CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DRAPES Seno ut primum Gallia defecit, collectis undique perditis hominibus, impedimenta et commeatus Romanorum intercepit. Hirtius l. 8. de B. G. c. 30. Captus a Caninio paucis diebus sese cibo abstinuit atque ita interiit. Ibid. c. 44.

DRAVUS Pannoniae fluv. quem Danubius excipit. Darus dicitur Ptol. Drabus Strab. vulgo Dra. Lloyd. Germ. fluv. Oritur ex Alpibus, in confin. Tirolis et Dioecesis Salisburgensis, iuxta vicum Innichen. Dein in Carinthia, auctus Geyla, Lavanto et Mura fluv. inter Stiriam et Hungariam fluit; ubi Sala aliisque min. receptis, in Danubium labitur, paulo infra Esechium, ad opp. Erdwdy, alias Teutoburgium. Trab, Hungaris, Baudr. Hunc fluv. iunxit Solimannus Imp. Turcarum ponte admirandi operis, ultra milliare porrecto XXV. M. hominum ad id opera [orig: operâ] usus, A. C. 1565. secunda [orig: secundâ] sua [orig: suâ] in Hungariam expeditione, in qua tamen paulo post, Sigetho capto, Obiit A. C. 1566. Vide Thuan. Hist. l. 39.

DRELINCURTIUS Carolus Sedanensis Pastor Ecclesiae Reformatae Parisiensis, quae Carentone suos coetus habet, pietate, eruditione et scriptis celebris. Inter quae eminent: les Consulations de l'ame fidele, contre les fraycurs de la mort: plurimae, in varios N. T. libros, Homiliae: Catechismus, Assertio veritatis contra Ernestum Hassiae Landgravium, etc. Obiit haud pridem. A. c. 1669. aet. 75. Ministerii 52. in quo adeo sedulo verstatus est, ut septies uno die nonnumquam fuerit contionatus. Paul. Freherus Theatro Viror. erudit. claror.

DRENTIA regiunc. Belgii, in parte Septentr. Transisalanae prov. sub Hollandis, inter Frisiam Occ. et inferiorem partem Dioecesis Monasteriensis, ubi Concordia, Urbs in limite Germ.

DREPANA [2] pl. num. vel DREPANUM prom. et urbs Siciliae, trans Lilybaeum, non procul ab Eryce monte, ita dicta quod drepanaeidh\s2 sit, h. e. in modum falcis incurvata; vel ab eo quod Saturnus, amputatis virilibus paternis, illuc falcem proiecerit. Ovid. Fast. l. 4. v. 472.

At vero in portu Drepanitano terra non curvatur in falcis modum, sed in acumen desinit. Ac proinde Drepano videtur nomen fecisse Punicum [gap: Hebrew word(s)] Darban, i. e. aculeus, quod exstat in Hebraeo Scripturae textu, 1 Sam. c. 13. v. 21. Bochart. Baudr. urbs est in valle Mazarana, ad radices montis S. Iuliani, permunita, cum arce valida, la Columbara, et portu capacissimo, cum alias esset in monte Eryce, ubi nunc rudera, Trapano del monte o vechio dicta; 12. mill. distat a Lilybaeo prom. 60. a Panormo in Austr. 22. a Mazara in Bor.

DREPANIUS [1] Florus Franciscus sub Clodovaeo II. Psalmos, hymnos, etc. composuit, Bibl. PP. t. 8. edit. 2.

DREPANIUS [2] Latinus Pacatus Auctor Panegyrici Theodosii, Aquitanus. Sidon. Apoll. l. 8. ep. 11. ad Lupum. Auson. Ludus septem sapientum initio.

DREPANUM [1] urbs in Bithynia ad sinum Astacenum, postea Helenopolis in honorem Helenae Constantini Mag. matris appellata; media fere inter Nicolmediam ad Bor. et Nicaeam ad Merid. Niceph. Callistus.

DREPANUM [2] prom. tergeminum. Unum in Cyrenaica regione, in illius et Africae confinio ad Syrtim magnam, apud Automalam opp. Punta Sabia, teste Marmolio. Alterum Cretae, in ora Boreali, inter Cydonem et sinum Amphimalum; Capo Melechia Moletio. Tertium in ora Cypri occidua apud Paphum urbem, Capo di Baffo.

DREPSA Ptol. Sogdianae regionis metropolis. Darapsa Strab. esse vult Villanovanus, a Strab. tamen haec Bactrianae attribuitur.

DRESA vel DRESDA vulgo DRESEN, vel DRESDEN, Misniae in sup. Saxonia caput; opp. situ aspectuque am oenissimum, valido murorum circuitu, foveis, ac propugnaculis a Carolo Mag. contra Bohemos, A. C. 800. et postea a Principibus suis, probe munitum; publicorum, privatorumque aedificiorum nitore cum praecipuis Misniae urbibus decertat. Ab Albi fluv. qui eam in duas partes secat, irrigatur, cuius margines pons, stupenda [orig: stupendâ] ad longitudinem serie, ex saxo durissimo fornicatus coniungit, habens in citeriore latere Dresam antiquam, frequenti habitatione celebrem. Duces Electores Saxoniae hic [orig: hîc] sedem, et Armamentarium amplum posuerunt [orig: posuêrunt], cum arce munitissima. 3. leuc. supra Misnam in Ort. 5. a confin. Bohemiae. Hic [orig: Hîc], orta [orig: ortâ], post mortem Melanchthonis, inter Flaccianos et Wittembergenses Theologos; contentione, cui colloquium Aldenburgense A. C. 1568. habitum mederi non potuit, Augustus Elector A. C. 1571. conventum indixit, ubi Consensus Dresdensis conscriptus est, sed et hunc Ienenses Theologi carpebant. Conventum ergo Torgae, et ex Flaccianorum opinione, A. C. 1574. formula Concordiae conscripta est, ad quam approbandam omnes Theologi adacti, Wittembergensibus Professoribus, quod eam recusarent, Primo sub custodiam, dein in exilium missis. Hospinian. l. Con. c. 2. 3. etc. Ibidem Fratribus e Bohemia

eiectis, a Ferdinando II. Imp. tutum hospitium, ut et Pirnae, Electoris Ioh. Georgii benignitate patuit: A. C. 1628. reliquis in Polonia, apud Raphaelem Comitem Lesnensem, Palatinum Belzensem, Lesnae inprimis ac Vlodavia, effugio concesso. Apol. Fratr. contra Sam. Martin. Laetus Comp. Hist. Univers.

DRIENCURIA nunc DRANCOURT, nobile quondam in Gallia castrum Comitum Augensium, ad fluv. Earam, 5. ab Auga leucis, Eius meminit Vilh. Britto Armoricus Philipp. l. 6.

DRILLAE pop. Cappadociae in ora maris Euxini, inter Trapezuntios et Colchos, Macronibus finitimi, teste Arriano in Periplo. Sed apud Xenophontem inter Cerasuntem, et Trapezuntem urbes.

Vide Salmas. ad Capitolin. in Pertinace: et infra, in vocibus Obscaenum, Turpia, Varpus, ubi de voce Graeca dri/los2 seu dri/llos2 e qua et verbo, pi/nw, compositum hoc ortum.

DRILO fluv. Illyrici, DRINAX Nigro, nunc DRINO duplex. Alter ex Scardo monte ortus, Albus dicitur; Alter vero, qui ex Lichnide palude, Niger: qui simul coeuntes, antequam ad mare perveniant, et iterum se dividentes, Ins. efficiunt, et duobus ostiis prope Lissum urb. Alessio, in Mare Adriat. exeunt. I. Lucius. Hinc sinus Illyricus modsernis Sinus Drilonis, Golfo dello Drino, unde imperiti finxerunt [orig: finxêrunt] Golfo di Lodrino. Baudr. Eius meminit Nicander,

DRIMARCHUS dux fugitivorum a Chiis ut Deus cultus, hic senex puero se iugulandum dedit, sepultus a Chiis, sacello erecto.

DRIMAEA Graeciae regio iuxta Parnassum montem, Plinio Daula appellata. In ea Daulis urbs est apud Ptol.

DRINGENSTENIUM Germ. DRINGENSTEIN, opp. Germaniae, in Comit. Nassav. Dillenburgico, cum castro praecelso, Dillenburgo 1. mill. German. distans. Cyr. Lentulus Geneal. Princ. Nassov. MS.

DRINIUS vel DRINUS fluv. geminus, ut videtur; unus Macedoniae, ex Lychnido lacu manans, et oblique fluens in mare, ad Lissum urbem labens, Boliana Dalmatis dictus, teste Nigro, ac idem est cum Drilone, ut aliquibus placet. Alter ex monte Scardo inter Illyricum, et Mysiam superiorem, in Savum fluv. delatus. Drino, la Drina, et Caradrina dictus. Baudrano Drinus fluv. Illyrici, Drino, ex Scanrdo monte ortus, auctusque aliquot fluminibus, Drinopolim rigat, et Bosnam a Servia disterminat, dein in Savum fluv. se exonerat. 15. leuc. Germ. supra Taurunum.

DRINOPOLIS quae forte et Sidrona, urbs alias Illyrici, nunc Serviae, ad Drinum fluv. in confin. Bosniae, 20. mill. a Savo fluv. in Austr. 26. a Saraio in Ort. sub Turcis; Drina War.

DRINUS seu DRINAIUS KIRI, vulgo, rivulus est, ex Or. parte Civit. Scodrae fluens; estque Clausula Livii teste I. Lucio.

DRIODONES Dii Lacedaemoniis sic dicti. Hesych. *driodo/nes2, sqeoi\ para\ *lakedaimoni/ois2.

DRIOPIDES unus ex Athen. legatis, quos illi societatis (cum Alexandro initae) fide violata [orig: violatâ], ad Darium miserunt [orig: misêrunt], captus ante Damascum a Parmenione. Curt. l. 3. c. 13.

DRIVASTUM seu TRIVASTUM urbs Albaniae Episc. sub Archiep. Antibarensi. Turcis paret, raroque habitatur. Iuxta Labeatis palud. 15. mill. a Scodra.

DRIUS seu DRUYS quartus Rex vett. Gallorum, cui Samosathen fil. Iapheti originem dedisse dicunt. Literatus, et Druidum, iuxta quosdam, auctor. Beros. l. 5. Dupleix Mem. Gall. l. 2. c. 5. Vide Druidae et Druys.

DROCUM vulgo DREUX, urbs Gall. in Blesia, et tractu Carnutensi, ad amnem Blaise, qui paulo infra cadit in Eburam. Cum castro munito antea in colle, nunc semidiruto: Praelio, inter Reformatos et Pontificios, A. C. 1562. ut et Henr. IV. contra Ligistas, famosa. Antiquissima totius Galliae, a Drio IV. Rege, condita. Ibi alias Druidae et Druides, vide ibi, quibusdam etiam Durocasses.

DROGHEDA urbs Hibern. in Ultonia, in Comit. Lugensi, ad Buvindam fluv. versus eius ostia, cum portu satis capaci: non procul a mari Hibernico; Droghdagh, seu Tredagh.

DROGO [1] Dux Britanniae, Alano Patri, adhuc infans successit. A. C. 959. fervida [orig: fervidâ] aqua [orig: aquâ] a Matre, fulconis Andeg. postmodum uxore, interemptus. Mezeray ep. hist. Gall. p. 287. Item Ep. Metensis, fil. nothus Caroli Mag. Obiit A. C. 855. Sirmond. t. 3. Conc. Gall. Chenius t. 2. hist. Fr. Script. etc. Item, Archiep. Lugdun. sec. 12. Item Praesul Ostiensis, Gautier, in Chron. Bibl. PP. tom. 2. col. 656. edit. 1624. Item fil. Pepini Crassi, obiit ante Patrem, A. C.

708. ex Austrude, filia Waratonis, pater Hugonis archiep. Rotomag. etc. SanMarth. Geneal. fam. Gall.

DROGO [2] Flander, Ep. Theruan. post Balduinum, A. C. 1036. Scripsit vitam S. Godolenae, S. Osvaldi, Northumbriae Regis etc. A. C. 1078. obiit. Meier. Fland. Annal. l. 3. Siml. append. Gesneri. Voss. de Hist. Lat. l. 2. c. 45. Vincent. l. 29. c. 13. etc.

DROMADES ex tribus Camelorum speciebus Leoni Africano memoratis, Raguahil Arabibus: Graciles sunt exiguaeque staturae qui, sarcinis gerendis inferiores, reliquos tanta [orig: tantâ] pernicitate superant, ut diei unius spatio amplius centum passuum milia conficiant, iter modico viatico ad dies 8. vel 10. per deserta perpetuanres. Iis nobiliores Numidiae Arabes et Afri Lybici uti solent. Cumque Rex Tombuti magna [orig: magnâ] celeritate alicuius momenti negotium Numidis mercatoribus indicare cupit, non alio iumento utitur. Indis Bacambal dicuntur, quos cum domino camelarium ferentes et viaticum necessarium, leucas 50. in diem facile conficere, scribit Vinc. le Blanc Itin. Part. 2. c. 22. Esaiae c. 66. v. 20. Circuroth dicti videntur Bocharto Hierozoici Part. prior. Lib. II. c. 4. quem omnino de hoc animali vide. Addam, quod apud Strab. legitur l. 15. eos, quos e Drangis Ecbatana misit Alexander, ad Parmenionem conficiendum, e)pi\ droma/dwn kamh/lwn, camelis dromadibus vectos, iter dierum trigenta aut quadraginta; etiam e(ndekatai/ous2 dianu/sai, undecim diebus peregisse, illustre velocitatis eorum argumentum. Vide quoque infra in voce Gaugamela. De Zenobia tamen, cum hoc camelorum genere uteretur in fuga ad Persas, capta. Vide Vopisc. in Aurel.

DROMAEUS Apollo Cretens. et Laced. dictus. Plutarch. Symp. l. 6. c. 4. *pu/kth| me\n *)apo/llwni *delfou\s2, dromai/w| de\ *krh=tas2 i(s2orou=si, kai\ *lakedaimoni/ous2.

DROMEUS Parasitus quidam, interrogatus, An apud Chalcidem lautum pararetur convivium; respondit, iucundius sibi videri Chalcidensis cenae prooemium, ostreorum numero, et varietate.

DROMICHAETES Dux Thracum in partibus Antiochi, Cypsela oppugnantis, quos aureis torquibus et argenteis armis ornatos ante aciem duxit, et sic spe paris felicitatis in partes suas traduxit. Polyaen. l. 4. in Antiocho. L. 7. vocatur Rex, qui astu Aethae ducis sui, Lysimachum cum omnibus suis copiis, (erant autem 100000.) internecioni dedit. p. 514. et 515.

DROMICUM Templum apud Phoc c. 29. Ubi et sacrum illius sepulchrum et templum Dromicum est; et Codin. apud Leonem Allat. de Templis Graec. In magna Ecclesia S. Sophiae, quae prius Dromica erat: dicitur Aedes, tectum laqueatum non habens, sed angustum solum pontem, ex asscribus, super trabes, per latitudinem porrectum, ut adhuc Romae in Templis S. Pauli, S. Caeciliae, aliisque: Cuiusmodi pontes Corridori Italis dicantur. Dominic Macer in Hierolexico. Salmas. vero sic vocatur Templum, quod laqueatum est, ex Constantino de Imperio, ubi ei(lhmatikou\s2 naou\s2, h. e. templa, quorum culmen totum erat ex apside, a)po\ tw=n dromikw=n distinguens, in hisce eulografi/an appellat laquearia picta et caelata. *dromikou\s2 autem vocat, an quia fornicem oblongam et recta [orig: rectâ] serie currentem absque ullis sinibus haberent? An quia similiter essent tecta, ut Sunt porticus illae, quas Graeci dro/mous2 u(poste/gous2 appellant? Idem *(eilhmatika\s2 kama/ras2 appellat, quae ex structura factae essent et concavos recessus haberent, ad discrimen tw=n *dromikw=n, quae erant forma [orig: formâ] semicylindri et oblongae. Vide Salmas. ad Solin. p. 1219,

DROMOCHETIS Getarum Rex, qui Lysimachum hostem bello captum mira [orig: mirâ] clementia [orig: clementiâ] illaesum remisit. Aliis Dromocheres.

DROMONES naves cursoriae, longae et expeditae, apud Isid. Origin. l. 19. c. 1. Aelfricum in Glossis, Procop. Vandalic. l. 1. Alios. a velocitate cursus, qui Graecis dro/mos2 dicitur. Certe primus eorum usus fuit, ad cursum publicum; quem non equis tantum, vehiculisque, sed navigiis etiam ac dromonibus, per flumina, lacus, sinus, ut res tulit, dispositis, stetisse discimus ex Tab. Itiner. quae iter Verona [orig: Veronâ] Ravennam per Hostiliam designans, Hostiliis Ravennam per Padum iter faciendum notat: et ex Senatore, apud quem Theodoricus Rex Dromonariorum Histiliensium, in hunc usum, meminit, l. 2. Ep. 31. Sic Leonem Imp. navigia fabricari iussisse, quibus uteretur, cum peregre proficisci et navigare necesse esset, auc cum in Palatia suburbana vel Asiatica, mari emenso, vellet transire, legimus apud Constantinum de Admir. Imper. c. 41. ubi. *basilika\ dromw/nia illa vocat, sicut Cursorias Sidon. l. 1. Ep. 5. etc. Sed et ad onera deportanda illorum usum, huicque potissimum Dromones addictos fuisse, testatur idem Senator l. 5. Ep. 16. Unde onerarias fuisse naves, o(lka/das2 Graecis dictas, innuit Theophylactus Simocatta Hist. Mauric. l. 7. c. 10. qui proin Dromonem illum, quem Mauritius, saluti suae consulens, in portu CP. conscendit, o(phre/thn o(lka/da appellat, l. 8. c. 9. At postmodum transiit appellatio, ad maiores naves bellicas, ut videre est apud Leonem in Tacticis, Annam Comnenam, Gul. Tyrium, Thom. Walsinghamum, Alios. Scribitque Phil. Pigaferta in Notis Ital. ad Leonis Tactica p. 292. quae in maris tractu CP. Thessalonicam navigia decunrrunt etiamnum Dromonia appellari Car. du Fresne Glossar. Hinc Dromonarii, similes clasiariis, quorum meminit Suet. Vesp. c. 8. Classiarios vero qui ab Ostia, et Puteolis Romam pedibus per vices commeant. Sed non iidem. Vide de illis cassiod. l. 2. et 4.

DROMORIA urbs Ep. Ultoniae, in Comit. Dunensi, ad Laganum fluv. 25. mill. ab Armaco in Ort. 18. ab Antrimo in Austr. sub Archiep. Armachano.

DROMOS ACHILLIS ins. maris Euxini, aut potius penins. Sarmatiae. Fidonisi Nigro, et Castaldo; sic dicta, quia Achilles illuc usque Iphigeniam a Diana raptam, ne immolaretur, est amanter persequutus. Cael. Rhod. l. 14. c. 4. Vide Achillea.