CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

ATILIUS [4] Vergilio, vexillarius comitantis Galbam cohortis, viso [orig: visô] cominus armatorum agmine, direptam Galbae imaginem solo afflixit. Tacit. Hist. l. 1. c. 41. Plutarcho in Galba, dicitur Servilio nescio an recte.

ATILIUS [5] Verus, aquilam septimae legionis a Galba nuper conscriptae, in praelio ad Cremonam, multa cum hostium strage et ad extremum moriens servavit. Fuit centurio primipilaris. Tacit. Hist. l. 3. c. 22.

ATILLA Mater Lucani Poetae, a fil. spe impunitatis, inter conscios Pisomianae coniurationis nominata. Tacit. l. 15. Annal. c. 56.

Populi Atinates. Servius in Virg. locum praedictum: Civitas est iuxta Pomptinas paludes dicta Atina, a morbis, qui Graece *)/atai dicuntur, quos paludis vicinitas creat. Sane curiosum Grammaticum, ut haud raro alias, hic quoque se prodit Servius potius, quam Geographum; a Pomptinis enim paludibus longe abest Atina, apud ipsum Apenninum montem in edito, et, ut Silius ait, nivoso [orig: nivosô] colle sita. Nuncvicus est Campaniae Felicis prope Melum amnem, ad radices Apennini. Baudrand. Est etiam Atina, vicus regni Neapolitani in provinc. Principatus citerioris, pene semidirutus. Idem.

ATINETUS libertus Caesaris, uripse testatur in marmore dicato cineribus uxoris Homonaeae, cum epitaphio pulcherrimo, quod se legisse Romae Tortellus testatur.

ATINIA Lex, ab Atinio Tribuno Plebis lata, sanxit: Ut, qui Tribunus Pleb. esset, dicendae in Senatu sententiae ius haberet, A. Gellius l. 14. c. ult. Alia de usucapionibus exstat, qua [orig: quâ] cautum fuit, Ut, quod surreptum esset, eius rei aeterna esset auctoritas: nisi in eius, cui surreptum erat, potestatem revertisset, A. Gell. l. 17. c. 7. Vide et Cicer. Verrina [orig: Verrinâ] 3.

ATINTANIA pars Macedoniae. Steph. Hinc Atintanes populi Macedoniae in Oretide regione. Polyb. Thucydides eos Molossis annumerat.

ATINUM Lucaniae oppid. apud fluv. Tanagrum, inter Polam, et Salam. Vide Cluver. Ital. Ant. p. 1254.

ATISO Infubrum fluv. Verbanum lacum influens, Tosa hodie vocatur, testibus Leandro [orig: Leandrô], et Castilionaeo [orig: Castilionaeô]. Huius Plut. meminit in C. Mario; Ubi Xylander et Cruserius Athesin interpretantur, quam bene ipsi viderint. Atisis habet Liviana epitome. Vide omnino Cluver. Ital. Ant. l. 1. p. 139.

ATIZIES nomen Persici purpurati, apud Curtium l. 3. c. 11. quem scribit in praelio ad Isson cecidisse. Diodor. Sic. l. 17. vocatur Antixyes.

ATLANTA vel ATALANTA, civitas Locrorum, terrae motu insula facta ante Platonis nativitatem. Euseb.

ATLANTES Aethiopiae populi Herodoto, Melae, l. 1. c. 4. ac Plinio, l. 5. c. 8. inter quos nullam nominum appellationem esse aiunt. Hi forte hodie regnum Borneo dictum habitant, cuius incolas nullum proprium nomen habere tradit Ioh. Leo, omnesque a quodam accidente appellari; ut quem procera [orig: procerâ] statura [orig: staturâ] conspiciunt, procerum; quem pinguedine onustum, pinguem; sic caecum, calvum, surdum, etc. nominant. Aliis duo sunt populi eodem [orig: eôdem] nomine, decem dierum itinere inter se dissiti, ut apud Herodotum videre est l. 4. ubi tradit, a Garamantibus decem dierum itinere salis tumulum reperiri, circa quem habitent homines, oi(\ a)nw/numoi/ ei)si mou=noi a)nqrw/pwn, qui soli mortalium nomine carent: Et hos esse Atlantes dicit, qui Solis ortus diris prosequantur. Ab his, decem itidem dierum spatio [orig: spatiô], alium salis tumulumundique secus habitari ab hominibus, quibus itidem nomen sit Atlantes, a monte vicino, addit; qui nomen habeant proprium, sed qui nulla cernant somnia, et ab animalium esu abstineant. Quae omnia de unis iisdemque Atlantibus produnt Plin. Mela et Solin. c. 34. In hac Auctorum diversitate, quid sentiendum, non adeo liquet. Apud Veteres quidem duplex mons Atlas, ponitur, *)/atlas2 e)la/ttwn, Atlas minor et *)/atlas2 mei/zwn, Atlas maior, Ptolem. et Steph. Sed non tanto [orig: tantô] hi intervallo [orig: intervallô] a se invicem absunt, quantum ab Herodoto inter utrumque populum ponitur. Praeterea uterque Atlas ad Oceanum, a quo longe remoti priores Herodoti Atlantes. Ideo *)/atrantes2 priori loco [orig: locô] legendum esse, qui aliis *)ata/rantes2 dicuntur, censet Salmas. quem vide Exercit. Plin. ad Solin. p. 410.

ATLANTIA Aethiopica gens dicta olim Plinio l. 6. c. 30. de Aethiopum gente, Universa vero gens Aetheria appellata est, deinde Atlantia, mox a Vulcani filio Aethiope, Aethiopia. Unde et Oceanum Atlanticum, cum Aethiopico, ab Arabico Sinu incipiente, eundem facit. Sed cum gemini sint Aethiopes, *dutikoi\, Occidentales et *)ew=|a, Orientales, de illis solum verum id esse, docet Salmas. qui non Aethiopiam, vicinam Indiae vel Arabiae, sed regionem Hesperiorum Aethiopum, quam Carthaginenses olim et Hispani lustraverunt, commercii gratia [orig: gratiâ], quaeque contra Sinum Atlanticum sita est, Atlantiam quoque dictam esse, demonstrat. Certe Occidentales Aethiopes iidem et Atlantii et Hesperii; quod cognominis Orientalibus non competit. Mela, l. etc. ult. de Mari Atlantico, Prima eius Aethiopes, media nulli, nam aut exusta sunt, aut arenis obducta etc. Vide eum Exercitat. Plinian. ad Solin. p. 1242.