CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

BUCHONIA vulgo in der Buchen, regiuncula Hassiae, oppdis, arciubs pagisque mediocriter exculta, et undique nemoribus quernis ut plurimum septa. Metel.

BUCINNA parva Siculi maris insula. Plin. l. 3. c. 8. Item civitas Siciliae. Steph. Vide Cluver. Sic. Ant. p. 415. et 490.

BUCKINGAMIA urbecula Angliae, ad Usam fluv. Comitatus seu provinc. cognominis caput, media fere inter Oxoniam et Bedfordiam urbes.

BUCOLICA Carmina, a bobus dicta, inter Pastoralia praecipua [orig: praecipuâ] olim laude ferebantur. Cuius poeseos inventum Persatum tempore metiuntur, cum Graeciam premerent. tunc enim Dianae Caryatidis sacris, quae a virginibus fieri consueverant, intermissis, agreftium aliquot in fanum officii causa [orig: causâ] se contulisse, et peculiaribus cantiunculis Dianae laudes dixisse ferunt. Quos cantus cum valde probati vel religio iussisset, vel numerorum lepos persuasisset: ex casu mos, deinde etiam Lex facta est. Patriam huius carminis Siciliam plerique faciunt, in quam delatus Orestes e Scythica Taurorum gente, afferens Dianae signum, in pago Tyndaride illud staruerit, Numinisque laudes una cum agrestibus, a quibus exceptus fuerat, non sine cantibus instituerit. Alii Diana [orig: Dianâ] hoc [orig: hôc] modo [orig: modô], Syracusis agitatis seditione, placara [orig: placarâ], initium factum anniversariae festivitatis eamque propterea Lyam appellatam esse aiunt. Apud quosdam non Luae, se Phaselidis nomen invenias, quod Antiphemus e Graecia in Siciliam importarit [orig: importârit]. Namque huius frater Lacius Argivus coloniam misit in montana Colophoniorum, Mopso [orig: Mopsô] Duce: qui ibi terram emit a Cylabra pastore indigena, in qua oppidum condidit, nomine fathlo\n. Unde Mopsi nomen pastorali carmine tam frequens. Modus cantilenarum huiusmodi *boukoliasmo\s2 dictus est. Praemium panis antiquitus fuit, in quo essent feratum expressae imagines: ipsi aut stantes, aut sedentes, aut ducentes gregem, cum pera erant omnium seminum genere referta [orig: refertâ], quod Graeci panspermi/an dixere [orig: dixêre]. Habebaut etiam vinum in utre caprino, et pedum. Canebant autem coronati. Victi victor panem, peram, utrem auferebat, atque ex eo libabat Musis: victus, urbem ingredi non ausus, abibat per suburbia ac viculos et panem ad vescendum rogabat. Victor vero urbem Syracusarum ingressus, civium limina tum frugibus, tum vino [orig: vinô] aspergebat, porriciens libamenta cum cantu hoc,

*De/cai ta\n a)gaqa\n tu/xan, de/cai o(giei/an,
*ta\n fe/romen para\ th=s2 qeou=, ta\n e)kale/ssato th/na.

E quibus colligas carminis lususque originem a pestilentiae sedatione: quum in iis sanitatem quasi conceptis verbis profitebantur. Transiit dein in Artem lusus ac in quaestum abiit. Cirumire igitur provincias et certate in Italia, qui se *boukoliasta\s2 praedicarent, atque alio [orig: aliô] nomine *ludiasta\s2, unde Ludionum Latinis nomen. Inter quos eo [orig: eô] tempore cum praestitisset Daphnis, Heroum ritu, a Pastoribus certatim obitus eius celebratus est. Porro utebantur instrumento [orig: instrumentô] Musico [orig: Musicô], quam Graeci a sibilo su/eigga, Latini ab hiatu Fistulam dixere [orig: dixêre], cuius materia arundo aut cicura. Carminum genera fuere [orig: fuêre] plura, namque aliter pro frugibus, pro vindemiis alia meditabantur. Cum gregem aut in pastum, aut ad stabula redeuntem prosequebantur, carmen poreutiko\n dicebatur, ut videre est apud Theocritum *(odoipo/rois2. Quum vero aestiva in umbra otiose agerent, aut hiberno [orig: hibernô] Sole apricarentur, narrabant anni tempestates et noxios eventus deprecabantur. Theocritus etiam pompas descripsit, etiam alia alii, hymnos, Herculillum et similia. Virgilius, praeter vulgaria argumenta, Silenum pinxit, universa [orig: universâ] pene natura [orig: naturâ] ac serie Fatorum, etc. Plura vide apud Scaligerum Poet. l. 1. c. 4. Uti vero Epici habuere [orig: habuêre] suum *ku/klon, et alia pleraque veterum Poetarum opera, ob similitudinem argumenti, in unum aliquod corpus ac syntagma redacta sunt: sic Bucolica omnia carmina, in unum corpusculum collecta, iam olim fuere [orig: fuêre], ex Theocrito, Bione et Moscho, ut testatur vetus hoc Epigramma,

*bwkolikai\ mw=sai spara/des2 po/ka, vu=n d' a(/ma pa=stai
*)enti\ mia=s2 ma/ndras2, enti\ mia=s2 a)ge/las2.

Sed et Bucolica Virgilii a Rhapsodis cantata et agitata esse, Auctor Vitae eius docet: Bucolica eo [orig: eô] successu edidit, ut in scena quoque per cantores rebro prountiarentur. Vide Salmas. ad Solin. 9. 851. et 867. nec non infra aliquid, voce Lyra.

BUCOLICI Milites, quorum mentio apud Iul. Capitolin. in Marco Antonino Philosoph. c. 21. Quum per Aegyptum Bucolici milites gravia multa secissent, per Avidium Cassium retusi sunt, qui postea tyrannidem arripuit: praedones erant Aegyptiaci, de quibus eorumque duce Isidoro, multis agit Xiphilinus. Dicti sunt *bouko/loi et Bucolici, a vulgari appellatiove eius loci, quem insidebant. Nam, ut Heliodorus ait, *bouko/lia su/mpas2 ke/klhtai pro\s2 *ai)gupti/wn o( to/pos2, Buclolia sotus ille ab Aegyptiis vocatur locus, vide neceflario seqq. Hieronymus in Vita Hilarionis Eremitae, Qui cum revertisset, cupienti rursum ad Aegyptum navigare, h. e. ad ea loca, quae vocantur Bucolia, eo quod nullus ibi Christianorum esset, sed barbara tantum et ferox natio, etc. Vide Salmas. et Calaubon. ad Capitolin.

BUCOLION [1] Arcadum Rex post Laiam, Glauci Messeniorum, et Eurymontis Spartan. Regum su/gxronos2. Eum excepit Phialus. Pausanias, p. 462.

BUCOLIUM locus iuxta Constantinopolim. Item in Peloponneso, Arcadia, et Aegypto.

BUCORIA regio Indiae, sub M. Mogole, ab Indo fluv. in duas partes secta. Extenditur usque ad persiae confinia; habetque urbem cognominem ad ripam Indi fluv. 60. leuc. Gall. a Tatta, in Septentrionem.