CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ATACINI populi Narbonenses, ab Atace amne eius provinciae dicti, a quibus Romae Atacinorum nomen.

ATAD i. e. rhamnus, sive spinetum, locus trans Iordanem, ubi exsequias peregerunt filii Israel super mortem Iacob, tertio [orig: tertiô] ab Hierichunte lapide, 2. mill. pass. a Iordane, qui locus postea dictus est Abel Mitzraim, h. e. planctus Aegypti. Gen. c. 50. v. 11. lege Arad.

ATALANTA [1] Arcadica virgo, et venatrix, Iasii sive Iasionis, vel, ut alii malunt, Abantis Regis Argivorum, filia, quae, conservandae virginitatis studio [orig: studiô], Dianae se dedit comitem, sub qua meruit in silvis, adeo ut vastissimum aprum interfecerit in Areadia, una cum Meleagro, filio Regis Oenei, cui postea nupsit, et ex eo Parthenopaeum suscepit. Apri exuviis donata est, punitis qui ei id honoris invidebant. Nonacria dicitur Ovidio Met. l. 8. v. 426. a Nonacri Arcadiae monte:

*parqe/nos2 ou) se\ le/lhqen a)p' *)arkadi/hs2 *)ata/lanta
*(/h pote *meilani/wnos2 e)rassame/nou fu/gen eu)nh\n,
*parqeni/hs2 a)le/gousa, xolwsame/nhs2 d' *)afrodi/ths2,
*to\n pa/ros2 ouk e)po/qhsen eni\ kradi/h| qe/to pash|.

Unde Hieronym. contra Iovinian. l. 1. Referunt fabulae, Atalamtans Calydoniam virginem, semper in venatibus, semper in silvis, non tumentes uteros feminarum, fastidiaque conceptuum, sed expeditam et castam amasse [orig: amâsse] virtutem. De hac plura Aelian. Var. Hist. l. 13. c. 1. Nic. Lloydius.

ATALANTA [2] Schoenei, Scyri Regis, filia, quae, cum pedum agilitate praestaret, ea [orig: eâ] lege in procos cursu certabat, ut nuberet ei, a quo vinceretur. Puellae forma [orig: formâ] captus adolescens Hippomenes, venit in certamen, acceptis a Venere tribus malis aureis, quae currens sensim proiecit in terram, ut his colligendis occupata virgo tardius ad metam perveniret. Itaque, cum victa esset, pacta [orig: pactâ] conditione eidem nupsit. Ambo tamen mutati sunt in leones, quod in templo Cybeles, neglecta [orig: neglectâ] religione coivissent. Ovid. Met. l. 10.

ATALANTA [3] vulgo TALANDI, insul. parva cum oppido Euboeae adiacens e regione Opuntis urbis Boeotiae. Vide Steph.

ATANACUM vulgo La place d'Ainay; locus extra Lugdunum olim, inter Ararim et Rhodanum, iamiam confluxuros. Hic anno Urb. Cond. 744. ara Augusto Caesari cum templo, ad Confluentem Araris et Rhodani, dedicata est a 60. civitatibus Gall. quarum singularum ibi statuae visebantur. Ibidem et ludos miscellos, et certamen Graecae Latinaeque facundiae edidit C. Caligula. Ibidem et Amphitheatrum, Arena Adoni. Hodie Monasterium ibi, moenibus Lugduni haud pridem inclusum, cuius horti a muris urbis via [orig: viâ] angusta [orig: angustâ] dividuntur. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

ATANAGILDUS Visi Gothorum in Hispania Rex XVI. Agilum excepit, A. C. 567. regnavit annos 5. successore Liuba [orig: Liubâ] seu Liwa [orig: Liwâ]. Vide Isidorum Hispal. Chron. et Hug. Grotium Praesat. in Historiam Vandalo-Gothicam.

ATANUS villa in pago Lemovincino, ubi Aredius Monasterium condidit: nunc S. Irier de la Perche: unde circumposito oppido nomen idem et origo. Hadr. Vales. Notit. Gall.

ATAPHERNES secundum Ctesiam nobilis Persa, unus e septem illis, qui contra Magnum Smerdin Cyri filium se fingentem et regnum detinentem coniurarunt [orig: coniurârunt], eoque [orig: eôque] occiso [orig: occisô] regnum Persis reddiderunt.

ATARA Latine corona, altera uxor Ierahmeel primogeniti Esrom. 1. Paral. c. 2. v. 26.

ATARANTES seu ATRANTES, apud Steph. *pi(ano\s2 de\ e)n *)axai+kw=n deute/ra, *)ata/rantas2 met' au)tou\s2 ei)=nai/ fhsi kai\ *)/atlantas2. Rhianus autem Achaicorum secundo [orig: secundô], Atarantes post eos esse ait, et Atlantes. Populi Africae, Garamantibus vicini; qui nullum proprium inter se vocabulum habent et Solem orientem atque occidentem dira [orig: dirâ] imprecatione laceslunt. *)afa/rantes2 perperam, apud Stobaeum, ut et Atlantes, apud Solinum c. 31. ubi illos a reliquis Atlantibus, decem dierum inter vallo [orig: vallô], removet. Vide de illis Salmas. ad Solin. p. 410.

ATARGATIS dicta a Graecis, quae nomine Syriaco [orig: Syriacô] nonnullis *)aqa/ra; aliter Derceto, *derketw\: Numen fuit, non Hierapolitanorum, ut illi volunt, qui cum Syria Dea eam confundunt: Sed Ioppensium, quam illi coluerunt sub piscis forma, unde et nomen ab Addirdaga corruptum. Vide in voce Atergatis item Derceto.