um. Adi. Pulpa plenus. Apul. Met. 7 p. 195 Terga pulposis torulis obesa.
PVLPVS i. m. Genus piscis. Theod. Prisc. de Diaet. c. 1.
PVLPITVM i. n. qume/lh, sani/dwma e)pi/pedon Gloss. Lat. Gr. (conf. Vitr. 5, 6) it. ba/sis2 culiko\n ( culikh\ ) Gloss. Lat. Gr.] Locus ante scenam editior, in quo omnis comoedia recitabatur. [...]
PVLPITO āre. i. Pulpitis et asseribus fulcire. Sidon. Epist. 8, 12 Pandi carinarum ventres abiegnarum trabium textu pulpitabuntur.
PVLS pultis. f. [ polto\s2 ] Victus antiquissimus ex farina, et aqua apud lautiores etiam melle seu caseo, ouo decocto factus. [...]
PVLTICVLA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVLTICV=LA [PULTICŪLA]] ae. f. Dimin. [ polta/rion ] Plin. 26, 8. Columel. 8, 1 Nec minus quolibet frumento cocta pulticula. add. Cels. 4, 6. Aurel. Ac. 2, 18, 108.
PVLTARIVS i. m. [ e(yhth/rion ] Vrceus forte intelligitur, vas in quo vel coquebatur puls, vel inferebatur, et si quod aliud huic esset simile. [...]
page 1175, image: s1175PVLTIFICVS a, um. Adi. Auson. in Monosyllabis v. 61 Mox ador, atque adoris de polline pultificum far.
PVLTIPHAGVS i. m. [ poltufa/gos2 ] Opifex, qui pultem vorat, apud Plautum legitur Most. 3, 2, 141. vid. Scalig. ad Varr. de R. R. 3, 7, 3. Nempe Poeni amabant Pultem. vid. PVLS Punica ex Caton. 85.
PVLTIPHAGONIDES is. m. Plaut. Poen. prol. 53. [...]
PVLSO, PVLSVLA, PVLSVS, PVLTO vid. PELLO.
PVLVERO, PVLVEREVS etc. vid. PVLVIS.
PVLVĪNAR āris. n. [ proskefa/laion ] Est Quod capiti dormituri supponimus. [...]
PVLVINARIS e. Adi. Sedens in puluinis. Pica Puluinaris Petron. 37. Conuicium in mulierem de puluino suo semper concionantem.
PVLVINARIVM i. n. Idem quod Puluinar, id est lectus, qui in templis sterni consueuerat. [...]
PVLVĪNVS i. m. Culcitra, saccus plumis vel pilis effartus, in quo mollius cubetur, sedeatur. [...]
PVLVINĀTVS a, um. Adi. Quod est ad similitudinem pulvini, conuexum. [...]
PVLVINVLVS i. m. Dimin. Columel. de Arbor. c. 10 [...]
PVLVILLVS i. m. Aliud. Dimin. [...]
PVLVIS eris. c. [ koniorto\s2, koni/salos2 ] Minutiarum terrestrium multitudo. [...]
page 1176, image: s1176PVLVISCVLVS, i. m. [ koniorti/dion ] vel PVLVISCVLVM i. n. Dimin. [...]
PVLVICVLVS ead. significatione est Solin. c. 15 extr. Salmas. Totum locum damus in AVRATILIS.
PVLVEREVS a, um. Adi. [ konisa/leos2 ] Plenum pulueribus. [...]
PVLVERVLENTVS a, um. Adi. [ koniortw/dhs2 ] Idem. Martial. 7, 31 [...]
PVLVERO āre. [ koniorto/w, koni/w ] Resoluere in puluerem. [...]
page 1177, image: s1177PVLVERATICVM, i. n. siue PVLVERATICA ae. f. Honorarium est quod quasi pro labore et puluere agrimensoribus datur, Frontinus. [...]
PVLVERATIO ōnis. f. [ konio/rtwsis2 ] Genus culturae, vt ait, Seruius in Georg. 2, 418 [...]
PVLVERIZATVS a, um. Tuspuluerizatum Veget. 1, 54. i. in puluerem redactum, leuigatum.
PVM
PVMEX icis. m. [ ki/sshris2 ] Lapis cauernosus ad corpora leuiganda laudatissimus, in mari crescens. [...]
PVMICŌSVS a, um. Adi. [ kisshrw/dhs2 ] Quod pumicis vel naturam vel similitudinem habet, h. e. Rarum et cauernosum. [...]
PVMICEVS a, um. Aliud Adi. [ kissh/rinos2 ] Plaut. Pseud. 1, 1, 73 [...]
PVMICO āre. [ kisshri/zw ] Pumice polire, leuigare. [...]
PVMICĀTVS a, um. Pumice politus. Plin. Epist. (2, 11) Qui titulus a vita hominis comti semper et pumicati non abhorrebat. conf. Sidon. 8, 3. Dentes pumicati Hieron. Ep. 10 ad Furiam.
PVMICATIO ōnis. f. Papin. ICtus.
PVMICĀTOR, ōris. m. Gloss. Cyrill. [ smh/kths2.
PVMILIO, seu POMILIO ōnis. m. [ na/nos2 ] Qui Nanus alias dicitur: quanquam Plin. 11, 49 [...]
PVMILO ōnis. m. [ a)nqrwpi/skos2 ] Legitur apud Statium pro Pumilione, Silu. 1, 6, 57 Hic audax subit ordo pumilonum, etc. Producit hic primam, quum alibi contrahat.
PVMILVS i. m. [ a)nqrwpa/rion ] Ab eodem Statio, pro Pumilione vsurpatur, Silu. 1, 6, 64 Casuraeque vagis grues rapinis, Mirantur pumilos ferociores. Contrahitque primam, quum alibi producat.
PVMILIVS i. m. [ a)nqrwpi/dion ] Idem. Sueton. August. c. 83 Nam pumilios, et distortos, et omnes generis eiusdem, vt ludibria naturae, malique ominis, abhorrebat. vid. Torrent.
PVMILIS is. m. Onomast. Vet. Pumilis, [ o( na/nos2. Adiectiue sumitur, atque hinc Compar. formatur apud Apul. Met. 5 p. 163 Maritum sortita sum quouis puero pumiliorem.
PVMVLA ae. f. Vitis genus Plin. 14, 3.
page 1178, image: s1178PVNCTA, PVNCTILLVM etc. statim damus sub PVNGO.
PVNGO pupugi, punctum, ere. [ sti/zw, nu/ttw ] dicuntur corpora acuta, cum imprimuntur et penetrant in molliora, cum sensu quodam doloris. [...]
PVNGENS entis. Partic. [ nu/ttwn ] Plin. 16, 24 Pungentia folia, pino, etc. Idem 8, 57.
PVNCTVS [1] a, um. Aliud Partic. [ stixqei\s2 ] Vulnus punctum acu Cic. pro Milon. 66 c. 24. Puncto tempore Lucr. 2, 263. i. perbreui. Puncti stigmate Petron. c. 103.
PVNCTA ae. f. Ictus, qui punctim infertur. [...]
PVNCTVS [2] ūs. m. [ stigmh\, ke/nthma ] et PVNCTVM, i. n. frequentius. [...]
PVNCTVLVM i. Dimin. Apul. Met. 6 p. 182.
PVNCTILLVM ex Punctulo Diminut. Solin. 25 (15) Punctilla interlucentia.
PVNCTIM Adu. Per punctiones, siue pungendo. Liu. 22, 46 Hispano punctim magis quam caesim assueto petere hostem.
PVNCTVRA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PVNCTV=RA [PUNCTŪRA]] ae. f. Firmic. 8, 21 Duodecima pars Geminorum si in horoscopo fuerit, inuenta, Marte praesente, viri punctura teli morientur, mulieres vero in partu deficient. [...]
PVNCTIO ōnis. [ sti/cis2 ] Plin. 25, 13 Bibitur et contra serpentes,
page 1179, image: s1179et ante sectiones punctionesque, ne sentiantur Cael. Aurel. Acut. 2, 6. Cels. 8, 9, 2.
PVNCTIVNCVLA ae. f. Dimin. [ nucei/dion ] Senec. de Ira, Magis ignosco ei, qui vulnus inimici, quam qui punctiunculam concupiscit. [...]
PVNCTO āre. Frequent. a Pungo: vox medii aeui: sed nec vetustis inaudita, si verum est
PVNCTATORIOLA ae. f. Leuis pugna, cuius auctor laudatur, vt nunc legitur, Cato apud Festum.
PVNCTĀTIM Adu. Signate, quasi per punctum: aut Breuiter, vt punctis solemus scribere. Claud. Mamert. de Stat. Anim. 3, 14 Collectim strictimque et veluti punctatim sub mentis oculum redegi.
PVNICVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=NICVS [PŪNICUS]] a, um. Adi. [ *libuko\s2 ] Quasi Poenicus, a Poenus qui a Phoenicia, detracta adspiratione, deducitur. [...]
PVNICEVS a, um. quod inuenias etiam POENICEVS. [...]
PVNICĀNVS a, um. Similiter Adi. [ *foini/kios2 ] Punicani lecti, ex Phoenicia, vel qualibus Carthaginienses vti solebant: Cic. pro Muraen. 75 c. 36 [...]
PVNICO āre. Puniceum colorem habere. Apul. Met. 3 pr. Commodum punicantibus phaleris aurora roseum quatiens lacertum, caelum inequitabant.
PVNICE Adu. Plaut. Poen. 5, 2, 22 Adibo hosce atque appellabo Punice, si respondebunt Punice pergam loqui. Loquitur nunquam nisi Punice Apul. Apol. Punice interpretari August. Epist. 173.
PVNIO īui, ītum, īre. [ kola/zw, timwre/w, mete/rxomai ] Castigare, supplicio afficere, vlcisci. [...]
PVNIENS tis. Part. Cic. Tusc. 3, 65 c. 27 Quid ille Terentianus ipse se puniens, id est, [ e(auto\n timwrou/menos2. Ex varietate lectionis coniicitur, dedisse Ciceronem Poeniens.
PVNĪTVS a, um. Partic. Cic. de Inuent. 2 c. 28 Leuius reus punitus quam promeritus est. Vid. Salmas. ad Lamprid. Com. c. 11.
PVNIENDVS a, um. Partic. [ kolaste/os2 ] Facinus puniendum Cic. pro Milon. 18 c. 7. [...]
page 1180, image: s1180PVNITIO ōnis. f. [ ko/lasma ] Val. Max. 8 pr. Punitione liberari. Tertull. ad Nation. 1, 16.
PVNĪTOR, ōris. m. [ kolasth\s2 ] Cic. pro Milon. 36 c. 13 [...]
PVP
PVPA [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=PA [PŪPA]], ae. f. et PVPVS i. m. [ kora/sion ] Puella et Puellus. [...]
PVPVLVS et PVPVLA Dimin. Catull. 56, 5 [...]
PVPILLVS, et PVPILLA Dimin. Noua sunt a Pupulo et Pupula. [...]
PVPILLĀRIS e. Adi. [ o)rfaniko\s2 ] Quod ad pupillum pertinet. Liu. 24, 18 Pecuniae quoque pupillares primo, deinde viduarum coeptae conferri. Plin. 7, 18. Suet. Aug. c. 66.
PVPILLARIVS a, um. Idem, apud Scholiast. Pers. 2, 19.
PVPILLARITER Adu. Iustin. Cod. 6 t. 30 l. 20 Pupillariter aliquem substituere. Conf. Caluin. Lex. Iur. p. 769.
PVPILLO āre. Vox Pauonis. Auct. Philomelae 26 Pupillat pauo, trinsat hirundo vaga.
PVPINIA Festus 14 Pupinia tribus, ab agro Pupinio prope Tibur. [...]
page 1181, image: s1181PVPPIS is. f. [ pru/mna, a)nti/prwron ] Posterior pars nauis. [...]
PVPPIVS i. m. [ *po/ppios2 ] Poėta Tragoediographus (inquit Acron apud Horatium) ita affectus spectantium mouit, vt eos flere compelleret. [...]
PVPVLA vid. PVPILLA. sub PVPA.
PVR
PVRGO āre. [ kaqai/rw, kaqari/zw, a(gni/zw ] Mundare, a purus, quasi puricare vel purigare. [...]
PVRGANS antis. Partic. [ kaqai/rwn ] Ouid. ex Ponto 4, 3, 53 I, bibe dixissem purgantes pectora succos. Purgante nefas crimine Idem Met. 13, 952.
PVRGĀTVS a, um. Aliud Partic. [ kaqarisqei\s2 ] Adeps purgatus Scribon. 201. 221. [...]
page 1182, image: s1182PVRGATE Adu. apud Nonium 1, 296 Enucleate dicitur, purgate, exquisite.
PVRGATIO ōnis. f. [ kaqarmo\s2, kaqarismo\s2, ka/qarsis2 ] Plin. 15, 30 [...]
PVRGATOR, ōris. m. Firmic. 8, 20 [...]
PVRGATRIX īcis. f. Tertull. de Baptismo c. 5 Purgatrice aqua se expiare.
PVRGATORIVS a, um. Adi. Purgatorio medicamento aluum vacuare Symmach. Epist. 6, 64. Conf. Ser. Sammon. 29, 9. Purgatoriae virtutes Macrob. Somn. Scip. 1, 8.
PVRGATIVVS a, um. Adi. Purgatiua medicamenta Cael. Aurel. Tard. 1, 1.
PVRGITO āre. Frequentat. Plaut. Aul. 4, 10, 23 Non mihi homines placent, qui quando malefecerunt purgitant. i. Excusant.
PVRGĀMEN inis. n. Pro purgatione. [...]
PVRGAMENTVM i. n. [ e)/kkrimma ] Sordes, quae purgando auferuntur. [...]
PVRGABILIS e. Adi. [ eu)ka/qartos2 ] Quod facile purgatur. Plin. 15, 23 Rotundior quae balanitis vocatur, purgabilis maxime et sponte prosiliens.
PVRIFICO, PVRITAS vid. PVRVS.
PVRPVRA ae. f. [ porfu/ra ] Piscis ex concharum genere annos septenos viuens. [...]
page 1183, image: s1183PVRPVREVS a, um. Adi. [ porfu/reos2, porfuro/eis2, a)lourgh\s2 ] Quod purpurae colorem refert. [...]
PVRPVRO āre. [ porfuri/zw ] Purpurae colorem habere, siue reddere. [...]
PVRPVRANS antis. Partic. Prudent. Pass. S. Laur. 275 Pur purantes stolas. Id. Vinc. Pass. 339 Purpurantem corporis cruorem.
PVRPVRASCO ere. [ porfuri/zomai ] Purpureum fieri. Cic. in Acad. ap. Non. 2, 717 Quid mare, nonne caeruleum: aut eius vnda, quum est pulsa remis, purpurascit? conf. Vopisc. in Flor. c. 4.
PVRPVRĀTVS a, um. Adi. [ porfuridwto\s2 ] Quod est purpura ornatum. [...]
PVRPVRATORIVS a, um. Adi. Sidon. Epist. 1, 7 Qui non affectasset habitum purpuratorium. al. Purpuratorum.
PVRPVRARIVS a, um. aliud Adi. [ a)lourgiko\s2 ] Quod ad purpuram pertinet: Officina purpuraria, In qua purpura sit Plin. 35, 6. [...]
PVRPVRISSVM i. n. [ a)ndri/kelos2 ] Genus coloris facticii, quo vtuntur pictores, sitque e creta argentaria, et cum purpuris pariter tingitur, bibitque eum colorem celerius quam lanae Plin. 35, 6. [...]
PVRPVRISSVS i. m. Idem. Quid facit in facie Christianae purpurissus et cerussa Hieron. Epist. 10 ad Furiam.
PVRPVRISSO āre. Purpurisso inficere. Vnde Partic.
PVRPVRISSATVS a, um. Genae purpurissatae Apul. Apol. p. 323. Fasti purpurissati pro Consulares Sidon. Epist. 8, 8. Plaut. Truc. 2, 2, 35 Quiaque istas buccas tam belle purpurissatas habes.
PVRPVRITICVS a, um. Idem quod Porphyreticus. Vet. Inscript. apud Gruter. p. 128 VETVSTATE CORRVPTAM AMPLIAVIT COLVMNIS PVRPVRITICIS.
PVRRHICHARII qui dicantur in l. Aut damnum, De poenis. vid. in dictione PYRRHICHA.
PVRVLENTVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=RO [PŪRO]] etc. vid. PVS.
PVRVS a, um. Adi. [ kaqaro\s2, kaqa/rios2 ] Mundus, sine sorde, aut quacunque re, quam abesse melius est. [...]
page 1184, image: s1184PVRE Adu. [ kaqarw=s2 ] Plaut. Aulul. 2, 3, 3 [...]
PVRITER Aliud Adu. [ kaqari/ws2 ] Idem. [...]
PVRITAS ātis. f. [ kaqaro/ths2 ] Munditia. [...]
PVRITIES źi. f. Varro Sat. Menip. Vocatur a caelatura caelum, Graece ab ornatu [ ko/smos2, Latine a puritie mundus. Vid. Fragm. Scalig. p. 96.
PVRO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=RVLENTVS [PŪRULENTUS]] āre. pro Purgare. Plaut. Aulul. 2, 3, 3. conf. Varro et Iul. Caes. in Adrasto. vid. Taubmann. ad Plaut. p. 186.
page 1185, image: s1185PVREFACIO ere. Idem apud Non. 2, 355.
PVRIFICO āre. [ kaqaropoiw= ] Purum facere. [...]
PVRIFICANS antis. Part. Spiritus fide purificans corda Vulg. Act. 15, 9. Plin. 8, 1 Se purificantes sollemniter.
PVRIFICĀTVS a, um. Partic. Iustin. 10, 3, 2 Purificato regno. Vulg. Interpr. Act. 21, 26.
PVRIFICĀTIO ōnis. f. kaqarmo\s2 Gloss. Cyrilli. [ kaqarismo\s2 ] Plin. 15, 30 Eadem purificationibus adhibetur. Sic Martial. 8, 1. vid. LVSTRVM. Plin. 15, 30 Laurus purificationibus adhibetur.
PVRIFICVS a, um. Adi. Lactant. 4, 15 pr. Baptismus purifici roris perfusio. al. purificati. Claud. Cons. Hon. 6, 328 -- Purificumque Iouem Triuiamque precatus.
PVRIMENSTRIO melius diuiditur puri menstruo. Itaque modo dedimus in PVRVS n. 2.
PVS
PVS pūris. n. [ pu=on ] Sanies est, et quicunque humor in putredinem versus. [...]
PVRVLENTVS [2] a, um. Adi. [ puw/dhs2 ] Pure plenum. [...]
PVRVLENTE Adu. [ puwdw=s2 ] Plin. 23 prooem. Cicatricibus marcidis, ossibus purulente limosis plurimum confert. de Omphacio.
PVRVLENTIA ae. f. est ipsa Puris tumiditas aut plenitudo, vel Vulnus pure plenum. Metaphor. Tertull. de Pallio extr. Haud facile has purulentias ciuitatis quis eliciet et exsuppurabit.
PVRVLENTATIO ōnis. f. Cael. Aurel. Tard. 5, 3.
PVSA [1] pro Puella, vid. PVSVS.
PVSCA vid. POSCA.
PVSILLANIMIS [1] et reliqua sic incipientia sub PVSILLVS inter deriuata a PVSVS.
PVSTVLA, vel PVSVLA ae. f. [ flukti\s2, flu/ktaina ] Tuberculum in summitate cutis nascens, qualia in cuti adusta solent exsistere, vnde suspicari licet, esse quasi bustulas, permutatione literarum cognatarum: sed praestat a Pus, puris deriuare. [...]
PVSTVLŌSVS, vel PVSVLOSVS a, um. Adi. Celsus 5, 26, 31 Vlcus in locum pustulosum serpit. Pecus pusulosa Columel. 7, 5, 17.
PVSTVLESCO ere. Cael. Aurel. Tard. 5, 1 Quo superficies cutis pustulescat.
PVSTVLO āre. Pustulam emittere. Tertull. de Cult. Fem. 1, 6 Si concha aliquid intrinsecus pustulat, vitium eius magis debet esse quam gloria.
PVSTVLĀTVS, s. PVSVLATVS Argenti epitheton, cum purissimum significatur. [...]
page 1186, image: s1186PVSTVLATIO ōnis. f. Cael. Aurel. Acut. 3, 16 Pustulatio partium. Id. 5, 1 Pustulationem facere. Morbum ergo Pustularum notat.
PVSVS i. m. Puer. Epigrammation Papinii vel Pomponii laudat Varro de L. L. 6, 3 p. 70 extr. [...]
PVSA [2] ae. f. Puella. Vet. Poėta in epigrammatio modo laudato, Dic tu illam pusam, sit fiet Muta muli. Sed Horat. Serm. 2, 3, 216 Pupam non Pusam legunt hodie.
PVSIO ōnis. m. [ paidi/on ] Paruus puer. [...]
PVSIOLA ae. f. Parua puella. Prudent. Pass. Eul. 19 Ipsa crepundia reppulerat Nescia ludere pusiola.
PVSILLVS a, um. Dimin. [ tutqo\s2, mikro\s2 ] Pusus, Pusulus, Pusillus, vt Pupus, Pupulus, Pupillus. [...]
PVSILLVM Adu. Cato R. R. c. 90 [...]
PVSILLO Adu. Plin. 27, 5 Pusillo altior lenticula est. Pusillo diutius Scribon. 53. 55. -- pressius 66. i. paullo.
PVSILLITAS ātis. f. Lactant. de Opificio Dei c. 1 [...]
PVSILLANIMIS [2] e. Adi. [ mikro/yuxos2 ] Quod est pusilli animi: cui contrarium Magnanimus. [...]
PVSILLANIMITAS ātis. f. Gloss. [ o)ligoyuxi/a, mikroyuxi/a. conf. Lactant. de Ira Dei c. 5 pr.
PVT
PVTA Dea, PVTAMEN, PVTATIO, PVTATOR vid. PVTO.
PVTAGONON i. n. Idem quod Heliotropium. Apulei. de Herb. 49.
PVTEAL, PVTEALIS vid. post PVTEVS.
PVTEO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TEO [PŪTEO]] ui, źre. Foetere, et mali odoris esse. Hor. Serm. 2, 2, 42 Putet aper, rhombusque recens. Quinctil. 6, 3, 65 Aliquando desinet putere. Diurno mero putere Hor. Epist. 1, 19, 11.
PVTENS entis. Partic. Illoti pisces aut etiam putentes Scrib. Larg. Compos. 186.
PVTIDVS [1] [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TIDVS [PŪTIDUS]] a, um. Adi. [ dusw/dhs2 ] Quod est mali odoris. [...]
page 1187, image: s1187PVTIDE Adu. [ saprw=s2 ] Insuauiter, austere, rancide. [...]
PVTIDVLVS a, um. Adi. Dimin. [ u(po/sapros2 ] Martial. 4, 20 Ferre nec hanc possis, possis Coline nec illam: Altera ridicula est, altera putidula.
PVTIDIVSCVLVS a, um. Aliud Adi. Dimin. [...]
PVTIS e. Adi. antique. Lucret. 3, 583 Atque ideo tanta mutatum pute ruina Conciderit corpus. Sed Putre editur hodie.
PVTISCO [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PV=TISCO [PŪTISCO]], siue PVTESCO ere. Cic. Fin. 5 c. 13 [...]
PVTOR [1], ōris. m. [ duswdi/a ] a Puteo, źre. Foetor. [...]
PVTEOLI ōrum. m. Pl. [ *poti/oloi ] Oppidum maritimum Campaniae, octauo lapide a Neapoli distans non procul ab Auerno lacu, a Samiis conditum, teste Eusebio, sub idem fere tempus, quo Tarquinii Roma sunt exacti. [...]
PVTEOLĀNVS a, um. Possessiuum. [ *potiolano\s2 ] Cic. Fam. 13, 57 [...]
PVTEVS i. m. [ fre/ar ] Locus defossus seu depressus manu hominum, vt ibi aqua colligatur, quae hauriri inde, cum opus est, possit. [...]
PVTEVM i. n. Dixit Varro, De miris secundo de statiuis, aquis, vt sunt lacus, et stagna, et putea, et maria, apud Nonium 3, 155. [...]
PVTEĀNVS a, um. Adi. [ freatiai=os2 ] Quod ex puteo est, vnde Aquam puteanam dicimus Plin. 14, 9.
PVTEĀLIS e. Adi. [ frea/tios2 ] Eiusdem significationis. [...]
PVTEAL ālis. n. Explicat Pomponius l. 14 ff. [...]
page 1188, image: s1188PVTEARIVS i. m. [ freatoru/kths2 ] Qui puteos fodit. Plin. 31, 3 s. 28 Depressis puteis sulphurata vel aluminosa occurrentia, putearios necant.
PVTICVLAE ārum. f. Pl. Extra oppida sunt appellatae a puteis, quod ibi in puteis obruebantur homines, nisi potius, quod putescebant ibi cadauera proiecta: qui locus publicus vltra Esquilias. [...]
PVTIDVS [2] vid. PVTEO, źre.
PVTITIVS pro Stulto dixit Plautus, Paullus ex Festo.
PVTO āre. [ kladeu/w ] Falsa et superflua et infructifera ex quacunque re a veris et fertilibus resecare, et purgare. [...]
page 1189, image: s1189PVTANS antis. Partic. Ouid. Met. 5, 828 Nomen esse putans nymphae. Vid. supra.
PVTATVS a, um. Idem ac Purus apud antiquos. Vid. Paullum ex Festo supra. Aurum putatum, ratio putata ibid.
PVTĀTOR, ōris. m. kladeuth\s2, kaqaristh\s2 Gloss. Lat. Gr.] Arborum purgator, inquit Donatus. [...]
PVTATORIVS a, um. Adi. Falces putatoriae Vlpian. in l. Instrumenta D. de instruct. et instr. leg. Pallad. 1, 35.
PVTATIO ōnis. f. [ kla/deusis2 ] Opus putatoris in vite vel arbore. [...]
PVTATĪVVS a, um. Adi. [ dokhto\s2 ] quod putatur, nec est. [...]
PVTATĪVE Adu. Idem. Interp. Iren. et Hieron. Epist. 61.
PVTĀMEN inis. n. [ e)/lutron, ke/lufes2 ] Non. 2, 683 [...]
PVTA ae. f. Dea, putationibus arborum praesidens Arnob. 4 p. 130.
PVTOR [2], ōris. m. vid. PVTEO.
PVTREO, PVTRESCO, PVTREFACTVS, PVTRICAVVS, PVTRIDVS vid. post PVTRIS.
PVTRIS e. Adi. [ sapro\s2 ] Quod est corruptum ab humore acri, certe resolutum, etiam sine vitio. [...]
PVTER pro Putris antique, Varr. R. R. 1, 8, 4 Palus puter cuertitur.
PVTRĀMEN inis. n. Cyprian. de Laps. c. 12.
PVTRICAVVS a, um. Adi. Carie exesus et excauatus, nomen tributum Lucret. 2, 859 Sed legendum, Quae quum ita sunt tandem, vt mortalia constent, Molli lenta, fragosa putri, caua corpore raro etc.
PVTRIFLVVS a, um. Adi. Eugen. Toletan. Carm. 12 Anhela tussis exspuit putriflua.
PVTRILĀGO inis. f. Idem quod Caries, apud Non. 1, 79.
PVTRIDVS a, um. Adi. [ sapriw/dhs2 ] Corruptus. [...]
PVTRŹDO inis. f. [ sapro/ths2, shpedw\n ] Corruptio, resolutio. Plin. 20, 20. et 22, 24. Estur, vt occulta vitiata putredine nauis Ouid. ex Pont. 1, 1, 69.
PVTRŹDVLVS a, um. Dimin. pro Putridulus. Voces putredulae Ammian. 22, 42.
PVTREO ui, źre. [ sapri/zw, se/shpa ] Marcere, et in pus resolutum esse, vel putridum. [...]
PVTRESCO ere. [ sh/pomai, katash/pomai ] Putridum fieri. [...]
page 1190, image: s1190PVTRESCENS entis. Partic. Prudent. Perist. 4, 131 Dum putrescentes tenuat medullas Tabidus humor.
PVTRIBILIS e. Adi. Paul. Nolan. Epist. ad Seuer. 30 (8) n. 6 Imagines nostras non in tabulis putribilibus, neque in aeris liquentibus pinxit.
PVTRVŌSVS a, um. Adi. Putruosum vlcus Cael. Aurel. Tard. 2, 14.
PVTREFACIO fźci, factum, ere. [ sh/pw, katash/pw ] Corrumpere, resoluere, putre aliquid facere. [...]
PVTREFACTVS a, um. Partic. [ shpto\s2 ] Primas duas corripuit Ouid. Met. 15, 389 [...]
PVTREFACTIO ōnis. f. Augustin. Epist. 147 Vulnerum putrefactione dolorem perdidimus.
PVTREFĪO eri. Pallad. 1, 33 Humor abundans hoc praestabit, vt putrefiant. Idem Febr. 10. et Sept. 9.
PVTROR, ōris. m. [ shphdw\n ] Idem quod Putredo. [...]
PVTVS a, um. Adi. [ kaqaro\s2 ] Purus: vnde Putum argentum, i. Purgatum. [...]
PVTILLVS a, um. Dimin. Vox in blanditiis adhibita, dum pueros putillos, et puellas putillas dixere a lasciuia nutricum, de qua in PVTVS n. 2. [...]
PVX et PYC
PVXIS Scribon. 230. et alibi: vid. PYXIS.
PYCHON i. n. Cael. 4, 3 a [ ph=xus2, cubitus.
PYCNĪTIS idis. f. [ pukni/tis2 ] Verbascum. Apul. de Herb. c. 71.
PYCNOCOMON i. n. [ pukno/komon ] Nomen herbae, quam Plin. 26, 8 describit. Sed hodie incognita est. vid. Dioscor. 4, 169.
PYCNOSTYLVM, i. n. vel PYCNOSTYLOS i. m. [ pukno/stulon ] Aedificium deambulationi aptum, cinctum columnis densioribus, modicoque interuallo a se inuicem distantibus. vid. Vitruu. 3, 2 et 3.
PYCTACIVM falsa lectio est nominis PITTACIVM, v. v.
PYCTANON i. n. Genus vini. Plin. 14, 6. al. Praecianum.
PYCTES, is. siue PYCTA ae. m. [ pu/kths2 ] Pugil dicitur. [...]
PYCTĀLIS e. Adi. i. Pugillaris. Seru. in Virg. Aen. 5, 373 Victus est pyctali certamine.
PYCTOMACHARIVS i. m. Idem quod Pyctes, vel pugil. Firmic. 8, 8 Hunc locum si Mars respexerit, stadiodromos facit: si Luna cum Marte, pyctomacharios.
PYD et PYE
PYDNA ae. f. Vrbs Macedoniae in Pieria iuxta sinum Thermaicum. vid. Geogr. conf. Nep. 2, 8, 5. et Iustin. 14, 6. etc.
page 1191, image: s1191PYELVS i. m. [ pu/elos2 ] Labrum balneatorium, in quo lauatur, solium. [...]
PYG
PYGA ae. f. [ pugh\ ] Podex, nates. [...]
PYGIACVS, vel PYGICIACVS a, um. Adi. Petron. c. 140 Puellam inuitabat ad Pygiaca sacra.
PYGARGVS i. m. [ pu/gargos2 ] Caprea quaedam filuestris, non dissimilis damis.
PYGMAEVS [1] i. m. [ *pugmai=os2 ] Pygmaei, Populi sunt ad extremos fines Indiae. [...]
PYGMAEVS [2] a, um. Adi. [ *pugmai=os2 ] Mater pygmaea, i. Gerana matrona, a Pygmaeis olim culta, sed a Iunone in gruem conuersa Ouid. Met. 6, 90. [...]
PYGMALION vid. PIGMALION.
PYGMARIS e. Adi. Suet. Calig. 26, 9 Gladiatores pygmares. ex [ pugmh\, pugnus. Al. Pegmares. vid. Pitisc. Lex.
PYL
PYLA ae. f. [ pu/lh ] Latine dicitur Porta. [...]
PYLADES is. m. [ *pula/dhs2 ] Strophii filius, Agamemnonis amicissimi. [...]
PYLAICVS a, um. Adi. Pylaicus conuentus Liu. 33, 3. Pylaicum concilium Liu. 31, 32. vid. supra AMPHICTIONES.
PYLŌRVS i. m. [ pulwro\s2 ] Ad verbum Ianitor, est Intestinum, de quo Galen. 6 de Anatom. administrat. [...]
PYLOS, vel PYLVS i. m. [ *pu/los2 ] Achaiae vetusta ciuitas in agro Messenio, quem Coryphasium Graeci nominauerunt: a Sparta, stadia circiter quadraginta sita, vt Thucydides 4 scribit: Nestore alumno, qui Pylius inde cognominatus est, celebris. [...]
PYLIVS a, um. Adi. [ *pu/lios2 ] Agri Pylii Ouid. Met. 2, 684. [...]
PYR
PYR pyros. [ pu=r ] Latine dicitur Ignis: a quo multa per compositionem fiunt.
PYRA ae. f. [ pura\ ] Rogus, lignorum congeries. [...]
PYRACMON onis. m. [ *pura/kmwn ] Inter Cyclopes, Vulcani famulos, numeratur. [...]
page 1192, image: s1192PYRACANTHA ae. f. [ pura/kanqa ] Frutex est quem Dioscorides 1, 22 [...]
PYRĀLIS is. f. [ purali\s2 ] Pennatum animalculum, magnitudine muscae, igne proueniens: vnde et nomen ei a quibusdam Pyraustae datum est. [...]
PYRAMA vt legit Sipontinus, vel potius PHYRAMA, ae. f. Lacrymae genus ex Metopio arbore stillans pingue et resinosum Plin. 12, 28.
PYRAMIS idis. f. [ purami\s2 ] Moles maxima in quadrata basi ita constructa, vt e lato in acutum tendat in formam flammae, quae latior surgens, in acutum desinit: quales Romae adhuc exstant duae, iam vetustate fatiscentes. [...]
PYRAMIDĀTVS a, um. Adi. [ puramidwto\s2, puramidoeidh\s2 ] In formam pyramidis factum. [...]
PYRAMVS i. m. [ *pu/ramos2 ] Adolescens Babylonius, qui amore Thisbes amatae se ipsum interemit, eaque re mortis illi causa fuit. Pulcherrime narrat Ouid. Met. 4, 55 seqq. [...]
PYRAMEVS a, um. Adi. Arbor pyramea, i. Morus, cuius fructus a sanguine Pyrami et Thisbes rubent. P. Seren. Sammonic. c. 29, 550.
PYRĀTICVM i. n. Potus ex pyris. Hieron. adu. Iou. 2. conf. Voss. de Vit. L. L. 3, 35. al. Pyraceum. Optimum forte Piratum.
PYRAVSTA ae. f. [ purau/sths2 ] Animal in igne viuens. vid. PYRALIS. [...]
PYREICVS i. m. Egregius sculptor in paruis imagunculis fuit. [...]
PYREN źnis. m. Gemma ab oliuae nucleo sic dicta: huic aliquando inesie piscium spinae videntur Plin. 37, 11 s. 73. al. pyrena.
PYRŹNE, PYRENIS vid. PIRENE.
PYRENE et PYRENAEVS i. m. Prima communi. [ *purh/nh kai\ *purhnai=os2 ] dicitur, et numero multitudinis Pyrenaei montes, qui Gallias Hispaniasque disterminant, promontoriis in duo diuersa maria proiectis Liu. 21, 60. [...]
PYRŹNAICVS a, um. Adi. Auson. de Clar. Vrb. in Narbon. 6 Qua Pyrenaicis niuibus dirimuntur Iberi.
PYRŹNEVS i. m. Trisyll. [ *purhneu\s2 ] Rex Thraciae, qui Daulida Phocidis vrbem occupauit: vbi quum quodam die pluuioso Musas ad Parnasum euntes vidisset, vt domum suam subirent, donec pluuia cessaret, inuitauit. [...]
PYRETHRVM i. n. [ pu/reqron ] Herba medicinalis, linguam adurens et mordicans. [...]
PYRETVS i. m. [ pureto\s2 ] Febris ab incendio appellata: quemadmodum apud nos febris a feruore. [...]
PYRGI ōrum. m. Pl. [ *pu/rgoi ] Oppidum est Hetruriae, auctore Plin. 3, 5. [...]
page 1193, image: s1193PYRGIS is. f. Herba, quae et Cynoglossa. Apul. de Herb. c. 96.
PYRGO ūs. f. Nutrix filiorum Priami. Virg. Aen. 5, 645.
PYRGOPOLINICES Plautinus Sidon. Ep. 1, 9 Militis Gloriosi Nomen, quasi tu turrium vrbiumque victorem dicas. Etenim
PYRGOTELES is. m. [ *purgote/lhs2 ] Gemmarum sculptor artificiosissimus, a quo tantum Alexander Magnus se in gemmis sculpi passus est, edictoque alios vetuit. Vid. Plin. 37, 1. Rursum 7, 37.
PYRGVS i. m. [ pu/rgos2 ] Turris Latine dicitur. [...]
PYRHOPOECILOS vid. PYRRHOPOECILVS.
PYRIASIS is. f. [ puri/asis2 ] Lapis pretiosus. Plin. 37, 11. s. potius Pyritis.
PYRIO āre. a [ puria=|n, Calefacere. Petron. Fragm. c. 73. vid. Reines. h. l.
PYRIPHLEGETHON ontis. m. [ *puriflege/qon ] Fluuius igne ardens apud inferos. Mart. Capell. 2, 40.
PYRITES ae. m. [ puri/ths2 ] Lapis, sic dictus quod plurimus illi ignis sit: vnde hunc nos igniarium vocamus. [...]
PYROBOLVS i. m. [ puro/bolos2 ] Telum ardens, quod cum flamma emittitur. Plutarch. in Dione.
PYROBOLARIVS i. m. Iaculator pyrobolorum. [...]
PYROCORAX ācis. f. [ puroko/rac ] Auis luteo rostro, nigra. Alpium incola Plin. 10, 48 s. 68. Sed Hard. Pyrrho corax.
PYRŌDES ae. m. [ purw/dhs2 ] Lapis, qui et Pyrites dicitur. [...]
PYROIS, s. PYROEIS entis. m. Trisyll. [ *puro/eis2 ] Nomen vnius ex equis Solis, quasi ardens, nam quatuor esse perhibentur: Pyrois scilicet, Aethon, Phlegon, Eous. [...]
PYROPOECILOS vid. PYRRHOP.
PYRŌPVS i. m. [ pu/rwpos2 ] Genus carounculi, vt nonnullis placet. [...]
PYROSACHNE es. f. [ puro\s2 a)/xnh ] Thymelaea frutex, de qua abunde Plin. 13, 21 [...]
PYROSAGRIOS i. m. [ puro\s2 a)/grios2 ] Quasi tu triticum agreste dicas, al. Chelidonia. Apul. de Herb. c. 73.
PYRPOLE es. f. [ *pu/rpilh ] Inter Deli insulae antiqua nomina refertur a Plin. 4, 12 s. 22 igne, vt ait, ibi primum reperto. Pyrpole rectius, vt ostendit Salmas. ad Solin. p. 126, a. G.
PYRRHA ae. f. [ *pu/r)r(a ] Quae cum Deucalione marito Poėtis dicitur humanum genus reparasse, vt latissime scribit Ouid. Met. 1, 350 etc. [...]
PYRRHICHA ae. siue PYRRHICHE es. f. [ *pur)r(i/xh ] Saltatio Graecanica antiquissima, Mineruae inuentum vel Curetum, vt ait Dion. Halic. 7 p. 476, 40. [...]
page 1194, image: s1194PYRRHICHARIVS i. m. [ pur)r(ixisth\s2 ] Saltator pyrrhichae. Legitur et more antiquo Purrhicharii. Vid. Vlpian. l. 8 §. 11 D. de poenis.
PYRRHIACHVS a, um. Adi. Adfertur Liu. 31, 32 Quum legibus eautum esset, ne de pace, belloue, nisi in Panaetolico, et Pyrrhiacho concilio ageretur. Sed recte editur hodie Pylaico.
PYRRHICHIVS i. m. [ pur)r(i/xios2 ] Genus pedis constans e duabus breuibus, vt Deus. [...]
PYRRHO ōnis. m. [ *pu/r)r(wn ] Nomen Philosophi, a quo Philosophi PYRRHONII dicti, quos Graeco cognomento [ skeptikou\s2, id est consideratores appellant. [...]
PYRRHOCORAX Auis rostrum habens luteum, in Alpibus frequens. Plin. 10, 48. al. Pyrocorax.
PYRRHOPOECILVS i. m. [ pur)r(opoi/kilos2 ] Marmoris genus, quod et a Syene Thebaidis vrbe, circa quam effodiebatur Syeniticum dicebatur: siue lapis Syenites. Plin. 36, 8 et 22. al. Pyropoecilus.
PYRRHVS i. m. [ *pur)r(o\s2 ] a rufo s. igneo pilorum colore dictus primum filius Achillis, qui alias Neoptolemus vocabatur; conditor regni Epirotici. [...]
PYRVS i. f. [ a)/pios2 ] rectius PIRVS, nec enim Graecum nomen est: Vid. Voss. Etym. p. 393. [...]
PYRVM, melius PIRVM i. n. [ a)/pion ] Fructus, de quo multa apud Plin. 15, 15. [...]
PYRATICVM, s. PYRATVM vid. supra loco suo.
PYS
PYSMA atis. n. [ pu/sma ] Interrogatio ad quam vnica tantum voce respondendum est. Martian. Cap. 5 p. 171.
PYT
PYTHAGŌRAS ae. m. [ *puqago/ras2 ] Samius Philosophus, patre Demarato locuplete ac negotiatore, in Aegyptum primo, mox Babyloniam, discendi cursus siderum gratia profectus est. [...]
PYTHAGOREVS a, um. Adi. [ *puqago/reios2 ] Qui sectam Pythagorae sequitur, hominum et dogmatum epitheton. [...]
PYTHAGORICVS a, um. Adi. [ *puqagoriko\s2 ] Idem. Cic. de Diuin. 1, 62 [...]
PYTHAGORISTAE ārum. m. Pl. Quomodo a Pythagoricis differant, disputat scholiastes Theocriti in Eidyll. 14, 5. [...]
PYTHAGORISSO āre. Apul. Florid. 2 extr. p. 352.
PYTHAVLA, et PYTHAVLES ae. m. [ puqaulh\s2 ] Tibicen, qui in vrbe Pytho paeanes in honorem Apollinis Pythii canebat. [...]
page 1195, image: s1195PYTHEVS vid. PITHEVS.
PYTHIAS ae. m. Damonis amicus, qui tamen Plutarcho et Iamblicho dicitur [ *finqi/as2. Cic. Off. 3, 14. Val. Max. 4, 7, 1 ext. vid. DAMON.
PYTHIS is. m. Eximius sculptor et pictor, quem tamen a Timagora Chalcidense, apud Delphos in picturae certamine, superatum narrat Plin. 35, 9. [...]
PYTHIVS [1] i. m. [ *pu/qios2 ] Cognomen Apollinis a pythone dracone, quem ipse in prima infantia sagittis interfecit, Iunonis nutu immissum, vt fingunt Poėtae. [...]
PYTHIVS [2] a, um. Adi. [ *pu/qios2 ] Regna Pythia dei intonsi Propert. 3, 13, 52. i. Apollinis. Vates Pythia Iuuenal. Sat. 13, 169.
PYTHIA ōrum. n. Pl. [ *pu/qia ] Ludi Apollinares, qui in Apollinis honorem sunt instituti, ob caedem pythonis serpentis nocentissimi: aut, vt Strabo 9 scripsit, hominis sceleratissimi cognomento Draconis. [...]
PYTHICVS [note of the transcriber: in the print: prosodic annotation of long vowel(s): PY=THICVS [PŪTHICUS]] a, um. Adi. Val. Max. 1, 8, 10 Veredica Pythicae diuinationis praecurrit. Versus Pythici, vel ex oraculis editi Ammian. 29, 1.
PYTHION i. n. Bulbi genus. Plin. 19, 5.
PYTHONION i. n. Herba. Apul. de Herb. c. 4 et 14.
PYTHON ōnis. c. [ *pu/qwn ] Serpens, a [ puqw\, quod putredinem significat, quoniam ex putredine terrae post diluuium Deucalionis natus sit. [...]
PYTHONOS COME es. f. [ *puqw=nos2 kw/mh ] Locus est in Asia, de quo Plin. 10, 23 s. 31 [...]
page 1196, image: s1196PYTHONISSA ae. f. [ *puqw/nissa ] Mulier spiritu Pythonico correpta, quam etiam Tibullus Pythona appellat: Delphica, inquiens, Python; tanquam Pythonis vocabulum duobus generibus commune sit. [...]
PYTHONICVS a, um. Adi. Magicus. Tertull. de Anima c. 28 et 57.
PYTHOPOLIS is. f. [ *puqo/polis2 ] Ciuitas est in Mysia Plin. 5, 32.
PYTISMA vid. PITYSMA.
PYTISO vid. PITISSO.
PYX
PYXACANTHVS i. m. [ puca/kanqos2 ] Frutex est spinosus, cubitalibus ramis, foliis buxi, vnde et quasi Buxea acanthus dicitur. [...]
PYXIRATES ae. m. Euphrates fluuius versus scaturigines suas, dictus est Plin. 5, 34.
PYXIS idis. f. [ puci\s2 ] Graecum nomen, [ a)po\ tou= pu/cos2, quod Latine Buxum significat, vasculum est exiguum, quod primo ex eo ligno fieri coepit. [...]
PYXIDICVLA ae. f. Dimin. [ puci/dion ] In qua aromata continentur. Cels. 6, 6, 5 de Cleonis collyrio. Al. Pyxidula.
PYXIDĀTVS a, um. Adi. [ pucidwto\s2 ] Quod ad effigiem pyxidis in commissura formatum est. [...]
PYXINVS a, um. Buxeus. Cels. 6, 6, 25.
PYXIONOS i. f. Herba, al. Aristolochia. Apul. de Herb. c. 19.