CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

AGATHYRSUS [2] Straboni Siciliae promontor. Aegitbarsus Ptol. Agathyrna; Liv. l. 26. c. 40. Agathirnum, Plin. l. 3. c. 8. Caebo S. Vito hodie, si Fazello fides. S. Fradello, si Cl. Aretio. Alii tarnen S. Theodoro interpretantur. Vide Nimblis.

AGAVA Africae, in Pentapoli regione oppid. Ptol. Andan Latini codices habent.

AGAVE [1] Cadmi et Hermiones filia, Echioni Thebano nupsit, ex quo Pentheum filium suscepit, qui cum abstemius esset, ac propterea Bacchi sacra despicaretur, ab ipsa matre, reliquisque Maenadibus, inter Bacchanalia, iam Rex Thebarum, membratim discerptus est. Horat. l. 2. Sat. 3.

Quid, caput abscussum demens cum portat Agave
Nati infelicis, sibi tum furiosa videtur?

Fabulam hanc curiose tractat Ovid. l. 3. Met. et ante illum Theocritus Idyll. 26. Plut. de Superst. c. 8. Vide Mythologos. Lubet hic [orig: hîc] adnotare, quomodo Poetae passim exemplo [orig: exemplô] hoc [orig: hôc] pro similitudine utantur. Lucan. l. 1. v. 574.

- - - - - - Thebanam quialis Agaven
Impulit, aut saevi contorsit tela Lycurgi
Eumenis. - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - Pentheia qualis
Mater ad insani scandebat culmina montis,
Promissum saevo caput allatura Lyaeo.

Quales Aonio Thebas de monte reversae
Maenades, infectis Pentheo [orig: Pentheô] sanguine thyrsis,
Cum patuit venatus atrox, matrique rotatum
Conspexere [orig: Conspexêre] caput, gressus caligine figunt,
Et rabiem desisse dolent.

- - - - - - Sed cum fregit subsellia versu,
Esurit, intactam Paridi nisi vendit Agaven.

AGAVI populi, ut putant, Septentrionales, quos Homer. circa initium l. 13. Il. dixit, gentem fuisse innocentissimam, ut quae sine divitiis, equino [orig: equinô] lacte victitet. Vide Scholiastas in locum. Hesych. *)agauoi\, e)/qnos2 *skuqiko/n.

AGAUNUM Helvetiorum oppid. quod rupibus undique cingitur, apud Rhodanum fluv. in confinio Vallesiae regionis inter Sedunum ad ortum 24. et Genevam ad Occidentem 30. mill. pass. hodie S. Mauritzs. longitud. 28. 25. latitud. 45. 39. Olim etiam Ternadae dictum. Nobilitatum est martyrio [orig: martyriô] S. Mauritii et Sociorum. Vide B. Rhenanum Rerum German. Nov-Antiquarum l. 3. cum Notis Viri Cl. Iac. Ottonis p. 485. et seqq.

AGAVUS unus e novem Priami filiis post Hectorem interemptum superstitibus. Homer. Il. ult.

AGDAMEA Phrygiae urbs, apud Socr. et Callistum, l. 14. c. 39. cuius Episcopum Optimum nominat. Argadamia apud Ivonem, ad calcem Epistolarum: Argdamia sine a in secunda, in Tripartita historia l. 12. c. 8. In iure Orientali Genabum legitur, longe diversa [orig: diversâ] lectione.

AGDESTIS vel AGDISTUS, mons Phrygiae prope Pessinuntem oppid. ubi Attis sepultus. Pausan. in Atticis. Quin et mater Deum [orig: Deûm] sic nuncupata. Hesych. *)/agdistis2 h( au)th\ th=|mhtri\ qew=n. Idem docet Strabo l. 10. ubi vulgo *)ae/stin legitur, unde Lil. Gyradlus *(esti/an cudebat. Sed rectum est *)agde/stin vel *)agoi\/stin. Est autem Agdestis, nunc lapis, nunc iuvenis ex eo natus, nunc ipsa Cybele. Voss. l. 1. de Idolol. c. 20. Inde Agdestius furor apud Arnob. l. 5. adv. Gent.

AGDUS petra inauditae vastitatis in Phrygiae finibus, ex qua Deucalion et Pyrrha sumpserunt lapides, quos Themidis mandato [orig: mandatô], in orbem mortalibus vacuum iactarunt [orig: iactârunt]. Arnob. adv. Gent. l. 5. Vide Voss. de Theol. Gent. loc. cit.

AGEDINCUM oppid. Galliae, in sinibus Senonum, ubi sex legiones in hibernis collocasse [orig: collocâsse] se, refert Caesar Bell. Gall. l. 6. c. 44. Ibidem sequenti anno [orig: annô] duas legiones atque impedimenta totius exercitus reliquit. Idem l. 7. c. 10. Non modo enim propter magnitudinem munitionesque urbis, sed etiam propter opportunitatem loci ad Icaunam, inter Liberim et Seqnanam positi, valde Romanis placuit ac pro armamentario proque castris nonnumquam Agedincum habitum est. Agedicum Ptolemaeo dicitur: aliis Agendicum, sed proprio [orig: propriô] ac incorrupto [orig: incorruptô] nomine caput hoc Senonum Agedincum vel Agetincum vocatum est olim: quo [orig: quô] nomine postea deposito [orig: depositô], Gentis suae appellationem suscepit. Unde Amm. Marcellin. l. 16. Senonas vocat, oppidum opportunum. In Notit. Gall. veter. in provinc. Lugdunensi Senonia seu Lugdunensi quarta collocatur, diciturque Metropolis civitas Senonum, vulgo Sens, contracto [orig: contractô] Senonum nomine. Hic [orig: Hîc] Decentius Caesar Magnentii August. frater, cognita [orig: cognitâ] eius clade, e fascia laqueum sibi ad elidendas fauces consecit, periitque: ibidem

Amphitheatrum quoque fuisse, principatu Aureliani, docet passio Columbae Virginis, etc. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

AGEDUNUM vulgo Ahsun, oppid. Galliae in Marchia Lemovicensi, ad Crausiam fluv. seu Crosam, ut Vales. vocat.

AGELAS statuarius generosus, Polycleti magister. Item sextus Corinthiorum Rex, regnavit ann. 30. Vide Agelaus.

AGELASTUS [1] dictus Crassus, avus Crassi apud Parthos interempti, quem tradunt semel tantum in vita risisse, quod factum est, cum videbat asinum carduos comedentem, dixisseque ob id, Similes habent labra lactucas. Cicer. de sinid. l. 5. Plin. l. 7. c. 19.

AGELASTUS [2] Petra in Salamine insula, secundum Scholia in Aristoph. Equit. p. 335. G. vel secundum alios rupes in Attica, haut procul a Callichoro puteo: ita dicta, quod ibi sederit Theseus ad inferos descensurus: vel quod ibi sederit Ceres lacrimans, cum quaereret filiam. Nam raptam a Plutone Proserpinam cum frustra noctes diesque cum face investigasset [orig: investigâsset], docta ab Hermioneis filiae casum, irata Superis deseruit Caelum, et feminae forma [orig: formâ] induta venit Eleusinem, ubi in Rupe consedit postea Agclaste, h. e. risus [orig: risûs] experte, dicta [orig: dictâ]. Vide Iresia.

AGELAUS [1] I. seu Agelas III. ex Heraclidis Corinthiorum Rex, Ixioni patri successit, praefuit ann. 37. Prumnide filio [orig: filiô] successore.

AGELAUS [2] II.ex eadem familia Corinthiorum Rex VI. Bacchidi patri, a quo Bacchidarum nomen posteris haesit, in regno successit, regnavit ann. 30. Eum excepit Aristomedes. Diodorus apud Syncellum p. 179.

AGELIA epitheton Minervae, quasi a)/gouta lei=an. i. e. praedam abducens. Cael. Rhodig. l. 14. c. 18. lege Agelaea.

AGELIUS Novatianorum Episcopus, de quo vide Socr. l. 5. c. 10. Sozom. l. 7. c. 12. Baron. A. C. 383.

AGELOCUM Angliae oppid. ad Trentam fluv. in comitatu Notinghamiensi, Axholme, sive ut Camdeno placet, Littleburgh. Vide Segelocum.

AGEMACHUS Dux Messeniorum, qui Nicone pirata [orig: piratâ] multis iniuriis ac damnis cives afficiente, insidiis interceptas per eum Pheras Peloponnesi recepit. Polyae. l. 2. c. 35.

AGEMON , frater Aristodemi VIII. Corinthiorum ex Heraclidis Regis, hoc [orig: hôc] defuncto [orig: defunctô], pro Teleste adhuc per aetatem regni non capace, regnum administravit ann. 16. post quem Alexander regnum occupavit, a Teleste tandem sublatus. Diodor. apud Syncellum. Pausan. Eusebius Chron. e quibus Telestis avunculum Agemonem Diodor. vocat.

AGENDA AE, vox Ecclesiae Romanae. Dicuntur autem Agendae, munia Canonica, statutis temporibus agenda, ut officium (quod dicitur) Matutinum et Vespertinum Capitular. Caroli l. 6. c. 234. Si quis Presbyter, inconsulto [orig: inconsultô] Episcopo [orig: Episcopô], Agendam in quolibet loco voluerit celebrare, ipse honori suo contrarius exstitit. In plurali neutro repetitur, apud Bedam, in vita Augustini: Per omne Sabbathum, a Presbytero loci illius, Agenda eorum sollenniter celebrantur. A verbo agere, de quo Glossar. R. Iohannis apud Lydium: Ut facere significat sacrificare, sic agere Matutinas et Vespertinas horas dicere, vide Spelmann. Glossar. Archaeol. Car. du Fresne Agenda. in Ecclesia Romana, officium Missae seu sacra Liturgia; sic dicta, quod veteres agere Missas dicerent: nam Missa generatim primitus quodvis officium erat. Benedictus in Regul. Ceteris ucro Agendis ultima pars eius orationis (Dominicae) dicatur, ut ab omnibus respondeatur; Sed libera nos a malo. Idem c. 3. Agenda Matutina et Vespertina non transeat, etc. In specie, Sacra notat, quae pro defunctis ibi celebrantur; ut et officium vel Missam pro defunctis. Qua [orig: Quâ] notione aliquando simpliciter agenda dicitur: Beda in Vita Augustini, Angl. Apostoli, Per omne Sabbathum a Presbytero loci illius, Agendae illorum sollenniter celebrantur. Et Anastasius Biblioth. in Leone II. Pontifice. Hic fecit conslitutum --- -- ne Mauri quondam Episcopi (Ravennatis) anniversitas aut Agenda celebretur. Aliquando Agenda Mortuorum seu Defunctorum in Synodo Carthagin. II. can. 9. apud Grvasium Tilleberiensem MS. part. 3. de Otiis Imperial. c. 18. Dum Agendam mortuorum sedulus orator passim deambulando [orig: deambulandô] cantaret. Et apud Reginonem de Ecclesiast. Discipl. Similiter ordinem et preces in exsequiis atque Agendis defunctorum, etc. Hinc Agendi dies, in quibus Agendae seu Ecclesiastica officia peraguntur: et Agenda diei, i. e. officium diei seu Festi, apud Car. du Fresne Glossar. Vide quoque Macros fratres in Hierolexico.

AGENDICUM oppid. Galliae Celticae in finibus Senonum, medium fere inter Lutetiam Parisiorum, et Trecas, inde 19. hinc 16. leuc. a Senonibus vero 12. in Boream distans, vulgo Province, longitud. 24. 30. latitud. 48. 20. Aliis est urbs ipsa Sens, Archiepiscopalis ad Icaunum fluv. quae alias Burgundiae, nunc Praefecturae Campaniae accensetur. Vide Senones.

AGENNUM seu AGINUM Ausonio, Ep. 24. v. 79. Aginnum Ptol. et Antonino, Ageducem Achilli Statio. Agredicum Antonino, vulgo Agen, urbs Aquitaniae praeclara ad Garumnam fluv. Cuius meminerunt Plin. l. 4. c. 19. et Ausonius loc. cit.

longitud. 23. 35. latitud. 44. 08. Patria est Ios. Scaligeri: Cuius circumiacens regio, le pays d'Agencis, Aginnensis tractus, mire fertilis et rigua est. Episcopalis est sub Archiepiscopo Burdigalensi. Eius praeter iam dictos, meminere [orig: meminêre], Strabo, Plinias, Gregorius Turonensis, Apollinaris etc. Papyrius item Massonius, Elias Vinetus, Scaliger, Sammart. Iohannes inprimis Darnoultius, qui de Antiquit. urlis et agri Aginnensis, librum edidit peculiarem. Comprehensus est hic

ager, inter Petrocoriensem, Armaniacum, Cadurcensem et Vasatensem, tractus. Hinc Agennensis Moneta, quae Agenni cusa, memoratur, in Charta Episcopi Agennensis A. C. 1246. in Regesto Tolosanae Camerae Comput. Parif. apud Car. du Fresne in voce Moneta.

Progeniem eius narrat Steph. in Thasso. Apollodorus l. 3. de Agenore: teknoi= squgate/ra men *eu)rw/phn, pas2=das2 de\ *ka/dmon, kai\ foi/nika, kai\ *ki/lika. Nonnus l. 3. Bassari w n.

*mantpo/lw| pe/mptw| de\ path\r i)so/metron a)riqmo\n
*bh=los2 e)passute/rhn grueh\n permh/nato pai/dwn,
fine/a dai\ foi/nika lipo/ptolin, oi/=s2 a(/ma sqa/llwn
*)astos2 a)moibai/wn poli/wn peri\foitos2 *)agh/nwr,
*)astate/os2 bio/toio path\r e)mo\s2 ei=xe porei/hn
*)es2 *qh/bhn meta *me/mfin, e)s2 *)assuri/hn meta *qh/bhn..

AGENOR [2] Rex Argivorum, pater Crotopi, qui Iaso patruo successit. De hoc vide Pausan. Nic. Lloydius. Triopae fil. sicque Iasi frater, namque Agenor, quem cum multo equitatu invasisse Argos, docet Scholiastes Homeri, ad illud *)argos2 e)s2 i(ppo/boton, Il. g. v. 75. eiusdem odio [orig: odiô] Trochilus, Eleusine postea *(ierofa\nths2, patria [orig: patriâ] cessit, et uxore ducta [orig: ductâ] Eleusine Eubuleum et Triptolemum genuit. Agenor nempe, equitatu valebat, et cives in exilium pellebat, Pausan. Atticis p. 25. Ei successit fil. an Crotopus, an Pelasgus? Ioh. Marshamus Canone Chron. ad Sec. VI. Mythica enim haec Graecorum tempora, kata geruea\s2 a Veteribus conservata, et in Chronica a recentioribus coniecta, non usquequaque certa sunt et explorata, Idem ibid.

*(ws2 *)anth/noros2 ij(o\s2 a)gauou= di=os2 *)agh/nwr
*ou)k e)/qelen fd)gein pri\n peirh/sait' *)axilh=os2.

AGENOR [4] Mitylenaeus, de Musica [orig: Musicâ] scripsit, teste Aristoxeno [orig: Aristoxenô] l. 2. Musices. Incertae aetatis. Vide Voss. de Scient. Mathem. c. 59. §. 19.

AGENORIA Dea a Romanis sic dicta, quod ad agendum excitaret. Glossar. vetus, Ageronia, h( sqeo\s2 boulh=s2 kai\ kairw=n. Iani uxor Capellae. Item Agerona, industriae Dea, ut Stenua, et Stimula. Templum habebat, in monte Aventino. Liv. l. 1. c. 33. Plin. l. 15. c. 29. Augustin. de C. D. l. 4. c. 16.

AGENTES [1] apud Hyginum, Limitibus secundum suam Legem latitudines dabimus et aperiri in perpetuum cogemus. Plurimum enim Agentibus praestat ectuarii perpetua rectura; sunt qui limites agunt, Agrimensores. Salmas. ad Solin. p. 678. Alias Agentes, qui rebus agendis praesunt et a Proceribus iis praesiciuntur. Agentes potentum, in Concilio Aurelian. IV. can. 26. Agentes Monasterii, in Chron. S. Vincentii de Vulturno p. 687. Agens Regis, in Charta Odoardi Dom. Hamensis A. C. 1328. In genere, Officiales ac Ministri Regii, quorum munus Actio inde appellatur. Gregorius Turonensis l. 6. c. 19. Mittit nuntios Comitibus, Ducibusque et reliquis Agentibus, ut collecto [orig: collectô] exercitu in Regnum germani sui irrumperent. Hodieque titulus in usu, de infimo Legatorum genere, qui res Principum, aliquo in loco sedem sixam habentes, agunt ac procurant. Vide Car. du Fresne Glossar. et hic [orig: hîc] infra.

AGENTES [2] in Rebus, dicti olim, qui Principis iussis obsecundabant, eorumque mandata in provincias deferebant: Magisteriani quoque appellati, quod sub Magistro Officiorum militarent, Graecis *magisterianoi\; Item Castrenses, in Gloss. Graec. *kastrh/nsios, e)ntold\s2: qua [orig: quâ] voce significatur, qui mandata Principis exsequeretur; ad quod officium Magisteriani vel Agentes in rebus maxime adhibiti sunt. Vide infra suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Principes quoque: Nam ex schola Agentium in rebus Principes mittebantur, ad gubernanda officia civilium administrationum: hinc *pritkef in Glossis Legalibus exponitur e)/carxos2 tw=n politikw=n tacewtw=n, etc. Successerunt autem in locum Frumentariorum, seu *trammatofo/rwn, qui non tantum cursus publici procuratores et prosequutores, fuere [orig: fuêre], sed etiam exigendis vectigalibus operam dederunt et compellendis ad solutionem pensionum provincialibus. Lex est in Cod. Theodos. tit. de exactionibus, quae ita habet: Neque Agentes in rebus, neque sacrarum vel privatarum largitionum officia Palatina, ex quacumque causa, ex quocumque titulo Fiscalis debiti, cum ad provinciam mittuntur, possessores per se audeant convenire, sive id ex praeterito reliquum trahatur, seu praesentis temporis tributum solvi conveniat. Quam legem Honorium et Theodosius tulerant, admonitu Legatorum Achivorum: sed eandem paulo post abrogarunt [orig: abrogârunt], antiqua [orig: antiquâ] consuetudine restituta [orig: restitutâ], ut largitionum titulorum exactio per Agentes in rebus et Palatina obsequia celebraretur. Vide Legem seq. tit. quo [orig: quô] supra. Curiosi quoque, qui olim cum Frumentariis iidem, postea ex corpore Agentium in rebus ad cursum regendum, sumpti sunt, sublatis scil. Frumentariis; neque cursum tantum publicum procurabant, sed et vectigalium exigendorum curam habebant: instituti a Diocletiano, qui, Frumentariis penitus sublatis, Curiosos ex corpore Agentium in rebus per singulas provincias misit, ad curas agendas, et idem munus obeundum, quod olim Frumentarii; quos ad explorandum annuntiandumque, si qui forte motus exsisterent, institutos, ait Victor. Vide infra ubi de Curiosis et Frumentariis; ac plura in hanc rem, apud Salmas. ad Histor. Aug. criptores passim, maxime ad Spartianum in Hadriano, c. 11. et Iacob. Gotofredum ad tit. Cod. Theodos. de Agentibus in rebus, ubi copiose de eorum Munere, Scholis ac Privilegiis. Titulus eorum honorarius Devotissimus, *kaqosiw/tatos2, vide infra Devotus.

AGER dictus, in quam terram quid agebant, et unde quid agebant, fructus [orig: fructûs] causa [orig: causâ], Donat. De eo cavit lege Solon, ne Athenienses sui, quantum agri vellent, tantum compararent, *mh\ kta=sqai gh=n o(po/shn a)/n bou/letai/ tis2, Agrum, quantum volucrint, ne possidento: Cuius meminit Aristoteles Politic. l. 2. c. 8. causamque illius aperit, nempe bonorum aequalitatem habere vim aliquam ad civilem societatem. Sed male est, quod modum agri, de quo legem rulerat Solon, plane ignoramus. Apud Romanos veteres Lex

Stolonis vetabat, plus D. iugera habere. M. Varro de R. R. l. 1. c. 2. Nam Cai. Licinium Stolonem et Cn. Tremelium Scrofam video venire: unum, cuius Maiores de mode agri legem tulerunt. Nam Stolonis illa lex, quae vetat plus D. iugera habere Civem Romanum. Vide Samuelem Petitum Comment. in LL. Attic. 5. titul. 2. Postmodum vero multum mutavit, agrorumque dividendorum causa [orig: causâ] gravissimae seditiones ortae sunt. Vide infra, ubi de Agrariis Legibus alibique. Quemadmodum et de ritu Agros lustrandi, in voce Ambarvalia. De Agrorum limitibus ac terminis fuse agit Salmas. ad Solin. Apud Hebraeos primitiae omnium fructuum Agri Deo sacri erant, Numer. c. 18. v. 13. licet distincte tantum frumenti, olei, vini et tonsurae ovium mentio fiat, Deuteronom. c. 18. v. 4. Unde religiosiores ipsa etiam olera et hortorum herbas in eum censum vocabant, Matth. c. 23. v. 23. Praecipua autem oblatio erat primitiarum Areae, quos simul ac maturuissent fruges, ad Templum deferre mos erat, quae proprie Primitiae appellabantur, Imo et fructuum omnium, quibus primitias offerebant, etiam solvebant Decimam, Deuteron. c. 14. v. 22. Vide infra, ubi de Decimis ac Primitiis. Apud Romanos, in familia [orig: familiâ] rusticana [orig: rusticanâ], fuit quoque Agris colendis praefectus, Laur. Pignorius Comm. de servis etc.

AGERENSEM AGRUM nominat Cicer. de lege Agraria, contra Rullum; Asiae minoris videtur.

AGERINUS libertus Agrippinae, cui ad Neronem a Matre misio, Anicetus gladium inter pedes abiecit, tum quasi deprehenso, auctore Agrippina [orig: Agrippinâ] istum Principi exitum esse molitum. Tacit. l. 14. Annal. c. 6. et 7.

AGESANDER insignis Statuarius fuit ex Rhodo insula qui una cum Polydoro et Athenodoro Laocontem marmoreum fecit in domo Titi Vespasiani Imperatoris omnium artisicum opera longe superantem. Plin. l. 36. c. 5. Reperta est haec statua Romae, in ruderibus palatii Vespasiani, sub finem saeculi praeteriti. Item Lacedaemoniorum legatus. Thucyd. l. 1.

AGESIANAX in Aratum commentatus est. Voss. de Scient. Maihem. c. 33. §. 21.

AGESIAS [2] Syracusanus Olympionica, Sostrati fil, Item alius, Cyrenaicus, Philosophus Platonicus, prohibitus a Ptolemaeo in scholis docere, aut legere, quoniam, immortalitatem animae suadendo [orig: suadendô], multos ad mortem compulerit, ut Cleombroto Ambraciotae accidit. Cicer. in Tusc. Qu. l. 1. c. 34. Aliis autem Hesius vocatur. Vide etiam Hegesias.

AGESIDAMUS Locrensis Epizephyrius, nobilis Olympionica, in quem, pugilatu vincentem, Pindarus hymnum cecinit.

AGESILAUS [1] I. Lacedaemon. Heraclides, fil. Doryagi, seu Doryssis, pater Archelai, Herodot. Sub eo leges a Lycurgo latae, Pausan. l. 3. Euseb. Chron. Fuit ab Eurysthene VI. tutelam Charilli Polydecte geniti ex altera stirpe eodem Lycurgo [orig: Lycurgô] gerente. Brevis aevi successorem habuit filium praefatum. Vide Archelaus.

AGESILAUS [2] II.Lacedaemoniorum Rex, Archidami III. fil. post mortem Agidis fratris sui Rex constitutus, cum Artaxerxe Mnemone bellum gessit, Phrygiam diripuit, quasdam civitates cepit, Tissaphernis exercitum, qui ei bellum indixerat, ad Pactolum fluv. fudit. Athenienses et Boeotios apud Coroneam urbem Peloponnesi vicit. Brevi corporis statura [orig: staturâ] fuit, et altero [orig: alterô] pede claudus, maxima [orig: maximâ] tamen virtute praeditus. Regnavit ann. 43. Iustin. l. 6. c. 2. Corn. Nepos, l. 17. Plut. in Vita. Diodor. Sic. l. 14. et 15. Cum multi effigiem eius vellent, numquam eam fieri passus est. Illi successit Archidamus IV. fil.

AGESILAUS [3] Athenensis, Themistoclis frater, speculator in Xerxis exercitum missus, tametsi pater eius Neocles eum utramque manum per quietem amisisse vidisset. Is itaque inter barbaros, habitu Persico [orig: Persicô], constitutus, quendam ex regis stipatoribus, nomine Mardonium interfecit, existimaverat enim, eum esse Xerxem. Cum igitur a circumstantibus caputs et ligatus ad regem deductus esset, eum ad Solis aram immolaturum offendit. In qua [orig: quâ] dextram. imponens, cum aliquandiu vim supplicii, ne ullo [orig: ullô] quidem emisso [orig: emissô] gemitu tolerasset [orig: tolerâsset], tandem adiecit, Huiusmodi Athenienses fuisse universos. Quod si fidem non haberet, laevam quoque (inquit) iniciam. Ea res autem cum Xerxi pavorem incussisset, servari eum imperavit. Plut. in Paral.

AGESILAUS [4] Plutonis cognomen, quod scil. populos agat. Est enim mortuorum ac inferorum Deus ab Ethnicis existimatus. Callimachus Hymn. in Palladis Lavacrum.

AGESILAUS [5] Historicus Graecus scripsit de rebus Italicis. De quo vide Plut. in Parallel. c. 29.

AGESIPOLIIS I. Rei Lacedaemoniorum, Pausaniae Regis fil. qui speciolsam saepe victoriam retulit. Xenophon l. 4. et 5. Histor. Graec. Pausan. l. 3. regnavit ann. 14. successore, fratre Cleombroto [orig: Cleombrotô]. Fuit iustus, moderatus, pactorum ac iurisiurandi religiosus observator. Obiit morbo [orig: morbô] ad Olynthum, Olymp. centesimae anno [orig: annô] primo [orig: primô]. Vide quoque Polyaen. l. 2. Xenophontem l. 5. Hellen. Euseb. Chron.

AGESIPOLIS II. fil. Cleombroti; Spartanorum Rex, brevis aevi. Pausan. l. 3. Plut. in Apophth. Lac. Successorem habuit filium Cleomenem II. quem vide.

AGESISTRATA mater Agidis, virtutibus opibusque illustris, cuius vitam describit Plut. in Agide. Vide Agis.