CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BARALIO apud Lucam Tudensem aera 1065. calcei species, qua [orig: quâ] rustici olim utebantur. Ita enim is, Fecit sibi et suis militibus de coriis curudis et ligneis viminibus, rusticorum more, calcamenta, quae vulgariter Avarcas et Baraliones vocant. Car. du Fresne. Vide quoque supra in voce Abarca.

BARALOTTI Bononiae Haeretici quidam dicti sunt, a Barelotto, sectae auctore: habebant communes uxores; filios, divitias; a turpissimarum rerum facili obsequio, Oboedientes quoque dicti. Ferdin. Cordubensi Tract. de exig. annonis c. de Oboedientia.

BARAMPURA Urbs Asiae, in India, sub dominio M. Mogolis, iuxta Tapte, fluv. aliis Brampore. 200. milliar. ab urbe Agra, in meridiem.

BARANGI apud Cantacuzenum l. 1. c. 1. Officiales sunt, qui claves portarum Civitatis, ubi Imperator morabatur, custodiebant. Vocabulum Anglicum est illius aevi, teste Curopalata [orig: Curopalatâ]; qui custodes illos Anglos fuisse, securim ferentes, refert. Anna Comnena eos, ex Insul. Thule, arcessi consuevisse, tradit. Praefectus eorum Acoluthus dicebatur, uti legimus apud Dominicum Macrum in Hierolex.

BARANTOLAE Regis Navazmachel effigies in Musaeo Kircheriano asservatur, ut videre est apud Georgium de Sepibus in Deseript. eius p. 7.

BARAS ex Ducibus Hormisdae, Persarum Regis, huic iratus, quod cladem a Mauritio acceptam sibi im putans, muliebrem vestem ignominiae ergo misisset, per Persas abalienatos Regem excaecarum in carcerem coniecit, Cosroe filio [orig: filiô] ipsi surrogato [orig: surrogatô], A. C. 585. Zonar. tom. 3. etc.

BARASA i. e. in egestate, sive in cursu, vel in beneplacito, civitas Galaad, munita et magna, 1 Machab. c. 5. v. 26. in tribu Gad.

BARATATOR dicitur in Vita Clementis VI. Pontific. Romani Pseudowoldemarus ille, famosus Brandenburgicae Marchiae ante saecula aliquot turbo, de quo vide infra suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Sunt autem medio [orig: mediô] aevo [orig: aevô] appellari Baratatores, Impostores et Ceceptores. Unde apud Matrhaeum Paris. A. C. 1239. legimus, Friedericum Imperatorem accusatum, quod diceret, Tres Baratores suisse in Mundo, Moysen (alterum non nomino, ne vel sola [orig: solâ] alienae blasphemiae relatione innocentem chartam funestem) et Mahumetem. Iidem Baraterii quoque appellantur Hortensio Cavalcano de Brachio Regio Part. 5. num. 6. ubi sic vocari ait, qui praetorium nimis frequentant, h. e. Vitilitigatores, Gall. Chicaneurs: a voce citimae aetaris Baratum seu Barateria, cuies erymon Car. du Fresne arcessit a Barris, i. e. litium iudiciariis instructionibus ac praeparationibus, in quibus ut Plurimum dolus et artificiosae fraudes miscentur. Hodieque Italis Barattieri dicunturii, qui ex sordido lucro vitam agunt, vel qui Iudices peeunia [orig: peeuniâ] corrumpunt, atque adeo ipsi Iudices corrupti etc. Vide Car. du Fresne Glossar.

BARATHRUM locus profundus et tenebricosus in Attica, in quod facinorosos praecipitarunt [orig: praecipitârunt]. in hoc puteo multi erant uncini, alii sursum alii deorsum surrecti, in quem Phryga Deorum Matris tamquam furiosum demiserunt, quod indicassett [orig: indicâssett] Deam ad filiam inquirendam venire. Dea vero hoc [orig: hôc] facinore irritata sterilitatem regioni immisit. Quare Athenienses causa [orig: causâ] ex oraculo cognita [orig: cognitâ] hiatum sive labem obruervut ac Deam sacrificiis placarunt [orig: placârunt]. Alii nomen esse loci aiunt in Aegypto profundissimi. Est et generale nomen, apud Graccos pro quovis loco cavo et profundo. Hoc [orig: Hôc] etiam nomine appellantur terrae cavitates, quae fluvios hauriunt aliis in locis emerauros. Transfertur quoque ad alia. Martialis Barathrum femineum, pro locis muliebribus dixit l. 3. Epigr. 81. v. 1. Idem Stomachi imum hiatum Barathrum appellavit, l. 1. Epigr. 88. v. 4.

Pernicies, et tempestas, barathrumque macelli,
Quicquid quaesierat, ventri donabat avaro.

Barathrum, inquit Festus, Graeci appellant locum praecipitem, unde emergi non possit, additque venire a *basqu\s2 profundus, nisi *baru/s2 ibi legendum. Ridicule vero Isidorus l. 54. c. 9. ubi barathro Latinum etymon assignat, ac dici putat, quasi voratrum. Nec multo [orig: multô] melius Cael. Rhodig. l. 17. c. 9. a *bai/nein scil. ab eundo, nempe quia, ex eius mente, proprie ita dicantur catarractae ob aquarum ingressum. Quanto verisimilius doctiss. Martinius a Chaldaeis esse putat, quibus [gap: Hebrew word(s)] ber puteus est et [gap: Hebrew word(s)] athar lacus, quippe Ionibus dicitur *be/resqron quod Hesychius exponit koi/lwma kataxsqo/nion. Nic. Lloydius. Vide Suidam, in *ba/rasqron, ut et infra Caeadas.

BARBA [1] auctore Eustathio [orig: Eustathiô] in. 2. Odyss. portus Troezenis est, urbis Argivorum.

BARBA [2] ut olim Philosophorum, Cynicorum inprimis, vide ibi: sic hodieque Sacerdotum Graecorum, praecipuum gestamen, et ipsa [orig: ipsâ] nonnullis fide charius; quippe cum non paucos illorum, quum ad radendam eam a turcis condemnantur, ignominiam hanc, qua [orig: quâ] non aliam maiorem aestimant, apostasia [orig: apostasiâ] a Christiana religione et circumcisone praevertere, narrat Iac. Sponius Itiner. Orient. Sed et olim Barbam alere virile visum, nec apud Graeeos quisquam, nisi

Alexander demum Magnus, Persico [orig: Persicô] luxu fractus enervatusque asperitatem patriam et frugalitatem exuens, barbam radere primus instituit, Chrsysippus de Volupt. l. 4. et ex illo Athenaeus Dipnosophist l. 13. Meminit tamen et Lacedaemoniorum legis, qua [orig: quâ] cautum erat, to\n mu/staka mh\ tre/fein, Keuchenius ex Plutarcho et Helychio, Not. ad. C. Nepotis Datamem, c. 3. Interim, sicut frequentissime capillos variis Diis, ita, quamvis ratius, Apollini barbam, religionis ergo, in illa gente fuiste positam, legimus. Unde Statius l. 3. Silvarum, Coma Earini; eum puerum, si exsectus non fuisset, Apollini etiam primum genatum florem consecraturum fuisse, dicit, v. 78.

Tu quoque nunc iuvenis, genitus si tardius esses,
Umbratusque genas, et adultos fortior artus,
Non nunum gaudens Phoebeia ad limina munus
Misisses: patrias nunc vertex solus ad aras
Naviget --- -

Romani similiter antiquioribus temporibus erant intonsi, donec anno Urb. Cond 454. Siculi primum Tonsores admissi sunt, teste Plinio [orig: Pliniô] l. 7. c. 59. A quo tempore Barbam quoque radere coepere [orig: coepêre], idque sub annum aetatis ut plurimum vigesimum primum, uti ex Macrobio in Somn. Scipionis l. 1. c. 6. discimus, qui ter septenarium numerum requiri ad bar bam radendam, tradit: atque ita Neronem posuisse, ex Fastis liquet. Caesarem tamen Octavianum vigesimo [orig: vigesimô] dem um quinto [orig: quintô], et Caligulam iam vigesimo [orig: vigesimô], id fecisse, narrant Dio et Sueton. Calig. c. 10. Erat autem dies hic positionis sollennis. Iuvenal. Sat. 3. v. 186.

Primitiasque eius alicui e Penatibus suis Deo consecrabant. Hinc Nero Iuvenalia instituit, et Barbae suae rasae tri/xas2 e)s2 sfai/rion xrusou=n e)mbalw\n a)ne/qhke tw=| *d+i\i tw=| *kapitwli/nw|, pilos, in Sphaeram auream coniectos, Iovi dedicavit Capitolino, ut habet Dio l. 61. in fin. De eodem Sueton. c. 12. Inter Buthysiae apparatum, Barbam primam posuit, conditamque in auream pyxidem, et pretiosissimis margaritis adornatam, Iovi Capitolino consecravit. Cuiusmodi Pyxidis aureae, in qua barba condita, meminit quoque Petronius ubi de Trimalcione, Venerisque signum marmoreum, et pyxis aurea non pusilla, in qua Barbam ipsius conditam esse dicebant. Itaque viri imberbes erant, sicuti ex numismatibus aliisque monumentis liquet. Iuvenes autem barbatulos fuisse, dicit Cicero: unde miratur A. Gellius l. 3. c. 4. barbam Scipioni iam quadragenario demum rasam fuisse. Hanc vero qui ponebant, vel radi solitos, vel psilothro [orig: psilothrô] aliisque medicamentis, pilos extirpasse [orig: extirpâsse], docet Anton. Thysius IC. Notis in l. c. Primus Hadrianus hunc morem mutavit, ut ex Spartiano et nummis liquet. Unde *)adrianos2 prw=tos2 to\ ge/neion kate/deice, Hadrianus primus barbam nutrivit, ait Ioh. Xiphilinus in Traiano. A quo omnes fere Imperatores barbati: inter quos Verus prope barbatice eam demittete solitus est, ut idem Capitolinus in Vita eius habet, c. 10. ubi tamen ad vulgaris amicae arbitrium eam posuisse notatur. Sed qui molliores fuere [orig: fuêre] inter eos, ii in gratiam Antiochensium (qui una cum Syris eos, qui barbam alerent, aversabantur et subsannabant, ut docet vel Iuliani *misopw/gwn ) barbam posuerunt; Sic Verus hic. Sic de Caracalla Dio, e)n *)antioxei/a e)tru/fa w(/ste kai\ to\ ge/neion pa/nu yili/zesqai. Antiochiae luxuriei se dabat in tantum ut et barbam tenuaret. Similiter Heliogabalus, ut scribit idem, e)yili/zeto w(/ste kai\ e)n tou\tou gunaiki/zein, Barbam radebat, ut hinc plane effeminaretur: Contra Macrino, cum severitatis famam affectaret, ac velut alter Marcus haberi vellet, etiam in oculis Antiochensium, barbam prolixe alente, uti legimus apud Herodianum. Sequenti tempore radendi mos iterum inolevisse inter Imperatores videtur, cum nummi Imperatorum qui ante Heraclium fuere [orig: fuêre], non solum id, sed et Auctor Chronici Alexandr. testetur, quo [orig: quô] loco [orig: locô] Iustinianum describit, quem mentum rasum, w(s2 oi( *r(wmai=oi, sicut Romani, habuisse refert. Primus iterum Heraclius barbam latam promissamque nutrivit, ut ex nummis eius apparet, ciontrarium frustra Cedreno [orig: Cedrenô] asserente, a quo tempore, moris fuit Orientalibus tam Graecis, quam aliis nationibus, ut habet Antistes Tyrius, barbas tanta [orig: tantâ] cura [orig: curâ] et omni sollicitudine nutrire, pro summoque probro et maiori, quae unquam irrogari potuerit, ignominia [orig: ignominiâ], reputare, si vel unus pilus quocumque [orig: quôcumque] casu sibi de barba cum iniuria detraheretur. Subdit deinde, Barbam ea [orig: eâ] diligentia [orig: diligentiâ] conservasse [orig: conservâsse] Graecos, tamquam argumentum viri, vultus gloriam, hominis praecipuam auctoritatem, l. 11. c. 11. Transiit mos ad Longobardos, apud quos per barbam aut capillos trahere, iniuriae maioris species fuit, L. Longob. l. 1. tit. 6. §. 4. et l. 2. Feud. tit. 27. Francos item, in qua gente Barbae rasionem similiter praecipuam fuisse iniutiam habitam, ditcimus ex Gestis Dagoberti Regis c. 6. et Reginone ad A. C. 546. Vide Paulum Iovium in Elogio Fr. Philelphi et Gobelinum Personam in Cosmodromio p. 266. Neque vero saeculares solum, uti vocant, sed et Sacerdotes ipsi ac Clerici, inter Graecos, uti dictum, Barbam aluere [orig: aluêre]. quod tamen Latini imitati non sunt. Gregorius VII. l. 8. Ep. 10. Seilicet ut, quemadmodum totius Occidentalis Ecclesiae Clerus, ab ipsis fidei Christianae primordiis, barbam radendi morem tenuit ita et ipse freater vester Archiepiscopus raderet. Vide Aeneam Paris. adv. Graecos quaest. 5. et quae Car. du Fresne adnotavit ad Alextadem p. 283. Atque hi barbam Deo consecrare dicebantur. Monachi effecti, in Vita S. Willhelmi Ducis c. 23. Edit. Mabillonii. Exceptis Fratribus Conversis, in Monasteriis, qui inde ut plurimum Fratres Barbati dicuntur, uti infra in voce Barbati videbimus. Ponunt autem barbam Monachi, non sine praevia Barbae benedictione, uti indigitat Ademarus Cabanensis apud Bessium p. 328. de Iordano Episcopo Lemovicensi. Inde ad tumulum S. Martialis Missam audivit et iuxta Monasterium eo [orig: eô] die regulariter hospitatus est. Crastino [orig: Crastinô] barbam benedi iubet et detondi, et sic ad Sedem S. Martialis in aula S. Stephani Iordanum deduxerunt, et cum baculo Pastorali ibi eum gratis honore

Pontificatus vestivit. Ubi Editio Labei habet, Die crastino [orig: crastinô] barbam Electo benedici iubet etc. Vide Car. du Fresne in Glossar. et Dissertatione de Nummis Byzantinis. In Anglia, quis Barbam posuerit primus, docet Theodorus Clainus Histor. Britann. l. 3. Henricus coman in hac Insula Princeps barbamque totondrt, eius exemplo [orig: exemplô] ducti Angli, qui sua [orig: suâ] memoria [orig: memoriâ] capillo [orig: capillô] promisso [orig: promissô] fuerant, omnes confestim tondebantur; ut alia taceam. Vide Thom. Dempster. ad Rosin. l. 10. c. 29. Addam saltem, Assyrios, coetera barbatos, in luctu barbam rasisse, capitis vero crines demisisse, Strab. l. 16. quod de Aegyptiis quoque testatur Herodot. l. 2. Contra, nulla [orig: nullâ] re magis indicasse [orig: indicâsse] luctum Romanos, quam barba [orig: barbâ] capilloque demissis, docet Sueton. Caligul. c. 5. Vide eundem Aug.. c. 23. Unde et Livius Dec. 3. l. 7. Veste obsoleta [orig: obsoletâ], capillo [orig: capillô] et barba [orig: barbâ] promissis, praeferens vultu habituque insignem ignominiae acceptae memoriam: quo [orig: quô] habitu fugit a Cannis Varro et in Urbem rediit, Iul. Frontinus Stratagem. l. 4. c. 5. Idem Hebraeis fuisse in more positum, e Sacris discimus, Hodieque Turcae et Arabes barbam promittunt, quam quibus, ceremoniis suffumigare soleant, quoties se mutuo invisunt, dicemus infra voce Xylaloe etc. Vide infra, ubi de Mortuos lugendi ritu, item de Supplicibus etc. de phrasi vero Adtentare barbam, supra; uti de Semivirorum apud veteres Romanos circa exornandam barbam cura, aliquid infra voce Ornatrices: adde, quae dicemus, in Pleniberbes, it. ubi, de Tondendi ritu, et Tonsura Petri: etiam voce Volsella, qua [orig: quâ] antiquitus sibi barbam vellebant oi( filo/kaloi.

BARBA [3] Aurea, idololatras Israelitas prodidisse, iam ab aliquot retro saeculis inter Christianos credita est. Hinc, cum Hebraei doceant, Mosen ideo auream vituli scobem in aquas coniedcisse et eas aquas populo bibendas obtulisse, ut idololatriae reos cognosceret: addunt Auctores non pauci, omnes tanti sceleris contage infectos, postquam aquas hausissent aurea [orig: aureâ] scobe aspersas, barba [orig: barbâ] aurea [orig: aureâ] factos esse insignes. Ita Petrus Comestor Exod. Histor. c. 73. Videns Moyses sibi indicatos a Deo scelerum auctores per pulverem bibitum, qui in barbis eorum mtraculose apparuit. Nauclerus Chron. Generat. 27. Dedit potum filiis Israel: remansit autem color auri circa ora nocentium, ita ut discerni possent ab innocentibus. Idem legas in Traditionibus Hebraicis perperam Hieronymo adscriptis, ad v. 6. c. 7. l. 1. Reg. in Bibliorum Transs. veter. Gall. inchoata A. C. 1289. Not. ad Exodi loc. cit. Alibique, sed frustra haec dicuntur. Nam nec certum est, Mosen et Levitas, cum in idololatras promiscua [orig: promiscuâ] caede grassari sunt, ullam notam diakritikh\n habuisse, qua [orig: quâ] vituli cultores a Fidelibus dignoscerent, ne pro illis hi caederentur. Neque enim tali nota [orig: notâ] fuit opus, cum [gap: Hebrew word(s)] universus populus, reus fuerit, ut diserte habetur Exodi c. 32. v. 3. Fuit nempe tam generalis haec defectio, ut inter toto idololatras, si qui in veri Dei cultu perstiterint, ii conspicui non fuerint, in tanto numero praevaricatorum. Itaque cum v. 28. eos, qui Deo adhaerebant, ad se convenire iussit Moses, praeter Levitas nulli adfuerunt. Et si necesse fuisset, vituli cultores speciali nota [orig: notâ] dignosci, barba aurea non suffecissket: cum fuerint in magno Populo imberbes multi iuvenes, neque dum vesticipes, multae mulieres, multi eunuchi, ad quos haec nota non pertinuit etc. Plura hanc in rem vide apud bochart. Hieroz. Parte prior. l. 2. c. 34. et supra in voce Aurea.

BARBA [4] Falsa, memoratur in Curia Gener. Catalaniae celebrata [orig: celebratâ] A. C. 1351. sub Petro Aragonum Rege. Ne quis barbam falsam seu fictam audeat deferre, apud Car. du Fresne Glossar.

BARBA [5] Gemina, qua mulli insigniuntur inferiorilabro [orig: inferiorilabrô], in deliciis olim, uti infra dicemus voce Mullus.

BARBA [6] Honesta, seu Honesta Barba cognomen Balduini IV. Flandriae Comitis uti habetur in Charta Roberti Regis Franciae A. C. 1023. cui is subscripsit, in Probat. Histor. Montmorenciacae, p. 13. apud Eund.

BARBA [7] Plena, apud Ael. Spartian. in Hadriano. c. 10. Nec Tribunum nisi plena [orig: plenâ] barba [orig: barbâ] facreret: i. e. iam ad plenum perducta [orig: perductâ], cuiusmodi barba [orig: barbâ] instructum Graeci a(dropw/gwna vocant, ut prima [orig: primâ] barba [orig: barbâ] dicitur esse o( prwtogeneia/zwn. Lucillius.

Requisivit autem plenam barbam in Tribunis, ut non annorum tantum, sed et integritatis eorum certus esset; Nam luxuria [orig: luxuriâ] infames adolescentes pletumque vellebant se et depilabant: Ita nonnulli. Salmas. vero ad aetatem solum hanc plenam barbam refert illosque tantum fecisse Tribunos Hadrianum vult, qui id aetatis essent, quae plena [orig: plenâ] barba [orig: barbâ] mentum operire consuevit: quod aperte indicat Valerianus in quadam sua Epistola apud Vopiscum. Neminem itaque Imperator hic Tribunum fecit iuniorem pleniberbe, quales Graeci plhrogenei/ous2 quoque et o(logenei/ous2 vocant: ut kakogenei/ous2, maliberbes, spanopw/gwnas2, etc. Vide eum Notis ad Spartian. et infra invoce Pleniberbes.

BARBAE Evulsio, inter sum mi dedecoris genera. Unde contumelia oris levigati, apud Arnob. adv. Gentes l. 6. ubi de Aesculapii statua a dionysio aurea [orig: aureâ] barba [orig: barbâ] spoliata: Si suberat Numen in statua nomini eius maiestatique sacrata, cur oris contumeliam levigati et dehonestati vultus non iusta [orig: iustâ] et merita [orig: meritâ] per sequutus est ultione? Et inter iustas belli contra Ammonitas suscepti causas Davidi fuit, quod Chanun Servis Davidis (quos consolatores ipsi miserar, patris obitum lugenti) abrasit dimidium barbae, 2 Sam. c. 10. v. 4. Vide quoque Philostratum de Vita Apollonii l. 7. c. 14. Procopium in Esaiam p. 120. Herodianum in Maxim. et Balbo, Alios.

BARBACOAE popali Americae meridionalis in regno Popaiani, versus montes, et inter fluv. Caucam et mare Pacificum. Sanson, Alti.

BARBAFLOT portus in pago Constantino, vulgo Barsteur, alias Barfleu en Contantin, olim Regum Anglorum, in transmatinas suas provincias venientium, appulsu nobilissimus. Ordericus Vitalis Hist. l. 11. et 12. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. An. 1675. Paristis edita [orig: editâ].