CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DORDERACUM , urbs Hollandiae praecipua et magnifica, cum iure monetae cudendae, quod illi soli tributum. Olim sedes Comitum, hodie emporium mercium in peregrina loca mittendarum, prima ex 6 urb. in Conventu Stat. Holl. et insl. nunc aquarum inundatione A. C. 1421 a reliqua Ins. separata. Synodo contra Remonstrantes a Reformatis A. C. 1618. et 19. celebrata [orig: celebratâ] insignis, qualem quidem Ecclesia Christiana a multis retro saeculis non viderat ullam. Interfuere [orig: Interfuêre] illi Theologi, non modo ex Foederatis provinciis, verum etiam ex Britannia, Palatinatu, Brandenburgo, Hassia [orig: Hassiâ], Embda; Helvetia item, aliisque compluribus evocati: ac coepta Kal. Nov. A. C. 1618. feliciter absoluta est Sessionibus CLIV. Condemnati errores Quinque Articulorum: approbata et confirmata Confessio Belegica ac Catechesis Palatina: versio: Bibliorum nova decreta: denique, quidquid hactenus turbarum afflixerat Ecclesiam Belgicam, sopitum sublatumque est. Exstant Synodi huius Nationalis celeberrimae (quam ipse Paulus Servita, ut Apostolicam, ob decreta, laudavit, Ep. ad Heinsium) Acta et Historia, quae videri poterunt, Galli quidem non adfuerunt [orig: adfuêrunt], prohibente Rege: at scripserun [orig: scripsêrun] suum de Arminianis iudicium, et postea Canonibus Dordracenis in sua Synodo Nationali subscripserunt [orig: subscripsêrunt], Arminianismum viam ad Papatum sternere iudicantes, A. C. 1626. Acta Referente Baudartio. Quo pacto Oecumenicae naturam Synodus haec, utpote Reform. Theologis ex omni Europa invitatis approbantibusque, induit, certe cum omnibus Oecumenicis facile comparanda. G. Horn. Hist. Eccl. cum Notis Leydeckeri. Ceterum Urbs distat 7. leuc. a Lugd. Batav. in Austr. 3. a Roterod. in Eur. 5. a Breda in Bor.

DORDINGUM ad Urbiam, Dourdan sur Orge, municipium olim in Gallia Regium, ubi Hugonem Mag. Ducem et Principem Francorum Rotberti Pseudo-Regis fil. patrem Hugonis Regis decessisse tradunt, A. C. 956. Vide Hadr. Vales. Not. Gall.

DORIA [1] et DORICA nomina partis Achaiae, quae propinqua est Athenis. Plato de Legg. l. 3. Achivi Troia [orig: Troiâ] redeuntes, suasque domos, urbesque repetentes, a popularibus male excepti mulctatisque fuere [orig: fuêre]. *(oita/lin e)kpeso/ntes2 kath=lqon, metabalo/ntes2 o)/noma, *dwriei=s2 a)nt' *)axaiw=n klhqe/ntes2, dia\ to\ to\n sulle/canta ei)=nai tou\s2 to/te fuga/das2 *dwrie/a, i. e. unde patria [orig: patriâ] profugi, mutato Achivorum nomine, Dores dicti sunt, a Dore, qui maximam fugitivorum illorum partem collegerat. Seu. vero in l. 2. Aen. Dorica, inquit, v. 27. Ovid. l. 13. Metam. v. 743

DORICA Harmonia magnifica olim, sublimis, gravis, contenta, nihil habuit fusum, nihil solutum, nihil molle; sed plenum, vehemens, paucis modicisque flexibus bellicis conveniens numeris et motibus, Pannonum et Getarum Scitharumque --- talem audivimus in Dalmatia ac Transylvania et Mysia superiore. Exsultationem addiderunt [orig: addidêrunt] Aeoles, tumidamque fecerunt [orig: fecêrunt] atque audacem: quamquam veterem simplicitatem retinuere [orig: retinuêre], neque, fregere [orig: fregêre], sicut Iones. Talis est Germanorum et bello apta, nec inepta conviviis, neque ab amoribus aliena --- utriusque affinis --- u(podw/rios2 --- Iones autem suis moribus similem effecere [orig: effecêre] mollem fluxamque etc. I. C. Scali. Poet. l. 1. c. 19. ubi de Modis et Tibiis. Vide quoque Salmas. ad Solin. p. 119. et seqq. nec non infra ubi de Vett. Musica.

DORION opp. Peloponnesi in tractu Messeniaco, iuxta quod Thamyras citharoedus Musas ad certamen provocavit. Plin. l. 4. c. 5. Lucan. l. 6. v. 352.

DORIS [1] nympha marina, Oceani et Tethyos filia quae Nereo fratri nupta immensam vim nympharum marinarum peperit, quae a nomine patris, Nereides appellatae sunt. Prop. l. 1. Eleg. 17. v. 25.

At vos aequoreae formosa [orig: formosâ] Doride natae,
Candida felici solvite vela choro.

Sic tihi, cum fluctus subterlabere [orig: subterlabêre] Sicanos,
Doris amara suam non intermisceat undam.

DORIS [2] Locrensi Xeneti splendidissimi inter suos civis filia quam Dionys. superior, Rheginis eius conditionem aspernantibus, Olympiadis 95. A. 3. cum Aristomache Hipparini filia eodem die uxorem duxit. Cic. Tusc. 5.

DORIS [3] Graeciae Regio, iuxta sinum Maleacum, a tergo habens Oetam montem, a Doro Neptuni et Alopes fil. dicta. Baudr. inter Phocidem ad Ort. Epirumque ad Occ. versus montes et fontes Cephisi fluv. Dicta etiam Tetrapolis, Briet. a quatuor Urbibus, nempe

Pindo, Eripeo, Cytinio et Boio, quibus adiectae fuerunt [orig: fuêrunt] Lilae et Sperchium. An hodie Val de Livadia? Ex hac Regione qui originem traxerunt [orig: traxêrunt], quacumque terrarum in parte consederint, Dores appelti sunt. Unde Dorica, min. Asiae Regio. Nempe Dorienses, post Codri ultimi Atheniensium Reg. qui se praelio contra illos pro patria devoverat, digredientes finibus Atticis, Megaram (mediam Corintho Athenisque urbem) condiderunt [orig: condidêrunt], et incolas *dorie/as2 a)nti *)iw/nwn, Dorienses ex Ionibus fecerunt [orig: fecêrunt]: neque in Atticam amplius reversi sunt, usque ad Pisistratidarum tyrannidem, Strab. l. 9. Pausan. l. 1. Herod. l. 5. c. 76. Neque vero omnes Megarae manserunt [orig: mansêrunt], sed pars illorum cum Althaeinane Argivo in Cretam migrarunt; pars in Rhodum ins. Halicarnassum, Cnidum et Coum dispersi sunt, unde Doriensium *(eca/polis2 orta, de qua vide infra in voce Triopium. Atque haec una fuit ex tribus Graecorum celeberrimis in Asia Coloniis, Ioh. Marsham. Canone Chron. ad Sec. XIII. Hinc Doricus, quod pro Graecanico poetae nonnumquam usurpant. Virg. Aen. l. 2. v. 27.

--- --- Iuvat ire et Dorica castra
Desertosque videre locos, litusque relictum.

Dorica Musa Proverb. apud Aristoph. in Cleonem, qui non aliud genus harmoniae didicerat, praeter Doricae, alludens ad *dw=ron, quod munus significat, eum munerum avidum denotans. Aliud adagium est Dorice concincre, apud Plutarch. in Lachete, in eos qui aliud verbis, aliud vero factis faciunt, Dores etiam, praesertim virgines, discincti, et sine tunica quandoque interdiu incedere solebant. Unde Proverb. Dorice incedere, in eos, qui depositis vestibus magna ex parte nudi incedunt. Sic apud Pausan. et Ael. Dionys. Nescio an huc alludat Iuven. quando ait, Sat. 3. l. 1. v. 94.

Iidem Dores erant natura [orig: naturâ] loquaces. Unde apud Theocr. Doribus Dorice loqui, adagium est in eos, quorum oratio moribus et ingenio respondet, vel in natura [orig: naturâ] loquaces. Vide Strab. l. 10. Ptol. l. 3. c. 15. Nic. Lloyd.

DORISCUM seu Dorisca, Ptol. locus, vel Praefectura Thraciae in ora apud Hebrum fluv. ubi Xerxes Persarum Rex exercitum, qui 170. myriadibus constabat, h. e. decies spties centenis milibus militum, recensuit. Vide Plin. l. 4. c. XI. Est et prom. Atticae a Piraeo 42. m. p. recedens.

DORIUM in Peloponneso, Euboea, a Thracia opp. Strab. Messeniae urbs Pausan. et mons circa Cnidum; Pyli etiam opp. Hesych.

DORLANDUS Petrus Prior, Carthus. in Dioecesi Deod. prope Diestam. in monaster. Zeelhem. Scripsit Chronicon sui ordinis. etc. Vide Petreium, Biblioth. Carthus. p. 252. et seqq. Possev. in App. sacro. Voss. de Hist. Lat. l. 3. c. 6. Obiit A. C. 1507.

DORMANUM locus Galliae, ad Matronam, inter Sparnacum et Castrum Theodorici, vulgo Dormans. Hinc nobili familiae nomen. Hadr. Vales. Not. Gall. Domnamantum, in Trecensis urbis dioecesi, vocatur in Vita S. Bernardi. Vide Hadr. Vales. in voce Trecae.

DORMIO quasi Dermio, a Graeco de/rma, i. e. pellis: quemadmodum ex benus, bonus, ex hemo, homo; ex *kerku/ra, Corcyra factum, Nempe vett. haec in pellibus dormiendi consuetudo est: in sacris inprimis, quod proprie Incubare Vett. dixerunt [orig: dixêrunt]. Tantopere namque malignus Spiritus illusit Gentilibus, ut remedia in somnis indicaret, quibus sanitati restituerentur, sicque ii in templis pernoctando futurarum rerum eventum sciscitarentur. Captabant autem haec somnia in ea parte templi, quam Delubrum dixere [orig: dixêre] et quidem praevio sacrificio ac peculiari diaetae cura [orig: curâ]. Mactabantque plerumque Graeci arietem Amphiarao, atque pelli eius seu exuviis incubabant. Strab. l. 6. *)enagi/zousi de\ au)tw=| me/lana kri/on oi( manteuomenoi, e)gkoimw/meno e)n tw=| de/rmati, Sacrificant autem illi nigrum arietem vaticinia captantes; et somnum capiunt in pelle. Similiter Calabris suis mhlwtai=s2, seu ovium pellibus indormierunt [orig: indormiêrunt], ad sepulchrum Podalirii. Virg. Aen. l. 7. v. 86. et seqq.

--- --- --- --- --- --- Huc dona sacerdos
Cum tulit et caesarum ovium sub nocte silenti
Pellibus incubuit stratis, somnosque petivit.

In porticu quoque Apollinis Palatini fuisse Danaidum effigies, et contra eas sub divo totidem equestres filiorum Aegysthi, e quibus statuis oracula per somnum postulantibus data fuerint, tradit Acron. Unde Pers. Sat. 2. v. 56.

--- --- --- --- --- --- Nam fratres inter aenos
Somnia pituita qui purgatissima mittunt,
Praecipui sunto.

Idem in templo Serapidis fieri solitum legimus: Lacedaemonii in Pasitheae fano somnia vatidica venabantur, nec aegris praesentius remedium visum est, quam in Aesculapii Fano dormivisse, de quo vide Aristoph. Pluto, Act. 2. sc. 3.

--- --- *kataklinri=n au)to\n ei)s2 *)asklhpi/ou
*kra/tisto/n e)s2i.
Cubitum eum reponere in Aesculapii fano
Optimum est.

Plaut. item Curcul. Act. 1. sc. 1. Cic. de Divin. l. 2. Iamblich, de myster. Aegypt. segm. 3. c. 3. ac alios: nec non infra in voce Tholus. Unde apud Herodian. l. 4. legimus, Antoninum

Caracallam Pergamum Asiae, ut Aesculapii curationibus uteretur, fuisse profectum. Eundem morem in Amphiarai templo apud Oropios viguisse, habet Pausan. Attic. In fauni templo, Virg. Aen. l. 7. in Capitolio, Seu, ad h. l. ubi, Ille incubat Iovi, i. e. dormit in Capitolio, ut responsa accipere possit, inquit. Neque nescivit hanc in pellibus incubationem Hieronym. ad illud Esai. c. 65. v. 4. qui habitant in sepulchris et in delubris idolorum. Imo quam late ea patuerit, argumento est, quod et prope mare Caspium in Anariacae Urbe, nomine *naba/rkh, monstraretur *manqei=on e)gkoimwme/nwn, Oraculum incubantium, teste Strab. l. XI. ac durasse apud Romanos, temporibus etiam Gratiani ac Theodosii Impp. indicat Prudent, in Hamartig. Aliquando porro lauro coronati somnum in istiusmodi locis sacris capiebant, somniorum praesidi, quam *brizw\ dixere [orig: dixêre], prius sacrificio oblato, etc. Sed et accuratam hoc tempore victus habere rationem sunt soliti: ieiunabant pridie, et per integrum triduum a vino abstinebant: a fabis quoque et immaturis crudisque fructibus, sibi cavebant sollicite. Unde Aristot. negat fidem adhibendam fqinopwrinoi=s2 enupni/ois2, somniis Auctumnalibus: et Plutarh. Sympos. l. 9. vescentium fructibus ad maturitatem probe perductis insomnia, dicit esse h(=tton a)pathla\ minus fallacia. Piscium quidam optimi, quidam pessimi habebantur: Polypi inprimis caput quam vim habere creditum fuerit, vide apud Plutarch. l. supra laudato, et Cael. Rhodig. l. 27. c. 10. Nec vestium nulla habebatur ratio: Quare s2olh\n leukh\n ka/lliston e)n u(/pnw| fe/rein inquit Suid. ita enim somnia clariora fore credebant. Tempus, quo maxime veracia habebantur somnia, matutinum erat, proxime Auroram praecedens, dictum Homero nukto\s2 a)molgo\s2, Odyss. d.

--- --- --- --- --- --- e)/gguqi d' h)w\s2
*eu)=te kai\ a)treke/wn poimai/ne tai e)/qnos2 o)nei/rwn.

Namque sub Aurora iam dormitante lucerna [orig: lucernâ]:
Tempore quo cerni somnia vera solent.

Primus autem ex somniis divinandi scientiam condidisse dicitur Amphictyon, Deutcalionis fil. Plin. l. 7. c. 57. Amphiaraus vero Pausan. in Attic. et Rhodig. l. 27. c. 14. Antiq. Lect. de quo vide infra quoque in voce Oneirocritice. Interim exibilat horum hominum vanitatem, ipse Iuv, l. 2. Sat. 6. dum ait,

Non delubra Deum [orig: Deûm], nec ab aethere Numina mittunt,
Sed sibi quisque facit etc.

Plura vide apud Gerh. Ioh. Voss. de Idolol. l. 3. c. 35. et infra ubi de Melotis; ac Somniis: de annulis vero a dormiturientibus se poni olim solitis, apud Kirchmann. de Ann uti alia in hanc rem hec [orig: hêc] passim, ubi de Vett. Cubitu; Lectis etc. item in voce Somnus.

DORMITIO S. Mariae, Pausatio, in vetustiss. Kalendario Allatiano, festum est Ecclesiae Rom. quod Deiparae Assumptio dicitur, Graecis quoque *koi/mhsis2. Domnizo de Vita Mathildis l. 2. c. 14. apud Car. du Fresne.

--- --- Sanctae Dormitio Virginis atque
In medio mense, qui sectus noscitur esse,
Tunc celebrabatur.

DORMITORIUM in Gloss. S. Benedicti e)gkoi/mhtron, genus vestis est cubitum euntium. Apud Plin. l. 2. c. 17. Cubiculum est. Scriptoribus medii aevi sumitur pro Monasteriorum conclavi, in quo plures sunt lecti, pluresque cellae Monachiae, ubi decumbunt, vulgo Dortoir. Haec fenestrata et patula fuisse, ut Monachi habere somni vel cubiculi inspectores arbitrosque possent, docet Vadian. de Monaster. Germ. l. 1. Non vero semper istiusmodi Dormitoria in cellulas distincta, sed in eodem conclavi fuisse multos lectos, in quorum medio Abbatis, colligitur ex Regula Benedicti c. 22. et aliis Scriptoribus, quos vide apud Car. du Fresne Glossar. Huiusmodi Dormitorii curam qui gerebat, Dortorarius dicitur, in Statuis Ordinis de Sempringham, apud Eund.

DORNACUM vel DORNEGGUM, vulgo DORNECK, arx agri Raurici, haud procul Basilea [orig: Basileâ], secundum Birsam, quam a Bernardo de Efringen, cive Basil. A. C. 1484. Solodurenses sibi compararunt; Austriacorum strage Anno post decimo quinto ab Helvetiis facta [orig: factâ], memorabilis. Urstis. Epit. Hist. Basil. Hoc postremo praelio fractis Austriorum animis Suevico foederi, belloque, cuius semina Fridericus III. Imp. iecit, Maximilianus vero I. fil. eius gessit, finis factus, et opera [orig: operâ] ac intercessione Ludovici Sfortiae Mediolani Ducis, misso ad id Galeacio Ucecomite, pax inta est, qua [orig: quâ] Helvetiis libertas sua intacta, illique in possessione omnium locorum, quae antehac Austriis ademerant, confirmati sunt; praefectura quoque Criminalium in Turgea, quae haetenus penes Constantienses fuerat, his addita est. Ita hoc (excepto Rhetorum bello cum Ioh. Iac Medicaeo Mussii domino) ultimum bellum fuit, quod Helvetii pro libertate gesserunt [orig: gessêrunt]. Simler. de Rep. Helvet.

DOROMELLUM vulgo Dormeille, vicus est Galliae; ad Aroannam fluv. vulgo Quaine: ad quem, non procul Doromello, Chlotarius Iun. a Theodeberto, ac Theodorico Regibus vitus est acie, A. C. 599. ut Fredegarius docet.

DOROTHEA puella Alexandtina, nobili orta familia [orig: familiâ], ingentibus divitiis, et propinquis nobilibus pollens; sed in ea ingenii, atque industriae bonum, ceterarumque honestarum artium studia

magis, quam haecvigebant. Formae vero ac decoris gloria tanta ei fuit, ut mirum ac speciale in ea Dei figmentum crederetur. Sed illa, quae religione animi, et honestate vitae pulchrior, quam vultu corporis esse studeret, aequissimo mentis iudicio, quod pulchrum, ac decorum inter homines videbatur, id potius Deo consecrate, quam usui humano indulgere statuit, ut virgo Deo sacra persisteret. Attyrannus ad contemerandam virginem, ac polluendam eius castitatem animum intendit. Comperto vero, quod Christiana esset: quae secundum sua edicta poenae magis, quam libidini subicienda videretur, in ambiguo positus, aestuare coepit, et in quam se partem verteret, ignorare; Sed ubi dubios animos libido, quae ei latius dominabatur, obtinuit, et exspectantem virginem pro martyrio ad supplicium rapi, per occultos nuntios de stupro interpellavit: Illa aeque sibi nefas esse respondit tem plum sui corporis, quod semel Deo consecraverat, idolorum cultu, ac libidinis contagione polluere, Proinde se quidem ad mortem paratam esse. Ad quae responsa Tyrannus libidine accensus, cum acrius incalesceret, et nisi verbis acquievisset, vi agere decerneret, omnibus, virgo pudicissima, facultatibus suis, domoque ac familia [orig: familiâ], derelicta [orig: derelictâ], noctu clam cum paucis fidelissimis famulis, et cum amicissima comite castitate discessit, atque illusum tyrannum reliquit. Euseb. Hist. Eccl. l. 8. c. 17.

DOROTHEUS [2] Ascalonita sexto historiarum de rebus gestis Alexandri citatur ab Athen. initio l.7. Idem, seu alius in primo rerum Sicularum adducitur a Stobaeo, loco de vituperio tyrannidis. Vide Voss. de Hist. Gr. c. 3. p. 361.

DOROTHEUS [3] Leucadius quidam gubernator De quo Polyaen. l. 5. Item, cognom. Sidonius, Medicus Ascalonita. Item auctor Lexici, Phot. cod. 156. Item, IC. sec. 5. Rutil. in vita Iurecoss. Item, Abbas, Eutychianismi accusatus, in Conc. Chalced. Sess. 4. Item, praefectus Palaestinae, turbas ab Eutychianis et Pseudoep. Theodos. datas composuit, A. C. 452. Evagr. l. 2. c. 5. Niceph. l. 15. c. 9.

DOROTHEUS [4] Tyrius qui sub Diocletiano vixit, et sub Iuliano multa perpessus fuit, creditur a multis auctor esse libelli de vita et morte Prophetarum, Apostolorum, et Discipulorum Christi: Sed non pauca in eo sunt tanto iuro indigna. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 2. c. 18. Proin alii id cuidam Sacerdoti Antiocheno, Diocletiani amico, Eusebi Praeceptori, ascriptum eunt. Vide blondel app. pro S. Hieron. Euseb. Hist. l. 7. c. 26. Niceph. Callixt. l. 6. c. 37. etc.

DORSALE apud Durand. Ration. l. 1. c. 3. n. 23. Dorsalia --- In choro pendentia, a dorso Clericorum: pallium est, sive aulaeum, quod parietibus appenditur. Dorsile pallium, Ekkehardo Iun. de Casibus s. Gall. c. 1. ubi Goldastus id exponit, tapetium retro Principum ac divitum hominum sellas, arcuatum et parietibus appensum. Cuiusmodi vestem de dorso suo oxydeauratam, i. e. o)cuxrusehn, auro splendente obductam, S. Benedicto misisse Alexius Imp. legitur, apud Petr Diacon.Chronici Casin. l. 3. c. 17. Sed et Dorsualia vocabant pelles, quibus equorum terga Vett. insternebant. Trebell. Pollio, Processerant etiam altrinsecus centeni --- dorsualibus sericis discoloribus praefulgentes, in Gallieno. Quemadmodum equum suum Volucrem sagis fuco tinctis cooperiebat Verus, Commodus pelle inaurata equum Pertinacem integebat. Quae Scordisca etiam dicta fuisse, notat Salmas. ad Capitolin. in Vero. Vide infra Scordisca, it. Sella Equ. uti de more strata equorum tintinnabulis exornandi, Francis inprimis in usu vide in voce Tintinnabulum.

DORSANES Hercules apud Indos sic dictus Hesych. *dorsa/nhs2 o( *(hraklh=s2 par' *)indoi=s2. Difficile est Indicae huius appellationis causam adducere. Ceteroquin vicinum est Chaldaicum [gap: Hebrew word(s)] daras, h. e. calcare; premere. Et in praecipua Herculis laude ponebatur, quod Tyrannos calcarit, et oppresserit.

DORSENUS Fabius poeta Comicus, cuius testimonio ac versibus utitur Plin. l. 14. c. 13.

DORSETIA prov. seu Comit. Angliae Austr. versus oram matis Brit. inter Devoniam ad Occ. et Hantoniam ad Or. a Bor. Somersetiam habet. Ibi alias Durotriges pop. Provinciae primaria nunc est Dorcestria.

DORSTA urbs Westphaliae, ad Luppiam fluv. in dit. Archiep. Coloniensis, satis munita, in confin. Dioecesis Monaster. et Ducatus Clivii. 5. leuc. Germ. a Vesalia in Ort. Pluries capta ab Hassis Suecisque bello Germ.

DORSUM rumpere in L. Baiwar. tit. 6. c. 2. §. 2. Rumpatur dorsum eius 50. percussoribus: poenae genus est. Vide hic ubi de Humeris, Scapulis, Tergo: ubi de more in dorso aquilam figurandi supra.

DORTMUNDA Lat. Tremonium, civ. Imperii, cives habet in toto Imperio a vectigalibus immunes; tenetque in feudum ab Imperio Comitatum Dormundanum, cum omni iure et libertate, quibus olim usi Comites Dormundani. Vide Limnaeum Enucl. l. 4. c. 15.

DORVENTANI pop. Albionis, Lhuydo Derbienses, quasi Derventani: tametsi diversi videntur; hi a Derventione, illi a Dorvento deducti.

DORUS fil. Epaphi, filium habuit Pygmaeum, a quo Pygmaei dicti. Steph. Item Neptuni fil. qui regnavit in parte Graeciae, a quo Dores dicti. Serv. in Virg. l. 2. Aen. Urbs etiam Phoeniciae, incolae Doritae et Dorienses Pausan. Est itidem Cariae urbs. Steph.

DORYAGUS Lacedaemonius Heraclides, fil. Leobotis, pater Agesilai, avus Archelai. Herodot. l. 7.

DORYCLUS [1] fil. Priami nothus, ab Aiace in bello Troiano interfectus. Hom. Iliad. 11.