20 July 2004 Ruediger Niehl
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell-check


page 203, image: s227

CULTUS DEI.

Ad Dei cultum magister est metus longe optimus.
Ad Dei cultum requiro conscientiam integram.
Ciltiora temple quo sunt, hoc mage est cultus Deus.
Daemonum cultura aliena est a Dei cultoribus.
Et fidem et devotionem cultus exigit Dei.
Impium non esse, cultui est Dei Vel unicus.
Infidelis a metu ortus cultus est, nec permanet.
Innocenter atque iuste qui ie agit, culior Dei est.
Munerum splendore Numen non coli vult, sed fide.
Ne Deum colas opimo munere, ut casta fide.
Non malum esse cultus Unus est Dei, imo et Unicus.
Nitenes cultu, rece dit Caelitum benignitaes.
Non potest quis esse Princeps si caret cultu Des.
Ore dexteraque numen, cor de sed magis cole.
Qui colit Deum omniumque cultor est mortaenum.
Qui Deum colet, coletur a colentibus Deum.
Qui Deum colit, parent es diligit, nulli nocet.
Qui sapit sumptus opesque spernit a cultu Deûm.
Sospitant ope bona omnes Numina ipsos qui colunt.
Animo colen dus maxime piis Deus.
Crdas Deum colasque quaerere at fuge.
Cultus Dei, mentis mageest quaem corporis.
Cultu Dei, prodes tibi, haeud prodes Dec.
Cultus Dei nulli absquem conscientia est.
Cultus Dei unus, ab stinere crimine.


page 204, image: s228

Cultus Dei una, imo unica est sapientiae.
Dei absque cultu principatus moxruit.
Deum putae esse, et percole: at ne quaerito.
Nequaem lavat Deo manus, mentem probus.
Regnare, cultus est Dei Vel maximus.
Verus Deo ipso cultus est in pectore.