CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BEZA Theodorus, Vezelius Burg. cui patruus Senator Parisin. natus A. C. 1519. Primis iuventae annis, cum adhuc in communione Romana versaretur, carminum licentia [orig: licentiâ] saeculum sequutus, mox serio [orig: seriô] Numinis, et purioris cultus amore tactus, studio sacro tanto cum succestu incubuit, ut Genevae inter praecipuos Theologos emitaret. A. C. 1561. inter alios Colloquio, sub Francisco II. interfuit. Ubi a Lotharingo Cardinali falso sibi attributa ante colloquium diluit, ad collationem accesiurus, flexis genibus Fidei confessionem edidit, Ecclesia [orig: Ecclesiâ] ab Anabaptistis et Libertinis vindicata [orig: vindicatâ]. Transsubstantiationem, cum Consubstantiatione, docte refutavit, tum scripto [orig: scriptô] comprehensam Confessionem Regi obtulit. Quae de absentia corporis Christi reali dixerat, Augustini et Vigilii, Episcop. Trident. auctoritare apud Reginam, feliciter defendit. Post aliquot dies, de Ecclesia eiusque notis, praeclare disteruit. Vide Thuan. Hist. l. 28. Antonium Navarraeum, qui stragem Vassiacenam cordi non habuit, monuit, Ecclesiam esse incudem, quae multorum malleos hactenus retudisset. Idem l. 28. et 29. etc. A. C. 1600. ad Henricum IV. qui tum Luiseli, in pago Genevae vicino, degebat, notum a puero, sed 30. annis non visum, pervenit, Genevensium causam Regi senili facundia [orig: facundiâ] commendaturus, eique navatae Patri matrique olim operae memoriam renovaturus. A quo benigne auditus, cenae adhibitus et 500. aureorum honorario [orig: honorariô] donatus est. Thuan. l. 125. Abr. Golnitzius, in Ulysse Belg. Tandem cum 60. annos in lucubrationibus exegisset, debilitatisque viribus memoriam praesentium amisisset, praeteritorum, ut totos Psalmos Hebraice, et quodcumque caput ex B. Pauli Epistolis Graece recitare posset, manente, A. C. 1605. aetat. 87. in contionem iturus, obiit. Varia scripsit, inter quae: Lex Mosaica, Iob illustratus, in Psal. et Eccles. Paraphrasis, in Cant. Cant. Homiliae, Annotationes in N. Test. Epist. etc. Vide Melchiorem Adami, in vitis Theolog. Helvicum in Chronol. tabul. Antonium Teissier Elogiis Virorum Eruditorum, Vol. 1. et 2.

BEZABDE Assyriaeurbs, quam veteres Phoenicen appellarunt [orig: appellârunt], teste Ammiano [orig: Ammianô].

BEZEDEL vicus, iuxta quem castellum inexpugnabile cum turri, in tribu Beniamin, Ioseph. l. 3. c. 1. Bell. Iud.

BEZEK i. e. fulgur, sive in compedibus, Chananaeae urbs regionis. Iudic. c. 1. v. 2.

BEZOAR nomen lapidis pretiosi, qui mstomacho Indici cuiusdam animalis nascitur. Et quidem Bezoar Orientalis, producitur in genere quodam caprae silvestris in Indiis, Bezoar vero Occidentalis, Peruviani cuiusdam hircorum generis fetus est, Richeliet. Similem stomacho rupicaprarum Alpinarum lapidem produci, einsdem ferme cum Bezoar facultatis, German. Gemps-Kugel dictum, narrat Iac. Sponius Itin. Part. 2. p. 378. ubi iter suum per Rhaetos describit. Plura infra, voce Lapis.

BIAEOTHANATI Graece *biaioqa/natoi, dictisunt Veteribus, qui aut propter crimina sua supplicio [orig: suppliciô] publice afficiuntur, aut metu gravioris poenae, quam se meruisse conscii sunt, sibi ipsis mortem consciscunt. Quod pro\ moi/ras2 qanei=n vocabant Veteres, cum Iuvenes, immatura [orig: immaturâ] morte abrepti, pro\ w(/ras2 mortui dicetentur. Unde in Magicis sacris differentia tw=n *biasoqana/twn et tw=n *)aw/rwn, uti diximus supra in voce Ahori. Utrorumque enim Animae exules ab Inferis et sedibus quietis esse, adeo que in Necyomantia, tamquam e propinquo, facilius evocati posse credebantur. Tertullian. de Anima, Itaque invocantur quidem Ahori et Biaeothanati, sub illo fidei argumento, quod credibile videatur eas potissimum animas ad vim et iniuriam facere, quas per vim et iniuriam saevus et immaturus funs extorsit, quasi ad invicem offensae. Firmico Aliisque Biothanati dicuntur, qui aliquando cum Aoris coincidunt, cum unus idemque homo et immatura [orig: immaturâ] et violenata [orig: violenatâ] morte perit. Uti Dido, apud Utrg. l. 4. Aen. v. 696.

Sed quia nec Fato [orig: Fatô], merita [orig: meritâ] nec morte peribat,
Sed misera ante diem,

Illis, proba [orig: probâ] morte disiunctos, sicut toi=s2 a)w/rois2, iusta [orig: iustâ] aetate sopitos, opponit Tertullian. d. l. Qua de re vide plura apud Salmas. ad Solin. p. 1118. et 1119. ut et infra in voce Biothanatos.

BIAFARA urbs Africae in Guinea regione regni cognominis caput, iuxta fluv. dos Camarones, in mediterran. versus regnum Bemni in ortum.

BIAFORA clamor publicus, bannum, quo [orig: quô] edito [orig: editô] Communiae Burgenses, aliique vicorum aut urbium incolae cum armis domo [orig: domô] egredi et Principem aut eius Vicarium sequi tenebantur, quae est vis vocabuli Vasconici: quod occurrit apud Scriptores Rerum Aquitanicarum, Beneharnensium, Aragonicarum, laudatos Carolo du Fresne in Glossar. Petro Gdeoulino Biaforo est, Raim. Montanetio Via fora et Viafors etc.

BIALACERIA urbs Poloniae in Volhinia inferiore ad fluv. Ros. Dicitur et Bialacerkiow.

BIALOGRODENSES Tartari, populi Tartariae Precopensis, versus ostia Danubii. Dicti a Bialogroda, urbe Bessarabiae, prope mare Nigrum. Sub Turcis.

BIANOR cognomento [orig: cognomentô] Oenus, Tiberis et Mantus [orig: Mantûs] filius, qui Mantuam condidit. Virg. Eclog. 9. v. 60.

Cato libro [orig: librô] de Originibus: Mantua suo [orig: suô] conditore Ocno [orig: Ocnô] Bianore est, Thuscorum Rege, illustris. Fuit item unus ex Troianis Principibus, qui cum Oileo auriga ab Agamemnone interemptus est. Homer. l. 11.