CAMENA Early Modern Latin Texts

JOH. JACOBI HOFMANNI SS. Th. Doct. Profess. Histor. et Graec. Ling. in Academ Basil. LEXICON VNIVERSALE, HISTORIAM SACRAM ET PROFANAM Omnis aevi, omniumque Gentium; CHRONOLOGIAM AD HAEC VSQVE TEMPORA; GEOGRAPHIAM ET VETERIS ET NOVI ORBIS; PRINCIPVM PER OMNES TERRAS FAMILIARVM Ab omni memoria repetitam GENEALOGIAM; Tum MYTHOLOGIAM, RITVS, CAERIMONIAS, Omnemque Veterum Antiquitatem, ex Philologiae fontibus haustam; VIRORVM, INGENIO ATQVE ERVDITIONE CELEBRIVM Enarrationem copiosissimam; Praeterea ANIMALIVM, PLANTARVM, METALLORVM, LAPIDVM, GEMMARVM, Nomina, Naturas, Vires, Explanans. EDITION ABSOLVTISSIMA, Praeter Supplementa, et Additiones, antea seorsum editas, nunc suis locis ac ordini insertas, VBERRIMIS ACCESSIONIBVS, IPSIVS AVCTORIS MANV novissime lucubratis, tertia parte, quam antehac, AVCTIOR, LOCVPLETIOR: INDICIBVS ATQVE CATALOGIS REGVM, PRINCIPVM, POPVLORVM, TEMPORVM, VIRORVM ET FEMINARVM ILLVSTRIVM, ANIMALIVM, PLANTARVM; Tum praecipue NOMINVM, QVIBVS REGIONES, VRBES, MONTES, FLVMINA, etc in omnibus terris, vernacula et vigenti hodie ubique lingua appellantur; Caeterarum denique rerum memorabilium, ACCVRATISSIMIS INSTRVCTA. TOMUS SECVNDVS Literas D, E, F, G, H, I, K, L, continens. [gap: illustration] LVGDVNI BATAVORVM, Apud JACOB. HACKIVM, CORNEL. BOVTESTEYN, PETR. VANDER AA, et JORD. LVCHTMANS. MDC XCVIII. Cum peculiari Praepott. D. D. Ordinum Hollandiae et West-Frisiae Privilegio.

DURESTALLUM vulgo DURETAIL, opp. Andegavensis prov. ad Laedum fluv. 4. leuc. a Flexia in Ort. 7. ab Andegavo in Caec.

DURETUS Ludovicus Burgundus, Parisios iuvenis studiorum venit causa, rudis admodum ac pauperrimus, postmodum vero eruditissimus ac ditissimus Medicus evasit: a Carolo IX. ac Henrico III. primarii Medici dignitate honoratus, Henrico inprimis tanti habitus, ut filiae illius nuptiis ipse interfuerit, ac neogamos amplissim s donis exocluerit. Obiit A. C. 1596. aet. 59. tempore diu ante a se praedicto. Pater plurium liberorum, quorum unus Medicus quoque insignis, reliqui ad dignitates varias evecti sunt. S. marth. Elog. Auctor Academiae Leid. Anton. Teissier, qui scripta eius enarrat. Elog. P. 1. vide et infra Ludovicus Duretus.

DURIA [1] Angliae Comit. vulgo [orig: vulgô] Dorsetia, Angl. Dorsetshire.

DURIA [2] Germ. DUREN, seu DOREN, urbs Iunacensis Duc. in Dioecesi Col. Ibi Concilium opera [orig: operâ] Pipini, et Caroli Magni. A. C. 771 775. et 779. habitum.

DURIA [3] villa olim Regia, in pago Ripuariensi: hodie Duren. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall. Conventibus Francotum ac Synodis olim celbris, Duria vicus dicitur Poetae Saxoni; nunc in Ducatu Iuliacensi est, ad fluv. Ruram, ab ipso Iuliaco non procul. Olim Marcodurum, vide ibi.

DURIA [4] vulgo DORE, et DOIRE, fluv. Galliae, in Arvernis, ad quem Magnum Manlieu fuisse, memoratur in Vita S. Boniti. Influit in Elaver, postquam prae coeteris Curvam pertram Corpiere alluit, Hadr. Vales. in voce Magnus locus.

DURIA [5] DORIA Ptol. fluv. Gall. Subalpinae in Pedemontana reg. geminus: unus per Salassos in Padum influens, alter per Segusium et Taurinos decurrens in eundem Padum labitur. Uterque vulgo Doria, et Doira nominatur, prior ex Graiis, alter ex Cottiis Alpibus profluens. Baudr. Maior, Doria Baltea, oritur ex Alpibus Penninis, dein Augustam Praet. rigat et Eporediam; pauloque infra vicum Rivatotta, in Padum se exonerat, inter Clavasium ad Occ. et Crescentinum ad Or. Duria vero Minor, ex Alpibus Cottiis ortus Segusium rigat et Avilianam vixque dimidio mill. infra Taurinum in Padum cadit. Valesio; Duria Segusinus ab opp. Segusione, vulgo Susa Italis, Suse Gallis dicto, quod alluit, Doire Susine Gallis dicitur, h. e. Doria Segusinus, ut ab altero Duria distinguatur: ad urbem Taurinos auget Padum, qui post Sturam, dein Orgum, postea Duriam maiorem accipit. Vide eum in voce Segusio.

DURIAS . It. TURIA Sallustio et Vibio Sequestri. Guadalaviar, teste Clusio, fluv. Hisp. Tarracon. per regnum Valentiae, in sinum Sucronensem fluens. Turulis Ptolemaeo. Claudian. in laude Serenae Reg. Carm. 29. v. 72.

DURION seu DURIUM pagus Gall. Narbon. apud Rhodanum fluv. et Valentiam urbem in Delphinatu, ubi Isara Rhodano miscetur. Doyre, teste Ioh. Poldo. Aliis Donzere castrum Ep. Vivariensis. Aliis Sisteron, urbs Prov. ad Druentiam fluv. Vide Segustero.

DURIS Samius, Historicus exactus Ciceroni l. 6. ad Att. ep. 1. scripsit de Tragoedia, historiam Macedonicam, de Agathocle Syrac. etc. Plin. l. 8. c. 40. l. 34. c. 8. et l. 36. c. 12. Strabo l. 1. Clemens 1. Strom. Voss. de Hist. Gr. l. 1 c. 15. qui etiam Pictoris cognom. meminit. p. 98.

DURISSIMUS nomen ensis Gulielmi Com. Inculismensis, apud Ademar. Chron. Vide supra Durandal.

DURIUS [1] celebris Agitator, apud Sil. Italic. l. 16. ubi ludos a Scipione celebratos in Africa memorat.

DURIUS [2] Doria Ptol. Dorius Appiano, vulgo Duero, fluv. Hispaniae maximus, in Pelendonibus apud Numantiam urbem excisam oriens. et Callaicos a Lusitanis disiungens in Ocean. occident. ad Portum urbem delatus. Sil. italic. l. 1 Bell. Punic. v. 234.

Duero vulgo. Baudr. oritur in Castella vet. versus confinia Aragoniae, ex monte Idiobeda. Alluit. urb. Oxonam et Araisdam in Castella, Septimancas, Taurum et Senticam, in regno Legionis; Mirandam, Lamecam et Portum in Lusit. auctusque Pisoraca [orig: Pisoracâ]. Esla [orig: Eslâ], Aguada [orig: Aguadâ] et Tormi, cum aliq. minor. in Ocean. Atl. labitur, paule infra Portum urb.

DURLACUM urbs culta Germ. ad radices montium, ubi palatium nobile: Caput est Marchionatus Baden-Durlacensis. Attulit eam dotisloco, cum Pfortzhemio ac Ettlinga, marito Hermanno IV. qui mortuus est A. C. 1242. Irmengardis, fil. Henrici Brunsvicensis C. Pal. Rheni. Ex eius posteris Hesso, ibidem habitavit. Ramum dein Durlacensem orsus est Ernestus, fil. minor natu Christophori; demortui A. C. 1527. frater Bernardi, qui Badensis lineae sator fuit. Ernestus is enim cum Hochbergensi Marchionatu ac Roetelana ditione inferiorem principatum, in quo Durlacum, tenuit, Euangelicae religionis cultor. Eius fil. Carolus, defunctus A. C. 1577. pater fuit Iacobi, qui ad Pontificios transiit, brevi mortui: Ernesti Friderici, qui ad Reformatam relig. animum applicuit, defunctusque est A. C. 1604. et Georgii Friderici, qui nomine Unioni dato, infelici ad Wimpenam praelio a Tillio superatus,

obiit A. C. 1638. Pater Friderici, qui Pace Monaster. in sua restitutus, decessit A. c. 1659. Ex Barbara Wirtembergica ei natus Fridericus, Lohram asseruit, affini Sueciae Regi contra Polonos militavit, Turcico bello, iuxta cum Ep. Monaster. Imperiali exercitui praefuit, hodieque ingens Confoederatorum contra Galliae Regem exercitus pars est. Pater ex Christina Magdalena Sueco-Palatina Friderici Mag. et Caroli Gustavi. Alter Friderici Sen. fil. Carolus Mag. res plurimas bello, Suecicis auspiciis, egregie gessit, etc. defunctus est A. C. 1658. relicto ex Maria Iuliana Hohenloica fil. Car. Friderico. Tertius Gustavus Adolphus Cardinalis est et Abbas Fuldensis. Vide Spener. Syll. Geneal. Hist. Distat autem urbs 2. leuc. a Rheno in Ort. 4. 2 Bada in Bor. 4. a Philippoburgo in austr. Sed hodierno bello a Gallis misere devaltata.

DURNOMAGUM mel. forte DRUSOMAGUM a Druso, quem constat 50. amplius castella per Rheni ripam erexisse. Flor. l. 4. c. 12. Namque Rheni quidem ripam quinquaginta castella erexit. Germ. infer. urbs, ubi Legio VII. Anton. hodie Durnmagen, infra Coloniam.

DURNOVARIA vulgo DORCHESTER, etiam DUNIUM, olim Durotrigum urbs prim. nunc Dorsetiae Com. caput, versus oram littor. maris Britann. ad Variam fluv. Vide Dorcestria.

DUROBRIVAE [1] Catyeuchlanorum opp. ad Avernam fluv. nunc dirutum. Locus eius ostenditur inter vicos Caster Nortantoniae, et Chesterton, Huntingdoniensis Comit. 3. mill. a Petriburgo, in Occ. 12. mill. Angl. a Duroliponte in Bor. Lindum versus. Baudr.

DUROBRIVAE [2] et DUROCOBRIVAE Trinobantum vel DUROBROVAE nunc Hartford, teste Camd. opp. Angliae inter Durolipontem 35. et Lindum 56. m. p. ad Leam fluv. in Comt. Harfordiensi, 15. mill. a Londino in Bor. Baudr. vel. teste eodem Camd. Dornford, Talboto vero est Stanford opp. eiusdem tractus. Apud Scriptores haec loca confunduntur Durocobrivae, Durobrivae, Durobrus, et Durobrovae. Sed Durobrivae, vel Durocobrivae idem sunt Dornford. Durobrovae, Dorncester, vel Caster, teste Lhuydo apud Wandlesford. Durobrus vero teste Camd. Rochester, h. e. Roffa. Licet Talbotus Maydston esse contendat. Camd. Durobrivae, Dornford, et Caster duo viculi non procul a Wandtesford, vel Wansford in confin. comitat. Northampton. et Huntington. Durocobrivae iuxta Flamstead, et Redburn in comit, Hertfordiensi. Durobrus vero et Durobrovae. Rochester urbs ampla Ep. Cantii. Ad Medweagum fluv. 5. mill. Angl. ab aestuario Tamesis in Austr. media fere inter Cantuariam ad Ort. et Londinum ad Occ. Vide Roffa. Baudr.

DUROCASSES videtur DREUX: Hinc pagus Durocassinus; vulgo le Dreugesin. Vide Drocum et Druides.

DUROCORNOVIUM seu CORINIUM Angliae opp. Anton. vulgo Cirencester. Vide Corinium.

DUROCOTTORUM Galliae urbs in Belgica. Ptol. et Caesar l. 6. c. 8. ubi primus huius urbis meminit, docens Concilio Galliae eo loci indicto, de coniuratione Senonum et Carnutum quaestionem habitam, deque Accone supplicium more maiorum sumptum esse. Metropolis iam aetate Strabonis, postea prov. Belgicae 2. caput et metropolis fuit, mater 11. civitatum, ad Vidulam fluv. sita est. Frontoni Oratori, circa Traiani Adrianique tempora Athenarum elogio condecorata, ob literarum, quae ibi vigebant, studia: postea nomen gentis accepit, Remique dicta est. Hic [orig: Hîc] Valentinianus Maior Aug. praeter ceteros, aliquandiu moratus, Palatium suum habuit. Laeti Gentiles dicti, sub Honorio, cum suo Prasecto, ibidem ut et Silvanectis, in praesidio fuerunt [orig: fuêrunt]; Sarmatae item Gentiles inter Remos et Ambianos. In vett. Notit. in prov. Belgica sec. primas tenet, sedes Austrasiorum quoque Regum, Theodorici, Theodeberti, Theodebaldi ac Sigeberti. Fabricae Remensis Spathariae, unius ex Gallicanis Fabricis, sub dispositione VI. Magistri Officiorum, meminit Not. Imp. quemadmodum Procurtatorem Gynaecei Remensis, tertium inter 6. locum, sub dispositione VI. Comitis sacrarum largitionum; et Praepositum Barbaricariorum sive Argentariorum Remensium inter tres medium eadem memorat. Portae Remis celebriores fuere [orig: fuêre], ad Ort. Trevirica, eadem Cereris et Regalis et porta Carceris, Porte-Chartre vulgo: ad Occ. porta Suessonica, eadem et Valesia, Veneris et Vidulae, hodie porte aux Ferrons: ad Austr. Collaticia, quae et Basilicaris, ad quam arcus triumphalis ex parte superest. Ad Occ. tandem porta Martis, quod nomen hodieque servat; ad hanc alter arcus cornitur triumphalis: extra illam autem Arenae sunt, Amphitheatri seu duplici hemicycli figura [orig: figurâ]. Monetae cudendae ius Archiep. Artaldo concessit Ludovicus Transmarinus, A. C. 840. eumque Comitem fecit: et totum hunc Comitatum Ecclesiae S. Mariae metropol. donavit. Postea Archiepiscopi Duces et Pares evaserunt [orig: evasêrunt], interque Ecclesiasticos primas tenere coeperunt [orig: coepêrunt]. Gallice Rheinis en Champagne. Aliis Durocortorum. Vide Hadr. Vales. Not. Gall. et in voce Rhemi.

DUROICOREGUM in tab. Theodos. inter vicos Ausavam 12. et Marcomagum 28. leuc. distans, hodie Ruê, locus est ad oram Galliae Belg. non incelebris, Cluver. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall.

DUROLEVUM Angliae opp. in agro Cantiano, Leneham teste Camd. Charing vero Talboto.

DUROLIPONS mel. DUROSIPONS Angliae opp. Catyeuchlanorum vulgo Huntington Talboto, Camd. vero Gormoncester, pagus vicinus, qui et Godmonchester scribitur, ad Usam fluv. ex adverso urbis Huntingdoniae, in Comit. cognom. Medius ferme inter Camboricum et Durobrivam.

DUROLITUM pagus Angliae inter Londinum, et Caesaromagum 15. mill. pass. Leiton Camd. Sed aliis est Oldford opp. Essexiae Reg.