CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMVS PRIMVS Literas A, B, C, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

CORUNNA sive CRUNNA illustris in Hispania Familiae nomen: in qua primus Comes Corunnae creari meruit, Laurentius I. Suarezius de Mendoza et Figueroa Vice-comes de Torya, filius tertius Inici Lopezii Mendozae Marchionis de Santillana, ex Carharina, filia laurentii Suarezii de Figueroa, sub Henrico II. Iohanne I. et Henrico III. Regibus, rebus egregie gestis incliti, exstincti A. C. 1409. His itaque parentibus genitus Laurentius praefatus, ex Isabella Borbonia, Bernardinum I. genuit; quo [orig: quô] et Maria [orig: Mariâ] Manricia [orig: Manriciâ] de Sotomaior genitus Alfonsus, ex Iohanna Ximenia, suscepit Laurentium II. qui obiit A. C. 1583. ex Catharina de la Cerda, pater Bernardini II. qui exstinctus A. C. 1592. ex Maria Bezania, reliquit Laurentium Alvarum, Laurentium III. Comitem de Corunna, (exstinctum A. C. 1616.) Sebastianum Vicecomitem de Torya. Iohannam (uxorem Petri de Zuniga Marchionis de Flores Davila ) Mariam Bezaniam (uxorem Iohanis de Torres et Portugal, Comit. del Villar Dompardo ) Catharinam (uxorem Martini Valerii de Frangueza) Mariamque Monialem, omnesuominis Suarez de Mendoza, e Comit. de Grunno, in Episcopatu Osmensi. Vide Phil. Iac. Spenerum, Theatro [orig: Theatrô] Nobilit. Europ. tom. II. p. 54.

CORVO exigua insula in Atlantico mari, a Lusitanis habitata, a Flores exiguo [orig: exiguô] milliari distat, in circuitu tria aut duo milliaria continet. Circa hanc et insulam Flores, aut circa eas, Anglorum naves fere continuo versantur, exspectantes classes Indiae Occidentalis, nam illis hae ex Flandricis insulis primum apparent. Incolae parum inde feliciter vivunt, obiecti praedationibus ac bonis saepe exuti. Metel.

CORVORUM Insula in Arcadia, qua [orig: quâ] Ladon in alpheum erumpit. Pausan. l. 8.

CORUS [2] Arabiae fluv. magnus in mare Rubrum influens Herodot. Graece *ko/ros2 vel *ko/rios2, amnis Persicus, in Carmania Salmasio, qui in Persicum sinum sese exonerat: alius a Cyro, contra quam Strabo sentit. Vide Salmas. ad Solin. p. 702. et 703.

CORUS [3] ventus spirans ab Occasu solstitiali. Plin. l. 2. c. 47. Seneca in Thyeste, Actu 3. v. 578.

Non aliter Caeco nocturni turbine Cori
Stat perituraratis, cum iam damnata sororis
Igne Therapnaei fugerunt carbasa fratres.

Qualis ubi Aegaeo [orig: Aegaeô] surgente ad sidera ponto [orig: pontô],
Per longum vasto [orig: vastô] Cori cum murmure fluctus
Suspensum in terras portat mare, frigida nautis
Corda tremunt, sonat ille procul flatuque tumescens
Curvatis pavidas transmittit Cycladas undas.

Ideo Martinius sic dici putat ab ebraeo [gap: Hebrew word(s)] car, i. e. frigus. Certe Virgilio, l. 5. Aen. v. 126. Hiberni Cori vocantur. Nic. Lloydius.

CORUS [4] Hebraeorum maxima mensura, continuit 10. batos, ut batus tria sata; satum 6. cabos, cabus 4. logos, logus sex ova. Hebr. Chomer, quod ad [gap: Hebrew word(s)] chamor, i. e. asinum, revocant nonnulli Hebraeorum, quasi fuerit onus asini. Sed alii eorum verius contendunt duplo [orig: duplô] fuisse graviorem, adeo que camelum oneravisse. Fuit autem granorum mensura, cuius decima pars epha, centesima gomor. Bochart. Hieroz. Part. poster. l. 2. c. 15. Ab Hebraeis vox transiit ad Anglos et Germanos, apud quos mensurae annonariae speciem hoc [orig: hôc] nomine memorat Bractonus, l. 2. c. 16. §. 7. Vide quoque Isidorum, l. 14. c. 26.

CORVUS [1] pro Numine Aegyptiis fuit, ut colligunt quidam, ex Ambrosii Comm. in ad Rom. c. 1. ubi Coracina, inquit, sacra habuerunt pagani. Ac continuo subdit: Harum omnium rerum, quas memoravi, simulacra coluerunt Aegyptii. Et forte haec sacra prope Coptum fuere [orig: fuêre], urbem tanti nominis; ut inde Aegypto appellatio sit: circa eam enim bini duntaxat Corvi conspiciebantur; nec militibus Romanis, qui smaragdi metalla ibi cutodiebant, visi sunt plures. Atque ibidem Apollinis erat simulacrum, cui corvi sacri erant, teste Aeliano [orig: Aelianô], de Animal. l. 7. c. 18. Verum non tam hinc consequitur, Corvos illos potius fuisse Deos, quam symbolum Numinis: namque et a symbolo sacra illa kora/kina, seu Corvina, appellari potuerunt, Gerh. Ioh. Voss. de orig. et progr. Idolol. l. 3. c. 100. qui alibi, inter castitatis quoque, et fidei coniugalis, hieroglyphica, non avem hanc minus, quam cornicem et columbam, reponit. Ceterum Corvorum auspicia Arabes secutos, scribit Porphyrius. In illis autem non alius magis memorabilis illo [orig: illô], Plinii verba sunt, l. 10. c. 43. qui Tiberio [orig: Tiberiô] Principe, ex fetu supra Castorum aedem genitus pullus, in oppositam sutrinam devolavit, etiam religione commendatus officinae domino. Is mature sermoni assuefactus, omnibus matutinis evolans in Rostra, in Forum versus, Tiberium, deinde Germanicum et Drusum Caesares nominatim, mox transeuntem populum Rom.

salutabat postea ad tabernam remeans, plurium annorum assiduo [orig: assiduô] officio [orig: officiô] mirus. Hunc, sive amulatione vicinitatis, manceps proximae sutrinae: sive iracundia [orig: iracundiâ] subita [orig: subitâ], ut voluit videri, excrementis eius imposita [orig: impositâ] calcis macula [orig: maculâ], exanimavit: tanta [orig: tantâ] plebei consternatione, ut primum pulsus ex ea regione, mox et interemptus sit. Addit deinde, ut huic Corvo, ea in urbe, in qua multorum Principum nemo duxorat funus; neque vel maior Africanus habuit sepulchrum, nec minor reperit ultorem, innumeri exsequias celebraverint, duobus Aethiopibus humeris constratum lectum deferentibus, praelatis omnis generis coronis, praecedente etiam tibicine, ut in funeribus mos erat, contigisseque ea ad diem 5. Kal. Aprilis, M. Servilio [orig: Serviliô] et C. Cestio [orig: Cestiô] Consulib. h. e. an. Urb. Cond. 788. Vide Kirchmannum, de Funer. l. 2. c. 5. De hoc non inficeta Vossio coniectura est illa Gilberti Genebrardi in Chron. ad Ann. 4016. funere corvi celebribus exsequiis, novo [orig: novô] et inusitato [orig: inusitatô] facinore a Populo curato [orig: curatô], significasse [orig: significâsse] Spiritum Sanctum, Corvum, id est, atrum illum Satanam, mox exstinctum iri Romae, ubi pracipua eius erat sedes ac garritus; apud Vossium, l. 3. c. 89. Nec omittendum, in aucupio quoque Corvos adhiberi consuevisse: primumque in venando iis usum legi apud Olyssem Aldrovandum, Ornitholog. l. 12. c. 1. p. 702. Ludovicum Galliarum Regem. Sed nec hoc venationis genus Vereribus ignotum fuisse, docent illa Plinii, l. 10. c. 43. Nec non et recens fama Crateri Monocerotis cognomine, in Erizena (alias Troezena) regione Asiae, corvorum opera [orig: operâ] venantis, eo quod devehebat insylvas eos considentes corniculis humerisque; illi vestigabant, agebantque, eo perducta [orig: perductâ] consuetudine, ut exeuntem sic comitarentur et feri. Vide interum Voss. l. cit. c. 97. Plura vero de hac ave, apud Plinium, l. 10. c. 12. etc. Atque hic niger est, unde Apollini olim sacer, uti diximus. Certe Crovos tripodibus assidentes cum Phoebi rebus, dem onstrant nobis nummi veteres, et notat Scaliger ad Manilium. Hinc comes obscurus tripodum Statio, l. 3. Theb. v. 506.

Non comes obscurus tripodum, non fulminis ardens
Vector adest, flavaque sonans avis unca Minervae.

Nempe Corvus est niger, Phoebo ideo consecratus, quod et is obscura det responsa, habet MS. optimae notae, apud Casp. Barth. Animadversion. ad l. Ex nova Zembla vero albi afferuntur, cuiusmodi binos haud pridem aluit Elector Moguntinus. At Corvus Brasiliae, incolis Quaracies dictus, purpureus est et toto [orig: totô] corpore intensissime rubet; uti videre est in Musaeo Kircheriano, Romae, et apud Georg. de Sepibus in Descr. eius p. 33. De Corvo fellatore, vide Salmas. ad Solin. p. 458. uti de Corvi imagine, in galeis Veter. infra, in voce Galea. in vexillo veterum Britannorum, voce Reafan.

CORVUS [2] inter instrumenta bellica tuendis urbibus excogitata, memoratut Curtio, l. 4. c. 2. ubi de Tyri obsidione. Fuera [orig: Fuêra] autem Corvorum diversa genera, diversae formae. Hunc Diades invenit, illum Tyrii, alium Cn. Ovellius. De primo Vitruvius agens, eum Corvum demolitorem, seu, ut alii legunt, depraedatorem, vocat, l. 10. c. 19. nonnullisque Gruem appellari addit. C. Duillius, adversus classem Carthaginensium ko/raka seu corvum invenit, prorsus ab hoc et Curtiano diversum, quem Polybius describit. l. 1. Vicinus Curtiano lupus Livianus, l. 28. et Vegetianus. Et quidem Curtiani e moenibus in naves tormento [orig: tormentô], tamquam ballista [orig: ballistâ] emittebantur sine milite navesque lacerabant et propungatores intra moenia traiciebant, ut videre est, c. seq. Dio in Severo propius accedit, qui Byzantinos affirmat habuisse harpagones, quos emittebant et reducebant celeriter. Proxime Tacit. l. 4. Histor. c. 30. Praecipuum terrorem intulit suspensum et nutans machinamentum, quo [orig: quô] repente demisso [orig: demissô], praeter suorum ora, singuli pluresve hostium sublime rapti verso pondere intra castra effundebantur. etc. Raderus ad Curtium d. l.

CORY maris Eoi insula in sinu Argarico. Ptol. Nivocat Mercatori. Item promontor. Indiae citerioris australissimum. Ptol.

CORYBANTES Cybeles sacerdotes, qui sacro [orig: sacrô] furore correpti, cymbala pulsabant, capitaque inter saltandum iactantes alios in similem rabiem agebant. Homerus bhta/rmonas2 vocat, Od. q. v. 250. et 383. Hi primum Idam Phrygiae montem tenuisse dicuntur, postea autem in Cretam navigasse [orig: navigâsse], et montem quendam incoluisse, quem a nomine relictae sedis etiam Idam appellarunt [orig: appellârunt]; ubi et Iovem infantem aluerunt, tympana iugiter pulsantes, ne Saturnus (qui cum Titane fratre convenerat, ut sobolem omnem masculam interficeret) puerum vagientem audiret. Sunt qui Curetas et Coryhantas, et Cabiros, ac Idaeos Dactylos eosdem putent. Diodor. Sic. corybantem scribit Iasonis et Cybeles filium fuisse, ac simul cum Dardano sacra Matris Deum [orig: Deûm] in Phrygiam detulisse, eosque qui in sacrificia eius Deae incumbere voluerunt, de suo nomine Corybantes appellasse [orig: appellâsse]. Singularis numeri nominativus est Corybas, quo [orig: quô] usus est Claudian. de 4. Consulat. Honor. v. 150.

Non te progenitum Cybeleius [orig: Cybeleîus] aere canoro [orig: canorô]
Lustravit Corybas. --- --

Hinc korubantia=|n est insanire, et mente captumesse. Hesych. *korubantiw/shs2, mainomen/hs2, h)/ e)piqetikw=s2 daimonizomen/hs2. Strabo, l. 10. sic dictos ait, a)po\ tou= koru/ptontas2 bai/nein o)rxhstikw=s2, quia cum saltatione incederent. Ait idem Corybantes vocari tou]s2 manikw=s2 kinou men/ous2, furiore se moventes; cum autem non sit ulla corporis motio manikote/ra, quam quae ordine naturae inverso [orig: inversô] capite incedit, putat Palmerius ab eo dictos *koru/bantas2, nam ko/rn vox antiqua caput significabat. Ergo a)po\ tou= e)pi\ to\ ko/ru bai/nein dicti *koru/bantes2. Nic. Lloydius. Vide quoque Ioh. Marshamum, Canone chron. Sec. IX. et X. ubi Idaeos

Dactylos Iovis in Creta, cum Idaeae matris Corybantibus in Phrygia, comparans utrosque in armis saltasse [orig: saltâsse], utrosque Curetas dictos esse docet.

CORYBANTIASMUS Graece *korubantiasmo\s2, morbi genus, quam phkto\n a)na/gkhn vocat Orpheus, in Thymiamate Corybantum,

*klu=qi ma/kar *fwnw=n, xaleph\n d' a)pope/mpeo mh=nin,
*pau/wn *fantasi/as2 yuxra=s2 e)n phktou= a)na/gkhs2.

In eo morbo phantasmata et imagines oculis obversantur, et sonores semper in auribus tinniunt. Ideo insomniis tales maxime laborant, et si quando quietem capiunt, oculis id faciunt apertis. Plin. l. 11. c. 37. de oculis, Quin et patentibus dormiunt lepores, mul. tique hominum, quos karubantia=|n Graeci dicunt. Nempe, ut vigilare semper et somnum oculis non capere Corybantes credebantur, unde e)/qnos2 a)koimh/twn *koruba/ntwn: sic korubantia=|n dicebantur, quibus mentis vani metus atque terrores a Corybantibus credebantur immissi. Imo et ii postmodum, quibus idem natura [orig: naturâ] contingeret. Vide quae de Halicaccabi radice, et Strychno, infra dicemus, nec non in voce Phantasia, et plura hanc in rem apud Salmas. ad Solin. p. 1086.

CORYBUTUS Iagielonis Poloniae Regis patruelis, huius in Poloniam ex Bohemia Ecclesiastas evocantis, qui vulgari lingua [orig: linguâ] Sclavonica [orig: Sclavonicâ] Cracoviae in templo S. Crucis sacra administrarent, zelum, cum magna nobilitatis parte imitatus, armata [orig: armatâ] quoque manu Bohemos propugnavit: circa A. C. 1431. Lasicius, l. 1. de gestis Fr. Sym. Turnovins in spec. Ver. Laetus, Comp. Hist. Univ.

CORYCEON Mimantis promontor. apud Plinium, l. 5. c. 29. ubi alii Coryneon legunt; Strabo *kora/kion appellat, l. 14. an *korwnai=on, ut idem promontorium appellatum sit a corvis vel cornicibus. Nisi potius a Coryna nomen habuerit promontor. Corynaeum. Mentio certe in illis locis Corynae, apud Pomonium Melam, l. 1. c. 17. ubi de Sinu Smyrnaeo, Inde latius abit in peninsulae faciem. Super angustias binc Teos, illinc Claromenae, et qua terga agunt confinio adnexae maris, adversis frontibus diversa maria prospectant. In ipsa peninsula est Coryna. Ad quem locum vide Salmas. ad Solin. p. 861. et 862.

CORYCEUM tertia Gymnasii pars, denudandis hominibus, qui vel exerceri, vel lavari, vel utrumque agere volebant, inserviebat, alias Graecis *)apoduth/rion, et Galeno *gumnasth/rion, dictum. Mercurialis mavult Coriceum, neque illorum probat sententiam, qui Coryceum in Vitruvii textu legendum contendunt, a Coryco, pilae specie, quasi ibi ludus talis ageretur, aut Couriceum, pro tonstrina, aut Coryceum, tamquam in illo puellae et virgines, ko/roi et ko/rai Graecis, exercerentut. Vide eum de Arte Gymn. l. 1. c. 8. et infra, ubi de Spoliario.

CORYCIA nympha fuit, quae filium habuit Lycorum, Cael. Rhodig. l. 16. c. 19. Item promontor. Cretae, et portus Aethiopiae. Steph.

CORYCUS [1] luctator nobilis, qui cum neminem reperiret priorem, aut parem, cuiusque viribus succumberet, proverbio fecit locum, Luctari cum Coryco, de his, qui supra vires aliquid moliuntur.

CORYCUS [2] seu CORYCIUM urbs Ciliciae, nunc Churco, in Caramania, prope promontor. cognomin. 50 milliar. a Tarso, 25. a Pompeiopoli in Occasum ex adverso Cypri. Sub Turcis, cum portu capaci.

CORYCUS [3] mons Ciliciae altissimus, cum oppido eiusdem nominis, optimi croci ferax, quod ab eo Corycium dicebatur: Strabo, l. 14. *(upe\r *kwru/kou a)/kras2 e)n ei)/kosi stadi/ois2 e)sti\ to\ *kwru/kion a)/ntron, e)n w(=| h( a)ri/sth kro/kos2 fu/etai. Dioscorides: *kro/kos2 e)sti\kra/tistos2 e)n i)atrikh=| xrh/sei o( *kwru/keios2. Meminere [orig: Meminêre] quoque Plin. l. 4. c. 12. Solinus, c. 41. et Poetae passim. Horat. l. 2. Serm. Sat. 4. v. 68.

Ad montis huius radices, antrum erat Corycium Musis sacrum, unde etiam illae passim a Poetis Corycides nymphae appellantur. Ovid. l. 1. Met. v. 320.

CORYCUS [4] mons Ioniae latrociniis olim infestissimus fuit, unde locus proverbio, Corycaeus auscultavit; in eum, qui rem dissimulat, et occultat deprehensam tamen. Lege Strabonem, l. 13. cicer. ad Att. l. 10. ep. ult. Posthac non scribam ad te, quid facturus sim, sed quid fecerim. Omnes *kwrukai=oi videntur auscultare quae loquor. Hodie Cambrussia dicitur Nigro. Baudrando Mons et promontorium Cretae, in parte Occidentali in territorio Ganeae. Quibusdam Cornico, ut et oppidulum vicinum, cum portu ei adiacente. Aliis est portus delle Garabsue, prope cisamopolim, in ora Boreali, ubi et Corycae insul. Brietio [orig: Brietiô] teste, aliquot milliar. ab ora, cum arce munita. Sub Turcis, a paucis annis. Est etiam Aethiopiae portus Stephano, et Lyciae litus Straboni.

CORYCUS [5] Graece *kw/rukos2, unum ex quatuor pilae apud Graecos generibus, quod quid esset, et quomodo is ludus perageretut, clarissime expressit Antyllus apud Oribasium, Corycus, inquiens, in corporibus imbexillioribus grano [orig: granô] siculneo [orig: siculneô], aut farina [orig: farinâ], in robustioribus arena [orig: arenâ] impletur: eius vero magnitudo ad vires corporis et ad etatem accommodatur: Suspenditur autem in Gymnasiis superne e

culmine, tantumque a terra distat, ut fundum ad eius, qui exercetur, umbilicum pertineat. Hunc utrisque manibus tenentes qui exercentur, primum quidem quiete, postea vero vehementius gestant, ita ut ipsum recedentem consequantur et iterum redeunti cedant violentia [orig: violentiâ] compulsi, postremo vero cum e manibus reicientes emittunt, ut, cum revertitur, vebementius corpori adventu suo [orig: suô] occurrat: ad extremum in sedem suam saeoissime restituendo dimittunt, ut ex congressu, si non valde advertant, retrocedat; ex quo fit, ut quandoque manibus occurrant, dum propinquai, quandoque vero pectore manibus passis, quandoque vero iis ad terga revolutis. E quibus, licet figuram Coryci, utpote omnibus tum notam, non expresserit Autyllus, colligi tamen potest et ipsum sphaericum, aut saltem rotundum, et quidem e materia coriacia, fuisse: alioqui, si angularis fuisset, in occursu et manus et pectus non sine laesrone percussilset. Et de hoc intelligendum illud, pro\s2 *kw/rukon ma/xesqai, quo [orig: quô] certaminis genere Appuleio in Thessalia certatum est: Exercitationem ipsam *kwrukomaxi/an dixere [orig: dixêre], quam inter veloces, enumeravit Paulus, Chron. l. 1. c. ult. ad diminuendam polusarki/an aptissimam iudicavit Cael. Aurelianus, imitatus Hippocratem, qui Corycomachiam et chironomiam idem praestare, quod lucta, tradidit, de Diaet. c. 2. circa sin. musculosum corpus reddere, robutque afferre, et praeterea universo corpori apram esse, nec non ob plagas, quas infligebat, omnibus visceribus conducere, tradidit Antyllus: In Elephantiacis quoque kwrukoboli/as2 Aretaeus laudavit. Interim, si quis plagas in pectore a Coryco fieri solitas consideret, facile sentiet, iis, qui debili vexantur pectore, exercitium hoc minus conveniens fuisse. Vide Hieron. Mercurialem, de Arte Gymn. l. 2. c. 4. et, l. 5. c. 4. ut et infra, ubi de Pilae lusu et Sphaeristica.

CORYDALLUS vicus Atticae in tribu Hippothoontide. Steph. Est etiam Lyciae oppid. Ptol.

CORYDEUS Helych. *korudeu\os, o)/noma ku/rion, ou(=tos2 enwmw|dei=to i)pi\ dusmorfi/a| kai\ oi( pai=des2 au)tou=. Vide Diogen. p. 224. et Barth. Advers. p. 251. Nic. Lloydius.

CORYDON pastoris nomen a Theocrito et Virgilio celebrati. Vide de la Cerda ad Virg. Ecl. 2.

CORYLUS facibus nuptialibus adhibita apud Romanos, Plinii aevo [orig: aevô]. Ita enim is, l. 16. c. 18. Spina, nuptiarum facibus auspicatissima. Nunc carbinus et corylus familiarissimae. Vide infra ubi de Nuptus.

Non tibi sunt tristes curae, nec luctus Osiri,
Sed chorus, et cantus lenis, et aptus amor.
Sed varii flores, et frons redimita corymbis.

Lumine purpureo [orig: purpureô] frontem cinxere [orig: cinxêre] corymbi;
Et fusae per colla comae --- -

Quid autem Corymbi, docet Plin. l. 16. c. 34. de Hedera: Eius duo genera, --- quorum species tres --- quae etiamnum dividuntur in alias, quoniam est aliqua fructu tantum candida, alia et folio [orig: foliô]: fructum quoque candidum ferentium aliis densus acinus, et grandior, racemis in orbem circumactis, qui vocantur corymbi. Vide infra ubi de Hedera: ut et in voce Corymbifer. Alias Scaligero Corymbus, quidquid in panicam, vel strobilum assurgit. Hinc Corymbium capillorum, atque inde Corymhiatus discus, apud Treb. Pollion. in Clandio, c. 17. qui a Corymbio nomen accepit. Est autem Gorymbium, suggestus crinium muliebrium: in speciem corymbi vel racemi contextus, quem alio [orig: aliô] nomine botronatum dixere [orig: dixêre]. Vide Petronium et supra in voce Botronatus. Cum nempe variis argumentis, in caelandis vasius, luserit Veterum luxuria, in disco hoc corymbia illa mulierum et crinium structurae, caelatura [orig: caelaturâ] videntur fuisse expressae. Nisi malis sic dictum, quod ad corymbii, generis herbae coronariae, quam alio [orig: aliô] nomine luxni/da appellabant Graeci, speciem esset formatus: sicut filicata patera, a filice etc. Salmas. ad Pollionem. Vide quoque eum ad Solin. p. 763. et seqq.

CORYMBIFER Bacchi epitheton a corymbo, i. e. hedera, qua [orig: quâ] Deus iste ebrius delectabatur, quaque [orig: quâque] sacerdotes eius in Orgiis coronabantur. Ovid. l. 1. Fast. v. 393.

CORYNA Ioniae urbs. Mela, l. 1. c. 17. Hinc Theos, hinc Claromenae: et qua terga agunt confinio adnexae maris, adversis frontibus maria prospectant. In ipsa peninsula est Coryna. Nempe Smyrnaeus sinus latius in peninsulae faciem abit, cuius angustias sive isthmum hinc Theos; inde Claromenae tenebant: in ipsa peninsula Coryna fuit, sicut in sinu Smyrna, quam cum Coryna alii male confundunt. Hinc Corynaeum promontor. quod Coryceon dictur Plinio, uti vidimus supra, in hac voce. Alias koru/nh, vox appellativa, idem quod kla/dos2 est; uti discimus ex Damogeronte in Geoponicis, Latin. ramus, item clava; atque hinc baculus ex ramo cum nodis praeciso. Unde Coryneta, nomen latronis, de que suo [orig: suô] loco [orig: locô]. Vide quoque supra in voce Clava.

CORYNETA vel CORINETES latro famosissimus, Vulcani filius, cum iuxta Epidaurum hospites clava [orig: clavâ] quadam [orig: quâdam], quae Graecis koru/nh dictur, trucidatet (unde et hoc nominis sibi sumpsit, cum prius Periphatus vocaretur) a Theseo fuit interfectus. Suid. Plut. Item Areithoi cognomen. Homer. Il. h v. 137.

*teu/xe' e)/xwn w)/moisin *)arhi+qo/oio a)/naktos,
*di/ou *)arhi+qo/ou, to\n e)pi/klhsin *korunh/thn
*)/adres2 ki/klhskon, kalli/zwnoi/ te gunai=kes2.
*(ou/nek' a)r' ou) to/coisi maxesketo, douri/ te makrw=|,
*)alla\ sidhrei/h| koru/nh r(h/gnuske *fa/laggas2.