CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ASSARACUS Trois Regis Troianorum, ex Callirrhoe, fil. frater Ili Regis, genuit Capyn, a quo Anchises Aeneae pater. Euseb. Chron. Hinc genus Assaraci apud Virgil. l. 12. Aen. v. 127. et Assaraci tellus pro Troia apud Horat. Epod. Od. 13. v. 13.

ASSARION seu ASSARIUM, Romanis olim dictum est instrumentum quadratum, ex duobus laterculis aeneis compactum, quod ferrei claustri instar habebat: *klei/dion Graecis. Ut enim antiqui non dissimiles nostris claves habuere [orig: habuêre], ita et similia prorsus claustra e ferro duplici compacta et quadrata, cum ferreis intus veruculis vel peslulis, qui modo adducerentur, modo reducerentur, ut in Laconicis claustris. Formam istiusmodi kleidi/ou, seu Assarii, his verbis exponit Hero, *to\ de\ ei)rhme/non a)ssa/rion kataokeuacetai ou(/tws2. du/o pli/nsqia kataokeuazetai xa/lkea tetra/gwna e)/xonta e(ka/sthn pleura\n w(s2 daktu/lou e)no\s2 to mh=kos, to\ pa/xos2 w(perei\ sta/qmhs2. *tau=ta dh\ e)farmosqe/nta e)p' a)llh/lloist, kata\ to\ pla/tos2 smhri/zetai, toute/sti leiou=tai, w(/ste ei)s2 to\ metacu\ au)tw=|n mh/te a)e/ra, mh/te u(gro\n parempi/p tein. Nominis vero ratio in abdito est. Salmas. ad Solin. p. 934.

ASSARTI apud Wallos seu Cambro-Britannos purgationis species, qua [orig: quâ] 300. Sacramentalibus, i. e. Compurgatoribus, reus se liberate renebatur: sublata ab Henrico V. Henr. Spelmann. Glossar.

ASSASINII populi qui decem pluresque urbes prope Tyrum, in Phoenicia, inhabitabant, Hi Mahometi deliria secuti, in more habebant Regem eligere, quem Senem Montis appellitabant, iuvenesque alebant, qui quemque, prout libebat, interficerent. Templariis annuum pendebant tributum, a quo ut liberarentur, Christianismum se amplexuros polliciti sunt. Quod cum hi Equites non admitterent, tum ordini suo, tum regno Hierosolymitano perniciem attraxerunt. Guil. Tyr. l. 20. c. 31. et 32. Hist, Orient. Concilio Lugdunensi fautores eorum damnati, sub Innocent. IV. lidem a Tarraris victi, A. C. 1257. Vide inprimis de his Spondan. A. C. 1231. n. 4. 5. et. 6. Ut et A. C. 1257. n. 5. et in voce Lassatini

ASSATION modus coquendi antiquissimus, ut ex Homero apparet, qui Diis suis numquam elixas carnes, sed assas solum apponit. Vide quoque infra Elixa. Imo iam longe ante ipsum, Deus Mosi praecepit, ut agnus Paschalis assaretur ad ignem, Exod. c. 12. v. 9. Idem et simplicissimus est, cum solo igne, sine ullo saporis alieni condimento, aut olla, aquaque peragatur. Unde veteri voce assam carnem, i. e. solam, dictam fuisse, paulo supra vidimus. Porro robustiora corpora efficit, et minus temporis requirit, quam elixazio. Unde apud Homerum Il. c. v. 76. subulcus,

*)opth/sas2 d' a)/ra pa/nta ferwn, pare/sqhk' *)odush=i,
Omnia assata afferens, apposuit Ulyssi;

utpote re urgente, etc. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 2. c. 50. Salmas. ad Vopisc. in Aureliano, c. 50. Convivium de assturis maxime fuit; notat, apud Veteres postquam binis vicibus de die cibus capi coeptus, in convivio, h. e. cena, assa omnia adponi consuevisse, quemadmodum hodieque apud nos moris est, qui elixas carnes ad prandium frequentius exhibemus. Assaturae autem Vopisci Graece o)ptaneu/seis2 sunt: unde Assaturarumiura, apud veter. Persii interpretem; taro enim assaturae sine iure, quod tuccetum vel tuccam appellabant Latini, cwmo\n Graeci, condimentum videl. et ex multis speciebus gulam irritantibus compositum ius, quod assatutis superinfundebatur. etc.

ASSEDIM civitas in tribu Nephthali. Ios. c. 19. v. 33. Latine venationes, aut insidiae, vel latera, aut Syriace destructiones.

ASSERIMUM castrum permunitum, in monte, in regno Cambaiae, et imperio M. Mogolis. Paret Lusitanis, et dicitur etiam La Roche d'Asserim, Gall.

ASSERTORES Romani nominis, apud Trebellium Polliomem in XXX. Tyr. c. 5. Ita Gallieno [orig: Gallienô] perdente Rem publ. in Gallia primum Posthumius, dein Lollianus, Victorinus deinceps, postremo Tetricus (nam de Mario nihil dicinus) assertores Romani nominis exstiterunt. Ubi vulgo adfectatores legitur. Vide Gruterum et Salmas. ad loc.

ASSESIATES populi Illyriae in conventu Scardonitano, inter eos, qui eo [orig: eô] conveutu ius habent Italicum, immunesque dicuntur. Plin. l. 3. c. 21.

ASSESSORES apud Ael. Lamprid. in Alexandre Seu. c. 46. Assessoribus salaria instituit: quamvis saepe dixerit, eos esse promovendos, qui per se Rem publ. gerere possent, non per Assessores, addens, militares habere suas administrationes, habere literatos, et ideo unumquemque hoc. agere debere, quod nosset [orig: nôsset]: Consiliarii sunt. Quibus tamen non ab Alexandro Severo primum salaria constituta esse, discimus ex Spartiano in Pesecennio. c. 7. Addidit Consiliariis salaria, ne eos gravarent, quibus assidebant. Casaubon. ad Lamprid. oc. cit. At in Vita S. Sulpitii Episcopi Bituric. c. 6. num. 27. Assessore peraequatores sunt seu. censuum descriptores, qui censum per capita aut pto modo faculta tum, triburariis imponebant, Gall. Asseeurs. Vide Car. du Fresne Glossar. in voce Assidere. In libro Gall. de Ministrus Regis Angl. Assessor ferculorum dicitur, qui fercula in mensa ponit, Gall. qui assied les plats, apud Eund. Inde Assessoria in Concilio Albiensi sub Zoeno Legato Pontificio c. 14. h. e. Assessoris seu Iudicis munus, vide ibid.