CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BLITERAE quae Straboni Blitera, *blite/ra po/lis2 a)sfalh\s2 ad Obrim sita, Melae l. 2. c. 5. inter urbium quas habet Gallia Narbonensis opulentissimas, Septumanorum Blitera, Plinio l. 3. c. 4. Bliterae Septumanorum vocatur, adnumeraturque coloniis provinciae Narbonensis hisce verbis, In mediterraneo Coloniae; Arelate Sextanorum, Bliterae Septumanorum, Arausio Secundanorum in agro Cavarum, Valentia, Vienna Allobrogum: oppida Latma, Aquae Sextiae, etc. Ita Plinius (ni fallor) est restituendus adiectione unius literae, Coloniae pro Colonia, quae in editis libris menda reperitur. Arelatum autem et Arausionem, et Valentiam, ac Viennam Colonias fuisse constat: quas inter cum Bliteras suas numeret Plinius, dubitari iure non potest, quin eam urbem pro colonia similiter habuerit. A Claudio Ptolemaeo Geographo Baetira aut Baetirae, *baiti/rai, Volcarum Tectosagum urbs mediterranea dicitur, corrupte ut putat Casaubonus pro Bliterae *blite/rai. Sed Casaubono non accedo, et utrumque nomen sincerum esse arbitror. Nam Itinerarium Hierosolymitanum et Idatius civitatem Biterras vocant; Biterras et Severus Suplicius; et Iulianus Toletanus Archiepiscopus; Grogorii Nostri veterrimi codices nunc Biterris urbem, nunc Bitturensim civitatem, ac Biturrensim mendose; Appendix Fredegarri, regionis Gothicae urbem famosissimam Biteris. Tabulae Pevingeriana, Beteras nuncupat, et inter Cesseronem ac Narbonem collocat, a Cesserone 12. a Narbone 16. milibus passuum distantes; ac Aethicus in Itinerario Beterras non semel inter Araurum sive Ceseronem et Narbonem; a quibus Sep. Baeterr. i. e. Septimani Baeterrenses in antiqua inscriptione Narbonensi dicuntur. Surita non solum in omnibus Aethici codicibus, sed etiam in Plinii veteribus exemplaribus Beterras scriptum reperiri affirmat. Lucas Holstenius quaedam ad Ortelii Theaurum Geographicum adnotavit: quae adnotationes ipso [orig: ipsô] mortuo [orig: mortuô] Romae anno [orig: annô] 1666. sunt publicatae. Ibi Holstenius ait, nummum se a Peirescio accepisse, inscriptum *bhthr)r(atw=n: ob idque Bliteras corruptum esse nomen existimat, et *l in locum A male substitutum, nec *b*l*i*t*e' *r*a ITE'PA apud Strabonem, sed BAITE'PA, item apud Melam non Blitera, sed Baitera seu Baetera scribi oportere, et in Plinii priscis codicibus non Bliterae, sed Beterrae recte legi. Verum enim fuisse olim civitatis nomen Beterra et Beterrae, *bh)thr)r(a et *bhth/r)r(ai: pro quo Stephanus Betarra *bai/tar)r(a habeat. Ita Holstenius: cuius sententiae non accedo. Nummus quidem ab ipso laudatus *bhthr)r(ai/wn potius inscribi debuit, quam *bhthr)r(atw=n, ut lex analogiae docet. In veteribus Notitiis provinciarum ac civitatum Galliae nunc civitas Beterrensium appellatur, in provincia Narbonensi 1. tertium obtinens locum; nunc civitas Betterensium, atque etiam Biturnensium vel Biturrensium, quod corruptum est nomen. Gervasius Tisseberiensis et recentior Notitia Episcopatuum Galliae Episcopum Bitterensem, alias Bitarrensem, secundum numerant inter Antistites Narbonensi Vasconiae Archiepiscopo suffragantes; alia Notitia tertium. Haec urbs vulgo Beziers nuncupatur: elegans et culta, quam falso Ios. Scaliger in Volcis Arceomicis esse semel atque iterum asserit, cum a Ptolemaeo Volcis Tectosagibus attribuatur, longitud. 23. 50. latitud. 42. 42. ad Orobum fluv. in Occitan. inferior. vix 2. leuc. ab ora maris Mediterranei et 3. ab Aatha, in Occasum. Episcopalis est, sub Archiepiscopo Narbonensi, habuitque primum Praesulem, S. Aphrodisium. Euangelii luce illustrata, saeculo [orig: saeculô] 13. mox Martyrum sanguine inundata est; expugnata enim, et laniena L. Mill. ab hostibus patrata: praeterito [orig: praeteritô] saeculo [orig: saeculô] eandem, per Dei gratiam, lucem denuo sensit. Hic [orig: Hîc] Synodus habita, A. C. 356. a Saturnino Arelatensi Ariano, qua [orig: quâ] Hilarius Pictavens. in Phrygiam exul abire iussus est. A. C. 1233. 1246. ubi actum de facilima Albigenses ad Romanam Communionem reducendi via. Ager Biterrensis, seu pagus Biterrensis, a Iuliano Toletanae Sedis Archiepiscopo Beterrense territorium vocatur, ab incolis le Bezares: uti pagus Carcassonensis le Carcasses; ager Agathensis Agadez. Dioecesi Biterrensi continentur Biterrae, Salvianum Sauvian; Ripa alta vel Ripalta Ribaute; Capraria Cabriere, Villamagna Villemagne, Roccarotunda seu Rupesrotunda Koqueredonde.

BLITIUS Catulinus, post coniurationem Pisonianam a Nerone in insulam maris Aegaei reiectus. Tacit. l. 15. Annal. c. 71. Rhenanus, in Codice budensi, legi adnotat Britius.

BLOCZILIA arx Belgii, in Frisia Occidentali ad ostium amnis Aa, in littore maris Austrini: ab Episcopo Monasteriensi A. C. 1672. capta, pauloque post fortiter recepta. Vide Arx Bloczilia.

BLOERINI et ISANGRINI, vocantur a quodam Poeta neoterico, qui res gestas Philippi Aug. Regis Francorum descripsit, quidam Flandriae populi Furnensium, Bergensiumque clientes. Hoc annotavit Iac. Meyerus.

BLOMBERGIUS ramus ex Furstenbergensi familia ortus est. Comitum autem horum vetusta et inter Suevos celebris familia, Principali axiomare ex parte nuper est ornata; eiusque partem olim constiutisse crediti Comites Friburgenses, qui in Iohanne (a quo Hochbergiis, et nunc Badensibus Principibus praefectura Badeweiler obtigit) defecerunt A. C. 1458. Quantum nunc ex stirpe Fiirstenbergica superest, in ramum Heiligenbergo Werdenbergium, a Ioachimo Friderici A. C. 1559. exstincti filio ortum, et Blombergium, quem Ioachimi frater christophorus I. orsus est, dividitur: quorum hic iterum in Messkirchium et Stulingensem dispescitur. Ex Ioachimo et Anna de Simbern, natus Ego, obiit A. C. 1635. Pater ex Anna Maria Zollerana, Ferdin. Friderici Egonis, exstincti A. C. --- Leopoldi Ludovici, qui obiit A. C. 1639. Franc. Egonis (nati A. C. 1626. Episcopi Argentinensis) Hermanni Egonis (nati A. C. 1627.) Iohannis Egonis, etc. Christophorus vero, exrinctus A. C. 1559. ex Barbara Montfortia, genuit Albertum, patrem Christophorii II. quo natus Frideric. Rudolphus comes Furstenbergens. in Stulingen, exstinctus A. C. 1655. reliquit Franc. Maximilianum, maritum Mariae Magdalenae Bernhusiae, Spenerus Theatr. Nobil. tom. 1.