CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ALETUM [1] civitas olim non ignobilis Galliae, in provinc. Lugdunensi tertia, quae a Metropoli Turonicae nomen habet. Eius meminit Notit. Imper. his verbis - Sub dispositione spectabilis Ducis tractus Armoricani et Nervicani Praefectus militum Martensium Aleto. Veteres autem Notitiae provinciarum Galliae nullam eius urbis maritimae mentionem faciunt, quae in tractu Armoricano posita, praesidium militare cognomine Martensium habuit, Praefecto suo parentium, et dispositioni Ducis tractus Armor. et Nervic. subiectorum, ut a latrociniis ac praedationibus Francorum et Saxonum, ea tum maria quottidianis incursionibus infestantium, defenderetur. Inter Britannos Episcopos, qui a Nomenoio Regulo virgas et annulos abicere coacti sunt, Salaconem Aletensem memorant, circa A. C. 850. Alberti Episcopi memenit Robertus de Monte in Chron. 1181. ut et Maclovii vel Macliavi Britanni, qui et Machutes dictus est. Caput fuit pagi cognominis dictumque videtur Britann. lingua [orig: linguâ] Guich-Aleth, quasi burgus seu vicus Aletensis. Visuntur hodieque rudera murorum et portus eo in loco, castrumque Solidorum Solidor. Diruto [orig: Dirutô] vero Aleto [orig: Aletô], sedes Episcopalis translata est in peninsulam S Maclovii, mille plus minus passibus inde distantem et Oceano [orig: Oceanô] fere circumfusam, quae urbs S. Maclovii S. Malo, vel S. Malo de l'Isle vocitatur. Rinctum fluv. vulgo Rance ab uno latere, sicut mare ab altera, Aletum olim alluisse, docet Auctor Vitae Machutis, apud Hadr. Vales. Notit. Gall.

ALETUM [2] tumulus ad portum Novae Carthaginis: Polyb. l. 10. Vide Aletha.

ALEVADAE Illustris et regia, e Thessalia Larissae familia, a Thessaliae Rege Aleva dicta. Eius meminit Ovid. in Ibin. Vide Platon. in Men. Sozaom. Pausan. l. 7. Athenaeum l. 12. Plut. peri\ storgh=s2, c. 41.

ALEVADES Thessaliae populi, apud Pausaniam in Laconicis: item Platom, Sozomeno, Aristidi, et Polyaeno l. 4. c. 2. num. 11. Aeliano quoque Animal. l. 8. c. 11. Circa Larissam, et Ossam montem fuere [orig: fuêre]. Ipsos Larissenses sic cognominat Diodor. Sic. l. 15.

ALEUS Rex Arcadum, post Aegyptum, egregiis fanis exstructis famam adeptus. Vide Pausan. l. 8.

*a*l*e*s. in nummo Iustiniani Imperat Alexandriae nota est, ubi moneta cusa. Praeter sedem enim Imperii Constantinop. olim sub Imperatorib. Monetariae Officinae in Oriente fuere [orig: fuêre], Alexandriae, Antiochiae et Cyzici, Et quidem Alexandrinam Monetam prae coeteris spectat nummus aereus Iustiniani praefatus, in cuius aversa facie I. et B. intra Christi monogramma describuntur, cum hisce characteribus: *a*l*e*s qui Alexandriae cusum denotant ubi maxima Basilica dedicata erat Ioanni Baptistae, qui per I. et B. indicatur. Car. du Fresne Dissertatione de Infer. aevi Numism.

ALEX [1] Locrorum fluv. terminusque Brutiorum, quos a magna Graecia separat, agrum item Locrensem olim a Rhegino dividens. Dionysius v. 367.

Theocrito Ales dici videtur, Alesso hodie vocari scribit Leander. Aliis Halex est. Peculiare quiddam de cicadis huius loci narrat Strabo l. 6. *(oi me\n ga\r e)n th= tw=n *lokrw=n perai/a| fqe/ggontai, toi=s2 de\ a)fw/nois2 ei)=nai sumba/snei. Idem habet Plin. l. 11. c. 27. nec non Pausan. in Eliacis: cui Caecinos hic fluv. dicitur. Aliter vero haec refert Aelian. de Animal. l. 5. c. 9. Ait enim, to\n me\n *lokro\n e)n *p(hgi/nw| sighlo/taton e(/ceis2, to\n de\ *p(hgi=non e)n toi=s2 *lokroi=s2 a)fwno/taton.

ALEX [2] seu ALECE, fluv. parvus Calabriae ulterioris, in mare Ionium se exonerat. Vide infra.

ALEXAMENES Aetolus, Nabidis tyranni Lacedaemonii interfector, mox a Lacedaemoniis ipsis in regia obtruncatus Liv. l. 35. c. 34.

ALEXANDER [1] I. Rex Macedonum decimus, fil. Amyntae, frequens Olympionices. Legatos Megabyzi, ad Patrem missos, lascivientes occidit, regnumque non tam Persici Regis munificentia [orig: munificentiâ], quam [orig: quâm] propria [orig: propriâ] virtute, auxit. Obiit an. regni 42. Iustin. l. 7. c. 3.

ALEXANDER [2] II. fil. Amyntae 2. a fratre iuniore Ptolemaeo per insidias occisus est. Sed hic fratricidio [orig: fratricidiô] partum regnum vix quadriennium tenuit. Cui successerunt reliqui fratres Perdiccas et Philippus pater Alexandri M. Diodor. Sic. l. 15. et 16. Iustinus in Eurydicem, Amyntae uxorem, horum malorum originem reicit, l. 7. c. 5.

ALEXANDER [3] III. cognomento [orig: cognomentô] Magnus, (ob quam causam Graeci a)lecandrw=des2 pro sqaumasto/n, admirabile, dixerunt, quod ad l. 13. Silii Heinsius observat p. 132) Philippi Macedonum Regis, et Olympiadis fil. quamlibet Olympias nobiliorem ei patrem acquirere affectaverit, cum se coitu draconis gravidam affirmaret. Ita tamen et ipse erat, ut Deo [orig: Deô] genitus videretur. Peragravit orbem, rectoribus Aristotele et Callisthene usus. Subegit Asiam, Armeniam, Albaniam, Cappadociam, Syriam, Aegyptum; Taurum, Caucasumque montes transgressus est. Bactros domuit, Medis et Persis imperavit. Cepit Indiam, emensus omnia, ad quae Liber prius accesserat. Forma [orig: Formâ] fuit supra hominem augusta [orig: augustâ], cervice celsa [orig: celsâ], laetis oculis, et illustribus malis ad gratiam rubescentibus, reliquis corporis partibus non sine maiestate quadam decoris. Tanto [orig: Tantô] honore homines ingenio [orig: ingeniô] et scientia [orig: scientiâ] praestantes prosecutus est, ut Homeri scripta scrinio Darii Persarum Regis includi, ac tamquam pro viatico servari iusserit: et Pindari vatis familiae, penatibusque pepercerit, cum Thebae caperentur, et Aristotelis Philosophi patriam condiderit. Polin. l. 7. c. 29. Edixit autem, ne quis alius ipsum, quam Apelles, pingeret, quam Lysippus ex aere duceret, quam Pyrgoteles sculperet. Plin. ibid. c. 37. Demum vero victor omnium, inter voluptates, quas vincere non potuit, periit, morbo [orig: morbô] ex vinolentia contracto [orig: contractô] apud Babylonem, ut post Athenaeum, et Sencam, Solinus, c. 14. prodit; quamquam plures sint, qui veneno [orig: venenô] exstinctum sentiant, cum

annos 12. regnasset [orig: regnâsset]. Dies vero mortis eius nos latet. Scio verba Lampridii in Severo. c. 5. Eadem [orig: Eâdem] die natalem habet hic Mammaeae Alexander, qua ille Magnus excessit e vita. Utinam vero diem, quam intelligit, charactere certo [orig: certô] designasset [orig: designâsset]. Nam tempus mortis Alexandri parum perspicue veteribus indicatum, scimus quam varic doctissimi viri hodie prodant. Ioannes vero Chrysostomus non obscure affirmat, diem, quo [orig: quô] Alexander M. excessit, certo indicari non posse. Sie enim scribit Hom. 26. in posterioremad Corinthios. *pou=, ei)pe/ moi, to\ sh=ma *)aleca/ndrou, dei=co/n moi, kai\ ei)pe\ th\n h(me/ran, kaq' hn(/ e)teleu/thse; Quamquam possis dicere cum Onuphrio, natum esse Alexandrum Mammaeae 4. Kal. Iulii, sed tamen non nimis huic e)pilogismw=| sidendum. Annum vero mortis Alexandri ignorare nos non sinet Ioseph. l. 1. contra Apionem, hisverbis, *)aleca/ndron de\ teqna/nai pa/ntes2 o(mologou=tin e)pi\ th=s2 e(katosth=s2 tessareskaideka/ths2 *olumpia/dos2. h. e. Alexandrum vero profitentur omnes mortuum fuisse Olympiad. 114. videlicet ineunte, adeo ut Olympiades 113. elapsae sint, et primus annus Olymp. 114. iam curreret. Vitam eius ac res gestas luculenter scripserunt tres optimi auctores, Qu. Curtius, Plut. et Arrianus,

Iosephus Gorionius in ea historia, quam Ebraice conscripsit in usum popularium suorum, Alexandri patrem ait neque Philippum fuisse, neque Hammonem Deum, sed Magum quendam Aegyptium, qui in specie Hammonis venerit ad Gabriam (sic enim appellat) uxorem Philippi; ex quo congressu natus sit Alexander. Ait enim Magum illum, cui nomen Nactenabor, (alias Nactegibor, forte legendum Nectanebus, vel Nactenabis, de quo mentio apud Plutarchum et Nepot. in Agesilao ) quondam imperitasse [orig: imperitâsse] Aegypto. Cumque ex astrorum scientia praevidisset, quod etiam post evenit, fore, ut Persae potirentur Aegypto [orig: Aegyptô], deserto [orig: desertô] regno [orig: regnô], clam omnibus fugisse Antiochiam: inde porro habitu, qualis esse solet procerum Babyloniae, venisse in Macedoniam ad Philippum Regem, ibique cum in aula versaretur atque in summo honore esset, captum amore Olympiadis; cui, quod x)/teknos2 esset, non optime conveniebat cum viro: noctu venisse ad eam in forma Hammonis Dei, atque hinc natum Alexandrum, vulgo creditum Hammonis filium. Huius Historiae auctores citat Iosephus, Strabonem Cappadocem, Nicolaum Damascenum, Titum Romanum, nec non Aegypti sapientes, quos ait conscripsisse de rebus gestis Alexandri. Drusius Miscel. cent. 1. c. 40. Eum, ut et Philippum Amyntae, universi Macedones divino [orig: divinô] cultu prosecuti sunt. Iustinus l. 24. c. 5. Nunc orbitatem amissorum filiorum dolebant, nunc excidia urbium metuebant, nunc Alexandri Philippique, Regum suorum nomina, sicut Numina, in auxilium vocabant. Ubi sermo est de Macedoniae statu, Gallis in eam irrumpentibus, post cladem Ptolemaei Cerauni. Idem ab Ionibus factitatum, apud quos, supra Clazomenios, latere eo, quod Chalcidenses occuparant [orig: occupârant], fuit lucus Alexandro M. sacer: ac certamen etiam communi Ionum nomine peragebatur, quod *)aleca/ndreia dixere [orig: dixêre], ut de utroque auctor est Strabo l. 14. Sed et aras Alexandro M. Caesarique Augusto consecratas, ad Borysthenem, memorat Amm. Marcellin. l. 22. c. 8. Porro creditus est in somnis apparere et quae agenda essent praecipere; quam famam commento [orig: commentô] suo [orig: suô] firmavit Eumenes et Plut. c. 11 de alio insomnio. Antiochus it. Soter, qui cum Gallis pugnaturus, hoc [orig: hôc] somnio [orig: somniô] audaciam militibus fecit, Alexandrum adstitisse sibi, utque tesleram daret, u(giai/nein, iussisse, ita victoria [orig: victoriâ] potiturum. Nec levis honor fuit Aera Alexandri in Oriente olim observata, Not. ad Supplem. Curtii l. 10. extrem. Imo sequiore aevo [orig: aevô] inter Romanos, luxu in immensum aucto [orig: auctô], aurea eiusdem Regis numismata calceis ad pretiosiorem ornatum, iungi consuevisse, discimus ex Chrysostomo, qui Homil. ad Pop. Antiochenum, Quid vero, ait, diceret aliquis de circumligantibus aurea Alexandri Macedonis numismata pedibus: Dic mihi, haene sunt spes nostrae, ut, post crucem Domini, gentilis Regis in imagine spem salutis habeamus: Nempe, etiam Christiani, hos enim Chrysostomus alloquitur, Gentilium imitati luxum ac superstitionem, ad bonum prosperi eventus [orig: eventûs] omen, Alexandri auream imaginem calceis annexam solebant gestare, quem ritum aureus ille Ecclesiae Doctor merito reprehendit, in Macrianorum familia olim inprimis observatum; Dicebantur enim iuvari in omni actu suo qui Alexandrum expressum vel auro [orig: aurô] gestitarent vel argento [orig: argentô], Treb. Pollio in XXX. Tyr. c. 14. ubi de Quieto. Vide et Ben. Balduinum de Calceo antiq. c. 18. et 22. nec non infra Divinitas.

ALEXANDER [4] Magni ex Roxane fil. a Cassandro cum matre, peremptus. Iustin. l. 15. c. 2.

ALEXANDER [5] I. qui et Iamneus: Aristobuli frater, Rex Iudaeis constituitur a Salome, sive Alexandra, eiusdem Aristobuli uxore relicta, quae mariti fratres, inter quos erat is Iamneus, statim e vinculis liberat, A. M. 3858. ante Christum natum 104. Iamneus fratrem regni aemulum occidit. Contra Ptolemaidem et Gazam, quae a Iudeis rursus defecerant, movit: cladem maximam a Ptolemaeo Lathyro accepit, ad Iordanem. A Cleopatra Aegypti Regina, Ptolemaei huius matre, opem implorat, quae ne filius subacta [orig: subactâ] Iudaea [orig: Iudaeâ] in Aegyptum irrumperet, valida [orig: validâ] eum manu in Cyprum abire cogit. Maxima populi multitudo ab Alexandro defecit, sed adiutos etiam a Demetrio Rege Syriae, vicit, quorum potentissimos octingentos, dum cum concubinis cenat, crucisigi iubet, liberos que et uxores eorum coram ipsis adhuc viventibus, mactari. Post haec Iamneus hic, sive Alexander crapulae indulgens, in morbum incidit, quartanaque [orig: quartanâque] febri postquam tribus annis laboravit, obiit anno [orig: annô] regni 27. Vide Ioseph. Antiq. Iud, l. 13. c. 19. 20. et 21. et l. 1. de Bell. Iud. Torniel. Salian.

ALEXANDER [6] II. Aristobuli fil. Iudaeam invasit, cuius exercitum Gabinius vicit. Ioseph. Iud. Aut. l. 14. c. 11. et de bell. Iud. l. 1. c. 17. Salian. Torniel.

ALEXANDER [7] fil. Herodis M. ex Mariamme, cum fratre Aristobulo, iussu Patris innocens strangulatur. Ioseph. Iud. Antiq.

l. 16. et l. 1. de Bell. Iud. post hunc venit Pseudo-Alexander quidam, cuius historiam vide apud Ioseph. l. 17. c. 14.

ALEXANDER [8] Teleste pulso [orig: pulsô], Corinthi regnum occupavit, per annos 25. ab eo tandem sublatus, eum successorem habuit. Vide Telestes.

ALEXANDER [9] Cassandri fil. Macedonum Rex, regnavit cum Antipatro fratre annis 2. Hic matrem Thessalonicam, a fratre occisam, ulturus, a Socero Lysimacho impeditur, et a Demetrio, Antigoni filio interimitur. Iustin. l. 16. c. 1. Euseb. Chron.

ALEXANDER [10] I. Epirotarum Rex, Olympiadis frater, Arymbae in Molossorum regno successit, Timoleum Leptinem ad deditionem coegit, in Peloponnesum exulatum misit, civitates libertate donavit. Diodor Sic. l. 16. Vide etiam Iustin. l. 17. c. 3. Strab. l. 6. Liv. l. 9. Oros. l. 3. A. Gellium, l. 17. c. 21.

ALEXANDER [11] II. Pyrrhi fil. Epirotarum Rex, regnum Macedoniae oppugnavit, sed a Demetrio pulsus et regno [orig: regnô] exutus est, quod tamen ab Acarnanibus adiutus recuperavit. Iustin. l. 26. c. 2. et 3.

ALEXANDER [12] I. Rex Syriae, post Epiphanem, a Demetrii Soteris, legitimi heredis, filio Nicanore, et socero Ptolemaeo Philometore, insidiis eius offenso regni an. 5. pulsus, secundum Iosephum, 10. vero secundum Eutropium; in Arabiam confugit, ubi ei caput a Zalezo demptum 1. Machab. c. 10. et 11. Ioseph. l. 13. Iud. Ant. Iustin. l. 35. c. 1. et 2. Strabo, l. 17. Euseb. Sulpic. Severus, etc.

ALEXANDER [13] II. Zebenna dictus, Rex Syriae evasit, ope Ptolemaei Physconis, vicitque Nicanorem. Sed postea ipsemet ab huius filio Antiocho Grypo superatus regni an. 2. occiditur. Ioseph. Ant. Iud. l. 13. c. 18.

ALEXANDER [14] Ptolomaeus I., Rex Aegypti nonus, Ptolemaeo Lathuro fratri, praelatus, ope Cleopatrae matris: quae impotentis animi femina, qualia in Lathurum primo, dein in ipsum Alexandrum molita sit, vide apud Ioseph. l. 13. Ant. Iud. c. 20. et 21. Iustin. l. 39. c. 3. Euseb. Chron. Sed occisa ab Alexandro; quod facinus perosi Alexandrini, hoc [orig: hôc] pulso [orig: pulsô], Lathurum ab exilio in thronum revocarunt [orig: revocârunt].

ALEXANDER [15] II. Ptolemaeus prioris fil. in Insul. Coeducatus, in Mithridatis venit potestatem. Inde liberatus ad Sullam confugit, a quo in regnum restitutus, sed 19. die post coronationem a subditis occisus est. Appian. l. 1. Bell. Civ.

ALEXANDER [16] III. Ptolemaeus Aegypti, post Alexandrum II. fratrem, Rex, postquam saris feliciter regno, ann. 17. praefuisset, a subditis pulsus Tyri obiit Populo [orig: Populô] Romano [orig: Romanô] herede dicto [orig: dictô]. Cicer. Orat. 1. et 2. pro Rullo.

ALEXANDER [18] II. Constantinopolitanus Imperator septimus, Basilii Imperatoris fil. vir luxu et ignavia [orig: ignaviâ] perditus, regnavit ann. 1. et mens. 1. Obiit A. C. 912. Curopalates, Cedrenus, Baron.

ALEXANDER [19] natione Phryx, apud Carthaginem Imperator electus, a Constantini exercitu iugulatus est. Eutrop. l. 11. Baton. A. C. 306.

ALEXANDER [20] I. Scotorum Rex pietate et iustitia [orig: iustitiâ] illustris, obiit improlis A. C. 1121. Lesse l. 6. Buchanan. Genebrard.

ALEXANDER [21] II. fil. Guilielmi, Leo cognomine Scotorum Rex feliciter contra Anglos pugnavit, mox Henrici III. sorore ducta [orig: ductâ] pacem cum illis iniit. Obitt A. C. 1249. an. regni 39. Lesse l. 6. Polydorus. Histor. Angl.

ALEXANDER [22] III. prioris fil. Norvegiae Regem vicit, et Hebridas Insul. exigua [orig: exiguâ] pecuniae vi Scotiae adiecit regno. Obiit equi lapsu, A. C. 1286. regni 37. Lesse l. 6. Buchanan. l. 7. Boet. l. 13.

ALEXANDER [23] primum Lithuan. Dux, dein Polon. Rex obiit A. C. 1506. regni 5. aetat 46. Taciturnus, tetricusque, at maxime liberalis. Michov. l. 4. c. 82. Spondan.

ALEXANDER [24] I. Romanus, post Euaristum, Papa, sub Adriano martyrio [orig: martyriô] coronatus A. C. 131. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 10. Euseb. l. 4. Hist. c. 4. Augustin. ep. 165. Irenaeus l. 3. c. 3.

ALEXANDER [25] II. Mediolanensis post Nicolaum, Pontifex, cui ab Episcopis Cisalpinis Antipapa Honorius II. oppositus est, qui tamen obiit A. C. 1064 Favit Guil. Conquestori, in Angliae occupatione, et Athildis Comitissae ope plurima persecit, Laicis investituram munerum Ecclesiastic. ademit. Obiie A. C. 1073. Pontific. 11. Nauclerus, Volaverr. Onuphr. Sigebert. Platina, Leostiensis, Genebrard. etc.

ALEXANDER [26] III. Adriano IV. successit, cui Victor IV. Friderico Imperatori approbatus, oppositus est. Hocque [orig: Hôcque] mortuo [orig: mortuô], Paschalis III. et Calixtus III. Vicit nihilominus, et post triennalem absentiam a Romanis revocatus est. Venetiis Fridericum Imperatorem pede cervici eius imposito [orig: impositô] calcavit, abusus verbis illis Ps. 91. v. 13. super Aspidem et Basiliscum am bulabis. Pari fastu Henricum II. Angliae Regem tractavit. Obiit, A. C. 1181. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 22. Auctores praedicti, Baronius.

ALEXANDER [27] IV. post Innocentium III. Papa, sub quo Guelphorum et Gibellinorum turbis Italia aestuabat. Cum Manfredo, bello [orig: bellô] et indulgentiis certavit, Angliam exactionibus vexavit, contra Turcas moturus, Venetorum et Genuensium dissidiis impeditus est. Obiit A. C. 1261. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 6. Praeter supra laudatos, Bzovius, Spondan. Ioh. Balaeus, l. 6. act. Pontif. ex Paris.

ALEXANDER [28] V. Cretensis, in Concilio Pisano, post Gregorium 12. Papa electus, liberalitate insignis. Dixit se fuisse divitem Episcopum, pauperem Cardinalem, Pontificem mendicum. Obiit Bononiae A. C. 1410. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 10. Mense, vide supra. Item, Monstrelet l. 1. c. 62. et Ioh. Baleum.

ALEXANDER [29] VI. a matre Borgias, ex illustri regni Valentiae stirpe, Paparum spurcissimus, cum Caesare, spurio suo, Ecclesiae gravis fuit. Quem ut eveheret, Ferdinando, Maurorum

victori, Catholicl titulum concessit, atque inter eum et Lusitaniae Regem Indias divisit. Hoc [orig: Hôc] sedente etiam Carolus VIII. Galliae Rex Neapolitanum regnum sibi subiecit. Tandem cum Cardinalibus quibusdam venenum pararet, illo [orig: illô] per errorem ipse hausto [orig: haustô], obiit, A. C. 1503. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 11. Vide insuper Marian. l. 26. c. 2. Guicciard. l. 1. etc.

ALEXANDER [30] VII. Senensis, ex Chisiorum familia, post Innocentium X. Pontifex evasit, postquam Pacificationis in Imperio negotium, tamquam Nuntius a latere, frustra impeditum ivisset, Venetos, ut Iesuitas reciperent, pecunia [orig: pecuniâ] opibusque contra Turcas iuvit. Ludovicum XIV. ob legatum qui a Corsis violatus erat, irritatum, misso [orig: missô] nepote, Pyramide erecta [orig: erectâ], et Corsis in perpetuum reiectis, placavit. Thomam Villanovanum et Francisc. Salesium Sanctos esse iussit, Regem Maroci baptizavit, controversiam de S. Virginis ortu deeidit, Romam aedificiis ornavit, obiitque A. C. 1667 aetat 60. Pontificatus [orig: Pontificatûs] 12. Scripsit Musas Iuveniles, sub Philomathi nomine, Coloniae impressas. Adde, quae infra habentur in vocibus Catoptrica Alexandri VII. exhibitio, ut et Speculum Ustorium. Hinc Alexandrinus Obeliscus, inter XIII. illos, qui Romae visuntur, ab Alexandro scilic. VIII. Pontif. cui eum Ath. Kircherus dedicavit, nomen habet. Latera illius sequentibus epigraphis ad quodlibet quatuor laterum abaci ornantur. In quorum uno sic legitur: Alexandro VII. veteris sapientiae Magistro, Obeliscum ad veterum Aegyptiorum mentem, hieroglyphicis notis inscriptum erexit et dicavit, A. K. In altera facie, Alexand. VII. P. M. reconditioris eruditionis oraculo Obeliscum hunc Encomiastico [orig: Encomiasticô] symbolorum contextu inseriptum erigit et consesrat A. K. In tertia, Alexand. VII. P. M. Osiri redivivo Obeliscum hunc arcanis veterum Aegyptiorum notis inscriptum erigit dicat, A. K. In ultima vero, Honori et immortalibus meritis Alexand. VII. P. O. M. Obeliscum hunc ad Aegyptiacae sapientiae normam inscripsit, erexit, consecravit A. K. Vide Georg de Sepibus in Collegii Romani Societ. Iesu Musaeo p. 12. Vide quoque infra Minervae obeliscus.

ALEXANDER [31] VIII. Prius Petrus Ottobonus Venetus, successit Innocentio XI. A. C. 1689. Avenionem a Galliae Rege recepit, Nepotismum restituit, obiit A. C. 1691. sedis anno [orig: annô] 1. cum dimid, successore Innocentio [orig: Innocentiô] XII.

ALEXANDER [32] Episcopus Alexandriae, contra Arium Zelotes, obiit A. C. 325. Athanasio [orig: Athanasiô] successore designato [orig: designatô]. Epiph. haer. 69. Socr. l. 1. c. 3. 5. et 8. Theodoret. l. 1. c. 26. Sozom. l. 2. c. 1.

ALEXANDER [33] Episcop. Hierosolymitanus postquam 50. annos Ecclesiam rexisset, et insignem Bibliothecam Hierosolymae collegisset, sub Decio martyrii coronam obtinuit. Euseb. l. 6. c. 8. l. 9. c. 14. Hieronym. de Script. Ceel. Baron. A. C. 199. 230. et 253.

ALEXANDER [34] primus Patriarcha Constantinopolitan. Metrophani Episcopo successit A. C. 317. Arrio vehementissime restitit. Socr. l. 1. c. 5. et l. 2. c. 4. Sozom. l. 2. c. 28. et l. 3. c. 3. Theodoret. l. 1. c. 14. Rufin. l. 1. c. 12.

ALEXANDER [35] Patriarcha Antiochenus post impium Porphyrium, pacem Ecclesiae reddidit, dissentientibus reconciliatis, Obitt A. C. 408. al. 411.

ALEXANDER [38] fil. Iohannis Iunioris Holsatiae Ducis Sonderburgicae lineae conditoris, hanc continuavit: ei in regimine successit fil. Iohannes Christianus, pater Christiani Adolphi. Reliqui eius liberi fuere [orig: fuêre] Alexander Henricus, transitu ad Romanae communionis sacra et indigno [orig: indignô] matrimonio [orig: matrimoniô] ocntracto [orig: ocntractô] notus, Ernestus Guntherus, Georgius Fridericus, Augustus Philippus, initio duarum sororum e familia Oldenburgica, dein Mariae Sibyllae Nassoviae, maritus, Hollandorum Primo, inde Imperatoris Leopoldi in Hungaria miles et Phil. Ludovicus, General. vigilum apud Caesareanos eodem [orig: eôdem] bello [orig: bellô] praefectus, Phil. Iac. Spenerus Sylloge Geneal. Histor.

ALEXANDER [39] fil. Ludovici cognomine Nigri, (qui Stephani secundo genitus fil. et Ruperti Imperatoris nepos fuit,) Dux Bipontinus, Patri successit; ex morbo pustularum Claudius et Valetudinarius cognominatus. Agnarum Electorem in Bavarito Bello non parum vexavit, communis Pater, ex duobus filiis Ludovico et Ruperto, totidem linearum Bipontinae et Lucelsteniae. Idem.

ALEXANDER [40] seu Alexandrinus, congnomine Aemiliani, unus ex Triginta Tyrannis Romanorum, de quo sic Treb. Pollio c. 22. Thebaidem totamque Aegyptum peragravit et quatenus potuit barbarorum gentes forti auctoritate submovit. Denique Alexander vel Alexandrinus (nam incertum id quoque habetur) virtutum merilo [orig: merilô] vocatus est.

ALEXANDER [42] alter dux triginta iuvenibus Petram altissimam Indiae, Aornum nomine, conscendere aversa [orig: aversâ] parte iussis, ab Alexandro Magno additus. Curt. l. 8. c. 11.

ALEXANDER [43] Myndius, Historicus, cuius Plut. meminit in C. Mario, ubi sermo de duobus vulturibus exercitum eius sequentibus. Item Monachus quidam, qui scripsit de Inventione S. Crucis, quem edidit Gretzerus.

ALEXANDER [44] Philosophus Epicureus, qui primus quaestionem, utrum prius, Gallina an ovum? proposuit. Plut. in Dipnos. l. 2. quaest. 3. Gassendus, in Vita Epicuri l. 2. c. 6.

ALEXANDER [45] Praesidii per Aeolida praefectus., qui edicto [orig: edictô] insigni spectaculo [orig: spectaculô] magnam vim hominum concivit, quos postea nisi numerata [orig: numeratâ] pecunia [orig: pecuniâ] non dimisit. Vide Polyaen. l. 6. c. 10.

ALEXANDER [46] Thessalus, navale praelium initurus, multis conscensoribus magnum missilium numerum telorum distribuit in constratis navium; eisque praecepit, ut cum hostium navis appropinquasset [orig: appropinquâsset], his in nautas iaculis uterentur, ut plurimi inutiles fierent. Polyaen. l. 6. c. 27.