December 2004 Ruediger Niehl markup
typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - no spell check - orthographical standardization performed
06/2005 Peter Stroebel markup
semi-automatic lemma-correction
05/2006; 06/2008; 06/2010; 12/2010; 02/2011 Antonio Javier Ortiz Cano; Reinhard Gruhl markup
largely revised


image: as0005

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.



image: as0006

[gap: praeliminaria]

image: s0210b

ANEBURGUS vulgo Lasnebourg, burgus Sabaudiae, ad radices Alpium et Moutis Cenisi, ad Arcum fluv. Eriam Lanciburgium dicitur, Lanslebourg, ad differentiam alterius Lans le Villars, oppidul. in vicinia. lbi ordinarius transitus Alpium ex Sabaudiae Ducatu et Mauritana valle, in Pedemontium.

ANECUS Siciliae fluv. Vibius Sequester in Catalogo: Anecus Siciliae, qui per 2. mll. pass. sub terra mergens, Syracusis miscetur mari, appellaturque Ano, post Anapos coenos, superior Antisphorus. Quem locum plurima [orig: plurimâ] sui parte esse vitiatum, iamdudum suspicati sunt viri docti, neque nostrum est sine ope ms. eum emendare.

ANEDADIS Philosophus et Medicus, saecul. 6. Genebrardi Chron.

ANEJANUM urbs Italiae, inter Patavium et Mutinam. Antonin. monte Agnano hodie Simlero.

ANELONTIS fluminis iuxta Colophonem, meminit Pausan. l. 8. cuius frigiditatem praedicat. Aliis Alentis.

ANEM Latine responsio, aut canticum eorum, sive afflictio, vel paupertas eorum: aut Syriace, ovis eorum, nomen civitatis. 1. Paral. c. 6. v. 73.

ANEMO fluv. in octava Italiae regione. Plin. l. 3. c. 15. Hodie Rosanario, Fantino, et Santerno. Alii sic, Anemo, seu l'Amone, Fluv. Aemiliae, sive Galliae togatae ex Apennino monte in Padum, per Faventiam (quam interluit) influens, inter Ravennam et Argentam. De eo P. Burg. l. 7. sic:

Affluit et vallem quicumque Anemonis et agros
Cultor habet.

ANEMOLIA Phocidis urbs, quae postea Hyampolis. Strabo. Boeotiae civitas Ptolemaeo.

ANEMONE ipso [orig: ipsô] veris initio [orig: initiô] venit in lucem, odoris expers, at non decoris et dignitatis. Eius cauliculus exilis, languinosus, palmaris, circa dimidium, aut sub ipsum cacumen, tribus foliaceis laciniis, sine pediculo pressius inhaerentibus et aliquantulum surrectis intercinctus. In cacumine florem explicat, latioribus foliis non minus senis, fere in rosae amplitudinem circinatum. Alias idem flos, multiplici serie foliorum contexitur, sed angustiorum; medio [orig: mediô] interdum globulo [orig: globulô] staminibus obsito [orig: obsitô] atque villoso [orig: villosô], seminibus pleno [orig: plenô] capitulatis. Color item multiplex est, ruber, albidus, violaceus, cinereus, varius. Franciscus Pomey Descript. Var.

ANEMOREA urbs Phocidis, quae postea Anemolia dicebatur; in confinio Phocidis, ac Delphorum in alto colle. Situs est autem super eam locus katopth/rion dictus, unde cognonem Minerva a sedatis ventis adepta est. Cael. Rhodig l. 20. c. 19.

ANEMOSA vicus Arcadiae. Pausan. l. 8.

ANEMOTHICOS urbs circa Cariam. Porphyrogenn.

ANEMOTIS Palladis nomen, inde tractum, quod, oum Mothonem Peloponnesi civitatem, locaque vicina, venti paulo violentiores, minusque tempestive perflantes insigniter oblaederent, Diomedis, qui cum ibi imperabat, suasu, simulacrum Palladi erectum est, eidemque ab incolis fusae preces; quibus peractis, mox ventorum cessavit impetus, unde cognomen Minerva a sedatis ventis adepta est. Cael. Rhodig. l. 20. c. 19.

S. ANEMUNDI castrum Galliae, haud procul ab urbe Lugduno, in pago Forensi, S. Anemundi Episcopi Lugdunensis nomine illustre, quem vulgo appellant Chanemundum, S. Chamond, et corrupte S. Chaumont.

ANEMURIUM urbs Ciliciae litoralis Episcopalis sub Archiepiscopo Seleuciensi, inter Antiochiam ad occidentem et Celenderim ad ortum Stalemura hodie, vel Scalemuro, teste Nigro. Longitud. 65. 10. latitud. 36. 50.

ANEMUSA insula maris Mediterranei. Ptol.

ANEMYTAS apud Tarentinos asinus erat, qui ventis sacrificabatur. Etymologus, *)anemu/tas2 peri\ *taranti/nois2 o( o)/nos2 o( a)ne/mois2 squo/menos2.

ANENA Insul. Norvegiae regni, in ora meridionali Finmarchiae provinc. prope insulas Vestrol et Samien, et media fere inter Nidrosiam et Vardhusium. Alias Andenes dicitur distatque a Maelstroom, 25. leuc. German. in Caeciam.

ANENSIA Iuga, apud Plin. l. 37. c. 2. ubi de crystallo, Cornelius Bocchus et in Lusitama nasci perquam mirandi ponderis Anensibus iugis, depressis ad libramentum aquae puteis; uti legit Salmas. sunt iuga, unde Ana fluvius oritur. Vide eum ad Solin, p. 407.

ANER Latine responsio, aut canticum lucernae, sive affligens lucernam, Frater Mamre. Gen. c. 14. v. 13. Item civitas, in tribu Manassis. 1. Chron. c. 6. v. 70.

ANERITAE Marmaricae Nomi gens. Ptol.

ANETHUSSA urbs Libyae. Steph.

ANETIA nomen oppidi. Plin. l. 5. c. 24.

ANETICUS Asiae locus est arundinibus abundans.

ANETIS Dea quaedam apud Armenios, quibus mos erat, ut virgines in fano vetustissimo Anetis Deae prostituerentur, ubi ipsius statua ex solido auro sita erat, quam Antonius expilavit. Vide Anaitis.

ANETUM oppid. Gall. in provinc. Insulae Franciae, ad Eburam fluv. et in limite Normanniae, cum castro splendido, a Diana, Valentinensi Duce, excirato. Principatus titulo [orig: titulô] gaudet Ducis Vindocinensis. Vulgo Anet. Eius meminit Orderic. Vitalis.

ANFA vulgo ANFE, oppid. Africae, in Regno Fezzae, olim celebre, nunc dirutum, in litore Oceani. Quibusdam Anaffe; Est in provinc. Temesna, in portu capaci.

ANGADIVA seu ANCHEDIVA Insul. parva Asiae et Indiae citerioris, in ora regni Decan, 12. leuc. a Goa, in meridie, ibi alias castrum Lusitaniae nunc disiectum.

ANGAMALA Urbs parva Indiae, in monte, ad fluv. Aicotta, Archiepiscopalis sita in regione Malabaria; Ibi et in


image: s0211a

viciniidegunt Christiani S. Thomae. Dicitur etiam Archiepiscopalis Serrensis, seu S. Thomae aut Cranganorensis.

ANGARIA vox Persica, per Graecos ducta; i. e. quod praeter debirum exigitur per Superiores a subditis: sive in pecunia, sive in obsoniis, sive in operibus personarum, equorum curruumve et huiusmodi. Will. Conquestoris Abb. Rames. Volo, ut nullis unquam graventur oneribus expeditionum, nec pontium restructione, nec iuris apprehensione, sed ab omni angaria Regalium ministrorum sint perpetim expediti. Brito Armoricanus Philipp. l. 12.

Vexavit nullum census exactio, nullum
(ut fieri solet a multis) angaria laesit.

Hinc Angarus, pro exactore, bidello seu ballivo. Dicuntur etiam Angari, quos hodie postas vocant: et Angariae, diversoria ubi huiusmodi postae cursus sistunt. Vide Henr. Spelmannum in Glossar. ut et hic [orig: hîc] infra.

ANGARIAE plaustrorum et iumentorum praestationes sunt, et quidem per viam directam, ut parangariae alioversum, ut pluribus docet Gotofredus ad l. 4. Cod. de Cursu publ. hincque pro ipsis carris et plaustris, quae ad cursum a provincipalibus praestabantur. Unde onerum mensura definita in rhedis, angariis, et veredis, l. 30. Cod. Theodos. de Cursu publ. Ut nemo amplius rhedae, quam mille pondo; angariae, quam mille quingenta; veredo, quam triginta, auderet imponere: Et l. 28. eiusd. tituli. Angarias a bobus fuisse tractas patet, l. 1. eod. tit. et l. 11. qua [orig: quâ] cavetur, ut pro singulis angariis bina tantum boum paria consequantur, quibus Angariarum cursus permissus fuerit. Adeo que angartae illae plaustra tantum et carra fuere [orig: fuêre] ferendis oneribus et impedimentis destinata et transvehendis speciebus publicis, quae non multum celeriter ibant, quia boves ea trahebant. Quam ob causam angariac et parangarias a cursu separat tit. Codicis Theodos. de cursu et angariis, et l. 15. cum Iulianus discursus veredorum et paraveredorum amputasset [orig: amputâsset] in provinc. Sardinia, engarias tamen non submovit, propter publicas species, quae ad diversos portus erant deferendae. Salmas. ad Capitolin. in Antonino Pio c. 12. Vide quoque infra, ubi de Clavulari Cursu, quem is, Vehiculario contradistinctum, cum Angariis eundem facit. Sed et angariae, onera dicuntur agris aut personis imposita, apud Ugutionem et Wilhel. Britonem in Vocabular. MS. atque hinc, pro qualibet vexatione, iniuria, ammi anxietate, aliquando sumuntur. Guntherus Ligurini l. 2.

Huius ab antiquo Comitatum in finibus urbis,
Solus ab angariis Italorum paene solutus,
Praesidio Ligurum Guido Blandratensis habebat, etc.

Originis Persicae, ut dictum, vox est: Angaros enim, tabelliones Regios ea [orig: ] lingua [orig: linguâ] dici solitos, notum; quibus quia concedebatur facultas sumendi ubique equos, obviosque quoslibet ad auxilium praestandum cogendi (id quod hodie apud Turcas in usu esse, non sine maximo iter facientium incommodo, Tavernier docet, Itiner. ) hinc a)gtareu/ein pro urgere, cogere, onus imponere, etiam in Sacris, dici coepit. Huc respiciens Aeschylus in Tragoed. a)/gtaron pu=r. eleganter vocavit ignem illum, quo [orig: quô] in littoralibus pharis constituto [orig: constitutô] signum dabatur, quoties per totam regionem quiddam celerrime nuntiari esset necesse; quasi Cursorem Ignem et c. Vide Car. du Fresne Glossar. et Macros Fratres in Hierolex. At Angaros ipsos Persarum Syrorumque (nam et hi illis utebantur) a voce [gap: Hebrew word(s)] [gap: Hebrew word(s)] Agor dictos vult Bochartus: quae quamvis hodie pro grue non usurpetur apud Arabes, olim tamen sic adhibitam esse, verisimile est, hinc namque verbum agara, quod aliquem ad lares suos postliminio reverti vel aufugere notat: qui gruum omnino mos est. Illas enim amore patriae in Scythiam et Thraciam, unde ortae sunt, quotannis redite, pluribus docet Aelian. l. 3. c. 13. et 23. Iam vero Angari cum gruibus certate credebantur celeritate cursus [orig: cursûs]: fasi/ tines2 qa=tton tw=n gera/nwn tau/thn th\n porei/an a)nu/ttein. Quidam hoc iter gruum volatu celerius confici referunt. Xenoph. Cyropaediae l. 8. apud Bochart. Hieroz. Part. poster. p. 80.

ANGARIS mons Palaestinae. Plin. l. 5. c. 13. Item Bithyniae emporium, prope Helenopolim. Socr. Hist. l. 8. c. 20.

ANGE Arabiae Felicis vicus. Ptol.

ANGELA [1] Curionia, virgo nobilissima. Filia Caelii Secundi Cuionis, viri clarissimi, vide ibi. Italice, Germanice, Gallice venuste loquuta, Latine non ignara, ut epistolae eius testantur, nihil habuit divino suo ingenio atque industriae impervium. Obiit Basileae, quo Patrem, ob purioris religionis amorem, ex Taurinis se recipientem, sequuta est, A. C. 1554. aetat. 18.

ANGELA [2] Zabatha, Valentia [orig: Valentiâ] Hispan. oriunda, ingenio [orig: ingeniô], literis, prudentia [orig: prudentiâ], inclita. Lud. Vives de Instit faem. c. 3.

ANGELA [3] Insnl. Britanniae, vide Mona.

ANGELE pars e tribu Pandionide. Steph. Hodie Angelocopus et corrupte Ambelokipous dicitur. Fuit castrum seu pagus 1. milliar. Athenis distans: unde qui erant *)agtelei=s2 appellati sunt, uti docet Iac. Sponius, ex vet. Inscr. Prytanum tribus Pandionidis, quae hodieque superest in aedibus civis cuiusdam Atheniensis, et sic incipit: *p*a*n*d*i*o*n*i*d*o*s *p*r*u*t*a*n*e*i*s *a*n*e*q *p*a*i*a*n*i*e*i*s *s*t*r*a*t*o*n*i *d*h*s *s*o*s*i*g*e*n*o*u *a*g*g*e*l*e*i*s *q*e*o*g*e*n*h*s *e*r*e*o*f*i*l*o*u *m*e*l*h*t*o*s etc. Vide eum Itinerar. Graeciae Part. 3. p. 69. et seqq. nec non Part 2. p. 172.

ANGELI quatuor in leonis, vituli, aquilae et hominis specie primo Ezechieli c. 1. v. 10. et c. 10. v. 4. deinde etiam Iohanni in Apocal. c. 4. v. 7. visi, non angeli solum, sed et Archangeli, qui aliis praefecti sint et eorum unicuique pensum suum assignent, fuere [orig: fuêre], iudice Bocharto [orig: Bochartô]: qui ex quatuor fabris, totidem corinbus, i. e.


page 211, image: s0211b

Imperiis oppositis, apud Zachariam c. 1. v. 8. 19. ex quatuor item quadrigis, apud Eund c. 6. v. 5. porro, ex quatuor Mundi partibus, apud Danielem c. 7. v. 2, totidemque Templi facicubs, apud Ezech. c. 48. v. 30. novae tandem Hierosolymae lateribus, apud Iohannem Apocalyps. c. 21. v. 13. tot csse Archangelos, tam Ecclesiae, quam Terrarum Orbi, praefectos, colligit, per quos inferiora haec omnia Deus administret atque gubernet. Formas vero quod attinet, per Leoncm significari vult in Angelis robur, generositatem et Maiestatem Dei, hostibus terribilem, in iis relucentem; per Bovem constantiam, patientiam, firmitatem, et assiduitatem, in obcundo munere, sibi divinitus demandato; per Hominem, humanitatem, lenitatem et filanqrwpi/an; per Aquilam tandem, naturae caelestis vigorem, agilitatem, et ad sublimia nisum. Addit, singula haec anim alia eximium aliquid habere: quippe Leo in feras, aquila in aves, bos in domesticum pecus. Homo in omnes imperat et primas tenet. Et ex his duo sunt fera, Leo et aquila; duo mansueta, bos et Homo: illa, ut rebelles terreant, haec ut piis sint solatio. E feris Leo in terra sectatur praedam, aquila etiam in aere et mediis in nubibus: ut hos Spirirus sciamus, non solum homines aggredi, qui humi repunt, sed et ta\ pneumatika\ th=s2 ponhri/as2 e)n toi=s2 e/pourani/ois2, Ephes. c. 6. v. 12> etc. Vide praedictum Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 3. c. 6. ut et Commentator. Biblic.

ANGELIA Mercurii filia, apud Pindarum, ideo quod Mercurius nuptiis praesit. Cael. Rhodig. l. 18. c. 6.

ANGELICA Vestis apud Florentium Wigorniensem de Gregorio VII. Pontifice Romano. Quia finem vita suae aspiciebat --- induebat se Angelicam vestem: a)gteliko\n sxh=ma, in Eucholog. Graecorum et in Vita S. Nili Iunioris to\ a)gteloprepe\s2 kai\ pana/gion sxh=ma, in Martyrio Bacchi Iunioris alibique passim, habitus dicitur Monachicus. Und *)agteslikh\ a)kolouqi/a, in eadem Nili Vita, Ordo ad habitum huncce induendum. Monachorum autem habitus hoc [orig: hôc] elogio [orig: elogiô] ornatus est, quod et ii dicantur Angeli Patribus non semel, eorumque vitam Angelicam esse conveniat. Sed et Willhelmus ait Abbas Metensis Ep. 5. Multi tales sub Angelico habitu delitescunt, quorum misera est conversatio, tantaque vitae perversitas et c. Hunc vero habitum sumere dicebantur morituri Laici, ut ait Car. du Fresne, qui prius quam vita excederent, Monachicis indumentis involvi postulabant, ut orationum Monachorum essent participes eorumque ad id nomina in Calendario seu Necrologio scriberentur, ex Anselmo l. 2. Ep. 21. Aliisque Scriptoribus, quos magno [orig: magnô] numero [orig: numerô] hanc in rem laudat, in Glossar.

ANGELICI Haeretici quidam *)agtelola/trai, quorum meminit Epiphanius Haeres. 60. et Balsamon ad 33 canon Concilii Laodiceni. Mirum vero ambigere Epiphanium, an non et ita vocari potuerint ab regione ultra Mcsopotamiam, quae *)igteli/nh dicta sit. Nam, ut sanc Angclina rescribas (quomodo uterque vertit Interpres) non tamen a)nalo/gws2 inde *)agtelikoi\ deducas. Nunc vero *)igtili/nh habet tum Basilecnsis editio, tum Parisina. Ac in Codice etiam Iustinianaeo l. 1. Tit. 29. qui de officio Magistri Militum, in 3. mss. Ingilina reperit L. Russardus I Ctus. Clarius igitur et ymon prospexit nobis Augustin. Haeres. 29. Angelici in Angelorum cultum inclinati, quos Epiphanius iam omnino defecisse testatur. Voss. l. 1. de Idololatr. c. 9. Baron. A. C. 360 n. 69. Nic. Lloydius. Vide et Angelolatria.

ANGELINA locus quidam dtcebatur, cuius meminit Epiphanius Haeres. 60. ubi de Angelicis Haereticis loquens ait, ita dictos fuisse, sive ex eo, quod aliqui mundum ex Angelis factum esse dicunt, sive quod se ipsos in ordine Angelorum esse iactant, sive etiam a loco nomen acceperunt. Nam locus quidam est Angelina, ultra Mesopotamiam regionem sita. Haec ille.

ANGELION statuarius, qui Apollinis simulacrum apud Delos fecit. Pausan. in Corinthiacis.

ANGELITAE Sabellii sectatores, a loco prope Alexandriam, Agelio vel Angelio, dicti. Niceph. l. 18. c. 49.

ANGELLAE Baeticae urbs inter Cordubam et Hispalim. Antion.

ANGELOCRATOR Daniel, vide Daniel.

ANGELOLATRIA satis antiqua est. Sane Ios. Albus in Icarim l. 3. c. 18. eam omnium antiquissimam idoloatriam arbitratur, quod homines, Angelis cultum statuerint, tamquam Mediatoribus et sequestris, inter se et Deum. Sed enim hic etiam honor universe damnatur, Deuteron. c. 6. v. 13. et c. 10. v. 20. Inprimis ad Coloss. c. 2. v. 18. Paulus, ubi ait, Nemo vos seducat, volens in humilitate et religione Angelorum, quae non vidit etc. illud inanis Philosophiae v. praec. 8. reiectae, exemplum improbat, quando quis humilitatis praetextu, non recta ad Deum et Christum preces suas fundit, sed Mediatores Angelos, more Platonicorum, invocat: quibu, Spiritus eiusmodi erant divinae mediae potestates, ut ait Appuleius, inter mortales eoelicolasque vectores, hinc precum, inde donorum. Et Colossi quidem, quibus ea scripsit Paulus, Phrygiae erat civitas, ut Metropolis eius Laodicea. In Phrygia autem et Pisidia obtinuit hic cultus, non Apostolicis modo temporibus, sed etiam tribus post saeculis. Unde Synodus Laodicena A. C. 364. sic cavit can. 35. sive 138. iuxta collectionem et interpretationem Dionysii Exigui: Quod non oporteat Christianos Ecclesiam Dei relmqucre et ire atque Angelos nominare, et congregationes sacere, quae interdicta noscuntur. Si quis igitur inucntus fuerit huic occultae Idololatriae scrviens, sit anathema; quia relinquit Domnium nostr um Fesum Christum, et se idololatriae tradidit. Qua de re sic Theodoretus ad Coloss. loc. cit. Qui legem, inquit, defendebant, nos etiam ad Angelos colendos inducebant, dicemes fuisse per eos legem datam. Mansit autem diu hoc vitium in Phrygia et Pisidia. Quocirca Synodus quoque, quae convenit Laediceae --- loge prohibuit, ne precarentur Angeli, et in hodiernum usque diem licet videre apud illos et eorum finitimos, oratoria S. Michaelis. Illi ergo hoc consulebant, utique humilitate utentes, dicentes univer sorum Deum nec cerni nec comprebendi, nec apud eum posse perveniri, et oportere per Angelos divinam sibi benevolentiam conciliare. Illi autem, qui Angelos colebant, Angelici dicti sunt


page 212, image: s0212a

quorum meminit Epiphanius Har. 60 et ex eo Zonaras ac Balsamo ad Can. Concilii Laod. pradictum. Mirum vero, ambigere Parrem. an non et ita vocari potuerint ab regione ultra Mesopotamiam, quae *)igteli/nh dicta fuit: Clarius e)/tumon perspexit Augustinus Haer. 39. Angelici in Angelorum cultum inclinati, quos Epiphanius iam omnino defecisse testatur. Vide quoque infra Simoniani. Et haec de Angelis bonis, quorum veneratio fuit antiquior, de quibus vide quoque in voce Genius: postea et mali sibi, metu hominibus incusso [orig: incussô], delubra arasque quaesiverunt, sed de iis vide in voce Daemon: uti de Angelorum Basilicis, apud Christianos, suo [orig: suô] loco [orig: locô]: de Ordinibus eorumdem decem, apud Iudaeos, novem apud Latinos, aliquid infra voce Virtutes.

ANGELOMUS saeculo [orig: saeculô] 9. scripsit Commentar. in 4. libros Regum. Canticum Cantic. etc. natione Gallus, sub Lothario Imperatore. Bellarm. de Scriptor. Ecclesiast.

ANGELOPOLIS [1] urbs Apuliae Dauniae, in monte Gargano, apud Sipontum, Archiepiscopalis. Altera in Hirpinis Episcopalis vulgo S. Augelo di Lombardi. Tertia in Vestinis, Pinnae proxima. Olim Angolus.

ANGELOPOLIS [2] in America, Los Angeles, vel Puebla de los Angeles, in Nova Hispan. Ab urbe Mexico in Ortum 22. leuc. Hispanic. Aedificata est. A. C. 1531. ab Hispanis in Tlascala provinc. estque Episcopalis sub Archiepiscopo Mexicano.

ANGELOPOLIS [3] altera, S. Angelo in Vado, quibusdam castrum S. Angeli Vadani, olim Tiphernum Metaurum dictum, urbs Italiae, in ditione Pontificia et Ducatu Urbinate. Episcopatus eius cum Urbancae Episcopatu unitus est ab Urbano VIII. Vide Tiphernum Metaurum.

ANGELOPTES cognomen Iohannis Ravennatis Archiepisc opi inter suos pro Sancto habiti, quem ob continuas Angelorum apparitiones, sic vocatum esse, quasi Angelos spectantem, ait Car. Macer Hierolex.

ANGELOTUS Fusci, Cardinalis a famulo inter meridiandum, occisus. Platina. in Eugenio 2. Spondan. A. C. 1444. n. 19.

ANGELUS [1] Neptuni fil. ex concubitu nymphae cuiusdam, in Chio natus. Pausan. in Corinthiacis.

ANGELUS [2] titulus quo [orig: quô] Monachi olim apud Patres insigniti, ut vidimus. Quo [orig: Quô] item Pontifices Romani aliique Episcopi compellari consueverunt. Iustinianus Comes, postea Imperator, ad Hormisdam Pontificem. Comperimus --- ad Angelum vestrum hinc discedentes iter arripuisse. Anastasius Biblioth. Praefat. ad Syndoum VIII. Domino Coangelico Fohanm Pontifici etc. Sic Honestus Coangelicus Archiepiscopus Ravennatis Ecclesiae, in veteri Charta apud Rubeum Histor. Ravenn. l. 5. Iohannes Tranensis in Apulia Episcopus i)sa/gtelos2, apud Lambecium Caesar. Biblioth. l. 5. p. 124. quo [orig: quô] modo [orig: modô] apud Palladium in Histor. Lausiacac 43. Theodosius M. o( en' a)gte/lois2 a)riqmou/menos2, dicitur. Occasio tituli ex Apocalypsi S. Iohannis, in qua Episcopi VII. in Asia Ecclesiarum constanter Angeli dicuntur. Vide ibi, et plura de hoc titulo, apud Car. du Fresne. in Glossar.

ANGELUS [3] apud Witikindum de Gestis Saxon. l. 1. Imperatorem, in primis, mediis et ultimis versantem, videntes, coramque eo Angelum --- acceperunt fiduciam, magnamque constantiam. Et l. 3 In quinta (acie) quae erat maxima, et dicebatur Regia, ipse Princeps vallatus lectis ex multis militum milibus, alacrique iuventute, coramque eo Angelus, penes quem victoria, denso [orig: densô] agmine circumseptus etc. Vexilli praecipui, apud Imperatores Occidentales, quod S. Michaelis effigie insigniretur, nomen erat. Ita enim ipse witkindus, Hoc [orig: Hôc] vocabulo [orig: vocabulô] effigieque signum maximum erat insignitum, l. 1. cit. Vide quoque Conr. Ursoergensem. Apud Graecos Imperatores sequioris aevi inter varia, quibus in ceremoniis Palatinis et Ecclesiasticis utebantur, vexilla, primum similiter fuit, quod tou= *)arxistrath/gou seu S. Michaelis, appellatum est, Codinus de Officiis c. 6. apud Eund. Car. du Fresne.

ANGELUS [4] nummus aureus Francicus, in Regesto veteri apud Eund. Denarius nempe auri puri cum Angelo, Gall. Denier d'or fin a l'Ange: in quo effictus Angelus togatus et coronatus, draconem pedibus premens, dextra [orig: dextrâ] ctucem florigeram et laeva [orig: laevâ] scutum tenens, in quo tria expressa lilia, pond. 5. den. 16. gr. et pretii 75. Turon. ponderis 33. et 2. tert. ad marcam Parisiensem. Cusi sunt sub Philippo VI. hi nummi, et vocantur Primi Angeli vuglo: praeter hos enim, sub eodem Rege, etiam prodierunt Angeli secundi, Gall. seconds Anges, pond. 5. den. tantum et pretii 75. Turon. pond. 42. ad marcam Paris. et Tertii Angeli, pond. 4. den. 13. gr. pretii 4. lib. 5. sol. Turon. Vide Car. du Fresne in voce Moneta.

ANGELUS [5] Baldus, ICtus famosus.

ANGELUS [6] de Clavas, Genuensis auctor summae casuum conscientiae Angelicae ab ipso vocatae. Circa A. C. 1480.

ANGELUS [7] Corarius, Venetus, Patriarcha primum Constantinopolitan. dein Cardinalis, tandem Papa. Vide Gregor. 12.

ANGELUS [8] Petrus, ex agro Florentino, in Graeciam Asiamque aliquoties iuvenis excurrit, Pisis humaniora professus diu, postmodum Romae Cardinalis Ferdinandi Medicaei gratia [orig: gratiâ] floruit, Orator et Poeta excellens. Plurima scripsit, inter quae Cynegetica eius eminent. Obiit A. C. 1596. aetat. 78. P. Manutius Epist. Possevinus Biblioth. Anton. Teissier in Elogiis. Alii.

ANGELUS [9] Politianus, a Mont. Politiano loco natali, sic dictus, alias Bassus, Canonicus Florentinus, Iohannis Pici Mirandul. studiorum comes, a Laur. Mediceo filiorum institutioni praepositus. Graece Latineque plurima, eaque egregia scripsit. Obiit A. C. 1494. aetat. 40. Volaterran. l. 20.

ANGELUS [10] Ubaldus, ICtus Perusii natus Baldi frater, Parisiis ius Civile docuit, magnaque de eo volumina in lucem edidit; Floruit autem circa A. C. 1040. Hotomannus in Praetermiss.

d'ANGENNES Claudius, vide Claudius.

ANGERAMUNDA oppid. Germaniae in Marchia Brandenburgensi ad fluv. Welse, qui mox in Oderam cadit. Aliis Angermunda nova.