Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
lavantur Altaria Rupertus illos melius facere iudicat, qui Altaria, Euchologii praescripto, Altaria lavant. Aspersionem autem Altaris, quae Part. 4. tit. 19. in rub. Missa, apud Dominic. Macrum in Hierolexico. Addit Car. du Fresne, in Cena Domini quoque, nudari et lavari Altaria consucvisse, in Glossar. Vide supra.
pacem a Christo Domino in altari ffigiato petendam esse, abs re, apud eundem Macrum. Et quidem, si ex dispensatione Pontificis reliquiae in Altari non sint appositae, Sacerdoti ante introitum Altare osculanti omittenda esse verba illa, Quorum reliquiae hic sunt. et tund osculandum, quando dicit, Indulgere digneris, ait apud cundem Gavant. Part. 2. titulo 4. in Rub Missae.
de Divin. Offic. c. 69. et Durandus Ration. l. 1. c. 3. Eadem ceremonia iterabatur ad matutinum Paschae, post quamlibet lectionem, cum non nisi tunc unicum habeatur nocturnum. In Hispania, per totum Quadragesimale tempus extenditur velum ante maiorem aram, dum in Ferialibus recitantur horae et canitur Missa, nec retrahitur, nisi cum Euangleium canitur, in elevatione hostiae, ut vocant, et calicis; ut et ad postremam super Populum orationem. At in Feria IV. maioris hebdomadae penitus aufertur, ad verba illa Euangelii: Et velum Templi scissum est. Vide iterum Dominic. Macrum Hierolex. et supra ubi de Altaris denudatione.
Iurandi ritibus.
Miracul. S. Emmeranni l. 1. c. 12. Qui capita cum manibus religiose Altari S. Emmeranni imponentes, professi sunt, se Martyri perpetuos censuales. Et in Vita Virgilii Episcopi Iuvanensis c. 7. Ad Iuvanense Monasterium specialiter caput suum in servitium Dei declinavit, singulis annis, quoad vixit, in signum subiectionis suae aliquod obsequium illud persolvendo, apud Car. du Fresne Glossar. Contra ad Altare, vel circa Altare, item ante cornu Altaris, manumissionem fieri solitam, dicemus infra ubi de illa.
Form. 1. de donationibus, quae fiebant Ecclesiae, carum instrumentis super Altaria positis, quo sollemniores essent ac ita ipsi Deo eas factas esse constaret: memoratur in L. Alemannorum c. 1. §. 1. ubi de donationibus factis Ecclesiae: Et qui hoc facere voluerit, per chartam de rebus suis ad Ecclesiam, ubi dare voluerit, firmitatem faciat et testes sex vel septem adhibeat, et nomina eorum ipsa charta contineat, et coram Sacerdote, qui ad eandem Ecclesiam de servit, super Altare ponat, et proprietates de pisis rebus ad ipsam Ecclesiam in perpetuum permaneant. Adde L. Baiwar. c. 1. §. 1 Cuiusmodi traditionis et oblationis formula exstat in Capitul. Caroli Magni l. 6. c. 285. Vide praefatum Carolum du Fresne Glossar.
Ep. 12. ad Sever. Reliquiis Apostolorum et Martyrum intra Absidem trichora sub Altaria sacratis, quid sint, multis exponit Commentator Paulini. Sed trichoram sub Altari legendum, monet Salmas. qui hanc vocem ad absidem referens, eam trichoram vocari ait, quod esset tribus concavitatibus sinuata, seu quod illa Absis sive Concha maior, tribus concavis recessibus sinuata, duas alias conchulas
Et Paulino ead. op. cum duabus dextra laevaque conchulis intra spatiosum sui ambitum absis sinuata laxetur. Quod enim Altaria legi non possit, inde patere addit, quod unicum tantum Altare in templis ad Solin. p. 1212.
Hierolex. ubi de Altaris consecratione varia.
Mirac. S. Catharinae Suec. Sacellanns, seu Vicarius Ecclesiae, qui Altari servit, cuique assignati solent emolumenta, quae Presbyteris et curionibus proveniunt, ratione Altaris. Meminit officii huius Bulla Urbani V. A. C. 1368. apud Waddingum. ubi inter alia haec habentur: Te Altararium (quod idem ac Altarista) altaris Basilieae Principis Apostolorum de Urbe usque nostrum placitum --- constituimus et etiam deputanus, ibi recipiendi omnes et singulas oblationes, obventiones, ac fructus --- ad dictum Altare pervententes, etc. Videiterum Car. du Fresne Glossar. Dominico Macro sic dicitur Altarista Episcopis sidem facit ad limina, ut aiunt, sacra venientibus Altararius Canonicus talis dicebatur, circa A. C. 1482. ut patet ex MSS. in eiusdem Basilicae Archivo conservatis: cui postmodum, ordinatione Sixti IV. Assisius successit, qui inter alia, singulis diebus, vel saltem Altarista.
Personae mutabantur. Nam cum Eccesias omnes Episcopi sibi vindicent, eas illi interdum Monasteriis aut Capitulis Canonicorum donabant aut a fundatoribus donari permittebant, Redemptio Altaris dicta est, veluti in signum dominii, quod Ecclesia matrix sibi reservabat, atque adeo reservatis ipsius Ecclesiae decimis, vide infra in voce Persona. Si enim Altaria Congregationibus Canonicorum vel Monachorum per personas darentur, mortuis personis in manus Episcoporum redibant, nisi essent per eorum scripta vel privilegia confirmata, ut est in Concilio Claromont. A. C. 1095. can. 7. Haec itaque Altarium redemptio, venditionis nomine donata est, quod a Monachis post mortem vel im mutatione personae redimi dicerentur: quod prohibitum fuit, can. 3. et Nemausensi A. C. 1096. Imo et iam prius id vetuerat Leo XI. Pontifex Roman. apud Wioertum in Vita illius p. 86. Venditiones altarium anathemate prohibuit: sed constituit ut partes decimarum, ad Episcopum pertinentes, aut quisque Praesul sibi teneret aut cui vellet tribueret, partem autem ad Altare pertinentem proprio Pastori Ecclesiae gratis concederet. Eodem facit Chararta Rogelii III. Episcopi Catalaun. Altaria haec habenda personas --- eo iure, ut quando persona obierit, persona alia a Monachis oblata restituatur, sine muneris acceptione, etc.
Weingarten appellatum, Comit. Altorfensibus) progressa, ut Pomeranorum quoque, Obotritorum sive Mechelburgiorum aliosque Sclavorum Vandalorumque Principes obnoxios haberent. Florentissimam Domum Henricus Superbus, ac fil. eius Henricus Leo de praecip. Germaniae Principum Gentib. c. 5. ubi de Gente Brunsvico-Luneburgica. Vide quoque Aventin. Annal. Boior. l. 6. Goldastum ad Ratbert. Tureg. Histor. c. 2. Rer. Alemannic. Tom. 1. Part. 1. etc.
Autle accolis, alluit vicum nominis sui, Teuceram Tieure, Donencum Doulens, Ruminiacum Rumigni, Alciacum Auxi, Vicum ad Alteiam Vysur Autie, Adlulliam Argoulle, vicum in tabula Peutingeriana una cum Teucera memoratum; Pontes Pont a Selane, alias Pont Asselane, locum Aethico notum inter Ambianos et Gesoriacum, dictumque suis pontibus, quos plures habet fluvio impositum, hicque in Oceanum effluit. Proximum ei flumen est Quantia la Canche. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.
terra altus a
Wolfesbagen vocatum, olim sub proprio Comite, ex familia Cliviaca. Haec enim cum in Clivensem et Teysterbandiam lineas esset distincta, in Eberhardo et Ruperto filiis Ludovici, qui obiit A. C. 829. Clivensibus titulus suus duravit, donec ipsi esse Altena castello; Eberhardus Adolfi frater, a Bergensi terra, denominati Altenae nomen, quod imperante Marcani Comitatus de praecipuis Germ. Principp. gentibus c. 2. ut et in voce Clivia.
Pleiss. Ducum Sedes, ex Saxonica domo. Item, oppid. Hungariae inferioris permunitum prope Danubium, sub Austriacis. Owar Hungaris: Prior etiam Aldcburgum vocatur, ubi celebre Colloquium Theologorum habitum est A. C. 1568. in quo, praesidente Iohanne consensum inter Lutherum et Melanchthonem, in doctrina, vita et morte, fuisse in doctrina Lutheri et Philippi dissensum esse, ac discrepantiam tantam quanta est inter aestatem et hiemem sunilitudo. Ita re in Saxon. ad A. C. 1568. Accepit hanc urbem Albertus Dux Saxoniae, cognomine Degener, dotis nomine, a Friderico II. Imperatore, cuius filiam Margaretam duxit: ex arce dein Altenburgica Conradus Kauffungus, Ernestum et Albertum, filios Friderici cognomine Placidi, A. C. 1455. noctu abduxit, Altenburgicam, in divisione hereditatis Ioh. Wilhelmi, retro memorati, Fridericus Wilhelmus, eius maior natu fil. qui cum Ioh. Georgio Brandenburgico admotus tutelae Christiani II. administravit Electoratum, in Reformatos acer: Syll. Geneal. Histor.
Scriptoribus Ecclesiasticis laudati, ubi meminit Libri Altercationis Iuliani Episcopi Capuani: Eidem memorantur Altercationes, quas Eugenius Carthagin. Episcopus cum. Arianorum Praessulibus per internuntios habuit, ab eo conscriptae. Sic, qui haud pridem editi sunt a Luca Acherio Tom X. Spicil. Consultationum Zachaei Christiani et Apollonii Philosophi libri tres, Altercatio Apollonii Philosophi cum Zachaeo Christiano. nempe Altercatio, Gloss. habent Latino-Graecae. Dialogum videl. et colltionem, sed proprie partium inter se dissidentium, apud Car. du Fresne Glossar.
Ptol.
Superponere.
Xenoph. Hist. Graec. l. 7. Altis a Pausama in Eliacis vocatur.
Ptol.
Met. l. 8. scribit, eam acto, inquit,
Ovid. Trist. l. 1. Eleg. 7. v. 17.
Steph. et Olcades