CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ANDREAS [15] Austriacus, Cardinalis gubernator Belgii. Obiit Romae, Spond. A. C. 1578. 1600. Grotius in Annal. Frater Caroli Burgoviae Marchionis, fil. Ferdinandi Archiducis, ex Philippina Welseria, patricia Augustana. Cardinalis fuit et Constantiensis Episcopus. Inde ab Alberto Cardinali Sponsam perente, in Belgio vicarius relictus, magna cum prudentiae et modefationis laude munere defunctus est. Post reditum Alberti, petito [orig: petitô] commeatu, discessit, et per Galliam, dissimulato [orig: dissimulatô] habitu, perrexit ad Episcopatum. Iturus tandem ad annum Iubileum Romam, obiit A. C. 1599. Phil. Iac. Spenerus Syll. Geneal. Hisior. Ab eo nomen castello, quod eodem [orig: eôdem] anno [orig: annô] Carolus Mansfeldius ex humo molirus fuit, hinc Mosae, inde Vahli incumbens; anno [orig: annô] vero sequenre a praesidiario milite Germano et Walone 12 5000. Mauritius florenorum redemit, insigni structura [orig: structurâ] et positu ad Hollandiae tutelam aptissimo [orig: aptissimô]; bello [orig: bellô] praesenti a Gallis vastatum, Gallis Fort S. Andre.

ANDREAS [16] Caesariae Cappadociae Episcopus natione Graecus fuir. Eius Explanationcs sive Commentarii in Apocalyspsm in compendium redactae, ab Aretha Caesar. Cappadoc. Episcopo, Graece exstant, Veronae 1532. Latine Ingolstadii A. C. 1584. Graece et Latine cum Notis Sylburgii Heidelbergae A. C. 1585. Genev. 1596. et in Bibliotheca Patrum ut et in fine Tomi II. operum Oecumenii. Vir fuit eruditus et orthodoxus, nisi quod eorum opinioni favere videatur, qui Sanctos ante communem carnis resurrectionem in caelos admitti negabant. Possevinas. in Apparatu.

ANDREAS [17] Corsalius, Florentionus scripsit de navigatione maris rubri et sinus Persici. Pocciantius, de Script. Florent.

ANDREAS [18] Damaratus, Cancellarius Ordinis S. Iohan. Hierosolym. Solimanno Rhodum prodidir. Histor. Ture. in Solim. 2.

ANDREAS [19] Dandolus, Dux Venetus rebus gestis et praedecessorum historia [orig: historiâ] memorabilis.

ANDREAS [20] Doria, Reip. statum Genuae immutavit, Catoli 5. auspiciis, bello [orig: bellô] contra Turcas celebris, obiit A. C. 1560.

ANDREAS [21] Duchesinius, librorum copia [orig: copiâ], et sylloge Historicorum Gallor. clarissimus. Obiit A. C. 1640.

ANDREAS [22] Dudithius, Episcopus Quinquecclesiensis, Legationibus clarus, uxorem duxit. Thuan.

ANDREAS [23] Iacobus, Ioh. Brentium Tubingae excepit, interfuit Colloquio Mompelgardensi, dein coram Iacobo Marchione Badensi Iohannem Pistorium gravem habuit antagonistam. Linguarum, Philosophiae et Theologiae peritia [orig: peritiâ] clarus, sed pacis minus amans habitus est. Ubiquitatis acerrimus defensor. Vide Melch. Adami, Vit. Theol. Simlerum Biblioth. et Anton. Teissier in Elogiis, ubi seriem scriptorum eius habes.

ANDREAS [25] Osiander, Lutheranus, novae de Iustificatione nostri opinionis auctor. Obiit A. C. 1552.

ANDREAS [26] Rivetus, vide Rivetus. Plures alios vide apud Voss. de Histor. Lat. et Mathem. Bellarm. de Scriptor. Ecclesiast. etc.

S. ANDREAS de Carduo Ordo Equitum in Scotia, cuius lemma. Nemo me impune lacesset. Ab Achaio, Scotiae Rege, qui cum Carolo M. foedus iniit, institutus. Buchan. Hist. Scot.

ANDRIA [1] urbs Elidis, et alia Macedoniae. Steph. Item, urbs Episcopalis sita in Bariana provinc. regni Neapolitani in planitie. Ducatus Carafarum, sed parvi circuitus.

ANDRIA [2] alias ANDRA, olim ANDERNA, vulgo ANDRE, locus Galliae, in sinibus Morinorum et Comitat. Gisnensi, Ardam inter et Gisnas, unde Monasterio nomen, quod a Balduino Comite Gisnensi A. C. 1084. conditum. Hadr. Vales. in Notit. Gall. Est et nomen fluvii, qui alias Anger. Vide ibi.

ANDRIACA Mediae oppidum, et alterum in Lycia. Ptol. Aliud in Thracia Straboni. Vide Plin. l. 5. c. 27.

ANDRICLUS Ciliciae Mons. Strabo l. 14. Est etiam fluminis nomen. Plin. l. 5. c. 27. quem Strabo Andrium vocat, et in Scamandrum fluere affirmat. Dicitur Andricus et Andricius.

ANDRISCUS [1] Historicus, *naciaka\, h. e. de rebus Naxiacis libros conscripsit, quorum primum citat Parthenius, Eroticwn c. 9. Secundum itidem c. 19. quaedam etiam de eodem opere refert Athenaeus, l. 1. Nic. Lloydius.

ANDRISCUS [2] ex infima faece, Macedonas contra Romanos suscitavit. Florus l. 2. c. 14. Eutrop. l. 4. c. 3.

ANDRISUS cel a, vulgo l'Indrois, quasi minor Andria, fluv. est Galliae qui Villam -Lupae Ville-loin et Montempthesauri praererlapsus, Andria [orig: Andriâ] recipitur. Sicut Minor Salera Pctite Saudre, maiorem Saleram auget, minor Crosa Petite Creksc, maiorem Crosam. Hadr. Valel. Notit. Gall. Vide quoque in voce Anger.

ANDROCLEA una ex filiabus Antipoeni, quae pro salute populi scipsas interfecerunt. Nam cum pugna esset Thebanis et Herculi contra Orchomenios, oraculum est allatum, eos bello [orig: bellô] fore victores, si manum sibi inferret, qui generis dignitate inter cives esset notissimus. Et cum Antipoeno (hic enim maiorum genere maxime illustris erat) non placeret pro populi salute mori, eius filiabus Androcleae, et Hearcleae placuit. Ubi itaque se ipsas interfecissent, hic eis pro tanto beneficio honos est habitus, ut, in parte templi Dianae Eucliae, Leonis simulacrum ab Hercule illis dicatum conspiceretur. Pausan. in Boeot.

fratre Antiocho, praefuit: successore Euphae. Pausan. l. 4. Item Ioviae Rex qui Ephesum exornavit. l. 7.

ANDROCLES [2] fuit servus et mendicus et cinaedus; ut Cratinus eum notat in seri/fois2 Teleclides et Ecphantides eum scripserunt esse crumeni sectorem.

ANDROCLIDES [1] peri\ tw=n e)mpodw=n texnolo/gwn, de Sophistis extemporaneis scripsit teste Suida [orig: Suidâ], Porphyrii aequalis fuit, et sub Aureliano principe vixit.

ANDROCLIDES [2] Lacon, qui cum probor daretur, quod, cum claudus csset, bellatoribus se immiscuisset; idcoque ab omnibus, tamquam inutilis, a praelio arceretur; ira [orig: irâ] commotus respondit: In aciem proficisci debere, qui de praelio, non de suga cognet. Plur. in Apophtheg. et Cael. Rhodig. l. 14. c. 5.

ANDROCLIDES [3] Nobilis Thebanus status popularis, contra Oligarchicos, defensor; quem ideo Leontidas dolo [orig: dolô] interficiendem curavit.

ANDROCLUS Codri fil. Rex Ionum. Pausan l. 7. partem Ephesi, trhxei=an dictam, oppido inclusit. Erat autem illa h( u/pe\r To\n *korisson parw/reia, iugum collis (urbi imminens) supra Corissum, ut habet Strabo. Postea ex montanis descendentes circa Dianae Templum habitabant, quod in cavo ac depresso loco erat conditum, ubi etiam usque ad Alexandri M. aetatem urbis suae sedem habuere [orig: habuêre] Ephesii. Post Alexandrum vero Lysimachus urbem iterum in superiora transtulit, quo cum aegre migrarent Ephesii, magnis et continuis imbribus supervenientibus urbs eorum antiqua submersa est, diluvium id ipso [orig: ipsô] Lysimacho [orig: Lysimachô] adiuvante, obturatis cloacarum naribus. Vide Salmas. ad Solin. p. 809.

ANDROCOTTUS vel SANDROCOTTUS, fugiens Alexandri M. iram, sub arbore lassus obdormivit, et a Leone permulsus est. Ad quod omen, animo [orig: animô] recepto [orig: receptô], Indias occupavit, Alexandri ducibus pulsis. Iustin. l. 15. c. 4.

ANDROCYDES Medicus, cuius exstat epistola quaedam ad Alexandrum M. scripta, apud Plin. his verbis, Vinum potcturus, Rex mcmento te bibere sanguinem terrae: Sicuti venenum est homini cicuta, sic et vinum. Plin. l. 4. c. 5. Alius pictor eidem Plinio l. 35. c. 9. Plur, in quest. conviv. l. 4. q. 2

ANDRODAMAS dictus magnes qui argenti colorem praefert, Plin. vi et duritie adamantis. Potius genus haematitis, ferrei coloris, duritie et pondere insignis; nec enim alium androdamantem Veterib. cognitum fuisse constat. Eum trahere in se argentum, aes, ferrum, idem Plinius docet l. 36. c. 20. Unde a)rguroda/mas2 quoque nonnullis dictus, quod argentum domaret et ad se raperet; quem argentei coloris esse, solo [orig: solô] nomine inducti, nonnulli scripsisse videntur, Salmas. ad Solin. p. 565. Nomen illi, quod hominum iras ac impetum domaret, uti tum creditum Ibid.

ANDRODAMUS Rheginus, qui leges Chalcedonensibus Thraciae populis condidit. Aristotel.

ANDRODUS Dacus servus, Romae in Circo maximo agnitus a Leone, cuius pedem vulneratum aliquando curaverat in silvis. Eius historiam lectu dignam vide, apud Gellium. l. 5. c. 14.

ANDROETAS Historicus Tenedius tw=| peri/plw| th=s2 *proponti/dos2 citatur ab Apollonii Interprete, l. 2.

ANDROGEUS fil. Minois Cretae Regis, et Pasiphaes, qui cum omnes in palaestra superaret, ab Atheniensibus et Megarensibus ex invidia occisus est. In cuius ultionem Minos, Niso Megarensium Rege occiso [orig: occisô], Megaram evertit, Athenienses acri bello [orig: bellô] superavit, eosque quotannis septem adolescentes, totidemque [correction of the transcriber; in the print totidemqne] puellas a Minotauro devorandos in Cretam mittere coegit. Virgil. Aen. l. 6. v. 20.

Nam perhibent olim crudeli peste coactum
Androgeoneae poenas persolvere caedis,
Electos iuvenes, simul et decus innuptarum
Cecropiam solitum esse dapem dare Minotauro.

Bella parat Minos, qui, quamquam milite, quamquam
Classe valet, patria [orig: patriâ] tamen est fortissimus ira [orig: irâ],
Androgeique necem iustis ulciscitur armis.

Viveret Androgeos utinam, nec facta luisses
Impia funeribus, Cecropi terra, tuis!

Et Deus exstinctis Cressis Epidaurius herbis,
Restituit patriis Androgeona focis.

Androgeus collocabatur in proris navium. Meminit Callimachus in Causarum l. 4. et Clemens in Protreptico. *tima=tai de/ tis2 kai\ fa/lhroi kata pru/mnan h(/rws2. Phalerus autem erat portus Atticae.Item unus e Graecorum ducibus, qui Troiam profecti sunt. Virg. Aen. l. 2. v. 370.

Primus se Danaum [orig: Danaûm], magna [orig: magnâ] comitante caterva [orig: catervâ],
Androgeos offert nobis socia agmina credens.

ANDROGYNAE vel ANDROGYNI, populi in Africa super Nasamones, utriusque sexus [orig: sexûs], inter se vicibus coeunters; dextra mamma his virilis, laeva muliebris Plin. l. 7. c. 2. vide etiam infra, Monsta, it Zelotae.

ANDROINUS de Rupe, Abbas Cluniacensis, missus in Angliam, Iohannis Regis liberandi et pacis conciliandae causa [orig: causâ]. Hinc Cardinalis, et in Italiam legatus, ab Innccentio VI. sed inselix. Spond. A. C. 1356 etc.