CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ACHAN Israelita, crimine anathematis vonvictus, ac damnatus, ab omni populo [orig: populô] lapidibus obrutus fuit, et omnia quae illius erant, igne consumpta fuerunt. Congregatus fuit super eum amgnus lapidum acervus qui hodie permanet; vocatumque est nomen illius loci, vallis Achor. Iosuae c. 7. v. ult. De quo Achane Prudentius in Psychomachia [orig: Psychomachiâ]: v. 535.

Viderat et Iericho propria inter funera, quantum
Posset nostra manus, quum victor concidit Achan
Caedibus insignis, mur ali et strage superbus,
Succubuit capto viclis ex hostibus auro,
Dum vetiitis insigne legens anathema favillis;
Maesta runinarum spolia insatiabilis hausit.

ACHARACA vel CHARACA pagus Nysaeorum haud procul ab urbe, Plutonis, ac Iunonis templo, ut et Caroino [orig: Caroinô] antro [orig: antrô] nobilis. Strabo l. 12. et 14.

ACHARBAS vir Didonis, apud Solin. c. 27. Acerbas Iustino, l. 18. c. 4. Sichaeus Virgilio Aen. l. 1. v. 347. Graecis *sugxai=os2. Latini Sicharbam dixere [orig: dixêre]. Salmas. ad Solin. p. 323.

ACHARDAEUS fluv. e Caucaso in Maeotim defluens, Copu Mercatori, Zygna Lazio.

ACHARDUS Episcopus Abrincensis, in Normannia [orig: Normanniâ], A. C. 1162. Continuator Chronici Sigeberti.

ACHARENSES Siciliae populi Cicer. 3. in Verr. Circa Syracusas, Fazello, qui putat ibi hodie Carrane esse.

ACHARITANUM oppid. liberum in Africa [orig: Africâ] propria [orig: propriâ] qua spectat tractum Cyrenaicum, Plin. l. 5. c. 4.

ACHARIUS vel FLAVIUS ACRINUS Severini adversus Alanos Equitum magister, Ferrariam condidisse dicitur; ortus ex Caio Aetio [orig: Aetîo], vide Actius Caius.

ACHARMAN Urbs Arabiae Felicis, ubi Thamydeni poplui teste Brietio [orig: Brietiô].

ACHARNA oppid. Graeciae in Attica [orig: Atticâ] Regione totius eius tractus potentissima [orig: potentissimâ], pars tribus Oeneidis. Thucyd. l. 2. Steph.

ACHARNIS vir senatorins atque militaris, qui occurrens Mario, et non salutatus, a Marianis occiditur. Signum enim suis dederat Marius, ut omnes, a quibus salutatus non respondisset, resalutaretque, necarent. Plut. in Mario, de quo Lucanus, l. 2. v. 113.

ACHATARA Ptolemaeo Sinarum urbs. Graecus Ptolemaei codex legit Acadra. Est et apud eundem Acadra in India [orig: Indiâ] extra Gangem.

ACHATES [2] Siciliae fluv. Plinio. Cantara vocat Leander Albertus, apud quem lapis Achates generatur. De quo Sil. l. 14.

Vibius Sequester de flum. Achates Siciliae, ubi pari nomine lapillus generatur, unde gemmae fiunt Plin. l. 37. c. 10. Achates in magna [orig: magnâ] auctoritate fuit, nunc in nulla [orig: nullâ] est, reperta primum in Sicilia [orig: Siciliâ] iuxta flumen eiusdem nominis. Solin. c. 11. Achatem lapidem Sicilia primum dedit, in Achatis fluminis ripa [orig: ripâ] repertum, non vilem, cum ibi tantum reperiretur. De memorabili Pyrrhi Achate, vide Plin. l. 37. c. 1. et 10. Achates etiam fidus Aeneae comes fuit Virg. Aen. l. 1. v. 316. A solitudine dictus, quae Principum perpetuus comes.

ACHATES [3] fluv. Diodor. Sic. hodie Drillo: in valle Neetina [orig: Neetinâ], in mare Africum cadit, 6. mill. pass. a Terra [orig: Terrâ] Nova [orig: Novâ] in Eurum.

ACHATES [4] Gemma, reperta primum in Siciliae fluvio Achate, inde nomen accepit, Solin. c. 5. Ausonio in Mosella. v. 316. Dorus vocatur, ubi de Arsinoes templo,

Quia Sicilia Dorice loquedbatur, in qua primum lapis reprtus. Communiter rubentibus et albis venis distinguitur, rotisque quibusdam aquariis et versatilibus in Germania [orig: Germaniâ] politur ac teritur. *leontose/rhs2 Orpheo dicitur praestantissimus inter omnes et maxima [orig: maximâ] potentia [orig: potentiâ] praeditus, ut qui leonis impetum frenare ac sistere posse creditus est. Gestatus ad custodiam gestantis proficit eumque gratiorem reddit, Servio ad Virg. Aen. l. 1. v. 178. quod tamen de iaspide Plinius l. 37. c. 9. 10. affirmat: qui, unius coloris, Athletas invictos praestat, eidem. Indici nemorum et animalium facies reddunt, hinc magno in pretio: Salmasii Achates ruforum crinium globum graphice repraesentat. Ex co, ut et Porphyrite columnae quoque fiebant. Lucan. l. 10. v. 115.

Vide Salmas. ad Solin. passin, imprimis ad loc. cit. ubi inter alia de Magico eius usu varia congessit. Ad signandum aptam inprimis hanc gemman, dicemus infra. ut et hoc superaddam: In Musaeo Kircheriano Romae, ostenduntur Agathae albae et nigrae et variis ductibus intermixtae, e Senensibus agris. Orientalis, ex Persia [orig: Persiâ]; glaucocyanei coloris, ex Sicilia [orig: Siciliâ]; viridis, ex Boemia [orig: Boemiâ]; violacei, ex Belgio [orig: Belgiô] allatae. Item alia elliptica, ad speculum levigata, in qua miro venarum flexu Heroicae viraginis effigies cernitur, Gamaeam vocant.

ACHAZ Rex Iudae, successit Iothamo, anno [orig: annô] 17. Pekah regis Israelitici, regnavit ann. 16. Homo impius, hypocrita. inconstans, religionum rituumque externorum stultus imitator. Esai. c. 7. v. 1.

ACHAZI Solarium, de quo Esai. c. 38. v. 8. Salmasio, res singularis fuit, et visendae potius raritatis gratia [orig: gratiâ] constitutum, quam ad ullum usum moremque colligendarum horarum institutum. Veteres enim Iudaei nullam Solariorum ad hunc usum notitiam habuere [orig: habuêre], sed a Romanis demum accepere [orig: accepêre]; Sic Aegyptii et Babylonii et Graeci antiquissimi, Gnomonica et Sciotherica vasa habuerunt, sed quae Astrologis potius Astronomisque servirent, quam Populo, ut quae aequinoctiales tantum indicarent diei partes etc. Vide eum ad Solin. v. 658.

ACHAZIB urbs tribus Aser, Iudic. c. 1. v. 13. quae etiam Achzib, Ios. c. 19. v. 29. dicitur. Tribus quoque Iudae. Ios. c. 15. v. 43.

ACHBALUCMAGNI oppid. Asiae in Cathaia [orig: Cathaiâ] regione, non longe a Cambalo in provinc. Tainfu, iuxta lacum. Significat, Urbs alba, sub M. Chamo [orig: Chamô].

ACHEDORUS fluv. Macedoniae, Apolloniam a Thessalonica [orig: Thessalonicâ] dividens. Volaterran.

ACHELNOTUS Cantuariensis, qui brachium S. Augustini Papiae, uno talento [orig: talentô] auri, et centum argenti emptum, misit Venturiam. Vincentius, l. 25. c. 25.

ACHELOUS [1] Acarnaniae in Epiro [orig: Epirô] fluv. Straboni, ab Acheloo [orig: Acheloô] Rege sic dictus. a Pindo [orig: Pindô] oriens, et Aetoliam ab Acarnania [orig: Acarnaniâ] dividens in sinum Maliacum defluit. Aspropotamo Sophiano. Catochi, Nigro. Geromlea, Kyriaco Anconitano. Thoas olim incolis a celeritate dictus, teste Strabone. Item Thestius et Azenus, uti auctor est Plut. l. de flum. hodie Pachicolamo. Inde adiectivum Acheloius, pro aqueus. Virg. Georg. l. 1. v. 9.

Veteres enim aquam omnem Acheloum nuncupavere [orig: nuncupavêre], quod primus hic fluv. post diluvium erupisse e terra [orig: terrâ] fertur. Sive quod Achelous in Graecia [orig: Graeciâ] omnium fluviorum celeberrimus fuit. Sive quod Achelous quidam primus vini mixtionem cum aqua [orig: aquâ] in Graecia [orig: Graeciâ] invenerit, docet hoc Eustath. in 2. Iliad. ait enim, omnem montem editum dici Idam, w(/sper kai\ pa=n u(/dwr *)axelw=os2. Ephorus quoque l. 2. Hist. *ma/lista ga\r to\ u(/dwr *)axelw=on prosagoreu/omen e)n toi=s2 o(/rkois2, kai\ e)n tai=s2 eu)xai=s2, kai\ e)n tai=s2 qusi/ais2. Unde Euripid. in Androm. aquam ad verrendam domum *)axelw/ou dro/son, h. e. Acheloi rorem vocat. Goropius in Hermath. l. 6. ait Acheloum prima [orig: primâ] omnium lingua [orig: linguâ] dictum Ac-el-hot, quae tres voces signant Aquarum excelsum princitem. *)argurodi/nh Hesiodo dicitur qeogon. v. 340. h. e. argenteos vortices habens, ac proinde Dionysius v. 497.

ACHELOUS [2] fil. Oceani et Terrae, seu Tethyos, ut habet Servius in Virg. Georg. l. 1. v. 9. vel, ut Theodontius, Solis, et Terrae. Hic cum Hercule duello [orig: duellô] certavit pro Deianira [orig: Deianirâ], Oenei Calydoniae regis filia [orig: filiâ]. Sed videns Herculem fortiorem, se vertit primo in Serpentem, deinde in Taurum, cui Hercules amputavit cornu, quod Copiae, comiti Fortunae datum est. Sed postea Achelous Amaltheae cornu Herculi dedit, atque ita suum recepit. Tandem ab Hercule victus, se in sui nominis fluvium, gemino [orig: geminô] cornu insignitum occultavit. Ovid. Met. l. 9.

Cornua fiens legit rapidis Achelous in undis,
Truncaque limosa [orig: limosâ] tempora mersit aqua [orig: aquâ].

Nam rursus licet Aetoli referas Acheloi,
Fluxerit ut magno fracius amore liquor.

--- -- Acheloon [orig: Achelôon] utroque
Deformem cornu vagus infamabat Acarnan.

Certe Achelous Graeciae fluv. duobus locis per fines Perrhaebiorum, im Maliacum sinum effunditur. Et hoc Poetis sollenne est, ut fluvios Tauris similes effingerent, (Horat. l. 4. Carm. Od. 14. Sic Tauriformis volvitur Aufidus) quoniam cum impetu erumpentes, tauris similem edunt gemitum, vel, ut Hellanicus sensit, quia tetram sulcare tamquam boves videntur, vel, ut aliis placet, quia circa ripas fluminum tauri mugire ob uberiora pascua audiuntur. Factua esse draco fingitur, quia sinuoso [orig: sinuosô] cursu deferunter flumina. Cum idem assiduis aliquando imbribus non augeatur, ac placidus sit, humanam formam sumpsisse dictus est. Prro Hercules, ut zir Strabo l. 10. Oeneo affinitate coniunctus, et in omnes mortales beneficus, fluvium Acheloum temere et cum impetu regionem infestantem, aggeribus et aquaeductibus coercuit, et extenuavit: earnque aquam in multos rivulos diductam, quae prius regionem vastabat, utilissimam reddidit. Inde dictus est illi fluvio taurinum cornu defregisse, et pro illo rerum copiam, seu Amaltheae cornu accepisse; fluv. igitur paulatim exsiccatus, eo [orig: eô] facto [orig: factô] fabulae locum dedit, quae in honorem Herculis ficta est, et prudentiam ad infinita

incommoda et pericula avertenda necessariam et perutilem esse demonstrat. Hinc Acheloides seu Acheloiades Sirenes dictae, a Patre Acheloo. Ovid. Met. l. 14.

ACHEMON qui et Achmon, unus Cecropum, qui una cum fratre Bassalo [orig: Bassalô], nullo non in iuriarum genere in obvium quemque debacchabatur. Hisce mater erat Sennonis nomine, mulier fatidica, quae filios cavere iussit, ne quando in Melampygum inciderent. Evenit autem, ut Hercules aliquando sub arbore quadam dormiret, armis in eandem reclinatis. Accesserunt Cecropes fratres, et Herculem sub arbore dormientem ipsius armis aggredi tentarunt [orig: tentârunt]. At ille protinus insidias sentiens, correptos, ac vinctos de clava [orig: clavâ] a tergo suspendit, leporum more, atque ad eum modum gestabat. Capitibus itaque pendentes deorsum demissis, posticum Herculis nigris pilis horridum, atque hispidum viderunt. Quapropter materni moniti memores, hac [orig: hâc] de re inter se confabulantur. Quod simul ac audivit Hercules, cognomine delectatus, et in risum solutus, vinculis cos liberatos dimisit. Erasmus in proverbio, Ne in Melampygum incidas. Meminerunt huius fabulae Suidas et Nazianzenus.

ACHEMUM urbs perampla et regni cognominis caput, in Insul. Sumatra [orig: Sumatrâ], in India [orig: Indiâ], cum portu, in ora [orig: orâ] Septentrionali Insulae. Aliter Acemum. Distat 400. mill. pass. a Malacca [orig: Malaccâ] in Circium, 210. ab ora [orig: orâ] proximiori Peninsulae Indiae extra Gangem in Occasum, et 40 ab urbe Pedir. Eius Rex obtiner etiam regna Pedir et Pacem vicina. Vide Linschot. c. 19. Spilberg. c. 14.

ACHEQUI Rex Iapponiae, qui legitimo [orig: legitimô] Principe Nobienanga [orig: Nobienangâ], eo quod pro Deo adorari vellet, occiso [orig: occisô], ab uno Ducum eius, qui filii occisi Regis partes tuebatur, praelio [orig: praeliô] victus et a rusticis interemptus est. mendoz. part. 2. l. 1. c. 29.

ACHERDUS pars tribus [orig: tribûs] Hipothoonitidis. Steph. Unde Acherdusius, Demosth.

ACHERIMI populi Siciliae. Cicer. Verrina [orig: Verrinâ] quinta [orig: quintâ].

ACHERIUS quibusdam Harelius, Orator tempore Augusti Caesaris, cui tanta orationis celeritas fuit, ut et vitium fieret, et bracteata Caesaris Augusti sententia ad id circumferretur, Acherius noster sufflaminandus est. Is cum libertinum reum defenderet quod patroni cncubinus fuilsset, dixit, Impudicitia ingenuo crimen est, in servo necessitas, in liberto officium. Cael. Rhodig l. 15. c. 11.

ACHERO Hesych. *)axerw\ kai\ *)=wpis2, kai\ *(/ellh kai\ *gh=rus2, kai\ *gk= kai\ *dhmh/thr h( au)th/.

ACHERON [1] fil. Cereris absque patre, quem cum in abdito Cretae specu peperisset (is autem lucem aspicere, ob Titanas, Cereiis genus extirpare conatos, non auderet) ad inferos deduxit; ibi autem fluv. amarissimus, qui primus excipit mortuorum animas, effectus est. Alii Titanis, et terrae filium faciunt, et ob id a Iove ad inferos deiectum volunt, quod sitientibus Titanibus aquas praebuisset. Acheron autem (i. e. gaudio [orig: gaudiô] carens ) fluv. fingitur excipere defunctorum animas: quia cum morituri sunt homines, subtristis quidam torpor mentem animumque ita labefactat, ut propinqua mors esse facile sentiatur. Tunc enim Conscientia, rerumque festarum memoria animum perturbat, quae palus est omnibus primum traicienda, ut fabulose fingitur a Poetis; neque enim potest in hac [orig: hâc] praeteritae vitae investigatione animus non magnopere commoveri. Cereris autem, sive Terrae filius hic fluv. dicitur, quoniam universa animi molestia et perturbatio, aut ex acquirendarum aut servandarum studio nascitur. Hic fluv. potum Titanibus adversus Iovem pugnantibus praebuit, quoniam multae iniquae cogitationes adversus Dei mandata insurgunt, quas si animus diutius aluerit, a sancta [orig: sanctâ] Dei lege desciseit, et in brutorum naturam delabitur. Praeterea dicitur esse gustus [orig: gustûs] insuavissimi, quoniam vitae nostrae tratio et recordatio, si diligenter perpendatur, multas habet insuavitates. Plura legat Mythologiae studiosus apud Lil. Gyraldum, et Nat. Comitem. Lucano adustus dicitur, l. 3. v. 16.

--- --- --- --- --- Iam littora duri
Saeva Philete senis, durumque Acheronta videbas.

Tristiar his Acheron, sane crassoque [orig: crassôque] veneno [orig: venenô]
Aestuat. --- -- --- -- --- --

Dicitur etiam Acherons, vel Acheruns. Unde apud Plautum in Amphitryone, Aetu 4. sc. 2. --- -- ulmorum Acheruns: h. e. vorago, et dissipator virgarum. Ex ulmis autem virgae fiebant; unde alibi verberonem servum appellat ulmitribam. Idem Captiv. Act. 5. sc. 4.

Vidi ego multa saepe picta, quae Acherunti fierent
Cruciamenta; verum enim vero nulla adaeque est Acherons
Atque ubi ego fui in lapicidinis.

ACHERON [2] etiam Epiri fluv. iuxta Pandosiam urbem, ex Acherusia [orig: Acherusiâ], palude thesprotiae, profluens, multisque fluviis auctus in sinum Ambraciam influens, hodie Velichi, seu Verlichi Nigro, *)axeron\ Ptolemaeo, Acheros Livio l. 8. c. 24. Straboni tamen

per w scribitur. Cui etiam Acheron fluv. Elidis, regionis in Peloponncso. Eft etiam fluv. Brutiorum in Italia [orig: Italiâ] Straboni, l. 6. Vide etiam l. 7. et 8. quem Niger-Bassento, Leander autem Santo appellat. Barrius vero in sua [orig: suâ] Calabria [orig: Calabriâ] scribit, eum Campaniano hodie dici; In hoc, Alexander Molossorum Rex a Lucanis trucidarus est, Dodonaeo [orig: Dodonaeô] deceptus oraculo [orig: oraculô], quo [orig: quô] iubebatur Acherusiam aquam, Pandosiamque urbem cavere, Est etiam fluv. Riaphaeorum montium, Orpheo in Argonaut. Item Bithyniae fluv, qui iuxta Heracleam in Pontum Euxinum exit. Qui poitea Sonautes dictus est, auctore Apollonio [orig: Apolloniô], et Isacio [orig: Isaciô] in Lycophr. Haber hoc [orig: hôc] tractu Plin. l. 6. c. 1. quoque inter alia flumina Sonautem. Ab Amm. Marcellin. Archadius appellatur; unde Hercules canem infernalem eduxit, Theocriti Interpres. Acheron autem dicitur ab Ebraeo Acharon, h. e. ultimum, extimum, sive quod longiffime abest. Hinc sko/tos2 e)cw/teron Matt. 22. 13. Nic. Lloydius.

ACHERONTIA [1] civitas parva Apuliae, in monte sita, quam, ob hoc, nidum appellat Horat. Carm. 3. Od. 4.

--- --- Mirum quod fret omnibus
Quicumque celsae nidum Acherontiae
Saltusque Batinos, et arvum
Pingue tenent humilis Ferenti,

Fuit etiam Magnae Graeciae urbs mediterranea, hodie Matera Leandro; populi Acherontini.

ACHERONTIA [2] vulgo Acerenza, seu etiam Cirenza accolis, urbs est hodie in Basilicata [orig: Basilicatâ], provinc. Regni Neapolitani prope Bradanum fluv. ad radices Apennini, 10, milliarib. Venusia distat in Eurum, et 21. a Moteola [orig: Moteolâ] in Occasum. Deficit indies, estque parva admodum, et eius Archiepiscopatui unitus est Mateolanus seu Materanensis.

ACHERONTICI libri memorati Arnobio l. 2. adv. Gent. Neque quod Etruria libris in Acheronticis pollicetur: de Sacris Acherontus ceremoniisque agebant, auctoremque habebant Tagem, si fides Servio, qui ad Virgiliana daec. Ain l. 8. v. 398.

Nec pater omnipotens Troiam: nec Fata vetabant
Stare, decemque alios Priamum superesse per annos;

ista habet: Atqui supra ait, debita. Sed sciendum, secundum aruspicinae libros, et Sacra Acherontia, quae Tages composuisse dicitur, fata decem annis quadam ratione differri; quod nunc dicit Vulcanus potuisse ficrt. Ergo non est cont arium. Nam Fata differuntur tantum: numquam penitus immutantur. Iidem Etrusci Arnobio in praeced. sed banc imminentium dilationem Etrusci libri primo loco a fove dicunt posse impetrari, postea a Fatis, vide ad eum Des. Heraldi Animadversiones.

ACHEROPOETA ex Graeco *)axeiropoihth\, non manu facta, apud Anastasium Biblioth. in Stephano III. Stephanus procedens in Litania [orig: Litaniâ], cum sanctissima [orig: sanctissimâ] imagine fesu Christi, quae Archeropoeta nuncupatur: dicitur imago, quam Salvatoris nostri esse volunt, mirabilis; quam a Divo Luca [orig: Lucâ] inchoatam et ab Angelis perfecte absolutam fuisse, in vetustis Basilicae Lateranensis monumentis haberi, tradit Dominicus Macer, additque confirmari ex Ioh. Lateranensi Diacono [orig: Diaconô], apud Onuphrium Panvinium in opusculo MS. in quo de hac Basilica loquens ista habear: Super hoc altare est imago Salvatoris mir abiliter super quadam tabula depicta, quam Lucds Euangelista designavit, scd virtus Domini Angelico perfecit opificio. Idem ait, in Coremoniali MS. Benedicti Sancti Perri Canonici, in Angelica [orig: Angelicâ] S. Augustini de Urbe Bibliotheca [orig: Bibliothecâ] conservato legi, quod in die Paschae, antequam Papa ad Basilicam S. Mariae Maioris pro sollenni missa celebranda transferebatur, Capellam S. Salvatoris ingrediebatur, ubi album pluviale deponebat, et und cum Diaconibus et Cardinalibus paratis suscipiebat sacra paramenta, usque ad dalmaticam, ar mox hanc figuram Salvatoris detegehat: eius pedes osculando et alta [orig: altâ] voce dicebat: Surrexit Dominus de Sepulchro, Alleluia; ac se ponebat in sede: deinde Diaconorum Prtor osculabatur eosdem figuratos pedes et ad Papam accedens, pro susceptione Pacis, Papa proferebat, Surrexit Dominus vere. Tunc Prior, Et apparuit Simom, respondebat. Idem Diaconus, Cantorum Primicerius, Basilicae Prior --- -- faciebant; quo [orig: quô] finito [orig: finitô], Pontifex induebatur planeta et pallio, cum mitra [orig: mitrâ] in capite et ad dictam Marianam Basilicam perequitabat. In Vigilia [orig: Vigiliâ] vero [orig: verô] Assumptionis Deiparae eiusdem Redemptoris iconem, herba [orig: herbâ] ocymo et aqua [orig: aquâ] ad pedes lavabat Pontifex ac illam processionaliter ad eandem Basilicam propriis suis manibus deferebat. Quem morem, usque ad Pii V. tempora durasse [orig: durâsse], scribat Sebast. Fabrinus tract. de fubileo Anni Sancti 1660. c. 18. Idem Macer pergit: Creditur esse hanc eandem iconem, quae nunc in Sancto Sanctorum asservatur, quo feminae ingrediendi facultatem non habent, et antiquitus solus Papa mtroibat ad celebrandum. Nempe hodie Imago non comparet, et super illa acriter disceptant Bened. Millinus tract. de Oratorio S. Laurentii et Franciscus Grisendus: Thomas quoque Aquinas, Angelici Doctoris titulo [orig: titulô] in Romana Ecclesia [orig: Ecclesiâ] insignis, relationi de admiranda hac icone non magnopere fidit, cum 3. part. quaest. 25. ait: Unde et B. Lucas dicitur depinxisse Christi imaginem quae Romae habetur. Vide Macrum utrumque Hierolex. et Salmas. ad Solin. p. 806. Item infra, Achiropictos.

ACHERRAE [2] seu ACERRAE hodieGicrra, Castrum Ducatus Mediolanensis, in Laudensi agro, ad confluentes Serii, in Adduam fluv. 2. Milliarib. a Piceleone, et 12. a Cremona [orig: Cremonâ] in Occasum uti a Placentia [orig: Placentiâ] in Boream, etste Brietio [orig: Brietiô].

ACHERRES Rex Aegyptiorum, Successor, secundum quosdam, cognominis Regis, quem S. Literae Pharaonem vocant, cum quo Moysi res erat, regnavit annis 7.

ACHERSUNDA Insul. Norvegiae in ora [orig: orâ] littorali et meridionali, estque parva et versus Friderico stadium.

ACHERUSIA Vulgo Lago della Colluccia, palus inter Capuam, et Aversam, per aperta plana prope Cumas diffusa. Plin. l. 3. c. 5. Diodor. Sic. l. 2. de sepulchris Aegyptiorum, qui Heliopolim accolunt, tradit paludem esse Acherusiam, in quam

immittantur cadavera in ulteriorem ripam deferenda: navim vero ipsam qua [orig: quâ] traiciuntur, Barim; h. e. onerariam, et nauclerum Charontem lingua [orig: linguâ] illorum appellari. Inde nata de Charonte, qui animas transvehebar Stygem, fabella. Vide egregia hanc in rem, apud Pet, de Valle, Itinerar. tom. 2. Acherusia etiam Chersonesus circa Heracleam Ponti sive Marginorum in Bithynia [orig: Bithyniâ] ad Pontum Euxinum, unde Herculem Cerberum ex inferis eduxisse credunt Xenophon, et Eusiath. ex Diodoro [orig: Diodorô]. Est item specus ibidem Apollonio, et Pomp. Melae. l. 1. c. 19. Huius meminit Amm. Marcellin. quoque, et addit ab accolis *mucopo/ntion vocari. l. 22. Acherusium quoque ibidem. Apollon. et Plin. l. 6. c. 1. Cum Vero Sil. l. 14. ait,

ACHESCUS Ocaras, Rex Thebaidis in Aegypto [orig: Aegyptô] XXI. post Apappum Maximum, praefuit ann. I. a Proceribus sius interemptus: quorum perfidiam quo [orig: quô] pacto [orig: pactô] ulta sit Nitocris Soror, cui regnum parricidae derulerant, vide infra voce Nitocris. Illo [orig: Illô] tempore Iacobus Patriarcha habitabat in terra [orig: terrâ] Goshen interioris Aegypti sub Ramesse Tubaete. Regnum Memphiticum vero et Thiniticum regnum Thebano accesserat iam sub Apappo [orig: Apappô]. Vide ibi.

ACHETUS seu ACITHIUS, Ptolemaeo, ut nonnullis videtur Fiume di noto, Fluv. Siciliae, apud Netum urbem fluens. Acithius vero (de quo Ptol. ) longe hinc in oram occiduam fluit. Sil. l. 14. Et Netum, et Micite, pubesque liquentis Acheti. Populi, Achetini, Tullio.

ACHIA sive, Achias fil. Achitob. 1 Sam c. 14. v. 3. fil. item Ierameel. 1 Paral. c. 2. v. 26.

ACHIAB nepos Herodis M. qui eum inhibuit, ne se cultro [orig: cultrô], quem petierat ad pomum decorticandum, confoderet, Ioseph. l. 17. Fud. Ant. c. 9.

ACHILA silva ad dextram deserti Ziph. 1 Sam. c. 26. v. 3. Sycella apud Ioseph.

ACHILIA Insul. in ora [orig: orâ] Connaciae Provinciae in Hibernia [orig: Hiberniâ], prope Comitatum Maio, satis parva.

ACHILLAEUS vel AQUILEUS Zenobiae parens, in cuius gratiam Palmyreni praefectum, et milites praesidiarios Aureliani occiderant. Propter seditiones in Aegypto [orig: Aegyptô] excitatas, feris expositus, et ab lis dilaniatus est. Vopiscus. Pomp. Laetus. Achillaeus fil. Domicillae, Eunuchus sub Domitiano [orig: Domitianô], Tarracinae decollatus est.

ACHILLAS [1] initio [orig: initiô] lector scholae Ecclesiae Alexandrinae. Euseb. l. 7. c. ult. dein Episcopus eiusdem Ecclesiae, Arium, qui Meletii haeresin amplexus, a Petro [orig: Petrô] priore Episcopo [orig: Episcopô] ex Ecclesia [orig: Ecclesiâ] pulsus erat, denuo recepit ut officio [orig: officiô] diaconi fungeretur. Mortuo [orig: Mortuô] post annum, Episcopatus [orig: Episcopatûs] Achilla [orig: Achillâ], cum in petitione Episcopatus [orig: Episcopatûs] Alexander Ario praeferretur, Arius dolore repulsae motus, haeresin Arianam sparsit. Tripart Hist. l. 1. c. 22. Vide Baron. A. C. 310-et 311.

ACHILLAS [2] Ptolemaei exercitus [orig: exercitûs] ductor, cui demandata fuit cura caedis Pompeii. Plut. in Pomp. Lucan. l. 8. v. 538.

ACHILLAS [3] nobile Galliarum oppid. a Gothis multa [orig: multâ] vi expugnatum, donec imminente Aetio [orig: Aetiô] non impuniti abscesserunt, Diacono [orig: Diaconô] teste. Archillas habet Prosper Aquitanic. Sed Arelati hanc historiam tribuit Chron. Wandal. ut Vignerius annotavit, ita ut Arelas pro Achillas restituendum videatur. Ortel. in thes. Geogr.

ACHILLAS [4] vir quidam, qui cum calvariam mortui saxo petiisset, resiliente in frontem lapide percussus est Auson. Epigr. 72.

ACHILLEA [1] alias Achillis, idos, Achillis cursus, peninsula est non procul ab ostio [orig: ostiô] Borysthenis, ad formam gladii in transversum porrecta, ab exercitatione Achillis nomen habens. Dionysius Perieg. *tau=roi q' oi( nai/ousin *)axillh=os2 dro/mon ai)pu/n. Herodotus l. 4. *)axillh/i+on dro/mon vocat. Pomp. Mela l. 2. c. 1. Achilles infesta [orig: infestâ] classe mare Ponticum ingressus, ibi ludicro [orig: ludicrô] certamine celebrasse [orig: celebrâsse] victoriam, et cum ab armis quies erat, se ac suos cursu exercitavisse memoratur. Ideo dicta est dro/mos2 *)axi/lleios2 Fidonisi hodie, teste Nigro [orig: Nigrô]. Fuit etiam Achillea, insula Sarmatiae Europaeae ante ostia Borysthenis, quae et Macaraen, et Leuce et Heros, ut quidam volunt, dicebatur. Dionysius Alexandrin. p. 79.

*)esti de/ tis2 kai\ skaio\n u(pe\r po/ron *eu)cei/noio
*)/anta *borusqe/neos2 megalw/numos2 ei)n a(li\ nh=sos2
*(hrw/wn. *leukh/n min e)pwnumi/hn kale/ousin.
*(ou/neka oi( tape/r e)sti kinw/peta, leuka\ te/tuktai.
*kei=qi d' *)axillh=os2 te, kai\ *(hrw/wn fa/tis2 a)/llwn
*yuxa/s2 ei(li/ssesqai e)rhmai+as2 a)na\ bh/ssas2.

Amm. Marcellin. l. 22. c. 8. In hac [orig: hâc] Taurica [orig: Tauricâ] insula [orig: insulâ], Leuce sine habitatoribus ullis Achilli est dedicata. In quam, si fuerint quidam forte delati, visis antiquitatis vestigus, temploque [orig: templôque], et donariis eidem heroi consecratis, vesperi repetunt naves. Aiunt enim non sine discrimine vitae illic quemquam pernoctare. Auctor Peripli ponti Euxini, ab Isaaco [orig: Isaacô] Vossio [orig: Vossiô] editus, *)axille/ws2 nh=son, *)axille/ws2 dro/mon, et Leucen insulam pro iisdem haber. Subdit ex Demetrio [orig: Demetriô], Thetin filio suo hanc insulam concessisse, Achillemque in ea [orig: eâ] habitasse, ac templum ibidem in honorem eius exstructum fuisse. Inde est quod Q. Calaber ad finem l. 3. Paral. Neptunum introducit, matrem Achillis consolantem in hunc modum.

--- --- *)all' ai)=ya kai/ e)s2 *dio\s2 i(/ce tai au)ga\s2,
*kai\ oi( dw=ron e)/gwge qeoude/a nh=son o)pa/ssw
*eu)/ceinon meta po/nton, o( dh\ qeo\s2 e)/sse tai ai)ei/
*so\s2 pai=/s2, a)mfi\ de\ fu=la periktio/nwn me/ga law=n
*kei=non kudai/nonta quhpoli/hs2 e)rateinh=s2
*)espo/menoi ti/sousi. --- ---

Nullam hic [orig: hîc] avem volare, Plin. l. 10. c. 19. habet et Strabo l. 13. Hodie Cacearia, teste Nigro [orig: Nigrô]. Nic. Lloydius. Estetiam Achillea apud

Ptol. Paus. et Max. Tyr. insula, et urbs ad ostium Istri Boreal gemina, nova et vetus, vulgo Kilia. Vide Steph,

ACHILLEA [2] fons Mileti, cuius aqua salsissima scaturit, dulcescit autem defluxu. Hic [orig: Hîc] lotus Achilles dicitur, cum Strambelum filium Telamonis, Lesbiis auxilio venientem, superasset [orig: superâsset]. Vide Freinshem, Supplementis in Curt. l. 2. c. 7. Athen. 1. 2. c. 2. Voss de Hist. Graec. l. 1. c. 10.

ACHILLEJENSES populi, circa Macedoniam aut Illyricum, Xenoph. l. 3. Hist. Gr.

ACHILLES [2] Pelei et Thetidis fil. quem adhuc infantem mater Stygiis undis immersit: quamobrem invulnerabilis toto [orig: totô] corpore factus est, praeterquam in ea [orig: eâ] pedis parte, qua [orig: quâ] comprehensus ab ipsa [orig: ipsâ] fuerat dum ablueretur. Traditus est educandus Chironi Thessalo, sub quo bellicis artibus, ac Musices exercitio [orig: exercitiô] proficeret, unde postmodum iram eius, quae tot negotia Troianis exhibuit, citharae cantu mirabiliter saepe permulsam, Athen. l. 14. post Theopompum, l. 46. annotavit, Stat. Achill. l. 1. v. 526.

- - - - Metuens Virgae iam grandis Achilles
Cantabat patriis in montibus Et cui non tunc
Eliceret risum Citharaedi cauda Magistri?

Quod autem dixit metuens virgae, idem ante illum cecinit Ovid. l. 1. de Arte,

Qui toties socios, toties perterruit hostes,
Dicitur annosum pertimuisse senem.
Quas Hector sensurus erat, poscente magistro [orig: magistrô]
Verberibus iussas praebuit ille manus.

Per patrios autem montes, Pelion intellexit Satyricus. Is enim mons Thessaliae, et illic nutritus Thetidis fil. Ita enim mater ipsa apud Stat. Achill l. 1. v. 38.

--- --- Quid enim cunabula parvo
Pelion, et torvi commisimus antra magistri?

Hunc autem cum mater ex oraculo [orig: oraculô] didicisset in expeditione Troiana [orig: Troianâ] periturum, si eo cum ceteris ducibus proficisceretur, iam adultum inter Lycomedis regis filias furtim occuluit, et ne proderetur, muliebri habitu eum induit: ubi cum aliquandiu delituisset, Deidamiam regis filiam vitiavit, ex qua [orig: quâ] Pyrrhum suscepit. Ovid. Mct. l. 13.

Praescia venturi genitrix Nereia leti
Dissimulat cultu natum, deceperat omnes,
In quibus Aiacem, sumptae fallacia vestis.

Quid latet? ut marinae
Filium dicunt Thetidts sub lacrimosa Troiae
Funera: ne virilis
Cultus in caedem, et Lycias proriperet catervas.

Postremo tamen ab Ulysse astu compertus, ad bellum ductus est. Troia enim absente Achille expugnari non potuir. Arma, quae nulla [orig: nullâ] humana [orig: humanâ] vi penetrari possent, a Vulcano, Thetidis rogatu, illi fabricata sunt. Porro, in bello [orig: bellô] post multas res praeclarissime gestas, adeo ob ereptam sibi ab Agamemnone Briseida indignatus est, ut aliquandiu bello [orig: bellô] abstinuerit, neque ullis precibus reduci potuerit. Verum Patrocli amici coniunctissimi morte permotus, denuo ad bellum profectus, Hectorem interfecit, quem mortuum, et currui alligarum, ter circum urbis muros rapravit (et haec omnia in Patrocli ultionem) ac demum Priamo corpus vendidit. Virgil. Aen. l. 1. v. 487.

Ter circum Iliacos raptaverat Hectora muros,
Exanimumque auro corpus vendebat Achilles.

De redemptione cadaveris Hectorei Tragoediam scripsit Ennius, quam Hectoris Lustra sive Lytra, inscripsit, quae sic dicta a luendo, i. e. solvendo pretio, cuius rei argumentum tractasse [orig: tractâsse] adolescentum Lucanum ex Statio [orig: Statiô] apparet l. 2. Silv. 7. v. 54.

Ac primum, teneris adhuc in annis
Ludes Hectora, Thessalosque currus,
Et supplex Priami potentis aurum.

Magno [orig: Magnô] pretio [orig: pretiô] redemptum esse innuunt Homeri a)perei/sia a)/poiva, h. e. infinita redemptionis pretia. Cedrenus ait, portata a Priamo ad redimendum Hectorem xruso/nte, kai/ a)/zguron, kai/ e)sqh=na politelh=, aurum, argentum, pretiosam vestem. Inde Hor. l. 1. Od. 10. de hac [orig: hâc] re loquens, dives Priamus, inique a Scaligero laceratus. Cassiodorus,

Priamus quanto [orig: quantô] pretio [orig: pretiô] sepeliendum Hectorem redemit.

Dissidet tamen Plut. Nam. orat. 2. de Alex. o( men gar (loquitur de Achille ) xrhma/twn o)li/gwn to\n *(/ektoros2 vekro\n a)pelu/trwsen. h. e. hic autem parvo [orig: parvô] pretio [orig: pretiô] cadaver Hectoris redemptum reddidit. Occisus tandem a Paride, dum coniugium Polyxenae speraret: icta [orig: ictâ] telo ea [orig: eâ] pedis parte, quae Styge tincta non erat, et in Sigaeo sepultus est Plin. l. 4. c. 12. Tantae fortitudinis fuisse fertur, ut (teite Gellio l. 2. c. 11.) insigni fortitudine duces Achilles, sicut L. Sicinius Dentatus, et Q. Cotius, apud Val. Max. l. 3. c. 2. num. 21. appellentur, et argentum vocetur Achilleum, quod sit insuperabile. Mythologi Achiltem Imperatoris praestantissimi effigiem esse demonstrant, fortes autem viri voluptatum illecebris potius, quam vi externa [orig: externâ] saepissime obruuntur. Achillem scribit Euphorion videri nuncupatum, quod non chilo, i. e. Cerealibus cibis primum sit connutritus,

veram ex infantia [orig: infantiâ], medullis animalium, Leonum inprimis, mox et carnibus venatu comparatis. Versus Euphorionis hi sunt, quemadmodum citantur ab Etymologo:

*)es2 *fbi/hn xiloi=o kath/ie pa/mpan a)/pastos:
*ton)/neka *murmido/nes2 min *)axile/a fhmi/canta.

Sunt qui, Eustathio [orig: Eustathiô] tradente, dici Achillem opinentur, quod bello [orig: bellô] victis tristitiam immitteret. Alii quod Ilienses maerore confecerit. Non desunt, qui ab a)/xos2 dolor; et lu/w solvo, nuncupatum eum contendant, quia medicus fuit. Sed haec trita forsan, et ridicula. Illud autem non perinde vulgatum, alios comminisci Thetidem interdiu filium ambrosia [orig: ambrosiâ] ungere solitam, et noctu sub igne occultare, quo quicquid in eo mortale foret, eximeret, donec, a Peleo deprehensa, irata se subduxit. Apollonius 4. Argomaut. v. 869.

*(h me\n ga\r brote/as2 ai)ei\ peri\ sa/rkas2 e)/daien
*nu/kta dia\ me/sshn flogmw=| puro\s2: h)/mata d' au)=te
*)ambrosi/h| xri/eske te/ren de/mas, o)/fra pe/loito
*)aqa/natos, kai/ oi( stugero/n xroi\+ gh=ras2 a)la/lkoi,
*au)ta\r o(/ g' e)c eu)nh=s2 a)napa/lmenos2 ei)seno/hse
*pai=da fi/lon spai/ronta dia\ flogo/s2: h(=ke d' au)th\n
*smerdale/hn e)sidw=n me/ga nh/pios, h( d' ai)/ousa
*to\n me\n a)/r' a(rpa/gdhn xama/dis2 ba/le keklhgw=ta.

Dictus hinc fuit Pyrosous, quasi ab igne servatus, et postea Achilles, ab exusto labro, quod, dum lingeret infans, Ambrosia [orig: Ambrosiâ] non fuisse perunctum fingitur. Agamestor Thetidis Epithalamio [orig: Epithalamiô];

*paidiw=| d' ou)/noma qh=ke *puri/ssoon, a)ll' *)axilh=a
*phleu\s2 ki/klhske xei/leos2 ei)/neka/ min
*kei/menon ei)ni\ ko/nei spodihs| e)pi\ pu=r a)pa/merse
*xei/leos2 ai)qome/nou a)profa/tws2 e(te/rou.

ACHILLES [3] quidam a B. Irenaeo Valentiam in Hispania missus, ad Evangelii praedicationem; fumo [orig: fumô] suffocatus est.

ACHILLES [4] alter Maximus Imperat. dictus est, apud Iul. Capitolin. in Maximims c. 4.

ACHILLES [5] Germanicus, cognomen, ob res fortissime gestas, Alberti Electoris Brandenburgici, quo

Plura fuit nemo commisit praelia signis,
Plus neque diverso laudis ab hoste tulit.
Belliger unde tuus, Germania, dictus Achilles
Omnibus invicto [orig: invictô] nomine terror erat.

Georg. Sabin. Natus is est A. C. 1414. patre Friderico [orig: Fridericô] I. Electore obiit A. C. 1486. Pater, praeter complures alios, Iohannis, qui Electoralem lineam continuavit, et Friderici, qui Franconicam priorem orsus est. Vide Phil. Iac. Spenerum Sylloge Geneal. Histor.

Fridericus ACHILLES fil. Friderici Ducis Wirtenbergici, defuncti A. C. 1608. virtute et literis probe excultus, Consultatione de principatu provinciarnm Europae, Habita [orig: Habitâ] et vulgata [orig: vulgatâ] innotuit, cumque per corporis molem ad exteros ei ire non liceret, Geographicis âc Historicis studiis aliisque artibus ingenium exercuit. Habirandum per fraterna pacta accepit Neostadium, ad Cocharum, nephritide et catharris enectus, A. C. 1631. Eius frater maximus natu fuit, Ioh. Fridericus. Vide Phil. Iac. Spenerum Syll. Geneal. Hist. in Famil. Wirtenbergica.

ACHILLES TATIUS Alexandrinus, nisi Tatii potius, puta fil. aut libertus dici debeat, literis consignavit i(stori/an su/mmikton, in qua multorum magni nominis virorum meminerat, teste Suida [orig: Suidâ]; qui addit praeterea, sui memoriam reliquisse opere Etymologico [orig: Etymologicô], nec non libro [orig: librô] de Sphaera. Huiusce fragmentum superest, Manuductio in Arati Phaenomena, ex Bibliotheca Florentina, a P. Victorio primum edita, et a Dionys. Petavio in Latinum versa. Meminit preaterea Suidas Achillis e)rwtikw=n: in quibus deponit *ta\ kata\ *leuki/pphn kai\ *kleitofw=nta.Valde hoc Amorum opus epigrammate suo [orig: suô] laudat, sive Photius Patriarcha, sive potius Imperator Leo. Et sane nihil Eustathti, et Prodromi Cyri Amores, ad illos Heliodori, vel Achillis Tatii. Cum autem opus hoc conderet, fuisse gentilem, ea ostendunt, quae de puerorum amoribus scribit, atque alia. Ab Hier. Commelino, ex Bibliotheca Palat. editum opus hoc, ab Amubale Cruccio Mediolt Latine versum est. Tandem tamen fuisse Christianum, atque ad Episcopatum etiam pervenisse, ex Suida discimus. Vide Phot. Biblioth. c. 87. Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 315. et de Scient. Mathem. c. 33. §. 29.

ACHILLEIS opus est Statii Poetae, quo Achillis pueritiam descripsit, totam eius vitam persecuturus, nisi immatura eius mors tam insigne opus nobis invidisset.

ACHILLEUM oppid. Troadis, iuxta tumulum Achillis, a Mityleneis conditum, ubi classis eius steterat, propemodum interiisse scribit Solin. c. 43. Exiguum pagum facit ex eo Strabo. Achillitidem huius agrum vocat Laertius, in Pittaco. Plin. l. 5. c. 30. Est et castellum prope Smyrnam, et locus in Sicilia, et vicus et portus Mesenes. Steph. Portus est in Laconica, circa Taenarum Promontor. Pausaniae. Locus ante Tanagraeam Boeotiae Urbem, Plut. Nec non oppid. et Promontor. Sarmatiae Asianae ad Bosphorum Cimmerium et fauces Maeotidis paludis. Capo di Croce. Villanovano et Molet. Mileti fons est dulcissimae aquae, Athenaeo, l. 2. Vide Achillea.

ACHILLEUS [1] ET NEREUS, a Perro baptizati, impium idolis cultum praestare recusantes, sub Domitiano, avulsis a cervice capitibus, SS. Martyrum chorum auxerunt. Vincent. l. 10. c. 15.

ACHILLINUS miles Belisarii, Romae ad portam Pincianam, solus impetus Gothorum repressit. Procop. Potius Acilenus.

ACHILLIS [1] Statua, in Sigeo fuit; ubi et Achilleon, quo [orig: quô] nomine Strabo tumulum Achillis, Plin. l. 5. c. 30. oppid. agnoscit. Habuit autem statua haec autem foratam et elenchum inde pendentem. Servius ad Aeneid. l. 1. Sani apud Sigeum Achilli statua fuisse

ACHIMAAS pater Achinoam, uxoris regis Saul. 1 Sam. c. 14. v. 16. fil. item Sadoc Sacerdotis, 2 Sam. c. 15. v. 36. fide in Davidem illustris.

ACHIMELECH nomen Sacerdotis, de quo tristissimam historiam, vide 1 Sam. c. 21. v. 1. Item fil. Abiatar, 2 Sam. c. 8. v. 12. qui 1 Chron. c. 18. v. 16. Abimelech dicitur.

ACHIMENES [1] fil. Bacchimonis, filii Persei, qui Achimeniis populis nomen dedit, quibus imperavit, a quo Achimenia regio. Lege Achaemenes et sic in seqq.

ACHIMENES [2] Iobatis, vel Ariobatis regis Lyciae hlia, et uxor Bellerophontis, Achaemene legendum puto.

ACHIMENIA regio ab Achimenide denominata; lege Achaemenia et Achaemenidae.

ACHIMITENSES apud Liberatum Diaconum in Breviar. c. 18. per quendam Monachum Achimitensem etc. aliter Acymetensis; ita enim meminit Cyrilli Abbatis Acymetensis Nicolaus I. Pontif.Roman. Ep. 10. Aquimitensis quoque, namque Monasterinm Aquimitum memorat Gelasius pontif. l. adv. Nestorium et Eutychem, Monachi fuere [orig: fuêre] Byzantini qui rectius Acaemeti appellantur, ex Graec. *)akoi/mhtos2, de quibus vide infra suo [orig: suô] loco [orig: locô].

ACHINNAS Rex Aethiopum, vixit circa tempora Pharamundi, primi Regis Francorum. Regnavit 3. aunos. Davity.

ACHINOAM nomen uxoris regis Saul, 1 Sam. c. 14. v. 49. Uxor item David, ex Iezreele I Sam. c. 25. v. 43.

ACHIOCHARUS vel ACHIACHARUS Tobiae ex fratre nepos. De quo multa Salian. A. M. 33. 26.

ACHIROE Nili filia, ex Sithone marito, Martis filio, Thraciae Rege, filias duas concepit, Pallenaeam, et Rhoeteam, quarum illa Pallenaeam urbem Thraciae nomine suo [orig: suô] vocavit, Haec vero Rhoeteam Troadis locum.

ACHIROPICTOS pro *)axeiropoi/htos2, vox hybrida, occurrit in Charta Tancredit Siciliae Regis apud ughellum in Archiep. Rossanensibus, Ingressi venerabilem Ecclesiam Archiepiscopatus Rossam, in qua reverenda imago Sanctae Dei genetricis Mariae, quae dicitur - - - - Achiropictos colitur etc. De ea sic Car. du Fresine, Ita inquit, in Glossar. apellabant quasdam Deiparae imagines, quas divinitus, nec arte humana [orig: humanâ] pictas putabant, de quibus Commentarium scripsit facobus Gretserus. Vide quoque supra in voce Acheropoeta.

ACHIS [1] Manethoni Memphitarum Rex VI. quem Tosertasis antecessit, Siphuris excepit: regnavit ann. 47. Venephe Thinitis, et Diabie Thebanis, imperitantibus. Vide Ioh. Marshamum Canone Chron.

ACHIS [2] Gethaeorum Rex Palaestinus qui Davidem exulem cum 600. comitibus succepit, eique civitatem Siceleg inhabitandam dedit, quae postmodum civitas Davidis appellata est: eum quin etiam in expeditione contra Iudaeos comitem habuit cum 200. sociis, eius virtuti plurimum confisus. 1 Sam. c. 21. v. 10. et c. 27. v. 2. Apud hunc Regem cum delitesceret David, composuit, secundum quostlam, Psalnum. 56. et cum liberatus esset, Psalmum 34.

ACHITOB pater Abimelech sacerdotis. 1 Sam. c. 22. v. 9. Item pater Sadoc. 2. Sam. c. 8. v. 17.

ACHITOPHEL Gilonita, consiliarius Regis David, apud quem tanta [orig: tantâ] aestimatione habitus fuit, ut quicquid diceret; de caelo prolatum duceretur; tanta [orig: tantâ] vero perfidia [orig: perfidiâ], ut de comprehendendo Davide daret consilium: tanta [orig: tantâ] improbirate, ut Absoloni auctor esset, torum paternum, luce clara [orig: clarâ] coram populo, contaminandi. Cum autem suum consilium utile repudiaretur, indignatione victus, et prae impotentia laqueo [orig: laqueô] sibi fauces inte clusir. 2 Sam. c. 15. 16. 17.

ACHIVI ante Heraclidarum *ka/qodon dicebantur, qui Argos et Lacedaemonem incolebant. Hi iam ab Heraclidis, Temeno et Aristodeno, eiecti, extra Peloponnesum non abiere [orig: abiêre]; sed pulsis ex Aegialio Ionibus XII. eorum urbes occuparunt [orig: occupârunt], quae dein Achaia dictae: Iones autem in domicilii consortium ab Atheniensibus recepti sunt. Pausanias Achaicis. Vide Ioh. Marshamum Canone Chron. ad Sec. XIII. ut et aliquid supra voce Achaia. Alias Achivi, pro omnibus Graecis, Synecdochice. Vide Graecia.

ACHMAT fil. maior natu Baiazetis secundi, IX. Turcarum imperatoris, a Selymo fratre minore, imperium ambiente, strangulatur, patre et altero [orig: alterô] fratre nacatis. Hist. Turc. Vide Achomates, et Acomates.

Patri Mahometi III. successit, 15. ann. aetat. Fratrem unicum, in Monasterium detrusum, vivere permisit. Per Bassam Cigaiam, in Persia, infeliciter rem gessit, amisso [orig: amissô] Taurisio [orig: Taurisiô] et Ertzero. Transylvaniam vero, Valachiam et Moldaviam, per Botscayum, qui contra Imperatorem German. rebeilaverat, recepit, et Betlemi Gabor contra Bathorium favit. Tandem in bello contra Persas, Polonos, et Cosaccs infelix, cum maioribus viribus rem gesturus esset; obiit, A. C. 1617. imperii 14. aetat. 30. Continuatio Chalcocondylae, Inventar. Bauderii.

ACHMET [2] II. aliis Mahometes IV. Ibrahimo patri successit, A. C. 1648. Candiam aliquot locis tenus Venetis eripuit; cum Imperat. Leopoldo inducias vicennales pepigit A. C. 1664. quas de novo confirmavit A. C. 1671. sed non exspectato [orig: exspectatô] earum termino [orig: terminô], cum inganti exercitu Hungariam ingressus, ad Viennam consedit, acriterque at frustra oppugnavit A. C. 1683. a quo aliis quoque infeliciter actis, solio [orig: soliô] dimotus, Solimannum III. fratrem successorem nactus ets, quem vide.

ACHMET [3] III. an Urchanes II. Solimannum III. excepit, qui hodieque bello, cum Imperat. Leopoldo, gravi implicitus est.

ACHNE insul. apud Plin. l. 5. c. 31. Sic enim ait; Rhodiorum insulae Carpathus, quae mari nomen dedit; Casos, Achne olim.

ACHO Norvegiorum Rex, Arrainam et Boitam, quae solae ex Hebridibus Insulis adhuc Scotis parebant, fame Scotiam infestanre saevissimo [orig: saevissimô], subegit: mox in Scotiam cum classe 150. navium transmisit, Air castellum expugnavit: Sed Alexander III. Scotorum Rex acie victor, quinque suorum milibus amissis, viginti quatuor hostium milia delevit ad Largis oppid. A. C. 1263. Acho fugiens, cum eadem [orig: eâdem] nocte classem tempestas in ipso portu oppressisset, cum quatuor reliquis in Orcades reversus, cum in sequens ver novam expeditionem adornaret, moritur. H. Baethius l. 13.

ACHOBOR fil. Micha, consiliarius regis Iosiae. 2 Reg. c. 22. v. 12. Item ptem pater Baal-hanan, 7. regis in Edom. Gen. c. 36. v. 39.

ACHOLIUS [1] Historicus, floruit aetate tum Valeriani, filiique Gallieni, tum Claudii quoque ac Aureliani. Magister admissionum Valeriani fuit, et eius acta libris aliquot scripsit, ut auctor est Flav. Vopiscus in Aurelian c. 17. Idem contexuit Alex. Severi vitam, ut videre est apud Lamprid. in Alexandro c. 48. Vide Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 4.

ACHOLIUS [2] Episcop. Thessalonicensis; generose se Gothis opposuit. Ambros. Ep. 39. Theodosium M. baptizavit, Socr. l. 5. c. 6. Interfuit Concilio Constantinop. A. C. 381. etc. Baron. A. C. 378. 381.

ACHOLIS Eunuchus quidam, praepositus sacri cubiculi quem D. Germanus Ravennae, maligni Spiritus vexatione liberavit. Sigon. l. 13. Imp. Occid.

ACHOLLA urbs Libyae non procul a Syrtibus, Colonia Melitaeorum. Steph. Cholla Appiano.

ACHOMATES Baiazetis Turcarum Imperat. fil. qui se ipsum Asiae Regem designavit, tandemque a parte Turcarum electus est. P. Iovius. Vide et Achmat.

ACHONRITA urbecula Hiberniae, in Connachtia provinc. Deficit indies. Est in Letrumensi Comitatu, prope lacum Alyne; et vix 6000. pass. a Letrumo in Boream. Episcopalis est sub Archiepiscopo Tuamensi.

ACHOR vallis in tribu Iudae, Ios. c. 15. v. 7. ad Septentrionem Iericho, haud procul a Gilgal, a rumultu et turbatione Israelitici populi appellationem habens, et non ab Achan sacrilego, qui illic lapidatus est propter anathematis furtum. Ios. c. 7. v. 26.

ACHOREUS Rex inferioris Aegypti XII. post Acesephtrem, regnavit ann. 9. Sizio [orig: Siziô] apud Thebanos imperante. Eum excepit Armiyses; vide ibi.

ACHORIS Aegypti locus, ubi Appelles Monachus. Sozom. l. 6. c. 18. Callisth. l. 11. c. 34.

ACHORUS [1] Alii Myades vel Myager, Idolum, quod invocare solebant Cyraenaici, ut muscas multitudine pestilentiam inferentes interimeret. Plin. Hunc autem non Achoron, sed Acharon vocat Nazianz. orat. 1. adv. fulian. Vide et Plin. l. 10. c. 28.

ACHRADINA pars Syracusarum, et insul. in vicinia. Egregiam eius descriptionem Cicero exhibet, Verr. 6. vide et Steph.

ACHRIS urbs in sublimi colle, proxime lacum maximum, unde Drinus fluv. versus Septentrionem effluit, deinde versus Occidentem deflectens, in Ionium mare se exonerat, ad Ilissum castellum. Cedrenus et Curopalates; Bulgariae metropolis et regia erat. Alchria nunc vocari existimat ex Barletii l. 11. et eandem cum Lychnido esse putat Ortelius in thes. Geogr. vide Tauresium.

ACHSA filia Caleb. 1. Chron. c. 2. v. 49. quae Iudic. c. 1. v. 12. Axa scribitur.