CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

CONSIDIUS [3] Proculus, nullo [orig: nullô] pavore Natalem diem celebrans, raptus Curiam, pariterque damnatus interfectusque, postulante maiestatis Q. Pomponio [orig: Pomponiô]. Tacit. l. 6. Annal. c. 18.

CONSIGNATUS apud Tertullian. Apologetico [orig: Apologeticô], Talia initiatus et consignatus vices in aevum: Graece o( sfragisqei\s2 seu memuhme/nos2, e sacris Gentilium voce deprompta [orig: depromptâ]. Solebant enim in mysteriis signari notaculis quibusdam ii qui initiabantur. Idem, contra Valentinianos, c. 1. Nam et illa Eleusinia -- quod tacent, pudor est. Idcirco et aditum prius cructant, diutius initiant, quam consignant: quum epoptas ante quinquennium instituunt etc. Fiebat id vel acubus revera [orig: reverâ] et sfragi/sin vel alia [orig: aliâ] ratione notabantur, ut sic signati Deo, cuius initia sumpserant, consecrarentur. Inprimis autem ferro [orig: ferrô] inurebatur nota, pro\s2 a)necaleipton diamonh\n, uti ait Philo, de Monarchia, i(/en tai pro\s2 doulei/an tw=n xeirokmhtwn, gra/mmasin au)th\n o(mologou=ntes, ou)k e)n xartidi/ois2, w(s2 e)pi\ tw=n a)ndrapa/dwn e)/qos, a)ll' e)n toi=s2 sw/masi katasi/zontes2 au/ tho ssdh/rw| pepurwme/nw|, pro\s2 a)neca/leipton diamonho\ou)de\ ga\r xronw| tau=ta a)maurou=ntai. Atque hoc Sphragitidas accipere vocat Prudentius in Romani Martyrio, v. 1076. ubi totam rem graphice depingit hoc [orig: hôc] modo [orig: modô],

Quid? quum sacrandus accipit sphragitidas?
Acus minutas ingerun! fornacibus.
His membra pergunt urere; utque igniverint,
Quamcumque partem corporis fervens nota
Stigmarit [orig: Stigmârit], hanc sic conseoratam praedicant.
Functum deinde quum relinquit spiritus,
Et ad sepulchrum pompa fertur funeris,
Partes per ipsas imprimuntur bractaea,
Insignis auri lamina insignit cutem,
Tegitur metallo [orig: metallô], quod perusium est ignibus.

Transiit inde mos ad militiam, non paganam solum, sed et Christianam: etiam Haereticis usurpatus, uti infra dicemus voce Notaculum. Vide Desid. Herald. Animadversion. Arnob. l. 3. ubi de Sacramento Romanorum militari, p. 129, et 130. Aliosque: uti de eodem ritu apud hodiernos Orientis idololatras etiamnum vigenre, qui Itineraria condiderunt. Hinc quod et aliis vocibus compluribus, e Gentilismo desumptis, et ad sanctiorem usum translatis, contigit: Consignatorium, apud Iohannem Diaconum in Episcopis Neapolit. in Ioanne, qui vixit A. C. 636. locus est, in quo baptizati, ut aiunt, confirmabantur, oleo [orig: oleô] signo [orig: signô] crucis eorum fronti impreso [orig: impresô]. At Alcuinus, de Divin. Offic. recens baptizatos in Sacrario confirmatos ait.

CONSILIARII Augustorum, in Inscript. Romae, PROC. AD. BONA. DAMNATORUM. PROC. AD. ALIMENTA. AUGG. aliter in Consiliis Augg. apud Capitolinum de Antonino Pio, c. 3. Post Consulatum in consiliis Hadriam frequens vixit: dicebantur primae classis seu primi ordinis Comites seu Amici, quos in secretius interiusque consilium, in quo de summa Rei publ. agitabatur, Legati audiebantur et maiora alia negotia tractabantur, solebant Imperatores admittere: Comites intra Consistorium et Comites Sacri Consistorii Consistorianique sub posterioribus Imperatorib. dicti. Galli hodie Consiliarios Status vocant. Vide Salmas. ad Spartian. in Hadriano, c. 18. et Treb. Pollionem in Macriano, c. 11. Sed et Consiliarias habuere [orig: habuêre] Augustae, legendis, ponendis, collocandis capillis, in quibus, tamquam in te magna magnam operam posuisse, diximus supra, ubi de Capillis et Coma struenda. Ceterum quisquis antiquitus bono [orig: bonô] Consilio Rem publicam iuvit, corona [orig: coronâ] quoque sua [orig: suâ] redimitus est, uti de iis diximus retro, qui Commoda publica alia [orig: aliâ] quadam [orig: quâdam] ratione promotum ivere [orig: ivêre]. Sic a matronis memoratur Diophantus is coronatus, qui consilium Phocensibus suggessit, ut uxores una cum liberis in locum lignis circumdatum compulsas, si ipsi victi proelio [orig: proeliô] essent, cremarent, apud Plutarch. de Virt. Foem. Et Aristophaves oleagina [orig: oleaginâ] corona [orig: coronâ] insignitus est, quod ausus esset firmare, Rem publ. Atheniensium nullius esse in dominio, sed per omnia sui iuris, uti in Vita eius legimus. Consimilern coronam a Populo Atheniensi quibusdam concessam, et a quibusdam civitatibus urbi Athenarum se auctore datam, Demosthenes gloriatur de Corona, Ac multos, inquiens, iam a vobis versatos in Republ. coronis esse donatos, sciunt omnes. Propter quem autem alium Res publ. coronata sit, Consiliarium dico et oratorem nisi propter me, nemo omnium dicere queat. Hinc Alcibiades apud Platonem, in Alcibiad. l. 2. ad Socratem ait, *kai\ mh\n toutoni\ to\n se/fanon, e)peidh/moi dokei=s2 sumbebouleuke/nai, soi\ periqasw, Atqui hanc coronam, quando mihi videris praeclare consuluisse, tibi circum ponam etc. Vide Car. Paschal. Coronar. l. 5. c. 10.

CONSILINUM Italiae oppid. Tarento vicinum, Mela l. 2. c. 4. ubi libri fere omnes Consentia, in uno tamen Consentinum se reperisse ait Vossius, in nullo vero Consilinum. Hoc postremum tamen verum esse apparet, ex Plin. l. 3. c. 10. Meminere [orig: Meminêre] quoque huius oppidi Auctores de Coloniis et Cassiod. Var. l. 8. c. 33. qui aliquanto fusius de hoch loco agit.

CONSILIUM Magnum in veterib. Tabb. Gallicis passim appellatur Consessus Consiliariorum intimorum, quod et Privatum interdum, ut hodie dicitur, item Consilium strictum, Gall. Conseil estroit. Postmodum appellatio haec peculiaris est facta Curiae, quae hodie le Grand Conseil nuncupatur, institutae a Carolo VIII. A. C. 1497. a quo Magnum Consilium in Collegium redactum est, constans ex Cancellario, Magistris Requstarum, et XVII. Consiliariis ordinariis, per trimestre tempus cum eodem Cancellario servientibus, qui cum eo de Cancellariae negotiis et maioris momenti litibus, tum hereditariis, tum beneficiariis, in Magno Consilio prius dirimi solitis, iudicarent, Car. du Fresne, Glossar.

CONSISTENTES Graece *sunestw=tes2, quartum paenitentium in Ecclesia prisca gradum tenuere [orig: tenuêre]: Sic autem dicti sunt, qui cum aliis fidelibus in Ecclesia stantes orabant quidem, nondum vero ad Sacramenta admittebantur. Vide Macrum, in voce Hiemantes.