Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
ex. 2. quae muliebris verecundiae oblita, suas per se causas agebat, et importunis clamoribus iudicibus obstrepebat. Hinc factum est, ut mulieres perfrictae Frontis, et matronalis pudoris oblitae, Afraniae per contumeliam dicerentur.
in Bruto. homo peracutus in fabulis ac disertus, quod in Togatis excelluit, inquit Quintilian. l. 10. c. 1. utinamque non in Ner c. 11. Voss. de Poet. Lat. c. 1. Et de Hist. Lat. l. 3. c. 11. Horat. Ad Pisones, l. 2. Ep. 1.
Ausonius epigr. 71.
Item Pompeii dux, qui Arabas iuxta Amanum subegit; cum Petreio, a I. Caesare in Hispania devictus, Suet. in Caes. c. 34. Vide Plut. in vita Pompeii. et de gubern. Rep. c. 24. Sttab. l. 3. Item Consul. Romanus Asclepiodori collega. Item alius Burrhus cognomine, de quo vide Tacit. Annal. l. 12. c. 42. et infra voce Lucius.
Dion.
Annal. c. 49.
Libye; Graece dicitur, ab de situ orbis.
Mela l. 1. c. 4. Africa ab Orientis parte Nilo terminatur, pelago a ceteris. Silius Italicus l. 1. ubi de Libya:
Morerio, in magno Dicton. histor. terrae continenti Asiae per Isthmun 35. milliar. germanic. committitur, quam proin Peninsulam totius Orbis maximam dicit. In Aegyptum, Marmaricam, Africam proprie dictam, Mauritaniam, Libyam interiorem, Aethiopiam et Aegysimbam veteribus ignotam, ultra Aequatorem divisa. Sciendum vero, Africam seu Libyam multis accipi modis; tribus tamen potissimum. Vocabulum istud cum latissime patet, tum tertiam olim habitati orbis partem complectitur; Augustissime vero patet, cum pro Carthaginensi ditione, aut pro illo saltem Africae tractu litorali accipitur, qui ab
Et Virg. Ecl. 1. v. 65.
Quin et Oppian l. 4. Cyneg. Libyam vocat Eumenius Rhetor. Libyae arva sitientia. Manil. Astronomicon
Synesius Ep. 67.
Africam Ioseph. Iud. Ant. l. 1. c. 16. ab Ophre filio Madanes, Abrahami nepotis deducit. Sic enim ille, in Chanaan l. 1. c. 25. p. 536. Pharaca inquit Arabice fricare significat, et, spica. Hinc a Poenis Afirca factum, et terra Africae ad verbum est terra spicae, vel spicarum, phrasi mere Baudrandus de Africa sic loquitur: Africa a Gallis l'Afrique, ab Hispanis et Italis Africa, ab Arabibus Alkebulan, et ab Indis Besecath dicitur: estque una ex tribus terrae partibus antiquis cognitis. Sed Lusitani hisce ultimis temporibus detexerunt meridionalem eius partem nondeum Europaeis notam, praesertim versus oram littoralem meridionalem et insulas. Regio tota siccior in Mediterraneis, ubi sterilis et pene deserta multis in locis, vel arenis sterilibus obducta, vel Ptol. eam distribuit in 12. regiones. Sed haec divisio intelligenda est de ea tantum parte, quae Romanis paruit. Tunc enim ultra Lunae montes Meridiem versus incognita erat. Nunc sic dividitur:
Africae regiones.
Aegyptus
Aethiopia
Aethiopia sub Aegypto
Africa proprie dicta
Agisymba
Byzacena
Cyrenaica
Delta pars Aegypti
Getulia
Libya
Marmarica
Mauritania Caesariensis
Mauritania Tingitana
Meroe
Nigritarum terra
Nubia
Numidia
Tripolitana
Troglodytica.
Africae regiones praecipuae huius temporis.
Aegyptus,
Aethiopia inferior sub qua regna Monomotapae, et Monemugi, la Basse Ethiopie.
Aethiopia superior, seu Abyssinia, la haute Ethiopie ou l'Abyssinie.
Barbaria, la Barbarie.
Biledulgerid, le Biledulgerid.
Cafrorum ora, la Caste de Cafres.
Congi Regnum, le Congo.
Guinea, la Guinee.
Nigritia, le pays des Negres.
Nubia, la Nubie.
Zaara, seu desertum, olim Libya interior, le Zaara, ou desert.
Zanguebaria, le Zanguebar, et insul. Madagascaris, seu S. Laurentii, quae etiam insula Delfina dicitur, l'Isle Dauphine, et aliae versus oram.
Africae urbes clariores huius temporis, secundum Baudrand.
Adea, Adea.
Adrumentum, Hamamethe.
Alexandria. Alexandrie.
Amara, Amara.
Aphrodisium, Africa.
Barva, Barva.
Beninum, Benin.
Bugia, Bugie.
Butua, Butua.
Cairus, le Caire.
Chaxumum, Chaxumo.
Constantina, Constantine.
Dambea, Dambea.
Damiata, Damiete.
Fezzae, Fez.
Loanda, S. Paul de Loanda.
Magadoxa, Magadoxo.
Marochium, Maroc.
Melinda, Melinde.
Mina, Saint George, de la Mine.
Monomotapa, Monomotapa.
Mozambicum, Mozambique
Quiloa, Quiloa.
Rusucurum, quae Algira aliis, Alger.
Septa, Ceuta.
S. Salvator, in regn. Congi, S. Saulvatore.
Siene, Assuan,
Sofala, Sofala.
Thebae, Minio.
Tingis, Tanger.
Tripolis, Tripoli.
Tunetum, Tunis,
Utica, Biserte.
Africa proprie dicta, Ferrario, Zeugitana Plin. l. 5. c. 1. regio et pars Africae mari Mediterraneo, quod Africum dicitur, exposita inter Mauritaniam ad occasum et Cyrenaicam ad ortum: in qua Tunetanum regnum, cuius olim caput erat Carthago. Urbes illius olim clarae, praeter Carthaginem, Utica, Thabraca, Hadrumetum, Leptis magna; et intus, Cirta, Sicca Veneria, Thysdrus, Bulla regia, Utina. Nunc clarent Tunes, Utica, Hippon regius, Tripolis. Africa haec leones plurimos gignit et serpentes, teste Plin. loc. cit. ac Barbaria nominatur. Africae huius meminit Martinit. l. 1. ad Germanicum Epigr. 2..
De eadem Claudian. l. 1 de laudibus Stiliconis: v. 18.
Romanorum tempore a Proconsule regebatur, nec sub dispositione Vicarii, sed ne sub Praefecto quidem Praetorio Africae fuit: cum reliquae provinciae Africae late dictae, Consulares Byzacii,
Numidiae Praesidiae Tripolitanae, Mauritaniae Sisitensis, Mauritaniae Caesariensis, sub dispositione Viri spectabilis Vicarii Africae suerint, ut habet
Africae proprie dictae urbes maritimae clariores.
Thabraca
Hippon regius
Utica
Chartago
Tunes
Clupea
Neapolis
Aphrodisium
Hadrumetum
Ruspae
Ruspina
Tacape
Leptis magna
Neapolis, et Tripolis.
Urbes Mediterraneae
Cirta
Lambesia
Asiurus
Madaura
Tagalta
Lares
Thysdrus
Suffetula
Tebesca
Sicca Veneria
Munsti
Tuburbis
Aquae regiae
Byzacium.
Vide sis porro doctiss. Auth. Geogr. Sac. Bochart. loc. cit. Cluv. Ortel. Marmol. l. 1. c. 5. Diego de Torres, Iohan Leonem, etc. Inde Afer, ut Armentarius Afer. Virg. Georg. l. 3. v. 344. Vagus Afer. Lucan. l. 4. v. 677. et 684. Afra avis. Horat. in Epod. Od. 2. Item Africanus adiectiv. et Scipionis cognomentum.
Adrumetum, Urbs regni Tunetani. A Calipha Mehedy de Carvan capta et munita, post in Siculorum quorundam piratarum manus devenit, qui Africae illi
Senatusconsultum fuit vetus, ne liceret Africanas in Italiam advehere; ubi per Africanas solas intelligit pantheras. Quo modo capiendus Servius ad illud Virgilii, l. 5. Aen. v. 37.
Aut revera ursae, inquiens, aut ferae Africanae, pardi nempe aut pantherae; non leonis, ut putabat Lipsius: Inde Libycae pelles pretiosae, Pantherarum scil. et pardorum, quas sola macularum varietas commendabat. Salmas. av Vopiscum in Aureliano. c. 34. Vide quoque infra Libycae ferae, it. Panther.
de R. R. l. 3. c. 9. sunt grandes variae, gibberae, quas Meleagridas appellant Graeci. Hae novissimae triclinium genianum introierunt e culina, propter fastidium hominum. Veneunt propter penuriam magno. Ubi cum Meleagridibus easdem facit; quod etc Plinio l. 10. c. 26. tantum non vilum est. Cerre magnam cum illis similitudinem habuerunt. Columella l. 8. c. 2.
Castra.
in Alexand. Sever. c. ult. Idem in sacris literis doctus. Eutrop. l. 6.
Instit. c. 18.
Iulius Africanus.
Sextius legit Lipsius Sex. ut sit praenomen, repetitque eius nobilitatem a Iulo Antonio Marcellae marito, cui cognomen Africano. Ei fil. L. Antonius in l. 5. Annal. et hic nepos. ad l. 13. c. 19. Taciti: In censu per Gallias agendo conflictatus est aemulatione cum Q. Volusio Tacit. l. 14. Annal. c. 46.
Victor.
Scipio.
Gamphasantes.
Ptol. quod Africam propriam a Septentrione alluit. Punicum mare Floro, l. 2. c. 2. Maurus Oceanus, Iuvenal. Sat. 10. v. 148. 149. Thuscum, Dionys. Afro, cuius inundatione interdum Syrtim maiorem attolli dicit.
Aen.l. 1. v. 89.
Horat. Carm. l. 1. Od. 1.
Idem Carm. l. 3. Od. 23.
Senec. Nat. Quaest. l. 5. c. 16. Africus furibundus ac ruens ab Occidente hiberno.
Afroditopolis, in veteri Itinerario: Antino, Graece Antinopolis, Pano pro Panopolis, Lato pro Latopolis, Heracleo pro Heracleopolis, passim habent. Hieronym. advers. Iovinianum l. 2. Unde et urbes quoque apud eos ex animalium vocabulis nuncupantur: Leonto, Cyno, Iyco, Busiris, Thmuis, quod interpretatur hircus. Salmas. ad Spartian. in Adriano Caes. c. 20.
Liber. Notitiar.
in fragm. Vict. Uric.
Chalcondylas.
Strabo et Ptol. Abam vocant. Hermol. in Plin. l. 6. c. 9.
Iud. Ant. l. 13. c. 24.
Agamana.
Vasaeo auctore; qui hodie
in
in Marco Antonino Philos. c. 15. Multum sane potuerunt liberti sub Marco et Vero, Geminas et Agaclytus: cui Patronus dedit, invito Marco, Libonis uxorem. Idem Capitolin.
Agacturi. Plin. l. 6. c. 28.
in loc. Hebr.
Agades, iuxta fluv. Ghir, in meditullio Africae.
Caninius vocem vertit, Extensio: Dicitur autem Extensio, inter varias Scripturarum interpretationes, homiliarum id genus, cum Scripturarum mysteria auditoribus explicantur. Et quidem Elias quoque in Thisbi sic est interpretatus; est dictio extensionis. Casaubono tamen magis probatur; quod idem Elias alibi adnotat, vocem esse deductam ab Hebr. indicavit, explicuit. Nam et res et vox originem videntur habuisse, a praecepto Dei, apud Mosen Exodi c. 13. v. 8. cuius versiculi prima vox est vehig gadtha, i. c. et annuntiabis. Cui voci respondet apud Paulum, in explicatione Sacramenti antitypi, annuntiate, 1 Cor. c. 11. v. 26. Vide Isaac. Casaubonum Exercitat. XIV. ad Annales Ecclesiast Baronii §. 7.
Tormel.
Zaire, inter Nilum fluv. et provinc. Ambiam et Novam.
Agamantes, et Agacimates.
Congo, circa A. C. 1560. aggressi, illud ingenti caede exhaustum tandem Zaire fluminis compulsus, extremas ibi sustinuit ac ineffabiles miserias, barbaris interea de Govia, bellum intulit Iacchis tam felici successu, ut paulo post Orb. Imp. p. 467. Plura vide infra passim, inprimis ubi de Congensi Regno.
Tuseul. Archadinae forte legendum, ut ursinus. Nic. Lloydius.
Gloss. Isidori, Lenocinator, pantomimus; idem forte cum Aculo, in iisdem, ubi Ministerialis domus Regiae definitur. Car. du Fresne Glossar. vide infra in voce Ministelli. Eiusdem forte notionis Agaga est, in Fragm. Petronii de Cena Trimalcionis, Non omnia artificia servi nequam narras, agaga est, ac curabo, stigma habeat.