CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

AECHMACORAS fil. Herculis, ex vitiata Phillone, filia Alcimedontis Herois: qui vum in lucem editus fuisset, ab Alcimedonte, una cum matre Phillone, in proximo monte feris expositus fuit: ibi vagientem infantem cum pica imitaretur, ad huius avis vocem, quod puerliem esse credidisset, Hercules forte illac iter habens conversus, puellam et a se genitum puerum agnovit, ambosque vinculis liberavit. Pausan. in Arcadic.

AECHMALOTARCHAE Graeco [orig: Graecô] nomine, [gap: Hebrew word(s)] Hebr. Principes exilii seu captivitatis; etiam Capita tribuum, Esr. c. 1. v. 5. et c. 8. v. 16. et c. 9. v. 1. dicti sunt apud Hebraeos, qui Populo in captivitate Babylonica detento praefuere [orig: praefuêre]. Ipsa enim captivitas levis fuit, et populus in ea tam leniter habirus, ut et sedes haberent agrosque sibi assignatos, quos colerent atque inde vitam sustenarent, Ierem. c. 29. v. 5. et suis moribus non solum vivere permitterentur, verum etiam regimen quoddam proprium haberent, sub Capitibus Tribuum seu Aechmalotarchis: qui praeter ordinem quoque in commune bonum praefecturis fungebantur et res populi apud Regem procurabant, ut de Daniele Sociisque eius legimus, Deniel. c. 2. v. 48, 49. et c. 3. v. 30. et c. 5. v. 29. et c. 6. v. 29. Ordinario vero ius dicebant: quae disciplina imitatio sic erat imperii et iurisdictionis civilisque oboedientia, sed scholastica potius quam forensis, interim mixta, Cuiusmodi doctorum consessus non solum Cathedrae, sed et ipso nomine Sanhedrin seu Synedrium postea appellabantur. Unde Salomo Ben Wirga verba faciens de Principibus Ebraeorum in Babylone et Perside vetustis, Comperi, inquit, in Doctorum --- -- responsis, tempore, quo [orig: quô] Israelitae quaerent, sibi constituere Principem (quem Nasi vocant et Caput Ezilii) congregatos cunctos Academiarum Rectores et ultroneos Populi Rectores et Presbyteros, et Iudices qui in regno essent, Babylonem ivisse ibique adibus magnis. --- -- exceptos esse. Illic sedes --- -- splendida, in qua collocandus Princeps et binae sedes a dextra eius et sinistra, Rectori Academiae Surae et Rectori Academiae Pombodithae etc. apud Seldenum. Et de Principibus his Gemara Babylonia ad tit. Sanhedrin, c. 1. fol. 5. 1. Traditur, iuxta illud, Non recedet sceptrum a Iehuda, praesuisse Aechmalotarchas seu Principes captivitatis, qui gubernarent Israelitas sceptro [orig: sceptrô]; atque iuxtaillud ibi, Et legistator e medio pedum eius, posteros Hillelis, qui legem publice doceren. Ubi glossa recte, Guhernant seu coercent populum, quatenus scil. saciltas eins permissa est a Regibus Persidis etc. vide Ioh. Seldenum de Synedriis verter. Ebraeor l. 2. c. 4. §. 10. et c. 7. §. 5. Extendebat se autem iurisdictio illorum; non in duas tantum illas tribus simul in carcerem coniectas, Iuda scil. et Beniamin; sed et in multos Israelitarum, qui se ante Iudaeos appellaverant, 2 Chron. c. 31. v. 1. et c. 34. v. 17. 18. quibus etiam se adiunxerunt multi e 10 tribubus in Media degentibus, teste Iosepho [orig: Iosephô]: verbo [orig: verbô] Iudaeos omnes, quod nomen, non de tribu Iuda duntaxat, sed religuis quoque Israelitis, qui cum Iuda agebant, usurpari coepit in ipsa hac capivitate, vel proxime ab ea, Fr. Burmann, Synops, Theol. Christ. part. 1. l. 4. c. 36. §. 4. 5. 6. Hi porro Aechmalotarchae ex tribu solum Iudae eligebantur, mansitque institutum hoc ab antiquissimis temporibus, ad hodierna usque tempora, in urbe Bagdad, si fides habenda Rabbinis, atque inter hos Beniamino Tudelensi, qui prolixe admodum hac de re agit in suo Itinerar. Nec obstat historia de Hyrcano captivo, qui e tribu Levi, Iosepho narrata l. 15. Iud. Antiq. c. 11. eius enim facti peculiaris erat ratio et ius extraordinarium. Nam alioqui certissimum est, caput Babylonicae Captivitatis non potuisse tunc creari, nisi e tribu Iudae et familia Davidica. Et observant Magistri differentiam inter hunc, et Nasi, i. e. Synedrii Principem in Terra fancta; quod Aechmalotarcha Babylonius neceslario crearetur e posteris David, quum Nasi e qualiber tribu potuerit instirui. His vero, soluta [orig: solutâ] captivitatc et reductoo [orig: reductoô] in patriam Populo [orig: Populô], successere [orig: successêre] Duces, quorum primus Zerubbabel, ultimus Ianna Hyrcanus fuit, de quibus vide infra suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Uti autem Iudaei th=s2 pa/lai diaspora=s2 i. e. priscae dispersionis, Aechmalotarcham habuere [orig: habuêre] Principis loco [orig: locô] in partibus Orientis; sic prorsus oi( th=s2 u(ste/ras2 diaspora=s2 postremae dispersionis Iudaei, qui Hierosolumis solo aequatis fuere [orig: fuêre] superstites et per omnes Mundi plagas sunt divisi, Patriarchas habuere [orig: habuêre], quibus parerent, ceu legitimis Principibus et a Davide ortis: qui qurdem non creabantur, sed nascebantur. De quibus vide Origenem peri\ arxw=n l. 2. c. 1. Epiphanum Disputat. contra Ebion. et Theodoretum Dial. 1. quorum hic probe observat, non e tribu Iuda tales fuisse, licet pro talibus vulgo haberentur etc. Isaac. Casaubon. Exercitat. contra Baronium 1. §. 2. Vide quoque infra aliquid, voce Patriarcha.

AECHMIS [1] Arcadum Rex Polumestori patri successit, Theopompo [orig: Theopompô] apud Spartanos regenante. Pausan. Arcadic.

AECHTARCHUS vel AECHMALOTARCHUS i. e. captivorum Dux, nomen eius, quem Iudaei Sorobabelem sequinolentes; prope Babylonem, sibi praefecerunt. Origen. l. 4. de Princip. Vide Aechmalotarchae.

AECLUS viri nomen. Strabo l. 10. dicens, Post res vero [orig: verô] Troianas, Aeclus et Cothus ex Athenis profecti habitaverunt, ille quidem Eretriam, Cothus vero Chalcidem.

AECULANI populi Italiae, quos inter Hirpinos habet Plin. l. 3. c. 11. Vide Aeculanum.

AECULANUM Hirpinorum in Italia oppid. episcopale 20. circiter mill. pass. a Benevento dissitum; hodie Frisento vocatur; Aliis Laconiano. Ptol. *irpinw=n po/lis2, *ai)koui+lwni/a, *)abe/llinon, *ai)koula=non. Appian. Bell. civil. l. 1. *su/llas2 d' ei=s2 *(irpinou\s2 metestratope/deuse, kai\ prose/labe *ai)koula=non. Oppidani Aeculanenses, vide Fricentum.

AEDEMON Ptolemaei libertus, qui patronum a C. Caesare interemptum ultus est Plin. l. 5. c. 1. Vide Ademon.

AEDES [1] non idem cum Templo Gellius l. 14. c. 7. Non omnes aedes sacrae templa ac ne aedes quidem Vestae templum est. Varro de L. L. l. 6. Quod addit templa ut sint dextra; aiunt sancta esse, qui glossas scripserunt; nam Curia Hostilia templum est, et sanctum non est: sed hoc ut putarent aedem sacram esse templum, et sanctum esse quod in urbe Roma pleraeque aedes sacrae simt templa, eadem sancta. Olim enim, ut Scaliger ex eodem ibid. l. 4. observat, Leges Aediune in Aedibus ipsis in postico eorum ponebantur; quae inter alia continebant; utrum Aedes illa esset templum, nec ne? Hinc Festus in Opima spolia, Huius aedis lex nulla exstat, neque templum habeat nec ne, scitur. Adponebantur etiam leges dedicationis, quidbus ipsae Aedes sacrae fiebant, neque sine exauguratione transferri poterant. Hinc ad Traianum Plinius l. 10. Ep. 58. Dispice ergo Domine, an putes aedem, cui nulla Lex dicta est, salva [orig: salvâ] religione posse transferri. Nempe Templum inauguratus seu per Augures constitutus locus erat. Unde Lampridius in Severo, c. 6. Cum Senatus frequens in Curiam, h. e. aedem Concordiae, templumque inauguratum convenisset: addit templum inauguratum, quia Romae erant plures Concordiae Aedes, sed ceterae, excepta [orig: exceptâ] hac [orig: hâc], quae in Liviae porticu, inauguratae non erant. Non autem coiisse Senatum in loco per Augures non constituto, notum. Quam ob rem Templum Vestae non fuit augurio [orig: auguriô] consecratum, ne illuc conveniret Senatus, ubi essent virgines. Servius ad illud Aen. l. 7. v. 153. --- augusta ad moenia Regis. Vide Iac. Oiselium ICtum ad Gellium loc. cit. et infra voce Templum, it Vesta. Hinc Aedicula diminut. de quo mox.

AEDES [2] postquam in cavernis habitandi priscos mortales taedium cepit, e luto fabricari coeperunt, inventore Doxio [orig: Doxiô], Celei fratre, qui circa tempus illud, quo [orig: quô] sub Iosepho Prorege Aegyptus floruit, hirundinum in nidis constrnendis industria [orig: industriâ] accuratius observata [orig: observatâ], idem in domibus conficiendis, experiri statuit. Postmodum eo usque luxus crevit, ut ex ebore Achabus Israel Rex, ex auro, Nero Imperator: ut alios omittam, aedificare non dubitarint [orig: dubitârint]. Qua de re cum et alibi dictum sit, addam pauca de laxitate Aedium apud Veteres, quae tanta, ut aliquot servorum myriadas non difficulter continerent. Seneca certe Epist. 90. capacia populorum tecta, domos instar urbium, non semel inculcat. Eiusdem haec sunt Ep. 114. ubi luxuriam late felicitas fudit, cultus primunm corporum esse diligentior incipit; deinde supellectili laboratur: deinde in ipsas domos impenditur cura, ut in laxitatem ruris excurrant, ut parietes advectis trans maria marmoribus fulgeant, ut tecta varientur auro [orig: aurô], ut lacunaribus pavimentorum respondeat nitor etc. Quae eadem Iuvenal. carmine expressit, Sat. 4. v. 5.

Quid refert igitur, quantis iumenta fatigat
Porticibus? quanta [orig: quantâ] nemorum vectentur in umbra [orig: umbrâ]?
Iugera quot vicina Foro, quas emerit aedes?

Nec vero non respondebant hisce spatiis aulae aemulae urbium, capaces populi, et Cenationes et Porticus et Vestibula; Atria, Peristylia; Bibliothecae, Pinacothecae, Basilicae et alia ad decorem Maiestatis perfecta et publicorum magnificentiam comparata. Verbo [orig: Verbô], domorum ea fuit amplitudo, ut domini (prout temporis conditio exigebat quibusdam membris uterentur) quibusdam non, l. penult. ff. de usu et habitat. Vide Pignorium Commentar. de servis. Neque vero in Urbe tantum, sed et rui laxitatis extremae Aedificia prisci possidebant, adeo que cum aulas habitarent illustres viri, instar urbium: in villis, velut more Persarum, regias quasdam construxisse, Strabo auctor est. Hinc Plin. l. 36. c. 15. nihil illis magis mirandum fuisse in toto terrarum orbe testatur, atque addit montes perfossos, valles coaequatas. Quin et maria constrata Sallustius refert. De Lucullo, quem ob iniectas moles mari et receptum suffossis montibus in terras mare, haud infacete magnus Pompeius Xerxem togatum vocare assueverat, ut loquitur Paterculus, l. 2. c. 33. Vide etiam Plinium l. 9. c. 54. et Varronem de R. R. c. 17. Et haec complures privati factitabant: de Gordianorum villa, audi Capitolin. c. 32. Exstat Gordianorum villa via [orig: viâ] Praenestina [orig: Praenestinâ], ducenteas columnas in tetrastylo habens, quarum 50. Carysteae, Claudianae 50. Syennitides 50. Numiditae 50. pari mensura [orig: mensurâ] sunt. In qua Basilicae centenariae tres: cetera huic operi convenientia. etc. De Insulis quae erant Aedes grandiores, sic dictae, quod non iungerentur communibus parietibus cum domibus vicinis, quales Sex. Rufus et P. Victor olim Romae non paucas recensuerunt, vide infra. Quod vero de servorum multitudine diximus, confirmatur ex Athenaeo, Romanorum quosdam eorum 1000. quosdam 2000. habuisse, nec ut quaestum ex iis facerent, sed ut asseclas haberent, scribente; Iac. Oiselius ICtus Not. in A. Gellium Ut quaedam addam de Aedibus, Constitutio Hadriani Imperatoris, memoratur, apud Spartianum in Vita eius, Constituit inter caetera, ut in nulla civitate domus aliquae transferendae ad aliam Urbem ullius materiae causa [orig: causâ] diruerentur. Unde colligunt quidam, promulgatam ab Hadriano fuisse, de non diruendis aedificiis aliquam constitutionem: cuius tamen cum hodie in libris Iuris Civ. Roman. mentio exstet nusquam, iudicat Iosias Mercerus ad illud Senatusconsultum, verba Spartiani referenda esse, quod Hadriano [orig: Hadrianô] imperante quinto [orig: quintô] eius anni Consulib. Aviola [orig: Aviolâ] et Pansa [orig: Pansâ] factum est. Cavere [orig: Cavêre] Patres eo [orig: eô] decreto [orig: decretô], ne ea quae aedibus iuncta sunt, tollere, negotiationis et promercii causa [orig: causâ] vendere, emere, legare liceret, Item: ne cui domum suam, quo demoliretur, vendere liceret aut legare, Auctores sunt, Paulus l. 52. de contr. empt. Ulpianus l. 41. de leg. primo; item alii multi: nam huius Senatus Consulti frequens in Digestis mentio. Sed et multo ante Vespasiani lege idem fuerat cautum; ut testatur Alexander Severus l. 2. Cod. de aedif. priv. Nec novum est, ut ab Imperatore ius dicatur constitutum, quod eo [orig: eô] imperante Ordo amplissimus decreverit etc. Hoc itaque ait Spartianus, constituisse Hadrianum, ne transferendae ullius materiae causa [orig: causâ] ad aliam urbem, in ulla civitate, domum aliquam diruere fas esset. Materiae autem in aliam urbem solitae transferri sunt, tigna, marmora, typi, et quod mireris, parietes ac parietum partes. Plin.

l. 35. c. 14. Lacedaemone excisum lateritiis parietibus opus tectorium propter excellentiam picturae ligneis formis inclusum, Romam deportavere [orig: deportavêre], in Aedilitate, ad Comitium exornandum, Murena et Varro. Quod opus cum per se nurum esset, translatum tamen magis mirabantur. Vide Salmas. ad Spartian. loc. cit. uti de more possessorum nomina aedificiis inscribendi infra voce Paries.

AEDESIA mulier Aegyptiaca, uxor Hermiae, et Syriani Philosophi propinqua, totiusque castitatis, et probitatis exemplar, cuius vitam scripsit Suidas.

AEDESIUS gente Cappadox, Iamblichi scholam et in contubernio docendi munus suscepit, nobilitate generis inter suos facile princeps, sed censu exiguo. Vitam eius scripsit Eunapius Sardianus, quem sis consule.

AEDESSA EDESSA Livio et Polybio, urbs in Emathia, non longe a Pella, Aegeas postea vocata Trog. l. 7. Vodena Scphiano longitud. 46. 50. latitud. 42. 18.

AEDICULA apud Minucium Fel. Templum quod ei (Deo) exstruam, cum totus hic mundus eum capere non possit. et cum homo latius maneam, intra unam aediculam vim tantae Masestatis includam? Idem cum Aede exigua Tibulli, l. 1. Eleg. 10.

Cum tuguriolo, conclavi, cellula Arnobii l. 6. calyba aliorum. Nempe receptaculum simulacri, in Aedibus sacris, alibique Gentilium. Petronius, Praeterea grande armarium in angulo vidi, in cuius Aedicula erant Lares argentei: Appuleius Miles. 3. In ipso fere meditullio Eponae Deae simulacrum residens Aediculae. Iuvenalis Sat. 8.

Ipsi deinde Lares, si quod spectabile lignum,
Si quis in Aedicula Deus unicus - - - -

Vide quoque Tertullian. de Idolol. c. 8. In his non affervata solum, sed et circumlata idola, discimus ex Euterpe Herodoti, *to\ de\ a)/galma e)o\n e)n nhw=| mihrw=| culi/nw| kateskeuas2 me/nw| proskomi/zousi. Vide. Iac. Ouzelium Animadversion. Minucianis p. 188. et 199.

AEDILES [1] Nomen primo illorum apud Romanos quibus aedificiorum cura erat commissa. Varro l. 4. de LL. Dein, Magistratibus tribui coepit, qui bini prius ex populo, dein etiam ex Patriciis eligebantur. Hi postremi Curules dicti, quia in Curulibus sellis sedendi ius habebant. Officium erat, cavere, ne quae turbae in ludis orirentur, aedificia qua privata qua publica curare, et nihil omittere eorum, quae ad ornandam urbem et civium tranquillitatem conservandam spectarent. Primus ad honores gradus. Athenis *)astu/nomoi dicti sunt, a quibus Cratetem quod praeter morem sindonem gestarer, reprehensum esse, refert Laertius. Theophilus *)astunomikous2 vocat, vide Pompon. l. 2. ff. de orig. iuris, et Fenestellam de Magistr. Rom. Dion. *)agorano/mous2 d. l.

AEDILES [2] Plebis, Ludorum maxime gratia [orig: gratiâ] creati, vide Gronov. Observat. l. 4. c. 21.

AEDILIS apud Varronem Nonio laudatum, Quum illo venio, video Gallorum frequentiam in Templo, qui dum esset cenae hora, eamque adlatam apponeret Aedilis signo esui, Deam Gallantes vario detinebant studio: Aedituus est seu Aeditimus, o( *newko/ros2. Vide Salmas. ad Solin. p. 1087. Hinc Aedilitas, in Charta Folcuini Episcopi. Tervanensis, An. Ludov. Regis 26. apud Folcardum in l. 1. Miracul. Bertini c. 7. Aedilitatem seu custodiam ipsius Basilicae etc. Et in alia Lietberti Episcopi Camerac. A. C. 1066. in Histor. Camerac. Ioh. Carpentarii: Aedilitatem vero et Praeposituram, quae mei iuris erant - - - - huic Ecclesiae contuli: Custodis Templi munus ac dignitas est, in Collegiis Canonicorum in Ecclesia Romana. Car. du Fresne Glossar.

AEDIPSUS Euboeae Insul. Urbs, Ptolom. *ai)/dhyos2 Strab. et Steph. vide Edepsus.

AEDITUI vel AEDITIMI apud Gentiles, aedium sacrarum custodes, Adr. Turnebus Advers. l. 14. c. 12. Graece *newko/roi: item *ie(rofu/lakes2, quam vocem Latinam fecit Scaevola ICtus l. 20. ff. de ann. leg. i. e ceremoniarum sacrarum Doctores, dicti leguntur, apud Iul. Pollucem l. 1. c. 1. num. 31. etc. Atque a nonnullis cum Momophylacibus confunduntur. Sueton. Aug. c. 3. se esse possessorem ac velut Aedituum soli quod Divus Augustus nascens attigisset Vide Thom. Dempster Antiqq. Rom. c. 31. Aediles quoque dicuntur Varroni apud Nonium, ut supra vidimus. In Ecclesia Romana Aedituus seu Ostiarius, gradus Ecclesiasticus est: cuius meminit Frodoardus in Hadriano Pontif.

Unde Aedituare, in veteri Insc. Aedituavit ann. X. apud Car. du Fresne Glossar. vide quoque infra voce Mansionarius, it Nomophylates, et Sabbatum.

AEDON [2] uxor Zethi regis, fratris Amphionis, Itylum filium per errorem nocte interfecit, putans eum Amanea, vel Amandea Amphionis filium fuisse; Invidebat enim uxori Amphionis, quod illi sex essent masculi; quae crimen cognoscens optavit mori, miseratione tamen Deorum in carduelem versa Itylum deflere dicitur. Boccat. l. 5.

AEDON [3] Pandarei Ephesii silia; quae Polytechno fabro Colophone Lydae habitanti, nupsit: plurimumque temporis suaviter cum eo vixit, unico [orig: unicô] filio [orig: filiô] procreato [orig: procreatô], cui nomen Itys. Fuerunt autem felices, quandiu Deos debito [orig: debitô] honore affecerunt: at postquam inani voce gloriati sunt, magis se invicem amare, quam Iuppiter et Iuno se mutuo diligant: Iuno offensa Eridem ad eos misit, quae contentionem operum iniceret ipsis. Paululum restabat Polytechno, ad curulem sellam conficiendam, et Aedoni, ad pertexendam telam: Itaque hanc sponsionem ineunt, ut uter ipsorum celerius opus suum absolvisset, ei alter famulam daret. Citius relam pertexuit Aedon, Iunone opus adiuvante: cui invidens victoriam Polytechnus, ad socerum proficiscitur, simulans se ab uxore missum, ad adducendam secum sororem Chelidonem:

et Pandareus nihil mali suspicatus, filiam Chelidonem ei committit: ei Polytechnus in silva virginitatem eripit, tonsoque capite, aliis eam vestibus induit: mortemque minatus, si vid horum unquam Aedoni indicasset [orig: indicâsset]: ita domum reversus, eam uxosi loco [orig: locô] ancillae ex pacto tradit. Aliquandiu soror eam operis exigendis atrivit, donec Chelidonis cum urna ad fontem, prolixe suam deplorans calamitatem, a sorore exaudita est: Postquam se mutuo agnoverunt et consalutaverunt, malum ilico Polytechno sunt machinatae: filium eius in frusta conciderunt, carnes in ollam coniectas coxerunt: cumque Aedon vicino suo mandasset [orig: mandâsset], ut Polytechnum eas iuberet edere, ipsa cum sorore ad patrem Pandareum pervenit, indicavitque in quas incidisset miserias. Polytechnus cognito [orig: cognitô] se de filii sui carnibus epulatum fuisse, eas ad patrem usque insecutus est: at famuli Pandarei cum, quod tantum familiae Pandarei probrum intulisset, correptum insolubili vinculo [orig: vinculô] constrinxere [orig: constrinxêre], corpusque melle inunctum in pascua proiecerunt. Ubi cum muscae assidentes eum divexarent, Aedon ob pristinam miserata amicitiam, eas abigebat: Quod cum deprehendissent parentes et frater, doio [orig: doiô] incitati eam statuerunt interficere. Sed Iuppiter Pandareum miseratus, antequam in domum eius graviora inciderent mala, eos omnes in aves convertit, quae partim ad mare usque provolarunt [orig: provolârunt], partem in aerem subvolarunt [orig: subvolârunt]: Pandareus mutatus est in haliaeetum, mater Aedonis in alcyonem, statimque se in mare voluerunt deicere, sed Iuppiter id prohibuit: atque hae aves navigantibus sunt secundae. Polytechnus in pelecanem transiit, quod ei Vulcanus fabricanti securim dedisset, atque ea avis fabris fausta visa est: frater Aedonis upupa exstitit, quae avis terra [orig: terrâ] marique est auspicata: idque magis si coniungitur haliaeeto aut alcyoni. Aedon quae est luscinia, circum fluvios et nemora filium Itym deplorat. Chelidonis hirundo facta est, hominum contubernalis, Dianae consilio [orig: consiliô], quod invita virginitatem amittens, plurimum invocasset [orig: invocâsset] Dianam. Antonius Liberalis ex Boei Ornithogonia.

AEDONIS insul. Aegyptii maris. Ptol. haec fortasse Plataea Herodoto cititur in Melpomene, quam inter Gigamas et Adyrmachidas describit.

AEDUI Hedui Plinio l. 4. c. 18. et aliis, Galliae Celticae populi potentissimi, quorum regio Burgundiae Ducatus, et urbs Augustodunum; a Sequanis populis alterius Burgundiae, Arari fluvio divisi. Horum tractus hodie l. Autunois dicitur, ab eorum urbe praecipua, Autun, ad Arotium fluv. continebatque alias maiorem partem Ducatus Burgundiae ubi tractus Augustodunensis, Carolensis, Alexiensis et Cabillonensis, sed hodie multo minor est. Valesio, Edui dicuntur Caesari, Straboni et Pultarcho in Caesare *)/edouoi, Edui quoque Melae l. 3. c. 2. ac Plinio, nonnumquam et cum aspiratione Hedui. Coeteri, quos sequi melius, Aeduos scribunt. Habuere [orig: Habuêre] Ligerim, vel potius Elaver et Ararim terminos; cum multa essent Aeduorum oppida ad Ararim, ad Ligerim autem Noviodunum. Primi omnium inter Galliae gentes plurimis Senatusconsultis Fratres Populi Romani appellati sunt, Caesar, et Eumenius in grat. act. Constantino Aug. etc. nomine ingenua [orig: ingenuâ] et simplici charitate, et vetere ac perpetua [orig: perpetuâ] erga Romanos fide quaesito [orig: quaesitô]. Primi quoque Senatorum in urbe ius adepti sunt, Tacito l. 11. Annal. c. 25. a foedere antique cum Romanis, Aedui Foederati Plinio vocantur. Iidem post Massilienses, primi ansam Romanis intrandae atque occupandae Galliae Narbonensis dedere [orig: dedêre], cum apud eos de Allobrogum Arvernorumque iniuriis essent conquesti, Florus l. 3. c. 2. Nec Galliam Narbonensem modo, sed etiam Celtas, Belgas et Aquitanos omnemque adeo Galliam Romanis tradidere [orig: tradidêre]. Quippe cum Galliae totius factiones essent duae, atque alterius principatum tenerent Aedui, alterius Arverni ac Sequani, ortoque [orig: ortôque] inter ambos bello [orig: bellô], a Sequanis, qui Germanorum auxilia advocaverant, Aedui bis victi acie gravi iugo [orig: iugô] premerentur: Princeps Aeduus Divitiacus Romam ad Senatum venit, et recusato [orig: recusatô] consessu, qui offerebatur, scuto innixus peroravit, impetrataque [orig: impetratâque] ope, Romanum exercitum, Caesaremque cis Rhodanum primus adduxit, Eumenius supra laudatus: quod idem docet Caesar de hello Gall. l. 7. c. 76. 77. ubi Aeduis eorumque clientibus Segusianis coeterisque, milia hominum armatorum XXXV. ad Alaeiam obsidione liberandam a Gallis esse imperata, refert. Et certe etiam postea, sub Imperatoribus Romanis Augustodunum, caput Aeduorum, fabricam habuit loricariam, ut patet ex Notitia Imperii. Erant olim clientes illorum Senones, Segusiani, Ambibareti, Aulerci Brannovices et Brannovii, Caesar loc. cit. Etiam Mandubii, in eorum sinibus fuere [orig: fuêre]. Ambarros quoque necessarios ac consanguineos Aeduorum fuisse, scribit Idem l. 1. c. 11. quos Livius inter Aeduos ac Allobroges ponit, ac cum illis Alpes transgressos, in Italia sedem cepisse ait, l. 5. c. 34. Boios Gallos demum, qui in agrum Noricum transierant, Noreiamque occupaverant, reversos in Galliam et una cum Helvetiis victos a Caesare, eorumque reliquias, permissu victoris, in Aeduorum finibus collocatas fuisse, legimus. Nec omittendum, quod Caesar l. 2. de Bello Gall. c. 14. scribit, Bellovacos omni tempore in side atque amicitia civitatis Aeduae fuisse, ob idque Divitiaco [orig: Divitiacô] deprecatore apud ipsum usos fuisse. Nihilominus Aedui clientibus suis Segusianis, et Augustodunum Aeduorum Lugduno Segusianorum (quod Metropolis caputque totius Galliae Lugdunensis seu Celticae factum est a Romanis) postpositum est, ob dignitatem Coloniae, quam a Romanis, Galliarum dominis, Galliae Celticae urbibus cunctis [orig: cunctîs] praeponi oportuit. Sed et dici potest, fuisse quidem Lugdunum in agro Segusianorum, non ideo tamen eam urbem horum, sed Romanorum fuisse, cum colonia fuerit Romana. Divisa autem fuit et distracta gens in duas Provincias: Quippe caput Aeduorum Augustodunum, praetetea Cabillonum et Matisco oppida illorum, provinciae Lugdunensi primae, a Romanis sunt attributa; at Novicdunum Aeduorum, seu Nivernum, Lugdunensi quartae vel Senonicae, quod in aliis quoque usu venit. A pecunia [orig: pecuniâ] imprimis et opulentia

commendantur, a Tacito Annal. l. 3. c. 43. unde ii pecuniam, arma, gratuitos insuper commeatus, detulisse Valenti, Vitellianarum partium Duci, leguntur: et Sacrovir, cum Augustodunum occupavisset, arma iuventuti dispertiit: 40. milia fuere [orig: fuêre]. Vide praefatum Vales. Notit. Gall.

AEETA vel AEETES, Colchorum Rex, Solis fil. ex Persa Oceani filia, liberos habuit Medeam, Absyrtum, et Chalciopem. Ad hunc Phryxus Athamantis fil. pervenit, et aureum vellus detulit; quod cum ille diligentissime servaret, eius causa [orig: causâ] bellum gessit cum Argonautis, tandem vero ab Iasone, Medeae filiae proditione, et spoliatus, et regno [orig: regnô] pulsus est, sed iam senex ab eodem in idem restitutus. Cael. Rhodig. l. 21. c. 25. Val. Flac de Argonaut l. 1. v. 43. l. 3. v. 495. etc. Hinc Aetaeus adiectivum. Catull. in Argonaut.

Peliaco [orig: Peliacô] quondam prognatae vertice pinus
Dicuntur liquidas Neptuni nasse per undas,
Phasidis ad fluctus, et fines Aeetaeos.

AEGA [1] nympha, quae ex Oleno nata Iovis nutrix fertur fuisse. Quidam Panos uxorem dixere [orig: dixêre]. Hyginus. Poetic. Astronom l. 2. c. 13. Item promontorium Aeolidis, non procul a Caico fluvio. Strab. Est etiam Phocidis regionis fluv. et oppid. Aemoniae.

AEGA [2] vel AEGE, Amazonum regina, a qua Aegaeum mare, in quo periit, nomen sumpsisse vult Festus Pompeius.

AEGA [3] insul. maris Aegaei, in ora Asiae, inter Chium et Tenedum, a qua mare Aegaeum, vide Cannae.

AEGAE Macedoniae oppid. Plin. l. 4. c. 10. Meloboteram quoque vocari scribit Steph. quem consule. Olim vocabatur Edessa; *)/edessa, non *ai)/dessa, uti perperam legitur in vulgatis Ptolemaei exemplaribus. Aliquanto vero remotior a mari erat Edessa, sive Aegae, atque Pella. Palus quippe illa, in qua sita erat Pella, mari erat vicina. In istam vero paludem duo incidebant flumina, Axias, et Ludias. Pet Ludiam a)na/plous2 erat ad Aegas sive Edessam. Non recte Ptolemaeus, qui Aegas, sive Aegam; et Edessam distinguit, et hanc ad Erigonem, illam ad Haliacmonem collocat, cum eadem sit, ut apparet ex Iustino l. 7. c. 1. sitaque sit ad Ludiam amnem, ut Anonymus testatur, qui Scylacis nomine prodiit. Urbs vero haec non modo appellabatur *ai)gai\, sed et *ai)gai/a et *ai)/geia. Sic quoque Theophrastus libello de ventis, cum dicit aquilones Ossae et Olympo impactos, contrarios nubibus ferri; eniaxou= ta\ ne/fh toi=s2 pneu/masin u(penanti/a fe/retai, kaqa/per kai\ peri\ *ai)gei/as2 th=s2 *makedoni/hs2, bore/ou pne/ontos2 pro\s2 to\n *bore/an. Ita scribendum: male enim *liggia\s2 habent vulgata exemplaria. Ab hoc oppido e)qniko\n est *ai)geia/ths2, et forma Macedonica *ai)geia/dhs2. Nihil itaque mutandum apud Iustinum. Porro quamvis regia ex hac [orig: hâc] urbe translata sit, morem tamen mansisse, ut Aegis, vel Aegiis reges sepelirentur, Colligi potest, non ex Plinio tantum, loc. cit. verum et ex Diodoro Sic. l. 19. Is. Voss. not. in Melam. p. 139. 140. Est etiam urbs Ciliciae, de qua Lucanus, l. 3. v. 227.

AEGAEA *ai)gai=a, nomen duarum urbium, ut scribit Ptolemaeus, quarum una in Emathia, altera in Mauritania. Commemorantur et a Strabone duo huius nominis opida, quorum unum ad Amanum montem, alterum in agro Laconico collocat.

AEGAEON [2] saevus et immanis, Caeli et Terrae fil. qui uno [orig: unô] ictu centum scopulos in Iovem contorquebat. Victus demum, alligatus est a Neptuno scopulo Aegaei maris. Stat. l. 1. Achilleid. v. 209.

Hesych. *ai)gai/wn, e)na/lios2 qeo\s2, h)\ *bria/rews2, kai\ o( *poseidw\n. Dictus est autem Aegaeon, ut quidam volunt, a gai/w. i. c. superbio: inde gai/wn, et per appositionem a)gai/wn, et per pleonasmum, ai)/gai/wn. Hunc Homer. Il. a. v. 402. ab hominibus quidem Aegaeonem: a Diis vero, Briareum vocari tradit, in his:

*)=wx' e(kato/gxeiron kale/sas' e)s2 makro\n *)/olumpon,
*(\on *bria/rewn kale/ousi qeoi\, a)/ndres2 de/ te pa/ntes2
*ai)gai/wn, o( ga\r au)=te bi/h| ou(= patro\s2 a)mei/nwn,
*(/os2 r(a para\ *kroni/wni kaqe/zeto ku/dei+ gai/wn,
*to\n kai\ u(pe/ddeisan ma/kares2 qeoi\, ou)d' e)/t' e)/dhsan.

Alii dicunt, Aegaeonem immanem piratam fuisse, et sic nominatum ab insula deserta in Aegaeo mari, quae Aege vocatur, in qua subsidebat more, piratarum. Centum geminus autem ideo dictus est, quod centum homines remigio deservientes haberet in manibus, de quo Ovid. l. 2. Met.

--- --- Rursusque cruentus
Aegaeon positis arcto de corpore nodis,
Obvia centeno [orig: centenô] vexasset [orig: vexâsset] fulmina motu.

Aegaeon qualis, centum cui brachia dicunt
Centenasque manus, quinquaginta oribus ignem,
Pectoribusque arsisse, Iovis cum fulmina contra,
Tot pariter streperet clypeis, tot stringeret enses.

Tot, i. e. centum Plato de Legg. l. 7. *ghruo/nou de\ ge/nei tis2 fu/sin e)/xwn, kai\ thn *briare/w fu/oito, tai=s2 e(kato\n kersi\n e(kato\n dei= be/lh i/ptein dunato\n ei)=nai, Si quis Geryonae, aut Briarei naturam habeat, cum centimanus sit, centum oportet ab eo iacula mitti posse. Notandum est autem, hic Virgilium ab Homero dissentite, nam apud Homer. Aegaeon auxilio [orig: auxiliô] est Iovi, eum autem contra Iovem armant versus Maronis. Praeterea in re fabulosa sibi consonat Poeta. Nam cum det centum brachia, totidemque manus, consequens est, ut quinquaginta tantum capita, et pectora. Graeci ab se ipsis dissident. Nam Aeschylus in Prometh. Typhonem, qui idem est cum Aegaeone, facit e(katontaka/ranon, et Pindar. Od. 4. Olymp. e(katonkefa/lan. Cui enim sunt centum brachia, ut Homer. dixit, quomodo esse possunt centum capita, ut Aeschylus et Pindarus? Atque adeo prudenter Plutarchus de multitud. amicorum, *bria/rews2 e(kato\n xersin ei)s2 penth/konta forw=n gaste/ras2. Nonnus autem de Aegaeone, l. 31. indesinite polu/phxus2, multiulnis, ac proinde etiam indefinite poluspere\s2 e)/qnos2 a)gostw=n, quibus multiplices quoque facit manus. Itaque etiamsi res fabulosa sit, esse debet consequens. Quin diligenter cavit Poeta, ut adderet to dicunt, solens hoc suo [orig: suô] more, nam quae incerta sunt, et fabulosa, famae attribuit. Nic. Lloydius. Certe Aegeon, gigas, idem cum Briareo. Scholiastes Apollonii, *ko/nwn de\ e)n th| *(hraklei/a fhsi\n, o(/ti *ai)gai/wn katagwnisqei\s2 u(po\ *poseidw=nos, kateponti/sqh ei)s2 to\ nuni\ lego/menon u(po\ tou= *)apollwni/ou r(i/on *ai)gai/wnos, to\n au)to\n kai\ bria/rewn kalw=n. Idem paulo post, *bria/rews2 de\ kai\ *ai)gai/wn kai\ *gu/ghs2 o( au)to\s2 le/getai, Briareus autem et Aegaeon et Gyges idem appellatur. Hunc ex Euboea profugum, in Phrygiam se recepisse, ibique obiisse tradit Tarraeus ad Eund. Post fata, divinis honoribus cultus est, a Carystiis et Chalcidensibus; deditque Carysto nomen Aegaeae, unde mari vicino Aegaei quoque appellatio data. Vide Salmas. ad Solin. p. 178, et in voce Aegeon.

AEGEONIS Promontor circa Rhindaci fluminis ostia, Apollon l. 1. et eius Scholiast.

AEGAEUM Mare, vulgo Archipelago, Turcis Acdenix, teste Leunclavio [orig: Leunclaviô], i. e. Mare album, ut opponitur Ponto Euxino, quam Garadenix appellant, i. e. Mare nigrum, pars maris Mediterranei, Europam ab Asia dividens, in quo insulae plurimae Cyclades sunt, et Sporades. Dionysius, v. 133.

*)on ga/r tis2 kei/nw| enali/gkia ku/mat' o)fe/llei,
*(uyo/qi mormu/rwn e(/teros2 po/ros2 *)amfitri/ths2.

Mare Aegaeum intelligit, quod vastum gurgitem habere supra dixit. Artemidorus in Oneirocriticis, l. 2. c. 12. *kai\ to\ foberw/taton pe/lagos2 *ai)ai=on le/getai. Vide ad locum istum Nicolaum Rigaltium. Nomen quod attinet, ab Aegis insula, prope Euboeam, Neptuno sacra [orig: sacrâ] dici asserit Appollonii Scholiastes l. 1. Et Conon ibidem ab Aegaea Carystia [orig: Carystiâ], i. e. a Carysto Euboeae, quae et Aegaea dicebatur. Et Strabo l. 8. ab Aegis eiusdem Euboeae, oppido. Tamen idem l. 13. ab Aega [orig: Aegâ] Aeolidis promontorio deducit. Plin. l. 4. c. 11. ab Aege scopulo inter Tenedum et Chium; et Festus vel a crebris insulis, quae procul aspicientibus videantur species ai)gw=n h. e. caprarum, vel ab Aegea [orig: Aegeâ] Amazonum regina [orig: reginâ], quae ibi perierit, vel ab Aegeo Thesei patre, qui in Aegaeum se dederit praecipitem, de quo longam fabulam texit Suidas, nisi fallor, ex Nicocrate, quem refellit Apollonii Scholiastes. Ubi rursus alii ad Aegaeum referunt Neptuni nomen in Pherecyde, alii ad Aegeonem, de quo supra. Alii denique sic appellatum volunt a)po\ th=s2 *perkavi/as2 ai)go\s2, a Percania capra, quod non capio. An legendum *)wlevi/as2, vel *ou)rani/as2, ut significetur capra caelestis?

Uti vocatur a poeta Ovid. l. 5. in Fastis qua [orig: quâ] exoriente, ut ait Suidas in *ai)ges2, venti vehementius spirant. Horat. l. 3. Carm. Od. 1.

Ovid. tamen, Met. l. 14. Fab. 17. occidentibus Haedis tempestatem, et maris commotionem tribuit,

Unde e)paigi/zein, flare in modum turbinis et Aegaeum Pelagus dicitur, quod maxime terribile est Ita Suidas. At Isacius in Lycophronem a terrestri capra deducit, quia hoc mare di/khn ai)go\s2 kumatou=tai, caprae ad instar agitatur. Sed his relictis, iam conabimur aliquid afferre vero propius. Hebraeum az, i. e. validum, durum, asperum, quandoque maris est epitheton, ut Esai. c. 43. v. 16. Sic dixit Dominus, qui dat in mari viam, et in aquis asperis semitam. et Nehemiae c. 9. v. 11. Et mare divisisti coram iis, et per medium mare sicco [orig: siccô] pede transiverunt, et persecutores eorum proiecisti in profunda tamquam lapidem, in aquas asperas, utrobique agitur de mari Rubro, quod absorpsit Aegyptios, et Ebraeis fuit pervium, cuius aquae merito appellantur asperae, cum parali/an habeat traxei=an, duspara/pleuston, du/sormon, a)pro/siton, kai\ kata pa/nta fobera\n, asperam, navigatu difficilem, importuosam, inaccessam, atque omnino terribilem. Ita de eo Agatharchides, Strabo; Diodorus, et Arrianus. Nec in Aegaeo clementior est navigatio. Constantinus Porphyrogenneta Themate 17. *to\ de\ *ai)gai=on pe/lagos2 baru/ploun e)s2i\ kai\ dwspe/raton, kai\ ku/mata makra\, kai\ o)/resin e)oiko/ta anegei=ron toi=s2 ple/ousi. Val. Flaac. l. 1. v. 629.

Hesych. *ai)gai/wn, to\ peri\ tas2 (knkla/das2 pe/lagos2. Heraclides Sinopensis Anthol. l. 3. c. 22.

Hinc to\n *ai)gai=on plei=n de iis dicitur, qui in summo discrimine versantur. Erasmus hoc adagium citat ex Aeliani epistolis. Est et aliud

non dissimile ex Luciano de Sectis, e)pi\ r(ipo\s2 to\n *ai)gai=on diapleu=sai, virgulto [orig: virgultô] (i. e. virgultea [orig: virgulteâ] scapha [orig: scaphâ] ) Aegaeum transmittere. In eos qui rem supra modum arduam levi opera [orig: operâ] conficere tentant; quibus tertium addi queat, ex Cicer. l. 3. de Legg. Excitabat fluctus in simpulo Gratidius, quos post filius eius Marius in Aegaeo excitavit mari. Itaque tam Aegaeum quam Rubrum mare habet aquas asperas; unde dici potuit a Phoenicibus mare az, i. e. inclemens, et asperum; Quod cur Aegaeum veteres reddiderint, statim patebit. Apud Ebraeos az, asperum et ez capra, non modo coniugata, sed et iisdem scribuntur literis, et solum punctis differunt diversiatem facientibus; Nempe ut hircus Graece tra/gos2 dicitur para\ to\ traxu\ de/rma e)/xein, ut Grammatici observant; ita Ebraice ez, capra nominata est ab asperitate pilorum, quorum usus in ciciliis, veste omnium asperrima [orig: asperrimâ]. Inde factum ut mare az, ai)gai=on, diceretur, tamquam a capra sumpto [orig: sumptô] nomine. Idque eo libentius, quod ab ai)\c capra Graece, unde ai)gai=on, alludit ad Ebraeum ez, et videtur ex eo natum, quod iam alii observarunt [orig: observârunt]. Vide Steph. in *)/azwtos2. Nic. Lloydius.

AEGAEUS Neptunus dicitur ab Aegis Euboeae insula. Strabo. l. 9. Item fluv. apud Apollonium l. 4. Corcyrae insulae esse addit ibidem Scholiastes. Est et campus et regio in Phocide, quem Eustath. in Dionys. ai)gai=on pedi/on vocat. p. 22.

AEGAGAEES mons Asiae, ubi vipera serpens reperitur; lege Aegagea, Ita enim Nicandro dicitur in Theriacis v. 218.

*ai)gage/hs2 prhw/n. Ubi Scholiastes: *bouka/rteros, kai\ *ai)gage/hs2, kai\ *ke/rkafos2 o)no/mata/ ei)sin o)rw=n th=s2 *)asi/as2.

AEGALEOS vel AEGALEUM, Atticae mons e regione Salaminis. Herodot. Theucyd. Tzetz. Aegialus Plinio l. 4. c. 7. et Solino c. 13. nifa/dhs2 pe/tra apud Istrum, Sophoc. in Oedipo Coloneo Scholiast. Item mons Messaniae apud Strabonem. Stat. l. 12.

AEGARES Insulae, de quibus Liv. l. 1. Dec. 3. apud has a Carthaginensibus male pugnatam. Vide Cannae.

AEGATEOS nomen Regis apud Strabonem. l. 8. sub quo antiqua Pylos Messenia civitas erat. Ridicule. Legendum enim Aegaleos, de illo enim agit Geographns, et sub illo Pylon sitam esse scribit.

AEGATES [1] Promontorium Aeolidis, nunc Cane et Cavae. Steph. ab Artemidoro ai)c in Nominativo dicitur. Vide Canna.

AEGATES [2] insula Africi maris contra Carthaginis sinum. Ita ab omnibus vocatur, non Aegades, quod volebat Cluver. Nam si hoc esset, media syllaba brevis foret, ut in Sporades, Cyclades, Stoechades. At vero Silius producit, l. 1. v. 61.

--- --- --- --- Avet Aegates abolere parentum
Dedecus, et Siculo demergere foedera ponto.

Addit Mela, l. 2. c. 7. Romana [orig: Romanâ] clade memorabiles. Et hanc quoque lectionem vitionsam putant; vel errasse Pomponium. Neutrum verum est. Clades hic est, non quam acceperunt, sed quam dederunt Romani Carthaginensibus, de qua vide Liv. dec. 3. l. 1. cui locutioni simile est illud Virg. l. 2. Aen. v. 436.

H. e. eo [orig: eô] vulnere quod inflixit Ulysses. De quibus reciprocis vocalibus vide A. Gellium. l. 9. c. 12. Arae dicuntur Virgilio, ut quibusdam placet, quod ibi foedera icta fuere [orig: fuêre] inter Carthaginenses et Romanos, Lutatio [orig: Lutatiô] Consule. Vide Cluver. Sicil. Ant. l. 2. c. 15. Nardo est Favognama, quae Siciliae proxima est. Propitiae a Sisenna vocantur. Servius, vide Aegusa, et Aethusa. Nic. Lloydius.

AEGATHES sunt tres Insulae ad partem Occidentalem Siciliae, nempe Phorbantia, Hiera et Aegusa, nunc Levenzo, Maretamo, et Favognana.

AEGEAS [1] Proconsul Romanus post Andream Apostolum martyrio [orig: martyriô] affectum, correptus a malo spiritu, momento [orig: momentô] exspiravit.

AEGELION Macedoniae Urbs circa Aegeum Pelagus, quam Liv. l. 31. c. 46. ab Attalo oppressam scribit.

AEGEMON poeta, bellum Leuctricum, Thebanorum et Lacedaemoniorum versibus consignavit. Volaterran.

AEGEON alias Briareus, fil. Titanis et Tellure, centimanus gigas, Iouvem quem reliqui Dii e caelo iverunt exturbatum, tuitus est. Homer. Il. a. Alii cum solum in pugna Gigantum contra Deos, centum sara in Caelum intorsisse dicunt. Virg. Aen. l. 6. v. 287. Vide Aegaeon et Briareus.