CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

AVICENNA vel ABOLI ABISCENNE, Hispaniensis Meidicus, sub Conrado II. et Henr. III. natione, ut nonnullis placet, Arabs, quem vulgares Bithyniae Regem fuisse dicunt; secundum alios vero Cordubae Princeps fuit, eminentissimi ingenii vir. Natus est in pago Balech, A. C. 992. Primus Medicinam methodice fecit, scriptis editis pluribus. Obiit A. C. 1050. aetat. 58. Leo African. de Auctoribus Arab. Scaliger, in Theopher. p. 15 Ab Averroe venenatum fuisse tradunt, verum antequam ipse periret, Averroem vicissim interfecisse. Gesnerus in Bibliotheca. Sed ex praedictis patet integri saeculi parachronismus. Averroes enim non 11. sed 12. saeculo [orig: saeculô] floruit, vide ibi. Coeterum Avicennae seu Abhenaali Tomus II. qui et Canon dicitur, de Medicamentis simplicium, mineralium, plantarum, fructuum, gummium, animaliumque, ad Medicorum instantes preces, ex Hebraica lingua, ab Ath. Kirchero in Latinam translatus, una cum plantarum signis, praelum exspectat, etc. Georg. de Sepibus in Collegii Romani Societatis Iesu Musaeo p. 64.

AVIDIENUS vir dives, ideoque beatus ab Horatio dictus, sed sordidus ac parcus. Horat. l. 2. Serm. Sat. 2. v. 62.

AVIDIUS [1] Cassius, devictis Parthis aliisque rebus praeclare gestis, post M. Aurelii Antonini mortem, Antiochiae, ab Orientalibus Imperator dictus. Is alter Catilina vocabatur, quod cruoris esset cupidus. Etenim inauditum, et numquam visum tormenti genus commentus est; Trabem siquidem longitudine 100. pedum infixam terrae erigebat, cui a summo ad intimas partes illigatos homines flamma [orig: flammâ] et fuma [orig: fumâ] suffocabat. Imperii mense 3. a Decurione quodam occisus. Dion et Capitolin. in M. Aurelio. Vulcatius, in Cassio.

AVIDIUS [2] Severus, avus Avidii Cassii Imperatoris maternus, seu pater potius, ut Salmas. docet, de quo sic Vulcatius Gallic. c. 1. Ordines duxerat, et post ad summas dignitates pervenerat. Cuius quadratus in Historiis meminu, et quidem graviter, quum illum summum virum et necessarium Rei publ. asserit, et apud ipsum Marcum Antonium praevalidum. Nam iam eo imperante perisse [orig: perîsse] fatali sorte perhibetur.

AVIENUS [2] Festus, Poeta, tempore Gratiani, ac Theodosii vixit, qui Aratum, et Dionysii perih/ghsin carmine Latino [orig: Latinô] transtulit, ut et Livium. Servius in l. 10. Aen. Item Carmen Iambicum de Oris maritimis scripsit, ad Probum Consularem. Nec alium puto Avienum, quem loquentem inducit Macrob. in Saturnalibus. Idem etiam videtur, qui fabulas Aesopicas carmine Elegiaco [orig: Elegiacô] signavit, quamquam in codicib. nonnullis is Anianus, atque etiam Anienus, imo et Abidnus vocetur. Vide Voss. de Poet. Lat. p. 56. et de Hist. Lat. l. 2. c. 9. Ubi vult hunc esse celebrem illum Poetam, R. Festum Avienum, cuius adhuc 2. libri exstant.

AVILLA urbecul. Episcopalis Hispaniae in Asturia Ovetana, iuxta ostia amnis Nalon, non longe ab ora littorali Oceani Cantabrici, Teresae patria. Quibusdam est Flavionavia Paesicorum. Briet.

AVIM i. e. iniqui, civitas tribus [orig: tribûs] Beniamin. Ios. c. 18. v. 23.

AVINENSE [2] oppid. novum Hispan. in nova Biscaia, ubi argentifodina, inter Durangum et Elleneram, prope vicum Nominis Dei, et versus Zacatecas, in ditione Hispan.

AVINUS fluv. Scotiae meridionalis Avendalium castrum alluit; postea in Cludum se exonerat, in Cludesdalia provinc. prope Hamiltonium oppid.

AVIQUIRINA Insul. Americae meridionalis in ora regni Chiles, contra civitatem Conceptions, in Mari Pacifico, cum aliquot pagis.

AVIS S. Martini cornix dicitur, quod circa festum S. Martini hiemalis videri demum incipit. Petrus Blesensis Ep 65. Si a sinistra in dextram Avis S. Martini volaverit, apud Car. du Fresne Glossar.

AVISIUM oppid. Hispan. in Portugallia ad fluv. cognominem parvum sed munitum. Unde Ordo Equitum, institutus ab Alphonso I. A. C. 1181. Insigne illorum, in campo aureo crux viridis, cum duabus inferne avibus.

AVITH Latine iniqua, perversa, vel temporalis, civitas in qua regnavit Adad, quartus Rex in Edom. Gen. c. 36. v. 35.

AVITUS [2] Flavius Eparchius, Arvernas, socer Sidonii Apollinaris suasu Theodorici Wisigothorum Regis aliorumque, Imperator, post mortem Maximi, appellatus est, Roma [orig: Româ] a Genserico capta [orig: captâ], A. C. 455. Sed biennio post, faciente Ricimero [orig: Ricimerô], Duce Regis, depositus, Episcopus Placentinus est factus, pauloque post obiit, re contra Childericum Merovaei fil. qui primam Germaniam secundae, secundam Belgicam primae coniungere annitebatur, Gothosque, quos ex Gallia in Hispaniam amoverat, praeclare gesta [orig: gestâ], insignis. Aimoin. l. 1. c. 2. 3. Iornand. de rebus Goth. Prosper, Hydatius, Marcellin. Cassiodorus, Theophanes in Chron. Gregor. Turonens. Hist. l. 2. c. 11. Sidonius l. 3. ep. 1.

Origenis errores disseminabat alter Victorini cuiusdam sectator erat. Ob quos Orosius ab Hispaniae Episcopis, Augustinum consulturus, in Africam missus est. Retractat. l. 1. c. 44.

AVITUS [4] Hispan. de quo vide Gennad. catal. c. 47. Vide Alcimus Avitus, et Alphius Avitus.

d'AVITY Petrus, Gallus e Vivariensi provinc. opus composuit peramplum, de Rebus publicis et Imperiis, in quinque corpora extensum. Hic multa habet exquisita, ex recentioribus relationibus, navigationibus, hodaeporiis, etc. eique Geographia recentior deber plurimum. Natus A. C. 1572. Obiit Parisiis, A. C. 1635. aetat. 63. cum sub praelo opera ipsius ferverent, quae postea, curante Francisco [orig: Franciscô] Ranchino [orig: Ranchinô] Occitano [orig: Occitanô], prodierunt, A. C. 1643.

AVIUM collum laqueô constringendi aucupium Graecis olim notissimum. E quibus Archia Poeta laqueum huiusmodi vocat deiraxqe\s2 eu)=/broxon a(/mma peteinw=n, collo onerosum multis laqueis avium rete. Et Antipater Sidonius peteinw=n a)/r)r(hkton derawpe/dhn, infractum volucrium colli laqueum. Item klagerw=n laimope/dan gera/nwn, clangentium gruum gulae laqueum. Et alius apud Suidam, deragxe/as2 pa/gas2, laqueos collum frangentes. Proinde Homer. Od. x. v. 472. procorum pellices, quarum

*deirh=sin bro/xoi h)=san o(/pws2 oi)/ktista sqa/noien,
Collis laquei erant, ut miserrime morerentur:

cum turdis et palumbis confert, qui laqueo implicati sunt, collo nimirum adstricti. Samuel Bochart. Hieroz l. 2. c. 31. Part. prior.

AVIUM Insul. una ex Caribarum Insulis. Item, una ex Antillis. Utraque parva, in America meridionali.

AUKLANDIA oppid. Angliae, in Dunelmensi Episcopatu ad fluv. Were. Parvum admodum.

AULAEUM apud Ulpianum l. sed et si quid 12. § 5. ff. de usufruct. velut Aulaei, inquit, vel alterius apparatus, ut et Cicer. pro Caelio; saepius et usitatius in plur. Aulaea legitur: quo [orig: quô] nomine intelliguntur tapetes, quibus parietes et aulae ornatus [orig: ornatûs] causa [orig: causâ] tegebantur. Quamvis enim Veterib. noti non essent psilotapetes, quibus hodie toti parietes obteguntur et intenduntur, in vulgus videl. Attalica tamen Aulaea, contegendis etiam parietibus, (cum alii parietes aut picturis condecorarent et coloribus udo [orig: udô] tectorio [orig: tectoriô] inductis aut marmore operirent aut deaurarent, ut dicetur infra, ubi de Parietibus) in domibus Magnatum, usum praebuere [orig: praebuêre]: inde dicta, quod in Attali Regis aula primum essent inventa. Salmas. ad Vopisc. in Firmo c. 3. et Calvin. Lexic. Iurid. Hinc Aulaea, pro tragico ornatu, apud Ausonium.

In tragico enim theatro palatia regum cum erigerentur, tapetibus pensilibus solebant obduci, partim ut scena magnificentius ornaretur, partim ut regiarum aedium vera species exhiberetur, quae etiam Heroicis temporibus tapetibus insternebantur, ut ex Homero elucet. De iis Heliodorus Aethiop l. 5. *)ecefo/roun, inquit, trape/zas2, krath=ras2, ta/phtas2, parapeta/smata, *sidwni/wn e)/rga kai\ *turi/wn xeirw=n, Efferebant mensas, pocula, tapetes, Aulaea, Sidoniarum opera et Tyriarum manuum. Q. Curtius l. 8. c. 5. quum post aulaeam quae lectos obduxerat, staret Rex. Hyperides apud Iulium Pollucem l. 4. c. 19.

*(oi de\ enne/a a)/rxontes2 ei(stiw=nto e)n th=| stoa=|,
*perifraca/menoi/ ti me/ros2 th=s2 au)lai/as2.
Novem Principes convivabantur in stoa,
Circumsepti alterutram partem aulaeis.

--- --- - Aulaeis iam se regina superbis,
Aurea [orig: Aureâ] composuit sponda [orig: spondâ], etc.

Plura vide infra in voce Tapetes. Iuvenalis Consulum praetorumque togam pictam et triumphalem, non ineleganter Aulaeum quoque vocat, Sat 10 v. 39.

Ubi vetus Interpres: In tunica Iovis, inquit, mappam mittentem in Circo Consulem describit Poeta. Nam tumcam Fovis, togam palmatam dixit, Tyria [orig: Tyriâ] purpura [orig: purpurâ] confectam, h. e. Sarrana [orig: Sarranâ]

AULAGA lacus Americae meridionalis in Peruvia regione. Aliter Lago de Paria, versus Provinc. de los Charcas, et montes Andes.

AULERCI populi Galliae Celticae varii; nam reperiuntur Aulerci Epuraici (qui Caesari l. 3. Bell. Gall. c. 17. Eburovices dicuntur) nunc le diocese d'Eureux, Cenomani, ubi nunc Le Maine provinc. et Diablintes, ubi nunc regio le Perche. Sunt qui Aulercos

Rhotogamenses esse putant, alii Aurelianenses a veteribus sic dictos volunt; cum nil tale apud Caes. et Plin. aliosque antiquos legatur. Vicentur Aulerci Gallica [orig: Gallicâ] lingua [orig: linguâ] dici, Owlercher. Coenomani Kurmanner. Vide Cenomani et Diablintes, etc.

AULETES Aegypti Rex, Cleopatrae pater, qui praeter alia flagitia, etiam Choraulem exercuit, et adeo in ea gloriabatur, ut non cunctaretur certamina in regia celebrare. Strabo l. ult. Vide ubi de Ptolemaeis.

AULI [1] ii dicti, qui Diis alentibus nascerentur, alii ab aula, i. e. olla deducunt. Ab Aulo praenomine Auliorum gens deducta est, inter quos An. Urb. Cond. CDXXXII. Q. Aulius Q. F. Cerretanus cum C. Sulpicio Longo II. Consul fuit.

AULICI apud Iul. Capitolin. in Pertinace c. 11 Enimvero tantum odium in Pertinacem omnium Aulicorum fuit, ut ad facinus milites hortarentur: Casaubono sunt oi( *kaisa/reioi, qui, teste Dione, cum in Pertinacem eodem [orig: eôdem], quo [orig: quô] milites Praetoriani, essent animo [orig: animô], tamen quod nudi essent et inermes, in viti se continuerunt, etc. Huic hominum generi negabatur, Tertulliani aevo, pax, quae osculo [orig: osculô], pie ante S. Eucharistiam fixo [orig: fixô], Christianis dabatur, cum patena; utpote ambitioso, ac invido et paci quietique adversanti: Circumfer atur patena pacis inter fideles, praeterquam tamen inter Aulicos, quos unanimes esse ac pacificos ambitio non sinit, libro de Orat.

AULIS [1] una ex tribus Ogygis Filiabus, quae omnes pracidi/kai dictae, Pausan, in Boeot. *kai\ o)li/gon praelqo/nti e)sti\n *au)li)s2 w)nomasqh=nai de\ a)po\ th=s2 *)wgu/gou qugatro/s2 fasin au)th\n. Et paulo ulterius progresso occurrit Aulis, quam ab Ogygis filia nomen accepisse aiunt.

AULIS [2] regiuncula Baeotiae, a castr ametatione nomen sortita, iuxta Chalcidem. Ovid. Met. l. 12. v. 9. 10.

--- --- - Boeotaque tellus
Aulide piscosa [orig: piscosâ] puppes tenuisset ituras.

Servius ait, insul. et oppid. esse cum portu 50. navium capaci; in quo Graeci sub Agamemnone in Troiae excidium coniurarunt [orig: coniurârunt]. Euleb. Chron. Virg. Aen. l. 4. v. 426.

Euripusque trahit cursum mutantibus undis,
Chalcidicas puppes ad iniquam classihus Aulim.

Hesych. *au)li/da, lime/na. Hodie omnino intercidit, Brietio [orig: Brietiô] teste.

AULOCRENE Asiae minoris regiuncula, in conventu Apameno, per quam ab Apamia in Phrygiam itur. Ibi platanus ostenditur, ex qua pependit Marsyas ab Apolline victus. Plinio convallis est, l. 5. c. 29. et mons, ibid. et regio l. 16. c. 44. Solino inluper fons, c. 40. quod postremum certe nomen indicat. Aulocrene enim proprie significat, tibiarum vel tibiae fontem, *au)lou= krh/nh Sed Salmas. apud Plin. legendum esse conicit, Aulothrenes, i. e. au)losqrhnh\s2, subintell. xw/ra, regio seu convallis; vel *au)losqrhne\s2 subintel. o)/ros2, mons. Cui loco vel monti nomen videtur inditum, a tibiarum fletu, sive quod Marsyan ibi devictum Satyri defleverunt, Nymphaeque et Pastores, quibus carus erat, quique cantum tibiarum eius desiderabant. Certe tibiae; quarum inventor Marsyas fuit, sqrhnhtikai\ sunt et flebilibus modis aptae: et de fletu Nympharum, cum Marsyas in hoc monte victus esset ab Apolline et excoriatus, sic Ovid. Met. l. 6. v. 392.

Illum ruricolae silvarum Numina Fauni,
Et Satyri fratres et tunc quoque clarus Olympus,
Et Nymphae flerunt [orig: flêrunt], et quisquis montibus illis
Lanigerosque greges armentaque bucera pavit.

AULOEDI elegias olim modis temperatas canebant. Plut. de Music. e)n a)rxh=| e)legei=a memeloponhme/na oi( *au)lw|doi\ h)=dov: quemadmodum et in Comoediis cantica auctor ipse vel Poeta componebat, modos autem adhibebat aliquis Musicae artis peritus etc. Dicebantur autem istiusmodi cantica seu carmina *no/moi, erantque in honorem Deorum alicuius composita et modis Musicis instituta. Constabant porro versibus, et Poetas auctores habebant, uti pluribus docet Salmas. mas. ad Capitolin. in Antonino Pio. c. 7. Pro. Auloedus, apud Capellam Aulidus legitur: Nec mora, et ecce quaedam suavitas intentata aulidaeque dulcedinis cantus ac melodiae ultra cuncta rerum oblectamina recinentes. Et alibi, Isciadas quis nesciat expelli aulida [orig: aulidâ] suavitate? de qua scribendi ratione consule eundem, ad spartian. in Adriano Caes. c. 26.

AULON [1] vel AULONA Corinthiorum colonia in Macedonia. Plin. l. 4. c. 5. Volonia et Caulonia Sophiano. Valona Ferrar.

AULON [2] est in Albania superiore ubi alias Pelasgonia, pars Macedoniae. Est portus amplissimus seu verius sinus, quem duo castra muniunt. Baudrand. In venetorum potestatem venit, A. C. 1640.

AULON [3] Stephano est urbs Laconica, una ex centum, et alia Arcadiae, et alia, civitas vel locus Cretae. Item Arabiae locus; et alia eiusdem nominis civitas a Crotoniatis condita, Caulonia etiam dicta.

AULON [4] mons Calabriae contra Tarentinam regionem, vini ferax. Martial. l. 13. Epigr. 125.

Nobilis et lanis, et Baccho [orig: Bacchô] Fertilis Aulon
Dat pretiosa tibi vellera, vina mihi.

AULON [5] teste Theophrasto [orig: Theophrastô], campus est amplissimus et pulcherrimus inter Libanum et Antilibanum. Vide plura apud Cael. Rhodig. l. 12. c. 5.

AULONIUS Aesculapius dictus est, teste Pausan. in fine Messeniacorum: Ad Aulonem (inquit) delubrum est cum signo Aesculapii Aulonii.

AULOPOTAMUS urbs Cretae Insul. Episcopalis sub Archiepiscopo Cretensi. Miraeus.

AULOTUM oppid. Hispan. in Catalonia, ad fluv. Fluvianum: paucis constans incolis. 6. leucis a Gerunda in Occasum: 5. ab Ausa, in Boream.

Quod si aulum inspires, dona et iam carmina nostra
Cedent victa tuo dulciloquo calam:

pro tibia est, Graeca [orig: Graecâ] voce. Ut Auleticus Calamus, h. e. tibialis, qualem inter varii generis arundineta, quibus abundabat, gignebat Orchomenius lacus. Erant eius genera duo, *zeugi/tes2 et *bombuki/as2: quorum is sic dictus est, quod ex uno eius intemodio binae tibiae, dextra et sinistra, quod est tihiatum zeu=gos2, formabantur; hic vero, quod ex eo Bombyces, tibiae quoddam genus fierent. Eam vero, partem lacus, ubi Auletici Calami optimi nascuntur, Pelecaniam dictam esse, qua [orig: quâ] parte etiam in Paludem Cephisus influit, decet ex Theophrasto Salmas. ad Solin. p. 117. Sic Auloedi, vide supra, etc.

AULUS [2] Aternius Frontinalis, Consul collega Sp. Tarpeii Capitolini. An. Urb. Cond. 300.

AULUS [3] Casselius, T. Quinti Martii Volusii auditor, qui, Quaestoria [orig: Quaestoriâ] dignitate contentus, Consulatum aspernatus est, cum ei ab Augusto offerretur. Scripsit librum unum Bene dictorum, ut auctor est Pomponius l. 2. §. 45. ff de Orig. Iur. Brissonius apud Calvin. Lexic. Iurid.

AULUS [6] Cornelius Cossus, Consul, collega T. Quintii Cincinnati. An. Urb. Cond. 328.

AULUS [7] Corn. Cossus, Consul, collega Valerii Corvini. An. Urb. Cond. 413.

AULUS [10] Corn. Corvinus, Consul, Vinitii Quartini collega. An. Urb. Cond. 797.

AULUS [11] Corn. Scipio Arvina, Consul, collega Popilii Laenatis. An. Urb. Cond. 406.

AULUS [12] Gabinius, Consul, collega L. Pisonis Caesoniani. An. Urb. Cond. 696.

AULUS [13] Gellius, Auctor noctium Atticarum, xixit saeculo [orig: saeculô] 2. inchoante, Athenis. Opus eius syntagma ingeniosum est variarum rerum, Criticam inprimis Auctorum spectantium. Volaterran. Anthrop. l. 16. Vignier. A. C. 128.

AULUS [14] Hirtius, Consul cum Vibio Pansa. An. Urb. Cond. 711. Hi ambo in pugna contra Antonium occubuere [orig: occubuêre]. Horum Consulatu natus est Ovidius, teste seipso [orig: seipsô]. Trist. l. 4. El. 10. v. 5.

Editus hic [orig: hîc] ego sum: nec non ut tempora noris;
Cum cecidit fato [orig: fatô] Consul uterque pari.

AULUS [15] Lucinius Archias, Antiochenus Poeta, Cimbrica bella metro [orig: metrô] scripsit. Idem de Historia Consulatus Ciceronis facturus, ab hoc inhibitus est. Vide Archias.

AULUS [16] Licinius Nerva, Consul, collega Qu. Caelilii Cretici. An. Urb. Cond. 759,

AULUS [17] Manlius Atticus, Consul, collega Qu. Luctatii Catuli. An. Urb. Cond. 512. Alius, collega C. Xempronii Blaesi. An. Urb. Cond. 719.

AULUS [20] Manlius Torquatus, Consul, collega Qu. Cassii Longini. An. Urb. Cond. 590.

AULUS [21] Palutius, unus ex Ducibus Claudii Imperatoris cum Vespasiano collega, Britanniae partem subegit, An. 143. Sueton. in Claudio. c. 24.

AULUS [22] Posthumius Albinus, Consul, collega Qu. Luctatii Catuli Caereonii. An. Urb Cond. 511.

AULUS [23] Posthumius Albus, Consul, collega Sp. Furii Medullini Fusci. An. Urb Cond. 290.

AULUS [25] Posthumius Regillensis, Consul, Titi Virginii Tricosti collega, se Consulatu abdicavit, inde Dictator factus est. An. Urb. Cond. 258. Liv. l. 2. c. 19. 20. 21.

AULUS [27] Posthumius Tubertus, Dictator An. Urb. Cond. 325. de Aequis et Volscis triumphavit, proprium filium, quod iniussus contra hostes pugnasset [orig: pugnâsset], securi percuti iussit. Liv. l. 4. c. 23. 26. 27. 29. A. Gell. l. 27. c. 21. Val. Max. l. 2. c. 7. ex. 6. et l. 5. c. 8.

AULUS [28] Sabinius, Poeta Latinus, plurima scripsit. Huius meminit Ovid. de Ponto, l. 4. Ep. 16. v. 16. et l. 2. Amor. eleg. 18. v. 27.

AULUS [29] Sempronius Atratinus, Consul, collega M. Minucii Augurini. An. Urb. Cond. 257.