CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

CARCERES in Iudo Latrunculorum, idem quod mandrae, septa, valli, capsi, Graecis veterib. po/leis2, xw=rai, grammai\, xarakw/mata, recentioribus zatri/kia, unde toti ludo nomen. Tabula nempe, in qua latrunculis ludebant Veteres tota lineis erat distincta, et unicuique calculo suus locus ac sedes attributa: quemadmodum hodieque tabula lusoria ligneis quadraturis discoloribus alternatim pofitis, in quibus calculi disponuntur, distingui solet. Has calculorum sedes, carcerum nomine inter alia insignierunt [orig: insigniêrunt]: quod latrunculorum quisque in suo [orig: suô] loco [orig: locô] seu sede. velut clausus, teneretur. Vide Salmas. ad Vopisc. in Proculo, c. 13. et paulo supra in Capsi.

CARCHEDON [1] *karxhdw\n, nomen viri, apud Appianum, q quo Carthago, Graecis quoque *karxhdw\n, condita: an pater Didonis, an comes, an neutrum; imo commentitium plane esse, tradit Salmas. ad Solin. p. 323.

CARCHEDON [2] Graecis dicitur Carthago, unde Poenulus Plautina Comoedia Carchedonius dicitur. Dionys. v. 195.

*toi=s2 d' e)pi\ *karxhdw\n poluh/ratos2 a)mpe/xei o(/rmon,
*karxhdw\n, *libu/wn me\n, a)ta\r pro/teron *foini/kwn,
*karxhdw\n, h(\n mu=qos2 u(pai\ boi\+ metrhqh=nai.

CARCHEDONIUS Carbunculus, Theophrasto, quod e)n *karxhdo/nos2, h. e. Carthagine, veniret, dictus est: at Plinius Garamanticos sic appellatos tradit, l. 37. c. 7. propter auctoritatem Carthaginis magnae. Carbunculi certe genus suit. Publius Syrus,

Qua Carchedonios optas ignes lapideos,
Nisi ut sointillent? pietas est carbunculus.

Ab hoc diversa erat Carchedonia, apud Plinium, ibid. subintellige gemma, quae ex Nasamonibus eandem Carthaginem deferebatur. Ad repercussum enim lunae Carchedoniam, sicut carbunculos ad repercussum Solis, reperiri scribit; potoria vasa ex eo fieri solita, addens. Unde vilem fuisse lapidem constat, quemadmodum nec hodie magno in pretio est Chalcedonius, uti Gemmatil eum vocant. Alius erat Chalcedonius smaragdus, de quo alibi, vide Salmas. ad Solin. p. 381.

genus fuit poculi, quo [orig: quô] Diis gentiles libare consueverunt. Ita enim hic [orig: hîc] in Apollinis honorem factum. De Baccho Virg. Aen. l. 5. v. 77.

Hic duo rite mero libans carchesia Baccho,
Fundit humi, duo lacte novo, duo sanguine sacre, etc.

Ignoratum priscis Latinis, solis Graecis notum, ex Sappho, Sophocle, praecipue Asclepiade, describit ac praepingit Macrob. Saturnal. l. 5. c. 21. Servius transit, poculi tantum genus indicasse [orig: indicâsse] contentus. Vide Casp. Barthium, Animadversion. ad Stat. Tom. 3. p. 708.

CARCINITES Sinus Scythiae Europaeae. Plin. l. 4. c. 12. et Mela, l. 2. c. 1. Medius inter ostia Borysthenis, et Bosphorum Cimmerium in Scythia Europaea. Olim Tamyraces. Ei adiacet Carcine urbs, iuxta ostia Gerrhi et Carcinites seu Hippacitis. Quid nunc sit incertum. Sunt qui credant. nunc dici Golfo di Moscovia. Sed regio adiaceus in eius ora littorali maiori ex parte est deserta atque inculta. Est et Carcinites (alias Carcinitus ) fluv. oppid. praeterfluens. Ptol. Item urbs Scythica. Steph.

CARCINUM Magnae Graeciae promontor. Italiae longissimum.Plin. l. 4. c. 12. Est etiam urbs circa Periliam. Pomp. Mela, l. 2. c. 4.

CARCINUS [1] Agrigentinus, Poeta Tragicus, floruit paulo ante Philippum Macedonem, docuit fabulas 98. cum Aeschine, apud Dionysium vixit. De hoc exstat Proverbium, Carcini poemata, de his qui obscure, et instar aenigmatum scribunt. Fint alius Carcinus, Atheniensis, Poeta Tragicus, Olymp. 100. Vide Suidam, Athen. l. 8. Voss. de Poet. Graec. c. 7.

CARCINUS [2] Tragicus Poeta, cuius filii fuerunt Xenocles, Xenetimus et Demotimus, quem ob praesumptionem victoriae derideri ab Aristoph. Adnotant Scholia.

CARCINUS [3] Signum caeleste, quod Latini Cancrum vocant. Lucan. l. 9. v. 536.

CARCUVIUM [1] urbecula Scotiae, Orcadum praecipua, in Mainlaudia Insul. cum arce et portu capaci. Scotiae Regni ab aliquot saeculis pignoris iure, frustra reclamante Daniae Rege, qui illas insulas sibi vindicat. 20. circiter milliar. Anglic. a Tarvedro promontorio Borealiori Scotiae in Septentrionem.

CARCUVIUM [2] urbs fuit Hispaniae inter Emeritam et Caesaraugustam. Antonin. Quid nunc sit, ignoratur.

CARDACES Asiae minoris populi, Polybius et Arrian. Hesych. *ka/rdakes2 oi' strateusa/menoi ba/rbaroi u(po\ *persw=n kai\ ei)s2 *)asi/an ou(/tw kalou=si tou\s2 stratiw\tas2, a)po\ e)/qnous2 h)/ to/pou. Strab. l. 15. *kalou=ntai de\ ou(=toi *ka/rdakes2 a)po\ klopi/as2 trefo/menoi. *ka/rda ga\r to\ a)ndrw=des2 kai\ polemiko\n le/getai. Vide Eustath. in Iliad. b. Nic. Lloydius.