CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BASTIA urbs Corsicae insul. caput, sita in parte insul. Boreali, ubi alias Mantinum et Mantinorum oppid. Gaudet arce munita [orig: munitâ] et portu capaci, in litrore Thusco, ibique degit Gubernator.

BASTITANI Hispaniae populi prope Turdulos, qui et Bastuli. Strabo l. 3. *)entau=qa de\ o)/ros2 e)sti\ tw=n *)ibh/rwn tw=n kaloumen/wn *basthtana=n, ou(/s2 kai\ *bastou=lous2 kalou=sin, kai\ *ka/lph. Ptolemaeus, Bastoulw=n, tw=n kaloumen/wn *poinw=n, *menrali/a, *transdou/kta, *barbh/sula, *krahia|, *ka/lph. Ex Bastitanis autem sive Bastis facti corrupte [orig: corruptê] Bastuli, et corruptius Blasturi, apud Marcianum, l. 2. Peripli, ubi meminit circa Carreiam *blastourw=n tw=n kaloume/nwn *poinw=n, nempe respectu originis. Nam ad eos maxime pertinent haec Plinii, ut docet sermonis serios, Oram eam universam originis Poenorum existimabat M. Agrippa. Vide Bochart. de Phoen. Col. p. 685. Nic Lloydius.

BASTONACUM Gall. Bastoigne, oppid. amplum Belgii, in Ducatu Lucemburg. prope Arduennam sylv. Aliis Bastonia; estque adeo lepidum et cultum, ut dicatur incolis Paru en Ardenne, 8. leuc. a. Lutzemburgo.

BASTONERII in Charta Perri II. Aragonum Regis MSS. pro confirmat. Libertatum et Consuetudin. catalaniae, Ordinamus quod Vicarii, Procuratores aut Officiales quicunqne, Sagiones, aut Bastonerii nostri, nominent a modo civitates, etc. *pa)bdofo/roi sunt, Apparitores, Bedelli, Italice Bastonieri, Virgiferi. Vide Car. du Fresne Glossar. A Gallico Baston, unde quoque Bastonicum, arctissima custodia, in Capvular. Engilenheunensi c. 1. in Capitulis Caroli M. l. 6. c. 96 et Caroli C. tit. 20. 27. 29. alibique; forte quod Carterum enstodes baculis insignes essent, tum ad mnneris indicium, tum ad coercendos incarceratos. Sic certe ministri Flerae, antiqui apud Anglos carceris, pictis hodieque dignoscuntur baculis, a quibus et ipsimer Bastons nuheupati sunt. Vide Spelmann. et Car. du Fresne Glossar.

BASTULI qui et Poeni, populi fuere [orig: fuêre] Hispaniae Baeticae prope fretum Gaditanum et oram maris Mediterranei, ubi pars Meridionssior Andaluziae, et pars maritima regni Granatensis Almeriam usque.

BASTUM Graece basto\n baculus; imo quidquid ferendo est; a ba/w, bw=, unde ba/zw et ba/skw, vado: a quo bath\r bathri/a, et bakthri/a, quae idem sunt cum basto\s2 et basto\n. Hinc etiam basta\ pro calceis, vel sandaliis. Hesych. basta\, u(po/dh/mata *)italiw=tai, Basta, calceos Itali scil. vocant. Nam basto\s2, calceus, ut a)na/baqron, ab eadem origine. Porro, asini clitellas et sagmata vox norat; indeque Graecum verbum basta/zw, et vox Latina Basterna orta. Vide quae diximus supra in vocibus Bastangarti et Basternae. Proprie voco Bastum seu Bastus, baculus fuit seu fustis, quo [orig: quô] onera portabantur, unde Gallicum Baston. *)ana/baston pro eodem dicebant. Unde et a)na/bastoi, quorum usus in puniendis adultetis: quos, pro mugilibus et raphanis; aliquando etiam manubrio [orig: manubriô] securis aut fuste percuti consuevisse, diseimus ex Appendice Proverbiorum, ex Vatic. Phalangas Latini dixere [orig: dixêre] istinsmodi perticas; hincque Phalangarios, tou\s2 tai=s2 dokoi=s2 a)pokremw=ntas2 ba/rh kai\ ple/onas2 a(/ma hasta/zontas2, etc. Istiusmodi igitur fuste Commodum orygis cornu transmisisse, tradit Ael. Lamprid. in Vita eius c. 13. Virtum ad conficiendas feras tantasum fuit, ut elephantum conto [orig: contô] transfigeret et orygis cornu basto [orig: bastô] transmiserit. Ita enim in optimo libro se legisse, cum vulgati codices hasta habeant, docet Salmas. Notis ad h. l.

BASULIENSES vel BASYLIENSES Libyae gens, quae cum bellum gerit, noctu pugnat. Nicol. Damascen. apud Stobaeum de Legibus.

BASURURA fluv. Americae meridionalis Caribanae regionis. Cadit in Amazonum fluv. paulo infra Cutignaram fluv. P. Texeira.

BATA Asiae vicus et portus, ubi Sinope urbs Austrum versus, huic orae plurimum opponi videtur. Strabo. l. 6. c. 11. Ptol. l. 5. c. 9.

BATAE Graecis *ba/tai Ptolem. inter Sericae populos, memorantur Ammiano l. 23. Batae vero Australi celsitudini montium acclinati: de quibus vide Salmas. ad Solin. p. 989.

BATALARE arma antiquis Boiariorum LL. tit. 3. c. 1. et tit. 2. c. 10. Latinis arma tractare est quod exercitium tam apud milites, quam gladiatores, in solo clypeo et gladio constabat, uri docet Vegetius l. 2. c. 14. et vidimus supra, ubi de Armorum exercitio. Hinc Batalatores, Galli vulgo vocant, qaumatopoiou\s2 et ludiones, qui in publico varios et mirisicos armorum gestum edunt, quod verbum etiam vulgus transtulit, ad omne genus histrionum. Indidem Batalia, Italis Bataglia, Gallis Bataille, pugnam praeliumque notat, apud Senatorem de Orthograhia c. 5. Helmoldum Chronic. Sclavor. l. 1. c. 93. alibique passim, etc. Vocis origo a Batalibus, sic enim recentiores dixere pro Battualibus, de qua voce dicemus infra suo [orig: suô] loco [orig: locô].

BATALUS tibicen lascivus, primum omnium calceis femineis in scena usus est, artemque tibiarum omni mollitie depravavit, a quo dissolutos et parum viros Batalos vocant; tale fuit Demostheni cognomen, teste Cael. Rhodig. l. 5. c. 13. Libamus, *(isto/rhtai ga/r tina *ba/talon *)efe/sion a)nlhth\n gene/sqai, o(/s2 prw=tos2 u(po/di/masi gunaikei/ois2 e)pi\ th=s2 skhnh=s2 e)xrh/sato, kai\ me/lesi kateago/si, a)po\ tou/tou de\ tou\s2 enlu/tous2 kai\ a)na/ndrous2 *bata/lous2 ena/loun. Unde Hesych. *ba/talos, katapu/gwn kai\ a)ndro/gunos, ki/naidos, e)/klutos2. Ceterum *ba/talos2 apud Atticos pudendorum pars. Sic enim Plut. scribit, *dokei= de\ kai\ tw=n ou)k eu)prepw=n ti lexqh=nai tou= sw/matos2 mori/on para\ toi=s2 (a)ttikoi=s2 to/te kalei=sqai ba/talos2. Nic. Lloydius.

BATANA locus iuxta Euphratem. Steph. Vide Agbatana apud eundem. Hic qhsaurofula/kion Regum Mediae et Persiae fuisse, testatur Isidorus Characenus. Ecbatana vocant Qu. Curtius et Iustinus. Hic l. 4. c. 5. Se quoque; cum transisset mare, non Ciliciam aut Lydiam (quippe tanti belli exiguam hanc esse mercedem) sed Persepolim, caput regni eius, Bactra, deinde Batana, ultimique Orientis oram, imperio suo destinasse [orig: destinâsse]. Sic lege. Nam MS. habebat Batava. Ille (scil. Iustin.) l. 12. c. 1. Centum nonaginta milia talentum Ecbatanis congesta.