CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BERDUA regio et desertum Africae cum Urbo cognomine in Libya deserta. Inter Gagoam et Lemptam regiones.

BERECYNTHIA mater Deorum, dicta a monte Phrygiae Berecyntho: cognomin. Cybeles, de qua suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Birg. Sen. l. 9. v. 82.

Ipsa Deum [orig: Deûm] genetrix fertur Berecynthia magnum
Vocibus his affata Iovem. --- --- -

Quo in loco Servius de aspiratione disceptat. Et sane Hesychius cum 7 legit, *bereku/ntai, *frugw=n ti ge/nou, kai\ pro/teron *berekunti/a h( *frugi/a, kai\ au)lo\s2 *bereku/ntios2. Pari ratione quoque legitur apud Suidam. Alias vero ut plurimum aspiratur. Virg. Aen. l. 6. v. 785.

--- - Qualis Berecynthia mater
Invehitur curru Phrygias turrita per urbes,
Laeta Deum [orig: Deûm] partu, centum complexa nepotes,
Omnes calicolas, omnes supera alta tenentes.

--- - --- qualis Berecynthia mater,
Dum cirta parvum iubet exsultare Tonantem
Curetas trepidos; illi certantia plaudunt
Orgia, sed magnis resonat vagitibus Ide.

BEREFELLARII quasi concacati, Gall. Breneux, ex Angl. Berdyed, h. e. permerdatus, appellatio obscena, certis quibusdam hominibus imposita, in Charta Thomae Archiepisc. Eboracensis in Monastico Angl. Tom. III. part 2. p. 5. Scilicet Praecentoris, Cancellarii et Sacristae, ac 7. Personarum, qui olim Berefellarii fuerant nuncupati --- Memoriae recolendae D. Iohannes de Toresby, dudum Eborum Archiepiscopus (boiit iie A. C. 1373.) ad honorem dictae Ecclesiae Beverlai et maiorem decentiam ministrantium in eadem provincia ordinabat, Personis in Ecclesia nostra Catheadrali et Metropolitico Eborum officiando Ecclesiae in divinis in habitu conformari. Sed quia eorum turpe nomen Berefellariorum partens risui remanebat, dictos 7. de coetero non Beresellarios, sed Personas volumus nuncupari, apud Car. du Fresne Glossar. Ratio nominis non siquet.

BEREGRA Praetutiorum in Ital. oppid. Ptolemaeus mendose *bere/tran vocat, Oppidani Plinio l. 3. c. 13. Beregrani. Et in Frontini l. de coliniis, est Beregranns ager. Situs eius incertus est, nisi quod Ptol. inter Interamniam id habtat, et Asculum, Hadriamque, et Plinius quoque in mediterraneis recenseat.

BERENGARIA Richardi Anglorum Regis uxor, filia Garsiae, Navarrae Regis. Polyd. l. 14.

BERENGARIUS [1] I. Foroiuliensis Dux, fil. Eberardi, et Gissae, Ludov. Piifiliae, regnum Italiae sibi vindicavit, contra Guidonem, Ducem Spolet. a quibusdam electum. Sed huic impar, recepit se ad Arnolphum Imperator. Postmodum, aemulum Ludovicum Bosonem, Regem Arelatensem et Comitem Provinc. sibi ab Italis proditum excaecavit. Imperator hinc coronatus a Iohanne IX. et X. Bulgaros, Hungaros, proprios tandem subditos infestos sensit, qui Rodolphum II. Burgundiae Transiuranae Regem ei opposuerunt. Contra quem Hungaros evocavit, a quibus Lombardia vastata, et Papia direpta, ipse tandem Veronae a suis occisus obiit, A. C. 924. regni 22. Sigonius, de regn. Ital. l. 6. Flodoard. Blondus l. 2. Dec. 2. Luithprand. l. 1. c. 6. etc.

BERENGARIUS [2] II. cognomine Iunior, fil. Alberti Marchionis ex Gissa, Berengarii I. filia, contra Hugonem, Regem Italiae et Arelatensem insurrexit, infeliciter. Hinc in Germaniam, ad Ottonem. Unde redux, Hugone ab Italis deserto [orig: desertô], parte Italiae potitus Regem se dixit, post mortem Lotharii, fil. Hugonis, Luit prandum Historicum ad Constantinum VIII. Imperatorem misit, in suos saeviens, ab Ottoneillorum precibus implorato captus A. C. 964. et in Germaniam abductus est. Obiit Bambergae, Luithprand. l. 5. et 6. Leo Hostiens. l. 1. Flodoar. Chron.

BERENGARIUS [3] Raimondus, Comes Provinc. filius secundus Raimondi Berengarii I. maritus Beatricis, heredis Comitatus melgueil prope Monspelium, cum vicinis bellum gessit, occisus in praelio, vel a pitatis, ut alii volunt, A. C. 1145. Nostradamus, et Bouche; Hist. Prov. Zurita l. 1. Vide Raimondus Berengarius.

BERENGARIUS [4] tempore Leonis IX. Pontificis A. C. 1049. vir pietate, et eruditione clarns, Andega vensis Ecclesiae Diaconus, qui quum videret Doctores quam plurimos sui temporis ingemi sastu Transubstantiationis fundamenta sternere, quod mentem Augustini, et aliorum veterum non intelligerent, sed sacramentales, et hyperbolicas nonnullas locutiones ad novum sensum inducendum detorquerent, veram sententiam ex Orthodoxo consensu repetitam his corruptelis opposuit, et verbo [orig: verbô] Dei, restimoniisque veterum Theolog. resellere conatus est, scriptis etiam, et evulgatis libris, ut pii in vera doctrina confirmarentur: Fuit Vir tantae eruditionis, ut venienti Romam Pontifex assurrexerit, ingenii dona se vener ari dictitans. Scripserunt contra cum Adelmannus Leodiensis, et Guido Aretinus. Moxcum, iam plurimae Ecclesiae ei accessissent, in Synodo Vercellis celebrata et alibi damnatus, humavi quiddam passus est, et metu mortis doctrinam suam eiuravit, Sed hinc dimissus contra palinodiam suam scriptum edidit, docens eam sibi per vim exortam, Romanam Eccl. Ecclesiam malignantium, Concilium vanitatis, Sataenae sedem, etc. esse. Cui iterum se opposuit Lanfrancus Italus, Episcopus

Cantuafiensis. Obiit A. C. 1091. aetat. 90. hanferat autem puriorem hanc doctrinam a Ioh. Scoto, seu Erigene praeceptore Caroli Calvi Regis. Sigon. l. 8. ad A. C. 1054. Hospinian. in praef. in librum Concord. Pantal. in Chronol. Eius sententiam plurimi tum tuiti sunt, inprimis in Hibernia, clericus quidam, Bernhardus in vita Mal. Quo [orig: Quô] tempore, et Fluentinus Praesul Florentinus Antichristum iam natum esse aflerebat: et Romae Arnulphus, quod errores et vitia Cleri insectaretur, combustus est. A. C. 1110. 1118. Platina.

BERENGOSIUS Abbas, A. C. 1212. scripsit quaedam. Bibliothecae patrum tomo 2. inserta. edit. 2.

BERENICE [1] vel BERONICE quo [orig: quô] nomine mulieres plures fuere [orig: fuêre]. Prima, Ptolemaei Lagi uxor, et mater Philadelphi, rara [orig: rarâ] mulier forma [orig: formâ], et viro dilectissima, cuius Theocritus meminit. Urbem cognomine condidit, Plin. l. 6. c. 29. Quomodo haec maritum, inter aleae lusum, ferentem sententiam de capitibus hominum temere, corripuerit, Aelian. Var. Hist. l. 14. c. 43. refert. Super quo loco eius, corruptus enim ex parte est, videndus ianus Rutgersius, l. 1. Var. Lect. c. 6. Altera Ptolemaei Philadelphi et Arsinoes Reginae filia, uxor fratris Ptolemaei Eurergetae, cuius capillum inter sidera Conon Mathematicus figmento [orig: figmentô], gratiam Regis Eurergetae acupatus, retulit. De quo ctine Callimachus elegiam composuit, conversam postea a Catullo, cuius hoc est, Epigr. 67. v. 8.

Tertia Herodis Ascalonitae filia, Agrippae fratris uxor. Iuvenal. Sat. 6. v. 156.

--- Deinde adamas notissimus, et Berenices
In digito factus pretiosior, hunc dedit olim
Barbarus incestae, dedit hunc Agrippa sorori,
Observant ubi festa mero [orig: merô] pede Sabbata reges,
Et vetus indulget senibus clementia procis.

Berenice siquidem haec nudipes, et capillos rasa venit Hierosolymam, Deo vota pro salute solutura. Vide Actor. c. 25. 26. Strab. l. 16. Ioseph. l. 2. Belli Iudaici, et Egesippum. Quarta Herodis, Antipatri filii ex Salome sorore, neptis, Aristobuli, Herodis eiusdem filii, uxor. Quinta Graecorum fuit Berenice, Callipatra, quemadmodum Pausanias scribit, l. 1. cognominata; spectatrix certaminum Gymnicorum prae reliquis omnibus mulieribus sola, quod et mater, et soror, et filia esset Olympionicarum, veluti Plin. retulit, l. 7. c. 41. Ul. Max. l. 8. c. et ex. ult. Berenicae, inquit, contigit, quod nulli alii mulieri, ut Gymnico spectaculo interesse contigerit. Item filia Ptolemaei Auletae, uxor Archelai. Nic. Lioydius. Addo, quod Mater Ptolemaei II. fuit, cui topazion primum oblata est in cognomine Insul. Topazio, apud Epiphanium: unde factam statuam Arsinoae Philadelphi uxori cubitorum quatuor, tradit Plinius, amplissimam hinc gemmarum eam dicens. Eodem [orig: Eôdem] nomine uxor fuit Ptolemaei III. quae de suo nomine vocavit Urbem, cui Hesperis prius nomen erat. Urbis meminit Solin. c. 27. Circa extimum Syrtium cormi Berenicen ciritatem alluit Leton amnis --- Hanc Berenice munivit, quae Ptolemaea tertio fuit nupta, et in maiori Syrti locavit. Ante vero Hesperidem dictam esse, refert Stephanus, *(esperi\s2 po/lis2 *libu/hs2, h( nu=n *bereni/kh. Vide infra in voce Hesperia, item Hesperis.

BERENICE [2] Regina amata Tito Vespasiano, florens aetate formaque [orig: formâque]. et seni quoque Vespasiavo, magnificentia [orig: magnificentiâ] munerum grata. Tacit. Hist. l. 2. c. 81.

BERENICE [3] aliis BERONICE civitas a Pyrrho iuniore condita: altera, Bernice Arriano, Chosair Ziegler. Alchasir Nigro, aliis Celir, urbs Aegypti ad sinum Arabicum in Aethiopiae confino a Philadelpho Ptolemaeo; tertia in Troglodytis; quarta quae prius dicebatur Chius; quinta in Cilicia; sexta, Bernich, quae prius Hesperia. Urbs Cyrenaicae maritima Archiepiscopalis, ubi Hesperidum horti et lucus sacer. Est et alia circa Syriam, quam Pellam vocant. Steph. Vide Plin. l. 5. c. 5. et l. 6. c. 29. Strab. l. 2. et 17.

BERENICIDAE pars tribus [orig: tribûs] Ptolemaidis. Steph. Nomen ei a Berenice, uxore Ptolemaei I. ut habet Iac. Sponius Itiner. Graec. part. 3. p. 101. Vide quoque eum Ibid. p. 35. ubi vetet. hanc Inscr. alterius Berenices, Agrippa [orig: Agrippâ] Rege genitae memoriam servantem, quam is Athaenis observaverat, insernit:

*h *b*o*u*l*h *h *e*s *a*r*e*i*o*p*a*g*o*u
*k*a*i *h *b*o*u*l*h *t*q*n *x *k*a*i
*o *d*h*m*o*s *i*o*z*l*i*a*n *b*e*r*e*n*e*i
*k*h*n *b*l*s*i*l*i*s*s*a*n *m*e*g*a
*l*h*n *i*o*u*l*i*o*u *a*g*r*i*p*p*a *b*a
*s*i*l*e*w*s *q*u*g*a*t*e*r*a *k*a*e *m*e
*g*a*l*w*n *b*a*s*i*l*e*w*n *e*u*e*r*g*e
*t*w*n *t*h*s *p*o*l*e*w*s *e*k*g*o
*n*o*n *d*i*a *t*h*s *p*r*o*n*o*i*a*s
*t*o*u *e*p*i*m*e*l*h*t*o*u *t*h*s *p*o
*l*e*w*s *t*i*b. *k*l*a*u*d*i*o*u *q*e*o
*g*e*n*o*u*s *p*a*i*a*n*i*e*w*s.
SENTUS AREOPAGITICUS
ET SENATUS MILLEVIRORUM ET
POPULUS JULIAM BERENI
CEN REGINAM MA
GNAM JULII AGRIPPAE RE
GIS FILIAM ET MA
GNORUM REGUM EVERGE
TARUM HUJUS URBIS NE
PTEM CURA PROVIDA
CURATORIS UR
BIS TIBERII CLAUDII THE
OGENIS PAEANII.

Subintellige: honorarunt [orig: honorârunt] hoc monumento [orig: monumentô]. Pater eius alias Herodes Agrippa, cuius miserabilem exitum legimus Actor. c. 12. Ipsius vero huius Berenices mentio est Actor. c. 25. v. 13. Vide suo [orig: suô] loco [orig: locô].