CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BESARA oppid. in Ptolemaidis confiniis situm, quod vigesimo [orig: vigesimô] a Gaba stadio [orig: stadiô] abest. Ioseph. in vita sua. Est in tribu Aser.

BESARO urbs Hispaniae Baeticae, quae inter stipendiatios numeratur. Plin. l. 3. c. 1.

BESBRIA amnis Gall. in Boiis; qui ex Monmorllone ortus, castrum et oppid. la Palice, perluit, et dein ad Borbovium in Ligerim cadit. la Bestre.

BESCA lingua memoratur in Itincrar. Hierosolym. Antonini Monachi: Monasteriumk in quo tres sunt Abbates sciemtes linguam Siram, Graecam, Aegypticam et Bescam, apud Car. du Fresne Glossar.

BESCIA urbs Ausonum. Steph. Ambr. Leo putat eam in Samnio fuisse, sed ea [orig: eâ] deleta [orig: deletâ], civium reliquias transmigrasse [orig: transmigrâsse] in locum propinquum, et oppidum condidisse, quod hodie Vesciano vocatur. Est autem hoc oppidum in confiniis Hirpinorum, et Campanorum, prope Nolam.

BESECATH civitas in tribu Iudae, 2. Reg. c. 22. v. 1. quae et Bascath dicitur. Latine massa, sive inflatio, aut in augustia, vel in effusione.

BESELAM nomen viri. Esdr. c. 4. v. 7. Latine in pace vel in retributione; sive decotio eorum.

BESELEEL qui BEZALEEL filius Uri, divinitus instructus donis ad fabricandam Arcam foederis eiusque requisita necessariis. Exod. c. 31. v. 1. Ioseph. Ant. Iud. l. 2. c. 4. 5. Lanne in umbra Dei.

BESIDIAE Brutiorum oppid. Liv. l. 30. c. 19. Gabr. Barrius putat idem a Stephano bescia dici et hodie Besciano. Nunc Bisinianum, urbs est in colle, cum arce, ad Cotilum fluv. qui paulo infra in Crathim cadit. Paucis constat incolis. 15. milliar. a mari Tirrheno. Quibusdam Dedsiae. baudyand.

BESINGITIS Regio Indiae, extra Gangem, ubi nunc regnum Peguanum. Eius primaria erat Besynga urbs, quae nunc a multis Pegu creditur.

BESIPPO vel BAESSIPO Hispaniae Baeticae portus, et oppid. non procul a Mellaria urbe, patria Pomponii Melae, ut ipse testatur l. 2. c. 6. Aliis est Vegel, oppidul. Andalusiae, prope oram littoralem paucorum incolarum. Prope Conilium.

BESODIA nomen viri. Nehem. c. 3. v. 6. Latine in secreto vel in consilio Domini.

BESOR nomen torrentis in regione Palaestinorm. 1. Sam. c. 30. v. 9. Latine Euangelizatio, sive incarnatio, aut in bove, vel muro.

BESSA civitas Phocidis. Item arx in Peloponneso. Strab. Item urbs Locrorum, quae et Besa. Steph.

BESSALE seu BESSALIS later Graecis recentioribus *bh/salon, Plinio et Vitruvio later di/dwros2, quia mensuram habet hessis, i. e. duos pedis trientes. Nempe lateres per palmos olim dimetiebatur, et lapidem di/dwron, tri/dwron, tetra/dwron ac penta/dwron, dicebant, a duobus, tribus, quatuor et quinque palmis. Pes autem trium palmorum est; unde *bh/salon a Graecis recentioribus primo pro bessali latere. Sed et deinde pro quovis latere est usurpatum. Tzetzes Obiliad. 9. Histor. 275.

*)opth\n de\ pli/nqon gi/nwrke th\n bh/salon kalou=men.
*tou= *babulw=nos2 kti/sma ga\r u(ph=rxen e)k bhsa/lou.
Coctum autem laterem scito, quem besalon vocamus:
Babylonis enim exstructio fuit ex besalo,

Sic [gap: Hebrew] , apud Hebraeos proprie later sesquipalmi: Habacuci c. 2. v. 11. et 12. pro quovis latere accipitur, uti discimus ex Bocharto Hieroz. Part. poster l. 4. c. 26. Proprie vero *bh/salon Graecis citerioribus later cotus est; ex his enim structi Babylonis muri: cum lateres, quibus vulgo apud Graecos ac Romanos aedificia struebantur, crudi eflent, Vitruvius, l. 2. c. 3. Plin. l. 35. c. 14. Achmes Onirocrit. c. 145. etc. Vide de hac voce plura, apud Salmas. ad Solin. p. 1231.

BESSARABIA provinc. magni regni Hungariae inter Podoliam, Moldaviam, Danubium fluv. et mare Nigrum, sub Turcis. Ibi urbs praecipua Moncastrum et Tartari populi aliquot.

BESSARION Trapezuntius, Georgii Themistii Plethonis discipulus, Cardinalis doctissimus, quod oratio eius in Concilio Ferrariensi postea Florentiam translato, de Graecae Ecclesiae cum Romana unione, et scripta, de quibus post, satis superque testantur, sub Eugenio IV. illius Legatus, in Germania, apud Fridericum III. et Sigismundum, fratrem eius. Legatus Bononiae, sub Nrcolao II. A Calixto III. et Pio II. ad foedus contra Turcas incundum adhibitus. A Sixto IV. in Galliammissus, A. C. 1471. Obiit Ravennae, aerat. an. 77. Scripsit varia opo Philos. et Theeologica. Platina, in eius elogio. Eiusdem tanta fuit liberalitas erga doctos viros, ut eius domus artium liberalium officina diceretur; nec minus ipse in literis versabatur; Platonem imprimis observabat, in cuius defensionem commentarios edidit, contra Trapezuntium Peripateticum. Volaterran.

BESSAS sive BESAS idolum Abydi in extrema Thebaidos parte, quod oracula quondam dabat. Ammian. l. 19.

BESSI populi Thraciae non procul a Ponto, Strymonem laevo [orig: laevô] latere incolentes. Plin. l. 4. c. 11. A quibus Bessica regio iuxta Hebrum fluv. inter Haemum et Pangaeum montes. Eorum praecipua Urbs fuit Philoppopolis. Baudrand. rapto [orig: raptô] ac latrociniis victitant. Ovid. vid. Trist. l. 4. El. 1. v. 67.

--- - --- Immanes quos sternere Bessi,
Nec Geticae potuere [orig: potuêre] manus, aut aequoris ira,

Quicquid, luce procul, venas rimata sequaces
Abdita pallentis fodit sollertia Besst.

Paulinus ad Nicetam Dacorum Episcopum, qui Bessos ad Christianam fidem converit,

Nunc magis dives pretio [orig: pretiô] laboris,
Bessus exsultat, quod huni manuque
Ante quaereoat, modo mente caelo,
Colligit aurum.

BESSUM oppidum Arverniae, vicinum monti, qui Aureus drcitur, qui quarta [orig: quartâ] hinc milliaris parte distat: in huius fere fastigio lacus est, qui se late extendit, ad cuius fundum pertingi non potest, cum nulla in eum aqua influat, saltem quae videri possit. Hoc visu quidem est mitabile, horrendum vero, quod si quis aliquid in eum proiciat, certus ille sit, se mox auditurum tonitrua, subsecuturaque fulgetra, pluviam, grandinemque. Metel.

BESSUS Bactriane regionis praefectus, Darium interfecit, Diodor. Sic. Regis titulo [orig: titulô] sumpto [orig: sumptô]. A Spitamene Alexandro traditus est, qui illum fratri Regis occisi, Oxatri, in manus dedit. Quem hic manibus auribusque truncatum cruci affigi, sicque sagittis peti iussit. Curt. l. 6. et 7. Iustin. l. 12. c. 5. Item parricida, apud Plut. qui refixo [orig: refixô] hirundinum nido [orig: nidô], conquestus sibi ab ipsis patricidium perpetuo exprobrari, se ipsum prodidit; merito [orig: meritô] supplicio [orig: suppliciô] affectus: de sera Numinis vindicta.

BESSYGA emporium Indiae. Steph. Unde Bessygicae populi, humanis carnibus vescentes, et amnis Bessygas.

BESTEDA arx Issandiae, ubi Prorex Insul. pro Daniae Rege commoratur, in parte meridionali Insulae. Aliter Kronningesgard.

L. BESTIA in coniuratione Catilinae memoratur a Sallustio, c. 17. Bell. Catil. Praeturam petens repulsam tulit, et paulo post ambitus [orig: ambitûs] damnatus est. Cicer. Philip. 2.

BESTIAE Carnivorae, quo [orig: quô] pabulo [orig: pabulô] in arca a Noacho fuerint sustentatae, anxie multi quaerunt. Si foeno [orig: foenô] dixeris et farragine, videbere rerum invertere naturam, et quod in adagio dicitur, kuni\ dido/nai a)/xura, o)/nw| de\ o)ste/a, cani dare paleas, ossa vero asino. Si carnem illis ingessisse Noachum responderis, quoties fuit necesse, quaeretur rursus, unde potuerit illis tantum carnis supperere, cum animalium certus numerus in arcam sit intromissus et pleraquo bina tantum, quae occidere fuit nefas, ne species aboleretur. Nedicam, parum videri verisimile, Noachum tamdiu tam assiduo [orig: assiduô] et foedo [orig: foedô] ministerio [orig: ministeriô] fuisse mancipatum. Proinde potius est statuere, miraculo [orig: miraculô] factum, ut leones, pantherae, tigrides etc. feritate deposita [orig: depositâ] mansuescerent, atque homini se subicerent; sicque ad tempus, neglecta [orig: neglectâ] carne, foenum et fruges depascerentur, contenti scil. obvio [orig: obviô] cibo [orig: cibô] ac parabili. In qua fere sententia sunt Basilius, et Augustin. et ex Hebraeis Kimchius in Esaiam; quem alludere consentaneum est, ad diluvii tempora, cum futuram sub Messia rerum omnium conversionem Propheticis verbis sic describit, c. 11. v. 6. 7. Lupus habitabit cum agno et pardus cum haedo recubabit: et c. 65. v. 25. Et Leo, sicut bos, comedet stramen. Quale quid nescio cui Prophetae tribuit Damir, Scriptor Arabs, c. de Leone. Ut Sibylla Erythraea, si credimus, Oracul. Sibyll. l. 3.

*)en de\ lu/koi te kai\ a)/rnes2 e)n ou)/resin a)/mmis2 e)/dontai
*xo/rton, parda/lie/s2 t' e)ri/fois2 a(/ma boskh/sontai,
*)/arktoi su\n mo/xois2 voma/des2 au)lisqh/sontai,
*sarkobo/ros2 te le/wn a)/xuron fa/getai e)pi\ fa/tnhs2,
*(ws2 bou=s2.
Cumque lupis agni per montes gramina carpent,
Permixtique simul pardi pascentur et haedi,
Cum vitulis ursi degent armenta sequentes,
Carnivorusque Leo, plenis praesepibus adstans,
Cum bove stramen edet, etc.

BESTIARII apud Romanos dicti sunt, qui ad bestias damuati, cum illis pro vita decertare cogebantur. Dicuntur autem Bestiae proprie, quae natura [orig: naturâ] ferae sunt, veluti ursi, leones, pantherae, l. 1. §. in bestiis ff. Si quadr. paup. fec. dic. Mentionem ludi huius Bestiarii facit Seneca Ep. 70. Item Isidor. Etymolog. l. 18. c. 52. Ludus gladiatorius inde dictus, quod in eo iuvenes armorum usum condiscant, et modo inter se, aut gladiis aut pugnis certantes, modo contra bestias incedentes, subeant ferale discrimen. Sic Clem. Alexandrinus de Constitut. Apostol. l. 1. *ei' ti\s2 *xristiano\s2 katekri/qh u(po\ a)sebw=n, ei)s2 lou=don, h)\ sqhri/a h)\ me/tallon, Si quis Christianus condemnatus est ab impiis in ludum, vel bestias, vel metallum, etc. Ea autem ratio Bestiarii ludi fuit, ut non sufficeret, unam alteramve feram stravisse, sed necesse esset cruentum hunc agonem toties subire, donec reus esset peremptus. Unde extra ordinem Androclo, cuius meminit A. Gellius l. 5. c. 14. vita concessa est, patetque hinc cum Bestiis pugnam duplicis generis fuisse; Unam quam sponte quidam mercede conducti, aut roboris experiendi gratia [orig: gratiâ] subibant, id quod hodieque in Imperio Mogolis M. frequentissimum, non alia [orig: aliâ] compendiosiore ad summos honores ac dignitates via [orig: viâ], uti habet Mandessovius Itiner. Indiae: Alteram ad quam scelerati homines ita

condemnati sunt, ut post unam licet alteramve victoriam nihilominus in continua essent mortis exspectatione, ut dictum. Et rarum admodum fuit, bestiam ab homine vinci, contra ab uno Leone Bestiariorum ducentos interemptos legimus: Praeclara aedilitas, unus leo, ducenti Bestiarii, Cicer. in Orat. pro Sest. e quibus verbis colligimus, eodem [orig: eôdem] ludo [orig: ludô] plures homines cum una bestia, sibi invicem succedendo, pugnavisse; e quibus cos, qui priores excepere [orig: excepêre], Graeci e)fe/drous2 vocarunt [orig: vocârunt], teste Suida [orig: Suidâ]: Quo alludens Apostolus e)/xaton se seu ultinum, h. e. in ultimum locum servatum, appellat, 1. Corinth. c. 4. v. 9. ubi notanter quoque de Deo usurpat vocem a)pe/deicen, ostendit, quae vox proprie de spectaculorum talium cruentorum Editore usurpari solita fuit. Unde ostendere munus, Tullius: et proponere munus, Sueton. in Tito, c. 8. dixere [orig: dixêre]. Vide Lipsium Saturn. l. 2. c. 18. Hinc et e)piqana/tion se ibidem dicit, quia certa mors ultimis imminebat plerumque. Matutinis enim horis inchoata [orig: inchoatâ] cum bestiis pugna [orig: pugnâ], oi( e)/xatoi seu ultimi, usque ad metridiem servabantur, hine Meridiani dicti, apud Sueton. in Claudio c. 34. tum cum bestiis, sine ullis armis defensivis, solo [orig: solô] euse armati, committebantur, sinistram manum vacuam habentes, qua [orig: quâ] bestias inuncare et lacerare utcumque conabantur. Quae causa est, quod horum hominum pugnam, cum antemeridiana comparans, Quidquid ante pugnatum est, misericordiam, vocet Seneca Ep. 7. Celebris Ignatii Martyris Historia est, qui bestiis obiectus dentibus eorum conteri gloriae doxit, inquiens: Frumentum sum Christi, et per dentes bestiarum molor, ut mundus panis Dei inveniar, apud Irenaeum adv. Haer. l. 5. c. 28. et Euseb. Hist. Eccl. l. 3. c. 33. Vide Th. Godwyn. Antholog. Hist. Rom. l. 3. sect. c. 3. 8. Quod de Christianis et Ignatio in specic dictum, confirmatur exemplo [orig: exemplô] Atrali, apud Euseb. Histor. l. 5. qui quamvis civis Romanus esset (quales alias Bestis non obiciebantur) ad Bestias nihilominus damnatus est, quod usitatum hoc esset supplicium, quo [orig: quô] in Christianos animadvertebatur, idque, ut videtur, ex L. Corn. de Sicariis. Obiciebatur enim praecipue Christianis infanticidium, eiusque degustatio. Poena autem legis Corn. erat, ut humiliores solerent vel bestiis obici, l. 3. §. 5. D. ad L. Corn. de Sicar. Censebantur autem inter humuliores Christiani; adde etiam famosos, quos severius, quam integrae samae homines punierunt, l. 28. §. 16. D. de Poen. Unde nil mirum, si Christiani, quamquam cives Romani, Bestiis obicerentur. Coeterum, si qui, cum eximii essent roboris, aut maximi in arte sua nominis, ad bestias damnati fuerant, super iis consulebatur Princeps, an veller huiusmodi Bestiarios ex provincia in urbem transduci, qui Populo Rom. in ludis exhibeantur. quo pertinet lex 31. D. de Poen. Ad bestias damnatos favore Populi Praeses dimittere non debet. Sed si eius roboris, vel artificii sint, ut digne populo Romano exhiberi possint, Principem consulere debet. Atque secundum haec factum putat Petitus, ut Ignatius in Urbem sit traductus, vide eum Commentar. in LL. Attic. l. 11. tit. 4. Non vero obiectabantur Bestiis, nisi cum venationes darentur: alias enim non licebat. Hinc quum Polycarpum ad leonem postularent, negavit Proconsul id fiere posse, quia venationes peractae essent. *)epeida\n e)peplhrw/kei ta\ kunhge/sia. Itaque vivus concrematus est, apud Euseb. Histor. Eccl. l. 4. c. 15. Imo, ut Maturus, Sauctus, Blandina et Attalus bestiis possent obici, studio [orig: studiô] venationes daras fuisse, scribunt Lugdunenses et Viennenses, apud eund. Sed non solum Bestiis ad supplicium obiecti Christiani, verum et ad terrorem; unde e)lkuqmous2 tw=n sqhri/wn inter ea legimus, quibus olim constantia eorum tentari solita est. Iidem de praefatis Martyribus: u(pe/feron pa/lin ta\s2 dieco/dous2 tw=n masti/gwn ta\s2 e)kei=se ei)qisme/nas2, kai\ tou\s2 a)po\ tw=n sqhri/wn e(lkuqmou\s2. Et paulo post, kai\ meta\ ta\s2 ma/stigas2, meta\ ta\ sqhri/a, meta\ to\ th/ganon, tou)/xaton ei)s2gu/rga1on blhqei=sa tau/rw| pareblh/qh. Ubi meta\ ta\ sqhri/a, idem est quod meta\ tou\s2 a)po\ sqhri/wn e(lkuqmou/s2. Nempe solebant sactuos Dei martyres bestiis quandoque admordendos distrahendosque dare, ut vel hac [orig: hâc] ratione illos territos ad fidem negandam conrpellerent. Quod si huic tentationi non cedererent, tandem neci dabantur. Quare hoc [orig: hôc] ordine passiones illorum recenset Arnobius adv. Gent. l. 1. Vos ipsi cum libido incesserit saeva, exuitis nos bonis, exterminatis patriis finibus --- -- torquetis, dilaceratis, exuritis, et ad extremum nos feris et belluarum laniatibus obiectatis. Ubi voce dilaceratis, non tantum flagella et ungulas, sed et tw=n sqhri/wn e(lkuqmou\s2 comprehendendos esse docet Desid. Heraldus, quem vide, ut et infra, voce Feris, it. Pancarpum, Postica, Venatorius ludus.

BESUA fluviolus in finibus Lingionum, haud procul a Divione: seu potius fons, magnitudine sua [orig: suâ] fluvii nomen meritus, vulgo Basie, a Massono in Tilam defluit, Sansoni ante Tilam in Ararim devolvitur. Hinc Besuense monasterium Baize, ab Amalgario Franco Duce, i. e. Rectore amplae Burgundiae, sub Chloratio et Dagoberto prope fluvium positum, quod interfecisset Brunulsum Charibertum, avunculum. Is Legatus ad Sisenandum Gothorum Regem cum Venerando, dein adversus rebelles Vascones Dux, cum aliis missus, ex uxore Aquilina Adalricum successorem, et Waldalenum, primum Monasterii huius Abbatem reliquit, Hadr. Vales. Notit. Gall.

BETA [1] Graece *bh=ta, cognominatus est a Musaeo-praefectis Ptolemaei Euergetis I. Eratosthenes; quod ille, a Rege Athenis evocatus; Musaei illius Bibliothecarius secundus esset, uti quidem retur, ex Marcian. Heracl. Periplo Ioh. Marshamus Canone Chron. in prokataskenh=| p. 3. Vide infra Eratosthenes.

BETA [2] urbs in sinu Aethiopico, Arabiae latere, Plin. l. 6. c. 29. Item fluv. Americae meridionalis regionis Pariae. Cadit in Orenocum fluv.

BETA [4] in Gloss. Benedicti c. de Vestim. Pellis lanata, bai/th Zacharias Calliergus in Schol. ad Theocrit. Idyll. 5. *bai/tan le/gousi

ta\ e)k kwdi/wn suner)r(amme/na peribo/laia, Betam seu Baetam vocant consarcinatas ex ovillis pellibus vestes: ubi bai/tan, th\n difqe/ran, th\n sisu/ran, interpretatur. Hodieque Betas vocant Bellovacenses cuculliones nigri coloris, quibus caput in morruorum obsequiis viri operiunt: de quo more agit Gregor. Turonensis de Vitis Patrum c. 6. Similiter et viri obtecto [orig: obtectô] capite, ut in exsequiis uxorum mos est. Vide infra nocturnales. In Glossis, Crupta, *be/ths2, legitur, quod Graeci interpretantur a)pi/krufon me/ros2 tou= i(erou=, h. e. adytum. Qua [orig: Quâ] notione etiam *bai/ths2 dicitur, et Hesych. *bai/thn skhnh\n exponit. Cur autem *be/ths2 aut *bai/ths2 adytum templi seu interiorem cellam significaverit, nescire se ait Salmas. ad Solin. p. 1212. Apud Hibernos certe Betagios, Laicos dici glebae Ecclesiasticae ascriptos, adnotat Car. du Fresine, in hac voce.

BETA-GAMMA naenia puerorum Carthaginensium, memorata Procopio Vandal. l. 1. ubi de Gelimere a Belisario victo: Narabatur et vetus puerorum Carthaginensium naenia, futurum ut Gamma in sequatur literam Beta, rursumque ut Beta insequatur literam Gamma: quod tunc inter ioca iactatum ac pro scirpo babitum explicavit eventus, ut enim Bonifacium eiecerat Gizerichus, ita Gelimerem Belisarius. Hoc igitur seu forte dictum, sive oraculum, illum exitum habuit.

BETAGON *bhta/gwn o( *kro/nos2 u(po\ *foini/kan. Verba sunt Etymologi, in quibus illum egregie falli putat vir magnus de Phoenic. Colon. l. 2. c. 14. Neque enim uspiam ulla mentio Dei cuiusquam sic nominati, praeterquam in Phavorino, qui saepe hunc sequitur kata po/da. Itaque corruptum videtur pro Bethdagon. Vide Virum doctissimum loc. cit. Nic. Lloydius.

BETAPHUA civitas in tribu Iuda, Ios. c. 15. v. 53. est et vicus trans Raphaim, milibus quatuordecim euntibus Aegyptum, qui est terminus Palaestinae. Hieronym. in loc. Hebr.

BETARMONES ab Homero Corybantes sic dicti, in Od. 6. v. 250. 383. *bhta/rmones, o)rxhstai\ oi( dia\ tw=n podw=n o)rxou/menoi a)po\ tou= h(rmosme/nws2 bai/nein.

BETASII populi Belgii in Brabantia, teste B. Rhenano [orig: Rhenanô], quorum tractus Beelandt appellatur, et vicus Beets, teste Pet. Divaeo [orig: Divaeô]; nomen antiquum referre videtur. Alii horum urbem Bethuniam in Artesia esse volunt. Baudrando sunt Aduatici, inter Scaldim et Mosam fluv. ubi nunc Geminiacum et Perviciacum, maiorque pars Comitatus Namurcensis. Vide B. Rhenanum Rerum Germ. Nov. Antiq. l. 2. cum Notis eruditis Nobiliss. Ottonis ICti.

BETEN urbs in tribu Aser. Iosuae. c. 19. v. 25. Latine venter, sive terebinthus.

BETERONES populi Hispaniae Tarraconensis inter Saguntum et Liriam: horum hodieque pagus Beters exiguus superest, ubi Hamilcar Carthaginensis caesus.

BETHABARA locus trans Iordanem, Ioh. c. 1. v. 33. domus transitus [orig: transitûs], aut irae; vel Syriace frumenti.

BETHACAD vicus Samariae, in tribu Manasse situs est, in latissimo campo, non amplius quindecim milibus a Legionis oppido separatus.

BETHACARA et BETHACAREM urbs in monte posita, in tribu Iuda, Ierem. c. 6. v. 1. et Nehem. c. 3. v. 14. Hieronym. in Ierem. c. 6.

BETHACHARAM nomen vici. Nehem. c. 3. v. 14. Latine domus vincae, sive domus cognitionis eorum.

BETHAGAN in tribu Menasse via, per quam Ochosiam fugisse legimus. Hieronym. in loc. Hebr.

BETHAGON locus in quo duae tribus Zabulon et Isaschar habent confinia. Hieronym. in loc. Hebr.

BETHAIM est in tribu Beniamin iuxta Gai et Bethel contra Machmas. Hieronym. in loc. Hebr.

BETHALON pro qua Symmachus interpretabatur, in campestribus, locus in tribu Beniamim. Hieronym. in loc. Hebr.

BETHANATH civitas in tribu Nepthali. Ios. c. 19. v. 38. Latine donus cantici, responsionis vel afflictionis.

BETHANIA villa in latere montis Oliveti. Matth. c. 21. v. 17. ubi Iesus Lazarum suscitavit. Ioan. c. 11. v. 18, distans ab Hierosolymis stadiis quasi 15. Latine domus oboedientiae, vel afflictianis, aut domus cantici, sive domus gratiae Domini.

BETHARA quam in expeditione belli occupavit Gedeon, Iudic. c. 7. v. 24. Hieronym. in loc. Hebr. est in tribu Gad. Vide Bethbera.

BETHARABA i. e. domus planitiei, vel suavitatis aut fideiussionis, vel vespertina, vel salicis, civitas in tribu Iuda. Ios. c. 15. v. 6. Alia in tribu Beniamin. Ios. c. 18. v. 22.

BETHARAM civitas in tribu Gad. Ios. c. 13. v. 27. domus celsitudinis, praegnantium, vel montium eorum.

BETHARAMPHTHA ab Herode tetracha Galilaeae Iulia dicta fuit. Eadem fortasse cum Betharam.

BETHASAN in tribu Beniamin, vicus usque hodie permanens. Hieronym. in loc. Hebr.

BETHAVEN urbs in tribu Ephraim. Oseae c. 4. v. 15. i. e. Domus vanitatis, doloris, fortudinis, vel iniquitatis.

BETHAULA vicus in Aulone, in tribu Manasse. Hieronym. in loc. Hebr. decimo [orig: decimô] a Scythopoli milliario contra Austrum.