CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

COCHRYNNA Thraciae fluv. quem ab ovibus potum, nigros facere fetus scribit Antigonus in Mirabil.

COCINCHINA regnum Asiae, in India ulteriori ubi alias Sindi populi iuxta sinum magnum, nunc Cocinchinae sinum. Hunc habet ab Oriente, a Meridie regnum Ciampae, ab Occasu Camboiam et Laos populos; a Septentrione regnum Tunchini. Dividitur in provincias sex; et aliquando Cocinchina cum Tunchino una [orig: unâ] voce, regnum Annanum seu Annamiticum dicitur. Incolis Cachu vel Kachochin vocatur. Sedes regia Kehue, aula [orig: aulâ] Principis magnifica [orig: magnificâ] et numero [orig: numerô] Nobilium celebris est; commercium hic [orig: hîc] ingens, auri, argenti, serici, Sinicorum fictilium seu vasorum porcellaniorum, etc. Alex. Rhodius, Itiner. Mendoza, part. 2. l. 3. etc.

COCINTOS vel COCINTUM inter Leucopetram, et Lacinium promontorium. Vide Plin. l. 3. c. 5. De nomine Bochartus, Phaleg, l. 3. c. 5. Eodem [orig: Eôdem] refero, inquit, quod Cocinthum quasi [gap: Hebrew word(s)] Choque Citthim, terminum Cittaeorum, veteres appellarunt [orig: appellârunt] extremum Italiae promontorium, de quo Polyb. l. 2. *to\ prokei/menon a)krwth/rion th=s2 *)itali/as2 ei)s2 th\n meshmbri/an o( prosagoreu/etai me\n *ko/kinsqos2. Videtur esse, quod vocant hodie Capo di Stilo. Plin. l. 3. c. 10. Cocinthum esse longissimum Italiae promontorium aliqui existimant. Etin Antonino Cocinthum oppid. XXII. Mill. pass. distat a Scylace, vel Scylacio hodie Shilaci. Nic. Lloydius.

COCIONES priscis et aeratis mediae Scriptoribus dicti, qui Fora venalium et nundinales Mercatus sectantes, dum contractus (unde nomen) licitantur et de pretio cum mercatoribus contendere se simulant, merces ipsas subripiunt auferuntque; cuiusmodi sunt, qui Gallis vulgo Coquins vocantur: Quos non pauci hactenus a Coquinis nuncupatos putarunt [orig: putârunt], quod istius farinae homines tabernas et popinas circumeant, quo aut locis ipsis inserviant, aut obsonii particulis potiantur. Et Cozzoni etiamnum Italis dicuntur, quos Maquignons appellant Galli. Neque alii videntur, quos Coquinos appellavit inferior aetas. Vita Clementis VII. apud Bosquetum, Carcassonae et Tholosae populares, quos vulgariter nuncupabant Coquinos, contra Nobiles insurrexerunt. Auctorque est Chapeavillus, in Erardo a Marca Episc. Leod. c. 26. extare Leodii Hospitale, quod Coquinorum vocant. Coquos porro pro furibus habitos, Auctor est Plautus in Aulularia, Actu 3. sc. 6. v. 16.

--- - Mihi omnis angulos
Furum implevisti in aedibus misero mihi,
Qui mihi intromisisti in aedes quingentos cocos.

Forum coquinum qui vocant, stulte vocant,
Nam non coquinum, verum Furinum est Forum etc.

ut et infra in Coctio, it. vece Puteus, ubi de furacium coquorum apud Veretes poenha. Usos autem hac [orig: hâc] voce Cocio Laberium apud A. Gellium, l. 16. c. 7. et Plautum, in Asin. Actu 1. sc. 3. v. 51. pridem observ1arunt viri docti. Vide Ios. Scaligerum ad Festum, in voce Arilator, namque iidem ab arra, qua [orig: quâ] data [orig: datâ] tales sibi credi postulant, Arilatores quoque dicti: Casaubon. ad Athen. l.14.c. 22. Car. du Fresne in Glossar. etc. Hinc Cocionari verbum, de quo vide infra Lites.

COCLES vir Roman. qui, Porsenna [orig: Porsennâ] Rege per Sublicium pontem transire conante, solus hostium impetum sustinuit, doncc a tergo pons a sociis frangeretur; quo [orig: quô] facto [orig: factô], se cum armis praecipitavit in Tyberim; Et licet vulnus acceperit in coxa, fluvium tamen tranando ad suos pervenit, unde est illud ab eo dictum, cum ei in comitiis coxae vitium obiceretur, Per singulos gradus admoneor triumphi mei. Valer. Max. l. 3. c. 2. ex. 1. Virg. l. 8. Aen. v. 650.

Illum indignanti similem similemque minanti
Aspiceres, pontem auderet quod vellere Cocles.

Quod miraretur cum Coclite Mutius, et quae
Imperii fines Tiberinum virgo natavit.

Est autem Cocles, idem quod unoculus. Originem ponit Varro, l. 6. Ab oculo, inquit, cocles, quasi ocles dictus, qui unum haberet oculum. Verum omnino Corruptum ex Graeco ku/klwy, quod notat mono/fqalmon: Cocles vero unoculum notare, praeter varronem docet Plaut. Curcul. actu 3. sc. 1. v. 22.

Ly. Unocule salve. Cu. Quaeso deridesne me?
Ly. De Coclitum prosapiae te d'esse arbitror.

Ubi per Coclites non Romanorum familiam intelligit; sed Arimaspos, ut notat Turnebus, l. 23. Advers. c. 26. Idem iudicium esto de illo Ennii apud Varron. l. 6. de LL.

Nam Arimaspos in Ripheis montibus ponunt Herodotus et alii. Addam et Plinii locum, l. 11. c. 37. Qui altero [orig: alterô] lumine orbi nascerentur, coclites vocabantur. Nic. Lloydius. Vide hic infra [orig: hîcinfra], et voce Cyclops.

COCLITES nomen popul. apud Solin. c. 5. Gentem Coclitum testantur vasti specus; ita enim in parekdo/sei Auctoris legitur, eum editio vulgaris habeat Cylopum. Nempe veteres Latini Coclites vocarunt [orig: vocârunt], quos Cyclopes Graeci. Et sane Cocles ex Graeco *ku/plwy factum est; ku/klopos2, coclitis. Nam t et p invicem apud Aeoles mutabantur, Salmas. ad Solin. p. 110.

COCODONES monetae Gallicae speoies reproba, apud Thomam Walsinghamum, in Eduarde 1. sub A. C. 1300. Aliter Crocardi dicti, quos cum Pollardis atque Rosariis sensim loco [orig: locô] sterlingorum irrepsisse, refert. Vide infra in Crocardus.