CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DIONYSIUS [27] Exiguus, vide supra Dionysius, cognom parvus Abbas, it. voce Exiguus.

DIONYSIUS [28] Glauci fil. discip. Chaeremonis philosophi, cui etiam Alexandriae successit, praeceptor vero Parthenti Grammatici. Vixit Neronis temporibus usque ad Traian. praefuit bibliothecis, fuit ab epistolis, et a responsis, et legationes varias obiit. Suid. Vide supra.

DIONYSIUS [30] Halicarnass. Historic. laudatur a Strab. l. 14. ubi de Halicarnasso Catiae civitate sic scribit: *)/andres2 de\ e)ge/nonto e)c au)th=s2, *(hro/dotos2 o( suggrafeu\s2; kai\ *(hra/kleitos2 o( poihth\s2, o( *kallima/xou e(tai=ros, kai\ kaq' hma=s2 *dionu/sios2 o) suggrafeu/s2. Vixit sub Epiph. et Philomet. Ptolomaeis, Polyb. l. 14.

DIONYSIUS [31] Halicarnass Augusti temporibus floruit, quod satis indicat Strab. eiusdem temporis scriptor. Sic enim ille l. 14. *kai\ kaq' h(ma=s2 *dionu/sios2 o( suggrafeu/s2. At ne alium hunc dionysium putes, ipse in praefatione scribit, in Italiam se venisse; simul ac Caesar Aug. finem imposuit bello civili; ubi per An. 22. addiscendae linguae Lat. et evolvendis ad suum scopum facientibus libris, incubuit. Ut omnino aliud egerit vir eruditus Barth. Keckerm. cum in suo de historia opere tres esse scribit, qui acrius in Plutarch. censuram exerceant, eosque inter esse principem Dionys. Halicarnass. Subiungit postea Dionys. noster, ex eo tempore, quo Romam venit, usque ad illud, quo istud scriberet, exactos esse annos viginti duos, quibus romae egerit, Urbisque didicerit sermonem, ac partim eruditorum hominum consuetudine, partim lectione Porcii Catonis, Fabii Maximi, Valerii Antiatis et aliorum historiam istam scripserit. Ac primum, ut, unde Romani genus sumpserint, liqueat, ea refert, quae de Aboriginum populo, et priscis Italiae incolis, ferebantur. Pertexuisse vero se historiam dicit usque ad primum bellum Punicum, sive A. U. C. 488. vel, iuxta alios 490. unde Polybium incipere ait. Opus hoc ipse vocat *)arxaiologi/an *r(wmaikh\n, nisi is titulus proprius sit priorum librorum, quos ante ceteros, ut totius operis gustum haberent Romani, editos fuisse, recte observavit Hen. Stephn. Hodie ex 20. libris (quot a Dionysio scriptos fuisse etiam Phot. dicit, illos omnes se legisse testatus,) tantum exstant undecim; quibus pervenit usque ad sublatum Decemviratum, plebeios ad tribunatum militarem admissos, eamque potestatem abrogatam, et Coss. ex ordine patritio iterum electos, quod factum est. A. U. C. 312. Ex posterioribus libris qui perierunt [orig: periêrunt], Steph. peri\ po/lewn citat aliquos, ut decimum sextum in *ai)/kalon, et undevigesimum in *kwnsta/nteia. Quare ut tacuisset Dionys. quosque historiam suam perduxisset: tamen ex *)eqnikw=n scriptore satis constaret, Gelen. falli, qui putabat Dionys. operi isti immortuum esse, nec plura scripsisse, quam hodie habemus. Euseb. Praep. Evangel. l. 4. c. 16. vocat *dionu/sion to\n *(alikarnasse/a, a)/ndra th=s2 *r(wmai+kh=s2 i(stori/as2 a)kribh= th\n grafh\n a(/pasan e)kqe/menon. Et sane Dionys. huic laudem eam tribuit Scalig. in Animadvers. Eusebian. quod accuratius ea tempora nemo observarit. Hac quoque parte Liv. praefertur, quod et plura et accuratius, multa tradat, quae ad Romanas Antiquitates pertinent. Qua de re H. Steph. vide, operae primae in Dionys. c. 10. Stylus quoque ut Phot. loquitur, est kainopreph\s2, atque, ut idem ait to\ komyo\n tou= lo/gou, th=te kata\ me/ros2 a)fhgh/sei, kai\ th=| parekba/sei kekrame/non, th\n e)pi\ to\ traxu/teron r(e/pousan qerapeu/ei sune/peian. Horum 20. libror. su/noyin scripsit ipse auctor, eodem Phot. Bibl. cod. 83. 84. teste: addit autem in ea solum necessaria exposuisse, eoque utilem magis fuisse operam quam suavem. Nec bonus tantum Historicus fuit, sed etiam Rhetor et Criticus nobilissimus, quod ostendunt Rhetorica et Critica eius opuscula quae supersunt: praeter quae alia eius generis elaborasse, cognoscimus inde, quod in istis multa e suis huius argumenti citet, quae hodie non habemus. Voss. de Hist. Gr. l. 2. c. 3. Motha Vayer. iud. de Hist. Nic. Lloydius.

DIONYSIUS [32] cogn. Musicus, Halicarnass. iunior, sub Adriano claruit. Edidit Historiae Musicae libros 36. in quorum uno omma reip. Platonis loca explicuit, aliaque, de quibus Suid. sis adi. An idem cum Atticista, dictionum Atticarum Lexicographo, qui Aelius Photio dicitur, cod. 152.

DIONYSIUS [33] Heracleotes, Philosoph. cogn, methatemenes, discipulus Heraclidae, dein Menedemi et Alexini, tandem Zenonis Stoici auditor, qui cum renum, vel, ut alii, oculorum morbo laboraret, cruciareturque dolore intolerabili; succumbens dolori clamabat, Falsa esse quae a Zenone didicerat. Zeno enim et Stoici omnes hoc habent dogma: Dolorem non esse malum, sed indifferens. Poesin amavit, Zenonis schola [orig: scholâ] relicta [orig: relictâ] ad Cyrenaicos transiit, et voluptatem summi boni loco habuit. Obiit An. 70. fame voluntaria [orig: voluntariâ] enectus. Opera eius recenset Diog. Laert. in eius vita, l. 7. Athen. l. 7. et. 10.

DIONYSIUS [34] Lambinus Monstroliensis, Graece Latineque doctissimus, cum Cardin. Fr. Turnonio diu in Italia versatus, post reditum in Galliam, Humaniorum artium Professor Regius, in Plautum et Horatium commentarios scripsit. Post Rami, amici sui, obitum, maerore exstinctus. Ex Ursina pater filii, qui posthuma quaedam eius opera edidit. San Marth. Elog. Vir. Ill. l. 2. Eius in Horatium Commentarium modo dictum Eruditi, atque in his Ios. Scaliger, magni aestimant, non item Emendationes eius ac Adnotationes in Cic. ut quas invitis et repugnantibus libris omnibus se fecisse ipsemet dicere solitus est, haud dubie sui ipsius deceptor, uti iudicat Andr. Scottus, Vita Car. Langii. Ceterorum eius Scriptorum elenchum habes apud Anton. Teissier in Elog. Part. 1. Vide quoque Heins. Praef. in Horat. Scaliger. Henr. Steph. Pseudo-Cicerone, Alios.