CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

AEGERE Urbs et Aegerius lacus, Romae proximus, a quo Aegerius Iuppiter. Vide Egeria.

AEGESTA [1] Hippotae frlia, mater fuit Aegesti (quem Acesten vocat Virg. Aen. l. 1. v. 554) Ex Crimniso flumine in canem converso, Servius ad Aen. l. 1. et 6. rem sic narrat: Hippotes filiam suam Egestam ne ad cetos relegaretur, superposuit naviculae, et misit, quo sors tulisset, qua [orig: quâ] delata [orig: delatâ] ad Siciliam, Crimnisus fluvius concubuit cum ea versus in canem, unde Acestes natus est, vel, ut quibusdam videtur, Egestus. Huius rei ut esset indicium, nummum effigie canis percussum habucrunt. Strabo *ai)/geston Troianum nominat, qui a Philoctete missus, in Siciliam, Aegestam matris nomine condidit. Dionys. Halicarn. similiter *ai)/geston vocat et *ai)ge/sthn urbem ab eo conditam. Cerre *ai)/gestos2 nomen apud Graecos proprium. Aegestei, populi Thesprotiae, apud Stephanum sic dicti, a Duce quodam Aegesto, et *ai)/gestos2 Numitoris filius, apud Dionysium. Item alius Aegestus, apud eundem, Deum [orig: Deûm] Penatium Pontifex Lavinii. Ab hoc itaque Aegestae filio, urbs Aegesta condita est, de qua vide suo [orig: suô] loco [orig: locô], et plura apud Salmas. ad Solin. p. 111. et 112. ubi Aegestam urbem, ab Acesta, diversam esse docet.

AEGESTA [2] ultra Drepanum et Erycen fuit antiqua inprimis, celebrisuque, ac potens urbs; eadem nonnullis Acesta, et Latinis auctoribus Segesta vocitata. *ai)/gesta dicta fuit plerisque scriptoribus. Graecis, e quorum numero sunt Lycophron, Dionys. Halicarn. Diodorus, Strabo. Sed antiquior formatio fuisse videtur *)/egesta quam Thucyd. Plin. et Steph. nummusque antiquus referunt. Festus. Segesta, inquit, quae nunc appollatur, oppid. in Sicilia est, quod creditur Aeneas condidisse, praeposito [orig: praepositô] ihi Egesto [orig: Egestô], qui eam Egestam nominavit; sed praeposita est ei S. litera, ne obsceno [orig: obscenô] nomine appellaretur, ut factum est in Malevento, quod Beneventum est. Segestanorum emporium legitur apud Ptol. l. 3. c. 4. Vide Cluver. Sic. Ant. l. 2. c. 2. Vide et supra. Nic. Lloydius.

AEGESTEI populi Epiri, in ora maris Adriatici, prope ostium Acherontis fluv. Populi Thesprotiae, Steph. Vide Thesprotia.

AEGESTUS Graece *ai)/gestos2, Virg. l. 1. Aen. v. 554. Acestes; Dux Troianus, Aegestae Urbs in Sicilia conditor. Vide supra Aegesta.

AEGEUS [1] Athenarum Rex fil. Neptuni, duas habuit coniuges, Aethram Pitthei regis filiam, ex qua Theseum suscepit, et Medeam, quam ab Iasone repudiatam, non solum hospitio [orig: hospitiô] excepit, sed illam etiam sibi matrimonio [orig: matrimoniô] copulavit, et ex ea, ut placet Iustino, l. 42. c. 2. Medum filium habuit. Successit quidem in regno Pandioni regi, revera patri. Eo [orig: Eô] autem regnante, Atheniensibus bellum intulit Minos Cretae rex, ob caedem Androgei filii, legesque durissimas eis imposuit, ut scil. quotannis septem iuvenes nobiles in Cretam mitterentur ad Minotaurum, qui tribus annis sorte missi sunt; quarta autem sors obtigit Theseo, qui maximo [orig: maximô] patris Aegei dolore navem conscendit: et cum omnia navigii ornamenta nigra essent, et navis velum, habuit in mandatis a patre, ut si contingeret in agendis rebus cum felicem sortiri exitum, rediens navi album velum apponeret, amoto [orig: amotô] nigro [orig: nigrô], ut eminus sortem ipsius nosceret. Theseus autem Ariadnes consilio [orig: consiliô] victor, mandatorum paternorum immemor, non amoto [orig: amotô] velo [orig: velô] nigro [orig: nigrô] rediit. Aegeus vero excelsa [orig: excelsâ] turri prospectans nigrum velum, Theseum mortuum arbitratus, ex turri se deiecit in mare, quod ab ipso vocatum est Aegaeum, et mortuus, ab Atheniensibus liberatis, et Neptuni Filius, et Marinus Deus, in solatium Thesei, consecrcatus est. Haec ex Plut. in vita Thesei. et Servio. Hinc patronymicum Aegides. Ovid. Met. l. 8. Fab. 2.

Protinus Aegides rapta [orig: raptâ] Minoide, Dian
Vela dedit. --- --- --- --

AEGEUS [2] Pandionis fil. Atheniensium Rex IX. regnavit ann. 42. Hic ab Homero, Il. l. v. 700. ut quidam volunt *au)gei/as2 dictus est. Successerat vero patri non ex asse, sed ex quadrante utpote in quatuor Pandionis filios, Aegeum, Lycum, Pallantem et Nisum Attica [orig: Atticâ], post patris obitum, divisa [orig: divisâ], Strabo Geogr. l. 9. sic quidem, ut Aegeo regio circa urbem, Lyco Diacria, Paralia Pallanti et Megaris Niso, cederent. Ad quem modum XII. Atticae urbes, a Cecrope olim congregatae in IV. partes distributae sunt, ut una esset pedie/wn, in suburbana et medirerranea Aegei ditione, altera parali/wn, in Australi et littorali Pallantis sorte, tertia *diakri/wn, sive *(uperakri/wn, in portione Lyci, Euboeae opposita; (in qua mons Parnes et Brauron Atticae municipium) quarta Megandis, in Scironio littore, quae Niso obtigit. Sub eo Hercules floruit; sterilitas Athenis frugum contigit et consulto [orig: consultô] Apolline, Theseus in Cretam missus est; Minos II. e)qalattokra/thse; Argonautica expeditio suscepta etc. Vide Ioh. Marshamum Canone Chron. ad Sex. XI. Illi successit Theseus, quem vide.

AEGEUS [3] pater ex Medea Achaemenis, unde Achaemenidae, familiae Regiae in Persia olim nomen. Steph.

AEGIAE Laconiae oppid. Pausan. l. 3. *au)gei/a Steph. Aetoliae etiam Aegiae Dioscor. unde crocum advehitur.

AEGIALA vei AEGIALE, Amorgi insulae urbs. Hyali, Sophiano. Begialis Ptolemaeo, ut quidam volunt. longitud. 53. 10. latitud. 37. 40.

AEGIALE [1] una ex Phaetontis sororibus, quae flentes in arbores populos versae sunt, lacrimaeque earum in electrum durare dicuntur, Haliadesque appellatae.

AEGIALE [2] Adrasti, vel ut aliis visum, Aegialei filia, Diomedis uxor, quae, marito [orig: maritô] apud Troiam bellum gerente cum Cyllabaro Stheneli filio rem habuit; quod ubi Diomedes comperisset,

domum reverti noluit, verecundia [orig: verecundiâ] ductus, sed in Italiam vectus, regni partem a Dauno sortitus est. Quidam dicunt, eam Nauplii, patris Palamedis, suasione adhaesisse alteri. Lycophron autem ait Diomedem Stheneli filio Cometae commisisse domum, et uxorem; Sed Venerem, quia a Diomede vulnerata fuisset, talem Aegialae e)rwtomani/an immisisse, ut cum omnibus iuvenibus quam turpissime viveret, praecipue autem cum Cometa consuesceret. Serv.in l. 11. Aen. Stat. l. 3. Silv.

Dicitur et Aegialea, penultima [orig: penultimâ] producta [orig: productâ], Graece *ai)gia/leia. Eius meminit Dionysius Periegetes in his:

*)/enq' h(/rws2 a)fi/kane xaleyame/nhs2 *)afrodi/ths2,
*(oppo/te thli/stwn meteki/aqen e)/qnos2 *)ibh/rwn,
*(=hs2 a)lo/xou boulh=|si kako/fronos2 *ai)gialei/hs2.

AEGIALEA Insula gemina, una maris Cretci apud Peloponnesum, Cecerigo Sophiano, Cytherae proxima. Eidem Anticythuria, Epla, Aegile et Styra. Altera, teste Plinio, l. 4. c. 12. insula maris Ionii, circa Echinadas, Aetoliae adiacens, parva quidem, et scopulus potius videtur quam insula, unde illi hodie nomen non est. Vide Argos, Sicyon, Peloponnesus.

AEGIALEUS Adrasti fil. ex Demoanassa: unus ex septem, quos vocant, Epigons, i. e., filiis ducum ad Thebas caesorum, missis ad Thebas, ut iniurias paternas vendicarent, eo quod insepulti eorum patres iacuerant; solus ex illis periit, ceteri sex victores redierunt: a Laodamante enecatus. Hyginus Fab. 71. Apollodorus l. 3. Biblioth.

AEGIALOS [2] primum dicta est Sicyon, ab Aegialeo Rege, quae postmodum ab altero Rege Sicyone, nomen accepit. Euseb. apud Salmas. ad Solin. p. 142.

AEGIALUM mons Asiae minoris, Cedren. In Galatia videtur Ortelio, et idem cum Aegialus. Vide Aegilum.

AEGIALUS [1] Phoronei fil. cui Apis; postquam Argis regnasset [orig: regnâsset], in Aegyptum transiens, regnum Achaiae reliquit. Alii Aegialeum, Inachi filium ex Melia Oceanitide faciunt, et ab eo Aegialeam dictam, quae postea Peloponnesus a Pelope vocata est. Item frater Medeae, alio [orig: aliô] nomine Absyrtus dictus. Item primus Sicyoniorum Rex, qui regnavit ann. 52. a quo, ut quidam volunt, Peloponnesus Aegialea dicta. Fundavit autem hoc regnum, circa A. 2091. ante Christum Natum. Ei filius Europs successit. Suidas regnum hoc Ann. 900. Augustin. 959. Euseb. 962. Alii aliter durasse [orig: durâsse] scribunt. Vide Petav. Salian. Spond. Torniel. et Ricciol. Chron. Reform. t. 1. l. 3. c. 1. n. 2. p. 124. Unde populi Sicyonii Aegiali dicti. Nic. Lloydius, vide Sicyon.

AEGIALUS [2] locus inter Sicyonem et Burpasium, et alius proximus Ponto, cum vico eiudem nominis. Item mons in Aethiopia iuxta Aegyptum. Steph. Item urbs Asiae minoris prope Cromnam, iuxta Homeri versum, Il. b. v. 855.

Ubi tamen pro *ai)gialo\n, Strab. l. 12. scribit quosdam legere *kwbi/alon. Vide Steph. Est etiam mons cum urbe in Galatia, teste Cedreno [orig: Cedrenô]. Cagiali Leunclavio. Est et Vicus eiusdem nominis in Asia minore Steph. Item Urbs in Thracia iuxta Strymonem, et alia, quae Magna cognominatur: et in Aethiopia iuxta Nilum: Item secundum Pontum, post Carambin promontor. eidem Steph. Eandem cum dicta Arriani putat Ortel. Suidas habet huius nominis urbem in Amorgo Insul. Aegialam Sophian. vocat. Nic. Lloydius. Vide Aegaleum, Achaia, et Aegitna.

AEGIAS argentarius quidam, qui Arato Sicyonio, in liberandis a tyrannide Sycioniis, socius fuit.

AEGIDA [1] nomen unius e Gorgonibus, vel monstri cuiusdam ignivomi: a cuius saevitia populos Minerva liberavit, eiusque exuviis clypeum suum obduxir. Virg. l. 8. Aen. v. 354. 435. Cicer. l. 3. de nat. Deorum.

AEGIDA [2] oppid. Istriae primarium. Quod cum dirutum esset, a Iustino Imperatore restauratum, Iustinopolis nomen accepit. Hodie Capo d'Istria, Ital. Copia Slavis, Gafers German. Sedet in rupe, 700. pass. a terra, ab una parte, et 520. ab altera. Ponte iunctum est continenti. Plin. l. 3. c. 19. Leander, Ortel. Vide Iustinopolis.

AEGIDIANAE dictae sunt Constitutiones Marcae Anconitanae, quas, in Statu Ecclesiastico (ut vocant) ius Generale facere, extra vero eum non valere, docet Albericus Gentilis de Libr. Iuris Can. c. 3. Vide quoque infra, ubi de Regulis Cancellariae.

S. AEGIDII villa Galliae, ad Rhodanum, vulgo S. Gilles, Monasterio [orig: Monasteriô] veteri insignis, quod Monasterium S. Aegidii in valle Flaviana viocat Ludovicus Aug. in Statuto de Monasteriorum oneribus.

AEGIDIUS [1] Francorum Rex, regnavit ann. 6. quem Childericus fudit. Aemil. l. 1. Vide infra. Aegidius autem a Gallis luxatum est in Giles, ut Aegidia in Gillet. Graecum enim nomen fuisse videtur, quia primus qui dictus est S. Giles, Atheniensis erat. Et *ai)gi/dios2 Graec. idera fuerit, qui in Latinis Capella. Quidam autem trahunt Giles a Iulius, et Gilian a Iuliana. Camdenus. Quid vero si a Gelliana? Nic. Lloydius.

AEGIDIUS [2] Romanus, Suessionum praefectus, a Gallis, qui Childericum I. pepulerant, throno impositus est. Apud hunc, Guinomaldus, vel Guiemanus, Childerici fidelissimus amicus, tantum valuit, ut nihil sine illo ageretur. Quare Aegidium in adeo violenta consilia impulit, ut Gallis invisus desiderium illis pulsi Regis conciliaret. Revocatus ergo a Guiemano Childericus, cui dimidiam partem aurei nummi, ex compacto in hunc finem, olim divisi, miserat,

Aegidium vicit et regno [orig: regnô] iterum exturbavit. Gregor. Turon. l. 2. Fredegarius, Aimoinus, Sigebertus. Vide Narbo.

AEGIDIUS [3] Archiepiscop. Remensis, post Mappinum, qui A. C. 572. obiit, in aula Childeberti Austrasiae Regis plurimum valuit. Sed accusatus coniurationis in Regem a Sonnesigilo, in vincula coniectus, atque in concilio Metis indicto, A. C. 590. convictus, depositus et Argentinam relegatus est. Gregor. Turonens. l. 6. c. 3. et seqq. Aimoin l. 3. c. 50. 51. Flodoard. l. 2. c. 2. Moret. in Diction. Hist.

AEGIDIUS [4] Columna, Romanus, Doctoris fund atissimi titulo [orig: titulô] insignitus, Archiepiscop. Bituricensis, a Philippo Pulchro, filiorum institutioni adhibitus: Scripsit de Regimine Principum, contra Bonifacium VIII. A. C. 1302. obiit A. C. 1316. Avenione. Edidit quoque alia in Philosophia et Theologia opera, satis probae notae: Sabellico [orig: Sabellicô] t. 2. Ennead. 7. l. 9. testante, a temporibus S. Augustini, illo [orig: illô] neminem nem neque copiosius neque accuratius scripsisse. Vide quoque Cornel. Curtium in elog. Vir. Ill. Ord S. Augustini. Huius enim Generalis Aegidius fuerat; Iosephum Pamphilum, in Chron August. Trithem. Possevin. Phil. Bergomensem, Rainaldum, Genebrardum, etc. Dictus idem Aegidius de Roma. Vide Moret. in Diction. Hist.

AEGIDIUS [5] Carillus, Hispanus, Cardinalis nobilissimus: legatus Innocentii VI. Pontificis in Italiam missus, eam pacavit, arces plurimas aedificavit per annos quinque. Bononiae collegium impensis propriis construxit: cui et reditus magnos pro scholastircis Hispanis pauperibus alendis assignavit. Obiit Viterbi, sepultus Assisii: inde multo post humeris peregrinorum, iubilei gratia [orig: gratiâ] Romam petentium, peccatorum veniam omnibus tam sanctum onus subeuntibus pollicente Pontifice, Toletum in Hispaniam delatus est, et denuo sepultus. Tarapha de reb. Hispan. Platina, et Hieron. Garimbertus, l. 3. de vitis Pontif.

AEGIDIUS [6] Argentinensis, eques auratus, qui tribus aciebus contiguis Saracenos vicit, duosque eorum duces occidit. Hier. Baethius, l. 14.

AEGIDIUS [7] Eremita quidam, quem Carolus M. Imperator, ut pro peccato suo occulto oraret, induxit.

AEGIDIUS [8] Fontana, Patavinus; cum post irruptionem Attilae cum patriciis familiis in aestuaria Veneta concessisset, primus fuit, qui leges novae civitati Venetorum dedit, quae ab Auctore ipso etiamnum hodie Sanctiones Aegidianae appellamtur. Bernardin Scardeonus l. 3. classe 13. Hist. Patavinae.

AEGIDIUS [9] Atheniensis monachus, quoniam miraculis clarere coeperat, iactationis occasionem fugiens, patriam reliquit, et ad eremum se contulit. Marulus l. 1. c. 4.

AEGIDIUS [10] Atheniensis, Graecus medicus et philosophus: mox D. Benedicti sectam professus, sub Tiberio secundo, A. C. 700. multa scripta posteritati reliquit, ut, de Pulsibus librum unum, item de Venenis unum: Vulneratus a venatore sagitta [orig: sagittâ], noluit vulnus sanari, ut assiduis doloribus exerceretur. Bergomensis, et Volaterranus, l. 21. et Vincentius l. 23.

AEGIDIUS [11] Monachus Cistertiensis, scripsit vitas quorundam Episcoporum, Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 691. Item, Carmelita, Bruxellis natus, a Maximiliano I. magni habitus, auctor historiae Brabantinae, et Chronici Carmelitici, Obiit A. C. 1506.

AEGIDIUS [12] Bossius, Mediolanensis, scripsit de Causis criminalibus, sub finem saeculi praeteriti Aegidius Moncurtius, auctor typi omnium scientiarum A. C. 1598. Aegidius Mursius, Abbas. Tornacensis, scripsit Chronicon, a Christo Nato nsque A. C. 1348. Voss.de Hist. Lat. l. 3. c. 1. Alius de Roya; Flandriae Annalium conditor. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 606. Henriquez in Menol.

AEGIDIUS [14] Petrus, Albiensis, per 40. annos perlustrata [orig: perlustratâ] Graecia [orig: Graeciâ], Asia [orig: Asiâ] et Africa [orig: Africâ], tum ut undiquaque Graecorum scripta colligeret uti in mandatis habuit a Francisco I. Rege, tum ut situm regionum edisceret, post obitum illius, e piratarum Gertensium manibus aegre elapsus, in aula Cardinal. Armeniaci asylum reperit; sed dum noctu diuque in consignandis quae ubique observaverat memorabilibus vires defatigarer, in febrem incidit sibi letalem, defunctus A. C. 1555. aetat. 65. Scripsit ac in lucem emisit, Descriptionem Bosphori Thraciae, Descriptionem Urbis Constantinopolit. de Piscium Massiliensium nominibus Gallicis et Latinis, de Elephanto. Vertit Latine Commentarium Theodoreti in XII. Prophetas min. et XVI. libros Historiae animalium Aeliani. Sed et Petrus Bellonius Coenoman. qui aliquandiu eius fuit amanuensis et itinerum comes suppresso [orig: suppressô] Aegidii nomine, varia illius evulgasse [orig: evulgâsse] sub suo nomine creditur. Thuanus Histor. Vide Elogia Anton. Teissier P. 1. et aliquid infra voce Petrus.

AEGIDIUS [15] Tschudus, Helvetius, Medicus et Geographus insignis, auctor variorum operum. Obiit A. C. 1572. Vide Tschudus.

AEGIL seu AIGIL aut Eigil, sub Ludovico Pio, circa A. C. 818. Abbas Fuldensis, scripsit quaedam Ascetica, habuitque pro successore Rabanum Maurum. Voss. de Lat. l. 2. c. 33.

AEGILA insulae nomen, Plin l. 4. c. 12. 15. mill. pass. a Cithara, eademque a Phalasarna Cretae oppid. 25. mill. pass. Aliis Aegyla. Eius meminit Dion:

Ubi Eustath. *ai)/gula men, inquit, ouk h)ci/wtai pollou= lo/gou para\ toi=s2 palaioi=s2. Item Urbs Cyrenes, Augila Ptolemaeo. Augela adhuc in recentioribus tabulis. Est etiam Laconicae vicus, Pausan. in Messen. ubi matronas festum Cereris agentes frustra adortum Aristomenem Bello [orig: Bellô] Messeniaco [orig: Messeniacô] II. Illas enim ope Numinis fretas et cultris verubusque armatas quibus ad mactandas hostias et torrendas carnes usae fuerant, vim repulisse, ipsumque Aristomenem facibus percussum cepisse, refert. Vide quoque Archidamia.

AEGILIA Insul. inter Cretam et Peloponensum. Steph. Styreorum est, ut tradit Herodot. Item, tribus Antiochidis, Steph. Item, Atticae tribus Athenaeo, vide Aegialia et Begialis.