CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

CEDIAS vicus prope Sinuessam. Plin. l. 3. c. 5. Item Africae oppid. D. Augustino.

CEDIMOTH Latine antiquiores, priores, vel Orientales, sive incendium, aut incurvatio mortis, oppid. in tribu Ruben. Ios. c. 13. v. 18. Et solitudo Cademoth. Deutoron. c. 2. v. 26.

CEDMIEL vel CADMIELi. e. antiquitas, aut Orientis Deus, nomen viri. Esdr. c. 3. v. 9.

CEDON Atheniensis, in classe ad oppugnandam Naxum a populo missa [orig: missâ], laevum cornu tuitus est; in quod Pollis Lacedaemonius invectus eum cum multis navibus submersit.

CEDONIA vulgo Cedogna, Lacedogna, urbs Episcopalis Principatus ulterioris in regno Neapolitano. An Aquilenia Livii, ubi L. Paryrius Consul Samnites ad fidem iurandam adegit. Leander Alb. descr. Ital.

CEDREATIS Diana ab Orchomeniis ideo sic vocata, quod eius simulacrum in ingenti cedro esset erectum. Pausan. l. 8.

CEDREI Arabiae Petraeaegens. Plin. l. 5. c. 11. Cedareni Lampridio. Vicini Canchlaeis et Nabathaeis, a Meridie Scenitis Arabibus iunguntur: de quibus vide Salmasium ad Solinum, p. 486.

CEDRENUS Georgius, Monachus Graecus 11. saeculo [orig: saeculô], Annalium a Mundi initio, usque ad Imperium Isaaci Comneni, conditor. Historia, quae ei praeterea attribuitur, Ioh. Curopalatae videtur esse. Voss. de Hist. Graec. l. 2. c. 26.

CEDRON torrens inter Ierusalem et montem Oliveti. Hunc transiit Christus iturus ad agonem, Ioh. c. 18. v. 1. Eadem [orig: Eâdem] via [orig: viâ] David Absalonem fil. fugiens transivit. 2. Sam. c. 15. v. 23. In hac valle Rex Asa combussit simulacrum Priapi. 1. Reg. c. 15. v. 13. et Iosias vasa Baalis. 2. Reg. c. 23. v. 4. ut et Ezechias. 2. Paral. c. 29. v. 16. Item urbs inter Ioppem et Eleutheropolim, cuius in macchabaeis mentio fit, et alias Gedor vocatur.

CEDROS insula in German. litoribus, cedri genere sylvosa, unde electrum in petras defluere dicitur. Perottus.

Thessalis band aliter bello gavisa recenti:
Cui gentile nefas hominem revocare canendo,
Multifida attollens antiqua lumina cedro.

Ubi antiquam vocat, quia diu durat. Hinc Virgilius domibus aptam ait, Georg. l. 2. v. 443.

--- -- --- --- dant utile lignum
Navigits pinos domibus cedrosque cupressosque.

Imo simulacris Deorum. Plin. l. 13. c. 5. Cedri materiae aeternitas, itaque et simulacra Deorum ex ea factitaverunt. Cedrinus est Roma in Delubro Apollo Sosianus, Seleucia [orig: Seleuciâ] advectus, et l. 16. c. 40. Buxum maxime aetatem ferre putant --- cedrumque, claro de onmibus manibus materiis iudicio in Templo Dianae, Ephesio --- cuius tectum convenit esse e cedrinis trabibus. De ipso simulacro Deae ambigitur. De eius usu in Sacris Israeliarum, dicemus infra, etc. Nisi tamen humore vitientur, quem non ferunt. Palladius, l. 2. c. 16. Cedrus durabilis nisi humore tangatur. Funeribus destinatam ad d. l. Statii ait Interpres; an quod facibus idonea? Certe Magnatum facibus adhibitam liquet, ex Virgilio, Aen. l. 7. de Circe, v. 12.

Vide quoque de Cerere, apud Claudianum, Raptus [orig: Raptûs] l. 3. Suavem enim odorem exhalat. Ut Virgilius quoque, l. 3. Georg. v. 414.

Unde eius ligni accensi nidorem, in sacris adhibitum a Graecis, legimus. An, quia Cedri succo [orig: succô] mortui conditi, ut doctis notatum pridem, etc. Amplitudo iis tanta aliquando, ut trium hominum complexum excesserit, auctore Theophrasto [orig: Theophrastô], l. 5. c. 9. qualem in Cypro succisam esse, ad undeciremem Demetrii, 130. pedes longam, memorat. Nascuntur maxime in Creta, Africa, et nonnullis Syriae regionibus: cui vero Cedrus Libani inprimis, toties dicta sacris Scriptoribus, ignota? E qua non solum sibi domum Salomo aliique Reges exstruxere [orig: exstruxêre]: Sed et quam in Tabernaculo conficiendo multipliciter ipse Deus a dhiberi iussit, Exodi c. 35. v. 5. Ut enim alia omittam, e purissima cedro, confectum erat Altare aeneum in Atrio, quod aeneis laminis undique obductum esset, id nominis adeptum, Exodi c. 40. v. 29. Sic et Altare aureum, in Sanctuario, cedrinis tabulis deauratis constabat: Mensa item aurea, in qua sacri panes, Exodi c. 30. v. 1. et c. 25. v. 23. Ipsa tandem Foederis Arca e ligno Zittim seu cedro, constabat, Exodi c. 25. v. 10. intus et

extra auro [orig: aurô] obducta; quemadmodum et duo vectes ex 4. eius annulis aureis, ex eadem cedro erant, pariterque deaurati prominebant? qua [orig: quâ] cedri seu ligni cum auro coniunctione, utriusque Naturae in Christi persona mysterium adumbratum esse, docent Theologi, inter quos vide imprimis Fr. Burmannum Synops. Theol. Christ. Part. I. l. 4. c. 15. et plura hanc in rem, apud Salmasium ad Solinum passim. De cedro sic Plin. l. 13. c. 5. Iuniperi similem habent Phoenices et cedrum minorem. Duo eius genera, Lycia et Phoenicia. Differunt folio [orig: foliô]. Nam quae durum, acutum, spinosum, habet, oxycedros vocatur, ramosa et nodis infesta. Altera odore praestat. Fructum ferunt myrti magnitudine, dulci sapore. Et maioris cedri duo genera. Quaefloret, fructum non fert (mas videl.) Frugifera (femina nempe) non floret: et in ea antecedentem fructum occupat novus. Semen eius (alii habent cortex, Salmas. foliatura) cupresso simile. Quidam cedrelaten vocant, etc. Idem alibi clavum eam non pati addit. Apud Sinenses, in Huquang provinc. cedri nasceuntur, qus Idoli manum vocant: extremitates enim illarum in caudulas aliquas, ceu in digitos, ac pedunculos desinunt. Esui aptae non sunt, at domi, intra cubiculum suspensae, sua vissimum exhalant odorem: quam ob causam sacculos in eam rem reticulato [orig: reticulatô] opere ex serico artificiose contexunt, teste Auctore Anonymo [orig: Anonymô] Sinae et Europae, c. 36. Dc Cedria seu Cedrio, picis genere et Cedride seu Cedri fructu vide Plinium, l. 16. c. 11. et l. 24. c. 5. De Cedrino bryo Salmasium ad Solinum p. 1028. De proverb. Cedro digna, Erasmum in Adagiis, uti de ministerio a Pendice cedri dicto, infra suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Simillimum cedro lignum taxum habere, dicemus infra. etc.

CEDWALUS Rex Westaszonum, in Anglia, Cantii regnum, Ederico [orig: Edericô] usurpatore a suis occiso [orig: occisô], occupare frustra annisus. Hist. Anglic.

CEELATHA locus ad quem venerunt filii Israel profecti de Rhessa. Numer. c. 33. v. 22. Latine coetus, ongregatio, vel ecclesia.

CEFALA Africae insul. A. C. 1500. primum inventa, cuius longitudo est trium milliarium, Iatitudo vero unius. Pagos habet duos, in quibus domus non paucae et arx: Regi civitatis Quiloa quondam parebat, coeterum ab eo deficiens peculiarem Regem postea habuit. A. C. 1505. Arcem, quam Lusitani tenebant, vehementi obsidione incolae oppugnarunt [orig: oppugnârunt], adeo ut pertenuis evadendi spes Lusitanis appareret, qui noctu, praeter Afrorum opinionem erumpentes, Regem multosque proceres in cenaculo suo opprimunt, eiusque caput hastae infixum per arcis fenestram exponunt, eaque [orig: eâque] ratione ingens evadunt periculum ac tandem alium Regis Portugalliae nomine Praefectum constituunt. Theatr. urb. orbis.

CEFUS et CEFFUS apud Solinum, c. 30. monstrum est: cuius pedes posteriores crure et vestigio [orig: vestigiô] humanos artus mentiuntur; priores hominum manus referunt; de quo diximus retro in voce Cebus, nam ita communiter scribitur; vide quoque infra in voce Cercopithecus.

CEI incolae Insul. Ceae, quam post mortem Actaeonis tenuisse Aristaeum, consentiunt Auctores. Virg. l. 1. Georg. v. 14.

--- --- et cultor nemorum, cui pinguia Ceae
Tercentum nivei toudent dumeta iuvenci.

--- --- li/pen d' o(/ge/ patro\s2 i)fetmh=|
*fqihn, e)n de\ *ke/w| katena/ssati lao\n a)gei/ras2
*par)r(a/sion. --- --- --- ---

Alii. Faciebant illi quotannis Caniculae sacra, circa exortum eius quo [orig: quô] tempore Etesiae flare incipiunt, idque ex eiusdem Aristaei institutione, ad liberandam peste terram Graeciam et praecipue Cycladas Insulas, uti videre est apud Diodor. Siculum, l. 4. et Hyginum in Sphaera. Unde Cicero de Divinat. l. 1. Ut enim Ceos accepimus ortum Caniculae diligenter quotannis solere servare, coniecturamque capere, ut scribit Ponticus Heraclides, salubrisne an pestilens annus futurus esset. Idemque Heraclides eundem populum, priusquam ad extremam et decrepitam senectutem perveniant, mortem cicuta [orig: cicutâ] sponte accersere, tradit in Fragm. Unde illa Menandri,

*kalo\n to\ *kei/wn vo/mimo/n e)sti fani/a,
*(omh\ dunamenos2 zh=|n kalw=s2, ou) zh=| kakw=s2;

quos verss refert Stephanus in voce *iou\li\s2, quae urbs fuit Ceae Insulae, una ex quatuor, etc. Vide hac de Insula eiusque incolis plura apud Salmas. ad Solin. p. 143. ubi in Ceo Insul. Pamphilen quandam vestes bombycinas ex Assyria bombyce textas redordiri rursusque texere, primam invenisse, atque hinc feminarum delicatiorem vestem profectam esse, docet, ut et pag. seqq. Sed et adde, quae diximus in voce Cea.

CEILA civitas in tribu Iudae. Ios. c. 15. v. 44. Latine dissolvens eam, sive dividens, aut scindens eam, vel fixio eius. Hic [orig: Hîc] absconditus aliquando fuit David, et nunc est Villula Ceila ad orientalem plagam Eleuteropoleos, in tribu Iuda. Vide 1. Sam. c. 23. v. 1.

CEJONIUS [1] Aelius Verus iuvenis insigni forma [orig: formâ], ab Adriano adoptatus, licet gener Nigrini, qui vitae Imperatoris insidiatus fuerat. Praetor, Praeses Pannoniae, Consul designatus. Sed morbo gravissimo implicitus in reditu periit. Post hunc Adrianus Antoninum Pium adoptavit, hac [orig: hâc] lege, ut Ceionii filio Annio Vero idem faceret; Ita hic collega Antonini Philosophi evasit. Spartian. in Adriano, c. 23. Dion, etc.

CEJONIUS [2] Albinus inter Nobiles Romanos sine causae dictione a Severo Imperatore occisos, memoratur Spartiano, in Vita

Severi, c. 13. Item Praefectus Urbis, ad quem Aureliani Augusti Epistolam habes, apud Vopiscum in Aurelian. c. 9.

CEJONIUS [3] Iulianus Camenius Consul, Collega Amici Paulini. Vide de illo Voss. Hist. Lat. l. 2. c. 7.

CEJONIUS [4] Posthumianus, affinis Clodii Albini, in Gallia Imperatoris declarati, post mortem Pertinacis, apud Capitolin. in Vita eius, c. 6.

CEJONIUS [5] Posthumius, seu Postumus, pater Clodii Albini modo dicti, ex Aurelia Messalina, Ibid.

CEIRIADAE Graece *keiri/adai, locus Atticae, ad Hippothoontidem tribum pertinens, memoratur Sponio, Itiner. Graec. Part. 3. p. 139. ubi de Atticaepopulis. Vide in voce Ceriada.

CELADON [1] unus ex iis, qui una cum Phineo in aula Cephei Regis Aethiopum Perseo vim inferre conati, ab eo sunt occisi. Ovid. Met. l. 5. v. 144.

CELADON [2] amnis in Alpheum influens. Strabo, l. 8. Eius memit Homer. Iliad. 7. v. 133.

--- -- *(ws2 o(/t' e)p' w)ku(ro/w| *kela/donti ma)xonto
*)agro/menoi *pu/lioi/ te kai\ *)/arkades2 e)gxesi/mwroi.

Quid sit non constat, nisi forte Ladon, fluv. Peloponnesi, in Arcadia, in agro Clitoriorum exsistens, ait Pausan. l. 8. Eius aqua coeteris aquis Graeciae praecellit. Baudrand.

CELADRAGUS fil. Liubi, Regis Wiltzorum, Milegasti maiori natu praelatus, et a Ludov. Pio confirmatus, muneribusque cum fratre excultus. Aimoin. l. 4.

CELADUSA insul. maris Adriatici. Mela, l. 3. c. 1. Bobus et capris abundat, Plinio [orig: Pliniô] auctore, l. 3. c. 26. l. 4. c. 12. Lagusta Hermol. Barbaro. Celadussae vero parva insula Delo proxima

CELAENAE Straboni tumulus est Asiae proprie dictae, Apamiae imminens, oppidum habens eiusdem nominis, quod Phrygiae caput Livius vocat, l. 38. c. 13. Antiochus Soter Apamiam dixit, matris nomine, filiae Artabazi, uxoris Seleuci Nicanoris. Hoc in loco Marsyam cum Apolline tibiarum cantu certasse [orig: certâsse] fabulantur, victumque temeritatis suae poenas dedisse, et in fluv. sui nominis commutatum fuisse. Ovid. Fast. l. 4. v. 363.

Inter ait, viridem Cybelen, altasque Celaenas
Amnis it insana [orig: insanâ] nomine Gallus aqua [orig: aquâ].

Ubi Scholiastes: Celaenae Marsyae civitas, ubi primum dicitur tibiarum usus inventus, quibus Apollinem provocare ausus est, a quo victus temeritatis suae poenas exsolvit. Marsyas enim Celaenaeus fuit; ut ipse infra, l. 4. Theb. v. 186.

Obiter emendabis Polyaenum, in Melantho, l. 1. Strategem. c. 19. *)epole/moun *melainw=n peri\. *melainai\, xwri/on meqo/rion *)attikh=s2, kai\ *boiwti/as2. Legendum *kelainw=n, et *kelainai\, ut recte monet magnus Casaubonus. Schol. Aristoph. Acharn. Act. 1. *po/lemos2 h)=n *)aqhnai/ois2 pro\s2 *boiwtou\s2 peri\ *kelainw=n, o(\ h)+n xwri/on e)n meqori/ois2. Ita etiam Suidas et Phavorinus vocibus *)apatou/ria, et *kelainai/. Vide Strab. l. 12. sub finem. Nic. Lloydius. Salmasius distinguit Arcem Celaenarum, in qua fons Maeandri, quaeque in monte Aulocrene sita erat, ab urbe Apamaea seu Novis Celaenis, quas cum condidisset Antiothus Soter, veteris oppidi incloas eo transtulit. Ex arce hac antiqua autem ortus Maeander, per mediam urbem arci subiectam pervadebat, et postmodum Marsya [orig: Marsyâ], Orga [orig: Orgâ] et Ombrima [orig: Ombrimâ] fluviis, quibus urbem circum fusam ait Plin. l. 5. c. 29. reddebatur auctior, etc. Qua de re vide plura apud eum ad Solin. p. 827. et seqq.

CELAENO [1] una ex Pleiadibus, Atlantis et Pleiones nymphae filiae, cum qua [orig: quâ] Iuppiter concubuit. Ovid. l. 4. Fast. v. 173.

--- --- --- --- Concubuisse ferunt.
Neptuno Halcyonen, et te, formosa Celano:
Maian, et Electram, Taygetamque Iovi

Tzetzes in Lycophronem, refert ex Acesandro, ex hac et Neptuno natos esse Eurypylum ac Tritonem.

CELAENO [2] una Harpyiarum, Neptuni ac Terrae filiae, soror Ocypetes et Aellus, quarum formam, et ubi habitant, describit Virgil. Aen. l. 3. v. 210.

--- --- Strophades Graio [orig: Graiô] stant nomine dictae
Insulae Ionio in magno, quas dira Celano
Harpyiaeque colunt aliae. --- ---

--- --- Si nullum in coniuge crimen,
Nec per conventus et cuncta per oppida curvis
Unguibus ire parat nummos raptura Celaeno.

Ab obscuritate nomen habet, nam kelaino\s2 Graece niger. Vide infra Harpyiae.

CELAJA Latine levis, sive torrefactus, aut vox mea, nomen viri. Nehem. c. 12. v. 19.

CELAJAH Latine vox Domini, aut allevatio, sive torrefactio domini, nomen viri. Esdr. c. 10. v. 23.

CELAMA Mauritaniae Caesariensis oppid. Ptol. Quibusdam est Calama, versus Malvam fluv. 70. milliar. circiter ab ora maris Mediterranei ad radices montium. Baudrand.

CELANDUS seu ALESTES, et CAVARUS, est fluv. Hispaniae Tarraconens. in Callaicis. Braccaram Aug. alluit Caeliobrigamque, dein in Oceanum Occidentalem se exonerat, 6. leuc. a fluv. Grefones, in Boream; vulgo Cavado.

CELANUM castellum Latii, circa lacum Fucinum, quod Fucino lacui vulgatum hac memoria [orig: memoriâ] nomen Celani praebuit.

CELBANUS unus ex Macedonum Ducibus, a partibus stans Eumenis; sed praelio [orig: praeliô] facto [orig: factô] eum Antigono cum aliis prodidit: ideo ab hoc iterum suspectante perfidiam occisus est.

CELBIS Germaniae fluvius rapidus, nobilibus piscibus suis ac Cerealibus molis celeberrimus, laudatur ab Ausonio in Mosella, v. 359. vulgo Kil, aut Kelb, alias Kyll. Alluit non procul a fontibus suis Celbim nominis sui castellum, Stat Kil vulgo dictum Gerardisaxum Gerhardstein, Celbim Burgum aut Celbisburgum Kylburg, et ad Eringium oppid. Erang, Mosellam auget infra Augustam Trevirorum, fere e regione Confluentium Erubris et Mosellae. Erubris enim, vulgo Rover aut Rober, ad vicum cognominem in Mosellam dextrum infunditur. De utroque praefatus Ausonius. v. 359.

Te rapidus Celbis, te marmore clarus Erubris,
Festinant famulis quam primum allambere lymphis.

CELCHYTUM locus Angliae, in Merciorum regno, ubi Synodus, A. C. 794. et 816. praesente Kenulpho [orig: Kenulphô] Rege.

CELEBIS Insul. ampla Asiae, in Archipelageo Moluccarum, aromatum copia dives inter Borueum, Mindanaum et Gilolo Insul. Ibi urbes praecipuae Celebis, Bantachaia et Macasser. Longitud. 200. leuc. latitud 100. Continet 6. regna, nempe Macassar, praecipuum, Cion, Sanguin, Cauripana, Getigam et Supar: quandoque etiam sub nomine Moluccarum comprehenditur.

CELEBOTHRAS Rex Muziris, quod primum est Indiae emporium. Plin. l. 6. c. 23. Sed scribi vult Cepobotras vel Ceprobotas Salmasius, ex Auctore Peripli, qui *khproboth\n eum vocat. Vide illum ad Solin. p. 1185.

CELEBRES Coronae, peribo/htoiste/fanoi, dicuntur Artemidoro, l. 1. c. 79. proprie coronae querceae, laureae, myrteae et oleagineae: quas cum non nisi universorum sufragiis conferri mos esset, merito, qui istiusmodi coronam impetrabat, se apud omnem posteritatem percelebrem sperabat fore. Nempe Corona talis, praecipuum ac luculentissimum praemium, coeteris omnibus praeibat. Euripides Herc. Fur. actu 5.

*kalo\s2 ga\r a)stoi=s2 ste/fanos2 *(ellh/nwn u(/po
*)andr' e)sqlo\n o)felou=ntas2 eu)klei/as2 tuxei=n.

Quam in rem vide Car. Paschal. de Coronis, l. 5. c. 8. et plura hic [orig: hîc] passim, ubi de Agonibus, Certaminibus Iselasticis, Ludis, etc. Hinc Celebritas, apud C. Nepotem Praefat. Cuius (Romanorum) materfamilias [orig: materfamiliâs] non tenet primum locum aedium, atque in celebritate versatur: Ciceronemque non uno in loco, coetus honoratiorum. Ita enim is loci celebritatem dixit, ad Terentiam; viae. ad Atticum l. 3. Ep. 7. referts simum celebritate theatrum, ad Quint fratr. Sic celebris habitatio, apud Symmachum, l. 2. Ep. 26. ut restituit Gronovius, Observ. l. 3. c. 16. Idem Celebratio, apud eundem Cicer pro Sulla, quae domus? quae celebratio quotid. de qua voce et infra.

CELEMANTIA Germaniae oppid. Ptol. Quadorum olim, Nunc Kalminis, vicus Austral. prope Teyae fluv. fontes, in confinio Moraviae. Cluver. Alii.

CELENDRAE sive aut CELENDERIS Samiorum colonia in Cilicia, portum habens eiusdem nominis ad Selinuntis fluv. ostia. Lucan. l. 8. v. 259.

--- --- Sequitur pars magna Senatus
Ad porofugum collecta ducem, parvisque Celendris,
Quo [orig: Quô] portu mittitque rates, recipitque Selinus.

At in Strabone, inter Selinuntem et Celenderin, multa sunt interiecta. Hinc regio Celenderitis apud Plinium, l. 5. c. 27. Vide Bochart. de Phoen. Colon. l. 1. c. 5. Meminit eius quoque Tacit. l. 2. Annal. c. 80. Piso castellum Cilicia munitum admodum, cui nomen Celenderis, occupat. Nominat id Iosephus, l. 17. Iud. Ant. collocatque in via, qua [orig: quâ] Romam ibatur; sed in eo scriptum Celendris. Meminit et Ptolemaus. Antiquissimum id fuit, si Apollodoro fides, l. 3. qui conditionem eius refert, ad Sandarum Tithoni nepotem: *(\os2 inquit, e)k *suri/as2 e)lqw\n ei)s2 *kiliki/an po/lin e)/ktise *kele/nderin. Lipsius ad illum locum Taciti. Inde principium Ciliciae ad Occidentem Artemidorus duxit, apud Strabonem, l. 14. *ei)=ta to/pos2 *melani/a kai\ *kelenderi\s2 po/lis2 lime/na e)/xousa. tine\s2 de\ tau/thn arxh\n ti/qentai th=s2 *kiliki/as2, ou) to\ *korakh/sion, w(=n e)sti kai\ *)artimi/dwros2. Cum alii ampliores eius terminos a Melane amne, alii a Coracesio, inciperent. Vide Salmas. ad Solin. p. 771.