Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Abydinus; de Chaldaeorum et Assyriorum rebus scripsit. Vide Voss. de Hist. Graec. l. 1. c. 9.
statio ac capitis retectio: Quae tria Opere metrico de sacrif. Missae
Ubi ista positio sive abiection baculorum, vel spectat depositionem ensis per accinctos, uti nunc assoler, cum acceditur ad sacram mensam: Nam prae baculos; cum plerumque vagina et operimentum externum ensis, intus abditi, sit baculus viatorius, Martiali, ipsoque Christo, vetante usum huiusmodi virgae seu baculi, ense intus poni baculos, cum audiebatur Evangelium, erat, baculum materialem, qui ad manum esset alicui, abicere seu deponere, ad significandum, non esse opus de Pileo sect. 2.
pater meus Deus fil. Seror. 1. Sam. c. 9. v. 1. Pater Ner. 1. sam. c. 14. v. 51. nomen item cuiusdam alterius, 1. Chron. c. 11. v. 32. qui 2. Sam. c. 23. v. 30. dicitur Abialbon.
Firmissima in rectum abies, eadem valvarum repagulis et ad quaecumque libeat intestina opera firmissima, sive Graeco, sive Campano sive siculo Fabricae artis genere spectabilis, ramentorum crinibus, pampinato semper orbe se volvens, ad incitatos runcinarum raptus. Sic Theophrastus, firmam dicit esse ficum, si modo in rectum collocetur, at firmissimam longe abietem
Ptolemaeo. Abrieta legunt Latini interpretes. Ortel. in Thes. Geogr. Nunc Agria.
pater adiutorii, sive patris adiutorium, vel pater atrii aut patris atrium; fil. Manassae. Ios. c. 17. v. 2. Unus ex fortibus David. 2. Sam. c. 23. v. 27. Alius item. Iud. c. 6. v. 34.
pater collis, sive pater calicis, vel scyphi, aut peter dorsi peccati. Vertendum ex Hebraeo, princeps Gabaon, cuius nomen erat Iahiel, et uxor eius Maacha. 1 Chron. c. 8. v. 29.
pater exsultationis, vel patris exsultatio, nomen uxoris Nabal. 1 Sam. c. 25. v. 3. uxor David, Ep. 13. paternae gratiae rorem Abigail interpretatur.
Procopius.
Liber provinciarum in Albigensium legit alius codex. Albic est Cenali Ortel. in Thes. Geogr.
pater Fortitudinis, aut pater exercitus; sive pater divitiarum, aut pater antemuralis, vel pater doloris; Pater Suriel, principis Moholitarum, Num. c. 3. v. 35. Ubi corrupte legitur Abihaiel; uxor item Roboam, filiisalomon. 2 Chron. c. 11. v. 18.
pater luminis, vel laudis; uxor Abisur, filii Semei, filii Onam. 1. Chron. c. 2. v. 29.
Stephano placet (Scythiae, aut, ut alii malunt, Thraciae; Hi libertatem a Cyri temporibus fortiter conservatam, Alexandro M. obtulerunt, cum esset Miracandae, Curt. l. 7. c. 6. Ita dicti, vel quod Abianum amnem accolant, vel quod in curribus degentes, lacte vescentes, et in caelibatu viventes, vitam humanam agere non videantur. Alii Abios dictos putant, quod, in pace degentes, nemini vim inferant; ab a privat. et ssia; violentia. Certe Homerus Il. hominum iustissimos. Sun t quoque qui inde Abios dictos putant, quod, more vicinatum gentium, arcu non utantur: ab a privat. et ssios arcus. Vide Steph. et Bochart. Phaleg. l. 3. c. 9.
Demonstr. l. 8. Cavae Syriae urbs est Ptolemaeo, Polybio, l. 5. c. 71. et Plinio. l. 5. c. 18. Stephanus duas urbes habet huius nominis in hoc tractu, unam in Antiq. Iud. l. 29. c. 5. Abilene vocatur D. Lucae. c. 3. v. 1. hodie Bellinas. Regionis instar fuit et in Regnum contributa, sub nomine Tetrarchiae. Plinius l. 5. c. 18. De Urbibus Syriae Decapolitanae, Intercursant cinguntque has urbes tetrarchioe, regionum instar singuloe, et in Regna contribuuntur, Trachonitis, Paneas-Abila Acra etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 576.
montem altum exponit Avienus, in oris maritimis:
Siquidem Abila Poenis erat ab illaa, quod montem altum exponi nequaquam miror, cum Hieronymus interpretetur ardua. Illud huic monti aprime convenit, qui a Dinysio describitur,
Itaque haec Festi versio posset ferri, nisi alia occurreret aptior, ab exponitur silva. Patet illud ex ipso Ieremiae loco, quem indicavimus; ubi pro abim, Graeci, nemora reddunt; Abilam enim, (velut Graeci Abylam, transpositis literis Alybam scribunt, id est, al aba, Dionys. Periegetes, Hesych. Suidae. Nic. Lloydius.
Iosepho; vide Abimadatocus, it. Evilmerodach.
Goltzium sunt in nummo Antonini Britannici, ab Abilena forte.
Aollius voce in Romulo.
Ptol.
Evilmerodach.
pater a Deo, vel de Deo.
Iosephus cum Reg. c. 21. v. 12.
pater regis, sive regum summus, Gideonis ex Baalberith: Abimelechum detestari, et illi insidias struere, ab illo vicissim capitur Sichem, occisique quotquot contrariae partis erant, et urbs penitus excisa, et quidem ita ut totum eius locum ac solum sale consererent. Inde venit ad oppidum Tbebez, et dum turris (quam oppugnabat, et ad quam confugerant viri omnes ac mulieres) ostium exurere niteretur, a
Gemaricorum auctor Halichot Olam, celebre inter Hebraeos nomen, mortuus et Dav. Gany. Vide quoque infra Seburai.
Ptol.
Ant. Iud. c. 2.
pater voventis, vel voti, sive pater principis, vel pater spontaneus.
Abonis.
Suidas. Abinna, vide Abenna.
pater pulchritudinis vel iucunditatis, aut pater motionis eorum.
le Bullet dicto. Cluver. In monte Iura, sub Bernensium iurisdictione, in praefectura Ebrodunensi. Observant tamen alii, vicum hunc non antiquum esse adeo, ut Antoninus eius memimsse potuerit, imo quidam Sanciae Crucis nomen tulisse. Ex veterib.enim actis Bulet fuisse, tempore Sabaudiae Comitum, extirpatum a tributariis quibusdam, unde hodieque incolarum lingua accentum retinet Sabaudicum, Plantinus de antiq. Heluctiae locis.
Iohannes.
Lib. Notitiarum.
pater celsitudinis vel electionis, aut pator Fraudis vel proiectionis, primogenitus Hiel, instauratoris Iericho. 1 Reg. 5. 16. v. 34. Item fil. Eliab. frater Dathan. Num. c. 16. v. 1. Socius leditionis Chorae adversus Mosen et Aaronem motae, una cum ceteris hiatu terrae absorptus.
Patalenem. Latine Interpr. Ptolemaei. Apud quem tamen Sabiria, Graece
Absus dicitur. Althamerus.
Ptol.
patris ignor antia, vel patris error, sive pater apprehendens, vel Attingens, aut pater multiplicans, virgo adolescentula, quae calefaciebat regem Davidem,
patris munus, vel pater muneris, fil. Sarviae, (sororis Abigail) frater Ioab. 1 Sam. c. 26. v. 6. Inter fortes Davidis 2 Sam. c. 23. v. 18.
Ptol.
Arriano, Diodor. Sicul. Embisarum, Arrianus Abisaren, Curt. l. 8. c. 12. Abiasaren vocat. Verum est, quod Diodor. l. 17. Embisaria; et Arrianus l. 5. Abissaris, itemque Curt. l. 8. c. 12. Abiasaris mentionem faciunt, et pro eodem habent. Regem vero sic vocant non regionem. Nic. Lloydius.
Tapy, cadentis in fluv. Amayonum. Distat 50. circiter leucis, ab urbe Cusco in Ortum.
Ambisones.
Colla. Carthagin. Abissanensis, ibidem eadem, ni fallor.
Abyssini.
pater muri, aut pater bovis, sive pater cantantis, vel peter asicientis, aut pater rectitudinis; fil. Onam, filii Ierahmeel. 1 Chron. c. 2. v. 29.
Abistamanes, Cappadociae ab Alexandro praepositus, petente Ciliciam, Curt. l. 3. c. 4.
Sorlivia vulgo dicitur teste
pater roris, mater Saphatiae, filii David. 2 Sam. 6. 3. v. 4.
Santbenito dicitur, paenitentibus, ut gestent, imponi solitum. Cum enim in Communione Romana paenitentibus ac reconciliatis Ecclesiae, variae irrogentur poenae, peregrinatio, relegatio, derrusio in Monasterium, mulctae pecuniariae etc. omnium usitatissima est gestation Crucium in vestibus paenitentialibus, quibus induti omnium ludibriis ac contumeliis, licet atrocissimis, et a vilissimis hominibus sibi illatis, exponuntur. Cruces autem non semper Concil. Tholosan. A. c. 1229. et Dominici literas. Postca, ut paenitentes patentius omnium oculis exponerentur, sive adversi sive aversi essent, decretum ut unam ante pectus, alteram retro inter spatrulas gestarent. Imo nonnumquam et tertia addita, in capucio, vel in velo, in Actis Conc. Biterr. c. 26. Vestis autem illa olim erat livida, ad modum scapularis Monachi, sine capucio facta; et cruces illi impositae crocei coloris erant erectae, unum seil, brachium erectum, alterum transversale, aliquando pro gravitate delicti erant duo brachia transversalia. Nunc vero in Hispania palliamentum hoc est crocei coloris, et cruces illi impositae obliquae, s. Andreae cruces vulgo dictae, rubei: quod Saccum benedictum appellant, quia antiquitus, ut ait Lud. a Paramo, istiusmodi sacci, a poetnitentibus sponte assumit, benedici solebant: quem morem, quia labente tempore exolevit, Inquisition, in haeresis detestationem, renovavit. Imponuntur enim hae cruces illis, qui Baeresibus crediderunt, ac nonnumquam illis quoque qui eas dogmatiyaverunt, ita tamen ut continuo ab Episcopis seu Inquisitoribus moniti, a suis erroribus resiliant. Atque his quidem cruces aut ad tempus tantum aliquod imponuntur; aut si ad totam vitam, post annorum aliquot gestationem in alio sermone seu actione fidei, rursus deponuntur; vel ob infirmam valetudinem, vel etiam ob insignem paenitentis humilitatem et vera conversionem. In illis vero dissicilius dispensatur. Hunc vestitum porro qui iniussus abiecerit aut domi forisque occultaverit, ut impaenitens habetur puiturque. Imo vestitus ille paenitentilum et saccus haereticorum damnatorum, Sambenita scil. seu Abitello et Samarra, suspenditur in ea Ecclesia, in cuius parochia Director. Inquisitor. part. 3. Simancas de Catholicis Institut. tit. 47. Alii, nec non passimm, inprimis ubi de Crucium Gestatione.
contra Parmen.,
Augustini.