CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

S. AGATHA Principatus Calabriae ulterioris prope Rhegium. Item, Ducatus provinciae Capitanatae.

AGATHARCHIDES Historicu; Samius, in secundo rerum Persicarum laudatur Plut. in Paral. Minor. c. 2. Biblioth. Phot. c. 213. 250. Diodoro Sic. l. 3. Ioseph. contra App. l. 1. Eundem Plut. iunior citat e)n toi=s2 *frugiakoi=s2 l. de Fluminibus. Et altbi, in quarto peri\ li/qwn. Fortasse idem est, ac Cnidius, de quo vide Voss. Hist. Graec. l. 1. c. 20. et l. 3 p. 316. Vixit hic sub Ptolemaeo Philometore, primusque veram Niliaci incrementi causam literis mandavit, apud Diodor. Sic. l. 1. ubi illam ab Aethioplae imbribus arcessit, qui ab astivo Solstitio usque ad aequinoctium Auctumnale, continue essunduntur. Quod enim vetustiores, Callisthenes, Aristoteles, Thrasyalces Thasius, Homer. coniectura [orig: coniecturâ], recentiores ipso [orig: ipsô] visu cognoverunt, Strabo l. 17. Postea vero res certius innotuit sub Ptolemaeis, maxime Philadelpho, qui sciendi cupidus, propter imbecillitatem corporis, istiusmodi novitatis suavitates indies quaesivit, Idem ibid. Vide quoque infra Atvarez Franc.

AGATHARCHUS nomen viri, qui stadium vicit Olympiade 61. imperante Athenis Heraclio [orig: Heracliô]. Dionys. Halicarn l. 4. Item classis Syracusanae praefectus. Thucyd. l. 3. Item Pictor, qui cum apud Zeuxim mira [orig: mirâ] celeritate se animalia depingere gloriaretur; Ego vero, inquit Zeuxis, longo [orig: longô] tempore. Nam in opere faciundo promptitudo ac celeritas haud potest stabilem gravitatem, et exquisitam pulchritudinem rebus adiungere. Plut. in Pericle.

AGATHEMERUS Orthon, in lucem edidit Hypotyposes Geographicas, quas inter alios huius argumenti scriptores, iuris publici fecit Is. Voss. Ut Pater promiserat, de Philologia c. 11. §. 8.

AGATHI Daemonis, Insul. est apud Steph. in Indico mari. Est et fluvii nomen, in inferiori Aegypto. Ptol.

AGATHIAS sive ut se in Epigrammatis vocat, Agathius, historicus Graecus, natus Myrinae, quae in asia veterum Aeolensium colonia fuit, ad ostia Pythici fluv. sita, ut ipse in Praefatione ait, ubi et se patre Memnonio [orig: Memnoniô] progagatum asserit, ac iuri et legibus operam dedisse, unde et Scholasticus vocabatur, qui alio [orig: aliô] nomine Advocatus dicitur. Erant enim Scholae collegia Iurisperitorum. Fuit autem Advocatus Smyrnae, testante Suida [orig: Suidâ], qui eum sxolastiko\n *smurnai=on vocat. Praeter Epigrammata multa, quae in Anthologia habemus, condidit libros 5. de Imperio et rebus gestis Iustiniani, nec tamen omnia de eo refert, sed inde, ut ipse ait, coepit, ubi desiie Procopius. Etiam *dafniaka\, atque alia, partim prosa [orig: prosâ], partim carmine exaravit, ut Suidas testatur; imo meminit ipse in Praefatione historiae suae, ubi se a puero ait admodum carmine fuisse delectatum, ac panxisse hexametro [orig: hexametrô] versu poematia quaedam amoribus, et istiusmodi illecebris variegata, eaque Daphniaca appellari. Dictione utitur tersa [orig: tersâ] et florida [orig: floridâ]. Gentilem fuisse praeter alia ostendit illud fati\n, quo [orig: quô] l. 3. utitur, cum sermo sit de Martyrio B. Stephani. Nic. Lloydius.

AGATHICUM oppid. terrae motu collapsum, sub Anastasio Imperatore, scribit Amm. Marcellin. Comitatus Asiae minoris forte.

AGATHO [1] Pontifex Romanus tantae mansuetudinis et humanitatis, ut neminem a se unquam dimiserit tristem. Platina. Vide et Agathon.

AGATHO [2] Atheniensis, vir monstrosae fortitudinis, et magnitudinis, tempore Adriani Principis, et Herodis Attici, de quo vide Philostratum in Attico. Aliis Agathion.

AGATHO [4] Philosophus Pythagoricus, frequens antithetis, adhibitus quondam convivio ab Archelao Rege, cuius erat familiarissimus interrogatusque ab co, cum iam esset annorum 80. an robur adhuc ullum servaret? Sane, inquit, non solum Ver, sed Auctumnus solet bona et prosperitatem adferre. Aelian. Var. Hist. l. 13. c. 4. Item Samius Historicus, et duo Poetae, Voss. Hist. Graec. l. 3. p. 317. et Poet. c. 6. et 7. Fil. Priami, Homer. Il. w. Praefectus tandem arcis Babyloniae, Curt. l. 5. c. 1. et l. 10. c. 1. Vide etiam Agathon.

AGATHO [5] tubicen cantilenarum suavitate mirum in modum amores deliniens, cuius mores musicae non dissimiles fuisse perhibentur. Laboravit enim infamia [orig: infamiâ] mollitiei. Hinc factum est Proverb. Agathonia cantio; quod recte dicetur de oratione blanda [orig: blandâ] magis, quam frugifera [orig: frugiferâ]. Primus chori Tragici cantum instituit. Aristotel. in Poetic.

AGATHOCLES [1] Babylonius, sive Cyzicenus, utroque [orig: utrôque] enim modo [orig: modô] ab Athenaeo appellatur, l. 9. et 12. Cyzicenorum res scripsit. Fuit praeterea alius, Chius; rei Rusticae scriptor, de quo Varro l. 1. c. 1. et Columella. l. 1. c. 1. Est et Agathocles Atracius, qui de piscibus, soluta [orig: solutâ] oratione scripsit. Item Agathocles Samius, qui de Pessinuntiorum Republica, et Agathoeles Milesius, qui de Fluminibus scripsit.

AGATHOCLES [4] Peripateticus, qui cum apud Demonactem iactaret, sese et solum et primum esse Dialecticorum: respondit ei Demonax, si solus es, qui primus esse potes? si primus, qui [orig: quî] solus? Eras. l. 8. Apophtheg.

AGATHOCLES [5] Siciliae tyrannus, ad regiam maiestatem ex humili et sordido genere pervenit. Quippe patre figulo [orig: figulô] natus, non honestiorem pueritiam, quam principia, originis habuit. Siquidem forma [orig: formâ], et coropris pulchritudine egregius, diu vitam stupri patientia [orig: patientiâ] exegit. Annos deinde pubertatis egressus, libidinem a vinis in feminas transtulit. Post haec apud utrumque sexum famosus vitam latrocinio [orig: latrociniô] mutavit. Tandem cum Syracusas concessisset, gregariam militiam sortitus, in omne facinus

promptissimus fuit; nam et manu strenuus, et lingua [orig: linguâ] facundus fuit. Brevi itaque centurio, ac deinceps tribunus militum factus; ac ad postremum, in locum demortui ducis Damasconis suffectus est: cuius uxorem adulterio [orig: adulteriô] cognitam, post mortem viri in matrimonium accepit. Nec contentus, quod ex inope dives repente factus est, piraticam adversus patriam exercuit. Saluti autem ei fuit, quod socii capti tortique de illo negaverunt. Bis occupare imperium Syracusarum voluit; bis in exilium actus est. Postremo, dux patriae contra Carthaginenses saepe pugnavit. Obiit an. aetat. 72. regni, 28. Multa de eo sustin l. 22. et Polybius l. 15. sub finem. Plut. Apophth. 26. etc. Huius exemplo [orig: exemplô] ad modestiam omnes hortatur Ausonius, elegantissuno [orig: elegantissunô] epigrammate, quod sic se habet, num. 8.

Fama est, fictilibus coenasse [orig: coenâsse] Agathoclea Regem,
Atque abacum Samio [orig: Samiô] saepe onerasse luto [orig: lutô].
Fercula gemmatis cum poneret aurea vasis,
Et misceret opes, paupericmque simul.
Quaerenti causam, respondit: Rex ego qui sum
Sicaniae, figulo [orig: figulô] sum genitore satus.
Fortunam reverenter habe vicumque repente
Dives ab exili progredtere [orig: progredtêre] loco.

Quamvis Agathoclem apud figulum educatum tantum, non natum Plut. scripsit lib. De sua ipsius laude.

AGATHOCLES [6] Lysimachi fil. in eo bello, quod cum patre gessit adversus Getas, Lysimacho [orig: Lysimachô] sibi fuga [orig: fugâ] consulente, captus est; Tandem patri redditus, Lysandram Ptolemaei Lagi et Eurydices filiam duxit uxorem, atque in Asiam navibus transgressus, Antigoni regnum in suam ditionem redegit. Ephesum praeterea urbem ad mare condidit, in quam Lebadios Colophoniosque, deletis eorum urbibus, migrare compulit, ut Phoenix Colophonius, Poeta Iambicus testatur, qui patriae eversionem carmine deflevit. Tandem Lysimachus iam aetate provectus, Arsinoen Lysandri sororem cepit uxorem, quae quoniam liberis timebat, ne Lysimacho [orig: Lysimachô] mortuo [orig: mortuô], in Agathoclis iura venirent, de eius nece cogitasse [orig: cogitâsse] fertur. Alii Agathoclis amore captam Arsinoen prodiderunt, ac eum curasse [orig: curâsse] occidendum, quod eius concubitum assequi nequiret. Quo [orig: Quô] occiso [orig: occisô] Lysandra ad Seleucum cum liberis confugit. Ad postremum vero Lysimachus conserta [orig: consertâ] cum Seleuco acie longe lateque fusus, occubuit. Pausan. in Att. et Strabo l. 13. Alius fuit Agathocles, Curt. l. 10. c. 4. qui, cum Hephaestionem defunctum flesset [orig: flêsset], parum abfuit, quin occideretur.

AGATHOCLES [7] Historicus Graecus Babylone oriundus. Scripsit de Republ. Cyzicenorum. Athen. l. 1. 9. et 12. Solin. c. 1. Cicer. l. 1. de divinat. Alius, Chiensis, de agricultura, Varro et Colurnella, l. 1. c. 1. et Plin. l. 22. c. 22. Tres alios, vide apud Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 316. s.

AGATHOCLIS Insulae duae, in Sinu Arabico, apud Ptol. Agathoclis turris, in Africa locus, 30. ab Utica distans milliario. Appian. in Punicis.

AGATHODAEMONES apud Lamprid. in Heliogabalo, c. 28. Aeyptios dracunculos Romae habuit, quos illi (dicere volebat Phoenices ) Agathodaemones vocant: cognomen nempe Graecum hoc draconum fuit. Philon Bybliensis apud Eusebium de Praepar. Euangel. l. 1. c. 7. postquam Phoenices et Aegyptios, auctore Taauto [orig: Taautô], docuit draconum et serpentum naturae divini aliquid attribuisse: *foi/nikes2 de\, inquit, (to\ zw=n' a)gaqo\n dai/mona kalou=sin. o(moi/ws2 kai\ *ai)gu/ptioi *kngi\f e)ponoma/zousi, Hoc autem animal, Phoenices agathodaemona vocant, et Aegyptii similiter Cneph appellant. Et Servius in haec Poetae Virg de vipera. Georg. l. 3. v. 417.

I. c. inquit, tectis gaudet, ut sunt a)gaqoi\ dai/mones2 quos Laatine Genios vocant. Quo Lucanus alludens, de draconibus dixit l. 9. v. 729.

Vos quoque, qui cunctis innoxia Numina terris,
Serpitis, aurato [orig: auratô] nitidi fulgore dracones,

Et Sir et Isidori Sirena (imo Siren) Sirenae, ait, sunt in Arabia serpentes cum alis. Es Eucherius, Sirenae in Esaia daemones, aut dracones magni, cristati pariter et volantes. Et multo ante Hieronym. in Esai. c. 13. v. 22. Sirenae autem vocantur; quas nos aut daemones aut monstra quaedam vel certe dracones magnos interpretati sumus, qui cristati sunt et volantes. Melius Sirenes dixissent, quas Poetae multo aliter describunt, etc. Atque hinc forte Arabicum nomen Agadanimon ortum, quo [orig: quô] draconis aliquod denotari genus, Avicenna refert. Istiusmodi vero dracones delitiarum causa [orig: causâ] aut superstitionis domi ali consuevisse, ex loco citato Lampridii pater, et multa in hanc rem dixit Casaubon. ad Suetonium edit. 2. l. 3. At quod de alis addunt Auctores, merito reicit Bochartus, cum fabula haec a Mythologis Poetisque solis originem traxerit: apud quos tamen alatorum draconum nomine, vel ob cursum obliquum ac vere serpentem, vel ob insignia, quibus illustres erant, naves indigitari, Eruditis notum. Vide Samuelem hunc Bochart. Hieroz. part. poster. l. 3. c. 14. et infra passim.

AGATHON [1] Siculus, Pontifex 81. Obiit A. C. 682. Vide Anastas. Baron. A. C. 678. 682.

AGATHON [2] Abbas, qui lapillo [orig: lapillô] assidue ori iniecto [orig: iniectô] tacere didicisse fertur: idque ab eo annos tres observatum, ne etiam cum fari vellet, expeditum sibi foret. Marulus l. 4. c. 6.

AGATHON [3] ab Alexandro Magno arci Babyloniae praesidere iussus. Curt. l. 5. c. 1. Ob avaritiam et crudelitatem in populum a Rege vinctus, post reditum ex India, asservari iussus l. 10. c. 1. Fuit vero oriundus Pydna [orig: Pydnâ]. teste Diodoro [orig: Diodorô] Sie. l. 17. parte posteriore.

AGATHON [5] Alexandrinus, ex ordine militari, cum quosdam petulanter cadaveribus martyrum illudentes obiurgasset [orig: obiurgâsset], statim elamorem vulgi in sei irritavit; oblatus igitur iudici, cum in

AGATHON [6] Poeta Comicus Samius, Platonis philosophi praecipuus amicus, cuius fabula a)/nqos2 inscripta, ab Aristotele celebratur: Gorgiam in iambicis imitatuse est: eum foedo [orig: foedô] amore Pausanias figulus amavit, de quorum amatoriis contentionibus, Aelian. l. 2. Var. Histor. c. 21.

AGATHON [7] Samius Historicus, libros edidit rerum Scythicarum. Plut. l. de Flum. *)aga/qwn o( *sa/mios2 e)n b/ *skuqikw=n. Idem citat secundum peri\ potamw=n, uti et facit Stobaeus Serm. de moribus, et molestiarum in eis solutione. Ex Agathone hoc quaedam de Busiride hospites mactante, posteaque ab Hercule interfecto refert Plut. in Paral. min. c. 38.

AGATHON [8] Tragicus Poeta, mollitie infamis. Ab alio Comicus perhibetur Socratis discipulus, moribus egregius et vita [orig: vitâ] lautus. Symposium Platonis, in eius convivio, conscriptum fuisse aiunt, multis eo Philosophis congregatis. Contulit se ad Archelaum Macedoniae Regem. Scholia in Ranas Aristoph. Act. 1. Sc. 2.

AGATHOPOLIS urbs Galliae Narbonensis Ptol. postea mons Pessulanus, vulgo Montpellier. Aliis est Magalone, Massiliensium opus, in Agatha Insul. Haec periit, Episcopatu Montempessulum translato [orig: translatô]. Insula autem nomen retinet Maguelone. Vide Magalone et Monspessulanus. Fuit etiam urbs Thraciae Episcopalis sub Archiepiscopo Hadrianopolitano. Vide quoque Agatha.

AGATHOSTHENES in Asiaticis carminibus citatur a Germanico in Aratiaeis, ubi ex eo narrat, Cynosuram fuisse Iovis nutricem, unam ex Ideais nymphis. Nec dubito, quin idem opus signet Tzetzes Chil. 7. Hist. 144. ubi aliqua de mirandis hominum formis tradidisse testatur. Voss. l. 3. de Hist. Graec. p. 317.

AGATHOSTRATUS contra Ptolemaei Regis Nauarchum insignem obtinuit victoriam. Videtur Rhodius fuisse. Polyaen. l. 5.

AGATHUSA insul. unguento [orig: unguentô] nobilis, sic a Callimacho nuncupata. Vide Telos.

AGATHUS-DAEMON [1] Alexandrinus, scripsit de mundosecundum sententiam Ptol. Voss. de Hist. Graec. l. 4. p. 501. et de Scient. Mathem. c. 42.

AGATHUS-DAEMON [2] apud Ptolemaeum, ubi de Nilo, *me/ga *de/lta kalei=tai, kaqo\ entre/petai o( me/gas2 potamo\s2 kalou/menos2 *)agaqo\s2 *dai/mwn, enre/wn dia\ tou= *(hraklewtikou= sto/matos, ei)s2 to\n kalou/menon *boubastiako\n, o(\s2 r(ei= dia\ tou= *phlousiakou= sto/matos2, Magnum Delta vocatur, ubi diverticulum facit magnus fluvius, dictus Agathus-Daemon, qui per Heracleoticum ostium defluit; Bubastiacum amnem ex se saciens, qui effluit per ostium Pelusiacum: maior est Nili pars, quae per ostium Heracleoticum sive Canopicum in mare erit. Idem Agathos-daemon, e)ktre/petai ei)s2 *boubastiakon fluv. qui exit ostio [orig: ostiô] Pelusiaco [orig: Pelusiacô], h. e. diverticulum ex se facit, cui nomen est Bubastiaci fluminis; qui proin amnis e)ktroph tantum est, ab auctore flumine deducta: quae postea alias atque alias subinde ectropas generat, quae per diversos exitus in mare devolvuntur. Vide Salmas. ad Solin. p. 477.

AGATHYLLUS Arcas, Poeta elegiographus: a Dionys. Halicarn. laudatur in iis, quae de adventu Aeneae in Itlaiam prodidit. l. 1. de Antiq.

AGATHYRNUM sive AGATHYRIUM, Ptol. vel Agathyrsus Straboni et Plinio. l. 3. c. 8. oppid. Siciliae. Sil. l. 14.

Defuerunt Agathyrna manus, geminoque [orig: geminôque] Lacone
Tyndaris. - - - - - -

Oppidum hoc condidisse fertur Agathurnus, Aeoli, Regis ventorum, fil. Illi enim sex filii erant, quorum *)aga/qurnos2 basileu\ss2 th=s2 nun= o)nomazome/nhs2 *)agaqurni/dos2 xw/ras2, e)/ktise po/lin th\n a)p' au)tou=klhqei=san *)aga/qurnon. Ita Diodor. Sic. l. 5. Graecis enim semper suppetit fabularum penu inexhaustum, unde urbium quamliber vetustarum conditores depromant. Bocharro autem l. 1. Chanaan c. 27. Agatyyrni nomen deflexum videtur, ex Punico Hakkatharin, vel Hakkathorin, quasi rupes dixeris. Nempe urbem hanc probant Fazellus et Cluverius esse oppid. S. Marci, de quo ille Dec. 1. l. 8. c. 4. In sublimi colle, agro et mari ad passuum tria milia prominenti S. Marci incubat oppidum. Et mox. Ad eius arcem in rupe sitam. Videtor Cluver. Sicil. Ant. l. 2. c. 5. Nic. Lloydius.

AGATHYRSI populi Scythis vicini. Ubi nunc provinc. Cargapolia et Vologhda, in Moscovia, teste Brietio [orig: Brietiô]. Hieronym. Hi multum habent auri sine avaritia, sine invidia. Atqui populi sunt, mollitiei perquam deditissimi, si Herodoto fides, cuius verba, Musa [orig: Musâ] 4. haec sunt: *)agaqursoi\ de\ a(bro/tatoi a)ndrw=n ei)si kai\ xrusofo/roi ta\ ma/lista. Vide et Plin. l. 4. c. 12. A scriptoribus etiam plurimis Picti dicuntur, idque quoniam versicoloribus vestibus induuntur, quamquam alii de nativo colore intelligunt. Sed non hic [orig: hîc] litem hanc dirimendi locus. Virg. l. 4. Aen. v. 146.

Solin. c. 20. Gelonis Agathyrisi collmitantur, caerulo [orig: caerulô] picti, fucatis in caerulum crinibus, nec hoc sine discrimine. Nam quanto [orig: quantô] quis altero praestat, tanto propensiore nota [orig: notâ] tingitur, ut sit iudicium humilitatis minus pingi. Dicti autem sunt, uti nonnullis placet, ab Agathyrso Herculis filio, vel, ut Pisander vult, a)po\ tw=n qu/rswn tou= *dionusou, inquit Suidas. Bochartus vero l. 3. Phaleg. c. 2. Agathyrsos a Thiras deducit (qui Graecis *qra=c ) quod ipsum nomen, inquit, ultima [orig: ultimâ] sui parte videtur alludere ad Thiras. Immanes vocat Iuvenal. Sat. 15. v. 125.

AGATHYRSUS [1] Geloni frater, Herculis fil. Steph. a quo populi Agathyrisi nonnulis dicti sunt, de quibus vide Salmas. ad Solin. p. 189. et in voce Agathyrsi.