CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DIONYSIUS [35] Longinus Cassius celebris Criticus, haeres Frontonis Emiseni, Prophyrii Praeceptor, a quo, in Pltini vita, miris modis laudatur. Philosophus Suidae, viva Bibliotheca Eunapio dictus. Plurima scripsit, de quibus nihil restat, nisi de sublimi dictione, et fragmentum quoddam, in Plotini vita, et apud Euseb. l. 15. Zenobiae Reginae quoque praeceptor cum esset, ab Aureliano occisus est, quod crederetur auctor epistolae, quam Syriaca [orig: Syriacâ] lingua [orig: linguâ] ad Imp. Zenobia scripserat, Vopisc. in Aurel. magno animo mortem sustinuit, Zosim.

DIONYSIUS [36] Magn. Ep. Silvanect. Ioh. Galliae Regis Confessionarius. Poeta non vulgaris, de Accipitrum venatione librum edidit. Obiit A. C. 1354. Gasto Vinius, San Marth. Franc. Christ. tom. 2. p. 1021.

DIONYSIUS [37] Miles Historic. scripsit res Persic. et ea quae post Darium secuta sunt. Suid. Philostrat. eum scribit, Adriano Principi ob ingenium acceptum fuisse, a quo satrapes factus sit, adscriptusque inter equites. Vide Volaterran. Anthrop. l. 1. c. 454. Sed hic alius a priore, qui ante Herod. vixit. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 2. p. 12. l. 2. c. 3. p. 174. l. 4. c. 3 p. 441. de mathem. c. 69. §. 4. Nic. Lloyd.

DIONYSIUS [38] Miles *kuklogra/fos2, stylo pedestri mythistoriam continuavit, Poeta falso doctissimis creditus. Eius meminere [orig: meminêre] saepius Apollod. et Scholiast. Apollonii. Vide quoque Tzetzem Chil. 12. et plura de eo apud Salmas. ad Solin. p. 847.

DIONYSIUS [39] Mitylenaeus, poeta epicus, qui skutobraxi/wn et skuteu\s2 vocatus est, praeter Bacchi et Minervae expeditionem, etiam Argonautica 6. libb. ad Parmenonem scripsit oratione soluta [orig: solutâ]. Diod. Sic. l. 2. Auctor quibusdam historiae Lydorum, quae Xantho attribuitur. Suid.

DIONYSIUS [40] Musonii fil. sacerdos templi Solis, qui insigniter hic cultus, vide Solin. c. 27. nonnullis Samius, aliis rhodius fuisse existimatur, teste Suida [orig: Suidâ], qui auctor est composuisse historias topika\s2 libris 6. orbis descriptionem, et historicae institutionis libb. decem. Tertull de Anima, c. 46. n. 526. edit. Pamel.

DIONYSIUS [41] natione Pergamen. cognomento Attic. discipulus Apollodori Pergameni, Rhetoris eius, qui Augusto Caesari familiaris adeo fuit, et a quo condita est secta Apollodorea, quae Theodoreae opponitur, auctore Strab. l. 13. ubi et Dionys. hic vocatur sofosth\s2 i(kano\s2, suggrafeu\s2, kai\ logogra/fos2. Meminit huius Dionysii etiam Suid. Strab. l. 13. Gesner. Voss. de Histo. Gr. l. 2. c. 3. et 12. de Math. c. 59. §. 15. Nic. Lloyd.

DIONYSIUS [42] Periegetes temporibus Augusti, scripsit Geographiam versibus hexametris Graecis, quae hodie exstat: quod opus i(=storiko\n kalou=sin oi( palaioi\: ut ait Eust. Schol. Idem vixisse eum ait ou)x u(po\ tw=n u(pa/twn, a)ll' e)pi\ tw=n a)na/ktwn, non sub Consulibus sed sub Imperatoribus, atque hoc ipsum de se scribere dicit, signat vero locum istum:

*r(w/mhn timh/essan e)mw=n me/gan oi=kon a)na/ktwn,
*mhte/ra pasa/wn to/lewn, a)fneio\n e)/deqlon,

Ubi Eust. monet, cum dicit e)mw=n a)na/ktwn, satis ostendere, non sub Consulibus se ista scribere, sed sub Impp. Quod verum est. Sed quo sub Imperatore, minus liquet. Antoninorum temporibus vixisse, censet C. Barth. Advers. l. 58. c. 5. atque eos per a)/naktas2 intelligendos putat. Severi temporibus claruisse dicit Cl. Salmas. in Solin. p. 628. Imo et Scalig. Eusebianis Animadversion. ad A. C. 2215. ubi per suos a)/naktas2 intelligere ait Sever. cum filiis Geta [orig: Getâ] et Caracalla [orig: Caracallâ], quos ipsos per triplicem imperii virtutem signat Tertull. l. de Pallio. Sed si, qura a)/naktas2 dicit, plures designantur; quid prohibet, ut Divos fratres M. Aurelium et L. Verum intelligamus? At multo ante vixisse putat Eust. nempe sub Nerone; imo Augusto, iuxta quosdam: cuius etiam mentionem eidem facere videtur, cum, postquam de Parthorum ferocia dixisset, addit.

Sane Conss. numquam a)/naktas2 vocasset. Quod vero parthos Ausoni domini hasta [orig: hastâ] coactos ferociam deposuisse ait, ide optime convenire Augusto, ostendit Tranquill. in Aug. c. 21. Quod si quis, quia Eust. dubitare videtur, Num sub Nerone, an Augusto floruerit, eo et ipse ambigat, sub utro vixerit: at omnem scrupulum tollit illis temporibus proximus Plin. Secund. ex quo etiam patriam dicimus fuisse Alexandriam, non illam Aegypti aut Syriae, sed opp. Susianae ad sinum Arab. inter Tigrim et Eulaeum sin. quod ut saepe nomen mutarit, idem Plin. refert. Adscribam ea solum verba; quibus sub Augusto claruisse, atque Alexandriae Susianae natum esse cognoscimus. Locus est Nat. Hist. l. 6. c. 27. ubi cum de eo Susianae opp. egisset, subiungit ista. Hoc in loco genitum esse Dionys. terrarum orbis recentissimum auctorem, constat; quem ad commentanda omnia in Orient. praemisit Divus Augustus, ituro in Armeniam, ad Parthicas, Arabicasque res; maiores filio. quare omnino inanis est coniectura Suid. cum Dionys. si vulgata lectio vera est, Byzantium fuisse arbitratur, propter ea quae de fluv. Rheba canit. Sunt vero haec,

*)/agxi de\ b*qunoi\ liparh\n xqo/na naieta/ousi.
*p(h/bas2 e)/nq' e)rateino\n e)pipro+i/hsi r(e/eqron,
*p(h/bas2, o(\s2 *po/ntoio para\ stoma/tessin o(deu/ei,
*p(h/bas2, ou(= ka/lliston e)pi\ xqoni\ su/retai u(/dwr,

Nimirum putavit Suid. nisi Rhebas patrium solum interluisset, numquam illustri adeo elogio fuisse dignaturum. Porro ex Eust. discimus, alia etiam huic Dionysio tribui solere, ut *liqiaka\, *orniqiaka\, *bassarika/. Ac idem *liqiaka\ quidem Dionysii huius esse agnoscit, propter similem stylum. *)orniqiaka\ vero a doctioribus tribui dicit Dionysio Philadelphensi. *bassarika\ vero, quia stylum habeant incultum, eo indigna esse visa ait, quae Dionysii huius crederentur; sed potius adscribenda esse Dionysio Samio. Ceterum, praeter hunc

Dionys. perihghth\n, quem habemus, fuere [orig: fuêre] etam alii eius nominis, qui similiter perihgh/seis2 scripserunt [orig: scripsêrunt]. Unus Miles. fuit, qui Herodoto ipso antiquior est, de quo Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 2. Vide supra. Alter, utrum Samius, an Rhodius fuerit; non satis constat. Rhod. vocat Tertull. l. de Anima, c. 46. At Samium diserte appellat. Eust. Vide infra Nic. Lloyd.

DIONYSIUS [43] Philadelphia [orig: Philadelphiâ] oriundus, Dionysiaca seu res gestas Bacchi, scripsit, etc Voss. de Hist. Gr. l. 2. c. 2. p. 174.

DIONYSIUS [45] Silvestris Campan. Historiograph. Henrici II. Galliae Regis. Annales Nicolai Aegidii et historiam Froissardi correxit. P. Iov. Gall. transtulit, etc. Verder. Biblioth. p. 255.

DIONYSIUS [46] Simon Marquemont Parisin. Card. Archiep. Lugdunensis, comes Perronii, in legatione Rom. Dein Sullerii, in Florentina, ubi Maria Medicaea Henrico IV. uxor conciliata, a Ludov. XIII. ad Urbanum VIII. missus, etc. Inter alia congregationem Doctorum instituit, singulis hebdomadibus, ubi de Dioeceseos negotiis actum. Obiit romae A. C. 1626. Morerius.

DIONYSIUS [47] Sulechat de renuntiatione bonorum, charitate et perfectione amoris diversum ab aliis sentiens, condemnatus est, a Theologis Paris. A. C. 1369. Alios Dionysios, Vide apud Suid. Gesner. Vignier. Simler. Voss. etc. Addatur unus.

DIONYSIUS [48] Thrax patria [orig: patriâ] Alexandrin. seu Rhod. vulgo dictus, quia Rhodi habitaret. Strab. l. 14. Aristarchi, qui Romae, tempore Pompeii, docuit, discipulus fuit, variaque grammatica, et commentaria scripsit, teste Suida [orig: Suidâ]: Inter ea historic, opus erat peri\ *p(o/dou, cuius meminit Steph. in *tarso\s2. Vide Clem. 1. Strom. Voss. de Hist. Gr. l. 1. c. 23. et l. 2. c. 3. Gesner.

DIOPHANES [1] Mitylenaeus Rhetor, Gracchi praeceptor. Cic. in Bruto. al Diophantus, vide ibi.

DIOPHANES [2] Bithynic. Uticens. Dionys. Poeni Magonis librorum de Agricultura interpretem, per multa diffusum volumina, sex epitomis circumscripsit.

DIOPHANTUS [2] Atheniensis, mercenariorum Nectanebo, Aegypti Rege militantium e Graecia, Dux, Diod. l. 16.

DIOPHANTUS [3] Lacedaemonius, condidit libros Antiquitatum 14. teste Fulgentio Mithol. l. 1. Agatharchides de Rubro mari c. 31. auctor est, descripsisse eum terras Septentrioni subiectas; Ast alius est Diophantus Syracusan. Philosoph. Pythagoric. cuius de mundi ortu sententiam adfert Theodoret. Therapent. l. 4. qui est de Materia et Mundo, Voss. de Hist. Gr. l. 3. Alius est etiam Diophantus Alexandrin. qui de Arithmetica scripsit, libros 13. Algebrae inventor. Horum, qui in Bibl. Vatic. Xylander 6. Latine vertit, et notis illustravit. A Ioh. Patr. Hier. Pythagorae comparatur, in vita Ioh. Damasceni. Sub Antonino eum vixisse, Raph. Bombel. et P. Billius in praef. Algebrae, rentur. Vide Blancan. Chronol. Math. XI. sec. 2. I. C. p. 51. Regiomont. praef. in Alg. Voss. de Scient. Mathemat. c. 10. §. 3. p. 37. et add. p. 432. Nic. Lloydius.

DIOPHANTUS [4] Mitylenaeus, Orator. Gr. circa 156. Olymp. disertissimus sui temporis habitus. Praeceptor Tiberii Gracchi, Cic. in Bruto, memoratus.

DIOPITHES manibus ac pedibus captus, qui ab Aristoph. Equitibus furti traducitur: Sodalis fuit Niciae. Vide Schol. p. 351. C. At in Vesparum Fabula indigitatur furiosus Rhetor, qui fortasse is est, quem Phrynichus in scenam induxit. Amipsias in ko/nnw| (barba [orig: barbâ] ) eum ut furentem et xrhsmolo/gon describit. Symmach. ipsum Rhetorem facit vere maniw/dh, ut in Amphictyonis ostendit Teleclides. De hoc Diophithe tradit Suid. eum olim legem tulisse, ut damnatus esset mortis, qui urbe egressus in Piraeeo mansisset. Postea ipse Legislator, cum serius adveniens coactus fuisset ibidem consistere, vocatus est in ius ab adversariis. Vide Aristoph. Scholia in Aves p. 589. A. Nic. Lloydius.

DIOPOLIS Armeniae min. urbs a Pompeio Mag. sic nominata, cum prius Cabira vocaretur; postea vero *sebasth=, sive Augusta dicta est, Strab. l. 12.

DIOPTAE Graecis *dio/ptai et *diopth=res2, iidem cum Curiosis et Speculatoribus, quos vide.

DIOPTRA Graece *dio/ptra, instrumentum varii usus, ab Hipparcho exogitatum, memoratur Plin. l. 2. c. 26. Illius ope et fastigium aquae explorabant, eamque librabant, et propugnaculorum ac turrium altitudinem venabantur, singularumque stellarum loca atque magnitudines, et invicem distantias signabant Vett. Quod caelum metari dixit Ovid. orbem radio describere Virg. Sic et groma Instrumentum dioptricum fuit, quo recturas limitum ac viarum, tam in castrorum, quam in agrorum metatione instituenda, dirigebant. Unde conspectus et conspiciendi rigoris, tam frequens apud Agrimensores mentio, in ea mensurae ratione. Proprie vero *dio/ptra vitrum est seu specular, quod dia/fasin facit, uti nomen ipsum indicat, unde di/optros2 lapis, o( diafanh\s2; sicut *katoptron, Speculum est. Nempe *dio/ptra est specular, per quod: *ka/toptron, speculum, in quo videtur: illud dia/fasin, istud e)/mfasin facit. Hinc de vitreo specularis Sympos. in tit. Aenigm. 68.

Perspicio penitus, nec lumina arceo visus,
Transmittens oculos intra mea membra meantes,
Nec me transit hiems, sed Sol tamen emicat in me etc.

Salmas. ad Solin. p. 259. 672. et 821. Idem th\n *dioptrikh\n, tertiam Astronomiae partem, a quibusdam constitui, monet p. 656. in Museo Kircheriano Romae, varia exhibentur Dioptrica

experimenta. Inter quae mireris Christi resurgentis effigiem, sinc omni subiccla materia comparcre: Aviculam, intra aqueam caveam, garrtlam luxuriari et circumsalire ita, ut intra aquam neutiquam madefiat etc. verba sunt Georgii de Sepibus in Descript. eius p. 39. ubi Dioptricam, Optices speciem, persequitur. Vide quoque supra in voce Anaclastica, et infra ubi de Mechanice it. voce Meteroroscoptum, et Optice.

Turnus equo deiectum Amycum, fratremque Diorem,
Congressus Pedes, hunc venientem cuspide Longa [orig: Longâ],
Hunc mucrone ferit.

DIORYCTUS locus Acarnaniae 3. stadiorum longitudine, ubi Leucadia insula olim opere accolarum, a continenti fuit abscissa, eidemque reddita, ventorum flatu congeriem arenae accumulantium. Plin. l. 4. c. 1. Qui lacus vocatur Dioryctos, stadiorum longitudine trium.

DIOS-HIERON i.e. Iovis templum, opp. Ioniae inter Lebedum et Colophonem. Steph.

DIOSCORIDES [1] Historic. de Rep. Lacedaemon. scripsit, cuius secundum librum laudat Athen. l. 4. Dubium vero, idemne, an alius sit, cuius cpigrammata in Anthologia habentur: Idem is, cuius mem. Apollon. Schol. l. 1. Is denique cuius no/mima. citat Aristoph. Schol. ad Aves, nec non Suid. voce *skuta/lh. Meminit quoque eius Plutarch. Lycurgo et Agesilao. Vide et Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 359. Dioscoridis cuiusdam a)pomnhmoneu/mata advocat ad Solonis vitam tradendam Laert. l. 1. Nic. Lloyd.

DIOSCORIDES [3] Atheniensis, fil. Dionysii, curator testamenti Theoph. Laert. l. 5.

DIOSCORIDES [4] Cypr unoculus, discipulus Timonis Pyrrhonii, vixit sub Ptol. Philadelpho. Laert. l. 9.

DIOSCORIDES [5] Isocratis discipulus, versus quosdam aliter legendos esse censet apud Athen. l. 1. Idem forte, qui de Amphionis lyra eigt, teste Apollon. Schol. l. 1. Alius Astrolog. de quo Censorin. c. 17. Caesar. l. 3. de bello Civ. sub sinem. A quo missi Dioscorides et Serapion qui ambo legati Romae fuerant magnam apud patrem Ptolemacum auctoritatem habuerunt [orig: habuêrunt] ad Achillem per venerunt [orig: venêrunt]. Quos ille cum in conspectum eius venissent prius, quam audiret aut, cuius rei causa missi essem cognosceret corripi ac intersici iussit. Alius sculptor Augusti coaetaneus. Plin. l. 37. c. 1. qua [orig: quâ] postea Principcs signabant Dioscorides. Alius Apollonii Neapolit. pater, de quo Gruter. Inscript. fol. 86.

DIOSCORIDES [6] Medic. Herophileus, cognomento Phacas vet Lentinus, alente in facie, dictus fuit, mem. Galen. praefat. Glossar. Hippoc. Idem forte quem Alexandrin. appellat, in Glossis ipsis i)ndiko\n. Vixit tempore Antonii et Cleopatrae, teste Suida. Scripsit de nominibus medicinarum, sicut et Mnesitheus, Andreas, Chtysaris, et Xenocrates, teste Galeno, praef. gloss. Hippocr. Voss. de Phil. c. XI. §. 40. Nic. Lloydius.

DIOSCORIDES [7] Pedac Anazarbeus, ab Alexandrino distinctus, teste Galen. locis citt. Scripsit de materia medica, et Alexipharmacis; quae etiamnum supersunt. Vixit aetate Neronis, quod ipse indicat, dum praesatione librorum de re medica, Licinii Bassi se aequalem esse dicit. Atqui Licinius ille Bassus Cos. fuit, cum Crasso Frugi sub Nerone A. U. C. 816. teste Frontin. de Aquaeductibus. Vide Galen. praes. l. 6. simpl. medicam. et l. 4. de Comp. med. Phot. Bibl. Cod. 178. P. Castellan. de Medicis III. Ionsium de Script. Hist. Phil. p. 146. Moret. diction Hist. Dioscoridem Olymp. 186. vixisse, Antonii Cleopatraeque Medicum, refert. Sed id priori convenit. Idem Nic. Lloyd.

DIOSCORIDIS Ins. Zocotora; in Afr. in mari Azanio, ubi desinit Erythraeum. 100. circiter mill. a prom. Aromatum in Ort. Longa est 80. mill. Lata 60. Sub proprio Principe. Hic aloes ingens copia. Ei adiacet altera Ins. minor, dicta Abbadal Curia ab incolis, sed parvi momenti. Vide Plin. l. 6. c. 28.

DIOSCORON ins. in finibus Italiae, e regione Lacinii prom. Plin. l. 3. c. 10.

DIOSCORUM vicus in Libya, ubi Dioscuri Paridem consecuti sororem Helenam rapuerunt [orig: rapuêrunt]. Steph.

DIOSCORUS [1] I. Patria [orig: Patriâ] Alexandrin. Eutychianos errores secutus. Ephesi synodo Lystrica dicta, A. C. 449. condemnavit Flavian. Ep. CP. ibi calcibus occisum: Alexandriam reversus, excommunicavit, Leonem Ep. Regium a Synodo Chalcedonensi 600. Episcoporum damnatus, A. C. 453. et in Paphlagoniam relegatus, ibi misere obiit. Theodoret. ep. 86. ad Flavian. Niceph. l. 14. c. 47. etc. Moret.

DIOSCORUS [2] II, cognom. Iunior, post Ioh. Machiotam, Patria [orig: Patriâ] Alexandrin. A. C. 517. haereticus haeretico successit. Excitata [orig: Excitatâ] a populo seditione, in qua multi occisi, quod electio non esset pro more, ab Episcopis Clero et Populo peracta, nihilominus sedem tenuit, usque ad A. C. 519. Liberatus Brev. c. 12.

DIOSCORUS [3] Antipapa, Bonifacio II. oppositus, A. C. 530. Athenaricum defensorem habuit, sed paulo post mortuus, a Bonifacio excommunicatus, ob Simoniam, huius vero successore Agapeto, absolutus est. Eum ab Hormisda P. ad Iustinian. missum autumat Baron. A. C. 530. Anastas. in Agapeto. Iustmian. edict Ioh. I.

DIOSCORUS [4] Cos. coll. Eudoxii A.U.C. 1195. Item martyr, sub Decio apud Alexandriam A. C. 251. Denique nomen mensis. 2 Mach c. XI. v. 20.

DIOSCURI a Graecis dicuntur Castor et Pollux, quos antiquitas credidit salutares esse navigantibus, si Gemini apparerent

(apparent autem ignis specie antennae aut malo insidentes) contra tristes, si singuli. Dioscuri apud Graecos, inquit Cic. l. 3. de Nat. Deor. multis modis nominantur. Primi tres, qui appellantur Anaces, Athenis ex Rege Iove antiquissimo et Proserpina nati, Tritopatreus, Eubuleus, Dionys. Secundi Iove tertio nati ex Leda, Castor et Pollux. Tertiidicuntur a nonnuliis Aleo, Melampus et Emolus, Arei filii, qui Pelope natus fuit. Aedem seu templum iis Romae vovit exstruxitque bello Latino A. Posthumius Dictator, A. U. C. 257. quod victoriae auctores ac nuntii Romanis fuissent. Conditum autem in Foro fuit, ubi visae eorum imagines, vicinusque fons iis sacer dictus est. Aedem dein vetustate collapsam refecit de manubiis hostium L. Metellus, a Dalmatis subactis, Dalmaticus dictus. Quamvis autem utrique consecratum templum esset, tamen vulgo plerumque Castoris tantum aut Castorum templum fuit appellatum. Unde iocus M. Bibuli, apud Suet. qui, cum C. Caesaris in Consulatu collega esset, et cum eo communi impensa venationes ac ludos ederet, omnium autem illarum impensarum ac munificentiae gratiam solus caperet Caesar; dixisse fertur: idem sibi, quod Polluci evenisse. Historiam apparitionis Dioscurorum in praelio, de quo supra, prolixe refert Dionys. l. 6. Vide quoque Liv. l. 2. et Flor. l. 1. c. XI. pactusque victoriam templa promisit; et reddidit. Iidem etiam alias pro Romano Imperio excubuisse crediti sunt. Unde in bello Macedonico, eodem die quo victus Perses in Macedonia, romae cognitumest, verba sunt Flori l. 2. c. 12. Duo iuvenes candidis equis apud Iuturnae lacum pulverem et cruorem abluebant: hi nuntiavere [orig: nuntiavêre]. Castorem et Pollucem fuisse creditum vulgo etc. Cuius daemoniaci miraculi, ut loquitur Freinshem. in h. l. meminere et Lactant. l. 2. c. 8. Val. Max. l. 1. c. 8. ex. 2. Plutarch. Aemilio etc. quibus adde Plin. l. 7 c. 20. et Suet. in Nerone, a princ. Rer memoriam quoque servant vett. denarii et nummi A. Albini C. T. quos percusserat in memoriam illius A. Albini, qui Dictator A. U. C. 257. Latinos devicit. Nam in altera parte referunt Romae Deae caput, cuius comam laurea cingit, cum inscriptione, Roma. In altera visuntur Castor et Pollux pileati, stantes cum hastis erectis, ex cratere sive fontis receptaculo potum equis suis praebentes: cum inscriptione, A. Albinus Six. Fil. Quales se Delphis vidisse, memorat Blanckard. Notis in Flor. l. 1. c. XI. Tigurino quoque bello, eodem die, inquit idem Flor. l. 3. c. 3. Quippe eodem die quo gesta res est, visi pro aede Castoris et Pollucis iuvenes laureati Praetori literas tradere: frequensque in spectaculo rumor, Victoriae Cimbricae feliciter dixit etc. Nec omittendum, quod Gemini hi navis, in qua Paulus Apostolus vectus, tutela et parasemon fuere [orig: fuêre], unde et *dio/skouroi ea vocata est, Actor. c. 28. v. XI. Vide infra in voce Parasemon, item Tutela.

DIOSCURIAS quae et *sebasto/polis2 Ptol. ac Arriano, Colchidis ad ostia Coraxi urbs, ubi Ponti Euxini intimus recessus, inter Phasian. mare et Caucaseum, prope pop. Abascios, 9. mill. ab ostiis Phasidis fluv. in Bor, sed ante paucos Annos aquis absorpta est. Erat autem Eipsc. Baudr. quondam Aea dicta, Steh. Plin. tamen hae diversae sunt. habet et Steph. quoque eodem tractu Aeam aliam a Dioscuriade: Savoropoli Castaldo, Sevastopoli Ios. Barbato. Item una ex Leucis insulis in Africa. Est etiam ins. in mari Rubro. Steph. Et Italiae prom. Diod. Sic.

DIOSPOLIS [1] Aegypti civitas, quae olim Hecatompylos. Plin. l. 5. c, 9. Strab. l. 17. Steph. vide infra, ubi de Thebis Aegyptiacis, quae uti Homero *(ekato/mhpulos2, ita a Ptolemaicis temporibus Diospolis, quae Iovis Urbs, dicta. Unde Manethoni, Africano, Euseb. Reges Thebani Diospolitani nun cupantur. Vide infra Hamon-No. Sunt et aliae quatuor in Aegypto praeter hanc pusillae civitates, item in Lydia et Palaestina. Apud Steph. Arabiae civitas est, postea Berytus dicta. Item Bithyniae urbs ad Pontum. Ptol. Chio Nigro dicitur. Port de Hassio Theveto. Baudr. prope Heracleam Ponti, iuxta Sinum Meriandin. 30. mill. ob ostiis Sangari fluv. in Bor. ceterum in celebri illa Aegypti urbe, vitrum murrinum, ad imitationem murtinorum verorum, fieri solitum, discimus ex Arriano, ubi u(alh=s2 mor)r(i/nhs2 meminit, quae ibi confieri assueverit. Quod non de illa pretiosa murra, quae ex Carmania et India advehebatur, sed de vitro veram murram mentiente, intelligi omnino convenit. Salmas. ad Solin. p. 204. Sed et Diospolis primum vocata est urbs Phrygiae, quae postea Laodicea dicta, tandem Diocaesareae nomen accepit. Namque quod eam Iovis iussu, oraculo Apollinis vel somnio monitus, Antiochus condiderit, *dio/spolis2, q. Iovis civitas, appellata est: ab eiusdem postea uxore Laodicea, nomen nacta; tandem vero in Augusti honorem Diocaesarea vocitata est, uti vidimus supra, in voce Diocaesarea.

DIOSPOLIS [2] quibusdam Lydda, vel S. Georg. aliis Rama, urbs Episc. Palaestinae, sub Patr. Hierosolymitano, Miraeus, Geogr. Eccl. Hic [orig: Hîc] Concilium, A. C. 415. contra Pelagium, qui ibi praesulibus tam ingeiose imposuit, ut absolutus discesserit. Adde, quod nec accusatores eius comparuerint, nec PP. qui Latinae linguae rudes erant, propositiones ex illius libris extractas, satis dextre interllexerint. Hinc infelix hic coetus dictus, Hieron. Ep. 74. ad Aug. et Alip. Vid. Augustl. l. Retract. 2. c. 47. l. 1. c. Iulian. c. 5. etc.

DIOSPYROS apud Plin. l. 27. c. XI. ex Graeo *dio\s2 puro\s2, Iovis frumentum, genus cerasi, quod Romanis duracinum, Gallis bigarreau dicitur. Huic enim principatum ii, nen secus ac Romani, inter cetera dedere [orig: dedêre], unde tam nobile nomen. Quemadmodum iidem *dio\s2 bala/nous2, Iovis glandes, vocavere [orig: vocavêre] castaneas, ut in glandium genere excellentissimas. Et *dio\s2 ga/la, lac Iovis, Euripidi lac praestantissimum dicitur:

Excellenti certe et eximia [orig: eximiâ] suavitate fructus id cerasi genus insigne est. quod duracinum Latinis, quia et carnem et nucleum ceteris cerasorum generibus duriorem habet. Salmas, ad Solin. p. 958.