CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BALANTIUM Naevio dictus est mons Paltinus Romae, quod ibi pecus pascens balare consueverit, apud Iohan. Rosin. Antiqq. Rom. l. 1. c. 8.

BALANUS [1] Graece *ba/lanos2, palmula, a glandis similitudine; qualis fructus eius palmae, quae myrobalano, i. e. balano myrepsicae pomum finile gignit. De qua vide Salmas. ad Solin. p. 1319. et seqq. Quod nomen Graeeiae populare, de palmae dactylis, Latini usu suum fecere [orig: fecêre]: namque et glandes hae palmae exiliores ac proceriores, dactyli, a digitorum forma dicti sunt. Plin. l. 13. c. 4. Ex reliquo genere plebiae videmur. Syri et Iuba tragmata appellant. Nam in alia parte Phoenices, Graeciaeque populari eiiam nomine a ncbis appellaniur Balan. Et sic quidem palmae fructus balanus dictus est. Alia vero est Balanus arbor, quae muricae folia similia habens myrobalanum fert, glandem sie appellatam, quod unguentis adderetur; ex qua etiam oleum fiebat, quo [orig: quô] pretiosissima quaeque unguenta conficiebantur, de qua vide eundem Salmas. p. 499. Idem porro nomen fuit ornamento auriun, a forma sic dicto, de quo vide infra ubi de Inauribus..

BALANUS [2] quoque ferrum fuit glandis facie et cavum, quod in foramen tou= moxlou= i. e. lignei vectis seu serae immittebatur apud Veteres, sicque seram committebat ianuae, ut nisi extracto [orig: extractô] eo [orig: eô] removeri ac revelli non posset sera, nec ianua aperiri. Ita autem in serae foramen incidebat ba/lanos2, ut tota lateret, nec erui inde posset vel extrahi, nisi immisso [orig: immissô] alio [orig: aliô] ferro [orig: ferrô] oblougo [orig: oblougô], quod in balani cavitatem ita inibat, ut eam evelleret ac sursum traheret, quod ferrum balana/gra vocabatur: et haec fuit clavis. Graeci, *balana/gra, klei\s2 para\ to\ a)greuein to\n ba/lanon. Foramen vero serae, in quod descendebat ba/lanos2, dicebatur balanodo/kh. Sed nec ba/lanos2, nec balana/gra locum habuit, nisi in his foribus, quae sera [orig: serâ] vel vecte ligneo [orig: ligneô] transverso [orig: transversô] firmabantur, quem Graecis moxlo\n, Latinis seram, appellari diximus. Quo [orig: Quô] modo [orig: modô] primae domus ianuae, quae in publicum aperiebantur, et urbium portae, muniri solebant, Interiora vero conclavia et oecorum fores, alio [orig: aliô] munimine firmabantur, pessulis videl. seu ferreis obicibus, cuiusmodi obices verucla hodie Galli vocant, Hesyhius kano/nia dixit. De quibus Appuleius l. 3. Et cum dicto pessulis iniectis et uncino firmiter immisso sit ad me reversa. Nempe uncus vel uncinus, Graece ko/rac immittebatur, iniciebantur pefluli et sie intus fores oppessulabantur. Ab illis vero, qui foris erant, clave, ut hodie fit, immissa [orig: immissâ], reducebatur pessulum, quo [orig: quô] ostium intus vinctum retinebatur, sicque fores aperiebantur: quod ad balana/lras2 sine ratione, Vir magnus refert. Hae enim non adducendo aut reducendo pessulum, sed sursum trahendo [orig: trahendô], fores reserabant. Nempe, ut dictum, cava erat ba/lanos2, quae in foramen serae descendebat, et intra id rota immersa latebat. In idem foramen demittebatur clavis seu balana/gra, avae conveniebat in cavum balani et eam attrahebat. Cochleatim enim striata intus videtur fuisse ba/lanos2 et balana/gra, quo striis clavis in strias fereae glandis ineuntibus faeilius invicem possent copulari et una extrahi. Hinc Pollux ex Thucydide clavem demissam in pa/lanon sese induisse camque traxisse, ut hastae lienum seu hastile immittitur tw=| sturaki/w|, ait. Sie itaque non reducebatur ba/lanos2, sed ab imo sursum trahebatur ac clavem immissam sequebatur, quocumque [orig: quôcumque] tandem modo [orig: modô] eam exsculperet et ex ipsaretur h( balanei/gra?. Coeterum, ut ianuae hoc [orig: hôc] modo [orig: modô] obseratae possent etiam reserari ab his, qui foris erant, satis gtande foramen supra locum serae relinquebatur in ostio, per quod manus immitti quiret, et balanus in baanodocen demitti, rursusque eidem aperiendae balana/gra in ba/lanon immitti, de quo vide infra in voce Foramen: plura vero hanc in rem apud Salmas. ad Solin. p. 925. et seqq. ubi inter alia Recentioribus balanos cum obicibus ferreis passim confundi docet.

BALAO castrum Galliae, memoratum Orderico Vitali l. 10. Paganus de monte Dublabelis castrum Balaonem tenebat. Hodie Baillou vel Baillon forte, inter Fractam Vallem Freteval, Montemque Dublelli Montdubleau, in Pertico minori, Hado. Vales. Notit. Galliae.

Hinc, uti ovis, animalis quippe simplicissimi hominibus parum callidis, et paulo stolidioribus, appellatio attributa est; uti patet ex Bacchidibus Plauti, ubi senes simplices minimeque malos oves vocat, et Comico Graeco, in Nubibus, li/qoi, a)riqmoi/ pro/bata: sic et balare dicti qui stolide aliquid effutiunt, quum loquuntur. Plautus ubi modo. Arnobius adv. Gentes l. 3. Cornisicius balare convincitur, etc. Vide quoque supra Agnina.

BALARI Cyrniis exules dicuntur, teste Pausania [orig: Pausaniâ], l. 10. quod nomen Sardinae montana incolentibus adhaesit, cum illuc secessissent a Carthaginensibus deficientes. Cael. Rhodig. l. 19. c. 22. Eorum regio Baromela dicitur Pineto, Praeter Ilienses vel Iolaenses, inquit Bochart. l. 1. Chanaan, c. 31. inter vetustissimos Sardiniae populos memorantur Balari et Corsi. Plin. l. 3. c. 7. Celeberrimi in ea populorum Balari et Corsi. Livius l. 41. c. 6. Ilienses adiunctis Balarorum auxiliis pacatam provinciam invaserant. Item Balarorum magna auxilia Iliensibus venerant. Etiam Balaros recenset Strabo, inter tw=n o)rei/wn e)/qnh. Et Pausanias loc. tit. tam Corsos, quam Balaros cum Iliensibus in montes se contulisse scribit, et illos quidem arcessit e vicina Corsica, hos ex Africa et Hispania: Orta [orig: Ortâ], inquit, super praeda [orig: praedâ] dissensione. Afri et Hispani ira [orig: irâ] accensi, cum a Carthaginensibus defecissent. et ipsi montium iugis occupatis, seorsim considerunt, *balaro\n de\ o)/noma/ e)sin au)toi=s2 kata glw=ssan to\n *kurni/wn *balarou\s2 ga\r tou\s2 fuga/das2 kalou=sin oi( *ku/rnioi. At hi non erant exules, nec Corsica [orig: Corsicâ] lingua [orig: linguâ] debuerunt, sed Sardinia [orig: Sardiniâ] denominati. Bocharto itaque Itienses, Corsi, Balari, gens eadem, quia idem situs, et eadem victus ratio. Nempe ut Ilienses ex Poeno [gap: Hebrew word(s)] Ilae quasi altos dixeris, a montibus sciicet, ita [gap: Hebrew word(s)] Corsi a silvis, et Balari a feritate dicti, quasi

[gap: Hebrew word(s)] Baraim Arabice scil. [gap: Hebrew word(s)] barari, solitudinem sonat. Nic. Lloydius.

BALATIMORA Sinus Hibernae Insul. in Momnia provinc. et Desmoniae Comitatu, spatiosus atque Insulis sparsus, cum portu cognomine in ora Meridionali. Balatimore Bay.

BALATONI Corsicae mediterraneae populi, quorum regio Balagna dicitur. Horum verstigium manet in oppid. Balagua imtra montes, ad fontes Ostriconii, fluv. in parte Boreali Insulae. Baudrand.

BALATOR in Appendice ad Chron. Leodiense A. C. 1374. apud Labeum Tom. 1. Bibl. p. 408. vel. ut est in Notis Tyronis, Ballator, saltator est. Unde Balatio, saltatio in Glossis Isidori; et Ballematium seu Ballisteum, chorea seu cantilena, ad quam saltatur: a verbo balare, i. e. saltare, choreas ducere. Item Ballare, Gall. Baler. Ugutio; Ballare, huc et illuc inclinare, vacillare. Notae Tyronis, Ballat, ballator, ballatrix, Quae voces a Graeco deductae, Gloss. Graec. Lat. *bali/zw, pergo: gradior. *bali/zei, ambulat. *ba/lisma, hic gressus, *balli/zw ballo. Lexicom MS. Reg. *balli/zein, ta\ ku/mbala ktupei=n kai\ pro\s2 to\n e)kei=non ktu/pon e)rxei=sqai *balli/zein, est cymbala percutere, et ad istiusmodi sonum saltare. Vide Athen. l. 8. p. 362. Concilium Laodicen. can. 52. Augustinum Sermon. 213. de Temp. Synodum Roman. sub Eugenio II. A. C. 826. can. 35. aliosque Scriptores, Carolo dn Fresne laudatos in Glossar. ut et infra, in voce Balisteum. Hinc Balet Gallis hodieque genus saltationis, a plurimis diversa schemata exprimentibus peragi solitum; item Dramatici poematis species, falsorum Deorum laudes ab illustribus personis recitari solitas, plerunquc comprhendens, de qua utraque vocis notione vide P. Richeletum Diction. Gall. haud pridem edito.

BALATORUS [2] II. post excisam a Nebucadnezare veter. Tyrum, cum Baali Regi successissent Iudices, (Regum loco [orig: locô], sub clientela Babyloniorum) inter Mytgonum et Gerastratum regnavit. Ita enim Auctor Annalium Tyrior. *mu/tgonos2 kai\ *gera/stratos - dunastai e)/th e(c w(=n metacu\ e)bati/leuse *bala/toros2 e)niauto\n e(/na, Mytgonus et Gerastratus Iudices annis sex, inter quos Balatorus regnavit anno [orig: annô] uno [orig: unô], apud Ioseph. contra Apion. Eo [orig: Eô] mortuo [orig: mortuô], evocarunt [orig: evocârunt] Merbalum ex Babylone, qui regnavit ann. 4. Hunc excepit Iromus per annos 20. cuius tempore Cyrus Persarum Imperator erat, Unde patet, nonullos sanguinis regii captivos a Nebucadnezare abductos et Babylone educatos fuisse, e quorum numero Reges subinde Tyrii petierint. Ioh. Marshamus Canone Chronico ad Sec. XVIII. Ab Iromo iterum hiatus ingens est usque ad Azelmicum Regem, quem vide.

Quem ad locum sic vetus Interpres: Balatrones luxuriosos ac perditos vocat, a servilio Balatrone, cuius in 2. libro meminit, Ex huius autem nomine, similis vitae homines balatrones sunt appellati, a balatu forte dicti, quae vox intortaest, et ridicula; Legitur et Barathrones, qui bona sua devorando, quasi in Barathrum mittunt. Iidem et Blatrones propie dicti sunt, a blatiendo, i. e. vaniloqui. Haec ille. Primum autem etymon probare non posiumus, nec enim balatrones id nomen habent a Servilio, sed Servilius id nomen accepit, quod nihil homo foret, ac decoctor merus. Nec magis placet a balatu sic dictos. Quod si foret, ita vocarentur proprie loculeii et blaterones, quod falsum est. Verisimilius est tertium etymon, ut bonorum gurgites ita dicerentur, quia sint.

Uti loquitur idem Horat. l. 1. Ep. 15. v. 31. Sane barathrum Athenis locus erat immensae profunditatis; Sed kata metaforan sumitur a Plauto, Curcul. Actu. 1. sc. 2. v. 29. pro Stomacho. Inde igitur decoctores dicti barathrones, quia cuncta conderent in barathrum h. e. in stomachum. Hinc vetus Glossator a)/swton Barathronem interpretatur. Quod autem addit Horatianus interpres, aliter dici Blaterones, id satis refellitur iis quae diximus. Est et aliud etymon apud Festum, ex cuius verbis cognoscitur balatrones ita dictos videri, a vocabulo bullae, sive, ut MSS. habent, Ballae significaute lutum, quod ex itinere adhaeret, sive quod de calceamentorum soleis raditur. Sane pro flagrione usurpat Varro, de R. R. l. 2. c. 4. Videbo iam vos, inquit, balatrones, et huc adferam meum corium et flagta. Coeterum ab hac voce est, quod Italis homies nequam Balatroni, et Gallis Belitres dicuntur. Vide Fungerum, in Balatrones. Henricus III. Imperator etc. Pictaviae etc. ac Aquitaniae Ducis, sororem Guilielm. Agnetem in uxorem accepit. Cumque ex more regio, nuptias Ingenhemii celebraret, omne Balatronum et histrionum collegium, quod eo confluxerat, vacnum abire pernisit. Spelman. Glossar. ex libro Gall. Preuves de l'histoire des Comtes de Poitou, etc. Ubi a Balando seu saltando, dicti videntur.

BALBECA vetusta Phoeniciae Urbs, ad montis Libani radices sita, nunc fere omnino diruta, non longe a Damasco, Aleppum versus.

BALBIA Ausoniae urbs. Plin. o. 14. c. 6. ubi nonnulli Babia legunt. Oppid. Brutiorum in Calabria eiteriore in colle, ubi manna et crystallus provenlunt, Hodie illud Altmonte dici, scribit Gabr. Barrius. Hinc Vina Balbina, quae in pretio olim.

BALBILLUS Neronis aetate Aegypti Praefectus fuit, teste Tacito [orig: Tacitô] Annal. l. 13. c. 22. Fuit id an. Urb Cond. 809. Qu. Volusio [orig: Volusiô] Saturnino [orig: Saturninô], et P. Cornelio [orig: Corneliô] Scipione Consulib. De itinere suo, ac rebus Aegyptiacis, quaedam consignavit. Senec. Nat. Qu. l. 4. c. 2. Balbillus virorum optimus, in omm literarum genere rarissimus auctor est. cum ipse praesectus obtineret Aegyptum, Heracleotico ostio Nili, quod est maximum, spectaculo sibi fuisse delphinorum a mari occurrentium, et Crocodilorum a ssumine adversum agmen agentium, velut pro partibus praelium: crocodilos ab animalibus placidis, morsuque morsuque mnoxiis, victos. Ex

eodem opere est, quod refert Plin. in prooem. l. 19. Galerius a freto Siciliae Alexamdriam septima [orig: septimâ] die pervenit, Balbillus sexta [orig: sextâ], ambo Praefecti. In vulgatis Senecae libris est Babillus, in Plinianis Balbilius. Sed Babillus dicitur Tacito: atque ita legi oportere, probat Lipsius ex veteri inscriptione: T. IULIUS BALBILLUS, SACERDOS SOLIS. Addere potuit et hanc: SOLI ALAGABALO IULIUS BALBILIUS AQUILA. Sane a)nalo/gws2 a cognomento Balbus fit Balbulus, hinc Balbullus; tamen ecce Babilla in inscriptione alia: PRO SALUTE SABINIANI ET IULIAE BABILL AE VINDONA MATER. Voss. l. 1. Hist. Lat. c. 25.

BALBINUS post mortem Gordianorum, cum Pupieno, eleceus a Senatu Imperator Romanus bis ante Consul et Praefectus urbis, et plurimarum provinciarum rector. Genus suum referebat ad Cornel. Balbum Theophanem, qui per Pompeium civitatem meruerat, quum esset patriae suae nobilissimus, idcmque Historiae scriptor. Hic cum Socio Imperii Maximinis restitit, qui in obsidione Aquileiae perierunt. Mox uterque a militibus, durante Capitolinorum ludorum festivitate, interempti. An. 137. Imperti 10. vel 12. Iul. Capitolin in Maximin. et Gordian. Herodian. l. 7.

BALBIS Graece *albi\s2, in Stadio, nonnullis idem quod u(/ splhgc: alii accurtiores vero distinguunt. Utraque enim quidem ad Stadii dii ingressum, unde cursores emittebantur; sed *balbis2 proprie fuit linea, in solo depressa et modic cavata, cui insistebant Cursores: At *(/usplhgc repagulum vel regula altius e folo elata et opposita Cursoribus; quae siguo [orig: siguô] currendi dato [orig: datô], ruebat repente et in *balbi/da incidebat, ad cuius cavi modulum ita attemperate facta erat, ut decidens lineae huius cavitatem im pleret et exaequaret. Quo [orig: Quô] sacto [orig: sactô] et limite complanato [orig: complanatô] in cursum se dabant ac pedum cerramen auspicabantur ei\ stadiei=s2. Statiu l. 6. Theb. v. 593.

Ut ruit, atque aequum summisit regula limen,
Corripuere [orig: Corripuêre] leves spatium, etc.

Itaque *balbi\s2 linea erat, ad quam stabant Cursores: u(/sqlhlc transversum repagulum, quod inter duo alia arrectaria et exstantia ligua positum signo [orig: signô], a duobus Hermulis utrinque funibus laxabatur, videinfra ubi de his a)fethri/ois2 Hermulis. Ovidius alicubi carcerem vocat balbi/da, sed abusive; Nulli quippe carceres in Stadio, uti infra videbimus. Sed et Circi fores cancellatim ac reticulato [orig: reticulatô] opere factae, *balbi/des2 quoque dictae sunt, utdicemus in voce Cancelli. Plura vide apud Salmas. ad Solin. p. 923.

BALBURRA urbs Lyciae. Steph. Vide Bubo, apud eundem. Iogitud. 60. 40. latitud. 37. 20.

BALBUS [1] cognomen Atilorum, a balbutie primum uni ex iis impositum, et postea a posteris retentum. Vide Cornelius

BALBUS [2] Cornelius, cognomine Garamanticus, ob victoriam de Garamantibus reportatam, memoratur Solino c. 29. Garamantas Cornelius Balbus subegit, et primus ex hac victoria trumphavit. Primus sane de exterms, utpote Gadibus genitus, accessit ad gloriam nominis triumphalis. Cui prom una cum Balbo Patruo maiore civitas Romana data est: qui posterior ad Consulatum quoque ascendit. Plin. l. 7. c. 43. ubi de variis Fortunae exemplis, Fuit et Balbus Cornelius maior Consul, sed accusatus, atque de iure virgarum in eum Iudicum in consilium missus, primus externorum atque etiam in Oceano genitorum, usus illo honore, quem maiores Latio quoque negarunt [orig: negârunt]. Vide Salmas. ad Solin. p. 383.

BALBUS [3] Cornelius, Maior cognominatus, ad differentiam alterius Balbi, ex fratre nepotis, viri Triumphalis, primus externorum Romae Consul fuit: uti vidimus supra.

BALBUS [5] mons Africae insignis latebra Masinissae Regis a Syphace superati. Est enim fontibus abundans, et pascuis, agroque Carthaginensi vicinus.

BALBUTIES infantum sermo, seu loquela, ipso fragmine offensantis linguae dulcior, uti habet Minucius Fel. Octavio: Graece yello/ths2, item yellismo\s2. Basilius Seleuc. Orat. 7. in Abrah. w(s2 ga\r hu)ch/qh to\ bre/fos, kai\ yelli/smasi tw=n gone/wn to\n po/qon e)ti/trwske. Cuiusmodi dimidiatae loquelae, et ob id dulcioris, specimen exstatapud Salvian, Ep. 4. ubi Palladia, a parentibus ipsius balbutiem imitantibus, Donnula vocata, Advolvor vestris, o [orig: ô] parentes carissimi, pedibus, illa ego verstra Palladia, vestra Gracula, vestra Donnula, cum qua his tot vocabulis quondam, indulgentissima [orig: indulgentissimâ] pietate, lusistis. Quae vobis per varia, nomina nunc fuit mater, nunc avicula, numc domina. Iac. Ouzelius Animadvers. ad Minucium d. l. Vide infra Lallus.

BALCIA Insula, vel BALTHIA, occurrit apud Solin. c. 39. Auctor est Xenophon Lampsacenus, a littore Scitharum in Insulam Balciam triduo [orig: triduô] navigari: eius magnitudinem immensam et pene similem continenti; nec longe Oeones separari: quas avi habitent, vivant ovis avium marinarum, et avenis vulgo nascentibus, etc. Ita enim Excerpta Plinii antiqua habent, et exemplaria MSS. At libri Soliniani Abalciam vulgo praeferunt. Salmas. ad Solin. p. 217.

BALCONES in Inscr. quae legitur in Coemeterio S. Proculi Veronae, Fecit balcones novos super balcones veteres elevari. Italis Balconi, Gallis Balcons, exedrae sunt prominentes; vox, ut volunt nonnulli, propria Venetorum; ut alii, Genuensium, Car. du Fresne Glossar. Sic Salmas. voce hacindigitari [orig: hâcindigitari] ait, quae foribus adici et super ianuas exstrui solent, grundas Latinis dictas, Graecis recentioribus sthqai=a, vide eum Notis ad Spartian. in Pescennio Nigro. c. 12.

BALDACHINUM vulgo in Ecclesia Latina vocatur umbella, quae super S. Eucharistiam, cum circumgestatur deferri solet: iml et super eam in Altari, ut vocant, asservatam et sublude super Altaria, absque asservata ibi Eucharistia suspenditur. Openmentum est quadratum, memoraturque in Actis S. Theoctistae Lesbiae,

ubi agitur de Altari in templo B.Mariae, in Insula Paro. Vide Ans. Solerium de Pileo sect. 4. Carolo du Fresne, Baldakinus seu Baldekinus, vox recentioris aevi pannum notat omnium ditissimum, utpote cuius stamen ex filo auri, subtemen ex serico texitur, plumario opere intercextum: a Baldacco seu Babylone, persidis celebri urbe dictum, quod confieret ibi et inde in Occidentem deferetur. Gallis et Anglis Baudequin: qua [orig: quâ] appellatione donata etiam legitur moneta minutior, cuius in commerciis usum prohibendum efflagitarunt [orig: efflagitârunt] in Gallia Monerarii. A. C. 1308. uti est in veteri Scripto Camerae Comput. Paris. forte quod Rex sub Baldekino seu umbraculo in throno sedens, in ea representaretur. Crebro autem Baldachinum seu Baldekmum, pro umbraculo fumi seu umbella, eo quod ut plurimum istiusmodi umbella ex panno hoc pretioso conficeretur, ex Auctoribus notum; imprimis pro conopeo seu umbella, illa, uti dictum, quae tegendo Tabernaculo et Altari, ac Sacramento, per viam, un a cum Sacrificulo illud deferente, inservit: quod tamen album debere esse, notant Macri fratres, apud quos Baldachinumm, a Baldachino Regulo Damasei (unde sericum Babylonem defertur) quem Balduinus, Gothofredi Bullionaei Frater in Regno successor, vicerat, ut refert Blondus Decad. 2. l. 5. ad A. C. 1130. dictum videri, quoque legas, in Hierolex. Hinc Balcanifer, apud Matth. Paris. ad. A. C. 1237. et 1247. quo [orig: quô] nomine insignitus est Vexillifer, apud Templarios olim Mihtes etc.

BALDAD i. e. vetusta dilectio, vel mamilla sive inveteratus motus, aut absque motu, sive absque dilectione, vel Mamilla; nomen viri: Iob. c. 8. v. 1.

BALDE [2] Iacobus, Ensishemio Alsata, Rector collegii Iesuitici, Neoburgi ad Istrum, Lyricus excellens. Scripsit optimi commatis poemata, tom. 4. in duodec. Coloniae excusa: Praeterea Uraniam, Batrachomyomachiam, Encomium macrorum, etc. Obiit haud pridem.

BALDERICUS Episcopus Noviodunensis. Scripsit Chronologiam Ecclesiae Atrebatensis et Cameracensis, cum aliquot operibus historicis. Voss. Hist. Lat. l. 2. c. 47. Sanmarthani fratres, in Franciae Christ. tom. 2. p. 816. Obiit A. C. 1112.

BALDRACA puella generis obscuri, peregrinaeque conditionis, quam vis multarum rerum ob paupertatem indiga, noluit tamen corporis sui facere copiam Othoni Imperatori. Volaterran.

BALDRICUS Aurelianensis, Episcopus Dolae, in Britanniae ducatu. Quatuor Libros Belli S. scripsit, a tempore captae per Godofredum Bullionaeum Hierosolymae. Ur et alia plura, in prosa et versu: quae ultima 4. tomo Auctorum Histor. Gall. inserta. Ordericus Vitalis, l. 9. Hist. Eccl. Gallia Christ. tom. 2. p. 566.

BALDUINUS [1] I. Orientis Imperator, prius Flandriae et Hannoniae Comes VIII. huius nominis, fil. Balduini animosi. Cum Gallis expeditione sacra [orig: sacrâ] suscepta [orig: susceptâ], A. C. 1200. Zaram, a Venetis adiutus, cepit: Alexin Iuniorem cum Patre Isacio Angelo in Imperium restituit, Constantinopoli, pulso [orig: pulsô] Murzusso [orig: Murzussô], qui Alexm IV. strangulaverat, occupata [orig: occupatâ]. A. C. 1204. in Templo Apostolorum Imperator salutatus, A. C. 1205. Adrianopolim obsedit sed coactus est obsidionem solvere a Ioannizo, Bulgarorum Rege, a quo per infidias captus, et in Metropoli Bulgariae Trinobi vel Ernae detentus, anno vero post occisus est, A. C. 1207. Onuphr. Chron. Outreman. Const. Belg. Post huius mortem Pseudo-Balduinus Flandriam turbavit. Lips. Monit. Polit.

BALDUINUS [2] II. fil. ult. Petri de Courtenay, admodum puer fratri Roberto suffectus, cui nondum per aetatem idoneo, Iohannem Brennum, Regen Acrae cognomme Hierosolymitanum Italia [orig: Italiâ] evocatum, nomine solum cadutorem dedere [orig: dedêre]. Cuius filia [orig: filiâ] Maria [orig: Mariâ] vel Martha [orig: Marthâ] ducta [orig: ductâ], A. C. 1239. coronatus est. Hinc in Galliam appulit, a Ludovico IX. opem Contra Graecos flagitans, cuius auxiliis subnixus in Graeciam rediit, sed ab Alexio Caesare, cognomine Strategopulo, Michaelis Palaeologi Duce, qui per subterraneum meatnm a proditoribus monstratum Constantionopoli intravit, pulsus in Italiam cum Pantaleone Iustiniano Patriarcha, se recipit. Postquan Latini 58. ann. Imperium tenuissent. Obiit A. C. 1273. Nagius in Ludovic. V. Onuphr. Chron. Gregoras l. 8. Blondus 7. Decad. 2. Baldwin Germanice est audax victor. Anglice Abold vvinner; idem quod Winbald; ut Nicolaus et Laonicus. Bald autem olim pro Bold, i. e. Audax, confidens: Auctores Kilianus et Lips. Epist. 43. Cent. 3. Sic Ethelbald, nobiliter audax, et Willibald, valde audax, Respondet fere Graecis Thraseas Thra symachus, Trasyhulus. Win autem idem est quod ni/kh victoria, ut Tatavvin, doctus victor, Bert-vvin, clarus victor et Unvvin adhuc apud Danos, i. e. Anicetus, Uncoquer'd. Camden.

BALDUINUS [3] I. ex Principe Edessae Rex Hierosol. post Godofredum Bullionaeum, fratrem, A. C. 1100. Acren, post 20. menses cepit; ut et tortrosam, sed ipse mox Ramae obsesius, ea [orig: eâ] occupata [orig: occupatâ], vix evasit. A. C. 1190. cepit Bernardus fil. Raimondi, Comes Tholosanus, Tripolim, quam Comitis titulo sub Rege tenuit. Tandem Barutho [orig: Baruthô] et Sayda [orig: Saydâ] anno [orig: annô] post occupatis, agrisque prope Hierosolymam Christianis, qui inter Arabes vixerant, distributis, obiit Balduinus, A. C. 1118. regni 18. in monte Calvariae sepultus. Cuil. Tyr. l. 11. et 12.

BALDUINUS [4] II. de Burgo, fil. Comitis Rethelii, ex Gallia, A. C. 1180. postquam Eustachius, Comes Bononiensis, frater Godofredi et Balduini I. iure in regnum cessisset, Rex terrius Hierosolym. coronatus est. Saracenos, qui Rogerium Antiochenum A. C. 1120. vicerant, ingenti clade affecit. Ab his tamen anno [orig: annô] post captus, Tyro [orig: Tyrô] urbe illis cessit. Obiit liberatus, A. C. 1131. regni 13. Gul. Tyr. l. 12. et 13. Sanut. l. 3. part. 6.

BALDUINUS [5] III. fil. Fulconis Andegavensis quintus Hierosolym. Rex. ei cum matre Melesinda successit. Cepit Ascalonem, cum aliquibus locis maritimis, Obiit A. C. 1162. regni 20. nullis ex Theodora,

BALDUINUS [6] IV. cognomine Mezel, i. e. leprosus, fil. Almerici, ex Angnete Courtenaea, regnum obtinuit, A. C. 1174. quod, eo [orig: eô] adhuc minorenni, a Raimondo Comite Tripolit. est adm inistratum. Sibyllam sororem Guilielmo Comiti Montferratensi cognomine Longas Ensis. elcoavit, e qua Bladuinum v. Susceptum, cum vix quinquennis esset, coronari iussit. Guilielmo [orig: Guilielmô] vero mortuo [orig: mortuô] illam Guidoni Lusiniano uxorem dedit. Interim vicit Saladinum, Hierosolymam occupare conatum. et obiit A. C. 1285. Nepos Balduinus V. anno [orig: annô] post, a matre, veneno [orig: venenô] necatus creditur, quo maritum suum Guidonem ad regnum eveheret. Gul. Tyr. l. 20. et 21. Sanut. l. 3. p. 6.

BALDUINUS [7] I. cognomine Brachium ferreum, Comes Flandriae fil. Odoacri, qui Saltuum Flandriae praefectus erat, (sie enim gubernatores a Regibus Glliae huc missi dicebantur.) Rapta [orig: Raptâ] Iudita [orig: Iuditâ], filia [orig: filiâ] Caroli Calvi, et Eardulphi Angli vidua [orig: viduâ], a Papa excommunicatus, Romam venit, et Nicolao [orig: Nicolaô] I. intercedente, Socero reconciliatus, Flandriae comes primus hereditarius factus est. Obiit A. C. 879. Gucciard. Histor. Belg. Mezeray et Dupleix, in Caralo Calvo.

BALDUINUS [8] II. cognomine Calvus, prioris fil. a Carolo Simplici Atrebatum urbe exutus, licet ei contra Danos Normannosque strenuam navasset [orig: navâsset] operam. Quod aegerrime fereens Wimonacus dominus Insul. Vasallus eius, Fulconem Archiepiscopum Remensem, cuius consilio [orig: consiliô] Carolum id fecisse suspicatus est, per in sidias occidit, A. C. 900. Obiit, A. C. 918. fil. Arnolphum Magnum successorem relinquens. Iidem.

BALDUINUS [9] III. fil. Arnolphi Magni ante Patrem obiit, filio [orig: filiô] Arnolpho [orig: Arnolphô] Iuniore successore relicto [orig: relictô], A. C. 965. Mayer. Chron. Flandr.

BALDUINUS [10] IV. cognomine Barbatus. fil. Arnolphi II. ex Rosele, filia Berengarii, Italiae Regis, successit Patri, A. C. 989. Cepit Valentias, aliaque loca. Fortunatissimus sui saeculi Principum, ni [orig: nî] Balduinum V. genuisset. Iidem.

BALDUINUS [11] V. cognomine Friso, dein Bonus, gener Roberti, Galliae Regis cuius fil. Adelaidem duxit, A. C. 1027. Cupidine dominandi in transversum actus, armis Patrem pepulit, qui a Ricardo III. Normanniae Duce restitutus est. Post eius mortem, fil. Boni cognomen meruit, Hannoniam occupavit, Regnum Galliae sub Philippo I. administravit. Obiit, A. C. 1067. Balduino [orig: Balduinô] et Roberto [orig: Robertô] filiis relictis.

BALDUINUS [12] VI. cognomine de Monte, quia Montibus Richildam Renieri IV. Comitis Hannoniae heredem duxit, Frisia [orig: Frisiâ] Robertum fratrem pulsurus, in przelio cecidit, A. C. 1070. Arnolpho [orig: Arnolphô] III. et Balduino [orig: Balduinô] filiis relictis. Quorum ille a Roberto, A. C. 1071. occisus, hic Hannonia [orig: Hannoniâ] contentus esse coactus est.

BALDUINUS [13] VII. cognomine Securis, quia semper aliquam manibus et in insignibus gestabat, fil. Roberti, ei successit A. C. 1111. Ludovico Crasso contra Hnric. I. Angliae Regem praesto fuit, vulneratusque in exigui castri obsidione, quod Bures en Caux dictum, paulo post, intemperantia [orig: intemperantiâ] dolorem augente, A. C. 1119. obiit. Successit ei Carolus Bonus, sororis fil. ex Canuto Daniae Rege frustra Clementia [orig: Clementiâ] Burgunda [orig: Burgundâ] matre, quae secundis nuptiis Godofredo Comiti Lovaniensi nupserat, in Guil. Yprensem, Flanriae spurium, qui eius neptem habebat coniugem, regionem trnsferre conata [orig: conatâ]. Guaguinus, l. 7. Poludor. l. 11. Mayer. in Chron. Mezeray, in Lucov. Crasso.

BALDUINUS [14] VIII. Comes Hannoniae, duxit A. C. 1169. Margatetam Flandricam, sororem Philippi Somitis.

BALDUINUS [15] IX. factus est Imperator Constantinopolitanus. Vide Balduinus I. Imper.

BALDUS [1] de Ubaldis Petrus, Perusinus, ICtus celeberrimus sui temporis, Bartholi discipulus, Bononiae docuit, plurimos scripsit in Ius Utrumque commentarios. Obiit Ticini an Patavii, A. C. 1400. vel 1423. ut Trithem. vult. Fratrem habuit Angelumm Baldum, studiorum socium et scriptorum aliquot Iuridicorum auctorem, qui eodem [orig: côdem] anno [orig: annô] obiit. Ioh. Fischardus, in vitis ICoss. p. 247. Vide et Buchol. Ind. Chronol. ad. A. C. 1344. et 1420. Iuris disciplinam tam avide arripuit, ut anno [orig: annô] aetatis 17. publice de ea disputare coeperit: Postea Bononiam, ubi Battholus docebat, ad ius interpretandum vocatus, magnam sibi gloriam docendoque scribendoque conciliavit. Inde Papiam invitatus a Iohanne Galeacio Mediolan. Duce, Ius ibi Civile professus est. Post magnos tandem in disciplina hac illustranda labores exantlaros, Papiae, relictis filiis duobus, Iuris itidem apprime peritis, decessit: admorsus in labio inferiori a rabiosa canicula, quam in delitiis habebat, ut quidam referunt. Lepideum est, quod de eodem, et Bartholo Praeceptore eius primum, postea collega, tradunt, tantam aliquando inter utrumque altercationem publice fuisse exortam, propter variam lectionem §. ult. l. si Creditor. ff. de distract. pignor. ut Pisas communi consilio [orig: consiliô] miserint, qui exemplar librorum, qui tunc Florentini nominabantur, inspicerent, visum utrum Nullam venditionem, ut Bartolus; an Ullam, ut Baldus contendebat, scriptum haberent, Prateius apud Ioh. Calvin. Lexic. Iurid.

BALDUS [3] Ital. MONTE BALDO, mons Italiae et Veronensis sgri, in ditione Veneta; etiam in principatum Tridentinum excurrit, inter Athesim fluv. et lacum Benacum. Maginus.

BALEARES vulgo Maiorque, et Minorque, duae insul. Maris Mediterran. ante Hispan. quarum maior, quae Orientem spectat, longa est 100. mill. pass. circuitu 380. Cuius praecipua oppida olim fuere [orig: fuêre] Palam, et Pollentia. Minor longa est 60. ambitu 150. Sic dictae (ut quidam volunt) a Baleo quodam, Herculis comite ibi relicto, Aut a)pi\ tou= ba/llein, h. e. a iaculando, propterca quod fundae. et iaculationis Balcares peritissimi habiti sunt. Tradit enim

Lycophron, et post eum Florus, l. 3. c. 8. eam hisce insulis consuetudinem fuisse observatam, ut esurientibus filiis a matribus ientaculum in sublimi trabe poneretur, quod illi contingere non poterant, nili prius funda [orig: fundâ] deiecissent. Maiorcam autem Didodor. Sic. l. 5. mazimam esse scribit, post 7. magnas, quod nonnulli perfunctorie legentes sibi finxerunt 7. esse Gymnesias, sive Baleares (eaedam enim sunt. Hesych. *baliari/des2, nh=toi ai/ peri\ ku/rnon, ai( de\ au)tai\ kai\ *gumnhsi/ai.) Hinc Eustath. in Dionys. *(epta\ de\ ei)po/ntwn tinw=n ei)=nai ta\s2 *gumnhsi/as2 nh/sous2, o( *gewgra/fos2 du/o au)ta\s2 le/gei Balearium autem originem Graeci conantur sibi asserere; aliis e Boeotia cum Lyeophrone, aliis e Rhodo deucentibus. Sunt enim, qui a Rhodis kata\ th\n e)k *troi/as2 e)/fodon ta\s2 *gumnhsi/as2 nh/sous2 ktisqh=nai le/gousi. Ita Strabo l. 14. Hinc Silius l. 3. v. 364.

Iam cui Tlepolmus sator, et cui Lindus origo
Fervida bella ferens Balearis et. alite plumbo.

Nam in bello Troiano Rhodiorum Dux Tlepolemus fuit, Nempe tam Boetotos, quam Rhodios ad has insulas applicuisse credibile est. Baleares tamen a neutris descendisse, palam arguunt lingua et mores plane dissoni. Gens enim fuit aliena profsus ab omnicultu --- Domus illis antra fuere [orig: fuêre]: vestes, ut quidam aiunt, aestate nullae, hieme autem ex pellibus. Pro unguentis, quibus se ungerent, oleum lentiscinum, cum adipe suillo: Ignotum argenti pondus et auri. Vini ultra modum avidi erant, quo [orig: quô] tamen carebat regio, et ita mulierosi, ut in nupriar um sollemnibus cognati et amiei omnes cum sponsa [orig: sponsâ] con cumberent, priusquam ea viro permitteretur, Itaque in bello pro stipendio nihil exigebant, quam vinum et mulieres; et pro mulieris captivae lu/trw| dabanrur viri quatuor. Cadavera fustibus minutatim concerpta, et in vasis recondita lapidibus obruebant. Unicum in bello telum fundae tres, e melancrena, seu melancreni iunci genere, quarum diversus usus; aliae enim propius, aliae eminus feriebant; Una circa caput aut collum, altera circa ventrem, aut lumbos, tertia in manu fuit. Huius artis doctores Phoenices habuisse dicuntur. Strabo, *sfendonh=tai a)/ristoi le/gontai, kai\ tou=t' h)/skhsan, w(/s2 fasi, diafero/ntws2, e)co/tou *foi/nikes2 kate/xon ta\s2 nh/sous2. Quod vero non est absimile. Nam ex Scriptura planum est, hanc artem inter Phoenices et Ebraeos pridem fuisse in usu. Iam vero ab hac atte *baliarei=s2 cur dicti sint, non satis liquet. Constat quidem, inde appellatos, Nam palam nugatur Isacius in Lycophronem, cum Balearidas insulas dici vult, quasi *baleri/as2 h)toi u(gieina/s2 h. e. Valerias. sive sanas. Et iampridem explosa est Livii fabula, Epit. l. 60. de Baleo Herculiscomite. Proinde ipse Livius: Baleares a teli missu appllati. Et Polyb. l. 3. *baliarei=s2, ou(\s2 kuri/ws2 me\n kalou=si sfendonh/tas2. *)apo\ de\ th=s2 xrei/as2 teiu/ths2 sunwnu/mws2 kai\ to\ e)/qnos2 au)tw=n prosagoreu\ousi kai\ th\n nh=son. Idem habent Strabo, Diodorus, Stephanus, Enstahius, et Isidorus, qui in id omnes magno [orig: magnô] consensu conveniunt, ut Baleares ab usu fundae velint esse nominatos. Quod tamen alitet atque aliter edisserunt. Nam alii ex Graeca lingua Balearium nomen tamquam sidiculis extorquent, ut Isidorus post Diodorum, qui *balliarei=s2 ideo scribit per duplex l. ut a)po\ tou= ba/llein deducat. Alii rem nude esterunt, nulla [orig: nullâ] explicatione addita [orig: additâ], ut Stephanus, Livius, et Polubius. Alii denique, ut Eustatbius et Strabo, vocem esse volunt vernaculae linguae, vel Phoeniciae, quod verissimum. Omnino enim *baleari\s2 est [gap: Hebrew word(s)] Baal jaro i. e. magister iaculi, seu proiciendi lapides. Et ob hoc clari apud Poetas perhibentur, qui eatundem fundarum saepe meminerunt. Virg. Georg. l. 1. v. 309.

Non secus exarsit, quam eum Balearica plumbum
Funda iacit; volat illud, et incandesit eundo.

Impiger et torto [orig: tortô] Balearis verbere sundae
Ocior. --- --- - --- -

Eodem pertinet, quod Baleares Graece Gymnetes dicti sunt, et insulae Gymnesiae, sive ad exercitationem cum Strabone referas, aut ad nuditatem eorum, qui in bellum prodeunt, solis fundis instructi. Quo referenda haec Hesychit, *gumnh=tes2, oi( mh\ e)/kontes2 o(/pla, oi( de\ tou\s2 sfendonista\s2, oi( de\ tou\s2 gumnou\s2 maxome/nous2. Sunt qui Gymmetas dici volunt, quia aetatem nudi exigunt; Ita Livius ac Diodorus. Atqui a Lycophrone describuntur non omino nudi, sed sisurnodu/tai, Sisyrna [orig: Sisyrnâ] induti, i. e. tunica [orig: tunicâ] villosa [orig: villosâ], ex velleribus, item a)/klainoi sine lana et nh/lipoi, discalceati. Itaque vereor, ne veteres ob id ipsum aestatem exigere nudos finxerint, quia non satis constabat, quorsum Gymnetes dicetentur. Eiusdem farinae est fabula de Boeotis, naufragio [orig: naufragiô] facto [orig: factô], ad Gymnesias nudis enatantibus. Bochart. l. 1. Chanaan, c. 35. In his insulis trantus olim cuniculorum proventus fuit, teste Plinio [orig: Pliniô] l. 8. c. 55. ut in eos praesidium militare ab Augusto petere sint coacti. Cheradas ab Apollonio vocari, annotavit Gerbelius. Sane Strabo eas koiradw/deis2 appellat, h)/toi petrw/deis2. Vide Eustath. ad Dionys. v. 457. Antoninus vocat Maiorem Columbam, et Minorem Nuram. Alphonsus Aragonius, eiecto [orig: eiectô] Baleatium Rege, cognato suo Baleares Insul. rapuit. A. C. 1344. Mariana de reb. Hispan. In praelio quoque Cressiaceno, quo [orig: quô] Galli ab Anglis ingenti clade affecti praeter Iohannem Bohemiae Regem etiam Rex Balearium cecidit. Froissard. l. 1. circa A. C. 1346. Hodie ad Hispaniam pertinent, ab ea vix 70. milliar. distantes; Inter se autem 25. mill. pass. Maior, quae Maiorica, Urbem habet cognominem amplam et munitam, et 34. Vicos; in circuitu est 140. mill. pass. Minor, quae

Minorica, oppid. habet Citadelli dictum, cum 4. vicis, estque vix 50. mill. pass. Baudrand. Vide Maiorica et Minorica.

BALEAZARUS Menandro Ephesio apud Iosephum contra Apion. l. 1. *aleazaros2. seu *ba/alroa/zeros2 alias Balatorus, Turi Rex, patri Hiromo successit, vixit annos 43. regnavit annos 7. Eum excepit Abdastartus fil. quem vide. Eius tempore Regina Sabae Hierosolymam venit, Helvicus Theatro Histor. p. 44. 45.

BALENA piscis genus, quod, perinde ac scurgio apud Anglos, solius est Regis, ut habent Bractonus de Corona l. 3. c. 2. §. 4. et Fleta l. 1. c. 46. LL. Scaniae Andreae Svenonis l. 8. c. 1. Omnes pisces, sive sint mortui, sive vivi, si casu versus terram appulsi, ut manus hominum non possint effugere, occupantibus conceduntur, praeter sturgionem, qui iuri Regio a quocumque vepertus fuerit, totus cedit: praeter quoque cetum. de quo, quicumque primus advenerit, si pedes venerit, fascem suis sufficientem humeris; si eques, onus equi: si auriga, quantum currus trahere poterit: si nauta cum navi venerit, quantum navis sex remorum deportare poterit: deportabit, eventumque rei exactori Regis nuntiabit, alias tres marcas nummorum persolvet. De decima Balenarum, vide Monasticon Anglic. Tom. I. p. 30. et Tom. 3. p. 4. Adde, quae de Balaenis observavit Cleyracus ad LL. maris Oleronenses, Art. 44. laudatus Carolo du Fresne in Glossar. Vide quoque supra ubi de Balaenis.

BALERUS Rex Cadusiorum, cuius epistola ad Saporem Persiae Regem, de Valeriano Impertore captivo libertati restituendo, legitur apud Trebellium Pollionem in Valeriano Patre, c. 5. cuius initium: Remissamihi auxilia integra et incolumia gratanter accept, sed captum Valerianum Principem non satis gratulor, magis gratularer, si nedderetur. Romani enim, etc. Ubi Palatinus Velenus habet, et editio prima; scripti quidam Belenus: quod magis probat Salmas. quam Balerus, Not. ad loc.

BALESIUM maritimum Italiae oppid. non procul a Briundusio. Plin. l. 3. c. 11. Vide Aletium.

BALESTRA hodiernis Graecis appellatur instrumentum Chirurgicum, balistae exiguae formam referens, quo [orig: quô] sanguinem illi demittere solent. Eius usus inprimis in monte Atho, ubi Calocerorum ultra viginti milia: descriptionem habes et figuram, apud Iac. Sponium ltinerar, Graec. Part. 3. p. 256. et seqq.

BALETUS Hipponis fil. Corinthi civitatis primus auctor et fundator. Velleius l. 1. c. 3.

BALEUS [1] I. Rex Assyriorum, ab A. M. 2199. usque ad An. 2228. Alius, imperium tenuit, ab A. M. 2302. usque ad an. 2353. Euseb. Chon. Augustin. de Civ. Dei l. 18. c. 3.

BALGENTIACUM Urbs Galliae Lugdunens. cum ponte ad Ligerim fluv. in Belsia provinc. et Aurelianensi agro, media inter Aurelianum et Blesas. Titulum Comitatus habet. Capta ab Anglis, A. C. 1428. sed anno [orig: annô] post a puella Aurelianensi recepta. Ibi concilium A. C. 1102. quo [orig: quô] Philippus I. et Bertrada divortium petierunt; et 1152. quo [orig: quô] Ludovici Iunioris et Eleonorae divortium decretum. Concilia Gall. Baugency vulgo.

BALGIUM vulgo BAUGE, oppid. Galliae, in Andegavensi provinc. 3. leuc. a Flexia in Meridiem et 5. a Salmurio in Boream.

BALIAE seu BALLIVAE dicuntur in Monasteriis, officinarum in iis praefecturae, Monachis demandatae, apud Innocentium III. Pontific. Rom. l. 13. Ep. 55. Sic Matthaeus Paris. p. 110. Monachus, inquit, hallivam suam, si quam habet, amittat. Idem alibi, In qualibet Balliva, quas oboedientias dicimus, constituit. Vide Car. du Fresne in Glossar. Nempe Balia, item Baillia, et Balium apud recentiores, Gallis Bail et Baillie, Italis Balia, administratio rerum et bonorum pupilli; a Baiulus, quae vox inter alia Tutorem notat, in Consuetudtnibus Municip. Galliae passim. Tabularium Privat. apud Car. du Fresne, Etsi ipse infans talis fuerit, qui in ballias debeat intrare, ipsi possessores illius lociteneant et nutrant eum: et, quando infans and perfectam venerit aetatem, et de ballia exire poterit, honorem recipiat, etc. Item, in genere, quaevis bonorum administratio, apud Falconem Benevent. in Chron. Iureiurando [orig: Iureiurandô] sirmavit, quod Conestabiliam et Rectoraticum, aut aliquam Baliam publieam non acciperet. In Charta A. C. 1159. apud Ioffredum in Nicea p. 175. Omnes administrationes sive balias etc. Quo [orig: Quô] sensu Balium Regni, occurrit apud Hugonem Falcandum de Siciliae calumit. p. 671. Reginam autem praecepit totius Regni curam et administrationem (quae vulgo Balium appellatur) tandiu gerere, dum puer eius prudentiae esset, quae negotiis provide disponendis sufficere putaretur, etc. Vide Car. du Fresne in Glossar. in voce Baiulus.

BALIARDUS Philosophus Peripateticus, Patisiis floruit; ab Orthodoxis tamen in quibusdam aberrans, a quibus nec per Synodum, iussu Regis Ludovici, huius gratia [orig: gratiâ] coactam, avelli potuit. Volaterran. Vide Petrus Abaelardus, it. Abaillardus.

L. BALIENUS Catilinae avunculus, Lucretium Asellam, consulatum, contra voluntatem Syllae, ad perturbandum civitatis statum petentem occidit, iussu Syllae tunc Dictatoris; accusatus postea, ac damnatus est, Ascon. Paedian.

BALINGARIA seu BALINGARIUS navis bellicae species, cunabuli, quod Balinia seu Balingia olim Galli vocabant, formam referens. Thomas Walsinghamus in Richardo II. Tandem pene solus fugiens in balingario, pervenit ad eundem Comitem. Infra, Recepta sunt autem ibi vasa --- 21. cum quibusdam visis eorum, scilicet 4. Bargis et uno Balingario. Alibi, Hostes enim erant 5. vasa bellica, qualia Balingarias appellamus. Idem infra Bargia et 7. Balingariae periclitatae sunt, ante villam de Calesia etc. in LL. Alfonsinis part. 2. tit. 25. lege 7. appellatur Balener, apud Eund.