Altius praecepta primis imprimas aetatibus.
Carduos inter vepresque nulla provenit seges.
Cerea est aetas tenella: cuncta ei ut vis imprimas.
Discipulo semper molestus doctor, et nato pater.
Ecquis unguentum unqua molenti vasculo recordidit.
Fertilem vis hortum? ei infer semen acsolum bonum.
Fetido quae unguenta vasi condit, uti non potest.
Horreo ingenii ex inani provenire quid queat?
In matellam immitte vinum, turpe fiet lotium.
Indolem rectam ars laborque fingit in cerae modum.
Inquinas id omne vasi creditur quod fetido.
Nemo non didtcisse mavult iunior quam discere.
Nemo virtutes bonorum quisque sequ tur erimina.
Praefocatur ilico omne quod seris iuxta vepres.
Prolium mentes novellae quo velis duci queunt.
Quae tenellis imprimuntur altius descenderint.
Quale vas est, tale et ipsum fit quod illi immittitur.
Quidquil in scapham liquoris inditur, fit lotium.
Sentibus terra occuptata ferre fruges quei queat.
Strangulatur omne semen quod rubos inter cadit.
Terra non subacta araetra nil creat quod utile est.
Discipulus est prioris insequens dies.
Durant sapores imbuis quibus nova.
Inter rubos semen satum statim interit.
Inter vepreta semen omne exstinguitur.
Pro vase vasi traditus sapit liquer.
Puella docta literas, candens chalybs.
Qui crudus exit, corpori nil dat cibus.
Unguentum olenti vasculo non creditur.
Nec magistro eget librisue quem docere amat Deus.
Sub Deo doctore nil non discitur celerrime.
Absque praeceptore cuivis quodque discitur scelus.
Absque praeceptore nulla ars, expedite discitur.
Alteri praestare nescis illud ipse quo cares.
Alterum docere niscit qui docerese nequit.
Alterum nequis docere quod minus notum est tibi.
Auri amator in docendo semper est fluxa fide.
Cognitum est malum omne pravis, sed malum haudomne exserunt.
Doctor est praeclarus illud omnosi imples quod doces.
Doctor es; tuis iuva ore, nec minus vita et prece.
Excolentis laude, fructutriste amoenatur solum.
Nil patri constat minoris paedagogis filii.
Non docet mens, cuncta quae scit: otio omni nam caret.
Nil docet mens multiformis cui eruditio.
Nemo eget doctore pravus fiat ut doctor sibi est.
Non eget doctore pravus; novit a se ipso omnia.
Nemo non maiore tractat cura equum quam filios.
Non opus doctore cuiquam discat ut scelus orbis.
Non potest satis doceri quod satis non discitur.
Omne discimus malum omnes absque praeceptoribus.
Ore vivo opus magistri est, perdocert si cupis.
Pascut infelicis esse lac nequit salubrius.
Quei nimis queat doceri nemo quod satis sit.
Qui docet mercedem ob ullam, non docet fideliter.
Qui docent lingua atque scriptis, sint loco parentum.
Qui lingua docet calamove, quid nisi alter est parens?
Pravitas in ventre matris omne noverat scelus.
Pravitas malum omne decta est primulam ante infantiam
Pravitas malum omne novit; notum at haud una exserit.
Pravitas malum omne novit, sed malum omne non facit.
Pravitas monstrante nullo proficit! se psam docet.
Pravitas Tagetis instar, nata ut est, scit omnia.
Qui malus vult esse, discet paedagogo se mala.
Qui nequit se ipsum docere quei docebit alteros.
Qui quod ipse expertus haud est, quei docebit ceteros?
Quisque natura est scelestus, cunctaque apt us ad mala.
Sit gravis, sit sanctus ille qui iventutem docet.
Sub fideliter docente, discere est statim omnia.
Vis sctentiam magis tri scire? discipulos roga.
Auctoritatem haberet senes, quidquid docent.
Doce iuventam quodcapit, non quod cupit.
Docere recte nemo quod nescit potest.
Numquam docet, nummos amans, fideliter.
Quod ipse necis quci docebis alterum?
Turpe est, Ubi docet senes pueritia.
Vafri magistri discipulus nocentior.
Velne doceto, Vel do cete moribus.
Vive ut doces, aut veritati es noxius.