Regeln fuer die Texterfassung 03/2001
not necessary
Cassel et Mont Cassel dicitur, estque lepidum oppid. Flandriae in colle situm, 4. leucis ab Hypra, cum amplo territorio.
Castellis Novis Galliae. Vide Vales. cit. loc.
Chasteau Thierry, oppid. in Suessionibus, ad Matronam fluv. cum titulo Dusatus et arce celsa. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.
Histor. l. 1. c. 67. B. Rhenano Thermae sunt Helvelicae, German. Baden et ober Baden, urbs Helvetiae, inter Tigurum 2. et Basileam 6. leucis, ubi Comitia Helvetiorum Generalia haberi solent. Quod quidem direptum a Caesina A. C. 71. postea vero restitutum est ut ex marmorea columna Traiano dedicata A. C. 100. liquet. Plura apud Cl. Badena.
Chastel. Idem Vales. loc. cit.
Castellon d'Ampurias, oppid. amplum Hispaniae citerioris in Catalaunia, apud Emporias urbem olim in ora litrali, nunc oppidulum inter Gerundam supra 5. et Helenam in Boream supra 8. leuc. ab Emporiis fere 3.
Ludovicus.
in Asinariu Actus 3. sc. 1. v. 16. Quin pol si reposui remum, Sola ego in casteria, pro schasteria, seu chasteria, Salmasio; quid sit, hisce exponit Lutatius, ad Stat. Theb.
A gubernatore, inquit. Nam pertica quadam est in navi, quam hortator remigum tenet, quam si incusserit, remiges non desinunt, si deposuerit, quiescunt a labore. Hanc Casteriam Plautus nominavit in Asinaria, etc. Sed error manifestarius est Exegetae. Casteria enim, Portisculus autem, ut docti Viri pridem Animadversion. ad Statium Tom. 3. p. 604.
Il. 8.
Comm. c. 3. Germanicum forsan nomen Kastrich.
Castiglione delle Stivere, oppid. munitum Italiae, intra limites Ducis Mantuani. Gaudet arce non
in myst. Iniq.
Franciscus.
Castiglione Mantuano, oppidulum Italiae, in Ducatu Mantuano, 15. milliaribus a Mantua Veronam versus.
Castniensis.
post sacrificium et post preces ac praemissa castitate, accedere debere, monet Arrianus
Castinius et Castinetes. Steph.
Castolos vocant.
Castoli campus apud Xenoph.
Aen. l. 6. v. 121.
Quod ideo fingitur, ait Servius, quia horum stellae ita se habent, ut occidente Ep. 1. v. 5.
Vide Gemini. His Romani templum, tamquam Liberatoribus suis, illorum saepe experti, ut rebantur, praesidium, in Coriol. Vide Florum passim et Salmas. in eum notas. Ceterum communicatur inter fratres Castoris nomen, apud auctores, D. Lucas in Act, Apost. c. 28. v. 11. secundum Vulgatum Interprerem: Post menses autem tres navigamus in navi Alexandrina, quae in insula hiemaverat, cui erat insigne Castorum. Ubi tamen Graece
Et postea,
Et ante illum Homer. Odyss.
Horat. Carm. l. 1. Od. 12. v. 25.
Idem, l. 2. Sat. 1. v. 26.
Ovid. Fast. l. 5. v. 700.
Seneca in Medea, Actu. 1. v. 88.
Porro Castor et Pollux arbitri ac testes legum iudiciorumque fuerunt. Cicero contra Verrem. Nic. Lloydius. Est et Mereori genus, quod Castores, ignes nimirum fulgoris stellarum iustar, felix omen navigantibus habitum, si incidissent gemini, Lege Plin. l. 2. c. 37. et Senec. Nat. Quaest. l. 1. c. extr. Hinc Ecastor, et Mecastor, adverbia iurandi apud Plaut. Amphitr. Actu 1. sc. 3. v. 10. et Terent. Hecyr. Act. 1. sc. 2. v. 8. Item adiectivum Castoreus, ut manus Castorea, apud Senecam, Hippol. v. 810. Item Castor, animal fiber, vel canls Ponticus, iuxta Servium, Iuvenal. Sat. 12. v. 34.
Redimere se de Animal. aliosque, etiam Horapollo afirmat, qui l. 2. Hieroglyph. c. 65. Aegyptios tradit Castorem, sive fibrem pingere, cum designare volunt hominem, qui sibi ipsi damum inserat: quod hoc animal, cum se venatione peti videt, proprios testes evulsos in praedam obiciat. Auctor Elegiae de Nuce, v. 165.
Quod Sestium tamen, medicinae diligentissimum, Castore fratre Pollucis, quod in eius, ut et aliorum Deorum, templo Romae thesauros ditiorum fuisse reconditos, inn vir Iuvenalis, Sat. 14. v. 260.
Ubi vigilem vocat, quod ibi, pro custodiendis rebus Numinis tutalae commissis, per vigiles excubiae agerentur. Vide Brodaeum, Miscellan. l. 4. c. 17. Lipsium ad Taciti Annales, et
loc. cit. Cyrillus, l. 1. contra Iulianum, ac Stephan. in in Chron. ad an. 989, ubi ex Chronographia Castoris de regno Sicyoniorum, et mox de Atheniensium regno, fragmentum citat. Item ad an. 161. et 542. ubi quaedam adfert ex eo de regno contra Apionem, eum historicis annumerat, et quibus conster, Antiochum Epihanem, in templo Hierosolymitano a se spoliato haud quicquam reperisse, propter quod Iudaei a narionibus rideri mereantur. Massiliensis primum fuit orator, si Suidae credimus; qui et auctor est, scripsisse libros 5. sive iuxta alios libros 9. de epicherematis; item de persuadendo libros. 2. adhaec artem dicendi. Sed historica eius, quorum idem meminit, sunt ista: Libri 2. de Babylone, liber de Nilo, item de ignoratione temporum, quae etiam Apollodorus citat, l. 2. et fortasse Ausonius Carm. 22. v. 7. in Professores Burgidal.
Nam cum imprimis soleat in temporibus peccari, eo quod eiusdem nominis principes confundantur: plane est verisimile, Castorem in Chronicis, passim de illis refert, qui Praep. Euang. c. 3. Idem Euseb. l. 1. paraenesi ad Graecos. Impensius semper favisse Romanis, indicas cognomen Suidas. Atque eo magis verisimile fit, esse hunc ipsum Castorem illum, qui volumine in Quaest. Romanis. Quod opus etiam signat, libro de Is. et Osiride. Sed Strabo alterum etiam cognomen adfert. Nam l. 12. vocatur Saocondarius. Refert ibidem, fuisse generum Deiotari, Regis Galatiae, atque ab eodem una cum uxore fuisse interemptum. Suidas cusam hanc caedis addit. quod socerum esset criminatus apud Iul. Caesarem. Itaque videri possit hic esse idem Castor, adversus quem pro Deiotaro orationem habuit Cicero, apud Caesarem. Sed obstar, quod Castor iste Deiotari fuit nepos: et vocatur adolescens, Crudelis Castor, ne dicam sceleratum et impium, qui nepos, avum in discrimen capitis adduxerit, adolescentiaeque suae terrorem iniecerit ei. cuius senectutem tueri et regere debebat. Cicerone autem quis melius ista de Hist. Graec. l. 1. c. 24. p. 158. et seqq. Nic. Lloydius.
Antonius.
Castorea testes eorum. Amputari hos ab ipsis cum capiantur, negat Sextus diligentissimus Medieinae, Quinimo par vos esse substrictosque et adhaerentes spiae, nec adimi sine vita animalis posse. Adulterari autem renibus eiusdem, qui sunt grandes, cum veri testes parvi admodum reperiantur, etc. Unde eos Dioscorides vocavit, a caelatis vasis ad Solin. p. 1046. Hinc Castoriae vestes, in pretio olim, uti legimus, apud Sidonium, c. 7. Ambrosium de Dign. Sacerdot. c. 4. Haymonem 1. ad Timotheum, c. 3. etc. De Castoribus porro multa habet Silvester Giraldus Itinerar. Cambriae l. 2. c. 3. at de medicinis e castoreu desumi solitis, vide late disserentem Plin. d. l. adde et dicta supra.
Antonin.
Halieutic. l. 1.
Et Tzetzes, Chil. 6. Histor. 47.
E quibus patet falli eos, qui Castoridem pro fibro seu castore habent, in quibus doctissimus Ritterhusius, Notis ad Oppian. Aliud enim castor, aliud castoris; ille quadrupedes amphibium, haec piscis est. Ille in ripis fluminum, haec circa maris littrora describitur et censetur ab Oppiano, inter ea cete, quae nonnumquam e mari in siccum exeunt: cum contra castor ex terta in amnes feratur. Sed et castor verum est animal, castoris fabulosum, uti quidem videtur Bocharto, Hierozioci Part. I. l. 4. c. 2.
historiam Westmonasteriensem, et Chronicon patriae suae: quod orditur a Bruto seu Brytho illo fabuloso usque ad A. C. 1306. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 61. Item, Episcopus Ep. 217.
Hist. l. 2. c. 24. Castoris lucus vocatur Orosio, l. 6. c. 8.
Castellum, parvum vero Castellum Castellio vocabatur. In priscis Notitiis Provinciarum et civitatum Galliae, Castrum Cabillonense, Matisconense, etc. memoratur: quae loca olim urbes et quidem Episcopales Castrum Rauracense, Augusta Rauracorum etiam Colonia. Veteres Gallici Historici sola capita Gentium urbes aut oppida, nec non civitates, interdum etiam municipia vocitant: coeteras urbes eis subiectas Castrorum, vel Castellorum, nonnumquam et Vicorum appellatione notantes. Contra in Annalibus et Chronicis rerum Francicar. atque in priscis tabulis, Castra Castellaque appellantur non pauca, quae Vicorum nomine deberent esse contenta: sive bellis eversa, sive Castella proxime accedunt, quas Galli Firmitates, Salvitates, Salvas Terras et Fortia, Montes Fortes, Montes item et Rupes, vel Roccas et Petras, cum adiuncto aliquo, vocaverunt. Vide Hadr. Vales. Praefat. in Notit. Galliae.
ad Capitolin. in Antonino Pio, c. 7. unde Castrenses, h. e. Aulici, eidem ad Lamprid. in Severo, c. 41. Sed Graecis quidem Ep. 76. et 110. Synesii, ut et in Epist. Theodosii et Valentiniani ad Synodum Ephes. Mandato eiusdem Synodi: praeterea apud Palladium in Vita Chrysostomi, etc. Latinis vero Castra unuquam Castrenses ob id dicti, castrus, h. e. in comitatu Principis versarentur, Salmasio ad Lamprid. loc. cit. Vide infra, ubi de Castrensianis et Castrensibus. Apud medii aevi Scriptores Castra urbes dictae sunt, quae Civitatis, i. e. Episcopatus ius non habuerunt: Notit. Galliae. in Maxima Sequanorum, Caestrum Ebredunense, Castrum Vindonissense, Castrum Rauracense, Castrum Argentorate, etc. Vita S. Medardi apud Surium: Noviomus, cum tunc temporu castrum, seu munitio haberetur, postmodum ipsius eiusdem gloriosi Pontificis Medardi ordinatione, Pontificalis cathedrae honore sublimatus est, apud Car. du Fresue. Nomen autem Castrorum multis in Europa urbibus hinc factum, memorat Salmas. quod ibi loci exercitus aliquando castra castra, Charax, item in Caria, in Nicomediae sinu, ad Persicum sinum, in Parthia, in Palaestina, alibi: Et Exercitat. Plinian. ad Solin. p. 1203. Fuit autem Castrametatio, apud Romanos, talis. Loci eius, qui maxime idoneus ad castrametandum videbatur, aptissimam partem, ad prospiciendum praesepiendumque, Imperatoris occupavit tentorium: Commen. Rei publ. Rom. Lipsium, alios, prolixe et accurate modum Castrametationis Rom. describentes. Caesar lunatis Castris Thapsum, operibus communivit: Vegetius, l. 1. c. 23. triquerram et semitotundam formam nominat. Et quidem anre tempora Camilli tantum per aestatem miliriae in Camillo, Liv. l. 5. etc. Tentoria seu tabernacula militum ex pellibus fiebant, unde sub pellibus esse, exercitum sub pellibus retinere, et consimiles phrases, vide Val. Max. l. 2. c. 2. extr. Carolum Sigonium in Liv. l. 5. Iac. Raevardum, Variorum l. 4. c. 3. etc. Castra Romanorum ut plurimum porras 4. Quarum prima Praetoria seu Quaestoria dicta. vel Orientem Solem spectabar vel e conspectu hostium dirigebatur. Secunda, seu a tergo castrorum Decumana vocata est, e qua desertores et facinorosi educebantur. Tertia Principalis habebat nomen, e qua Principes et summi Duces, velut ex postico, si quando opus esset, opem suis laborantibus ferebant. Quarta erat post Praetoriam et Quinctana dicebatur, per quam commeatus in castra invehi et rerum utensilium copia venalis exponi solebar. Vide Alex. Neapolitanum, Genial. dier. l. 1. c. 12. Imo praeter has 4. portas, Extraor dinariam habet quoque Turnebus, Adversar. l. 30. c. 24. ex Livio, l. 40. etc. Apud Castra in tres erant divisa partes, quarum centrum occupabat Tabernaculum dictum Castra divinae Maiestatis: Huic proximi erant Sacerdotes ac Levitae. Tabernaculi ministerio destinati, quorum statio dicebatur Castra Levi Extimas partes, XII. tuebantur Tribus, undique iribum Levi cingentes; Horum locus dicebatur Castra Israel. Tota Castrorum figura exacte quadrata fuisse scribitur, 12. milliar, longa ac totidem lata, Uzielid. in Numer. c. 2. v. 3. Ita autem locabantur duodecim Tribus, ut ad Orientem essent Iuda, Isaschar et Zabulon: Ad Meridiem, Ruben, Simeon et Gad: ad Occidentem Ephraim, Manasse ac Beniamin: ad Boream totidem Tribus, Dan, Asser et in Numer. c. 2. v. 3. Tradunt, inquit, Hebraei, filios Israelis castrametatos fuisse in circuitu Tabernaculi, ut unum milliare interfuerit, i. e. spatium mille passunm, et hoc erat iter Sabbati. In Castris Levi, (vide supra) Orientem eorum partem tuebatur Moses, Aaron et Sacerdotes: Australem obtinebant Cahathitae: Gersonitae Occiduam, et Septentrionalem Meraritae eranir sortiti. In quorum omnium medio. Taberneculum erat, Divinae locus praesentiae, Hinc in medio Israelitarum habitare dicitur Deus, Surge Iehova, et fac, ut inimici tui dissipentur, ac. qui te odere, a facie tua fugiant. De emblematis ita P. Fagius in
Ad quem locum vide Casp. Barthium, Animadversion. Tom. 3. p. 719. Adde leonem Philosophum et Imperatorem, Tacticorum Epilogo, Onosandrum
Ptol. Norici urbs Antonin. Alia quoque Macedoniae inter Lychnidum et Heracliam. Idem.
Edenburg. Vide Alata Castra.
Le Castelli Leandro.
libro Praefectur. Rom. ubi Dux Rhaetiae primae et secundae V. S. habuisse equites Stablesianos seniores; dicitur, Rhenano Augusta est Vindelicorum, German. Augspurg, Rer. Germ. l. 3. ubi vide Notas Cl. Ottonis: adde supra dicta.
Caceres, vel S. Maria Guadaluper Varrerio. Nunc provinc. Estremadurae, inter Augustam Emeritam et Caurium, in ampla planitie, 3. leuc. a Tago, 16. a Placentia, uti ab oppidul. Guadalupia in Occasum. Baudrand.
Tuln. qui
Antonin.
constanter, ob Aremoricorum incursiones, castrametabantur. Am. Marcellin. l. 5. vulgo Constance.
Mahanaim. Vide Genes. c. 32. v. 2.
Sat. 10. v. 95.
Simpliciter Castra Senecae Octavia, Actu 2. v. 439.
Locus est Praetorianis dicatus, seu Castra Praetoriana, a Tiberio in extrema urbis parte constituta, ut ex Dione, Tacito, Sueronio, docent Onuphrius, Lazius, Faber. E quibus Tacitus, Annal. l. 4. c. 2.Dispersas per urbem cohortes una in castra conducendo, ut simul imperia acciperent. Super Diocletianas ponit Scholiastes Iuvenal. ad d. l. Iuxta aggerem primus castra posuit Seianus, i. e. super Diocletionas, quae dicta sunt castra Praetoria. Et in Sat. 11. A Suburra frequentissima regione migrare ad Diocletianas, ubi solitudo est. Ad muros urbis, non procul a porta Viminali, Farnabius ad eund. Satyric. Habebant tamen starionem in Palatio, et more militari excubias vicissim singuli Tribuni agebant, Tacit. l. 6. Vide Gronov. ad Senec. loc. cit.
Burghupon Sands Camdeno Burgus ad Sabulum, Baudrando est vicus in Cumbria provinc. ad Itunae aestuar. medius inter Carleolum et Drumbourg. Old Carleit.
Castra Phebiana.
Ala Flaviana.
Brexar, et Bersac.
Erkelens. 3. leuc. a Iuliaco, 7. a Colonia. Aliis Herculanum.
Bubastus.
Trugillo. inter Castra Caecilia et Guadalupam. 8. leuc. Zephyrae propior 5. leuc. distaus ab Emerlta 12.
Dellia ubi habet Vossius.
Lib. Notit.
Antonin.
Metallinum, oppid. Lusitan. nunc Extremadurae, ad Anam fluv. Vide Metallinum.
Plin. l. 3. c. 4.
libro Praefcturar. Rom. ubi Dux Rhetiae I. et II. dicitur habuisse equites Stablesianos Iuniores, B. Rhenano est Bebenhusium, German. Bebenhausen, seu Babenhausen, ad Guntiam amnem, Fuggerorum Comitum sedes. Aliis fuit non procul Lauginciaco, ubi nunc pagus Foiningen, vel Fainingen, quondam Marchionum Vohenburgensium. Aliis oppid. Burgauw, in Suevia ad Mindelam fluv. Cl. Otto Notis ad Rhenanum. l. 3. Vide et infra.
Bell. Hisp. c. 8. Castro del Rio hodie dicuntur, ut vult Ambr. Moralis. Oppidul. Vandalitiae.
Lib. Notit. a fluv. Bavariae Regino, vulgo Regen, an Reginopolis hodie, seu Ratisbona? Vide praefatum Ottonem ICtum ibid.
Gastern, vel Gasteln, ditiuncula Episcopatu Curiensi olim comprehensa, nunc Suitiis et Glaronensibus subest, ab A. C. 1436. Castrenses, se Pagis iunxerunt, Castra data sunt iisdem. Missa cum imaginum cultu de Rhaetis, l. 10. c. 28.
Santen. Inter Vesaliam et Calcariam, vide Vetera.
Medelin. Vide Castra Metallina.
Ptol
Cleve existimat, Cliviensis
LL. Domitiani, Nervae, Hadriani, simulque circumcisioni Iudaeorum fibula imposita, qui bellum proin Hadriano moverunt, a Pio tandem auxiliari lege ad Spartian. in Hadriano Caes. c. 14. Sed et iam Noachidis castrationem vetitam aiunt Magistris unoque ore pronuntiant, Israelitis ne ullum quidem animal ex lege castrare licuiste, Levit. c. 22. v. 24. quod et diserte habetur, apud Flav. Iosephum adv. Apionem, l. 2. Eousque Valesiorum haeresi, quae omnes castrari voluit, Augustin. de Haeres. c. 37. Hebraei adversati sunt: ut falso tradat Strabo, genti huic exsectiones pariter atque circumcisiones, fuilsle in usu, Geogr. l. 16. Vide Ioann. Seldeumum de Iure Nat. et Gent. iuxta disciplin. Ebraeor. l. 7. c. 3. In poenam tamen castratione multati occurrunt servi, in adulterio et furto deprehensi, in Lege Sal. tit. 27. §. 4. tit. 42. §. 4. 15. Paederastae, in L. Wisigoth. lib. 3. tit. 5. §. 5. 7. et apud Theophanum. p. 151. Mulierum oppressores, in LL. Wilhelmi Nothi, apud Bromptonum, p. 982. et Knyghronum A. C. 1087. tit. 4. Etiam proditor quidam oculorum et genitalium mutilatione pumtus, legitur, apud Egugenim in Ludovico VI. p. 1308. laudatum Carolo du Fresne in Glossar. Instrumentum, inter alia, concha Cycheriaca, seu murex, quas voces vide. Coeterum qui huic mutilationi apad Romanos destinbantur, ab ipso ubere materno ad Sylv 4. v. 74. ubi de Domitiami lege
Et Claudiano, ubi de Eutropio Ait, l. 1. v. 45.
Sed et adultos exsecabant. Idem Statius, l. 4. sylv. 3. in Via Damitiana, v. 13.
Vide Casp. Barthium, Animadversion. ad Statium d. l. et plura hanc in rem infra ubi de Eunuchis et Spadombus.
Atego annos, respondit. Val Max. l. 6. c. ex. 10.
Castritius, et vide discipulum eius Gellium, l. 11. c. 13. et l. 13. c. 21. ubi severitatem eius, contra duos Auditores nimium ornatos, exponit.
Ludus.
in Alexandre Severo, c. 41. Aulicum ministerium in id comraxit --- ita ut annonas, non dignitatem, acciperent fullones et vestitores et pictores et pincoptae, omites Castrenses Ministri, quemadmodum, etc. lidem cum Aulicis ministris et Palatinis ministris, quibusdam ita dicti sunt, quod in Castris, h. e. in comitatu Principis, versarentur. Sed hoc si esset, etiam Corporecustodes Protectcres et Domestici, qui latus Principis protegebant et militiam sequebantur armatam, isto potius nomine fuissent dicti: quos tamen constat numquam ita fuisse vocatos. Imo nec omnes, qui Palatinorum matriculis attinebantur, hoc nomen Castrensium ministrorum numquam fuerunt. Sed nec Admissionales, nec Cubiculatii, Castrenses dicti, nominat Lampridius l. c. Fullones, Pistores, Vestitores, Pincernas. Praeter quos et Coci, et Piscatores, et Balneatores, et Cursores etiam, ac coeteri, qui proprie Ministri vocabantur et aliquod ministerium in Aula gerebant, sic appellati sunt. Corpippus cos, sic describit ac enumerat:
Ubi tamen castorum legit Car. du Fresne, Eunuchosque Castrensem Ministrum erponunt Glossae Graecorum: Castrensem vocant, qui mandata Princis exsequeretur, Magisteriano eum accipiunt. Exsequendis enim Principum mandatis, maxime adhibiti Magisteriani vel Agentes in rebus, Mandatorem exponunt: unde est, quod eaedem Glossae Castrensem Sacri Palatii Ministeria iidem dicuntur, in Cod. Theodos. et Sacro Ministrio Deputati, Cod. de Castrensian. leg. 4. Militabant autem sub Castrensi sacri Palatii, qui et Castrensis simpliciter dicebatur, l. 3. Cud. Thepdops. de privileg. eorum, qui in sacr. Pal. mil. et seqparantur a Palatinis seriniorum et ab Admissionalibus et Largitionalibus Palatinis, cad. leg. ut et lib. 7. tit. eod. Dicti et Ministeriani vel Ministeriales, quod de sacro ministerio essent, unde titin Codice, de Castrensibus et Ministerianis, etc. Appellatos autem Castrenses ministros Palations vult Salmasius, quod semper adessent Principi, nec tantum in Aula, vel in Urbe, sed in castris etiam, obsequium illi ac ministerium exhiberent, et in omnibus expeditionibus, eum sequerentur. Nam quocumque iret Imperator, id. Expeditio vocabatur, ut videre est apud Spartian. in Pio, c. 7. et Counstantinum de Palatinis. adeo que illi Casirenses sunt Aulici ministri, qui ab officiis Palatinis et sacris soriniis, uti dictum, separantur. Vide l. 15. Cod. de erog. milit. ann. alias quoque Casirensiani, et Ministeriani et Ministeriales dicti. Unde Recentioribus Ministeriales Regum, Ducum, Comitum dicuntor, Castrenses et expeditionales servi, qui Dominos suos in expeditionibus sequerentur, et semper praesto essen in bellicis actibus, vide in LL. Burgundionum, in Capitudis Caroli M. et infra in voce Ministeriales. it. Palatini. Quia vero inter Casirenses etiam Vestitores erant, uti patet ex loco Lampridii cit. et Cod. de Casirensibus et Ministerianis, l. 3. inde de Officia Aulae Constantinopoel. Iohann. Episconus in Resp. Alii, etc. Vide Salnias. Notit. ad. Ael. Lampriod. in Alexandro Severo. loc. cit.
Comes Casirensis, dignitas olim Palatina: qui Castrensibus seu Castrensianis praeerat, eratque sub dispositione Praepositi sacri Cubiculi, uti colligit Car. du Fresne ex l. un. Cod. Theodos. Qui a praebit. tiron. Sub eius vero dispositione erant paedagogia, ministeriales dominici. Curae Palatinorum, ut est in Notit. Imperii. Meminit praeterea officii eius, l. 1. 2. Cod. Theodos. de Castrensianis, l. 12. de Palat, sacr. largit. etc. Vide supra in voce Castrenses.
Castra pugnans introisset. Et haec quidem frondea antiquitus.Plin. l. 16. c. 4. Romulus frondea cononavit Hostium Hostilium, quod Fidenam primus irrupisset. Dein aurea fuit, cuius insigne vallus, A. Gellius, l. 5. c. 6. Castra enim, obstructis portis, non
Chaumont, a Doncherio 7. leucis dissitum, 2. a. Castro Portiano: Vicus Castricensis, unde pago nomen, Maceriae, etc. Quidam ad flumen Bair positum, et usque ad Mosam amnem, cui Doncherium adiacet, pertinuisse dicunt. Barus autem fluv. alluit vicos Barum, Broilu, Solium, Novam villam, et paulo infra in Doncherium in Mosam evolvitur. Hodie nomen Comitatus Castrensis exolevit cum Retestensi Comitatu confusi. Hadr. Vales, Notit. Call.
in Aurelian. c. 30. Nic. Lloydius. Verba eius sunt, Monetarii --- compressi sunt, septem milibus Hiberorum, Ripariensium et Castrianorum et Daciscorum interemptis. Meminitque Ripariensium et Castrianorum Codex Theodos. l. ult. de re milit. Ses Castriciani ibi nominantur, Salmas. ad Vopiscum. loc. cit. Hodie milites Turcarum infimae sortis, qui, ad Ianizerorum dignitatem non aspirantes, in castris urbibusque praesidiarios solum agunt, Turcisque Neferides, vel Isarlides, appellantur, Castrianos Graecis dici, notar Iac. Sponius, Itiner. Graec. Part. 2. p. 132.
Montes, vulgo Mons en Hainau, olim
Castro, in Campania Romana, versus Lirim fluvium et confinium regni Neapolitani, medium inter Aquinum et Pipernum, 12. milliaribus ab Alatrio, et totidem a Dora in austrum, 20. autem a Signia in ortum.
Georgius.
de Tolodo-Oropesa herede, filium habuit Ferdinandum, Toleto. Oropetanorum progenitorem. Inter reliquas lineas e Bragantinis descendenres, domus quoque est de Castro, a Dionysio Iacobi Ducis Bragantini fratre orta. Hic enim Ferdinandi II. Ducis Bragantiae, A. C. 1483. cxtincti filius, ex Beattice de Castro, genuit Ferdinandum Ruis de Castro Comitem de Lemos: de Andrada Comite de Villalva, natus Petrus Fernandez de Castro Andrada Comes de Lemos, pater fuit ex Leonra de Cueva, Ferdinandi Roderici seu Ruis, exstincti A. C. 1601. cuius, ex Catharina de Sandoval, filii Fernandez Comes de Lemos Marchio de Sarria (uxor Catharina de Sandoval et Roxds) Franciscus Dux de Tanrisano (exstinctus A. C. 1637. maritus Lucretiae Gatinarae Leguanae) et Ferdinandus Comes de Gelves, (cui uxor obtigit Leonora de Portugallia de Gelves) Spener. Tom. I. p. 6.
Ludovicus.
Paulus.
Cedrenus.
Chatoau-Dun, urbs Galliae, caput regiunculae Dunensis, olim Urbs-clara seu Rubeclaire dicta. Conc. Duchesnium, antiq. Urb. Gall. c. 4. de Ballivatu Blesensi.
Praefectus, it. Principia.
Procopius.
tit. 21. c. 5. §. 6. Macehiavellus, in vita eius. Blondus, Villanius, Sabellicus, Leand. descr. Italiae.
Castro, urbs fuit Hetruriae, Ducatus Castrensis caput, Ducis Parmae antea, munita, et Episcopalis; sed ab Innocentio X. Pontifice Romano funditus eversa et deleta fuit A. C. 1646. et eius Episcopatus Aculanr translatus, erat iuxta amnem Olpitam, 13. milliaribus ab ora maris Tirrheni, et paulo minus a Soana in anstrum, uti a Tuscania in occasum. Ab Stato di Castro; estque inter agros Senensem ad occasum. et Urbevetanum ad Boream, Patrimonium D. Petri ad ortum, et mare Mediterraneum in austrum; nunc in ditione Romani Pontificis. Altera autem urbs Castrum dicta, in Salentinis, est Castrum Minervae. Vide ibi.
Castres, urbs Galliae, in Occitania, ad Acutum fluvium, Episcopalis facta A. C. 1317. a Ioh. XXII. sub Archiepiscopo Bituricensi, 6. leucis distat a Carcassona in Borem Albigam versus, a qua tot leucis dissita, et 10. a Tolosa.
Faz. ab Aluntio 15. mill. pass. in Caeciam. Patria Epicharmi.
Chateau du Loir, oppid. Galliae, in Cenomanensi provincia, ad Laedum sluvium. Seder inter Turones ad 8. leucas, et Cenomanum ad 9. circiter, prope confinia Turonensis agti.
Chastel Allion. ad Oceanum, in priscis Santonum finibus, non procul Notit. Gall.
Beuthero, oppid. Hispaniae Tartaconensis, medium inter Saguntum ad meridiem et Carthaginem veterem ad septentrionem caede Amilcaris memorabiles, Liv. l. 24. c. 41. in regno Valentiae.
Castel Aragonese, urbs Sardiniae insulae, in parte Boreali, sat ampla et culta, totiusque insulae post Calarim prima, et probe munita, in ora littoriali, prope ostiae fluvii Aragonensis, cum portu satis capaci. 24. milliaribus distat a Sassari in Boream. 80. ab Arborea, et 100. circiter a Calari pariten in Boream. Alias Tibula dicta fuit.
Castel Bolognese, oppid. Italiae, in ditione Bononiensi, quamquam in Romandiola insertum, in via Aemilia, inter Imolam et Faventiam sub dominio Summi Pontificis.
Chasteau Briant, oppid. Galliae, in Britannia, versus Andegavensem provinciam, 10. leucis a Nannetis in Boream, cum castro antiquo.
Chasteau briant. Hadr. Vales. Notit. Gall. Vide Castrum Briandi.
Dunbritton, oppid. est Scotiae. in Levinia provincia, cum arce munitissima, ubi Levinaus fluvius cadit in Glortam fluvium. Distat. 8. milliaribus a Glasco. Vide Dumbretonium.
Dunkelden, urbs est Scotiae, ad Tavum fluv. in Perthia provincia. versus Atholiam regionem, 10. milliaribus a Perthia urbe in Boream. Est Episcopalis sub Archiepiscopo S. Andrae, fuitque male habita ab Anglis hisce ultimis temporibus.
Catteau Cambresis, opiie, Belgii, in agro Cameracensi, bellis nuper deformatum. 5. leucis distat a Cameraco in ortum, et 2. a Landreceio, ad Sellam sluvium.
Chasteau Chinon, non longe a fonte fluminis Icaunae, in dioecesi Augustodunensi, cum Prioratu S. Christophori Cluniaco subiecto. Hadr. Vales. Notit. Gall.
Chantoceaus, Idem.
Chasteau Sausoy, pro Chasteau Censoy. Pago Nivernensi artribuitur a Coquillio.
Corbeil. oppid. Gall. ad fluv. Sequanam, 14. Italic. milliarib. ab urbe Parisiensi dissitum.
in Cerimoniali Episc. l. 2. c. 11. Si aderit in Ecclesia lectus mortuorum seu Castrum doloris. Infra, cum quo ibant ad feretarum, seu Castrum doloris: Dominico Macro Cenotaphium est, seu tumulus, in exsequiis defuncti cadaver repraesentans, Ideo, inquit, Sacerdos, qui preces recitat, et Subdiaconus cum cruca debent se collocare eodem in loco, in quo secundum rubricas sistere se deberent, praesente cadavere; in Hieralex.
Castelfranco, oppid. Italiae,in ditione Pontificia et agro Bonoviensi, et medium fere inter Mueinam et Bononiam, prope Panarum amnem. Eradiacet Arx Urbana, ab Urbano VIII. Pontifico Maximo entrncta in tutelam confinii Status Eclesiastici contra Mutinensem Ducatum.
Chasteau Gaillard, locus est Galliae, prope Radipontem Ratepont, in Veliocassibus: Eius Radipons.
Castel Gandolfo, oppid. Italiae, in Latio. Vide Arx Gandolphi.
Castel Guelfo. oppid. Italiae, in Ducatu Parmensi et in via Aemilia. Paucis nunc constat incolis; estque prope Tarum amnem, et medium inter Parmam et Burgum S. Domnini.