CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ACETARIA dicta sunt olera, quae cruda ex aceto et sale edebantur, Graece trw/cima: ut et, quae aceto [orig: acetô] et sale condiebantur; cuiusmodi condimenta o)cu/pora Graecis. Haec male confundit cum Frigidis Mensis Veterum Hieron. Mercurialis; hoc [orig: hôc] enim nomine comprehenderunt Veteres omnes cibos, qui crudi esus sunt, quique opera ignis non indigent, ut manducentur, a)/puron trofh\n et a)/pura Graeci vocant. Inter quos locum habuere [orig: habuêre] ostrea, echini, et lactucae crudae, aliaque acetaria, quae una cum pomis in epilogo cenae usurpari consueverunt; donec illa ab extremo agminie in frontem migravere [orig: migravêre], a secunda mensa in primam, istis ordinem suum servantibus, ut Plut. notat Symposiac. Quaest. l. 8. c. 98. Acetariorum dein nomen proprium factum, tw=n seri/dwn, intuborum, nempe quae cocta ex aceto edebantur, namque et de coctis oleribus, ex aceto edi solitis, vocem Acetariorum usurpatam esse tradit Dioscorides. Cum vero Plin. l. 19. c. 4. diserte Acetaria a Latinis appellata dicat, quae absque ignis opera [orig: operâ] semper essent parata: Sic Salmas. Acetaria, a Salmagis et Oxyporis distinguit, ut Acetaria dicat, omnia olera, quae recentia ac cruda ex aceto vorarentur; Salgama, quae fale et aceto condita servarentur: Oxypora tandem, quae ex pluribus speciebus composita una [orig: unâ] tritis mixtisque, quibus etiam addebatur acetum, vide eum ibidem p. 1273. et infra quoque in voce Escaria. it. Oxypora.

ACETES [1] Solis et Perseidis fil. apud Colchos regnavit. Phryxum, Athamantis fil. fugientem hospitio excepit, eique Chaliopen filiam nuptui dedit, Apollodor. l. 1. Biblioth.

Corpus ubi exanimi positum Pallantis Acetes
Servabat senior, qui Parrhasio Evandro
Armiger ante fuit. --- --

ACETUM praecipui olim in condimentis usus, inde h(=dos2 per excellentiam Graecis dictum: nec Silphii minor commendatio. Unde o)/cos2 et si/lfion iungit Aristophanes in Avibus.

*)all' u(pixnw=sin, turon\, e)/laion,
*si/lfion, o)cos2 kai\ tri/yantes2
*kata/xusm' e(/teron.

Et Lynceus Samius Theophrasti, apud Athenaeum, describens Ptolemaei convivium, memorat vulvam aceto [orig: acetô] et lasere conditam, in eodem pulpamento condiendo iunctum utrumque fuisse docens. Quae causa, quod Aristophanes stylum Euripidis, quod nimis concinne et opipare esset conditus, o)cwta\n et silfiwta\n, acetatum et laseratum, vocare fuerit solitus etc. Illud vero aqua [orig: aquâ] dilutum vini fuit loco [orig: locô] militibus olim Romanis aliisque pauperioris sortis hominibus: Unde genus quoddam eius Patres familias [orig: familiâs] vini numero [orig: numerô] habuisse, dicitur l. 2. §. 3. ff. de opt. leg. l. 1. et 9. ff. de tritico, vino vel ol. leg. et alibi. Qui milites cum sequiore aevo [orig: aevô] ad vinum prolaberentur, Pescennius Niger, priscae frugalitatis retinens, iussit vinum in expeditione neminem bibere, sed aceto [orig: acetô] universos esse contentos, apud Spartianum. c. 10. Idem servorum fuit potus, de quibus dicemus infra: vide quoque voce Posca. Captivos quod concernit, Georgius Monachus de Manasse Iudaeorum Rege, *kai\ dh/santes2, inquit, au)to\n e)n qe/dais2 xalkai=s2, a)ph/gagon qi)s2 *babulw=na kai\ hn' dede me/nos2 e)n oi)/kw| fulakh=s2 kai\ e)di/dota ek pitu/rou a)/rtos2 braxu\s2 kai\ u(/dwr o)li/gon su\n o)/cei e)n me/trw| pro\s2 to\ sh=n au)to\n mo/non. Et vinctum eum pedicis aeneis, adduxerunt Babylonem et erat vinctus in carcere, porrigebaturque ei exiguus e furfure panis et aquae parum cum aceto, ad mensuram, ut animam utcumque traheret. Reficiendis item miseris adhibebatur, quos supplcii pavor exanimaret: quemadmodum hodieque deliquium animi partientes eius usu refocillari videmus. Inde et in Historia [orig: Historiâ] Passionis legimus, e militibus currentem quendam, quum acceptam spongiam implevisset aceto [orig: acetô] et circumposuisset calamo [orig: calamô], dedisse ei, ut biberet, Matth. c. 27. v. 48. Quamvis non eo [orig: eô] fine, quem diximus, sed potus [orig: potûs] loco [orig: locô], Christo acetum impii praebuerint, non humanitatis officium, sed barbarae immanitatis specimen exhibituri, ut implerehtur Prophetiae. Hinc Lucas c. 23. v. 36. verbo [orig: verbô] e)ne/paizon, illuserunt, sceleratam eorum mentem ostendit. Quum autem non legamus, in monte Calvariae ullam fuisse habitationem; et modico [orig: modicô] saltem intervallo [orig: intervallô] eum locum ab urbe seiunctum fuisse constet, non abs re quaerunt aliqui, unde illud vas aceto [orig: acetô] plenum, cuius mentionem facit Iohannes Euangelista? Respondet Nonnus et existimat, propinquas domos aliquas fuisse, ubi sit vas illud repertum, vel in alios usus paratum, vel in gratiam fortasse puniendorum,

Additque Maimonides pleraque omnia ad supplicii apparatum necessaria ab hominibus piis solita fuisse parari privato studio sumptuque; Nempe vas, spongiam, acetum, arundinem, hyssopum, vide Isaac. Casaubon. Exercit. 16. num. 88. Cleopatram ex duobus per omne aevum maximis unionibus, alterum aceto [orig: acetô] in tabem resolvisse liquefactumque sic absorbuisse, videbimus alibi, et agnoscit vires has aceti, praeter Vitruvium l. 8. c. 3. Plinius l. 23. c. 1. Mox alios quoque pretiosam hanc ingluviem imitatos legimus. De Clodio, Aesopi Tragoedi filio, Horat. l. 2. Sat. 3.

Filius Aesopi detractam ex aure Metellae,
Scilicet ut decies solidum absorberet, aceto [orig: acetô]
Diluit insignem baccam, etc.

Vide quoque Salmas. ad Solin. p. 1115. Sed et aceti in excaecandis hominibus usus, ut infra videbimus: eiusdem in nates infusio inter serviles fuit poenas, vide ubi de Servis.

ACHA [1] nomen Rabbini celebris, scripsit librum Schealtot Raf Achae, R. Ganz. ad A. 4510.

ACHAB Israelitarum Rex septimus. Regnavit annis 22. Impietate omnes antecessores suos superavit, Iezabel filiam Ethbaal duxit uxorem, in bello adversus Benhadad occisus est, A. M. 3027. Vide 1 Reg. c. 16. et seqq. 2 Paral. c. 18. Irem alius eiusdem nominis Pseudo propheta, tempore regis Zedechiae Ier. c. 29. v. 21.

ACHABYTOS mons est Rhodi excelus, in cuius cacumine Io vis extabat templum. Diodor. Sic.

ACHACICA et Achiacica oppid. Americae in Nova Hispan. et Mexicanae provinc. ubi argenti fodinae. 18. leucis distat ab urbe Angelorum, in Boream.

ACHAD civitas in qua [orig: quâ] regnavit Nimrod. Gen. c. 10. v. 11. quae nunc dicitur Nisibis. Vide Acabene, et antiochia, et Achar, Addit Ferrarius, locus Palaestinae trans Iordanem fluv. in quo Iacob patriarcha obiit. Nescio quid sibi vult. Iacobum certe in Aegypto naturae debitum persolvisse, sacra pagina testatur. Suspicor itaque, quod locum lamentationis intelligit, ubi Ioseph instituit parti suo luctum 7. diebus, Gen. c. 50. v. 10. qui tamen non Achad, sed Arad dicitur. Nic. Lloydius.

ACHADIA vulgo Auvagdoune, urbs parva Hiberniae in Connacia, et in Comitatu Gallivensi, episcopalis sub Archiepiscopo Tuamensi, teste Brietio [orig: Brietiô].

ACHAEA [1] Ceres cognominata est, Suida [orig: Suidâ] teste, ab eo luctu et anxietate i. e. a)/xous2, quam habuit, dum Proserpinam quaereret. Plut. l. de Isid. et Osir. Baeotii, inquit; Achaeae Cereris aedes movent, eamque festivitatem e)paxqh= nominant, a questu videlicet, et gemitu Deae ob filiae Proserpinae raptum. Nic. Lloydius.

ACHAEA [2] Pallas dicta, cuius templum, referente Aristotelo L. de mirab. in Italia [orig: Italiâ], apud Daunios apuliae populos fuit. In quo antiquitus fuisse tradit cum alia tum secures et enses, ceteraque Diomedis, eiusque sociorum arma. Huius templi custodes canes fuisse perhibentur, qui Graecis adeuntibus blandirentur, ceteris mortalibus agrestes et feri.

ACHAEA [3] Sarmatiae Asiaticae vicus ad Pontum Euxinum. Ptol. Incolae Achaei. Orchomeniorum colonia; de quibus Ovid. Ponticorum l. 4. Eleg. 10.

ACHAEAE Petrae, rupes abscissae eius montis, ex quo Iordanus effluit, super quibus Samos civitas condita est. Strabo, l. 8.

ACHAEI Thessaliae populi: Stephano in fo/rbai. Item gens, circa Pontum Euxinum, in Sarmatia Asiatica, testibus Ptolomaeo, Plutarcho [orig: Plutarchô], Ovidio [orig: Ovidiô], Plinio [orig: Pliniô], et Dionysio [orig: Dionysiô]. Achaeos etiam in Ponto habet, strabo l. 9. Orchomeniorum colonos. Testis est Plut in Araeto, Achaeos, ductu Arati Sicyonii, expugnata [orig: expugnatâ] Acrocorintho [orig: Acrocorinthô], arce munitissima [orig: munitissimâ], et profligato [orig: profligatô] Antigono [orig: Antigonô], praesidium imposuisse 400. armatorum, 50. canum, totidemque venatorum, qui in arce alebantur. Idem refert in Philopaemene, Messenios captivos ab Achaeis lapidibus obrutos et immolatos fuisse ad tumulum Philopaemenis. A. Q. Caecilio victi sunt. Vide Livium Epit. l. 52. et Cilicia.

ACHAEMAENES Africae propriae gens. Ptol. vide Bochart. Phaleg. l. 4. c. 30.

Amm. Marcellin. l. 19. c. 2. reddit, Rex Regibus imperans: De Sapore enim verba faciens, Persis Saporem, et Achaemenem appellantbus, et Artaxerxem, Rex Regibus imperans, et bellorum victor, interpretatur. Antiquissimus est, qui in hac gente, cuius ante captivitatem obscurum fuit nomen, occurrit. Meminit eius Herodotus, l. 7. c. 11. Pater fuit Cambysis, avus Cyri, quo [orig: quô] genitus Cambyles (ex coniectura) Theispei frater, Hystaspis proavi, Cyrum prosevit Cambysis patrem, Regis nomine, honoris ergo insignitum, a Xenophonte. Hic, Mandane, Darii Medi filia [orig: filiâ] ducta [orig: ductâ], ex illa CYRUM progenuit, qui ex Persis primus, post Darium et Cyaxarem, avum socerumque suum, in hac gente imperavit. Hinc Achaemenidum [orig: Achaemenidûm] Tribus, maximae inter Persas aestimationis, Herodotus l. 1. c. 125. Unde Cambyses moribundus obtestatur Persas presentes, maxime Achaemenidas, ne permittant imperium rursus redire ad Medos, Idem l. 3. c. 65. quo [orig: quô] pacto [orig: pactô] ad Darium, Hystaspis filium et ipsum Achaemenidam, regnum devenit. Sed et in genere Persae hinc Achaemenidae dicti, vide Ioh. Marsahmum Canone Chron. Sec. XVIII. et infra voce Achaemenidae.

ACHAEMENIA pars Persidis ab Achaemene Aegei filio sic dicta, teste Stephano [orig: Stephanô]. Unde Achaemenius Horat. Epod. Od. 13.

ACHAEMENIDAE non populi Persidis, ut voluere [orig: voluêre] Pin. l. 6. c. 23. et Solinus c. 57. Sed familia vel tribus fuere [orig: fuêre], apud

Pasagardas. Patronymicum enim hoc nomen est, ab Achaemene, qui ad Perseum genus suum referebat, unde *)axaimeni/dai tribus, e qua reges Persidae originem duxerunt. Fuit autem ille Achaemenes Astyagis pater, Cyri avus, uti patet ex ordine, quo [orig: quô] Maiores suos Xerxes recenset, apud Herodctum. Perseus vero, ad quem ipse principium originis suae referebat, per filium vel nepotem suum Persen, genti Periarum nomen dedit: Inde iidem *persei/dai basilei=s2, Persidae Reges, apud Apollodorum Biblioth. l. 2. qui, utpote ex Achaemene oriundi, Achaemenidae appellati sunt. Hos Cambyses, apud Herodotum, quum Magi Regiam occupassent [orig: occupâssent], praecipue compellat, et obtestatur, ne post eius mortem Regnum ad Medos iterum transire paterentur, aut in Magorum potestate relinquerent. Stephanus *)axaimesi/an appellat moi=ran, h. e. rulh\n: Strabo *)axaimeni/das2 ru=lon, et Persidis interiora colere dicit, usque ad Carmaniae fines, cum Patischorensibus et Magis etc. Vide Salmas. ad Solin. p. 1182. et 1183. et supra Achaemenes.

Sum Patria ex Ithaca [orig: Ithacâ], comes infelicis Ulyssis,
Nomine Achaemenides. --- -

Qui fugientibus Graecis ceteris cum Ulysse, apud Cyclopas derelictus est, postea tamen Aeneae ad eundem locum naviganti comes factus, Cyclopum manus effugit. Nannius l. 7. Miscellan. legendum contendit Agamenides, quasi sic dictus esset ab eventu, quod nimirum diu manserit in spelunca [orig: speluncâ] Polyphemi. Ad quo maro ipse videatur alludere, loco [orig: locô] praedicto [orig: praedictô] v. 616.

Hic me dum trepidi ad crudelia limina linquunt
Immemores socii, vasto [orig: vastô] Cyclopis in antro [orig: antrô]
Deseruere [orig: Deseruêre] --- -

Cum praesertim nullum proprium nomen temere vel a Virg. vel Homer. usurpetur. Nic. Lloydius.

ACHAEORUM Littus in Cypro [orig: Cyprô] est, apud Ptol. A Graecis appellatum fuisse Adriage, nunc vero pagum esse, et Accathon vocari scribit Lusignanus. Achaeorum Castra, Strab. l. 13. Achaeorum Portus, Plin. l. 4. c. 12. Porto bon, teste Nigro [orig: Nigrô]: in Troade est, ad Sigaeum Promontorium. Item, in Aeolide, circa Myrinam, Straboni. In Peloponneso, Pausan. Tauroscitharum portus est ad Pontum Euxinum Plinio, aliis Pulcher portus, vide et hic infra.

ACHAEORUM Statio apud Plinium l. 4. c. 11. Deinde promontorium Cherronesi Mastusia, adversum Sigeo, in cuius fronte obliqua Cynossema, ita appellatur Hecubae tumulus; Statio Achaeorum: non est statio, Achivorum bellantium; Namque illa in Asia [orig: Asiâ] apud Sigeaum, ubi et Achaeorum Portus, de qua [orig: quâ] idem l. 5. c. 30. et Mela l. 1. c. 18. Heic Sigaeum fuit oppidum: hic [orig: hîc] Achivorum bellantium Statio. Sed de statione id accipiendum Achivorum discedentium; quam Achaei Troia [orig: Troiâ] capta [orig: captâ], quum classem solvissent ab Iliacis littoribus, in Cherroneso [orig: Cherronesô] fecerunt. Ibi enim aliquot dies commorati sunt, dum Polyxenam. Achillis Manibus immolant et alias res ad discessum necessarias constituunt, Argumentum Hecubae Euripidis, meta\ th\n troi/+as2 a(/lwsin a)/rantes2 oi( *(/ellhnes2, kaqormi/sqhsan e)n th= a)ntupe/ran xer)r(onh/sw| sh=s2 *ara/khs2, h=(s2 polumnh/stwr h)=rxen. Ibidem Hecuba necem Polydori filii in oculos Polymnestoris, qui eum occiderat, vindicavit, et ipsa quoque ibidem mortua, tumulum sortita est, nomine *kuno/sshma etc. Coeterum Achaer origine Phthiotae fuere [orig: fuêre], hocque [orig: hôcque] nomine Graecos semper intellexere [orig: intellexêre] Romani. Vide Eundem ibid. passim, imprimis p. 142. 167. et 808.

ACHAEUS [1] Rex Lydiae, cum nova tributa a populo vellet extorquere, in factione populari suspensus est, pedibus sursum versum erectis, et capite in aquas Pactoli demisso [orig: demissô]. Ovid. in Ibin.

More vel increas capti suspensus Achaei,
Qui miser aurifera [orig: auriferâ] teste pependit aqua [orig: aquâ].

ACHAEUS [2] Dux seu Praetor Seleuci, Antiochi filii, quem ultus, regnum invasit, ab Antiocho occisus. Polyaen l. 4.

ACHAEUS [3] Zuthi fil. homicidio [orig: homicidiô] per imprudentiam perpetrato [orig: perpetratô], in Laconicam profugit, et effecit, ut qui ibi habitabant, Achaei dicerentur. Strabo. l. 8.

ACHAEUS [4] Eretrius Poeta tragicus, paulo iunior Sophocle. floruit Olymp. 82. Pythodori, et Pythoridis fil. qui cum 43. vel secundum alios, 30. vel. 24. fecerit fabulas, semel duntaxat vicit. Inter alias, eius est: *ku/knos2; nam sic apud Athenaeum pro *ku/klos2 scribi debere, observatum Turnebo et Casaubono. Eiusdem *moi=ra, Athenaeo l. 7. Fuit et alter Achaeus, Syracusanus iunior, qui et ipse Tragoedias decem scriptitavit. Suidas. Vide et Diog. Laert. qui Achaei cuiusdam mentionem facit, in vita [orig: vitâ] Menedemi. Achaei quoque historici meminit Pindari scholiastes in od. 7. Olymp. Videndum autem, an idem sit *)axaio\s2, quem cum Pherecyde iungit Arati Scholiastes quo [orig: quô] loco [orig: locô] de Hyadibus tractat, atque Achaeum 4. Hyades statuisse ait. At alius puto *)arxai=os2, cuius historicum opus celebrat Nicandri Scholiastes in Theriaca [orig: Theriacâ]. Nisi magis placet, alterutro [orig: alterutrô] loco [orig: locô] esse librarii vitio [orig: vitiô] peccatum.

ACHAEUS [5] puer quidam, qui Hippatinum, Syracusiorum tyrannum, a militia [orig: militiâ] revertentem, ac bene potum, de stupro se sollicitantem, alium quendam esse existimans, in tenebris interfecit. Parthenius in Amatoriis

ACHAEUS [6] qui Callicon cognomine, Vir singularis stultitiae, fictile vas pulvinaris loco [orig: locô] capiti supponebat: verum quia duritie eius offendebatur, paleis implevit, ut mollius cubaret. Eustath. in Odyss. X.

ACHAEUS [7] fluv. qui se in Pontum Euxinum exonerat. Arrian. in Periplo [orig: Periplô].

ACHAJA triplici notione sumitur. Primo, est Graeciae regio, quam Ptol. Helladem. Plin. Iunior Graeciam vocat. Terminatur a septententrione Thessalia [orig: Thessaliâ] iuxta amnem Sperchium, sinum Maliacum, et Oetam montem. Ab occasu Acheloo [orig: Acheloô] amne, ultra quem

mox Epiri tractus incipit. Ab oriente nonnihil in Septentrionem reflecitur et Aegaeo [orig: Aegaeô] ac Myrtoo [orig: Myrtoô] mari pulsatur, usque ad Suinum promontorium. A Meridie, illi Peloponnesus obicitur, et isthmo [orig: isthmô] quinque mill. pass. lato [orig: latô], cum Peloponneso [orig: Peloponnesô] coniungitur. hodie Livadia vocatur in recentibus tabulis. Achaiam autem dictam volunt, vel a)po\ tou= a)xous2, a dolore, propter crebram aquarum inundationem, vel ab Achaeo rege, ut placet Etymologo. Secundo, Achaia est Peloponnesi reguncula, quae a Ptolemaeo Propria cognominatur, ad differentiam alterius illius Achaiae, quam *(ella/da vocari diximus. In fluv. eius Slemno lotos amorum pristinorum oblivisei, tradit Pausan. l. 7. Vocatur et aliis nominibus Ionia, Ias, et Olenus Diodoro Sic. Aegialos Pausan. et Plinio, l. 4. c. 5. idque vel ab Aegialo rege, vel propter urbes in littore dispositas, ude incolas Pelasgos Aegialeis, i. e. littorales appellatos scribit Herodot. in Polyhymn. qui Danaam dictam quoque tradit, unde Graeci Achaei, Achivi, et Danai dicti: Romaniam altam nunc appellari scribit Iac. Castaldus. Describitur a Plinio l. 4. c. 5. et Pausan. in Achaicis. Hodie sub Turcico [orig: Turcicô] iugo [orig: iugô], perpetuis bellis exinanita. Tertio, Achaia aliquando usurpatur pro tota [orig: totâ] Peloponneso [orig: Peloponnesô], nunc vulgo [orig: vulgô] Morea. Hinc Apuleius Metam. 6. Lacedaemoniam in Achaia [orig: Achaiâ] collocat. Huius praecipuas urbes eleganti carmine complectitur Ovid. l. 6 Metam. Fab. 8.

Finitimi proceres coeunt, urbesque propinque
Oravere [orig: Oravêre] suos ire ad solatia reges.
Argosque, et Sparte, Pclopeiadesque Mycenae,
Et nondum torvae Calydn invisa Dianae,
Orchomenosque serox, et nobilis aere Corinthos.
Messenaque ferax, Patraeque, humilesque Cleonae,
Et Nelea [orig: Nelêa] Pylos, nec adhuc Pittheia Traezen,
Quaeque urbes aliae bimari clauduntur ab Isthmo [orig: Isthmô].

In Achaiam hanc. Sabaudicae Familiae ius quaesitum, matrimonio [orig: matrimoniô] Philippi Thomae filii et Isabellae de Villehardovin, quae filia et haeres Guilielmi Principis Achaiae atque Moreae fuit, et, cum Philippo nuberet, iam vidua Philippi Andini et Florentii Hannonii fuerat, Philippum autem Carolus Andinus bello [orig: bellô] vexavit A. C. 1306. ut promitterer, principatus hos se vendere velle, quod et Factum. Sed nepos eius Amedeus recuperandis avitis principatibus, Bulla [orig: Bullâ] ad id impetrata [orig: impetratâ] a Pontifice A. C. 1387. cum Venetis foedus pepigit. Verum conatus eius successu caruere [orig: caruêre]: frater vero illius Ludovicus, cum prole careret, exgtinctus A. C. 1418. Amedeum Ducem heredem reliquit, ad cuius posteros ac successores praetensio continuata: unde in Scuti Sabaudici ultimi Ordinis prima [orig: primâ] area [orig: areâ] area [orig: areâ] tres baltheos coccineos deferente Achaiam hodieque notari volunt, momente Spenero [orig: Spenerô] Artis Herald. Parte Spec. p. 339. §. 31. Vide et Limneaum Iur. Publ. l. 5. c. 14. 17. Imo et sumitur Achaia pro omnibus regionibus, quae se concilio Achaico adiunxerunt; et a Romanis in provinciam redactae, commune hoc Achaiae nomen sortitae sunt, quae libertate donata a Domit. Nerone, Plin. l. 4. c. 5. et 9. mersa, Plin. l. 2. c. 90. etc. De Vino [orig: Vinô] Achaico [orig: Achaicô] vide Plin. l. 14. c. 18 Fuit etiam Achaia Rhodi insulae urbs, a Solis filiis condita. Diodor. Sic. l. 5. Cuius etiam meminit Athenaeus. Item Messeniae fons, prope Dorium urbem. Pausan. Item civitas Cretae. Gesner. etc. Vide et Achivi.

ACHAJACHALA munimentum fluminis circuitione vallatum, Ammian. Marcellin. Euphratis nempe et circa Mesopotamiam, existimat ortelius, in Geogr. thes.

ACHAJAS Silonius Vates, qui Ieroboamo Regnum Israeliticum praedixit, per novum pallium in 12. partes divisum, quarum decem illio obtulit. 1 Reg. c. 11. v. 29.

ACHAICUM [1] Bellum, Olymp. 158. ann. 2. Urb. cond. 606 P. Corn. Scipione Africano [orig: Africanô] Aemilio [orig: Aemiliô], et C. Drusio [orig: Drusiô] Consulib.

ACHAICUM [2] Mare Achaiae Graeciae provinc. adiacens, ubi Meridiem et Occidentem spectat.

ACHAICUS civis Ecclesiae Corinthiacae, ad B. Paulum in Asiam delegatus, unde primam ad Corinthios Epistolam retulit. 1. Cor. c. 16. v. 17.

ACHAIS [1] , is, et Achaida,, ae. sicut Persis et Persida; Thebais et Thebaida; Ptolemais, Ptolemaida.

ACHAIS [2] tractus Lydiae, circa Maeoniae fluv. Steph. in ditione *maio/nia. Est etiam oppid. situm ad orientem plagam maris Hircani, non procul ab Oxo [orig: Oxô] amne, quod Heraclea dicebatur, donec ab Antiocho tiocho Seleuci filio instauratum, Achais coepit appelari. Vide Plin. l. 6. c. 16.

ACHAJUS Scotorum Rex, prudentia [orig: prudentiâ] insignis. Repulit Hibernorum irruptionem et cum Carolo [orig: Carolô] M. foedus iniit, misso [orig: missô], ut creditur, celebri illo Alcuino [orig: Alcuinô], ad reprimendas Anglorum Piratarum in Gallicum et Germanicum mare incursiones: cuius foederis memoriae causa [orig: causâ], rubenti Leoni, aureo [orig: aureô] flamine depicto [orig: depictô], Scotis Principibus insigni, duplicem tractum (ut dicunt) contrapositis liliis consitum addidit Achaius. H. Baethius l. 10. Obiit A. C. 819. regni. 19. Leslaeus l. 3. Histor Scoticae.

ACHAMI Arabiae Urbs, ubi Eupolemus tradit, Davidem naves praeparasse [orig: praeparâsse], quae in Urphen vel Ophir navigarent. Euseb. l. 9. Praep. Evang.

ACHAMOT unum ex nominibus, quae Diis suis vel Aeonibus tribuit Valentinus haereticus. Tertullian. l. contra Valentin.